TO ΣΗΜ ΕΙΩΜ ΑΤΑΡΙΟ TΗΣ ΜΠΛΑΝΣ
ΕΝΑ ΤΡΑΜ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΠΟΘΟΣ» TOY ΤΕΝΕΣΙ ΟΥΙΛΙΑΜΣ
Κι έτσι με έφεραν στον τσακισμένο κόσμο για να ιχνηλατήσω την οραματική συνοδεία του έρωτα, η φωνή του στιγμή στον άνεμο (σπαρμένη δεν ξέρω από πού) μα όχι για πολύ να μένει κάθε απελπισμένη επιλογή. «Ο τσακισμένος πύργος» Hart Crane ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΟΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ (Ένα έργο σε Δέκα Σκηνές) από τον Tennessee Williams Δίνε τους, ω μάτερ Βότρυς, μητέρα Ανδρών, σθένος στον βαρύ κόσμο ξανά να υψωθούν. Βλέπεις— τα λεπτουργήματα εκλείπουν στην αποφράδα γη των λεβιάθαν! ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΛΕΩΦΟΡΟΣ του Tennessee Williams Προμηθεύς: θνητούς γ᾽ ἔπαυσα μὴ προδέρκεσθαι μόρον… τυφλὰς ἐν αὐτοῖς ἐλπίδας κατῴκισα… πρὸς τοῖς δεμέντοι πῦρ ἐγώ σφινὤπασα! Αισχύλος Χειρόγραφη αφιέρωση στον Robert Carter εις ανταπόδοση για το κλειδί στο Σικάγο. ΦΥΓΕ, ΑΛΛΟΥ, ΕΙΠΕ ΤΟ ΠΟΥΛΙ! (Ένα έργο) του TennesseeWilliams Aλλού, λέει το πουλί, να πάτε, αλλού, αλλού, αλλού, λέει το πουλί! Τσι ανθρωπότης δε βαστάζει πολύ πραματικότης. T.S. Eliot O ρόλος της Μπλανς Σάνον είναι αφιερωμένος στην Tallulah Bankhead, καθώς είναι συναρπαστικό να τη φαντάζεσαι σε αυτόν τον ρόλο. Εναλλακτικοί πρωθύστεροι τίτλοι του έργου και οι αφιερώσεις τους. Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του συγγραφέα κατά τα σχεδιάσματα του έργου. [Μεταφράσεις χειρογράφων: Α.Γ.]
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΚΗΝΗ: [Ο ΣΤΑΝΛΕΪ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ. ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΤΙ ZABANTΣΚΙ*.] [ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΤΡΕΣ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΥΡΙΝΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.] Στάνλεϊ: Τι θες συ εδώ; Έντι: [Στη Στέλλα.] Πού είναι η αδελφή σου; Στάνλεϊ: Γιατί ήρθες εδώ; Δεν σου είπα να ξεχάσουμε τη μούρη σου για καμιά δυο μέρες; Έντι: Κι εγώ δεν δέχομαι διαταγές, από σένα ούτε από κανένα, Έντι. [Στη Στέλλα.] Πού είναι η αδελφή σου; Στέλλα: [Αιφνιδιασμένη.] – Η αδελφή μου – Στάνλεϊ: Δίνε του από εδώ, Έντι. Έντι: Ποιος θα με κάνει, μικρέ [Σταν]; Στάνλεϊ: Για κοίτα - . Έντι: Ακούω. Στάνλεϊ: Έτσι. Κωλότρυπα γαϊδάρου μια ζωή. Έντι: Πρόσεχε τη γλώσσα σου. Δεν τα σηκώνουν όλοι αυτά! Στάνλεϊ: Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος; Έντι: Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή δεν ξέρω ποιος είναι ο καλύτερος μου φίλος! Στάνλεϊ: Ποιος σου άνοιξε τα μάτια, ζώο Πολωνέ; Έντι: Εσύ με βρίζεις Πολωνό; Στάνλεϊ: Τι κάνεις εκεί; Ποιον νομίζεις πως σπρώχνεις; Έντι: Εσένα! Στη μάπα! Σ’ άρεσε; Θες κι άλλη; Στάνλεϊ: –Όχι. –Κόφτο! Έντι: Μέσα. Μη χώνεις τη μύτη σου εκεί που δεν σε παίρνει. Για πες, κυρία Λαντόφσκι, πού είναι η αδελφή σου; Στέλλα: [Ξέπνοα.] Η αδελφή μου είναι στο διπλανό δωμάτιο. [ΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, Η ΜΠΛΑΝΣ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΑΚΙΝΗΤΗ ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ. Ο ΕΝΤΙ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ ΑΡΓΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ.] Έντι: Τι κάνεις εδώ; Στάνλεϊ: Μαζεύει τα πράματά της. Έντι: Ποιος ο λόγος που μαζεύεις, Μπλανς; Στάνλεϊ: Γιατί μας αδειάζει τη γωνιά, στο διάολο να πάει, και γρήγορα! Έντι: Εγώ λέω κάποιος άλλος εκεί μέσα καλά θα κάνει να το βουλώνει. Είσαι έτοιμη; [Η ΜΠΛΑΝΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΘΡΩΣΕΙ ΛΕΞΗ.] Θέλω να σε πάρω από δω. Η μητέρα μου δεν είναι πολύ καλά. Έχει χειροτερέψει και θέλει να σε δει. Μιλούσαμε πολλή ώρα με τη μητέρα μου. Της τα είπα όλα. (συνέχεια στη σελ. 6) *Έντι Ζαβάντσκι είναι το όνομα του Μιτς σε αυτό το σχεδίασμα του έργου που βρέθηκε μεταξύ των χειρογράφων του συγγραφέα.
