Please Magazine #8 - Vertrouwen by Please Payroll

e s a e l P r8

numme

Dossier: zelfvertrouwen zelfvertrouwen Stine Jensen Ondernemers zijn dappere mensen

Regie nemen op succes

Drie lessen uit de autosport

De nieuwe Please-directie

Tom Coronel

Uitgelicht

Een gelukkig toeval

Dirk van de Voort over payrolling

4 Zijn is doen Stine Jensen over de zoektocht naar zekerheid

18 Persoonlijke betrokkenheid Geert Suijlen over de inhuur van seizoenskrachten

26 Talent voor de klas Floor Gerestein van Adhocdocent

Nieuw, maar vertrouwd Dit is mijn eerste bijdrage aan Please Magazine, een magazine dat niet alleen voor mij nieuw is, maar ook voor de (oud-)medewerkers en de opdrachtgevers

van DNA360. En hoewel ik natuurlijk niet weet hoe zij het ervaren: voor mij is er veel in dit blad dat

Pleasology

direct vertrouwd aanvoelt. Zoals de inspirerende ondernemersverhalen – verhalen die ik zelf ook volop te horen heb gekregen in de afgelopen jaren. Het blijft bijzonder om te lezen welke keuzes ondernemers maken en met hoeveel energie zij hun dromen proberen te realiseren. Neem in dit nummer bijvoorbeeld Geert Suijlen, die snapt dat als je je klanten aan de voorkant volledig wilt ontzorgen, je de zaken aan de achterkant tiptop georganiseerd moet hebben (komt ons bij Please bekend voor, Geert!). Of Floor Gerestein van Adhocdocent, die duidelijk maakt dat het er niet alleen op aankomt een gat in de markt te zien, maar dat je ook het lef moet hebben om

9 Nieuws 23 Regie op succes

Mario Bierkens

29 Juridisch 30 In één oogopslag zien

waar je aan toe bent

31 Boeken

precies in dat gat je business te starten (zoals ik ook zelf deed, toen ik vijf jaar geleden met DNA360 startte). Elke editie van Please Magazine schaart losjes rondom een thema. Dit keer is dat ‘vertrouwen’. Het is iets waar we als mens én als ondernemer niet zonder kunnen, maar wat ook gemakkelijk beschaamd wordt. Reden waarom, zoals onze huisjuriste Ilse schrijft in haar bijdrage, het toch soms beter is ‘to be safe than to be sorry’. Ikzelf haal er ook uit dat succesvol ondernemen in ieder geval begint met vertrouwen in jezelf, ofwel zelfvertrouwen. Het is hoe dan ook geweldig om terug te lezen dat de klanten van Please een grote mate van vertrouwen stellen in deze organisatie. Mijn ervaring is dat payrollen namelijk alléén werkt bij vertrouwen over en weer. Heel terecht stelt Hans van de Ven dan ook in dit nummer dat een payrollrelatie meer weg heeft van een ‘partnership’, dan van een puur zakelijke overeenkomst tot het verlenen van diensten tegen een vooraf overeengekomen geldelijke wederprestatie. Ik kan met volle overtuiging tegen zowel mijn ‘oude’ als de bestaande klanten zeggen: wij blijven er bij Please de komende jaren keihard aan werken om úw vertrouwen meer dan waard te zijn. Zodat u, in vol vertrouwen dat uw personeel in goede handen is, kunt blijven groeien en uw ambities kunt waarmaken.

Colofon Please is een uitgave van Please Payroll

Intussen wens ik u een paar ontspannen momenten toe met deze nieuwe editie van

T 0492-388888 E info@please.nl W www.please.nl

Please Magazine. En o ja, ik vertrouw erop dat u het mij laat weten als u suggesties

Eindredactie: Hans van de Ven, Please Payroll Concept en redactie: Creative Venue PR, Public-i Writers Fotografie: Hollandse Hoogte Drukwerk: Van Stiphout Grafische Communicatie

of tips heeft om dit blad nog beter te maken. Gewoon even mailen naar g.vanstratum@please.nl.

Gertjan van Stratum Commercieel directeur Please Payroll

vertrouwen

ijn is doen

Een veelgehoorde klacht over flexibele arbeidscontracten is dat ze te weinig ‘zekerheid’ bieden en mensen niet in staat stellen ‘iets op te bouwen’. Wat is het dat zoveel mensen op zoek zijn naar zekerheid? Wat maakt dat vrijwel iedereen de wens heeft bezit op te bouwen? Zijn wij mensen daartoe soms van nature geprogrammeerd? Please Magazine vroeg het de Deens-Nederlandse filosofe en publiciste Stine Jensen. Stine Jensen: mensen zoeken naar ankerpunten, en veel mensen zoeken dat in hun werk.

>> 5

vertrouwen

>> Laat ik maar met de deur in huis vallen: ben je zelf een zekerheid-zoeker? “Tja. Ik ben net verhuisd en toen ik bij de bank kwam om een hypotheek af te sluiten zei een medewerker daar: ‘Mevrouw Jensen, houdt u van zekerheid of bent u avontuurlijk ingesteld?’ Ik vond dat wel een confronterende vraag, want ik ben geneigd te zeggen: ik weet liever waar ik aan toe ben. Maar ‘avontuurlijk ingesteld’ klinkt natuurlijk wel een heel stuk leuker… Laat ik eerlijk zijn: ik heb een vaste betrekking voor ongeveer de helft van mijn tijd, de rest vul ik freelance in. Die combinatie vind ik heel comfortabel.”

“Er zit een zekere culturele component in ons verlangen naar zekerheid en bezit” Waarom zoeken mensen zo naar ‘zekerheid’? Zelfs als dit op het eerste gezicht in belangrijke mate ten koste gaat van het meest waardevolle dat we bezitten, namelijk vrijheid? “Wie geen enkele zekerheid heeft, is niet vrij. De vluchtelingen die nu uit Syrië komen, zijn misschien wel gedreven door vrijheidsdrang, maar ik denk niet dat ze zich op dit moment

erg vrij voelen. Maar goed, waarom zoeken mensen naar zekerheid? Als je naar kleine kinderen kijkt, zou je haast zeggen dat het biologisch bepaald is. Mijn dochtertje wil eigenlijk dat alles elke dag hetzelfde gaat. Een leuke film gezien? Volgende dag wéér diezelfde film zien, want ze weet nu zeker dat dát een leuke film is. Voor haar is de wereld enorm, met elke dag weer nieuwe impulsen. Dan heb je als kind grote behoefte aan zekerheden in de huiselijke sfeer. Vraag is: wat blijft daarvan over als we volwassen worden? Je zou kunnen verdedigen: de wereld blíjft enorm, het aantal impulsen is in deze samenleving gigantisch groot, elke dag weer. En dus blijven mensen naar ankerpunten zoeken. Voor sommigen is dat geld, voor anderen een relatie of kinderen, en veel mensen zoeken dat ankerpunt in hun werk.”

Hangt zekerheid in dit verband ook samen met veiligheid? “Dat denk ik wel. Zekerheid en veiligheid, zekerheid en angst, en misschien ook wel zekerheid en geluk zijn woordenparen die sterk met elkaar verbonden zijn. Als je je onzeker of niet veilig voelt, zul je moeilijk geluk kunnen ervaren. Het is wel aardig te melden dat de Denen altijd bovenaan staan in de lijstjes van meest gelukkige volkeren. Maar ‘geluk’ is voor Denen nauw verbonden met de notie van een ‘betrouwbare overheid’. Zij zijn zo gelukkig omdát ze het gevoel hebben altijd ergens op terug te kunnen vallen.”

Zit het zoeken naar zekerheid ook niet een beetje in onze Calvinistische traditie? “Er zal zeker een culturele component zijn in ons verlangen naar zekerheid en bezit. We hebben een lange traditie waarin spaarzin en een appeltje voor de dorst gelijkstaan aan deugdzaamheid. Dat tekent nog steeds de

verhoudingen tussen Noord- en Zuid-Europa. Je ziet het ook terug in de taal: in het Nederlands hebben woorden als ‘onzeker’, ‘wankel’ en ‘twijfel’ allemaal een duidelijk negatieve lading. Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Twijfel is bijvoorbeeld de grondslag van alle wetenschap, dankzij twijfel komen we als mensheid verder.”

