akhlagh

Page 1

‫مؤلفههایی‌از‌اخالق‌اجتماعی‌پیامبراكرم(صلی‌هللا‌علیه‌و‌آله‬ ‫‌‬ ‫)‬ ‫گستردهترین ‌ارتباط ‌انسان‪‌ ،‬ارتباط ‌و ‌تعامل ‌با ‌اعضای ‌جامعه‌ی ‌خویش ‌است‪‌ .‬در ‌چگونگی ‌ارتباط ‌انسان ‌با ‌جامعه‌ی‌‬ ‫‌‬ ‫اشاره‌میكنیم‬ ‫‌‬ ‫‪.‬پیرامون‪‌،‬محورهای‌متعددی‌در‌گفتار‌و‌رفتار‌پیامبراكرم(ص)‌وجود‌دارد‌كه‌در‌ادامه‌به‌برخی‌از‌آنها‌‬ ‫‌خوش‌اخالقی‪1‬‬ ‫ـ‬ ‫اخالقی‪‌،‬عنصری‌كلیدی‌در‌دینداری‌و‌عاملی‌مهم‌در‌موفقیت‌انسان‌است‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫خوش‬ ‫شاید‌مهمترین‌ویژگی‌رسول‌خدا(ص)‌ ‪.‬‬ ‫‌‬ ‫اخالق‌برتر‌اوست‌كه‌در‌قرآن‌نیز‌بدان‌اشاره‌شده‌است‪«‌ :‬به‌راستی‌كه‌تو‌دارای‌اخالق‌عظیم‌هستی»[‪‌]1‬قرآن‌با‌‬ ‫تمجید ‌نرم‌خویی ‌رسول ‌خدا(ص) ‌تأكید ‌می‌كند ‌كه ‌اگر ‌ایشان ‌تندخو ‌می‌بود‪‌ ،‬مردم ‌از ‌اطرافش ‌پراكنده ‌می‌شدند‪‌]2[.‬‬ ‫اخالقی‪‌،‬در‌سیرهی‌اجتماعی‌پیامبراكرم(ص‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫خوش‬ ‫‪‌،‬از‌جایگاه‌واالیی‌برخوردار‌است؛‌به‌گونهای‌كه‌رسول‌خدا(ص)‌)‬ ‫‌‬ ‫مل‌كردن‌خوشاخالقی[‪‌]4‬دانسته‌‬ ‫‌‬ ‫هدف‌رسالت‌خود‌را‌كامل‌كردن‌ویژگیهای‌واالی‌اخالقی[‪‌]3‬و‌در‌روایتی‌دیگر‪‌،‬كا‬ ‫‌‬ ‫است‌تا‌آنجا‌كه‌فرموده‌است‪«‌:‬اسالم‌همان‌اخالق‌نیك‌است»[‪‌]5‬آن‌حضرت‌در‌برخی‌روایات‌نیز‌اخالق‌نیك‌را‌نصف‌‬ ‫اخالق ‌نیكو ‌را ‌می‌توان ‌كلید ‌كسب ‌دیگر ‌فضایل ‌و ‌كماالت ‌دانست‪‌ .‬هركس ‌از ‌این ‌موهبت ‌الهی ‌ ]دین ‌دانسته‌اند‪6[.‬‬ ‫برخوردار ‌باشد‪‌ ،‬به ‌راحتی ‌می‌تواند‪‌ ،‬پله‌ های ‌ترقی ‌و ‌پیشرفت ‌مادی ‌و ‌معنوی ‌را ‌طی ‌كند‪‌ .‬شاید ‌به ‌همین ‌دلیل‌‬ ‫گاهها ‌و ‌مراتب ‌شریف‌‬ ‫بندهی ‌خدا ‌با ‌اخالق ‌نیك ‌خود ‌به ‌بزرگ‌ترین ‌درجات ‌آخرت ‌و ‌منزل‌ ‌‬ ‫پیامبراكرم(ص) ‌فرمود‪‌ «‌ :‬‬ ‫ترین‌آنها‌میداند‪‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫اخالق‬ ‫‌‬ ‫ترین‌افراد‌را‌خوش‬ ‫‌‬ ‫]‌اخالق‌نیك‌با‌رسالت‌و‌شریعت‌ایشان‌درآمیخته‌كه‌مؤمن‬ ‫میرسد‪7[»...‬‬ ‫‌‬ ‫ً‬ ‫ً‬ ‫ترین‌عمل‌را‌در‌روز‌داوری‪‌،‬داشتن‌اخالق‌نیك‌معرفی‌میكند‪‌]9[.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫]‌و‌سنگین‬ ‫«اكمل‌المومنین‌ایمانا ‌احسنهم‌خلق‌ا»[‪8‬‬ ‫ترین‌شما‌برای‌من‌و‌نزدیكترین‌شما‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫داشتنی‬ ‫‌‬ ‫دوست‬ ‫تر‌میداند‌كه‌اخالقشان‌بهتر‌باشد‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫انسان‌كسانی‌را‌به‌خود‌نزدیك‬ ‫‌شماست»[‪11‬‬ ‫‌متواضع‌ترین‬ ‫‌و‬ ‫اخالقترین‬ ‫‌‬ ‫‌خوش‌‬ ‫‌قیامت‪،‬‬ ‫‌روز‬ ‫‌در‬ ‫‌من‬ ‫]به‬ ‫رسول‌خدا(ص)‌خوشاخالقی‌را‌موجب‌جلب‌خیر‌دنیا‌و‌آخرت[‪‌]11‬و‌مانع‌از‌آتش‌جهنم[‪‌]12‬دانسته‌و‌فرموده‌است‪‌:‬‬ ‫‌‬ ‫سه‌چیز‌است‌كه‌اگر‌در‌كسی‌نباشد‪‌،‬نه‌از‌من‌است‌و‌نه‌از‌خدای‌عزوجل؛‌بردباریای‌كه‌با‌آن‌جهالت‌نادانان‌را‌رد‌‬ ‫‌‬ ‫«‬ ‫ك ند؛‌اخالق‌نیكی‌كه‌با‌آن‌در‌میان‌مردم‌زندگی‌كند‌و‌ورعی‌كه‌وی‌را‌از‌گناهان‌الهی‌باز‌دارد‪‌]13[.‬ایشان‌هم‌چنین‌‬ ‫]‌نیز‌‬ ‫ی‌خدا‌گذاشته‌میشود‪‌،‬اخالق‌نیك‌اوست»[‪‌ 14‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نخستین‌چیزی‌كه‌روز‌قیامت‪‌،‬در‌ترازوی‌اعمال‌بنده‬ ‫فرمودهاند‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫شبیهترین‌انسان‌‬ ‫عمل‌انسان‌قرار‌نمیگیرد»[‪‌]‌15‬همچنین‌فرمود‪‌ «‌:‬‬ ‫‌‬ ‫چیزی‌بهتر‌از‌خوشاخالقی‪‌،‬در‌ترازوی‌‬ ‫‌‬ ‫فرموده‪«‌:‬‬ ‫اخالقتر‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ترین‌انسان‌به‌من‌كسی‌است‌كه‌از‌همه‌خوش‬ ‫اخالقترین‌شماست»[‪‌]16‬و‌«در‌قیامت‪‌،‬نزدیك‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫به‌من‪‌،‬خوش‬ ‫ترین‌آنها‌میدانست[‪‌]18‬و‌بر‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫اخالق‬ ‫‌‬ ‫ترین‌مؤمنان‌را‌خوش‬ ‫‌‬ ‫]‌پیامبر‌كامل‬ ‫باشد‌و‌برای‌خانوادهاش‌از‌همه‌بهتر‌باشد»[‪17‬‬ ‫‌‬ ‫كرد‌و‌آن‌را‌اخالق‌مؤمنان‪‌،‬صدیقان‪‌،‬شهدا‌و‌صالحان‌میشناسند‪‌]19[.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫رویی‌با‌مردم‌و‌دست‌دادن‌با‌آنها‌تأكید‌می‬ ‫‌‬ ‫خوش‬ ‫خوشاخالقی»‌‬ ‫‌‬ ‫روزی‌مردی‌مقابل‌رسول‌خدا(ص)‌ایستاد‌و‌از‌ایشان‌پرسید‪«‌:‬ای‌پیامبر‌خدا!‌دین‌چیست؟»‌فرمود‪«‌:‬‬ ‫خوشاخالقی»‌این‌« ‪:‬مرد‌دوباره‌از‌سمت‌چپ‌ایشان‌آمد‌و‌همان‌پرسش‌را‌مطرح‌كرد‌و‌حضرت‌نیز‌دوباره‌فرمود‬ ‫‌‬ ‫بار ‌مرد ‌از ‌پشت ‌سر ‌ایشان ‌آمد ‌و ‌همان ‌سؤال ‌را ‌پرسید‪‌ .‬رسول ‌خدا(ص)‪‌ ،‬به ‌او ‌نگاه ‌كرد ‌و ‌فرمود‪«‌ :‬آیا ‌دین ‌را‌‬ ‫‌نشوی»[‪21‬‬ ‫‌خشمگین‬ ‫‌كه‬ ‫‌است‬ ‫‌آن‬ ‫‌دین‬ ‫نمیفهمی؟‬ ‫] ‌‬ ‫رسول ‌خدا(ص) ‌در ‌پاسخ ‌به ‌این ‌پرسش ‌كه ‌نیكی ‌چیست ‌نیز ‌فرمود‪«‌ :‬نیكی ‌همان ‌خوش‌اخالقی ‌است‪‌ ]21[»...‬امام‌‬ ‫میفرماید‪ «‌ :‬ایشان ‌زبان ‌خود ‌را ‌از ‌سخنان ‌غیرالزم ‌نگاه ‌می‌داشت‪) ‌ .‬علی(ع) ‌در ‌بیان ‌ویژگی‌های ‌رسول ‌خدا(ص‬ ‫‌‬ ‫همواره‌با‌مردم‌مأنوس ‌بود‌و‌كاری‌نمی‌كرد‌كه‌از ‌اطرافش‌پراكنده‌شوند‌و‌از‌او‌گریزان‌باشند؛‌بزرگ ‌هر ‌قوم‌و‌‬ ‫گماشت‪‌...‬احوال‌یاران‌خود‌و‌از‌كارهای‌مردم‌جویا‌میشد‌‬ ‫‌‬ ‫ا‌احترام‌میكرد‌و‌وی‌را‌به‌حكمرانی‌قوم‌خود‌می‌‬ ‫‌‬ ‫گروهی‌ر‬ ‫كرد‪‌.‬در‌كارها‌میانهرو‌بود‌و‌از‌ترس‌آنكه‌‬ ‫‌‬ ‫و‌كارهای‌نیك‌را‌تحسین‌و‌تقویت‪‌،‬و‌كارهای‌زشت‌را‌تقبیح‌و‌تحقیر‌می‌‬ ‫نها‌غافل‌نمیماند‪‌]22[...‬اخالق‌ایشان‌در‌برخورد‌با‌مردم‌چنان‌‬ ‫‌‬ ‫مردم‌غافل‌شده‪‌،‬به‌انحراف‌گرایند‪‌،‬لحظهای‌از‌كار‌آ‬ ‫‌‬ ‫]‌در‌روایات‌مصادیق‌مختلفی‌برای‌ویژگیهای‌واالی‌‬ ‫‌‬ ‫نرم‌و‌گشاده‌بود‌كه‌به‌تعبیر‌برخی‌پدر‌مردم‌شده‌بود‪22[»...‬‬ ‫اخالقی ‌یا ‌مكارم ‌اخالق ‌بیان ‌شده ‌كه ‌برخی ‌آنها ‌عبارت ‌است ‌از‪‌ :‬راست‌گویی‪‌ ،‬امانت ‌داری‪‌ ،‬صله‌ی ‌ارحام(پیوند ‌با‌‬ ‫‪‌،‬احترام‌به‌میهمان‪‌،‬اطعام‌نیازمندان‪‌،‬رعایت‌حقوق‌همسایگان‌و‌همراهان‪‌،‬حیا‪‌،‬گذشت‪‌،‬بیان‌حق‌هر‌چند‌به‌)خویشان‬ ‫اخالقی‪‌،‬بداخالقی‌است‌كه‌روایات‪‌،‬به‌پیامدهای‌منفی‌آن‌اشاره‌كردهاند‪‌.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫]‌در‌برابر‌خوش‬ ‫ضرر‌خود‌انسان‌باشد‪24[.‬‬ ‫را‌فاسد‌میكند‪‌،‬همانسان‌كه‌سركه‌عسل‌را»[‪) 25‬رسول‌خدا(ص‬ ‫‌‬ ‫بداخالقی‌عمل‌آدمی‌‬ ‫‌‬ ‫همچنین‌فرمود‪«‌:‬دو‌ ]فرمود‪«‌:‬‬ ‫خصلت‌در‌مسلمان‌جمع‌نمیشود‪‌:‬بداخالقی‌و‌بخل»[‪26‬‬ ‫‌‬ ‫بداخالقی‌از‌نگاه‌ایشان‌گناهی‌نابخشودنیست‪‌]27[.‬كه‌ممكن‌ ]‬ ‫‌‬ ‫ی‌عبادات‌انسان‌را‌بیاثر‌كند؛‌برای‌مثال‌روزی‌نزد‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫]‌و‌حتی‌همه‬ ‫را‌به‌پستترین‌درجات‌جهنم‌بكشاند[‪28‬‬ ‫‌‬ ‫است‌آدمی ‌‬ ‫‌‬ ‫رسول ‌خدا(ص) ‌از ‌زنی ‌تعریف ‌شد ‌كه ‌روزها ‌را ‌روزه ‌و ‌شب‌ها ‌را ‌به ‌عبادت ‌مشغول ‌است؛ ‌اما ‌بداخالق ‌بوده‪‌،‬‬ ‫خیری‌در‌وی‌نیست؛‌او‌در‌زمرهی‌اهالی‌آتش‌‬ ‫‌‬ ‫دهد‪‌.‬آن‌حضرت‌دربارهی‌او‌فرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫همسایگانش‌را‌با‌زبانش‌آزار‌می‬ ‫]است»[‪29‬‬


‫‌خیرخواهی‪2‬‬ ‫ـ‬ ‫خیرخواهی‌اصلی‌بسیار‌مهم‌و‌كلیدی‌در‌موفقیت‌انسان‌و‌رسیدن‌به‌پاداش‌عظیم‌الهی‌است‪‌.‬در‌علم‌اخالق‪‌،‬خیرخواهی‌‬ ‫در‌مقابل‌حسادت‌است‪‌.‬فرد‌خیرخواه‌خواهان‌بقای‌نعمتهای‌خدا‌برای‌مردم‌است‌و‌هیچ‌دوست‌ندارد‌كه‌به‌آنها‌بدی‌‬ ‫‌‬ ‫كرد‌و‌میفرمود‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫برسد‪‌.‬رسول‌خدا(ص)‌همواره‌مردم‌را‌به‌خیرخواهی‌توصیه‌می‬ ‫در‌روز‌قیامت‌بزرگترین‌منزلت‌« ‪:‬‬ ‫]‌نیز‌میفرمود‪«‌:‬انسان‌باید‌‬ ‫‌‬ ‫سانی‌است‌كه‌بیشترین‌گامها‌را‌در‌راه‌خیر‌برای‌مردم‌برداشته‌باشند»[‪31‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫و‌مقام‌از‌آن‬ ‫خیرخواه‌برادر‌مؤمنش‌باشد؛ ‌همانسان‌كه‌خیرخواه‌خودش ‌است»[‪‌ ]31‬ایشان‌در‌سخنی‌فرموده‌اند‪«‌ :‬هركس‌در‌پی‌‬ ‫انجام‌كاری‌برای ‌ برادر‌مؤمنش‌باشد‪‌:‬ولی‌در‌حق‌او‌خیرخواه‌نباشد‪‌.‬به‌خدا‌و‌رسول‌خدا‌خیانت‌كرده‌است»[‪‌]32‬‬ ‫ی‌خیرخواهی‌این‌است‌كه‌انسان‌آنچه‌برای‌خود‌دوست‌دارد‪‌،‬برای‌برادر‌دینیاش‌نیز‌دوست‌بدارد[‪‌]33‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫آخرین‌مرتبه‬ ‫رسول‌خدا(ص)‌طی‌فرازی‌فرمودند‪«‌:‬انسان‌تا‌وقتی‌آنچه‌برای‌خود‌دوست‌دارد‪‌،‬برای‌برادر‌مؤمنش‌دوست‌نداشته‌‬ ‫بندهی ‌خدا ‌ایمانش ‌كامل ‌نمی‌شود‪‌ :‬مگر ‌آنكه ‌اخالقش ‌را ‌نیكو ‌كند‪‌،‬‬ ‫باشد‪‌ ،‬ایمان ‌نیاورده ‌است»[‪‌ ]34‬و ‌نیز ‌فرمود‪‌ «‌ :‬‬ ‫خشمش‌را‌فرو‌برد‌و‌آنچه‌برای‌خود‌دوست‌میدارد‌برای‌مردم‌نیز‌دوست‌بدارد؛‌كسانی‌هستند‌كه‌بدون‌انجام‌اعمال‌‬ ‫‌‬ ‫‌می‌شوند»[‪35‬‬ ‫‌بهشت‬ ‫‌وارد‬ ‫‌مسلمانان‪،‬‬ ‫‌برای‬ ‫‌خیرخواهی‬ ‫‌با‬ ‫‌تنها‬ ‫‌و‬ ‫]خاصی‬ ‫گاه‌از‌خیرخواهی‌مردم‌غافل‌نمیشد‪‌.‬چنانكه‌گذشت‪‌،‬گاه‌از‌كسانی‌كه‌در‌حضورش‌بودند‪‌،‬حال‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫پیامبراكرم(ص)‌هیچ‬ ‫پرسید‌و‌میفرمود‪ «‌:‬باید‌حاضران‌به‌گوش‌غایبان‌برسانند‌و‌نیاز‌كسانی‌را‌كه‌به‌من‌دسترسی‌ندارند‪‌،‬به‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫مردم‌را‌می‬ ‫من‌برسانید؛‌چرا‌كه‌هركس‌نیاز‌شخصی‌را‌كه‌خود‌قادر‌به‌رساندن‌آن‌نیست‪‌،‬به‌زمامدار‌برساند‌و‌بازگو‌كند‪‌،‬خداوند‌‬ ‫در‌روز‌قیامت‪‌،‬گامهای‌او‌را ‌استوار‌می‌گرداند‪‌]36[»...‬از‌روی‌خیرخواهی‌برای‌مردم‌و‌هدایت ‌آنها‪‌ ،‬خود‌را‌به‌‬ ‫‌‬ ‫َّ‬ ‫اثار ِه ْم‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫فرسا‌می‬ ‫‌‬ ‫های‌طاقت‬ ‫‌‬ ‫زحمت‬ ‫انداخت؛‌به‌گونهای‌كه‌خدای‌سبحان‌خطاب‌به‌ایشان‌فرمود‪«‌:‬فَلَ َعلك‌با ِخعٌ‌نَّف َسك‌علَی‌ َء ِ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫](بیم‌آن‌می رود‌كه‌اگر‌آنها‌به‌این‌سخن‌ایمان‌نیاورند‪‌،‬تو‌جان‌خود‌را‌از‌غم‌و‌‬ ‫‌‬ ‫ث ‌اَ َسفا»[‪37‬‬ ‫دی‬ ‫ح‬ ‫ا‌ال‬ ‫ذ‬ ‫ه‬ ‫ب‬ ‫وا‌‬ ‫ن‬ ‫م‬ ‫‌یو‬ ‫َ ِ‬ ‫اِن‌لَّ ْم ِ‬ ‫ِ‬ ‫مردم‪‌،‬اصل‌گرانسنگ‌خیرخواهی‌را‌دركارهای‌خود‌‬ ‫‌‬ ‫اندوه‌درپیگیری[كار]‌شان‌تباه‌كنی)!‌روشن‌است‌كه‌اگر‌همهی‌‬ ‫‌‬ ‫بندد؛‌دیگر‌هیچكس‪‌،‬هیچ‌وقت‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫پذیرد‌و‌هم‌خیانت‌در‌كارها‌از‌جامعه‌رخت‌برمی‬ ‫‌‬ ‫به‌كاربندند‪‌،‬هم‌وجدان‌كاری‌تحقق‌می‬ ‫در ‌كار ‌خود ‌كوتاهی ‌نمی‌كند‪‌ ،‬بلكه ‌همگان‪‌ ،‬به ‌دلیل‌خیرخواهی ‌نسبت ‌به ‌دیگران‪‌ ،‬با ‌نهایت ‌دقت ‌و ‌دلسوزی‪‌ ،‬به ‌كار‌‬ ‫امروزه‪‌،‬بسیاری‌جوامع‌اسالمی‌كه‌ ‪.‬خویش‌خواهند‌پرداخت‌و‌بدین‌ترتیب‪‌،‬جامعه‌جهش‌اقتصادی‌بزرگی‌خواهد‌كرد‬ ‫‌‬ ‫‪.‬اخالق ‌اسالمی‌ ‌در ‌آنها ‌نهادینه ‌نشده‪‌ ،‬بیشترین ‌زیان‌های ‌اقتصادی ‌و ‌اجتماعی ‌را ‌از ‌عدم ‌رعایت ‌این ‌اصل ‌می‌بینند‬ ‫‌مردم‌داری‪3‬‬ ‫ـ‬ ‫و‌نفوذ‌در‌قلوب‌آنان‪‌،‬در‌كنار‌آنها‌زیستن‌و‌دوری‌نكردن‌از‌آنهاست‪‌.‬مردمدار‌‬ ‫‌‬ ‫از‌روشهای‌بسیار‌موثر‌در‌جذب‌مردم‌‬ ‫‌‬ ‫كسی‌است‌كه‌همواره‌در‌كنار‌مردم‌باشد؛‌با‌آنها‌خو‌بگیرد؛‌با‌آداب‌و‌سنن‌آنها‌آشنا‌باشد‌و‌تا‌جایی‌كه‌با‌دین‌خدا‌در‌‬ ‫تضاد ‌نیست‪‌ ،‬آنها ‌را ‌رعایت ‌كند ‌و ‌خود ‌را ‌در ‌غم ‌و ‌شادی ‌آنها ‌شریك ‌بداند‪‌ .‬رسول ‌خدا(ص) ‌با ‌حلم‪‌ ،‬بردباری ‌و‌‬ ‫نیك خواهی‌منحصر‌به‌فرد‌خود‪‌،‬همواره‌در‌كنار‌مردم‌و‌از‌حال‌آنها‌باخبر‌بود‌و‌در‌غم‌و‌شادی‌با‌آنها‌شریك‌بود؛‌در‌‬ ‫‌‬ ‫ی‌او‌میشد‪‌]38[.‬با‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ی‌مدینه‪‌،‬عازم‌خانه‬ ‫‌‬ ‫كرد‌و‌برای‌عیادت‌مریض‪‌،‬حتی‌در‌دورترین‌نقطه‬ ‫تشییع‌جنازه‌شركت‌می‌‬ ‫مردم ‌بسیار ‌مأنوس ‌بود ‌و ‌با ‌كمال ‌تواضع ‌و ‌بزرگواری ‌با ‌آنها ‌برخورد ‌می‌كرد؛ ‌هیچ‌گاه ‌خود ‌را ‌تافته‌ی ‌جدا ‌بافته‌‬ ‫دانست؛‌نیازهایش‌را‌خود‌از‌بازار‌تهیه‌میكرد‌و‌به‌دست‌خود‌به‌خانه‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫دانست‌و‌هرگز‌خود‌را‌از‌مردم‌متمایز‌نمی‬ ‫‌‬ ‫نمی‬ ‫یا‌فقیر‌هر‌دو‌مصاحفه‌میكرد‌و‌تا‌فرد‌مقابل‌دستش‌را‌‬ ‫‌‬ ‫برد‪‌.‬به‌همگان‪‌،‬كوچك‌تا‌بزرگ‪‌،‬سالم‌میكرد‌و‌با‌ثروتمند ‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫می‬ ‫ساخت‪‌.‬رسول‌خدا(ص)‌در‌مردمداری‌چنان‌حساس‌بود‌كه‌بر‌اساس‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كشید‪‌،‬دست‌مبارك‌خود‌را‌از‌دستش‌جدا‌نمی‬ ‫‌‬ ‫نمی‬ ‫روایتی‪‌ ،‬اگر‌یكی‌از‌مسلمانان‌را‌سه‌روز‌نمی‌دید‪‌،‬از‌حال ‌او‌جویا‌می‌شد؛ ‌اگر‌معلوم‌می‌شد‌كه‌در‌مسافرت ‌است‪‌،‬‬ ‫]‌هیچكس‌را‌‬ ‫‌‬ ‫شتافت‌و‌اگر‌بیمار‌بود‪‌،‬به‌عیادتش‌میرفت‪39[.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كرد‌و‌اگر‌در‌مسافرت‌نبود‪‌،‬به‌دیدارش‌می‬ ‫‌‬ ‫برایش‌دعا‌می‬ ‫میپذیرفت‪41[.‬‬ ‫]از ‌توجه ‌خویش ‌استثنا ‌نمی‌كرد؛ ‌حتی ‌دعوت ‌بردگان ‌را ‌به ‌گرمی‌ ‌ ‌‬ ‫با ‌اینكه ‌آن ‌حضرت ‌از ‌هرگونه ‌تكلفی ‌بیزار ‌بودند ‌و ‌بین ‌خود ‌و ‌دیگران ‌هیچ ‌امتیازی ‌قائل ‌نمی‌شدند‪‌ ،‬گاه ‌برخی‌‬ ‫نیازمندان‪‌،‬مقهور‌شكوه‌مقام‌و‌نام‌پیامبری‌او‌میشدند؛‌از‌این‌رو‪‌،‬پیامبر‌گاه‌كسانی‌را‌كه‌به‌هنگام‌برخورد‌با‌ایشان‌‬ ‫‌‬ ‫دچار ‌لكنت ‌زبان ‌می‌شدند‪‌ ،‬یا ‌آثار ‌تأثیرپذیری ‌در ‌چهره‌هایشان ‌مشاهده ‌می‌شد‪‌ ،‬درآغوش ‌می‌گرفت ‌و ‌به ‌آنها ‌محبت‌‬ ‫كرد‌كه‌از‌شكوه‌و‌ابهت‌ایشان‪‌،‬دچار‌شتابزدگی‌و‌عجله‌نشوند‪‌...‬همچنین‌هرگاه‌نیازمندی‌نزد‌‬ ‫‌‬ ‫میكرد‌و‌كاری‌می‌‬ ‫‌‬ ‫ً‬ ‫]‌و‌بدین‌ترتیب‌كاری‌میكرد‌كه‌وی‌هرگز‌احساس‌شرمندگی‌نكند‪‌.‬‬ ‫‌‬ ‫ایشان‌میآمد‪‌،‬فورا ‌می‌فرمود‪‌:‬اشكالی‌ندارد[‪41‬‬ ‫‌‬ ‫ردند‪‌،‬تا‌برایشان‌از‌خدا‌خیر‌و‌بركت‌بخواهد‌یا‌ایشان‌را‌نامگذاری‌‬ ‫‌‬ ‫مردم‌مدینه‌همیشه‌كودكان‌خود‌را‌نزد‌پیامبر‌میآو‬ ‫‌‬ ‫گرفت‌و‌در‌دامان‌خود‌مینشاند‪‌.‬در‌این‌میان‌چه‌بسا‌كودك‌دامان‌آن‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كند‪‌.‬رسول‌خدا(ص)‌نیز‌كودك‌را‌در‌آغوش‌می‬ ‫كرد‪‌.‬برخی‌حاضران‌با‌ناراحتی‌بر‌سر‌كودك‌فریاد‌میكشیدند؛‌ولی‌رسول‌خدا(ص)‌آنها‌را‌ازاین‌‬ ‫‌‬ ‫حضرت‌را‌كثیف‌می‌‬ ‫ترتیب‪‌،‬خانوادهی‌آن‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كرد‌و‌بدین‬ ‫‌‬ ‫گذاری‌را‌تمام‌می‬ ‫‌‬ ‫گذاشت‌تا‌كار‌كودك‌تمام‌شود‌و‌سپس‌دعا‌یا‌نام‬ ‫‌‬ ‫كرد‌و‌می‬ ‫‌‬ ‫كار‌نهی‌می‬ ‫كودك ‌را ‌خشنود ‌می‌ ساخت‪‌ .‬هرگز ‌حاضران ‌مشاهده ‌نكردند ‌كه ‌پیامبر‪‌ ،‬از ‌اینكه ‌كودك ‌لباس ‌ایشان ‌را ‌نجس ‌كرده‪‌،‬‬ ‫كه‌آنها‌بیرون‌رفتند‪‌،‬آن‌حضرت‌لباس‌خود‌را‌میشست‪‌.‬چنان‌رأفت‌و‌رحمتی‌به‌مردم‌‬ ‫‌‬ ‫ناراحت‌شده‌باشد‪‌،‬پس‌از‌آن‬


