Volume 5 Number 2

TAUNANG VOCATION CAMPAIGN ISINAGAWANG MULI SA ACTS Ulat ni Br. Aldrin R. Castro

paano ang mamuhay sa seminaryo. Ang mga lumahok sa kampanya ay nabigyan ng tatlong araw at dalawang gabing pagkakataon na mamalas ang buhay seminarista. Sila rin ay nabigyan ng lecture hinggil sa Bokasyon at Ministriya.

An g n a s ab ing p rog r am a a y isinasagawabil ang tugon sa pagdedeklara ng Simbahan na gawing opisyal na Vocation Week ang unang linggo ng Marso at Vocation Sunday ang unang Linggo nito.

Ang nasabing programa at nilahukan ng tatlumpuâ&#x20AC;&#x2DC;t anim na kabataan mula sa Diyosesis ng Dagupan, Eastern Pangasinan, Nueva Ecija, Nueva Vizcaya at Quirino, Tarlac, at Laguna.

Layunin ng programa ang magtanim ng binhi ng interes sa pagpapari sa mga indibidwal na dumalo sa nasabing programa sa pamamagitan ng pagpapamalas sa kanila kung

Para sa mga natatanging larawan bisitahin lamang ang aming Facebook Account , www.faceb ook.com/ interacts.acts/#vocationcampaign

oong ika-28 ng Pebrero hanggang ika-2 ng Marso ay idinaos ng Aglipay Central Theological Seminary ang taunan nitong Vocation Campaign.

Panulat ng Patnugot (Notes from the Editor)

Columns Editorial Rector‘s Desk Philosophical Milk Theological Soup Chaplain‘s Corner

Umalohokan InterACTS News Section

Feature Jeepney: Biyaheng Ubasan

Mabini TINIG Palay Ang Buhay sa Ubasan ng Diyos Kwentong Barbero sa Seminaryo: COOK?! Totoo Bang May Diyos?: Kwento mo sa Barbero

Hulagway Image/Photo Section

Ay-Ayam The Adventures of Arian Seminarian: Ch 1-3 Marathon Answers to previous crossword puzzle

InterACTS Publication

5 6

18 22 24

32 34

Volume 5 | Number 2 | April 2014

Bro. Niño Franco D. Mamorbor EDITOR-IN-CHIEF

Bro. Christian Edward D.M. Padua ASSOCIATE EDITOR

Br. Melvin M. Blancio

Br. Mark Anthony H. Ecalne

NEWS EDITOR

LITERARY EDITOR

Br. Jim Zedrick O. Bondad

Br. Ramoncito R. Tadepa

FEATURE EDITOR

HEAD LAY-OUT/GRAPHICS ARTIST

Sr. Angelyn R. Dela Torre

Br. Ferdinand Q. Martin, Jr.

HEAD CARTOONIST

PHOTOGRAPHER

Sr. Jewel B. Tumaliuan

Br. Mc Greggy C. Cabaya Br. Julito L. Cajegas, Jr.

WEB EDITOR

PRODUCTION STAFF

Br. Aldrin R. Castro, Br. Mark Anthony J. Rivera, Br. John Cedric C. Tolentino, Sr. Anna Marie Aldon R. Diaz, Br. Mars D. Batay-an, Rev. Roderick B. Labog CONTRIBUTORS:

The Very Rev. Eleuterio J. Revollido, S.Th.D. Sr. Mariefe I. Revollido Rev. Ramil M. Aguilar Br. Roehl L. Baldonado ADVISERS AND CONSULTANTS InterACTS is the official publication of Aglipay Central Theological Seminary (ACTS), published twice a year. Letters, comments, suggestions and contributions are welcome. Original manuscript must be encoded, double-spaced, on letter-sized bond paper, and should include author’s name, address, and diocese. The identity of the writer may be withheld upon request. We cannot return any material not accepted for publication.

InterACTS Publication

pat na taon na din ang nakalipas simula ng una akong tumuntong sa seminaryong ito (ACTS). Mula sa pagiging isang nars naging seminarista ako. Nakatutuwang balikan ang mga pagkakataon kung paano ko nasabi na ako ay tinawag. Hindi ko pinangarap, pero ginusto ko ang sumunod. Maraming kwento ang nangyari pero sa huli masaya ako na tumugon sa tawag Niya. Isang taon nanaman ang natapos sa loob ng seminaryo. Isang taon ng kwento nang pagtawag at pagtugon. Kasabay ng pagtatapos ng mga nasa ikaapat na taon ay ang pag-asa sa pagtugon ng bagong henerasyon. Maaaring may mga magpapaalam sa seminaryo upang sumabak sa tunay na laban ng paglilingkod ngunit naroon din ang pag-asa na mas marami pa ang didinig sa Kanyang panawagan. At bilang pakikibahagi ng InterACTS sa adhikain ng Simbahan at kampanya nito ay inihahandog muli namin ang isa nanamang isyu na may tema ng pagtawag at pagdinig sa panawagan. Layunin ng isyung ito na ibahagi ang KWENTO NG PAGTAWAG AT PAGTUGON ng ilang mga seminarista. Kaya naman upang lubusang makahikayat ng mga magpapari ay inilimbag namin ang ilang bahagi ng isyung ito sa wikang Filipino upang mas maunawaan ng mas maraming kabataan. Gayundin sa isyung ito ay aming isinasama ang paglulunsad sa FACEBOOK Acccount at Website ng InterACTS na may layuning maabot ang mas marami pang mambabasa at makahikayat sa pamamagitan ng makabagong teknolohiya. Ano pang hinihintay ninyo, buklatin nyo na ito, magkwentuhan tayo at sabay-sabay sagutin ang tanong na, â&#x20AC;&#x2022;Ikaw, ANO ANG KWENTO NG PAGTAWAG SAâ&#x20AC;&#x2DC;YO?â&#x20AC;&#x2013;

InterACTS Publication

pumasok sa pag-aaral ng Teyolohiya, ilan ba ang pumasok sa bokasyon ng p a gp a p a r i, il an an g tinawag, ilan ang tumugon? Simula 2011, nang mailathala ang nasabing editorial ay mayroon ng kulang-kulang tatlumpung seminarista ang pumasok sa seminaryo bukod pa ang mga tumigil pansamantala at muling bumalik. Kulangkulang tatlumpu sa loob ng humigit-kumulang tatlong taon. Ang tanong bakit nga ba kakaunti ang bilang nang mga nagnanais na magpari? Bakit sa kabila ng kampanya ng simbahan at ng seminaryo ay kakaunti lamang ang tumutugon sa panawagan?

bril ng taong 2011 nang unang ilimbag ng InterACTS ang editorial tungkol sa kakulangan ng mga mangagawa sa Simbahan— ang kakulangan sa pari. Sa nasabing artikulo ay tinalakay ng kapatid na Arnel Fernandez (na ngayon ay Diyakono na) ang tungkol sa kal agayan at kinakaharap na p r o b l e m a n g I g l e s i a F il i p i n a

“

DAHILAN AT RASON Isang kabataan na dumalo sa nakaraan Vocation Campaign ang am ing nakapanayam at nang tanungin siya kung nais niyang magpari ay sumagot siya nang, ―Hindi ko pa alam Brother, nagdadalawang isip pa ako.‖ Nang tanungin naman naming kung ano ang dahilan at siya ay

”

...dito sa seminaryo, kung ano ang kinahiligan mong gawin sa labas ay hindi mo kailangang bitiwan at kalimutan.

Independiente na kakulangan sa bilang ng mga kaparian. Layunin din noon ng artikulo na makahikayat ng mga papasok sa bokasyon ng pagpapari. Taong 2011 nang ilathala ang nasabing artikulo. Ilan ba ang nadagdag na seminarista, ilan ba ang

InterACTS Publication

nagdadalawang isip, dalawang bagay lamang ang kanyang isinagot. Una, ang tungkol sa suporta sa kanyang pag-aaral, at pangalawa, ang tungkol sa pag-iwan niya sa mga bagay na kanyang kinahihiligan. SUPORTA

“

...gagawin mo ito hindi para sa iyong sariling kapakanan at kaligayahan bagkus ay para sa kapakinabangan na ng Simbahan.

Sa tingin ko ang hinggil sa suportang pinansiyal para sa pag-aaral ng mga seminarista sa ngayon ay hindi na m a s y a d o n g p r o bl em a d a h il an karamihan sa mga diyosesis ng Simbahan ay mayroon nang mga programa para dito. Nariyan rin ang ilang mga sector na handang magbigay ng tulong pinansiyal para sa pag-aaral ng mga seminarista. PAG-IWAN SA MGA KINAHIHILIGAN May ilan sa mga seminarista na noon ay nagdadalawang isip na pumasok sa seminaryo ang umaming minsan nilang naisip na huwag tumuloy sa bokasyon ng pagpapari sa kadahilanang ayaw nilang iwanan ang kanilang mga kinahihiligan. Maging mismo ang ilan sa mga panugot ng InterACTS, minsang naisip na hindi na n am in m a tu tup a d ang am ing pangarap na makapagsulat at makapaglimbag ng isang pahayagan na kami mismo ang mga nag-isip at gumawa. Ngunti kabaligtaran ang lahat ng ito dahil dito sa seminaryo, kung ano ang kinahiligan mong gawin sa labas ay hindi mo kailangang bitiwan at kalimutan. Maaari mo pa rin silang gawin at pagyamanin. Ang kaibahan nga lamang ay gagawin mo ito hindi para sa iyong sariling kapakanan at kaligayahan bagkus ay para sa kapakinabangan na ng Simbahan. HINDI NAGING HADLANG...

