Liturgie 17 maart 2013

verhaal halen een generatie lang

Johannescentrum

instuderen van nieuwe liederen / muziek terwijl we tot rust komen

voor zoekers en zieners

wij zingen staande het lied ‘Zomaar een dak boven wat hoofden’ .

2. Woorden van ver, vallende sterren, vonken verleden hier gezaaid.

Namen voor Hem, dromen, signalen diep uit de wereld aangewaaid.

Monden van aarde horen en zien, onthouden, spreken voort Gods vrij en lichtend woord.

woorden bij het ontsteken van de paaskaars waar gaat het over wij zingen:

2. En wees niet toornig over mij, wanneer ik U geen liefde bied.

Ik noem U, maar ik ken U niet, ik buig mij, maar ik ben het niet en mijn gebed is tegen mij.

3. Spreek zelf in mij het rechte woord.

Zo vaak ik woorden voor U vond, heb ik mij in mijn woord vermomd.

Nu wacht ik tot Gij zelve komt en spreekt, zodat uw knecht het hoort.

een generatie lang

Johanneskerk 17 maart 2013

1

een generatie lang een collage van tekst, liederen en beelden wij zingen het lied ‘Een mens te zijn op aarde’, couplet 1,3 en 5 koor; 2,4 en 6 allen

2. De bomen hebben wortels de bomen mogen stevig staan maar mensen moeten verder gaan.

De bomen hebben wortels maar mensen gaan voorbij.

4. De mensen hebben zorgen, het brood is duur, het lichaam zwaar, en wij verslijten aan elkaar.

Wie kent de dag van morgen?

De dood komt lang verwacht.

3. De vossen hebben holen de mensen weten heg noch steg zijn altijd naar hun huis op weg.

De vossen hebben holen maar wie is onze weg?

5. Een mens te zijn op aarde is pijnlijk begenadigd zijn en zoeken, nooit verzadigd zijn, is rusten in de aarde als alles is volbracht.

6. Hoe zullen wij volbrengen wat door de eeuwen duren moet: een mens te zijn die sterven moet?

Wij branden van verlangen tot alles is voltooid.

Uit het boek Numeri Numeri 10:11 Op de twintigste dag van de tweede maand in het tweede jaar verhief de wolk zich van de tabernakel met de verbondstekst 12 en trokken de Israëlieten in de voorgeschreven volgorde weg uit de Sinaiwoestijn. De wolk bleef rusten in de woestijn van Paran. 13 Dit was de eerste maal dat ze opbraken zoals de HEER hun bij monde van Mozes had opgedragen.14 Het eerst braken de afdelingen op die bij het vaandel van de Judeeërs gelegerd waren. Aanvoerder van het leger van Juda was Nachson, de zoon van Amminadab, 15 aanvoerder van het leger van de stam Issachar was Netanel, de zoon van Suar, 16 aanvoerder van het leger van de stam Zebulon was Eliab, de zoon van Chelon. 17 Daarna werd de tabernakel afgebroken en braken de Gersonieten en de Merarieten op, die hem vervoerden. 18 Vervolgens braken de afdelingen op die bij het vaandel van Ruben gelegerd waren.

Aanvoerder van het leger van Ruben was Elisur, de zoon van Sedeür,19 aanvoerder van het leger van de stam Simeon was Selumiël, de zoon van Surisaddai, 20 aanvoerder van het leger van de stam Gad was Eljasaf, de zoon van Deüel (…) 28 Dit was de volgorde waarin de legerafdelingen van de Israëlieten opbraken, en in die volgorde trokken ze ook verder.

een generatie lang

Johanneskerk 17 maart 2013

2

het koor zingt:

Nooit hoorden wij andere stemmen dan de onze.

Nooit waren er handen die doen wat handen niet kunnen, nooit andere goddelozer mensen dan wij.

Maar er was daglicht, alle dagen, wat ook gebeurde alsof wij liepen over een onzichtbaar weefsel boven de afgrond gespannen, dat niet scheurde.

Nooit werd iemand weg getild uit de tijd.

Maar soms even wordt lijden opgeschort of dragen mensen het samen.

Zo zouden wij moeten leven.

