Daily Tiger NL #5 by International Film Festival Rotterdam

DAILY TIGER 40TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM #5 MAANDAG 31 JANUARI 2011

Jules Pélissier en Ana Girardot

foto Ruud Jonkers

UpC pUbLIEkSpRIJS TusseNsTaNd 30 jaNuarI

‘DE “JEUGD VAN TEGENwOORDIG” IS ALTIJD HETzELFDE’ Is het een tienerdrama, een thriller, een politiefilm? Simon Werner a disparu... draait om de verdwijning van twee middelbare scholieren. Hoofdrolspelers Ana Girardot (1988) en Jules Pélissier (1990) genieten zichtbaar van hun bijzondere entree in de filmwereld.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Incendies Biutiful Black Swan Cirkus Columbia Pyuupiru 2001-2008 Tyrannosaur 127 Hours Blue Valentine Karate-Robo Zaborgar Drei

TURN FOR ENGLISH EDITION

4.8 4.6 4.6 4.5 4.4 4.4 4.4 4.3 4.3 4.2

Dat Fabrice Gobert (1974), scenarist en regisseur van Simon Werner a disparu..., zijn film in 1992 situeerde komt niet alleen doordat hij toen zelf op de middelbare school zat. ‘In 1992 hadden jongeren dezelfde problemen en verlangens als nu: ook toen draaiden die om liefde, identiteit en acceptatie. Tegenwoordig zijn er minder taboes en zijn de familiebanden losser, maar dat zijn oppervlakkigheden,’ legt Pélissier enigszins bedeesd uit. ‘De jeugd verandert niet echt, behalve dat die zich tegenwoordig van snellere en directere communicatiemiddelen bedient dan vroeger,’ meent Girardot. ‘Maar de jeugd van toen zou daar hetzelfde mee

gedaan hebben als de huidige jonge generatie. Dat er toen nog geen mobieltjes en sociale inetwerken waren, opende in onze film heel veel mogelijkheden voor de opbouw van de plot.’ In Simon Werner a disparu... draait die om de verdwijning van een middelbare scholier. ‘Door die ingrijpende gebeurtenis komen de levens van de andere scholieren onder druk te staan,’ vertelt Girardot, voor wie het jaar 1992 ook een bijzondere betekenis heeft. Ze debuteerde dat jaar als ukkie in de speelfilm Après l’amour aan de zijde van Hippolyte Girardot, haar vader, die in Nederland vooral bekend is van de tragikomedie Un monde sans pitiè (1989), over de illusieloze crisisgeneratie. Girardot: ‘Ik kan me daar niet veel meer van herinneren, maar door het beroep van mijn vader ben ik wel vertrouwd geraakt met het hele filmcircus.’ Voor Pélissier is het meer wennen, maar vooralsnog bevalt het hem goed. ‘Cannes was een feest’, stelt hij. ‘Ik wil dan ook beslist verder in dit vak.’

Simon Werner a disparu... bestaat uit vier episoden. In elk daarvan ligt het perspectief weer bij een ander personage. In het eerste bedrijf wordt dat gespeeld door Girardot, in het tweede door Pélissier. Gaandeweg wordt de kijker wijzer...of juist niet? De opzet van deze film doet denken aan Akira Kurosawa’s meesterwerk Rashomon (1950), maar dat zegt de jonge acteurs niks. Pélissier: ‘De highschoolfilms uit de jaren ’80 waren voor ons een belangrijke bron van inspiratie: The Breakfast Club, Ferris Bueller’s Day Off... dat werk.’ ‘Dat is ook een verschil met 1992’, vult Girardot aan. ‘Je kunt zo’n typisch Amerikaanse highschoolfilm tegenwoordig rustig in een Parijse buitenwijk situeren... Of is dat een onlogische redenering?’(PvdG) Simon Werner a disparu... – Fabrice Gobert

Za 5 22:30 CI6 (Frans gesproken, Nederlands ondertiteld)

GRoeIGeluIDen pagina 3 • DooDSTIlle VeRTonInG pagina 9 • AZIATISCHe BeWeGInGen pagina 12

Op DE AGENDA

foto: nichon Glerum

Parfum d’Iffr In de festivalperiode starten er vijf dagen achtereen dagelijks zinnenprikkelende fietstochten vanaf het Schouwburgplein. Laat u door onze gidsen meevoeren langs de belangrijkste ‘filmplekken’ van de stad en ontmoet bijzondere mensen uit de Rotterdamse filmwereld. Van regisseurs, acteurs en producenten tot filmcomponisten, stuntmannen, verkeersregelaars en technici. De routes zijn elke dag anders, dus fiets gerust meer dan eens mee! Per route kunnen er twintig mensen deelnemen. Parfum d’IFFR is onderdeel van het

XL-programma van het IFFR. Verzamelen op het Schouwburgplein, 31 t/m 4 februari, 11.00, 13.00 en 15.00 uur, Toegang: € 5 / gratis met XL-pas. Kaarten zijn te koop bij de centrale kassa van de Doelen.

Iffr LIve musIc Iedere avond in LantarenVenster: bijzondere combinaties van film en unieke liveoptredens. Vanavond Lee Ranaldo en Leah Singer, met de Europese premièère van Sight Unseen. Tiger Award-jurylid Ranaldo is naast oprichter, componist, gitarist en zanger

FILMFESTIVALROTTERDAM.COM

van de legendarische New Yorkse band Sonic Youth ook actief als schrijver en kunstschilder. Na afloop kan er dankzij verschillende dj’s nog lang worden nagedanst. Voor morgen staat een spetterend optreden van The Ex en Anne James Chaton op het programma. Lantaren Venster, 21:00

NOT KIddING In het prettig anarchistische Parental Guidance vanavond een speciaal programma rond de Nederlandse beeldend kunstenaar Gabriel Lester.

Als voorproefje op een tentoonstelling in Museum Boijmans Van Beuningen brengt hij vanaf 20:00 uur de Gabriel Lester Prelude-show, waarin hij zijn magische gedachten toont en met muziek door zijn eigen One Man Band. De uit Vlaanderen afkomstige Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes presenteren vervolgens om 22:00 uur de film Because We Are Visual, die samengesteld is uit materiaal uit openbare videoblogs. Parental Guidance

Ma 31 20:00 Your Space

Zo klinkt groeien

column

i of tHe tiGer

foto Nadine Maas

Workshop Kids Only

foto Corinne de Korver

Botsende UFO’s en drama in een snoepwinkel. Honderd kinderen maakten zondag tijdens twee Kids Only-workshops spannende korte pixilationfilms. Niet alleen verzonnen ze zelf het verhaal en knutselden ze eigenhandig alle props en achtergronden in elkaar, ook lieten ze hun acteertalent de vrije loop. De resultaten zijn heel binnenkort online te zien op de IFFR-website.

De dag begon, ter inspiratie, met het bekijiken van zes korte films. Regisseur Johan Rijpma (Groeien) was aanwezig. Het jonge, enthousiaste en kritische publiek vroeg hem het hemd van het lijf. ‘Dat geluid: hoe weet je eigenlijk dat groeien echt zo klinkt?’ was een van de zeer terechte vragen die Rijpma op zich kreeg afgevuurd. Er werd enorm meegeleefd met de sneue hoofdpersoon (die toch kampioen wordt) in De plank. Joya (9), Bregje (8), Jasmijn (8) en Kees (9) waren unaniem van oordeel

dat Mouse Palace het allerleukste was. ‘De muizen woonden in een huis met muren van kaas en een tafel van chocola en een bank van crackertjes. Ze aten alle meubels op en gingen aan elkaars staart hangen. De hele zaal lag in een deuk!’, vullen ze elkaar aan. Zelf hebben ze ook huisdieren, maar vooralsnog zijn er geen plannen het experiment thuis na te maken. ‘Ik denk niet dat het een goed idee is een eetbaar huis voor de hond te bouwen.’ (EJ)

Winnaar neW arrivals In LantarenVenster werd gistermiddag de winnaar van de New Arrivals- competitie bekendgemaakt. De jury, bestaand uit de Roemeense filmmaakster Adina Pintilie, (film)componist en beeldend kunstenaar Dan Geesin en dramaturg Sandra Beerends (voorziter), koos Silent Things van de Britse maker Rob Brown uit negen genomineerden. In hett juryrapport roemden zij de film, die gaat over de relatie tussen een autistische jongen en een autistisch meisje, om de manier waarop ‘een lege held wordt getoond en omarmd, en om hoe deze simpele, zwijgende connectie een grote emotionele impact heeft.’ Voor de online competitie voor korte films, die publieke omroep NTR jaarlijks in samenwerking met het IFFR organiseert, werden in de loop van 2010 in totaal 236 films ingestuurd. Daaruit zijn de negen maandwinnaars gekozen die nu meedongen naar de prijs, bestaande uit een geldbedrag van € 1000. (JB)

uitreikinG tiGer sHort Vandaag is het een spannende dag voor de regisseurs van de 28 korte films die voor de Rotterdam Tiger Awards Competition for Short Films genomineerd zijn. Anders dan voorheen zijn het niet alleen jonge honden die kans maken op deze prijs. Ook oudgedienden als avant garde-meester Nathaniel Dorsky maken kans op een prijs vanavond. Dorsky’s werk is tevens als retrospectief te zien in het festivalprogramma van dit jaar. Anderen zijn met hun film juist voor het eerst in Rotterdam. Alle 28 films, waarvan vijf hun wereldpremière beleefden op deze editie van het IFFR, zijn tussen de zes tot tweeënvijftig minuten lang. Oude, jonge regisseurs, korte of

Unter dir die Stadt

heel korte films: allemaal dingen ze even hard mee naar een van de drie gelijkwaardige Tiger Awards for Short Film, plus een geldbedrag van €3000. De driekoppige jury bestaat dit jaar uit beeldend kunstenaar/filmmaakster Fiona Tan (Nederland), filmmaakster Anocha Suwichakornpong (Thailand) en filmmaker/criticus Thom Andersen (USA). Ceremonie Rotterdam Tiger Awards Competition for Short Films, 22:00 uur, SKZ, onderdeel van de talkshow VPRO Late Night.

