Γιάννης Μαρία Χένριξ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΑ ΧΕΝΡΙΞ

ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ Λεζάντα για μια φωτογραφία, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη 1983, 1990 Αυτή που γλεντάει στο φως, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη 1985 Με την ψυχή στο στόμα, Ρόπτρον, Αθήνα 1990 Απ’ το τίποτα, Κέδρος, Αθήνα 1994 Τρεις γάτες δρόμος, Κέδρος, Αθήνα 2000 Μπορεί και νευρικό, Κέδρος, Αθήνα 2003 Πρώτα πέθανε η κότα, Κέδρος, Αθήνα 2007

70 Χρόνια Εκδόσεις Ίκαρος 1943–2013

© Σάκης Σερέφας & Εκδόσεις Ίκαρος 2013 ISBN 978-960-9527-71-2

ΣΑΚΗΣ ΣΕΡΕΦΑΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΑ ΧΕΝΡΙΞ ποιήματα

ΙΚΑΡΟΣ

στον Μίμη Σουλιώτη

Όλα τα ποιήματα που ακολουθούν βασίζονται σε αληθινά περιστατικά θανατικών που συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη. Τα ονόματα και τα τοπωνύμια που παρατίθενται είναι τα αυθεντικά. Σε κάποια ποιήματα παρεμβάλλονται φράσεις από ρεπορτάζ της εφημερίδας Μακεδονία, καθώς και από τις εκθέσεις των ιατροδικαστών.

Σ.Σ.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ Άλλος το φρέντο κι άλλος το μοχίτο του Ρουφάτε με τις ώρες πλάι σε τούτη την πισίνα. Όμως εμένα αυτή με κατάπιε σε μια στιγμή. Μπάλα έπαιζα, έπεσε μέσα, τινάχτηκα σβέλτα να την πιάσω Μ’ ένα ανάποδο πλονζόν. Μνήμα υγρό το τελευταίο γήπεδό μου. Ήμουν ωραίος μπαλαδόρος, κι ας ήμουν μόνο εννιά ετών.

(Διονύσης, 9 ετών) νέα παραλία, πισίνα ξενοδοχείου Μακεδονία Παλλάς, 1974 9

ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ Έχει γυρίσει ταινία ο Βουτσάς στην πλαζ λίγο πιο πέρα. Με το σχολείο εκδρομή, στον διπλανό Χαμόδρακα Πίνανε τα ούζα οι δασκάλοι σας. Τα πρώτα φιλιά εδώ τα δώσατε πολλοί, χαμένοι μες στη ζάλη σας Κάτω απ’ τα πεύκα. Πλάι σ’ ένα από αυτά με βρήκανε καρβουνιασμένο. «Κεραυνός εξ ουρανού χτύπησε τον τρόφιμο του Αριστοτέλη» Γράψαν οι εφημερίδες. Λάθος. Εμένα ο κεραυνός Στην κούνια μου με βρήκε. Πριν δεκατρία χρόνια. Ήμουν ήδη ορφανός. Σε βρίσκει άμα θέλει.

(Παρασκευάς, 13 ετών) πάρκο Αρετσούς, 1969 10

ΚΑΤΕΡΙΝΑ Απ’ το σχολείο γύρισα σπίτι αργά το μεσημέρι Έφαγα στα πεταχτά μακαρόνια με τριμμένο κασέρι. Να τρέξω να προλάβω την προπόνηση, ύπτιο με διατάσεις Ήμουν μέλος στον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης. «Ανακοπή από έμετο αχώνευτων τροφών» Είπαν ότι έπαθα. Με βρήκαν στον πάτο της πισίνας. Σημερινέ κολυμβητή, κάνε και για μένα μια βουτιά Και πες «αυτή, είναι της Κατερίνας».

(Κατερίνα, 13 ετών) Εθνικό Κολυμβητήριο Θεσσαλονίκης, 1977 11

ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ –Ούτε που κατάλαβα πώς έγινε το κακό. Έσπασε το τακούνι, γλίστρησα κι έπεσα στο νερό. Κολύμπι δεν ήξερα, με ρούφηξε στον πάτο με τη μία. Όλοι χρωστάμε τον θάνατό μας, εντάξει, συμφωνώ. Δεν έχω την απαίτηση να ήμουν μια ντόπια Οφηλία. Μα θάνατος από τακούνι είναι σκέτη κοροϊδία.

–Περπατούσα πιο πίσω με τη φίλη της Μου μιλούσε κι εγώ κοίταγα τα χείλη της. Όλα γίνανε σε μια στιγμή. «Ξαδέλφη!» φώναξα Και βούτηξα να τη σώσω. Καθώς βούλιαζα στον βυθό «Ντίνο!» άκουγα να ουρλιάζει απ’ τη στεριά το πλάσμα Που πριν ένα λεπτό τού είχα πει «σε ποθώ».

(Μαρία 16 ετών, Κωνσταντίνος 23 ετών) νέα παραλία, στο ύψος του εργοστασίου Αλλατίνη, 1978 12

ΑΝΝΑ Εδώ πιο κάτω στην Ικτίνου πήγαινα Δημοτικό Στο γνωστό Σαράντα Δύο. Δυο δρόμους παραπέρα, το Τρίτο Γυμνάσιο Θηλέων, το νέο μου σχολείο. Πίσω από τα κάγκελα αυτά είναι ο αυλόγυρος Εδώ κάνουμε Ανάσταση κάθε χρόνο. Μουσικές, αγήματα, βεγγαλικά. Ο αδελφός μου παίζει στα χορτάρια τώρα όλο χαρά. Σ’ ένα λεπτό θα ανέβω στο πεζούλι, θα γλιστρήσω, και το κεφάλι μου Θα καρφωθεί στα κάγκελα, σαν βέλη αιχμηρά. «Τραγικός θάνατος μικράς μαθητρίας» θα γράψει η Μακεδονία. Είμαι μια τραγική μορφή, δίχως αμφιβολία. Τόσοι αγαπημένοι τόποι εδώ τριγύρω, σ’ ένα λεπτό Θα γίνουνε για μένα θανάτου σκηνικό.

(Άννα, 12 ετών) ανατολικός περίβολος του ναού της Αγ. Σοφίας, 1968 13