‫داشت ‌كه ‌اگر ‌در ‌حال ‌نماز‪‌ ،‬صدای ‌گریه ‌كودكی ‌را ‌می‌شنید‪‌ ،‬سوره‌ی ‌كوتاهی ‌می‌خواند ‌و ‌نماز ‌را ‌زود ‌تمام‌‬ ‫میكرد‪42[.‬‬ ‫] ‌‬ ‫دهندهی ‌رحمت ‌ایشان ‌و ‌شفقت ‌و ‌دلسوزی ‌او ‌نسبت ‌به ‌مردم ‌است‪‌ .‬به‌‬ ‫این ‌حركات‪‌ ،‬از ‌بزرگ‌ترین ‌پیامبر ‌خدا‪‌ ،‬نشان‌ ‌‬ ‫رفت‌احترام‌میكرد؛‌چندان‌كه‌حتی‌گاه‌لباس‌خود‌را‌برای‌نشستن‌او‌پهن‌می‌كرد‌یا‌او‌را‌در‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هركس‌كه‌نزد‌ایشان‌می‬ ‫]‌روزی‌جریر‌بن‌عبدهللا‌به‌خانه‌رسول‌خدا(ص)‌رفت؛‌اما‌خانهی‌ایشان‌پر‌بود‌و‌وی‌جایی‌‬ ‫‌‬ ‫جای‌خود‌مینشاند[‪43‬‬ ‫‌‬ ‫برای‌نشستن‌نیا فت‪‌،‬از‌این‌رو‪‌،‬در‌بیرون‌خانه‌نشست‪‌.‬وقتی‌رسول‌خدا(ص)‌وضعیت‌او‌را‌دید‪‌،‬لباس‌خود‌را‌برداشت‌‬ ‫و‌بر‌گونه های‌خود‌گذاشت‌و‌بوسید‪‌.‬سلمان‌فارسی‌نیز‌چنین‌ماجرایی‌را‌نقل‌كند‌و‌می‌گوید‪‌:‬نزد‌رسول‌خدا(ص)‌رفتم‪‌.‬‬ ‫‌‬ ‫آن‌حضرت‌بالشی‌را‌كه‌بر‌آن‌تكیه‌كرده‌بود‪‌،‬به‌من‌داد‌و‌فرمود‪«‌:‬ای‌سلمان‌هیچ‌مسلمانی‌نیست‌كه‌متكایش‌را‌برای‌‬ ‫احترام‌به‌برادر‌مسلمانش‌بدهد‪‌،‬مگر‌آنكه‌خدا‌او‌را‌میآمرزد»[‪‌]44‬در‌خارج‌خانه‌با‌فقیران‌بسیار‌معاشرت‌می‌كرد‌و‌‬ ‫‌‬ ‫داشت‌كه‌در‌راز‌و‌نیاز‌خود‌با‌خدا‌میفرمود‪«‌:‬خدایا‌مرا‌در‌حال‌حیات‌و‌ممات‌نیازمند‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫این‌كار‌را‌چنان‌دوست‌می‬ ‫‌كن‪45[»...‬‬ ‫‌محشورم‬ ‫‌نیازمندان‬ ‫‌زمره‌ی‬ ‫‌در‬ ‫‌و‬ ‫‌ده‬ ‫]قرار‬ ‫های‌مردم داری‪‌،‬مدارا‌با‌مردم‌در‌مواردی‌است‌كه‌با‌دین‌الهی‌مخالفتی‌نداشته‌باشد؛‌رسول‌خدا(ص)‌به‌مدارا‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫از‌جلوه‬ ‫با ‌مردم ‌بسیار ‌اهمیت ‌می‌داد ‌و ‌می‌فرمود‪«‌ :‬پروردگارم‪‌ ،‬مرا ‌به ‌مدارا ‌با ‌مردم ‌امر ‌كرده؛ ‌به ‌همانسان ‌كه ‌به ‌ادای‌‬ ‫واجبات»[‪‌ ] 46‬ایشان ‌مدارا ‌با ‌مردم ‌را ‌نصف ‌ایمان ‌و ‌رفق ‌و ‌آسان‌گیری ‌با ‌آنها ‌را ‌نصف ‌عیش ‌می‌دانست[‪‌ ]47‬و‌‬ ‫دهد‌كه‌به‌سختگیری‌و‌عدم‌مدارا‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ی‌كارها‌دوست‌دارد‌و‌بر‌آن‌پاداشی‌می‬ ‫‌‬ ‫خدا‌رفق‌و‌مدارا‌را‌در‌همه‬ ‫میفرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫نمیدهد»‪‌]48[.‬یكی‌پیامبراكرم(ص)‌یكی‌از ‌دالیل‌برتری‌پیامبران‌بر‌سایر‌مردم‌را‌شدت‌مدارای‌آنها‌با‌دشمنان‌دین‌‬ ‫‌‬ ‫خدا ‌می‌دانست[‪‌ ]49‬و ‌می‌فرمود‪«‌ :‬سه ‌چیز ‌است ‌كه ‌اگر ‌در ‌كسی ‌نباشند‪‌ ،‬هیچ ‌كاری ‌از ‌او ‌به ‌سرانجام ‌نخواهد‌‬ ‫ارا‌كند‌و‌بردباریای‌ ]رسید‪[:‬تقوا]‌و‌ورعی‌كه‌وی‌را‌از‌ارتكاب‌گناهان‌الهی‌بازدارد؛‌اخالق[نیكی‬ ‫‌‬ ‫كه‌با‌آن‌با‌مردم‌مد‬ ‫‌كند»[‪51‬‬ ‫‌دفع‬ ‫‌را‬ ‫‌نادانان‬ ‫‌جهالت‬ ‫]كه‬ ‫‌مردم‌یاری‪4‬‬ ‫ـ‬ ‫اش‌را‌در‌این‌راه‌میگذاشت‪‌.‬سرور‌مردم‌را‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ی‌یاری‌رساندن‌به‌مردم‌بود‪‌،‬چنان‌كه‌گاه‌زندگی‬ ‫‌‬ ‫رسول‌خدا(ص)‌شیفته‬ ‫دانیم‌كه‌بهترین‌و‌لذتبخش‌ترین‌حالت‌برای‌رسول‌خدا‌حال‌نماز‌بود؛‌‬ ‫‌‬ ‫كسی‌میدانست‌كه‌به‌آنها‌خدمت‌كند‪‌ 51[.‬‬ ‫]‌می‬ ‫‌‬ ‫اما‌كمك‌به‌مردن‌در‌نظر‌ایشان‌چنان‌اهمیتی‌داشت‌كه‌اگر‌در‌حال‌نماز‌كسی‌كنارش‌مینشست‪‌،‬نماز‌خود‌را‌كوتاه‌‬ ‫‌‬ ‫میكرد ‌و ‌بالفاصله ‌پس ‌از ‌نماز ‌به ‌او ‌رو ‌می‌كرد ‌و ‌می‌فرمود‪«‌ :‬آیا ‌نیازی ‌دارید؟»[‪‌ ]52‬روزی ‌زنی ‌نزد ‌رسول‌‬ ‫‌‬ ‫در‌هریك‌از‌راههای‌مدینه‌كه‌مایلی‌بنشین‪‌،‬من‌نیز‌با‌‬ ‫‌‬ ‫خدا(ص)‌آمد‌و‌گفت‪«‌:‬با‌شما‌كاری‌دارم‪‌».‬حضرت‌پاسخ‌داد‪«‌:‬‬ ‫تو‌خواهم‌نشست[‪(]53‬و‌به‌كارت‌رسیدگی‌خواهم‌كرد)»‌امام‌صادق(ع)‌فرمود‪«‌:‬به‌خدا‌قسم‌كه‌رسول‌خدا(ص)‌وقتی‌‬ ‫نیاز ‌كسی ‌به ‌او ‌می‌رسید‪‌ ،‬برای ‌برآورده ‌كردن ‌آن‪‌ ،‬از ‌خود ‌صاحب ‌نیاز ‌بیشتر ‌خوشحال ‌می‌شد»[‪‌ ]54‬اگر ‌رسول‌‬ ‫داد‌كسی‌در‌كنار‌او‌پیاده‌باشد‌و‌او‌را‌نیز‌سوار‌میكرد‌و‌اگر‌او‌از‌این‌كار‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫خدا(ص)‌بر‌مركبی‌سوار‌بود‪‌،‬اجازه‌نمی‬ ‫پس‌جلوتر‌از‌من‌برو‌و‌همان‌جایی‌كه‌میخواهی‌خود‌را‌به‌من‌برسان»[‪‌]55‬از‌هیچ‌‬ ‫‌‬ ‫كرد‪‌،‬میفرمود‪«‌ :‬‬ ‫‌‬ ‫امتناع‌می‌‬ ‫به‌مردم‌دریغ‌نمیورزید‬ ‫‌‬ ‫هركس‌در‌برابر‌ستمگری‪‌،‬از‌مؤمنی‌حمایت‌كند‪‌،‬خدا‌روز‌« ‪:‬فرصتی‌برای‌یاری‌رساندن‌‬ ‫قیامت ‌فرشته‌ای ‌برایش ‌می‌گمارد ‌كه ‌در ‌برابر ‌آتش ‌جهنم‪‌ ،‬از ‌گوشت ‌بدن ‌او ‌حمایت ‌كند»[‪‌ ]56‬همچنین ‌می‌فرمود‪‌:‬‬ ‫ر‌او‌را‌میبخشد»[‪57‬‬ ‫‌‬ ‫ی‌كسی‌را‌برطرف‌كند‌یا‌به‌مظلومی ‌كمك‌برساند‪‌،‬خداوند‌سی‌و‌هفت‌با‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هركس‌غم‌و‌غصه‬ ‫]«‬ ‫كرد‌و‌بدان‌را‌از‌خود‌نمیراند‌و‌یاری‌كردن‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ی‌آنها‪‌،‬اعم‌از‌نیكوكار‌یا‌بدكار‌سفارش‌می‬ ‫‌‬ ‫یاری‌مردم‌را‌در‌مورد‌همه‬ ‫آنها‌را‌هدایت‌و‌بازداشتن‌آنها‌از‌ارتكاب‌گناه‌میدانست‪‌.‬روزی‌به‌یاران‌خود‌فرمود‪«‌:‬برادرت‌را‌یاری‌كن‪‌،‬خواه‌ظالم‌‬ ‫‌‬ ‫بدینگونه ‌كه ‌او ‌را ‌ظلم‌‬ ‫باشد ‌یا ‌مظلوم‪‌ ».‬از ‌ایشان ‌پرسیدند‪«‌ :‬چگونه ‌در ‌حال ‌كه ‌ظالم ‌است ‌یاریش ‌كنیم؟» ‌فرمود‪‌ «‌ :‬‬ ‫هركس ‌در ‌حالی ‌صبح ‌كند ‌كه ‌به ‌امور ‌مسلمانان ‌اعتنایی ‌ندارد‪‌ ،‬مسلمان ‌« ‪:‬بازداری»[‪‌ ]58‬در ‌فرازی ‌دیگر ‌فرمود‬ ‫نیست»[‪‌ ]59‬نیز ‌می‌فرمود‪ «‌ :‬هركس ‌یك ‌نیاز ‌از ‌نیازهای ‌برادر ‌مؤمنش ‌را ‌برآورده ‌سازد‪‌ ،‬چنان ‌است ‌كه ‌گویی ‌به‌‬ ‫ی‌همهی‌عمرش‪‌،‬خدا‌را‌عبادت‌كرده‌است»[‪‌]61‬از‌نظر‌ایشان‌حركت‌برای‌برآورده‌ساختن‌نیاز‌برادر‌مسلمان‪‌،‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫اندازه‬ ‫حتی‌در‌صورتی‌كه‌نتواند‌به‌نتیجه‌برسد‪‌،‬پاداش‌خود‌را‌دارد‪«‌:‬هركس‌برای‌برآوردن‌نیاز‌برادر[مسلمان]‌در‌ساعتی‌‬ ‫از ‌روز ‌یا ‌شب ‌اق دام ‌كند‪‌ ،‬این ‌كار ‌برای ‌او ‌از ‌اعتكاف ‌دو ‌ماه ‌بهتر ‌خواهد ‌بود؛ ‌خواه ‌آن ‌نیاز ‌را ‌برآورده ‌سازد ‌یا‌‬ ‫]نه»[‪61‬‬ ‫هنگامی‌كه‌از‌ایشان‌پرسیدند‪«‌:‬محبوب‌ترین‌مردم‌نزد‌خدا‌كیست؟»‌فرمود‌«كسی‌كه‌بیشترین‌نفع‌را‌برای‌مردم‌داشته‌‬ ‫‌‬ ‫كه‌باالتر‌از‌آنها‌نیكیای‌وجود‌ندارد‪‌:‬ایمان‌به‌خدا‌و‌نفع‌‬ ‫‌‬ ‫باشد»[‪‌]62‬و‌در‌فرازی‌دیگر‌فرمود‪«‌:‬دو‌ویژگی‌نیك‌است ‌‬ ‫مردم‌عیال‌خدایند‪‌،‬پس‌محبوبترین‌مردم‌نزد‌خدا‌كسانی‌هستند‌كه‌به‌عیال‌‬ ‫‌‬ ‫رساندن‌به‌بندگان‌خدا»[‪‌]63‬و‌نیز‌فرمود‪«‌:‬‬ ‫ای‌لطفآمیز‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هركس‌برادر‌مسلمانش‌را‌با‌گفتن‌كلمه‬ ‫خدا‌نفع‌برسانند‌و‌اعضای‌خانهی‌خدا‌را‌خشنود‌سازند»[‪«‌]64‬‬ ‫‌‬