τριάντα ετών Είκοσι οκτώ με έλητα Ντυμένος ατημ ας ντ δώ ου Τραγ Μόνος Ανώτερος Σαγηνευμένος αρκούδα Εκπαιδευμένη Ευγενικός ρόδα Ο ιππότης με τα ος Καλός καβαλιέρ Καλό παιδί Μες στο άγχος υς Μες στους τύπο Armand σωμος Άντρας πιο εύ
ΑΙ: Ο ΜΙΤΣ ΕΙΝ Σε φόρμα Πέτρα Ψηλός άντρας 80 κιλά 94 κιλά ς & γυμνός 1,86 ξυπόλυτο Σαμσών φύσεως Τζέντλεμαν εκ ελαχιστότατους υς το Ένας από Παλιός φίλος ι υ αφοσιώνετα Άνθρωπος πο Μόνος Φίλος Έτοιμος Συνοδός
[Κρατάει σφιχτά ένα γύψινο αγαλματίδιο της Μέι Γουέστ.]
Όμορφος Γκούφι Μάρτυρας Αγενής Ρεαλιστής Βλάκας του κόσμου λα στον βράχο Μια μικρή διχά Χοίρος Εν αποστρατεία Πάπια Αίλουρος ος Χοντροκέφαλ Μπέμπης
(συνέχεια από τη σελ. 4) Μπλανς: Και τι είπε; Έντι: Είπε, αυτή η γυναίκα έχει υποφέρει. Και η μητέρα μου έχει υποφέρει κι αυτή και θέλει να σε γνωρίσει! Μπλανς: – τι σημαίνει αυτό, Έντι; Έντι: Κι εσύ έχεις ανάγκη έναν άνθρωπο· όπως έχω ανάγκη έναν άνθρωπο κι εγώ. [ΜΟΥΣΙΚΟ ΧΑΛΙ.] Σε θέλω! Μπλανς: Κι ας είμαι– όλα–; [Ακόμα κι αν– και με;] [ΠΑΥΣΗ. Η ΜΠΛΑΝΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΨΗΛΑ.] Έντι: Τι κάνεις εκεί; Μπλανς: Κοιτάζω το πρόσωπο του Θεού στη σελήνη! Του λέω, ευχαριστώ! Δεν ήξερα πως ήταν δυνατόν– να υπάρχει τόσο– έλεος… [Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΑΓΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΒΛΥΖΟΥΝ ΛΥΓΜΟΙ. ΤΗΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟΝ ΩΜΟ ΑΠΑΛΑ ΚΙ ΕΥΓΕΝΙΚΑ.] [ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΔΩΜΑΤΙΟ, Ο ΣΤΑΝΛΕΪ ΣΕΡΝΕΙ ΑΓΡΙΑ ΜΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΚΑΙ ΣΩΡΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙΓΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΙΛΟ.] [Η ΣΤΕΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΝΤΟΥΛΑΠΙ. ΒΓΑΖΕΙ ΤΟ ΜΕΤΑΞΩΤΟ ΜΑΝΤΙΛΙ ΣΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ.] Μπλανς: Ας πάμε στη Μητέρα σου. Τι λες; [ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ. Η ΣΤΕΛΛΑ ΤΥΛΙΓΕΙ ΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΗΣ ΜΠΛΑΝΣ ΜΕ ΤΟ ΦΟΥΛΑΡΙ.] Ο Στάνλεϊ ΜΕ ΠΥΡΙΝΟ ΒΛΕΜΜΑ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΙΛΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ. [Η ΜΠΛΑΝΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΤΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ.] [Η ΣΤΕΛΛΑ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ.] Στάνλεϊ: [Επιτέλους.] Εσύ τι συμπέρασμα βγάζεις; [ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΑ ΠΑΥΣΗ.] Στέλλα: Είχαν ανάγκη ο ένας τον άλλον. –Αυτό είναι– αγάπη. ΤΕΛΟΣ
Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του συγγραφέα κατά τα σχεδιάσματα του έργου.
ΣΚΑΛΕΤΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕ ΥΤΑΙΑΣ ΣΚΗΝΗΣ. Η ΣΤΕΛΛΑ ΝΑ ΜΑΖΕ ΥΕΙ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΗΣ ΜΠ ΛΑΝΣ. Η ΜΠΛΑΝΣ ΚΑΝΕΙ ΜΠ ΑΝΙΟ. ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΚΕΡ ΒΑ ΘΟΣ ΣΚΗΝΗΣ. ΜΠΑΙΝΕΙ Η ΕΥΝΙΚΗ . Η ΣΤΕΛΛΑ ΤΗΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΤΗ ΜΠΛΑΝΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΣ Ν ΥΛΟ ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΗ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΦΕΥΓΕΙ ΕΝΑΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΥΧΟ ΤΟΥ ΝΤΑΛΑΣ. Η ΜΠΛΑΝΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΦΤΙΑΣΙΔΩΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΦΟΡΑ. ΛΟΓΟΣ: «Χήρα – σταφύ λι – θάνατος στη θάλα σσα». ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜ ΕΝΗΣ. ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜ ΕΝΟΥΝ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ. «ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΩΜΑ ΤΙΟ;» Αποχαιρετάει με ένα νεύ μα στη γωνία. Η Στέλλ α μπαίνει με το μωρό. ΑΥΛΑΙΑ. [Η Ευνίκη κα ι η παρτίδα πόκερ. Αυ λαία.]
Από τις χειρόγραφες σημ ειώσεις του συγγραφέα κατά τα σχεδιάσματα του έργου.
H ΣΤΕΛΛΑ ΕΙΝΑΙ: Ευγενική νεαρή κοπέλα Γύρω στα είκοσι πέντε Αστέρι Μονάκριβο αρνάκι Ψυχή Ευλογημένο βρέφος Ό,τι μου απόμεινε στον κόσμο Σιωπηλή Περδικούλα Ακατάστατο πλασματάκι Ήσυχη Γαλήνια Ερωτευμένη Σαν μωρό Αυτή που έφυγε Αυτή που εγκατέλειψε το Μπελ Ρεβ Αυτή που ερχόταν μόνο για να παρευρίσκεται στις κηδείες Κορίτσι, Κοριτσάκι Καημένο πλασματάκι Έγκυος Γυναίκα Κότα Κορίτσι Μονάκριβη αδελφούλα Μικρή Μεγαλύτερη Καταβεβλημένη Θησαυρός Αδελφούλα αγαπημένη Κουκλίτσα Αγάπη Χείμαρρος Τρελή για τον Στάνλεϊ Παντρεμένη Έτσι (χωρίς συναίσθηση) Φυλακισμένη Σε κατάσταση απελπιστική Βέβαιη Άγνωστη Καλή Αυτή υψηλότης η κυρία του σπιτιού Στο πόδι Σαστισμένη Αμήχανη & θλιμμένη Βασίλισσα Παραιτημένη
[Αμίλητη, τοποθετεί κάτι γαλάζια κεράκια στην τούρτα.]