Praten over ceaus˛ escu Eind jaren ‘60 kwam Nicolae Ceaus˛escu aan de macht in Roemenië. Hij zou als dictator de touwtjes stevig in handen houden. Tot er een volksopstand kwam, in 1989, waarbij hij werd geëxecuteerd. Regisseur Andrei Ujica maakte The Autobiography of Nicolae Ceaus˛escu met louter archiefmateriaal (reportages van de Roemeense

filmbarend Ingecheckt bij @HostelROOM, klaar voor #IFFR. Hoop op een niet al te drukke eerste dienst... Busrit van 14 uur heeft er flink ingehakt :-S

staatstelevisie). De beelden van staatsbezoeken, partijcongressen en manifestaties laten zien hoe de persoonlijkheidscultus rond de dictator steeds absurdere vormen aannam. Voorafgaand aan de vertoning in Luxor voert schrijfster en Volkskrant-columniste Nausicaa Marbe een Big Talk met Ujica. De in Boekarest geboren Marbe ontvluchtte zelf op haar achttiende het regime van Ceaus˛escu, waarna ze in Nederland voor diverse kranten en tijdschriften ging schrijven. In de Critics’ Talk wordt de Duitse regisseur Christoph Hochhäusler aan de tand gevoeld door Coen van Zwol, filmredacteur van NRC Handelsblad. Aanleiding is Hochhäuslers film Unter dir die Stadt, waarin een succesvolle bankier een vergissing begaat door het aan te leggen met de vrouw van een van zijn werknemers. Big Talk - The Autobiography of Nicolae Ceauces˛cu

Ma 31 19:30 Oude Luxor Theater Critics’ Talk - Unter dir die Stadt

Ma 31 16:00 LV5 (na vertoning van de film)

vormpraat Tras el Cristal op #IFFR

niet echt geschikt voor een nuchtere maag of tere zielen. Tof dat regisseur gisteren ook in de zaal zat.

filmfestivalrotterdam.com

DianaVergeer

Gister naar live topoptreden van metropole orkest bij red Western uit 1924! http://yfrog.com/gzx1zdj #iffr

Niets leuker dan daags voordat alles weer losbarst en de Doelen bijna uit zijn voegen barst vanwege alle filmprofessionals die het festival bezoeken, goed bericht te krijgen over een project dat we een aantal jaar eerder gepresenteerd hebben op CineMart, de co-productiemarkt van het IFFR. Dat gebeurde ons vorige week en het ging om het Duitse project Errors of the Human Body van de filmmaker Eron Sheean, een Australiër die al enige jaren in Duitsland woont. Vlak voor het festival begon lieten hij en de Australische producent Nick Feik me weten dat het eindelijk zover is: ze gaan de film over drie weken opnemen! Na een lang proces van projectontwikkeling, script schrijven en herschrijven en financiering bij elkaar schrapen is het zover. Het ontwikkelen en gefinancierd krijgen van een zogeheten ‘onafhankelijke’ film is te vergelijken met het maken van een grote en hele ingewikkelde puzzel. Of misschien is het opzetten van een kaartenhuis een betere metafoor. Een film maken is duur, zeker in een klimaat waarin overheden hun subsidies terugdraaien – zoals nu in veel Europese landen gebeurt - en ook investeerders hun geld in de zak houden. Iedereen wordt daar minder avontuurlijk van, gaat op zeker spelen. Dat geldt ook voor sales agenten die een film moeten verkopen en distributeurs die regelen dat films in de bioscopen te zien zijn. Het is ingewikkeld alle noodzakelijke voorwaarden vervuld te krijgen: als er een ‘kaart’ uitvalt, stort het hele huis vaak in elkaar en kan je weer opnieuw beginnen. Het is daardoor niet ongewoon dat een project dat in 2008 al op CineMart gepresenteerd is pas in 2011 gefilmd kan gaan worden. Des te belangrijker is het dus dat het IFFR met het Hubert Bals Fonds en CineMart dit soort projecten al in een vroeg stadium een platform biedt. Tussen de bijna vijfhonderd flmprojecten in ontwikkeling die wij in 2008 mochten beoordelen voor CineMart, sprong Errors of the Human Body eruit vanwege de originaliteit en een bepaalde buitenissigheid die het project heeft. Er was wat discussie in de selectiecommissie: is dit nou wel iets voor CineMart? Maar toen de afspraakverzoeken met het project kwamen binnenrollen, wisten we dat wij niet de enigen waren die het iets bijzonders vonden. Op dit moment zijn we de CineMart-afspraken aan het inplannen voor de 33 projecten die dit jaar geselecteerd zijn. We zijn ook dit jaar weer verbaasd over de belangstelling die er is voor bepaalde projecten. Het gaat daarbij om projecten die wij goed vinden uiteraard, maar waarvoor we niet direct zoveel interesse verwacht hadden van financiers. Dat vind ik wel het allerleukste van ons werk: zorgen dat talentvolle regisseurs hun films kunnen maken door ze te koppelen aan de juiste partners. Een begin – het dak - te vormen van hun kaartenhuis. De financieringspuzzel van Errors of the Human Body is nog niet helemaal af. Er wordt gezocht naar het laatste stukje van de puzzel via Kickstarter.com, een crowd-fundingplatform voor artiesten, ontwerpers, filmmakers, musici, journalisten, uitvinders etc. Geheel in de trend dus van Cinema Reloaded, het crowd-fundingproject dat het IFFR vorig jaar startte en waarvan dit jaar de eerste resultaten te zien zijn. Graag roep ik u allemaal op u verder te informeren over het bijzondere project Errors of the Human Body – en dit project financieel te gaan steunen. Zie: http://kck.st/eyQrYe Marit van den Elshout, Hoofd Industry & CineMart IFFR AnneNoordzij Bij #iffr naar després de la pluja. Geen idee wat #pluja is #Catalaans

tiger awards-kandidaten

foto Lucia Guglielmetti

foto Corinne de Korver

Majid Barzegar over Rainy Seasons

Sivaroj Kongsakul over Eternity

‘alleen volwassenen kunnen echt huilen’

‘Persoonlijker kan het niet worden’

‘Voor mij is er niet zo veel verschil tussen het maken van een korte en een lange film. Ik vond een speelfilm geschikter voor dit verhaal. Ik wilde het personage van Sina kunnen uitdiepen. Bovendien wilde ik graag lange takes gebruiken, dat kan niet in een korte film.’

moet inleveren bij de overheid, ter goedkeuring. Na het filmen moet je toestemming krijgen om de film te vertonen en te distribueren. Dat is best lastig. Bij deze film vonden ze vooral de contacten tussen de jongen en het meisje problematisch. Uiteindelijk heb ik ze kunnen overtuigen en kreeg ik toestemmming om de film buiten Iran te mogen vertonen. De beperkingen, die niet alleen met overheidsregels maar ook met de Iraanse cultuur te maken hebben, maken het voor de acteurs extra lastig. Een simpele liefdesscène, waarin een jongen en een meisje elkaar kussen, kan niet. Acteurs moeten zo kunnen spelen dat ze met één blik de sfeer van een samen doorgebrachte nacht kunnen overbrengen. Je moet zoeken naar symbolen, naar kleine dingen waarmee je iets groters kunt overbrengen. Dat is wat de Iraanse film gelaagd maakt.’

ElEvator Pitch

Sina

‘De film gaat over adolescentie in Teheran. Ik denk trouwens niet dat er grote verschillen zijn tussen jongeren in Iran en daarbuiten. Daarnaast geeft de film een nieuw beeld van de Iraanse cinema. De afgelopen decennia zijn er veel films gemaakt die zich in dorpen afspelen en over de lagere sociale klasse gaan. Dat genre heeft veel aandacht gekregen in het buitenland. Ik wilde iets anders doen: het hedendaagse leven van de middenklasse in Teheran in beeld brengen.’

‘Sina maakt in de film een metamorfose door, daarbij geholpen door Nahid. Hij is eerst een aanstellerige, jonge jongen en wordt gaandeweg steeds volwassener. Dat resulteert in de laatste scène, waarin hij huilt. Ik ben van mening dat alleen volwassenen echt kunnen huilen.’

Na een aantal korte films maakt Majid Barzegar (1972) met Rainy Seasons zijn speelfilmdebuut. De film gaat over de zestienjarige Sina, die in Teheran alleen in het appartement van zijn gescheiden ouders woont. Hij heeft een schuld bij een drugsdealer en krijgt de studente Nahid te logeren. Barzegar draagt de vertoning van zijn film in Rotterdam op aan Jafar Panahi, de onlangs veroordeelde Iraanse filmmaker.

EErStE kEEr

Bright FuturE

iran

‘Mijn volgende film speelt zich opnieuw in Teheran af en gaat over een man van vijftig. Het script is klaar, maar ik wacht nog op toestemming om te mogen beginnen.’ (SM)

‘Je hebt twee soorten films in Iran: door de overheid gesubsidieerde films en onafhankelijke cinema. Voor beide geldt dat je vooraf scripts

Rainy Seasons – Majid Barzegar Ma 31 13:15 PA6, wo 2 13:30 PA4, za 5 22:15 PA6

return of the tiger Ter ere van het 40-jarig jubileum wordt dit jaar eenmalig de Return of the Tiger-Award uitgereikt. Veertien oud-Tiger Award kandidaten strijden om deze trofee, met een film die zij het afgelopen jaar hebben gemaakt. Patrick Keiller (GrootBrittannië) won in 1997 een Tiger Award voor Robinson in Space. Dit jaar is hij terug met Robinson in Ruins, inmiddels zijn derde film over de excentrieke, mysterieuze Robinson, die echter nooit in beeld verschijnt.

Hoe is uw carrière veranderd tussen het maken van uw Tiger- en uw Returnfilm?

‘Apart van het feit dat mijn Return-film wat langer is dan mijn Tigerfilm [respectievelijk 101 en 82 minuten, red.], doe ik nog steeds wat ik al jaren doe. Ik blijf films maken, schrijf een beetje, richt exposities in. Het laatste grote project dat ik uitvoerde was een installatie die onderdeel uitmaakte van een tentoonstelling in het Franse Tourcoing, vlakbij Lille, die Londres, Bombay: Villes du Futur heette.’ Zijn er opvallende verschillen in de manier waarop beide films tot stand kwamen? ‘Robinson in Ruins kostte aanmerkelijk meer tijd

misjamisja #iffr hinter diesen bergen mooi mooi mooi fucked up Zwitserse meisjes doelloos en harteloos

subsidieregeling in het leven geroepen, maar het beschikbare bedrag is schamel. En wie bepaalde politieke standpunten inneemt als filmmaker krijgt niets en belandt in het ergste geval in de gevangenis. Er heerst een strenge censuur. Met deze persoonlijke film heb ik daar overigens geen last van, maar eerlijk gezegd zou niets me ervan kunnen weerhouden om de films te maken die ik wil maken. Over de consequenties maak ik me dan later wel zorgen.’

De Thaise filmmaker Sivaroj Kongsakul gunt ons met zijn speelfilmdebuut Eternity een intiem kijkje in de liefdesgeschiedenis van zijn ouders. Zijn film is een bijna meditatief drieluik over drie fasen van een relatie. In het eerste deel zijn de geliefden gescheiden door leven en dood en keert de overleden echtgenoot terug naar de plek waar hij ooit gelukkig was met zijn familie.

ElEvator Pitch

EErStE kEEr

‘Eternity is een liefdesverhaal. Een ode aan de liefdesrelatie tussen mijn vader en moeder. Maar ook een verhaal over familie en over mijzelf. Persoonlijker kan het niet worden.’

‘Ik heb vijf jaar regelmatig als regieassistent gewerkt op verschillende filmsets en ik heb inmiddels een aantal korte films op mijn naam staan. Ik voelde me klaar voor een speelfilmproductie en had ruim de tijd genomen om zelfvertrouwen op te bouwen. Het Hubert Bals Fonds heeft me daarbij enorm geholpen: het is een prettig idee te weten dat er mensen achter je staan.’

StiltE

‘De eerste scènes bestaan uit lange shots waarin weinig gebeurt en waar stilte alomtegenwoordig is. Voor die stilte heb ik heel bewust gekozen, omdat de echtgenoot in die scène overleden is en als geest ronddwaalt in het huis waar hij ooit met zijn gezin woonde. Ons gezin. De man is gemodelleerd naar mijn vader en de stilte die om hem heen hangt staat voor het rouwen, het gevoel van leegte. Het is mijn persoonlijke invulling van de afstand die ik voel tussen mij en mijn vader; hij is een dierbare die ver weg is.’