‫ی‌گستردهی‌خدا‌خواهد‌بود‌و‌مادام‌كه‌برآن‌حال‌است‪‌،‬رحمت‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫احترام‌كند‌و‌غمش‌را‌برطرف‌سازد‪‌،‬همواره‌در‌سایه‬ ‫مسلمان‌برادر‌مسلمان‌است‪‌،‬به‌او‌خیانت‌نمیكند‌و‌به‌او‌دروغ‌« ‪:‬خدا‌شامل‌حالش‌خواهد‌بود»[‪‌]65‬همچنین‌فرمود‬ ‫‌‬ ‫گوید‌و‌او‌را‌تنها‌نمیگذارد؛‌همه ‌ امور‌مسلمان‪‌،‬خواه‌آبرو‌یا‌مال‌یا‌خونش‪‌،‬بر‌مسلمان‌حرام‌است‪‌.‬تقوا‌در‌همین‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نمی‬ ‫است‪‌.‬در‌شرارت‌و‌بدی‌انسان‌همین‌بس‌كه‌برادر‌مسلمانش‌را‌تحقیر‌كند»[‪«‌]66‬مؤمن‌نسبت‌به‌مؤمن‪‌،‬همانند‌ستون‌‬ ‫]‌ایشان‌مؤمنان‌را‌یكپارچه‌میدانست‌و‌آنان‌را‌چون‌اعضای‌یك‌پیكر‌‬ ‫‌‬ ‫است‌كه‌یكدیگر‌را‌تقویت(و‌یاری)‌میكنند»[‪67‬‬ ‫‌‬ ‫]تشبیه ‌می‌كرد ‌كه ‌با ‌ناراحتی ‌یك ‌عضو‪‌ ،‬سایر ‌اعضا ‌نیز ‌به ‌درد ‌می‌آیند‪68[.‬‬ ‫ها‌و‌مسافرتها‪‌،‬همواره‌مراقب‌همراهان‌خود‌بود‌و‌معموالً‌در‌انتهای‌صف‌و‌گروه‌راه‌می‌رفت‌تا‌به‌كسانی‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫در‌جنگ‬ ‫سربازان‌عادی‌صمیمی ‌باشد‌كه‌از‌پدر‌و‌مادر‌او‌و‌خانواده‌و‌‬ ‫‌‬ ‫كه‌به‌كمك‌نیاز‌دارند‪‌،‬یاری‌برساند‌و‌گاه‌حتی‌چنان‌با‌‬ ‫ها‌خاطرهای‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كوشید‪‌.‬یكی‌از‌این‌نمونه‬ ‫اش‌جویا‌میشد‌و‌در‌بر‌طرف‌كردن‌مشكالت‌آنها‌می‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫مشكالت‌زندگی‌خانوادگی‬ ‫است‌كه‌جابربن‌عبدهللا‌نقل‌می‌كند‌كه‌در‌ضمن‌آن‌رسول‌خدا(ص)‌از‌ازدواج‌او‌و‌مشكالت‌خانوادگی‌او ‌پرسید‌و‌‬ ‫بعدها‌به‌او‌كمك‌كرد‪‌]69[.‬امام‌صادق(ع)‌فرمود‪«‌:‬هركس‌نیازی‌از‌نیازهای‌برادر‌مسلمانش‌را‌برآورده‌سازد‌خدا‌در‌‬ ‫روز‌قیامت‪‌،‬صد‌هزار‌نیاز‌او‌را‌برآورده‌میكند‌كه‌از‌جمله‌آنها‌و‌نخستین‌آنها‌بهشت‌است‌و‌یكی‌دیگر‌این‌است‌كه‌‬ ‫‌‬ ‫‌كند‪71[»...‬‬ ‫‌می‌‬ ‫‌بهشت‬ ‫‌وارد‬ ‫‌را‬ ‫‌برادرانش‬ ‫‌و‬ ‫‌خویشان‬ ‫‌و‬ ‫]نزدیكان‬ ‫‪5.‬‬ ‫‌مردم‌‬ ‫‌حقوق‬ ‫رعایت‬ ‫از‌نگاه‌اسالم‪‌،‬این‌مسئله‌بسیار‌روشن‌است‌كه‌حقوق‌مردم‌بر‌حق‌خدا‌مقدم‌است‪‌،‬چرا‌كه‌ممكن‌است‌خدا‌در‌روز‌‬ ‫گذرد‪‌.‬امام‌على‌علیهالسالم‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫قیامت‌از‌حقوق‌خود‌بگذرد‌و‌بندگان‌را‌ببخشد؛‌اما‌هیچ‌فردى‌در‌قیامت‌از‌حقوق‌خود‌نمى‬ ‫فرمود‪ «‌:‬خدا‌حقوق‌بندگان‌خود‌را‌بر‌حقوق‌خود‌مقدم‌كرده‌است‪‌،‬پس‌هركس‌كه‌حقوق‌بندگان‌خدا‌را‌رعایت‌كند‪‌،‬‬ ‫حقوق‌خدا‌را‌نیز‌رعایت‌كرده‌است»‪‌] 71[.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌بر‌اداى‌حقوق‌مردم‌تأكید‌فراونى‌داشت‪‌،‬از‌‬ ‫‌است‪72[:‬‬ ‫‌عبارت‬ ‫‌آنها‬ ‫‌برخى‬ ‫‌كه‬ ‫‌مى‌شود‬ ‫‌استنباط‬ ‫‌زیادى‬ ‫‌حقوق‬ ‫]روایات‬ ‫‪1.‬‬ ‫‌بپسند‬ ‫‌نیز‬ ‫‌دیگران‬ ‫‌براى‬ ‫‌مى‌پسندى‪،‬‬ ‫‌خود‬ ‫‌براى‬ ‫‌چه‬ ‫‪.‬هر‬ ‫‪2.‬‬ ‫‌كردار‬ ‫‌با‬ ‫‌گفتار‬ ‫‌با‬ ‫‌آنها‬ ‫‌آزار‬ ‫‌از‬ ‫‪.‬پرهیز‬ ‫‪3.‬‬ ‫‌آنها‬ ‫‌به‬ ‫‌نسبت‬ ‫‌تكبر‬ ‫‌از‬ ‫‪.‬پرهیز‬ ‫‪4.‬‬ ‫‌سخن‌چینان‬ ‫‌سخن‌چینى‬ ‫‌به‬ ‫‌دادن‬ ‫‌گوش‬ ‫‌نیز‬ ‫‌و‬ ‫‌سخن‌چینى‬ ‫‌از‬ ‫‪.‬پرهیز‬ ‫‪5.‬‬ ‫‌روز‬ ‫‌سه‬ ‫‌از‬ ‫‌بیش‬ ‫‌رابطه‬ ‫‌قطع‬ ‫‪.‬عدم‬ ‫‪6.‬‬ ‫‌توان‬ ‫‌حداكثر‬ ‫‌با‬ ‫‌آنها‬ ‫‌حق‬ ‫‌در‬ ‫‌كردن‬ ‫‪.‬نیكى‬ ‫‪7.‬‬ ‫‌همه‬ ‫‌به‬ ‫‌نسبت‬ ‫‌گشاده‌رویى‬ ‫‌و‬ ‫‌نرم‌خویى‬ ‫خوشاخالقى‪،‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫‪8.‬‬ ‫‌آنها‬ ‫‌به‬ ‫‌خیانت‬ ‫‌عدم‬ ‫‌و‬ ‫‌آنها‬ ‫‌با‬ ‫‌پیمان‬ ‫‌و‬ ‫‌عهد‬ ‫‌به‬ ‫‪.‬وفاى‬ ‫‪.‬احترام ‌به ‌همه ‌براساس ‌شأن ‌و ‌منزلتى ‌كه ‌دارند‪‌ ،‬به ‌ویژه ‌احترام ‌به ‌بزرگان ‌هر ‌قوم ‪9.‬‬ ‫‪10.‬‬ ‫‌آنها‬ ‫‌براى‬ ‫‪.‬خیرخواهى‬ ‫‌كردهاند ‪11.‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬اصالح ‌و ‌آشتى ‌دادن ‌كسانى ‌كه ‌به ‌عللى ‌از ‌یكدیگر ‌جدا ‌شده‪‌ ،‬دشمنى ‌پیدا‬ ‫‪12.‬‬ ‫‌مردم‪73[.‬‬ ‫‌خطاهاى‬ ‫‌و‬ ‫‌زشتى‌ها‬ ‫‌از‬ ‫پردهپوشى‬ ‫] ‌‬ ‫‪13.‬‬ ‫‌امكان‬ ‫‌حد‬ ‫‌تا‬ ‫‌آنها‬ ‫‌نیاز‬ ‫‌رفع‬ ‫‌در‬ ‫‪.‬كوشش‬ ‫‪14.‬‬ ‫‌مردم‬ ‫‌به‬ ‫‌كردن‬ ‫‪.‬سالم‬ ‫‪15.‬‬ ‫‌نیازمندان‬ ‫‌با‬ ‫‪.‬همنشینى‬ ‫پى جویى ‌وضعیت ‌مردم ‌و ‌رسیدگى ‌به ‌مشكالت ‌آنها ‌و ‌شركت ‌در ‌مجالس ‌و ‌مراسم ‌آنها ‪16.‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪17.‬‬ ‫‌خود‬ ‫‌دارایى‬ ‫‌در‬ ‫‌آنها‬ ‫‌با‬ ‫‪.‬مواسات‬ ‫‪18.‬‬ ‫‌بیمارى‬ ‫‌هنگام‬ ‫‌به‬ ‫‌آنها‬ ‫‪.‬عیادت‬ ‫‪19.‬‬ ‫‌آنها‬ ‫‌جنازه‬ ‫‌تشییع‬ ‫‌در‬ ‫‪.‬شركت‬ ‫‪20.‬‬ ‫‌مرگشان‬ ‫‌از‬ ‫‌پس‬ ‫‌آنها‬ ‫‌از‬ ‫‌كردن‬ ‫‌یاد‬ ‫‌نیكى‬ ‫‪.‬به‬ ‫در ‌این‌میان ‌در ‌روایات‪‌ ،‬افزون‌بر‌حقوق‌پدر‌و‌مادر‌و‌خویشاوندان‪‌،‬بر‌حقوق‌برخى‌افراد‌جامعه‌بیشتر‌تأكید‌شده‌‬ ‫است؛ ‌نظیر ‌حقوق ‌همسایگان‪‌ ،‬دوستان‪‌ ،‬میهمانان ‌و ‌زیردستان ‌انسان‪‌ .‬سفارش ‌درباره ‌حقوق ‌همسایگان ‌بسیار ‌فراوان‌‬ ‫است؛‌براى‌مثال‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪ «‌:‬بهترین‌یاران‌خدا‌كسانى‌هستند‌كه‌نسبت‌به‌یاران‌خود‌بهترین‌‬ ‫َّ‬ ‫]‌عبدهللا ‌بن‌عمرو‌گوسفندى‌را‌براى‌‬ ‫باشند‌و‌بهترین‌همسایگان‌خدا‌كسانىاند‌كه‌براى‌همسایه‌خود‌بهترین‌باشند»‪74[.‬‬ ‫‌‬ ‫آیا‌از‌این‌گوسفند‪‌،‬به‌همسایه‌یهودى‌ما‌« ‪:‬مجاهد‌ذبح‌كرد‌و‌پس‌از‌ذبح‌گوسفند‌نزد‌وى‌برد‪‌.‬مجاهد‌دو‌بار‌از‌او‌پرسید‬ ‫من‌از‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌شنیدم‌كه‌مىفرمود‪«‌ :‬جبرئیل‌همواره‌مرا‌به ‌رعایت‌حقوق‌‬ ‫‌‬ ‫هم‌هدیه‌كردید؟» ‌‬ ‫ه‌سفارش‌مىكرد؛‌چندان‌كه‌پنداشتم‪‌،‬همسایه‌را‌نیز‌یكى‌از‌وارثان‌قرار‌خواهد‌داد»‪‌]75[.‬این‌روایت‌را‌عایشه‌‬ ‫‌‬ ‫همسای‬


‫]نیز ‌نقل ‌كرده ‌است‪‌ ] 76[.‬امام ‌على ‌علیه ‌السالم ‌نیز ‌در ‌آستانه ‌شهادت ‌خویش‪‌ ،‬همین ‌روایت ‌را ‌نقل ‌كرده ‌است‪77[.‬‬ ‫رسول ‌خدا ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌در ‌فراز ‌دیگرى‪‌ ،‬حرمت ‌همسایه ‌را ‌چون ‌حرمت ‌مادر ‌مى‌داند‪‌ ]78[.‬یكى ‌از ‌مردان‌‬ ‫ترین‌همسایهام‌كسى‌است‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ام؛‌اما‌نزدیك‬ ‫‌‬ ‫اى‌خریده‬ ‫‌‬ ‫از‌فالنى‌خانه‬ ‫انصار‌نزد‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌آمد‌و‌گفت‪«‌:‬‬ ‫كه‌از‌او‌هیچ‌خیرى‌امید‌ندارم‌و‌از‌شرش‌هم‌در‌امان‌نیستم»‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌به‌امام‌على‌علیه‌السالم‪‌،‬‬ ‫سلمان‌و‌ابوذر‌دستور‌داد‌كه‌از‌طرف‌ایشان‌با‌بلندترین‌صدا‪‌،‬سه‌بار‌اعالم‌كنند‌كه‌هركس‌همسایهاش‌از‌شر‌او‌در‌‬ ‫‌‬ ‫امان‌نباشد‪‌،‬ایمان‌ندارد‪‌.‬آنها‌نیز‌اعالم‌كردند‪‌:‬سپس‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌با‌دستش‌به‌چهل‌خانه‌از‌مقابل‌پشت‌‬ ‫سر ‌و ‌از ‌سمت ‌راست ‌و ‌چپش ‌اشاره ‌كرد(و ‌آنها ‌را ‌همسایه ‌انسان ‌دانست‪‌ ]79[).‬در ‌فراز ‌دیگرى ‌فرمود‪«‌ :‬هركس‌‬ ‫همسایهاش‌را‌بیازارد‪‌،‬خدا‌بوى‌بهشت‌را‌بر‌او‌حرام‌مى‌كند‌و‌جایگاهش‌در‌آتش‌است‌كه‌چه‌بد‌جایگاهى‌است!‌و‌‬ ‫‌‬ ‫كرد؛‌به‌گونهاى‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫اش‌را‌تضییع‌كند‪‌،‬از‌ما‌نیست؛‌جبرئیل‌همواره‌درباره‌همسایگان‌به‌من‌سفارش‌مى‬ ‫‌‬ ‫هركس‌حق‌همسایه‬ ‫‌داد»‪81[.‬‬ ‫‌خواهد‬ ‫‌قرار‬ ‫‌وارثان‬ ‫‌از‬ ‫‌یكى‬ ‫‌را‬ ‫‌همسایه‬ ‫‌پنداشتم‪،‬‬ ‫]كه‬ ‫هركس ‌كه ‌سیر ‌بخوابد؛ ‌ولى ‌« ‪:‬در ‌برخى ‌روایات‪‌ ،‬حتى ‌در ‌مورد ‌خوراك ‌و ‌پوشاك ‌همسایه ‌نیز ‌سفارش ‌شده ‌است‬ ‫همسایهاش‌گرسنه‌باشد‪‌،‬به‌من‌ایمان‌نیاورده‌است»‪‌]81[.‬روزى‌یكى‌از‌یاران‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‪‌،‬سر‌وقت‌‬ ‫‌‬ ‫به‌قرارى‌كه‌با‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌گذاشته‌بود‌نرسید‪‌.‬وقتى‌خدمت‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌رسید‪‌،‬‬ ‫لباسى‌نداشتم‌كه‌بپوشم‌و‌بیرون‌بیایم»‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌« ‪:‬ایشان‌از‌او‌پرسید‌«چه‌شد‌كه‌دیر‌آمدى؟»‌او‌گفت‬ ‫آیا‌همسایها ى‌كه‌دو‌دست‌لباس‌داشته‌باشد‪‌،‬نداشتى‌كه‌یكى‌از‌آنها‌را‌به‌تو‌عاریه‌دهد؟»‌گفت‪‌:‬چنین‌‬ ‫‌‬ ‫وآله‌فرمود‪«‌:‬‬ ‫همسایهاى‌دارم»‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪ «‌:‬اكنون‌كه‌لباسش‌را‌به‌تو‌عاریه‌نداده‪‌،‬برادر‌تو‌محسوب‌‬ ‫‌‬ ‫نمىشود»‪‌ ] 82[.‬رسول ‌خدا ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌حقوق ‌همسایه ‌را ‌چنین ‌برشمردند‬ ‫‪‌ :‬‬ ‫‪1.‬‬ ‫‌كنى‬ ‫‌كمكش‬ ‫‌طلبید‪،‬‬ ‫‌كمكى‬ ‫‌تو‬ ‫‌از‬ ‫‪.‬اگر‬ ‫‪2.‬‬ ‫‌بدهى‬ ‫‌قرض‬ ‫‌خواست‪،‬‬ ‫‌قرضى‬ ‫‪.‬اگر‬ ‫‪3.‬‬ ‫‌نگذارى‬ ‫‌تنهایش‬ ‫‌شد‪،‬‬ ‫‌نیازمند‬ ‫‪.‬اگر‬ ‫‪4.‬‬ ‫‌بگویى‬ ‫‌تبریك‬ ‫‌او‬ ‫‌به‬ ‫‌رسید‬ ‫‌خیرى‬ ‫‌او‬ ‫‌به‬ ‫‪.‬اگر‬ ‫‪5.‬‬ ‫‌بروى‬ ‫‌عیادتش‬ ‫‌به‬ ‫‌شد‪،‬‬ ‫‌بیمار‬ ‫‪.‬اگر‬ ‫‪6.‬‬ ‫‌دهى‬ ‫‌دلگرمى‬ ‫‌و‬ ‫‌تسلیت‬ ‫‌او‬ ‫‌به‬ ‫‌شد‪،‬‬ ‫‌مصیبتى‬ ‫‌دچار‬ ‫‪.‬اگر‬ ‫‪7.‬‬ ‫‌بروى‬ ‫‌جنازه‌اش‬ ‫‌تشییع‬ ‫‌به‬ ‫‌درگذشت‬ ‫‪.‬اگر‬ ‫خانه ات ‌را ‌چندان ‌بلند ‌نسازى ‌كه ‌مانع ‌از ‌رسیدن ‌باد ‌به ‌او ‌شود؛ ‌مگر ‌آنكه ‌خود ‌او ‌اجازه ‌دهد ‪8.‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪.‬اگر ‌میوه‌ اى ‌خریدى‪‌ ،‬به ‌او ‌نیز ‌بدهى ‌و ‌اگر ‌چنین ‌قصدى ‌ندارى‪‌ ،‬مخفیانه ‌به ‌خانه‌ات ‌ببرى ‌تا ‌او ‌نبیند ‪9.‬‬ ‫‪.‬اجازه ‌ندهى ‌كه ‌فرزندت ‌میوه ‌را ‌بیرون ‌برد ‌و ‌باعث ‌حسرت ‌و ‌اندوه ‌فرزندان ‌همسایه‌ات ‌شود ‪10.‬‬ ‫] با ‌بوى ‌غذاهایت ‌او ‌را ‌نیازارى‪‌ ،‬مگر ‌آنكه ‌مانع ‌از ‌رسیدن ‌بوى ‌غذایت ‌به ‌او ‌شوى‪11. 83[.‬‬ ‫اى‌زیر‌نظر‌انسان‌كار‌مىكنند‪‌،‬اهمیت‌بسیار‌زیادى‌دارد؛‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫حقوق‌زیردستان‌و‌كسانى‌كه‌به‌گونه‬ ‫هركس‌برادر‌مسلمانى‪‌،‬زیر‌دست‌او‌بود‪‌،‬باید‌از‌آنچه‌خود‌مىخورد‪‌،‬‬ ‫‌‬ ‫كرد‌و‌مىفرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫علیه‌وآله‌بر‌این‌نكته‌تأكید‌مى‬ ‫اش‌برنمىآید‌و‌اگر(بنا‌به‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫پوشد‪‌،‬بر‌او‌بپوشاند‌و‌به‌وى‌كارى‌واگذار‌نكند‌كه‌از‌عهده‬ ‫‌‬ ‫به‌او‌بدهد‌و‌از‌آنچه‌خود‌مى‬ ‫‌كند‪84[.‬‬ ‫‌كمك‬ ‫‌آن‬ ‫‌انجام‬ ‫‌در‬ ‫‌او‬ ‫‌به‬ ‫‌كرد‪،‬‬ ‫‌چنین‬ ‫]ضرورت)‬ ‫‪6.‬‬ ‫‌عهد‬ ‫‌به‬ ‫وفاى‬ ‫از‌اصول‌ضرو رى‌و‌شایسته‌سیره‌پیامبراكرم‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‪‌،‬وفاى‌به‌عهد‌است‪‌.‬قرآن‌كریم‪‌،‬وفاى‌به‌عهد‌را‌یكى‌‬ ‫اید‪‌،‬به‌پیمانهاى‌خود‌وفادار‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫اى‌كسانى‌كه‌ایمان‌آورده‬ ‫داند‌و‌به‌صراحت‌دستور‌مىدهد‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هاى‌مؤمنان‌مى‬ ‫‌‬ ‫از‌ویژگى‬ ‫]وفاى‌به‌عهد‪‌،‬از‌مهمترین‌اصول‌زندگى‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌بود‪‌.‬آن‌حضرت‌بر‌عمل‌به‌پیمان‌و‌‬ ‫‌‬ ‫باشید»‪85[.‬‬ ‫عدم‌نقض‌آن‪‌،‬حتى‌در‌صورتى‌كه‌طرف‌پیمان‪‌،‬كافر‌یا‌دشمن‌انسان‌باشد‪‌،‬تأكید‌مىكرد‌و‌هرگز‌هیچ‌پیمانى‌را‌زیر‌پا‌‬ ‫‌‬ ‫نمىگذاشت‪‌.‬همواره‌سفارش‌مى‌كرد‌كه‌مسلمان‌باید‌به‌عهد‌و‌پیمانش‌وفا‌كند‪«‌:‬هركس‌وفاى‌به‌عهد‌نداشته‌باشد‪‌،‬دین‌‬ ‫‌‬ ‫]‌امام‌صادق‌علیه‌السالم‌نقل‌مى كند‪‌:‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌با‌مردى‌قرارى‌گذاشت‌كه‌در‌كنار‌‬ ‫‌‬ ‫ندارد»‪86[.‬‬ ‫صخره‌مشخصى‌منتظر‌او‌بماند‪‌.‬آن‌حضرت‌به‌ایشان‌فرمود‪‌:‬من‌در‌اینجا‌منتظر‌شما‌مىمانم‌تا‌برگردى‪‌،‬پس‌از‌مدتى‌‬ ‫‌‬ ‫حرارت ‌آفتاب ‌شدت ‌یافت ‌و ‌اصحاب ‌ایشان ‌گفتند‪‌ :‬یا ‌رسول‌ َّ‬ ‫هللا! ‌اى ‌كاش ‌به ‌سایه ‌مى‌آمدى(تا ‌آفتاب ‌شما ‌را ‌نیازارد‪‌).‬‬ ‫ام‌و‌در‌همین‌جا‌منتظر‌او‌مىمانم‌و‌اگر‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ایشان‌این‌درخواست‌را‌نپذیرفت‌و‌فرمود‪‌:‬من‌با‌آن‌مرد‌در‌اینجا‌قرار‌گذاشته‬ ‫نیامد‪‌،‬خلف‌وعده‌از‌طرف‌او‌خواهد‌بود‪‌.‬براساس‌نقل‌برخى‪‌،‬آن‌حضرت‌تا‌سه‌روز‌در‌همان‌نقطه‌در‌انتظار‌آن‌مرد‌‬ ‫ماند‌و‌وقتى‌او‌را‌دید‪‌،‬بىهیچ‌عصبانیتى‌فرمود‪‌:‬و‌اى‌جوانمرد!‌مرا‌به‌زحمت‌انداختى‪‌،‬سه‌روز‌است‌كه‌در‌اینجا‌‬ ‫‌‬ ‫]هستم‪87[.‬‬


