Kans Magazine #3 2022

vrolijke vrouw die houdt van knutselen. Graag gezien in de domus waar ze woont. Annie (62) maakte veel mee, kort na haar veertigste leefde ze twaalf jaar op straat. Bij het Leger des Heils vond ze haar thuis.

Ze groeit op in een gewone Amersfoortse wijk. ‘In een heel gewoon huis’, vertelt Annie Bonestroo. ‘Maar met elf kinderen was het vol, je struikelde over de stapelbed den.’ Na een paar jaar op de huishoudschool moet de nog jonge Annie gaan werken. ‘Mijn moeder was ernstig ziek. Ze werd geregeld in elkaar gesla gen door haar tweede man die een alcoholprobleem had.’ Op haar achttiende gaat Annie het huis uit. Ze trouwt met Ronny en verwacht haar eerste kind.

‘Een eigen plek hadden we niet, we trokken in bij de broer en schoonzus van mijn man.’

Kort voor de bevalling verliest ze haar baby, een dochtertje.

‘Maar uiteindelijk kregen we nog vijf kinderen, vijf jongens.’

Together again

Tijdens haar huwelijk heeft Annie allerlei baantjes. Bij de boekhandel en de speel goedwinkel, later ook in een tankstation. ‘En ik ging zingen in een band, de Seacats. We zongen covers. Stand by your man en Together again. Maar ook Nederlandse liedjes.’ Een vrolijk leven tot die dag dat het misgaat. ‘Mijn man had een an der. Na de scheiding verhuisde ik met de kinderen naar een

flat in Soest.’ Daar verergeren de problemen van Annie. ‘Mijn opgroeiende jongens veroor zaakten nogal wat overlast. Na aanhoudende klachten zette de woningbouw ons op straat.’ ‘We sliepen in treinen, op par keerplaatsen. Van alle ellende raakte ik aan de drank. Twaalf jaar leefde ik op straat. Tot mijn lijf het opgaf. Door mijn slechte longen - ik rookte vanaf mijn zestiende - kreeg ik het steeds benauwder. Als ik me slecht voelde, kon ik soms terecht bij mijn ex-man, daar sliep ik dan op de bank. Maar ineens had hij daar geen zin meer in en zette hij me er voorgoed uit. Tegenover zijn huis zat het Leger des Heils, daar ben ik gewoon naar binnen gelopen.’

Goede contacten Annie is dankbaar dat ze bij domus Hirundo van het Leger des Heils mag wonen, en gelukkig hebben ook haar jongens een dak boven hun hoofd. Ze lacht. ‘Zover ik weet hè.’ Ze is blij met haar goede contacten hier. ‘Het Leger des Heils betekent heel veel voor me. Is er iets? Dan kan ik bij ze terecht, bij mijn begeleider en de leuke mensen hier in de knutselhuiskamer. Alleen het Leger helpt mensen zoals ik.’

ervoor

mijn hondjes

houden’

voor

‘Hij zorgt ervoor dat ik mijn hondjes mag houden’

Walter en Aaltje ruimen samen op

Dit verhaal gaat over mensen. Over Aaltje en haar begeleider Walter. Over hoe het kan gebeuren dat je huis vol raakt met spullen en vervuilt. Zo erg, dat je uit je huis wordt gezet omdat de hygiëne en veiligheid in het geding zijn. Dit verhaal gaat ook over liefde. Liefde voor een bijzondere vrouw die hulp nodig heeft.

Wat verzamel je niet, Aaltje? De Kans-redac teur kijkt haar ogen uit in het Amsterdamse appartement van de 65-jarige Aaltje. Overal waar je kijkt, staan poppen, groot en klein. Paspoppen in prachtige kleding, porseleinen exemplaren zorgvuldig opgehangen aan de muur, speelpoppen onder een kleedje, ‘lekker warm’. Ook beeldjes, van dieren en honden

vooral. Verder vooral heel veel spullen. Tafels, kasten, wandrekken en aanrechten vol, ieder plekje is benut. Aaltje verzamelt.

‘Langzaam is mijn huis vol geraakt. Die paspop pen, alle kleding, het heeft te maken met mijn modeverleden. Vanaf mijn zeventiende werkte ik als mannequin, mode was lange tijd mijn leven. Later ben ik kleding gaan verzamelen, ik kwam altijd wel iets moois tegen.’ Ze kleedt haar poppen zorgvuldig aan, steeds met iets nieuws. En de dieren, ze is er dol op. ‘Mijn hon

den natuurlijk. En kijk nou, die lieve beeldjes, die zijn toch mooi?’

90 centimeter

Het jarenlange verzamelen van Aaltje nam extreme vormen aan, het werd een probleem, in vaktaal hoarding genoemd. Aaltjes huis raakte zo vol, dat ze problemen kreeg met de woningbouw en de GGD. Haar vorige huis raakte ze hierdoor kwijt. Dat was een traumati sche ervaring voor haar. ‘Om te voorkomen dat dit een tweede keer gebeurt, help ik Aaltje een handje’, vertelt Walter van Vliet, ambulant be geleider bij het Leger des Heils en zelfbenoemd opruimcoach van Aaltje. Iedere week gaat hij bij haar langs voor een praatje. ‘Dan ruimen we samen op. We pakken steeds één ding aan. Een doos kleding die we naar de kringloop brengen, voedsel uit de keuken. Zodat er ruimte komt in haar huis. Belangrijk voor nu is deze 90 centimeter.’ Hij wijst naar het pad tussen het meubilair en Aaltjes spulletjes. ‘Een eis van de GGD: Er moet steeds minimaal 90 centimeter loopruimte zijn in alle vertrekken van het huis.’

Hij werkt volgens de methode Veilig verzame len, licht Walter toe. ‘Zo letten we er ook steeds op of haar huis veilig is.’

