Edip Yüksel - Kur'an Çevirilerindeki Hatalar by Iceland Wolf

Kuran Ă&#x2021;evirilerindeki Hatalar Edip YĂźksel

EDİP YÜKSEL'İN TÜRKÇE KİTAPLARI Kuran En Büyük Mucize (İnkilab, Fatih-Istanbul, 1983-88, 16 baskı, 204 s.) Yusuf'un 40. Emri (şiir) (Madve, Cağaloğlu-Istanbul, 1984, 72 s.) Kitabı Mukaddes Allah Sözü müdür? (İnkılab, Fatih-Istanbul, 1984, 164 s.) Kuran'da Demirin Kimyasal Esrarı (Timaş, Cağaloğlu-İstanbul, 1984, 48 s.) Kuran Görülen Mucize (Timaş, Cağaloğlu-İstanbul, 1985, 308 s.) İlginç Sorular-1 (İnkılab, Fatih-İst., 1985-1987, 1-8 basım, 214 s.) (Beyan, Cağaloğlu-İstanbul, 1988, 9.basım, 214 s.)

1 Temmuz 1986 tarihinde Allah'ın hükmüne ortak koşmaktan vazgeçtikten sonra: İlginç Sorular-2 (Yüzondört, Fatih-İstanbul, 1987, 190 s.) (Beyan, Cağaloğlu-İstanbul, 1988, 2-3. basım, 190 s.) Kitap Okumanın Zararları (%20 Mizah katkılı) (Beyan, Cağaloğlu-İstanbul, 1988, 106 s.) Sakıncalı Yazılar (Devlet, Cağaloğlu-İstanbul, 1989, 2 basım,100 s.) Müslüman Din Adamlarına 19 Soru (Gösterge, Erenköy-İstanbul, 1992, 72 s.) (Ozan, Çağaloğlu-İstanbul, 1996-1997, 2 basim, 110) Türkçe Kuran Çevirilerindeki Hatalar (Gösterge, Erenköy-İstanbul, 1992, 164 s.) Üzerinde 19 Var (Ad, Bağcılar-İstanbul, 1997, 300) Demokrasi/Oligarşi/Teokrasi (Ozan, Çağaloğlu-İstanbul, 1997, 134 s.) Asal Tartışma (Ozan, Çağaloğlu-İstanbul, 1998)

EDİP YÜKSEL'İN İNGİLİZCE KİTAPLARI 19 Questions For Muslim Scholars (Renaissance Institute, Tucson, 1990, 48 s.) (Monotheist Productions Int., Tucson, 1992, 66 s.) (Monotheist Productions Int., Tucson, 1996, 68 s.) TEST your Quranic Knowledge (Renaissance Institute, Tucson, 1991, 36 s.) 19 Questions For Christian Clergy (Monotheist Productions Int., Tucson, 1993, 100 s.) An Unconventional Skirmish On "Unintentional" Lies (Monotheist Productions Int., Tucson, 1993, 36 s.) Unorthodox Articles (Monotheist Productions Int., Tucson, 1994, 24 s.) The Prime Argument (Monotheist Productions Int., Tucson, 1995, 64 s.) Running Like Zebras: An Internet Debate (Monotheist Productions Int., Tucson, 1995, 114 s.) Miscellanous Articles On Philosophy and Law (www.moslem.org/yuksel)

1998 BASIMI İÇİN BİRKAÇ SÖZ Aradan on yıl geçtikten sonra, Allah'a hamdolsun, kitaplarim Türkiye'de yayınevleri tarafından tekrar yayimlanmaya başlandı. İlk baskısı 1992 yılında özel olarak yayımlanan bu kitabı yazdıktan sonra Türkiye'de yayımlanan çevirileri veya eski çevirilerin yeni baskılarını sistematik olarak incelemedim doğrusu. Bu tarihten sonra yayımlanan çevirilerden sadece Osman Nuri Öztürk'ün çevirisini inceleme imkanı buldum; yaptığımız eleştirilerin boşa gitmediğine sevindik. Umarım diğer Kuran çevirileri de Kuran dışındaki "kaynakların" gölgesiyle oluşturulan karanlıklardan kurtulur. Bu kitapta referans olarak verdiğimiz Kuran çevirilerinin bir listesini çevirmenlerin isimleriyle aşağıda sunuyoruz: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

Diyanet Meali Süleyman Ateş Fikri Yavuz Ahmet Ağırakça & Beşir Eryarsoy Ali Bulaç Abdullah Aydın Osman Nebioğlu Osman Keskioğlu Ali Özek, Hayrettin Karaman, Ali Turgut, Mustafa Çağırıcı, İbrahim Dönmez, Sadrettin Gümüş 10. Hasan Karakaya, Kadir Kabakçı, Mehmet Süslü, Kerim Aytekin, Kenan Seyithanoğlu, Emin Saraç Edip Yüksel Tucson, Arizona E-mail adresi: yuksel@yuksel.org Internet: www.yuksel.org/yuksel

İÇİNDEKİLER EDİP YÜKSEL'İN TÜRKÇE KİTAPLARI............................................................................................. 2 1 Temmuz 1986 tarihinde Allah'ın hükmüne ortak koşmaktan vazgeçtikten sonra:.......................2 EDİP YÜKSEL'İN İNGİLİZCE KİTAPLARI......................................................................................... 3 1998 BASIMI İÇİN BİRKAÇ SÖZ.......................................................................................................... 4 KURAN'IN ANLAŞILMASI MÜMİNLER İÇİN KOLAYDIR (54:17,22,32,40).................................. 8 ONLAR Kİ SÖZÜ DİNLERLER........................................................................................................... 10 ERKEKLER KADINLARI GÖZETİRLER, ONLARI DÖVMEZLER.................................................11 Birinci hata.....................................................................................................................................11 İkinci hata...................................................................................................................................... 12 Üçüncü hata................................................................................................................................... 14 Dördüncü hata................................................................................................................................15 KADINLARIN ÖRTÜSÜ.......................................................................................................................16 Diyanet Meali................................................................................................................................ 16 SAÇMA BİR TEHDİT HİKAYESİ........................................................................................................17 İSA GÖKTEN İNECEK Mİ?..................................................................................................................20 HAMR= SARHOŞ EDİCİ MADDELER............................................................................................... 22 ÜMMİ PEYGAMBER............................................................................................................................22 MEZARLARA GİDİNCEYE KADAR.................................................................................................. 25 DETAYLANDIRILMIŞ......................................................................................................................... 26 DÜNYA YUVARLAKTIR.....................................................................................................................27 DÜNYA DÖNÜYOR..............................................................................................................................28 "Gezegenlere Gitmenin Mümkün ve Dünyanın Sabit, Güneşin ise Hareket Ettiğina Dair İlmi ve Nakli Deliller"................................................................................................................................29 KURAN HANGİ DİLDE OLURSA OLSUN HİDAYET VE ŞİFADIR............................................... 31 BEKLENEN MUCİZE........................................................................................................................... 32 SURE BAŞLARINDAKİ HARFLER.....................................................................................................34 EMBRİYO.............................................................................................................................................. 35 YUSUF'UN RABBİ KİM?......................................................................................................................36 SABAHLARI OKUNAN KURANIN FAZİLETİ..................................................................................37 YALNIZ ALLAH................................................................................................................................... 38

YALNIZ KURAN...................................................................................................................................38 DÜALİST BİR MEAL............................................................................................................................40 KURAN'I ANCAK ARINMIŞ OLANLAR KAVRAR..........................................................................40 AYBAŞI HALİ ..................................................................................................................................... 42 MUHAMMED'İN PEYGAMBER OLMADAN ÖNCEKİ DURUMU................................................. 44 KRİTİK YAŞ: 40.................................................................................................................................... 46 SALAVAT GETİRME........................................................................................................................... 47 SAMİRİ'NİN İCRAATI..........................................................................................................................48 EGONUZU ÖLDÜRÜN......................................................................................................................... 49 MÜŞRİKLERİN NAMAZI.....................................................................................................................50 İslam dini evrenseldir.....................................................................................................................51 Biraz açıklık getireyim...................................................................................................................51 Dini pratikler, İbrahim yoluyla geliyor..........................................................................................51 NAMAZ VAKİTLERİ............................................................................................................................ 53 Üç namaz....................................................................................................................................... 54 Kuran'a Göre Namaz......................................................................................................................55 TAŞLA ÖLDÜRME (RECM) CEZASI................................................................................................. 56 Şeytani teori: "Kuran'da nasih ve mensuh"....................................................................................57 Keçi tarafından iptal edilen ayet!...................................................................................................57 "Ömer, Allah'tan değil halktan korkan bir kişiydi"....................................................................... 58 "Taşla öldürme cezasını uygulayan sunni maymunlar".................................................................58 Yalan üretim fabrikaları ve taklitçilik hastalığı............................................................................. 58 Anonim şirket dini......................................................................................................................... 59 MUHAMMED SON NEBİDİR.............................................................................................................. 60 Tarih Tekrar Ediyor....................................................................................................................... 62 Müslümanlar Muhammed'i Putlaştırdılar...................................................................................... 62 Mehdi Hikayesi..............................................................................................................................63 Nebiler Kitap Almıştır .................................................................................................................. 64 Gerçek Elçi İle Sahte Elçi Arasındaki Fark...................................................................................65 Bir Çok Resule Kitap Verilmiştir.................................................................................................. 66 Muhammed Peygamberin Dönemindeki Yalancı Elçiler.............................................................. 66

Bahaullah Allah'ın Bir Elçisi Mi İdi?............................................................................................ 67 3:81 Ayetinde Geleceği Bildirilen Elçinin Kimliği....................................................................... 67 SAAT'İN ZAMANI.................................................................................................................................67 Kuran, Saat'in Zamanını Bildiriyor................................................................................................69 Geleceği Yalnızca Allah Bilir:.......................................................................................................70 Dünya Kaçınılmaz Bir Sona Varacak............................................................................................71 Dünyanın Sonu Gizli Kalmayacak................................................................................................ 71 KURAN ÜMMETİNİN ÖMRÜ.................................................................................................... 72 Hesabı Destekleyen İşaretler......................................................................................................... 73 Bir okuyucunun e-postayla gonderdiği soruya cevap....................................................................73 Notlar:............................................................................................................................................ 74 TOPRAKTAN MAMUL DABBE..........................................................................................................76 SAAT YAKLAŞTI, AY YARILDI........................................................................................................ 77 "NASİH-MENSUH" FELAKETİ !.........................................................................................................78 SARHOŞ EDİCİ MADDELERİN HARAM KILINIŞI......................................................................... 81 BARIŞ VE SAVAŞ.................................................................................................................................82 AKRABALARA VASİYET................................................................................................................... 83 KIBLE..................................................................................................................................................... 84 Kıblenin Değişmesi........................................................................................................................85 SAVAŞTA MÜMİN-KAFİR ORANI.................................................................................................... 86 Çağdaş İbni Kuteybeler................................................................................................................. 87 VUSAT > TAKAT..................................................................................................................................87 KARŞILAŞTIRIP İNCELEYİNİZ......................................................................................................... 88 Muhkem ve müteşabih ayetler.......................................................................................................88 Ölmeden önce İsa'ya iman............................................................................................................. 88 Cin suresinin son bölümü.............................................................................................................. 89 Faiz.................................................................................................................................................89 Laiklik............................................................................................................................................90 Alkollü İçkiler................................................................................................................................90 Büyü...............................................................................................................................................90 Ruh Çağırma.................................................................................................................................. 90

KURAN'IN ANLAŞILMASI MÜMİNLER İÇİN KOLAYDIR (54:17,22,32,40) Türkçe Kuran meallerinin sayısı bir hayli fazla... Elinizdeki kitap tüm Türkçe mealler üzerinde yapılmış bir inceleme değil. Kütüphanemde bulunan onbir adet Türkçe mealde rastladığım hataların bir kısmını not etmiş bulunuyordum. Bu notları kitaplaştırmayı yararlı buldum. Evet, elinizdeki kitap, sistematik bir çalışmanın ürünü değil. Meallerdeki mevcut hataları guruplandırarak daha geniş bir araştırma yapmak mümkündü. Ne var ki hazırladığımız Kuran çevirisi nedeniyle gereksiz gördük. Profesyonel din adamları, insanları Kuran'dan uzaklaştırmak için Kuran'ın zor, anlaşılmaz ve mücmel olduğu yalanını yüzyıllarca empoze ettiler. Kuran'ın anlaşılması için yüzlerce ciltlik rivayet kitaplarının didik didik edilmesi gerektiğine kananlar, Kuran'ı öğrenmeye vakit bulamadılar. Vakit bulanlar ise kafalarını binlerce hurafeyle doldurduklarından ve üstelik Kuran'ı bunlara muhtaç kabul ettiğinden onu anlama şansını baştan kaybettiler. Nitekim, Allah'ın korunmuş Kelamını korunmamış kul sözlerine muhtaç görenler, Kuran'ın anlaşılmasının zor olduğunu iddia edip durdular. Seneler önce İlahiyat fakültesinin bazı öğretim görevlilerinin katıldığı bir açık oturuma dinleyici olarak katılmıştım. Oturumun konusu "Kuran'ın Anlaşılması" üzerine idi. Oturuma katılan fıkıh hocası, "fıkıh ve fıkıh usulu bilinmedikçe Kuran anlaşılamaz." dedi. İslam tarihi hocası ise "İslam tarihi bilinmeden Kuran anlaşılamaz" dedi. Tasav-vufçuya göre "Tasavvuf kavranmadıkça Kuran anlaşılamaz" dı. Hadis hocasına göre de "Hadis ve hadis usulu bilinmeden Kuran anlaşılamaz" dı. Açıkoturuma katılan dört öğretim görevlisi Kuran'ın anlaşılmazlığında ittifak ve hatta "icma" etmişlerdi. Fıkhı, hadisleri, tasavvufu, ve İslam tarihini anlamak ve doğruları yanlışlardan ayırmak için Kuran'ın, her şeyden önce Kuran'ın bilinmesi gerektiğini söyleyeceklerine; tam tersi bir yolla Kuran'ın önüne yüzlerce ciltlik külliyatları ve çelişki dolu uydurmaları koyuyorlardı. Muhammed peygamberin biricik şikayetinin "halkının Kuran'dan uzaklaşması" hakkında olması çok ilginç (Lütfen şu sure ve ayete bakınız: 25:30). Buna rağmen, son peygamberin halkı, daha hicri 1. yüzyılda hadis üretim fabrikaları kurmaya başladı. Bu felaketli davranışın sonucunda Kuran'ı anlamaya verilen mesai alabildiğine azaldı, bunun yerine binlerce çelişkiyi içeren ilkel rivayetler üzerinde ihtisaslaşma baş gösterdi. Rivayet kitaplarını değerlendirmede ortaya çıkan ihtilafları kurumlaştırıcı usul ve mezhep çalışmalarıyla bu şeytani tuzak güçlendirilerek orijinal evrensel mesaj Arap, Yahudi ve Hristiyan kültürlerinin karması hurafeler dolu ilkel bir din haline dönüştürüldü. Bu iddiamızın bazı delillerini "Sakıncalı yazılar" isimli kitabımızda tartışmıştık. Buhari ve Müslim başta olmak üzere Kuran'a eş koşulan hadis kitaplarının iç yüzünü "Müslüman Din Adamlarına 19 Soru" ve "Kuran, Hadis ve İslam" kitaplarıyla sergiledik. Kuran'ın ışığını engelleyen hadis ve sünnetin gerçek niteliklerinin ortaya çıkması, İslam'da reform ve rönesansın başlamasına neden olacak. İnanıyoruz ki bunu ekonomik, sosyal ve politik çok olumlu gelişmeler izleyecektir. Bu araştırmamızda halkın arasında en yaygın olan, Dr. Hüseyin Atay ve Dr. Yaşar Kandemir'in hazırladığı Diyanet İşleri Başkanlığının meali başta olmak üzere Fikri Yavuz'un ve Prof. Süleyman

Ateş'in meali üzerinde durduk. Diğer meallere ise birkaç örnekle değinebildik. Yanlış olduğuna inandığımız çevirilere fazla örnekler vermek suretiyle konuyu uzatmak istemedik. Siz elinizdeki herhangi bir meali bu kitap aracılığıyla inceleyebilirsiniz. Türkçe meallerin hepsinde bulunan ortak yanlışların sebebini incelediğimizde karşımıza genellikle uydurma rivayetler ve hadisler çıkmaktadır. Çok ender olarak da birbirlerinden dikkatsiz yapılan kopyalar ortak yanlışlara neden olmaktadır. Örneğin, hemen hemen tüm Türkçe Kuran meallerinin sure fihristinde, bazı surelerin ayet sayılarında ortak matbaa hataları mevcuttur. 96 ayetlik Vakıa suresi yanlışlıkla 69 ayet, 24 ayetlik Haşr suresi yanlışlıkla 34 ayet olarak gösterilmiştir. Tekvir ve Mutaffifin surelerinin ayet sayıları da kopya edilen ortak yanlışların örneklerindendir. Elinizdeki kitabı hazırlarken konuların kolay anlaşılması için gayret gösterdik. Nitekim bu gayretimin sonucunda şunu iddia edebilirim ki Arapça bilmeyen herhangi bir şahıs, Türkçe Kuran meallerindeki hataların önemli bir kısmını farkedebilecektir. Arapça bilmeyen okuyucularım, Kuran'ı anlama konusunda istekli olmaları halinde, Kuran'ın, karanlık bir kitap olmadığını göreceklerdir. Yeter ki bu konuda gerekli zihinsel gayreti göstersinler. Allah kendilerine Kuran'ı öğretecektir (55:2). 1 Temmuz 1986 tarihinde dini kaynak olarak sadece Kuran'ı Kerimi kabul etmeye karar verişimden itibaren, Kuran ayetlerini anlama konusunda Rabbimin büyük yardımını görmekteyim. Örneğin, aynı kararı veren Amerikalı Lora'nın, Robert'in, İranlı Mehvesh'nin, Malezyalı Gatud'un, Somali'li Mahmud'un, Kanadalı Raymond'un, Japonyalı Noko'nun bizim müftülere ve mollalara Kuran dersi verebilecek anlayışa ve bilgiye sahip olması da Tanrı'nın verdiği sözün bir tecellisidir. Sizi konularla başbaşa bırakmadan önce benim oldukça ilgimi çeken Kurani bir özellikten sözetmek istiyorum. Kuran'ı yeterli görmeyenler, Kuran'ın yanında kul kitaplarını da dini kaynak olarak kabul edenler, bu kabullerinin derecesiyle doğru orantılı olarak ayetleri anlamamaktadır. Bu kişilerin, özellikle Kuran'ın anlaşılmasıyla ilgili ayetleri anlamamış olmaları müthiş bir tecellidir. Örnek olarak şu ayetleri verebilirim: 17:46; 41:44; 56:79; 3:7 Elinizdeki kitap, müslümanların arasında yaygın ve yerleşik olan bir çok konuyu sorgulamakta ve SADECE KURAN perspektifiyle bakmaktadır. Peygamberimizden yüzyıllar sonra başlayan hadis uydurma modası sonucu "sahih" oldukları iddia edilen hadis kitaplarına da giren Kuran'a zıt ve çelişkili binlerce rivayetin cesaretle sorgulanması gerektiğine inanıyoruz. "Sakıncalı Yazılar" adlı eserimizde kısmen ele aldığımız bu hususa dikkatle eğilmenizi temenni ederim. Aforoz edilme pahasına da olsa dile getirmeye çalıştığım "Kuran, tüm Kuran, başka şey değil sadece Kuran" mesajının gücü karşısında paniğe kapılan mürteci yobazlar, "Sakıncalı Yazılar" adlı kitabımın ilk baskısını matbaadan çalmak suretiyle ağarmakta olan sabahın aydınlığını karartmaya çalıştılar. şahsıma ve savunduğum davaya karşı hakaret dolu eleştiriler yayımladıktan sonra, bunlara karşı verdiğim cevapları yayınlamak cesaretini gösteremiyen fikir işportacıları, kitaplarıma ambargo koysalar da, matbaadan kitaplarımı çalsalar da, aleyhimde yalan ve iftira kampanyası açsalar da Allah'ın nurunu söndüremiyecekler. Rabbbimiz, dünyanın dört bir yanında, akıllarını kullanan dürüst insanları seçmekte. İleri gidenlerle geride kalanları belirleyecek olan Kuran'ın yeni mesajını (74:3037) kavrayanlardan olmanız için duacıyım. Amerika'ya hicret ettikten sonra hazırladığım Kuran çevirisini inşallah pek yakında yayımlayacağız. Elinizdeki kitap bu çevirinin niteliği konusunda size az çok bir bilgi verir sanırım. Rabbimin kelamını öğrenme konusunda gösterdiğiniz samimi gayretlerin sonucunu elde etmenizi temenni ederim.

ONLAR Kİ SÖZÜ DİNLERLER Onlar ki sözü dinlerler ve en güzeline uyarlar. İşte onlar Allah'ın kendilerini doğru yola ilettiği kimselerdir ve onlar akıl sahipleridir (39:18). Bu ayet, müslümanları bağnaz olmamaya ve değişik düşünceleri dinleyebilmeye çağırır. Müminler her çeşit düşünceyi dinledikten sonra bunların en güzelini seçip ona uyarlar. Müminler akıllarını baskı altına almadan özgürce kullanan kimselerdir. Bu ayetten inananların üç özelliği çıkar: 1. Bağnaz olmayıp fikir özgürlüğünden yanadırlar. 2. Putlaştırılmış insanlara nisbet edilen sözlere körü körüne tabi olmazlar. Sözleri kritik ederek en güzellerini seçerler. Bu seçim işini yaparken en güzel "hadis (söz)" olan Kuran'ın (39:23) önerdiği metodu uygularlar (17:36). 3. Akıl ve anlayış sahibidirler. Ne var ki, Sönmez yayınları tarafından yayımlanan Fikri Yavuz imzalı meal bu ayetin anlamını aşağıda göreceğiniz gibi parantezlerle bozmuştur: O kullarım ki, (Kuran'ı) dinlerler. Sonra da onun en güzelini (en açığını ve kuvvetlisini) tatbik ederler. İşte bunlar Allah'ın kendilerine hidayet verdiği kimselerdir ve bunlar gerçek akıl sahipleridir (39:18). Fikri Yavuz'un verdiği bu meal ne yazık ki bazı yanlış anlamalara sebep olmaktadır. Aynı surenin 23. ayetinde Kuran'ın en güzel hadis olduğu belirtildiği halde, Fikri Yavuz'un mealinden, Kuran'ın sadece bazı bölümlerinin en güzel olduğu anlamı çıkıyor. Üstelik müminler, Yavuzun mealine göre, Kuran'ın en güzel olmayan ayetlerine uymayanlarmış! Kuran ayetlerini güzellik yarışmasına sokarak güzellerini terkedip en güzellerine uymak, 15:91 ayetinde eleştirilen tehlikeli durumu ortaya çıkarır. Fikri Yavuz, ne yazık ki 15:91 ayetine de yanlış anlam vermiş ve "Kuran" kelimesini, Yahudi ve Hristiyanların "Kitapları" olarak tercüme etmiş ve Kuran'ı, İncil ve Tevrat ile karıştırmıştır. Hatta bir önceki 15:90 ayetinde geçen "muktesimin" kelimesini de Yahudi ve Hristiyanlar olarak yanlış tercüme etmiştir. 15:90 ayetlerinin doğru çevirisi şöyledir: . . . Tıpkı o taksim edenlere indirdiğimiz gibi! Onlar ki Kuran'ı bölük bölük ettiler. Rabbin hakkı için hepsine soracağız. Yaptıklarının hesabını...

ERKEKLER KADINLARI GÖZETİRLER, ONLARI DÖVMEZLER "Erkekler kadınları gözetmekle yükümlüdür. Zira Allah, herbirine farklı yetenekler ve özellikler vermiştir. Nitekim erkekler evin geçiminden sorumludur. Erdemli kadınlar, (Tanrı'nın yasasına) boyun eğer ve Allah'ın korumasını emrettiği (onur ve iffetlerini) tek başlarına bile olsalar korurlar. Onur ve namusları konusunda endişe duyduğunuz kadınlara öğüt verin, yataklarınızı ayırın, nihayet onları çıkarın.* Ancak, sizi dinleyip vazgeçerlerse onlara karşı bir yol aramayın. Allah Yücedir, Büyüktür."(4:34) Bu ayet, erkek despotluğunun egemen olduğu yozlaşma döneminde uydurulan hadislerin etkisiyle dört noktada anlam tahrifatına uğramış bulunuyor. Türkçe meallere yansıyan bu hataları sırasıyla analiz edelim: Birinci hata Ayette geçen "erricalü kavvamune alennisai" ifadesi, "erkekler kadınları gözetir," yahut "erkekler kadınların geçiminden sorumludur," veyahut "erkekler kadınlara karşı dürüst olmalıdır" biçiminde çevrilmesi gerekirken gördüğüm tüm Türkçe mealler, buradan erkeğin kadınlar üzerinde otoriter olduğu anlamını çıkarmışlardır. Mesela: Diyanet: erkekler kadınlar üzerine hakimdirler. Süleyman Ateş: Erkekler kadınlar üzerine yöneticidirler. Osman Keskioğlu: erkekler kadınlar üzerine yönetici ve koruyucudur. Ali Bulaç: erkekler kadınlar üzerinde sorumlu yöneticidirler. Tüm meal yazarları söz birliği etmişcesine, "kavvam" kelimesini "yönetici, hakim" olarak çeviriyor. Halbuki bu kelimenin geçtiği diğer ayetlerde aynı anlamı vermiyorlar. Örneğin, aynı surenin 135. ayetindeki "kavvamine" kelimesine verdikleri anlamlar şunlardır: Diyanet: Allah için şahid olarak adaleti gözetin.

Süleyman Ateş: adaleti tam yerine getirerek Allah için şahitlik edenler olun. Osman Keskioğlu: Allah için şahit olarak adaleti gözetin. Ali Bulaç: . . . Allah için şahitler olarak adaleti ayakta tutanlar olun. 4:135' de geçen "kavvam" kelimesine "gözeten, tam yerine getiren, ayakta tutan" gibi anlamlar veren meallerimiz, neden 4:34' de geçen aynı kelimeye "hakim, yönetici" gibi farklı anlamlar vermektedirler? 5:8 ayetinde geçen "kavvam" kelimesine de aynı şekilde "gözeten, ayakta tutan" anlamını veren meal yazarlarımız, neden kadınlar söz konusu olunca kelimenin anlamını değiştirip sertleştirme ihtiyacı hissetmişlerdir? "Kavvam" kelimesi KVM kökünden türer. Bu kökün türevlerinin geçtiği tüm ayetleri incelerseniz hiç bir yerde "yönetici ve hakim" anlamını bulamıyacaksınız. Nitekim Kuran, yönetici ve hakimler için "hükkam" kelimesini kullanır (2:188). Araplar, evin geçimini sağlayan erkekler için şu deyimi kullanırlar: "Fülanün kavamu ehli beytihi" yahut "kıyamu ehli beytihi". İkinci hata 4:34 ayetindeki "faddelellahu badehum ala badin" ifadesini, "herbirine farklı yetenekler ve özellikler vermiştir" biçiminde çevirdiğimiz dikkatinizi çekmiştir. Tüm mealler, bu ifadeyi, erkeklerin kadınlardan üstünlüğü olarak anlaşılacak bir biçimde tercüme etmişlerdir. Hatta bazı mealler bu üstünlüğün yönünü açıkça belirtir. Örneğin Fikir yayınlarının Nüzül Sebepli Kuran Meali'nde sözkonusu bölüm şöyle: . . . Bu sebepledir ki Allah bazılarını (erkekleri) bazılarından (kadınlardan) üstün kılmıştır... (4:34) Parantez içindeki ayırım, putperest ortaçağ Arap kültürünü yansıtan hadis kitaplarının etkisinden kaynaklanıyor. Ayetteki ifade, "faddalellahur ricale alen nisai" (Allah erkekleri kadınlara üstün kılmıştır) biçiminde değil. Ayetteki ifadenin kelimesi kelimesine çevirisi şöyledir: "Allah onların bazılarını bazılarına üstün kılmıştır." Ayetteki "badehum" (bazılarını) kelimesindeki "hum" zamirini sadece erkeklere gönderdiğinizde anlam şöyle olur: "Allah erkeklerin bazısını bazılarına üstün kılmıştır." Bu anlam, kuşkusuz ayetin içinde bulunduğu metinle uyuşmamaktadır. Ancak "badehum" kelimesindeki "hum" zamirini erkek ve kadınlardan oluşan karma bir topluluğa gönderdiğinizde anlam şöyle: "Allah erkeklerin ve kadınların bazısını bazılarına üstün kılmıştır." Yani, Allah erkek ve kadınlara karşılıklı üstünlükler bağışlamıştır. Bunun Türkçe'ye en uygun çevirisi şöyle olabilir: "Allah herbirine farklı yetenekler ve özellikler vermiştir."

Ayete verdiğimiz bu anlamın doğruluğunu destekleyen bir çok örneğe sahibiz. Bu örnekler üzerindeki detaylı incelemeyi size bırakarak bir kaç tanesine kısaca değinmek istiyorum. İlk delilimizi, incelediğimiz ayetten iki ayet öncesinden getireceğiz: Allah'ın kendisiyle kiminizi kiminize üstün kıldığı şeyleri çok arzulamayın. Erkeklerin kazandıklarından bir payı ve kadınların da kazandıklarından bir payı vardır...(4:32) Ayet, erkeklerin ve kadınların farklı payları yani farklı yetenek ve görevleri olduğunu ve bu konuda birbirlerini kıskanmamalarını belirtir. 13:4 ayeti de bizim 4:34 ayetine verdiğimiz anlamı destekler: Yeryüzünde komşu toprak parçaları, üzüm bağları, ekinler, çatallı ve çatalsız hurmalıklar var ki aynı su ile sulanırlar. (Buna rağmen) biz, yemekte onları bir birine üstün kılmaktayız. şüphesiz bunda akıl sahipleri için ayetler var (13:4). Aynı topraktan çıktıkları ve aynı su ile sulandıkları halde, içerdikleri değişik vitaminler, besinler ve lezzetler ile birbirlerinden farklı özelliklere sahip olan rızıklardan sözeden bu ayetteki "nufaddilu badeha ala badin" ifadesi, herhangi bir meyve veya tahılın bir diğerinden mutlak olarak üstün yaratıldığını bildirmiyor. Aksine, herbirisinin karşılıklı üstünlüklere, yani farklı özelliklere sahip olduğunu vurguluyor. Hurma, bazı yönlerden buğdaydan üstün olduğu gibi, buğday da bazı yönlerden hurmadan üstündür. Üzüm ile hurma, armut ile elma arasında da aynı ilişki söz konusudur. Meyveler arasındaki özellik farkını belirtmek için kullanılan bir ifade, erkekler ve kadınlar için de aynen kullanılıyor. Demek ki erkekler ve kadınlar, hem farklı hem de ortak özelliklere sahip meyvelere benzerler. Son bir örnek olarak 2:253 ve 17:55 ayetlerini vereceğim. Allah'ın, elçilerini birbirinden üstün kıldığını bildiren bu iki ayetin birisinde Allah'ın Musa ile konuştuğu ve İsa'yı Ruhul Kudüs ile desteklediği belirtilirken diğerinde de Davud'a Zebur'un verildiği anlatılır. Sözkonusu ayetlerde belirtilen kırşılıklı üstünlük farklı özellikleri ifade eder. Yoksa, herhangi bir peygamberin tüm diğer peygamberlerden üstün tutulması sözkonusu edilmiyor. Allah Musa ile konuşmuş, İsa'yı doğuştan peygamber kılmış, İbrahim'i güzel bir örnek ve "halilullah" olarak tanımlamış, Davud'a Zebur'u vermiş, Cinleri ve kuşları Suleyman'ın emrine vermiş, Muhammed'e en büyük ve sürekli mucizeyi vermiştir. Allah, Kuran'da peygamberlerin hiyerarşik bir üstünlük listesini bildirmez. Nitekim, müminler Allah'ın elçileri arasında bir ayırım yapmazlar (2:285). Allah'ın elçilerini üstünlük yarışına sokarak bunun için hadisler uyduran insanlar, Allah'ın buyruğuna karşı gelerek elçilerini uydurma özelliklerle ilahlaştırmışlardır. Verdiğimiz bu örneklerden anlaşıldığı gibi, 4:34'de geçen "faddalellahu badehum ala badin" ifadesini, "herbirisine farklı yetenekler ve özellikler vermiştir" biçiminde Türkçe'ye çevirmeyi doğru bulduk. Erkeklerin kadınlardan üstün oluşu fikri, İslam aleminde yüzyıllardır süregelen erkek despotluğunu ve zulmünü beslemiştir.

Üçüncü hata 4:34 ayetindeki "idribuhunne" kelimesi tüm Türkçe çevirilerde istisnasız "o kadınları dövün" diye çevirilmiş (Bu kitabın 1992'de yayımlanan ilk baskısından sonra yayımlanan Yaşar Nuri Öztürk'ün çevirisi hariç). Bu kelime üzerinde incelemeye geçmeden önce karı koca ilişkisi üstüne Kuran'ın bir değerlendirmesini hatırlatmak isterim. Kendileriyle rahatlayıp huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler yaratması ve aranıza sevgi ve merhamet koyması O'nun ayetlerindendir. Düşünen bir toplum için bunda işaretler vardır (30:21). Görüldüğü gibi evliliğin amacı sevgi ve merhamete dayalı huzurdur. Erkeğin kadını döverek sağlayacağı bir birlikteliğin bu amaca ne derece uygun düştüğü malum... "Onları dövün" biçiminde çevrilen "idribuhunne" kelimesinin kökü "DaRaBa" fiilidir. Herhangi bir Arapça sözlüğe bakarsanız bu kelimenin altında uzun bir anlamlar listesini bulacaksınız. Bu liste Arap dilinin en uzun listelerinden biridir. Denilebilir ki "DaRaBa" kelimesi Arapça'da en zengin anlama sahip kelimedir. O kadar çok çeşitli ve farklı anlamlara sahip ki sadece Kuran'da on değişik anlamda kullanıldığına tanık oluyoruz.

•

Seyahat etmek, dışarı çıkmak: 2:273; 3:156; 4:101 Vurmak: 2:60,73; 7:160; 8:12; 20:77; 24:31; 26:63; 37:93

•

Dövmek: 8:50; 47:27

•

Ortaya koymak: 43:58; 47:27

•

(Örnek) vermek: 14:24,45; 16:75,76; 16:112; 18:32,45...

•

Muaf tutmak: 43:5

•

Mahkum olmak: 2:61

•

Kapamak, vurmak: 18:11

•

Örtmek: 24:31

•

Açıklamak: 13:17

•

Görüldüğü gibi, "DaRaBa" kelimesi Kuran'da bir çok farklı anlamlarda kullanılıyor. Kuran'da geçmeyen anlamlara da sahiptir. Örneğin, Arapça'da parayı "DaRaBa" yaparsın, yani basarsın. Nitekim "darphane" Arapça-Farsça bileşimi bir kelimedir. Arapça'da rakamları birbiriyle "DaRaBa" yaparsın, yani çarparsın. Arapçada "greve gitmek" de "iDRaB" dır. Türkçemizde'de "vurmak," kelimesi aynı şekilde bir çok değişik anlamlarda kullanılır. "Tutmak" ve "çalmak" da öyle. "Radyoyu çaldım" diyen birisi bu ifadeyle ya hırsızlığını itiraf eder, ya da radyoyu kullandığını bildirir. İnglizce'deki "strike" ve "beat" kelimeleri, Arapçadaki "DaRaBa" kelimesiyle çok yakın özellikler gösterir. Orta hacimde bir sözlüğe bakmak yeterlidir. Hatta "beat it," kabaca "çık dışarı" demektir. Nitekim "idrib" kelimesi de "çık dışarı" anlamına gelir. Kuzey Afrika'da Arapça konuşanlar hala "DaRaBa" fiilinin emir kipini bu anlamda kullanmaktadır.