Ontbreekt het mensen die heel erg naar zekerheid zoeken niet domweg aan voldoende zelfvertrouwen? “Hoe meer zelfvertrouwen je hebt, hoe gemakkelijker je doorgaans kunt dealen met onzekerheid. Vandaar ook dat de behoefte aan zekerheid per individu verschilt. Ondernemers zijn in dat opzicht dappere mensen, die bewonder ik wel. Dat je op basis van een visie of een geloof gewoon iets heel nieuws begint, zonder de zekerheid dat het een succes wordt… er zijn mensen die beweren dat we allemaal ondernemer zijn. Ik waag dat te betwijfelen. Er is een slag mensen die het in zich hebben, die het lef hebben en die creatief genoeg zijn, maar er zijn ook veel mensen voor wie dat niet is weggelegd.”

“Hoe meer zelfvertrouwen je hebt, hoe gemakkelijker je kunt dealen met onzekerheid”

Speelt opvoeding nog een rol? “Absoluut. De manier waarop je ouders in het leven stonden ten opzichte van zekerheid en bijvoorbeeld geld, vormt ook jouw kijk op de zaak. Je neemt die houding grotendeels over, of je zet je er juist tegen af. De kunst is om het echt van jezelf te maken en dat betekent dat je zo nu en dan eens iets moet durven te doen dat tegen je ‘overgeërfde’ houding ingaat. De Deense filosoof Søren Kierkegaard heeft gezegd: ‘Durven is even je evenwicht verliezen. Niet durven is jezelf verliezen.’ Iets durven is je angst overwinnen, maar in dat moment van angst overwinnen ervaar je wél vrijheid. Mensen die altijd maar beren op de weg zien, komen niet ver.”

Intussen hamert dit kabinet op zelfredzaamheid, een leven lang leren, jezelf blijven ontwikkelen als zelfstandige ‘professional’… Hoe realistisch is dat eigenlijk? Waarom is het eigenlijk ‘verkeerd’ als je veertig jaar voor dezelfde baas wilt werken? “Wat hier een belangrijke rol speelt is de identiteitsdefinitie waarmee we sinds de jaren vijftig opgescheept zitten. Die luidt: ‘zijn is doen’. Ofwel: alleen de bewegende mens is een volwaardig mens. Dat is ons mensbeeld geworden: als je niet maatschappelijk ‘beweegt’, dan is dat eigenlijk niet oké. Je moet ‘ondernemen’. En ja, een bedelaar op straat, die onderneemt dus niet. Moet je die dan toch helpen? Daar kun je op twee manieren naar kijken. De aanhangers van de filosofie van Nietzsche – zeg maar de VVD – zeggen: ‘Niks geven, want dan hou je de bedelaar maar in zijn rol en verwerp je zijn autonomie. Zelfredzaam maken.’ De aanhangers van Jeremy Bentham – zeg maar de PvdA – zeggen: ‘Wel helpen, want we hebben als mensen veel met elkaar gemeen en als de bedelaar minder lijdt, gaat het netto-geluk van allen omhoog.’

“Mensen die altijd maar beren op de weg zien, komen niet ver” Het probleem is: in allebei de visies zit een kern van waarheid. En dat tegenstrijdige zie je dus overal terugkomen: in de inrichting van de ontwikkelingshulp, in de manier waarop we met vluchtelingen omgaan, en eigenlijk ook op de arbeidsmarkt. We hoeven echt niet allemaal een Richard Branson te zijn. Maar een land vol mensen die geen initiatief nemen en die je van de wieg tot het graf moet pamperen werkt ook niet.”

Tot slot: jonge mensen lijken minder problemen te hebben met minder zekerheid, en al helemaal met minder bezit. Hoe zie jij dat? “Ik heb niet echt een glazen bol, maar het zou met alle ontwikkelingen die je nu ziet naïef zijn te verwachten dat de oude tijden nog terugkomen. Er wordt op dit moment heel veel geschreven over ‘The Second Machine Age’, waarin steeds slimmere robots steeds meer werk van ons overnemen. Dat dwingt ons om na te denken over wat daarvoor in de plaats kan komen. Minder of ‘slow’ werken? Een basisinkomen en misschien wel helemaal niet werken, en je leven op een andere manier zinvol besteden? Het is helemaal niet uit te sluiten dat de hele discussie ‘vast’ of ‘flex’ over

Wie? Stine Jensen Geboren 1972, Hillerød (Denemarken) Studie Literatuurwetenschap en filosofie in Groningen Gepromoveerd aan de Universiteit van Maastricht op Waarom vrouwen van apen houden. Carrière Filosoof, columniste, auteur, televisiemaker, schrijft voor NRC Handelsblad

twee of drie decennia compleet achterhaald is, net als het idee van heel veel persoonlijk ‘eigendom’ of ‘bezit’. De enige zekerheid die we als mens hebben is onze eigen creativiteit en ons vermogen tot denken. Dat zal altijd belangrijk blijven.”

uit de tijd

Vergeten beroepen:

de voddenman Hij werd in sommige delen van Nederland ook wel lorrenboer genoemd: de straatventer die oude kleren per kilo opkocht en weer doorverkocht voor de fabricage van papier of poetskatoen. De vodden werden in een jutezak gewogen met behulp van een weeghaak. De voddenman noemde vervolgens zijn kiloprijs en de huisvrouw die de vodden wilde verkopen probeerde er nog één of twee cent meer voor te krijgen. Soms lukte dat, meestal niet. Na de Tweede Wereldoorlog verdween de voddenman snel uit het Nederlandse straatbeeld. Afgedragen kleding verdween in de zak van Max (een initiatief uit 1967 van entertainer Max Tailleur. De opbrengst was voor het Reumafonds), naar kringloopwinkels of gewoon in het huisvuil. Het huis-aanhuis ophalen van gebruikt textiel is ook vandaag nog steeds geen rendabel businessmodel, het inzamelen en recyclen ervan inmiddels wel. Stichting KICI Kledinginzameling, ReShare, Sympany, B142, Curitas: het aantal initiatieven dat zich richt op het ‘verwaarden’ van textiel groeit met de dag. Voddenman 2.0 is allang weer onder ons.

NIEUWS Please Payroll verwelkomt ...

Please op social media Met de overname van DNA360 is het eerste keer dat Please Magazine in een grotere oplage dan voorheen verschijnt. Uiteraard verwelkomen we onze nieuwe lezers graag. Maar wist je dat Please ook actief is op Twitter en Linkedin? We houden hier onze volgers op de hoogte van de laatste ontwikkelingen in de payrollbranche, wetswijzigingen en nieuws vanuit de organisatie. Op Twitter zijn wij te volgen via @PleasePayroll, en op LinkedIn hebben we een eigen bedrijfspagina. Zoek en vind ons op de naam ‘Please Payroll’.

Claire Breuls in haar functie als Adviseur payroll Karin van Geldrop in haar functie als Medewerker payroll operations Jan Bos in zijn functie als Medewerker payroll operations Remy Munten in zijn functie als Medewerker payroll operations Harold van den Berg in zijn functie als Financieel medewerker

Please Payroll Panovenweg 12 5708 HR Helmond

Please neemt DNA360 over Deze zomer tekenden payrollbedrijf DNA360 en Please de overeenkomst om samen verder te gaan onder de vlag van Please Payroll. De overname is een sterke basis om binnen vijf jaar door te kunnen groeien naar een top-3-positie op de payrollmarkt. In deze editie van het magazine licht de nieuwe directie de overname uitgebreid toe. Voor de nieuwe lezers onder ons hebben we de contactgegevens van Please onder elkaar gezet.

Helpdesk Telefoon Wij zijn telefonisch voor iedereen bereikbaar op werkdagen tussen 08:00 uur en 18:00 uur op 0492 388 888 en ons gratis nummer 0800 235 75 32. UurOnline Opdrachtgevers en medewerkers hebben 24/7 toegang tot hun persoonlijke UurOnline-omgeving. Via deze digitale omgeving kunnen opdrachtgevers direct administratieve zaken afhandelen, maar ook vragen stellen en documenten downloaden. Ook medewerkers kunnen hier terecht voor alle zaken die te maken hebben met hun arbeidsrelatie. Zij kunnen bijvoorbeeld hun eigen gegevens beheren en loonstroken downloaden. Wij zijn een full service dienstverlener die zowel medewerkers als ondernemers helpt op personeelsgebied.