standing alone Ρέιφ*: Δεν μπορώ να μας φανταστώ εσένα, εμένα και τη Στέλλα, να μένουμε όλοι μαζί σε δυο δωμάτια μετά από χθες το βράδυ. Μπλανς: Όταν θα γυρίσεις από το μαιευτήριο, εγώ θα έχω φύγει. Δε θα αφήσω τίποτα πίσω μου. Ρέιφ: Αυτή πρέπει να είναι η μόνη λύση. Μπλανς: Είπε το σφυρί προτού πέσει στο καρφί. Μπλανς: Ναι; Σχετικά με χθες; Ρέιφ: Δεκαπέντε χρόνια που το κάνω αυτό – Μπλανς: Δεν βρήκες άλλη σαν εμένα; Ρέιφ: Ξεπερνάς– κάθε– προσδοκία– Μπλανς: Χα! Αφού πιάσαμε τις ανθοδέσμες, ας προσθέσω κι εγώ κάτι. Ό,τι έχει υπάρξει μέχρι τώρα ήταν μόνο μια προετοιμασία για σένα και όσα έζησα, και αυτά! Απορώ που δεν έπεσαν οι τοίχοι. Μια στιγμή νόμισα πως βρεθήκαμε έξω, κάπου ανάμεσα σε αυτόν τον τρελό κόσμο τον αρχαίο και τη σελήνη! [ΓΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗ.]
Πρέπει να ήταν εκείνη η στιγμή που– σε έγδαρα… [ΒΓΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΤΟΥ.] Ρέιφ: Θα σου χρειαστούν αυτά. Δώσε μου μόνο ένα δολάριο να έχω. Μπλανς: Όχι. Όχι, όχι. Ρέιφ: Άστα αυτά. Θα σου χρειαστούν. Μπλανς: Θα με νοιαστεί ο Θεός. Ρέιφ: Γιατί; Μπλανς: Αυτός είναι κύριος. –Εντάξει, τελείωσες; Ρέιφ: Και τι περιμένεις από μια τέτοια ζωή; Μπλανς: Απλώς τη ζωή.
*Το όνομα του Στάνλεϊ κατά το σχεδίασμα με τίτλο «Standing Alone». Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του συγγραφέα κατά τα σχεδιάσματα του έργου.
Είκοσι οκτώ με τριάντα ετών Ντυμένος ατημέλητα Ο–ο–ο– Πολωνός Κάτι σαν Ιρλανδός Όχι τόσο διανοούμενος Τόσο διαφορετικός Ένα άλλο είδος Επιλοχίας Πολίτης Συνέχεια στον δρόμο
O ΣΤΑΝΛΕΪ ΕΙΝΑΙ, 1:
[Ανάβει ένα τσιγάρο.]
Πολωνέζος Μετρίου αναστήματος Περίπου 1,72-1,75 Χειροδύναμος Γεροδεμένος Αρσενικό πτηνό με πλούσιο φτέρωμα
Ακέραιος και εύφορος πυρήνας Κραυγαλέος σπορέας Με το ουίσκι στο χέρι Ποτέ καλός μαθητής Αγροίκος
Λόρδος Νηστικός Γελοίος Κορδωτός Κρετίνος Βλάκας Κτήνος Δεύτερη κατηγορία Απλός άνθρωπος Ευθύς Ειλικρινής
Κάπως πρωτόγονος Αρσενικό Δικαστής Παιδικό μυαλό Τύπος Ό,τι ακριβώς μας χρειάζεται Μικρό παιδάκι Μεγαλοφυΐα Μέθυσος Κτήνος Μούτρο
[Μέσα στην παύση, κοιτάζει τον ουρανό.]
