België - Belgique P.B. Antwerpen X BC 5895 Erkenningsnummer
HIER ONS BLOED WANNEER ONS RECHT
P 309548 Driema andelijks tijdschrift van de vzw IJzerwake - nr. 40 - oktober november december 2012 - Afgiftek antoor Antwerpen X
Laat ons niet ondergaan in haat, in broedertwist en schande! Welke politieke rekenkunde je ook hanteert, de opdracht van Di Rupo is na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober aanzienlijk moeilijker geworden. Het politieke klimaat is er niet eenvoudiger op geworden. De uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen is een oorverdovend signaal in de richting van de regering Di Rupo. De vorming van stedelijke coalities verloopt bovendien in noord en zuid spijkerhard. Er worden wonden geslagen die tot het nationale niveau doorwerken. Dat is natuurlijk niet nieuw, maar het komt wel ongelegen voor een marxistische anti-Vlaamse PS-regeringsleider die ook zonder dat al voor een aartsmoeilijke evenwichtsoefening staat. De federale regering - met een minderheid aan Vlaamse kant - moet op zoek naar 4,5 miljard euro om het begrotingstekort voor 2012 en 2013 te beperken tot respectievelijk 2,8 en 2,15 procent van het bbp. Niet alleen vallen de inkomsten voor de staat door de economische crisis zwaar tegen, bovendien brengen de maatregelen die vorig jaar werden bekokstoofd geenszins de verhoopte resultaten op. Een groot gedeelte van de Vlaamse bevolking is het niet eens met het beleid dat onder de dwingelandij van de PS wordt gevoerd door een regering die - weze het herhaald - in Vlaanderen geen politieke meerderheid heeft. De gevoeligheid voor alles wat zweemt naar lastenverhoging is, vooral aan Vlaamse kant, fors toegenomen. Mede door het feit dat deze regering niet uitblinkt door een visie op lange termijn. Ze schraapt het geld bijeen met talloze kleine, vaak eenmalige maatregelen, die geen enkele structurele renovatie tot gevolg hebben. Daar komt nog bij dat al deze maatregelen vooral op de kap van Vlamingen worden genomen! Ik verwijs hierbij naar de recente studie van het Leuvense onderzoekscentrum Vives, die aantoont dat de totale Vlaams-Waalse transfers exploderen naar 16 miljard euro. En verandering is niet in zicht met een “Marxistische begroting” hier en een “PS-belastingregering” daar. Voor de Vlaamse collaborerende coalitiepartijen is het speelveld nog nauwer geworden dan het al was.
Ver.uitg.: Wim de Wit, Oudeheerweg - Ruiter 114, 2950 Waasmunster
SECRETARIAAT Lieve van Onckelen Van Schoonbekestraat 20/2 2018 Antwerpen secretariaat@ijzerwake.org Tel./fax: 03 238 27 49
Van een eervolle en duurzame communautaire pacificatie en een sociaal-economisch beleid dat ondernemen stimuleert en groei bevordert, is niets in huis gekomen; dat is de conclusie na 14 oktober. Wie nu nog niet overtuigd is van de doelstellingen van de IJzerwake is ofwel ziende blind ofwel te kwader trouw. De gebeurtenissen van de laatste weken bevestigen ons in onze overtuiging dat Vlaanderen zijn lot in eigen handen moet nemen. Vlaanderen móet, nu meer dan ooit, zijn toekomst zelf kunnen bepalen en veilig stellen. En moet daarom in eerste instantie aansluiting zoeken bij Nederland en tegelijk inzetten op een nieuw en anders Europa. Want onze toekomst ligt in Vlaanderen, in de Nederlanden en in een nieuw Europa!
Meer informatie over de IJzerwake is te vinden op www.ijzerwake.org Bent u nog geen lid van IJzerwake vzw? Betaal dan nu (min. € 5) en u bent lid voor heel 2013. Rekening 733-0112827-46 Iban: BE33 7330 1128 2746 Bic: KREDBEBB
En daarom ik herhaal onze slagzin van de laatste IJzerwake: omver en erover!