‫‪7.‬‬ ‫امانت ‌‬ ‫دارى‬ ‫‌‬ ‫دارى‌پیامبراكرم‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌زبانزد‌عام‌و‌خاص‌بوده‌و‌هست؛‌حتى‌پیش‌از‌بعثت‌نیز‌آن‌حضرت‌در‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫امانت‬ ‫مشهور‌بود؛‌بدترین‌دشمنان‌ایشان‌نیز‌وى‌را‌فردى‌امین‌مىشمردند‌و‌در‌امانتدارى‌او‌‬ ‫‌‬ ‫میان‌مردم‌مكه‪‌،‬با‌لقب‌«امین»‌‬ ‫تردیدى ‌نداشتند‪‌ .‬هركس ‌حتى ‌اگر ‌نخ ‌و ‌سوزنى ‌نزد ‌آن ‌حضرت ‌به ‌امانت ‌مى‌گذاشت‪‌ ،‬ایشان ‌آن ‌را ‌به ‌وى ‌باز‌‬ ‫مىگرداند‪‌ ]88[.‬ایشان ‌بر ‌امانت‌دارى ‌تأكید ‌مى‌كرد ‌و ‌كسانى ‌را ‌كه ‌از ‌این ‌ویژگى ‌بى‌بهره ‌بودند‪‌ ،‬اساساً ‌بى‌ایمان‌‬ ‫‌‬ ‫ها‌امانتدارى‌آنهاست؛‌«به‌كثرت‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هاى‌سنجش‌و‌ارزیابى‌انسان‬ ‫‌‬ ‫ترین‌مالك‬ ‫‌‬ ‫]‌از‌نظر‌ایشان‌یكى‌از‌مهم‬ ‫مىدانست‪89[.‬‬ ‫‌‬ ‫امانتدارى‌‬ ‫‌‬ ‫]‌نیز‌مىفرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫گویى‌و‌امانتدارى‌آنها‌بنگرید»‪91[.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نماز‪‌،‬روزه‪‌،‬حج‌و‪‌...‬آنها‌منگرید‪‌،‬بلكه‌به‌راست‬ ‫‌است»‪91[.‬‬ ‫‌فقر‬ ‫‌موجب‬ ‫‌خیانت‬ ‫‌و‬ ‫‌غنا‬ ‫]موجب‬ ‫‪8.‬‬ ‫راست ‌‬ ‫گویى‬ ‫‌‬ ‫راست گویى ‌از ‌فضایل ‌بسیار ‌مهم ‌اخالقى ‌است ‌كه ‌در ‌صورت ‌همگانى ‌شدن‪‌ ،‬اعتماد ‌افراد ‌به ‌یگدیگر ‌مستحكم ‌شده‪‌،‬‬ ‫‌‬ ‫خداى‌سبحان‌در‌قرآن‌كریم‪‌،‬مؤمنان‌را‌پس‌از‌سفارش‌به‌تقواى‌الهى‪‌،‬به‌وارد‌ ‪.‬جامعه‌انسانى‌به‌امنیت‌خواهد‌رسید‬ ‫گویى‌را‌زینت‌گفتار‌مىداند[‪‌]93‬و‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫]‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌راست‬ ‫گویان‌فرا‌مىخواند‪92[.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫شدن‌در‌زمره‌راست‬ ‫كه‌گذشت‪‌،‬راستگویى‌را‌از‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كند‪‌.‬چنان‬ ‫‌‬ ‫گوترین‌آنها‌معرفى‌مى‬ ‫‌‬ ‫ترین‌افراد‌را‌به‌خود‌در‌روز‌قیامت‪‌،‬راست‬ ‫‌‬ ‫از‌نزدیك‬ ‫شمرد‪‌.‬در‌برابر‌راستگویى‪‌،‬رذیلت‌دروغ‌گویى‌قرار‌دارد‪‌.‬سخن‌‬ ‫‌‬ ‫ترین‌معیارهاى‌سنجش‌و‌ارزیابى‌انسانها ‌ ‌‬ ‫برمى‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫مهم‬ ‫‌مى‌شود‬ ‫‌نهاده‬ ‫‌دیگرى‬ ‫‌مجال‬ ‫‌به‬ ‫‌آن‬ ‫‪.‬از‬ ‫‪9.‬‬ ‫‌‬ ‫بخشش‬ ‫پیامبراعظم‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌سرآمد‌بخشندگان‌بود‪‌.‬آن‌حضرت‌خود‌به‌مردم‌مىفرمود‪«‌:‬هركس‌از‌ما‌چیزى‌بخوهد‪‌،‬‬ ‫‌‬ ‫من‌همه‌خانوادههاى‌روى‌زمین‌را‌‬ ‫‌‬ ‫]‌جبرئیل‌علیه‌السالم‌مىگوید‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫از‌آنچه‌در‌اختیار‌داریم‪‌،‬دریغ‌نخواهیم‌كرد»‪94[.‬‬ ‫بررسى ‌كردم ‌و ‌در ‌میان ‌ایشان‪‌ ،‬بخشنده‌تر ‌از ‌رسول ‌خدا ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌نیافتم»‪‌ ]95[.‬ابوسعید ‌خدرى ‌مى‌گوید؛‌‬ ‫رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌بسیار‌با‌حیا‌بود؛‌هیچگاه‌از‌او‌چیزى‌نخواستند‪‌،‬مگر‌آنكه‌پاسخ ‌مثبت‌داد»‪‌]96[.‬اگر‌‬ ‫‌‬ ‫«‬ ‫زمانى‌چیزى‌نزد‌ایشان‌نبود‪‌،‬قول‌مىداد‌كه‌به‌زودى‌آن‌حاجت‌را‌برآورده‌سازد‪‌]97[.‬روزى‌فردى‌خدمت‌ایشان‌‬ ‫‌‬ ‫رسید‌و‌تقاضاى‌كمك‌كرد‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌و‌آله‌فرمود‪«‌:‬اكنون‌چیزى‌ندارم‪‌،‬اما‌به‌حساب‌من‌خرید‌كن‌و‌‬ ‫مىپردازم»‪‌.‬عمر‌كه‌شاهد‌ماجرا‌بود‪‌،‬به‌ایشان‌گفت‪«‌:‬اى‌پیامبر‌خدا!‌به‌او‌‬ ‫وقتى‌چیزى‌به‌دستم‌رسید‪‌،‬بهاى‌آن‌را ‌ ‌‬ ‫بخشش‌كردى‪‌،‬در‌حالى‌كه‌خدا‌آنچه‌در‌توان‌تو‌نیست‪‌،‬بر‌تو‌تكلیف‌نكرده‌است»‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌از‌‬ ‫اى‌پیامبر‌خدا(هرچه‌مىخواهى)‌انفاق‌كن‌و‌از‌خدا‌‬ ‫‌‬ ‫سخن‌او‌ناخشنود‌شد‪‌.‬یكى‌از‌انصار‌كه‌آنجا‌حاضر‌بود‪‌،‬گفت‪«‌:‬‬ ‫درباره‌فقر‌و‌ندارى‌خود‌نترس»‪‌.‬تبسّم‌در‌چهره‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌و‌آله‌مشهود‌شد‌و‌فرمود‪«‌:‬از‌سوى‌خدا‌به‌‬ ‫‌شده‌ام»‪98[.‬‬ ‫‌مأمور‬ ‫‌شیوه‬ ‫]همین‬ ‫كریمترین‌‬ ‫رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌بخشندهترین‌مردم‪‌،‬و‌در‌رفت‌و‌آمد‌و‌همراهى‌ ‌‬ ‫‌‬ ‫امام‌على‌علیه‌السالم‌فرمود‪«‌:‬‬ ‫مردم ‌بود؛ ‌به ‌گونه‌اى ‌كه ‌هركس ‌با ‌او ‌رفت ‌و ‌آمد ‌مى‌كرد ‌و ‌او ‌را ‌مى‌شناخت‪‌ ،‬محبتش ‌در ‌قلبش ‌مى‌افتاد»‪‌ ]99[.‬آن‌‬ ‫ادب‌یكسان‌مىبخشید‪‌.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫اندیشید‪‌،‬از‌این‌رو‪‌،‬به‌دوست‌و‌دشمن‪‌،‬و‌به‌باادب‌و‌بى‬ ‫‌‬ ‫حضرت‌در‌بخشش‪‌،‬هرگز‌به‌خود‌نمى‬ ‫وآله‌رسید‌و‌عباى‌ایشان‌را‌گرفت‌و‌به‌شدت‌كشید؛‌به‌گونهاى‌كه‌گوشه‌‬ ‫‌‬ ‫عربى‌بادیهنشین‌به‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه ‌‬ ‫‌‬ ‫عبا‌در‌گردن‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌جا‌انداخت‪‌.‬آنگاه‌به‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌گفت‪«‌:‬اى‌محمد؛‌دستور‌‬ ‫بده‌از‌مال‌خدا‌كه‌در‌اختیار‌توست‪‌،‬به‌من‌بدهند»‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌تبسمى ‌كرد‌و‌سپس‌دستور‌داد‌به‌او‌‬ ‫چیزى ‌بدهند‪‌ ]111[.‬رسول ‌خدا ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌فرمود‪«‌ :‬سخاوت‪‌ ،‬درختى ‌از ‌درختان ‌بهشت ‌است؛ ‌هركس ‌كه‌‬ ‫شاخهاى ‌از ‌آن ‌را ‌بگیرد‪‌ ،‬نجات ‌مى‌یابد»‪‌ ] 111[.‬از ‌ایشان ‌پرسیدند‪‌ :‬برترین ‌اعمال ‌كدام ‌است؟ ‌فرمود‪«‌ :‬سخاوت ‌و‌‬ ‫‌‬ ‫خوشاخالقى‪‌ ،‬پس ‌از ‌این ‌دو ‌جدا ‌نشوید ‌تا ‌سعادت ‌یابید»‪‌ ]112[.‬همچنین ‌فرمود‪«‌ :‬هنگامى ‌كه ‌خدا ‌بهشت ‌را ‌آفرید‪‌،‬‬ ‫‌‬ ‫بهشت ‌پرسید‪‌ :‬پروردگارا! ‌مرا ‌براى ‌چه ‌كسى ‌آفریده‌اى؟ ‌خدا ‌فرمود‪‌ :‬براى ‌هر ‌سخاوتمند ‌پرهیزكار‪‌ .‬بهشت ‌گفت‪‌:‬‬ ‫]‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌تأكید‌مىكرد‌كه‌انسان‌از‌سنین‌جوانى‌با‌ویژگى‌بخشش‌‬ ‫‌‬ ‫پروردگارا‌راضى‌شدم»‪113[.‬‬ ‫اخالق‌از‌پیرمرد‌بخیل‌عابد‌و‌بداخالق‌محبوبتر‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نزد‌خدا‌جوان‌بخشنده‌و‌خوش‬ ‫انس‌بگیرد؛‌براى‌مثال‌مىفرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫]است»‪114[.‬‬ ‫‪10.‬‬ ‫سپاسگزارى‌‬ ‫‌‬ ‫سپاس گزارى‪‌،‬شناخت‌زحمت‌و‌خدمت‌دیگران‌و‌تشكر‌و‌قدرشناسى‌از‌آنهاست‌خداى‌سبحان‌خود‌را‌به‌نام‌یا‌صفت‌‬ ‫‌‬ ‫‌هللاَ‌شَاك ٌر‌ َعلِی ٌ‌م»[‪‌]115‬و‌«إِ َّن َّ‬ ‫ط َّوعَ‌خَی ًرا‌فَإ ِ َّن َّ‬ ‫«شاكر»‌یا‌«شكور»‌معرفى‌مى‌كند‪َ «‌:‬و‌ َمن‌تَ َ‬ ‫‌هللاَ‌ َغفُو ٌر‌شَكورٌ‌»[‪‌]116‬یكى‌‬ ‫هاى‌جامعه‌این‌است‌كه‌انسانها‌زحمات‌و‌خدمات‌یكدیگر‌را‌ارج‌نهند‪‌.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫از‌اركان‌اصلى‌زندگى‌اجتماعى‌و‌پایدارى‌پایه‬ ‫رعایت ‌نكردن ‌این ‌اصل ‌موجب ‌دلسردى ‌زحمت‌كشان ‌و ‌نیكان ‌شده‪‌ ،‬اندك ‌اندك ‌بى‌تفاوتى ‌اعضاى ‌جامعه ‌نسبت ‌به‌‬


‫كارهاى‌نیك‌و‌خدمت‌به‌جامعه‌را‌در‌پى‌دارد‌و‌صمیمیت‌و‌همدلى‌الزم‌براى‌زندگى‌اجتماعى‌را‌از‌بین‌مىبرد‪‌.‬در‌‬ ‫‌‬ ‫مقابل‪‌،‬رعایت‌این‌اصل‌موجب‌انسجام‪‌،‬پیوستگى‌و‌همدلى‌بیشتر‌اعضا‌و‌استحكام‌جامعه‌مىشود‪‌،‬از‌این‌رو‪‌،‬اعضاى‌‬ ‫‌‬ ‫تفاوت‌باشند‌و‌دستكم‌با‌گفتار‪‌،‬این‌وظیفه‌را‌به‌جاى‌آورند‪‌.‬در‌قرآن‌و‌روایات‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫جامعه‌نباید‌در‌برابر‌خدمات‌یكدیگر‌بى‬ ‫إِ َّن َّ‬ ‫بسیار‌سپاسگزار»‌توصیف‌شده‌است‬ ‫‌‬ ‫‌هللاَ ‌ َغفُو ٌر ‌« ‪:‬نیز‌بر‌این‌وظیفه‌بسیار‌تأكید‌شده‌است‪‌.‬خداوند‌نیز‌با‌صفت‌«‬ ‫‪.‬شَكورٌ‌»[‪]117‬؛ ‌در ‌واقع‪‌ ،‬خداوند ‌هیچ‌گاه ‌كار ‌نیك ‌انسان‌ها ‌را ‌بى‌پاداش ‌نمى‌گذارد‬ ‫اصل‌سپاسگزارى‌از‌خدمات‌دیگران‪‌،‬در‌نظر‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌آن‌همه‌مهم‌است‌كه‌اساساً‌سپاس‌از‌خدا‌‬ ‫‌‬ ‫گزار‌مردم‌نباشد‪‌،‬سپاسگزار‌خدا‌نیست»‪‌]118[.‬در‌واقع‪‌،‬ایشان‌تشكر‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هركس‌سپاس‬ ‫سپاس‌از‌مردم‌رد‌مىكند‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫را‌بى‬ ‫داند‪‌.‬ایشان‌به‌پاس‌خدمات‌مردم‌و‌خانواده‌خود‌از‌آنها‌تشكر‌مىكرد؛‌براى‌مثال‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫گزارى‌خدا‌مى‬ ‫از‌مردم‌را‌شرط‌سپاس‌‬ ‫فرستاد‌و‌مىفرمود‪«‌:‬خدیجه‪‌،‬هنگامى‌به‌من‌پیوست‌كه‌همه‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كرد‌و‌بر‌او‌درود‌مى‬ ‫‌‬ ‫همواره‌از‌حضرت‌خدیجه‌یاد‌مى‬ ‫مردم‌از‌من‌دورى‌مىگزیدند؛‌مرا‌در ‌راه‌اسالم‌تنها‌نگذاشت‌و‌حمایتم‌كرد؛‌خدایش‌بیامرزد‌كه‌زن‌پربركتى‌بود‌و‌از‌‬ ‫‌‬ ‫]‌همچنین‌از‌كنیز‌آزاد‌شدهاى‌به‌نام‌«تویبه»‌كه‌در‌دوران‌شیرخوارگى‪‌،‬چند‌روز‌‬ ‫‌‬ ‫او‌صاحب‌شش‌فرزند‌شدم»‪119[.‬‬ ‫به‌ایشان‌شیر‌داده‌و‌ایشان‌را‌سرپرستى‌كرده‌بود‪‌،‬یاد‌مىكرد‌و‌همواره‌به‌او‌احترام‌مى‌گذاشت‪.‬حتى‌از‌مدینه‌براى‌او‌‬ ‫‌‬ ‫زیست‪‌،‬لباس‌و‌هدایایى‌مىفرستاد‌و‌هنگامى‌كه‌درگذشت‌بسیار‌غمگین‌شد‌و‌از‌حال‌خویشاوندان‌او‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كه‌در‌مكه‌مى‬ ‫‌كند‪111[.‬‬ ‫‌دلجویى‬ ‫‌و‬ ‫‌محبت‬ ‫‌آنها‬ ‫‌به‬ ‫‌نسبت‬ ‫‌تا‬ ‫‌شد‬ ‫]جویا‬ ‫میهماننوازى‌‪11.‬‬ ‫‌‬ ‫دارى‌از‌مهمترین‌مسائلى‌است‌كه‌در ‌سیره‌و‌سخن‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌به‌آن‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نوازى‌و‌آداب‌میهمان‬ ‫‌‬ ‫میهمان‬ ‫توجه‌بسیار‌شده‌است‪‌.‬ایشان‌مىفرمود‪«‌:‬میهمان‌راهنماى‌بهشت‌است»‪‌]111[.‬ایشان‌میهمان‌را‌مایه‌آمرزش‌گناهان‌‬ ‫‌‬ ‫شود‌و‌هنگامى‌كه‌از‌خانه‌میزبان‌خارج‌مىشود‪‌،‬همه‌گناهان‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫میهمان‌به‌همراه‌روزى‌خود‌وارد‌خانه‌مى‬ ‫دانسته‌است‪«‌:‬‬ ‫آن ‌خانه‌را‌با‌خود‌مى‌برد»‪‌]112[.‬روزى‌به‌یاران‌خود‌فرمود‪«‌:‬هنگامى‌كه‌خدا‌خیر‌و‌سعادت‌گروهى‌را‌بخواهد‪‌،‬‬ ‫چه‌هدیهاى»‪‌.‬فرمود‬ ‫‌‬ ‫اى‌را‌مىفرستد»‪‌.‬گفتند‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫براى‌آنان‌هدیه‬ ‫میهمان‌كه‌به‌همراه‌روزى‌خود‌وارد‌مىشود‌و‌به‌« ‪:‬‬ ‫‌‬ ‫فرشته‌معرفى‌مىكند‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫میهمان‌را‌خانه‌بى‬ ‫‌‬ ‫خانه‌بى‬ ‫همراه‌گناهان‌اهل‌آن‌خانه‌بیرون‌مىرود»‪‌]113[.‬ایشان‌‬ ‫‌‬ ‫خانهاى‌كه‌« ‪:‬‬ ‫‌‬ ‫ها‌در‌آن‌گام‌نمىنهند»‪114[.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نهد‪‌،‬فرشته‬ ‫‌‬ ‫میهمان‌در‌آن‌پاى‌نمى‬ ‫نیز‌مىفرماید‪«‌:‬هركس‌میهمان‌را‌اكرام‌كند‪‌،‬هفتاد‌ ]‬ ‫‌‬ ‫پیامبر‌را‌اكرام‌كرده‌و‌هركس‌براى‌میهمان‌یك‌درهم‌خرج‌كند‪‌،‬چنان‌است‌كه‌هزاران‌هزار‌دینار‌در ‌راه‌خدا‌خرج‌‬ ‫‌است»‪115[.‬‬ ‫]كرده‬ ‫ایشان‌افزون‌بر‌تأكید‌بر‌میهماننوازى‪‌،‬بر‌اجابت‌دعوت‌برادر‌مسلمان‌نیز‌بسیار‌تأكید‌كرده‌است‪«‌:‬من‌به‌حاضران‌و‌‬ ‫‌‬ ‫غایبان‌امتم‌سفارش‌مىكنم‌كه‌دعوت‌برادر‌مسلمان‌خود‌را‌بپذیرند؛‌هر‌چند‌كه‌با‌او‌پنج‌میل‌فاصله‌داشته‌باشند‪‌،‬چرا‌‬ ‫‌‬ ‫كه‌پذیرش‌دعوت‌مسلمان‌بخشى‌از‌دین‌است»‪‌] 116[.‬ایشان‌رد‌دعوت‌مسلمان‌و‌نیز‌پذیرش‌دعوت‌و‌عدم‌تناول‌غذاى‌‬ ‫]‌از‌سوى‌دیگر‪‌،‬میهمانى‌ناخوانده‌را‌نكوهش‌مىكرد‪‌.‬روزى‌به‌امام‌على‌علیه‌‬ ‫‌‬ ‫میزبان‌را‌نوعى‌جفا‌مىدانست‪117[.‬‬ ‫‌‬ ‫السالم ‌فرمود‪:‬هشت ‌دسته ‌اگر ‌به ‌آنها ‌اهانت ‌شد‪‌ ،‬نباید ‌كسى ‌جز ‌خود ‌را ‌مالمت ‌كنند؛ ‌نخستین ‌آنها ‌میهمان ‌ناخوانده‌‬ ‫هركس‌به‌میهمانى‌دعوت‌شود‌و‌او‌بىعذر‌و‌دلیل‌موجه‌رد‌كند‪‌،‬خدا‌و‌رسول‌خدا‌‬ ‫‌‬ ‫]‌همچنین‌مىفرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫است‪118[.‬‬ ‫صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌را ‌نافرمانى ‌كرده ‌است ‌و ‌هركس ‌بى‌دعوت ‌بر ‌سر ‌سفره‌اى ‌بنشیند‪‌ ،‬همانند ‌دزد ‌وارد ‌مى‌شود ‌و‌‬ ‫مىشود»‪119[.‬‬ ‫‌ ‌‬ ‫‌خارج‬ ‫‌شده‬ ‫]سرزنش‬ ‫روزى‌یكى‌از‌اهالى‌مدینه‪‌،‬ایشان‌و‌پنج‌نفر‌از‌یارانشان‌را‌براى‌صرف‌غذا‌دعوت‌كرده‌بود‪‌.‬یكى‌از‌یاران‌رسول‌خدا‌‬ ‫‪:‬صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌در‌راه‌به‌آنها‌برخورد‌و‌با‌آنها‌همراه‌شد‪‌.‬وقتى‌به‌محل‌میهمانى‌رسیدند‪‌،‬حضرت‌به‌او‌فرمود‬ ‫اینان‌تو‌را‌دعوت‌نكردهاند ‪‌،‬پس‌بنشین‌تا‌تو‌را‌به‌آنها‌معرفى‌كنم‌و‌از‌آنها‌اجازه‌ورود‌تو‌را‌نیز‌بگیرم»‪‌]121[.‬این‌«‬ ‫‌‬ ‫ً‬ ‫ماجرا‌اوالً ‌دلسوزى‌و‌حیاى‌آن‌حضرت‌را‌نشان‌مى‌دهد؛‌ثانیا ‌بیانگر‌آن‌است‌كه‌حضور‌در‌میهمانى‌بى‌دعوت‪‌،‬در‌‬ ‫نظر‌آن‌حضرت‌ناپسند‌بوده‌است‪‌.‬در‌روایات‌متعددى‪‌،‬براى‌میهمان‌و‌میزبان‌وظایفى‌بیان‌شده‌كه‌در‌ادامه‌به‌برخى‌‬ ‫‌مى‌كنیم؛‬ ‫‌اشاره‬ ‫آنها‬ ‫‌میزبان‌‬ ‫وظایف‬ ‫میزبان‌باید‌بكوشد‌كه‌در‌میهمانى‌او‪‌،‬تنها‌ثروتمندان‌حضور‌نیابند‪‌،‬بلكه‌افراد‌نیازمند‌نیز‌بر‌سفره‌انسان‌حاضر‌ ‪1.‬‬ ‫فرمود‪‌:‬میزبان‌بدترین‌غذا‪‌،‬سورى‌است‌كه‌در‌آن‪‌،‬تنها‌افراد‌سیر‌حاضر‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫باشند‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌مى‬ ‫‌شود»‪121[.‬‬ ‫‌دریغ‬ ‫‌گرسنه‬ ‫‌افراد‬ ‫‌از‬ ‫‌و‬ ‫]باشند‬ ‫میزبان‌نباید‌غذاهایى‌را‌كه‌براى‌میهمانان‌حاضر‌مى‌كند‪‌،‬كم‌و‌ناچیز‌بشمارد‌و‌به‌اصطالح‌نباید‌آنها‌را‌ناقابل‌ ‪2.‬‬ ‫هاى‌الهى‌است‌میزبان‌در‌گناه‌كارى‌انسان‌همین‌بس‌كه‌آنچه‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫معرفى‌كند‪‌،‬چرا‌كه‌چنین‌كارى‌كفران‌و‌تحقیر‌نعمت‬


‫براى‌برادرانش‌حاضر‌مىكند‪‌،‬اندك‌شمارد‪‌،‬و‌در‌گناه‌كارى‌مردم‌هم‌همین‌بس‌كه‌آنچه‌برادرشان‌براى‌آنها‌حاضر‌‬ ‫‌‬ ‫‌شمارند»‪122[.‬‬ ‫‌اندك‬ ‫مىكند‪،‬‬ ‫] ‌‬ ‫نكته‌بسیار‌مهم‌این‌است‌كه‌در‌میهماندارى‌باید‌از‌تكلّف‌و‌زحمت‌بى‌جا‌دورى‌كرد‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌ ‪3.‬‬ ‫‌‬ ‫فرمود‌كه‌براى‌میهماننوازى‪‌،‬به‌تكلّف‌و‌زحمت‌بى‌جا‌نیفتید‪‌]123[.‬امام‌على‌علیه‌السالم‌در‌پاسخ‌به‌فردى‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫سفارش‌مى‬ ‫به‌شرطى‌مىپذیرم‌كه‌سه‌چیز‌را‌برایم‌تضمین‌كنى‪‌:‬از‌بیرون‌خانه‌‬ ‫‌‬ ‫كه‌ایشان‌را‌به‌میهمانى‌دعوت‌كرده‌بود‪‌،‬فرمود‪«‌:‬‬ ‫دارى‌برایم‌حاضر‌كنى‌و‌خانوادهات‌را‌به‌زحمت‌نیندازى»‪‌،‬پس‌از‌آنكه‌كه‌شخص‌این‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫چیزى‌نخرى‌و‌هرچه‌در‌خانه‬ ‫‌كرد‪124[.‬‬ ‫‌اجابت‬ ‫‌را‬ ‫‌دعوتش‬ ‫‌امام‬ ‫‌پذیرفت‪،‬‬ ‫‌را‬ ‫‌شرط‬ ‫]سه‬ ‫بهتر‌است‌كه‌در‌سفره‌برخى‌لوازم‌جانبى‌و‌ضرورى‪‌،‬نظیر‌خالل‌دندان‌یا‌دستمال‌كاغذى‌براى‌میهمانان‌فراهم‌ ‪4.‬‬ ‫]باشد‪‌ .‬رسول ‌خدا ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌فرمود‪«‌ :‬از ‌حقوق ‌مهمان ‌این ‌است ‌كه ‌خالل ‌دندان ‌برایش ‌مهیا ‌شود»‪125[.‬‬ ‫میزبا ن‌باید‌همراه‌با‌میهمانان‌غذا‌بخورد؛‌نه‌جدا‌از‌آنها‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪«‌:‬هركس‌كه‌دوست‌ ‪5.‬‬ ‫] دارد‪‌ ،‬خدا ‌و ‌رسولش ‌او ‌را ‌دوست ‌داشته ‌باشد‪‌ ،‬باید ‌همراه ‌با ‌میهمانش ‌غذا ‌بخورد»‪126[.‬‬ ‫میزبان‌باید‌به‌بهترین‌صورت‌و‌نیز‌با‌خوشرویى‌و‌محبت‌كامل‌از‌میهمانان‌پذیرایى‌كند‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌ ‪6.‬‬ ‫وآله ‌هنگامى ‌كه ‌گروه ‌نجاشى ‌بر ‌ایشان ‌وارد ‌شدند‪‌ ،‬خود ‌شخصا ً ‌برخاست ‌و ‌به ‌خدمت ‌آنها ‌پرداخت‪‌ ]127[.‬همچنین‌‬ ‫] رسول ‌خدا ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌از ‌اینكه ‌از ‌میهمان ‌كار ‌كشیده ‌شود‪‌ ،‬نهى ‌مى‌كرد‪128[.‬‬ ‫دانست‌و‌مىفرمود‪«‌:‬یكى‌از‌حقوق‌میهمان‌این‌ ‪7.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ا‌از‌حقوق‌وى‌مى‬ ‫رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌بدرقه‌میهمان‌ر‬ ‫]است ‌كه ‌با ‌او ‌حركت ‌كرده‪‌ ،‬تا ‌كنار ‌درب ‌خانه ‌بدرقه‌اش ‌كنى»‪129[.‬‬ ‫وظایف‬ ‫‪:‬برخى‬