Çok anlamlı bir kelimeyle karşılaştığımızda uygun olan anlamını metnin içeriğini, kullanılış biçimini ve sağ duyuyu dikkate alarak seçeriz. Örneğin 13:17 ayetindeki "DaRaBa" kelimesini, "açıklamak" yerine "dövmek" olarak anlasaydık saçma bir sonuçla karşılaşırdık: ". . . İşte Allah hakkı ve batılı böyle döver" gibi... Dördüncü hata 4:34 ayetindeki "nuşuz" kelimesi de gördüğüm tüm meallerde "şirretlik, itaatsizlik" olarak çevrilmiş. Halbu ki bu kelime, filörtten başlayarak gayri meşru cinsel ilişkiye kadar uzanan sadakatsizlik ve iffetsizlik anlamını da içerir. Nitekim 4:34 ayetini dikkatle incelediğimizde bu ikinci anlamın sözün gelişine daha uygun olduğunu görüyoruz. "Nuşuz" kelimesinden önce geçen "(onur ve iffetlerini) tek başlarına bile olsalar korurlar" ifadesi, evlilik hayatında iffet ve sadakatin önemini vurgulayarak "nuşuz" kelimesinin anlamına açıklık getiriyor. Dahası, aynı kelime, "nuşuz" 4:128 ayetinde sadakatsizlikte bulunan koca için kullanılıyor. 4:34 ayetinde "nuşuz" kelimesine verilen anlam (şirretlik, itaatsizlik) buraya uygun düşmüyor. 4:34 ayeti, sadakatsiz ve iffetsiz davranan eşine kocasının nasıl davranacağını öğretiyor. Bu uygunsuz tavrın başlangıcında koca öğüt vermeli. Kadın başkasıyla flörte devam ederse kocası yatakları ayırmalı. Bu da yarar sağlamaz ve kadın işi zinaya kadar götürürse o zaman kocası onu evden çıkarmalı (4:34 ve 65:1). Erkeğini kandırarak evlilik anlaşmasına ihanet eden bir kadını dövmek nihai bir çözüm olamaz. Ancak ondan ayrılmak sıkıntılı da olsa bir olabilir. Bu son tavır gösterildikten sonra boşama konusu hakemler huzurunda gündeme getirilmeli (4:35). Aynı hak, 4:128 ayetinde kadına da tanınmıştır. Kadınların dinleri ve akılları eksiktir (Buhari) Namazın önünden kadın, eşek ve siyah köpek geçerse namaz bozulur (Buhari). Kadınlar arasında iyi kadın, yüz tane karga arasında alaca bir karga gibidir (Buhari). Nikah, kadınlar için bir çeşit köleliktir (Buhari). Eğer bir kimsenin Allah'tan başkasına secde etmesi söz konusu olsaydı, kadının kocasına secde etmesi gerekirdi (Buhari). Doksandokuz kadından biri cennette kalanı cehennemdedir (Buhari). gibi sürüyle uydurma hadisin yer aldığı sözde "sahih" hadis kitaplarını Kuran'dan sonra dini kaynak edinenlerin kadın ve erkek hukuku konusundaki ayetleri doğru anlamamaları kaçınılmaz bir durumdur.

KADINLARIN ÖRTÜSÜ Mümin kadınlara de ki ölçülü baksınlar, iffetlerini korusunlar. Görünen kısımları hariç ziynetlerini açmasınlar ve örtülerini göğüslerinin üzerine kapasınlar. . . (24:31) Muhammed peygamberden sonra en çok süistimal edilen ve saptırılan konulardan birisi kadınlarla ilgili dini kurallardır. Müslüman din adamları, uydurma hadislerle kadınları temel haklarından mahrum ettiler. İslam toplumunda kadınlar, kör, sağır ve dilsiz yaratıklar haline dönüştürüldü. Sarıklı sakallı din adamları, kadını boşama hakkından mahrum ederek, Cuma namazlarına gitmelerini hoş görmeyerek, aybaşı halindeyken namaz kılmalarına, oruç tutmalarına ve Kuran okumalarına izin vermeyerek, eşekler ve köpeklerle bir tutarak, kara kargalara benzeterek, cehennemi onlarla doldurarak, Adem'in suçunu Havva'ya yükleyerek, öğrenim ve öğretimden mahrum ederek, danışma meclislerine ve devlet başkanlığına layık görmeyerek... yüzyıllarca kadınlara zulmettiler. Ve tüm bunlara ilaveten kadının ancak simsiyah bir çuval (çarşaf) içinde dışarı çıkabileceği fetvasını verdiler. Bir kısmı daha ileri giderek kadının yüzünün siyah bir peçe ile örtülmesinin farz olduğu fetvasını ekledi. Kuran'da kınanan Yahudi taktiğini (4:46; 5:13; 5:41) aynen uygulayan profesyonel din adamları, hadis ve sünnet diye adlandırdıkları şeytani öğretileri Kuran'la da desteklemek için kelimelerin anlamını kaydırmaya çalıştılar. 24:31 ayetinde geçen "humür = örtüler" kelimesine "başörtüleri" anlamını verdiler. Ne yazık ki sonradan gelen bir çok müslüman geçmişten kaynaklanan bu saptırmaları pek incelemeden aynen taklit ederek bunları kuşaktan kuşağa taşımışlardır: Diyanet Meali Mümin kadınlara da söyle: Gözlerini bakılması yasak olanlardan çevirsinler, iffetlerini korusunlar. Süslerini, kendiliğinden görünen kısmı müstesna açmasınlar. Başörtülerini yakalarının üzerine salsınlar. . . (24:31) "Humür" kelimesi, "örtmek " anlamına gelen "hamara" kökünden türeyen çoğul bir isimdir. Bunun tekil hali olan "hamr = örtü" kelimesi aklı örten alküllü ve uyuşturucu maddeler için de kullanılır (5:90). 24:31 ayetinde Allah, kadınlara iffetli olmalarını ve erkekleri tahrik etmemek için örtüleriyle göğüslerini kapatmalarını emreder. Kuran, kadınların başlarını veya yüzlerini örtmelerini değil, göğüslerini örtmelerini öğütler. Ayrıca, ayetteki "felyedribne = kapasınlar" ifadesi dikkat çekicidir. Ne var ki Hadis ve Sünnet izleyicileri bunu "salsınlar" diye çevirerek yanlış anlamı pekiştirmek istemişlerdir. "Salsınlar" kelimesi başka bir yerde, 33:59 ayetinde, "felyüdnine" diye geçer. Başörtüsünü politik amaçları için istismar ederek müslümanların gündeminin liste başında tutmaya gayret edenlere 7:26 ayetini hatırlatmak isterim. Başörtüsünü Kuran'a sokmak isteyenleri onaylamadığımız gibi, Üniversitedeki kızların giyim ve kuşamlarına karışan şekilci ve despot tavırları

da onaylamıyoruz. İnsanlar inançlarında ve giyim kuşamlarında özgür olmalı. Çağdışı yobazlık ile çağdaş yobazlık arasındaki fark sadece bir ambalaj farkıdır.

SAÇMA BİR TEHDİT HİKAYESİ Kim Allah'ın dünya ve ahiret hayatında kendisine yardım etmeyeceğini zannediyorsa, bir yolla göğe (Allah'a) yönelsin ve (putlaştırdıklarıyla ilişiğini) kessin. Sonra uyguladığı bu planın, öfkelendiği şeyleri giderip gidermediğine bir baksın (22:15). Yukarıda çevirisini gördüğünüz ayet Kuran çevirilerinde en çok yanlış anlam verilen ayetlerden birisidir. Bazı çeviriler hiçbir anlama gelmeyen kelime yığınından oluşmakta, hatta çok komik bir tehdidi Allah'a yakıştırmaktadırlar. Meallerin bu ayete verdikleri yanlış anlamların örneklerine geçmeden önce 22:15 ayetinden önceki dört ayeti incelersek bu ayetin ne kadar kolay anlaşılır olduğunu göreceğiz. 11. ayet, çevresinin etkisinde kalarak Allah'a ibadet eden taklitçileri eleştirmekte: Halktan öylesi var ki Allah'a koşullu ibadet eder; başına iyi bir şey gelirse tatmin olur, ancak başına bir felaket gelirse yüz üstü döner. Dünyayı da ahireti de kaybeder. İşte apaçık kayıp budur. 12. ayet, bu tür kişilerin Allah'la beraber başkalarını da ilahlaştırdıklarını belirtir: Allah'tan ayrı olarak, kendisine ne yarar ne de zarar veremiyen şeylere yalvarır. Sapıklığın en aşırı noktası budur. Peygamberlerini, atalarını ve şeyh ve evliya adını verdikleri insanları tanrılaştırarak onlardan yardım dilemenin en büyük sapıklık olduğunu bu ayete bakarak kolayca anlayabiliriz. O kişiler, Fatiha suresini okurken "sadece sana kulluk eder ve sadece senden yardım dileriz" diye defalarca Allah'a söz vermesine rağmen bu sözlerini sürekli ihlal ederler. Peygamberlerinin kendilerini şefaat ile kurtaracağına inanan ve peygamberlerinin şefaatı için Allah'ı aracı durumuna sokanlar ne yazık ki atalarını körü körüne izleyenler oldukları için bu şirklerinin farkında bile olmaz. Gözlerini cehennemde açınca şoke olurlar (6:23). 12. ayet, kendilerinden yardım istenen yaratıkların şu niteliklerini vurgular: "Onlar ne zarar ne de yarar veremezler". Nitekim, Muhammed'in de diğer elçiler gibi putlaştırılacağını bilen Yüce Allah, Muhammed'i putlaştıranlara şu uyarıda bulunur: "De ki ben size ne zarar ne de yarar verme gücüne sahip değilim"(72:21 ve 7:188; 10:49; 13:16; 48:11) . 13. ayet, putlaştırılanların putperestlerle olan gerçek konumunu açıklar:

Zararı yararından daha yakın olana yalvarır. O ne kötü bir mevla, ne kötü bir arkadaştır. 14. ayet, imanlarına şirk bulaştırmayan müminlere olan nimetlerinden söz eder: Allah, inanıp erdemli davrananları içlerinden ırmaklar akan cennetlere sokar. Allah istediğini yapar. 15. ayet ise, Allah'tan başkasından da yardım bekleyerek şirk içine giren (Allah'a ortak koşan) ve böylece dünya hayatındaki duaları kabul edilmeyen ve sonuçta mutsuz ve ümitsiz duruma düşen kişilere bir yol gösterir. Duanızın kabulünü, dünya ve ahiret mutluluğunu istiyorsanız şunu bir deneyin: Dua, namaz, hayırlı işler gibi bir sebeple Allah'a yönelin ve O'ndan başkasından ümidinizi kesin. Nitekim, pişmanlığın fayda vermeyeceği gün zaten putlaştırdıklarınızla olan bağlarınız kesilecek (2:166). Sadece O'nun yardımını dileyin, sadece O'nu anın. İşte bunu tüm içtenliğinizle becerdiğiniz zaman Allah'ın gerek dünya ve gerekse ahiretteki yardımını mutlaka göreceksiniz. Çünkü Allah, müminlerin halis dualarını kabul edendir. İmanını şirkle karıştıran kişi kendisinin mümin ve muvahhid olduğunu iddia etse de "mümin" değildir (49:14; 6:23). Sonra onların: 'Ey Rabbimiz, vallahi biz ortak koşanlar değildik' demelerinden başka bir fitneleri olmadı (6:23). Evet, 11. ayetten itibaren okuyup 15. ayete geldiğimizde bu ayetler arasındaki ilişkiyi kavrıyor ve 15. ayeti rahatlıkla anlıyoruz. Ne var ki Türkçe mealler, ayetin siyak ve sibakından, yani ayetin bağlamından çıkarılamıyan bilgileri parantezler yoluyla veya hiç parantez kullanmadan metne eklememelerde bulunarak çok garip anlamlar çıkarmışlar. Kuranın orijinal metninde olmayan kelimeleri parantez içine koymakta en çok titizlik gösteren Prof. Süleyman Ateş'in bu ayete verdiği meali okuyalım: (Allah, dünyada ve ahirette Resulüne yardım eder). Kim Allah'ın dünyada ve ahirette o (peygamberi)ne yardım etmeyeceğini sanıyor (idiyse ve şimdi Allah'ın ona yardım ettiğini görünce öfkeye kapılıyor)sa öfkesini gidermek için her çareye başvursun. Kendini boğmak için (evinin) göğ(ün)e bir sebep (ip) uzatsın, sonra (kendini yerden) kessin de baksın (bakalım) tuzağı, öfkelendiği şeyi giderebilecek mi? Yorumlarını parantez içine koymakta titizlik gösteren Süleyman Ateş, ne yazık ki burada dikkatsiz davranmış ve metinde mevcut bulunmayan "kendini boğmak için" ifadesini metinde mevcutmuş gibi vermiştir. şimdi de Diyanet'in mealine bakalım:

Allah'ın peygambere dünyada ve ahirette yardım etmeyeceğini sanan kimse, yukarı bağladığı bir ipe kendini asıp, boğsun; bir düşünsün bakalım, bu hilesi kendisini öfkelendiren şeye engel olabilir mi? Ayetin apaçık anlamını böyle saçma ve komik bir tehdit haline dönüştürenlerin mealini okuyan bir kimse, bu ayetten sonraki ayeti okuduğunda Kuran'a olan inancını kaybedebilir. Zira 16. ayet, Kuran ayetlerinin apaçık olduğunu iddia etmektedir! Mevdudi, Tefhimu'l Kuran adlı tefsirinde sözkonusu ayetle ilgili olarak şu açıklamayı yapıyor: Bu ayetin gerçek anlamının ne olduğu konusunda çok farklı görüşler vardır. Bu yorumlardan bazıları şunlardır: Kim Allah'ın ona (Muhammed: Allah'ın selamı onun üzerine olsun) yardım etmeyeceğini sanıyorsa, kendisini bir ipte tavana assın. Kim Allah'ın ona (Muhammed: Allah'ın selamı onun üzerine olsun) yardım etmeyeceğini sanıyorsa iple göğe yükselsin de Allah'ın yardımını durdurmaya çalışsın. Kim Allah'ın ona(Muhammed: Allah'ın selamı onun üzerine olsun) yardım etmeyeceğini sanıyorsa, göğe yükselsin de inen vahiyleri durdursun. Kim Allah'ın ona (Muhammed: Allah'ın selamı onun üzerine olsun) yardım etmeyeceğini sanıyorsa, göğe yükselsin de ona inen nimetleri durdursun. Kim Allah'ın ona (zanda bulunan kimsenin kendisine) yardım etmeyeceğini sanıyorsa, kendini bir iple evinin tavanına assın. Kim Allah'ın ona (zanda bulunan kimsenin kendisine) yardım etmeyeceğini sanıyorsa, yardım istemek için göğe yükselsin. İlk dört yorum, konunun akışı içinde anlamsızdır, son ikisi ise konunun akışına uysa bile ayetin gerçek anlamını ifade etmekten uzaktır. Konuyu bütünlüğü içinde gözönünde bulundurursak, bu zanda bulunan kimsenin "Allah'a imanın sadece bir kısmına ibadet eden" kimse olduğu meydana çıkar. Bu sözle o şöyle azarlanmaktadır: "Sen Allah'ın hükümlerini değiştirmek için ne yaparsan yap, bu hüküm ve emirler senin düzenlerine uygun düşsün veya düşmesin, kullandığın hiç bir alet ve tuzağın işe yaramadığını göreceksin." Bu ayet için yapılagelen altı yorumu da reddeden Mevdudi yedinci yorumu bakınız nasıl yapmaktadır: Kim Allah'ın dünyada da ahirette de ona yardım etmeyeceğini sanıyorsa, (eğer yapabilirse) bir iple göğe yükselsin, sonra onda bir delik açsın da oradan baksın, bakalım onun tuzağı öfkelenmekte olduğu şeyi giderebilecek mi? Ne gariptir ki Mevdudi'nin yakıştırdığı "mecazi" anlam en az diğerleri kadar anlamsızdır! Mevdudi, muhatabını göğe yükseltiyor, her nasılsa gökte bir delik açtırıyor ve sonra o delikten aşağı veya yukarı baktırıyor!

Diyanet İşleri Başkanlığı, Prof. Süleyman Ateş, Fikri Yavuz, Osman Keskioğlu, Ahmet Ağırakça, Beşir Eryarsoy, Dr. Ali Özek, Hayreddin Karaman, Ali Turgut, Mustafa Çağırıcı, Dr. İbrahim Kafi Dönmez, Sadreddin Gümüş, Osman Nebioğlu, Abdullah Atıf Tüzüner, Hasan Basri Çantay gibi meal yazarlarının bu iple göğe asılıp boğulma senaryosunu nereden bulup kopya ettiklerini merak etmiyorum. Zira büyük bir ihtimalle bu senaryo, İbni Abbas, Katade veya Ebu Hüreyre gibi isimlere atfedilen binlerce uydurma rivayetten birisidir. Merak ettiğim tek şey, bu uydurma hikayenin uslubunu kullanarak kendilerine yapacağım şu tehdide ne cevap verecekleridir: Meal yazarları, 22:15 ayetine verdiğim anlamın doğru olmadığını sanıyorlarsa göğe bağladıkları iplerle kendilerini asıp boğsunlar ve sonra düşünsünler bakalım, bu hileleri kendilerini öfkelendiren şeye engel olabilir mi? Bu tehdidim akıl ve mantığa uygunsa uygulasınlar. Yok eğer saçma sapan bir tehditse lütfen bu göğe ip bağlayıp kendini boğduktan sonra düşünme hikayesini Kuran meallerinden çıkarsınlar!

İSA GÖKTEN İNECEK Mİ? O (İsa veya Kuran), saat (dünyanın sonu) hakkında bir bilgi kaynaığıdır. Ondan kuşkulanmayın; bana uyun. Doğru yol budur (43:61). Yukarıdaki ayet, anlamı kaydırılan ayetlerden biridir. Hicri 2. yüzyılda hristiyanlar tarafından uydurma hadisler yoluyla müslümanların inancı arasına sokulan "İsa'nın gökten inişi" hurafesi bu ayete empoze edilmek istenmiştir (Bak: Yeni Ahit, Yuhanna 14:3). Kuran-ı Kerim'in en az iki ayetiyle çelişen bu yanlış inanç bazı meallerde parantezlerle karşımıza çıkıyor. Fikri Yavuz'un mealini örnek olarak inceleyelim: Gerçekten o (İsa'nın nüzulü), kıyamet için (yaklaştığını bildiren) bir beyandır, alamettir. Onun için sakın o kıyametin geleceğinden şüphe etmeyin de benim şeriatime tabi olun. İşte bu biricik doğru yoldur (43:61). Kuran'ın hiçbir yerinde İsa'nın tekrar geri geleceği bildirilmezken 43:61' deki "o" zamirini (İsa'nın nüzülü) biçiminde yorumlamak nedendir? Böyle önemli bir olaydan neden Kuran haber vermesin? Kuran'ı dikkatle incelediğimizde "İsa'nın gökten inişi" ile ilgili haberlerin Kuran ile çeliştiğini görürüz. İsterseniz beraberce bu konu üzerinde kısa bir incelemede bulunalım. 1. İsa, Allah'ın nebisi, yani Kitap getiren elçisiydi. Üstelik İsa'nın nebi oluşu doğar doğmaz ilan edilmiştir. 2. Nebiler ve Resüller, dünyaya gelmeden önce daha ruhlar alemindeyken göreve atandılar (3:81). Görevleri bittikten sonra bu sıfatlarını kaybetmezler. Ahirette bile nebi ve rasul olarak anılırlar (19:69; 4:69; 25:30).

3. Muhammed, Allah'ın elçisi ve son nebisiydi. Kendisinden sonra peygamber gelmeyecek (33:40). 4. Yukarıdaki tesbitlerin zorunlu bir sonucu olarak dördüncü madde ortaya çıkıyor: 5. Son nebi olan Muhammed'den sonra İsa tekrar gelmiyecektir. Zira İsa da bir nebiydi. İsa'nın "ikinci" gelişinde "nebi" olmayacağını iddia etmek, İsa'nın nebi olduğunu bildiren ayetleri inkar etmek olur. İddia edildiği gibi tekrar gelecek olan İsa, Kuran'ı tasdik edecekse, kendisinin peygamber (nebi) olduğunu bildiren ayetleri de tasdik edecek demektir. O zaman da Muhammed'in son peygamber olduğunu belirten ayetle çelişecektir. İsa'nın gökten inerek tekrar dünyaya geleceğini iddia edenler, 4:159 ayetine de yanlış anlam vermişlerdir. Verdikleri anlama göre bütün hristiyanlar ileride İsa'ya inanacaklardır. Bu ise mümkün değildir. Milattan sonra doğup ölen tüm hristiyanların da İsa ile birlikte hortlamasını gerektiren bu anlayışın çarpıttığı ayetin doğru çevirisi şudur: Ehli Kitaptan hiç kimse yok ki kendi ölümünden önce İsa'ya (ve getirdiği mesaja) inanmak zorunda olmasın. Kıyamet günü de (İsa) onların üzerine şahit olacaktır (4:159). "İsa'nın nüzulü" hikayesi nasıl değerlendirilirse değerlendirilsin, ya 19:30 ayetiyle ya da 33:40 ayetiyle çelişecektir. Velhasıl, bu mızrak çuvala sığmamaktadır. Kuran, ayrıca İsa'nın üç önemli gününden söz eder. Bu günlerin arasında, "göğe çıkış" ve "gökten iniş" günleri yoktur. Doğduğum gün de, öleceğim gün de ve diri olarak kaldırılacağım gün de selam üzerimedir (19:33). Tüm diğer insanler gibi İsa'nın hayatının en önemli üç günü vardır: Doğum, ölüm ve diriliş günleri... Aynı günler, Zekeriya peygamber için de sözkonusudur (19:15). Kuran'ın dışındaki dini kitaplar, bu üç güne iki gün daha eklemektedirler: Göğe çıkış ve gökten iniş günleri... Yukarıda zikrettiğimiz 19:30 ve 33:40 ayetleriyle çelişmeseydi, İsa'nın hayatıyla ilgili günleri beşe çıkarıp İsa'nın gökten inişini bekleyenlere "iyi beklemeler" diyebilirdik. Ne var ki bu durumda böyle bir temennide bulunmamız mümkün değil!

HAMR= SARHOŞ EDİCİ MADDELER İnananlar, sarhoş edici maddeler, kumar, dikili taşlar, şans okları; şeytan işi birer pisliktir. Bunlardan kaçının ki kurtuluşa eresiniz (5:90). "Hamr" kelimesi, Türkçe meallerde "şarap" veya "içki" diye dilimize çevrilmekte. Hamr, örtmek anlamına gelen fiilden türemiş bir isim olup "örten" anlamına gelir. Nitekim Kuran'da kadınların örtüsü için aynı fiilden türeyen bir isim olan "humur" kelimesi kullanılır (24:31). Aklı örten, sarhoş eden her şeye "hamr" adı verilir. Kuran'ın vahyedildiği dönemdeki Arapların geleneksel içkisi şarap olduğu için "örten" anlamına gelen hamr kelimesini ayrıca şarap için kullanmışlardır. Esrardan eroine, biradan votkaya kadar sarhoş edici herşeyi ifade eden bir kelimeyi sadece şarap ismiyle sınırlamak yanlış bir değerlendirmedir. Nitekim bu yanlış değerlendirmenin sonucu olarak Anadoluda, halkın arasında şarabın dışındaki içkiler pek günah sayılmıyor. Bazı meallerde "hamr" kelimesi daha genel bir ifade olan "içki" ile tercüme edilmiştir. Nisbeten daha doğru olan bu tercümeler de kelimenin anlamını tam olarak yansıtmıyor. Zira esrar, kokain gibi sinir sistemini etkileyen maddeler, hamr oldukları halde içki kelimesinin içeriğine girmezler.

ÜMMİ PEYGAMBER ... Öyleyse Allah'a ve O'nun elçisi ümmi (İncil ve Tevrat'ı okumamış olan) peygambere iman edin ... (7:158) Biraz sonra inceleyeceğimiz ümmi kelimesi, İncil ve Tevrat'ı okumayan kişiler için kullanılan bir kavramdır. Kuran'da 6 kez geçen bu kelimenin anlamı zamanla kaydırılmış ve "okuma-yazma bilmeyen kişi" diye meşhur olmuş ve ne yazık ki bu yanlış hemen hemen tüm tefsirlere ve meallere girmiştir. Ali Bulaç'ın meali, 7:158 ayetinin sözkonusu ettiğimiz bölümüne şu anlamı vermiştir: Öyleyse Allah'a ve okuması yazması olmayan (ümmi) haber getirici peygamberine iman edin. Beş kişilik bir heyetin hazırladığı Hikmet yayınlarının mealinde de aynı ayetin tercümesi şöyledir: O halde Allah'a iman edin. Allah'a ve sözlerine iman eden, okuyup yazması olmayan, Allah'ın elçisi peygambere de.

Dilerseniz Kuran'da 6 kere geçen "ümmi" kelimesini inceleyelim. "Ümmi" kelimesinin, okuma-yazma bilmeyen anlamına gelmediği şu ayetlerden anlaşılabilir: Onların içinde bir de ümmiler var ki Kitabı bilmezler. Bütün bildikleri bir takım kuruntulardır; onlar sadece zanna uyarlar. Vay haline o kimselerin ki, Kitabı elleriyle yazıp az bir paraya satmak için, "Bu Allah katındandır" der. Ellerinin yazdığından ötürü vay haline onların! Kazandıklarından ötürü vay haline onların! (2:78,79) Görüldüğü gibi, Ehl-i Kitabın arasında bulunup da İncil ve Tevrat'ı bilmedikleri için kendilerine ümmi denilen bu insanlar elleriyle yazabilmektedirler. Allah'ın Kitabı hakkında yeterli bir bilgiye sahip olmayan Yahudi ümmileri, işittikleri rivayetleri Mişna külliyatı olarak yazıp derleyerek dinlerini dejenere etmişlerdir. Kuran Yahudilerden boşuna söz etmez. Bunları bize masal olsun diye anlatmaz. Aynı suçu işlemiyelim, aynı hataları tekrarlamayalım diye anlatır. Ne yazık ki Yahudi ümmilerinin yaptıklarının aynısını müslümanlar da tekrarlamışlar... Ümmi kelimesinin geçtiği yerlerden birisi de 3:20 ayetidir. Buradaki ümmi kelimesi, İncil ve Tevrat'ı bilmeyen Mekke müşrikleri için kullanılır: . . . Ve kendilerine kitap verilenlerle ümmilere de ki (3:20): Kendilerine kitap verilenlerin karşıtı olarak kullanılan "ümmi" kelimesinin, okuma yazma bilmeyen anlamında kullanılmadığı apaçıktır. Ayet, "okuma yazma bilenlerle ümmilere de ki" biçiminde olsaydı, o zaman meallerin yakıştırdığı anlam doğru olurdu. 3:20 ayetine göre peygamberimiz dönemindeki Arabistan toplumu İslam'ın başlangıcında iki ana gruptur: • •

Kendilerine kitap verilmiş olan yahudi ve hristiyanlar. Kitaplarla meşgul olmayan ümmiler.

Ehl-i Kitap arasında bulunduğu halde kitaplarla meşgul olmayanlar ümmi ise (2:78,79), ve Ehl-i Kitabın dışında kalanların tümü ümmi ise (3:20; 3:75), ümmi kelimesinin anlamı gayet açıktır. Ehl-i Kitabın dışında, bir sürü okuma yazma bilen insanların bulunuşu da "ümmi" kelimesine yakıştırılan "okuma-yazma bilmeyen" anlamının doğru olmadığını destekler. Nitekim, 3:75 ayeti "ümmi" kelimesinin anlamını çok net bir biçimde ortaya koyuyor. Mekke, 7. yüzyıl Araplarının kültür merkeziydi. şiir yarışmaları orada düzenlenirdi. Birincilik alan şiirler okunup ezberlensin diye Kabeye asılırdı. Bedir savaşında esir alınan Mekkeli müşriklerin, müslümanlara okuma yazma öğretmesi karşılığında serbest bırakılması rivayeti eğer doğru ise Mekkeli okur yazar oranının diğer bölgelerden daha az olmadığı ortaya çıkar. Ancak Mekkeliler, Kitaplar (İncil ve Tevrat) ile meşgul olmuyorlardı. Yani ümmi idiler. Nitekim Cuma suresinin 2. ayeti Mekkelileri "ümmi" olarak niteler:

O, ümmiler içinde, kendilerinden olan ve onlara Allah'ın ayetlerini okuyan, onları temizleyen, onlara Kitap ve hikmeti öğreten bir peygamber gönderdi. Oysa onlar önceden apaçık bir sapıklık içinde idiler (62:2). Kuran, meal yazarlarının iddia ettiği gibi, Arabistan halkını okuryazarlar ve okuryazar olmayanlar diye iki gruba ayırmıyor. Kuran, Arabistan halkını, Ehl-i kitap olanlar ve Ehl-i kitap olmayanlar (ümmiler) olarak iki gruba ayırıyor. Nitekim Kuran'ın tebliğatı açısından konuya bakılırsa ikinci tasnifin çok daha anlamlı olduğu görülecektir. Kuran, Muhammed peygamberin ümmi olduğunu vurgularken bir suçlamaya cevap vermiş oluyor. Peygamberin tebliğini reddedenler, Kuran ayetlerinin İncil ve Tevrat'tan alıntılandığını iddia ediyorlardı (25:5; 68:15). Peygamberin okuma yazma bildiğini iddia ederek karşı çıkmıyorlardı. Ümmi kelimesinin Kitap ehli olmayanlar için kullanıldığını belirttikten sonra, peygamberimizin okuryazar bir ümmi olduğuna dair bazı delillerimizi ve iddialarımızı sıralayalım: ✔

Kuran'ın mucizevi yapısını daha büyütmek için din adamları, peygamberimizin okuma-yazma bilmediği hikayesini cazip gördüler.

✔

Okur-yazar olmama hikayesini uyduranlar, bu amaçları için "ümmi" kelimesinin anlamını hafifçe kaydırmayı uygun görmüşlerdir. Halbuki "ümmi" kelimesi Kuran boyunca, İncil ve Tevrat'ı bilmeyenler için kullanılır (2:78; 3:20; 3:75 ; 62:2).

✔

7. yüzyıl Arapları sayı olarak "ebced" sistemi diye bilinen alfabe harflerini kullanıyorlardı. Sadece hesabını not etmesi için bile olsa o günün tüccarı okuma yazma bilmek zorundaydı. Muhammed aleyhisselam da peygamber olmadan önce uluslararası bir tüccar idi. Araplar, rakamları ancak 9. yüzyılda Hindistandan alınca "ebced" sistemini terkettiler.

✔

Kuran'ın imlası diğer Arapça kitaplardan farklıdır. Kuran'ın matematiksel mucizesi olan 19 sistemi, Kuran'ın harfi harfine Allah tarafından vahyedilip korunduğunu kanıtlamaktadır. Kuran'daki farklı yazımlar vahiy katiplerinin kişisel tercihlerinden kaynaklanmaz. Örneğin, "salat", "zekat", "hayat" kelimeleri "elif" harfi ile değil, "vav" harfi ile yazılır. 3:96' da Mekke şehrinin ismi "Bekke" olarak yazılır. 7:69' daki "bastatan" kelimesi "sad" ile değil "sin" ile yazılır.

✔

Alak suresinin ilk ayetini, Besmele ile beraber Kuran'a bakmadan yazarsanız Muhammed'in okur-yazar olduğunu anlayacaksınız. Besmele'nin 19 harf, ilk vahiy olan 96:1-5 ayetlerinin 76(19x4) harf olduğunu, Kuran'da sondan 19. sırada yer alan ve 19 ayetten oluşan Alak suresinde tam 285(19x15) harf bulunduğunu bilerek Besmelede ve ilk ayette geçen "bismi" kelimelerinin farklı yazımı üzerinde düşününüz. Bu farklı yazımları dikte ettiren Peygamberin okuma yazma bilmesinin ne derece makul olduğuna siz karar veriniz.

✔

Peygamberimizin vahiy katiplerine Kuran'ı yazdırıp kontrol ettiği geleneksel kitaplarca kabul edilir. Peygamberimizin, vahiyden önce okuma yazma bilmediğini varsaysak bile 23 sene

boyunca sürdürdüğü bu yazdırma işlemi sırasında 28 harfi öğrenememiş olduğunu iddia etmek iki yönden peygambere hakarettir: Bu iddia, ya onun 23 sene içinde 28 harfi öğrenemiyecek kadar yeteneksiz olduğunu, ya da okuma yazma öğrenmemek için 23 sene boyunca özel bir gayret gösterdiğini ifade eder. Hiç bir müslüman bu şıklardan birini tercih edemez. ✔

Bedir savaşında esir aldığı Mekkelileri on müslümana okuma yazma öğretmesi koşuluyla serbest bırakan ve okuma yazmaya bu derece önem veren bir peygamber neden okuma yazma öğrenmesin? Allah kendisine okuma yazmayı haram mı kılmıştı? İlk vahiyle kendisine "Oku!" diye emretmemiş miydi? Arkadaşlarını, müşriklerden bile okuma yazma öğrenmeye teşvik eden bir peygamber nasıl olur da söylediği şeyi kendisi yapmaz. "Ey insanlar, niçin yapmayacağınız şeyi söylüyorsunuz?"(61:2), ". . . insanlara iyiliği emredip kendinizi unutuyor musunuz?"(2:44) ayetleri böyle bir davranışı kınamıyor mu?

✔

Alak suresinin ilk beş ayetinden oluşan ilk vahiy okur- yazarlığı teşvik ederr. İkinci vahyin ismi de "Kalem" olup yazı yazmayı över.

Velhasıl, tüm bu deliller peygamberimizin okur-yazar olduğunu ortaya koyuyor. Ümmi kelimesinin anlamını kaydıranlar 29:48 ayetini de bu doğrultuda tevil etmeye çalışmışlardır. Peygamberimizin daha önce İncil ve Tevrat gibi hiçbir kitabı okumamış ve yazmamış bulunduğunu anlatan bu ayetin çevirisi şöyledir: Sen ondan (Kuran'dan) önceki hiç bir Kitabı okur değildin, elinle de herhangi birisini yazmıyordun. Böyle olsaydı, batılı arayanlar kuşkulanırlardı (29:48). Muhammed'in Kuran'dan önceki kitapları okuyup yazmadığını belirten bir ayetin anlamını kaydırmak suretiyle bu ayetten son peygamberin okur-yazar olmadığı sonucunu çıkarmak isteyenler çelişkiye düşmektedir. Zira onların verdiği anlama göre en azından Kuran'ın indirilmesiyle birlikte Muhammed'in okuma yazmayı öğrenmiş olması gerekir!

MEZARLARA GİDİNCEYE KADAR Mezarlara gidinceye kadar (varlıklarınızı) çoğaltmanız sizi meşgul etti (102:1,2). Ölünceye kadar zihinlerini mal mülk biriktirmekle meşgul eden istifçi ve ihtiraslı insanları şiddetle kınayan bir suredir Tekasür suresi... Kazandığı servette yoksulu hak sahibi kabul etmeyen günümüzün materyalist tipi bu ayetlerin baş muhatabıdır. İkinci ayette geçen "mezarlara gidinceye kadar" ifadesi ölümü anlatır. Her an çevremizde tanık olabileceğimiz mal-mülk kazanma ihtirasını kınayan bu ayetin anlamı, bir nüzül sebebi rivayeti yüzünden daraltılmış ve dünyada bir daha gerçekleşmeyecek bir tavır haline sokulmuştur. Güya soy soplarının çokluğuyla övünen Evs ve Hazrec kabileleri ölülerin mezarlarını saymaya kadar işi uzatmışlar da bu sure onun üzerine inmiş!

Diyanet meali bu iddiayı ayetin orijinal metninde mevcutmuş gibi yansıtmıştır: Çoğunluk olmak iddianız sizi o kadar meşgul etti ki, mezarları ziyaretle oradakileri de sayacak kadar oldunuz. Bir çok Kuran meali, muhteris, stokçu, mal mülk biriktirmekten başka şey düşünmeyen, kelle sayısıyla gurur duyan tüm insanları eleştiren bu ayetlere, "mezar sayımı" gibi garip bir olayı yakıştırarak ayetin pratik etkisini öldürmüşlerdir. Böylece, "mezar saymayan" bir sürü dünyaperest, kendilerini bu ayetlerin muhatabı görmeyeceklerdir. Bir sürü gereksiz paratezlerle adeta bir parantezler ormanı haline sokulan Nüzül Sebepli Kuran Meali, buna rağmen orijinal metne ait olan mealler ile yorumlarını birbirlerinden ayırmakta titizlik göstermiştir. Nitekim Tekasür suresinin ilk ayetlerini şöyle tercüme etmişlerdir: (Kavminizin) çokluk(uy)la böbürleniş, sizi (o derece) oyaladı (ki); sonunda (gidip) kabirleri ziyaret ettiniz (ve ölülerinizi sayıp birbirinize karşı böbürlenmeye kalkıştınız). Kuran'ın anlaşılması için nüzül sebeplerini gerekli görenler, Kuran'ın açık, tamam, detaylı ve mükemmel olduğuyla ilgili ayetleri (6:114,115; 16:89; 11:1; 12:111) tekrar okumalıdırlar. "Korunan bir Kitabın", korunmamış çelişkili rivayetlere muhtaç sayılmasının "korunan kitabın" anlamının tahrifi anlamına gelmez mi?