Postbode: onbestelbare nummers graag terug naar Secretariaat IJzerwake Van Schoonbekestraat 20/2, 2018 Antwerpen
zelfbestuur
Wim De Wit V o o rzi t t er I J zerw a k e
•
nooit meer oorlog
•
godsvrede
Nieuws van het secretariaat Bedankt! Na afloop van de voorbije IJzerwake hoorden we heel wat positieve reacties. Ook nu weer was het succes het resultaat van het werk van heel veel medewerkers. Gelukkig worden die talrijke medewerkers ieder jaar gevonden, ook nu weer. Daarom gaan onze hartelijke dank en gelukwensen naar iedereen die op welke manier dan ook heeft bijgedragen tot het welslagen van de IJzerwake en het aansluitende IJzertreffen. Datum volgende IJzerwake Ook in 2013 zal de IJzerwake plaats vinden op de laatste zondag van augustus. Concreet wordt de nieuwe datum: 25 augustus 2013. Geef deze datum nu al zoveel mogelijk door aub. Nieuw! Herhaaldelijk kregen we reeds de vraag of IJzerwake sjaaltjes verkoopt met een Vlaamse Leeuw. Ik kan u nu melden dat dergelijke sjaaltjes nu bij ons verkrijgbaar zijn aan de prijs van 3 euro. Het gaat om gele sjaaltjes in kunststof met daarop een (halve) Vlaamse leeuw en het woord Vlaanderen in meerdere talen. Aanbevolen!
Hernieuw nu uw lid-of steunbijdrage Om de IJzerwake verder uit te bouwen hebben we uw hulp zeker nodig want zonder middelen is geen degelijke voorbereiding en uitwerking mogelijk. U kan ons steunen door een lid- of steunbijdrage over te maken. Het lidmaatschap van de vzw IJzerwake loopt per kalenderjaar en vermits het einde van het jaar eraan komt kloppen we opnieuw bij u aan om uw bijdrage voor 2013 te betalen. Lid bent u nog steeds na storting van 5 euro. We hopen dat velen hun bijdrage snel zullen storten. Betalingen worden verwacht op het Europese bankrekeningnummer BE33 7330 1128 2746 EUR BIC: KREDBEBB. Wie twijfelt of de betaling reeds gebeurde vindt meer uitleg op bijgevoegde brief. Gelieve steeds duidelijk te vermelden of het om lidgeld of steungeld gaat. Alvast bedankt voor uw medewerking. U kan ook nog steeds lid worden van de ‘Vrienden van de IJzerwake’ door maandelijks een bedrag te storten. Voor alle bijdragen, klein of groot, zijn we u zeer dankbaar. Wie belangstellenden kent voor IJzerwake en/of deze Nieuwsbrief mag steeds hun gegevens (naam, adres, telefoon en eventueel e-postadres) doorgeven aan het secretariaat. We sturen hen dan graag een proefnummer van deze Nieuwsbrief.
Colofon Identificatienummer vzw: 5667/2003 Maatschappelijke zetel: Van Schoonbekestraat 20/2 2018 Antwerpen Secretariaat: Lieve van Onckelen Van Schoonbekestraat 20/2, 2018 Antwerpen Tel. + fax: 03 238 27 49 secretariaat@ijzerwake.org Ledenadministratie + adreswijzigingen: adressen@ijzerwake.org Regie + Persverantwoordelijke: regie@ijzerwake.org 0475 814 804 (Gino Smits) Financies: financies@ijzerwake.org (Francis Vervisch)
Hoofdredacteur: hoofdredacteur@ijzerwake.org Redactie tijdschrift: redactie@ijzerwake.org Aanmelding e-postrondzendlijst: internet@ijzerwake.org Technische coördinatie manifestatie: logistiek@ijzerwake.org 0475 295 765 (Luc Vermeulen) Verantwoordelijke bussennetwerk: secretariaat@ijzerwake.org 03 230 24 62 (Mia Brans-Dujardin) Aanmelding (nieuwe) medewerkers: secretariaat@ijzerwake.org tel./fax: 03 238 27 49 (Lieve van Onckelen)
Algemene Vergadering: Wilfried Aers (beheerder) – Christian Bauwens – Mia BransDujardin (beheerder) – Ledy Broeckx – Frans Crols – Gilbert de Corte – Wim de Wit (voorzitter) – Peter Fransoo – Luk Lemmens – Toon Pauli – Hugo Pieters – Egwin Six – Nancy Six – Gino Smits – prof. Matthias Storme – Stef Storme – Rien Vandenberghe – Jurgen van Hauwermeiren – Lieve van Onckelen (secretaris-beheerder) – Peter van Windekens – Johan Vanslambrouck (beheerder) – Luc Vermeulen (beheerder) – Hans Verreyt – Erik Verstraete – Francis Vervisch (financieel beheerder) – Walter Winkeler