‫‌وظایفى‬

‫‌كه‬

‫‌براى‬

‫‌میهمان‬

‫‌بیان‬

‫‌شده‪،‬‬

‫‌عبارت‬

‫‌‬ ‫‌میهمان‬ ‫‌از‬ ‫‌است‬

‫پرهیز‌از‌میهمانى‌افراد‌فاسق‌و‌اهل‌گناه‪‌:‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله ‌در‌وصایاى‌خود‌به‌ابوذر‌فرمود‪«‌:‬اى‌ ‪1.‬‬ ‫] ابوذر ‌جز ‌با ‌مؤمنان ‌مصاحبت ‌نكن ‌و ‌جز ‌افراد ‌متقى ‌از ‌غذایت ‌نخورند ‌و ‌از ‌غذاى ‌افراد ‌فاسق ‌پرهیز ‌كن»‪131[.‬‬ ‫همچنان‌كه‌پیش تر‌اشاره‌شد‪‌،‬میهمان‌باید‌از‌به‌همراه‌آوردن‌كسانى‌نظیر‌فرزند‪‌،‬دوست‌یا‌پدر‌و‌مادر‌كه‌میزبان‌ ‪2.‬‬ ‫‌‬ ‫‌بپرهیزد‬ ‫‌نكرده‪،‬‬ ‫‪.‬دعوتشان‬ ‫‪.‬رعایت ‌دقیق ‌وقت ‌تعیین ‌شده‪‌ ،‬یعنى ‌میهمان ‌نباید ‌زودتر ‌یا ‌دیرتر ‌از ‌وقت ‌مقرر ‌به ‌خانه ‌میزبان ‌وارد ‌شود ‪3.‬‬ ‫همچنان‌كه ‌پیش‌تر ‌اشاره‌شد‪‌،‬میهمان‌نباید‌غذایى‌را‌كه‌برایش‌حاضر‌مى‌شود‪‌،‬ناچیز ‌و‌اندك‌شمارد‌و ‌به ‌دیده‌ ‪4.‬‬ ‫‌بنگرد‬ ‫‌آن‬ ‫‌به‬ ‫‪.‬حقارت‬ ‫میهمان‌نباید‌بیش‌از ‌ سه‌روز‌در‌خانه‌میزبان‌اقامت‌كند‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪«‌:‬میهمانى‌سه‌روز‌ ‪5.‬‬ ‫‪.‬است ‌و ‌بیش ‌از ‌سه ‌روز ‌صدقه ‌است ‌و ‌میهمان ‌وظیفه ‌دارد ‌كه ‌پس ‌از ‌سه ‌روز‪‌ ،‬از ‌خانه ‌میزبان ‌برود‬ ‫خانه‌بهتر‌مىداند‌ ‪6.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ت‪‌،‬صاحب‬ ‫میهمان‌باید‌در‌تعیین‌جاى‌نشستن‪‌،‬تابع‌نظر‌میزبان‌باشد‪‌،‬چرا‌كه‌به‌تعبیر‌برخى‌روایا‬ ‫]كه ‌چه ‌جایى ‌از ‌خانه‌اش ‌براى ‌حفظ ‌حرمت ‌و ‌پوشش ‌خانواده ‌او ‌مناسب‌تر ‌است‪131[.‬‬ ‫‪12.‬‬ ‫‌دوست‌دارى‌‬ ‫‌و‬ ‫دوستیابى‬ ‫‌‬ ‫یابند‌و‌او‌را‌دوست‌خود‌بر‌مىگزینند‪‌.‬انتخاب‌دوست‌در‌‬ ‫‌‬ ‫در‌زندگى‌اجتماعى‪‌،‬انسانها‌نسبت‌به‌برخى‌انس‌بیشترى‌مى‌‬ ‫‌‬ ‫گیرىها‌و‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ترین‌نقش‌را‌در‌تصمیم‬ ‫‌‬ ‫مرى‌گریزناپذیر‌است‪‌.‬در‌بسیارى‌موارد‪‌،‬دوست‌انسان‪‌،‬مهم‬ ‫فرایند‌زندگى‌اجتماعى‪‌،‬ا‬ ‫سرنوشت‌او ‌ایفا‌مى‌كند‪‌ .‬قرآن‌مجید‌از‌كسانى ‌یاد‌مى‌كند ‌كه‌با‌برگزیدن‌دوستان‌بد‪‌،‬گرفتار ‌عذاب‌جهنم‌شده‌اند‌و‌با‌‬ ‫گزد[و]‌مىگوید‪‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هاى‌خود‌را‌مى‬ ‫‌‬ ‫كار‌دست‬ ‫گویند‪‌:‬اى‌كاش‌با‌فالنى‌دوست‌نمىشدیم؛‌«و‌روزى‌است‌كه‌ستم‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫حسرت‌مى‬ ‫اى‌كاش‌با‌پیامبر‌راهى‌برمىگرفتم‌و‌اى‌كاش‌فالنى‌را‌دوست[خود]‌نگرفته‌بودم»[‪‌]132‬در‌آیه‌دیگر‌نیز‌چنین‌آمده‌‬ ‫‌‬ ‫گوید‪‌:‬راستى‌من[در‌دنیا]‌همنشینى‌داشتم‌كه‌به‌من‌مىگفت‪‌:‬آیا‌واقعا ً‌تو‌این‌سخن‌را‌باور‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫یكى‌از‌بهشتیان‌مى‬ ‫است‪«‌:‬‬ ‫یابیم؟[سپس]‌مىپرسد‪‌:‬آیا‌شما‌از‌او‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫شویم‌و‌جزا‌مى‬ ‫‌‬ ‫]‌استخوان‌شدیم‪‌،‬زنده‌مى‬ ‫‌‬ ‫نى‌كه‌وقتى‌مردیم‌و‌خاك‌و[مشتى‬ ‫مىك‬ ‫‌‬


‫بیند‌و‌مىگوید‪‌:‬به‌خدا‌سوگند‌چیزى‌نمانده‌بود‌كه‌تو‌مرا‌به‌هالكت‌اندازى!‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫اطالعى‌دارید؟‌پس‌او‌را‌در‌میان‌آتش‌مى‬ ‫]از ‌احضارشدگان ‌در ‌دوزخ ‌بودم!»[‪] 133‬و ‌اگر ‌رحمت ‌پروردگارم ‌نبود‪‌ ،‬هرآینه ‌من[نیز‬ ‫در‌اهمیت‌تأثیر‌دوست‌سرنوشت‌آدمى‌همین‌بس‌كه‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪«‌:‬آدمى‌بر‌همان‌دینى‌است‌‬ ‫كه‌دوستش‌بر‌آن‌است‪‌،‬پس‌دقت‌كنید‌كه‌چه‌كسى‌را‌به‌دوستى‌برمىگزینید!»[‪‌]134‬و‌«اگر‌در‌مورد‌كسى‌شك‌داشتید‌‬ ‫‌‬ ‫دارند‪‌،‬خود‌او‌دیندار‌است‪‌]135[».‬به‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫راى‌شما‌معلوم‌نبود‪‌،‬به‌دوستانش‌بنگرید؛‌اگر‌دوستانش‌دین‬ ‫و‌دیندار‌بودن‌او‌ب‬ ‫‌‬ ‫گیرىها ‌و ‌رویكردهاى ‌انسان‪‌ ،‬روایات ‌متعدد‪‌ ،‬به ‌بیان ‌شرایط ‌دوست ‌پرداخته‌اند‪‌.‬‬ ‫‌‬ ‫دلیل ‌تأثیر ‌فراوان ‌دوست ‌در ‌تصمیم‌‬ ‫‌از‪136[:‬‬ ‫‌است‬ ‫‌عبارت‬ ‫‌شده‬ ‫‌بیان‬ ‫‌خوب‬ ‫‌دوست‬ ‫‌براى‬ ‫‌كه‬ ‫‌شرایطى‬ ‫]برخى‬ ‫‌ایمان‬

‫‌و‬ ‫‌او‬ ‫‌ننگ‬

‫‌تدین‬

‫‪.‬داشتن‬ ‫‌باشد‬ ‫‌یكى‬ ‫‌باطن‬ ‫‌و‬ ‫‪.‬ظاهر‬ ‫‌بداند‬ ‫‌خود‬ ‫‌ننگ‬ ‫‌را‬ ‫‌تو‬ ‫‌و‬ ‫‌خود‬ ‫‌افتخار‬ ‫‌را‬ ‫‌تو‬ ‫‪.‬افتخار‬ ‫‌تو‬ ‫‌براى‬ ‫‌دارد‬ ‫‌اختیار‬ ‫‌در‬ ‫‌آنچه‬ ‫‌از‬ ‫‌نكردن‬ ‫‪.‬دریغ‬ ‫‌نگذارد‬ ‫‌تنها‬ ‫‌را‬ ‫‌تو‬ ‫‌گرفتارى‌ها‬ ‫‌و‬ ‫‌مصایب‬ ‫‌به‬ ‫‌شدن‬ ‫‌دچار‬ ‫‪.‬هنگام‬ ‫‌بپسندد‬ ‫‌نیز‬ ‫‌تو‬ ‫‌براى‬ ‫‌مى‌پسندد‪،‬‬ ‫‌خود‬ ‫‌براى‬ ‫‪.‬آنچه‬ ‫‌نباشد‪137[.‬‬ ‫]نادان‬ ‫‌نباشد‪138[.‬‬ ‫]شرور‬ ‫]دو ‌رو‪‌ ،‬یعنى ‌كسى ‌كه ‌كردارش ‌با ‌گفتارش ‌همسان ‌نیست‪‌ ،‬نباشد‪139[.‬‬ ‫‌نباشد‬ ‫‌خبیث‬ ‫‌و‬ ‫‪.‬بدذات‬ ‫‌نباشد‬ ‫‌فجور‬ ‫‌و‬ ‫‌فسق‬ ‫‪.‬اهل‬ ‫‌باشد‬ ‫امانتدار‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬

‫‪1.‬‬ ‫‪2.‬‬ ‫‪3.‬‬ ‫‪4.‬‬ ‫‪5.‬‬ ‫‪6.‬‬ ‫‪7.‬‬ ‫‪8.‬‬ ‫‪9.‬‬ ‫‪10.‬‬ ‫‪11.‬‬ ‫‪12.‬‬

‫یز‌به‌پنچ‌چیز‌فرا‌مىخواند‪‌:‬‬ ‫‌‬ ‫رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪«‌:‬همنشین‌نشوید‪‌،‬مگر‌با‌عالمى‌كه‌شما‌را‌از‌پنج‌چ‬ ‫از‌شك‌به‌یقین‪‌،‬از‌ریاكارى‌به‌اخالص‪‌،‬از‌رغبت(به‌دنیا‌و‌گناهان)‌به‌دورى‌از‌آن‪‌،‬از‌تكبر‌به‌تواضع‪‌،‬و‌از‌حیلهگرى‌‬ ‫‌‬ ‫]‌در‌روایات‌آمده‌است‌كه‌پیش‌از‌انتخاب‌دوست‪‌،‬او‌را‌آزمایش‌كنید‌و‌از‌انتخاب‌شتابزده‌‬ ‫‌‬ ‫به‌خیرخواهى‌مردم»‪141[.‬‬ ‫‪:‬و ‌بدون ‌بررسى ‌بپرهیزید‪‌ .‬این ‌آزمایش ‌و ‌ارزیابى‪‌ ،‬ممكن ‌است ‌از ‌راه‌هاى ‌گوناگونى ‌صورت ‌پذیرد‬ ‫‌او‬ ‫‌امانت‌دارى‬ ‫‌میزان‬ ‫‌سنجش‬ ‫‌و‬ ‫‌او‬ ‫‌به‬ ‫‌امانت‬ ‫‪.‬سپردن‬ ‫‌او‬ ‫‌العمل‬ ‫‌عكس‬ ‫‌نحوه‬ ‫‌در‬ ‫‌دقت‬ ‫‌و‬ ‫‌او‬ ‫‌به‬ ‫‌ناپسند‬ ‫‌كار‬ ‫‪.‬پیشنهاد‬ ‫‌او‬ ‫‌واكنش‬ ‫‌نحوه‬ ‫‌در‬ ‫‌دقت‬ ‫‌و‬ ‫‌او‬ ‫‌كردن‬ ‫‪.‬عصبانى‬ ‫‪.‬دقت ‌در ‌گفتار ‌و ‌كردار ‌او ‌و ‌پى‌جویى ‌وجود ‌مالك‌هاى ‌فوق ‌براى ‌دوست ‌خوب‬ ‫‌مسافرت‬ ‫‌در‬ ‫‌او‬ ‫‌اخالق‬ ‫‌و‬ ‫‌رفتار‬ ‫‌بررسى‬ ‫‌و‬ ‫‌او‬ ‫‌با‬ ‫‪.‬مسافرت‬ ‫‌گوناگون‪141[.‬‬ ‫‌مالى‬ ‫‌پیشنهادهاى‬ ‫‌با‬ ‫‌او‬ ‫]امتحان‬

‫‪1.‬‬ ‫‪2.‬‬ ‫‪3.‬‬ ‫‪4.‬‬ ‫‪5.‬‬ ‫‪6.‬‬

‫در‌روایات‌بر‌رعایت‌حقوق‌دوستان‌بسیار‌تأكید‌شده‌است؛‌آن‌چنانكه‌دستور‌داده‌شده‪‌،‬نام‌او‪‌،‬نام‌پدر‪‌،‬مادر‪‌،‬اجداد‌و‌‬ ‫‌‬ ‫روزى‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌ابن‌عمر‌را‌دید‌كه‌دنبال‌چیزى‌مىگردد !محل‌سكونت‌او‌را‌از‌وى‌بپرسید‬ ‫‌‬ ‫از‌او‌ ‪.‬‬ ‫َّ‬ ‫اى‌عبدهللا!‌اگر‌كسى‌را‌دوست‌داشتى‪‌،‬نام‌او‪‌،‬نام‌‬ ‫پرسید‪«‌:‬دنبال‌چه‌هستى؟»‌گفت؛‌«در‌پى‌یكى‌از‌دوستانم»‪‌.‬فرمود‪«‌:‬‬ ‫پدرش‪‌،‬نام‌جد‌و‌خاندان‌و‌محل‌سكونتش‌را‌از‌او‌بپرس‌و‌هرگاه‌بیمار‌شد‪‌،‬به‌عیادتش‌برو‌و‌اگر‌از‌تو‌كمك‌خواست‪‌،‬‬ ‫‌بشتاب»‪142[.‬‬ ‫‌یاریش‬ ‫]به‬ ‫‪13.‬‬ ‫‌مردم‌‬ ‫‌كردن‬ ‫خشنود‬ ‫ورزید‌و‌مىفرمود‪«‌:‬هركس‌مؤمنى‌را‌خشنود‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌از‌هیچ‌فرصتى‌شاد‌كردن‌مردم‌دریغ‌نمى‬ ‫]‌نیز‌مىفرمود‪«‌:‬محبوب‌ترین‌كارها‌‬ ‫‌‬ ‫كند‪‌،‬مرا‌خشنود‌كرده‌و‌هركس‌مرا‌خشنود‌كند‪‌،‬خدا‌را‌خشنود‌كرده‌است»‪143[.‬‬ ‫]‌ایشان‌این‌كار‌را‌گاه‌در‌قالب‌شوخى‌و‌مزاح‌انجام‌مىداد‪‌.‬امام‌‬ ‫‌‬ ‫نزد‌خداى‌عز‌و‌جل‌شاد‌كردن‌مؤمنان‌است»‪144[.‬‬ ‫كمتر‌شوخى‌مىكنیم»‪‌.‬حضرت‌‬ ‫‌‬ ‫صادق‌علیه‌السالم‌از‌یكى‌از‌یاران‌خود‪‌،‬در‌مورد‌شوخى‌با‌یكدیگر‌پرسید‪‌.‬او‌گفت‪«‌:‬‬ ‫چرا‌با‌یكدیگر‌شوخى‌نمىكنید؛‌شوخى‌كردن‌اخالقى‌نیكوست‌و‌شما‌با‌این‌كار‌موجب‌خوشحالى‌برادر‌خود‌‬ ‫‌‬ ‫فرمود‪«‌:‬‬ ‫شوید‪‌.‬پیامبر‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌به‌قصد‌خوشحال‌كردن‌مردم‌با‌آنها‌شوخى‌مىكرد»‪‌]145[.‬روزى‌پیرزنى‌به‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫مى‬ ‫ایشان‌گفت؛‌« اى‌پیامبر‌خدا!‌از‌خدا‌بخواه‌كه‌مرا‌به‌بهشت‌ببرد»‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪«‌:‬فالنى!‌هیچ‌‬ ‫پیر‌زنى‌وارد‌بهشت‌نمىشود»‪‌.‬پیرزن‌از‌این‌سخن‌پیامبر‌گریست‪‌.‬حضرت‌فرمود‪«‌:‬به‌او‌بگویید‪‌،‬پیر‌زن‌با‌صورت‌‬ ‫‌‬ ‫پیر ‌وارد ‌بهشت ‌نمى‌شود‪‌ ،‬بلكه ‌خداوند ‌نخست ‌او ‌را ‌جوان ‌مى‌كند ‌و ‌سپس ‌به ‌بهشت ‌مى‌برد‪‌ ،‬چرا ‌كه ‌خداى ‌سبحان‌‬


‫]فَ َج َع ْلنَه َُّن‬

‫‌أَبْكا ًرا‬

‫‌*‬

‫‌ ُع ُربًا‬

‫‌أَ ْت َرابًا‬

‫‌»[‪146،147‬‬

‫*‬

‫مىفرماید‪:‬‬ ‫‌‬

‫‌«إِنَّآ‬

‫‌أَنشَأْنَه َُّن‬

‫‌إِنشَآ ًء‌‬

‫آمیخت؛‌براى‌مثال‌روزى‌به‌‬ ‫گاه‌براى‌خوشحال‌كردن‌یارانش‪‌،‬در‌گفتار‌خود‌كلمات‌غیرعربى‌را‌با‌كلمات‌عربى‌مى ‌‬ ‫‌‬ ‫یاران‌خود‌فرمود‪«‌:‬قوموا‌فقد‌صنع‌لكم‌جابر‌سورا»[‪]148‬؛‌برخیزید‌كه‌جابر‌برایتان‌سور‌درست‌كرده‌است‪‌.‬البته‌‬ ‫هیچ‌بندهاى‌‬ ‫‌‬ ‫كرد‌كه‌در‌شوخى‌كردن‌نباید‌از‌حدود‌و‌قوانین‌الهى‌تجاوز‌كرد؛‌براى‌مثال‌مىفرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ایشان‌تأكید‌مى‬ ‫كند؛‌مگر‌آنكه‌آنچه‌براى‌خود‌دوست‌مىدارد‪‌،‬براى‌برادرش‌نیز‌دوست‌بدارد‌و‌در‌مزاح‌و‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ایمان‌خود‌را‌كامل‌نمى‬ ‫غیرمزاح‪‌،‬از‌خدا‌ترس‌داشته‌باشد»‪‌] 149[.‬هم‌چنین‌شوخى‌كردن‌از‌راه‌دستاویز‌قرار‌دادن‌كارهاى‌باطل‌و‌ناشایست‌‬ ‫كنم؛‌اما‌جز‌حق‌بر‌زبانم‌جارى‌نمىشود»‪‌.‬بنابراین‪‌،‬كسانى‌كه‌به‌بهانه‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫من‌شوخى‌مى‬ ‫دانست‌و‌مىفرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫را‌جایز‌نمى‬ ‫زنند‪‌،‬یا‌آنها‌را‌مسخره‌مىكنند‪‌،‬از‌نظر‌ایشان‌نكوهش‌شده‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫یگران‌تهمت‌مى‬ ‫شوخى‌مرتكب‌گناه‌مىشوند؛‌براى‌مثال‌به‌د‬ ‫‌‬ ‫‪.‬است‬ ‫‪14.‬‬ ‫‌خطاپوشى‌‬ ‫‌و‬ ‫گذشت‬ ‫هاى‌نیكوكاران‌است‌و‌در‌قرآن‌و‌روایات‌بر‌آن‌بسیار‌تأكید‌شده‌است؛‌براى‌مثال‌در‌قرآن‌مىفرماید‪‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫گذشت‌از‌ویژگى‬ ‫نیكوكارى‌كند‪‌،‬پاداش‌او‌بر[عهده]‌خداست»[‪‌]151‬گذشت‌از‌‬ ‫‌‬ ‫« و‌جزاى‌بدى‌مانند‌آن‌بدى‌است‪‌،‬پس‌هركه‌درگذرد‌و‌‬ ‫هاى‌انسانهاى‌بزرگوار‌است‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‪‌،‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ترین‌ویژگى‬ ‫‌‬ ‫ترین‌و‌شاخص‬ ‫‌‬ ‫خطا‌و‌بدى‌دیگران‪‌،‬از‌مهم‬ ‫]‌ایشان‌مىفرمود‪«:‬آیا‌شما‌‬ ‫‌‬ ‫بخشید‌و‌از‌بدى‌افراد‌مىگذشت‪151[.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫داد‪‌،‬بلكه‌همواره‌مى‬ ‫‌‬ ‫گاه‌بدى‌را‌با‌بدى‌پاسخ‌نمى‬ ‫‌‬ ‫هیچ‬ ‫را‌از‌بهترین‌خالیق‌دنیا‌و‌آخرت‌آگاه‌نكنم؟‌گذشت‌نسبت‌به‌كسى‌كه‌به‌شما‌ستم‌كرده؛‌پیوند‌با‌كسى‌كه‌از‌شما‌بریده؛‌‬ ‫نیكى‌در‌حق ‌كسى‌كه‌به‌شما ‌بدى‌كرده‌و‌بخشش‌در‌حق ‌كسى‌كه‌از‌شما‌دریغ‌كرده»‪‌]152[.‬همواره‌مردم‌را‌به‌‬ ‫پیامدها ‌و ‌پاداش‌هاى ‌دنیوى ‌و ‌اخروى ‌بخشش ‌بشارت ‌مى‌داد؛ ‌براى ‌مثال ‌مى‌فرمود‪«‌ :‬گذشت ‌جز ‌عزت ‌براى ‌انسان‌‬ ‫در‌روز‌محشر‌منادى‌ندا‌مىدهد‪‌،‬كسى‌كه‌پاداشش‌بر‌‬ ‫‌‬ ‫نیفزاید‪‌،‬پس‌گذشت‌كنید‌تا‌خدا‌شما‌را‌عزیز‌كند»[‪‌]153‬و‌«‬ ‫مىگوید‪«‌ :‬كسانى‌كه‌‬ ‫مىپرسند‪«‌ :‬چه‌كسى‌پاداشش‌بر‌عهده‌خداست؟»‌ ‌‬ ‫عهده‌خداست‪‌،‬برخیزد‌و‌وارد‌بهشت‌شود»‪‌ ‌.‬‬ ‫هركس‌به‌گاه‌قدرت‪‌،‬گذشت‌كند‪‌،‬خداوند‌در‌روز‌لغزش‌و‌لرزش‌گامها(روز‌‬ ‫‌‬ ‫نسبت‌به‌مردم‌گذشت‌داشتند»[‪‌]154‬و‌«‬ ‫‌مى‌گذرد»‪155[.‬‬ ‫‌او‬ ‫‌خطاهاى‬ ‫‌از‬ ‫]قیامت)‬ ‫‪15.‬‬ ‫‌خشم‌‬ ‫‌خوردن‬ ‫فرو‬ ‫ها‌وارد‌مىشود‌و‌این‌موجب‌اضطراب‌و‌عصبانیت‌شدید‌آنها‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫در‌عصر‌حاضر‪‌،‬فشارهاى‌روحى‌فراوانى‌بر‌انسان‬ ‫باید‌با‌الگو‌گرفتن‌از‌قرآن‌و‌كلمات‌معصومان‪‌،‬به‌ویژه‌پیامبراعظم(ص)‪‌،‬بر‌این‌ویژگى‌ویرانگر‌فایق‌آمد‪‌.‬‬ ‫‌‬ ‫مىشود‪‌.‬‬ ‫‌‬ ‫از‌جمله‌ویژگىهایى‌كه ‌قرآن‌براى‌پرهیزكاران‌و‌نیكوكاران‌برمى‌شمرد‪‌،‬فرو‌بردن‌خشم‌و‌گذشت‌از‌خطاى‌مردم‌‬ ‫‌‬ ‫برند‌و‌از‌مردم‌در‌مىگذرند‌و‌خداوند‌نكوكاران‌را‌دوست‌دارد»[‪‌]156‬و‌«چون‌به‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫و‌خشم‌خود‌را‌فرو‌مى‬ ‫است‪«‌:‬‬ ‫بار‌خشم‪‌،‬مىفرمود‪‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫]‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌با‌هشدار‌نسبت‌به‌عواقب‌زیان‬ ‫آیند‪‌،‬در‌مىگذرند»[‪157‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫خشم‌درمى‬ ‫غضب‌ایمان‌را‌فاسد‌مىكند؛‌همچنان‌كه‌سركه‌عسل‌را»‪‌]159[.‬در‌‬ ‫‌‬ ‫«غضب‌سنگى‌از‌سوى‌شیطان‌است»[‪‌]158‬و‌«‬ ‫غضب‌سنگى(از‌سوى‌شیطان)‌در‌قلب‌آدمى‌است؛‌آیا‌ندیدهاید‌كه‌چشمان‌فرد‌عصبانى‌قرمز‌‬ ‫‌‬ ‫فرازى‌دیگر‌فرمود‪«‌:‬‬ ‫هایش‌گشاد‌مىشود؟‌پس‌هركس‌اندكى‌احساس‌خشم‌كرد‪‌،‬باید‌به‌زمین‌بچسبد»‪(]161[.‬كنایه‌از‌تغییر‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫شود‌و‌رگ‬ ‫‌‬ ‫مى‬ ‫‌خشم‬ ‫‌خواباندن‬ ‫‌فرو‬ ‫‌براى‬ ‫‌زمین‬ ‫‌روى‬ ‫‌خوابیدن‬ ‫‌و‬ ‫)‪.‬حالت‬ ‫روزى ‌رسول ‌خدا ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌از ‌یاران ‌خود ‌پرسید؛ ‌«در ‌میان ‌شما ‌قهرمان ‌كیست؟» ‌گفتند‪‌ :‬شخص ‌بسیار‌‬ ‫توانمندى‌كه‌پهلویش‌به‌زمین‌نیاید»‪‌.‬پیامبراكرم‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪«‌:‬بلكه‌قهرمان‌واقعى‌مردى‌است‌كه‌شیطان‌‬ ‫را‌در‌قلبش‌سركوب‌كند‌و‌خشم‌او‌شدید‌گردد‌و‌خون‌در‌رگ‌هایش‌آشكار‌شود؛‌ولى ‌او‌خدا‌را‌یاد‌كند‌و‌با‌بردبارى‌‬ ‫اى‌برخورد‌كه‌با‌بلند‌كردن‌سنگى‌زورآزمایى‌مىكردند‌فرمود‪‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫]‌روزى‌به‌عده‬ ‫خود‪‌،‬غضبش‌را‌سركوب‌كند»‪161[.‬‬ ‫فهمیم‌قوىترین‌فرد‌كیست« ‪«:‬این‌چیست؟»‌گفتند‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫بلند‌كردن‌این‌سنگ‌معیارى‌است‌كه‌با‌آن‌مى‬ ‫مىخواهید‌ ‪».‬‬ ‫فرمود‪‌ «‌:‬‬ ‫بگویم‌قوىترین‌و‌توامندترین‌شما‌چه‌كسى‌است؟»‌گفتند‬ ‫‌‬ ‫قوىترین‌و‌توانمندترین‌« ‪:‬‬ ‫آرى‪‌،‬اى‌پیامبر‌خدا!»‌فرمود‪‌ «‌:‬‬ ‫شما‌كسى‌است‌كه‌هنگام‌خرسندى‪‌،‬به‌گناه‌و‌باطل‌نیفتد‌و‌خشم‌وى‌را‌از‌سخن‌حق‌دور‌نسازد‌و‌به‌هنگام‌قدرت‪‌،‬به‌‬ ‫جب‌تقویت‌ایمان‌دانسته‪‌،‬مىفرماید‪‌:‬‬ ‫‌‬ ‫كارى‌كه‌شایسته‌و‌حق‌نیست‪‌،‬روى‌نیاورد»‪‌]162[.‬ایشان‌فرو‌خوردن‌خشم‌را‌مو‬ ‫]«‪...‬هركس ‌خشمش ‌را ‌فرو ‌خورد‪‌ ،‬خدا ‌درونش ‌را ‌از ‌ایمان ‌پر ‌كند‪163[.»...‬‬ ‫افزون ‌بر ‌آن‪‌ ،‬فرو ‌خوردن ‌خشم‪‌ ،‬جلب ‌مهربانى ‌خدا ‌را ‌در ‌پى ‌دارد‪‌ .‬از ‌حضرت ‌عیسى ‌علیه ‌السالم ‌پرسیدند‪‌:‬‬ ‫با‌چه‌چیز‌مىتوان‌از‌خشم‌او‌درامان‌ماند؟»‌فرمود‪«‌:‬اینكه‌‬ ‫‌‬ ‫«سخت‌ترین‌چیز‌چیست؟»‌فرمود‪«‌:‬خشم‌خدا»‪‌.‬گفتند‪«‌:‬‬ ‫گفتند‪«‌ :‬منشأ ‌خشم ‌چیست؟» ‌فرمود‪«‌ :‬كبر ‌و ‌بزرگ ‌دانستن ‌خود ‌و ‌تحقیر ‌و ‌پست ‌شمردن ‌ ‪».‬خشمگین ‌نشوید‬ ‫دیگران»‪‌] 164[.‬روزى‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌با ‌اصحاب‌خود‌در‌مسجد‌نشسته‌بود‪‌.‬عربى‌بادیه‌نشین‌وارد‌‬ ‫اصحاب‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌با‌عصبانیت‌بر‌سرش‌فریاد‌كشیدند‪. ‌.‬مسجد‌شد‌و‌در‌آنجا‌قضاى‌حاجت‌كرد‬