”

kanyang pinagnilayan hango sa isang Anime (o palabas na cartoons na mula sa Japan), ang KNOWING NARUTO na nailathala noong Oktubre ng taong 2010. Mayroon ding mga seminarista na mahilig gumuhit ang ginagamit ngayon ang kanilang talento at nailalathala sa babasahing ito ang kanilang mga obra. Ang ilang mahihilig sa pagkuha ng larawan ang nagsilbing photographer ng seminaryo, ang mga marunong sa paggawa ng mga layout at iba pang may kinalaman sa pagdidesenyo sa computer ang gumagawa ng mga disenyo ng mga imbitasyon para sa mga programang ginanap dito sa seminaryo. At ang ilan na mahilig sa social networking sites ang siyan g mg a tin agu riang webmasters ng website ng ACTS. Ilan lamang ito sa mga halimbawa, dahil ang totoo, may iba‘t-iba man tayong hilig, kakayahan, at talent, lahat ng ito, kung gagamitin natin ng tama ay makatutulong sa Simbahan. Hindi kailangang kalimutan at isantabi para lamang makatugon sa kanyang panawagan.

“

Iba’t-iba ang mga gawain ngunit iisa lamang ang Diyos na sumasalahat ng taong gumagawa ng mga iyon. -1 Corinto 12:6 (TPV)

Minsan naring nailathala sa InterACTS ang repleksyon ng isang seminarista na

InterACTS Publication

”

ng puso ng mga mensahe sa isyung ito ng InterACTS ay isang patuloy na mensahe ng Ebanghelyo at tema ng diskusyon sa teolohiya, ang ―Pagtawag at Pagtugon‖ o bokasyon sa panawagan ng paglilingkod sa Diyos. Sa katotohanan, ito ang aking pagninilay sa isyung inilathala ng pahayagan ding ito nuong Abril 2013. Ngayon naman ay ibig kong tingnan ang hamon ng ―Pagtawag at Pagtugon‖ sa gitna at konteksto ng isang ―krisis.‖ Ang salitang krisis ay palagi nating naririnig sa lipunang Pilipino. Krisis sa ekonomiya, krisis sa politika, krisis sa enerhiya at krisis din maging sa bokasyon. Ang sabi ng isang Obispo, ―hindi pa ba krisis na titingnan ang kalagayang sa matagal na panahon ay hindi makapagluklok ng obispo ang ating simbahan upang manguna bilang pastol sa isang diyosesis?‖ Kung ako ang tatanungin ay ganito rin ang

“

Hindi ba krisis sa bokasyon ang ating nararanasan dito sa Luzon kung saan madaming bakanteng parokya dahil kulang ang pari subalit kapos naman ang bilang ng mga pumapasok sa seminaryo upang tugunan ito?

”

InterACTS Publication

aking sasabihin, ―Hindi ba krisis sa bokasyon ang ating nararanasan dito sa Luzon kung saan madaming bakanteng parokya dahil kulang ang pari subalit kapos naman ang bilang ng mga pumapasok sa seminaryo upang tugunan ito?‖ Ano nga ba ang ibig sabihin ng salitang krisis? Ang salitang ito ay sinasabing unang ginamit sa konteksto ng medisina na may pakahulugang ―isang dapat asahang pagbabago na mangyayari sa isang karamdaman na maaaring tungo sa ikagagaling nito o sa higit pang ikalalala ng sakit ng isang tao.‖ Ibig sabihin ang krisis ay isang mahirap na kalagayan, maaaring hindi makayang pasanin subalit ito ay naglalarawan ng pagbabago mula sa isang kondisyon patungo sa susunod. Dahil dito ay masasabi natin na ang inaasahang pagbabago ay isang panahon na kung saan ang isang sitwasyon ay maaaring maging maayos kung saan ang isang suliranin ay mabibigyan ng lunas. Tunay ngang masasabi natin na ang pagbabago ay magsisimula kung saan may mga taong nakakabanaag sa mga susunod na antas o lebel ng mga bagay at buhay. Kung ang krisis ay nagluluwal ng pagbabago n angangahulugan lamang na dapat kilalanin ang anumang krisis. Sa isyung ito ng InterACTS ay nagtangkang kilalanin ang ilang problema na nagbubunsod sa krisis sa bokasyon. Ito ay ang personal na balakid na iwanan ang nakagawiang gawain at katauhan, ang takot na humarap sa pagbabago, kakulangan sa suporta sa pag-aaral, takot na magsakripisyo, kakulangan sa motibasyon at iba pa. Walang

“

...ang krisis ay isang mahirap na kalagayan, maaaring hindi makayang pasanin subalit ito ay naglalarawan ng pagbabago mula sa isang kondisyon patungo sa susunod.

masusing pag-aaral kung saan at ano talaga ang pinagmumulan ng krisis sa bokasyon subalit maaring bahagi nga ang mga nabanggit. Subal it kung ang krisis ay ―naglalarawan ng pagbabago mula sa isang kondisyon patungo sa susunod‖ ay may pagtanggap sa ham ong ito ang pam bansang pamunuan ng IFI. Italaga nito nuong 2006 na gawing Vocation Campaign Week simula sa huling linggo ng Pebrero at ang unang linggo ng Marso ay ipagdiriwang bilang Vocation Sunday. Mula dito ay nagsagawa ang ibat-ibang diyosesis ng kampanya at maging din ang ACTS ay nagsimula ng kanyang taunang Vocation Campaign. Ang malaking katanungan ay kung naibsan ba ang krisis ng Vocation Campaign? Tumungo ba sa sitwasyon na lunasan ito? Sa datos ng mga ―tinawag at tumugon‖ na pumasok sa seminaryo ay tila hindi. Sa aking palagay ang mas malalim na hamon sa krisis ay hindi ang material, kinahiligan o takot sa mga may nais yumakap sa bokasyon kundi bagkus ito ay usapin ng ―identity‖, o ang pagkilala kung sino nga ba tayo? Kung malinaw sa bawat isang Kristiyano at kasapi ng IFI kung sino siya ay mas mabilis at may mas malalimang pagtugon sa pagtawag. Kung isasapuso lamang kung sino tayo na sinasabi nating ang IFI ay, “congregation of new men educated

”

in and liberated by the teachings of Christ, dedicated to the worship of God in spirit and in truth , nourished and sustained in the Eucharist, and commissioned to be witnesses to God’s love in the world”, sa aking palagay ay maiibsan ang krisis. Ang pagsasabuhay kun g sin o tayo ay su si n a masumpungan ang pagbabago. Ito ay mangyayari at magsisimula lamang ― kung saa n m a y m g a tao ng nakakabanaag sa mga susunod na antas o lebel ng mga bagay at buhay.‖ Sila ang mga lider, ordinado at layko, mga taong nagsasabuhay ng identity ang isang tunay na IFI na kung ito‘y isasakatuparan ay matutugunan ang krisis bokasyon- ang hamon ng ―Pagtawag at Pagtugon.‖ Mabuhay ang mga tumugon sa pagtawag higit lalu kina Josie, Ric, Michael, Eddiemar, Jr, Kris, Fernando Jr.,Deosrey, Dexter at Monching, ang Batch 2014 Graduates ng ating mahal na ACTS.

InterACTS Publication

ONE FLAW IN WOMEN (Author Unknown)

Women have strengths that amaze men… They bear hardships and they carry burdens, But they hold happiness, love and joy. They smile when they want to scream. They sing when they want to cry. They cry when they are happy And laugh when they are nervous. They fight for what they believe in. They stand up to injustice. They don‘t take ―no‖ for an answer When they believe there is a better solution. They go without so their family can have. They go to the doctor with a frightened friend. They love unconditionally They cry when their children excel And cheer when their friends get awards. They are happy when they hear about a birth or wedding. Their hearts break when a friend dies. They grieve at the loss of a family member, Yet they are strong when they think there is no strength left. They know that a hug and a kiss can heal broken heart, Women come in all shapes, sizes and colors. They‘ll drive, fly, walk, run or e-mail you To show how much they care about you. The heart of a woman is what makes the world keep turning, They bring joy, hope and love. They have compassion and ideas, They give moral support to their family and friends. Women have vital things to say and everything to give. HOWEVER, IF THERE IS ONE FLAW IN WOMEN, IT IS THAT THEY FORGET THEIR WORTH.

InterACTS Publication

“ I

...women have been conditioned or is always related to their families identity of

n one of the Gender sensitivity workshops I attended, the women were asked to write about themselves. When they shared what they have written it was found that 90% of what they had written was in relation to their fathers, husbands and their children. The leader then asked them once again to write about them without relating to anyone, the women did not have much to say about themselves without relating to other members of their families. This is a clear cut example to show that women have been conditioned or made to think that their identity is always related to their families and they have no independent identity of their own. Thus, their role in church will also be influenced and controlled by this understanding. The situation with regard to the identity and role of women in the Church is not any way different from what we find in the society due to the fact that the cul ture from which Christianity originated was patriarchal. The identity and role of women in the church is also very much conditioned by ones‘ culture as well as by the biblical tradition. Women in the Church did receive a certain amount of freedom and enlightenment due to the initiative taken by the missionaries to provide education to the women. Their

WOMEN AND MEN CO-DISCIPLES, CO-MINISTERS: EQUAL YET DIFFERENT Sr. Mariefe I. Revollido

r made to think that their identity s and they have no independent their own.