Verkoopsmateriaal Programmabrochures 2003 tot 2010 Video IJzerwake 2004 tot 2006 DVD IJzerwake 2005 tot 2007 DVD IJzerwake 2008 Foto CD IJzerwake 2007 Foto CD IJzerwake 2008 Verslagboek 2003 tot 2008 Verslagboek 2009 met foto-CD Verslagboek 2010 met foto-CD Verslagboek 2011 met foto-CD Frontbrieven Vlaamse Leeuw raamvlag (1,50 op 1,15 m) Vlaamse Leeuw mastvlag (1,50 op 1,15 m) Vlaamse Leeuw mastvlag (2 op 1,50 m) Vlaamse Leeuw actievlag (zonder stok!) Vlaamse Leeuw fietswimpel Vlaamse Leeuw kampeervlag (40 x 30 cm) Vlaamse Leeuw tafelvlaggetje op houten voet
€ 2,00 € 8,00 € 9,00 € 10,50 € 7,00 € 7,00 € 7,50 € 9,00 € 9,00 € 9,00 € 8,50 € 9,00 € 9,00 € 17,50 € 6,50 € 2,00 € 4,00 € 6,50
Vlaamse Leeuw zwaaivlaggetje Vlaamse Leeuw zelfklever Vlaamse Leeuw sjaaltje Oranje-blanje-bleuvlag (mastvlag) Oranje-blanje-bleuvlag (raamvlag) Speldje met Vlaamse Leeuw Speldje IJzerwake T-shirt (alle maten) Polo (alle maten) Klevers VL (per stuk) Klevers VL vanaf 10 stuks
€ 1,50 € 1,50 € 3,00 € 11,50 € 11,50 € 1,50 € 3,00 € 10,00 € 12,00 € 1,25 € 0,75
Deze klevers zijn beschikbaar in de uitvoering: VL zwart op wit, VL Vlaanderen zwart op wit, VL + leeuw, zwart op geel en VL met leeuwenschild zwart wit geel. Aub duidelijk het gewenste model en aantal vermelden. In de prijs zijn verzendingskosten voor binnenland inbegrepen. Voor verzendingen buitenland gelieve contact op te nemen met het secretariaat. Levering gebeurt altijd na voorafgaande betaling. Gelieve duidelijk te vermelden wat gewenst wordt en bij polo/t-shirt ook de maat op te geven aub. Dank bij voorbaat.
Provinciale contacten Provincie Antwerpen: Lieve van Onckelen, Van Schoonbekestraat 20/2, 2018 Antwerpen, 03 238 27 49, antwerpen@ijzerwake.org Provincie Limburg: Walter Winkeler, Heilig Hartplein 25/5, 3500 Hasselt, 011 72 03 30, limburg@ijzerwake.org Provincie Oost-Vlaanderen: Peter Fransoo, Galgenberg 2, 9000 Gent, 09 225 48 27, oost-vlaanderen@ijzerwake.org Provincie Vlaams Brabant: Eddy Longeval, A. Quintusstraat 22, 1600 Sint-Pieters-Leeuw, 0494 173 919, vlaams-brabant@ijzerwake.org Provincie West-Vlaanderen: Francis Vervisch, Zandbeekstraat 21, 8554 Sint-Denijs (Zwevegem), 056 45 50 33, west-vlaanderen@ijzerwake.org
DE twaalfde IJZERWAKE ZAL DOORGAAN OP ZONDAG 25 AUGUSTUS 2013
IJzerwakeverslag Oef. Een weide zonder seks, drugs en rock & roll Op niet elke weide van Vlaanderen dartelen in de zomermaanden seks en drugs en rock & roll. Aan de entree van de bedevaartweide van IJzerwake stonden zij opnieuw klaar, ditmaal met de Wonderdadige Medaille van Maria. Vorig jaar werd mij eerst nog gevraagd of ik katholiek was, na het antwoord ja, ontving ik een plastic zakje met een rozenkrans. Nu dus een witte omslag met een gewijde medaille en een uitnodiging om mij in de namiddag naar Dadizele te spoeden voor een Latijnse Mis in de Basiliek, opgedragen voor “al de noden van ons Volk” (met hoofdletter op de invitatie). IJzerwake is breed en verdraagzaam met deze katholieken pur sang naast sympathisanten van Wodan en zijn Germaanse godenkliek die braafjes kijken naar het grote scherm met de zeven concelebrerende priesters op het podium. IJzerwake foefelt de AVV-VVK-overlevering niet weg in een kerkje ver van een weide. Nog aan die entree, heb haar slechts gezien bij het buitengaan, een Belgische vlag die inviterend klaar lag als voetmat. Stout en foei, dat wel, niks voor fijne geesten, wel geschikt om te illustreren hoe voor een groep IJzerwakers het Belgische vaderland een lijk is. De beslijkte vlag was overigens Gefundenes Fressen voor enkele seconden op het nieuws van Een. Als de Belgische zender kan tonen wat voor zogenaamde mafkezen in Steenstrate rondlopen is de missie geslaagd. Goede punten worden zo verworven bij de hoofdredactie en de directie. De regenschermen waren er eveneens, af en toe slechts werden zij ontplooid voor zachte en weinige druppels. Het binnenland