Uajajajaa=)
B
azen behin gau ilun batean, familia bat Azpeitiko etxe handi batean bizi zena. Famili horrek alaba bat zuen, Ane izenekoa. Oso lotsatia zen baina jatorra eta neska ederra eta alaia. Ama eta aita ez zeuden etxean, lanaren gaitik kanpora bi egun igarotzera joan behar izan zuten.
Bat-batean Azpeiti osoa ilunduta zegoen , Anek, etxean , zarata bat entzun zuen, ez zion garrantzirik eman, baina badaezpada ere atea giltzez itxi zuen. Berriro ere zarata bat entzun zuen eta beldurtuta bere lagun bati dei egin zion. Nagorek hartu egin zion eta galdetu zion:
-
Kaixo Ane, zer duzu? Ez al da pixka bat berandu? Bai, barkatu, baina beldurra daukat eta etxean bakarrik nago.- esan zion Anek. Nahi baduzu zurekin lo egitera joango naiz.- erantzun zion Nagorek. Bale, nahi duzunean etorri.- Ane berriro.
Nagorek telefonoa utzi, gauza batzuk prestatu eta Aneren etxera joan zen. Anek atea ireki zion eta biak kontu kontari egon ziren gau osoan. Baina, berriro ere zarata bat entzun zen, oraingoan sukaldean.
Neskak sukaldera joan ziren eta txokolate dena lurrean erdi janda aurkitu zuten neskek, eta beldurtu egin ziren. Berriro ere, zarata bat entzun zen; baina, oraingoan, Aneren logelatik zetorren. Neskak korrika joan ziren eta pelutxe denak lurrean botata bilatu zituzten. Pelutxe den-denak zeuden, bat izan ezik.
Azkenean lo egitea pentsatu zuten, eta lo hartu zuten oso azkar. Hurrengo goizean esnatzerakoan bi nesken alboan txakurkume bat azaldu zen ahoa txokolatez zikinduta eta bere alboan falta zen pelutxearekin. Anek eta Nagorek azkar ulertu zuten gertatutakoa, txakurkumea izan zela guztiaren errudun eta parrez hasi ziren. Egun bertan gurasoak iritsi ziren eta Anek gurasoei galdetu zien txakurra beraientzako hartzea ba al zuten eta amak eta aitak baietz esan zuten. Hortik aurrera Nagorek eta Anek lagun berri bat izan zuten.