DETAYLANDIRILMIŞ A.L.R. Bu öyle bir kitaptır ki, Bilge ve herşeyden haberdar biri tarafından ayetleri sağlamlaştırılmış ve sonra detaylandırılıp açıklanmıştır (11:1). Ayette geçen "fussilet" kelimesi, FSL (ayırma) kökünden türemiş olup, "detaylandırılmış, açıklanmış" anlamlarına gelir. Aynı kökten türeyen "mufassal" kelimesi de "ayrıntılı" anlamına gelir. FSL kökünden türeyen "tafsil" kelimesi de "ayrıntılı açıklama" demektir. FSL kelimesinin değişik kiplerde kullanıldığı bir kaç ayetten örnekler verelim: Talut, orduyla birlikte ayrıldığı -FaSaLe- vakit. . .(2:249) şüphesiz Allah kıyamet günü aralarını ayıracaktır -yaFSiLu-. . . (22:17) Bilen bir toplum için ayetleri açıkladık -FeSseLna-. (6:97) Bilgiyle detaylandırdığımız -FaSsaLnahu-, inanan bir toplum için yol gösterici ve rahmet olan bir kitabı onlara getirdik. (7:52)

Aklını kullanan bir toplum için ayetleri işte böyle açıklıyoruz -nuFeSsiLu-. (30:28) (Bu Kuran) uydurma bir hadis değil; ancak, kendinden öncekileri doğrulayan, her şeyin açıklaması -taFSiLe külli şey'- ve inananlar için bir hidayet ve rahmettir. (12:111) O (Allah), size Kitabı tam detaylanmış -muFaSsaL- olarak indirmiş iken ondan başka hakem mi arayayım? (6:114) Parantezlerin bolluğuyla dikkati çeken Nüzül Sebepli Kuran Meali, 11:1 ayetinde geçen "FuSsiLet" kelimesine çok acaip bir anlam vermiştir: Elif-Lam-Ra. Bu (böyle) bir kitaptır ki, ayetleri (en kat'i hüccet ve delillerle) sağlamlaştırılmış (her türlü eksiklikten uzak)tır. Sonra (insanların muhtaç olduğu her şeyden haberdar olan (Allahü Teala) tarafından bildirilmiş (indirilmiş)tir. Kuran'da 43 yerde geçen FSL kelimesinin türevleri hiçbir yerde "bildirme", yahut "indirme" anlamlarına gelmemesine rağmen, "fussilet" kelimesine, parantez içinde ve parantez dışında olmak üzere iki kelime ile yakıştırılan bu yanlış çeviri, Kuran'ın Allah tarafından detaylandırılıp açıklandığını kabul etmeyen anlayışın kasıtlı veya bilinçaltı bir tecellisidir.

DÜNYA YUVARLAKTIR Bundan sonra, yeri yumurta biçimine soktu (79:30). Yeryüzünün yumurta gibi yuvarlak olduğu Kuran'ın vahyinden yüzyıllar sonra kanıtlandı. Eski Müfessirler dünyanın düz olduğunu zannettiği için, "yumurta biçimine soktu" anlamına gelen "DaHHA" kelimesini "düzenledi, döşedi" biçiminde yorumladılar. Bu geleneksel yorumun etkisinde kalan çağdaş meal yazarları da bu yorumları aynen kopya etmekte. Örneğin beş kişilik bir heyet tarafından hazırlanan ve Hikmet Neşriyat tarafından yayımlanan meal, sözkonusu ayeti şöyle tercüme ediyor: Bundan sonra yeryüzünü düzgün bir şekle soktu. Kuzey Afrika'da Arapça konuşan halkın arasında hala yumurta için kullandığı "dahhy" ve kuluçka için kullandığı "medhhy" kelimelerinin kökü "DHHY" dir. Bu kökten türeyen bir fiil olan "dahha" kelimesini burada "döşedi, düzeltti" biçiminde çevirmek, Kuran'ın ilahi kaynağına kuşku çamurları sıçratmaktır. Eski Kuran yorumcuları, Dünyanın yumurta biçimine sokulmasını o günkü bilgileriyle kavrayamadıkları için dahha (yumurta) kelimesinden medhha (kuluçka) nın kastedilmiş olması

gerektiğini ileri sürmüşler ve "yumurta biçimine soktu" ifadesinin, "kuluçka gibi düzenledi" anlamına gelen bir kinaye olduğunu kabul etmişlerdir. Geçmiş müfessirler bu konuda mazur görülebilir; ama artık ilkokul çocuklarının bile dünyanın düz olmadığını bildikleri bir çağda yaşayan meal yazarlarının geçmiş müfessirlerin zorlamalı yorumlarını kritik etmeden kopya etmeleri küçümsenmeyecek bir hatadır. Üzerinde yaşadığımız gezegen, yakın planda düzgün değil, dağlar, ovalar ve vadilerle engebelidir. Uzak planda ise devekuşu yumurtası gibi elipsoittir. Hangi açıdan bakarsanız bakınız, yerküreye yakıştıramıyacağımız bir nitelik olan "düzgün" kelimesi, bazı meallerde neden hala yer alır? Halbuki 39:5 ayeti dünyamızın yuvarlak olduğunu çok net bir biçimde anlatır: Gökleri ve yeri hak ile yarattı. Geceyi gündüzün üzerine yuvarlıyor, gündüzü de gecenin üzerine yuvarlıyor. Güneşi ve ayı buyruğu altına aldı. Hepsi (dünya, güneş ve ay) belli bir süreye kadar akıp gider. İyi bil ki O Azizdir, çok bağışlayandır (39:5). Ayette geçen "yuKaViRu" kelimesi, yuvarlamak, sarmak, dolamak anlamına gelir. Nitekim, küre kelimesi aynı kökten türemedir. 79:30 ayetini, Süleyman Ateş'in meali aslına uygun olarak çevirmiştir: Bundan sonra da yeri yuvarlattı (79:30).

DÜNYA DÖNÜYOR Ne Güneşin aya yetişmesi mümkündür ne de gece gündüzü geçebilir. Hepsi (güneş, ay ve dünya) bir yörüngede yüzer (36:40). 36:40 ayetinde geçen "küllün" kelimesinin Türkçe karşılığı "hepsi" dir. Bu kelime, Arapçada genellikle en az üç şey için kullanılır. Zira "iki şey" için tesniye denilen ayrı bir kalıp mevcuttur. Ayetteki "hepsi bir yürüngede yüzer" ifadesinden önce en az üç gökcismi anılmalı ki "hepsi" kelimesi normal işlevini yerine getirsin. İlk bakışta dikkatimizi sadece iki gök cismi çekiyor: Güneş ve Ay... Peki üçüncü gök cismi nerede? Ayeti incelediğimizde üçüncü gök cisminin "gece ve gündüz" kelimeleriyle tanımlandığını görüyoruz. "Gece ve gündüz" kelimeleriyle hem Dünyanın kendi etrafındaki dönüşüne işaret edilir ve hem de Güneş ve Aydan sonraki üçüncü gök cismine yani Dünyaya telmihte bulunulur. Böylece Dünyanın yörüngesindeki ikinci hareketine de değinilir. Bazıları, üçüncü gök cismini ayette arayacağına gökte aramış ve "küllün=hepsi" kelimesini tatmin için "yıldızlar"ı parantezle ayetin kapsamına sokmuştur. Hasan Basri Çantay'ın, Celaleyn tefsirinden dipnotla transfer ettiği yıldızları, Fikri Yavuz parantezler: Ne Güneşin Aya yetişmesi mümkün olur, ne de gece gündüzü geçer. Hepsi (Güneş, Ay ve yıldızlar ayrı ayrı) bir felekte yüzerler, devirlerini tamamlarlar(36:40).

Dünyamızın hem kendi hem de Güneş etrafındaki dönüşünü gayet veciz bir ifadeyle anlatan ayetler dikkatle incelenmeden, geçmiş tefsirler kritik edilmeden nakledilen yorumlar elbette tam isabetli olmayacaktır. Dünyanın hareket halinde olduğunu çok açık bir ifadeyle anlatan 27:88 ayetini de siz inceleyiniz. Bu ayetin nazil olduğu dönemden yüzyıllar sonra yaşamalarına rağmen o devrin yaygın inanışının etkisinde kalarak bu ayetin anlamını kaydırmaya çalışan müfessirler görmekteyiz. Ayette tasvir edilen hareketin, dünyanın sonu geldiği vakit sözkonusu olacağını ileri sürmüşlerdir. Ne var ki, Kuranın, dünyanın sonuyla ilgili tasvirlerini az çok bilen bir kişi, 27:88'de anlatılan hareketin ona işaret etmediğini rahatlıkla anlar. Merak edenler, Kuran En Büyük Mucize adlı eserimizin ikinci bölümündeki incelememize baksın. Yeri gelmişken size, inanılması güç bir haberi nakletmek istiyorum. Hicri 1395, miladi 1975 senesinde Medine İslam Üniversitesi, Suudi Arabistan'ın Diyanet İşleri Başkanı olan Abdülaziz bin Baz'ın bir kitabını yayımladı. Kuran'ın inişinden 1400 sene sonra, Kuran'ın indiği ülkedeki bir üniversite tarafından yayımlanan bu kitap, bu günkü Arapların seviyesini sergileyen ibret verici belgelerden biridir. Aynı zamanda, Kuran'ın 1400 yıl önce yaşamış bir Arab'ın düşünceleri olamıyacağını da doğrulayan bu Kitabın ismi: "Gezegenlere Gitmenin Mümkün ve Dünyanın Sabit, Güneşin ise Hareket Ettiğina Dair İlmi ve Nakli Deliller" Suudi Arabistan'ın en yetkili dini lideri olan Bin Baz, Medine İslam Üniversitesi tarafından yayımlanan bu kitabın ilk sahifelerinde yeni bir fitneden söz ediyor. Halkın dünyanın yuvarlak olduğuna ve güneşin etrafında döndüğüne inanmasını üzüntüyle gördüğünü ve bu korkunç fitneye dur demek için bu kitabı kaleme aldığını ifade ediyor. Dünyanın yuvarlak oluşuna ve döndüğüne inananların, kafir veya mürted olduğuna 23. sahifenin başında fetva veren Bin Baz, bu cehalet ve sapıklığın, Kuran ayetlerini ve Muhammed'in hadislerini inkardan kaynaklandığını iddia ediyor. Daha sonra, iddiasına nakli delil olarak Buhari ve Müslim'de geçen uydurma bir hadisi aktaran Bin Baz, Dünyayı yuvarlak ve hareketli bilenlerin tevbe etmemesi halinde mürted kabul edilerek öldürülmelerinin vacip olduğuna, kanlarının ve mallarının helal olduğuna fetva veriyor. (Araplara uzun yıllar dini liderlik yapmış bu zat, Kuran'ın matematiksel kodunu keşfeden Dr. Reşad Halife'nin katline de fetva vermişti). Bin Baz Hazretleri, bu ilkel tehditlerin ardından ilmi delillerini şöyle sıralıyor: . . . Eğer ileri sürdükleri gibi dünya dönüyor olsaydı, ülkeler, dağlar, ağaçlar, nehirler, denizler bir kararda kalmazdı. İnsanlar batıdaki ülkeleri doğuda, doğudaki ülkeleri batıda görecek, Kıblenin yeri sürekli değişecek ve böylece Kıblenin bir kararı kalmayacaktı. Velhasıl, gördüğünüz gibi bu iddia, daha bir çok yönden yanlıştır. Fakat sözü uzatmak istemiyorum. . . Suudi Arabistan'a dini klavuzluk etmiş olan bu zatın hezeyanlarının, 20. yüzyılın son çeyreğinde Medine İslam Üniversitesinin "İlmi" yayınları arasında yayımlanması, İslam dünyasının içinde bulunduğu geri kalmışlığın nedenini açıklamaya yeter sanırım. Bu adamın oluşturduğu bir "ulema" komisyonunun önderliğinde Kuran'ın matematiksel mucizesine karşı da savaş açan ve bu büyük Kuran mucizesinin aleyhinde cehalet dolu kitaplar yayımlayan bu kişileri yakın bir azap bekliyor. Allah'ın bu büyük mesajını iptal etmek için Besmele'nin harflerine zam yapanlar ve Allah'ın ismini tahrif edenler 20:133-135 ayetlerine muhataptır.

Bu konuyu noktalamadan önce, Emevi ve Abbasi dönemindeki ilkel yalancıların Muhammed'e ve arkadaşlarına yaptığı iftiralara bir örnek vermek istiyorum. Hadislerle Kuran Tefsiri namıyla ünlü İbn-i Kesir Tefsiri, baştan sona hezeyan ve iftiralarla dolu bir ihanet kitabıdır. Allah'ın yüce kelamını ilkel hikayelerle tefsir ederek küçük düşüren İbn-i Kesir Tefsirinin Bakara suresi 29. ayetin açıklamasıyla ilgili bölümünü okuduktan sonra peygamberimizin 25:30 ayetinde bildirilen biricik şikayetini düşününüz. İbn Abbas, İbn Mesud ve Ashabtan bir topluluktan nakledilir ki: 'Yerde ne varsa hepsini sizin için yaratan, sonra göğe yönelip onları yedi gök halinde düzenleyen O'dur' ayeti hususunda onlar şöyle demişlerdir: Allah Tebareke ve Teala'nın arşı suyun üzerindeydi; suyun yaratılmasından önce hiç bir şey yaratılmamıştı. Allah yaratıkları yaratmak isteyince sudan buhar meydana getirdi. Buhar suyun üzerinden yükseldi ve bu yükselen şeye yükseklik manasına "gök" dedi. Sonra suyu katılaştırdı ve ondan bir tek yer meydana getirdi, sonra bu yerleri parçaladı ve onları iki günde -pazar ve pazartesi günü- yedi yer haline getirdi. Yeri balığın üzerinde yarattı ki balık Allah Teala'nın Kalem suresinde: 'Nun ve Kaleme andolsun ki. . .' (Kalem:1) Sözkonusu edilen Nun balığıdır. Balık sudadır. Su ise kayalığın üzerindedir. Kayalık ise hiç bir bitki bitirmeyen büyük bir taşın üzerindedir. Taş ise, bir meleğin sırtındadır, melek te bir kayanın üzerindedir kaya rüzgardır. İşte Hz. Lokman'ın 'Ne gök vardı ne yeryüzü. Balık hareket etti ve kımıldadı, yeryüzü sarsıldı ve üzerine dağlar çekilerek durduruldu. Bunun için dağlar yeryüzünün üzerine oturtulmuştur' diye bahsettiği kaya budur. (İbni Kesir tefsiri, 2:29 ve 68:1 ayetlerinin tefsiri) Bu konuyu Mehmet Akif Ersoy'un bir şiiriyle bitirelim: Hani vaiz geçinen maskara şeyler var ya Der ki bir tanesi peş-tahtayı yumruklayarak: "Dinle, dünya neyin üstünde durur hey avanak! Yerin altında öküz var, onun altında balık; Onun altında da bir zorlu deniz var kayalık." Öteden Kürd atılır:-Doğru mu dersin be hoca? -Ne demek doğru mu dersin? Gidi cahil amuca! Sözlerim basma değil yazma kitaptan tekmil; Kim inanmazsa kızıl kafir olur böylece bil. -Rahatım yok benim öyleyse bugünden sonra; Gömülülp kurtulayım bari hemen bir çukura. -Ne zorun var be adam? -Anlatayım dur ki hocam:

Ben bu dünyayı görürdüm de sanırdım sağlam. Ne çürükmüş o meğer; sen şu benim bahtıma bak! Tutalım şimdi öküz durdu, balık durmayacak; Diyelim hadi balık durdu biraz buldu da yem, Ya deniz?.. Hiç dibi yokmuş bu işin... Ört ki ölem! (Safahat, 6. Kitap, Asım, s. 407-408)

KURAN HANGİ DİLDE OLURSA OLSUN HİDAYET VE ŞİFADIR Biz onu A'cemi (yabancı dilde) bir Kuran kılsaydık 'ayetleri açıklanmalı değil miydi?' diyeceklerdi. İster Acemi (yabancı dilde), ister Arabi (Arapça) olsun; de ki: O, inananlar için bir hidayet ve şifadır. İnanmıyanlara gelince, onların kulaklarında bir ağırlık vardır ve o (Kuran) onlara kapalıdır. Onlara (sanki) uzak bir yerden sesleniliyor (41:44). Kuran, diğer kitaplardan farklıdır. Onu anlamanın ilk şartı doğru ve dürüst bir niyete sahip olmaktır. Dünyanın en iyi Arapça uzmanı bile olsa, bu özelliğe sahip olmayan kimseler Kuran'ı gereği gibi anlayamaz. Kuran, "ey Arapça bilenler" diye hitap etmez, "ey iman edenler" diye hitap eder. Kuran'ı öğreten bizzat Allah'tır (55:2). Aklını kullanarak iman eden (10:100), geçmiş atalalarını ve din bilginlerini putlaştırmayan(2:170; 5:104), zanna tabi olmayan (10:36), hakkında bilgisi olmayan bir şeyi mukallitçe izlemeyen (17:36; 6:115) ve dini sadece Allah'a has kılan müminler Kuran'ın mesajını anlarlar. Allah, onlara Kuran'ı öğretir. Kuran'ı hakkıyla öğrenmelerinin sebeplerini yaratır. Aklını kullanmayıp heva ve heveslerine uyanlar, atalarını putlaştıranlar, zanni rivayetleri din edinenler, Allah'ın hükmüne başkalarını ortak koşanlar ömür boyu uğraşsalar da Kuran'ı anlayamaz. 41:44 ayetinde "ister yabancı dilde, ister Arapça olsun" biçiminde çevirdiğimiz bölümü, inceleyebildiğim tüm Türkçe mealler aşağı yukarı şöyle tercüme ediyor: "Arap olana yabancı dil mi?" Bizim verdiğimiz anlam ile bunu karşılaştırınız. Kuran'ın diğer dillere doğru çevrilmesi halinde de hidayet ve şifa özelliğini kaybetmeyeceğini vurgulayan anlamı doğru buluyorum. Arapça konuşanların "Arab'a yabancı dilde bir kitap mı?" biçimindeki itirazları makul görülürse, Arapça bilmeyen milyarlarca insanın da, "yabancıya Arapça kitap mı?" biçiminde bir itiraza hakları bulunması gerekir. Meallerin verdikleri yanlış anlam yabancıların bu tür bir itiraz hakkı yaratır. Ayetin anlatmak istediği nedir? Bu sorunun cevabını düşünerek dikkatlice bir kaç kere okursanız, farklı tercümelerden doğrusunu tercih etmekte daha isabetli olursunuz.

Ayrıca Kuran, Araplar için çoğul ifade olan "A'rab" kelimesini kullanır (9:97,98,101,120; 33:20; 48:11,16; 49:14). Arap olmayanlar için ise "A'cem" kelimesinin çoğulu olan "A'cemin" kelimesini kullanır (26:198). Acemi (Acemiy) ve Arabi (Arabiy) kelimeleri ise sürekli olarak dil tanımında kullanılır. Arap ve Acem kelimelerinin sonuna eklenen "i" harfi bu kelimelerin anlamını Arapça ve Acemce'ye çevirir. Nitekim, Arabi kelimesinin geçtiği bütün ayetlere bakarsak hepsinin Arapça anlamına geldiğini göreceksiniz (12:2; 13:37; 16:103; 30:113; 26:195; 39:28; 41:3,44; 43:3; 46:12). Aynı şekilde Acemi kelimesinin geçtiği ayetlerde de bu kelime, "yabancı dil" anlamında kullanılır (16:103; 41:44).

BEKLENEN MUCİZE 'Ona Rabbinden bir mucize (ayet) indirilmeli değil mi?' diyorlar. De ki: 'Gayb Allah'ındır. Bekleyin, ben de sizinle beraber bekleyenlerdenim' (10:20). Kuran-ı kerimin bir çok yerinde, gelecekte gerçekleşecek bir ayetten yani mucizeden söz edilir (38:87,88; 41:53; 6:158; 13:38-40; 20:133; 25:4-6; 72:24-28). Furkan suresinin 4-6 ayetleri, Kuran'ın ilahi kaynağını inkar eden ve onu Muhammed'in bir iftirası olarak değerlendiren kafirlere cevap olarak şöyle seslenir: De ki: 'Onu, göklerdeki ve yerdeki GİZLİLİKLERİ bilen indirdi. O, çok bağışlayan, çok merhametli olandır.' (25:6). Ayetteki "sır = gizlilik" kelimesi dikkat çekicidir. Yukarıda mealini verdiğim 10:20 ayeti, gelecekte ortaya çıkacak bir mucizeden söz ediyor. Son peygamber Muhammed'e Kuran'dan başka mucize verilmediğine göre(29:50-51) beklenen büyük mucizenin Kuran ile ilgili olduğu anlaşılır. Nitekim 27:93 ayeti de gelecekte gerçekleşecek Kurani mucizeden söz eder: 'Allah'a hamdolsun' de. 'O size ayetlerini (mucizelerini) gösterecek ve siz de onları tanıyacaksınız.' (27:93) Fakat, insanların çoğu nankördür. Kibir ve gurur içindedir. Üstelik bunu kabul etmeyecek kadar da gafildir. Sınırsız bir imana sahip olduklarını ileri sürerek Allah'ın nasib kıldığı mucizevi yardımlarını (13:38-40; 38:87,88) gereksiz görürler. Oysa bu iddiaları gerçeği yansıtmaz. Çünkü, Kuran'a ters düşen gelenekleri ve kitapları reddedemezler. Tersine, çevreleriyle veya atalarıyla ters düşmemek için Kuran ayetlerini ona uydurmaya çalışırlar. Hatta Kuran ayetlerinin biribiriyle çeliştiğini iddia ederek işlerine gelmeyen hükümleri yürürlükten kaldırırlar. Anlayışsızlıkları ile doğru orantılı olarak ayetleri neshederler. Korunmuş biricik dini kaynak olan Kuran'ı anlamaya çalışanlara hakaret ve iftira ederler. Bu kişilerin iddiası aynen bedevilerin iddiasına benzer (49:14). Atalarını ve çevrelerini taklit etmekten ibaret sözde imanlarını arttıracak olan (74:31) mucizeleri gereksiz görürken İbrahim'i hatırlamazlar. Halbuki, İbrahim bir peygamber olduğu halde Rabbinden imanını güçlendirecek kanıtlar istemişti (2:260).

Yunus suresinin 20. ayeti, gelecekte ortaya çıkacak bir ayeti (mucizeyi) açıkça haber verir. "Ayet" kelimesi, Kuran'da tekil olarak tam 84 kere geçer ve hiçbirisinde Kuran'ın cümleleri anlamına gelmez. Tekil olan ayet kelimesi Kuran boyunca mucize, delil, alamet ve belge anlamalarında kullanılır (2:145; 2:248; 2:259; 3:41; 3:50; 6:4; 6:35; 10:20; 13:38; 16:11....). Ancak, "ayet" kelimesinin çoğulu olan "ayaat" ise hem Kuran'ın cümleleri anlamında ve hem de mucize, alamet, belge anlamında kullanılır (2:99; 2:118; 6:99; 6:109; 30:37). Ayet kelimesi azap ve ceza anlamına gelmemesine rağmen, Fikri Yavuz, 10:20 ayetinin mealinde "ayet" kelimesini azap olarak tercüme ediyor: Bir de müşrikler: 'Peygambere, Rabbi tarafından(Kuran'dan) başka bir ayet (azap mucizesi) indirilse ya!' diyorlar. Sen de ki: 'Gayb, ancak Allah'a mahsustur. O halde azabı bekleyin, ben de sizinle beraber bekleyenlerdenim.' (10:20) Fikri Yavuz parantezler kullanmasına rağmen, genellikle Kuran'ın orijinal metninde bulunmayan birçok ifadeyi paranteze almıyor. Ayet mealinin başında geçen "müşrikler" kelimesi orijinal metinde bulunmamasına rağmen ayetin gelişinden çıkarılabilmektedir. Ne var ki "başka", "azap" biçimindeki ifadelerinin dayanağını bulamıyoruz. Fikri Yavuz, "Kuran'dan başka" ve "azap" kelimelerini nereden çıkardı merak ediyorum. Ayrıca yaptığı bu iki yorum da yanlıştır. Müşrikler Kuran'ın ayet oluşunu yani mucizevi yapısını kabul etmiyorlar ki "Kuran'dan başka ayet" istesinler! Onlar sadece "ayet" istiyorlardı. Kaldı ki burada "ayet"in Muhammed'e indirilmesi isteniyor. Azap anlamında kullanılmayan "ayet" kelimesinin anlamını kaydırarak ve üstelik "Kuran'dan başka" ifadesini araya sokuşturarak yakıştırılan meal olumsuz sonuçlar doğuruyor. İleride gerçekleşecek Kurani mucizelerden söz eden ayetleri azap müjdeleyen ayetler olarak anlayan insanlar vadedilen mucize ortaya çıktığında bu mucizeye karşı ilgisiz kalırlar. Bu lakayd tavır Kuran'da şiddetle kınanır (74:30-37; 7:146). İnsanları böyle bir tavra sürüklemenin vebali ise ağırdır (4:85). Nitekim 72:24 ayetinde Allah tarafından vadedilen şeyi hemen bir azap veya kıyamet olarak yorumlamak, Allah'ın vadettiği şeylerin sadece azap olduğu biçimindeki şartlanmışlığın sonucudur. Halbuki Allah büyük mucizelerden birisi olarak tanımladığı (74:35) sayısal mucizesine işaret ediyor olabilir. Nitekim baştan sona gaybi haberlerle dolu olan Cin suresinin 72:24-28 ayetlerini dikkatle okursanız, burada vadedilen şeyin niteliğini kavrarsınız. Sözümüzün konusu olan 10:20 ayetini tekrar okuduktan sonra aşağıdaki ayetleri okuyun: Kendilerine vadedilen şeyi gördükleri zaman, kimin yardımcı bakımından daha zayıf ve sayıca daha az olduğunu bilecekler. De ki: 'Size vadedilen şey yakın mıdır, yoksa Rabbim onun için uzun bir süre mi koyacaktır bilmiyorum. O, gaybı bilendir. Kendi sırrını, razı olduğu bir elçi hariç kimseye göstermez.' Çünkü onun önüne ve arkasına bir gözetleyici koyar. Ki o, Rablerinin onlara (geçmiş peygamberlere) verdiği emirleri duyurmuş olduklarını bilsin. Ve onların yanında bulunan her şeyi kuşatmıştır, her şeyi bir bir saymıştır (72:24-28).

SURE BAŞLARINDAKİ HARFLER A.L.R. İşte bunlar hikmetli Kitabın mucizeleridir (10:1). T.S.M. Bunlar apaçık Kitabın mucizeleridir (27:1, 2). Türkçe mealler yirmi dokuz surenin başında bulunan harflerin Kitabın birer mucizesi olduğunu açıklayan ayetlere farklı anlam veriyor. Örneğin elinizdeki mealden yukarıdaki ayetlerin çevirilerine bakarsanız aradaki farkı göreceksiniz. Kuran'da 29 sure, mukatta (başlangıç) harfleri diye anılan 14 değişik harf kombinezonuyla başlar. Bu harflerin anlamının açığa çıkmasını Allah zamana bırakmıştır. Bazılarının ileri sürdüğü gibi bu harfler anlamları hiç bir vakit anlaşılmayacak semboller degildir. Kuran, kıyamete kadar zaman zaman ortaya çıkacak mucizeleri ve tecellileri olan olağanüstü bir kitaptır. Kuran'dan edinilen bilgiyi yüzyıllar öncesine götürüp dondurmaya çalışan zihniyet, Allah'ın "geride kalanlar" diye tanımladığı gruba dahildir (74:37). Gelecek için saklanan mucizelerin ve vaadlerin varlığı bir çok ayetle bildirilir: 'Ona Rabbinden bir mucize indirilmeli değil mi' diyorlar. De ki: 'Gayb Allah'ındır. Bekleyin, ben de sizinle beraber bekleyenlerdenim' (10:20). Yüz çevirirlerse de ki: 'Ben size açıkladım. (bilmekte hepimiz) eşit olduk. Ancak size vadedilen şeyin yakın mı, yoksa uzak mı olduğunu bilmem. şüphesiz O, sözün açığını da bilir, gizlediklerinizi de bilir. Bilmem, belki de o sizi denemek ve bir süreye kadar yaşatmak içindir (21:109-111). Ve de ki: 'Allah'a övgüler olsun. O size ayetlerini gösterecek, siz de onları tanıyacaksınız. Rabbin, yaptıklarınızdan gafil değil (27:93). O (Kuran) bütün alemlere öğüttür. Onun haberini bir süre sonra gayet iyi bileceksiniz (38:87,88). Biz onlara, ufuklarda ve içlerinde ayetlerimizi göstereceğiz ki onun gerçek olduğu onlara iyice belli olsun. Rabbinin herşeye şahit olması yetmez mi?(41:53). Sure başlarındaki 14 değişik başlangıç harfinin anlamlarından birisi peygamberimiz döneminde de biliniyordu. Ne var ki daha hicri 1. yüzyılda başlayan kargaşalar harflerin bu anlamının unutulmasına yol açtı. Bu konudaki incelememizi "Saat'ın zamanı" başlıklı bölümde bulacaksınız. Şu anda başlangıç harflerinin anlamlarından ikisini başka ayetlerin açıklaması ve işaretiyle biliyoruz. Kuran ayetleri yine Kuran ayetlerini açıklıyor.

74:30 ayeti, hatta 74. surenin tamamı, başlangıç harflerinin ikinci anlamına açıklama getirir. Allah'ın şu yüzyılımıza nasib ettiği büyük bir Kurani mucizenin, başlangıç harflerindeki tecellisini sanırım işitmişsinizdir. Harflerle başlayan her bir suredeki bu harflerin sayısı 19 kodunun tam katlarıdır. Demek ki mukattaa harfleri, Kuran'ın mükemmel biçimde korunduğunu ve ilahi bir Kelam olduğunu kanıtlayan birer ayet (mucize) dir. Nitekim, "Bunlar bu Kitabın mucizeleridir" ifadesi sadece başlangıç harfleriyle bitişik halde bulunur (10:1; 12:1; 13:1; 15:1; 26:1,2; 27:1; 28:1-2; 31:1-2).

EMBRİYO Yaratan Rabb'in adıyla oku. O, insanı embriyodan (alaktan) yaratmıştır (96:1, 2). Bu ayette geçen "alak" kelimesini eski müfessirler "kan pıhtısı" diye anlıyorlardı. Fakat anatomi ve biyoloji alanındaki son gelişmeler, yaratılış evrelerimizde böyle bir "kan pıhtısı" döneminin olmadığını ortaya çıkarmıştır. 'Alak' evresi, diğer ayetlerde nutfeden sonraki ikinci evre olarak belirtilir (23:14). Modern biyolojinin belirlemelerine göre, Kuran'ın "alak" diye tanımladığı bu evre embriyo evresidir. Bu evreyi "kan pıhtısı" olarak adlandırmak doğru değil. Nitekim, "alak" kelimesini Arap lügatine göre incelediğimizde ilginç bir sonuçla karşılaşırız. Alak kelimesi üç anlama sahiptir: 1. Kan pıhtısı 2. Asılı duran madde 3. Sülük Geçmiş müfessirler, embriyolojiden habersiz olduklarindan, haklı olarak bu üç anlamdan birincisini tercih etmişlerdir. Halbuki "zaman"la gelişen "anatomi bilimi" bu birinci anlamı tercih etmenin yanlış olduğunu gösterdi. Alak kelimesinin ikinci ve üçüncü anlamı, sözkonusu ayet için gayet uygundur. Nitekim, 23:14 ayetinde belirtilen alak evresinin embriyo evresi olduğu anlaşılır. Bu evrede embriyo, rahim duvarına asılı duran bir sülüğe benzer. Müteşabih, yani benzer anlamlı bir kelime olan "alak" kelimesinin ve dolayısıyla bu kelimenin geçtiği ayetlerin gerçek anlamını biyoloji ve anatomi bilimlerinde derin bilgiye sahip olan müminler keşfedebilir. Bu konuyu Dr. Maurice Bucaile'nin "Kuran, Kitab-ı Mukaddes ve Bilim" adlı kitabı detaylıca işlemektedir. Süleyman Ateş'in meali hariç hemen hemen tüm Türkçe mealler, "alak" kelimesini "kan pıhtısı" diye yanlış çevirmişlerdir.

YUSUF'UN RABBİ KİM? Yusuf'un evinde kaldığı kadın onu baştan çıkarmak istedi ve kapıları kilitleyip: Tümüyle sana aidim, dedi. (Yusuf da buna karşılık): Allah'a sığınırım. O Rabbimdir. Bana iyi makam vermiştir. Zalimler kurtuluşa ermez, dedi (12:23). Yusuf Peygamber, kendisini ayartmak isteyen Mısır azizinin karısına "Allah'a sığınırım. O benim Rabbimdir -efendimdir" diyerek tevriyeli (iki anlamlı) bir cevap verir. Yusuf, bu iki anlamlı cümleyle alabildiğine zekice bir cevap verir. Kadın, Yusuf'un kendi kocasından söz ettiğini sanır. Halbuki, Yusuf Allah'tan söz etmektedir. Hemen hemen bütün mealler bu ayeti kadının anladığı biçimde anlamış ve öylece tercüme etmişlerdir. Yusuf'un amaçladığı anlamı vermemişlerdir. Halbuki her iki anlamı kapsayacak bir biçimde çevirebilirlerdi. Diyanet meali, ayetin metnine "senin kocan" ifadesini sokuşturarak şu yanlış anlamı verir: Günah işlemekten Allah'a sığınırım, doğrusu senin kocan benim efendimdir (12:23). Bir çok meal de, "senin kocan" ifadesini parantez içine sokarak aynı hatayı daha hafif bir şekilde yansıtır. Kuran'da Rububiyet kavramını incelediğimizde, bir peygamberin, bir müslümanın Allah'tan gayrısına "Rabbim" diyemeyeceğini anlarız. 6:164 ve 9:31 ayetleri bu konuda dikkat çekicidir. Onlar Allah'ı bırakıp da bilginlerini ve rahiplerini Rabler edindiler ve Meryem oğlu Mesih'i de... Oysa tek olan Allah'a ibadet etmekten başkasıyla emrolunmadılar. O'ndan başka ilah yoktur. Ortağı olmaktan çok yücedir (9:31). Kaldı ki Yusuf suresinin ileriki ayetlerinde Rububiyet konusu özellikle işlenir. 12:39 ayetinde Yusuf peygamberin şu tebliğatı yer alır: Ey benim zindan arkadaşlarım, bir sürü rabler mi daha hayırlıdır, yoksa her şeye gücü yeten tek Allah mı? (12:39) Allah'tan başkasını Rab kabul etmeyen Yusuf peygamber, zindandan çıkma umuduyla arkadaşına tembihte bulunur: O iki kişiden, kurtulacağını sandığı kimseye: Rabbinin yanında beni an, dedi... (12:42) "Rabbinin yanında beni an" yerine "Rabbimizin yanında beni an" dememesi dikkat çekici değil midir? 12:50 ayetini de siz inceleyiniz.

SABAHLARI OKUNAN KURANIN FAZİLETİ Güneşin kaymasından gecenin karanlığına kadar namazı ve sabahları Kuran okumayı gözet. Çünkü sabahları okunan Kuran tanık olunur (17 :78). Türkçe meallerin yanlış anlam verdiği ayetlerden birisi de yukarıdaki ayettir. Ayet metninde "Kuran'el fecri" olarak geçen ifadeyi "sabah Kuran okuması" yerine "sabah namazı" olarak tercüme etmişlerdir. Ayrıca ayetteki "kane meşhuda" ifadesini "melekler tarafından görülür" diye yorumlamaları pek gariptir. Ayetin son cümlesini kelime kelime aynen tercüme edersek, "muhakkak sabah kuranı tanık olunucudur." Ayette geçen şahitliğin (tanıklığın) mutlaka gözle görme biçiminde olması gerekmez. Nasıl ki Allah'ın birliğine şahitlik edenler bu tanıklığı akıllarıyla yapıyorlarsa, sabahları tertemiz ve dinlenmiş bir kafayla Kuran okuyanlar da Kuran'ın anlamına akıllarıyla tanıklık ederler. (Yarı uykulu olarak sabahleyin Kuran okuduktan sonra tekrar uyunursa bu sonuc alınmaz). Yorumlarını parantez içine koyma konusunda çok titizlik gösteren Prof. Süleyman Ateş'in mealine bakalım. Arapça bilmeyen okuyucularım, Ateş'in mealinde parantez içindeki ifadelerin Kuran metninde açıkça bulunmadığını hesaba katarsa gerek benim çevirimi ve gerekse başka çevirileri karşılaştırma yöntemiyle daha rahat değerlendirebilirler. Mevcut meallerin değişik yorumlarının Kuran metniyle olan ilişkisini tesbit edebilmeleri için Arapça bilmeyen okuyucularıma Süleyman Ateş'in mealini kriter olarak kullanmalarını öneriyorum. Bu arada Süleyman Ateş'in mealinde de parantez dışında yapılan hataların söz konusu olduğunu belirteyim. Örneğin, bu ayetin mealinde Prof. Süleyman Ateş, parantez dışında kalan asıl metne, farkına varmadan yanlış bir yorum katmıştır: Güneşin (ufukta aşağı) kaymasından gecenin kararmasına (yatsı vaktine) kadar namaz kıl ve sabahın Kuran'ın (ı, uzunca Kuran okunan sabah namazını) da (unutma). Çünkü sabah namazı, (melekler tarafından) görülür. Ayetin orijinal metninde iki kere geçen "Kuran'el fecri" ifadesini önce "sabahın Kuran'ı" olarak doğru çeviren Ateş, ikinci keresinde aynı ifadeyi yorumunu katarak "sabah namazı" olarak çeviriyor. Diyanet İşleri Başkanlığının meali ise şöyle: Güneşin batıya yönelmesinden gecenin kararmasına kadar namaz kıl; sabah vakti de namaz kıl, zira sabah namazına melekler şahid olur. İncelediğimiz onbir Türkçe mealden sadece Osman Nebioğlu'nun meali bu ayeti doğru tercüme etmiştir. Eski müfessirlerin hatalarını kopya eden meal yazarlarının yanlış yorumda bu derece ittifak sağlamaları, bir çeviri zaafının dolaylı bir yansımasından kaynaklanabilir. şöyleki: Arapça "salat" kelimesi namaz olarak, "iqame" kelimesi de kılmak olarak karşılanınca Kuran'daki "eqimis salate" emri namazı kıl biçiminde tercüme ediliyor. Halbuki, namazı gözet biçimindeki tercüme daha uygundur. Zira Arapçadaki "iqame" fiili Kuran okumaktan tutun adaletli olmaya kadar bir çok iş için kullanılır. "Eqim Quran'el fecri", sabah Kuranını gözet demektir. Aynı kelimenin değişik

türevleri, şehadeti gözetmek (65:2), adaleti gözetmek (4:135), ölçüyü gözetmek (55:9), ve kadınları gözetmek (4:34) için kullanılabiliyor. Meal yazarları, "namazı ve sabahleyin Kuran okumasını gözetin" diye tercüme edilmesi gereken bir cümleyi, "namazı ve sabahleyin Kuran okumasını kılın" biçiminde tercüme etmeleri gerektiğini zannedince, buradaki Kuran okumanın, kılmak fiiliyle uyuşmadığını görüyorlar. "Kılmak" fiili yerine daha genel olan "gözetmek" fiilini kullanacaklarına, "Kuran" kelimesini "namaz" kelimesine dönüştürmeyi tercih ediyorlar. 17:78 ayetine yakıştırılan bu yanlış yorumun sonucudur ki gece ve gündüz melekleri sabah namazına tam olarak şahitlik etsin diye sabah namazını alabildiğine uzatan "muttaki" imamlar, melekleri kaçırmayalım derken cemaatı kaçırmışlardır.

