ΕΙΡΗΝΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας
Η ΠΑΡΆΞΕΝΗ ΔΙΑΘΉΚΗ ΤΟΥ ΙΕΡΌΘΕΟΥ ΝΙΑΡ
Στον Βασίλη και τη Βιβή
© 2020, Κείμενο: Ειρήνη Μητροπούλου © 2020, Εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας © 2020, Εκδόσεις Ίκαρος Επιμέλεια – Διορθώσεις: Μαρία Ζουράρη Στοιχειοθεσία – Σελιδοποίηση: Μαλβίνα Κότο Εκτύπωση: Μητρόπολις Α.Ε. Βιβλιοδεσία: Ηλ. Μπουντάς – Π. Βασιλειάδης Ο.Ε. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, της σελιδοποίησης, του εξωφύλλου και γενικότερα όλης της αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993. Πρώτη έκδοση: Ιούνιος 2020 ISBN 978-960-572-347-7 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ ΒΟΥΛΗΣ 4, 105 62 ΑΘΗΝΑ Τ: 210 3225152 www.ikarosbooks.gr
Ειρήνη Μητροπούλου
Η παράξενη διαθήκη του Ιερόθεου Νιαρ εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας
1 – Καθίστε, παρακαλώ, νιαούρισε με την πιο επίσημη φωνή του ο δικηγόρος Θέμης Γατοδίκης. Τα ανίψια του εκλιπόντος Ιερόθεου Νιαρ κάθισαν στις αναπαυτικές καρέκλες του γραφείου του δικηγόρου και τέντωσαν τα αφτιά τους για να ακούσουν, επιτέλους, τη διαθήκη του πλούσιου θείου τους. Ο Ιερόθεος Νιαρ είχε φύγει από τη ζωή σε πολύ μεγάλη ηλικία, και οι συγγενείς αγωνιούσαν να μάθουν ποιος θα κληρονομούσε τις χρυσές λίρες του. Ο δικηγόρος, ένας στρουμπουλός τιγρέ γάτος, καθάρισε τη φωνή του και άρχισε να μιλάει. 7
– Όπως θα ξέρετε βέβαια, ο θείος σας ήταν κάπως... χμμ... εκκεντρικός, είπε ο Γατοδίκης. Ο δικηγόρος είχε σκεφτεί πολύ καλά προτού χρησιμοποιήσει ένα επίθετο που δεν θα προσέβαλλε τους συγγενείς του μακαρίτη. – Τρελός για δέσιμο, θέλεις να πεις, πετάχτηκε ο Κλέαρχος Νιαρ. Ένας ξεκούτης, που… Ο ανιψιός του Ιερόθεου θα έλεγε και άλλα, αν δεν τον σκούνταγε η γυναίκα του. – Κλεό, σταμάτα. Δεν είναι ώρα για τέτοια, του είπε η Ντορέτα Νιαρ, μια κομψή άσπρη γάτα. Η αδελφή του Κλέαρχου βιάστηκε να συμφωνήσει με τη νύφη της. Η Κλαίρη Νιαρ κοίταξε αυστηρά τον αδελφό της. – Ο θείος Τζέρι ήταν παράξενος αλλά μας αγαπούσε, είπε στον δικηγόρο. – Ναι, λοιπόν, ο μακαρίτης θείος σας άφησε μια πραγματικά παράξενη διαθήκη, συνέχισε να λέει ο Γατοδίκης. Αλλά δεν έχω λόγο να την αμφισβητήσω. Είναι ιδιόγραφη και την έχουν υπογράψει αξιόπιστοι μάρτυρες, η οικονόμος και ο κηπουρός του. – Πολύ αξιόπιστοι! κάγχασε ο Κλέαρχος Νιαρ. Δυο ημίτυφλοι γερο-υπηρέτες ενός παράφρονα ποιητή
9
της δεκάρας, άρχισε να λέει, αλλά ο δικηγόρος τον έκοψε. – Όπως σας προείπα, η διαθήκη του Ιερόθεου Νιαρ είναι μεν κάπως περίεργη, αλλά στέκει πολύ καλά από νομικής απόψεως, νιαούρισε ο Γατοδίκης. Ο στρουμπουλός δικηγόρος άνοιξε, πολύ σοβαρός, το συρτάρι του γραφείου του και έβγαλε έναν φάκελο. Φόρεσε τα γυαλιά του, ξερόβηξε για να καθαρίσει τη φωνή του και άρχισε να διαβάζει με στόμφο τη διαθήκη. – Εγώ, ο Ιερόθεος Νιαρ, υιός του Κλεάρχου και της Κλαίρης, έχοντας πλήρεις τις πνευματικές μου δυνάμεις, εγκαθιστώ μοναδικό κληρονόμο, μετά τον θάνατό μου, όποιον συγγενή μου κατορθώσει να λύσει το παρακάτω αίνιγμα, είπε ο δικηγόρος. Ο Κλέαρχος γούρλωσε τα μάτια του. – Αίνιγμα; Τι αίνιγμα; νιαούρισε έξω φρενών. Μην μπορώντας να συγκρατήσει άλλο τα νεύρα του, ο Κλέαρχος σηκώθηκε έξαλλος από την καρέκλα του και άρχισε να βηματίζει πέρα δώθε στο δωμάτιο. Ήταν τόσο εξαγριωμένος που η γυναίκα του φοβήθηκε μην πάθει καμιά αποπληξία. Η Ντορέτα τού έκανε νόημα να ησυχάσει και ο Κλέαρχος κάθισε ξεφυσώντας δίπλα της. 10
Μόλις επικράτησε ησυχία στο γραφείο του, ο δικηγόρος άρχισε να απαγγέλλει τα στιχάκια με τον γρίφο.