Vluchten kan niet meer Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten hoe Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waar naar toe Hoe ver moet je gaan De verre landen zijn oorlogslanden Veiligheidsraadvergaderingslanden, ontbladeringslanden, toeristenstranden Hoe ver moet je gaan Vluchten kan niet meer Zelfs de maan staat vol met kruiwagentjes en op Venus zijn instrumenten En op aarde zingt de laatste vogel in de laatste lente Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waar Schuilen alleen nog wel, schuilen bij elkaar Vluchten kan niet meer Vluchten kan niet meer Vluchten kan niet meer, heeft geen enkele zin Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waarin Hoe ver moet je gaan In zaken of werk, of in discipline In Yin of in Yang of in hero誰ne In status en auto en geld verdienen Hoever moet je gaan Vluchten kan niet meer Hier in Holland sterft de laatste vlinder op de allerlaatste bloem En alle muziek die overblijft is de supersonische boem

De glazen wand Om die ene wereld waarin wij leven gerieflijker te maken, hebben wij haar door een glazen wand in twee sectoren verdeeld.

Nu ja, alle vooruitgang heeft zijn gebreken wil je bijvoorbeeld eindelijk eens een behoorlijk bad, dan moet je eerst in de andere wereld je zeep gaan halen.

Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waar Schuilen kan nog wel, heel dicht bij elkaar We maken ons eigen alternatiefje Met of zonder boterbriefje M'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer Vluchten kan niet meer Vluchten kan niet meer

Hoe dat ook zij, ieder van ons kan zich erop beroemen een 2-wereldenflat te bewonen (allebei anders ingericht natuurlijk) met een gemeenschappelijke zon, voorlopig, en met een eigen ingang naar de aarde

Jenny Arean en Frans Halsema

Marin Sorescu

een generatie lang

Johanneskerk 17 maart 2013

3

Numeri 10: 33 Nadat

ze bij de berg van de H E E R vandaan gegaan waren, trokken ze drie dagen verder. De ark van het verbond met de H E E R ging voor hen uit om een rustplaats voor hen te zoeken. 34 Wanneer ze verder trokken, hing overdag de wolk van de H E E R boven hen. 35 Steeds als de ark verder zou trekken zei Mozes: ‘Sta op, H E E R , en uw vijanden stuiven uiteen, uw tegenstanders vluchten voor u!’

36 En steeds als de ark stilhield zei hij: ‘Keer terug, H E E R , naar Israël, keer terug naar de tienduizend maal duizenden!’

“De materiële kant van de mens en het materiële leven van de ander zijn belangrijk voor mij, hebben voor mij een verheven betekenis (…). Ik ben verantwoordelijk voor het eten en drinken van de ander. En de ander die ik verjaagd heb, is gelijk aan verjaagde God” Emanuel Levinas

In februari 1890 verblijft Vincent van Gogh in de inrichting in Saint-Rémy-de Provence. Het gaat heel slecht met hem. Zijn leven verstrijkt op de maat van de deliriums, die hem uitputten. In juli dat jaar schiet hij zichzelf een kogel in de borst. Maar ondertussen is op 31 januari in Parijs nog een Vincent geboren, de zoon van zijn oudere broer Theo. Vincent wordt zijn peetoom. Voor dit kind maakt hij dit schilderij, voor dit jongetje wiens leven nog maar net begon, zoals de amandelbloesem die tegen het einde van de winter tevoorschijn komt en naar de hemel reikt, sterk en broos als het leven zelf. Een paar maanden later sterft Vincent van Gogh (afbeelding – zie laatste bladzijde van de liturgie)

Er groeit in mij een boom van grijs verdriet, bloeiend met parelmoeren bloesems.

Geen vogel heeft er ooit zijn nest gebouwd, geen dier komt rusten in zijn schaduw.

Mijn boom is stil.

Alleen de bloesems laten hun tak geruisloos los om traag, onmerkbaar neer te dalen: een meer van onvergoten tranen waarin mijn boom weerspiegeld staat, eenzaam onder een bleke hemel Hanny Michaelis

wij zingen het lied ‘Overal wonen, nergens thuis

Wonen overal even thuis handel en wandel en huis na huis loven en bieden op waarheid en waan wagen en winnen en verder gaan mensen veel geluk.