‫رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪«‌:‬ال‌تزرموه»(رهایش‌كنید‌بگذارید‌كارش‌را‌بكند‪‌).‬سپس‌او‌را‌نزد‌خود‌خواند‌و‌‬ ‫نماز‌ساخته‌شدهاند»‪‌،‬سپس‌‬ ‫‌‬ ‫فرمود‪ «‌:‬مساجد‌براى‌كثیفى‌و‌قضاى‌حاجت‌نیست‪‌،‬بلكه‌براى‌خواندن‌قرآن‌و‌یاد‌خدا‌و ‌‬ ‫سطل‌آبى‌خواست‌و‌آنجا‌را‌تطهیر‌كرد‪‌] 165[.‬انسان‌باید‌براى‌عالج‌غضب‪‌،‬علل‌به‌وجود‌آورنده‌آن‌را‌از‌بین‌ببرد‌و‌‬ ‫جا‪‌،‬و‪‌...‬بپرهیزد‌و‌به‌هنگام‌بروز‌خشم‪‌،‬تا‌مىتواند‌وضعیت‌خود‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هاى‌بى‬ ‫‌‬ ‫هایى‌نظیر‌تكبر‪‌،‬خودپسندى‪‌،‬شوخى‬ ‫‌‬ ‫از‌زمینه‬ ‫را‌تغییر‌دهد؛‌براى‌ مثال‌آن‌محل‌را‌ترك‌كند‌یا‌اگر‌ایستاده‌است‪‌،‬بنشیند‌و‌اگر‌نشسته‌است‪‌،‬بخوابد‌و‌نیز‌خدا‌و‌قدرت‌‬ ‫‪.‬او ‌را ‌یاد ‌كند ‌و ‌با ‌یادآورى ‌اجر ‌فرو ‌خوردن ‌خشم‪‌ ،‬بر ‌آن ‌غلبه ‌كند‬ ‫خشمگین‌مشو‌و‌اگر‌خشمگین‌شدى‌بنشین‌و‌ ! رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌به‌امام‌على‌علیه‌السالم‌فرمود‪«‌:‬اى‌على‬ ‫در‌قدرت‌پروردگار‌و‌بردبارى اى‌كه‌بر‌بندگانش‌دارد‪‌،‬بیندیش‌و‌اگر‌به‌تو‌گفتند‪«‌:‬از‌خدا‌بترس»‪‌،‬خشم‌را‪‌.‬خود‌دور‌‬ ‫‌‬ ‫]‌در‌فرازى‌دیگر‪‌،‬وضو‌گرفتن‌را‌راه‌فرو‌بردن‌خشم‌معرفى‌مىفرماید‪«‌:‬غضب‌‬ ‫‌‬ ‫كن‌و‌به‌بردبارى‌روى‌آور»‪166[.‬‬ ‫مىشود‪‌،‬پس‌هركه‌خشمگین‌شد‪‌،‬وضو‌بگیرد»‪‌]167[.‬البته‌‬ ‫از‌شیطان‌است‌و‌شیطان‌از‌آتش‌و‌آتش‌هم‌با‌آب‌خاموش‌ ‌‬ ‫اى‌كه‌باید‌بدان‌توجه‌كرد‌این‌است‌كه‌انسان‌در‌مواردى‌كه‌حقى‌پایمال‌یا‌دین‌خدا‌منكوب‌مىشود‪‌،‬باید‌خشمگین‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نكته‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫شود‪‌.‬از‌اینگونه‌خشم‌در‌آیات‌و‌روایات‌ستایش‌شده‌است‬ ‫‌‬ ‫در‌قرآن‪‌،‬در‌بیان‌ویژگى‌یاران‌پیامبر‌آمده‌است‪«‌:‬أ ِشدآ ُء ‌ ‪.‬‬ ‫‌الكفَّا َر ‌ َو ْال ُمنَفِقِینَ ‌ َوا ْغلُ ْ‬ ‫ظ ‌« ‪َ :‬علَ ْ‬ ‫‌ج ِه ِد ْ‬ ‫]‌و‌نیز‌به‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌دستور‌مىدهد‬ ‫‌‬ ‫ار»[‪168‬‬ ‫ى‌الكفَّ ِ‌‬ ‫یأَیهَا‌النَّبِ ُّى َ‬ ‫َعلَی ِه ْم ‌»[‪‌ ]169‬امام ‌على ‌علیه‌السالم ‌مى‌فرماید‪«‌ :‬رسول ‌خدا ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌براى ‌دنیا ‌خشمگین ‌نمى‌شد؛ ‌اما ‌در‌‬ ‫شناخت‌و‌تا‌آن‌حق‌را‌نمىستاند‪‌،‬هیچ‌چیز‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كس‌او‌را‌نمى‬ ‫‌‬ ‫گرفت‌كه‌هیچ‬ ‫‌‬ ‫گردید‪‌،‬چنان‌خشم‌مى‬ ‫‌‬ ‫مواردى‌كه‌حقى‌پایمال‌مى‬ ‫‌نداشت»‪171[.‬‬ ‫‌را‬ ‫‌ایشان‬ ‫‌خشم‬ ‫‌برابر‬ ‫‌در‬ ‫‌ایستادگى‬ ‫]یاراى‬ ‫‪16.‬‬ ‫‌رهبانیت‌‬ ‫‌از‬ ‫پرهیز‬ ‫بر ‌اساس ‌آموزه‌هاى ‌منقول ‌از ‌پیامبراكرم ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله‪‌،‬هیچ‌كس ‌حق ‌ندارد‪‌ ،‬دنیا ‌را ‌براى ‌رسیدن ‌به ‌آخرت ‌یا‌‬ ‫این‌دو‌از‌یكدیگر‌جدا‌شدنى‌نیست‪‌.‬ایشان‌همواره‌با‌رهبانیت‌مبارزه‌مى‌كرد‌و‌ ‪.‬آخرت‌را‌براى‌رسیدن‌به‌دنیا‌رها‌كند‬ ‫به‌یاران‌خود‌مىفرمود‪«‌:‬هرگاه‌داراى‌ثروت‌و‌دارایى‌شدید‪‌،‬باید‌اثر‌آن‌در‌شما‌مشاهده‌شود»‪‌ ]‌171[.‬در‌سوره‌مائده‌‬ ‫‌‬ ‫‌ال ُم ْعتَ ِدینَ ‌* َوكلُ ْ‬ ‫‌و َال ‌تَ ْعتَد ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ا‌رزَ قَك ُم َّ‬ ‫ُوا‌إِ َّن َ​َّ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫‌هللاُ‌‬ ‫‌یحبُّ ْ‌‬ ‫م‬ ‫ك‬ ‫ل‬ ‫‌‬ ‫‌هللا‬ ‫ل‬ ‫ح‬ ‫آ‌أ‬ ‫م‬ ‫‌‬ ‫ت‬ ‫ب‬ ‫ی‬ ‫ط‬ ‫‌‬ ‫وا‬ ‫م‬ ‫ر‬ ‫ح‬ ‫ت‬ ‫‌‬ ‫‌ال‬ ‫وا‬ ‫ن‬ ‫م‬ ‫ا‬ ‫ء‬ ‫‌‬ ‫ذ‬ ‫ل‬ ‫ا‌ا‬ ‫‌‬ ‫ِّ‬ ‫ینَ‬ ‫ُ‬ ‫وا‌ ِم َّم َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫مىخوانیم‪«‌:‬یأَیهَ‬ ‫‌هللا َ‌ال ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫ً‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫اید!‌چیزهاى‌پاكیزهاى‌را‌كه‌خدا‌براى‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫؛‌اى‌كسانى‌كه‌ایمان‌آورده‬ ‫َحلَال ‌طیبًا‌ َواتقوا ‌هللاَ ‌ال ِذى‌أنتم‌بِ ِه‌ى‌ ُمؤ ِمنونَ ‌»[‪]172‬‬ ‫دارد‌و‌از‌نعمتهاى‌حالل‌و‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫شما‌حالل‌كرده‪‌،‬حرام‌مشمارید‌و‌از‌حد‌مگذرید‌كه‌خدا‌از‌حد‌گذرندگان‌را‌دوست‌نمى‬ ‫پاكیزه اى ‌كه ‌خدا ‌به ‌شما ‌ارزانى ‌داشته‪‌ ،‬بخورید ‌و ‌از ‌خدایى ‌كه ‌به ‌او ‌ایمان ‌دارید‪‌ ،‬پروا ‌كنید‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫در‌شأن‌نزول‌این‌آیه‌چنین‌آمده‌است‪‌:‬برخى‌یاران‌پیامبر‪‌،‬با‌تأثیرپذیرى‌از‌سخنان‌ایشان‌درباره‌روز‌قیامت‌و‌سختى‌‬ ‫حساب‪‌،‬تصمیم‌گرفتند‌كه‌روزها‌را‌روزه‌بگیرند‌و‌شب‌را‌به‌نماز‌برخیزند‌و‌روى‌فرش‌نخوابند‌و‌از‌خوردن‌گوشت‌‬ ‫و‌رابطه‌با‌همسران‌خود‌بپرهیزند‌و‌دین‌را‌رها‌كنند‪‌.‬در‌همین‌روزها‌همسر‌یكى‌از‌این‌افراد‌نزد‌عایشه‌آمد‌و‌عایشه‌‬ ‫چرا ‌به ‌خود ‌نمى‌رسى ‌و ‌آرایش ‌نمى‌كنى؟» ‌او ‌ماجراى ‌عبادت ‌و ‌« ‪:‬با ‌مشاهده ‌ظاهر ‌ناآراسته ‌و ‌ژولیده ‌او ‌گفت‬ ‫عزلتنشینى ‌همسرش ‌را ‌تعریف ‌كرد‪‌ .‬هنگامى ‌كه ‌پیامبر ‌از ‌این ‌ماجرا ‌آگاهى ‌یافت‪‌ ،‬همه ‌یاران ‌خود ‌را ‌به ‌مسجد‌‬ ‫‌‬ ‫دهم‌كه‌همانند‌كشیشان‌مسیحى‌و‌راهبهها‪‌،‬دنیا‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هان!‌كه‌من‌هرگز‌به‌شما‌دستور‌نمى‬ ‫فراخواند‌و‌طى‌سخنانى‌فرمود‪«‌:‬‬ ‫كناره گیرى‌از‌خوردن‌گوشت‌و‌قطع‌رابطه‌با‌زنان‌و‌دیرنشینى‌و‌رهبانیت‪‌،‬در‌دین‌من‌نیست‪. ‌...‬را‌كنار‌بگذارید‬ ‫‌‬ ‫هاى‌پیش‌از‌شما‪‌،‬در‌اثر‌سختگیرى‌بر‌خود‌هالك‌شدند‪‌.‬آنها‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫انسان‬ ‫رهبانیت‌امت‌من‌در‌جهاد‌است‪‌.»...‬سپس‌فرمود‪«‌:‬‬ ‫بر‌خود‌سخت‌گرفتند‪‌،‬پس‌خدا‌نیز‌بر‌ایشان‌سخت‌گرفت»‪‌]173[.‬در‌روایت‌دیگرى‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌طى‌‬ ‫كنم‌و‌روزها‌نیز‌غذا‌مىخورم‪‌،‬هركس‌از‌راه‌و‌روش‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫خوابم‌و‌ازدواج‌مى‬ ‫‌‬ ‫سخنانى‌تأكید‌كردند‌كه‌من‌خود‌شب‌را‌مى‬ ‫‌نیست‪174[.‬‬ ‫‌من‬ ‫‌از‬ ‫‌كند‪،‬‬ ‫‌اعراض‬ ‫]من‬ ‫‪17.‬‬ ‫بىتكلّفى‌‬ ‫‌‬ ‫رفتارهاى‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌در‌همه‌حاالت‪‌،‬خواه‌در‌خانه‌یا‌جامعه‌و‌در‌میان‌مردم‪‌،‬كامالً‌از‌تكلّف‌عارى‌‬ ‫بود‪‌.‬در‌توصیف‌ایشان‌گفتهاند‬ ‫‌‬ ‫اى‌را‌براى‌آنان‌نداشت‌و‌مىفرمود‪‌:‬ما‌ ‪:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫در‌معاشرت‌با‌مردم‪‌،‬كمترین‌زحمت‌و‌هزینه‬ ‫پیامبران‌و‌امنا‌و‌پرهیزكاران‌از‌تكلّف‌و‌زحمت‌بى‌جا‌بیزاریم‪‌]175[.‬امام‌على‌علیه‌السالم‌در‌توضیح‌نحوه‌مجالست‌‬ ‫همه‌نشست‌و‌برخاستهاى‌پیامبر(ص)‪‌،‬با‌یاد‌خدا‌بود‪‌.‬در‌مجالس‌‬ ‫‌‬ ‫پیامبر(ص)‌براى‌امام‌حسن‌علیه‌السالم‌مىفرماید‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫زید‌و‌دیگران‌را‌هم‌از‌این‌كار‌نهى‌مىكرد‪‌.‬هنگامى‌كه‌به‌مجلسى‌وارد‌‬ ‫‌‬ ‫براى‌خود‌جاى‌خاص‌و‌مشخصى‌برنمىگ‬ ‫‌‬ ‫]‌ابوذر‌مىگوید‬ ‫‌‬ ‫شد‪‌،‬در‌نخستین‌جاى‌خالى‌مىنشست‌و‌مردم‌را‌نیز‌به‌این‌كار‌توصیه‌مى‌كرد»‪176[.‬‬ ‫‌‬ ‫هنگامى‌كه‌« ‪‌ :‬‬ ‫مى‬ ‫ّ‬ ‫بهاى ‌وارد ‌مى‌شد‪‌،‬‬ ‫پیامبر ‌خدا ‌میان ‌یارانش ‌مى‌نشست‪‌ ،‬چنان ‌بى‌تكلف ‌و ‌عارى ‌از ‌امتیازطلبى ‌بود ‌كه ‌اگر ‌فرد ‌غری ‌‬ ‫توانست‌تشخیص‌دهد‌كه‌پیامبر‌خدا‌كدامیك‌از‌حاضران‌است‪‌،‬از‌اینرو‌ما‌از‌ایشان‌تقاضا‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫پرسش‌از‌حاضران‪‌،‬نمى‬ ‫‌‬ ‫بى‬ ‫كردیم‌كه ‌در‌میان‌حاضران‌جاى‌خاصى‌را‌براى‌خود‌قرار‌دهد‌كه ‌افراد‌تازه‌وارد‪‌،‬ایشان‌را‌از‌سایرین‌تشخیص‌‬ ‫]دهند»‪177[.‬‬