Romy Maaskant in haar functie als Adviseur payroll Jose Claasen in haar functie als Medewerker payroll operations Danielle van Deijck in haar functie als Administratief medewerker

Payroll bevordert groei uitzendbureaus Please heeft de afgelopen jaren steeds vaker uitzendbureaus aan haar klantenportfolio toegevoegd en signaleert een sterke groei bij deze opdrachtgevers. De omzet bij uitzendbureaus steeg in 2014 met 37% t.o.v. 2013. Uitzendbureaus vormden het afgelopen jaar dan ook een belangrijke banenmotor voor de Nederlandse economie. Meer informatie over wat Please doet voor uitzendbureaus is ook online te vinden: https://www.please.nl/uitbesteden-backoﬃce-uitzendbureau

de ondernemer

Een

l a v e o t g i k k u l ge

Landgoed De Biestheuvel in de Brabantse Kempen is een tot over de grens bekend adres voor bedrijfsfeesten, bruiloften, outdoor- en teambuildingsactiviteiten, workshops en evenementen. Daarnaast biedt het bedrijf accommodaties voor groepen, die grotendeels ook geschikt zijn voor mindervaliden. Dirk van de Voort is er verantwoordelijk voor de administratie en fungeert als trait-d’union tussen het management en Please Payroll. “Sommige werkgevers denken wel heel makkelijk over hun verantwoordelijkheid voor medewerkers.”

van outdooractiviteiten over, waarvan de instructeurs wél allemaal op de payroll bij Please stonden. Zodoende zijn we in gesprek gekomen en het eind van het verhaal was dat we al onze kleine contracten hebben overgeheveld. Een beslissing waarvan we nooit spijt gehad hebben.”

Een gelukkig toeval, zo noemt Dirk van de Voort zijn eerste contact met Please Payroll in 2006. Bij een kop koffie op het met bloemen omzoomde terras vertelt hij: “Landgoed De Biestheuvel had op dat moment eigenlijk nog alle medewerkers gewoon op contract. Maar we namen in dat jaar een aanbieder

Payrollers beschouwen we ook gewoon als ‘ons’ personeel

Van de Voort werkt al bijna veertien jaar voor Landgoed De Biestheuvel. “Inderdaad: voor, niet bij”, zegt hij. “Ik heb een eigen administratiekantoor en werk nog voor tientallen andere klanten, het merendeel zzp’ers overigens. Maar Landgoed De Biestheuvel is mijn grootste klant. Ik heb het bedrijf hier in de afgelopen jaren van dichtbij zien uitgroeien tot wat het nu is.”

“

”

Hij noemt zichzelf ‘nogal direct’ en zegt te beseffen dat mensen daar zeker tegen de achtergrond van de Brabantse omgangsvormen soms even aan moeten wennen. Dat gold ook voor zijn contacten bij Please destijds. “Ik heb in het begin van onze werkrelatie een paar keer moeten zeggen: ik snap best dat er af en toe iets misgaat, dat kan overal gebeuren. Maar laat het me dan in ieder geval direct weten dat er iets mis is gegaan en hoe je het gaat oplossen. Want uiteindelijk staan de medewerkers die het betreft toch eerst bij mij aan het bureau. En dan wil ik kunnen zeggen dat ze zich geen zorgen hoeven te maken en dat eraan gewerkt wordt.”

Voorzien in een behoefte Hoe goed de band met Please is, blijkt wel uit het feit dat Van de Voort inmiddels ook de begeleiding van het ziekteverzuim van de vijftien vaste medewerkers bij de Helmondse payroller heeft ondergebracht. Hij zegt: “Ze zijn daar gewoon heel goed in. Ik ben persoonlijk weinig te spreken over het niveau van de arbodiensten in Nederland, dus daar voorzien ze echt in een behoefte. Overigens werkt iedereen hier met

de ondernemer

>> heel veel plezier en kennen we gelukkig een heel laag ziekteverzuim.” De Biestheuvel is voor het grootste gedeelte een echt seizoensbedrijf, al zijn de groepsaccommodaties bijna het hele jaar in bedrijf, zegt Van de Voort. “Die zijn ook zeer in trek bij zorginstellingen, omdat ze voor het grootste gedeelte geschikt zijn voor mindervaliden. We zijn nu zelfs een speciaal rolstoelpad dwars over het hele landgoed aan het aanleggen. Dat is wel redelijk uniek.”

maken.’ Overigens blijkt dan veelal achteraf dat dat prijsverschil ook marginaal is, dus echt spannend is het nog nooit geweest.” Vanuit zijn adviseursrol wil Van de Voort sporadisch wel eens een zzp-klant op het spoor van payrolling zetten. “Het verschil tussen pur sang ondernemer zijn en ondernemer

én werkgever tegelijk is voor velen nogal een stap”, weet hij. “Als je die stap niet kunt maken, dan kun je je beter op het werkgeversdeel laten ontzorgen, ook al kost dat dan een paar centen. Ik denk dat veel beginnende ondernemers wat dat betreft niet altijd de goede afweging voor zichzelf maken.”

Op de vraag of hij als tevreden klant snapt waarom er zoveel weerstand is tegen payrolling als fenomeen zegt hij: “Tja, niet elk bedrijf in die branche neemt zijn verantwoordelijkheid even serieus. Toen wij onze kleine contracten overzetten naar Please hebben we eerst een informatiesessie georganiseerd. We hebben toen heel duidelijk gemaakt dat deze stap louter een administratieve achtergrond had, en dat we al onze payrollers gewoon als ‘ons’ personeel bleven beschouwen. En zo hoort het ook. Sommige werkgevers denken wel heel makkelijk over hun verantwoordelijkheid voor medewerkers en proberen die via ‘slechte’ payroll te ontlopen. Ik denk dat je dan niet goed bezig bent.”

Ontzorgen Van de Voort zegt jaarlijks minstens een of twee keer benaderd te worden door andere payrollbedrijven die een concurrerende aanbieding willen doen. “Dan zeg ik altijd gekscherend: ‘dat is prima, maar je zult het toch echt van een lagere prijs moeten hebben, want qua kwaliteit kun je het verschil echt niet

Landgoed De Biestheuvel is hét adres in de Brabantse Kempen op het gebied van onder meer groepsaccommodaties, bedrijfsfeesten, bruiloften, workshops en evenementen. De Biestheuvel werkt sinds 2006 samen met Please en heeft er circa 35 medewerkers en 30 oproepkrachten ondergebracht. www.biestheuvel.nl Dirk van de Voort heeft een eigen administratiekantoor met als grootste klant Landgoed De Biestheuvel, waar hij al 14 jaar voor werkt.

COLUMN

Drie lessen

uit de

autosport Tom Coronel (1972)

Als je tegelijkertijd actief bent als topsporter en als ondernemer, dan vallen al snel een aantal parallellen op. Veel van wat ik in mijn bedrijf toepas, heb ik geleerd in de autosport. Hieronder drie belangrijke lessen. 1. Zorg dat je je omringt met de beste mensen die je je kunt veroorloven In de autosport ben je volledig afhankelijk van de mensen om je heen. Eigenlijk ben je niets meer dan de laatste schakel in een keten die – inderdaad – zo sterk is als de zwakste schakel. Je kunt in de racesport bij wijze van spreken 19 rondjes op kop rijden en vlak voor de finish uitvallen als gevolg van een verkeerd gemonteerd ventieldopje. Logisch dus dat je zoekt naar mensen in je team die net als jij voor het maximale gaan. Als je gaat ondernemen is het niet anders: zorg dat je je omringt met de beste mensen die je je kunt veroorloven. Je kunt als ondernemer niet alles zelf doen (en dat is ook helemaal niet gezond) maar zorg ervoor dat je mensen hebt die voor jou de puntjes op de i zetten en die net als jij bereid zijn ‘to go the extra mile’! 2. Blijf bijleren Ik heb mij in mijn racecarrière altijd heel nieuwsgierig opgesteld en heel veel vragen gesteld. Ik wil graag leren en kijk dus altijd mee, bijvoorbeeld als mijn monteur de auto afstelt. Dat maakt dat ik kritisch kan zijn: ik weet waarover ik praat namelijk. Ik ben weliswaar geen monteur, maar er is geen monteur die

mij iets wijs kan maken. Als ondernemer doe ik eigenlijk hetzelfde: ik besef dat ik dingen beter aan anderen kan overlaten, maar ik stel wel veel vragen en ik vraag ook altijd om feedback achteraf: was het moeilijker of gemakkelijker dan gedacht? Ging het langzamer of sneller dan we ingeschat hadden? Zo blijf ik als ondernemer bijleren en weet ik waarover ik praat.

is autocoureur uitkomend in de WTCC, het wereldkampioenschap voor touringcars (‘normale’ auto’s). Naast het racen is Coronel ook zakenman. Hij is o.m. medeeigenaar van Coronel Kartracing in Huizen en hij was tot 2009 mede-eigenaar en CEO van Create2Fit Webshops. In 2011 werd hij door Emerce verkozen tot E-commerce man van 2011.

