Blog teksten & Persberichten– Ilona Rave (het gaat hierbij om een aantal van mijn geschreven teksten, meer teksten en/of verhalen kunnen op aanvraag worden verstuurd.)
Schoonheid van de natuur. Het is een frisse lenteochtend. Dromerig fiets ik langs de weilanden en autoloze straten naar het station. Het donkere bos vormt een mooi contrast met de jonge berken aan de rand van het veld. De goudenregen, al in volle bloei, hangt over de nog kale struiken. De kleurrijke krokussen lijken te stralen in de keurig aangeharkte perkjes, tussen het gekortwiekte groene veld rond het gezondheidscentrum. Uit het gebouw komt een vrolijk jongetje van een jaar of zes. Naast hem loopt een vrouw in een witte zusterjas, ze moet waarschijnlijk nog naar haar werk. De jongen draagt een knuffelbeer met zich mee. ‘Je hebt het goed gedaan Stefan,‘ hoor ik de vrouw naast hem zeggen. Ik bedenk mij wat de jongen in het gebouw heeft gedaan. Vast een prikje opgehaald tegen een of andere ziekte. Die kreeg ik vroeger ook altijd, en dan was het heel hard huilen totdat mama zei; ‘je krijgt zo een ijsje’. Ik fiets door. Ik kom langs een dierenweide met slootjes, hertjes, lama’s, konijntjes en ander grut. Het ‘gekukelekuu’ van de haan herinnert mij eraan dat het nog veel te vroeg is. Met vlakbij mij een andere fietser, rijd ik in de richting van de groene grasweiden achter de gouden hefbrug waar ik overheen moet. Aan de overkant begint het centrum van IJsselmuiden. Aan mijn kant ligt Kampen. Het is een mooie brug, een oude brug, en de naam vind ik ook mooi ‘gouden hefbrug’. Iedere keer als ik eroverheen kom, mompel ik hem even. ‘Gouden hefbrug.’Je kunt uitkijken over de IJssel. Grote kans dat je een plastic zak ziet drijven, een paar meerkoeten aan het werk, een bootje. Het zichtbare gras aan de overkant is mals en bevat regendruppels alsof het dagen achtereen geplensd heeft. De druppels hullen de kale takken van de berken in een zilveren waas, terwijl zij de kleuren van de bloemen en dennenbomen juist diepe, warme tinten geven. De lucht is verveeld blauw, als zoveel dagen. Wie behalve omhoog ook onder zijn fietsbanden kijkt, ziet het bruin-geelachtige bladertapijt dat uitgespreid over het brede pad ligt. Twee eekhoorntjes zitten elkaar speels achterna door de wirwar van bladeren. Vrolijk springen zij van tak naar tak. Genietend van hun vrijheid. Zonder zich zorgen te maken over het verdere verloop van de dag. Mijn gedachten zet ik even op nul.