Με σημάδι τον σταυρό, στο νησί το ιερό, έχω κρύψει θησαυρό από καθαρό χρυσό. Μόλις βγεις απ’ το βαπόρι, δες τον χάρτη και προχώρει, για να πας στο μοναστήρι που ’ναι πάνω στο βουνό. Κράτα το στα δεξιά σου, με κουράγιο στην καρδιά, και θα δεις τους πέντε δρόμους να προβάλλουνε μπροστά. Εσύ πάρε την ευθεία κι όταν φτάσεις στο χωριό, να σταθείς να ξαποστάσεις και να πιεις ένα νερό. Κοίτα γύρω και απάνω στον γαλάζιο ουρανό. Τ’ όνομα θα σ’ οδηγήσει κι ένα αγέρι δυνατό. Μέσα κει άμα τις ψάξεις, θ’ ακουμπήσεις το κλειδί που τον θησαυρό ανοίγει για τη γάτα την πιστή. Σήκω, ρώτησε για μένα να σου δώσουν τα γραμμένα και θα μάθεις τι θα κάνεις σαν διαβάσεις το χαρτί.
11
Τα ανίψια του Ιερόθεου Νιαρ έμειναν με ανοιχτό το στόμα μόλις άκουσαν το ποιηματάκι. – Ο τρελο-θειός μας ξεπέρασε τον εαυτό του, φώναξε έξαλλος ο Κλέαρχος Νιαρ. Τι ανοησίες είναι αυτές; Διαθήκη με στιχάκια και αινίγματα; Πού ξανακούστηκε τέτοιο πράγμα; νιαούρισε δυνατά αγριοκοιτάζοντας την Κλαίρη. Αλλά η αδελφή του δεν ήταν καθόλου βέβαιη πως ο θείος Τζέρι είχε γράψει ανοησίες στην τελευταία βουλή και θέλησή του. Η Κλαίρη είχε επισκεφθεί τον Ιερόθεο Νιαρ, λίγες μέρες προτού ο ηλικιωμένος γάτος αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο. Αν και ανήμπορος πια να σηκωθεί από το κρεβάτι του, ο θείος τής είχε φανεί πολύ καλά στα λογικά του. Το βλέμμα του έλαμψε, όταν την είδε να μπαίνει στην κάμαρά του, και ανασηκώθηκε για να τη φιλήσει. – Κλαίρη, παιδί μου, είσαι η καλύτερη ελπίδα μου, της είχε πει με τρεμάμενη φωνή ο Ιερόθεος Νιαρ. Δεν μοιάζεις ούτε στον άθεο πατέρα σου, ούτε στον ανόητο τον αδελφό σου. Εσύ έχεις πίστη και είσαι έξυπνη. Είσαι η μόνη που μπορεί να βρει τον θησαυρό. Αλλά
12
πρέπει να αποδείξεις την αξία σου, να λύσεις το αίνιγμα που σας αφήνω… Ο Ιερόθεος Νιαρ δεν πρόλαβε να πει περισσότερα στην ανιψιά του. Έπεσε σε έναν βαθύ ύπνο, και η Κλαίρη δεν θέλησε να τον ενοχλήσει άλλο. Βγήκε από την κάμαρα κλείνοντας σιγανά την πόρτα πίσω της. Στον δρόμο για το σπίτι της την πήραν τα κλάματα. Με τη γατίσια διαίσθησή της, ήταν βέβαιη πως εκείνη ήταν η τελευταία φορά που έβλεπε τον θείο Τζέρι. Η Κλαίρη Νιαρ τα θυμήθηκε όλα αυτά, κατεβαίνοντας συγκινημένη από το γραφείο του δικηγόρου. – Τζίφος, της είπε με άγριο βλέμμα ο αδελφός της. Ο μπάρμπας αποτρελάθηκε στα τελευταία του. Άκου διαθήκη με στιχάκια… φώναξε ο Κλέαρχος Νιαρ, μπαίνοντας τσατισμένος σε ένα ταξί. Η γυναίκα του αποχαιρέτισε την Κλαίρη με ένα απολογητικό βλέμμα, σαν να της ζητούσε συγγνώμη για τα νεύρα του Κλέαρχου.
13