”

concern towards the victim of rape, widows, unwed mothers, victims of famine etc., gave an uplift to the women‘s causes but this did not affect the role that a woman was expected to play or to her identity.

teachings of the church. When we look into the early church history most of the major churches used Bible Women to preach and teach Christian faith at the grassroots. They were engaged in teaching, counselling and played a key role in keeping the traditional identity of women as homebuilders. Though women were active in the church work in the community outside the church they had no part to play within the church or in its administration.

Bible was used to emphasize the fact that the secondary position of women and the subservient role that she was As the nature and emphasis of the expected to play was ordained by church‘s mission changed, the role of God. The following images were used those women became invisible. The women‘s fellowship was formed and to affirm the same: the women took leadership positions in  Loving, caring, self-sacrificing wife the women‘s fellowship. But they were and mother. always under the control of men as  Hardworking housewife - e.g. they were answerable to the local Martha, Proverbs 31 pastors or Bishops. The emphasis of the  Submissive women - e.g. Mary, women‘s fellowship was also on the mother of Jesus. role of women as married women and  Temptress - Eve mothers.  Property of man - Levite, concubine Though there were number of  Unclean - the single women involved in the Leviticus laws the majority of ministry of the church, the role  Nameless - in the they were assigned with did Churchwomen genealogies not change. Women were remained inactive assigned to ministries that With the following concentrated on teaching the being satisfied images as the guiding young and the illiterate. They with the passive principle, women in were involved in secretarial the church were role they had in work, social work encouraged to be concentrating on women, the church. wives, good mothers, children and in the areas of obedient and faithful financial management, policy wives. They were also encouraged to making, legal matters and be homebuilders and guardians of the

“

”

InterACTS Publication

management of property and hence were excluded from the administration and management of the Church affairs. In the 70‘s as the secular wom e n ‘ s m ov e me n t re v iv e d observance of the International Women‘s Year and decade, many

“

to priesthood in 1996. A landmark decision was also made by the IFI Supreme Council of Bishops to consecrate women to the episcopate in 2006 culminated the desire and efforts of both women and men of this church for equality and inclusitivity.

Due to the growing consciousness and untiring efforts of women leaders and other enlightened men, in the mid 70’s … Women’s participation in the Churches’ worship service and ministry became visible.

Christian women leaders identified the issues of women both inside and outside the church and began to address them. The question of ordina tion of wom e n, e qu al participation in church activities were some of the issues addressed during this time. But the majority of Churchwomen remained inactive being satisfied with the passive role they had in the church. Due to the growing consciousness and untiring efforts of women leaders and other enlightened men, in the mid 70‘s the ordination of women was accepted by one major church, and a num ber of wom en in v ar iou s committees and decision making bodies increased. Theological Colleges opened their doors to women students and a number of women theologians emerged. Women‘s participation in the Churches‘ worship service and ministry became visible. The IFI for one, started ordaining women to the diaconate in 1989 and

InterACTS Publication

”

The ecumenical decade of churches in solidarity with women declared by the WCC also awakened some churches to look into their constitutional and also provided the church women and opportunity to organize them. The Theological Schools, Ecumenical Women‘s Group took up themselves to organize v arious sem inars and workshops for women to challenge them to seek new roles. They also provided opportunities for the church women to re-read the Bible with new insights. Many social issues like violence against women, Personal Laws etc.

“

Just because God has assigned to women a specific role that contains limitations in relation to men, does not mean that women are any less important.

”

WOMEN AND MEN CO-DISCIPLES, CO-MINISTERS: EQUAL YET DIFFERENT Sr. Mariefe I. Revollido

were also taken up. Networking with secular women groups became very important. What can women do? The brief overview gives us the role the women play in churches. Through sharing of ideas, it is evident that though there have been visible changes in the identity and role of women in the church. There is a tremendous need to bring in changes in order to make the participation equal. More efforts have to be made to help women discover new identities and make positive changes in the roles that they have played so long. Since the Bible is used to keep the women in a controlled or submissive position it is imperative we become the correct interpreters of the scriptures. Thus,  Biblical hermeneutics becomes our primary concern. Re-reading the Scriptures, relating it to our context becomes our responsibility.  Since all the power structures are male models and women find it impossible to fit into these models there is a need to understand those structures and critique them.  We need to search for new models of leadership, which will give more space for participation.  The role models we have so far needs to change into something more dynamic.  Resist violence. I will conclude by saying I praise the

Lord for all the women who follow the Biblical model. May God increase your number. Likewise I praise the Lord for men who are striving to be what they should be spiritually. We need you. We need MORE of you. Women in the church are very important, but are too often relegated to positions of insignificance. Just because God has assigned to women a specific role that contains limitations in relation to men, does not mean that women are any less important. Go! Use Your Gifts for Christ! Serving God and serving Others.

“

More efforts have to be made to help women discover new identities and make positive changes in the roles that they have played so long.

HOW TO REACH US

”

Letters to the Editor Email: interacts.acts@facebook.com

Mail: Aglipay Central Theological Seminary 01 Nancamaliran West, Urdaneta City, Pangasinan, 2428 Websites: http://www.interacts.co.nr http://www.actseminary.net www.facebook.com/interacts.acts

InterACTS Publication

hen I heard the Lord say, "Whom shall I send? Who will be our messenger?" I answered, "I will go! Send me!" (Isaiah 6.8). This is a common theme used in sermons during ordinations and matriculation rites in the seminary. A common theme for discussing one‘s calling and vocation.

“

same God that calls men and women to Him, being the Redeemer. The God who ‗calls‘ is the author of our vocation, the God whose works and deeds we continue to study and teach. He is Emmanuel, the God who never ceases to be with His people by making Himself known to us. The One

Aglipay Central Theological Seminary has just finished its ...Christians are called to ministry. Vocation Campaign, and during the said event, I was very fortunate to be asked to discuss about Vocation and Ministry to who calls us to follow Him, and in the vocation seekers, which I am also following, we leave our formal lives behind. This call is a call to a new order sharing in this column. of existence. It is a call to know and to Let me start by looking into the live according to the values of the meaning of the word vocation. In Latin, Kingdom of God. It is a call to life. It is a Vocare means ―calling‖ or ―summon‖. call to identify one‘s self with the It is closely related to Vocatus which mission of Jesus – a call to discipleship. means ―called‖ or ―summoned‖ (cf. E p h e s i a n s 4 : 1 ) . I n C h r i s t i a n As such, ministry cannot be deviated understanding, the word refers to the from vocation. The Latin translation is ministerium, ministrāre, to act as a call of God through Jesus Christ to become a member of the community, servant or to attend which is of His people and to show the qualities synonymous to the word answer. This of Christian life. It also refers to the daily means that the word ministry involves dealings of every Christian (1Cor. 7:20) answering to a call (Vocare – to carry on the world‘s work to the best Vocation) for service. It is difficult for Jesus disciples to understand that the Vocation and Ministry means that we are greatest is ―the one who serves.‖ The called by God to serve. Greek word, which is translated here as of their ability; and Just as Bishop serve, is the Greek verb diakoneo. Alberto Ramento said, “Every single Diakonos is a servant, a word closely breath, every minute, every second of related to ―service‖ in which the NT our lives, should show our being a writers used for MINISTRY. The Christian Christian.” Vocare is one of the Bible‘s faith is the only religious tradition in the great words, and it is so because often world in which religious officials are the subject is God; as presented in the described as ―servants‖, or ministers. Old and New Testament who called We should always understand that the world; being the Creator and this Jesus does things because of His

“

”

InterACTS Publication

Called by God to Serve commitment to the call of His Father and as an example for us to follow (see Luke 22:25-26). Jesus took the role of a servant and told His disciples to do the same. This command of Jesus does not apply only to leaders in the Christian Church, but to all Christians; Christians are called to ministry. Vocation is God‘s calling, while ministry is service. Thus we come to understand that Vocation and Ministry means that we are called by God to Serve. This call, and this ministry have only one source; GOD. Calling and doing ministry are always associated with the ministry of God and for us Christians it is always associated with the life and works of Jesus Christ. Now, when should young people start answering God‘s call? By this I mean when should one follow the calling to priesthood? This begins by entering the seminary. From a general point of view, the answer would be, ―Right away‖, meaning as soon as you hear the call and sensibly come to the conclusion that God is calling you. In our daily life, whenever God asks us to do something, we should follow through quickly and generously. But our answers are usually confronted by several factors and circumstances can affect the answer; most of the time there will be hindrances, and there are times if not frequently, that the hindrance is the individual‘s own self; selfishness and the lifestyle that we

“

Rev. Fr. Ramil M. Aguilar

...when should young people start answering God’s call?

”

have or we want to have. But as Christians, we should persevere to follow the ways of Christ, and Saints and Martyrs who offered their lives for the will of God. Be inspired, just like Samuel in the Bible (1 Samuel 3) who when he heard the call of the Lord, immediately replied, ―Speak, Lord, for your servant is listening!‖ We should remember that vocation is not fixed or stagnant, but rather it is a continuous process.

Although, we understand that to discern if one has a calling to priesthood, is not an easy process, because a priest is not ordained until many years of preparation. One may say that any time prior to the date of ordination, as a candidate to the priesthood who is still searching the Divine Will of God, a seminarian or even her/his supervisor or even her/his bishop can come to a conclusion that and individual has or does not have a calling from God. To help you think whether you have the calling or not, try to answer the questions below with YES or NO. Just be honest to yourself as you answer the questions. Turn to page 17

...whenever God asks us to do something, we should follow through quickly and generously.