H MΠΛΑΝΣ ΕΙΝΑΙ, 1: Ανακόλουθη με αυτό το σκηνικό Ντυμένη με γούστο Σαν να έρχεται για απογευματινό τσάι ή σε κοκτέιλ πάρτι Περίπου πέντε χρόνια μεγαλύτερη από τη Στέλλα Εύθραυστη ομορφιά Αμφιταλάντευση Νυχτοπεταλούδα Εξουθενωμένη Δασκάλα Από τον Μισισιπί Πολύ κουρασμένη Σώμα γεμάτο ένταση Σαν να κρυώνει πολύ Σαν ελατήριο Σε ένα ντελίριο ζωντάνιας Η αγάπη σου Αλκοολική Μια χαρά Ολοκληρωτική ισοπέδωση Καθόλου καλά Νευρική Σε υπερένταση Απλώς μια συγγενής της συζύγου σε επίσκεψη Ανάστατη Αυτή που έμεινε πίσω και πολέμησε Η αδερφή της Μπλανς Βάρος Και παντρεμένη Πάρα πολύ αναστατωμένη Αυτή Όμορφη Κομμάτια Παγώνι Δύτρια στα βάθη των ωκεανών Αυτοκράτειρα Καλή Ελκυστική Αδελφή της γυναίκας μου Χαζή Νέα Ανυπεράσπιστη Πολύ όμορφη Καταβεβλημένη Πολύ κομμένη Φρέσκια σαν μαργαρίτα Μαθημένη Δεσποινίς Γαλλίδα στην καταγωγή
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΚΗΝΗ. ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΕΝΙΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΔΩΜΑΤΙΟΥ, ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΝΤΡΕΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΟΚΕΡ ΜΕ ΤΑ ΦΑΝΕΛΑΚΙΑ ΤΟΥΣ. ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΦΛΟΥΔΕΣ ΠΕΠΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ ΜΠΥΡΑΣ. ΜΙΛΑΝΕ ΜΕ ΠΝΙΧΤΕΣ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΑΔΙΑΚΡΙΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑΤΑ. Η ΜΠΛΑΝΣ ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΛΑΪ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΝΕΣ ΛΕΥΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΕΣ ΡΙΓΕΣ ΤΗΣ. ΦΟΡΑΕΙ ΛΙΛΑ ΜΕΤΑΞΩΤΟ ΦΟΡΕΜΑ, ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΡΑΒΗΓΜΕΝΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ. ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΜΠΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ, ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΕΝΤΑΣΗ, ΓΥΡΙΣΜΕΝΑ ΣΕ ΑΦΥΣΙΚΗ ΣΤΑΣΗ, ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΓΕΡΑ ΤΑ ΜΠΡΑΤΣΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ. ΠΕΡΑ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ, ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΡΙΩΝ ΤΕΤΑΡΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. Η ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΚΕΤΑΡΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΠΛΑΝΣ ΣΕ ΜΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ, ΟΣΦΡΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΛΕΥΚΟ ΜΑΝΤΙΛΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΝΟΤΙΖΕΙ ΤΑ ΡΟΥΘΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΗΣ. ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΘΛΙΨΗ, ΣΤΟΡΓΗ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΧΟΥΝ ΒΥΘΙΣΤΕΙ ΣΤΟΝ ΓΚΡΟΤΕΣΚΟ ΤΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΜΠΛΑΝΣ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΞΕΣΤΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΟΚΕΡ ΣΤΟ ΜΕΣΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΕΧΟΥΝ ΧΑΡΑΧΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ. Η ΣΤΕΛΛΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΝΤΟΥΛΑΠΙ ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΚΑΤΙ ΣΕ ΕΝΑ ΡΑΦΙ. ΜΙΑ ΓΑΤΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ. ΣΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΗΧΟ ΕΝΑ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΦΑΣΜΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΛΑΜΠΟΝΤΑΣ ΘΑΜΠΑ ΩΣ ΛΕΡΩΜΕΝΟ ΦΑΝΑΡΙ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΣ, Ο ΣΕΛΗΝΙΑΣΜΟΣ ΠΡΩΣΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ. Η ΜΠΛΑΝΣ ΑΡΘΡΩΝΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΠΕΡΑΣΤΙΚΗ ΟΙΜΩΓΗ. ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΩ Η ΣΤΕΛΛΑ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΟΥΛΑΠΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΙΣΟΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΟΥΣ. Η ΣΤΕΛΛΑ ΥΠΟΧΩΡΕΙ ΠΑΓΩΜΕΝΗ. ΜΕΤΑ ΟΡΜΑΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑΕΙ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΜΠΛΑΝΣ. Η ΜΠΛΑΝΣ ΤΗΝ ΑΓΝΟΕΙ, ΚΟΥΒΑΡΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΙΝΥΡΙΖΕΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ. Η ΣΤΕΛΛΑ ΜΟΥΣΚΕΥΕΙ ΕΝΑ ΜΑΝΤΙΛΙ ΜΕ ΤΟ ΥΓΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΜΠΛΑΝΣ. Η ΜΠΛΑΝΣ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ.
Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του συγγραφέα σχετικά με τις τελευταίες στιγμές του έργου.