YALNIZ ALLAH Allah yalnız başına anıldığı zaman ahirete inanmıyanların kalpleri nefretle ürker. Ama ondan başkaları anıldığı zaman sevinirler (39:45). Yukarıdaki ayet müşriklerin psikolojik durumlarını ortaya koyuyor. Muvahhidler, Allah'ı tek başına anmaktan hoşlanır. Ama ahirete hakkıyla inanmayanlar, tek olan Allah'ın yanında başka isimleri de anmak ister. Diyanet İşleri Başkanlığının meali bu ayetin baş tarafını şöyle çevirir: Allah tek olarak anıldığı zaman,. . . (39:45) Diyanet meali "vahdehu" kelimesine "sadece, yalnız, tek başına" anlamlarını vereceğine, "tek olarak" anlamını vermiştir. Halbuki bunun Arapça karşılığı "vahiden" olup, ayette geçmez. İnceleyebildiğim Türkçe meallerden sadece Abdullah Atıf Tüzüner'in meali bu ayete doğru anlam vermiştir. Allah'ı tek olarak kabul ettiğini iddia ettiği halde, Allah'ın isminin yanında illa da başka isimleri duymak isteyenler 39:45 ve 6:23 ayetlerinin kapsamına girer. Allah'ın isminin tek başına anılması hoşunuza gidiyorsa ne mutlu size!.. Kendisini muvahhid zanneden, ancak Kuran'ın şirk tanımına göre şirk içinde bulunan kişiler, bu ayetteki ölçüyle açığa çıkarılıyor. 6:23 ayetinde tanımlanan müşrikler, kendilerini müşrik saymazlar. Allah'a ortak koştuklarının farkında bile olmayan bu cahillerin ahirete olan imanları sadece bir taklidi temenniden ibarettir.

YALNIZ KURAN Kalpleri üzerine, onu anlamalarına engel olacak kabuklar, kulaklarına da sağırlık koyarız. Rabbini yalnız Kuran'da andığın zaman nefretle gerisin geriye kaçarlar (17:46).

Tüm Türkçe meallerde 17:46 ayetinin anlamı yanlış verilmektedir. Biricik dini kaynak olan Kuran'ın yanında onlarca, yüzlerce dini kaynak oluşturan zihniyet, 23:52-56 ayetlerinde anlatılır: 'Ve işte sizin bu ümmetiniz bir tek ümmettir. Ben de sizin Rabbinizim, benden sakının.' Fakat işlerini aralarında parçalayıp çeşitli kitaplara ayırdılar. Her mezhep kendi yanında bulunanlarla memnundur. Bir süreye kadar onları gafletleri ile başbaşa bırak. Onlar sanıyorlar mı ki kendilerine verdiğimiz mal ve çocuklar ile onları ödüllendiriyoruz? Hayır, onlar bunun bilincinde değiller (23:52-56). Allah'ın son nebisinin bize tebliğ ettiği biricik kitap Kuran'dır (6:19). Sadece Kuran'ı izlemekle emrolunduk(7:2,3). Amacı bizi hidayete ulaştırmak olan Kuran gerekli olan her şeyi açıklamaktadır (12:111; 16:89). Allah Kitabında hiç bir şeyi eksik bırakmamıştır (6:38). Kuran, mücmel (genel) değil mufassaldır (detaylıdır) (11:1; 30:28; 41:3). Kuran, bizzat Allah tarafından detaylanmış ve O'nun tarafından açıklanmıştır (11:1; 75:19). Bizim için güzel örnek olan peygamberimiz ondan başka hüküm kaynağı aramamıştır (6:114). Peygamber sadece kendisine vahyedilene uyuyordu (5:48,49; 10:15). Allah, sadece Kuran'ı korumaya söz vermiştir (15:9; 36:69; 38:87). Allah'ın kelimeleri tastamamdır (6:115). Doğruluğu şüpheli zanni rivayetleri kaynak kabul edenler sapıtmışlardır (6:112). Allah unutkan değildir (19:64). Allah kelime sıkıntısı çekmez (18:109). Ahiret hayatına hakkıyla inanmıyanlar Kuran'dan rahatsız olurlar, ya onu değiştirmek, yahut ta ondan başka kitaplar görmek isterler (10:15). Bizi hidayete ulaştırmak ve böylece dünya ve ahiret mutluluğuna eriştirmek için yeterli olan Allah kelamını yetersiz görmenin sonunda başlayan dejenerasyon ve ihtilaf döneminin etkisiyle, 17:46 ayetine yanlış anlam vermek adeta "icma" haline gelmiştir. "Rabbini yalnızca Kuran'da andığın zaman..." biçiminde tercüme edilmesi gereken "ve iza zekerte Rabbeke fil Kurani vahdehu" ifadesi, "Kuran'da Rabbini tek olarak andığın zaman" biçiminde tercüme edilegelmiştir. "Sadece, yalnızca" anlamına gelen "vahdehu" kelimesi, Rabb kelimesinden sonra değil, Kuran kelimesinden sonra gelir. Sözkonusu ayet, "ve iza zekerte Rabbeke vahdehu fil Kurani..." biçiminde olsaydı Türkçe meallerdeki tercüme doğru olabilirdi. Kuran'ın hali olan "vahdehu" kelimesini Rabb'in hali biçiminde tercüme etmenin gerekçesi nedir? Ayrıca, Kuran'ın matematiksel sistemi de 17:46 ayetindeki "vahdehu=yalnız" kelimesinin Kuran'a ait olduğunu destekler. "Vahdehu" kelimesi Kuran'da altı kere geçmektedir. Kuran fihristinde bu altı kelimenin geçtiği sure ve ayetleri bulabilirsiniz: •

7:70

•

39:45

•

40:12, 84

•

60:4

Yukarıdaki listede ikinci sırada yer alan 17:46 ayeti hariç diğer beş ayetteki "vahdehu" ifadesi Allah için kullanılmıştır. Bu beş "vahdehu" kelimesinin geçtiği surelerin ve ayetlerin numaralarını tekrarsız olarak topladığımızda ilginç bir sonuçla karşılaşırız: 7+70+39+45+40+12+84+60+4 = 361 (19x19)

Kuran için kullanılan "vahdehu" kelimesinin geçtiği sure ve ayet numarasını eklediğinizde, 19X19 sonucunu veren bu matematiksel sistemin bozulduğunu göreceksiniz. Rabbimizin kelimelerini yerlerinden ve anlamlarından kaydırmaktan Allah'a sığınırız. O'nun kelimeleri yerliyerinde, dosdoğru ve tastamamdır (6:115).

DÜALİST BİR MEAL Senden önce gönderdiğimiz elçilerimizi(n tarihlerini) araştır; Rahman'dan başka tanrılara kulluk edilmesine izin vermiş miyiz? (43:45) "Seele" kelimesi, sormak (29:61; 2:189), istemek (34:47; 36:21), hesaba çekmek (7:6; 15:92) ve araştırmak (12:7; 41:10) anlamlarına gelir. Ayetteki "ves'el" kelimesini "araştır" diye çevireceklerine, Türkçe Kuran mealleri bu kelimeyi "sor" diye çevirmişlerdir. Örneğin Diyanet İşleri Başkanlığının yayımladığı meal şöyle başlar: Ey Muhammed! Senden önce gönderdiğimiz peygamberlere sor. . . Abdullah Aydın'ın meali ise sözkonusu ayete felaketli bir anlam yakıştırmıştır: (Ey Muhammed!) Senden önce gönderdiğimiz peygamberlerin ümmetlerine sor: Biz Rahmandan başka kulluk edilecek ilahlar yaratmış mıyız? Rahman'ın, Allah tarafından yaratılan bir ilah olduğunu ifade eden bu meal, dikkatsizlik sonucu, İslam'ın temel ilkesi olan Tevhid'i dualizme çevirmektedir!

KURAN'I ANCAK ARINMIŞ OLANLAR KAVRAR Yıldızların konumları üzerine yemin ederim. Bilseniz, bu büyük bir yemindir. Bu şerefli bir Kuran'dır, mükemmel korunmuş bir kitapta... Arınmış olanlardan başkası onu kavrayamaz. Alemlerin Rabbinden indirilmedir (56:75-80). Astronomi ile ilgilenenler yıldızların konumları veya yerleri ifadesinden çok şey anlar. Milyarlarca yıldızın oluşturduğu muhteşem galaksi sistemlerinden tutun, yıldızlararası mesafenin büyüklüğüne, yıldızların çökerek fezada oluşturduğu kara deliklere kadar nice kozmik olay bu yeminin içeriğine girer. Alemlerin Rabbinin ilim ve kudretinin en açık ayetlerinden birisi olan bu yıldızlar sistemine dikkat çekildikten sonra yıldızları yaratan ve onları harika bir ahenkle fezaya yerleştiren Kadir-i Mutlak Allah'ın gönderdiği Kuran'a söz getirilirek Kuran'ın dört özelliği zikredilir: 1. 2. 3. 4.

Kuran, Kerimdir, yani cömerttir. Mükemmel biçimde korunmuştur. Onu ancak müminler kavrayabilir. Alemlerin Rabbinden indirilmedir.

Yemin cümlesi ve yukarıdaki özelliklerden üçüncüsü üzerinde farklı yorumlar yapılmıştır. Örneğin Fikri Yavuz'un mealine bir göz atalım: Peyderpey inen Kuran'a yemin ederim, ki eğer bilirseniz bu yemin, gerçekten büyük bir yemindir. Muhakkkak ki o, (faydası çok) bir Kuran-ı Kerim'dir. Öyle ki, (Allah katında) Levh-i mahfuzda saklıdır. Ona tertemiz (abdestli) olanlardan başkası el sürmesin. Alemlerin Rabbinden indirilmedir o. Bizim verdiğimiz anlam ile Fikri Yavuz'un verdiği anlam arasında iki önemli fark var. Birinci fark: "Yıldızların konumu" biçiminde çevirdiğimiz bölümü "peyderpey inen Kuran" biçiminde çeviriyor. Ayette geçen "nucum" kelimesine "yıldızlar" diye anlam vereceğine–ki Kuran'da dokuz kere bu anlamda geçer–İbn-i Abbas'a dayandırılan uydurma bir hadise göre "peyderpey inen Kuran" olarak yorumlamıştır. Halbuki Kuran, parça parça değil bir gecede inmiştir. Biz onu Kadir gecesinde indirdik (97:1). Ha Mim. Apaçık Kitaba andolsun ki biz onu mübarek bir gecede indirdik. Elbette biz uyarıcıyız (44:1-3). Ramazan ayı ki, insanlara yol gösteren, hidayetin ve furkanın apaçık belgesi olan Kuran o ayda indirilmiştir (2:185). . . 17:1 ve 53:1-18 ayetleri de Kuran'ın topluca indirildiği o geceyi tasvir eder. Ramazan ayının bir gecesinde indirilmesine (inzal) rağmen, Kuran'ın peygamberin kalbine doğması (vahiy) 23 sene sürmüştür. Teknik bir benzetme yaparsak, "yükleme" işlemi bir gecede vukubulmuş "okuma" işlemi ise gelişen olaylara paralel olarak, yaklaşık 23 sene sürmüştür. Onu bir Kuran olarak, insanlara uzun seneler boyunca okuman için ayırdık. Halbuki onu bir defada indirmiştik (17:106). İkinci fark: 56:79 ayetine bizim verdiğimiz anlam ile Fikri Yavuz'un verdiği anlam arasında önemli bir fark daha var. Fikri Yavuz'un mealine göre Kuran'a abdestsiz olarak dokunmak yasaktır. Biz ise bu ayeti, "Kuran'a negatif yaklaşan kafirlerin Kuran'ı kavrayamıyacakları" realitesiyle ilişkili gördük (6:25; 17:46; 18:57; 31:7). Bazı müfessirler sözkonusu ayeti Kuran'ın indirilmesi anında şeytanın ona müdahale edemiyeceği, temiz olan meleklerden başkasının ona dokunamıyacağı şeklinde anlamıştır. Bu anlayışı makul karşılıyoruz. Fikri Yavuz'un verdiği anlam üzerine bir kaç itirazda bulunacağız. Fıkıh kitaplarına da yöneltebileceğimiz bu itirazlarımızı sorular halinde sıralayalım: ✔

"La yemessühü illal mutahherun" ifadesindeki fiil emir kipinde olmamasına rağmen neden "dokunmasın" biçiminde çevrilmiştir? Kuran'da el ile dokunma anlamında kullanılan kelime

"messe" fiili mi, yoksa "lemise" fiili mi? Sözkonusu ayette geçen "messe" kelimesini neden "el ile dokunma" diye çeviriyorsunuz? ✔

Kuran, müşriklerin necis olduğunu, dolayısıyla inanların tahir olduğunu belirtirken (9:28), ehl-i beyti temizleyeceğini müjdelerken (33:33) ve daha bir çok yerde (3:42; 3:55; 5:41; 9:108; 33:53; 58:12 ) bu TaHeRe kelimesine mecazi bir anlam da yüklemiyor mu? Bu ayette mecazi temizliğin sözkonusu edilmediğine dair delil nedir?

✔

56:75-80 ayetleri dikkatle incelenirse burada Kuran'ın zati özelliklerinin zikredildiği görülür. Kuran'ı övme makamında kullanılan özelliklerin arasında fıkhi bir hükmün, hem de "nehiy anlamına gelen bir tarifle" yer alması, bağlam içinde tuhaf olmaz mı?

✔

Kuran'a abdestsizlerin dokunması haram ise, onu okuyup incelemeleri için kafirlere vermek de haram olur. Zira günaha sebep olmak da günahtır (4:85). Peygamberimiz Medine döneminde müşrik krallara yazdığı mektuplarda Besmele ile başlıyor, bazan da Kuran ayetleri ile bitiriyordu. Eldeki orijinal mektuplar bunun belgeleridir. Kuran'a abdestsiz dokunmak haram ise, peygamberimizin abdestsizlere gönderdiği Kuran ayetlerinin durumu nedir? Kuran'ın mesajı insanlara nasıl iletilir?

✔

Abdesti farz kılan ve açıklayan ayet Medine'de inmişse (5:6), Mekke'de indiği malum olan 56. suredeki bir ayetten abdesti gerektiren bir hüküm nasıl çıkarılabilir?

✔

5:6 ayetinde abdestin namaz için alınması gerektiği buyrulur. Ayrıca "Kuran okumak istediğiniz zaman abdest alınız" diye bir emir yoktur.

Evet, Kuran'a gerçek saygıyı yitiren şekilci zihniyetin oluşturduğu yüzlerce kuraldan birisi olan bu hüküm Kuran'a başvurmayı zorlaştırıyor. Halbuki müslüman, dilediği an Kuran'a başvurabilmeli. Kuran'ı, her an çarpabilecek kara bir kamyon veya bir yüksek voltaj direği olarak değil de mutlu ve tükenmez bir hayatın yolunu gösteren güzel bir arkadaş ve sevimli bir öğretmen olarak tanımalı ve tanıtmalı.

AYBAŞI HALİ Sana kadınların aybaşı halini sorarlar. De ki: "O bir rahatsızlıktır. Aybaşı halindeki kadınları bırakın ve aybaşından kurtuluncaya kadar onlara yaklaşmayın. Kurtuldukları zaman Allah'ın emrettiği yerden onlara varın. Allah, tevbe edenleri sever, arınanları sever (2:222). Hidayetimiz için herşeyi açıklayan Kuran, aybaşı halinin bütün hükmünü bu ayetle belirtir. Kuran'a göre aybaşı hali bir rahatsızlıktır ve bu süre zarfında kadınlarla cinsel ilişkiye girmek yasaktır. "Tahare" kelimesi Kuran'da bir kaç değişik anlama gelir. Örneğin: •

Maddi temizlik: 25:48

•

Manevi temizlik: 3:42; 33:3; 9:108; 56:79; 2:222 (son kelime)

•

Maddi ve manevi temizlik: 5:6; 22:26; 74:4

•

Güzel, uygun: 2:232; 11:78; 33:53

•

Kurtulmak, kurtarmak: 3:55; 2:222 (ilk iki kelime)

Rabbimiz, aybaşı halini bir pislik olarak değil, bir eziyet olarak tanımlıyor. Öyleyse buradaki "tahare" kelimesinden türeyen "yetherne" fiilini "kurtulmak" diye çevirmek daha uygundur. Putperestler, aybaşı halini kadınlar için bir yüzkarası olarak değerlendirmişler, hatta bunun kadınlara ilahi bir ceza olduğunu iddia ederek hikayeler bile uydurmuşlardır. Mekke müşriklerinin bu anlayışı ne yazık ki uydurma hadisler yoluyla tefsir kitaplarına kadar sızmıştır. Kadınları hakir gören Emevi ve Abbasi uydurması hadisleri dini kaynak kabul edenlerin kadınlara ve aybaşı olayına bakışları elbette Kuran'dan farklı olacaktır. Nitekim Fikri Yavuz'un mealine baktığımızda ayet mealine cahiliyye devrinin anlayışının yansıdığını üzüntüyle görüyoruz: Sana kadınların ay (adet) hallerini de soruyorlar. De ki: "O, nefret edilen bir pisliktir... Kuran'da 24 yerde değişik biçimlerde geçen "eza" kelimesi hiç bir yerde "nefret edilen bir pislik" anlamına gelmez. Aynı kelimenin geçtiği diğer 23 yerde incitme, sıkıntı ve eziyet anlamlarını veren Fikri Yavuz (2:196; 2:262; 2:264; 4:102), neden sıra kadınlara gelince aynı kelimeyi "nefret edilen bir pislik"e çevirmiştir?! Bilvesile burada aybaşı halindeki kadınların Allah'ın Kitabına göre durumuna da değinmek istiyorum. Hidayetimiz için herşeyi açıklayan Kuran (16:89; 6:114), aybaşı ile ilgili soruya cevap verirken sadece cinsel ilişkiyi sınırlıyor. Aybaşı halindeki kadının namaz kılmaması, oruç tutmaması ve Kuran okumaması da gerekseydi Allah bunu da belirtirdi. Zaten namaza engel olan haller Kuran'da iki ana madde halinde zikredilir. Tuvaletten gitmek ve cünüplük hali... Aybaşı halindeki bir kadın namaz kılmalıdır. İstediği an Kuran okuyabilir ve aybaşı halinden fazlaca rahatsız oluyorsa orucunu erteleyebilir. Zira hastalık durumunda bu ertelemeye ruhsat vardır (2:184). Aybaşı halini rahatsızlık diye tanımlayarak sadece cinsel birleşmeye engel olduğunu bildiren Kuran'a rağmen, aybaşı hali nefret edilecek bir pislik olarak tanımlanmış ve dolayısıyla nefret edilen bir pisliği taşıyan kadınların bu durumda camilere, namaza, Kuran'a ve oruca yaklaşmamalarına karar verilmiştir. Kadınları günlerce Rab'lerine dua etmekten ve Kuran okumaktan uzaklaştıran zihniyet, bu tavırlarıyla kadınların, hele genç kızların sık sık toplum önünde mahcup olmalarına da yol açmakta. Allah'ın son peygamberine yüzlerce sene sonra yakıştırılan uydurma hadisler yoluyla ve alimlerin ictihatlarıyla icat edilen şeriat (42:21), yüzyıllardır müslümanların dünya ve ahiretlerini berbat etmiştir. "Kuran, tüm Kuran, başka şey değil sadece Kuran" diyen gerçek müslümanlar Allah'ın yardımıyla bu hurafeleri teşhir edeceklerdir.

MUHAMMED'İN PEYGAMBER OLMADAN ÖNCEKİ DURUMU Seni sapıtmış bulup doğru yola iletmedi mi? (93:7) Kuran'a göre Muhammed, vahiy almadan önce doğru yolda değildi. Kavminin dini üzerinde, yanlış yolda idi. İmandan habersizdi. Nitekim: İşte sana da böyle emrimizden bir ruh (bilgi) vahyettik. Sen kitap nedir iman nedir bilmiyordun. Fakat biz onu bir nur yaptık. Kullarımızdan dilediğimizi onunla hidayete iletiyoruz. Ve kuşkusuz sen doğru yola klavuzluk ediyorsun (42:52). Vahiy almadan önce peygamberimizin Kitaptan ve imandan habersiz olduğunu açıkça beyan eden ayete rağmen peygamberlikten önce de Muhammed'in doğru yolda bir mümin olduğunu iddia edenler var. İmanın temeli sadece Allah'a kul olmaktır. İmandan habersiz birisi en başta bu temel inançtan yoksun olmalıdır. Monoteist olan birisinin imandan habersiz olduğunu iddia etmek doğru olmaz. Muhammed'in peygamber olmadan önce doğru yol üzere bulunduğuna işaret eden hiç bir ayet yoktur. Zorlayarak da olsa böyle yorumlanabilecek bir ifade bile mevcut değil. Ancak, peygamberlikten önce hidayet üzere olmadığı, delalet içinde bulunduğu (93:7), Kitaptan ve imandan habersiz bulunduğu (42:52) açıkça bildirilir. Hatta 40:66 ayeti, peygamberimizin daha önceleri putlara tapmakta bulunduğunu açıkça ifade eder: De ki: 'Ben, Rabbimden açık deliller gelince Allah'tan başka yalvardıklarınıza tapmaktan nehyedildim ve alemlerin Rabbine teslim olmakla emrolundum (40:66). Muhammed'in putlara tapmaktan menolduğunu ifade eden fiil "nehy" olup bu fiil, devam edegelen bir hareketin durdurulması için kullanılır. Çeşitli türevleriyle birlikte Kuran'da 50 kere kullanılan NHY fiilini incelediğinizde bu sonuca ulaşacaksınız. Kısmen tahrifata uğramış siyer kitapları bile ayetleri tekit etmektedir. Siyer kitaplarına göre peygamberlikten önce Muhammed, Mekkeli müşriklerin güvendiği ve sevdiği bir adamdır. Hatta kendisine "Emin" lakabını vermişlerdir. Hacerül Esved taşının yerine yerleştirilmesi işlemindeki ihtilaflarında onu hakem yapmışlardır. Alabildiğine fanatik müşrik olan Mekkelilerin, kendilire gibi inanmıyan bir insana böyle saygı duymaları ve hatta çok önemsedikleri dini bir görevde onu hakem kılmaları, Muhammed'in onlardan ayrı bir inanca sahip olmadığını destekler. Allah, Muhammed'i nebi olarak seçti ve ona büyük bir iyilikte bulundu (4:113; 93:6-11). Onu güzel ve büyük bir ahlak üzere kıldı (68:4). Onu alemlere rahmet yaptı (21:107). Muhammed'in daha önce müşrik olması ondan hiçbirşeyi eksiltmez. Nitekim Allah, onun geçmiş ve gelecek tüm günahlarını affedeceğini müjdeledi (48:2).

Kuran'ın açık ayetlerine rağmen, Muhammed'in doğuştan ölümüne kadar sürekli masum olduğunu, hiç hata işlemediğini iddia etmek acaba hangi zaafın ürünüdür? (33:37; 4:79; 48:2; 80:1-11; 18:110; 41:6; 42:52; 93:7; 40:66) Şimdi, 93:7 ayetini parantezler yoluyla tevil ederek ona çok farklı anlamlar yakıştıran üç meal örneği vereyim. Bu meallerin örneklerine geçmeden, "dalle" kelimesi üzerine kısaca durmak istiyorum. Kuran'da "hidayet kelimesiyle beraber geçen "dalle" kellimesinin bütün kökleri "sapıklık, doğru yoldan çıkmak" anlamına gelir. Nitekim, 93:7 ayetindeki dalle kelimesi "hüda" nın zıddı olarak kullanılır. Yanılmak anlamında kullanıldığı 2:282 ayetinde "zekere=hatırlamak" fiilinin zıddı olarak o kelimeyle birlikte kullanılır. Fikri Yavuz: Seni, (şeriat hükümlerini) bilmezken, (mübüvvet nimeti ile şeri) yola koymadı mı? Türkçeye geçen delalet=sapıklık kelimesinin ismi faili olan DALLEN kelimesini "bilmeyen" diye tercüme eden Fikri Yavuz, kelimenin anlamını kaydırarak peygamberi güya bir hakaretten kurtarıyor! Abdullah Atıf Tüzüner de aynı zaafın sonucu olarak kelimenin anlamını değiştirmiştir. Fakat bambaşka bir şekilde... (Seni) yalnız bulup yol göstermedi mi? Ahmet Ağırakça ve Beşir Eryarsoy adlı zevat tarafından hazırlanan Nüzül Sebepli Kuran mealindeki parantez içi yorumlar ise bambaşka... Seni (çocukken yolda) kaybolmuş (veya ilimsiz ve hikmetsiz) bulup (vahiyle) yolunu doğrultmadı mı? Peygamberimizin çocukken mahallede yolunu kaybedip kaybetmediği bir yana, bizim meal yazarlarının arada bir kelimelerin anlamını kaybettikleri bir gerçek! Hatta, kaybetmek için özellikle gayret ettikleri ikinci bir gerçek!

KRİTİK YAŞ: 40 Biz insana, ana ve babasına iyilik etmesini öğütledik. Anası onu zahmetle taşır, zahmetle doğurur. Ana karnında taşınması ile sütten kesilmesi otuz aydır. Nihayet (insan) olgunluk çağına erince ve kırk yaşına varınca: 'Ya Rabbi,' der, 'bana, anama ve babama verdiğin nimete şükretmeğe ve razı olacağın yararlı işler yapmağa beni yönelt. Benim soyumu islah et. Ben sana tevbe ettim ve ben teslim olanlardanım (46:15). Bir insanın doğumundan kırk yaşına kadar olan yaşantısını özetleyen 46:15 ayeti, kırk yaşını olgunluk yaşının zirvesi olarak tanımlamakta ve bu yaştan itibaren Allah'ın rızasını kazanmak için kesin bir tercih yapılması gerektiğini Kuran'a has ilgiç anlatım biçimiyle belirtir. Kuran'da sık sık başvurulan örnekleme yöntemini burada da görmekteyiz. Burada anlatılan "insan' herhangi belli bir şahıs olmayıp, kırk yaşına kadar yaşayan herkestir. Buna benzer örnekleri şu ayetlerde de bulabilirsiniz: 89:15,16; 7:189-190; 31:14,15; 42:48 Kuran-ı Kerim'i, uydurma ve çelişkili nüzül sebeplerine muhtaç görenler, bu zanni rivayetlerle genellikle ayetlerin anlamını saptırmışlar veya Kuran'ın evrensel hükümlerini belli bir zaman dilimine ve belli kişilere hasretmişlerdir. Fikir yayınlarının çıkardığı Nüzül Sebepli Kuran-ı Kerim meali bu tür suistimallerle doludur. Sözkonusu ayetin Ebu Bekir hakkında indiğini belirterek ayetin hükmünü donduruyor. . . . Nihayet o, yiğitlik çağına (onsekiz yaşından kırk yaşına kadar olan ömür devresi) ulaşınca ve kırk(ıncı) yılı varınca dedi ki. . . 46:15 ayeti, Allah'ın affedeceği sınır yaşını veriyor. Ayete göre kırk yaşı bir olgunluk noktası olarak artık ciddi bir seçim yaşıdır. Bu yaşa varmadan ölenler, Allah tarafından affedilerek ebedi cehennemden kurtulurlar. Allah'ın affetmeyeceği biricik suç olan "şirk" içinde yaşayan birisi kırk yaşından önce ölürse Allah'ın geniş rahmetiyle sonunda cennete girer (56:40; 55:62). Cehennemi hakketmek için 15 yaşını yeterli gören ve olgunluk yaşını cinsel organların olgunlaşmasına bağlayanlar bu ayeti anlamak istemezler. Hristiyan toplumunda doğmuş ve 12 yaşında ölmüş bir kız çocuğunu veya 15 yaşında ölmüş bir erkek çocuğunu cehennemin dibine göndermek isteyenler sanki Allah'ın geniş rahmetinden huzursuz olmaktadırlar. Onlara göre 12 yaşında cinselliğini farkeden bir kız, eğer hristiyan olarak ölürse cehennemliktir. İhtilaf alimleri, cinsellik ile dinselliği birbirine karıştırmışlardır. 12 yaşındaki bir çocuğun araştırma imkanlarını hiç düşünmeden Allah'ın adalet ve rahmetini töhmet altında bırakanlar, cehenneme gönderdikleri bir çok kişinin cennette; fakat kendilerinin ise cehennemde olduğunu görünce çok şaşıracaklardır. Zira Rab'lerinin hükmüne insanların hükmünü eş koşanlar ve hatta bu hükümler arasında çelişkiler ortaya çıktığında ruhbanlarının hükmünü Kuran'a tercih edenler, ahiret aleminde büyük bir şaşkınlık yaşayacaklardır (6:23). O gün "şok Günüdür." (64:9).

SALAVAT GETİRME Allah ve melekleri peygamberi (nebiyi) teşvik ederler (yusallune ala). Ey iman edenler, siz de onu teşvik edin (sallu aleyhi) ve tam anlamıyla destekleyin (33:56). Yukarıdaki ayet, tüm meallerin istisnasız yanlış yorumladıkları ve peygamberimizden sonra uydurulan "salavat getirme" bidatının dayandırıldığı ayettir. Peygamberi putlaştırma eğilimlerinin başgösterdiği Hicri 1. asırda suistimal edilerek anlamı kaydırılan bu ayet üzerinde biraz dikkatlice inceleme yaptığımız taktirde salavat getirmeyle ilgili hadislerin birer uydurmadan ibaret olduğunu göreceksiniz. Öncelikle belirtelim ki, "nebi" kelimesi, Muhammed için Kuran'ın her neresinde kullanılmışsa sürekli olarak onun diri haline işaret eder. Öldükten sonrasına değil. 33:56 ayetinde Allah ve meleklerin peygamberi teşvik ettikleri anlatılıyor ve sahabenin de peygambere destek olmaları emrediliyor. "Salli ala" ifadesi bu ayetten 13 ayet önce 33:43'te müminler için de kullanılıyor: Allah ve melekleri, karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için sizi teşvik eder (yusalli aleykum). Allah, müminlere karşı çok merhametlidir (33:43). Demek ki Allah ve melekleri, sadece peygamberi değil, aynı zamanda müminleri de "selat" etmekte yani teşvik edip desteklemektedir. 9. surenin 103. ayeti çok daha ilginçtir. Bu ayet, "sallu ala" ve "yusalli ala" kelimelerinin anlamını daha da belirgin hale sokar. Bu ayette peygamberin de müminleri "salat" etmesi emredilir. Tıpkı 33:56'da müminlerin kendisini "salat" etmekle emredildikleri gibi... (Ey Muhammed), onların mallarından bir miktar sadaka al ki onunla onları temizleyesin ve ayrıca onları teşvik et (salli aleyhim); çünkü senin teşviğin onlar için bir tesellidir. Allah işitir, bilir(9:103). "Teşvik etmek, desteklemek" anlamına gelen "salli ala" ifadesini peygamber için bir dua, veya gece gündüz övmek anlamına kaydırdıktan sonra "benim ismim zikredildiğinde bana salavat getirmeyenin burnu yerde sürünsün!" veya "kim bana günde şu kadar kez salavat getirirse şefaatime hak kazanır" gibi hadisler uydurmuşlardır. Kısacası, ✔

Allah ve melekleri, karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için müminleri teşvik (salat) eder (33:43).

✔

Allah ve melekleri, aynı şekilde hayatı boyunca peygamberi doğru yol üzerinde teşvik (salat) eder (33:56).

✔

Peygamber hayatta iken onu teşvik etmeleri ve desteklemeleri müminlerin görevidir (33:56). Aynı görev peygambere de verilir; yani peygamber de arkadaşlarını teşvik (salat) etmekle emredilir (9:103).

✔

Ünlü 33:56 ayetinde, "sallallahu aleyhi vesellem" sözünün tekrarlanması emredilmiyor. Burada bir işin yapılması emrediliyor. Ayetin ifadesi, "kulu sellallahu aleyhi vesellem" (Sallallahu aleyhi vesellem deyiniz) biçiminde değildir.

✔

Kuran'da Muhammed'in ismi tam dört kere geçmesine rağmen hiçbirisinden sonra "sallallahu aleyhi vesellem" denilmemektedir.

✔

Allah'ın ismini övgü ifadelerini kullanmadan zikretmeyi Allah'a karşı bir saygısızlık olarak saymayanların, O'nun kulu ve hizmetkarı olan Muhammed'in ismini yalın olarak anmayı saygısızlık saymaları inançlarındaki hastalığın bir belirtisidir.

✔

En güzel isimler Allah'ınken (59:24), hamd ve sena Allah'a mahsusken (1:2), yerde ve gökte ne varsa O'nu tesbih ediyorlarken (64:1), Peygamberi yaratan ve onu doğru yola ileten Allah iken (93:7; 47:52), gece gündüz Allah'ı anmamız emredilirken (76:25), tüm bunlara rağmen Allah'ın yüce ismini her hangi bir övgü ifadesi kullanmadan zikredebilenlerin veya O'nun ismi zikredilince kılları kıpırdamıyanların, Muhammed'in ismi zikredilince uydurma övgülerle yaygaralar koparması Peygamberin asıl tebliğatına aykırıdır.

✔

Peygamberin arkadaşları 33:56 ayetini geleneksel inanışın iddia ettiği gibi anlamış olsalardı, "sallallahu aleyke vesellem (Allah sana salat ve selam etsin)" biçiminde bir ifadeyi sık sık kullanmaları gerekirdi. Hadis kitaplarında böyle bir ifadeye rastlanmaması dikkat çekicidir.

✔

Ünlü insanları tek bir isimle anmak evrensel bir teamüldür. Tarih kitaplarını veya günlük gazeteleri bile incelerseniz bunu göreceksiniz. "Muhammed" dediğiniz vakit konunun bütünlüğü içinde bu isimle son peygamberi kasdetttiğinizi hala anlayamıyanlar mevcut olacaksa Resullüllah Muhammed, yahut Muhammed peygamber diyerek karışıklığı önleyebilirsiniz.