”

InterACTS Publication

he Aglipayan spirituality is a conscious participation and involvement in the affairs of the world. Participation and involvement imply self-emptying, solidarity and service which embodies the spirit of incarnation. Participation and involvement is solidarity. When one immerses, works or sympathizes with people, that is solidarity or communion with them. Participation and involvement is service. When one extends helping hands to people, offers a shoulder for people to cry on, performs partly a task to make people realize that they too, have a part that is service. Participation and involvement is selfemptying. Unless one frees him or her self from personal wants, he or she cannot be of service to his or her fellow human beings. For to love and serve means to forego personal interests which is, per se, sacrifice. A person cannot work, cannot extend a helping hand if she or solely thinks of him/ herself. Christ died for people because he emptied himself. The Aglipayan Spirituality to love and be of service for others is not an easy task. As paschal spirituality, it is crossing over from death to life. By life, it could mean awakening the individual to consciousness so s/he can choose for her/himself to have a meaningful existence. Thus, it is tantamount to saying, from death, hope is given for the attainment of the newness of life

(resurrection). Crossing over from death to life can also mean offering oneself for others that they may have life. Such is a Christ-like participation and involvement, loving and serving. That same way was actually traversed by some members of the IFI who did not think twice to offer their lives. At present, the IFI, as a Church continues to fight passionately for the rights and freedom of the masses. She believes that her work is geared towards humanization --- our historical vocation. As Paulo Freire said (1984) that, â&#x20AC;&#x2022;The pursuit of full humanity, however, cannot be carried out in isolation or individualism, but only in fellowship and solidarity.â&#x20AC;&#x2013; Hence, the Church works together with the masses serving to be the mouthpiece of the prophets Jeremiah, Elijah, Amos and most of all our Lord Jesus Christ to continuously criticize, and defy those who are in power of their corruptions that hinders the path towards humanization. As followers of Jesus, many IFI priests with the likes of Frs. William Tadena, Narciso Pico, Jeremias Aquino, Bp. Alberto Ramento and the lay worker Bro. Benjamin Bayles had drank the chalice of martyrdom. They were killed because of their love to serve and see the freedom, and rights of the people restored for their comfort. They gave up their lives because they believe that their sacrifices will eventually bear fruit. And that will only happen when people decide for a conscious participation and involvement -- with a fighting heart! The Aglipayan Spirituality is a call for

The Aglipayan Spirituality is a call for conversionâ&#x20AC;Ś from being individualistic, to being mindful of the rest of the world.

InterACTS Publication

Spirituality of the Braves Br. Roehl L. Baldonado

conversion. Such conversion does not speak of change from being a sinner to saint. Rather, it speaks of conversion from being individualistic, to being mindful of the rest of the world. To live out a prophetic spirituality requires vigilance to deter diabolical thoughts that could hinder the realization of the Kingdom of God here on earth. Thus, a person who lives out this kind of spirituality must always have the courage to defy and criticize for the purpose of perfecting personal and communal lives.‖ Thus, the Aglipayan Spirituality is a spirituality of the braves!

9. 10. 11.

12.

Cont’d from page 15... Called by God to Serve

2. 3.

6. 7. 8.

Kapag naririnig mo ba ang Salita ng Diyos, sa iyong sariling kaisipan may pagnanais ka ba na ito ay maibahagi sa iba? Magaan ba sa iyong damdamin at nagagalak ka kapag nagsasalita ka tungkol sa Salita ng Diyos? Mas nagagalak at magaan ang iyong damdamin kapag naglilingkod at gumagawa sa simbahan? Nagagalak ba ang iba at nagbibigay kaluwagan sa iba kapag nagbabahagi ka tungkol sa salita ng Diyos na napapakinggan mo tuwing linggo? Kapag dumadalo ka sa pagdiriwang ng Banal na Misa, may pagkakataon na ba na pumasok sa isip (na-imagine) mo na sana ikaw yung paring nagmimisa? Matagal mo na bang nasa isip ang pagpapari pero inililihim mo lamang ito? Natatakot ka ba na sabihin sa pamilya at mga kaibigan mo na gusto mong maging pari? Sa tingin mo ba ay hindi ka

13. 14.

15.

karapatdapat na maging pari? Nagagalak ka ba sa paglilingkod sa kapwa mo lalo na sa mga nangangailangan? Mayroon na bang nagsabi sa iyo na dapat kang magpari o bagay sa iyo ang magpari? Naramdaman mo na ba na bagamat nasa sanlibutan ka ay hindi ka dapat makibagay sa nangyayaring hindi maganda na bahagi ng pagiging makasanlibutan. Nagsusumikap ka ba na iwaksi ang pagiging makasanlibutan, at naniniwalang may mga bagay sa buhay na higit na dakila kaysa sa pansaril ing katanyagan, kayamanan at kaginhawahan? Likas ba sa iyo ang pagkakaloob at pagtulong sa kapwa? May pagkakataon na ba na naisip mong sana ay magpakita sa iyo si Hesus at sabihin ng tuwiran sa iyo kung ano ang kanyang kalooban para sa iyo? Nasa yugto ka na ba na iniisip mo kung magdedesisyon ka na kung talagang magpapari ka o hindi?

[kung ang sagot mo na YES ay tatlo hanggang lima (3-5), maaring ikaw ay tinawag sa pagpapari. Ngunit kung ang sagot mo na YES ay anim at mahigit pa (6 and above), malaki ang posibilidad na ikaw ay tinawag na maghanda sa pagpapari; at hinihimok na ikaw ay makipag-ugnay sa iyong kura paroko (parish priest) at Obispo ng Diyosesis na nakasasakop sa inyong parokya.] If you feel that you have the vocation to priesthood. The first thing to do is be like Samuel who said, ―Speak Lord, your servant is listening.‖ See you at ACTS!

InterACTS Publication

INTERACTS, MAAARI NANG I-DOWNLOAD MULA SA INTERNET

www.actseminary.net para sa mga impormasyon hinggil sa mismong seminaryo.

Ulat ni Sr. Jewel B. Tumaliuan, BThIII

Noong nakaraang semestre , kasabay ng paglalathala sa nakaraang isyu ng InterACTS ay binuksan din ang Facebook account at download site ng lathalain. Hindi kaila sa marami ng sa panahon ngayon, parte na ng buhay ng tao ang internet at mga social networking sites tulad ng Facebook. Kaya naman bilang tugon at pakikisabay sa pagabante ng teknolohiya ay nilikha ng editorial staff ng InterACTS ang Facebook account at download site nito. Nang sa gayon ay mas marami ang maabot na mambabasa ang InterACTS at mas mabilis na maihatid ang mga balita, pangyayari at iba pang impormasyon na may kinalaman sa Aglipay Central Theological Seminary. Ang Facebook account ng InterACTS ay matatagpuan sa URL Address na http://www.facebook.com/ interacts.acts. Ito ay naglalaman ng mga bagong pangyayari at balita sa seminaryo gayundin ng mga larawan na nailathala at hindi nailathala sa mismong babasahin. Ang download site naman ay naglalaman ng nakaraang isyu ng InterACTS at mula rito ay maaari itong basahin online o di kaya ay magdownload ng sariling kopya ng lathalain. Ito ay matatagpuan sa URL Address na http://www.interacts.co.nr Maaari ring bisitahin ang mismong website ng seminaryo sa URL na

InterACTS Publication

SIYAM NA SEMINARISTA NAGTAPOS NG BACHELORâ&#x20AC;&#x2122;S DEGREE Ulat ni Br. Mark Anthony Rivera, BThI

oong ika-4 ng Abril ay maluwalhating tinanggap ng siyam na seminarista ng Aglipay Central Theological Seminary ang degree sa Batsilyer ng Teyolohiya. Ito ay sina Sr. Josie Baddas (Diocese of Eastern Pangasinan), Br. Ricardo Bitoy, Jr. (Diocese of BILLESA), Br. Michael Consigna (Diocese of Siargao), Br. Eddiemar Duran, Jr. (Diocese of Bataan and Bulacan), Br. Kristopher Edillor (Diocese of Surigao), Br. Fernando Ellano, Jr. (Diocese of Dagupan), Br.

Deosrey Masong (Diocese of BILLESA), Br. Dexter Solleza (Diocese of Laguna), at Br. Ramoncito Tadepa (Diocese of Cavite). An g B a c c a l a u r e a t e M a s s a y pinangunahan ni Most Rev. Ephraim S. Fajutagana, D.D., Obispo Maximo XII, at si Rev. Fernando V. Quintans ang naging tagapagpahayag. Si Rt. Rev. Joel Atiwag Pachao naman ng Episcopal Diocese of North Central Philippines ang naging tagapagsalita sa mismong Graduation Rite na pinangunahan ni Rt. Rev. Joel O. Porlares. An g n asab ing pag ta ta po s a y dinaluhan ng mga obispo ng ibaâ&#x20AC;&#x2DC;tibang Diyosesis, mga pari, pamilya, at kaibigan ng mga nagsipagtapos.