όρη Γυνα ίκ Κότα α Όχι ε υ Όχι έ πρεπώς ν τσι (μ Υπερ ε συν τυμένη ά α Όχι γ νω χρημά ίσθηση) ια – ( τ Σε κα εγώ δ ων τ Εκτό άσταση α εν είμαι γ ς ια Ψεύτ τόπου κα πελπιστικ – ) ή ρα ι χρό Διαβ νου α Παρθ τάρικο πο υλί Άλλο ένος ά τ ο μ Όχι τ ο ό Αδίσ σο καλός τακτη άνθρ Ανεξά ωπος τα τε Ήπιο ρτητη αρ λευτα κετά ς άνθ ία δύ Απίστ ρωπο ο χρό ε νια Εγκλ υτα καλή ς ωβισ τ μένη ελευταία Μακά στο μ άτι το Ευαίσ βρια υ τυφ Τυπικ θητη με τ ώνα η ή ν η λ ικία Καθω σ Η αδ πρέπει ε Πτωχ ρφή από τον Μ ός συ Κουρ γ ισισιπ ασμέ γενής ί Στο ύ νη ψ Ευδιά ος των π εριστ Ντάμ θετη άσεω α ν Τόσο κ Ανεπ ουρασμέ ιθ νη Κολα ύμητη κ Κορίτ ευμένη σ Μες σ ι μόνο στ ο Μες σ το άγχος ν κόσμο τ ο υ ς τύπ La da ου Πούπ me aux C ς amel ουλο lias Αυστ η Δασκ ρή άλα γ Άλλη ερον ς Πολύ εποχής τοκόρη Κοριτ νέα σ Άτυχη άκι Μόνη Αυτο ύ Μεγά Μεγαλειό λη αδ της Ευαίσ ε θητο ρφή της Μ ς άνθ ρωπο πλανς ς
[Ακίνητη σε μια καρέκλα, μέσα στο καρέ του νυχτερινού φωτός που μπαίνει από το παράθυρο.]
HM ΠΛΑ ΝΣ Ε ΙΝΑΙ Όχι π αντρ , 1Ι: Γερο ε μ έ ν η ντοκ
A stranger is a stranger, is a stranger
Μπλανς: Δεν είναι αηδιαστική αυτή η ιστοριούλα; Η ζωή είναι γεμάτη τέτοιες ιστορίες, Μιτς! Φύγε τώρα, λοιπόν! Έλα, σε παρακαλώ! Δε χρειάζεται να ακούς ιστορίες που– Να βλέπεις γυναίκες που– γερνούν κάθε που τις αγγίζουν τ’ απαίσια φώτα! Βρες κάποια, Μιτς, να γερνάει τα βράδια μόνο. Κάνε μου αυτή τη χάρη.
H MΠΛΑΝΣ ΕΙΝΑΙ, 1IΙ:
Μπλανς: Ο ξένος είναι ο ξένος είναι ο ξένος! Όπως το τριαντάφυλλο…
Καλό καναρινάκι Σνομπαρία Κρίνο του αγρού, Ωραίο κρίνο Διάσημη Μαντάμ Μπλανς Ατραξιόν Κάτι διαφορετικό Λόκα, Τρελή Δηλητήριο Απαγορευμένη ζώνη
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ [Φυγές της Μπλανς ]
Ευγενική Καλοαναθρεμμένη Μη μου άπτου Άλλο είδος Παρορμητική Πισίνα με τους καρχαρίες Μπέμπα Βασίλισσα Ταραχοποιός Άνθρωπος μόνος
Τρυφερή Ανυποψίαστη Με τη μύτη ψηλά Κόκαλο Νεγκλιζέ Κόκαλο Αγριόγατα Μεγαλύτερη [απ’ όσο πίστευα] Ηθικά ακατάλληλη Καμένο χαρτί
Καλλιεργημένη Γυναίκα με ευφυΐα Γυναίκα με καλή ανατροφή Άπορη Πλούσια Ανόητη Χάλι Βασίλισσα του Νείλου Νεροφίδα Σε απόγνωση
Απελπισία Σε παγίδα Όχι κακή για παρενόχληση Ικανή Τίγρη Παραιτημένη, αδρανής φιγούρα Θαύμα Καημένη
Blance in moonlight Πέντε ώρες αργότερα. Η ΜΠΛΑΝΣ κάθεται σε μια τετράγωνη δεσμίδα φεγγαρόφωτος που διαπερνάει το παράθυρο στο προσκήνιο. Έχει ξεντυθεί και φοράει το πορφυρό της κιμονό. Κρατάει ένα άδειο ποτήρι και στο τραπέζι υπάρχει ένα άδειο μπουκάλι. Με την πανσέληνο, ο ουρανός μέσα από τα μεγάλα παράθυρα έχει μια σχεδόν κραυγαλέα στιλπνότητα, κυανοπράσινη, σκιαγραφώντας έντονα τα όρια της δεξαμενής νερού, των πύργων σηματοδότησης των υπεραστικών γραμμών του τρένου και τον αστικό ορίζοντα στο βάθος.