was regenbui, de IJzerstreek een spel van zon en hoge wolken. Mooi is en blijft het er. De bolle akkers, de maïsvelden, de uitgespreide mest voor een volgende oogst, de fietstoeristen langs het jaagpad van de bochtige Ieperlee die eenmaal per jaar in de groenheid de vlaggen, het podium en de rijen flaminganten zien. Kort ontstaat aan het monument voor de Gebroeders Van Raemdonk een instant Vlaamse republiek. De politie kijkt van ver mee en ziet dat het goed is. Gezegd moet worden dat de mannen van Voorpost er krijgshaftiger en fitter bijlopen dan de uitgezakte lokale en federale dienaren van de wet. Wat was nieuw? De speech van voorzitter Wim De Wit die de helft van zijn keurig geklokte woorden inruimde voor nieuwe thema’s met een grote weerslag voor Vlaanderen. Thema’s die weinig aan bod komen in de gebedsmolens van de beroepsflaminganten. De Wit viel frontaal onderwijsminister Smet aan en zijn plannen om het klassieke onderwijsmodel in Vlaanderen verder uit te hollen in de richting van attitudevorming, staatsnormen en –waarden en internationale vervlakking. Pascal Smet zou met vrucht, maar is daarvoor te wijsneuzig en te ijdel, een studiereis kunnen ondernemen naar Zweden waar het kaduke progressieve onderwijs gezorgd heeft voor een opmars van privé-scholen (die subsidies ontvangen van de regering en dus geen elitescholen zijn). Die letterlijk “vrije scholen” zijn wiegen voor de militanten van de Sverigedemokraterna, de jonge rechtse partij die hapt naar de kuiten van de leidende conservatieve partij. Na generaties socialisme hebben de Zweden begrepen tot wat voor een puinhoop dat leidt. Wim De Wit riep eveneens op om de ogen te openen voor de evolutie van de euro en de politiek-economische weerslag daarvan op Vlaanderen en de portemonnee van de Vlamingen. Hij zei dat Vlaanderen ook en bovendien los moet van België om te
kunnen samenwerken met zijn natuurlijke en traditionele bondgenoten in Noord-Europa _ in casu Duitsland, Nederland en de Scandinaven. Daarmee liggen de geopolitieke, geo-economische en geoculturele banden voor de hand en niet met het versleten zuiden van het continent. Wat tussen de plooien, want de inhoud was rijk en gevarieerd, kwam de pikante oproep om met Vlaanderen eventueel, als de EU verglijdt tot een ongeneeslijke chaos (en dat zal zich tonen in de herfst van dit jaar), uit te treden en aan te sluiten bij de Europese Vrijhandelsassociatie, een “EU Light” met dezelfde basisregels als de grote broer, maar zonder de bureaucratie en de antidemocratische oriëntering van de huidige Europese monsterconstructie. Dat is niks voor morgen, maar een perspectief dat in het zicht dient te blijven. Last but not least werd zonder kwade bedoelingen een hakje gezet naar de IJzerbedevaarders op een nabije weide. Stoer werd daar herinnerd aan de viertalige anti-oorlogsboodschap op de IJzertoren zonder daarop te pleiten om de NAVO de rug toe te keren. Luister naar mijn woorden, let niet op mijn daden. Wim De Wit noemde de NAVO een Amerikaanse vechtmachine en vroeg zich af wat een pacifistisch Vlaanderen daar te zoeken heeft. Een zacht moment is de dodenherdenking, waarbij dit jaar tien personen herdacht werden. Ondermeer drie voortreffelijke mediamensen die in 2011-2012 overleden werden met foto en korte toelichting herdacht. Kerels die zich afkeren en zo uitzonderingen blijven van het politiek-correcte-denken van de media in Noord-België (zoals zij zichzelf zien): Bruno Huyghebaert, Roger Van Houtte en Dirk Melkebeek. Speciale lof ging eveneens naar Juul Hannes, de Vlaamse en vrijzinnige liberaal die in de eigen stroming en partij veel tegenkanting ondervond. De geleerde professor van VUB en UGent kon rekenen en toonde aan dat die fameuze steun van Wallonië aan Vlaanderen in de negentiende eeuw niet bestond. De transfers lopen reeds vanaf 1830 van noord naar zuid. Je