Voedsel

‘Ik moest aan hem wennen hoor’, lacht Aaltje vanaf de bank, haar hondjes op schoot. ‘Vroeger kwam een vrouw van het Leger hier thuis.’

‘Langzaam is mijn huis vol geraakt’

Walter van Vliet, ambulant begeleider bij het Leger des Heils, helpt Annie met opruimen

Inmiddels is ze goede vrienden met Walter, ‘hij helpt me en zorgt ervoor dat ik mijn hondjes, maltezer poedel Sarah en teckel Jari, mag houden.’ Dat is nog niet vanzelf sprekend, zegt Walter. ‘Behalve veiligheid is hygiëne een belangrijk thema. Aaltje krijgt veel spullen van haar vrienden. Ze is heel sociaal, een graag geziene vrouw in de buurt.

Op haar manier helpt ze ook anderen.’ Dat maakt het ook lastig, vertelt hij. ‘Van alles komt hier binnen, dozen vol producten van de Voedselbank die vervolgens in de keuken staan te beschimmelen. Steeds moeten we checken of dit wel goed gaat.’

‘Hij helpt me’, zegt Aaltje, ‘en mijn vrienden helpen me ook. Ze komen eten brengen, zoals Ronnie die voor me naar de Voedsel bank gaat. En de buren, ik zorg vaak voor hun katten.’

Walter: ‘Dat is heel belangrijk: de goede band met je buren. Zij accepteren hoe jij hier woont, zorgen ook voor je hondjes als je dat zelf even niet kan. Dat zien we wel eens anders, dat mensen alleen maar problemen hebben met hun buren. Aaltjes buren vinden het fijn dat ik hier kom om haar te helpen. Samen willen we bereiken dat ze hier kan blijven wonen en geen gedoe krijgt met de GGD.’

Zestig vuilniszakken

De hulp van het Leger des Heils is voor men sen die dat echt nodig hebben, meent Aaltje.

‘Niet per se voor mij, denk ik. Ik weet het,

mijn huis is te vol. Het is ook vol geraakt toen ik een tijdje in het ziekenhuis lag en mijn zus hier kwam.’ ‘Maar nu wil je toch zelf dat we het opruimen? Je wil toch niet je hond jes kwijtraken?’ vraagt Walter. Aaltje knikt. Haar hondjes zijn haar alles.

Walter en Aaltje maken stappen. Onlangs ruimden ze samen de schuur op, met als resultaat: zestig vuilniszakken afval. ‘We zet ten kleine stappen en soms grotere, als spoed vereist is.’ Het blijft precair, schetst Walter. ‘Ook de slaapkamer en de keuken hebben we samen leeggeruimd. Twintig zakken kleding, tien zakken vuilnis. Gelukkig is de GGD nu akkoord dat wij de bijzondere schoonmaak doen. Dat scheelt enorm voor Aaltje. Ik ben er om haar te begeleiden. Samen gaan we voor de goede afloop.’

Ambulante begeleiding en schoonmaak

Soms lukt het mensen niet om helemaal zelfstandig te wonen. Ambulante begeleiders zoals Walter helpen mensen om hun huis en hun zaken op orde te krijgen, zodat zij zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen. Het mobiele schoonmaakteam van het Leger des Heils helpt mensen die in een ernstig vervuild huis leven. Samen houden we de woning bewoonbaar. Zo voorkomen we huisuitzettingen en maken we de weg vrij voor andere hulpverlening.

‘Samen willen we bereiken dat ze hier kan blijven wonen’

Goodwill van generatie op generatie

Diana Beertema sprong op de fiets en haalde met haar actie 1.276 euro op voor kwetsbare mensen in ons land.

Als achterkleindochter van Majoor Nijman stroomt de goodwill door de aderen van Diana Beertema. Een toeval lige ontmoeting met manager Ferdinand van der Velde van het Leger des Heils zorgt ervoor dat ze zich sinds kort ook weer actief inzet. ‘We botsten toevallig tegen elkaar in het stadskantoor in Utrecht. Ik zag dat hij van het Leger was en we raakten aan de praat. Hij wees me op een filmpje uit 1955 van een evangelisatiebijeenkomst in het Feyenoord-stadion waar onder grote publieke belangstelling een evangelist uit Amerika, Billy Graham, preekte. Het filmpje is bijzonder voor mij. Niet van wege Billy, maar omdat de brigadier die de tekst vertaalde mijn overgrootvader is. Ik kom uit een “Leger-familie”. Majoor Bosshardt was een jeugdvrien din van mijn overgrootmoeder; ze kwam langs op het 40-jarig huwelijksfeest.’

Elfstedentocht

Samen met haar moeder Helene pakt Diana het vrijwilligerswerk weer op. Koffieschenken bij op

Start een actie Wil je net als Diana in actie komen om geld in te zamelen voor ons werk? Start een actie en laatje sponsoren voor een sportieve prestatie, of doneer je verjaardagscadeau. Er zijn zoveel leuke ma nieren om te geven. Via actielegerdesheils.nl kun je een eigen actiepagina aanmaken. Zo breng je familie en vrienden makkelijk op de hoogte en zorg je dat ze veilig online doneren.

vanglocatie Herstart in Utrecht en tijdens de feestdagen helpen moeder en dochter met maaltijden. Op Tweede Pinksterdag sprong Diana op de fiets om geld in te zamelen voor het Leger. Ze fietste de Elfstedentocht, 235 km lang, liet zich sponsoren en bracht zo 1.276 euro bij elkaar. Het was de zwaarste edi tie van de tocht ooit, bleek later. Vooral om dat het al vanaf 7 uur ’s ochtends met bakken uit de hemel kwam. ‘Toen ik in Bolsward aankwam, dook ik de Hema in. Ik wist: als ik nu niet iets droogs aantrek, raak ik onderkoeld.’ Diana kocht een regenjas, sokken en een warme trui en stapte weer op de fiets.