[Η μουσική έχει καταλάβει τον νου της∙ πίνει για να της ξεφύγει. Μοιάζει να ψιθυρίζει τα λόγια του τραγουδιού. Ένας ηλεκτρικός ανεμιστήρας γυρνάει απέναντί της.]
* Bianca
ι φοράε ΥΤΣΙΟ ά Ο κ Λ υ πο Ο αξωτό κ τ γ ε ν μ ι λ ο τ όου ου μπ μισο τ ομα της ομά ν ό υ ο ο ςτ , με τ εταιρία ΤΟς η τ δας ΚΑΣ ΑΤΟΙ ε ΑΚΑΜ ραμμένο μ γ . ς ε , ρ ή Σ τ Ε Ρ αρακ χ ς ά υ άλικο νας σχετικ έ ιακρίΕίναι νέος. Δ γνις ο φ ρ παι όμο ό μια π α αι ι α τ νε τητα κ υφερό ου θα ρ τ η δ ώ άπ αχπινι α μια τσ ε κάποιον ν σ ύ η ο θ ει οδηγ κτηρίσ ταν α ρ α χ τον εν ή ή αν δ ο λυπρεπ αλλά για τ , α ς μ ό μ λ έ α λ Ιτ ο β ν έ μ γ ε α ει μ ίυποτ τσιο έχ . ύ ο Λ του ακτη αράλλ νει απ και ούτσιο κα, Λ ονόματα ν ιά π *Μ τα ι ήταν λεϊ κα Ρόζα , Στάν εδίας ν α λ π χ σ Μ ο ν ρ π τω σε ένα «ιταΣτέλλα έργου, μια διαυ ο α σμα τ οχή» που θ άγο. δ κ ικ ε Σ ή ο λικ ταν στ ό ιζ τ α δραμ
Μετά τον βιασμό Μπλανς: Εσύ μπορεί να θεωρείς πως τα κοιτάσματά μου εξαντλήθηκαν. Αυτό το πρωινό, δεν θα φοβηθώ να ομολογήσω πως δείχνω ίσως αποκαμωμένη, τσαλακωμένη μάλλον, μόλις πέσει ο ήλιος όμως, θα ντυθώ ένα ρούχο φωτεινό. Αυτά δεν είναι βέβαια για το Μαϊάμι. Ίσως, μπορεί να πιάνουν στο Μόμπαϊλ. Θα ντυθώ φωτεινή και θα αφήσω το κλειδί μου στη ρεσεψιόν και θα βγω έξω στον κόσμο για έναν περίπατο ως τη γωνιά απέναντι, στο φαρμακείο. Και ποιος ξέρει ποιανού βήματα μπορούν να μπλεχτούνε μέσα στα δικά μου; Ο κόσμος είναι γεμάτος αγνώστους και δεν είναι όλοι τους αποκρουστικοί. Διόλου αποκρουστικοί. Και μετά την κάμινο της ημέρας, θα αναγεννηθώ λίγο… [KOITAZEI ΕΠΙΜΟΝΑ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ, ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗ: ΜΕΤΑ ΦΕΎΓΕΙ ΗΣΥΧΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ, ΣΤΡΙΒΕΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΧΑΝΕΤΑΙ.] [ΕΚΕΙΝΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΠΩΣ ΕΦΥΓΕ.] Μπλανς: [Βάζοντας άξαφνα τα γέλια.] Κοίτα τώρα τι σκέφτηκα αίφνης; Αυτή η ανίερη ένωση, η δική μας, ίσως και να μην υπήρξε τελικά άκαρπη. Ίσως να γεννήσω εγώ τον γιο σου. Αυτό το ενδεχόμενο έχω την αίσθηση πως ανήκει στο είδος του δυνατού. [Γελάει.] Θα γεννήσω εγώ τον γιο σου. Θα συρθώ σε μια απόκρυφη γωνιά ή θα χαθώ σε ένα ασήμαντο χαντάκι και θα σου γεννήσω ένα παιδί που θα είναι πιο πολύ κτήνος παρά άνθρωπος– Γιατί η συμπλοκή μας, αυτή η απαίσια σύνθλιψη, δεν θα μπορούσε παρά να δημιουργήσει κάτι ανώτερο από κτήνος ή κάτι κατώτερο από άγγελο. Κι αυτό, αυτή η αγγελική χίμαιρα εσταί, έρχεται, θα αναδυθεί μέσα από τη σποδό και το χάος, για να τη σαρώσει. Εκείνος θα τα σαρώσει όλα. Θα τα σαρώσει όλα εκείνος, όλα θα τα σαρώσει. Το χάος όλο, τη σύγχυση, την κτηνωδία όλη, τη θλίψη όλη, θα νιφθούν όλα, και όλα θα λάμψουν ξανά! –Και πώς θα Τον βαφτίσουμε; Το όνομα αυτού θα είναι Le Fils de Soleil — ο υιός του Ηελίου! Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του συγγραφέα σχετικά με την τελευταία σκηνή του έργου.