MGA SEMINARISTA, TINANGGAP SA IBAâ&#x20AC;&#x2122;T-IBANG KAAYUSAN AT MINISTRIYA Ulat ni Br. Julito L. Cajegas, Jr., BTh I

sa sa pinaka-inaabangang parte ng buhay seminarista ay ang pagbibih is ng sotana at pagtanggap sa Kaayusan ng mga Akolito sa mga nasa unang anatas ng pag-aaral ng Teyolohiya , ang pagtanggap sa Kaayusan ng mga Tagabasa para sa mga nasa ikalawang antas, at ang pagtanggap sa Kaayusan ng mga Subdiyakono ng mga nasa ikatlong antas. Kaya naman noong ika-14 ng Disyembre ng taong 2013 ay ginanap ang pinakainaabangang seremonya ng lahat. Ang sotana ay ang kinaugaliang kasuotan ng mga ministro ng simbahan ni Kristo. Ito ay nagsisilbing paalaala

para sa mga seminarista at sa mga ministro ng simbahan ng kanilang pagtatalaga ng sarili sa paglilingkod sa Diyos. Ang mga akolito ayon sa Filipino Missal ay ang mga naatasang umasiste sa Pari sa kanyang pagdiriwang ng Banal na Eukaristiya at sa iba pang mga serbisyo sa simbahan, ang mga nasa kaayusan ng mga tagabasa naman ay ang mga naatasan upang bumasa ng Salita ng Diyos mula sa Bibliya, maari rin silang manguna sa mga pang-umaga at panggabing panalangin sa panahong hindi makagampan ang pari. Ang tungkulin naman ng mga subdiyakono ayon din sa Filipino Missal, ay ang pag-aaral sa Missal, Ritwal, at Saligang Batas ng Iglesia Filipina Independiente. Sila rin ay naatasang magbasa ng Mabuting Balita ng may kapahintulutan ng pari o Obispo. Tungkulin rin nila na ihanda ang mga vestments at iba pang mga kagamitan tulad ng kalis, mga ostiya at alak, at iba pa, na gagamitin sa pagsamba. Maari rin silang tumulong sa pagbibigay ng komunyon. An g n a s a b in g se r e m o n y a a y pinangunahan ni Obispo Maximo XII, The Most Rev. Ephraim S. Fajutagana, D.D., at si Obispo Maximo XI, The Most Rev. Godofredo J. David, D.D. naman ang naging tagapagpahayag.

CONCORDAT SA PAGITAN NG IFI AT CHURCH OF SWEDEN GINUNITA, OBISPO NG CoS BUMISITA SA ACTS Ulat ni Br. Manuel M. Pachoca, BTh II

agsimula ang pagtutulungan sa pagitan ng IFI at Church of Sweden (CoS) - isang simbahan na may Lutheran Tradition, noong

InterACTS Publication

dekada 80. At noong ika-12 ng Nobyembre ng taong 1995 ay pormal na pinirmahan ang kasunduan ng Full Communion sa pagitan ng dalawang simbahan. B il ang p ag d ir iwa ng ng ik a -1 8 anibersaryo ng makasaysayang lagdaan ay dumating sa Pilipinas si Right Rev. Sven-Bernhard Fast, The Rev. Fredrik Lautmann, at Dr. Johan Hasselgren bilang mga kinatawan ng CoS, upang makipagpulong sa mga lider ng ating simbahan. Ang nasabing pulong ay ginanap sa kauna-unahang pagkakataon sa Aglipay Central Theological Seminary noong ika-10 hanggang ika-12 ng Nobyembre, ng taong 2013. Layunin ng nasabing p u l o n g n a m a k a p a g - u sa p a t m ak ap agpl ano ang d al a wang simbah an kung papaano pa paiigtingin ang sam ahan nito. Matatandaan na ang CoS ay isa sa mga nagbibigay ng suporta sa ating simbahan para sa teolohikal na pagaaral at pormasyon. At b il ang isang konkretong manipestasyon ng kasunduang ito ay

kasama rin na dumating ang apat na kabataan mula sa CoS. Sila ay naparito sa Pilipinas bilang bahagi ng Exhange Youth Exposure program sa pagitan ng IFI at CoS. Ang apat na kabataan ay nanirahan sa ACTS at nakilubog sa buhay pormasyon at pag-aaral ng mga seminarista. Ang mga nasabing kabataan ay sina Agneta Hansson, Bella Ohtonen, Lilly Mattsson, at Josefina Klang. Sila ang ikalawang grupo ng mga kabataan ng CoS na dumalaw sa ACTS.

PROFESSOR SEGBERS CONDUCTS LECTURES IN ACTS By Br. Mars D. Batay-an, BTh I

he Rev. Prof. Franz Segbers of the Ol d Cathol ic Church of Germany conducted series of lectures at the Aglipay Central Theological Seminary (ACTS). The event was attended to by seminarians who actively participated in the discussion. The lecture series was divided in three parts: Faith and Action/Option For the Poor, Human Rights and Capitalism as Religion. During the lecture, the Rev. Segbers explained the kind of social ethics in relationship to theology today. He said that theology must start in the real situation in the context of social and economic crisis, climate change and so on and so forth. The lecture was activ el y participated in by seminarians, faculty members, and some priests from nearby parishes and dioceses. The Very Rev. Eleuterio J. Revollido, S. Th. D. gave the closing remarks after the lecture.

InterACTS Publication

SEMINARIANS’ REFLECTIONS ON REV. SEGBERS’ LECTURE SERIES WE ARE THE BODY OF CHRIST, WE MUST SHARE WHAT WE HAVE By Br. Christian Edward D.M. Padua, BTh II

Christians cannot share the bread at the Lord’s Table without sharing their daily bread.

e can share our humanity, which is being humane to other people. Giving them their dignity, justice, respecting their rights and promoting equality are few of the things we can share to those in need regardless of our financial and social status. If we do that, we are following what had Jesus Christ had initiated. Jesus had once said to his disciples, ―What you have done to the least of my brothers, you had done it to me.‖ In the Philippine setting, we cannot only share our monetary assistance to those who are affected by calamities. We can give our service, our efforts, time and our sympathy. It is our preferential option for the poor. We are to encourage those who are fortunate to help or to prefer to help those who need most. We will feel what they if we are willing to share ourselves to them.

“

It is not the task of the minister to execute the Eucharist; it is the task of all Christians because we compose the body of Christ...

”

The Holy Eucharist is an excellent example of sharing as said by Rev. Prof. Franz Segbers in his lecture. We share common spirituality, aim, and faith through the Eucharist. It is not the task of the minister to execute the Eucharist; it is the task of all Christians because we compose the body of Christ and that greatly exemplifies the real church. We must put ourselves into the lives of the other people so that we can determine what they need. We must continue to strive to follow Christ‘s good examples in order to help other people especially those who are in need. The ACTS motto, ―Spiritual Integrity, Contemplation, and Action‖ must be applied to our lives as future ordained people. We must not think about our own spirituality but rather we must think how we can be with the ―Anawim‖ and be of help to them.

AN UNWORLDLY HOLINESS WOULD ONLY CREATE AN UNHOLY WORLD. By Br. Niño Franco D. Mamorbor, BTh III

wo years ago, there was a viral video that was shown on Youtube. A video that stroke many Filipino Catholics, and received many negative comments not just from other catholics but from non-catholics as well. A video that was uploaded in the internet at the time that most catholics are in a time of prayer, fasting, and repentance. The video was about a woman who, while praying at a church in Cebu was Turn to page 30

InterACTS Publication

ay isang seminarista ang minsang naghalintulad sa kanyang buhay sa pormasyon sa byahe ng jeepney. At sa ganito rin siguro maihahalintulad ang buhay sa seminaryo na tinahak ng siyam na seminarista sa ika-apat na antas na nagtapos noong ika-4 ng Abril. Basahin natin ang kanilang kwento na isinulat ng dati nilang kamag-aral.

tubong Cavite. Napansin nila ang isang jeep na masaya, at nakakatuwa. Narinig nila si Manong Jess na sumisigaw, “Ubasan, Ubasan!”. “Ma, ubasan po?” Tanong ni Franco.

Broooom… Tigil… Unang hinto ng jeep, Cubao Bus Terminal.

Sumakay ang dalawang tubong Cavite. Inilabas ni Monching (Ramoncito Tadepa) ang kanyang laptop, binuksan ito at gumawa ng signage gamit ang Adobe Phot oshop. Mabilis, presto, may signage agad ang jeep ni Manong Jess.

“Ubasan. Ubasan. Ubasan.”, sigaw ni Manong Jess, ang driver ng jeep. Byaheng Ubasan ang kanyang rota. “Ma, ubasan po?” Tanong ni Ricardo o mas kilalalng Ric (Ricardo Bitoy, Jr.). Mula siya sa Diyosesis ng BILLESA. Dati rin siyang driver ng isang pribadong jeep sa Maynila pero ngayon mas piniling magtrabaho sa Ubasan. Kaya siguro siya ang unang nahikayat na sumakay sa jeep ni Manong Jess. Kasama niya sina Deo (Deosrey Masong), Rino, at Johnny.

“Oo, mga iho, byaheng ubasan ako, wala lang sign board, hindi pa ako nakakagawa eh.” Tugon at depensa ni Manong Jess.

Sa Quiapo na dumaan ang jeep. Pagdating doon ay may pumara. Nabasa siguro ang bagong sinage na gawa ni Monching para sa jeep ni manong Jess. Sumakay ang dalawang tubong Surigao, si Mike (Michael Consigna), at Shennith.