De laatste 12 kilometer had ze wind mee en werd het droog. Pas om half 11 ‘s avonds finishte ze.

Help je mee?

Diana geeft het omzien naar kwetsbaren weer door aan de volgende generatie, haar zonen Bram (10) en Ramon (8). ‘We liepen gisteren langs een groepje daklozen, terwijl we zelf op weg waren naar een restaurant. Dat voelde ongemakkelijk. Toen hoor de ik de oudste tegen de jongste zeggen: “Gelukkig heeft mama geld ingezameld voor mensen zonder huis.”’

TEKST FIEKE WALGREEN BEELD ERIK BUIS

Gelukkig bij de breiclub

Handwerken staat niet centraal bij de breiclub in buurthuiskamer Bij Bosshardt Nijmegen. Saamhorigheid en gezelligheid wel. ‘We steunen elkaar als het moeilijk is en vieren het leven als het leuk is.’

TEKST

Wilma

Greet

Toos

Josee

e kunnen niet zonder elkaar’, grapt Toos als gevraagd wordt wan neer de breiclub bij elkaar komt. Sowieso iedere maandagmiddag in buurthuiskamer Bij Bosshardt in Nijmegen en met een aantal ook nog op vrijdagavond bij iemand thuis. ‘Als breiclub bestaan we inmiddels ruim een jaar. Allemaal sparen we een euro per week, zodat we af en toe geld hebben voor een uitje. Een kop koffie aan de Waal of een hapje eten. ‘We steunen elkaar als het moeilijk is en vieren het le ven als het leuk is’, vat Toos - die ook vrijwilliger is in de buurthuiskamer - de club samen.

Het handwerken staat tijdens de bij eenkomsten van de breiclub dus niet per se centraal. Gezelligheid wel, net als saamhorigheid, een luisterend

‘Woor. Kletsen en lachen. Lief en leed delen. Soms gaat het over ziekte en gezondheid, zorgen om anderen, maar even vaak over de plannen voor het weekend of het avondeten.

Op maandag – want breiclub dag – eten de dames in ieder geval makkelijk. Bij Riny is dat spaghetti. Grappig, bij Wilma ook. Josée zet vanavond macaroni op tafel.

Voldaan gevoel

Terwijl de recepten worden gedeeld, knutselen de dames aan het project van deze week: het maken van elfjes. Geen handwerk, wel creatief en daar gaat het uiteindelijk om. Beetje priegelwerk, met een haakje en een randje die moeten worden omgebo gen, en die kleine vleugeltjes. Toos: ‘Zitten ze bij mij nou op z’n kop?’

Ze vonden de bouwpakketten voor deze ‘Flower Fairy’ online. Greet: ‘Soms zijn we het haken en breien zat en zoeken we naar wat nieuws.’

Diamond Painting staat ook op de verlanglijst. Greet: ‘Als je maar iets concreets maakt, dan heb ik aan het eind altijd zo’n voldaan gevoel.’

Ze houdt het elfje trots in de lucht. Terwijl de anderen bespreken waarvoor de elfjes kunnen worden gebruikt (te groot voor in de kerst boom? Wel leuk als ‘envelopcadeau’, want ze kunnen door de brievenbus) probeert Greet er nog een paar online te bestellen op haar mobiel.

Ook al zo’n gepriegel. ‘Ik maak de bestelling thuis wel af op de compu ter, ik stuur jullie daarna een tikkie.’

Riny: ‘Ik geef het je vrijdag wel, zien we elkaar toch weer!’

‘Het afgelopen jaar was ik ziek. Gelukkig ben ik nu genezen van die rot-kanker. De dames van de breiclub waren een grote steun. We hoefden het er niet steeds over te hebben, maar een appje of belletje na een controle met een: “Hoe was het?”, is fijn. Ik voelde me gezien. Tijdens dat ellendige ziek-zijn is de gezelligheid van de breiclub extra waardevol. Met de handen bezig, en uit dat hoofd dat steeds maalt. Afleiding. We zijn betrokken bij elkaar, kletsen over van alles,

maar kunnen ook samen stil zijn, een groot goed.

Ik ben ook vrijwilliger bij de buurthuiskamer, sta een paar keer per week in de winkel. Ik heb altijd vrijwilligerswerk gedaan op verschillende crèches en een buitenschoolse opvang, maar dat werd me te druk. Hier is het rustiger en heb ik meer contact met mensen die even komen buurten of in de kledingrekken komen snuffe len. Ik ben blij met deze plek in m’n leven.’

'

'

We steunen elkaar als het moeilijk is en vieren het leven als het leuk is'

Een ander een plezier doen'

‘Laatst kreeg ik een foto doorgestuurd van m’n zus: ze zat er lekker warmpjes bij met mijn ge breide sokken. De hele familie is inmiddels voor zien! Mijn man trekt ze direct aan zodra ze uit de was komen en m’n dochter draagt ze ’s winters in bed. Het is leuk om iets te maken waarmee je een ander een plezier doet.

Op de basisschool mocht ik van de juf altijd de handwerkjes afmaken van de kinderen die er de brui aan gaven. Geconcentreerd boog ik me dan

over al die poppenschorten, poppetjes, was handjes en doekjes. Sindsdien ben ik niet meer gestopt met breien; een van mijn specialiteiten is entrelac-breien, een techniek waarbij je vier kanten of rechthoeken in tegengestelde richting van elkaar breit. Die elfjes zijn niet mijn ding, maar misschien probeer ik het binnenkort toch.

Dat vind ik zo leuk aan deze club: je leert nieuwe dingen van elkaar. Kan ik mijn familie weer wat nieuws geven.’