Bright FuturE

‘Op het moment ben ik vooral dankbaar dat ik deze film heb mogen maken. Het is een eerste stap in de goede richting. Ik hoop in de toekomst ook zulke kansen te krijgen. Ik wil hoe dan ook in de persoonlijke sfeer blijven met mijn films, rondom familie en het dagelijks leven. Ik zie mezelf niet alsnog kiezen voor een meer commerciële richting: daar ligt mijn hart gewoon niet.’ (MN)

thailand

‘Er worden veel commerciële genrefilms in Thailand gemaakt, heel veel actiefilms, horrors en romantische komedies. Experimentele films zijn hier zeldzaam. De laatste vier, vijf jaar heeft het ministerie van Cultuur wel een soort van

om te maken dan Robinson in Space, maar ik hoefde wel veel minder benzine te gebruiken. Voor Space beperkte ik me tot zeven locaties, terwijl ik voor Ruins heel Zuid-Engeland ben doorgetourd.’

Eternity (TG) – Sivaroj Kongsakul

Ma 31 16:15 PA6, di 1 22:30 PA4, za 5 13:15 PA6

En waar bevindt uw Tiger Award zich nu? ‘Die staat op een plank in mijn kantoor.’ (EJ) Robinson in Ruins – Patrick Keiller

Ma 31 12:00 CI5, di 1 9:45 LV2, za 5 22:30 CI2

Heeft u nog contact met de andere twee Tiger Awardwinnaars van dat jaar? ‘Nee, helemaal niet.’ Wat heeft u gedaan met het geld dat verbonden is aan de Tiger Award? ‘Dat kwam uitstekend van pas. Terwijl ik wachtte op groen licht voor mijn volgende project, heb ik de film bewerkt tot een boek, dat ook Robinson in Space heet.’

samdousi

BONK BONK doet t hoofd, but boy dit I have a good time last night #afterparty #schouwburg #rotterdam #iffr Nu bankhangen in campingoutfit

filmfestivalrotterdam.com

Milkshake @amsterdamant de vrouwelijke hoofdpersoon in “les amours imaginaires” deed me aan jou denken #iffr

jpekker Bye Bye Super 8mm #IFFR #kunsthal http://yfrog.com/hs56pvj http:// yfrog.com/h2hsrqzj http://yfrog.com/ h5f5syzzj

link

transformatie

Black Swan

Je zult hard moeten zoeken om een film te vinden waarin transformatie zo voelbaar in beeld wordt gebracht als in Darren Aronofsky’s tweede film, waarin Nina niet alleen mentaal naar de duistere kant overstapt, maar ook fysiek van wezen verandert. Met scènes die de hoofdrolspeelster zwanenveren en de kijker kippenvel opleveren.

Silent Sonata

In een aangrijpende, poëtische en zwaar esthetische scène wordt de overgang naar het hiernamaals in beeld gebracht. Daarin hervindt de stokoude directeur van het fantastische circus (en ja, de film gaat over oorlog) zijn jongere zelf, met bijbehorend lichaam, nog eenmaal. De dood zag er zelden zo uitnodigend uit.

‘het was ’s nachts een no-go-area’ ‘Ik heb beoogd het mooie te laten zien.’ De Vlaamse kunstenaar Lotte Stoops maakte een documentaire over het Grande Hotel in Beira, havenstad in de voormalige Portugese kolonie Mozambique. Het uit de koloniale tijd daterende vijfsterrenhotel is inmiddels gestript van al zijn waardigheid en wordt nu bewoond door de armste inwoners van de stad.

Stoops stuitte op het hotel tijdens een lang verblijf in Beira. ‘Met een vriendin ga ik steeds drie maanden op vakantie naar een land, om dat echt te leren kennen. Van die drie maanden blijven we één maand op een vaste plek, zodat het lijkt of we er echt wonen. Het hotel was op ongeveer honderdvijftig meter afstand van ons appartement en ik liep er elke dag langs. Stoops raakte geïntrigeerd door het skelet van het enorme gebouw, waar kinderen over de galerijen renden. Ze raakte aan de praat met mensen en werd in het hotel uitgenodigd. ‘Ze hadden er bijvoorbeeld twee of drie cinemahutjes gemaakt, waar ze dan Chinese kungfu zaten te kijken. Ik vond het bijzonder te zien dat mensen overal iets vinden om even uit de realiteit te stappen. Ik wist dat ik er iets mee wilde doen, maar het idee voor een documentaire ontstond pas een hele tijd later, toen ik me ging verdiepen in de geschiedenis.’ Voor die geschiedenis was Stoops grotendeels afhankelijk van orale overlevering. ‘Veel archiefmateriaal is vernietigd onder het postkoloniale bewind. Wat je in de film ziet is zo’n beetje het enige wat er nog is. Maar dat gebrek aan beelden past in de orale Afrikaanse traditie.’ In de film zijn de mensen uit het koloniale verleden alleen te horen, niet te zien. ‘Dat wilde ik heel graag. Dan kan iedereen zich van het contrast tussen vroeger en nu zelf een voorstelling maken.’ Het camerawerk benadrukt de verschillen die Stoops wil laten zien.

foto Nichon Glerum

Tussen vroeger en nu, tussen arm en rijk. ‘Van tevoren hebben we heel goed bekeken op welk moment van de dag we welk deel van het hotel konden aanpakken. We hebben niets aan extra belichting gedaan. De grote hal bijvoorbeeld, waar vroeger mensen aten, moest je tegen vieren doen: dan vielen er ongelooflijk mooie schaduwen.’ Om veilig te kunnen filmen, ging Stoops steeds op pad met Moises en Dilath, twee mannen met belangrijke posities in de microkosmos die het hotel is. ‘En we filmden alleen overdag. ’s Nachts was het een

no-go-area. Dan werden er moorden gepleegd.’ Voor Stoops was het filmen een mentale evenwichtsoefening. ‘Ik voelde mij er echt een toerist, nieuw in twee werelden: die van het Portugese kolonialisme en zwart Mozambique. Ik moest oppassen niet te snel conclusies te trekken, ocharmes als: “Die stoute kolonialen en die arme Afrikaantjes”, of omgekeerd. Elk verhaal heeft zijn eigen tragiek.’ (NS) Grande Hotel – Lotte Stoops Vr 4 17:00 CI 1

een betoverende droomwereld

the Red eagle

Superhelden zijn niet voorbehouden aan de Verenigde Saten. Ook Thailand kent een schurkeneliminerend, samenlevingreddend icoon, compleet met rood masker en zwart pak. Oké, hij vliegt dan wel niet rond en is ook bepaald niet onkwetsbaar, maar hij verandert wel spectaculair van een gefrustreerde ex-politieman in een bovenmenselijke held, wiens identiteit, zoals dat hoort bij een superheld, absoluut geheim moet blijven.

PyuuPiRu 2001-2008

Ze begint als man en aan het eind van de documentaire is kunstenaar Pyuupiru een beedschone vrouw. Als kijker volg je de gendermutatie van zeer dichtbij en tot in alle, niet altijd even prettige, details. De overgang, ontdaan van elke vorm van mystiek, krijgt niet alleen vorm met behulp van make up en extravagante outfits, maar ook met hormonen en zeer ingrijpende operaties.

adRienn Pál

Zichtbaar is het nauwelijks en ook intern is de verandering subtiel. Maar hoofdpersoon Piroska, een gebak-etende verpleegster op een terminale ziekenhuisafdeling, ondergaat wel degelijk een transformatie tijdens haar zoektocht naar een oude schoolvriendin. Alleen wordt ze geen ander, maar eindelijk zichzelf in deze hevig gestileerde, droogkomische reflectie op dood, ziekte en obesitas. HediD

Edgar Honetschläger en Rosanne Mulholland

‘Ik wilde een thriller in Brazilië maken,’ zegt de Oostenrijkse regisseur Edgar Honetschläger. ‘Maar het werd uiteindelijk een fantasyfilm in Japan.’ Die film, AUN - The Beginning and the End of All Things, beleeft in Rotterdam zijn wereldpremière.

‘Bij het maken van de film stuitten we in Brazilië op allerlei problemen,’ legt Honetschläger uit. ‘Toen hebben we maar besloten naar de andere kant van de wereld te gaan.’ De filmmaker hield aan het Braziliaanse avontuur wel actrice Rosanne Mulholland over, die in de film het personage Nympha speelt. Mulholland: ‘Ik had al veel met Edgar overlegd toen hij me ineens belde met de vraag of ik het erg zou vinden om in Japan te filmen. Dat was even schrikken.’ AUN is een prachtige film met schitterende beelden, maar zeker niet gemakkelijk te behappen.

Presentatie en debat met @ AnitaOndine over transmedia #iffr

foto Corinne de Korver

De Aun uit de titel is de zoon van een uitvinder. Zijn leven lang heeft die gewerkt aan machines die de mensheid kunnen behoeden van zelfvernietiging, maar uiteindelijk gaat hij dood als gevolg van experimenten met zijn eigen lichaam. Twintig jaar later zet een Braziliaanse wetenschapper zijn werk voort. Als blijkt dat hij bepaalde componenten mist, gaat zijn vrouw Nympha op zoek naar Aun. Ze belandt via hem in een betoverende droomwereld , vol geesten en mysterieuze wezens. De film, waarin denkbeelden uit het Japanse shintoïsme zijn verwerkt, kan volgens Honetschläger voor een Europees publiek verwarrend zijn. ‘Ik denk dat ze hun Europese logica heel even - iets meer dan anderhalf uur - moeten loslaten en zich moeten verliezen in de beelden en de muziek. Wie dat kan, zal erg van de film genieten.’ Mulholland zegt dat ze haar rol intuïtief benaderde.

WattiFatti @HediD Wat is in hemelsnaam transmedia? #iffr

filmfestivalrotterdam.com

Zomerzondag

De babybrunch van het #IFFR in #YourSpace: een perfecte manier om de zondag te beginnen!

‘We hebben van tevoren veel over de film gepraat, wel een jaar lang. Tijdens de opnamen wist ik dus goed wat hij wilde zeggen en kon ik op gevoel spelen.’ Voor Honetschläger is een film geslaagd als hij sterke emoties oproept. ‘Doordat ik kunstenaar en filmmaker ben zit er altijd een intellectuele kant aan mijn werk, de concepten en ideeën. Maar ik probeer altijd iets te maken dat ook gevoelens aanspreekt, mensen in de film trekt, waarna ze zelf verder de diepte in kunnen gaan als ze willen.’ Zijn films wekken volgens hem vaak hevige reacties op. ‘Ik heb in Buenos Aires zelfs meegemaakt dat mensen na de vertoning van een film van mij met elkaar gingen vechten. Heel vreemd. Maar wel interessant.’ (SM) AUN - The Beginning and the End of All Things -

Edgar Honetschläger Ma 31 12:30 CI4, do 03 12:30 PA7

twimmercom

#iffr is nr.6 “trending topic” in NL in afgelopen 4 uur. http://twimmer.com/h/iffr #twimmer

director’s profiles

ROOM #922

Bright future

Regisseur Denis Côté voelt zich thuis in zijn vintage badkamer. Buiten woedt de rauwe wereld, binnen is er monotone harmonie. En alles wat een mens nodig heeft is binnen handbereik. (Curling do 3 11:30 LV1)

De Zweedse lisa langseth mag met Pure dan haar speelfilmdebuut als scenarist en regisseur maken, in de Zweedse theaterwereld bouwde ze de afgelopen jaren al een forse reputatie op. Haar stukken spelen in op de Zweedse actualiteit – van de rellen in Göteborg in 2001 die zij verwerkte in Liberated (2003), tot de Zweedse sexindustrie die in Pleasure (2006) centraal staat. Pure, haar nieuwe speelfilm, is net als haar eerdere prijswinnende short Accepted (2006), een verfilming van een van haar eigen toneelstukken. In de theaterversie van Pure, die de titel The Beloved had, werd de hoofdrol gespeeld door Naomi Rapaace, die nu hoge ogen gooit in de rol van Lisbeth Salander in de Millennium-trilogie. In de filmversie is die rol overgenomen door Alicia Vikander, door de EFP uitgeroepen tot één van de Europese ‘shooting stars’ van 2011. Foto Nadine Maas

Ma 31 22:15 PA7, di 1 9:15 LV5

‘Bij de vertoning was iedereen doodstil’ De ingetogen film Jean Gentil, gemaakt door Laura Aurelia Guzmán en Israel Cárdenas, speelt zich af in de Dominicaanse Republiek, met een Haïtiaan in de hoofdrol.

