Het Klaas Pander virus

Het Klaas Pander virus

Op zaterdag 22 december werd de vierde editie van de Klaas Pander Memorial verreden op de ijsbaan in Haarlem. Een avond, die je als schaatsliefhebber eigenlijk niet mag missen.

Tekst: Rob Ligtenberg

Dat vonden ook Henk van der Zwaan en Cock Baas zo´n vier jaar geleden. Zij schreven in als deelnemend koppel en sindsdien hebben ze alle edities meegemaakt. Door alle verhalen van Cock en Henk liet ik me vorig jaar verleiden om ook in te schrijven, samen met Jaap Tanis. En inderdaad, deelname aan de Klaas Pander werkt verslavend, dus schreven we weer in voor de 2018-editie. Niet in de laatste plaats omdat we een derde plaats te verdedigen hadden in de C-finale van 2017.

En toen was daar ineens op de grote dag zélf het appje van Jaap dat ik op zoek moest naar een andere schaatspartner. Griep had hem geveld. En zo kwam het dat Chris Kempenaar zijn debuut maakte. Evenals trouwens onze voorzitter Peter-Paul Adriaansen en Kees de Koning. Met drie ploegen stond Nut & Vermaak dus aan de start. Volgend jaar komt er nog minimaal één koppel bij, want Chris is inmiddels ook besmet met het K.P.-virus.

Wie was Klaas Pander? Een terechte vraag, want voor een memorial moet je toch wel iets bijzonders gedaan hebben. Voor Klaas Pander (1867 - 1940) gaat dat zeker op. Hij was een tijdgenoot en sportmaat-concurrent van Pim Mulier en opleider-begeleider

van Jaap Eden. En hoewel hij vele prijzen heeft gewonnen met zwemmen, voetballen, wielrennen en schaatsen is hij op de achtergrond geraakt. Omdat hij lid was van IJsclub Haarlem, wordt hij op deze wijze herdacht.

Het programma en het wedstrijdverloop Lang verhaal kort: per koppel rijdt een

persoon de afvalrace en de andere rijdt dan de puntenwedstrijd. Voor beide races zijn punten te verdienen. Beiden rijden in de finales als koppel waarbij zij elkaar afwisselen. Waar Henk en Cock vorig jaar nog in B-finale stonden, was dat dit jaar helaas een treetje te hoog. Het niveau ten opzichte van vorig jaar was dan ook enorm veel hoger.

Samen met Peter-Paul en Henk startte ik in de afvalrace. Lang heeft Henk daar niet van kunnen genieten, want hij werd al bij een van de eerste bochten onderuitgereden. En ook voor Peter-Paul en mij was het snel einde oefening. Bij de puntenkoers was het een vergelijkbaar scenario: er werd snoeihard gereden en noch Cock, Chris of Kees konden het tempo van de kopgroep bijhouden. Vandaar dus dat de N&V-koppels in de C-finale stonden, waarbij er een soort clubkampioenschap koppelwedstrijd ontstond. We hadden er allemaal goed de vaart in en het was echt heel leuk om mee te doen.

Zes ronden voor tijd werd ik bij het wisselen door Chris gelanceerd. Bij het ingaan van de bocht hoorde ik een hoop herrie achter me. Ik dacht nog: “zo, dat is één tegenstander minder”. Maar, bij het ingaan van diezelfde bocht zag ik Chris staan bij de boarding. Twee EHBOers, die blij waren dat ze eindelijk wat te doen hadden, hielden Chris stevig vast. En hoewel Chris dat heel graag wilde, mocht hij onder geen beding de wedstrijd vervolgen. Compleet uitgewoond kwam ik zelf zes ronden later over de finish. Henk en Cock waren iets eerder als tweede over de finish gekomen en mogen zich dus een jaar lang officieus clubkampioen koppelkoers noemen. De avond werd afgesloten met een gezellige prijsuitreiking in de kantine, waarbij er voor alle deelnemende koppels medailles uitgereikt werden. Tip: zet de Klaas Pander Memorial alvast in je agenda en schrijf je volgend jaar in.