SAMİRİ'NİN İCRAATI Dedi ki: "Onların görmediğini gördüm, elçinin izinden bir parçayı alıp attım; böyle uygun gördüm." (20:96) Musa, halkının idaresini pasif bir karaktere sahip olan kardeşi Harun'a bırakıp tek başına Tur dağına gider. Musa, halkını yeterince eğitmeden terkettiği konusunda kınanır: "Neden, halkını çabucak terkettin, Musa?" "Onlar beni izliyor (mesajımı izliyorlar). Hoşnut olasın diye sana çabuk geldim, Rabbim." "Halkını, senden sonra sınadık. Samiri onları saptırdı" dedi (20:83-85). Musa ile birlikte Mısır'dan hicret eden Yahudilerden biri olan Samiri, Musa'nın ayrılışını fırsat bilerek Yahudileri putperestliğe döndürmeğe çalışır. Halkın soyut bilgiden çok somuta eğilimli olduğunu gören Samiri, halkın süs eşyasından bir buzağı heykeli yapar (7:148). Bu heykelin bir entrika ile böğürmeye benzer bir ses çıkarması halkı etkiler. Musa'nın öğretisinin ilk maddesini yorumlayıp

yürürlükten kaldırarak halkı tektanrıcılıktan saptıran Samiri kendisinden hesap soran Musa'ya şu açıklamada bulunur: "Onların görmediğini gördüm, elçinin izinden bir parçayı alıp attım. Böyle uygun gördüm." (20:96) Samiri, "Eserir-Rasul (elçinin izi)" ifadesiyle Musa'nın öğretisini kastediyor. Nitekim "eser" kelimesi Kuran'da bir çok ayette "öğreti, yol" anlamına gelir (20:84; 37:70; 43:22, 23). Zaten sözkonusu ayetten önceki 20:34 ayetinde "eser" kelimesi bu anlamda geçer. Tanrı Musa'ya "neden tek başına geldin?" diye sormuyor, onu halkını acele terketmekle suçluyor. Nitekim Musa, halkının kendisini izlediğini ileri sürüyor. Ancak Tanrı, bunun artık böyle olmadığını, yokluğunu fırsat bilen Samiri'nin onları saptırdığını bildiriyor. Türkçe Kuran çevirileri bu ayete kaynağı meçhul parantezler ekleyerek çok farklı bir anlam yüklerler. Hatta bazı mealler parantezleme işleminde dikkatli davranmayarak 20:96 üzerindeki yorumları orijinal çeviriymiş gibi sunmuşlardır. Süleyman Ateş'in meali: (Samiri): "Ben, dedi, onların görmediklerini gördüm. (Cebrail'in sana vahiy getirdiğini gördüm. O ruhani varlığın, ayağının değdiği her yeri ihya ettiğini biliyordum. O) elçinin ayak bastığı yerden bir avuç (toprak) aldım, onu (eritilmiş mücevheratın içine) attım; nefsim bana böyle (yapmayı) hoş gösterdi." Diyanet İşleri Başkanlığının meali: Samiri: "Onların görmedikleri bir şey gördüm ve o sanan gelen ilahi elçinin bastığı yerden bir avuç avuçladım. Bunu ziynet eşyasının eritildiği potaya attım. Nefsim böyle yaptırdı." dedi. Diğer mealler de aynı hikayeyi ayete empoze etmişlerdir. Bu ayet üzerindeki detaylı incelemeyi "İlginç Sorular - 2" kitabında yayımlamıştık.

EGONUZU ÖLDÜRÜN Musa, halkına demişti ki: "Halkım, sizler buzağıya tapmakla nefsinize (kişilik, öz, ruh) zulmettiniz. Yaratıcınıza yönelin ve nefsinizi (egonuzu) öldürün. Bu, yaratıcınız katında sizin için daha iyidir." O, sizi affeder. O, yönelişleri kabul edendir, Rahim'dir. (2:54). Diyanet İşleri Başkanlığının yayımladığı meal ayetteki "nefsinizi öldürün" ifadesini "birbirinizi öldürün" diye çeviriyor. Ayeti doğru çevirenlerin pek çoğu da bu yanlış çeviriyi bir alternatif olarak dipnotlarla onaylıyor. Halbuki geleneksel tefsirlerden kaynaklanan bu yanlış, 30 ayet sonraki 2:84 ayetiyle çelişiyor.

"Nefs" kelimesi müteşabih (çok anlamlı) bir kelimedir. Kişi, birey: Kişilik: Ruh: Ego: Kendi: İçinden, gizlice:

2:48; 5:45 2:130, 231; 79:40 39:42; 89:27 53:23 3: 28; 26:3 7:205

Uygun anlamı seçebilmek için: • Kuran bir bütün olarak kavranmalı, kelimelerin diğer kelime ve ayetlerle olan ilişkisi, ayetlerin ayetlerle olan ilişkisi dikkate alınmalı, Kuran'ın ana teması ve temel prensipleri gözardı edilmemeli; •

Çok anlamlı kelimenin geçtiği diğer ayetler incelenmeli;

•

Zanni rivayetlere itibar edilmemeli;

•

Konu üzerinde çalışması olanlara danışıp tartışmalı ve 17:36 ayetinin önerdiği metod izlenmeli.

MÜŞRİKLERİN NAMAZI Onların Kabe'deki namazları, ancak ve ancak kandırma ve inkardır. Artık kafirliğinizden dolayı azabı tadın (8:35). Tüm Kuran meallerinin istisnasız yanlış olarak tercüme ettikleri bu ayetle ilgili olduğu için "Sakıncalı Yazılar" adlı kitabımda ve aylık bir dergide yayımlanmış bir makalemi burada sunmak istiyorum. Mufassal, Mübin ve Tibyan olan Kuran'ı, mücmel ve muğlak gibi zıt sıfatlarla tanımlıyanların bazı ortak itirazları var. Taklide dayalı imana sahip olanlar Kuran'ın hidayetimiz için yeterli olduğuna ve bu anlamda her şeyi içerdiğine ve herşeyi açıkladığına inanamamakta. Onlar Allah'ın sözünü beşer sözü gibi değerlendirdikleri için Allah'ı hakkıyla takdir edemiyenlerdir (22:74). Her şeyi bilen ve herşeye Kadir olan Allah'ın bize bir yol gösterici ve rahmet olarak (41:3,4) gönderdiği Kelamını hakkıyla değerlendiren müminler her ne zaman ortaya çıksa Kuran'ı yeterli kabul etmeyen zihniyet, "Kuran'da namazın nasıl kılındığı anlatılıyor mu?" gibi bir itirazla onları susturmaya çalışmaktadır. "Saçak " adındaki materyalist bir dergide Tahsin Mayatepek'in uzun bir raporu yayımlanmıştı. Raporda, Güney Amerika'nın güneşperest yerlilerinin müslümanlar gibi namaz kıldıkları, oruç tuttukları v.s. haber veriliyordu. Muhammed peygamberin güneş kültünden etkilendiğini iddia eden o rapora verdiğim cevabın bir bölümünü buraya aynen almak istiyorum. Kuran'ı yeterli kabul etmeyen Mişnacılar için de kısa bir cevap yerine geçebilir:

İslam dini evrenseldir Derginizin 49. sayısında kapak konusu edilen Cumhurbaşkanlığı arşivindeki Tahsin Mayatepek'in raporu üzerine kısa bir eleştiride bulunacağım. Eleştirimin muhatabı, sözkonusu raporu geniş bir araştırmayla değerlendiren ve hararetle savunan Eren Kutsuz (Turan Dursun) dur. Derginizin altmış iki sayfasını işgal eden yazıda, güneşe ve yıldızlara tapan Meksika yerlilerinin namaz kıldıkları, oruç tuttukları, abdest aldıkları v.s. iddia edilmekte ve Kuran'da adı geçen Sabiilerin yıldıza tapanlar olduğu yorumundan hareketle, islami pratiklerin güneş kültünden, yani güneşperestlikten kaynaklandığı ileri sürülmektedir. Rapordaki yorumların zorlama olduğu ve bu yorumlara dayanılarak subjektif iddialarda bulunulduğunu tartışmayacağım. Rapordaki yorumların dışında kalan tesbitlerin doğru olmasını temenni ederim. Zira Meksika yerlilerinin bizim gibi namaz kılmaları, oruç tutmaları, ezan okumaları, Kuran'ı doğrulamaktan öte bir fonksiyona sahip değil. Hicri ikinci yüzyılda uydurulan hadis kaynaklarını ve bu kaynaklara dayanarak yorumlar yapan tefsirleri karşınıza alarak arzuladığınız sonuca varabilirsiniz. Ancak, sadece Kuran'ı karşınıza aldığınız vakit arzulamadığınız bir sonuçla karşılaşacaksınız Biraz açıklık getireyim. Kur'an, kendisinin detaylı olduğunu ve dini konularda herşeyi açıklayıcı olduğunu belirtir (6:97,114; 30:28; 16:89). Kuran'ı detaylandıran, Allah'tır (11:1; 41:3; 7:52). Kuran'ı açıklayan Allah'tır (75:19). Peygamberimiz, Kuran'dan başka kaynak kabul etmedi (6:114). Peygamberimiz bize sadece Kuran'ı tebliğ etti (6:19; 7:3). Kuran'ın dışındaki hadis kitapları, çelişkili ve Kuran'a zıt bir sürü rivayetlerle dolu olup, İslam ümmetinin ihtilafının ve geri kalışının en önemli nedenidir (23:52-56; 25:30). Peygamberimiz Kuran'ın dışında, sözlerinin yazılmasını yasaklamıştı. Sahabe döneminde de hadis kitapları oluşturulmadı. Biricik kaynak olarak Kur'an kabul ediliyordu. İbn-i Hanbel'in Müsnedinde bir çelişki şaheseri olarak yer alan rivayete göre, Muaviye döneminde bile hadislerin yazım yasağı sahabeler tarafından gözetilmiştir. Hatta Buhari'nin İlim bölümünde 38 ve 39 numarada yer alan rivayete göre peygamberimizden sonra sahabenin elinde Kur'an ve Medine anlaşmasının yazılı bulunduğu sahifelerden başka yazılı bir metin bulunmamaktadır. Allah'ın, korumayı üzerine alarak garantilediği biricik vahiy olan Kuran (15:9) müslümanlarca anlaşıldığı ve izlenildiği dönemlerde dini kaynak olarak yeterli görülüyordu. Milyonlarca insanın paldır küldür İslam'a girdiği ve doğru dürüst bir eğitimin olmadığı saltanat döneminde oluşan fitneler sonucu hadis uydurma faaliyetleri başlamış ve Kuran'ın dışında bir sürü dini kaynak oluşturulmuştur. Bu girişten sonra konumuza dönelim... Dini pratikler, İbrahim yoluyla geliyor Namaz, oruç, hac, zekat gibi dini pratikler hadis kitaplarının uydurduğu gibi Muhammed peygamber ile başlamaz. Kuran-ı Kerim, birçok ayet-i kerimede, bu pratiklerin İslam dininin kurucusu olan İbrahim peygambere vahyedilerek farz kılındığını zikreder (21:73; 2:135; 22:26-27).

İbrahim'den sonraki peygamberlerin de bu pratikleri yerine getirdikleri anlaşılıyor (19:31;19:54,55; 11:87; 20:14; 3:43). Kuran apaçık bir Arapçayla nazil olmuştur (39:28; 26:95; 41:3). Toplumun o güne kadar karşılaşmadığı terimlerden, yahut kelimelere yüklediği yeni anlamlardan söz ettiği vakit onları mutlaka açıklar. Örneğin Fatiha suresinde geçen "din günü" terimi, 82. surenin 19. ayetinde açıklanır. "Karia" kelimesine yüklenen yeni anlam 101. surenin ilk ayetlerinde bildirilir. Herşeyi açıklayan ve apaçık bir Arapçayla nazil olan detaylı bir kitap emrettiği bir ibadeti açıklamıyorsa bu demektir ki emredilen o ibadet toplum tarafından bilinmektedir. Buna rağmen Kuran, namaz, oruç, hac ve zekat ile ilgili detaylı açıklamalar içerir. Abdest ve namazla ilgili ayetleri bir sonraki bölümde inceleyeceğiz. Kuşkusuz Kuran, uydurma hadis ve sunnetteki tarifin aynısını sunmuyor. Hadis ve sunnetteki namazı Kuran'da arıyorsanız bulamazsınız. Ancak Kuran'daki namazı hadis ve sunnette, hatta Tevrat'ta bile bulabilirsiniz. Kuran, Tanrı'nın ilk kez İbrahim peygamber yoluyla bildirdiği pratikleri, Kuran'ı yeterli görmeyen inkarcılara bahane bırakmamak için açıklar. Nitekim Kuran'ı önyargısız incelediğimizde dini ibadetlerin Muhammed peygamberle başlamadığı sonucuna varırız. Örneğin: Siyam (oruç) sizden öncekilere farz kılındığı gibi size de farz kılındı (2:183). Bu ayetten konumuzla ilgli iki sonuç çıkarabiliriz: 1-Daha önceki ümmetlere de siyam (oruç) farz kılınmışıtır. 2-Siyam (oruç) kelimesi, hidayetimiz için gerekli her şeyi açıklayan Kitapta emredildiği halde açıklanmadığına göre Araplar tarafından bu kelimenin anlamı biliniyor demektir. "Sabahtan akşama kadar yememek içmemek ve cinsel ilişkide bulunmamak" anlamına geldiği herkesçe bilinen bir kelime niçin açıklansın? Oruç ibadetinin nesilden nesile pratik olarak, bozulmadan kıyamete kadar devam edeceğini bilen Allah, buna rağmen bu kelimeye açıklama getirir (2:187). Oruç ibadetinde yapılan bir hafifletmenin Kuran'da bildirilmiş olması da bu konuda bir kanıttır (2:187). Mekkeliler başta olmak üzere Arap Yarımadasındaki Arapların hac yaptıkları, İbrahim'in inşa ettiği ilk mescid olan Kabe'yi kutsal bildikleri ve orayı kıble olarak tanıdıkları Kuran'la ve tarihi olarak sabittir. Hatta Kuran, müminlerin hac esnasında halktan farklı bir menasik izlememelerini, aynı biçimi korumalarını emreder (2:199). İslam öncesi Arapların İbrahim'den gelen adete uyarak gusul abdesti aldıkları, kurban kestikleri gibi birçok husus, günümüz müslümanlarınca makbul addedilen siyer -İslam tarihi- kitaplarında da kabul edilir. Kuran, Mekkeli müşriklerin namaz kıldıklarını da belirtir (8:35; 107:5). Ne var ki "mirac" ile ilgili rivayetin içinde bir hikaye uydurarak peygamberimizi Allah ile sıkı bir pazarlığa oturtanlar namazın 50 vakitten 5 vakite indiğini iddia etmişlerdir. Kuran'ın en az üç ayeti ile çelişen bu uydurma hikayeye inananlar geçmiş ümmetlerdeki namazın bizimkinden farklı bir namaz olduğunu kabul etmek zorunda kaldılar. Kuran-ı Kerim, İbrahim milletinde orucun, zekatın, namaz ve haccın bulunduğunu aynı kelimeleri kullanarak açıkça belirtmesine rağmen Kuran'ın dışındaki "zan" kitaplarını Kuran'a tercih edenler bu ibadetlerin İslam'da farklı olduğunu savunmuşlardır.

Nitekim, "Onların namazı ancak ve ancak hile ve inkardır" (8:35) anlamındaki ayete "onların namazı ancak ve ancak ıslık çalma ve el çırpmadır" anlamını yakıştırarak Mekkeli müşriklerin şekil bakımından bizim gibi namaz kıldıkları gerçeğini örtmek istemişlerdir. Müteşabih (birkaç anlama sahip) bir ayeti tevil ederek Kuran'ın açıklamadığı kavramların bilinen kavramlar olduğu gerçeğini ortadan kaldırmak isteyen ve böylece detaylı olan Kuran'ın detaysız olduğunu iddia eden meal yazarları acaba şu sorularıma ne cevap vereceklerdir: ✔

Yukarıdaki 8:35 ayetinde Mekke müşriklerine ağır bir suçlamada bulunulmaktadır. İddia edildiği gibi Mekke müşriklerinin namazı ıslık ve el çırpmadan ibaret olsaydı Kuran'ın bu "gerçeği" bir suçlama üslubuyla zikretmesinin ne anlamı olurdu? Birileri bizi suçlamak için, "sizin namazınız ancak ve ancak kıyam, ruku, secde ve zikirden ibarettir!" dese komik olmaz mı?

✔

İbrahim'in, Musa'nın, İsa'nın ve Meryem'in kıyam, ruku, secde ve zikrullah'tan oluşan namazlarının bizim namazlarımızdan farklı olduğuna dair delil nedir?

✔

İslam toplumunda yaşamamış bulunan, namazdan habersiz bir insana tüm hadis kitaplarını verseniz bu kitaplardan namaz kılmasını öğrenebilir mi? Öğrenemez ise namazın kılınış şekli hususunda en önemli olay fiili tatbikat değil midir?

✔

Arapçayı iyi bilenler, 8:35 ayetinden bir önceki ve bir sonraki ayetlerde geçen "yasuddune" ve "yasuddu" kelimeleriyle, incelediğimiz ayetteki "tasdiye" kelimeleri arasında ki anlam ilişkisini araştırabilirler. Nakıs bir fiilin mastarı olan "tasdiye"nin mudaaf bir fiil olan "yasuddune" den kalb yoluyla i'lal yapılması mümkün müdür? Mümkünse, o zaman "tasdiye" kelimesinin anlamı ne olur?

NAMAZ VAKİTLERİ ... Sabah namazından önce, öğle vaktinde dinlenmek için elbisenizi çıkardığınız zaman ve Akşam namazından sonra ... (24:58). Gündüzün iki tarafında, gecenin bir kısmında namazı gözet. İyilikler kötülükleri silip götürür. Bu, ögüt alacak olanlara bir ögüttür. (11:114). Güneşin kaymasından gecenin kararmasına kadar namazı gözet. Sabah Kurna'ını da gözet. Sabahleyin Kuran (okuması) tanık olunur. (17:78). Namazlara, özellikle orta namaza dikkat edin. Kendinizi tümüyle Allah'a vererek namaza durun. (2:238). Tüm Türkçe mealler istisnasız olarak 24:58 ayetindeki "işa" kelimesini yatsı olarak çevirmişlerdir. Güneş batimından gecenin iyice karardığı noktaya kadar olan zaman dilimi için kullanılan bu

kelimenin anlamı üç vakit namazı beşe çıkaranlar tarafından kaydırılmıştır. Nitekim "işa" kelimesinin akşam için kullanıldığını 12:16 ve 79:46 ayetlerinden rahatlıkla öğrenebiliriz. İncelediğim tüm Kuran çevirileri bu kelime ile ilgili tutarsızlık sergilemektedir. Örneğin, 24:58'deke "işa" kelimesini yatsı olarak çeviren Süleyman Ateş, aynı kelimeyi 12:16 ve 79:46 ayetlerinde doğru olarak "akşam" diye çevirmiştir. 2:238 ayetindeki "orta namaz" ise geleneksel çevirilerde ve meallerde hep ikindi namazı olarak yorumlanmıştır. Yukarıdaki dört ayetin işaret ettiği üç vakit namazın nasıl beşe çıkarıldığını yakından görebilmek için konuyu inceleyelim. Üç namaz Kuran'da sadece üç namazın ismi geçer. Bir başka deyişle, "salat" (namaz) kelimesi, zaman bildiren üç tanımlayıcı kelime ile birlikte anılır. 1. Salat-el Fecri-SABAH NAMAZI (24:58; 11:114). 2. Salat-el İşa'-AKşAM NAMAZI (24:58; 17:78; 11:114) 3. Salat-el Vusta- ORTA NAMAZ (2:238; 17:78) Namaz vakitlerini belirleyen ayetlerin hepsinin bu üç vakit hakkında olduğunu görüyoruz. Spekülasyonlara girmezsek ORTA NAMAZ olarak adlandırılan namazın sabah ile akşam namazı arasındaki öğle namazı olduğunu rahatlıkla bulabiliriz. Gecenin uyumamız için yaratıldığını (78:1011) ve gece ortasında kalkıp Allah'ı anmanın üzerimize farz kılınmadığını (73:20) ve Cuma namazının günün ortasında kılınmasının emredildiğini (62:9-11) düşündüğümüzde "orta" namazın sabah ile akşam namazı arasındaki öğle namazı olduğunu anlarız. Tevrat bu anlayışı destekler. Namazın İbrahim peygamberle başladığını ve Musa'nın namaz kıldığını hatırlarsak Tevrat'ta namaz vakitleriyle ilgili ifadelerin tarihsel değerini daha iyi idrak ederiz. Tevrat'ın çevirilerine güvenim tam olmamakla birlikte Tevrat'ın en az üç ayetinde bulduğumuz bu desteğin bir hata vaya tahrif sonucu oluştuğuna inanamıyorum. Tevrat'taki bu ayetlerin gerek birbirleriyle ve gerekse Kuran ayetleriyle olan tutarlılığına dikkatinizi çekerim. (Bak: 1Samuel 20:41; Zebur 55:16-17; Daniel 6:10). Namaz vakitlerinin beşe çıkarılmasının oluşturduğu kara dumanların izini mezhepler tarihinde görebilirsiniz. şia'nın beş vakit namazı üç vakte sıkıştıran garip pratiği, namazları beşe çıkartan Sunniler'in baskısı neticesi bir uzlaşmadan kaynaklanıyor olmasın? Sünnetlerle, nafilelerle, teravih namazlarıyla namaza sürekli zam yapan hadis ve sünnet izleyicilerinin üç vakit namazı beşe cıkarmaları çok mu uzak bir ihtimal? Allah'ın kelamı Kuran'a, kul kitaplarını ve yalan rivayetleri ortak koşmakta inat edenlerin favori bahaneleri olan "sadece Kuran'ı izlesek namaz kılamayız" iddiasına burada cevap verelim. Doğru, sadece Kuran'ı izlesek mezhep kitaplarının tarif ettiği namazı kılamayız. Ancak, Allah'ın emrettiği, elçilerinin ve müminlerin kıldığı namazı hemen hemen tüm detaylarıyla öğrenebiliriz.

Kuran'a Göre Namaz Islam özel bir isim olmayıp Tanrı'ya teslimiyet anlamına gelir. Tüm elçiler ve inananlar Islam ve müslüman kelimelerinin kendi dillerindeki karşılıklarını, kendilerini tanımlamak için kullanmışlardır ( 2:131; 7:126; 10:72; 22:78; 27:31,42; 28:53; 72:14). Nitekim, Tanrı yanında makbul biricik din İslam’dır, yani Allah’a teslimiyettir (3:19). Bir çok sözde müslüman, "(Tanrı'nın buyurduğu gibi) Kuran, tam ve detaylı ise namazların rekaatlerini Kuran'ın neresinde bulabiliriz?" diye Tanrı'ya meydan okumaktadır. Islam'ın tüm pratiklerinin Kuran'ın vahyinden çok önce ortaya konmuş olduğunu yine Kuran'dan öğrenmekteyiz (8:35; 9:54; 16:123; 21:73; 22:27; 28:27). Ibrahim'den sonraki tüm elçiler namazı gözetiyorlar, zekatı veriyorlar, oruç tutuyorlar ve hac ediyorlardı (2:43; 3:43; 11:87; 19:31,59; 20:14; 28:27). Mekke putperestleri ise rivayetlerin ileri sürdüğü gibi heykellere tapmıyorlardı. Allah’ın kutsal kulları olduklarına inandıkları Lat, Uzza, Menat gibi isimlerden şefaat bekledikleri için putperest olarak nitelenmişlerdir (53:19-23). Mekke putperestleriyle olan benzerliği ortadan kaldırmak için rivayetler uyduranlar, uydurdukları heykel tasvirlerindeki çelişkileri ile aslında yalanlarını ele vermektedirler. Kuran'ın hiçbir yerinde onların heykellere taptıkları, Muhammed'in heykelleri kırdığı v.s. bildirilmemektedir. Aksine, Mekke müşriklerinin kendilerini Ibrahim peygamberi izleyen ve Tek Tanrı'ya tapan insanlar olarak gördüklerini öğrenmekteyiz (6:23; 39:3) Nitekim onlar, Ibrahim'in hatırası olan Kabe'ye saygı gösteriyorlar (9:19), namaz, oruç ve haccı bazı tahrifatlarla da olsa uyguluyorlar, (2:183,199; 8:35; 9:54; 107:4-6), zekatı bildikleri halde gereği gibi yerine getirmiyorlardı (53:34). Zekat, gelirin ihtiyaçtan fazla olan bolumunu (2:219) geciktirmeden (6:141) ihtiyaç sahiplerine ve Allah yoluna (9:60) gizli veya açık olarak (2:274) verme yükümlülüğüdür (51:19). Namaz kılmak, sıkça zekatla ve muhtaçlara yardım etmekle birlikte anılarak namaz kılan kişinin toplumsal bilinç ve sorumluluğa sahip olması vurgulanır (2:43,83,110; 4:77, 22:78; 107:1-7). Namaz sadece Allah'ı anmak için kılınır (6:162; 20:14). Bu anış, müslümanları günahlardan ve başkalarına zarar vermekten alıkor (29:45). Namaz hayat boyu gözetilecek bir görevdir (70:23). Namaz kılmak için abdestli olmak gerekir (4:43; 5:6). Abdesti sadece cinsel ilişkide bulunmak ve tuvalet ihtiyacını gidermek bozar; gaz kaçırmak, kanamak, kadınlarla tokalaşmak ve kadının adet görmesi abdesti bozmaz ve namaza engel olmaz (5:6; 2:222). Su bulunmazsa, namaza zihinsel olarak hazırlanmak için temiz bir zemine dokunularak yüzler ve eller meshedilir (5:6). Namaz için örtünme diye bir koşul yoktur. Örtünme toplumsal bir gereksinme olup kişiyi cinsel ve duygusal ilişkilerde diğerlerinden koruma amacını güder (7:26; 24:31; 33:59). Namaz için İbrahim peygamberin kurduğu Kutsal Mescide yani Kabeye yönelmeli (2:125, 143-150; 22:26). Yolculuk anında kıbleye dönme koşulu ihmal edilebilir (2:115). Tehlike ve korku gibi olağanüstü hallerde kısaltılması öğütlenen namaz bir rekaat olunca normal koşullarda kılınan namaz en az iki rekaat olmalı ve namazda dış dunya ile irtibatı minimuma indirmeli (4:101-103). Namazları oruç gibi kazaya bırakmak diye bir şey olmayıp belli vakitlerde yerine getirilmeli (4:103). Gecenin gündüzün iki ucuna yakın bölümlerinde gözetilmesi gereken Sabah (Fecr: 24:58; 11:114) ve Akşam namazlarıyla (Işa: 24:58; 17:78; 11:114) güneşin göğün ortasından sarkmaya başlamasından akşama kadar kılınması gereken Orta (Vusta: 2:238; 17:78; 38:32) namazı olmak uzere üç vakit namaz mevcuttur. Kadın-erkek tüm inananlar haftada bir Cuma (toplantı) günü öğle namazına açık bir duyuru ile çağrılır ve namazı erkek veya kadın bir müslümanın önderliğinde topluca gözettikten sonra herkes

tekrar işine döner (62:9-11). Duyuru Allah'ı anmaya bir çağırı olup başka isimler zikredilmez (72:1820). Namaz için topluma açık olan mescitlere gidecek olanlar temiz ve güzel elbiseler giymeli (7:31). Namazı ayakta durarak kılmaya başlamalı (2:238; 3:39; 4:102) ve özel durumlar hariç durulan yerden hareket edilmemeli (2:239). Namazda eğilerek yere kapanmalı (ruku ve secde) böylece Allah'a teslimiyet fiziksel olarak da bildirilmeli (4:102; 22:26; 38:24; 48:29). Herhangi bir korku durumunda ayakta durma ve eğilerek yere kapanma koşulu aranmaz (2:239). Namazda okuduğumuz duanın anlamını namaz anında bilmeli ve Allah ile konuştuğumuzun bilincinde olmalıyız (4:43). Namazları saygı içerisinde kılmalı (23:2). İhtiyacımıza ve içinde bulunduğumuz duruma uygun olarak Allah'in herhangi bir ismini (sıfatını) zikredebiliriz (17:111). Namazda Allah'tan başkasını anmak namazın amacıyla çelişir (6:162; 20:14; 29:45). Namazda Allah'ı anmalı, övmeli, yüceltmeli, tesbih etmeli ve O'ndan yardım istemeli (20:14; 17:111; 29:45; 2:45). Fatiha suresi baştan sona Allah'ı muhatap alan bir dua niteliğinde olan biricik sure olup değişik dilleri konuşanların topluca namaz kılabilmelerini sağlayabilmesi açısından uygundur (62:9-11; 4:101-103). Namazlarda orta bir sesle okumalı ve namazlar ne özellikle gizlenmeli ne de gösteriş amacıyla açıkta kılınmalıdır (17:111). Toplu namaz kılınırsa, namaza önderlik eden kişinin orta bir ses tonuyla okuduğu dua dinlenmeli (7:204; 17:111). Cenaze namazı olarak bilinen dua bir namaz değil aslında. Dileğe bağlıdı bir duadır. Allah'a ortak koşmadan ölmüş olanları hayırla anıp yakınlarına destek verme amacını güder (9:84). Namazları birleştirmek, kaçırılmış namazları kaza etmek, namazları yolculuk anında kısaltmak, sünnet ve nafile namazlar eklemek, namaz kıldırma memurluğu (imamlık) diye bir meslek icad etmek, kadınların namazda önderlik etmesini yasaklamak, otururken Et-tahiyatu duasını okumak ve bu duada peygambere ikinci şahıs olarak seslenmek, şehadette Muhammed peygamberin ismini Allah'ın yanına eklemek, Fatiha'dan sonra zammussure okumak, eller ve parmakların yeri konusundaki detaylarla meşgul olmak, abdest alırken ağzı ve burnu yıkamayı abdestin bir şartı bilmek, namazdan önce ağzı misvaklamanın, sarık veya terlik giyilmesinin daha sevap olacağına inanmak gibi nice kurallar ve inançlar Hadis-Sünnet ve mezhepler yoluyla Muhammed Peygamberden daha sonra sokulan bidatlerdir.

TAŞLA ÖLDÜRME (RECM) CEZASI (Bu) indirdiğimiz ve (hükümlerini) farz kıldığımız bir suredir. Düşünüp öğüt alasınız diye onda apaçık ayetler indirdik. Zina eden kadın ve zina eden erkeğin herbirine yüzer celde vurunuz. . . (24:1-2) Zinayı işleyenler ister evli ister bekar olsun, ister zengin ister fakir olsun, ister erkek ister kadın olsun, dört tanıkla suçları kanıtlanan özgür kişilerin cezası toplum önünde sembolik yüz değnek cezasıdır (24:4). Bu, kelime sıkıntısı çekmeyen (31:27), en iyi yasa koyucu (5:50), unutkan olmayan (19:64) ve Kuran'ı detaylandıran (11:1) Allah'ın yasasıdır. Kuran'dan başka hüküm kaynağı arayan, peygambere karşı gelmiş olur (6:114). Ne yazık ki tüm Kuran tefsirleri ve bazı Kuran mealleri, zinanın cezasıyla ilgili ayeti çarpıtmışlardır. Örneğin Fikri Yavuz'un meali şöyledir:

(Bekar olup da) zina eden kadınla zina eden erkeğin herbirine yüz değnek vurun... (24:1-2) Ayetteki yüz celde (değnek değil celde) cezasının bekarlara has olduğunu iddia eden ruhbanlar, Yahudilerin ve müşriklerin adeti olan recm -taşla öldürme- cezasını İslam'a sokmak için yalan üstüne yalan uydurmuşlardır. Allah, detaylı olan Kitabında, zinanın cezası olarak yüz celde cezasını öngürür. Arapça "celde" kelimesi, deriyi incitecek bir değnek anlamına gelir. Bu ceza için Arapçadaki "asa", "minsee" gibi kelimelerin kullanılmayışı dikkat çekicidir. Bu cezanın açıklandığı 24 üncü surenin ilk ayetleri okunduğunda bu cezanın amacının, suçluyu yaralamak ve canını acıtmaktan çok toplum önünde teşhir etmek olduğu anlaşılır. Rabbimiz, Detaylı, Tamam, Açık ve Hidayet Rehberi olan kitabında, zina eden kadın ve erkeğin yüz celdeyle cezalandırılmasını emrederken, din adamları, bu ayetin "mücmel (kapalı)" olduğunu iddia ederek, müşriklerin ve yahudilerin adeti olan taşla öldürme cezasını dinimize sokmuşlardır. Halbuki Nur suresindeki bu ayetten bir önceki ayet, alttaki hüküm ayetinin "apaçık" olduğunu belirtir. Üstelik öğüt almamızı da tenbihler. Nerede öğüt alanlar! Şeytani teori: "Kuran'da nasih ve mensuh" Allah'ın kitabını kapalı ve anlaşılmaz ilan ederek, her türlü suistimalin ve tahrifatın kapısını ardına kadar açanlar bununla yetinmeyerek Bakara Suresinin 106. ayetinde sözü edilen geçmiş şeriat ve mucizelerin neshini (kaldırılmasını) Kur'an ayetlerinin neshedilmesi olarak tevil ettiler. Ellerine geçirdikleri nasih-mensuh sihirli değneğiyle anlamadıkları her ayeti iptal ettiler. İşlerine gelmeyenleri, yahut uyduruk hadislerle çelişenleri neshedip inkar ettiler. Tabii ki herşeyde olduğu gibi burada da ihtilaf ettiler. Anlayış kapasitelerine göre kimisi 5 ayeti, kimisi 20 ayeti neshetti, kimisi de 50 ayeti... Kesin olan bilgide, yani ilimde, ihtilaf değil ittifak lazım gelirken bizim ilim adamlarımız her ne hikmetse ihtilaf içinde ihtilaf çıkardılar. Öyle ki hadisler arasındaki çelişkileri çözmek için "hadis ihtilafları ilmi"(!) oluşturdular ve ne gariptir ki bu "ilmin" prensiplerinde de ihtilaf ettiler. İhtilaf uzmanlarını yüzyıllarca alim diye taklit edip durduk. (51:8) Keçi tarafından iptal edilen ayet! Peygamberimizin Maiz ve Gamidiyye adlı iki kişiyi recmederek öldürdüğünü rivayet edenler bu rivayetin Kur'an'ın Nur suresindeki apaçık ayetin iptaline yetmediğini görünce "ayet" te uydurdular. Uydurdukları sözleri Kur'an'a sokamayınca da, Yunus Suresinin 100. ayetinde tanımlanan kişilerin inanabileceği bir hikaye düzdüler. Meğer, recm ile ilgili ayet peygamberimizin hayatındayken mushafta yazılıymış da, peygamberin vefatından sonra Aişe'nin odasına giren bir aç keçi tarafından yenmiş ve böylece nesholmuş! Bu hikayeyi, İbni Mace, Nikah 36/1944; Hanbel 5/131, 132, 183; 6/269 da bulabilirsiniz. Bir keçinin papirüs veya deri yeyip yemeyeceğini veya döşek altında saklanan müshafa ulaşıp ulaşamıyamıyacağını hiç tartışmayan "ulema" bir başka soruya cevap bulmaya çalışmıştır. Peygamberin vefatından sonra, tamamlanmış bir kitabın korunmuş ayetleri nasıl olur da, keçi tarafından yenilmek suretiyle ortadan kalkar? Hadis ihtilaflarını çözme konusunda uzman olan İbni

Kuteybe buna cevap olarak, "keçi mübarek bir hayvandır" der. Ve akabinde koyunun keçinin marifetlerini ve faziletlerini saymaya başlar. Hatta konuyu daha da genişleterek şunları söyler: "Ad ve Semud kavimlerini ortadan kaldıran Allah, bir ayetini keçiye yedirerek kaldıramaz mı?" Allah'ın yüce ayetlerini naletli kavimlere benzetecek kadar zeka sahibi olan bu "büyük alimin" Kayıhan Yayınları tarafından Türkçeye "Hadis Müdafaası" diye çevrilerek yayımlanan "Tevilü Muhtelifül Hadis" adlı kitabı dinî mizah konusunda bir şaheserdir. "Ömer, Allah'tan değil halktan korkan bir kişiydi" Peygamberimizin recm yaptığı iftirasını uyduranlar, keçiye (bir başka rivayete göre tavuğa) yedirdikleri "recm ayetiyle" Allah'a iftira edenler, bu ilkel yalanlarına koruma zırhları oluşturmayı da ihmal etmedi. Nitekim, sık sık devreye soktukları Ömer'e de bir iftirada bulundular. Meğer Halife Ömer şöyle demiş: "İlerde bazı kişiler çıkacak ve recm cezasını Kur'an'da bulmuyoruz diye recmi inkar edeceklerdir. İşte bu kişiler okun yaydan çıktığı gibi dinden çıkacaklardır. Eğer halkın, 'Ömer Kur'an'a ilave ediyor' demesinden korkmasam bu recm ayetini Kur'an'a yazardım." (Buhari: 93/21; Müslim, Hudud 8/1431; Ebu Davut: 41:1; İtkan: 2/34). Demek Ömer, halktan değil de Allah'tan korkmuş olsaydı, recm ayeti, "keçinin neshettiği ayet" olarak hadis kitaplarında anılmayacak; bunun yerine Kuran'da yer alacaktı! "Taşla öldürme cezasını uygulayan sunni maymunlar" Bununla da yetinmeyen hadis ve sünnet alimleri maymunların da zina eden bir maymunu yakalayarak taşladığını ve sahabelerden birisinin de bu maymun recmetme olayına katılarak maymunu öldürdüğünü rivayet etmiştir (Buhari 63/27). Maymunu olumsuz bir örnek olarak gösteren Kuran'ın mucizevi bir tecellisi olarak (2:65; 7:166) kendilerine maymunları örnek alan ve hatta bu örnekliği oluşturmak için maymunlara bile iftira atmaktan çekinmeyenler elbette 2:65 ve 7:179 ayetlerine muhatap olurlar. Yalan üstüne yalan uydurarak, Allah'a, peygamberine, Ayşe validemize ve Ömer bin Hattab'a iftira ve hakaretlerde bulunanların torunları da birçok değerli alime yalan isnatlar üretti. Mesela, sadece Kur'an'a uymakla ve hadislere itibar etmemekle suçlanan, devrindeki zalim sultanlar ve dalkavuk alimler tarafından işkencelere tabi tutulan Ebu Hanife'nin ölümünden sonra adına nisbet edilen mezhep katkılarla şişirilerek çok farklı bir hale sokuldu. Yalan üretim fabrikaları ve taklitçilik hastalığı İkinci Hicri yüzyılda yüzbinlerce hadis uyduruldu. Allah'ın elçisine hadis yakıştırmanın moda haline geldiği bu yüzyılda 6:112 ayetinde tanımlanan kişiler kitaplar yazmaya başladı. Örneğin Buhari, kitabına aldığı 7200 hadisi yedi yüz bin hadisten elediğini itiraf eder. Buhari'nin itirafına göre kendisinin topladığı hadislerin %99 'u uydurmadır. Doğru hadis diye sunduğu hadislerin yalan oranı ise bundan pek farklı değil. Allah bize kör taklitçiliği değil, araştırıp soruşturmayı, düşünüp akletmeyi emrediyor (17:36). Uydurma rivayetlerle, çelişkili iddialarla, mantıksız hurafelerle karman çorman hale sokulan bir dinin kimse tarafından anlaşılamayacağını çok iyi bilen din adamları, halkı araştırmadan ve anlamadan kendilerini taklit etmeye zorlayıp durdular. Düşünen ve araştıran insanların yüzyıllardır ördükleri

büyüleri iptal edeceğinin bilinçaltındaki korkusuyla huzursuz oldular. Bu din ne biçim bir dindir ki tarih boyunca sadece üçbeş kişi anlamış ve onlardan bu yana ve kıyamete kadar kimse de anlayamayacaktır! Allah bu dini ve Kur'an'ı üç beş kişiye değil, tüm düşünen insanlara gönderdi. Atalara, ruhbanlara körü körüne bağlanmayı ise sürekli kötüledi (2:170; 5:104; 10:78; 17:36; 26:74; 31:21; 34:43; 43:22,23). Anonim şirket dini Geçmiş atalarımız Kur'an'ın dışında bir sürü dini terimler ve kitaplar oluşturdu ve dini bunlara dayandırdı. İslam dinini, Allah + Peygamber + sahabe + tabiin + mezhep müctehitleri + mezhepte müctehitler + eski alimler + ve daha sonra gelen alimciklerden oluşan bir anonim şirketin ortaya koyduğu bir beşerî din haline dönüştürdüler. Rabbimiz bize Muhammedi bile demezken, peygamberin kendisi ve arkadaşları Muhammedi değilken, biz, falancı filancı, Hanefi, şafii, Maliki, Hanbeli, Sünni, şii, Selefi, Vehhabi, Süleymancı, Nurcu, Nakşibendi, Kadiri... gibi fırka, mezhep ve tarikat isimleriyle kendimizi adlandırmayı marifet saydık. Alah ve elçisinin şiddetle menettiği mezhepçiliği, hizipçiliği övdük durduk (6:159; 23:5256). Allah'ın kendisine verdiği "müslüman" ismini yeterli gören (22: 78, 41:33) ve Kur'an'daki sıfatların dışındaki "müctehit, mukallit" gibi sıfatlara itibar göstermeyenleri sapık olarak damgaladık. Hasılı, taşla öldürme cezası ortaçağ putperestlerinin bir uygulaması olup saçma sapan hikayeler ve yalanlarla dininimize sokuldu. Tanrı Sözü'nü yeterli gören inananlar, yüzyıllardır bilinçlerde ve pratikte gerçekleştirilen bu dejenerasyonu Tanrı'nın yardımıyla reforme edecektir. Mollaların taşları insanları öldürebilir ancak aydınlığı söndüremez.