Ο
ΣΤ Κ Κά υνη ΑΝ Β θ γη ΛΕ Πα ρομ αρμ τικό Τρ λι οπ α σ Ϊ ο κ Π ελ κ ο υλ Σχ ροβ ός ουν λων ί Α ιζ α για ά ό Άγ ξιω οφρ τάκ τη βι ς Κ νω μα ε ι Στ έλ Αδ οινό στ τικ νής λα ό ο Κ ιά ς ς ς Ακ αλό φο Ό έρ ς ρο ς Ό χι κ αιο χ Ζώ ι α αλ ς ό Υ ο κέ ς ρα Α πά ιο Χι νθρ νθρ ς Επ μπ ωπ ωπ α Ερ ιζώ ντ οε ος Α α ν ζή ιδ Τρ ιγόκ στή της ς ές Α ά ε ςτ π Αφ υτο γος ρως ου αλα σα ιο Θ ό ύ μα λιθ Σύ ηρ ρη Υψη τά ικ Εκ ζυ ευτ τα λό ής Γο τελ γος ής αγε τη επ ς νή ο Αη υρ εσ τη οχ ς κύ Βα δί ού τή ς α ής ρι Χα σι α νι ς δε ος ρφ 10 ίρ λιά το Π 0 ει ς ής υ Αρ ερή % Α άκρ σπ μο Σκ χη φα με ας υ ιτι ρ ού Φ λη γό ν ι υ Κο ιλε ρό ς ος καν γεία ός ς Ψ υ ύσ ς Χο εύτ νιάδ πλα Τ ίρ ης ος χν ος Α υχε ος Αρ πό ρός Αγ χί αυ όρ δι τού ι ς
[Ψάχνοντας το μπουκάλι με το ουίσκι.]
ΕΙ Ν ΑΙ ,Ι Ι:
Εσωτερικό: Πανικός ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑΣ: Στον καιρό τους τα πάντα διαλύονται εις τα εξ ων συνετέθησαν, αλλά κάποια πράγματα ούτε τον καιρό τους δεν περιμένουν. Μωρός ήτο να επιθυμεί τι γιατί τίποτα δεν θα πάρουν αυτά τα ισχνά δάχτυλά της και να ζητά τι και να μην παίρνει και να ζητά και να μην παίρνει και να ζητά και να μην παίρνουν τα ισχνά αυτά δάχτυλα της, και να μην παίρνει ποτέ εις τους αιώνας αλλά πάλι να ζητά μ’ αυτά τα ισχνά δάχτυλα της. Και να μην παίρνει, να μην παίρνει, να μην παίρνει–! [Η Μπλανς, κοιτώντας τα χέρια της, ξαφνικά αφήνει μια διαπεραστική κραυγή. Η Γκρέις μπαίνει βιαστικά μέσα. Ο εισπράκτορας στέκεται περίεργος πλάι στις κουρτίνες.] ΓΚΡΕΗΣ: Μπλανς! Τι έγινε; ΜΠΛΑΝΣ: [Γελώντας αδύναμα.] Κάηκα. ΓΚΡΕΗΣ: Πώς; ΜΠΛΑΝΣ: Ένα— τσιγάρο... [Βυθίζεται στη σιωπή. Σηκώνεται και πλησιάζει το παράθυρο. Σηκώνει το ανοιχτό πράσινο ρολό για να φανεί η χρυσή καταχνιά του δειλινού που σβήνει. Απόμακρες φωνές παιδιών στα παιχνίδια τους.] «Τώρα που σας τα είπα όλα αυτά νιώθω πολύ καλύτερα».
Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του συγγραφέα κατά τα σχεδιάσματα του έργου.