kan het naslaan in zijn boek van 2005, uitgegeven bij Roularta Books. De liberaal Hannes is en was een verademing naast de windbuilen die de VLD bevrouwen en bemannen. Bij de rit naar en van Steenstrate vielen de oorlogskerkhoven rond Ieper van de Britten en de Duitsers sterk op in de velden. Telkens stramme en vrome grafzerken voor soldaten van alle rassen en rangen die sneuvelden in de Westhoek van Vlaanderen. Steenstrate en het vernieuwde In Flanders Fields, het museale memoriaal van de Eerste Wereldoorlog in de stadshallen van Ieper, zijn historisch en emotioneel verbonden. Ook emotioneel en economisch verbonden met de bedevaartgangers naar Steenstrate is “het oor”, het futuristische bedrijvenpark voor Flanders Language Valley van wijlen Lernout & Hauspie aan de Ieperse ringweg. Een mislukte poging om het prinsenvolk der oude Nederlanden technologisch op te stoten in de vaart der volkeren. Zolang er leeuwen wapperen enkele kilometers verder en Vlamingen meer doen dan zich lazarus zuipen op popfestivals gaan wij niet kapot. Tot slot, en niet als marge, IJzerwake staat sterk door zijn talrijke vrijwilligers. Hoe knap is het om door niemand gesubsidieerd te worden. Giften, lidgelden, aangeboden vrije uren en idealistische stugheid leiden tot een rimpelloze massameeting. Wat een nadeel is het om toelagen te ontvangen en te verrimpelen tot een niet-gouvernementele organisatie, die in feite tot en met gouvernementeel afhankelijk is, zodat zelfs zachte Vlaamsgezinden in de kranten er de spot mee drijven. IJzerwake behoort evenmin tot de “idealisten” die het economische, culturele en politieke establishment afschuimen om hun G1000 en andere clubs te sponsoren. - Fr a n s C r ol s
IJzerwakepo�zie (40) Kwaliteit, zeker in volksverbonden, nationalistische en GrootNederlandse dichtkunst komt in mijn werk, inleidingen, recensies en voordrachten, steeds op de eerste plaats. Twee van de drie dichters, van wie ik hier nieuw en recentelijk gebundeld werk voorstel, zijn voor onze lezers heel bekende en grote namen: Aleidis Dierick (∞1932) en Wim de Cock (∞1932). De derde is bij velen, vooral die uit de Kempen, al even ruim bekend: Robin Hannelore (Gust Obbels) al even dierbaar. Met Robin Hannelore vang ik aan en wel om een bijzondere reden: op de eerste lentedag van dit jaar (21 maart 2012) werd Gust, een vertrouwde, milde vriend, 75! Hij is ook de jongste van dit trio! Zijn nationalisme of, met een recentere term ‘identiteitsbesef ’ is Vlaams, dus ook (Groot-)Nederlands, maar allereerst Kempisch! Verdriet, weemoed en woede om de bedreiging en de schending van ìonze oude Kempen,’ tekent zijn persoonlijkheid Èn zijn hele oeuvre, dat soms dwaasweg wordt geringschat als ìmaar wat heimatpoëzie’. Maar wij, nationalisten en Dietsers van IJZERWAKE eren hem juist dààrom! Ik kies het gedicht ‘Einde van de Kempen’ uit ‘De Menhir van Eisterlee’, een bloemlezing van honderd gedichten, die Hannelore samenstelde n.a.v. zijn 75ste verjaardag:
Einde van de kempen Veel te veel inwijkelingen voelen de hartslag van de Kempen niet. Ze ergeren zich dood aan teken, muggen, wespen, hoornaars, maar zien de moordlust van ekster, gaai en kraai niet. Ook weten ze de gevaren van zieke bomen en met wolgras overdekte moeren niet. Zij kennen de tweede natuur van de Kempenaars niet: dochters en zonen van stropers, jeneverstokers, sluikslachters, smokkelaars en zwartwerkers. Een hachelijke tijd, oorlog of zo, zou hen weer naar de stad doen vluchten, want ze wantrouwen de eikels, de paddestoelen en het bitterzoet. Veel te veel inwijkelingen geloven ook niet aan de geesten die in de bomen huizen, aan de heiligen die de kapelletjes bevolken. Ze lachen om de herinneringen van een schrijver: zijn twijfel aan de toekomst, zijn angst voor de vlakte van beton, asfalt en dode gronden, zijn vermoeden dat hij de laatste Kempenaar was.