Buurthuiskamer

Het Leger des Heils telt zo’n 135 buurthuiskamers. Plekken waar mensen samenkomen voor gezelligheid, een leuke activiteit of goede gesprekken over zingeving. De huiskamers worden bezocht door mensen uit alle lagen van de samenleving. Grote kans dat er in jouw buurt ook één te vinden is. Wil je je steentje bijdragen aan de buurt? Geef je op als vrijwilliger. legerdesheils.nl/ vacatures/vrijwilligerswerk

'

Albinokinderen

Special Needsscholen in Afrika

HELP JE MEE?

Het

InNederland vinden we het normaal dat alle kinderen naar school kunnen. Er is onderwijs voor iedereen, ook voor kinde ren met een beperking. Helaas is dat niet overal ter wereld zo goed geregeld. In Kenia en Tanzania is er voor albinokinderen en voor kinde ren met een beperking vaak geen plaats in het reguliere onderwijs.

Hun beperking of huidskleur wordt gezien als een straf van de goden, de maatschappij bestempelt hen als minderwaardig. Omdat ouders zich schamen, kunnen ze ook verstoten worden door hun familie. Zonder familie of gemeenschap waar ze bij thuis horen, neemt de onzekerheid toe in het dagelijks leven van deze kinderen.

Rust en ruimte

Om de Keniaanse kinderen te helpen heeft het Leger des Heils meerdere Special Needs-scholen opgezet, waar deze kinderen passend onderwijs krijgen. Naast onderwijs krijgen ze ook een maaltijd en toegang tot schoon water. Dit geeft rust en ruimte voor niet alleen deze kinderen, maar ook voor de gezinnen waar ze in opgroeien.

Het Nederlandse Leger des Heils financiert meerdere scholen in Kenia en een school in Tanzania.

Met deze scholen ondersteunen Nederlandse donateurs meer dan duizend kinderen en hun families.

Deze scholen zijn nodig zolang in het reguliere onderwijs geen plaats is voor kinderen met een beperking of een andere huids

kleur. De leerkrachten op Special Needsscholen worden betaald door de overheid, alle bijkomende kosten wil de overheid niet vergoeden.

Inclusief onderwijs

Naast het onderhouden van de eigen scholen, wordt met dona ties ook gestreden voor inclusief onderwijs in Tanzania en Kenia. Op die manier krijgen alle kinde ren dezelfde kansen.

Ruth Ndunge is een van de men sen die zich inzet voor inclusief onderwijs in Kenia. Ze zat zelf op een Special Needs-school in Thika, een grote stad in Kenia.

Daar zag ze van dichtbij wat het betekent voor de kinderen daar. ‘Ik kwam op een middelbare school die oorspronkelijk voor kin deren met een visuele beperking was. De schoolleiding besloot ook kinderen zonder visuele beper king toe te laten.’ Hoewel het in het begin best lastig was dat de verschillende leerlingen bij elkaar in de klas zaten, ziet Ruth nu hoe waardevol dat was. ‘De leerlingen die konden zien, lazen boeken voor aan blinde leerlingen. Ik heb ook braille leren lezen, dat had ik anders nooit gedaan. Ik heb veel mooie herinneringen aan die tijd overgehouden.’

Aandacht vragen voor inclusief onderwijs is volgens Ruth belang rijk. ‘Ik geloof dat onderwijs voor mensen met een beperking de basis vormt voor een zelfstandig bestaan. Daar moeten we voor blijven opkomen.’

‘Ik, een huis? Een grap zeker’

René (54) woonde ruim twintig jaar op straat, waarvan zes jaar in een tent op Zestienhoven, Rotterdam. Geen illusies dat hij ooit nog een dak boven zijn hoofd zou krijgen. ‘Maar het wonder geschiedde, het Leger regelde een huis voor me.’

‘Ik woonde zes jaar in een tent.

Alleen, meestal. In de blubber van Zestienhoven. Af en toe kwam er iemand langs. Een goeie jongen, Rick van het Leger des Heils.

Eerst dacht ik, godsdienst, oh jee. Maar het Leger is anders. Rick is, zoals ze dat noemen, een veldwerker. Hij gaat letterlijk het veld in op zoek naar daklozen die misschien helemaal niemand willen zien, maar wel hulp kunnen gebruiken. Hij bracht eten, vroeg of ik me wel redde zo buiten in de kou.

Na een tijdje leerden we elkaar steeds beter kennen, ik zag hem soms drie keer in de week. Op een goed moment zei hij: “Ben je klaar voor een dak boven je hoofd? Dan ga ik dat regelen,

binnen zes maanden heb je een eigen woning.”

Ik een huis? Een grap zeker. Ik geloofde er niets van. Na dertig jaar slapen in kraakpanden, win kelcentra, op straat en in m’n tent dacht ik niet dat ik ooit nog een huis zou krijgen. Nooit heb ik hulp gevraagd, dat past niet bij me. Het was m’n eigen schuld dat ik in de shit was geraakt, dus moest ik het maar zelf oplossen. Vond ik.

Maar ja Rick hè, hij liet niet los.

Zes maanden later kwam de straatkapper, dat hadden ze geregeld. Daar zat ik, middenin het weiland in de kappersstoel, de schaar al in m’n haar. “Alsjeblieft, je sleutels”, zeiden Rick en Remco, een andere begeleider van het Leger des Heils. Ik begreep het eerst niet. Had ik een fiets ergens laten staan? Nee joh, ik kreeg een

‘Het was mijn eigen schuld dat ik in de shit was geraakt, dus moest ik het maar zelf oplossen, vond ik’

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD

BUIS

schitterend huis! Rick had zijn woord gehou den. Voor het eerst in mijn leven kon ik iemand vertrouwen, kreeg ik liefde van een mens.

Een huis. Het is mooi, kijk wat een ruimte. Van een tent naar een huis met een wc en slaapka mer, een keuken. De televisie naast m’n bed. Niks te klagen, zou je zeggen. En dat doe ik ook niet, goh wat denk je. Ik ben mannen als Rick hartstikke dankbaar. En nu mijn begeleider Remco – Rutte twee noem ik hem, hij kan zo lekker meekletsen. We knuffelen zelfs, wie had dat gedacht?