Hindi pa nakakaalis ang jeep nag-ingay na si Deosrey. Bumangka na ng kwento at nagtawanan ang lahat. Binuksan ni Manong Jess ang radyo ng jeep at inumpisahan na ni Deosrey ang pag-iisip ng step para sa mga kanta. Masaya ang naging byahe. Puno ng tawanan, sayawan (nang nakaupo), at kantahan sa jeep.

Tuloy ang byahe ng jeep. Bago p u m a s o k n g N L E X a y b i g l a ng nakaramdam ng gutom ang lahat. Gusto sanang ipahinto ng lahat ang jeep kaya lang nagmamadali si manong Jess kasi naghihintay na raw sa Dau Terminal ang tatlo pang sasakay. Buti na lamang at may dalang lutuan at mga lulutuin si Mike. Agad-agad niya itong kinuha at nagluto ng pagkain sa loob ng jeep. Ilang saglit lang busog ang lahat.

Next stop (pabalik), Coastal Mall Bus Terminal. Naghihintay ng masasakyan papuntang Ubasan ang dalawang

Pagdating sa Dau ay naroon na at naghihintay sina Bong (Eddiemar Duran) tubong Bataan-Bulacan, Josie (Josie

“Oo, iho. Sakay na kayo!” Tugon ni Manong Jess.

InterACTS Publication

Jeepney: Biyaheng Ubasan. Sakay na! Isinulat ni Br. Niño Franco D. Mamorbor, BTh III

Baddas) tubong Eastern Pangasinan, at Fernan na taga-Nueva Vizcaya.

sinabi kung bakit kailangan sa Cavite ay bumalik.

Pagkasakay ay inilabas ni Bong ang kanyang pasalubong idinikit sa jeep ang karatula na nagsasabing “God Bless Our Trip”. Si Bong na ata ang pinakarelihiyoso sa grupo.

Walo na lamang sila. Ngunit pagdating sa Carmen, Rosales, bago dumating sa Ubasan, huminto ang jeep at may lalaking sumakay. Si Kris (Kristopher Edillor) taga-Surigao rin. Nagpaiwan saglit sa naunang byahe kaya sa byahe ng jeep ni Manong Jess siya sumabay. Nagkita muli si nila Dex at Pilong na dati niyang kasabay.

Si Josie naman ay tahimik lamang na umupo sa loob ng jeep. Pinagmamasdan ang mga kasama at isang magandang ngiti ang tanging ibinibigay tuwing magpapatawa si Deosrey at Fernan. Kumpleto na ang onseng sakay ng jeep ng biglang maalala ni Rino at Johnny na sila ay may nakalimutan. Pinara nila ang jeep ni Manong Jess at bumaba, hahabol na lamang raw sila sa mga susunod na byahe. Tul oy ang arangkada ng j eep, pagdating sa Tarlac City, sumakay sina Dex (Dexter Solleza) at Pilong (Fernando Ellano, Jr.). Nabawasan man ng dalawa ngunit nadagdagan naman ng dalawa ulit. Isang taga-Laguna at isang tagaUrdaneta. Dati silang sakay ng n a u na ng b y a h e n g j e e p papuntang Ubasan, nagpahinga sa Tarlac, naiwanan. Pero kasama na sila ngayon sa masayang byahe ng jeep ni Manong Jess.

Tuloy na muli ang biyahe, mula sa onse, nabawasan, nadagdagan, sa huli siyam silang pasehero ng jeep ni Manong Jess ang nakarating sa Ubasan. Nakakatuwang biyahe. Mula sa iba‘tibang lugar sa Pilipinas, pinagtagpo ng isang byahe tungo sa iisang landasin, iisang gawain, at iisang layunin. Maaaring iba-iba ang oras kung kalian sila tinawag, ang paraan kung papaano sila tinawag, at ang paraan ng kanilang pagtugon base sa kanilang kakayahan. Ngunit pinagbuklod ng iisang tumawag, at iisang dahilan sa pagtawag.

Pagdating ng Gerona, bumaba si Fernan at Shennith, nakatanggap daw sila ng text na kailangan munang umuwi dahil may problema sa kani-kanilang bahay. Siyam na lang ang natira. Malungkot ngunit tuloy ang byahe. Bago makarating ng San Manuel, Tarlac ay bumaba si Franco. Hindi

InterACTS Publication

TINIG

Isinulat ni Bro. Mark Anthony H. Ecalne, BThII

Sa twinang ika‘y naririnig At nagpapalakas sa aking pananalig Kahit minsa‘y walang hilig Tuloy pa rin ang iyong pag-ibig. Kahit ayoko nang ika‘y pansinin At kahit ika‘y kayang sipain Sinisikap mo pa rin akong kunin Sa pamamagitan ng salita mong Bulaklakin. Lahat kami‘y iyong taga-silbi Subalit ako ay namukod tangi Sapagkat sa akin iyong sinabi Sa pamamagitan ng tinig mong kay buti. Sa tagal ng aking pakikinig Sa malambing mong tinig Ako ngayon sayo papanig Oo, Panginoon ako‘y tumutugon sa iyong tinig. Mahilig sa mga halaman si Br. Mark Anthony o mas kilala sa tawag na Ecalne. Siya ay nasa ikalawang taon na nang pag-aaral ng Teyolohiya. Siya ang tinaguriang tagapagmana ng taniman ni Br. Bong (Rev. Dcn. Jurg Cahilig). Sa ngayon bukod sa tinig ng Panginoon ay abala raw siya sa pakikinig sa daing nga mga halaman na natutuyo sa sobrang init.

InterACTS Publication

PALAY

Tulang iniaalay ni Mahuyo sa mga magsasakang nagsisikhay

Sa aking kamusmusan ako‘y di pansin, Na ang ibang nilalang di kayang pasayahin; Subalit sa kabila nito ako parin ang piliin, Sapagkat buhay ko ay buhay mo rin. Katawan ko ay payatot at malambot, Na sa ilang minuto ay madaling mabunot, At ang resulta ay matinding lungkot Nang mga taong sa Diyos ay may takot. Sa aking pagtanda marami ang nagsasaya Sapagkat buhay ko ay kukunin nila, Para maging buhay nila at sigla At maging malakas sa paggawa. Ngunit may isang pagkakamali, Ang paglulustay ng iba ay sadyang mali; Hindi man lang naisip ang hirap ng mga api Na sa akin ay nagbibigay ng pighati.

Ang tulang pinamagatang Palay ay orihinal na inilathala sa nakaraang isyu ng InterACTS. Ngunit dahil sa mga hindi inaasahan at hindi sinasadyang pagkakamali sa lay-out ng nakaraang isyu ay hindi nakasama sa inilathala ang huling saknong ng tula. Kaya naman napagdesisyunan ng mga panugot na muli itong ilathala sa isyung ito upang mabasa ng buo ng mga mambabasa at hindi masayang. Nais din naming humingi ng paumanhin kay Mahuyo na nagbuhos ng pawis at pagod sa pag-iisip para malikha ang tulang ito.

ng buhay sa ubasan ng Diyos ay isang napakalawak na usapin patungkol sa paglilingkod. Kadalasan, hindi ito halos maunawaan o gagap ng mga ordinado at mga layko. Maraming hindi nakatutugon o nagbubulagbulagan lamang sa tunay na kalagayan ng Simbahan. Sa reyalidad kasi, mayroong mga ordinado o laykong mas inuuna ang sarili (o kapakanan at interes ng pamilya) kaysa sa Simbahan, at, mayroon din

namang mga ordinado o laykong ubos-kaya at buong tapang na hinaharap ang mga hamon para sa kapakanan ng Simbahan kaysa sa kanilang sarili (o kapakanan at interes ng pamilya). At sa isang banda, ay mayroon din namang napagsasabay ang paglilingkod sa Simbahan (at pamilya), ngunit kadalasaâ&#x20AC;&#x2DC;y kung hindi ito aktibo ay malamya. May mga matatalino, maraming alam, matatayog ang pangarap, mga matataas ang pinag-aralan patungkol sa Simbahan at sa ibaâ&#x20AC;&#x2DC;t-ibang aspeto at larangan ng paglilingkod, ngunit sa isang banda ay hindi epektibo sa kadahilanang hindi sila marunong pumaloob sa konkretong kalagayan nito. Ang akma at makahulugang p a k ik i p i sa n , m a h u sa y n a pakikipag-ugnayan, mabuting pakikisalamuha, at makabuluhang pakikisama, anuman ang kinatatayuan ng Isinulat ni Reb. Pad. Roderick B. Labog isang Simbahan, ay lubhang mahalaga. Gayundin ang masistematiko, siyentipiko at mahusay na programang lumalapat sa pinakasitwasyon at pangangailangan ng Simbahan. Ngunit ang tanong, mayroon bang gustong sumuong at magsakripisyo sa reyalidad na ito?

Ang Buhay sa Ubasan ng Diyos!

Gayon din naman, may mga ordinado o laykong hindi gaanong nakapag-aral o kagalingan, ngunit sa reyalidad, minsan sila pa ang mas epektibo at aktibo sa paggampan ng kanilang gawain at ministriya. Sapagkat sila ay punong-puno ng dedikasyon na isakatuparan ang kanilang sinumpaang tungkulin at gawain, sa anumang aspeto o larangan, sa lahat ng pagkakataon. Buong pusong iniaalay ang buong buhay at panahon alang-alang sa makabuluhan at matagumpay na paglilingkod, sa ikaluluwalhati ng Panginoon. Itutuloy sa pahina 29

InterACTS Publication

akit ayaw magluto ng sumulat nito? Bakit masaya siya sa pagobserba sa mga nagluluto? Masaya ba silang panoorin? Sino ba ang kapit-bahay ni Lapu-lapu? Kung alam mo bakit hindi ka nagtangkang maging historian? At kung hindi mo naman alam, hindi ko na pagtatakhan iyon, kasi wala pa akong nabasa na nag-chika ng ganoon.