‘Het is iets wat maar weinig mensen weten, maar de Dominicaanse Republiek en Haïti vormen samen een eiland, Hispaniola,’ vertelt de Dominicaanse Guzmán. ‘Maar verder verschillen we enorm: op economisch, sociaal, cultureel en religieus gebied. Veel Haïtianen komen illegaal naar ons land, de Dominicaanse Republiek, om te werken in de bouw of op de plantages. Ze leren Spaans, maar echt mengen doen ze niet.’ In 2005 besloot Guzmán, om ‘het ijs te breken’ Creools te leren, de taal van de Haïtianen. ‘Zo leerde ik de Haïtiaanse professor Jean Remy Genty kennen, van oorsprong leraar in talen. Hij woonde al twaalf jaar in de Dominicaanse Republiek en weigerde in de bouw te gaan werken, omdat hij veel offers had gebracht voor zijn eigen opleiding. We raakten bevriend, ook omdat hij heel open was. Hij vertelde over zijn wanhoop en zijn frustratie over het feit dat hij, ondanks dat hij oud is, nooit echt volwassen is geworden: hij heeft geen vrouw, geen goede baan.’ Guzmán besloot samen met co-regisseur en echtgenoot Cárdenas een film te maken over Genty, gebaseerd op diens levensverhaal. ‘Toen we hem meenamen de stad uit ontdekten we meer dingen over hem: hij heeft een bijzondere relatie met god en met de natuur. Jean voelt zich vooral een stadsmens, maar hij houdt van de natuur.’ In de film leeft Genty – die zijn eigen naam draagt – in een hutje in de jungle. Aanvankelijk is hij tevre-

spectrum

Foto Ruud Jonkers

den, maar ontmoetingen met mensen frustreren en deprimeren hem. ‘De film is heel erg Jean, maar toch is het geen documentaire,’ vindt Guzmán. ‘Als wij geen film over hem hadden gemaakt, was hij nooit de stad uitgegaan. Hij had trouwens een bestaan op kunnen bouwen op het platteland. In het jaar dat wij daar zaten ter voorbereiding op de film, heeft hij zich als onderwijzer onmisbaar gemaakt. Maar hij wilde per se terug naar de stad.’ Heeft de film therapeutisch gewerkt voor Genty? Guzmán: ‘Hij heeft nog wel last van depressies, daar is niets aan te doen.’ Cardénas: ‘Maar er zijn nu meer mensen die zich om hem bekommeren. Hij is niet meer eenzaam.’

De film is verschillende malen vertoond in de Dominicaanse Republiek. ‘Er komen jaarlijks vijf tot tien Dominicaanse films uit, allemaal komedies. Het publiek is altijd heel betrokken en er wordt veel gelachen en geschreeuwd in de filmzalen. Bij de vertoning van Jean Gentil begon dat ook zo, maar op een gegeven moment zat iedereen in het verhaal en was het doodstil. Daarmee hebben wij ons doel bereikt.’ (NS) Jean Gentil – Laura Aurelia Guzmán en Israel Cárdenas

Waar Kitano takeshi gaat, hoef je je nooit te vervelen. De filmmaker splitst zich op in twee personen: er is de serieuze filmmaker en er is de ‘beat’-Takeshi, de clownesque loltrapper die al sinds de jaren ’70 op de Japanse televisie te zien is. Het zijn twee tegenpolen die de maker zelf uitvergrootte in Takeshis’ (2006). Zijn nieuwste film, Outrage, is een terugkeer naar de snoeiharde, bloeddoorlopen yakuza-films waar hij internationaal beroemd mee werd. Voor het eerst sinds 2001 keren we terug naar het harteloze maffiamilieu dat Kitano van binnenuit kent. Gedetailleerder dan ooit duikt hij in de intrigerende werkzaamheden van maffiamannetjes die op straat het werk doen, terwijl de bazen hun handen schoon houden. Ma 31 21:45 SGZ, wo 2 22:45 CI4, vr 4 10:30 PA1

signals Documentairemaker mark hartley was al jong fan van goedkope, exploitatieve b-films en werd veelvraat van alles wat er over die obscure werken vol fantasierijke onzin werd geschreven. ‘Uiteindelijk kwam ik erachter dat veel van wat er over dit soort films geschreven wordt interessanter is dan die films zelf!’ Dat is ook de drijfveer achter de twee documentaires die hij over dit soort films maakte: in 2009 vertoonde het festival Not Quite Hollywood - over de Australische underground-film – en deze keer is Machete Maidens Unleashed! te zien - over de trashy b-films die in de jaren ’70 vrijwel zonder budget in de Filippijnen werden gemaakt. ‘De documentaires laten de beste stukjes uit die films zien en geven er context bij. Hopelijk zijn ze, net als de boeken die ik als tiener verslond, soms interessanter om te zien dan de films zelf!’ (JB)

Ma 31 14:45 CI 6

Ma 31 11:45 CI1, di 1 10:00 LV3, do 3 12:00 CI5

ikreis @MirjamBlue Net een film gezien met wel 4 #naardewc-scenes #nuletikerop #IFFR

siuli

hurried early this morning to catch a film at #IFFR only to fall asleep after 10 minutes into the film.. Very effective

filmfestivalrotterdam.com

pgverdonschot

Attenberg. Mwa. Niet onaardig. 3van5. Maar de short film vooraf was gewéldig! #IFFR

Passetti Hoe kon ik deze krankzinnige film nou over het hoofd zien? Kijk die foto’s dan! http://bit.ly/ihnDql #IFFR

Jaar geledeN

Ellen ten Damme en regisseur Jos Stelling (No trains no planes)

foto Felix Kalkman

iffr8

12 staat geNoteerd Onder de uitgebreide filmbeschrijvingen kunt u ook een digitale kattebel van een festivalprogrammeur aantreffen. In de Daily Tiger elke dag een selectie. Inge de Leeuw over: gravIty was everywhere Back then

Brent Green kiest voor zijn eerste lange film zeker niet de makkelijkste weg. Als autodidact animatiefilmmaker was de keuze voor stopmotion animatietechnieken natuurlijk snel gemaakt. Wat de film

echter zo bijzonder maakt is het feit dat de set uit de film door Green zelf in zijn achtertuin op ware grootte is nagebouwd. Bij de museale filmvertoningen in Amerika werd deze set dan ook tentoongesteld. Ik kan me voorstellen dat dat een geweldige toevoeging is aan de filmbeleving. Dit betekent overigens niet dat de film niet op zichzelf staat, integendeel. Het is lang geleden dat ik zo ontroerd en gecharmeerd was van een film. Dit is een liefdevolle ode aan de romantiek, aan de wetenschap en aan film! LudmILLa cvIkova over: off the Beaten track

Als u denkt dat u al eerder een film hebt gezien over het leven van schaapherders en hun schapen vergist u zich en moet u Off the Beaten Track zeker gaan zien. Deze prachtige, warme, diep-menselijke juweel van een film maakt al uw zintuigen wakker en zet u aan het denken over de veranderingen die zich in onze moderne geglobaliseerde wereld voltrekken.

Ik kan niet precies zeggen waar het magische van deze film nu precies in zit, maar één ding staat vast: hij ontroert, hij raakt je en doet je meeleven met de personages. De kracht van de gemeenschap van herders en hun gezinnen is in onze stedelijke wereld een zeldzaamheid geworden: liefde en respect voor elkaar, eerbied voor hun werk en traditie, zelfs voor de dieren. Het leven op het platteland is tegenwoordig echter niet gemakkelijk en levert te weinig inkomsten op. De vrouwen van de herders zien zich gedwongen naar Duitsland te gaan om iets bij te verdienen. De slotscènes waarin de jonge herder de smaak van het Westen proeft als hij Pringles eet is een van de vele ontroerende beelden. De globalisering is niet tegen te houden. Zouden er over vijftig jaar nog wel herders zijn?

vUl iN eN WiN

de Uitloop

foto’s Henriëtte Poelman

Uitloop Rotterdam Tiger Awards Competition for Short Films 2, vr 28 12:00 LV2

Adri Koopman, 71, dyslexiespecialist

Kaweh Modiri, 28, regisseur

Joke Ballintijn, 41, distributeur

‘Moeilijk om direct een oordeel te geven over zulke verschillende korte films. End Transmission was mooi, maar After Empire begreep ik in het begin niet. Uiteindelijk vond ik het toch een mooie film, vooral door de diversiteit aan kleuren. De vierde short gaat nu beginnen, maar we hebben een druk programma en willen eerst wat eten. Ik bezoek het IFFR al heel lang, dit is al wel mijn 22e of 23e keer en ik zie altijd de shorts. Ik hou van dat verrassende element, je wordt even op een ander been gezet. Ik denk bij sommige films: waarom zit ik hier? Maar er zijn er ook veel waarbij ik denk: wauw!’

‘De shorts waren vager en abstracter dan ik had verwacht en ik hou eigenlijk meer van verhalende film. Deze selectie trok mij dus niet zo, maar ik houd wel erg van shorts. En buiten de shorts die deel uitmaken van de Tiger Awards Competition draaien er nog veel meer, dus ik heb nog heel wat te goed. Morgen is de wereldpremière van mijn eigen korte film (Mijn Inbreker en ik), daar kijk ik natuurlijk erg naar uit. Ook ben ik benieuwd naar Outrage en Biutiful. Ik kom al van jongs af aan op het IFFR. Vroeger gingen we zelfs met de hele familie, speciaal om Iraanse films te zien.’

‘Een goed samengesteld programma, maar After Empire van Herman Asselberghs sprong er wat mij betreft uit. Een indrukwekkende essayfilm, niet echt kort met zijn vijftig minuten. Vooral het idee erachter, de betekenis van geschiedenis en hoe de media met historische momenten omgaan, heeft de maker op een heel fraaie manier verbeeld – niet altijd begrijpelijk maar het komt wel binnen. De laatste korte film gaf een mooi beeld van ouderdom, maar meer was het ook niet. Ik kon er niet zo veel mee, hoewel ik wel een beetje moest denken aan mijn eigen moeder. Een goeie IFFR-tip? Tyrannosaur van Paddy Considine, dat was tranen met tuiten!’

filmfestivalrotterdam.com

Het IFFR is jarig en pakt daarom feestelijk uit! Elke dag op deze plek geven wij cadeaus weg waar iedere festivalganger zijn vingers bij af zal likken. Vandaag is dat een door Antoine Peters ontworpen Eastpak-schoudertas.