MUHAMMED SON NEBİDİR Hani Allah nebilerden -peygamberlerden- misak (söz) almıştı: 'Size kitap ve hikmet vereceğim. Daha sonra, beraberinizdekileri doğrulayan bir resul -elçigeldiğinde, ona inanacak ve onu destekleyeceksiniz.' Demişti ki: 'Bunu kabul ettiniz ve bu sorumluluğu aldınız mı?' Onlar: 'Kabul ettik' dediler. (Bunun üzerine Allah) 'Öyleyse şahid olun, ben de sizinle beraber şahid olanlardanım' dedi (3:81). 3:81 ayeti, çok açık bir şekilde tüm nebilerden sonra onların kitaplarını doğrulayan bir resulün geleceğini haber veriyor. Ayette sözü geçen "misak" yani sözleşme, Allah ile nebileri arasında bu hayattan önce gerçekleşmiştir. Misaka tüm nebilerin katıldığı anlaşılıyor. Zira ayette "sen hariç diğer nebilerden misak aldık" denmiyor. Yahut "senden önceki nebilerden misak aldık" da denmiyor. Misakın Muhammed peygamberden de alındığı anlaşılıyor. Kuran'ın bir başka ayetinde de Muhammed istisna edilmiyor, aksine, sözkonusu misaktan söz eden 33:7 ayetinde, bu misaka katılan bazı nebilerin isimleri zikredilmiş ve bu arada Muhammed'in de dahil olduğu bildirilir. Kuran, tüm peygamberlerden ve kitaplardan sonra gelecek olan elçiden haber verdiği 3:81 ayetinde aynı zamanda nebi (peygamber) ile resul (elçi) arasındaki anlam farkını da öğretiyor. Bu ayete göre, Allah nebilere kitap vermiştir. Resul ise geçmiş kitapları tasdik edicidir. Kuran'ın bütünlüğü incelendiğinde her nebinin aldığı kitapları iletmekle yükümlü olduğu ortaya çıkar (2:140; 2:159; 3:71; 3:187; 2:247,248; 2:61; 2:177; 2:213). Yani her nebi aynı zamanda resüldür. Nebileri, sadece Allah'tan kitap alan, fakat insanlara iletmekle yükümlü olmayan kişiler olarak tanımlamak az önce verdiğim ayetlerle çelişir. Dileyen 2:213 ve 43:6 ayetlerine de bakabilir. Allah'ın bir insana vahyettikten sonra o vahyi gizlemesini emretmesi yahut konuşmasını yasaklaması sünnetullah'a aykırıdır. Demek ki Kuran'ın tanımına göre nebi, hem kendinden önceki kitapları tasdik edici ve hem de aldığı yeni kitabı insanlara ulaştırıcıdır. Ancak her resul nebi değildir. Nitekim, Kuran'da "resul" kelime anlamıyla kullanılmasına rağmen (12:50), nebi kelimesi sürekli Allah'ın peygamberleri için kullanılmıştır. 6:83-86 ayetlerinde 18 peygamber ismi sayılmakta ve bunları izleyen 89. ayette bunların nebi olduğu belirtilmektedir. Muhammed ve İdris peygamberin de nebi olduğu başka yerlerde belirtilir (33:40; 19:56). Böylece Kuran'da ismi geçen resullerin en az 20 tanesinin nebi olduğu ortaya çıkıyor. Kuran'a göre, Hud, Salih, şuayb resuldürler. Muhammed aleyhisselamın son nebi olduğunu beyan eden 33:40 ayeti çok ilginçtir. Bu ayet, Muhammed'in son resul olduğunu iddia edenlere aslında bahane bırakmıyor: Muhammed adamlarınızdan hiç birinin babası değil; ancak o, Allah'ın resulü ve nebilerin sonuncusudur. Allah her şeyi bilendir (33:40). Herşeyi bilen Rabbimiz, peygamberlerini putlaştıranların sürekli olarak kendi peygamberlerinin son resul olduğunu iddia ettiklerini bildiği için 33:40 ayetinde sadece " nebilerin sonuncusudur" ifadesini

kullanmıyor, "O, Allah'ın resulüdür" ifadesini ekliyor: ". . . Ancak o, Allah'ın resülü ve nebilerin sonuncusudur. . ." Dikkat ederseniz ayetin ifadesi "Ancak o, Allah'ın son resulü ve nebisidir" şeklinde değildir. Ne yazık ki geçmiş ümmetlerin zaaflarını aynen tekrarlayıp Kuran'dan uzaklaşan İslam ümmeti (25:30; 23:52-56; 15:91), nebi ile resul kelimesinin anlamını kaydırıp birbiriyle değiştirerek Muhammed'in aynı zamanda son resul olduğu yalanını ortaya atmıştır. Daha özel bir ifade olan "nebi" kavramını kitap almayan tüm elçiler anlamına kaydırarak yaptıkları bu tahrifatla 3:81'de müjdelenen resulü inkar etmek istemişlerdir. Her şeyde olduğu gibi nebi ve resul kelimelerinin anlamında da ihtilafa düşen "ulema" böylece o resulün dönemine erişecek taklitçiler için bataklık oluşturdular. 3:81 ayetinin Diyanet Mealindeki çevirisini inceleyelim: Allah, peygamberlerden ahid almıştı; 'Andolsun ki size Kitap, hikmet verdim; sizde olanı tasdik eden bir peygamber gelecek, ona mutlaka inanacaksınız ve ona mutlaka yardım edeceksiniz, ikrar edip bu ahdi kabul ettiniz mi?' demişti. 'İkrar ettik' demişlerdi de: 'şahid olun. Ben de sizinle beraber şahidlerdenim' demişti. Dikkat ederseniz Diyanet meali nebi ve resul kelimelerinin her ikisini de bir tek kelimeyle, "peygamber" kelimesi ile dilimize çevirerek ayetin gerçek anlamını yitirmiştir. Ama aynı meal, 33:40'daki resul ve nebi kelimelerini aynı "peygamber" kelimesiyle tercüme edememiştir. Niçin? Çünkü bu kelimeler birbirine çok yakındır. İki ayrı kelimeyi tek kelimeyle tercüme etmesi halinde cümle düşüklüğü ortaya çıkacaktı. Elinizdeki bu kitap için incelediğim onbir Türkçe mealden sadece Osman Nebioğlu'nun meali ayetteki nebi ve resul kelimelerini ayrı kelimelerle doğru olarak dilimize çeviriyor: Hani Allah, Peygamberlerden: 'Size verdiğim Kitap ve hikmetten sonra sizi doğrulayan bir Elçi gelince ona gerçekten inanıp yardım edeceksiniz' diye söz almıştı. . . (33:40) Osman Nebioğlu, muhtemel ki soyadındaki kelimenin anlamını iyi araştırmış ve nebi ile resül arasındaki farkı öğrenmiş ve böylece 3:81 ayetini doğru çeviren tek meal yazarı olmuştur.

Tarih Tekrar Ediyor Kuran, 40:34 ayetinde insanların peygamberlerini putlaştırma eğilimlerinin bir sonucunu verir: Size daha önce Yusuf apaçık delillerle gelmişti. Size getirdiği mesaj konusunda kuşkuya düştünüz. Sonunda o ölünce 'Allah ondan sonra resul -elçigöndermeyecek' dediniz. İşte Allah, ölçüyü aşan şüphecileri böylece saptırır (40:34). Bu ayet-i kerime bir çok yönden ilginç dersler verir. Allah'ın elçisine karşı çıkan ruh tipinin daha sonra o peygamberi putlaştıranlarla aynı olduğunu belirtir. Yani Yusuf'a karşı çıkanlar ile onu geleneksel olarak taklidi imanla kabul edip putlaştıranlar arasında hiçbir fark görmüyor. Yusuf'u putlaştıranlar, Yusuf'un zamanında yaşasalardı ona ilk karşı çıkanlar olacaktı. Zira putperest zihniyetin putları eksik olmaz. Yusuf'tan önceki putlarından dolayı Yusuf'u reddedeceklerdi. Nitekim Hahamlarını putlaştıran yahudiler, Tevrat'ta İsa'nın peygamberliğiyle ilgili bir sürü müjdeler olmasına rağmen bunları yanlış yorumlayarak İsa'ya karşı çıktı. İsa'yı öldürmeye kalkışan taklitçi karakter, İsa'nın ölümünden kısa süre sonra onu putlaştırmış ve İncil'de Muhammed'in peygamberliği ile ilgili birçok işaret ve haber olmasına rağmen bunları yanlış yorumlayarak Muhammed'e karşı çıktı. Muhammed'e karşı çıkan taklitçi zihniyet, Muhammed'in ölümünden sonra Muhammed'i putlaştırdı ve Kuran'da son peygamberden sonra gelecek resul=elçi ile ilgili apaçık ayetler olmasına rağmen Muhammed'in "son resul" olduğunu iddia etti. Müslümanlar Muhammed'i Putlaştırdılar Müslümanlar, Kuran'dan uzaklaşıp hadislerle meşgul olmaya başlamakla Muhammed'in yolundan uzaklaşmış ve onun şikayetine muhatap olmuştur (25:30). Kuran'a göre hüküm koyucu sadece Allahtır. Muhammed, Kurandan başka hüküm kaynağı tanımamıştır (12:40; 18:26; 5:48-49; 6:114). Kuran'a göre Muhammed bizim gibi bir beşerdir. Kendisini beşeri niteliklerin üzerinde niteleyenleri reddetmiştir (18:110; 41:6). Kuran'a göre Muhammed, hatasız değildir. Her beşer gibi hatalar ve günahlar işlemiştir (47:19; 48:2; 33:37). Muhammed, kendisine bile yarar ve zarar veremez (10:49). Ahirette hiç kimse hiç kimseyi kurtaramaz (13:16; 25:3; 34:42; 48:11). Muhammed'i, Allah'ın hiç bir elçisinden üstün tutamayız (2:285). Allah, kainatı Muhammed için değil tüm insanlar için yaratmıştır (16:12; 31:20). Daha bir çok konu var ki bu konularda Kuran ayetlerinin hilafına inanç ve tavırlar gelişmiştir. Örneğin 72:18,19; 3:18; 39:45 ayetlerinin zıddına inanç ve sloganlar alabildiğine yaygınlaşmıştır. 33:56 ayetinin anlamı kaydırılarak felaketli bidatler oluşturulmuştur. Camilerin içine Allah'ın isminin yanına Muhammed ismini koymak ve hatta bununla yetinmeyerek, ilk halifelerin isimlerini de eklemek suretiyle 72:18 ayetine zıt bir bidat oluşturulmuş ve bu konuda sünni ve şii olarak ikiye bölünmüştür. şiiler, camilerine Allah'ın isminin yanına 14 putlaştırılmış isim koyarken; sünniler 7 putlaştırılmış isim koymuştur. Bu isimlerden dört tanesi ortaktır. Sadece Allah'a hasredilmesi gereken mescitlerde, isimleri Allah'ın yanına yazılarak ilahlaştırılan Muhammed peygamber, ilk halifeler ve peygamberin torunları kendilerini putlaştıranlardan davacı olacaklardır (19:81,82; 10:29; 46:5,6; 18:110; 41:6). Kuran'ın mesajından haberdar olanlar, putların illa da heykel ve resim biçiminde olması gerekmediğini bilirler. Kuran, Mekke müşriklerinin putlarının heykeller

olduğunu bildirmemekte, tam tersine, soyut bir putperestlik anlayışına sahip olduklarını bildirir (53:23). Allah'ın adı anılınca hiç etkilenmiyen insanların, Muhammed adını işittiklerinde "Allahümme salli ala Muhammed ve ala ali Muhammed" nidalarıyla yaygara koparmaları, Muhammed'in Medine'deki mezarını ziyaret etmeyi bir ibadet saymaları bu felaketli bidatlerin sadece bir kaçıdır. Salat-ı Tefriciye ismiyle ünlü şeytani bir dua metninin 4444 kere okunması, Anadoluda, özellikle kadınlar arasında çok yaygın bir adettir. Bu duada, bütün dertleri dağıtan, hastalara şifa veren Allah değil, peygamberdir. Allah ise bu duanın gerçekleşmesi için bir elçi durumundadır! Bu tür dualarla dolu kitaplar Türkiye'de en çok satılan kitaplardandır. Muhammed Peygamberi putlaştıranlar Muhammed için 102 isim uydurmuşlardır. Allah'a sadece 99 isim verenlerin daha fazla ismi Muhammed'e yakıştırmaları nereden kaynaklanıyor? Doksan dokuz ismin arasına Allah'a ait olmayan bir kaç isim de sokulmuş. Örneğin hadis kitaplarında sunulan listenin sonunda geçen "DARR (Zarar Veren)" ismi şeytan'a aittir. Tanrı'nın isimleri güzeldir 17:110. (Her işlenen fiil, süreklilik ifade eden bir isim haline sokulup onu işleyene takılmaz; örneğin, her yazı yazan kişi "yazar" olmaz.) Sure başlarındaki harfleri bile peygamberin ismi diye insanlara empoze edenler, bu arada sadece Yüce Allah'a has olan HAD, HASİB, MÜCİB, şAFİ, KAVİ, EVVEL, AHİR, ZAHİR, BATIN gibi nice isimleri peygamberlerine de maletmişlerdir. Bu isimleri kitaplara ve hatta Kuran'ın arka sahifelerine basanlar, bu isimleri zikredenler peygamberlerini putlaştırmamış mıdır? Kendileri gibi bir beşer olan peygamber ahirette kendisini putlaştıran bu kişileri suçlayacak. (18:110; 41:6) Muhammed'den sonra, tüm kitapları tasdik edici bir resulün geleceğini bildiren ayetten bir önceki ayet, o resul geldiğinde kendisine karşı çıkacakların en önemli problemini bildirir. Bu zaafın insanlarca itiraf edilmediği gerçeğini (6:23) hatırda tutarak aşağıdaki 3:80 ayetini değerlendirin. Melekleri ve nebileri rabler edinmenizi de size emretmez. Siz müslüman olduktan sonra size inkarı mı emreder? (3:80) Mehdi Hikayesi İslam tarihi, Emevi ve Abbasi tağutlarının gerçek müminleri katlettikleri, peygamberimizin torunlarını hunharca şehid ettikleri bir dönemin sansüründen geçmiştir. Bu dönemlerde doğruyu söyleyenlerin kanları ve malları dinlerini şeytanın halifelerine satan ulema tarafından helal görülmüş ve böylece etkisiz hale getirilmişlerdir. Ehl-i beyt ve taraftarlarının mücadelesi, basit bir saltanat kavgası olmayıp Kuran'a "ayetler" ilave etmeye çalışan ve peygamberin bizzat yazdığı orijinal Kuran'ı yakan Emevi hanedanlığına karşı verilen onurlu bir kavgadır. Bu felaketli dönemlerde Kuran'ın yeterli olmadığı inancı yaygınlaşmış ve ciltlerle hadis ve fıkıh kitapları uydurulmuştur. Bu "mişna"ları kabul etmeyenler sapık ve mürted (dinden dönenler) olarak damgalanmışlar ve hatta işkenceler altında katledilmişlerdir. Ebu Hanife, hadis uydurukçularının gazabına uğrayan ve Emevi ve Abbasi zalimlerinin işkencehanelerinde çile çeken mazlumlardan sadece birisidir. Oldukça şiddetli bir devlet terörünün estiği o günlerde Kuran'a rağmen bambaşka

dinler oluşturulmuştur. Kurandaki kavramların anlamını kaydırmak için seferber olunmuştur. Peygamberin okuma yazma bilmediği yalanından, sahabe kadınlarının peçeli olduğu yalanına kadar... Taşla öldürme iftiralarından, Kuran'da nasih-mensuh ayetler bulunduğu şeklindeki melanete kadar... Dinde ihtilafın rahmet oluşundan, şefaat mitolojilerine kadar... Hacerül esved denilen işaret taşının putlaştırılmasından, peygamber mezarının ziyaretinin faziletlerine kadar... Peygamberin 30 erkeğin cinsel gücüne sahip oluşundan, sahabenin kadınlarına koşarken orgazm oluşlarına kadar... Aişe anamızın evlenirken 9 yaşında olduğu yalanını üreterek 53 yaşındaki Peygamberin bir çocukla evlenişinden, Peygamberin bir gecede 9 kadinla cinsel ilişkide bulunuşuna kadar... Peygamberin Medine'de bir Yahudi tarafından büyülendikten sonra haftalarca şaşkın şaşkın dolaşmasından, açlıktan ötürü zırhını bir yahudinin yanına bir kaç kilo arpa karşılığında rehin bırakmış olarak ölmesine kadar... "Alim"lerin icmasının dini kaynak oluşundan, "sevadül azam" yani "büyük karaltı" masallarına kadar... Miracta Allah ile namaz pazarlığından, ayın mucizevi bir biçimde yarılıp bir parçasının Ali'nin bahçesine düşmesine kadar... Dinden dönenin öldürülmesinden, namaz kılmayanın dövülmesi veya öldürülmesi gerektiğine kadar... Erkeklerin kadınlardan üstün oluşundan, hayızlı kadınların camiye girmemeleri ve Kurana el sürmemelerine kadar... Erkeklere altın ve ipeğin haram kılınışından, müziğin resmin ve satrancın haram edilişine kadar... Kadınların boşama haklarını gasbetmekten, erkeğin ağzından kazara çıkan bir kaç sözle aileleri dağıtmaya kadar... Zekatı senede bir kereye indirmekten, Haccı birkaç güne sıkıştırmaya kadar... Hayvanlarla ilgili yüzlerce haramlar uydurmaktan, Kureyş'in ağız zevkinin bu konuda dini ölçü kabul edilmesine kadar... Hilafetin Kureyş'in hakkı oluşundan, "la ilahe illallah" demedikçe insanları öldürmenin gerekliliğine kadar... Sakal bırakmanın, sarık sarmanın faziletinden, kabak sevmemenin peygambere hakaret sayılmasına kadar... Peygambere uymanın hadis kitaplarına uymakla eş anlamlı oluşundan, hadislerin ayetleri iptal edebileceği iddiasına kadar... Emevi, Abbasi ve Osmanlı dönemlerinde o kadar çok tahrifatlar yapılmıştır ki burada saymakla bitiremiyeceğim. Bu tahrifatlardan birisi de nebi ile resul kelimelerinin anlamını değiştirmek suretiyle Muhammed'in son resul olduğunu iddia etmektir. Bu yalanı düzenler, ahir zamanda gelecek resüle ilişkin halkın arasında yaygın olan inanç ve beklentileri kaldıramıyacaklarını bildikleri için, bu inancı kanalize edip saptırma yolunu denediler. Beklenen resülü, "mehdi" ve "mehdiyi resul" hatta "İsa peygamber" ile değiştirmek suretiyle bu emellerine ulaştılar. Hem 3:81'de vadedilen resul geldiğinde bu hikayelere inananlar o resulün mesajını daha dinlemeden reddedecekler ve hem de eli kılıçlı kekeme bir mehdi yahut yüzlerce senedir kaldığı mağaradan çıkan bir hortlak mehdi veyahut ta gökten şam'a veya Bağdad'a inecek bir İsa hayaliyle yaşayacaklardır. Hatta uyduruk yüzlerce haram altında şaşkına dönenler, Geldiği vakit İsa'nın bazı haramları da helal edeceği biçimindeki (Buhari 34/102; 46/31) vaadin cazibesiyle İsa'nın bir an önce gökten inmesini temenni edeceklerdir. İslam tarihin sayısız Mehdiler ve Gökten İnen İsa'larla ile doludur. Özetlemek gerekirse, peygamberimiz ve dört halife döneminde peygamberimizden sonra gelecek olan resulle ilgili yaygın olan inanç daha sonra peygamberi putlaştıranlarca Muhammed'in son resul olduğu iddiasıyla saptırılmıştır. Yusuf peygamberi putlaştıranların, Musa ve İsa peygamberi putlaştıranların düştüğü durum tekerrür etmiştir. Nebiler Kitap Almıştır Din adamları nebi ile resul kelimesi arasındaki nüansı kaldırmak ve kavram kargaşalığı oluşturmak için şu sorularla itiraz etmektedirler: Eğer 3:81'de buyrulduğu gibi nebiler kitap alan elçilerse Kuran'da

zikredilen nebilerin kitapları nerede? Mesela İbrahim peygamberin kitabı var mı? Zekeriya'nın, Eyyub'un kitapları var mı? Hele nebi olduğu Kuran'la sabit olan Harun'a hangi kitap verildi? Yahudilere gelen nebiler Tevrat ile hükmetmiyorlar mıydı? Kuran'da zikredilen nebilerin ve zikredilmeyen tüm nebilerin kitapları olması beklenir. Allah nebilere kitap verdiğini buyuruyor (3:81). Ne var ki Kuran tüm nebilerden bahsetmediği gibi bahsettiği her nebinin kitabından da söz etmemektedir. İbrahim peygamberin kitabının özel ismi verilmemesine rağmen ondan söz edilmiştir (87:19). Musa'dan sonra Yahudilere gelen tüm nebilere ayrı ayrı kitap verilmiştir. Kuran, bu kitaplar kolleksiyonunu Tevrat olarak adlandırır (5:44). Nitekim Tevrat'a, Yahudilere gönderilen bir çok nebinin kitapları da yer alır: Nahemya, Eyyub, Zebur, Süleyman'ın meselleri, İşaya, Yaremya, Hezekiel, Daniel, Hoşea, Yoel, Yunus, Ezra, Zekerya adıyla peygamberlere nisbet edilen kitapların Tevrat'ta yer alması bu soruya verdiğimiz cevabın tarihi bir delilidir. İsa peygamber ve hristiyanlar da hem İncil ve hem Tevratla hükmediyordu (5:66-68; 5:110). Harun peygambere kitap verilmesi konusuna gelince... Harun'un bir nebi olduğunu beyan eden Kuran'a göre Harun peygambere de kitap verilmesi beklenirdi. Nitekim Kuran, Musa'yla birlikte Harun'a da kitap verildiğini çok açık bir şekilde ifade eder (37:117; 21:48). Tevrat, Musa'ya verilen kitabın özel ismi olmayıp, Eski Ahid denilen kitaplar kolleksiyonunun adıdır. Gerçek Elçi İle Sahte Elçi Arasındaki Fark Allah elçilerini çağlarındaki insanların anlayabileceği ayet ve beyyinelerle yani mucize ve belgelerle destekler. Dürüst insanlar bu beyyineleri kavrayıp kabul ederler. Taklitçiler, kibirliler ve kalplerinde hastalık olanlar ise bu apaçık mucizeleri ve belgeleri kabul etmezler, Allah'ın elçilerini sahtekarlıkla, yalancılıkla, deli olmakla, halkın gözünü boyamakla suçlarlar. Misakın resulü için de aynı ilahi sünnet sözkonusudur. Allah Teala onu yaşadığı çağın takdir edeceği bir mucize ve beyyine ile gönderdi. Dürüst insanlar o beyyineleri tanıyacak ve kesin bir bilgi ve imana sahip olacaklardır. Kafirler ve kalpleri marazlı olanlar ise o mucizeleri anlayamıyacak ve hatta karşı çıkacaklardır. Elbette sonunda, Allah'ın elçileri ve müminler galip gelecektir (58:21; 30:47). Allah'ın elçilerinin en önemli özelliklerinden birisi de onların en çok tevhid üzerinde durmaları, ataları körükörüne taklit etme biçimindeki cahili anlayışa karşı amansız mücadeleye girişmeleri, insanların ve özellikle pygamberlerin putlaştırılmasına karşı çıkmaları, tebliğleri karşılığında insanlardan bir ücret istememeleri, merhamet, tevazu, adalet gibi iyi huylara sahip olmaları, gerçekleri söyleme konusunda insanlardan çekinmemeleri, gece gündüz Rab'lerini anmalarıdır. Misakın elçisi Kuran'ı ve geçmiş kitapların doğruluğunu kanıtladı. Ayrı bir kitap veya şeriat getirmedi ancak, dinde rönesans ve reformu gerçekleştirecektir (9:33; 48:28; 61:9; 24:55). Özetlemek gerekirse, gerçek bir Allah elçisinin üç önemli niteliği vardır: 1) Dini sadece Allah'a ait kılar, her türlü putperestliğe karşı cihad eder. 2) İnsanlardan para pul istemez. 3) Elçi olduğuna dair Allah'tan kendisine verilen mucize ve belgelere sahiptir. Hem dinler tarihi ve hem kişisel deneyimimize dayanarak, burada iki önemli noktayı özellikle hatırlatmak isterim: 1. Megalomanyak bir çok kişinin elçiliğini ilan ettiğine tanık olabilirsiniz.

2. Misak'ın elçisinin de, ölümünden sonra, İsa veya Muhammed peygamber gibi putlaştırıldığına ve ona ait sözlerin, davranışların ve yazıların ayrı bir kutsal kaynak olarak Kuran'a ortak koşulduğuna tanık olacaksınız. 3. Kuran'ın matematiksel mucizesi, matematikten habersiz cahiller ve meczuplar tarafından sulandırılarak değeri düşürülmek istenecektir. Bir Çok Resule Kitap Verilmiştir Din adamları, nebi ile resulü birbiriyle karıştırmak için 57:25 ayetini delil getirmektedirler. Bu ayette, resüllere verilen kitaplardan söz edilir. Her nebi aynı zamanda risaletle görevli, yani aldığı vahyi insanlara iletmekle yükümlü olduğuna göre 57:25 ayetinde kendilerine kitap verildiği bildirilen resuller, nebi olan resullerdir. 3:81 ayeti, Muhammed'in de dahil olduğu tüm nebilerden sonra bütün kitapları onaylayıcı bir resulün geleceğini bildirir. Her kitap verilen peygamber bir elçidir; ancak her elçiye kitap verilmemiştir. Başka bir değimle her nebi resuldür; ancak her resül nebi değil. Ayrıca, ayette "evhayna" (vahyettik) fiili değil, daha genel bir anlama sahip olan "enzelna" (indirdik) kelimesi kullanılıyor. "Enzelna" kelimesi elçi olmayanlar için de kullanılır. Orneğin, Kitap halkina hitaben "enzelna ileykum-ul Kitabe" (size Kitabı indirdik) veya "unzila alaykum min-al Kitabi" (Kitaptan size indirilenler) denilir. (2:231; 4:174; 21:10; 65:10) Muhammed Peygamberin Dönemindeki Yalancı Elçiler Bazı din adamları ise çelişkili iddialar ve taraflı yorumlarla dolu olan İslam tarihinden örnekler göstererek konuyu saptırmaya çalışır. şöyleki: "Allah'ın resulü olduğunu iddia ederek ortaya çıkan Müseyleme'yi peygamberimiz 'Kezzab=yalancı' olarak niteler. Ondan sonra bir resul gelecek olsaydı peygamberimiz hiç araştırma yapmadan onun yalancı olduğunu ilan eder miydi? " Bu itirazı yapan din adamları Peygamberimizin Müseyleme hakkında hiç araştırma yapmadığını veya hiçbir malumata sahip olmadığını nereden çıkarıyor? Tarih kitaplarında geçen mektuplaşmayı incelesek bu itirazın cevabı gayet açık bir biçimde ortaya çıkar. Kendi kaynaklarına göre Müseyleme'nin mektubu şöyledir: "Allah'ın resulü Müseyleme'den Allah'ın resulü Muhammed'e. Selam üzerine olsun. Bilesin ki ben resullük işinde sana ortak edildim. Bundan böyle yeryüzünün yarısı bizim, diğer yarısı Kureyş'indir. Ne var ki, Kureyş saldırgan bir topluluktur." Bu mektubu yazan kişinin Allah'ın bir elçisi olamıyacağı apaçık ortada. Ayrıca bir araştırma yapmanın gereği bile yok. Müseyleme'nin mektubunda açık bir dünyaperestlik ve kabilecilik mevcuttur. Allah'ın elçilerinin mesajı ve hedefi bu değil. Nitekim Peygamberimiz, Müseyleme'nin dünyayı bölüşmekle ilgili çağrısına cevap olarak sadece 7:128 ayetini gönderiyor. "Bismillahirrahmanirrahim, Allah'ın resulü Muhammed'den yalancı Müseyleme'ye. Selam hidayete tabi olanlara olsun. Bilesin ki yeryüzü Allah'ındır. Kullarından dilediğini ona varis kılar. Zafer erdemli davrananlarındır."

Bahaullah Allah'ın Bir Elçisi Mi İdi? Bahailiği ve Bahaullah'ın öğretilerini incelediğinizde nefsini ilahlaştıran ve Kuran'a inanmıyan bir kişi olduğunu göreceksiniz. Oğlunun isminin Abdülbaha (Baha'nın kulu) olması, kendisini "En Büyük İsim" olarak tanımlaması ve Kuran'ı son kitap kabul etmemesi onun vadedilen elçi olmadığının sayısız kanıtlarından sadece bir kaç tanesidir. Bahailiğin 9 saysının yanında 19 sayısını kutsallaştırmasına gelince... Bahailerin 19 sayısına olan ilgileri Kuran mucizesi oluşundan kaynaklanmıyor. Kuran'daki bu sistem ilk olarak 1974 yılında Dr. Reşad Halife tarafından keşfedildi. 19 mucizesi zaten Bahailerin işine gelmez. Zira bu mucize, Kuran'ın büyüklüğünü ve ilahi kaynağını isbat etmektedir. Kuran'a nazire olarak düzdükleri el-Beyan ve el-Akdes adlı kitaplarının foyası ortaya çıkmaktadır. Daha önce Allah'ın kendilerine vermiş olduğu aklı kullanmayan taklitçi kafanın bu mucizeyi ve beraberindeki mesajı kolayca reddetmesi için bahane olarak kullanılan bu tuzak ne yazıkki etkili olmuştur. Her şeyi bilen Allah, Kuran'ın mucizesine ve mesajına sırt çevirenlerin 19 mucizesine "efsane" diyeceklerini önceden bildirir (6:25; 46:10,11). Kuran gelecekle ilgili bir çok haberi dili geçmiş zaman kipiyle anlatır. Ayrıca, bir ayetin haberi, hem geçmişte ve hem gelecekte gerçekleşebilir. 3:81 Ayetinde Geleceği Bildirilen Elçinin Kimliği Bir önceki elçiyi "son elçi" diye putlaştırarak yeni elçiye karşı çıkanlara bir Mümin'in verdiği cevabın orijinalini okuyun; Firavun'un tuzağına düşmeden! Cevabı bir bilmece gibi vermemin bazı nedenleri var: •

Herhangi bir elçinin ismini bilmek gerekli değildir. Kuran Tanrı'nın gönderdiği elçilerin birçoğunun ismini vermez bile.

•

3:81 ayetinde sözü edilen elçi, hadisçi-sünnetçi inkarcılar tarafından 1990 yılında şehid edildi. Bu dünyadan göçmüş bir elçinin pratik liderliği de sözkonusu değildir. Ölmüş bir kişi dirilere "elçi" olamaz.

•

Elçinin şahsından çok, getirdiği mesaj önemlidir (7:75; 40:28). Allah'ın ölmeyen bir elçisiyle her an görüşmek mümkün: Allah'ın mesajı, yani Kuran.

•

Tüm bunlara rağmen sözkonusu elçinin kimliğini bilmiyorsanız ve hala merak ediyorsanız, bilmece gibi olan cevabımızdaki Mümin kelimesinin büyük harfle yazılışına dikkatinizi çekerim.

SAAT'İN ZAMANI Saat (dünyanın sonu) mutlaka gelmektedir. Herkesin yaptığının karşılığını alması için onu az kalsın gizliyordum (20:15). Ekadu: Az kalsın ben. Uhfiha: Onu gizliyorum Yukarıdaki iki kelimeyle Allah, dünyanın sonu olan saati açıklamakta olduğunu bildirir.