Geen gekheid, ik vertrouw die gasten en ook Jente wil ik daarbij noemen, de opvolger van Rick. Zij zijn meer dan begeleiders. Ik merk het aan Bronco, mijn hond, hij is ook goed met ze. Voor hem doe ik dit ook, ik heb hem beloofd dat ik voor hem zorg tot zijn dood. Hij is 16 inmiddels, dus hoe lang zal het nog duren?

Niks te klagen dus, nogmaals. Maar heel soms beklemt het me.

Met een eigen woning komt verantwoorde lijkheid, belofte. Dat ik volgende stappen zet, straks weer klaar ben voor werk, stop met gebruiken. De vrijheid van mijn dakloze leven kan ik heel soms missen. Niemand moest iets van me. Sterker nog, niemand moest me. Ik dacht alleen aan mijn dope.

Die zogenaamde vrijheid heb ik graag ingeruild voor alles wat ik nu krijg: mensen om me heen. Ze mogen me, brengen me van alles. Ik krijg eten van de buren, hulp van het Leger. En rust. Sinds ik hier woon, ben ik rustiger. Zegt Remco.

Zie je dit schilderij boven mijn hoofd? Dat kreeg ik van Remco - onze handen in elkaar. We helpen elkaar. Tussen onze wedstrijdjes

door, haha, hij is heel competitief, nog erger dan ik. Darten wil hij nu, met schaken kan ie niet van me winnen.

Dit huis is echt een nieuw begin, en inmiddels ben ik bezig met de volgende stappen. Ik ga vrijwilligerswerk doen op een manege, gehan dicapten begeleiden die gaan paardrijden.

Straks wil ik mensen helpen zoals ik geholpen ben. Met empathie. Ik heb veel goed te maken.’

Housing First

Voor dak- en thuislozen zoals René gaat het Leger des Heils aan de slag met Housing First - eerst een huis! Mensen krijgen eerst een huis, van daaruit werken zij aan hun herstel. Ze kunnen bijvoorbeeld hulp krijgen bij hun financiën. Om hun woning te kunnen behouden, moeten ze ervoor zorgen dat ze altijd de huur betalen, geen overlast veroorzaken en actief samenwerken met hun begeleiders. Inmiddels kregen ruim 500 mensen een huis via Housing First van het Leger des Heils. Het gaat om dakloze mensen met meerdere problemen die jarenlang in de opvang en op straat leefden, zoals René in dit verhaal. Het krijgen van een woning biedt mensen eigenwaarde, rust, en overzicht. Om vervolgens met intensieve begeleiding hun problemen te gaan aanpakken.

‘Voor het eerst in mijn leven kon ik iemand vertrouwen, kreeg ik liefde van een mens’

Herfstshoppen

Favorieten van het Leger

Delfts blauw in da house Het Leger des Heils en Royal Delft sloegen de handen ineen. Ter ere van het 135-jarig be staan van het Leger des Heils in Nederland én de opening van het Majoor Bosshardthuis in Amsterdam kreeg het Leger een prachtig cadeau: een handbeschilderde Tulpenvaas Piramide. De decoratie van de vaas kwam tot stand in samenwerking met Abrona, die mensen met een verstandelijke beperking ondersteunt. De schilders en vrijwilligers van Royal

des Heils ReShare Store in jouw

het merk Vanilia vindt. Zo goed

items die ze niet meer dragen, kels. Het Leger des Heils haalt deze kleding op en geeft er een nieuwe bestemming aan. Zo hoeft er niks verloren te gaan.

Oud wordt nieuw Designkleding in de tweedehandskleding winkel? Ja hoor, dat kan. Leger des Heils ReShare werkt aan een duurzame collectie voor de Dutch Sustainable Fashion Week, onder de naam ‘Re-Imagine’: mini-collec ties van vijf verschillende designers die gebruikt textiel uit de ReSharesortering gebruiken en hier iets nieuws van maken. Naast de Dutch Sustaina ble Fashion Week werkt Leger des Heils ReShare hierin samen met Cloudfactory Creative Agency. reshare.nl/reimagine

In het klein

Van het Amsterdamse Majoor Bosshardthuis bestaat nu ook een klein tje: een Delfts Blauwe miniatuurversie die te koop is voor 75 euro. Met je aankoop steun je het

15%

van oprengst naar het Leger des Heils

Dip dip dip Struin de kerstmarkten en buurthuiskamers in jouw buurt af. Daar verkoopt het Leger de dipkaarsen, (mooi)gemaakt door deel nemers en bewoners van Leger des Heils-locaties. Ons covermodel Annie

hierop niet wachten? Plan daneen bezoek aan de Leger desHeils-winkel in Zwolle, daar zijn alenkele exemplaren beschikbaar.De huisjes zijn gemaakt doordeelnemers die als dagbestedingen arbeidsintegratie werken inde 50|50-werkplaatsen van hetLeger des Heils. Meer weten? Kijkop legerdesheils.nl/participatie

des Heils!

Nalatenschappen

Trix Kruisinga (66) ís het Leger des Heils, zeggen mensen met en voor wie zij werkt. Als relatiebeheerder voor nalatenschappen, kwam ze bij de mensen thuis. Nu, kort voor haar pensioen, moet ze haar mensen loslaten. ‘Zij hebben mij gevormd tot wie ik ben.’

ls zij dat wilden, nam ik mijn relaties mee naar bijvoorbeeld een Domus in Amsterdam Zuidoost. Sommige mensen hebben de behoefte om echt te zien hoe we helpen, willen zien wat we doen en erover praten. Dat werkt.

Mensen die nadenken over nalaten willen dat er iets goeds gebeurt met hun geld. Ze zien en weten dat wij het juiste doen, dat we als Leger des Heils kwetsbare mensen vooruit helpen. Ik heb altijd gezegd: investeren in het Leger des Heils is investeren in je eigen samenleving. Het be tekent dat kwetsbare mensen worden geholpen.’