Wonen overal bijna thuis aarde mijn hemel mijn vaders huis stijgende sterren de lach van de maan mensen die dromend een stem verstaan mensen veel geluk.

een generatie lang

Johanneskerk 17 maart 2013

4

moment van stil zijn de gebeden in stilte Onze Vader die in de hemelen zijt Uw NAAM worde geheiligd, uw koninkrijk kome, uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel.

Geef ons heden ons dagelijks brood, en vergeef ons onze schulden zoals ook wij onze schuldenaars vergeven, en leid ons niet in verzoeking maar verlos ons van de boze.

Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen mededelingen en collecte wij zingen staande het lied Wat vrolijk over U geschreven staat

2. wat vurig staat geschreven: dat Gij komt 'redden wat verloren is', dat woord, dat Gij het hart hebt, ogen, dat Gij hoort, “Ik zal er zijn�, zonsopgang, nieuw verbond 3. dat hoge woord, geschreven wit op zwart, trouw van trouw, hoe heeft het ons bevrijd, beschaamd, vervoerd, getroost, dan weer getart Hoe dorsten wij te weten wie Gij zijt.

zegenbede voorganger:

Moge God ons behoeden tot het woord van ons leven ten volle is uitgesproken.

Dat God ons zegent, genadig is, vrede geeft.

een generatie lang

Johanneskerk 17 maart 2013

5

Deze viering is voorbereid door Bettina van Santen, Kees Wijnen en Harry Wim Wierda. Ambtsdragers van dienst waren Fennie de Kruijf en Harry Dubois. Het koor stond onder leiding van Wick Gispen die ook de vleugel en het orgel bespeelde.

Offerblok Tot en met Pasen staat het Offerblok gereed voor Exodus, een organisatie die ex-gedetineerden opvangt en samen met hen werkt aan hun re-integratie in de maatschappij. Er zijn 13 Exodus-huizen in Nederland, ook een in Utrecht. Ex-gedetineerden kunnen er een tijdlang wonen en met de hulp van professionals en vrijwilligers nieuwe wegen vinden op het gebied van wonen, werken, relaties en zingeving. Het werkt! Mensen die via Exodus in de maatschappij terugkeren vallen minder vaak terug in criminele activiteiten dan anderen. Van harte aanbevolen.

Stokken voor Palmpasen Op 24 maart, Palmpasen, willen we met alle kinderen weer Palmstokken maken. Het is altijd fijn om dan extra handen te hebben om te helpen. Vind je het leuk om een keertje met de kinderen van onze gemeenschap aan de slag te gaan, meld je gerust bij Else Bezemer (bezemerbijl@hetnet.nl, 030-2625220).

Intekenen voor Witte Donderdag Achter in de kerk onder de liedboeken liggen de lijsten om in te tekenen voor Witte Donderdag. De avond begint om 18.30 uur.

Op weg naar Pasen met creatieve geesten Lieve mensen: Zou het niet leuk zijn om voor elkaar in de 40-dagentijd iets moois te maken? Iets moois ,gemaakt omdat je je liet inspireren door de 40-dagentijd of Pasen zelf. Misschien heb je al ooit iets gemaakt of misschien is deze oproep een uitdaging voor je….Iets nieuws proberen is immers leuk !

Of je nu schildert, tekent, boetseert, gedichten, verhalen of liederen schrijft , handwerkt , knutselt of bloemen schikt, dat maakt niet uit.Ga eens lekker aan de slag en ontdek de creatieve geest in jezelf.

Het lijkt ons leuk om alles Witte donderdag te verzamelen en een plekje te geven in ons kerkcentrum, zodat iedereen alles kan zien of horen. Doe je mee ? Neem dan even contact op met: Annette Dubois – van Hoorn tel:2618701 e-mail: info@praktijksporen.nl Marian v.d.Hulst-Caspers tel: 2613051 e-mail: m.vanderhulst-caspers@planet.nl Demonstratie Op zaterdag 23 maart is er in Amsterdam een demonstratie voor ondersteuning van de asielzoekers onder het motto: GEEN VLUCHTELING OP STRAAT OF IN DE CEL. De demonstratie vertrekt om 13.00 uur bij vluchtkerk (Eric de Roodestraat 16 in Amsterdam-West) en om 14.30 uur start het programma van deze demonstratie op het Museumplein. Ga mee een zegt het voort.