Wat moet u doen om mee te dingen? Stuur een originele verjaardagswens voor het festival naar dailytiger@filmfestivalrotterdam.com. Vergeet niet om in de mail uw adres en mobiele telefoonnummer te vermelden en zet ‘Antoine Peters-tas’ in de onderwerpregel.

beWegingen in het aziatische filmlandschap In het programmaonderdeel Signals: Water Tiger Inn, worden de nieuwste Chinese martial-artsfilms en antieke voorgangers van dit populaire filmgenre vertoond. Tony Rayns (1948), inleider en kenner van de Oost-Aziatische cinema, voorziet het publiek bij veel titels uit dit programma van achtergrondinformatie. De Brit hielp in het verleden, op uitnodiging van Hubert Bals en diens opvolgers, al regelmatig met de programmering voor Rotterdam. ‘Bals was een pionier op het gebied van de onafhankelijke Aziatische cinema. Hij was de eerste in Europa die het aandurfde een kleine auteursfilm – een film uit Thailand was dat – uit Azië aan te kopen.’ Tony Rayns (1948), die als filmcriticus, curator en scenarist werkzaam is, vertelt enthousiast waarom hij juist de filmcultuur uit Aziatische landen zo interessant vindt: ‘Veel Aziatische landen lijken in economisch, politiek en sociaal opzicht nauwelijks meer op de landen die ze twintig jaar geleden waren. Cultuur reageert op veranderingen en dat levert een stroom aan interessante producties op. Het is geweldig om te zien hoe in Aziatische films bijvoorbeeld een taboe als homoseksualiteit langzaam maar zeker wordt aangekaart. Heel mooi om zo’n doorbraak te mogen meebeleven door de ogen van filmmakers.’ Rayns kijkt met een scherp oog naar de bewegingen in het Aziatische filmlandschap. Hij signaleert onder meer dat in Japan ‘hardcore-indie kids’ het heft in eigen hand nemen. Ze hebben geen geld, weinig opleiding, maar een enorme passie voor Kaidan-producties: films die gebaseerd zijn op spookverhalen uit het oude Japan, waarin een geest

Tony Rayns

wraak neemt op een boosdoener. ‘Ze nemen een voorbeeld als Sam Raimi, die z’n eerste horrors zeer low budget, maar met aandacht voor special effects realiseerde. Zo werken deze jongeren ook.’ Op het festival zijn een aantal Kaidan-producties te zien. Wereldwijd is het moeilijk financiering te vinden voor niet-commerciële auteursfilms, zo ook in Azië. Onafhankelijke producties worden er niet zelden zelfs tegengewerkt. ‘In China wil de staat alles controleren, ook de filmindustrie. Regisseurs die op eigen houtje indiefilms gaan maken, zijn feitelijk illegaal bezig.’ Toch zijn er onafhankelijke films gemaakt, die in de programmering van het festival zijn beland. In Thailand deed zich enige jaren geleden een kleine wending voor op het gebied van cultuurfinanciering. Het land subsidieerde alleen klassieke

foto Nadine Maas

cultuur, en dat ook nog mondjesmaat, ter conservering van de eigen cultuurgeschiedenis. ‘Moderne kunst werd nooit gesteund. Sinds enkele jaren en voor het eerst in de geschiedenis gebeurt dat wél. Dat komt grotendeels door Apichatpong Weerasethakul, die op internationale festivals succes oogstte en in Cannes zelfs de grote prijs won met Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives (2010). De Thaise overheid kan niet meer om eigentijdse kunst heen en heeft een kleine subsidie voor moderne (film)kunst in het leven geroepen. Onder meer het prachtige Eternity, een van de Tigers, heeft daarvan kunnen profiteren.’ Kaidan - Horror Classics (SP) - Ochiai Masayuki, Tsukamoto Shinya, Lee Sang-Il, Kore-eda Hirokazu Wo 2 18:00 PA5, do 3 22:00 LUX

Ondertussen Op YOutube ‘Ik weet in mijn hart dat ik Jezus Christus ben,’ aldus een onverzorgde Engelsman die blootsvoets en langharig door het leven gaat om zijn woorden kracht bij te zetten. Voor hun documentaire I Am Jesus volgden regisseurs Valerie Gudenus en Heloisa Sartorato drie verwarde figuren, die alle drie claimen de Messias te zijn. Wie de ironische documentaire ziet, vraagt zich af: kan dit wel echt

zijn? Het antwoord geeft Louis Theroux in een van zijn documentaires op YouTube (http://bit. ly/gKJXMT). De BBC-verslaggever doet in dit filmpje onderzoek naar het zogeheten Jeruzalemsyndroom, een psychische aandoening die mensen laat denken dat ze een Bijbelse figuur zijn. Zo maken we kennis met John, een voormalig installeur van airconditioners. Na een vakantie in de

Wuxia: Kehzan

heilige stad is hij blijven plakken. Inmiddels wacht hij al drie jaar op de terugkeer van Christus – uitgerust met een harp, helm en ruimvallend gewaad. ‘De stad maakt mensen gek,’ verklaart de plaatselijke psychiater. (KvdM) I Am Jesus – Valerie Gudenus en Heloisa Sartorato Ma 31 18:45 PA5, di 1 09:30 LV1, do 3 14:15 CI1

Het oude China was een agriculturele samenleving en de meeste mensen verlieten zelden of nooit de veiligheid van hun eigen dorp. Zelfs voor handelaren en overheidsdienaren was reizen een hachelijke onderneming, aangezien de herbergen, de ‘kehzan’, vaak vol zaten met dieven en moordenaars, die reizigers drogeerden om ze daarna te beroven. De kehzan vormt dan ook in talloze wuxia-films het decor voor gruwelijke taferelen. Regisseur King Hu werd een expert in het uitbuiten van deze settings. Zijn klassieke herberg-thrillers, zoals The Dragon Gate Inn, draaien dan ook volledig om de lotgevallen, wraakoefeningen en ontmaskeringspogingen van de herbergier en een aantal gasten waarin allerlei klassieke wuxia-figuren te herkennen zijn. De enige locatie die wellicht nog dramatischer is dan de oud-Chinese herberg, is het oud-Chinese bordeel, zoals dat voorkomt in bijvoorbeeld Golden Swallow van Chang Cheh, waarin de held Silver Roc zijn oude geliefde onverwacht weer ontmoet. Voor iedereen die meester in de wuxia wil worden, is nu het boek Water Tiger – The Secret Book to Wuxia (€ 20,-) van Po Fung te koop bij de merchandisebalie. Voor wuxiaperformances kunt u dagelijks terecht in de Water Tiger Inn: dagelijks 14:00 – 22:00 (ma 31 gesloten), de Doelen, eerste verdieping, toegang gratis.

Oeuvre-overzicht F.J. Ossang

reizen door een getroebleerde slaap

Docteur Chance

Le trésor des îles chiennes

Het is bijna een kwart eeuw geleden dat hij voor het eerst in Rotterdam was, vertelt de innemende Franse midlife punker F.J. Ossang (in 1956 geboren als Jacques Plougeaut): ‘In 1984 is Zona inquinata hier vertoond en in 1985 L’ affaire des divisions Morituri. Dat was nog in de tijd van Hubert Bals, een geweldige man. Het is fijn om nu, in het midden van mijn leven, mijn comeback te maken.’ In de tussenliggende decennia bouwde Ossang – snel en vaak met zeer beperkte middelen - aan een klein maar volstrekt eigenzinnig oeuvre, dat in zijn geheel te zien is op het IFFR. Behalve filmmaker is Ossang ook schrijver, dichter en muzikant in de notoire Franse new wave-punkformaties MKB Fraction Provisoire en Baader Meinhof Wagen. Literatuur en muziek zijn als kunstvormen duidelijk zichtbaar in zijn filmwerk: tekst in de vorm van elliptische, poëtische tussentitels die Ossang in al zijn films gebruikt, muziek in de vorm van soundtracks die veelal door zijn eigen bands worden gemaakt en uitgevoerd. Maar het oeuvre van F.J. Ossang is eerst en vooral een hommage aan de cinema. De energie van de punk vermengd met stijlkenmerken van de vroege cinema en verwijzingen naar westerns, sciencefiction en Amerikaanse b-films uit de jaren ’40 en ‘50. Vier speelfilms en vijf shorts zijn het in totaal – een mooi aantal om op deze pagina één voor één met de auteur door te nemen. La dernière énigme (1982)

‘Een korte film die ik in één dag opnam. Toen ik begon met de filmschool moesten we een film trac maken, een ‘plankenkoortsfilm’, om van de cameravrees af te raken, maar ik maakte er een film tract van – een pamflet! Ik was erg onder de indruk van het boek Over het terrorisme en de staat van Gianfranco Sanguinetti’s en de film speelt met de thema’s daarvan.’ In Ossangs eerste film valt meteen het intense

La dernière enigme

Wo 2 11:15 LV1 Zona inquinata & Tryptique du paysage (Silencio, Vladivostok, Ciel éteint!)

gebruik van zwart-witbeelden op, die met uitzondering van de speelfilm Docteur Chance Ossangs hele ouevre overheersen. ‘De essentie van cinema is het zwart,’ stelt Ossang. ‘Film is 24 stilstaande beelden per seconden, de beweging is een illusie. Daarachter is altijd de realiteit van het zwart.’ Zona inquinata (1983)

Een complex verhaal over cowboys. ‘De film heeft genoeg elementen voor een lange speelfilm, maar dan gecondenseerd in 21 minuten,’ grijnst Ossang. De plot mag verwijzen naar de western, in de stijl is de esthetiek van de vroege cinema een grote inspiratie. Ossang noemt Russische formalisten als Sergei Eisenstein en Vsevolod Pudovkin als voorbeelden. ‘Hun films hebben een wildheid die me zeer aanstaat. De stomme film gebruikt volstrekt eigen retorische elementen. Neem bijvoorbeeld tussentitels. Die hebben zo’n indrukwekkende werking, dus waarom zou je ze niet ook in een geluidsfilm gebruiken?’ Ossang benadrukt echter dat zijn gebruik van middelen uit de stomme film niet voortkomt uit nostalgie. ‘In de literatuur kun je ook de stijlfiguren uit verschillende tijden gebruiken en niet iedereen in de jaren ’50 of ’60 schreef in dezelfde stijl. Ik probeer in de cinema hetzelfde te doen en verschillende idiomen door elkaar te gebruiken.’ L’affaire des divisions morituri (1984)

Ossangs eerste speelfilm is stilistisch en inhoudelijk duidelijk verwant aan de twee shorts die hij ervoor maakte: dezelfde anti-bourgeois punkpolitiek kleurt het verhaal rond moderne gladiatorengevechten. ‘Je zou de stijl van al deze films “primitivistisch futurisme” kunnen noemen.’ Daarmee verschillen ze duidelijk van zijn drie latere speelfilms: ‘Dat zijn reizen door een getroebleerde slaap.’