Wederkerig

‘Ik kom uit een sociaal gezin. Mijn ouders waren zendelingen in voormalig Belgisch Congo, daar ben ik geboren. Mijn geboortenaam is Yenge Beatrix. Yenge staat voor vrede, Beatrix voor “zij die geluk brengt”. Dat vond ik vroeger best lastig, kon ik immers altijd geluk brengen? Inmiddels, in dit werk, mag ik een stukje licht brengen. Dat voel ik heel sterk en dat krijg ik ook terug van mensen. Heel bijzonder. En het mooie is, het is wederkerig.

De mensen die ik bezoek, betekenen ook veel voor mij. Omdat ze mij vertrouwen en accepteren in de gesprekken die we hebben. Zij hebben mij gevormd tot wie ik ben. Ondanks alle ervaring die ik heb, zijn de gesprekken met deze rela ties verrassend en ben ik er soms verlegen mee wat mensen mij toe vertrouwen. De gesprekken variëren van algemeen tot heel persoonlijk. Daarin heb ik in de loop van de jaren mijn weg gevonden. Dat ik buiten werktijd bereikbaar ben voor urgente situa ties, is inherent aan het werk.’

Zie de mens

‘Door dit werk ben ik anders gaan kijken naar dingen. Bijvoorbeeld naar het geloof. Naarmate ik dit werk langer doe, is mijn blik breder geworden. Daarin hebben deze relaties, mijn mensen, veel voor mij betekend. Ook in de verdrietige jaren, toen onze zoon Gido plotseling op 27-jarige leeftijd overleed. De omgang met elkaar, het uitwisselen van levensverhalen waarin ook verdriet voorkomt, is heel gelijkwaardig. Door mijn verlies begrijp ik mensen nu beter.

Ik kan niet anders dan het op deze manier doen. Ik ga recht op mijn doel af, voel het als ergens iets zit. Een pijn. Dat kan ook lastig zijn, ik ben er eens de fout mee ingegaan, dat iemand vond dat ik te dichtbij kwam. Zij wilde niet meer dat ik langs kwam. Een pijnlijke ervaring, dat had ik niet eerder meegemaakt. Ik heb ervan geleerd, bijvoorbeeld dat ik sindsdien vaker aan mensen vraag of ze het op prijs stellen als ik langskom, en welke zaken we wel en niet kunnen bespreken. Mensen vertel len graag, en dat geef ik ook altijd terug. Vaak is het een opluchting voor ze, ze zijn het kwijt. Het belangrijkste in mijn werk vind ik dat ik de mens zie, dat zij gehoord worden. Ik vind het hartverwar mend dat mensen het Leger des Heils vertrouwen, dat ze hun geld in onze handen leggen.’

1976 secretaresse van het hoofd van de kweekschool, de officiersopleiding van het Leger 1982 in opleiding tot voorganger, samen met echtgenoot Theo 1982 officier op verschillende locaties; docent voor toekom stige officieren 2003 projectmanager en communicatiemedewerker bij het huidige ReShare 2007 senior communi catieadviseur hoofd kwartier Almere 2009-2022 relatiebeheerder en geestelijk verzorger fondsenwerving en marketing en docent geloofsleer officieren Leger des Heils

SBS6 programma De Nalatenschap vertelt het verhaal van Anne Kuijpers die besloot na te laten aan het Leger des Heils. De uitzending is te zien op zaterdag 5 november om 16.30 uur bij SBS6. Herhalingen volgen op zondag 13 november om 11.30 uur en zaterdag 21 januari om 10 uur.

Plastic zak

‘Als relatiebeheerder ontmoet je bijzondere men sen. Ik moet denken aan Joseph uit Dordrecht, een zonderling mag ik wel zeggen. Destijds was hij in de 70, hij woonde alleen in een flat, in een verschrik kelijke puinhoop. Joseph leefde van drank en roken, eten deed hij amper. Twee keer per jaar bezocht ik hem, nadat hij had aangegeven dat hij misschien wilde nalaten aan het Leger des Heils. Op een goed moment raakten we aan de praat over of hij vol doende financiële middelen had om van te leven. Hij pakte de plastic zak die hij altijd bij zich hield en liet me zijn geld zien, keurig in rolletjes. Ik wist hem te overtuigen dat hij dit op de bank moest zetten, voor zijn eigen veiligheid. Samen zijn we naar de notaris in Almere gegaan om zijn testament op te maken, dat wilde hij. Hij liet alles na aan het Leger. Hij staat me nog zo bij, ik wilde meer voor hem doen. Het mooie van onze veelzijdige organisatie is dat we op elkaar kunnen terugvallen. Zo kreeg Joseph in Dordrecht praktische hulp van het Leger des Heils en zorg van een ambulant medewerker. Dan ben ik zo trots op het Leger. Bij zijn voordeur had Joseph mijn gele kaartje opgeplakt. Als er nood was, moesten ze mij bellen. En dat is ook gebeurd.’

Liefde voor mensen

‘Dankbaar en blij was ik toen een van de mensen die ik bezocht, uit zichzelf naar de kerk kwam.

Tijdens mijn eerste bezoek vertelde hij zijn comple te levensverhaal. “Mag ik voor je bidden?” vroeg ik. Dat vond hij goed. Na onze tweede ontmoeting kwam hij naar onze kerk. Hij, die nooit buiten kwam, een man met pleinangst! Die eerste keer in de kerk was hij erg geëmotioneerd.