Dünyanın sonunu ifade için Kuran "saat" kelimesini kullanır. "Kıyamet" kelimesi ise ölülerin ayağa kalkması, yani diriliş olayı için kullanılır. Ancak Kıyamet kelimesi Türkçe'ye yanlış geçmiştir. Bu galat-ı meşhur (yaygın yanlış) yüzündendir ki Türkçe mealler, birbirinden tümüyle ayrı olayları tanımlayan "saat" ve "kıyamet" kelimelerini tek kelimeyle, "kıyamet" kelimesiyle çevirdikleri için Kuran meallerinde karışıklıklara yol açmışlardır. Kuran "saat"ın zamanının açıklanmayacağını bildirmez; sadece onun bilgisinin Allah yanında olduğunu bildirir. Kuran'a göre dünyanın sonu hakkındaki biricik bilgi kaynağı Allah'tır. Allah'ın dışında başka hiç bir yolla, ne astronomik hesapla, ne rüya ne de kehanetlerle bilinemez. Lokman 34 ayetinde geçen "innellahe indehu ilmus saati", yani "saatın ilmi Allah'ın yanındadır" ifadesinden bu ilmin Allah tarafından hiç kimseye verilmeyeceği anlamını çıkaran müfessirler, uydurma hadislerin etkisinde kaldıkları için buna zorlanmışlardır. Halbuki aynı ifade, 9:22 ayetinde "innellahe indehu ecrun azim", yani "büyük ödül Allah'ın yanındadır" biçiminde geçer ve Allah'ın müminlere bu büyük ödülü vereceği de müjdelenir (4:146). Aynı şekilde, Allah'ın yanında olan "saat"ın zamanını Allah dilerse Kuran yoluyla insanlara bildirebilir. Nitekim 20:15 ayetiyle "saat"ı açıklamakta olduğunu buyurur. Ayette geçen "ekadü" kelimesinin türevleri Kuran boyunca 24 yerde geçmekte olup hepsinde başına geldiği olayın neredeyse gerçekleşeceğini ama sonunda gerçekleşmediğini bildirir. Dilerseniz şu ayetlere bakabilirsiniz: 2:71; 2:20; 7:150; 17:73,74; 68:51. Saat'ın zamanının bilinemiyeceğini iddia eden uydurma hadis rivayetlerinin etkisinde kalan müfessirler ve meal yazarları 20:15 ayetine başka anlamlar vermeye gayret etmişlerdir. Kimisi sağa çekerken kimisi sola çekmiş, biri yukarı çekerken diğeri aşağı çekmiştir. Anlaşılması gayet kolay kısa bir ayet üzerinde bocalayıp ihtilafa düşmeleri ibret verici bir örnektir. Diyanet meali: Herkes işlediğinin karşılığını görsün diye, zamanını gizli tuttuğum kıyamet mutlaka gelecektir. Diyanet meali, ayetteki "ekadu=nerdeyse ben" kelimesini atlayarak tam tersi bir sonucu çıkarıyor. Süleyman Ateş: (Kıyamet) saat(i) mutlaka gelecektir. Herkes peşinde koştuğu (hayır veya şer) ile cezalansın diye nerdeyse onu gizleyeceğim (geleceğini söylemiyeceğim. Ama insanların yararına olduğundan onun geleceğini söyleyip insanları uyarıyorum). Süleyman Ateş, parantez dışında doğru çeviri yapmasına rağmen son paranteziyle anlamını kaydırıyor. Kuran'da "saat" ile ilgili sorulan sorular sürekli saat'ın zamanı konusundadır. Tabiiki bu soruları soranlar öğrenmek ve inanmak için değil, meydan okumak için soruyorlardı. Dr. Ali Özek başkanlığındaki heyetin hazırladığı meal:

Kıyamet zamanı mutlaka gelecektir. Herkes peşine koştuğu şeyin karşılığını bulsun diye, neredeyse onu açıklayacağım. Ali Özek, Hayreddin Karaman, Ali Turgut, Mustafa Çağırıcı, İbrahim Dönmez ve Sadreddin Gümüş'ten oluşan heyet, uydurma hadislerle çelişmemesi için ayetteki bir kelimenin anlamını tam tersine çevirmekte ve bir dipnot ile buna güya ilmi mazaretler bulmakta. Hikmet Neşriyatın meali: Kıyamet mutlaka kopacaktır. Herkesin yaptığının karşılığını görmesi için Ben onu nerdeyse kendimden de gizleyecektim. "Nerdeyse" ve "gizleyecektim" kelimelerinde tasarruf yapmayan bu meal ise, Kuran metninde olmayan "kendimden de" kelimesini araya sokuşturarak ayetin anlamını kaydırıyor. Allah'ı çifte kişilikli bir zat olarak takdim eden bu meal, her ne demekse "Allah'ın kıyamet zamanını kendi kendisinden bile neredeyse gizleyeceği" hezeyanını ayetin apaçık anlamına tercih etmiştir. Hasan Karakaya, Kadir kabakçı, Mehmet Süslü, Kerim Aytekin ve Kenan Seyithanoğlu'ndan oluşan beş kişilik heyetin hazırladığı ve Emin Saraç'ın tedkik ve tasdik ettiği bu mealin elimdeki dördüncü baskısında mevcut olan bu "çifte şahsiyetli, kendine bile tam güvenemiyen tanrı" imajı dilerim bir sonraki basımda düzeltilir. Ali Bulaç: şüphe yok, kıyamet-saati yaklaşarak gelmektedir. Herkesin harcadığı çabanın karşılığının çıkması için, onu nerdeyse gizliyorum. Ali Bulaç ayetin anlamını saptırma gayreti göstermeden olduğu gibi çevirmiştir. Parantez kullanarak dahi olsa böyle bir çabayı göstermemesi takdire şayandır. Osman Nebioğlu: Bak, 'saat' şüphesiz gelecektir. Ben onu yakında açıklayacağım ki herkes işlediğinin karşılığını alsın. Osman Nebioğlu'nun yukarıdaki çevirisi mot-a-mot olmamasına rağmen anlam olarak metne uygundur. Kuran, Saat'in Zamanını Bildiriyor 1985 yılında Tunus'ta yayımlanan "El-ilm vel iman" adlı bir dergide, Dr. Reşad Halife'nin (Dipnot 1) Tunus'ta verdiği bir konferansın metni yayımlanmıştı. Yazının sonunda Dr. Halife, bir sonraki konferasta "saat"in zamanını Kuran'dan çıkaracağını haber veriyordu. Çok merak etmeme rağmen derginin bir sonraki sayısını elime geçiremedim. Kuran üzerinde araştırma yaptım. Bir tarih çıkardım. Bunu Reşad Halife'ye bildirdim. Reşad, bir mektupla birlikte "The End of the World" adlı bir makalesini gönderdi. Sonuçlarımız aynıydı. Bilvesile, Dr. Reşad Halife'nin bu makalesini özetleyerek ve bazı notlar ekleyerek size sunmak istiyorum:

31. surenin son ayeti şöyle buyurur: Saatın (dünyanın sonunun) bilgisi Allah'ın yanındadır. Yağmuru o indirir ve rahimlerin içindekini o bilir. Hiç kimse yarın kendisine ne olacağını bilmez ve hiç kimse hangi yerde öleceğini bilmez. Muhakkak ki Allah her şeyi Bilen ve herşeyden Haberdar olandır (31:34). Demek ki, iki bilgi olumsuzlaştırılmıştır: 1. Yarın bize ne olacağını bilme yeteneği 2. Hangi yerde öleceğimizi bilme yeteneği Üç bilgi ise olumsuzlaştırılmamıştır: 1. Saat (dünyanın sonu) hakkındaki bilgi 2. Yağmur hakkındaki bilgi 3. Rahmin içindekilerin bilgisi Şimdi gelişmiş teknolojiyle yağmuru tahmin edebiliyoruz. Aynı şekilde ceninin fiziki durumunu ve cinsiyetini de doğumdan aylar önce sonograf veya genetic analizler yoluyla bilebiliyoruz. Geleceği Yalnızca Allah Bilir: Gaybın anahtarları O'nun yanındadır, onları O'ndan başkası bilmez. Karada ve denizde olan herşeyi bilir. Onun ilmi dışında bir yaprak dahi düşmez. Yerin karanlıkları içindeki bir tane, yaş ve kuru hiç bir şey yok ki apaçık bir kitapta bulunmasın (6:59). De ki: 'Göklerde ve yerde Allah'tan başkası gaybı bilmez. Onlar ne zaman dirileceklerini de bilmezler' (27:65). At, katır, eşek, binmeniz ve süs olarak kullanmanız içindir. Daha bilmediklerinizi de yaratır (16:8). Bir kaç yüz yıl önce, kimse otomobil, jet uçakları, televizyon yahutta haberleşme uyduları hakkında bir şey bilmezdi, SADECE ALLAH BİLİRDİ. Kuran'ın vahyedildiği ilk zamanlarda dünyanın sonunun zamanını yalnızca Allah bilirdi. Sana Saat (dünyanın sonu) hakkında soruyorlar: Gelip çatması ne zaman olacak diye. De ki: 'Onun bilgisi ancak Rabbimin yanındadır. Onun vaktini O'ndan başkası açıklayamaz. O, göklere de yere de ağır gelmiştir. O size ansızın gelecektir'. Sanki sen onu biliyormuşsun gibi sana soruyorlar. De ki : 'Onun bilgisi, Allah'ın yanındadır. Fakat insanların çoğu bilmezler.' (7:187)

İnsanlar sana saat'ten soruyorlar. De ki:'Onun bilgisi Allah yanındadır.' Ne bilirsin, belki saat yakın olur (33:63). Allah bildirmeden önce Muhammed dahil hiç kimse saat'in zamanını bilemez. Aynı ifadeler mucizelerle ilgili ayetlerde de kullanılır. Muhammed hiç bir mucize gösteremez (6:35,109). Tüm mucizeler Allah'ın yanındadır (29:50). Allah Muhammed'e mucize olarak Kuran'ı vermiştir (29:51). Benzer ifadeler "gayb" için de kullanılır. Muhammed, gaybı bilemez (6:50; 7:188; 10:20; 27:65; 81:24). Gaybı ancak Allah bilir ve bu bilgi ancak vahiy yoluyla elde edilebilir (3:44; 11:49; 12:102; 30:2; 72:27). Dünya Kaçınılmaz Bir Sona Varacak Biz yeryüzündeki şeyleri, kendisine süs olsun diye yarattık ki kimin daha güzel iş yaptığını sınayalım. Biz elbette yerin üzerindekileri kupkuru bir toprak yapacağız (18:7,8). Sur'a birinci üfleme üflendiği, Arz ve dağlar kaldırılıp bir çarpışla birbirine çarpıldığı vakit, işte o gün kaçınılmaz olay vukubulmuştur (69:13-15). O gün yer başka bir yerle değiştirilir. Gökler de... Hepsi, herşeyin üzerinde otoriteye sahip tek olan Allah'ın huzurunda dururlar (14:48). Dünyanın Sonu Gizli Kalmayacak Saat (dünyanın sonu) mutlaka gelecektir. Az kalsın onu gizleyecektim (20:15). Buradaki ayetin numarası bir işarettir. Bu numara, saatin (dünyanın sonunun) nerede açıklandığını bulmamız için ilk ipucudur. Burada ayet numarası 15'tir ve biz, "saat"ı açıklayan ayetleri 15. surede bulabiliriz. Nitekim 15. surenin 85. ayeti SON'un gelmekte olduğunu anlatır bize: Gökleri ve yeri ve bu ikisi arasındaki şeyleri ancak hak ile yarattık. SAAT mutlaka gelecektir. O halde onlara yumuşak davran, hoşgörülü ol (15:85). İzleyen ayet, Allah'ın gökleri ve yeri yarattığı ve onların sonunun ne zaman geleceğini bildiğini bize anlatır: Ancak, senin Rabb'in Yaratandır, Bilendir (15:86). İzleyen ayet ise saat'ın ne zaman gerçekleşeceğini açıklar: Biz sana yedi çifti ve büyük Kuran'ı verdik (15:87). Demek ki Kurani başlangıçların yedi çifti Allah'ın İslam dinine verdiği zamanı belirler (Dipnot 2). Sure başındaki harflerin yedi çifti İslam ümmetinin ömrünü ve dolayısıyla "saat"ı bildirir.

Yedi çift: 7x2=14 Sure başlarındaki başlangıç harflerinin sayısı: 14 (7x2) Başlangıç harflerinin tekrarsız bileşik sayısı: 14 (7x2) Saat'ın (dünyanın sonunun) Kurani başlangıç harfleriyle olan ilgisi Peygamberimiz döneminde biliniyordu. Buhari tarihinde, İbni Kesir tefsirinde ve Beydavi tefsirinde Muhammed peygamber ile Medine yahudileri arasında geçen ilginç bir tartışma nakledilir. Tartışma, Medine'de ilk nazil olan Kurani vahiy, yani "A.L.M" (Elif, Lam, Mim) harfleri hakkındadır ki bu harfler Medine'de ilk nazil olan surenin (Bakara) ilk ayetini oluşturur. O günlerde rakamlar yoktu. Alfabe harfleri "ebced" dizisine göre rakam olarak kullanılıyordu. Bu sisteme göre, 'A' harfi '1'e eşit, 'L' harfi '30'a eşit, 'M' harfi '40'a eşittir. Her üç harfin toplamı: 1+30+40=71 Medine'nin Yahudileri Peygamberimize gelerek sorarlar: "Sadece 71 sene yaşayacak bir dine girmemizi bizden nasıl istersin?" Peygamberimiz cevap verir: "Bunlar, Kuran'daki tek başlangıç harfleri değil, başkaları da var." Rivayetlere göre toplam 14 harf bileşimi tek tek hesaplanır. Ortaya uzun bir müddet çıkınca Yahudilerin işine gelmez. Buradan çıkan sonuç: Muhammed, Sure başlarındaki harflerin ümmetinin ömrünü belirlediğini kabul etmiştir (Dipnot 3). Muhammed son peygamber olduğuna göre, öyleyse onun ümmetinin sonu dünyanın sonu olacaktır (18:98). Muhammed'in ümmetinin ömrü 15. surenin 87. ayetinde verilir: Biz sana YEDİ ÇİFTİ ve büyük Kuran'ı verdik. KURAN ÜMMETİNİN ÖMRÜ Q. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100 NuN. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50 SS. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90 HH. M. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48 Y. S.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70 TT. S. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69 TT. H. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14 'A. S. Q. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 230 TT. S. M.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 109 A. L. M.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71 A. L. R.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231 A. L. M. R. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 271 A. L. M. SS. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161 K. H. Y. 'A. Y. S.. . . . . . . . . . . . . . . . 195 ------------------------------------------ ------Yedi çiftin toplam sayısal değeri: 1709 1709 yılı kameridir, zira Kuran seneleri kameridir (9:36).

Hesabı Destekleyen İşaretler Bu buluşun zamanı dikkat çekicidir. Buluş, hicri 1400 yılında gerçekleşti. Bu, İslam'ın 15. yüzyılının başıdır. Saat'ın (dünyanın sonunun) açıklandığı yer de 15. suredir (Dipnot 4). Kalan süre: 1709-1400=309. Bu sayı, Kuranda geçer. Onlar mağaralarında üç yüz yıl ve ilaveten dokuz (yıl) kaldılar (18:25). 309 sayısı Kuran'da 300 artı 9 biçiminde ifade edilir. 300 ay yılı ile 300 güneş yılı arasındaki fark tam 9 yıldır. Yani 300 güneş yılına 309 ay yılı tekabül eder (Dipnot 5). Muhammed peygamberin ümmeti 1709 yılına kadar yaşarsa, dünyanın sonu 1710 yılında gelecektir. 1710 sayısı 19'un tam katı olup bu hesaplamaların doğruluğuna bir başka işaret hazırlar. 1710 = 19x90 Dünyanın sonu olan 1710 hicri yılı, 2280 miladi yılına tekabül eder. Bu sayı da yine 19'un tam katıdır. 2280 = 19x120 Son peygamberin doğumu ile İsa arasında 570 (19x30) yıl mevcut olup, 1710 tarihi bu sayının da tam katıdır: 1710 = 570x3 Dünyanın sonunun miladi yılı olan 2280 tarihi de aynı sürenin tam katıdır (Dipnot 6): 2280 = 570x4 Saat, sadece inkarcı zalimlerin başına kopacak. Müminler ise o dehşetli ana tanık olmayacaklar. "Bağtatan = ansızın" kelimesinin geçtiği 13 ayette bunun SADECE inanmıyanlar için sözkonusu olduğunu görürüz. (6:31,44,47; 7:95,187; 12:107; 21:40; 22:55; 26:202; 29:53; 39:55; 43:66; 47:18) DOĞRUYU EN İYİ ALLAH BİLİR! Bir okuyucunun e-postayla gonderdiği soruya cevap "42/18 ayetine gore: '...Dikkat edin, kiyamet saati hakkinda tartisip duranlar, geri donusu olmayan bir sapikligin tam icindedirler.' Sizin kiyamet saatini hesapladiginizi gorunce, ve her ne kadar da yaklasimlarinizda bir tutarsizlik gorunmuyorsa da, o ustteki ayeti buldum tesadufen. Buna gore siz nasil bir yorum getireceksiniz?" Ayeti eksik aktariyorsunuz. Ayet, saati (kiyameti) inkar edenlerden sozediyor. Saatin olusmasi (ve belki zamani) konusunda kuskuyla tartisanlari sozkonusu ediyor. Kuran'da inkarcilarin yaptigi bu tartismalar bir cok ayette sozkonusu edilir. O ayetleri okursaniz, inkarcilar "saat" olayina kuskuyla bakmakta ve boyle bir olayin gerceklesecegine inanmamaktadirlar. Saatin belli bir zamanda gerceklesecegine inananlari, saati inkar edip tartisanlarla aynı kefeye koymak yanlis. Aksine, Kuran'da bildirilen saatin BELLI bir zamanda kopacagini inkar edenler bu sinifa girmeye daha layiklar. Sizin anlayisiniza gore, saatin 2280 yilinda olacagini iddia edenlerle bu iddiayi elestirenler BIRLIKTE bu ayetin muhatabi oluyorlar. Zira her iki grup da saat uzerinde TARTISIYOR. Bildiginiz gibi

"tartisma" olabilmesi icin iki grup olmasi gerekir. Kisaca ifade etmek gerekirse, degindiginiz ayet herhangi bir tartismayi degil, inkarci tartismalari kastediyor. Notlar:

1. Kuran, tüm Kuran, başka şey değil sadece Kuran dediği için ve binlerce yalanın ve uydurmanın yer aldığı hadis kitaplarını reddettiği için Tucson Mescidinde şehid edilen Dr.Reşad Halife, dünya çapında Kuran'a, orijinal İslam'a dönüş hareketini başlatmıştır.

2. "Seban minel mesani=çiftlerden yedi" ifadesinin doğru anlamını fitneler döneminde kaybedenler, peygamberden yüzlerce sene sonra bir sürü hadis uydurarak bu ifadeye yakıştırmalarda bulundular. Hadis ve tefsir kitaplarında yer alan rivayetlere göre "seban minel mesani" : a) Fatiha suresidir. b) En uzun yedi suredir. c) Ha.Mim. harfleriyle başlayan yedi suredir. d) Yedi cennettir. e) Yedi mucizedir. vs. 15:87 ayetini dikkatle incelediğimizde bu rivayetlerin uydurma olduğu anlaşılıyor. Ayrıca rivayetler arası çelişkiler bunu sergiliyor. Bu ayeti inceleyecek olanlara ipucu olsun diye sadece bir kaç soru soracağım. "Sana yedi çift portakal ve bir de bir kasa meyve verdim" desem, portakallar kasaya dahil mi, değil mi? "Seban minel mesani", Fatiha veya yedi uzun sure veya yedi Ha Mim'li sure olsa sözkonusu cümlenin yapısına göre Kuran'dan hariç olması gerekmez mi? Ayrıca "Seban minel mesani", sadece "7" olmayıp "2x7"dir. "Seban minel mesani", 14 başlangıç harfinin sayısal değeri ve dolayısıyla ümmete verilen müddet ise Kuran'dan ayrı bir şeydir. Bu durumda ayetteki atfın anlaşılması daha rahat olmaz mı? "Seban minel mesani" den önceki ayetlerde dünyanın sonundan söz edilmesi, bir sonraki ayette ise geçmiş ümmetlere verilenlerden ve İslam ümmetinden söz edilmesi nasıl bir anlam bütünlüğü oluşturuyor? 15:87 ayetinde geçen "ateynake=sana verdik" ifadesindeki ETY fiili, Tevrat ve İncil için sık sık kullanılmasına rağmen burası hariç hiç bir yerde Kuran için kullanılmaz. Kuran için sürekli olarak NZL (indirmek) ve VHY (vahyetmek) fiillerinin türevleri kullanılır. Neden, "seban minel mesani" ifadesinin yer aldığı bu ayette bir istisna kullanımda bulunulmuştur? "Zaman" gökten indirilen bir şey mi; yoksa verilen bir şey mi?

Bunlara ilaveten, 14 harf kombinezonunun sayısal değerlerinin toplamını İslam ümmetinin ömrü olarak yorumlayan hadis rivayetinin doğruluğu ortaya çıkmıyor mu? 3. Bu rivayetleri naklettiğimiz ve doğru kabul ettiğimiz için bazıları şaşırabilir. Biz bu rivayetleri bir kaynak ve hüccet olarak kabul etmiyoruz. Kuran ayetleri sözkonusu rivayetin doğruluğunu teyid etmektedir. Hadis alimleri ve müfessirler sözkonusu rivayetin uydurma olduğunu iddia etseler bile o rivayetin doğru olduğu Kurani bilgilerimizle tasdik edildiğinden biz sahih olarak kabul ederiz. Hadis ve siyer kitaplarında hak ile batıl karışık olup bunları dinin ikinci kaynağı olarak kabul edemeyiz.

4. İslam ümmetinin ömrünün başlangıcı olarak, ilk vahyin geldiği tarih de kabul edilebilir. Bu durumda 12 senelik çıkarma işlemi yapmak gerekir. Hatta peygamberimizin ölüm tarihi de başlangıç noktası kabul edilebilir. Bu durumda da 11 sene eklemek gerekir. Ancak, sayısal tevafukları değerlendirdiğimizde hicret tarihini başlangıç noktası olarak kabul etmeye yöneltiliyoruz.

5. 18'inci sure olan Kehf suresinin başlarında yer alan Kehf ashabı olayının "saat" ile sıkı bir ilişkisi var. Kehf suresinin 9'uncu ayetinden 26'ncı ayetine kadar tam 18 ayeti dikkatle okursanız bir çok gaybi işareti sezeceksiniz. Bunlar ancak Allah Tealâ'nın takdir ettiği zamanda açığa çıkar. Bazı işaretlere dikkatinizi çekmek isterim: 12'nci ayetin meali şöyledir: "Sonra onları uyandırdık ki iki gruptan hangisinin (onların) kaldıkları süreyi daha iyi hesabedebileceğini bilelim." 21. ayet ise çok ilginçtir: "Böylece onları buldurduk ki, Allah'ın va'dinin hak olduğunu ve dünyanın sonunun (saatın) mutlaka geleceğinde hiç şüphe olmadığını bilsinler." Kehf ashabının öldükten sonra dirilme olayı ile ilişkisi mevcuttur ve onun bir örneğidir. Fakat "saat" ile ilişkileri nedir? Bu ayetin işareti önemlidir. 24. ayetin son bölümü ve 25. ayet ise şöyledir: "De ki: Umarım Rabbim beni doğruya bundan daha yakın bir bilgiye ulaştırır. Mağaralarında üçyüz yıl kaldılar. Dokuz da, ilave ettiler." Ayetin arapçası daha dikkat çekicidir. 26. ayet: "De ki: onların kaldıkları şeyi Allah daha iyi bilir. Göklerin ve yerin gaybı O'nundur."

6. 2280 miladi güneş yılıyla peygamberimizin doğum tarihi arasında tam 2280-570 = 1710 güneş yılı mevcut. 1710 hicri ay yılının peygamberimizin doğum tarihinden değil de hicretinden sonra başlatıldığını biliyoruz. Demek ki peygamberimizin doğum tarihi ile hicret arasında geçen 53 senelik fark, tam 1710 ay yılında kapanmaktadır. Bir grafik üzerinde biraz incelediğinizde bunların pek rastlantı olmadığını bulacaksınız. Ayrıca burada dikkatimizi çeken 570 senelik peryodun, bazı peygamberler arasında geçen sürenin birimi olabileceği düşünülebilir. Örneğin Musa Peygamberin tarihi İsa'dan önce 1100 ve 1200 tarihleri

olarak bilinir ki bunların arasındaki 1140 sayısı 570'in tam iki katıdır. Acaba İsa'dan 570 veya 1710 veya 2280 sene önce hangi peygamberler gelmişti?

TOPRAKTAN MAMUL DABBE Verilmiş olan söz başlarına gelince, onlar için yerden bir yaratık -dabbeçıkarırız. Ki o, insanlara ayetlerimize kesin olarak inanmadıklarını söyler (27:82). Dünyanın sonunun alametlerinden olarak bilinen özel dabbeden söz eden 27:82 ayetinin çevirisi, Diyanet İşleri Başkanlığının mealinde şöyledir: Kendilerine söylenmiş olan başlarına geldiği zaman, yerden bir çeşit hayvan çıkarırız ki o, onlara, insanların ayetlerimize kesin olarak inanmadıklarını söyler (27:82). Diyanet meali, genel olarak "hareket eden yaratık" anlamına gelen 'dabbe'yi "hayvan" olarak yorumlamış ve bu yorumu ayetin orijinal anlamı olarak sunmuştur. Osman Keskioğlu ise "dabbe" kelimesini Türkçeye çevirmeden aynen kullanmış ve böylece yanlış anlam vermekten kaçınmıştır. Ancak Osman Keskioğlu'nun sözkonusu ayetle ilgili olarak düştüğü dipnot ilginçtir: Dabbe el-Arzın mahiyyeti belli değil, kıyamet alametlerinden sayılır. Elinde Musa'nın asası, Süleyman'ın mührü olacak, onunla müminleri belirleyecek, asayla kafirlerin kafasını kıracak deniyor, buna göre islahatçı bir lider olabilir (27:82) Geleneksel yorumcular, 27:82'de vadedilen "dabbe" ile 34:14'deki "dabbe"yi birbiriyle karıştırarak vadedilen dabbenin bir hayvan olması gerektiğini zannetmişlerdir. Halbuki iki "dabbe" arasında bir tanım farkı mevcuttur. Birisi "dabbeten minel arz" biçiminde tanımlanırken, diğeri "dabbetel arz" olarak tanımlanır. Yani 27:82'de vadedilen dabbe "topraktan mamul bir dabbe" iken, 34:14'te anlatılan dabbe ise "toprak dabbesidir". Rabbimiz, tüm dabbelerin sudan yaratıldığını açıklar(24:45); ancak vadedilen haberlerin gerçekleşeceği zamanda ortaya çıkaracağı dabbeyi bundan istisna eder ve onun sudan değil topraktan mamul bir dabbe olacağını bildirir. 27:82'deki "arz," mekan olarak anlaşılmamalı. Nitekim 11:61 ayetinde de "arz" kelimesi mekan anlamında değil, madde anlamında yani toprak anlamında kullanılır. Sudan değil, tümüyle topraktaki elementlerden oluşan bilgisayar, Kuran'ın 1400 sene gizli bırakılmış matematiksel gizemini ortaya çıkararak kendi diliyle Allah'ın mesajını dünya halkına duyurmuştur. (Konuşma olayı, işaretleri de içerir: 3:41) Bu mesaja karşı çıkanların, atalarını, uydurma rivayetleri ve hadisleri Kuran'a tercih ettiğini düşündüğümüzde 27:82'de vadedilen "topraktan dabbenin" bilgisayar olabileceği ihtimali güçlenir. Nitekim 27:84 ayeti, Allah'ın ayetlerini (vahiy ve mucizelerini) yalanlayanların aslında bilgisiz olduklarını belirterek bu yorumu destekler. Nitekim, kendilerine "alim" payesi verilen, ancak hurafeler ve ilkel Arap örfüyle kafaları allak bullak olmuş kişilerin apaçık matematiksel delilleri kavrayamamaları matematiksel mucizeye tanık olanlarca görülen bir realitedir.

Emeviler ve Abbasiler döneminde uydurulan hadislerin tanımına göre çizilen "dabbe"nin resmini görüyorsunuz. Bu uydurma hadisleri "sahih" kabul edenler, yayınladıkları "AİDS Kuran'da bahsi geçen dabbet ül arz mı?" isimli kitapta, bu hadislere uygun ola rak çizdikleri dabbenin pek inandırıcı olmadığını görmüşler ve ne yazık ki hadisleri tevil ederek daha saçma bir sonuca varmışlardır Güya "dabbe" AİDS virüsü imiş! Başı göklerde kuyruğu kutupta, ayakları Arabistan yarımadasında bulunan ve "bir elinde Süleyman'ın mührünü diğer elinde de Musa'nın asasını taşıyan" keçimsi hayvanı, lastikli tevillerle çekiştirerek AİDS hastalığına çevirmişler.

SAAT YAKLAŞTI, AY YARILDI Saat yaklaştı, Ay yarıldı. Her ne zaman bir işaret (ve/veya mucize) görseler yüz çevirip 'Bu, süregelen bir sihirdir' derler. (54:1,2). Dünyanın sonunun yaklaştığını bildiren alametlerden birisi de "ayın yarılması" olayıdır. Kuran, gelecek zaman ile ilgili haberleri genellikle geçmiş zaman kipi ile bildirir. Gelecekte olayın mutlaka olacağını ve o olaya Allah'ın tanık olduğunu vurgulayan bu anlatım biçiminin bir çok örneği mevcut: 39:68; 75:8,9; 25:30; 7:44-48; 6:128; 20:125,126; 23:112-114 Kuran'ın dilinden habersiz hikayeciler, Ay'ın yarılmasını geçmişte gerçekleşen bir mucize olarak takdim etmişlerdir. Kuran İsa'nın, Musa'nın bir çok mucizesinden söz etmesine rağmen Muhammed'e verilen mucizenin sadece Kuran olduğu belirtir (29:51). Peygamberleri üstünlük yarışına sokan zihniyet, Muhammed peygamberin en üstün olduğunu kanıtlamak amacıyla, Hicri 2. ve 3. yüzyıllarda mucizeler uydurmak için seferber oldu. Kuran'da anlatılan elçilere ait mucizelerin birer kopyasını Muhammed'e yakıştırdıkları gibi yepyeni mucizeler de icad ettiler. Vucudu nurdan yaratıldığı için gölgesinin yere düşmemesinden, göğe bedeniyle yükselmesinden terinin misk gibi kokmasına kadar... Sünnetli olarak doğmasından, otuz erkeğin cinsel gücüne sahip oluşuna kadar... Sol eliyle yemek yiyen bir adamı bedduayla kötürüm etmesinden, parmağıyla işaret ederek Ay'ı yarmasına kadar... Ay'ın yarılma mucizesini uyduranlar çelişkili rivayetlerle yalanlarını açığa vurmuşlardır. "Buhari" adındaki hadis kitabında Ay'ın yarılması ile ilgili iki farklı rivayet mevcut olup, birisi Mekke'de diğeri de Mina'da vukubulduğunu anlatır. Başka bir hadis kitabı ise Ayın yarısının dünya üzerine düştüğünü ve sonradan Ali b. Ebi Talib'in avlusunda bulunduğunu rivayet eder. Bu rivayetler şimdi modern rivayetlerle destekleniyor. Nitekim, uydurma rivayetlere alışkanlık kazananlar, astronotların Ay'daki yarığın izlerini gördüğünü ve hatta Ay'a ilk ayak basan astronutun Ay'da ezan sesini işittikten sonra müslüman olduğunu uydurdular. Peygamberin parmağını uzatması sonucu ay'ın iki kere yarıldığını iddia edenler, Arabistan yarımadası dahil, dünyanın hiçbir yerinde bu olayın neden farkedilmediği sorusuna tutarlı bir cevap verememektedir. Fikri Yavuz, eski müfessirlerin 54:1,2 ayetine yakıştırdıkları yorumu parantezlerle mealine sokmuştur: Kıyamet yaklaştı. Kamer (ay ikiye) bölündü. (Kafirlerin, Hz. Peygamberden bir mucize istemeleri üzerine Ay'ın ikiye bölünme hadisesi olmuştur.) Hala bir mucize görseler, yüz çevirip şöyle derler: 'Bu devam edegelen kuvvetli bir sihirdir.'

Ayet-i Kerimeyi incelerseniz ayın yarılmasının bir saat alameti olduğunu göreceksiniz. Ayet, "Muhammed parmağını uzattı ve ay yarıldı" demiyor. Ayın yarılması olayı bizim kuşağın tanık olduğu bir alamettir. Matematiksel kodu 1974 yılında ortaya çıkaran araştırmanın ilk basamağını oluşturan verilerin topraktan mamul dabbeye yüklenmesi 1969 yılında başladı. 1969 yılında "ayın yarılması" olayına da tanık olduk. 21 Temmuz 1969 'da ay'a ilk ayak basan insanlar ay toprağını yardılar ve kilolarca toprağı dünyaya getirdiler. Ayette geçen "inşakka" fiilini, geleneksel öğretinin etkisiyle "ikiye bölündü" biçiminde anlamaya eğilimliyiz. Halbuki "şakka" fiili, Türkçe'deki "yarılmak" fiilinin karşılığıdır. Yarılma fiili, ikiye bölünme biçiminde olabileceği gibi, "ayağım yürümekten yarıldı" cümlesinde anlatılan biçimde de olabilir. Nitekim Kuran-ı Kerim bu kelimeyi açıklar: Suyu akıttıkça akıttık. Sonra yeri de yardıkça yardık (80:25,26). Yağmurun yağması sonucu toprağın hafifçe yarılmasını "şakka" fiili ile anlatan bu ayetleri dikkate aldığımızda ay toprağının insanlar tarafından yarılmasının rahatlıkla "inşakka=yarıldı" kelimesiyle ifade edilebileceğini anlarız. Nitekim arapçada tarlanın sürülmesi aynı fiille ifade edilir. Kamer suresinin 2. ayeti ilginçtir. Alametleri ve mucizeleri gördükleri halde bunu inkar eden, bunları bir yalan ve göz boyama olarak niteleyen tipleri eleştirir. 54:2 ayeti, 1969'da insanların aya giderek ay toprağını dünyaya getirmesini Kuran'ın haber vermiş olmasını hazmedemiyen inkarcıların tutumlarını tasvir etmekle kalmayıp aynı yıl kompütere kaydı başlayan 19 kodlu matematiksel mucizeyi göz boyama olarak tanımlayan kişileri de tasvir eder. "Ayet" kelimesinin hem alamet ve hem de mucize anlamına gelmesi bu her iki yönlü anlamı mümkün kılar.