3. Houd jezelf scherp Racen is een sport waarin het om tienden van seconden gaat. Je kunt in die wereld alleen succesvol meedraaien als je super competitief bent. Ik heb daarin veel gehad aan mijn tweelingbroer Tim. Wij hebben onderling altijd non-stop competitie gehad en daardoor ben ik gewend om altijd te kijken naar hoe iets net even beter of slimmer kan. Als ondernemer heb ik daar veel profijt van, want ook daar geldt: je bent zo goed als je laatste deal of je laatste klus. Zoals ik elke wedstrijd weer met ‘niets’ begin, zo moet je als ondernemer elke dag ervaren als een nieuwe dag waarin je nieuwe deals kunt sluiten of waarin je klant kunt bewijzen dat je hem of haar waard bent. Houd jezelf scherp!

Tom Coronel

uitgelicht

De nieuwe Please-directie Achter de schermen is er bij Please de afgelopen maanden veel veranderd. In juli nam de onderneming branchegenoot DNA360 uit Weert over. En oprichter en algemeen directeur Jan Franken besloot om zich volledig te gaan richten op de verdere uitbouw van zijn horecaketen ‘De smaak van Croy’. De Pleasedirectie bestaat nu uit drie ambitieuze ondernemers met een gezamenlijk doel: Please nóg beter en professioneler maken.

uitgelicht

>> De directiekamer in Helmond is opnieuw ingericht. Er staan nu drie bureaus én een vergadertafel waaraan algemeen directeur Hans van de Ven, commercieel directeur Gertjan van Stratum en financieel directeur Albert Zwaans gezamenlijk de journalist te woord staan. Zwaans werd vorig jaar binnengehaald als nieuwe financiële man bij Please, Van Stratum is nieuw. Hij was tot voor kort algemeen directeur van payrollbedrijf DNA360, dat hij in 2010 oprichtte ‘naar voorbeeld van Please’, zoals hij zelf zegt. Hij bouwde zijn bedrijf in vijf jaar ‘from scratch’ uit tot een jaaromzet van ruim 22 miljoen euro. Een eclatant succes, dus waarom dan aansluiting zoeken bij een grotere marktspeler? Van Stratum: “Om de kwaliteit te kunnen blijven bieden die we voor onze klanten beogen, waren forse nieuwe investeringen nodig in onze backoffice. Dan moet je als kleinere speler een afweging maken: is het verstandig om zelfstandig zulke grote investeringen te doen, of kun je meer waarde toevoegen door je aan te sluiten bij een grotere partij? Uiteindelijk is het dat laatste geworden. Please kan onze klanten precies datgene bieden wat ze nodig hebben. En dat is wat voor mij het zwaarste telt.” DNA delen Volgens Van de Ven hebben zich in de afgelopen jaren diverse partijen ter overname gemeld, maar het is om diverse redenen nooit tot een deal gekomen. Hij zegt: “Met DNA360 was er direct een goede match, mede omdat hun manier van werken erg op die van ons lijkt. Je zou kunnen stellen dat de ondernemingen een flink stuk DNA delen. Daarbij komt dat DNA360 heeft aangetoond in minder dan vijf jaar tijd een indrukwekkend omzetniveau te kunnen realiseren. Dat biedt volop groeiperspectief.”

Geen bureaucratische ‘verloningsfabriek’ Met de overname van DNA360 groeit de omzet van Please in één klap tot boven de honderd miljoen euro. Die steeds grotere geldstromen maken dat de onderneming behoefte had aan meer financiële en fiscale kennis, zegt Van de Ven. Registeraccountant Albert Zwaans is de man die deze uitdaging de komende jaren in goede financiële banen moet gaan leiden. Zwaans: “In de payrollmarkt staan de marges onder druk en dat betekent dat je financieel scherp aan de wind moet zeilen. Ik zal dus veel tijd kwijt zijn met het verder optimaliseren van onze kostenstructuur en het begeleiden van de verdere groei van de onderneming. Tegelijkertijd zie ik het ook als een uitdaging om onze huidige ‘9+-cultuur’ vast te houden en geen bureaucratische ‘verloningsfabriek’ te worden.” Dat laatste wordt ook door Van Stratum en Van de Ven onderstreept. “We hebben de ambitie om door te groeien tot een top-3-positie in de markt” zegt Van Stratum. “Maar we willen zeker de typische mkb-mentaliteit van Please vasthouden – de korte lijnen, de flexibele instelling, het persoonlijke contact met een vaste relatiebeheerder.” Van de Ven: “Klopt. Groei is noodzakelijk, maar in de eerste plaats willen we de beste payrollwerkgever van Nederland blijven. Dat houdt in dat we de relatie met onze klanten niet beschouwen als een puur commerciële inkoop/verkooprelatie, maar meer als een strategisch partnership. We zien een ‘win’ voor onze klanten per definitie als een ‘win’ voor onszelf, en dus zijn we bereid om ook echt tijd en aandacht in onze klanten te investeren. En dat blijft zo. Het hele concept payrolling draait uiteindelijk om partnership.”

De overname brengt geen wijzigingen in de strategie van de onderneming, aldus Van de Ven. De focus blijft op het volledig ‘ontzorgen’ van mkb-bedrijven door het overnemen van het werkgeverschap en/of het aanbieden van een ‘flexibele schil’, alsmede het aanbieden van hoogwaardige backoffice-diensten aan uitzend- en detacheringsbureaus (intermediairs). Please denkt zich op deze drie terreinen de komende jaren meer en meer te kunnen onderscheiden door maatwerk tegen een aantrekkelijke prijs, zegt Van Stratum, die zelf een P&O-achtergrond heeft (zie kader). “Omdat Please een eigen automatiseringsafdeling heeft, kunnen we voldoen aan klantspecifieke wensen zonder dat dit tot grote meerkosten leidt. Dit is zeker in de snelgroeiende markt voor intermediairs een aanzienlijk voordeel.”

Please Payroll

sinds: omzet: werknemers: core business:

2000 84 miljoen 36 payrolling

DNA 360 2010 22 miljoen 8 payrolling

Even voorstellen â&#x20AC;Ś Als zoon van de oprichter van Carglass Nederland, Gerrit van Stratum, kreeg Gertjan van Stratum het ondernemen met de paplepel ingegoten. Hij studeerde Personeel & Organisatie aan de Fontys Economische Hogeschool Tilburg, waarna hij onder meer P&O-manager was bij de divisie installatietechniek van Heymans (Burger Ergon) en commercieel directeur en partner bij technisch detacheerder KP&T. In 2010 richtte hij DNA360 op, actief in payrolling voor mkb en backoffice-services voor intermediairs.

Albert Zwaans werkte als kind al mee in de bakkerij van zijn ouders. Na de heao werkte hij enige tijd bij een dochteronderneming van de Amerikaanse aluminiumproducent Alcoa, om daarna over te stappen naar de Belastingdienst. Hij volgde de interne opleiding tot rijksaccountant en studeerde uiteindelijk af als registeraccount. Na tien jaar stapte hij over naar KOMPAAN accountants & adviseurs, waar hij in 2001 partner werd. Na verkoop van zijn aandeel in die maatschap, koos hij voor een nieuwe carriĂ¨restap bij Please.