De twaalfde en recent uitgegeven dichtbundel van Aleidis Dierick, ‘De Ontwapende Man’, een uitgave van Uitgeverij Egmont in Brussel, is geïnspireerd door haar elfjarig verblijf in het arme Ierland van 1948-1960. Het land voerde een bittere vrijheidstrijd tegen de Britse verdrukker. Aleidis, banneling in Ierland en slachtoffer van een onmenselijke, anti-Vlaamse repressie leefde innig mee met het Ierse volk, wat uitmondde in een levenslange vriendschap. Ik citeer het eerste van een reeks van vier gedichten, getiteld ‘De Banneling’: I. Dit is het dan, denkt hij. Dit is het groen en glinsterend visioen, dit is het dal, het golvend gras, de verre rand van bladstil struikgewas, dit is het smalle witte pad. Dit was de reddingsboei de halm van stro voor wie toen, zonder dekking onder spervuur lag. Men won de slag. Geschut veegde de vlakte schoon. Wie viel voor dood. In ijs delft men geen graf. De grote Wereldgeest die elk bij name kent legt zorgzaam het skelet bijeen, Bewaart de as. Een man loopt door een dal, zet achter een verweer van brem zijn tent. Dit land is niet van hem
De al evenzeer met de bevrijdingsstrijd van zijn volk, het Vlaamse - in wezen Zuid-Nederlandse -, verbonden en van jongsaf vergroeide kunstenaar, houtsnijder, dichter en Villon-vertaler Wim De Cock lucht sarcastisch zijn nationalistisch, dus antibelgisch hart in het laatste van de bijna zestig grafschriften, die hij bundelde onder de titel ‘En dat het eeuwig licht voor hen mag schijnen’, vertaling uit de Latijns-Gregoriaanse Requiemmis: ‘Et lux perpetua luceat eis’. Ik diep de laatste, meest antipatriottische, epitaaf uit deze bibliofiele bundel (blz.110) op: Al drinkt de koning zelf op het dodenmaal de laatste beker wijn. Al laat men op mijn graf nog duizendmaal de loftrompetten schallen. Het vaderland waarvoor ik, per vergissing, ben gevallen, zal nooit, in eeuwigheid, het mijne zijn.
Po�zie van (kandidaat-)dichters, onder voorwaarde van een volks-nationalistische (Vlaams-nationale of Groot-Nederlandse) en enige dichterlijke inslag zijn steeds welkom bij de samensteller van deze po�ziebladzijde: Erik Verstraete, Jos Ratinckxstraat 17, 2600 Berchem of per e-post zenden naar: Erik Verstraete, Jos Ratinckxstraat 17, 2600 Berchem (Antwerpen).