"NASİH-MENSUH" FELAKETİ ! Biz, daha iyisini veya benzerini getirmedikçe bir delili (ayeti) yürürlükten kaldırmaz (neshetmez) veya onu unutturmayız. Allah'ın her şeye gücü yettiğini bilmedin mi (2:106)? İslam tarihinde, anlamı en çok tahrif edilen ve Muhammed ümmetinin Kuran'dan uzaklaşmasının baş nedenlerinden olan "nesh" inancının yakıştırıldığı bu ayet üzerinde duracağız. İstisnasız tüm Türkçe meallerin bu ayeti yanlış olarak çevirdiğini ve böylece korkunç bir iddiada bulunduklarını görüyoruz. Tüm Türkçe mealleri temsilen Diyanet İşleri Başkanlığınca yüzbinlerce baskısı yapılan meali örnek olarak vermek istiyorum: Herhangi bir ayetin hükmünü yürürlükten kaldırır veya unutturursak, onun yerine daha hayırlısını veya onun benzerini getiririz. Allah'ın herşeye Kadir olduğunu bilmez misin (2:106)? Kuran ayetlerinin birbirinin hükmünü ortadan kaldırdığına inanan insanlar, bu inancı sözkonusu ayete "hüküm" kelimesini ilave ederek ve "ayet" kelimesinin anlamını saptırarak Kuran'a empoze etmek

istemişlerdir. Bu iddianın Kuran'a inanmamakla eşdeğerde olduğunu tartışmadan önce 2:105 ayetine yakıştırılan yanlış tercüme üzerinde duralım. Kuran'da geçen "ayet" kelimesine baktığımız vakit çok ilginç bir detayla karşılaşırız. Müteşabih, yani birkaç anlama sahip olan "ayet" kelimesinin çoğul hali olan "ayat" ifadesinin mucizeler, Kuran ayetleri, deliller, belgeler ve işaretler olmak üzere bir kaç anlama geldiğini görüyoruz. "Ayet" ise Kuran boyunca 84 yerde zikredilir ve buralarda mucize, delil, belge ve işaret anlamında kullanılır. Tekil olan "ayet" kelimesi Kuran'ın hiçbir yerinde Kuran ayetleri için kullanılmaz! Tekil olan "ayet" kelimesinin geçtiği ayetlerin listesini aşağıda sunuyorum: 2:106, 118, 145, 211, 248, 259; 3:13, 41, 49, 50; 5:114; 6:4, 25, 35, 37, 109; 7:73, 106, 132, 146, 203; 10:20, 92, 97; 11: 64, 103; 12:105; 13:7, 27, 38; 15:77; 16:11, 13, 65, 67, 69, 101; 17:12; 19:21; 20:22, 47, 133; 21:5, 91; 23:50; 25:37; 26:4, 8, 67, 103, 121, 128, 139, 154, 158, 174, 190, 197; 27:52; 29;15, 35, 44; 30:58; 34:9,15; 36:33, 37, 41, 46; 37:14; 40:78; 43:48; 51:37; 54:2,15; 79:20. Türkçe mealler, mucize ve delil anlamına gelen "ayet" kelimesini sürekli "mucize veya delil" diye çevirmesine rağmen, 2:106' daki "ayet" kelimesini mucize veya delil diye çevirmeyerek olduğu gibi almış ve böylece okuyucusunun onları "Kuran ayetleri" biçiminde anlamasını sağlamak istemişler. Hatta bazı mealler, "hüküm" kelimesini de ilave ederek "Kuran ayetlerinin hükümlerinin iptal edilmesi" biçiminde bir "hüküm" icad etmiştir. Kuran ayetlerinin birbirinin hükmünü iptal ettiği iddiasını kelimelerin anlamını kaydırarak Kuran çevirilerine ve tefsirlerine sokanlar bundan sonra Kuran ayetleri üzerinde diledikleri ameliyatlara ve operasyonlara girdiler. Ellerine geçirdikleri nasih-mensuh sihirli deyneğiyle, anlamadıkları her ayeti iptal ettiler. Hatta işlerine gelmiyenleri, yahut sözde "sahih" kitaplarında geçen uyduruk hadislerle çelişen ayetleri bu sihirli deynekle bir vuruşta neshettiler. Tabii ki her şeyde olduğu gibi burada da ihtilaf ettiler. Anlayış kapasitelerine göre kimisi 5 ayeti, kimisi 20 ayeti neshetti, kimisi de 66 ayeti... Hatta bazıları daha ileri giderek "ayetler" uydurdu. Mesela, müşriklerin adeti olan recm (taşla öldürme) cezasını Kuran'ın apaçık ayetlerine rağmen (24:1,2) İslam'a sokmak için Arapçası bozuk bir "ayet" uydurdular. Bu palavralarını Kuran'a sokamayınca da bunun Muhammed'in vefatından sonra keçi tarafından yenilerek neshedildiğini iddia ettiler. Buhari, Müslim, İbni Hanbel'in müsnedi gibi kitaplarda, keçi tarafından yenilerek neshedilen ve fakat her nasılsa hükmü baki kalan "eş şeyhü veş şeyhetü iza zeneya fercümühüma elbettete bima kadev lezzeten minha" ifadesini bulabilirsiniz. Ruhbanların bir kısmı bununla da yetinmeyerek hadislerin de Kuran ayetlerini neshedebileceğini ileri sürdü. Böylece bir çok ayetin hükmünü hadislerle iptal ettiler. Mezheplerin hepsi bazı Kuran ayetlerini o ayetlerle çelişen hadislere pratikte feda etmesine rağmen bir kısmı bunu teorik olarak savunamadı; ancak saçma sapan tevillerle ayetlerin hükmünü iptal etmeyi yeğledi. Bazı mezhep "alimleri" daha cüretli davranarak bu şeytani uygulamayı teorik olarak savundu. 2:106 ayetinde zikredilen "nesih=yürürlükten kaldırma" olayının Kuran ayetleri arasında değil de peygamberlerin getirdikleri mucizeler, belgeler ve şeriatler arasında olduğunu destekleyen birçok ayet mevcuttur. Bektaşi mantığıyla ayetler arasındaki anlam ilişkisini kesmez ve bu ayetten bir önceki 2:105 ayetine bakarsak konu daha da açıklığa kavuşur:

Kitap ehlinden olan kafirler de, müşrikler de size Rabbinizden bir hayır indirilmesini istemez. Oysa Allah, rahmetini dilediğine tahsis eder. Allah büyük lutuf sahibidir. (2:105) Allah'ın yardımının ve mucizelerinin müslümanlara ulaşmasını kıskanan ehl-i kitap ve müşriklere verilen cevap gayet açıktır: Allah, rahmetini dilediğine verir. Nitekim bir sonraki ayet de, geçmiş mucize ve delillerin yerine bir benzeri veya daha hayırlısını getirmeye Allah'ın gücünün yettiğini bildirir. Kuran geçmiş ümmetlere verilen Tevrat'ı ve İncil'i nesheder. Her bir mucizenin (ayetin) belirli bir süresi olduğunu bildiren ve mucizelerin neshinden yani yürürlükten kaldırılmasından sözeden başka ayetler de mevcuttur. Örneğin, 13:38-40 ayetleri ilginçtir. Senden önce de elçiler gönderdik, onlara da eşler ve çocuklar verdik. Allah'ın izni olmadan hiçbir elçi bir mucize (ayet) getiremezdi. Her bir sürenin bir yazgısı vardır. Allah dilediğini siler veya bırakır. Ana kayıt onun yanındadır. Onlara vadettiklerimizin bir kısmını sana göstersek de, seni vefat ettirsek de sana düşen, sadece duyurmaktır. Hesap görmek de bize düşer (13:38-40). Ulemanın mensuh diye damgalayarak hükümlerini yürürlükten kaldırmak istediği bazı ayetleri incelemeye geçmeden önce Kuran'da "nasih-mensuh" ayetler olduğunu iddia edenlere bazı sorular yönelteyim: ✔

Bir ayetin diğer ayetin hükmünü yürürlükten kaldırabilmesi için aralarında ihtilaf yani çelişki olması gerekir. Nitekim ihtilafı rahmet bilen ihtilaf alimleri, Kuran'da nesh olabilmesi için dört koşul ileri sürmüştür: 1-Hükmü kaldırılan ayet bulunmalı (mensuh). 2-Hükmü kaldıran ayet bulunmalı (nasih). 3-Nasih, mensuhtan sonra inmeli. 4-İkisi arasında açık bir ihtilaf bulunmalı.

Kuran'da bir çok ihtilaflı ayetler olduğunu illeri sürenler, Kuran'ın kul sözü olduğunu iddia etmiş olmuyor mu? Kuran'ı araştırmıyorlar mı? Allah'tan başkası tarafından olsaydı, onda birbiriyle çelişen çok şeyler bulurlardı. (4:82) Ne yazık ki Kuran'ı araştırmıyorlar. Kuran'da ihtilaflı ayetler olmadığını iddia eden ve ihtilafı beşeri bir zaafın işareti olarak değerlendiren Kuran'a rağmen kendilerini "alim" olarak topluma takdim eden sizler, bu nasih-mensuh itikadınızla nasıl olur da Kuran'a inandığınızı iddia edebilirsiniz? ✔

Anlayamadığınız yahut işinize gelmediği için, yahut mişnalarınızla çeliştiği için mensuh diye damgalayarak hükmünü iptal ve inkar ettiğiniz ayetler kaç tanedir? Bunların sayısındaki ihtilafınızın sebebi nedir?

✔

Kuran'ın bir kısım ayetlerini "nasih", bir kısım ayetlerini de "mensuh" diye damgalayarak bir kısmının hükmünü inkar etmenizin 15:89-99 ayetlerinde tanımlanan cahili davranışın aynısı olduğunu hiç düşünmediniz mi? Kuran'ı kısımlara ayırarak bir kısmını kabul, bir kısmını inkar edenlerin bizzat sizler olabileceğinize ve Rabbinizin hükümlerine insanları ortak koşanlar olabileceğinize neden ihtimal vermiyorsunuz?

✔

Kitabın bir kısmına inanıp bir kısmını reddetmenin hükmü nedir? 2:85 ayetinin kapsamına girmediğinizden emin misiniz?

✔

"Nasih-mensuh" adını verdiğiniz felaketli itikadınız için delil olarak ileri sürdüğünüz 2:106 ayetindeki tekil "ayet" kelimesinin Kuran boyunca kullanıldığı anlamı terkederek neden başka anlam veriyorsunuz? Kuran'da tekil olarak kullanıldığı 84 yerin hiçbirinde Kuran ayetleri için kullanılmayan bu kelimenin anlamını neden kaydırıyorsunuz? Neden Yahudilerin düştüğü hatanın aynısını tekrarlıyorsunuz? (5:41)

✔

"Nasih-mensuh" inancınızın delili olarak kullanmaya çalıştığınız 2:106 ayetinden bir önceki ayeti neden hesaba katmıyorsunuz? Geçmiş ümmetlerin kıskançlığı ile Kuran'ın vahyedilmesini sözkonusu eden ayetlerin sizin iddianızla ne ilişkisi var?

✔

Neden 13:38-40 ayetleri ile 2:105,106 ayetleri arasındaki anlam ilişkisini anlamaya çalışmıyorsunuz?

✔

Kuran'da nasih ve mensuh ayetler olduğunu varsayalım. Peki hangi ayetin nasih hangi ayetin mensuh olduğuna nasıl karar vereceğiz? İlk ve son bir kaç sure hariç surelerin bile nüzül sırası konusunda rivayetlerde ihtilaf varken, ayetlerin nüzül sırasını nasıl bileceğiz? Ayetlerin tek tek nüzül sırasını bildiren güvenilir bir liste mevcut mudur? Mevcutsa nerededir?

✔

Kuran'a sokamadığınız uydurmaları keçiye yedirerek neshettiğiniz halde o ayetlerin hükmünü nasıl kıyamete dek geçerli kabul edebiliyorsunuz? Keçiyle neshedilen "ayetin" benzeri veya daha hayırlısı nerededir?

✔

Bazılarınız daha da ileri giderek Emevi ve Abbasi döneminin yalanlarının (hadislerin) Kuran'ı neshedebileceğini bile iddia etti! Kuran ayetlerini zanni rivayetlerle iptal edenlerin durumu nicedir? Allah'tan ve ayetlerinden sonra başka hadislere inananlar kimlerdir? (45:6)

Kuran'ı yeterli görmeyen dinadamlarına bu soruları yönelttikten sonra şimdi de, birbirinin hükmünü iptal ettikleri ileri sürülen bazı ayet örnekleri üzerinde duracağız.

SARHOŞ EDİCİ MADDELERİN HARAM KILINIŞI Sarhoş edici maddelerle ilgili ayetler şunlardır: Sana sarhoş edicilerden ve kumardan sorarlar. De ki: o ikisinde büyük kötülük ve insanlara yararlar vardır; ancak kötülükleri yararlarından daha fazladır... (2:219) İnananlar, sarhoşken namaza yaklaşmayın. Ta ki ne dediğinizi bilinceye kadar... (4:43) İnananlar, sarhoş edici maddeler, taşlar, şans okları şeytan işi birer kötülüktür. Bunlardan kaçının ki kurtuluşa eresiniz. (5:90)

Hurma ağaçlarının meyvalarından ve üzümlerden sarhoş edici maddeler ve bir de güzel rızık elde edersiniz. şüphesiz bunda aklını kullanan bir toplum için işaretler vardır. (16:67) 5:90 ayetinin diğer üç ayetle çeliştiğini sananlar üç ayetin hükmünü iptal etmiştir. Sözde İslam alimlerinin icmasına göre "sarhoş edici maddelerde ve kumarda yararlar da olduğu " biçimindeki Kurani ifade yanlıştır. Allah Teala'yı yanlış bilgi vermekle suçlayan sözde alimler (39:67), atalarının öğretilerini Kuran'a tercih etmeselerdi Kuran'da çelişki olmadığına ve dolayısıyla hükmü yürürlükten kaldırılan ayetlerin bulunmayacağına ilişkin ayete inanırlardı (4:82). Sarhoş edici maddelerle ilgili ayetlerde birbirini açıklama ve destekleme sözkonusudur; birbiriyle çelişen hükümler içermezler. Herhangi bir ayette sarhoş edici maddelerin ve kumarın iyi şeyler olduğu söylenseydi, bunların şeytan işi olduğunu belirten ayetle çelişirdi. İşte o zaman bizim nasihmensuhçuların iddiası doğru çıkardı. Biz Kuran'ı canlı bir organizma gibi bütün olarak kabul etmek durumundayız. Ayetlerin birbirini açıklamasını ve ayetler arasındaki ilişkiyi gözetmeliyiz. Sarhoş edici maddeler ile ilgili bu dört ayetin hiçbirini inkar etmeden incelediğimizde şu sonuçlara varırız: •

Sarhoş edici maddeler şeytan işi olup haramdır.

•

Haram olan bu sarhoş edici maddelerin bazı yararları olmasına rağmen zararları daha fazladır. Yararların arasında tıbbi, psikolojik veya sosyal yararlar sayılabilir. Ayrıca, meyvalardan hem sarhoşluk veren içkilerin hem de güzel rızıkların (meyve suyu, reçel, kurutulmuş meyve) çıkarılması dünyanın bir realitesidir.

•

Sarhoş edici maddeleri kullanarak günah işleyen bir müslüman sarhoşken namaza durmamalı, mescitlere girmemelidir. Zira namaz, Allah ile irtibatın kurulduğu bir ibadettir. Bu ibadette aklın başta olması ve ne denildiğininin bilinmesi gerekir.

BARIŞ VE SAVAŞ Sizin dininiz size, benim dinim banadır. (109:6) Haram ayları çıkınca o müşrikleri nerede bulursanız öldürün; onları tutuklayın, hapsedin ve her gözetleme yerinde oturup onları bekleyin... (9:5) 9:5 ayetindeki savaş emrinin 109:6 ayetiyle çeliştiğini zannedenler fikir ve inanç özgürlüğünü ifade eden 109:6 ayetinin yürürlükten kalktığını iddia etmektedirler. Halbuki İslam'da fikir ve din özgürlüğü temel ilkelerden biridir (18:29; 2:256; 10:99; 50:45; 88:22). İnançlarından dolayı insanlara ceza verilemez. Ancak, sırf inançlarından ötürü müslümanları yurtlarından kovanlar, onlara işkence edenler, yaptıkları anlaşmayı tek taraflı bozanlar cezayı hakkeder. 9:5 ayetinin öncesine ve sonrasına bakıldığında bu öldürme veya hapsetme emrinin genel olmadığını, bunun çok özel bir durumun zaruri sonucu olduğu görülecektir. İslam'da savaş, savunma

amacıyla yapılır. Nitekim savaşın prensiplerini açıklayan 60:8,9 ayetleri bunu net bir biçimde ortaya koyuyor. Kuran'daki fikir özgürlüğü ve barış ile ilgili ayetleri iptal edenler ve müslümanlığı sürekli savaş arayan, kan dökücü bir din olarak lanse edenler, 60:8-9 ayetlerini de iptal ediyorlarsa 4:89-91 ayetlerini okusunlar. Bu ayetleri de yürürlükten kaldırıyorlarsa 2:85 ve 15:89-99 ayetlerini okusunlar!

AKRABALARA VASİYET Birinize ölüm geldiği vakit, eğer ardında bir hayır bırakacaksa anaya, babaya, yakınlara uygun bir biçimde vasiyet etmek Allah'tan korkanlar için bir yükümlülüktür. (2:180) Ölüm döşeğindeki birisi yakın akrabalarına vasiyet ederek terikesini dağıtmak zorundadır. 2:180 ayetiyle farz kılınan bu yükümlülüğü yerine getirmeyenler, yahut yerine getiremeden aniden bir kaza ile ölenlerin mirası ise 4:11-12 ayetlerine göre bölüşülmelidir. 4:11 ayetindeki, "bu hükümler, ölenin yapacağı vasiyetten ya da borcundan sonradır" ifadesi çok net bir biçimde, ölen kişinin vasiyetini birinci plana çıkarır. Allah'ın hükmü şudur: 1. Kişi, ölmeden önce malını kendisi taksim etmelidir. Böylece anasının, babasının, çoluk çocuğunun ve yakın akrabalarının iihtiyaç durumunu gözeterek özel bir mal paylaşımı yapması sağlanır. 2. Bunu ihmal edenler, yahutta bu paylaşımı tümüyle gerçekleştirmeyenlerin ortada kalan malları, borcu ödendikten sonra 4:11,12 ayetlerinde belirlenen hukuka göre dağıtılır. Birbiriyle çelişmek şöyle dursun, aksine birbirini tamamlayan iki ayetin birbiriyle çeliştiğini iddia edenler 2:180 ayetini 4:11,12 ayetleriyle neshetmişlerdir. Halbuki 4:11 ayetinin sonundaki "min ba'di vasiyyetin" ifadesi çok açık bir biçimde 2:180 ayetindeki hükmü onaylamakta ve hatta ona öncelik tanımaktadır. Peki, birbirini destekleyen ve tamamlayan bu iki ayetin birisini "nasih" diğerini "mensuh" kabul ederek Allah'ın ayetlerini inkar edenlerin ve Kuran'ı, geçerli ve geçersiz olmak üzere iki kısma bölenlerin zoru nedir? •

Onlar, Kuran'ın detaylı, apaçık, anlaşılması kolay, tamam, mükemmel ve gerekli her şeyi açıklayan bir kitap olduğu biçimindeki ayetlere inanmadıkları için ve Allah'ın kitabını yüzlerce cilt hadis ve fıkıh kitaplarına muhtaç, mücmel, kapalı, anlaşılması zor, tek başına yetersiz ve eksik kabul ettikleri için Kuran'ı anlayamazlar.

•

Onlar, Kuran kelimelerinin anlamını kaydırmak suretiyle ümmetin inancı arasına sokulan "Kuran ayetlerinin neshi" felaketini körü körüne kabul ettikleri için, bu inançlarının örneklerini çoğaltmak isterler. Ayetler arasında çelişkiler arayıp ayetleri birbirleriyle tokuşturmayı gerekli bir davranış bilirler. Böylece, ayetleri anlamaya değil özellikle anlamamaya gayret ediyorlar.

•

Onlar, Ebu Davut, Vesaya: 6, Buyu:88 'de geçen "Allah her hak sahibine hakkını vermiştir, artık varise vasiyet olmaz." hadisini (sözünü), 2:180 ayetine tercih ederler. Kuran Allah'ın hükmüne insanları ortak koşan müşrikleri eleştirir: İşte bunlar, Allah'ın ayetleridir. Sana bunları gerçek olarak okuyoruz. Allah'tan ve Allah'ın ayetlerinden sonra hangi söze (hadise) inanacaklar? Her yalancı günahkara yazıklar olsun! (45:6,7)

Uydurma hadisleri "sahih" diye kabul ederek Kuran ayetlerine tercih edenlere şu ayeti de hatırlatmak isterim: . . . Bu (Kuran), uydurulan bir hadis değildir. Ancak kendinden öncekilerin doğrulanması ve her şeyin açıklaması ve inananlar için bir klavuz ve rahmettir (12:111). Kuran ayetlerinin her şeyin açıklaması olduğuna inanmıyanlar, 52:34 ayetini de Ebu Davut'ta ve Darimi'de yer alan bir uydurma hadisle geçersiz hale sokmuşlardır. Kuran şöyle diyor: Doğru iseler, haydi onun gibi (misli) bir hadis getirsinler! (52:34) Hadis şöyle diyor: Bana Kuran ve onun gibi (misli) hadis verildi. Allah, "enbaül gayb" yani geçmişin ve geleceğin haberleri olan Kitabında bu mücrimlere şöyle sesleniyor: Neyiniz var nasıl hüküm veriyorsunuz? Yoksa bir kitabınız var da onda mı (bu hükümleri) okuyorsunuz? Ve onda dilediğiniz her şeyi buluyorsunuz!... (68:3638...)

KIBLE Doğu da batı da Allah'ındır. Nereye dönerseniz Allah'ın yüzü (huzuru) orasıdır. şüphesiz Allah her şeyi kuşatan ve herşeyi bilendir (2:115). Nereden çıkarsan yüzünü Mescid-i harama doğru çevir. Bu elbette Rabbinden gelen gerçektir. Allah yaptıklarınızdan habersiz değildir (2:149). 2:115 ayeti, bütün yönlerin Allah'a ait olduğunu ve nereye dönülürse dönülsün Allah'a dönülmüş olacağını bildiriyor. Öyleyse dua ederken dilediğimiz yöne dönebiliriz.

Ancak, nasıl ki namaz için belli bir şekil emredilmiş ve belli vakitler tayin edilmişse, belli bir yöne dönülmesi de emredilir. Dikkat edilirse namaz için kıbleyi belirleyen ayetlerde, "Allah'ın yüzüne veya yönüne dönün" denilmiyor, Mescidi Haram'a doğru yönelmemiz emrediliyor. İki ayet arasında hiçbir çelişki olmamasına rağmen bunlar arasında çelişki vehmedip 2:115 ayetini iptal edenlere bir kaç örnekle açıklamada bulunalım: A. Dünya üzerinde hangi yöne doğru gidersen git sonunda başladığın noktaya dönersin. B. Batıya doğru gitmelisin. Bu her iki ifade arasında bir çelişki var mıdır? Elbette yoktur. A. Sıfır hariç hangi tam sayıyı kendisine bölersen böl sonuç 1'dir. B. Dokuzu dokuza böl. Yukarıdaki iki ifade arasında da çelişki yoktur. Hatta ikinci ifade, "dokuzu üçe böl" biçiminde de olsa yine bir çelişki sözkonusu olamaz! Kıblenin Değişmesi Kiblenin Kudus'ten Mekke'deki Kabe'ye doğru değiştirilmesiyle ilgili geleneksel bir nesih-mansuh iddiası var. Hadis ve Sünnet öğretilerini Allah'ın hükmüne eş koşan tefsir kitapları, Allah'ın daha önce müslümanlara Kudus'e dönmelerini emrettiğini ve 2:142-145 ayetleriyle neshedildiğini ileri sürerler. Kuran'da yer almayan hayali bir "ayet" icat ettikten sonra o hayali ayeti bir başka ayetle neshetmektedirler. Müşriklerin, ataları olan İbrahim'in anısını devam ettirdiklerini bildirir Kuran ayetleri. Kıble ile ilgili ayetler inmeden önce Müslümanlar namaz kıldıklarında Mekkeli müşrikler gibi Kabe'ye yöneliyorlardı. Ne var ki, kendilerine uygulanan işkence ve zulum sonucu müslümanlar Medine'ye hicret edip yeni bir site-devleti kurdular. Merkezi Mekke'de olan mollagarşik müşrik koalisyonun yüklediği savaşların ve Medineli Hristiyanlarla olan yakın ilişkinin oluşturduğu ekonomik ve psikolojik faktörlerin etkisiyle müslümanlar bir başka yere (Küdus'e) yönelmeye karar verdiler. Ne var ki, Allah müslümanların Mescid-i Haram'a (Kutsal Mescid'e) dönmelerini istedi. Bunu 2:142-145 ayetlerinden dolaylı olarak anlıyoruz. 142. Halktan bazı beyinsizler: "Yöneldikleri kıbleden onları çeviren nedir? " diyecekler. De ki: "Doğu da batı da ALLAH'ındır. O dileyeni doğru yola iletir." 143. Böylece sizi açık fikirli bir toplum kıldık ki halkın arasında tanıklar olabilesiniz ve elçi de aranızda tanık olabilsin. Elçiye uyanlarla topukları üzerinde geriye dönenleri birbirinden ayırmak için eskiden yöneldiğin kıbleyi değiştirdik. ALLAH'ın yol gösterdiği kimseden başkasına elbette bu ağır gelir. ALLAH imanınızı boşa çıkarmaz. ALLAH insanlara şefkatlidir, Rahimdir. 144. Yüzünü göğe çevirip durduğunu görüyoruz. Seni, hoşlanacağın bir kıbleye çevireceğiz. Artık yüzünü Kutsal Mescid'e çevir. Nerede olursanız olun

yüzlerinizi o yöne çevirin. Kuşkusuz, kendilerine kitap verilenler, bunun Rab'lerinden gelen bir gerçek olduğunu bilirler. ALLAH onların yaptığından gafil değildir. 145. Kitap verilenlere her türlü ayeti (mucizeyi) getirsen de onlar yine senin kıblene yönelmez. Sen de onların kıblesine uyacak değilsin. Onlar birbirlerinin kıblesine de uymaz. Sana gelen bu bilgiden sonra, onların keyfine uyarsan, o zaman sen elbette zalimlerden olursun. (2:142-145) Yukarıdaki ayetler, müslümanların "eski kıbleleri olan" Kutsal Mescid'e dönmelerini emrederek peygamberimiz dönemindeki müslümanlar için zorlu bir sınav oluşturmuştur. Medine'deki Hristiyan toplumla olan ilişkilerin oluşturduğu sosyal ve ekonomik çıkarları tercih edenler ve olayların oluşturduğu politik duyguların etkisinden kurtulamıyanlar bu kıble değişimini kabul edemiyerek dinden dönmüşlerdir (2:142-144). Kısacası, kıblenin değişimini emreden ayetler, daha önce inen bir ayetin hukmünü neshetmemiştir. Muhammed peygamber liderliğinde Kabe'den başka bir kıbleye yönelen müminlerin tekrar Kabe'ye dönmesini ilk kez emreden ayetler olsa olsa bu toplumsal kararı neshetmiştir.

SAVAŞTA MÜMİN-KAFİR ORANI Ey peygamber, müminleri savaşa teşvik et. Sizden yirmi sabırlı kişi olsa iki yüz kişiyi yener. Sizden yüz kişi olsa kafirlerden bin kişiyi yener. Çünkü onlar anlamaz bir topluluktur (8:65). Allah sizdeki zaafı bildiği için şimdi yükümlülüğünüzü hafifletti. Sizden sabreden yüz kişi olsa iki yüz kişiyi yener. Sizden bin kişi olsa Allah'ın izniyle iki bin kişiyi yener. Allah sabredenlerle beraberdir (8:66). Birbirini izleyen iki ayetten öncekinin, sonraki ayetle mensuh olduğunu kabul ederek ayetin hükmünü iptal edenler, ayetler üzerinde tedebbür (araştırarak inceleme) yapmayanlardır. Ayetler üzerinde tedebbür yapmayanlar elbette Kuran'da çelişkiler bulurlar (4:82) ve çelişkili zannettikleri ayetleri nasih-mensuh diye damgalayarak Kuran'ın bir kısmına inanmazlar (15:91). Allah'ı hakkıyla takdir etmeyenler, 8:66 ayetiyle müslümanlara ağır yükümlülük veren Allah'ın daha sonra onların bunu yapamıyacağını öğrendiğini ve böylece ilk hükmünü iptal ettiğini zannetmektedirler. Halbuki her iki ayet birbirini tamamlayıp açıklıyor. 8:66 ayetiyle, müslümanlar için ideal olan oranı belirleyen Allah, zaaf içerisinde olan müslümanlar için ise bu zaaflarına binaen daha düşük bir oran belirlemiştir. 8:66 ayetine göre müslümanlar zaaf içinde bulunsalar bile, en azından bire iki oranında kendilerinden fazla olan kafirleri yenecek azim, teknik ve zeka gücüne sahip olmaları gerektiği beyan edilir. Zaafiyet

ideal olmadığına göre, müslümanlara düşen görev, bu zaafları gidererek ideale, yani bire on oranındaki düşmanı yenebilecek gücü elde etmeğe doğru ilerlemektir. Savaşan müslümanlar için, tabir caizse minimum ve maksimum güç durumlarını bildiren ayetler arasında illa da çelişki bulmak isteyenler elbette aradıkları çelişkiyi bulacaklardır. Çağdaş İbni Kuteybeler "Sahih hadis" adını verdikleri uydurma hadisler arasındaki çelişkileri gidermek için bin bir dereden su getiren İbni Kuteybeler, ne yazık ki aynı gayreti Kuran ayetleri arasında çelişki oluşturmak için sarf etmektedirler. Çağdaş İbni Kuteybeler, Emevi ve Abbasi döneminin ürünü olan hadisleri Kuran'a eş koştukları müddetçe Kuran ayetlerini anlayamıyacaklardır (6:25; 17:46; 18:57; 41:44). Ayetleri anlayamayınca da "nasih-mensuh" adını verdikleri sihirli deyneği devreye sokacaklardır. Deyneklerini ellerinden almanın vakti gelmiştir. Alemlerin Rabbine hamdolsun!

VUSAT > TAKAT Allah kimseye kapasitesinin (vusat) üstünde bir şey yüklemez. Kazandığı iyilik lehine, ettiği kötülük de aleyhinedir. 'Rabbimiz, unutur ya da yanılırsak bizi sorumlu tutma! Rabbimiz, bizden öncekilere yüklediğin gibi bize de ağır yük yükleme! Rabbimiz, gücümüzü (takat) aşan şeyleri bize yükleme. Bizi affet, bizi bağışla, bize acı! Sen mevlamızsın, kafirlere karşı da bize yardım et.'(2:286) Türkçe meallerin hemen hepsi ayetteki vusat ve takat kelimelerini "güç" diye dilimize çevirmişlerdir. İki ayrı kelimeyi bir tek kelimeyle tercüme edince ortaya bir çelişki çıkmaktadır. Diyanet İşleri Başkanlığının mealinde bu çelişkiyi görebilirsiniz: Allah, kişiye ancak gücünün yeteceği kadar yükler; kazandığı iyilik lehine, ettiği kötülük de aleyhinedir. 'Rabbimiz! Eğer unutacak veya yanılacak olursak bizi sorumlu tutma. Rabbimiz bizden öncekilere yüklediğin gibi, bize de ağır yük yükleme. Rabbimiz! Bize gücümüzün yetmeyeceği şeyi taşıtma. Bizi affet, bizi bağışla, bize acı. Sen Mevlamızsın, kafirlere karşı bize yardım et.' (2:286) Türkçe meallerde dikkatsizlik sonucu oluşan çelişkiyi açıklayalım. Meallere göre: 1. Allah gücümüzün yetmiyeceği şeyleri yüklemez. 2. Gücümüzün yetmeyeceği şeyleri yüklememesi için Allah'a dua etmeliyiz. Dikkat ederseniz iki madde arasında çelişki mevcuttur. Eğer Allah, gücümüzün yetmeyeceği şeyi yüklemiyeceğini vadediyorsa bu konuda dua etmemiz doğru olmaz. Zira Allah sözünden dönmez. Ona güvenmeliyiz (2:80; 3:9,194).

Allah tüm insanları ölümden sonra dirilteceğini vadediyor. Öyleyse 'Ey Rabbim ölümden sonra beni dirilt' biçimindeki bir dua mümine yakışmaz. Bu tür bir dua, Allah'ın sözüne karşı güvensizliği ifade eder. Allah, hiç bir kuluna zulmetmeyeceğini vadediyor. O halde bir mümin, 'Ey Rabbim, bana zulmetme' gibi bir dilekte bulunamaz. Ayette geçen "vusat" kelimesi "takat"tan daha geniş kapsamlıdır. "Vusat" kelimesini, yaradılışımızdaki kapasite biçiminde anlayabiliriz. Vusat, Allah vergisi kapasitedir. Ancak "takat" bu kapasitenin sınırları dahilindeki gücümüzdür. Çeşitli zaaflarımızla kapasitemizin altında bir tahammül gücüne sahibiz. Bu gücü aşan bir teklif, kapasitemiz dahilinde olabileceği halde bize ağır gelir. Düzenli bir çalışma ve iyi bir beslenme ile 150 kilo kaldırabilecek kapasitedeki bir halterci, gıdasına dikkat etmez ve antremanı ihmal ederse 100 kilogramdan fazlası takatını aşabilir.

KARŞILAŞTIRIP İNCELEYİNİZ Kuran Son Mesaj çevirisinden seçtiğim birkaç örnek sunuyorum. Elinizdeki mealle karşılaştırıp inceleyebilirsiniz. Muhkem ve müteşabih ayetler O ki sana Kitab'ı indirmiştir. Bir kısmı muhkem ayetlerdir ki onlar Kitab'ın anasıdır. Diğer kısmı ise müteşabihtir (Cennet ve cehennem tasvirleri gibi kinayeli sözler veya bir kaç anlamlı ifadelerdir). Kalplerinde eğrilik bulunanlar, fitne çıkarmak ve yorumunu yapmak için onun müteşabih olan kısmının peşine takılırlar. Oysa onların yorumunu Allah ve bir de ilimde derinleşmiş olanlar bilir. 'Ona inandık' derler, 'hepsi Rabbimizin katındandır.' Ancak anlayış ve akıl sahibi olanlar öğüt alır. (3:7) (Müteşabih ayetlerden sözeden ayetin bizzat kendisinin iki değişik biçimde anlaşılabilmesi, yani müteşabih olması, Kuran'ın mucizevi bir özelliğidir. Bu ayete farklı anlam verenlerin düştükleri paradoksa şimdilik değinmeyeceğim. Bu ayet üzerinde yaptığım bir analizi "Running Like Zebras" – Zebralar Gibi Kaçmak– adlı İnglizce kitabın ilk bölümünde bulabilirsiniz.) Ölmeden önce İsa'ya iman Kitap ehlinden her kes kendi ölümünden önce İsa'ya inanmalıdır. Kıyamet günü (İsa) onların üzerine şahid olacaktır. (4:159) Cinlerle insanların ortak zaafları Onlar da sizin gibi, Allah'ın hiç bir kimseyi (tekrar) göndermeyeceğini zannettiler. (72:6)

Cin suresinin son bölümü 18. Mescitler Allah'a mahsustur. Allah ile beraber hiç kimseyi çağırmayın. 19. Allah'ın kulu kalkıp sadece onu çağırdığı vakit neredeyse topluca başına üşüştüler. 20. De ki: Ben ancak Rabbimi çağırırım ve hiç kimseyi O'na ortak koşmam. 21. De ki: Ben size ne zarar ne de yarar verme gücüne sahip değilim. 22. De ki: Beni Allah'tan kimse kurtaramaz ve O'ndan başka sığınak da bulamam. 23. Görevim, sadece Allah'tan (aldığımı) tebliğ etmek ve O'nun elçiliğini yapmaktır. Her kim Allah'a ve elçisine isyan ederse onun için ebedi kalacağı cehennem ateşi vardır. 24. Kendilerine vadedilen şeyi gördükleri zaman kimin yardımcı bakımından daha zayıf ve sayıca az olduğunu bilecekler. 25. De ki: Size vadedilen şey yakın mıdır; yoksa Rabbim onun için uzun bir süre mi belirlemiştir bilmiyorum. 26. O, gaybı bilendir. Kendi Gaybı'nı hiç kimseye açmaz. 27. Ancak razı olduğu bir elçi istisna. Çünkü o elçinin önüne ve ardına bir gözetleyici koyar. 28. Ki (geçmiş elçilerin) Rab'lerinin risaletini tebliğ etmiş olduklarını, ve O'nun, onların yanındaki her şeyi kuşatmış olduğunu ve her şeyi bir bir saymış olduğunu bilsin. Halk arasında sürekli tartışma konusu olan bazı noktalara çok kısa olarak değinerek kitabi bitirmek isterim: Faiz Kuran'ın yasakladığı faiz, daha doğrusu tefecilik, iş yapma ve geliştirme amacıyla serbest piyasada alınan borçlar konusunda olmayıp zaruri ihtiyaçlara harcanmak amacıyla bireyler tarafından alınan borçlarla ilişkilidir. Serbest piyasa ekonomisi paranın değerini belirler. Kuran ayetleri bu konuyu

ticaret ve kar bağlamında değil zekat ve sadaka bağlamında işler. Bireylerin zaruri ihtiyaçlarını sömürenler, tefeciliği ticaret diye savunur (2:270-181). Laiklik Kuran, dinde zorlamayı reddederek (2:256) federal bir laik sistem öngörür (5:43-48). Nitekim, Kuran’dan başka bir kaynak kabul etmeyen Muhammed'in (6:114) kurucu lideri olduğu Medine Site devleti, farklı dinleri ve yasaları izleyen gruplara özerk bölgeler vererek federal laik bir düzenin örneğini oluşturur. Kuran'ı anayasa olarak kabul eden müslümanlar ile diğer yasaları izleyenler arasındaki ilişkiler aralarında imzalanan ortak bir yasaya göre belirleniyordu. Müslümanlar ile diğer gruplar arasındaki karşılıklı sorumluluk ve yükümlülükleri belirleyen bu yasa tarihte "Medine Anayasası" olarak bilinir. Alkollü İçkiler Kuran, alkollü içkilerin bazı yararları olmasına rağmen zararlarının daha büyük olduğunu bildirerek onları "şeytan İşi" diye bireylere yasaklar (2:219; 5:90-91). Bu yasak kategorik olup azı da çoğu da içerir. Ne var ki hayati bir tehlike karşısında ölçüyü aşmamak şartıyla yasakların çiğnenmesine izin verilmiştir (2:173; 6:145). Alkollü içkiler karşısında katı prensiplere sahip olmayan toplumların ekonomik, sosyal, ailevi ve psikolojik yönden ödediği bedel çok büyüktür. Kuran, alkollü içkilerin devlet tarafından yasaklanmasını veya onları kullananların cezalandırılmasını öngörmez. Bireysel suçlara karşı sadece öğüt ve güzel davranış ile karşılık vermemizi emreder. Kamuya açık yerlerde, araba sürerken, fabrikada çalışırken alkollü içki kullanılması başkalarının güvenliğini ve sağlığını riske soktuğu için toplumun kararıyla yasaklanabilir. Büyü Büyücülük, muskacılık birer şarlatanlıktır. Bu konunun metafizik bir yönü yoktur. Musa'nın dönemindeki büyücüler illüzyonlarla halkın gözünü boyayarak, onları hipnoz yoluyla etkileyerek sanatlarını icra ediyorlardı (7:116). Peygamberliğine bir delil olarak İsa'ya verilen mucizeler hariç şifa dağıtıcılık da tıpta "placebo" diye bilinen bir psikolojik etkiden ibaret bir palavradır. şifa verme ve büyü çözme iddialarıyla cahil halkı sömüren sahtekarlar hastalanınca hemen hastahanelere koşarlar. Ne yazık ki cehaletin yaygın bir hastalık olduğu toplumlarda sahtekarlara ve palavracılara büyük rağbet olur. (Bu konuyu İlginç Sorular-2 kitabında uzun uzadıya incelemiştik. Ayrıca Paranormal Olaylar üzerine İngilizce yazılmış bazı makalelerim var.) Ruh Çağırma Kuran "ruh" kelimesini sürekli "vahiy" için kullanır. Türkçe'de "ruh" kelimesiyle, uyku anında geçici ve ölüm anında ise sürekli olarak bedenle ilişkisi kesilen "nefs" amaçlanır ( 39:42; 23:100; 35:14; 5:117). Bunun, "bilinç" dediğimiz beyindeki "ana program" dan ibaret olduğu anlaşılıyor. Ölümle birlikte diğer boyuta kopyalanan bu program fincanlarla veya benzeri ilkel metotlarla tekrar dünyaya getirilemez. Ruh çağırma safların inandığı ve sahtekarların istismar ettiği çocuksu bir eğlenceden ibarettir.