Dat is wat mij drijft, iets betekenen voor mensen. Ik hou van mensen en de laatste jaren ben ik nog meer van ze gaan houden. Hoe uniek iedereen is. Ik ga altijd met een blij gevoel op bezoek, want dat is het mooie: dat ik met deze mensen in hun leven op weg mag. En het zijn er best veel, ik denk dat ik in al die jaren zo’n tweehonderd adressen heb bezocht. Relaties die zich echt over jaren uitstrek ken. Daarom is mijn naderend pensioen zo lastig. Natuurlijk draag ik mijn relaties met een goed ge voel over aan collega’s. Ik zal het moeten loslaten.’

UIT DE REGIO

Overweeg je om je nalatenschap te bestemmen voor het Leger des Heils, en zo kwetsbare mensen te steunen als je er zelf niet meer bent? Met hulp van jouw nalatenschap kun je in de toekomst mensen helpen die anders niet gezien worden. Vraag de bro chure aan via legerdesheils.nl/brochure-nalaten

HOE IS HET MET

Niels

Tijdelijke opvang voor gezinnen

Begin september opende het Leger een nieuwe gezinsopvang aan de Keizerstraat in Gorinchem. In samen werking met Poort6 en de gemeenten Gorinchem en Dordrecht kunnen hier tijdelijk gezinnen terecht die door omstandigheden hun woning zijn kwijtgeraakt.

Broodjes in De Tuinen

Al jaren denkt De Kanselarij Leeuwar den aan de bezoekers van dagopvang De Tuinen in Leeuwarden als ze broodjes overhouden van de lunch. Eind augustus was het weer feest en werden tientallen broodjes uitgedeeld en verorberd door onze cliënten.

Oekraïne bedankt Leger

Honorair consul Karel Burger Dirven van Oekraïne bedankte op de Oekraïner Onafhankelijkheidsdag het Leger des Heils voor de hulp bij op vang van vluchtelingen. Met een grote taart werd de inzet gevierd. King’s Court Hotel Amsterdam biedt onder begeleiding van het Leger op vang aan ruim tweehonderd mensen uit het oorlogsgebied.

Gemixt wonen

De eerste bewoners kregen de sleu tels van hun huis in wooncomplex De Generaal bij de Utrechtse Jaarbeurs, dat 64 tweekamerappartementen en 16 driekamerappartementen telt. Hier wonen straks leraren, agenten en verpleegkundigen samen met mensen die begeleid wonen. Een unieke combinatie. Dankzij Van Beelen & Hazenoot Schilderwerken en de Utrechtse Uitdaging kregen bewoners gratis klusspullen.

Daar stond hij Niels, maart vorig jaar, prachtig op de achterpagina van Kans. In een persoonlijk portret vertelde hij over zijn intensieve leven als mantelzorger, over zijn angsten én zijn lieve hond Nin. Hoe gaat het nu met Niels?

‘Nin is er nog, ja gelukkig. Hij is mijn reddende engel. Op dit moment ben ik heel druk. Mijn vader is jarig, 81 gewor den. Daar ga ik straks naartoe, ook om te helpen. Ik ben nog altijd zijn mantelzorger - hij verdraagt geen anderen. Hoe het met mijzelf gaat? Redelijk. Nog altijd ben ik bang om naar de vierde etage te gaan, de trein of de bus te nemen. Mijn medicijnen helpen wel, en die angst is vooral vooraf. Als ik eenmaal in de bus zit, is er weinig aan de hand. Ik onderneem veel, dat helpt me.

Mariëtte van het Leger des Heils begeleidt me, één keer per maand spreek ik haar sowieso. Verder ben ik heel blij met Mieke van het Leger. Zij komt vier keer per week ‘s avonds langs. Ze stelt goede vragen en heeft altijd een luisterend oor. Overdag ben ik veel bij mijn goede vriendin Maria, ook voor haar ben ik mantelzorger. Ik help haar met schoonmaken, doe klussen, fix haar gordijnrail, dat soort dingen.

Helaas heb ik door al het zorgen minder tijd voor het wer ken in de groentetuin van het Leger. Ik hoop er in januari weer vaker heen te gaan.’

COLOFON

Kans is een uitgave van Stichting Leger des Heils Fondsenwerving, bestemd voor donateurs en andere betrokken gevers.

activiteiten worden voor circa 90 procent bekostigd via overheidsregelingen. De gelden kunnen alleen worden besteed aan doelen die de overheid aanwijst. Verder betaalt een aantal cliënten een eigen bijdrage. Er zijn echter nog steeds mensen die buiten de boot vallen. Het Leger des Heils blijft daarom zoeken naar nieuwe vormen van hulpverlening, in aanvulling op het Nederlandse zorgstelsel. Omdat deze projecten (nog) niet binnen de subsi dieregels vallen, zijn wij afhankelijk van donaties, giften en nalatenschappen. Dit magazine geeft donateurs en relaties die de organisatie steunen een gevari eerd, maatschappelijk relevant, heden daags en zinvol beeld van het Leger des Heils. Het blad wil een kennisbron zijn over maatschappelijke issues waarmee het Leger zich bezig houdt. Het laat ook zien dat het Leger zijn beloften inlost: er onvoorwaardelijk zijn voor mensen zonder vangnet, geïnspireerd door het christelijk geloof.

TERRITORIAAL COMMANDANT

Hannelise Tvedt

HOOFDREDACTIE

Harm van Teijlingen

COÖRDINATIE/EINDREDACTIE

Erika Haisma

REDACTIE

Daniël Albers, Erika Haisma, Esther Grit, Willemijn de Jong, Rien Timmer, Caroline Togni, Geke van Wijnen

CONCEPT/EINDREDACTIE

Maters en Hermsen: Caroline Togni, Kaisa Pohjola

TEKST/VORMGEVING

Maters en Hermsen Journalistiek en Vormgeving

LITHOGRAFIE/DRUK

Studio Boon, Senefelder Misset DRUKWERKBEGELEIDING Regalis, Zeist

TECHNISCH UITGEVER

Keystone Consultancy

REAGEREN?

