Het profiel van de Johanneskerkgemeente
Uitgangspunten van beleid Kerk zijn in deze tijd is een uitdaging. Het is verre van modieus om zich bij een kerkelijke gemeenschap aan te sluiten. Toch wil de gemeente rond de Johanneskerk die uitdaging aangaan door een Johanneskerk open ruimte te creëren waar mensen vaak verhalenderwijs met voor zoekers en zieners elkaar in gesprek kunnen gaan over de vele manieren van religieuze beleving. Verhalenderwijs, omdat religieuze ervaring nooit los staat van het concrete leven van alledag. Een verhaal vertellen gaat niet zomaar vanzelf. Het veronderstelt een ruimte waarin verhalen worden gehoord, waarin mensen elkaar tot spreken luisteren. Een plaats waar niet de antwoorden mensen met elkaar verbinden, maar het zoeken. Dat is altijd een spannend maar soms ook ongemakkelijk proces. De Johanneskerk wil een plaats zijn om te zoeken naar beelden, verhalen en rituelen die ons helpen op de weg die ieder van ons alleen of met anderen moet gaan. De geschiedenis van de gemeente rond de Johanneskerk De Johannseskerk is in de zestiger jaren van de vorige eeuw gebouwd in de toen nieuw gebouwde wijk Utrecht-Overvecht. De eerste vijftien jaar werd het gebouw gebruikt door de wijkgemeente Overvecht-Zuid van de Nederlandse Hervormde Kerk en die van de Gereformeerde Kerken. Al in deze periode ontstond een samenwerking tussen de beide wijkgemeentes die erin uitmondde dat in 1982 één gezamenlijke predikant werd beroepen. In diezelfde tijd werd de kerk van de RK Emmausparochie verkocht. Een deel van deze parochie heeft toen onderdak gevraagd en gekregen in de Johanneskerk. En wederom ontstond langzamerhand een steeds verdergaande samenwerking die begon met het samen vieren van de Kerst- en Paasnacht en via één gezamenlijke viering per maand uiteindelijk resulteerde in het besluit om iedere zondag als officieuze oecumenische gemeenschap samen te komen, waarin predikant en priester voor de hele gemeenschap voorgingen in vieringen van Schrift en Tafel en Eucharistie. Als gevolg van teruglopend aantal leden moest ook in Utrecht één van de twee PKN-kerken, de Stefanuskerk, gesloten worden en werd een fusietraject tussen de Johanneskerk- en Stefanuskerkgemeente in gang gezet. Anders dan de eerder genoemde samenwerkingsprocessen verliep deze fusie moeizaam en zeer emotioneel. Eén van de oorzaken was dat de gemeentes rondom de beide kerkcentra los van elkaar ieder een eigen geschiedenis hebben doorlopen in spiritualiteit en kerkopvatting. Deze pijnlijk verlopen fusie en de ontwikkelingen in de RK-kerk hebben als gevolg dat in de afgelopen vijf jaar een verdere uitbouw van de oecumene met de RK kerk is gestagneerd. De gemeente rond de Johanneskerk ziet het als een uitdaging om na deze moeilijke periode de ontwikkeling naar een open oecumenische gemeenschap weer op te pakken, te verdiepen en verder te ontwikkelen. Binnen deze ontwikkeling passen de gesprekken die gevoerd worden met de Centrumgemeente, die in november van dit jaar als zelfstandige gemeenschap ophoudt te bestaan. Deze gesprekken hebben de intentie te onderzoeken of de Johanneskerkgemeente en de Centrumgemeente samen verder zouden kunnen gaan. Naar verwachting zullen deze gesprekken in september van dit jaar tot een conclusie leiden. De demografie De leeftijdsopbouw van de gemeente rondom de Johanneskerk is niet gelijkmatig verdeeld over de verschillende leeftijdscategorieën. Het overgrote deel bestaat uit oudere gemeenteleden. Daar moet echter wel bij worden aangetekend dat met name in deze groep een groot aantal vrijwilligers actief is.
1