Hans van de Ven komt uit een retailnest en studeerde na zijn middelbare school eerst elektronica en later hbo-informatica. Hij werkte als technical supervisor en R&D-manager bij Volleman Computer Services en als pensioensoftware-ontwikkelaar bij Akkermans & Partners. In 2000 was hij medeoprichter van Please Payroll en verantwoordelijk voor de automatisering, vanuit zijn eigen bedrijf Proxit ontwikkelde hij maatsoftware voor Please Payroll, waaronder vanaf 2005 het UurOnline portaal. Sinds 2010 is hij toegetreden tot de directie en verantwoordelijk voor het dagelijkse bestuur van de onderneming.

de ondernemer

Persoonlijke betrokkenheid Geert Suijlen, Suijlen Sport Service

Voormalig beroepsmilitair Geert Suijlen maakte tien jaar geleden van zijn hobby zijn beroep en begon een bedrijf in outdoor-activiteiten. Inmiddels omvat Suijlen Sport Service ook een camping aan een jachthaven bij Roermond, een horecagelegenheid, een bedrijf voor materiaalverhuur en een koeriersdienst. Zijn parttime- en seizoensmedewerkers brengt de Limburgse ondernemer onder bij Please Payroll. â&#x20AC;&#x153;Hun kracht is het persoonlijke contactâ&#x20AC;?. >>

de ondernemer

>> Je ziet het direct: Geert Suijlen zit goed in zijn lijf. Dat is ook niet heel erg verwonderlijk, want hij was de eerste vijfentwintig jaar van zijn carrière sportinstructeur in dienst van het Nederlandse leger. Als ondernemer is Suijlen dus een ‘zij-instromer’ – al zat het ondernemende er altijd wel al in. Als beroepsmilitair organiseerde hij in de weekenden en vakanties geregeld outdooractiviteiten in de Ardennen, “met een oude Mercedes en een trailer vol met kano’s”, zoals hij zelf zegt. Inmiddels is Suijlen eigenaar van een bedrijf met 25 personeelsleden, een eigen outdoorcentrum, een eigen restaurant met terrassen, eigen boten en een kampeerterrein met ‘glampings’ (luxetenten). Daarnaast verhuurt hij materiaal voor evenementen en heeft hij een aantal parttime-koeriers rondrijden. Terugkijkend op zijn militaire loopbaan zegt Suijlen veel zaken te hebben geleerd die hem nu als directeur/eigenaar van een onderneming heel goed van pas komen. “Hard werken en dingen voor elkaar boksen bijvoorbeeld”, zegt hij. “Maar ook: weten hoe je dingen goed organiseert.” Als ondernemer heeft Suijlen als het ware

de hiërarchie en de structuur van het leger als blauwdruk genomen voor zijn bedrijf. Hij vertelt: “Mijn medewerkers weten precies waar ze eindverantwoordelijk voor zijn en wie ze geacht worden aan te sturen. Er is één chefkok die vier souschefs en twee afwashulpen aanstuurt in de keuken van het restaurant bijvoorbeeld. Weer twee andere medewerkers zijn verantwoordelijk voor het horecagedeelte

“

Mijn medewerkers weten precies waar ze verantwoordelijk voor zijn

”

‘nat’, met daaronder zes freelancers en tien stagiaires. Zelf stuur ik alle onderdelen aan, elke week heb ik een kleine vergadering met mijn fulltimers waarbij alle lopende zaken worden besproken. Wat daarbij scheelt is dat ik precies weet wat de werkzaamheden inhouden, want volgens mij kun je geen leiding geven als je niet weet waarover je praat. Als iemand mij probeert wijs te maken dat hij vier uur bezig

is geweest met het schoonmaken van twaalf kano’s, dan zeg ik: dan heb je drie uur liggen lummelen, want ik heb het zelf ook gedaan en mij kostte het een uur.”

Twee versnellingen lager Het tekent de mentaliteit van Suijlen: aanpakken en niet lullen maar poetsen. Dat geldt al helemaal in het seizoen, dat ongeveer zeven maanden per jaar duurt. “Dan is het heel lange dagen maken”, weet Suijlen. Toch zegt hij dat hij soms nog steeds moeite heeft met het leven in de burgermaatschappij, waar veel mensen een afwachtende houding hebben en soms wel twee versnellingen lager lijken te draaien dan hijzelf. “Ikzelf heb nu vanaf mijn zestiende altijd volle weken gedraaid, weken van 80-100 uur waren heel normaal”, zegt hij. “Dan moet je soms wel even slikken als een jonge parttimer je komt vertellen dat hij toch maar niet komt werken omdat hij moet ‘chillen’. Ik denk dan wel even: wat leer je dáár nu van?” Natuurlijk moet er een gezonde afwisseling zijn, alleen ik denk dat we nu doorslaan naar de verkeerde kant. Het geheim van zijn succes is volgens Suijlen de persoonlijke betrokkenheid bij de klant die

Geert Suijlen heeft tijdens zijn militaire loopbaan veel zaken geleerd die hem nu goed van pas komen.

hij en zijn medewerkers aan de dag leggen. Hij zegt: “Kijk, iedereen kan iemand een solex in de handen duwen en ’m een leuke dag toewensen. Maar zo werken wij niet. Bij ons rijdt er een medewerker voorop mee met de groep, en een medewerker achterop. En dan nog een volgwagen met een reserve-solex, zodat het feestje niet direct afgelopen is als iemand uit de groep pech krijgt. Kanovaren idem: altijd onder professionele begeleiding, zodat we zeker zijn dat iedereen ook echt een onvergetelijke dag heeft en niet alleen maar een nat pak haalt. Ik sta er ook op dat de eindverantwoordelijke de volgende dag de klant nabelt en vraagt: ‘Wat vond je ervan en wat kunnen we volgende keer nog beter doen?’ Dat is bij ons standaardprocedure.”

Cowboys Het is die persoonlijke betrokkenheid die Suijlen ook waardeert bij Please, waar hij inmiddels bijna vier jaar klant is. “Ik heb in

“

Als je je zaakjes regelt, kan je bedrijf prima een dagje zonder je

”

het verleden met verschillende payrollbedrijven gewerkt en daar heb ik eigenlijk altijd veel gerommel en gedoe mee gehad”, zegt Suijlen. “Het is een markt met een hoop cowboys. Sinds ik bij Please zit heb ik er echt geen omkijken meer naar: ik tik aan het eind van de maand de uren door, en dat is het dan. En mocht er bij uitzondering toch eens iets mislopen, dan wordt er direct contact opgenomen en wordt het probleem onmiddellijk opgelost. Dat directe en persoonlijke vind ik de grote kracht van

Please. Ze nemen je daadwerkelijk de zorg uit handen.” De tijd die Suijlen als ondernemer vrijspeelt besteedt hij inmiddels aan zijn oude passie. Bij wijze van hobby begeleidt hij een à twee keer per week jonge militaire sportinstructeurs en geeft hij lessen aan de reservisten van het Korps Nationale Reserve. Suijlen: “Voor andere ondernemers is zo’n combinatie misschien ondenkbaar, maar ik bewijs: als je je zaakjes strak regelt, dan kan je bedrijf prima een dagje zonder jou.”

Suijlen Sport Service is een bedrijf in outdoor-activiteiten in de breedste zin van het woord. Het bedrijf heeft 25 medewerkers. Eigenaar Geert Suijlen werkt sinds 2011 samen met Please Payroll. www.suijlensport.nl

PLEASOLOGY

Zelfvertrouwen Zelfvertrouwen is het vermogen zó vaak onzeker te zijn, dat je ontdekt dat je blijft leven - ook al voel je je onzeker. Mogelijk zal je mijn (lange) definitie van zelfvertrouwen nog een paar keer moeten nalezen voordat ze binnenkomt zoals ik haar bedoel. Zelfvertrouwen is niet het resultaat van een knopje in je hoofd omzetten. Zelfvertrouwen uitstralen is ook geen trucje dat te leren valt. Zelfvertrouwen krijgen is een proces, voor velen langdurend en met veel onzekerheden omgeven.

“Onzekerheid hoort bij het leven en heef t een functie” Denk eens terug aan je jeugd. Was jij het populaire jongetje of meisje op school, of was je regelmatig het pispaaltje van groepjes kinderen, verenigd om zichzelf groter te maken dan ze waren? Werd je gepest of was je de pester? Wat het antwoord ook is: in beide gevallen speelt onzekerheid een grote rol. Zonder oordeel over de kant die je (onbewust) koos, in beide gevallen heeft het geleid tot de aanleg van een ‘basisreactiepatroon voor overleving’ diep in je. Vechten, vluchten en bevriezen zijn superfunctionele overlevingsmechanismen waardoor je bent blijven leven, ook al werd je gepest of was je een pester. Als dit mechanisme toen succesvol was, zul je het blijven toepassen. Het is jouw ‘zekerheid’. Onzekerheid is bedoeld om te ontdekken waar je beperkingen liggen, wat zich nog kan ontwikkelen in jou. Zelfvertrouwen is daarom het vermogen om onzeker te (durven) zijn. Om daadwerkelijk naar jezelf te kijken en te constateren dat je iets nog niet weet of kan - en dat je dit nog kunt leren. Hoe vaker je onzeker kunt zijn, hoe sterker je zult worden om alle situaties die het leven biedt, het hoofd te bieden. En dan … is er ‘ineens’ zelfvertrouwen.