‫پیامبر‌رحمت‪‌،‬چنان‌بىتكلّف‌و‌متواضع‌بود‌كه‌براى‌راحتى‌افراد‌تازه‌وارد‌و‌براى‌آنكه‌سایر‌حاضران‌در‌زحمت‌‬ ‫‌‬ ‫نیفتند‪‌،‬این‌تقاضا‌را‌پذیرفت‌و‌براى‌ایشان‌سكویى‌از‌گل‌ساخته‌شد‌و‌از‌آن‌پس‌پیامبر‌بر‌روى‌آن‌مىنشست‌و‌سایر‌‬ ‫‌‬ ‫]‌این‌مسئله‌نشانگر‌آن‌است‌كه‌پیامبر‌رحمت‌در‌میان‌مردم‪‌،‬هرگز‌به‌فكر‌خود‌نبود‌و‌‬ ‫‌‬ ‫حضار‌در‌اطراف‌ایشان‪178[.‬‬ ‫تا ‌مى‌توانست ‌كارى ‌مى‌كرد ‌كه ‌مردم ‌از ‌تكلّف ‌و ‌زحمت ‌به ‌دور ‌باشند؛ ‌در ‌واقع‪‌ ،‬رفع ‌نیاز ‌مردم ‌در ‌درجه ‌نخست‌‬ ‫من‌سه‌چیز‌را‌ترك‌نخواهم‌كرد‪‌:‬سوار‌شدن‌بر‌االغ‌بىپاالن‪‌،‬‬ ‫‌‬ ‫هاى‌رفتارى‌ایشان‌بود‪‌.‬خود‌ایشان‌مىفرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫اولویت‬ ‫]غذا ‌خوردن ‌بر ‌روى ‌حصیر ‌به ‌همراه ‌بندگان ‌و ‌اینكه ‌با ‌دستان ‌خود ‌به ‌نیازمندان ‌كمك ‌كنم»‪179[.‬‬ ‫روزى‌عمر‌نزد‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌آمد‌و‌دید‌كه‌ایشان‌روى‌حصیرى‌نشسته‌و‌آثار‌آن‌بر‌بدن‌شریف‌آن‌‬ ‫اى‌كاش‌زیراندازى‌تهیه‌مىكردید!»‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌ !حضرت‌پیدا‌شده‌است‪‌.‬گفت‪«‌:‬اى‌پیامبر‌خدا‬ ‫‌‬ ‫َ‬ ‫فرمود‪«‌:‬مرا‌با‌دنیا‌چه‌كار!‌ َمثل‌من‌و‌دنیا‪‌،‬همچون‌سواره‌اى‌است‌كه‌در‌روز‌گرمى‌در‌حال‌حركت‌است؛‌به‌درختى‌‬ ‫مىرسد ‌و ‌زیر ‌سایه ‌آن ‌لحظه‌اى ‌آرام ‌مى‌گیرد ‌و ‌سپس ‌آنجا ‌را ‌ترك ‌مى‌كند»‪‌ ]181[.‬هیچ‌گاه ‌تظاهر ‌نمى‌كرد؛ ‌همانند‌‬ ‫‌‬ ‫نشست‌و‌مىدانست‌كه‌بنده‌خداست‪‌]181[.‬در‌برخى‌روایات‌آمده‌است‌كه‌هم‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ان‌مى‬ ‫بردگان‌غدا‌مىخورد‌و‌همانند‌بردگ‬ ‫‌‬ ‫‌مى‌خورد‪182[.‬‬ ‫‌غذا‬ ‫‌زمین‬ ‫‌روى‬ ‫‌هم‬ ‫‌و‬ ‫‌مى‌نشست‬ ‫‌زمین‬ ‫]روى‬ ‫‪18.‬‬ ‫مسؤلیتپذیرى‌‬ ‫‌‬ ‫كس‌در‌جامعه‌بىمسئولیت‌در‌نظر‌گرفته‌نشده‌است‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫در‌شریعت‌اسالم‪‌،‬هیچ‬ ‫هركس‌براساس‌جایگاهى‌كه‌در‌جامعه‌ ‪.‬‬ ‫دارد‪‌،‬مسؤلیت‌خاصى‌ برعهده‌دارد‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌در‌حجةالوداع‪‌،‬در‌مقدمه‌سفارشات‌و‌بیانات‌مهم‌‬ ‫خود‌فرمود‪...«‌:‬من‌مسئولم‌و‌شما‌نیز‌مسئولید‪‌]183[.»...‬خطاب‌به‌قاریان‌قرآن‌فرمود‪«‌:‬اى‌گروه‌قاریان‌از‌خدا‌در‌‬ ‫مورد‌كتاب‌خدا‌پروا‌كنید؛‌چرا‌كه‌هم‌من‌مسئولم‌و‌هم‌شما‪.‬از‌من‌در‌مورد‌رساندن‌رسالت‌الهى‌به‌مردم‌خواهند‌پرسید‌‬ ‫و ‌از ‌شما ‌در ‌مورد ‌كتاب ‌خدا ‌و ‌سنت ‌من ‌كه ‌بر ‌دوش ‌دارید»‪‌ ]184[.‬در ‌فراز ‌معروف ‌دیگر‪‌ ،‬مسئولیت ‌را ‌اعم ‌از‌‬ ‫مسئولیتهاى‌فردى‌یا‌اجتماعى‌دانسته‪‌،‬فرمود‪«‌:‬هان‬ ‫‌‬ ‫كه‌همه‌شما‌در‌جامعه‌شبان‌و‌نگاهبان‌یكدیگرید‌و‌همه‌نسبت‌به‌ !‬ ‫هم‌مسئولید؛ ‌ امیرى‌كه‌بر‌مردم‌حاكم‌است‪‌،‬شبان‌و‌مسئول‌مردم‌است‪‌.‬هركس‌شبان‌خانواده‌خود‌است‌و‌درباره‌آنها‌‬ ‫گو‌باشد‪‌.‬زن‌مسئول‌و‌نگاهبان‌خانه‌همسر‌و‌فرزندان‌اوست‌و‌باید‌درباره‌آنها‌پاسخگو‌باشد»‪‌]185[.‬در‌فراز‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫باید‌پاسخ‬ ‫خدا‌از‌هر‌كسى‌كه‌چیزى‌را‌در‌اختیار‌او‌گذاشته‪‌،‬خواهد‌پرسید‌كه‌آیا‌را‌پاس‌داشته‌یا‌از‌بین‌برده‌« ‪:‬دیگر‌فرمود‬ ‫‌مى‌كند»‪186[.‬‬ ‫‌سؤال‬ ‫‌نیز‬ ‫‌خانواده‌اش‬ ‫‌اعضاى‬ ‫‌درباره‬ ‫‌انسان‬ ‫‌از‬ ‫‌حتى‬ ‫]است؛‬ ‫هاى‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌و‌امامان‪‌،‬همواره‌آماده‌پذیرفتن‌مسئولیتهایى‌باشیم‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫ما‌باید‌با‌در‌نظر‌گرفتن‌سفارش‬ ‫ذاشته‌مىشود‪‌.‬این‌كار‌هم‌رضایت‌الهى‌را‌در‌پى‌خواهد‌داشت‌و‌موجب‌كمال‌معنوى‌و‌‬ ‫‌‬ ‫كه‌در‌جامعه‌برعهده‌ما‌گ‬ ‫روحى‌آنها‌خواهد‌گردید‌و‌هم‌در‌موفقیت‌اجتماعى‌آنها‌نقش‌به‌سزایى‌خواهد‌داشت‪‌.‬شانه‌خالى‌كردن‌از‌مسئولیت‪‌،‬از‌‬ ‫منظر‌اسالمى‌بسیار‌نكوهیده‌و‌منفور‌است‪‌.‬روزى‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌با‌یاران‌خود‌همسفر‌بود‪‌.‬در‌ساعتى‌‬ ‫از‌روز‌تصمیم‌گرفتند‌كه‌استراحت‌كرده‪‌،‬غذایى‌بخورند‪‌.‬یكى‌از‌اصحاب‌گفت‪«‌:‬سر‌بریدن‌گوسفند‌با‌من»‪‌.‬دیگرى‌‬ ‫گفت‪«‌:‬كندن‌پوست‌آن‌با‌من»‪.‬سومى‌كار‌پخت‌و‌پز‌را‌برعهده‌گرفت‌و‌افراد‌دیگر‌نیز‌به‌ترتیب‪‌،‬بخشى‌از‌تهیه‌غذا‌‬ ‫را‌برعهده‌گرفتند‪‌.‬با‌ای نكه‌افراد‌زیادى‌براى‌انجام‌كارها‌حضور‌داشتند‪‌،‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪«‌:‬جمع‌‬ ‫كردن‌هیزم‌از‌صحرا‌با‌من»‪‌.‬یاران‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌گفتند‪«‌:‬اى‌فرستاده‌خدا!‌شما‌راحت‌باشید؛‌ما‌خود‌‬ ‫با‌كمال‌افتخار‌همه‌كارها‌را‌انجام‌مىدهیم‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‬ ‫‌‬ ‫مىدانم‌كه‌شما‌این‌كارها‌را‌انجام‌« ‪:‬‬ ‫‌‬ ‫دارد‌كه‌بندهاش‌را‌در‌میان‌یارانش‪‌،‬داراى‌موقعیت‌و‌وضعیتى‌متمایز‌ببیند»‪‌]187[.‬این‌را‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫دهید؛‌اما‌خدا‌دوست‌نمى‬ ‫‌‬ ‫مى‬ ‫]‌به‌صورت‌خالصه‪‌،‬مسئولیتهاى ‌انسان‌در ‌این ‌دنیا‌به‌چند ‌دسته‌‬ ‫‌‬ ‫گفت‪‌:‬و‌براى‌جمعآورى‌هیزم‌رهسپار‌شد‪188[.‬‬ ‫‌‬ ‫‌مى‌شود‬ ‫‪.‬تقسیم‬ ‫‪.‬مسئولیت‬ ‫)مسئولیت‬ ‫‪.‬مسئولیت‬ ‫‪.‬مسئولیت‬ ‫‪.‬مسئولیت‬

‫‪1.‬‬ ‫‌خود‬ ‫‌برابر‬ ‫‌در‬ ‫‌انسان‬ ‫‌انسان ‌در ‌برابر ‌خانواده(اعم ‌از ‌پدر ‌و ‌مادر‪‌ ،‬برادران ‌و ‌خواهران‪‌ ،‬و ‌همسر ‪2.‬‬ ‫‪3.‬‬ ‫‌جامعه‬ ‫‌برابر‬ ‫‌در‬ ‫‌انسان‬ ‫‪4.‬‬ ‫‌بخشیده‬ ‫‌او‬ ‫‌به‬ ‫‌خدا‬ ‫‌كه‬ ‫‌نعمت‌هایى‬ ‫‌برابر‬ ‫‌در‬ ‫‌انسان‬ ‫‪5.‬‬ ‫‌دین‬ ‫‌برابر‬ ‫‌در‬ ‫‌انسان‬

‫توانیم‌درباره‌همه‌این‌ابعاد‌بحث‌كنیم‌و‌تنها‌به‌این‌امر‌اشاره‌مىكنیم‌كه‌براى‌ایفاى‌مسئولیت‌انسان‌در‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نجا‌نمى‬ ‫در‌ای‬ ‫‌است‬ ‫‌شده‬ ‫‌تبیین‬ ‫‌اساسى‬ ‫‌تعلیم‬ ‫‌دو‬ ‫‌دین‪،‬‬ ‫‪:‬برابر‬ ‫‪.‬امر‬

‫‌به‬

‫‌معروف‬

‫‪1.‬‬


‫‪.‬جهاد‬

‫‪2.‬‬

‫رار‌گرفته‪‌،‬سركوب‌مىشود‌یا‌احكام‌‬ ‫‌‬ ‫اگر‌انسان‌مشاهده‌كند‌كه‌دین‌یا‌تعالیم‌دینى‌كه‌به‌عنوان‌یك‌نعمت‪‌،‬در‌اختیار‌او‌ق‬ ‫شود‌یا‌در‌جامعه‌به‌آن‌عمل‌نمىشود‪‌،‬از‌باب‌امر‌به‌معروف‌و‌نهى‌از‌منكر‌و‌با‌رعایت‌شرایط‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫آن‌به‌سخره‌گرفته‌مى‬ ‫و‌جزئیات‌آن‪‌،‬مسئول‌دفاع‌از‌آن‌است‌و‌اگر‌به‌تكلیف‌خود‌در‌برابر‌حفظ‌دین‌و‌مسائل‌دینى‌عمل‌نكند‪‌،‬در‌روز‌قیامت‌‬ ‫مؤاخذه‌خواه د‌شد‌و‌اگر‌به‌مملكت‌اسالم‌حمله‌شود‪‌،‬انسان‌موظف‌است‪‌،‬به‌جهاد‌و‌دفاع‌از‌كشور‌اسالمى‌و‌دین‌در‌‬ ‫‌برخیزد‬ ‫‌حمله‬ ‫‌این‬ ‫‪.‬برابر‬ ‫‪19.‬‬ ‫‌‬ ‫‌تالش‬ ‫‌و‬ ‫كار‬ ‫كار‪‌ ،‬مهم‌ ترین ‌ركن ‌برپایى ‌و ‌پایایى ‌انسان‪‌ ،‬خانواده ‌و ‌جامعه ‌است‪‌ .‬در ‌آیات ‌و ‌روایات ‌نیز ‌بر ‌كار ‌و ‌تالش ‌در‌‬ ‫عرصههاى‌گوناگون‌تأكید‌شده‌است‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌طلب‌روزى‌حالل‌را‌بر‌هر‌زن‌و‌مرد‌مسلمان‌‬ ‫‌‬ ‫پىجویى‌روزى‌حالل‌بر‌هر‌مرد‌و‌زن‌مسلمان‌واجب‌است»‪‌]189[.‬ایشان‌این‌كار‌را‌‬ ‫داند‌و‌مىفرماید‪‌ «‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫واجب‌مى‬ ‫بهترین‌عبادت‌دانسته‪‌،‬مىفرماید‪«‌:‬عبادت‌خدا‌ده‌بخش‌است‌كه‌نُه‌بخش‌آن‌پى‌جویى‌روزى‌حالل‌است»‌و‌در‌روایت‌‬ ‫‌‬ ‫عبادت‌هفتاد‌بخش‌است‌كه‌بهترین‌آن‌پىجویى‌حالل‌است»‪‌]191[.‬كسانى‌كه‌تنبلى‌كرده‪‌،‬بار‌زندگى‌« ‪:‬دیگرى‌فرمود‬ ‫‌‬ ‫خود ‌را ‌بر ‌دوش ‌دیگران ‌مى‌اندازند‪‌ ،‬ملعون ‌مى‌داند‪«‌ :‬هركس ‌بار ‌زندگى ‌خود ‌را ‌بر ‌دوش ‌دیگران ‌اندازد‪‌ ،‬ملعون‌‬ ‫هاى‌اخروى‌آن‌بشارت‌مىداد‪«‌:‬هركس‌از‌حاصل‌دسترنج‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نیوى‌كار‪‌،‬به‌پاداش‬ ‫است»‪‌]191[.‬مردم‌را‌عالوه‌بر‌نتایج‌د‬ ‫نگرد‌و‌هرگز‌عذابش‌نمىكند»‪‌]192[،‬بلكه‌همه‌درهاى‌بهشت‌را‌به‌روى‌او‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫خود‌بخورد‪‌،‬خدا‌به‌او‌با‌نظر‌رحمت‌مى‬ ‫كند‌تا‌از‌هر‌یك‌كه‌مىخواهد‌وارد‌بهشت‌شود[‪‌]193‬و‌«هركس‌حاصل‌دسترنج‌خود‌را‌بخورد‪‌،‬همچون‌برقى‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫باز‌مى‬ ‫درخشان‌از‌پل‌صراط‌مىگذرد»‪‌]194[.‬در‌فراز‌دیگر‌فرمود‪«‌:‬هركس‌از‌دسترنج‌خود‌بخورد‪‌،‬روز‌قیامت‌در‌شمار‌‬ ‫‌‬ ‫‌مى‌برد»‪195[.‬‬ ‫‌را‬ ‫‌آنها‬ ‫‌پاداش‬ ‫‌و‬ ‫‌مى‌گیرد‬ ‫‌قرار‬ ‫]پیامبران‬ ‫شد‪‌،‬مىپرسید‪«‌ :‬آیا‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫دید‌و‌از‌نیروى‌او‌در‌شگفت‌مى‬ ‫‌‬ ‫رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌هرگاه‌مرد‌نیرومند‌و‌سالمى‌مى‬ ‫پرسیدند‪‌،‬مىفرمود‪«‌:‬چون‌اگر‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫وقتى‌علت‌را‌مى‬ ‫شنید‪‌،‬مىفرمود‪«‌:‬از‌چشمم‌افتاد»‪‌.‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫اگر‌پاسخ‌منفى‌مى‬ ‫شغلى‌دارد؟»‌‬ ‫انسان‌شغلى‌نداشته‌باشد‪‌،‬دینش‌را‌دستمایه‌زندگیش‌قرار‌مىدهد»؛[‪‌]196‬كنایه‌از‌اینكه‌كسى‌كه‌كارى‌ندارد‪‌،‬ممكن‌‬ ‫‌‬ ‫ى‪‌،‬دین‌خود‌را‌تابع‌دنیایش‌قرار‌دهد‌و‌آن‌را‌وسیلهاى‌براى‌تأمین‌زندگى‌خود‌‬ ‫‌‬ ‫است‌در‌اثر‌فشار‌فقر‌و‌نیازهاى‌زندگ‬ ‫قرار‌دهد‌یا‌دین فروشى‌كند‌یا‌دینش‌را‌از‌دست‌بدهد‪‌.‬روزى‌در‌جمع‌یاران‌نشسته‌بود‌و‌جوان‌نیرومندى‌را‌دید‌كه‌‬ ‫‌‬ ‫ار‌مىگرفت‪‌،‬شایسته‌تمجید‌« ‪:‬مشغول‌كار‌بود‪‌.‬یكى‌از‌حاضران‌گفت‬ ‫‌‬ ‫اگر‌این‌جوان‌نیروى‌جوانیش‌را‌در‌راه‌خدا‌به‌ك‬ ‫بود»‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌فرمود‪«‌:‬این‌طور‌نگویید!‌اگر‌این‌جوان‌براى‌تأمین‌نیازهاى‌خود‌یا‌پدر‌و‌مادر‌‬ ‫‌است‪197[.»...‬‬ ‫‌برداشته‬ ‫‌گام‬ ‫‌خدا‬ ‫‌راه‬ ‫‌در‬ ‫‌مى‌كند‪،‬‬ ‫‌كار‬ ‫‌خود‬ ‫]ناتوان‬ ‫انس‌بن‌مالك‌نقل‌مى‌كند‌كه‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌پس‌از‌بازگشت‌از‌جنگ‌تبوك‪‌،‬سعد‌انصارى‌به‌استقبال‌‬ ‫ایشان‌رفت‪‌.‬پیامبر‌هنگامى‌كه‌با‌سعد‌دست‌داد‪‌،‬احساس‌كرد‌كه‌دستان‌او‌زبر‌و‌خشن‌است‪‌.‬از‌او‌پرسید‪«‌:‬به‌دستت‌‬ ‫چه ‌آسیبى ‌رسیده ‌كه ‌چنین ‌زبر ‌و ‌خشن ‌شده؟» ‌سعد ‌گفت‪ «‌ :‬اى ‌پیامبر ‌خدا! ‌با ‌بیل ‌و ‌طناب‪‌ ،‬به ‌كار ‌و ‌تامین ‌معاش‌‬ ‫ولم‪‌،‬از‌اینرو‌دستانم‌زبر‌و‌خشن‌شده‌است»‪ .‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌با‌شنیدن‌این‌جمله‪‌،‬دستان‌‬ ‫‌‬ ‫خانوادهام‌مشغ‬ ‫‌‬ ‫]سعد ‌را ‌بوسید ‌و ‌فرمود‪ «‌ :‬این ‌دستى ‌است ‌كه ‌آتش ‌جهنم ‌با ‌آن ‌تماس ‌پیدا ‌نمى‌كند»‪198[.‬‬ ‫‪20.‬‬ ‫‌مجالس‌‬ ‫‌در‬ ‫رفتار‬ ‫جلسات ‌پیامبر ‌رحمت‪‌ ،‬سرشار ‌از ‌اخالق ‌پسندیده ‌و ‌واالیى ‌بود ‌كه ‌رسول ‌خدا ‌صلى ‌هللا ‌علیه ‌وآله ‌با ‌گفتار ‌و ‌كردار‌‬ ‫شد‪‌.‬جلسات‌پیامبر‌جلوهگاه‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫بخش‌خود‪‌،‬در‌افراد‌به‌وجود‌آورده‌بود‪‌.‬در‌جلسات‌ایشان‪‌،‬هرگز‌گناهى‌انجام‌نمى‬ ‫‌‬ ‫حیات‬ ‫شد‌و‌حریم‌هیچكس‌نمى‌شكست‪‌.‬اگر‌در‌جلسه‌از‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫گویى‌و‌امانت‌بود‪‌.‬صداى‌افراد‌در‌آنها‌بلند‌نمى‬ ‫‌‬ ‫بردبارى‪‌،‬حیا‪‌،‬راست‬ ‫كسى ‌اشتباهى‌سر ‌مى‌زد‪‌،‬در‌جاى ‌دیگر ‌نقل‌نمى‌شد‪‌.‬همه‌حاضران ‌انصاف‌را‌در‌حق‌یكدیگر‌رعایت ‌و ‌با‌یكدیگر‌‬ ‫كردند‪‌.‬نسبت‌به‌یكدیگر‌فروتن‌بودند‌و‌به‌افراد‌بزرگتر‌احترام‌كرده‪‌،‬با‌افراد‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫براساس‌تقوا‌و‌پرهیزكارى‌رفتار‌مى‬ ‫كوچكتر ‌مهربان ‌بودند‪‌ .‬نیازمندان ‌را ‌بر ‌خود ‌مقدم ‌مى‌داشتند ‌و ‌مراقب ‌و ‌محافظ ‌افراد ‌غریب ‌بودند‪199[.‬‬ ‫‌‬ ‫]‬ ‫خو‌یا‌سبكسر‌نبود‪‌.‬آن‌حضرت‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫گاه‌خشن‌و‌درشت‬ ‫‌‬ ‫خو‌بود‪‌.‬هیچ‬ ‫‌‬ ‫رو‪‌،‬گشاده‌و‌نرم‬ ‫‌‬ ‫پیامبر‌در‌جلسات‌خود‪‌،‬همواره‌خوش‬ ‫گرفت‪‌.‬اگر‌كسى‌صحبت‌مىكرد‪‌،‬‬ ‫‌‬ ‫چنان‌رفتار‌كرده‌بود‌كه‌در‌حضور‌ایشان‌نزاع‌و‌جدالى‌درباره‌یك‌مسئله‌در‌نمى‌‬ ‫شدند‌تا‌سخنان‌او‌پایان‌پذیرد‪‌.‬همواره‌سعى‌مىكرد‪‌،‬رفتارى‌همسان‌با‌رفتار‌حاضران‌داشته‌باشد‌و‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫همه‌ساكت‌مى‬ ‫هرگز‌خود‌را‌تافتهاى‌جدا‌بافته‌در‌مجلس‌محسوب ‌نمى‌كرد؛ ‌براى‌مثال ‌اگر‌حاضران‌از‌چیزى‌به‌خنده‌مى‌افتادند‪‌،‬‬ ‫‌‬ ‫زده‌مىشد‪‌ ...‬رسول‌خدا‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫شدند‪‌،‬شگفت‬ ‫‌‬ ‫زده‌مى‬ ‫رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌نیز‌مىخندید‌و‌از ‌آنچه‌حاضران‌شگف ‌‬ ‫ت‬ ‫‌‬