“

Maging kuntento sa kung ano ang meron ka.

”

Ito ang pinaka ayaw kong trabaho dito sa seminaryo, bukod sa maaga ang gising, napakaraming tatrabahuhin at ito ang trabaho na madalas maging tampulan ng kantyawan at kahihiyan. At ang pinaka matindi kong dahilan, hindi ako marunong magluto ng ulam…secret lang natin to ha? Napapaisip din ako kung minsan, bakit 2. may iba naman sa amin na ang hilig talaga ay ang pagluluto, at meron ding kagaya ko na sinaing na nga lang ang alam lutuin sablay pa. Narito ang mga uri ng luto sa sinaing na maari ninyong gayahin o maging inspirasyon kung ibig din ninyong tumanggap ng kahihiyan. Talagang magagaling ang mga seminarista, dahil naisip nila ang mga ganitong klase ng mga luto sa sinaing, at heto ang mga katawagan sa mga sinaing na iyon. 1.

Supe r C r u n ch ito ang pinakamatinding luto ng sinaing para sa akin, dahil kapag nagawa mo ang pambihirang lutong ito, tiyak bida ka sa lahat ng mga semirarista. Isang araw mong pagdudusahan

InterACTS Publication

ang ginawa mong kalagim-lagim. Ang lutong ito sa sinaing ay ang pinagsamang konting kanin at sandamukal na bigas, in short hilaw. Astig di ba, parang milk cereal? Ito ang pinaka-matindi dahil tiyak, gutom ang mga seminarista, dahil walang mapapakinabangan sa sinaing na ito. At ang pamatay ay kapag inihain ang super crunch sa umaga, tiyak maghihimagsik ang buong sambayanan. Pero isa lang ang maganda kapag nagawa mo ang super crunch, sikat ka sa lahat ng seminarista. Kung sa kanta, ang sabi ay ―ako ang reyna ng gabi‖, kapag nagawa mo ang super crunch, ikaw ang magiging reyna ng buong araw. Iyon lang puro sakit sa kalooban mo ang magiging papuri sa‘yo. Suggested name para sa gumawa ng Super Crunch: ―Super Strength‖. Parallel film: ―Alamat ng Koko Crunch‖. Mud of Destruction - sa terminong Pilipino, ―Malata-eh‖. Ito naman ang tawag sa sinaing na nagmukhang lugaw ang dating. Iyon bang kung tawagin ay malata (madalas ito ang itsura ng luto ko). Para sa akin, medyo ok lang ang lutong ito dahil makakain pa naman ang kanin, hindi kagaya sa super crunch na walang mapapakinabangan. Pero opinyon ko lang ito. Ang problema lang, siguradong maghapong dalahin ito ng mga seminatista, dahil mabigat sa tiyan ang malata. Walang reaksyon ang mga seminarista sa taong nakapagluto ng ganito, mal amang, dahil nabubulunan sila. Yes! Ligtas ako! Suggested name: ―Mudman‖. Parallel film: ―Nang Mahulog si Etoy sa Kumunoy‖.

KWENTONG BARBERO SA SEMINARYO:

COOK?!

isinulat ni Paeng Gulgulangot

“

”

...kung may maaari kang ibahagi, ibahagi mo sa iyong kapwa.

Black Hole - ito naman ang tawag sa sinaing na sunog. ito ay isa sa pinakamalupit sa paningin ng mga seminarista, mahirap mapatawad ang taong gumawa nito. Ipako sa krus ang penalty (pero joke lang ‗yon). Madalas ang gumagawa nito ay maagang pumupunta sa palengke, maagang kumakain, pagkatapos matutulog na lang sa kwarto o di kaya kung brave heart ang taong ito ay tanggapin ang mapanlait na mga bibig ng mga seminarista, kakain siya kasama ang community, pasado siya sa alpha phi kapalmuks kapag ganoon. Suggested name: ―The Black Widow‖. Parallel story: ―Ang Umagang Nagmukhang Gabi ng Lagim‖. Double Murder - Ito naman ang saing na sa kabilang side ay hilaw, at sa kabila naman ay malata. Convincing at Amazing! Bibihira ang may talentong gumawa ng ganitong obra maestra, pero siguradong yari siya! (Alam ko to dahil nagawa ko na kasi ang ganitong saing noon. Hindi na ako pumasok sa klase, hindi ako n a k ak a in , m a sy a d o ko ng dinamdam ang mga nangyari, parang gusto ko ng wakasan ang aking buhay……Acting lang!) Pero ang kaigihan naman sa ganitong luto, may nakakain pa rin, ‗yon nga lamang, lugaw ang itsura, at ang kalahati, ididispatsa na. Sayang. Suggested name: ―Balimbing‖. Parallel film: ―Sumablay sa Kaliwa, Bina wian sa Kanan , ang

Kinalabasan, Karimlan‖. 5.

T h e R e st a u r a n t - I to a n g perpektong sinaing. Ito ang m adal as m agawa ng mga seminarista, ikaw ba naman ilang taon mong gagawin hindi mo pa mape-perfect? Pero isa ako sa hindi maka-perfect kahit matagal na ako sa seminaryo. Tsambatsamba lang kapag naka-perfect ako. Suggested name: ―Solar Hands‖. Parallel story: Cooking Water Boy‖. (Hint: matatagpuan ang mga parallel films sa website na ―w.w.w. Uto-Utongmambabasa.com.ph‖).

Pero kahit ganon pa man, para sa akin mas maigi na ang sablay kasi masaya ang lahat, kahit kanin ang naging sanhi ng delubyo, happy din naman. At saka, mukhang mas sanay na ang aming tiyan sa mga sablay na sinaing na nabanggit. Isa lang ang lesson ko ngayon. Maging kuntento sa kung ano ang meron ka. Pangit, maganda o hindi kaaya-aya. Pagyamanin mo lamang ito, at gamitin mo para sa pagsisilbi sa tao. At kung may maaari kang ibahagi, ibahagi mo sa iyong kapwa. “Kahit lahat sa mundo nabibili, naniniwala pa rin akong may libre pa rin. Pagmamahal. Kapag nawala na sa tao ang pagmamahal, wala ng libre. Isipin mo ang katagang ito, kahit masakit sa ulo.” -Bro. Armando M. Casim

InterACTS Publication

ayroon akong nabasang isang kwento tungkol sa isang barbero.

na sanang nasasaktan, nagugutom, naghihirap o dumaranas ng mga pasakit sa buhay.

Sa isang barbershop ay may isang batang nagpagupit at tinanong niya ang barbero.

Marahil tayo rin ay nagtatanong kung talaga bang may Diyos. Subalit kung ating titignan, kadalasan, sa tuwing may pagsubok at suliranin tayong pinagdadaanan, ang Diyos agad ang ating sisisihin at pinagbubuntunan. Hindi natin nakikita ang kanyang pagkilos at pagbibigay ng mga biyayang ating tinatamasa sa arawaraw katulad ng buhay na ating tinataglay.

―Manong barbero naniniwala po ba kayo na may Diyos?‖ Tanong ng bata. Sumagot ang barbero, ―Hindi ako naniniwalang may Diyos kasi kung talagang may Diyos wala na sanang nagugutom o nasasaktan.‖ Tumugon ang bata, ―Ako din po hindi naniniwalang may barbero.‖ ―Eh, bakit naman?‖ tanong ng barbero.

Nagtatakang

―Kasi po kung talagang may barbero sana po ay nagupitan na ang lahat ng buhok ng mga tao.‖ Makulit na sagot ng bata. Dumipensa ang barbero. Sumagot siya, ―Eh pano ko naman sila magugupitan, hindi naman sila lumalapit sa akin.‖

Sumagot ang bata na hindi din siya naniniwalang may barbero. Dahil kung talagang may barbero daw, e di sana ay nagupitan na ang lahat ng may mahabang buhok. Ngunit sumagot ng b a r b e r o n g p a a n o n iy a s il a magugupitan kung hindi naman sila lumalapit sa kanya para magpagupit. Ganyan din ang ibig ipahiwatig ng ating Panginoon sa ating lahat. Ang tayo ay lumapit sa Kanya upang manalangin, sumamba at Siya‘y k il a l a n in n a a t i n g Am a a t Tagapagligtas ng ating buhay upang tayo ay Kan yang ing atan , pangalagaan at mailigtas sa mga kapahamakan.

Madalas, tayong mga tao ay nagtatanong kung talaga nga bang may Diyos? Ito ang palaging sumasagi Sa kwentong ito ipinakikita lamang na sa ating isipan tuwing tayo ay tayong lahat ay hindi dapat na nahihirapan sa ating buhay at magtanong kung talaga nga bang may Diyos? Kundi, tayo dumaranas ng mga ay h in ih im o k na pagsubok. Katulad sa ...gumawa ng mabuti gumawa ng mabuti kwento, nagtanong ang bata sa barbero ayon sa turo at gabay ng ayon sa turo at gabay ng ating Panginoon. kung siya ba ay ating Panginoon. Sabi nga, hindi lamang naniniwalang t a y o b a s t a mayroong Diyos, at ang kanyang sagot ay hindi. Hindi daw sumampalataya kundi dapat din na dahil kung talagang may Diyos, wala kumukilos at gumagawa ng mabuti sa

“

InterACTS Publication

”

Totoo bang may Diyos?