Helaas zijn er twee krachtige mechanismen die maken dat we onszelf niet toestaan onzeker te zijn. Op de eerste plaats lijkt onze maatschappij onzekerheid af te keuren. Onze ouders en onze leerkrachten hebben ons wijsgemaakt dat het slecht is om onzeker te zijn. Met deze erfenis van onze opvoeding leren we leven. Daar komt bij dat onzekerheid een soort spanning veroorzaakt die we lijfelijk als ‘pijnlijk’ ervaren. Zolang onzekerheid lichamelijk ‘pijn’ doet en wij vanuit onze opvoeding geprogrammeerd zijn om weg te lopen van pijn, zo lang blijven we onzekerheid wegstoppen. Maar juist het wegstoppen maakt onzekerheid erger en niet-meer-functioneel. De kunst is om te leren onzekerheid toe te laten tot de pijn niet meer onprettig voelt, want alleen dan kunnen we de functie van onzekerheid benutten. Ik was dat verlegen meisje dat geplaagd werd op school. Ja, ik had nog iets te ontwikkelen in mezelf, te ontdekken wie ik was, wat ik wilde beleven en hoe ik anderen van dienst kon zijn. De wereld vertellen dat onzekerheid niet onprettig hoeft te voelen is nu mijn levenswerk. Dat het bij het leven hoort en een functie heeft. Nu deel ik dat … vol zelfvertrouwen! Daarom begeleid ik mensen met behulp van spanningsoefeningen en emotionele verwerking van oud zeer. En leef ik inmiddels 23 jaar samen met mijn grootste plaaggeest van toen.

Marja van der Ende is veelzijdig ondernemer, eigenaar van SuXeed en auteur van het boek ‘Vrij en blij zelfstandig ondernemen’. Ze begeleidt mensen met (werk) stress, concentratie- en gedragsproblemen naar stressvrij werken, ondernemen en leven.

Regie op succes

Realisatiecoach en managementauteur Mario Bierkens ziet veel mkb-ondernemers een aantal klassieke fouten maken in de omgang met hun medewerkers. Te hoge verwachtingen hebben van gemaakte afspraken (terwijl 95% van ons gedrag onbewust tot stand komt). Meer tijd steken in evalueren dan in activeren (wat niet werkt). En bij gewenste veranderingen alle medewerkers in ĂŠĂŠn keer mee willen krijgen (wat verspilde moeite is). Voor Please Magazine zette hij een aantal tips voor effectieve aansturing van medewerkers op een rij.

>> 23

6 tips

Realiseer je dat een afspraak meestal een intentie is, geen commitment

Gedragswetenschapper Ben Tiggelaar stelt dat slechts 5% van ons gedrag bewust gestuurd is; de overige 95% van onze gedragingen wordt door ons onbewuste brein gestuurd. Veel mkb-ondernemers maken tijdens een functioneringsgesprek of teammeeting afspraken met medewerkers en verwachten vervolgens dat die ook worden nagekomen. Hou er rekening mee dat een ‘ja’

van een medewerker een typisch 5%-momentje is en op z’n best betekent: ik ben bereid dit te doen. Het gedrag op de werkvloer kan vervolgens (onbewust) heel anders zijn. Help medewerkers dus de gewenste doelen te realiseren door ze tijdens het maken van de afspraak na te laten denken over de toepassing. Stel minimaal de vraag: “Hoe ga je het aanpakken?”

Niet evalueren, maar activeren Vaak zijn ondernemers 80% van de tijd die ze in gesprek zijn met medewerkers bezig te evalueren wat de week tevoren is gebeurd. Wat is er misgegaan, waarom zijn bepaalde doelstellingen niet gehaald, enzovoorts. Dit werkt volstrekt averechts als je medewerkers sturing wilt geven: de focus ligt op waarom het niet gelukt is (en geloof me: er is ALTIJD een reden te bedenken waarom iets niet gelukt is).

Vat afspraken niet zelf samen, maar laat de medewerker zijn acties samenvatten Zet niet zelf op een rijtje wat er allemaal is afgesproken, maar laat de medewerker in zijn eigen woorden vertellen wat van hem verwacht wordt. In het eerste geval zullen veel medewerkers denken: ‘Ja, ja, praat maar, we zien wel.’ In het tweede geval voelen ze zich mentaal ‘eigenaar’ van de gemaakte afspraken. Dat is een essentieel verschil.

Het is dan ook beter domweg vast te stellen dat de medewerker het gestelde doel niet heeft bereikt, om vervolgens te vragen: wat doe je als dit wéér gebeurt? Of: hoe kan je het vanaf nu anders doen? Zo toets je namelijk of de medewerker geleerd heeft van zijn fouten en activeer je hem als het ware tot gedragsverandering en tot de juiste ‘mentale stand’.

Mario Bierkens adviseert en begeleidt bedrijven en topsportorganisaties bij het realiseren van topprestaties. Zijn grote passie is het verzorgen van presentaties om zo leidinggevenden te inspireren. Tevens heeft hij zijn sporen verdiend in de topsport door het begeleiden van coaches om meer uit hun teams te halen. www.mariobierkens.nl

Stop met plannen, ga bewegen

Als je een doel wilt bereiken, is het niet vruchtbaar medewerkers te vragen ‘eerst een plannetje uit te werken’. Plannenmakerij kost namelijk niet alleen veel energie, het remt ook de beweging. Ofwel: hoe goed een plan ook is, je krijgt er op korte termijn je mensen niet mee geactiveerd. Kijk daarom altijd of je tevens een aantal quick wins kunt benoemen waarmee medewerkers direct in de actieve modus komen. Stel: je wilt een nieuw product gaan toevoegen aan je assortiment. Dan is het logisch om eerst een plan te maken om geen stappen te vergeten (website aanpassen, marketingcampagne opzetten, enz.). Alleen: jouw medewerkers merken voorlopig niets van het voornemen. Je mobiliseert ze echter door ze er vanaf het begin bij te betrekken

en te zeggen: “Dit is wat we willen, laten we vandaag alle klanten die bellen vragen wat ze van de assortimentsuitbreiding vinden. En laten we dat morgen samen bespreken. De quick win: voor de medewerkers begint het direct te ‘leven’, ze zijn al actief nog voor het product leverbaar is. En jij leert vast een hoop over hoe je je uiteindelijke voornemen het best kunt realiseren. De klant heeft immers altijd gelijk …

Houd feedback-loops zo kort mogelijk Zeg niet tegen een medewerker: ‘Dit en dit gaan we vanaf nu doen. Over twee weken bespreken we het.’ Maar zeg: ‘Dit en dit gaan we vanaf nu doen. Laat me vóór het weekend weten wat je eerste ervaringen zijn.’ Alles wat lange termijn is (twee weken, einde kwartaal, einde boekjaar, enz.) interpreteert ons brein als ‘misschien wel belangrijk, maar niet urgent’. En vervolgens krijgen vooral andere zaken voorrang - de beruchte ‘waan van de dag’. Vraag dus ook bij langetermijndoelstellingen altijd: ‘Als dit einde kwartaal gerealiseerd moet zijn, wat zou je dan de volgende week al gerealiseerd willen hebben?’