Leger des Heils, t.a.v. redactie Kans postbus 3006, 1300 EH, Almere. kans@legerdesheils.nl

STEUN ONS

Wil je een kwetsbaar iemand structureel helpen? Steun ons met een machtiging: IBAN NL72RABO0707070171

UITGELICHT

Stralend Kerstfeest

Ook deze Kerst zendt de EO het programma Stralend Kerstfeest uit, in samen werking met het Leger des Heils. Presentator Bert van Leeuwen ontmoet in het hele land mensen van het Leger des Heils om hun bij zondere verhalen te horen. Kijk je mee? 25 december, 20.25 uur op NPO1. legerdesheils.nl/artikel/ stralend-kerstfeest

Commandant vertrekt

Eind dit jaar gaat com mandant Hannelise Tvedt op retraite. Hannelise (66) gaf sinds 2018 leiding aan Leger des Heils Nederland, Tsjechië en Slowakije. Haar motto: ‘God houdt van je om wie je bent. Hij heeft je lief, of je nu wel of geen sta tus of geld hebt. Dat is ook wat wij als Leger des Heils zeggen tegen kwetsbare mensen.’ Bente Gundersen volgt Hannelise op.

Kop koffie

voor je pakket

CIJFER

100

16 december 1922 zegende het Leger des Heils Amsterdam de eerste scouts in. Die dag vieren we dat het Leger en Scouting Nederland 100 jaar samenwerken. In de buurthuiskamers kun nen kinderen naar de scoutingclub. Daarnaast zijn er op meerdere plaatsen in het land Leger des Heils scoutingclubs. Meer over de historie vind je in de speciale tentoonstelling in het Scoutingmuseum in Baarn. nationaalmuseum.scouting.nl

Leger helpt Pakistan

Wij worden ondersteund door:

Betalingskenmerk:

Eenmalige donatie

Betalingskenmerk:

Verdwijnen acceptgiro

In 2023 verdwijnt de acceptgirokaart, de gele strook onder aan de brieven met giftoproep. Ook in deze Kans vind je er een onderaan de brief. Voor donateurs die gewend zijn om deze gift via de post te versturen. Zij kunnen vanaf 2023 betalen met een eenmalige machtiging die veel gelijkenissen vertoond met de vertrouwde acceptgiro. Via de bijgeleverde antwoordkaart kun je het bedrag via de post overmaken. Doneer je via online bankieren of de QR-iDEAL, dan verandert er gelukkig niets.

Chocoladetaart

‘Wil jij hem wekken? Hij reageert niet goed op mij.’ Ik loop naar zijn kamer, klop voorzichtig aan. Deze jongen woont hier net een paar weken, maar kruipt bij sommige collega’s aardig onder hun huid. Hij lijkt alles beter te weten en zelf te willen doen. Door de deur snauwt hij dat hij niet meer door ons gewekt wil worden. Om vervolgens die dag zijn afspraak te missen.

Dan is hij jarig. Uit de cadeautjeskast pluk ik een cadeausetje met douchegel en deo en doe er een paar sokken bij. Choco ladetaart vindt hij lekker, dat halen we in huis. Als we hem op kantoor zien, krijgt hij de cadeautjes en de taart. Schuchter bedankt hij ons en vertrekt, de taart laat hij achter. Even later begrijp ik waarom. Hij komt terug en verontschuldigt zich.

‘De taart eet ik graag met jullie samen, maar ik kan nergens bordjes vinden.’

Hier staat een heel andere jongen dan die me afsnauwde. Hij vertelt dat hij van ons zijn enige verjaardagscadeautje kreeg. Hij is blij met de douchespullen en de sokken zijn zelfs in de goede maat. Wanneer was de laatste keer dat hij met iemand zijn verjaardag vierde, met iemand die van hem houdt? Hij is nog geen 20 jaar, zijn familie is allang uit beeld.

PostNL gaat pakketauto maten plaatsen in de Leger des Heils-buurthuiskamers. Buurtbewoners kunnen bij deze automaat hun pakket ophalen of afgeven voor verzending. Hierdoor komen mensen op een laagdrempelige manier met elkaar in contact, en de koffie staat altijd klaar. www.postnlbijzondere momentenfonds.nl

In Pakistan zijn grote delen van het land onder water gelopen door zware regenval en moessonwinden. Het water bracht mensen en land enorme schade toe: ruim 1.160 slachtoffers en meer dan vijfduizend wegen en bruggen zijn verwoest en één miljoen huizen zijn beschadigd. Een derde van Pakistan staat nu onder water, voedsel en andere benodigdheden zijn moeilijk verkrijgbaar. Het Leger des Heils zorgt op diverse plekken in het land voor voedselpakketten met rijst, linzen, meel, suiker en olie.

HOOG BEZOEK

Het Leger des Heils is trots dat koningin Máxima deze zomer het Majoor Bosshardt Huis in Amsterdam opende. De koningin, hier op de foto met onder andere bestuurs voorzitter kapitein Harm Slomp (links) en Leger des Heilscommandant Hannelise Tvedt, kreeg tijdens de opening een rondleiding door het huis en ze ging in gesprek met deelnemers van het Leger des Heils. Het Majoor Bosshard thuis is open voor publiek. majoorbosshardthuis.nl

Wij hebben gebaksbordjes, ik geef hem een stuk chocoladetaart. Voor het eerst zie ik hem lachen. We bedanken hem voor de taart, zeggen dat we dit echt lief vinden. Zijn glimlach wordt groter. ‘Van jullie vind ik het superlief. Echt dankjewel!’ Als hij wegloopt, geeft hij me een handboks. Zijn deur is op een kier gezet. De kracht van een stuk taart zal ik nooit meer onderschatten.

werkt bij het Leger des Heils als groepsbegeleider in de maatschappelijke opvang

Heb jij eind november twee uur van je tijd over voor kwetsbare mensen in jouw

Help mee en meld je aan als

Collecteer mee!