Kwento mo sa Barbero (Iba ito, promise!) isinulat ni Br. John Cedric C. Tolentino, BThII

ating buhay ng hindi natin sinisisi ang P a n g in o o n a t h in d i r in t a y o nagtatanong kung may Diyos nga ba talaga. Napakaganda ng aral at kwento ng barbero sapagkat ipinakita kung papaanong ang isang maliit na bata ay may malaking pananlig sa Diyos. Sana ganoon din tayo. Maging katulad ng bata na may malaking tiwala at pananalig sa Diyos. Hindi nagdududa, nagtatanong o nag-iisip kung talaga nga bang may Diyos. Sa halip ay buong pananalig na patuloy na lumapit at dumulog sa Kanya sapagkat siya‘y laging nakahandang tumulong sa ating mga pangangailangan. Kung tutuusin, tayo naman talaga ang may pagkukulang dahil nahihiya tayo, o di kaya‘y ipinipilit sa ating sarili na kaya nating gawin ang lahat, o di kaya nama‘y nakakalimutan natin na nandiyan Siya—hinihintay na dumulog tayo sa k a n y ang h a r ap a n ng wal a ng alinlangan at agam-agam. Sabi nga sa Marcos 11:24, “Kaya't sinasabi ko sa inyo, anuman ang hingin ninyo sa panalangin, manalig kayong natanggap n a ninyo iyon , at matatanggap nga ninyo.”

Si Br. John Cedric ay seminarista sa ikalawang antas. Siya ay mula sa Diyosesis ng Laguna. Hindi raw siya ang bata sa kwento pero malaki rin daw ang kanyang pananalig sa Diyos na tumawag sa kanya upang maglingkod sa Simbahan. Nang tanungin namin kung may kinalaman ang isinulat niyang ito sa kwento ni Paeng Gulgulangot, ang sagot niya, ―Iba ito, promise!‖

Ang Buhay sa… mula sa pahina 25 Opo, sa Ubasan ng Diyos ay hindi sa taas ng pinag-aralan o mga titulo ang sukatan kundi kung papaanong mahalin at pahalagahan ang pambihirang pagkakataong kaloob ng Diyos upang MAGLINGKOD. Ang pagkakapili ng bawat isa sa atin, tayo man ay ordinado o layko upang maglingkod sa ubasan ay isang pribilehiyo na dapat ay isinasapuso at isinasabuhay. Pinili at pinagpala tayo ng Diyos, isinugo sa iba‘t-ibang larangan at antas, upang magtrabaho sa malawak Niyang ubasan; pin agka tiwal aan at pinagkalooban ng mahigpit na tungkulin. Iyan po ang ating banal na layunin; bilang alagad ng Diyos na Kanyang tinagubil inan at itinal agang tagapangasiwa ang maging kaigaigaya, kaaya-aya at kalugod-lugod. Ang tanong marahil ng marami ay: ―Madali kaya ang buhay sa ubasan ng Diyos?‖ Ang kasagutan po ay nasa sa atin din. Bakit hindi natin subukan nang mapatunayan natin kung karapat-dapat tayong makiisa sa paglilingkod sa Kanyang ubasan?

InterACTS Publication

Seminarian’s… from page 21 approached by a beggar asking for money. The women pushed the beggar away, and called the security guard of the church to help her in sending the beggar outside the church.

the needy, the widows, the little children, the helpless, and the victims of injustices. Albert Nolan, said in his book that Jesus came from the middle class but he chose to mix socially with the lowest of the low and identified himself with them.

Upon watching this video in the news, I asked myself, “Ito ba talaga ang ibig sabihin ng salitang Kristiyano?” Praying

If we want to create a holy world we should not separate ourselves with its worldly aspect. We cannot praise God

“

Worshipping God is not by walking while kneeling, nor by spending too much on decorations during feast days. Worshipping God is to defend the cause of the poor and the needy.

but not minding our brothers and sisters who need help? Spending times in praying the novenas but using not even a single finger in giving justice to the oppressed? I asked myself, “Paano kung maganap na ngayon ang paraousia? Ano kaya ang sasabihin ng ating Panginoong Hesukristo sa atin? Nakakatakot kung sabihin nyang, “Hindi ganyan ang itinuro ko sa inyo, hindi ko kayo tinuruang lumakad ng paluhod mula sa labas ng simbahan papasok, hindi ko kayo tinuruang gumastos ng malaki para sa mga bulaklak sa pista!” When we say we are Christians, I think it means that we are Christ followers, we follow the examples that Christ had shown. And as His followers, it is expected from us to possess a Christlike attitude. Christ showed compassion to the poor,

InterACTS Publication

”

when there are oppressed people. To praise God is doing justice. When the cause of the poor and the needy are defended, everything will went well. Worshipping God is not by walking while kneeling, nor by spending too much on decorations during feast days. Worshipping God is to defend the cause of the poor and the needy. An attitude of being compassionate and working in solidarity with the poor and the needy that Christ had modelled. Loving God means loving or neighbour. When someone said, ―I love God‖, it should be reflected on how he showed love to his/her brothers and sisters. Loving God without lov ing our neighbour is unreal. And, loving our neighbour means having passion for the Anawim. We should work in solidarity with the poor. As a Church, as a Christian our actions should be based on how the poor and the needy will be benefited. Working in solidarity in them means that the poor and the needy are not the

Seminarians’ Reflections on Rev. Segbers’ Lecture Series object of action but the subject. We do not work for them but with them. Unlike the colonial theology wherein there is a subject and an object of an action, we should work together with them (the poor and the needy) in finding justice, in fighting for their rights, and in stopping sufferings.

DIYOS AY SAPAT NA By Sr. Anna Marie Aldon R. Diaz, BThII

indi natin maikakaila bilang mga tao na marami sa atin ang silaw sa pera. Hindi din naman natin masasabi na hindi natin kailangan ang pera. Mahalaga ang pera sa ating lahat. Palagi ngang binabanggit ni Fr. Terry na, “Money is not the root cause of evil, but the love for money.” Sabi nga sa 1 Tim. 6:10, ―Sapagkat ang pag-ibig sa salapi ay siyang ugat ng lahat ng kasam aan. Dahil sa paghahangad na magkamal ng sal api, m ay mg a n al ayo sa pananampalataya at nasadlak sa paghihirap ng kalooban‖ at ito ay isang katotohanan, hindi masama ang pera, pero ang sobrang pagmamahal natin dito ang nakakasama at hindi dapat. Dahil sinasabi nga magiging sanhi ito ng paglayo natin sa Diyos, dahil ang tangi lamang nating iisipin ay pe r a pa ra m abu ha y. T il a b a sasambahin na natin ang pera at iisipin na lahat ay kaya na nanting gawin basta may pera. Tulad na lang din ng pag-iisip ng mga kapitalista, ginagamit nila ang pera para makapanglamang ng kapwa upang mas lalo silang yumaman. At kasabay ng kanilang pagyaman ay ang paghihirap ng ibang tao. Pero para sa atin bilang mga Krisitiyano, pera din ba ang nais

ng Panginoon na magpatakbo sa ating buhay? Tayong mga Kristiyano, hindi naman natin masasabi na kapag sumampalataya tayo kay Kristo ay magiging mayaman na tayo. Dahil sinasabi natin na Siya na ang m ag b ib ig a y n g a tin g pangangailangan, hindi po ganoon. Diyos lang ay sapat na upang tayo ay mabuhay pero hindi tayo tutunganga lamang at maghihintay na magpaulan ang Diyos ng salapi dahil binigyan din Niya tayo ng kakayahan at ito ay dapat nating gamitin upang tyao ay mabuhay. Sabi nga sa salawikain, ―Nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa.‖ Ipinagkaloob sa atin ng Diyos ang ating buhay, kakayahan, talino, talent at marami pang iba. Kung g ag am itin n a tin ito tiy a k n a mapagtatagumpayan natin ang lahat ng pagsubok sa buhay. Ang Diyos ay sapat na dahil kailanman hindi Niya tayo pababayaan. Kung tayo ay magmamahal, sasamba, at masisilaw sa pera, tiyak kamatayan at kahirapan ang ating kahahantungan. Lalo na kung magiging sakim din tayo, hindi lamang sarili natin ang maaapektuhan kundi lahat ng tao. Hindi dapat manhuna sa buhay natin ang pera, dahil ang totoo ang Diyos ay sapat na.

“

Sapagkat ang pag-ibig sa salapi ay siyang ugat ng lahat ng kasamaan. Dahil sa paghahangad na magkamal ng salapi, may mga nalayo sa pananampalataya at nasadlak sa paghihirap ng kalooban...

InterACTS Publication

”

Itâ&#x20AC;&#x2122;s more fun in the seminary 32

InterACTS Publication

Dahil humiling ang iilan, nagpagdesisyunan na bago pa man makalimutan ang kanyang pinagdaanan ay ibinabalik namin ang unang tatlong kabanata ng kwento ng pinakamakulit na seminaristang si Arian. Muling balikan ang kanyang kwento ng pagtawag at pagtugon.

InterACTS Publication

Last issueâ&#x20AC;&#x2122;s answers

InterACTS Publication

To all our generous sponsors who extended their untiring support for the sustenance of the seminary, our sincerest gratitude.