Ieder jaar versiert IJzerwake Vlaamse graven in de Frontstreek Meteen na de Wake werden, naar jaarlijkse gewoonte, de kransen, ruikers en bloemstukjes weggehaald. Walter Verbeke en ikzelf zorgen er telkens voor dat deze op graven terecht komen her en der in de Frontstreek. Een deel ervan werd in de vooravond al ergens neergelegd, de andere stukken ’s anderdaags. Mijn buren schrikken er ondertussen niet meer van wanneer ze op de avond na de IJzerwake de kransen aan de voorgevel zien liggen in afwachting dat ze de dag nadien worden weggedragen. Het eerste jaar dachten velen dat er iemand van mijn gezin was overleden. Gelukkig was dat niet het geval. Met een volgeladen bestelwagen reed ik naar Vlamertinge om er de eerste bloemstukken neer te leggen aan het ereparkje op de begraafplaats. Ik wil terloops vermelden dat n.a.v. van 11 juli het ereparkje een opfrisbeurt heeft gekregen. Bekijk zelf het resultaat. Vervolgens toerde ik naar Zonnebeke en bij aankomst aan de crypte kreeg ik een krop in de keel bij het zien van één van de zerkjes. Ik dacht: “maar kijk nu toch eens… ocharme…”. Op dat ene graf lag een overblijfsel van een bloemstuk en wie weet hoelang reeds? Ik prevelde tegen mezelf: “Omer, we gaan je meteen opfleuren” terwijl ik een nieuw bloemstukje neerlegde. En zo gebeurde eveneens bij de overige zerkjes die rond en op de crypte liggen. De bloemen van IJzerwake toverden kleuren op de triestige plek.
Terwijl ik op en aan liep van en naar de wagen, werd ik aangesproken door een van de arbeiders van de groendienst op het kerkhof. Hij zei niet nieuwsgierig te zijn van aard maar dat hij toch wou weten hoe het kwam dat ik met zoveel bloemen kwam aandraven. Ik deed mijn verhaal en hij luisterde heel geboeid. Zo geboeid dat hij zijn hark als steun gebruikte. Toen ik gedaan had, keek hij me aan en zei droogweg in zijn pittig streekdialect: “moa vint toch, da’s toch sjchone, echt woar, chapeau voor al de die va Steenstraete. Miljaar zeg…”. Ik bedankte hem voor de waardering en zette mijn rit verder. Ik hield halt aan het monumentje in de schaduw van de kerk van Zonnebeke. De foto’s spreken voor zich zodat ik geen verdere commentaar hierbij moet plaatsen. De resterende kransen werden neergelegd op het kerkhof van Ieper. Onder meer op het graf van Daniël Merlevede, Karel Kimpe en Bertha Messelis (Oostfronter en DRK-Schwester), Paul Suffis, enz. Terwijl ik de streek van Ieper en Zonnebeke bediende, was Walter aan het rondtoeren in de streek van Alveringem, Vinkem en Diksmuide. Nadat ik de laatste krans had neergelegd en terug naar de auto stapte, gleed er onbewust een glimlach voorbij want ik was tevreden dat ik, dankzij de mensen die een bloemstuk lieten neerleggen op de IJzerwake, meerdere laatste rustplaatsen kon eer betuigen. Ik kijk er al naar uit om volgend jaar opnieuw die taak op mij te nemen. Voor Vlaanderen alles! - N a nc y S i x
De krukken van het Vlaams onderwijs Op de IJzerwake 2012 waarschuwde voorzitter Wim De Wit voor de verdere aftakeling van het onderwijs in Vlaanderen. Voor hem is dat geen theoretische beschouwing, wel een die hem als ex-leraar in Lokeren met hart en ziel aanbelangt. De kranten en de audiovisuele media van Vlaanderen laten wat er gebeurt in het onderwijs grotendeels maar waaien. Zoetsappige artikeltjes rond het begin van het schooljaar kunnen ervan af, maar een grondige analyse van wat één tot twee generaties van onderwijshervormingen heeft teweeg gebracht worden daar amateuristisch of met veel vooringenomenheid behandeld. De kwaliteitskranten hebben er bijvoorbeeld een gewoonte van gemaakt om in de val te trappen van de lui die het onderwijs in Vlaanderen beschouwen als een discriminatie- en uitsluitingsmachine. Wat belachelijk is, maar wel in de lijn past van de linkse pedagogen, vrijgestelden en politici die graag slinks en ongecontroleerd de problemen van Antwerpen en Gent projecteren op gans Vlaanderen en dan daar besluiten uit trekken die leiden tot een ondermaats, lui pedagogisch klimaat. De leerling moet gepamperd worden, en hoeft beslist niet meer foutloos te kunnen schrijven, goed te kunnen rekenen of “zijn talen te kennen” zoals dat enkele jaren geleden nog heette. De malaise over de nieuwe plannen van onderwijsminister Pascal Smet hebben zich vertolkt in de geslaagde petitie van Onderwijskrant, een onafhankelijk vakblad waaraan leraars, pedagogen en onderwijskundigen meewerken die afstand nemen van de ideeën van Ides Nicaise en Mark Elchardus en andere academici die met een onbestaande tot minimale ervaring van het middelbaar en het lager onderwijs hun wet opleggen. 12.000 leraren en geëngageerde Vlamingen tekenden protest aan tegen Smet. Een straf getal als men weet dat de onderdrukking door het ministerie van Onderwijs en de koepels van verzet de gewoonte is. De vrijgestelden van de netten zijn baas en het voetvolk moet zwijgen.