Jan de Kruijf Wat beweegt mij om het goede te doen?

Op vrijdagochtend 12 april 2013 organiseert Stichting New Dutch Connections met en voor haar partners een bijzondere dag. Aanleiding is de start van de Viering van de Vrede van Utrecht 300 jaar geleden; een vrede die los van de religieuze verschillen tot stabiliteit leidde in grote delen van de wereld en voor grote groepen mensen. Tijdens deze dag gaan internationale, nationale en lokale ‘connectors’ met elkaar in gesprek over de (levensbeschouwelijke) vraag: ‘Wat beweegt mij om het goede te doen?’. Bright Richards, initiatiefnemer van As I Left My Father’s House, heeft een weergaloos programma samengesteld van interessante sprekers en brengt u gedichten, theater, zang en muziek van topniveau. Hij en Annemiek Schrijver van de IKON zijn uw gastheer en -vrouw tijdens deze inspirerende dag. De internationaal bekende publiciste Karen Armstrong, Stek-directeur Ineke Bakker en de bekende rabbijn Awraham Soetendorp geven de aftrap van het ochtendprogramma en zullen hierna gewoon meedoen aan dit programma dat deels Engelstalig zal zijn. Het programma is als volgt: Wij ontvangen u graag vanaf 9.30 uur. Om 10.00 uur start het ochtendprogramma. Vanaf 12.00 uur kunt u genieten van een multiculturele brunch verzorgd door de leden van het Interreligieus Beraad Utrecht-West. Gasten die ‘As I Left My Father’s House’ nog niet hebben ervaren of nogmaals willen zien, kunnen deze voorstelling zien om 13.30 uur. De dag wordt afgesloten met dialoogtafels onder leiding van studenten van de Hoge School Utrecht. Daar ontmoet u Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers (AMA’s) en ex-AMA’s die de training ‘Ondernemen in je Eigen Toekomst’ hebben gevolgd en andere connectors uit heel Nederland.

Praktische informatie: Entree: gratis, donatie welkom.

Aanmelden: kan via www.newdutchconnections.nl/reserveren, onder vermelding van de datum en met wie u evt. wilt komen. U ontvangt dan minimaal een week van te voren uw toegangsbewijs, het definitieve programma en verdere praktische gegevens. Namens het bestuur, medewerkers en vrijwilligers van New Dutch Connections, de Vrede van Utrecht en onze partners heten wij u van harte welkom.

Margriet Stuurman en Bright O. Richards Mededelingen voor de liturgie van a.s. zondag kunt u tot uiterlijk dinsdagavond 18.00 uur per e-mail inleveren bij Lies Kamphorst: info@johannescentrum.nl

een generatie lang

Johanneskerk 17 maart 2013

6

twee verhalen in woord en beeld In februari 1890 verblijft Vincent van Gogh in de inrichting in Saint-RĂŠmy-de Provence. Het gaat heel slecht met hem. Zijn leven verstrijkt op de maat van de deliriums, die hem uitputten. In juli dat jaar schiet hij zichzelf een kogel in de borst. Maar ondertussen is op 31 januari in Parijs nog een Vincent geboren, de zoon van zijn oudere broer Theo. Vincent wordt zijn peetoom.

Voor dit kind maakt hij dit schilderij, voor dit jongetje wiens leven nog maar net begon, zoals de amandelbloesem die tegen het einde van de winter tevoorschijn komt en naar de hemel reikt, sterk en broos als het leven zelf.

Een paar maanden later sterft Vincent van Gogh.

Takken met amandelbloesem van Van Gogh (1853-1890)

Samuel Bak, de familie, 1974, olieverf op doek.

Er groeit in mij een boom van grijs verdriet, bloeiend met parelmoeren bloesems.

Geen vogel heeft er ooit zijn nest gebouwd, geen dier komt rusten in zijn schaduw.

Mijn boom is stil.

Alleen de bloesems laten hun tak geruisloos los om traag, onmerkbaar neer te dalen: een meer van onvergoten tranen waarin mijn boom weerspiegeld staat, eenzaam onder een bleke hemel.

Hanny Michaelis

een generatie lang

Johanneskerk 17 maart 2013

7