Scheer niet alle medewerkers over één kam Je kunt niet elke medewerker aan het handje nemen. En het mooie is: dat hoeft ook niet. Zelf hanteer ik het stoplichtmodel. Maak onderscheid tussen ‘groene’, ‘oranje’ en ‘rode’ medewerkers. De ‘groene’ medewerker herken je aan een prima houding en mentaliteit in combinatie met prima resultaten. Die kun je maximale vrijheid en verantwoordelijkheid geven: geef alleen aan wat je verwacht, en laat het initiatief om te sparren aan hen. Laat hen pilots doen en nieuwe zaken uitproberen. De ‘oranje’ medewerker scoort ook hoog in houding en mentaliteit, maar nog niet (altijd) in resultaat. Dit is het type medewerker waar je je energie het beste in kunt steken: goed begeleiden, regelmatig sparren, vooraf oefenen, concreet aansturen op haalbare doelen

– dan komen de resultaten vanzelf. En dan is er nog de ‘rode’ medewerker. Daarvan is niet alleen de instelling onder de maat, maar meestal ook de resultaten. Juist deze medewerkers vragen vaak de meeste energie en aandacht, met name bij veranderingsprocessen: ze zeggen wel te willen, maar bewegen niet mee, ze moeten het eerst nog maar eens zien of saboteren de boel. Trap niet in deze valkuil en zeg: ‘Als jij denkt dat het voor jou niet gaat werken hoef je het niet te doen. Maar wij gaan er gewoon mee beginnen.’ Gevolg: je boekt het meeste resultaat met de medewerkers die ervoor gaan, en je maakt de medewerkers die niet meewillen al snel monddood. Uiteindelijk zullen ze moeten toegeven: het werkt wel en ik kan maar beter meedoen. Mission accomplished.

de ondernemer

Floor Gerestein begon zelf als bijbaantje met lesgeven en besefte dat meer studenten dit zouden moeten doen.

Talent voor de klas Floor Gerestein startte zes jaar geleden samen met een studiegenootje een onderneming die zich richt op personele ondersteuning van onderwijsinstellingen. Inmiddels bedient Adhocdocent ruim 30 scholen en scholengemeenschappen in heel Nederland en heeft het bureau gemiddeld genomen zo’n 70 docenten permanent aan het werk. “Voor een gymnasium in Wassenaar heb je een ander type docent nodig dan voor een vmbo in Rotterdam Zuid.”

“

Het wordt nogal eens onderschat hoe zwaar lesgeven is

Het idee werd geboren tijdens het laatste jaar van haar studie economie. Gerestein zocht een bijbaantje en vond dat bij een school waar een tijdelijke vacature voor een economiedocent openstond. Ze begon met economieles aan een groepje van tien leerlingen, maar stond op zeker moment voor een klas van dertig leerlingen. “Ik merkte dat lesgeven echt heel leuk was om te doen en veel verrijkender dan werken in een callcenter”, zegt ze. “Al snel had ik het idee: eigenlijk zouden veel meer studenten dit kunnen doen. Zo is het idee geboren voor een bureau dat scholen ondersteunt met tijdelijk onderwijspersoneel of onderwijsondersteunend personeel.”

Uitkomst

Niet veel later kwamen daar ook andere diensten bij. Gerestein: “Ons businessmodel is een mix van detachering, werving & selectie en payrolling. We hebben allerlei soorten docenten, van zeer ervaren tot zij-instromers en studenten. Die zetten we soms voor een paar maanden, soms voor een heel schooljaar bij scholen weg. Daarnaast bieden we een breed scala aan onderwijsondersteunende diensten zoals huiswerkbegeleiding, steunlessen voor kinderen met een leerachterstand, examentraining, nakijkservice en ondersteuning bij surveillance op het schoolplein.”

Op de vraag of met name studenten wel over voldoende didactische vaardigheden beschikken om onderwijs te geven – ze zijn immers niet officieel bevoegd – zegt Gerestein: “We kijken eerst goed of ze uit het goede hout gesneden zijn. Is dat het geval, dan krijgen ze van ons een stoomcursus didactiek. Dat levert ze aardig wat bagage op. Maar dan nog: mensen zonder ervaring zullen we nooit zomaar voor een havo4-klas zetten. Daar heb je echt een ervaren en bevoegde kracht met overwicht nodig. Maar zoiets als huiswerkbegeleiding of steunlessen rekenen en taal geven … dat kan

”

een getalenteerde student doorgaans prima aan. En soms groeien ze door, en kun je ze ook op wat uitdagender klussen zetten.” Adhocdocent is voor veel scholen een uitkomst als er door ziekte, zwangerschap of een burn-out plotsklaps een docent moet worden vervangen. Maar ook voorziet het bureau in een behoefte als het gaat om het ontlasten van de reguliere docenten, weet Gerestein. “Het wordt nogal eens onderschat hoe zwaar lesgeven is”, zegt ze. “Als je dan in je enige vrije tussenuur ook nog eens moet gaan surveilleren of een klas moet overnemen van een zieke collega, dan ligt overbelasting al gauw op de loer. Scholen kiezen er dan vaak voor om een beroep op ons te doen. En ja, soms bellen ze ook doodleuk op of we voor de volgende dag even vijf begeleiders voor een excursie kunnen regelen. Acht uur ’s ochtends beginnen. Daar draaien we ook onze hand niet voor om.”

Actief in krimpmarkt Het bureau beschikt over een flinke database met potentieel geschikte kandidaten. Daarnaast is er een vaste pool van zo’n 70 medewerkers die min of meer permanent aan het werk zijn. Gerestein: “We proberen

>> 27

de ondernemer

“

We proberen de risico’s zo goed mogelijk te managen

de risico’s zo goed mogelijk te managen. Heel soms nemen we wel een docent vast aan zonder dat we zeker weten of we werk voor hem of haar hebben, maar dan gaat het echt om heel lastige vakgebieden zoals eerstegraads uren wiskunde of natuurkunde. Daar is, zeker halverwege het jaar, geen docent meer voor te vinden. Exacte vakken zijn sowieso problematisch, omdat er ook een enorme en doorgaans beter betaalde vraag vanuit het bedrijfsleven is.” Gerestein houdt nauw contact met haar opdrachtgevers, omdat het volgens haar nogal kritiek is welk type docent je waar plaatst. “Voor een gymnasium in Wassenaar heb je een ander type docent nodig dan voor een vmbo in Rotterdam-Zuid. Dus ik ben ook geregeld ‘op locatie’ om gevoel te houden met wat er op de school zelf speelt.” Adhocdocent is de afgelopen jaren in snel tempo gegroeid – deels door actieve acquisitie door de oprichters, deels door positieve mond-tot-mondreclame. “We proberen onze

”

opdrachtgevers gewoon heel goed te bedienen, zelfs in de gevallen dat we daar niet heel veel marge op maken”, zegt Gerestein. “We beseffen goed dat we in feite actief zijn in een krimpmarkt, want er komen steeds minder kinderen en dus ook minder scholen. Wil je dan toch groeien, dan moet je voor de overblijvende scholen wel echt iets betekenen.”

Menselijk gezicht Voor het werkgeverschap van de eigen krachten maakt Adhocdocent al sinds dag 1 gebruik van Please. Gerestein: “We hebben destijds wat offertes aangevraagd en Please kwam er qua prijs/prestatie toen het beste uit. Sindsdien zijn we enorm gegroeid en daarin hebben ze ons heel goed bijgestaan. Het is een prettige club met een menselijk gezicht, en wat fijn is: ze denken heel goed mee. Als wij iets graag efficiënter geregeld willen hebben, dan komen ze met oplossingen. En voor ons is het fijn dat we ons kunnen focussen op de uitbouw van ons bedrijf, in plaats van op de zoveelste wijziging in een of andere wettelijke regeling. Maar we blijven wel scherp: je moet

steeds de meerwaarde en de meerkosten tegen elkaar blijven afwegen. Als we zo doorgroeien, komt er misschien een dag dat het interessant wordt om onze eigen loonadministratie in te richten.”