Di 1 19:45 LV1, do 3 10:00 LV1 L’ affaire des divisions Morituri

Le trésor des îLes chiennes (1990)

Wo 2 11:15 LV1

Die nachtmerrie-achtige realiteit wordt in het postapocalyptische Le trésor des îles chiennes weergegeven in glorieuze cinemascope-beelden, opgenomen in de Portugese Azoren. De expliciet politieke lading van Ossangs eerste films verdwijnt hier wat meer naar de achtergrond, al heeft het beeld van de wereld na het atoomtijdperk dat gepresenteerd wordt nog altijd scherpe randjes. ‘Het is

Le trésor des îles chiennes

Ma 31 15:00 CI4, wo 2 22:15 PA6, za 5 19:30 CI4 Docteur Chance

Wo 2 19:15 LV6, do 3 20:15 CI4, vr 4 16:15 PA6 Dharma Guns

Ma 31 9:30 PA7, di 1 16:45 LV5

CarolineVerheij Van de vele redenen waarom rotterdam zo’n fijne stad is om te wonen is het #IFFR toch wel een heel belanrijke.

een avonturenfilm: een avonture intérieure. Of je zou het minimal science fiction kunnen noemen.’ Zijn spel met de vormen van de stomme film zet Ossang in Le trésor op een ander niveau voort. ‘De stomme film gebruikt een andere verteleconomie; het draait veel meer om verbergen dan de hedendaagse film, waarin alles getoond wordt. Die vertelstijl probeerde ik in Le trésor ook toe te passen.’ docteur chance (1997)

‘Ik hou ervan om met genres te spelen,’ zo verklaart Ossang zijn eenmalige uitstapje naar de kleurenfilm in Docteur Chance. ‘Ik was gefascineerd door Amerikaanse b-films uit de jaren ’40 en ’50, die voor een zeer laag budget werden gemaakt en toch een grote inventiviteit tonen. Ik maakte Docteur Chance in Chili – het was de eerste Franco-Chileense co-productie na de dictatuur van Pinochet – waardoor ik gedwongen was om in kleur te draaien: er is in Chili geen lab voor zwart-witfilm. De omstandigheden in de Chileense woestijn waren bovendien perfect voor een kleurenfilm. Zoals John Ford zei: “De echte meester van de film is de door God gegeven zon!”’ Ondanks die positieve ervaring keerde Ossang na deze film niet terug naar de kleurenfilm, enkele korte scènes daargelaten. ‘Kleur en zwart-wit zijn compleet verschillende filmtalen; als je in zwart-wit filmt kadreer je anders dan in kleur. Daar komt bij dat zwart-wit veel voordelen biedt als je weinig geld hebt.’ De hoofdrol in Docteur Chance zou eigenlijk gespeeld worden door Vince Taylor, een mythische rocker, Amerikaan van origine, maar met een goedlopende carrière in Frankrijk in de vroege jaren ‘60. ‘Hij was een soort anti-Johnny Halliday: zwart leren pak en een aggressieve rockersuitstraling. Hij had toegezegd om de hoofdrol te spelen, maar overleed plotseling in 1991. Toen ik naar een vervanger op zoek was, moest ik aan Joe Strummer denken. Zijn band, The Clash, had net het nummer Brand New Cadillac van Vince Taylor gecovered op het album London Calling.’ tryptique du paysage (2007/2008)

‘Na Docteur Chance had ik veel moeite om geld te vinden voor een nieuwe speelfilm. Pas toen ik de eerste drie in 2003 op het Argentijnse BAFICIfestival vertoonde gebeurde er iets. Die films, een

Panxiaoqing Ok, eerste film geen succes.. Maar niet getreurd, nog 3 te gaan vandaag! #risicovanhetvak #IFFR

filmfestivalrotterdam.com

quarkness Zebraman 2 is nu al de beste japanse film die ik vandaag gezien heb. Gewoon 5 ballen gescheurd omdat het kan. #iffr

mengelmoes van rock & roll en literatuur, sloegen daar erg aan bij een jong publiek. Dat leidde er uiteindelijk toe dat ik in 2007 Silencio kon maken. Die film is een week gedraaid en won uiteindelijk de Jean Vigo-prijs. Dat heeft me erg geholpen om de financiering voor Dharma Gun rond te krijgen.’ Maar eerst kwamen er de twee aan Silencio gerelateerde korte films: Vladivostok en Ciel éteint! ‘In 2008 werd ik benaderd door het filmfestival van Vladivostok om er een kort filmpje op super8 te maken. Dat werd uiteindelijk een zeer gecondenseerd proces: we hadden maar drie dagen omdat er een cycloon in aantocht was. En ik had uiteindelijk zo’n spijt dat dat filmpje in die haast gemaakt moest worden dat ik anderhalve maand later teruggegaan ben om er Ciel éteint! te maken.’ De drie korte films vormen samen een losse trilogie. ‘Ze waren in zekere zin een nieuw begin voor me; terug naar af, een terugkeer naar het primitieve.’ dharma guns (2010)

Ossangs nieuwste film zet dat nieuwe begin voort. Dharma Guns opent met een opmerkelijke waterski-scène, eerst heel even in kleur voordat we overschakelen naar zijn vertrouwde monochromatische wereld. ‘Toen ik jong was, heb ik veel gewaterskied. Ik vind het een fantastische sport; vooral het lawaai ervan. En die scène is ook een beetje geïnspireerd door het boek De beheksten van Witold Gombrowizc. Het is een gothische horrorroman die opent met een tenniswedstrijd. De sfeer is dreigend; je voelt dat er duistere krachten aan het werk zijn. Zoiets wilde ik ook bereiken met de waterski-scène.’ Ter afsluiting keren we terug naar het begin van ons gesprek. Zal Ossang over een kwart eeuw weer met een film naar Rotterdam komen? ‘Oh, zo ver kijk ik nog niet vooruit,’ lacht hij. ‘Ik heb twee of drie ideëen voor nieuwe films liggen, maar als je een plan hebt dat drie miljoen kost moet je simpelweg het geld bij elkaar krijgen, anders kun je het niet uitvoeren. Ik hoop dat ik kan doorgaan met filmen en niet weer tien jaar kwijt ben voor ik de financiering rond heb. Hoewel dat wachten ook voordelen bleek te hebben: het gaf me de gelegenheid boeken te publiceren en muziek te maken.’ Joost Broeren ErrieBl

Na 14 films gezien te hebben een tussenstand: Pa Negre en Autumn tot nu toe de beste. En dan moeten Incendies en Poetry nog komen #IFFR

smaaKmaKers

Het Metropole Orkest musiceert bij The Extraordinary Adventures of Mr. West in the Land of the Bolsheviks

Kids Only bij de screening van Petter Napstads Fuglene vet

Acteur Jeroen Willems en regisseur Katalin Gรถdrรถs op het IFFR voor Songs of Love and Hate

Speeddaten tijdens Rotterdam Lab in De Unie

Kids Only: filmworkshop pixilation

filmfestivalrotterdam.com

Vlie tlaan

straat

Am m a n p le in

s ing e

Frits Ruysstr.

Warande

Frits Ruysstr.

straat

Frans

Gou d s e

Boezemwe g Boezemwe g

Jo nker

n eplei

u urg nb p e n b pe

. lftsestr

Vredenoordkade

u urg .de R enb Adm

mp Pog

tr. chies

Goudse Rijweg

R .de g Adm erwe yt

Goudse Rijweg

rw uyte

Vredenoordkade

Hee

AAL

r eg Hoekee lw

e lw B ok

elweg Vond

e r ov

en tr. P rov rs s n ie

s tr.

tr. ilin Te ers s

de ka hie Sc

el rsing Spoo singel r Spoo

singel

ver in h il Teof-

s tr.

g we

ns-

r ge

de ka hie Sc

el rsing Spoo singel r Spoo

te n

tio

ver

festival iNfo Sta

Sta

Vij

Gerdesiaweg

Hi t H l ralae - illevli vli et et

t ers rug

lK CONTACT & INFO au

Hillelaan Hillelaan

a str an iala rtor iolie V Pre

s tr

Brede islaan MyIFFR is een handige tool die u in de rechterTolhu

RIJNHAVEN

ies

le dijk MAASHAVEN e Hil B red Veer- la an Nz. e la a n B rie ls haven ijk Maas d le Hil

n dr S in t-A

MyIFFR

ui d

RIJNHAVEN

hav

s Maa

estr

Slaa k

haven

Maas

Nz.

hav n j i R Maas str. haven

Maastunnel

umle dijk e Hil alaa B red n

Alle IFFR-locaties zijn goed met het openbaar vervoer bereikbaar. De locaties liggen voor het merendeel op loopafstand van elkaar, met het nieuwe LantarenVenster als uitzondering. Dat filmtheater verhuisde onlangs naar de Kop van Zuid, at aan de rsWilhelminapier. Snel en goed bereikbaar tra e g u r met metro en tram en op een (OV)-fiets ook in een K ul Pa minuutje of tien. Vanaf Rotterdam CS is het metrolijn D of tramlijn 20, 23 en 25; uitstappen bij halte Wilhelminaplein. De speciale NS Fietsenstalling op tselaan Pu het Schouwburgplein is gratis voor onze bezoekers. Pu tse bo cht

estr

sth

Veeruc-hli laa n Re H o de t t a dijk k O le il ni a H lm Brede he isil laan TolhWu d

aashaven HillelMaa O.z. n Hillelaan

Laa

WILHELMINA PLEIN

O.z.

ad kak

Maashaven

Jongkindstraat

Bo om pje s

oo fd Leu

Ro ch us sen Wyte m aw str eg aat Jongkindstraat

veh

Rijn

eri

an oll

ven

Mij nsh ere nla an Dord tsela an

Ro ch us sen Wyte m aw str eg aat

Bo om pje s

ui d

an iala tor Pre

Maastunnel

elm

ilh

rk pa se Ro

tr.

uusHsbo brruu ade kg ina g

li uch

ala

aat

str

n tge

pa se at Ro ra t ms t oo aa str je b se Ro

d llan

an Or

e nw

at tra ms t oo aa str se Ro

Era

Laa

PLEIN

De Hef

jes

elt

Sti

n oe

je b

raa

nst

tge

an Or

sth

str

s ltje

Sti

kk dri

De Hef

e ad

aka

k eri

gin nin ug Ko nebr

str.

’s-Gravend ijkw al

rtu

w uignBnirng ug Ko nebr

uussb brruu gg

Maas str. haven

s tr.

Lepelaarsingel

Mijns-

Pu tse bo cht

h er en la an

Mijns-

Dor ps w e

g Dor ps w e

Goe ree se

oe n

Bo erg

oe n

M Dorpsweg aa ne stu lpl nein

Bo erg oe nse vlie t

Verb oom stra at

Bo erg

Goo iland singe l S her allandw en la eg

M ne aastu lpl nein

a ven

Wa a lh

Boergoensevlie t

ille eH

Bo erg oe nse vlie t

a th L igstra

weg

Valkeniersweide

lin de San

Verb oom stra at

Va a n

lin de San

straa

J an

aat str

a rkweg

Ahoy’’

Gruttos

e rp

a s tr a rt

sed

id Zu

rlie Vio

w eg

ROUTES

Plein

inge

atw tra ses rdt Do

weg

isses

Carn

s tr

rommaal e Zan d

Carnisses

ies

erstra

Fuut str. Wiele waalstr.

ZUIDPLEIN

n dr S in t-A

Bekk

eg riw sso nte Dordtselaan Mo

Frans

es bo c

av ash

Mij nsh Strevelsweg eren laa n Dord tsela an

O.z .