In het Vlaams ministerie van onderwijs leveren aanhangers van het ontplooiingsonderwijs, de multicultuur, de antiburgerlijkheid, het antiautoritaire denken, het competentiegericht zelfstandig leren een venijnige strijd tegen de vele verdedigers van het vernieuwen in continu�teit van het Vlaams onderwijs.
sitaire onderwijsexperts en bij onder meer de onderwijskoepels is mei 68 niet uitgestorven. Daar leveren aanhangers van het ontplooiingsonderwijs, de multicultuur, de antiburgerlijkheid, het antiautoritaire denken, het competentiegericht zelfstandig leren en de constructivistische aanpak een venijnige strijd tegen de vele verdedigers van het “vernieuwen in continuïteit” van het Vlaams onderwijs. De pleitbezorgers van het vernieuwen in continuïteit zijn praktijkmensen en her en der professoren die over voldoende academische vrijheid beschikken om geen schrik te hoeven hebben van de aanmatiging en de gewichtigdoenerij van Pascal Smet en de onderwijskoepels. Vandaag zijn de krachtlijnen van Smets plannen vaag en de minister houdt dat bewust zo om zijn goesting te kunnen doen. Wel is de richting bepaald: een brede gemeenschappelijke sokkel in de eerste twee jaar van het secundair onderwijs en het opdoeken van het onderscheid tussen het Algemeen Secundair Onderwijs (ASO), het Technisch Secundair Onderwijs (TSO) en het Beroeps Secundair Onderwijs (BSO) in de hogere studiejaren. Egalitarisme en nivellering zijn de leidraad. Wie is het slachtoffer? De scholier, de Nieuwe Vlaming, het Vlaams onderwijs. Wie is voor? De apparatsjiks zeggen keihard ja en CD&V schippert als naar gewoonte. De leraren in het veld en de N-VA zeggen neen. Zo zien ook de redacteuren van de Onderwijskrant - driemaandelijks en gesticht in 1977 - en de militanten van O-ZON (Onderwijs zonder Ontscholing) de situatie: de huurlingen van het officiële ministerie en de schaduwministeries lachen met de basis. Raf Feys (66), op rust, woont in Brugge en is reeds 44 jaar gebeten door de onderwijsmicrobe. Hij is hoofdredacteur van Onderwijskrant, heeft 600 publicaties over didactiek op zijn naam staan, en was onder meer docent en coördinator lerarenopleiding aan de 175 jaar oude normaalschool van Torhout en het Hoger Instituut voor Opvoedkunde in Brugge. Het Vlaams onderwijs heeft een ijzersterke traditie. In het begin van de twintigste eeuw gingen onze grootouders naar de dorpsschool waar zeer gemotiveerde leraren zorgden voor een sociale revolutie, bracht Raf Feys in herinnering in een recent Pallieterke: “Vanaf 1958 groeiden de onderwijskansen in Vlaanderen door de democratisering binnen de bestaande traditie van degelijk onderwijs. De meeste arbeiderskinderen met talent volgden na 1958 al ASO en later hoger onderwijs of universiteit. Zij hebben het ver geschopt dankzij het goede basis- en secundaire onderwijs in die tijd. Dat lijkt ook uit de onderwijskansen die ik zelf en mijn klasgenoten - meestal arbeiderskinderen - genoten hebben, ook Hugo Vandamme, later de baas van Barco. Een aantal sociologen en beleidsmakers loochenen de grote democratisering, om niet te moeten erkennen dat die klassieke structuur en aanpak de emancipatie ten zeerste bevorderden.” - Fr a n s C r ol s
Bij de bazengroep zetten een viertal egalitaire sociologen de toon. De praktijkmensen en de pedagogen werden weggeworpen. U denkt niet, als uitzondering, dat mei 68 en zijn egalitaire, anti-autoritaire, en cultuurrelativerende apostelen folklore is. De meeste Vlamingen zijn zich daar hoegenaamd niet van bewust. In het Vlaams ministerie van onderwijs, bij een handvol univer-