Adhocdocent zendt talentvolle en gepassioneerde studenten uit in het onderwijs om de werkdruk van docenten te kunnen verlichten waardoor zij zich volledig kunnen richten op hun belangrijkste taak: doceren. Adhocdocent heeft 35 klanten en werkt sinds 2009 samen met Please. 80 werknemers van Adhocdocent zijn bij Please ondergebracht. www.adhocdocent.nl

Meer weten over payrolling voor een uitzendorganisatie? Kijk dan op please.nl/uitbesteden-backofficeuitzendbureau

JURIDISCH

Een ‘reality call’ Op de keper beschouwd nemen de meeste ondernemers nieuwe medewerkers op goed vertrouwen in dienst. Natuurlijk: ze kijken eerst naar het cv, waarin als het goed is de opleidingen, kwaliteiten en werkervaring van de sollicitant zijn opgenomen. En uiteraard naar de sollicitatiebrief, die vaak nog bepalender is voor het besluit om een kandidaat wel of niet voor een gesprek uit te nodigen. Maar zit de sollicitant eenmaal aan tafel, dan spelen die brief en dat cv meestal nauwelijks meer een rol en gaat het meer om de persoonlijke presentatie en een eventuele (wederzijdse) ‘klik’. Toch is het ergens vreemd dat het cv zo gemakkelijk terzijde wordt geschoven. Want iedere ondernemer weet dat papier geduldig is en dat het internet vol staat met tips hoe je je cv het beste kunt ‘oppimpen’. Evengoed zijn er maar heel weinig ondernemers die daadwerkelijk aan een sollicitant vragen om zijn of haar diploma’s mee te nemen naar het gesprek, of om bijvoorbeeld iets te overleggen waaruit zijn of haar kwaliteiten blijken. Het nabellen van een door de sollicitant opgegeven referentie gebeurt in de regel vaker, maar een check of de opgegeven naam en het bijbehorende mobiele nummer wel toebehoort aan de voormalige direct leidinggevende van de sollicitant … tja, da’s weer een brug te ver. Terwijl het toch heel goed mogelijk is dat de sollicitant het telefoonnummer heeft opgegeven van een bevriende kennis! Begrijp me goed, dit is geen pleidooi voor consequente achterdocht. Zie het eerder als een ‘reality call’: wat je ook doet, het blijft toch altijd een gok of je de juiste kandidaat hebt aangenomen. Eén ding is zeker: als je er na verloop van tijd achter komt dat je inderdaad niet de juiste kandidaat hebt aangenomen, dan is het op regelmatige basis voeren van functionerings- en beoordelingsgesprekken van groot belang. Om te beginnen omdat dit de enige manier is om samen met de medewerker tot een verbetering van het functioneren te komen. En mocht dit een kansloze missie blijken te zijn, dan zijn de functionerings- en beoordelingsgesprekken de basis voor de noodzakelijke dossieropbouw om uiteindelijk naar een beëindiging van de arbeidsovereenkomst toe te kunnen werken. Ilse Vermeulen (1972) is als bedrijfsjuriste verbonden aan Please Payroll. Ze adviseert werkgevers én werknemers dagelijks over arbeidsrechtelijke vraagstukken.

Zeker sinds de invoering van de Wet Werk en Zekerheid is een zorgvuldig opgebouwd dossier cruciaal. Een tip van de bedrijfsjurist: leg de gevoerde gesprekken in het dossier zo zorgvuldig mogelijk schriftelijk vast. Want enkel op basis van ‘vertrouwen’ dat je alles gedaan hebt wat als werkgever in je macht lag, krijg je bij geen enkele rechter ontbinding van de arbeidsovereenkomst gerealiseerd. Please staat haar klanten in zo’n situatie graag ter zijde. Het is namelijk niet alleen in het belang van de klant dat een medewerker goed functioneert, ook Please heeft hier belang bij.

medewerker

In één oogopslag zien waar je aan toe bent Nicky van Putten werkt sinds april van dit jaar als enige werknemer bij HEBOMA in Vught. Ondernemer Bart Hems koos ervoor hem niet in dienst te nemen, maar hem een payrollcontract bij Please aan te bieden. Nu, ruim een half jaar later, is Van Putten meer dan tevreden met deze constructie. “Het is allemaal heel duidelijk en overzichtelijk.” Het toeval hielp een handje. Nicky van Putten was werkzaam bij een metaalbewerkingsbedrijf dat gevestigd was in hetzelfde pand als HEBOMA, een bedrijf dat gespecialiseerd is in verkoop, verhuur en onderhoud van machines voor de bouw. Toen zijn toenmalige werkgever op zeker moment besloot naar een andere locatie te verkassen, besloot Van Putten op zijn beurt niet mee te verhuizen. “Ik had het al langer niet naar mijn zin en speelde met plannen om voor mezelf te beginnen”, vertelt hij. “Bij toeval kwam ik met Bart Hems aan de praat en die vroeg me of ik er niet voor voelde om bij hem aan de slag te gaan. Hij wilde zijn activiteiten namelijk uitbreiden met metaalbewerking, dus hij kon een paar ervaren handen goed gebruiken.” Van Putten besloot op het aanbod van Hems in te gaan. Die laatste stelde na enig rekenwerk vervolgens een payrollconstructie voor. Van Putten: “Via een familielid wist Bart van de hoed en de rand over payrollen. Ikzelf had wel wat bedenkingen: gevoelsmatig had ik toch een voorkeur voor een normale dienstbetrekking bij HEBOMA. Maar na een gesprek met iemand van Please was die koudwatervrees snel verdwenen, zeker omdat Bart een aantal aanpassingen in het contract heeft laten doorvoeren. Daarmee kom ik nu heel dicht in de buurt van een contract dat gebruikelijk is in de metaalsector. Ik werk nu bij HEBOMA en krijg mijn salaris van Please: prima toch?” Contract aangepast Een van die aanpassingen was het aantal wachtdagen bij ziekte. “Dat was ik in de metaal niet gewend, dus dat heeft Bart laten aanpassen. Was ook niet zo’n probleem, want ik ben eigenlijk nooit ziek”, lacht Van Putten.

Nicky van Putten Medewerker HEBOMA

Intussen heeft hij zijn handen vol: er is geïnvesteerd in een nieuwe watersnijmachine en HEBOMA bedient een groeiende groep nieuwe klanten die op zoek zijn naar zaken als roestvrijstalen kappen of werkbladen op maat, maar ook naar metalen tuinmeubilair of onderdelen. “We zijn samen hard bezig om HEBOMA verder te laten groeien”, zegt Van Putten. “Dus wellicht komen er in de toekomst nog wel nieuwe collega’s bij.” Intussen is hij meer dan tevreden met de regeling die nu getroﬀen is. “Soms is het niet altijd even helder hoe bedragen tot stand komen of hoe je pensioenregeling erbij staat. Bij Please is alles heel duidelijk en zie je op je loonstrook in één oogopslag waar je aan toe bent. Dat bevalt echt heel goed.”

BOEKEN

Vrij en blij zelfstandig ondernemen Blokkades doorbreken door middel van multikracht Wilt u zelfstandig ondernemen, maar heeft u last van onzekerheid? Faalangst? Verlegenheid? Perfectionisme? Dit boek helpt u te ontdekken wat de functie van uw blokkades is en hoe u deze blokkades kunt doorbreken met behulp van simpele oefeningen.

Auteur: Marja van der Ende Adviesprijs: € 17,50

Minimal Management

Leiding geven

Masterclass ondernemen

Te veel ondernemers beschouwen hun medewerkers als ‘kinderen’. Paul Verburgt houdt in dit boek een pleidooi voor de eigentijdse volwassen medewerker. Medewerkers hebben volgens hem de natuurlijke bereidheid om hun werk met toewijding en plezier te doen. De boodschap van Verburgt: geef medewerkers hun vrijheid en eigen verantwoordelijkheid terug en beperk management tot het uiterste minimum.

Hoe communiceer je het beste met je medewerkers? Hoe haal je meer uit teams en ondersteun je de ontwikkeling van medewerkers? Hoe pak je leidinggeven eigenlijk aan? En wat doe je als je onverhoopt te maken krijgt met conflicten op je afdeling? Veel leidinggevenden lopen tegen deze vragen aan. Dit boek geeft heldere antwoorden.

In haar boek Masterclass Ondernemen geeft ondernemer Annic van Wonderen al haar kennis, tips en adviezen aan haar lezers. Met haar motto’s durven - doen - doorzetten inspireert ze ondernemers (in spe) aan de slag te gaan en keihard te werken om hun doelen te bereiken.

you think big you get big

Auteur: Paul Verburgt

Auteur: Karen Knispel

Auteur: Annic van Wonderen

Adviesprijs: € 22,50

Adviesprijs: € 26,95

Adviesprijs: € 14,95 31

‘Alles komt goed met Please Payroll.’

Mijn mensen verdienen Please, en ik ook!

Johan van de Burg en Joyce van de Westerlo Café Pesos

Voor ondernemers die hun personeelszaken GROOTS willen regelen Met Please Payroll regelt u uw personeelszaken op een deskundige en professionele manier. Door u aan te sluiten bij het collectief van Please Payroll, nemen wij een groot deel van de zorg voor uw medewerkers over. Een verantwoordelijkheid die wij serieus nemen. Hierdoor profiteert u van alle kennis en vaardigheden die wij in huis hebben om deze zorg voor uw medewerkers professioneel uit te voeren. Op een deskundige en betaalbare manier. Ook uw medewerkers kunnen erop vertrouwen dat alle zaken goed geregeld zijn.

PP-136/09-15