Ook gedurende het festival kunt u tickets kopen Zie filmfestivalrotterdam.com. Antwoord l Do kla Dok g an we anbovenhoek t van de festival-homepage vindt. Wo via filmfestivalrotterdam.com, tot maximaal niet gevonden? la e ls ille Probeer dan de informatieh c lph H Brie o t Kaappark e sb ae ch ng ietd een uur Rvoor aanvang van Daarmee balie in de rts de voorstelling! ert maakt u in een handomdraai een bo La Doelen, stuur een mailtje naar ijk ha tse olp Pu n W . aa r Betalen kan met iDEAL en creditcard. Ook dit persoonlijk profiel aan. Dat kunt u gebruiel Putspublieksservice@filmfestivalrotterdam.com es t Re bo sed Frans g ch Dokhavenast Bekk jaar geldt een maximum ken om bijvoorbeeld films aan MAASHAVEN uw verlangt weof bel met het speciale servicenummer erstra aan de online-transpark e raa l l i at Hi H lle ille actiekosten. Die bedragen €0,70 per ticket, lijstje Pletoe naar t Lan ge H inw e te voegen, uw wensenlijstje vli g aan rie ls e l B vli et 010 8909000 met een maximum van €4,90 per bestelling. vrienden te sturen of om een reactie achter te et Strevelsweg (dagelijks 09:00-21:00 uur). Na elke voltooide transactie ontvangt u binnen laten. Voor iedereen die van plan is om online Zuid - ple in n la a een uur een bevestigingsmail. Mocht u die niet tickets te kopen is een ‘MyIFFR’-account zelfs Do k t a o a Mark Gruttostraa tr kla D g v . B lo t erstr Utenhage- s an mme W t . u op herhalingsbezoek aaen we ontvangen, dan uw mapje ‘ongewenste verplicht. Komt s tcheck elaan eoylnw ille ht str g c r H Briels e ph eg o t t e sw sbo ae Ar R iet mail’. Bij problemen kunt u mailen of bellen (zie ch weet u uw wachtwoord niet meer? Ook dat is ier ng Mo rts w en dijk ert bo en La ha - eg ds a lk tse p V l u de tekst bij Contact & Info). P Wogevia de site weer op te vragen. l tr. Willem Burger Hal at aan

Dordtselaan

O.z .

g br u ms ille W

ug br

g we ug Br

a ven

e rf f lenw wer tmo olen Oos

g bru ms ille W

ug br

Wa a lh

tm Oos

chts

il le .W

ndre

dri

n He

Pri

Dokhavenpark

Kate

Kaappark

ONLINE TICKETVERKOOP

rl Ve

chts

il le .W

ven

ndre

t traa Kips

rl Ve

ven sha Gla

arkk

o o rn

ade

n ave lash n G hoor Post str.

kha

Par

Kate

n He ns WILHELMINA Pri

en rhav Vee ve n rh a Ve e

an terla Wes

ven kha

n have Park

t traa Kips

s tr.

Schiedamsedijk

Par

ade

ille

s aa

Willems plein

aat rstr

ste

d ka

Era

rk ste

thtr. aven Leu Posveh s

Leuvehaven

er est

eg iersw Marin

en wa g

s tr.

Schiedamse Vest

es Westplein tela n d W Va s en rhav Vee ve n rh a Ve e

an terla Wes

n have Park

laan Parakde an k kla k r a P Par

ot slo t er Bo

s te We

en wa g

aat rstr

have

Wijn

Willems plein

LEUVEHAVEN

e kad

eg iersw Marin

er eve

s te We

tela n d Va s

W We Westplein

Park

eg tsw ach

ijk

Park

LEUVEHAVEN

ed stze

Euromast

Schiedamse Vest

htsw

ac ndr

ndr dijk

weg

eg bsw t. Jo SDroogleever

aan

Ee l inge ters Wes

str. ith de W

laan Park an la Park

Euromast

BEURS

plein

stze

ith de W

Ee l inge ters Wes

Museumpark

ergel in Cooevlse

Lijnb

a Lijnb

r. nst

e Witt

aan Lijnb

ing tr. Cools ans orm Do

Ka rel

an ijnabta stLra

a orm Mauritsweg el Do Ka r

n nbriaats LMijau

We s te rs i ng e l

t straa

e Witt

k stblaa

EENDRACHTSPLEIN

ot slo ter Bo

a gs Ha

aan Lijnb

plein Kruis isplein

Mauritsweg

Maurits

m es se uW

m Droogleever weagn Fortuynplein

CENTRALE KASSA

TIGER FRIENDS

PLEIN

k p a rtkblaa

Museumpark

ngh mer Zim

DIJKZIGT

Fortuynplein

De Centrale Kassa bevindt zich in de Doelen eg te Rotterdam. Bij de kassa kunt u ook naast bsw t. Jo S tickets ook kaarten kopen voor diverse speciale evenementen. • Openingstijden Centrale Kassa: van 09:00 uur tot een kwartier na aanvang van de laatste voorstelling. • Ook aan de kassa’s van de deelnemende filmtheaters kunt u filmtickets voor het desbetreffende theater kopen. De kassa’s bij LantarenVenster, Pathé en Cinerama hebben dezelfde openingstijden als de Centrale Kassa. • Een ticket is online gekocht €0,50 goedkoper dan aan de kassa. U betaalt online dus €9,50 of €7 (kortingstarief) voor een ticket. • U koopt een Tijgerpas, Tiger Friends-pas of XL-pas bij de Centrale Kassa, daarna kunt u hem ophalen bij een speciaal daarvoor bestemde balie in de Doelen.

straat

e Jo

m a rk weasgne u m p u

laan

wal ndijk rave ’s-G

G.J. d

mer Zim

DIJKZIGT

s er

Gouverne

straat

Ma th e nes

We s te rs i ng e l

Gouverne

laan

e Bin

nenw

e Bin

Oud

e nenw

ieuw

wal ndijk rave ’s-G weg ngh

Tiger Friends (zie voor meer info over de voordelen van deze vriendenclub de festivalsite) en Tijgerpas-houders krijgen €2,50 korting op elk ticket. De Tijgerpas kost €15 en maakt elk ticket €2,50 goedkoper. Houders van een CJP-Binnenweg pas, OV-studentenkaart, Rotterdam-pas of Studenten Uitpas en 65-plussers betalen voor de Tijgerpas slechts €10. De Tijgerpas is te koop bij de Centrale Kassa. Ook een CJP-pas geeft €2,50 korting op alle voorstellingen die voor G.J. de 17:00 uur beginnen. Rotterdampas-houders Jo genieten op ma, di & wo ditzelfde voordeel.

eg innenw

s er

a gs Ha

Keru Delftosrt Po

plein Kruis plein Kruis

we rla a n He neg ou

KORTING

Ma th e nes

Leu veh oo

CEN

singel

str.

ns-

e Delfts Poort

Warande s l m Am m a n p le in Gerdesiaweg P om Delftstr. Po Hofplein Schie Goudsesin gel . g r t G r t ou d s e CENTRAAL u Conr ad n DelftsesWeena Oostplein s ingeeen enb AL eplei sSTATION M l normaal korting P om p TRA Delft enatunnel STADHUIS Hofplein e e t OOSTPLEIN CEN G oudsesinge d W Weena en l Los ticket €10* / €9,50 €7,50* / €7 lein is k a Me t Oos t Kru n Stadhuisp CENTRAAL ena n e Conr ad ze e d e Oos aa g W b tple STATION e in ijk K. Lijn Tijgerpas €15 €10 Me l mw t tr. e n s u B e n g e s n o o l M o a ere STADHUIS H natu W e Schouwburg n e e t t OOSTPLEIN gat a n a d W a n r t Weena t v s XL-pas €11 a e k s g. mar lein is k plein n Ne Me Bur Oos t Grote Kru n StadhuispAert va k ade iet ze e d Kru is * Deze prijzen gelden voor verkoop aan de gvlg baa Wijkpark We s tijk K. Lijn rinwevlie t BLAAK am . t H g tr Oude Westen n s d u B n e g i r e s o o r O l M o va a a e ud kassa. Online is een ticket €0,50 goedkoper, H r h le t H lt e e a e a u W Schouwburg nga ve o tra an nbarnev traat n s v b n d a s n t a BEURS kt plein Olde Ness d e l la g. v Ma emar dus €9,50/€7. Bij de online ticketverkoop wordt 1 e M id e van Bur t GrBolat ak is k ad Aert vlie Churchillt-Kru Wijkpark s g e n W €0,70 transactiekosten per ticket in rekening geri et BLAAK BEURS eg Ha ing vli Oude Westen enw plein rd W n O Binn have ille Ha r ha ude leva bracht, met een maximum van €4,90. Wijn at elt Oude ak v a la v e r n t m e tb a rn s s v enba eg b ou n e d s n s W a BEURS a l k l s w a ld a la O nen po M de in or 1 e M id Westb we B tu B la ak Nieu nn EENDRACHTSChurchillel str.

PRIJZEN

Strevelsweg

Zuid

- ple in

Vaanweide

baa

Strevelsweg

Goo iland singe l Salla ndw eg

s tr.

Goe ree se

Lepelaarsingel

Dorpsweg

Boergoensevlie t

filmfestivalrotterdam.com

atw tra ses rdt Do

eg riw sso nte Mo

rker traat k Utenhagestr. Vin Speciaal voor filmveelvra-v . B lom m es Voor wie geen zin en/of tijd heeft om het hele programma van A tot Z door te spitten maken we het aat tey n Sportpark str g r w e o ETEN & eDRINKEN ten, cinefielen en iederleven gemakkelijk. Met speciale dagelijkse ‘IFFR-routes’ biedt het festival een fijne voorselectie, in g t "De Vaan" s we Zuiderpark Ar ir Mo ZUIDPLEIN en k weends Wilt u meer dan alleen uw filmhonger still een die kunst en cultuur drie verschillende smaken. De Bright Future/Spectrum-route wordt bevolkt door jonge geesten en g Va Valkeniersweide t l len? In de Willem Burger Hal van de een warm hart toedraagt beproefd talent, de Signals-route is er voor iedereen die van de geëffende paden durft af te wijken, a ge in Fuut str. Wiele Carn Carnisses tra waalstr. isses rts inge a Doelen kunt u vanaf 09:00 uur terecht voor heeft het IFFR een eien op de Programmer’s Choice-route laat een IFFR-programmeur een persoonlijke selectie zien. Een h t l L ig koffie (met gebak) en dit jaar ook voor een gen vriendenclub. Tiger route-ticket geeft toegang tot twee films, kost €17,50 en is alleen online verkrijgbaar. J an Waa a rkweg romm l p ontbijtje (€8,50 pp). In de loop van de dag Friends worden extra Laat u dinsdag verrassen door de Signals-route Machete Maidens Unleashed (LV3 10:00), Lemonade r e V e Zan aan id Zu weg komen er lekkere en snelle gerechten bij. Het verwend, met kortingen dweg Joe (CI4 15:00), de Bright Future/Spectrum-route El Sicario Room 164 (PA2 9:30), The Tiger Factory restaurant is open van 09:00 tot 23:00 uur. en voorrang bij de kaart(PA6 13:15) en de Programmer’s Choice-route van IFFR programmeur Gertjan Zuilhof Year Without Ahoy’’ Op de eerste verdieping van de Doelen staat verkoop. Want voor wat hoort wat! Al met a Summer (DJZ 19:45), Presa (CI1 22:15). Vaanweide n baa dit jaar neen een bijdrage van €50 per jaar maakt u het ken zeer bijzonder eettentje: de Vi Water Tiger Inn. Noodle-soep, dim mede mogelijk om mooie, vernieuwende Sportpark The Tiger Factory "De Vaan" sum en sake worden er doorlopend geen bijzondere, internationale films naar Zuiderpark combineerd met live performances van Rotterdam te blijven halen en performanTaiwanese artiesten. Geopend van 14:00 ces en debatten te blijven organiseren. Tiger tot 22:00 uur. Op de eerste verdieping is Friends worden door het festival extra in de bovendien de speciale Jameson-bar, met watten gelegd, bijvoorbeeld met: dagelijks om 22:00 uur een cocktail-uurtje. • een speciale pas, die €2,50 korting biedt In de Rotterdamse Schouwburg opent het op elk festivalticket Film Café dagelijks om 11:00 uur zijn deu• 10 % korting op alle festivalartikelen uit ren. Het café is tot diep in de nacht dé ontonze festivalshops op locatie en het hele moetingsplek voor publiek, filmmakers jaar door uit de webshop en gasten. Tot 23:00 uur is de entree voor • aanbiedingen en uitnodigingen voor iedereen gratis, daarna uitsluitend toespeciale IFFR-evenementen buiten de gang op vertoon van een filmticket of korfestivalperiode (gratis of met korting) tingspas. De kaart van het café-restaurant Een meerjaren-vriendschap is nog aanvan LantarenVenster biedt een keur aan trekkelijker en levert nog meer voordelen gerechten, grotendeels vegetarisch: tosti’s, op. Voor meer informatie en aanmelding salades, pizza’s, pasta’s en (vooruit) hamsurft u naar filmfestivalrotterdam.com/ burgers. tigerfriends

events noT kIddIng Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst in deze filmische kinderopvang. De entree is gratis op vertoon van de XLpas of een filmticket. Er is kinderopvang (vier - twaalf jaar) op een zeer centraal gelegen locatie: naast het Hilton Hotel aan de Kruiskade. Kinderen en ouders stappen een omgeving binnen waar diverse cinemagerelateerde activiteiten plaatsvinden: van castingsessies tot animatieworkshops, van verkleedpartijen tot slapstickhappenings. Vandaag staan de volgende onderdelen op het programma:

Dear Steve

In Kitchen Secrets geeft Theatergroep Max een workshop acteren voor de camera. Probeer het eerst zo naturel mogelijk, daarna zijn alle hulpmiddelen toegestaan, inclusief een tranenstick. 16:30-17:30 uur, opgeven kan via de website. In TV Dinners schuift u aan voor €8 (met toetje) in een gezellige, uitvergrote huiskamer met ook voer voor de ogen. Dear Steve van Herman Asselberghs is een lyrisch portret van de laptop, ofwel de voetsoldaat van ‘the new spirit of capitalism’. We zien een meedogenloze ontmanteling van een gloednieuwe MacBook Pro en het letterlijk binnenstebuiten keren van het digitale ‘work station’ dat ons dagelijks leven beheerst. Niet om thuis na te doen! Van 18:30 tot 20:00 uur, reserveren kan online Voor wie zijn innerlijk kind nog niet in slaap heeft gesust: elke avond een inspirerend programma bij Parental Guidance. Om 20:00 uur start de Gabriel Lester Prelude show, van de Nederlandse hedendaagse kunstenaar Gabriel Lester (1972). Als voorproefje op zijn tentoonstelling in het Boijmans later in februari, toont hij ons zijn magische gedachtes, vergezeld door een One-Man-Band. Om 22:00 uur ziet u de debuutfilm van Rochette en Claes, samengesteld uit openbare videoblogs (vlogs). Met behulp van een poëtische montage van deze found footage verkennen ze angsten en zorgen, frustraties en verlangens van eenzame mensen voor hun webcam, te midden van een onafgebroken stroom mini-bekentenissen en intieme onthullingen.

gEsPREkssToF Film is niet alleen iets om naar te kijken, maar ook beslist iets om over te praten. De veertigste festivaleditie biedt opnieuw volop stof tot discussie. Uiteraard zijn er weer honderden Q&A-zaalgesprekken, altijd na afloop van de voorstelling.

De Big Talk gaat daarentegen aan de voorstelling vooráf. Daarbij vraagt een gerenommeerde interviewer een prominente filmmaker in het Oude Luxor Theater het hemd van het lijf. Vanavond is de eer aan de Roemeens-Nederlandse schrijfster en Volkskrant-columnist Nausicaa Marbe. Zij ontvangt Andrei Ujica, maker van The Autobiography of Nicolae Ceausescu. Extra interessant, omdat in zijn drie uur durende documentaire commentaar volledig ontbreekt! De Big Talk start om 19:30 uur en is gratis toegankelijk voor iedereen met een ticket voor de bijbehorende filmvoorstelling. Vanavond ontdekt u bij de VPRO Late Night... met Ernest dat er in het bijzondere sprookje Silent Sonata van Janez Burger een Rotterdamse vuurspuwer rondloopt. En op groots mogelijke wijze worden de Rotterdam Tiger Awards for Short Films uitgereikt. Van 22:00 tot 22:45 uur in de Kleine Zaal van de Rotterdamse Schouwburg, gratis toegang. In de foyer van LantarenVenster kunt u na de film gratis naar de Critics’ Talk: eenop-eengesprekken tussen (inter)nationale filmcritici en makers. Vanmiddag gaat NRC Handelsblad-filmredacteur Coen van Zwol in gesprek met filmmaker Christoph Hochhäusler (1972, Duitsland) naar aanleiding van de vertoning van diens film Unter Dir die Stadt. De bankencrisis is nog ver van het bed van de hoofdpersoon, Roland Cordes, bankier van het jaar. Zijn ellende komt niet uit de financiële hoek, maar uit de onderbuik. Een gedeelde sigaret met Svenja, de vrouw van een van Cordes’ werknemers, maakt hevige seksuele verlangens bij hem wakker. Het is in de affaire die volgt echter lang niet altijd helder wie precies wie de baas is. Dat Christoph Hochhäusler oorspronkelijk architectuur studeerde, is aan de film goed af te zien. Unter Dir die Stadt is zijn derde speelfilm. De film start om 14:15 in LV5, de Critics’ Talk om 16:00 uur.

IFFR PARTY/LIVE

In LantarenVenster vanavond een heel speciaal optreden: Lee Ranaldo & Leah Singer. Lee Ranaldo is oprichter, gitarist, zanger en componist van de legendarische New Yorkse band Sonic Youth. Sight Unseen maakt gebruik van projecties van Leah Singer op drie verschillende schermen, waarbij Ranaldo een klanktapijt maakt met gebruik van een gitaar die in de ruimte zweeft en twee gongs. Sight Unseen werd voor het eerst en met veel succes uitgevoerd tijdens het Nuit Blanche festival in Toronto.

In Rotterdam ziet u de Europese première. Na afloop draaien er dj’s. 21:00-01:00 uur, €5 toegang. Voetjes van de (dans)vloer, dat kan elke dag vanaf 23:00 in de Rotterdamse Schouwburg. Wisselende dj’s laten dan de Kleine Zaal swingen. Ook in de foyer staat elke dag een dj te draaien gecombineerd met visuals van Studio Rewind. Gratis toegang op vertoon van een IFFR filmticket. Vanavond kunt u los gaan op de muziek van Soulpat, David Vunk en Pop on Acid.

Het Tiger Film Mecenaat ondersteunt de onafhankelijke en vernieuwende film en filmgerelateerde projecten uit de hele wereld en de presentatie daarvan op het IFFR. Het financiële beheer ligt bij het Prins Bernhard Cultuurfonds, de keuze van projecten bij het festival. Een samenwerking die uniek is in zijn soort. Het festival doet een beroep op al haar fans om het fonds en daarmee het festival te ondersteunen. Voor 300 euro per jaar, vastgelegd voor 5 jaar ben je al mecenas. Via de belasting krijg je daarvan ongeveer 50% terug. De eerste mecenassen hebben zich reeds aangemeld. Melle Daamen, directeur Stadsschouwburg en Mecenas: ‘Ik kom al zo’n 30 jaar op het festival. En met veel plezier. Dit is een manier om wat terug te doen.’

Lee Ranaldo & Leah Singer

4 oP EEn RIj Het IFFR is veertig jaar jong. Een veertigjarig jubileum is een goede reden om extra groot uit te pakken en er een feest voor de hele stad van te maken. Het festival manifesteert zich deze keer dan ook extra large in de Rotterdamse thuishaven. De toevoeging XL staat behalve voor het Romeinse getal veertig voor ‘extra locaties’. In elke dagkrant lichten we er vier uit; het complete overzicht vindt u in het handzame XL-boekje dat gratis op de belangrijke festivallocaties verkrijgbaar is.

PARFum d’IFFR Parfum de Boem Boem goes IFFR! Tijdens het Film Festival starten er vijf dagen lang zinnenprikkelende fietsroutes vanaf het Schouwburgplein. Laat u met de gidsen meevoeren door de binnenstad van Rotterdam en ontdek de belangrijke ‘filmplekken’ die de stad rijk is. Per route kunnen twintig deelnemers meefietsen. Ma t/m vr 11:00, 13:00 en 15:00, vertrekpunt Schouwburgplein, tickets af te halen aan de Centrale Kassa

PIET ZwART InsTITuTE Niet langer is de productie van artistieke films afhankelijk van traditionele podia als bioscoop en televisie. Tussen het YouTube-filmpje en de big budget-cinema is een nieuwe ruimte ontstaan, waar steeds meer filmmakers ingedoken zijn: micro-cinema’s en allerlei alternatieve systemen op het internet. Wie zijn de bezoekers en wat betekent deze ontwikkeling voor het hedendaagse kunstbestel? In het Piet Zwart Institute worden deze kwesties tijdens een driedaagse conferentie vanuit een artistiek oogpunt aan de orde gesteld. Sprekers zijn onder anderen: Paolo Davanzo en Lisa Marr, Mervin Espina, Luke Fowler, Michel Chevalier, Tommy Pallotta, Michel Reilhac en Paul Keller. Ma t/m wo 12:00 - 18:00, Piet Zwart Institute, Mauritsstraat 36

wERkTAnk - sTATIcs + REVERsE BLInkIng Wim Janssen en Ief Spincemaille presenteren twee optische illusies om lichamelijk te ervaren. Op de meest banale wijze imiteert Janssen met Statics televisieruis - meestal bekeken als een ongewenst neveneffect - door voor een mozaïek van duizenden stukjes polarisatiefilter een draaiend filter te plaatsen. Het werken met een schijnbaar inefficiënte methode is ook de strategie achter Spincemaille’s Reversed Blinking: stel dat je hoofd gevangen zit in een grote filmcamera, in volstrekte duisternis. Alleen wanneer de sluiter opent, krijg je de wereld in een flits te zien – als een foto of een herinnering. Ma t/m vr 9:00 - 17:00, Het Oogziekenhuis Rotterdam, Schiedamse Vest 160

ABnER PREIs ThE AdVEnTuREs oF ThE gREAT ABnERIo Beeldend kunstenaar Abner Preis vertelt simpele verhalen met een positieve, kinderlijke verhaallijn. De interactieve tentoonstelling in Showroom MAMA is geconcentreerd rondom het personage The Great Abnerio en diens reizen over de wereld. De basisingrediënten zijn vriendschap, fantasie, magie en vooral de vertelkunst. The Great Abnerio is de ‘sterke man’ in zijn eigen rondreizende show, waarin hij verhaal doet van zijn avonturen als superheld. Abner Preis gaat ook aan de slag in Not Kidding. Dagelijks 13:00 - 18:00, Showroom MAMA, Witte de Withstraat 29-31

Word ook mecenas van het IFFR. Meld je aan bij de infobalie in de Doelen en vul de volmacht in.

filmfestivalrotterdam.com

/HGIS

M U N D U S

Taiwan rocks!

FILMFESTIVALROTTERDAM.COM