‫آورد؛‌به‌گونهاى‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كرد‌و‌حق‌همه‌حاضران‌را‌به‌خوبى‌بجا‌مى‬ ‫‌‬ ‫اى‌یكسان‌برخورد‌مى‬ ‫‌‬ ‫صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌با‌همه‌به‌گونه‬ ‫كرد‌كه‌از‌نظر‌رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‪‌،‬فرد‌دیگرى‌از‌او‌محترمتر‌است‪‌.‬هركس‌با‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫كس‌احساس‌نمى‬ ‫‌‬ ‫كه‌هیچ‬ ‫ایشان ‌هم ‌مجلس ‌مى‌شد‪‌ ،‬پیامبر ‌از ‌حضور ‌او ‌بلند ‌نمى‌شد‪‌ ،‬بلكه ‌چندان ‌مى‌نشست ‌و ‌صبر ‌مى‌كرد ‌كه ‌خود ‌او‌‬ ‫]‌احترام‌افراد‌چنان‌براى‌ایشان‌مهم‌بود‌كه‌اگر‌مىخواست‌به‌كسى‌اشاره‌كند‪‌،‬هرگز‌با‌انگشت‌اشاره‌‬ ‫‌‬ ‫برخیزد‪211[.‬‬ ‫‌مى‌كرد‪211[.‬‬ ‫‌اشاره‬ ‫‌خود‬ ‫‌دست‬ ‫‌كف‬ ‫‌با‬ ‫‌بلكه‬ ‫مىكرد‪،‬‬ ‫] ‌‬ ‫اگر ‌كسى ‌نزد ‌پیامبر ‌مى‌آمد‪‌ ،‬حضرت ‌حتما ً ‌براى ‌احترام ‌او ‌واكنش ‌نشان ‌مى‌داد؛ ‌براى ‌مثال ‌از ‌مكان ‌خود ‌جا ‌به ‌جا‌‬ ‫مى شد‪‌.‬روزى‌فردى‌به‌مسجد‌آمد‪‌.‬رسول‌خدا‌صلى‌هللا‌علیه‌وآله‌كه‌تنها‌در‌مسجد‌نشسته‌بود‪‌،‬براى‌او‌جا‌به‌جا‌شد؛‌‬ ‫‌‬ ‫وى‌گفت‪«‌:‬اى‌فرستاده‌خدا‌!‌جا‌براى‌نشستن‌زیاد‌است»‪‌.‬حضرت‌فرمود‪«‌:‬این‌حق‌مسلمان‌بر‌مسلمان‌دیگر‌است‌كه‌‬ ‫]‌البته‌از‌اینكه‌انسان‌با‌ورود‌كسى‌بلند‌شود‪‌،‬نهى‌مىكرد‌و‌‬ ‫‌‬ ‫وقتى‌مىخواهد‌بنشیند‪‌،‬دیگران‌براى‌او‌جا‌باز‌كنند»؛[‪212‬‬ ‫‌‬ ‫همانند‌عجمها‌براى‌یكدیگر‌بلند‌نشوید؛‌ولى‌اشكال‌ندارد‌كه‌براى‌یكدیگر‌جا‌باز‌كنید»[‪‌]213‬البته‌براساس‌‬ ‫‌‬ ‫مىفرمود‪«‌:‬‬ ‫‌‬ ‫]برخى ‌روایات‪‌ ،‬اهل ‌بیت ‌خود ‌را ‌استثنا ‌مى‌كرد ‌و ‌آن ‌را ‌جایز ‌مى‌دانست‪214[.‬‬ ‫اى‌كه‌هیچگاه‌دیده‌نشد‌كه‌پاى‌خود‌را‌در‌حضور‌دیگران‌دراز‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫نحوه‌نشستن‌آن‌حضرت‌بسیار‌مؤدبانه‌بود؛‌به‌گونه‬ ‫نوهایشان‌دیده‌مىشد‪‌،‬زانوهاى‌خود‌‬ ‫‌‬ ‫ها‌كه‌دامن‌لباس‌را‌باال‌مىزدند‌و‌زا‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫گاه‌مانند‌بسیارى‌عرب‬ ‫‌‬ ‫]‌همچنین‌هیچ‬ ‫كند‪215[.‬‬ ‫]‌بیشتر‌اوقات‌رو‌به‌قبله‌مىنشست‪‌]217[.‬روزى‌به‌یاران‌خود‌فرمود‪«‌:‬حق‌‬ ‫‌‬ ‫را‌از‌زیر‌لباس‌بیرون‌نمىآورد‪216[.‬‬ ‫‌‬ ‫چشمهایتان‌را‌از‌گناه‌پوشیده‌دارید؛‌جواب‌سالم‌را‌بدهید؛‌« ‪:‬مجالس‌را‌ادا‌كنید»‪‌.‬گفتند‬ ‫حق‌مجالس‌چیست؟»‌فرمود‪‌ «‌:‬‬ ‫]نابینایان‌را‌راهنمایى‌كنید‌و‌امر‌به‌معروف‌و‌نهى‌از‌منكر‌كنید»‪218[.‬‬ ‫نوشتها‬ ‫‌‬ ‫‪‌ :‬‬ ‫پی‬ ‫‪[1].‬‬ ‫‌‪4‬‬ ‫‪.‬قلم‪/‬‬ ‫‪[2].‬‬ ‫‌‪159‬‬ ‫آلعمران‪/‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[3].‬‬ ‫‌االخالق‬ ‫‌مكارم‬ ‫‌بعثت‌التمم‬ ‫‌ح‪(.5217‬انما‬ ‫كنزالعمال‪،‬‬ ‫‪‌ ).‬‬ ‫‪[4].‬‬ ‫‌مكارم‌االخالق‬ ‫‌بعثت‌التمم‬ ‫‌ح‪(.5217‬انما‬ ‫كنزالعمال‪،‬‬ ‫) ‌‬ ‫‪[5].‬‬ ‫‌حسن‌الخلق‬ ‫‌ح‪(.5215‬االسالم‬ ‫كنزالعمال‪،‬‬ ‫‪‌ ).‬‬ ‫‌ح‪[6].5141‬‬ ‫‌كنز‌العمال‪،‬‬ ‫‌ص‪،385‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[7].‬‬ ‫‌ص‪139‬‬ ‫‌ج‪،3‬‬ ‫‌میزان‌الحكمه‪،‬‬ ‫‌ص‪93‬؛‬ ‫‌ج‪،5‬‬ ‫المحجهالبیضاء‪،‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫‪[8].‬‬ ‫‌ص‪389‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[9].‬‬ ‫‌ص‪383‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[10].‬‬ ‫‌‪385‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[11].‬‬ ‫‌ص‪384‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[12].‬‬ ‫‌ح‪5191‬‬ ‫كنزالعمال‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[13].‬‬ ‫‌ص‪386‬‬ ‫‌ج‪،66‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[14].‬‬ ‫‌ص‪385‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[15].‬‬ ‫‌‪374‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[16].‬‬ ‫‌ص‪387‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[17].‬‬ ‫‌ص‪387‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[18].‬‬ ‫‌ص‪387‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫النبی(ص)‪‌:‬من‌اخالق ‌المؤمنین‌و‌الصدیقین‌و‌الشهداء‌و‌الصالحین‌البشاشه‌اذا‌بروا‌و‌المصافحه‌و‌الترحیب‌ ‪[19].‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫قال‬ ‫آداب‌الصحبه‌و‌حسن‌الهشره»‌در‪‌:‬مجموعه‌آثار‌ابو‌عبدالرحمن‌سلمی‪‌،‬گردآوری‌«اذا‌التقوا‪‌،‬ابو‌عبدالرحمن‌سلمی‪‌،‬‬ ‫‪.‬نصرهللا ‌پور‌جوادی‪‌ ،‬تهران‪‌ :‬مركز ‌نشر ‌دانشگاهی‪‌ ،‬چاپ ‌اول‪‌ ،1372‌ :‬ج‪‌ ،2‬ص ‌‪96‬‬ ‫‪[20].‬‬ ‫‌ص‪393‬‬ ‫‌‪،68‬‬ ‫‌ج‬ ‫‪.‬بحار‌االنوار‪،‬‬ ‫‪[21].‬‬ ‫سننالدارمی‪‌ ،‬عبدهللا‌بن ‌بهرام ‌الدارمی‪‌ ،‬دمشق‪‌ :‬مكتبه‌االعتدال‪‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص‪322‬‬ ‫‌‬ ‫‪[22].‬‬ ‫‌ص‪51‬‬ ‫سننالنبی‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[23].‬‬ ‫‌ص‪51‬‬ ‫سننالنبی‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[24].‬‬ ‫‌و‬ ‫‌‪372‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،66‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‌بحار‬ ‫‪...‬ر‪.‬ك‪:‬‬ ‫الخلق ‌العسل(بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،71‬ص ‌‪[25]. 297‬‬ ‫السیء ‌یفسد‌ ‌العمل ‌كما ‌یفسد ‌ ‌‬ ‫الخلق ‌ ‌‬ ‫)‪‌ .‬‬ ‫‪[26].‬‬ ‫‌ص‪297‬‬ ‫‌ج‪،71‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫)‪.‬سوء ‌الخلق ‌ذنب ‌الیفغر‪(.‬میزان‌الحكمه‪‌ ،‬ج‪‌ ،3‬ص‪152‬؛ ‌المحجه‌البیضاء‪‌ ،‬ج‪‌ ،5‬ص‪[27]. 93‬‬ ‫إن ‌العبد ‌لبیغ ‌من ‌سوء ‌خلقه ‌اسفل ‌درك ‌جهنم‪(.‬میزان‌الحكمه‪‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص‪[28]. 154‬‬ ‫‪‌ ).‬‬


‫‪[29].‬‬ ‫‌ص‪394‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪‌،‬جامعالسعادات‪‌،‬ج‪[30]. ‌،2‬‬ ‫‌‬ ‫أمشاهم‌فی‌أرضه‌بالنصیحه‌لخلقه»‬ ‫‌‬ ‫قال(ص)‪«‌ :‬ان ‌اعظم‌الناس‌منزله ‌عندهللا‌یوم‌قیامه‌‬ ‫‪.‬ص‪213‬‬ ‫‪[31].‬‬ ‫‌‪213‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫جامعالسادات‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪).‬قال(ع)‪‌ :‬من ‌سعی ‌فی ‌حاجه ‌الخیه ‌فلم ‌ینصحه‪‌ ،‬فقد ‌خان‌ ‌هللا ‌و ‌رسوله‪(.‬جامع‌السادات‪[32]. 213/2‌ ،‬‬ ‫‪[33].‬‬ ‫‌‪213/2‬‬ ‫جامعالسعادات‪.‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫)‪.‬ال ‌یؤمن ‌احدكم ‌حتی ‌یحب ‌الخیه ‌ما ‌یحب ‌لنفسه‪(.‬سنن ‌الدارمی‪‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص‪‌ ،317‬جامع‌العادات‪‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص ‌‪[34]. 214‬‬ ‫‪[35].‬‬ ‫‌ح‪5244‬‬ ‫كنزالعمال‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[36].‬‬ ‫‌ص‪48‬‬ ‫سننالنبی‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[37].‬‬ ‫‌‪6‬‬ ‫‪.‬كهف‪/‬‬ ‫‪[38].‬‬ ‫‌‪228‬‬ ‫‌ج‪/16‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[39].‬‬ ‫‌ص‪19‬‬ ‫‌طوسی‪،‬‬ ‫‌الشیخ‬ ‫مكارماالخالق‪،‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫‪[40].‬‬ ‫‌تواضعه‬ ‫‌فی‬ ‫‌فصل‬ ‫الشمائلالمحمدیه‪،‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫‪[41].‬‬ ‫‌‪126‬‬ ‫‌ص‬ ‫سننالنبی‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[42].‬‬ ‫‌ص‪25‬‬ ‫‌طبرسی‪،‬‬ ‫مكارماالخالق‪،‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫‪[43].‬‬ ‫‌ص‪118‬‬ ‫سننالنبی‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[44].‬‬ ‫‌ص‪21‬‬ ‫مكارماالخالق‪،‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫ً‬ ‫ً‬ ‫‪).‬اللهم ‌احینی ‌مسكینا ‌و ‌أمتنی ‌مسیكینا ‌و ‌احشرنی ‌فی ‌زمره ‌المساكین‪(»...‬مستدرك ‌الوسال‪‌ ،‬ج‪‌ ،7‬ص‪[45]. «213‬‬ ‫‪[46].‬‬ ‫‌‪69‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[47].‬‬ ‫‌ص‪145‬‬ ‫‌ج‪،74‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫هللا‌یحب ‌الرفیق‌و‌یعطی‌علیه‌ما‌ال‌یطی‌علی‌العنف»‌و‌قال‪«‌:‬ان‌هللا‌یحب‌الرفیق‌فی‌االمر‌ ‪[48].‬‬ ‫‌‬ ‫ان ‌‬ ‫قالالنبی(ص)‪‌ «‌:‬‬ ‫‌‬ ‫‌ص‪323‬‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫‌الدارمی‪،‬‬ ‫‪).‬كله»‪(.‬سنن‬ ‫‪[49].‬‬ ‫‌ص‪411‬‬ ‫‌ج‪،72‬‬ ‫‪.‬بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪[50].‬‬ ‫‌‪437‬‬ ‫‌ج‪،72‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫بالصحبه ‌و ‌حسن ‌العشره» ‌در‪‌ :‬مجموعه ‌آثار ‌ ‪[51].‬‬ ‫قالالنبی(ص)‪‌ :‬سید ‌القوم ‌خادمهم‪(.‬ابو ‌عبدالرحمن ‌سلمی‪«‌ ،‬آدا ‌‬ ‫‌‬ ‫ابوعبدالرحمن ‌سلمی‪‌ ،‬گردآوری ‌نصرهللا ‌پور‌جوادی‪‌ ،‬تهران‪‌ :‬مكز ‌نشر ‌دانشگاهی‪‌ ،‬چاپ ‌اول‪‌ ،1372‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص‪97‬‬ ‫‪‌ ).‬‬ ‫‪[52].‬‬ ‫‌ص‪118‬‬ ‫‌النبی‪،‬‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫‪[53].‬‬ ‫‌تواضعه‬ ‫‌فی‬ ‫‌فصل‬ ‫‌المحمدیه‪،‬‬ ‫‪.‬الشمائل‬ ‫وهللا ‌لرسول‌هللا(ص) ‌أسر ‌بقضاء ‌حاجه ‌المؤمن ‌اذا ‌وصلت ‌الیه ‌من ‌صاحب ‌الحاجه‪(.‬جامعه‌السعادات‪‌ ،‬ج‪[54]. ‌ ،2‬‬ ‫)ص‪231‬‬ ‫‪[55].‬‬ ‫‌ص‪22‬‬ ‫‌طبرسی‪،‬‬ ‫مكارماالخالق‪،‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫‪).‬من ‌حمی ‌مؤمنا ‌من ‌ظالم ‌بعث‌هللا ‌ملكا ‌یوم‌القیامه ‌یحمی ‌لحمه ‌من ‌نار ‌جهنم‪(.‬جامع‌السعادات‪‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص‪[56]. 225‬‬ ‫‪[57].‬‬ ‫‌ص‪225‬‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫جامعالسعادات‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[58].‬‬ ‫‌ص‪225‬‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫جامعالسعادات‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[59].‬‬ ‫‪).‬من ‌اصبح ‌الیهتم ‌بامور ‌المسلمین ‌فلیس ‌بمسلم(جامع‌السعادات‪‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص‪228‬‬ ‫‪).‬من ‌قضی ‌الخیه ‌المؤمن ‌حاجه ‌فكانما ‌عبدهللا ‌دهره‪(.‬جامع‌السعادات‪‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص‪[60]. 228‬‬ ‫من‌مشی‌فی‌حاجه‌اخیه‌ساعه‌من‌لیل‌او‌نهار‪‌،‬قضاها‌او‌لم‌یقضها‪‌،‬كان‌خیر‌اله‌من‌اعتكاف‌شهرین‪(.‬جامع‌ ‪[61].‬‬ ‫‌ص‪231‬‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫‪).‬السعادات‪،‬‬ ‫‪[62].‬‬ ‫‌ص‪218‬‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫‌جامع‌السعادات‪،‬‬ ‫‌للناس‪.‬‬ ‫‌الناس‬ ‫‌انفع‬ ‫‪.‬قال‪:‬‬ ‫‪).‬خصلتان ‌من ‌الیر ‌لیس ‌فوقهما ‌شیء ‌من ‌البر‪‌ :‬االیمان ‌باهلل ‌و ‌النفع ‌لعبادهللا‪(.‬جامع‌السعادات‪‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص‪[63]. 218‬‬ ‫جامعالسعادات‪‌،‬ج‪[64]. ‌،2‬‬ ‫هللا‌من‌نفع‌عیالهللا‌و‌ادخل‌علی‌اهل‌بیته‌سرو‌اً»‌ ‌‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫هللا‪‌،‬فأحب‌الخلق‌الی‬ ‫‌‬ ‫الخلق‌عیال‬ ‫قال(ع)‪«‌:‬‬ ‫‌المسلمین‬ ‫‌بأمور‬ ‫‌االهتمام‬ ‫‌باب‬ ‫‌كافی‪،‬‬ ‫‌اصول‬ ‫‌و‬ ‫)‪.‬ص‪218‬‬ ‫‪[65].‬‬ ‫‌ص‪216‬‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫جامعاسعادات‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[66].‬‬ ‫‌ح‪1992‬‬ ‫‌ص‪،218‬‬ ‫‌ج‪،3‬‬ ‫‌الترمذی‪،‬‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫)‪.‬المؤمن ‌للمؤمن ‌كالبنیان ‌یشد ‌بعضه ‌بعضا‪(.‬سنن ‌الترمذی‪‌ ،‬ج‪‌ ،3‬ص‪[67]. 1993‌ ،218‬‬ ‫قال‌النبی(ص)‌مثل‌المؤمنین ‌ فی‌توادهم‌و‌تراحمهم‌كمثل‌الواحد‌اذا‌اشتكی‌عضو‌منه‌تداعی‌سائره‌بالحمی‌و‌ ‪[68].‬‬ ‫السهر‪(.‬ابوعبدالرحمن ‌سلمی‪«‌ ،‬آداب ‌الصحبه ‌و ‌حسن ‌العشره» ‌در«مجموعه ‌آثار ‌ابو ‌عبدالرحمن ‌سلمی‪‌ ،‬گردآوری‌‬ ‫البخاری‪‌ ،‬ج‪: ‌ ،4‬نصرهللا ‌پور‌جوادی‪‌ ،‬تهران‪‌ :‬مركز ‌نشر ‌دانشگاهی‪‌ ،‬چاپ ‌اول‪‌ ،1372‌ :‬ج‪‌ ،2‬ص‪().64‬و ‌نیز ‌ر‪.‬ك‬ ‫‌س‪24‬‬ ‫)ص‪،44‬‬ ‫‪[69].‬‬ ‫‌ص‪21‬‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‌مكارم‬ ‫‪.‬ر‪.‬ك‪:‬‬


‫‪[70].‬‬ ‫‌ص‪231‬‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫جامعالسعادات‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[71].‬‬ ‫‌الحكم‬ ‫‪.‬غرر‬ ‫‪...‬ر‪.‬ك‪‌ :‬سنن‌الدارمی‪‌ ،‬ج‪‌ ،2‬ص‪‌ 275‬و ‌ج‪‌ ،3‬ص‪‌ 224‬و ‌بحار‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،71‬ص‪‌ 222‬و ‪[72].‬‬ ‫‪[73].‬‬ ‫قالالنبی(ص) ‌من ‌ستر ‌علی ‌مسلم ‌ستره‌هللا ‌تعالی ‌فی‌الدنیا ‌و ‌االخره‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[74].‬‬ ‫‌ص‪224‬‬ ‫‌ج‪،3‬‬ ‫‌الترمذی‪،‬‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫‪).‬سنن ‌الترمذی‪‌ ،‬ج‪«‌ :233‌ ،3‬ما ‌زال ‌جبرئیل ‌یوصینی ‌بالجبار ‌حتی ‌طننت ‌أنه ‌سیورثه ‪[75].‬‬ ‫‪[76].‬‬ ‫‌ص‪224‬‬ ‫‌ج‪،3‬‬ ‫‌الترمذی‪،‬‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫‪ ).‬هللا ‌فی ‌جیرانكم ‌فانه ‌وصیه ‌نبیكم‪‌ ،‬ما ‌زال ‌یوصی ‌بهم ‌ظنا ‌انه ‌سیورثهم‪(.‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،71‬ص‪[77]. 153‬‬ ‫‪[78].‬‬ ‫‌ص‪154‬‬ ‫‌ج‪،73‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‌امه‪(.‬بحار‬ ‫‌كحرمه‬ ‫‌االنسان‬ ‫‌علی‬ ‫‌الجار‬ ‫‪).‬حرمه‬ ‫‪[79].‬‬ ‫‌ص‪487‬‬ ‫‌ج‪،8‬‬ ‫‌بواثقه‪(.‬وسائل‌الشیعه‪،‬‬ ‫‌جاره‬ ‫‌یأمن‬ ‫‌لم‬ ‫‌لمن‬ ‫‌ایمان‬ ‫)‪.‬ال‬ ‫‪[80].‬‬ ‫‌ص‪151‬‬ ‫‌ص‪،71‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫)‪.‬ما ‌آمن ‌بی ‌من ‌بات ‌شبعاتا ً ‌و ‌جاره ‌المسلم ‌جائع‪(.‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج ‌‪‌ ،71‬ص ‌‪[81]. 152‬‬ ‫‪[82].‬‬ ‫‌ص‪36‬‬ ‫‌االخوان‪،‬‬ ‫‪.‬مصادفه‬ ‫مس كن‌الفواد‌عند‌فقد‌االحبه‌واال‌و‌الد‪‌.‬الشهید‌الثانی‪‌،‬التحقیق‪‌:‬مؤسسه‌آل‌البیت‌إلحیاء‌التراث‪‌،‬الطبعه‌االولی‪[83]. ‌:‬‬ ‫‌ص‪115‬‬ ‫‪،1417.‬‬ ‫‪[84].‬‬ ‫‌‪142‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌ص‪141‬‬ ‫‌ج‪،71‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[85].‬‬ ‫‌‪11‬‬ ‫‪.‬مائده‪/‬‬ ‫)قال ‌النبی(ص)‪‌ :‬ال ‌دین ‌لمن ‌ال ‌عهد ‌له ‌‪(...‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪[86]. 197‌ ،69‬‬ ‫‪[87].‬‬ ‫‌ص‪235‬‬ ‫‌ج‪،16‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‌بحار‬ ‫‌ص‪21‬؛‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪[88].‬‬ ‫‌‪636‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪2‬‬ ‫‪.‬الكافی‪،‬‬ ‫‪).‬قال ‌النبی(ص)‪‌ :‬ال ‌ایمان ‌لمن ‌ال ‌امانه ‌له‪(.‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،69‬ص ‌‪[89]. 198‬‬ ‫بحار‌االنوار‪‌،‬ج‪‌،72‬ص‪‌،114‬قال‌النبی(ص)‪‌:‬ال‌تنظروا‌إلی‌كثره‌صالتهم‌و‌صومهم‪‌،‬و‌كثره‌الحج‌و‌المعروف‪[90]. ‌،‬‬ ‫‪.‬و ‌طنطنتهم ‌بالیل ‌‪‌ ،‬و ‌لكن ‌انظروا ‌الی ‌صدق ‌الحدیث ‌و ‌أداء ‌االمانه‬ ‫‪[91].‬‬ ‫‌ص‪177‬‬ ‫‌ج‪،72‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[92].‬‬ ‫‌‪119‬‬ ‫‪.‬توبه‪/‬‬ ‫‪[93].‬‬ ‫‌ص‪9‬‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‌الصدق‪(.‬بحار‬ ‫‌الحدیث‬ ‫‌زینه‬ ‫‌النبی(ص)‪:‬‬ ‫‪).‬قال‬ ‫‪[94].‬‬ ‫‌ص‪223‬‬ ‫‌ج‪،7‬‬ ‫‌الوسائل‪،‬‬ ‫‪.‬مستدرك‬ ‫‪[95].‬‬ ‫‌ص‪126‬‬ ‫سننالنبی‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫(‌عن‌أبی‌سعید‌الخدر‌یقول‪‌:‬كان‌رسولهللا‌عینا‪‌،‬ال‌یسنل‌شیئا‌اال‌أعطاء ‪[96].‬‬ ‫‌‬ ‫‪).‬مكارم‌االخالق‌النسخ‌الطبرسی‪‌،‬ص‌‪17‬‬ ‫‪[97].‬‬ ‫‌‪126‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌النبی‪،‬‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫‪[98].‬‬ ‫‌‪294‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌المحمدیه‪،‬‬ ‫‪.‬الشمائل‬ ‫طالب(ع)‌قال‪‌:‬كان‌رسولهللا(ص)‌أجود‌الناس‌كفا‌و‌أكرمهم‌عشره‌من‌خالطه‌فعرفه‌ ‪[99].‬‬ ‫‌‬ ‫‌‬ ‫بن‌أبی‬ ‫‌‬ ‫المؤمنین‌علی‬ ‫‌‬ ‫أمیر‬ ‫‌‪17‬‬ ‫‌الطبرسی‪،‬‬ ‫‌الشیخ‬ ‫‌االخالق‬ ‫)أحب‪(.‬مكارم‬ ‫‪[100].‬‬ ‫‌‪17‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪[101].‬‬ ‫‌ص‪137‬‬ ‫‌القلوب‬ ‫‪.‬ارشاد‬ ‫‪[102].‬‬ ‫‌ص‪137‬‬ ‫‪.‬همان‪،‬‬ ‫‪[103].‬‬ ‫‌ص‪138‬‬ ‫‪.‬همان‪،‬‬ ‫قالالنبی(ص)‪«‌ :‬شاب ‌سخی ‌حسن‌الخلق ‌أحب ‌الی‌هللا ‌تعالی ‌من ‌شیخ ‌بخیل ‌عابد ‌شی‌ء ‌الخلق»‪(.‬كنز ‌العمال‪[104]. ‌ ،‬‬ ‫‌‬ ‫)ح‪16161‬‬ ‫‪[105].‬‬ ‫‌‪158‬‬ ‫‪.‬بقره‪/‬‬ ‫‪[106].‬‬ ‫‌‪23‬‬ ‫‪.‬شورا‪/‬‬ ‫‌‪[107]23‬‬ ‫‌شورا‪/‬‬ ‫‪.‬ـ‬ ‫‪).‬قال ‌رسول‌هللا(ص) ‌«من ‌لم ‌یشكر ‌الناس ‌لم ‌یشكرهللا»‪(.‬سنن ‌الترمذی‪‌ ،‬ج‪‌ ،3‬ص‪‌ ،228‬ح‪[108]. 2121‬‬ ‫‪[109].‬‬ ‫‌ص‪12‬‬ ‫‌ج‪،16‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[110].‬‬ ‫‌ص‪54‬‬ ‫‌كحل‌البصر‪،‬‬ ‫‌‪411‬؛‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،15‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[111].‬‬ ‫‌‪261‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌ص‪261‬‬ ‫‌ج‪،72‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‌بحار‬ ‫‌الجنه‪،‬‬ ‫‌دلیل‬ ‫‪.‬الضیف‬ ‫‪ .‬الضیف ‌یأتی ‌القوم ‌برزقه‪‌ ،‬فاذا ‌ارتحل ‌بجمیع ‌ذنوبهم‪‌ ،‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،72‬ص‪[112]. 461‬‬ ‫‪[113].‬‬ ‫‌ص‪461‬‬ ‫‌ج‪72‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪.‬كل ‌بیت ‌ال ‌یدخل ‌فیه ‌ضیف ‌ال ‌یدخله ‌المالئكه‪‌ ،‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،72‬ص‪[114]. 461‬‬ ‫‪[115].‬‬ ‫‌ص‪138‬‬ ‫‌القلوب‪،‬‬ ‫‪.‬ارشاد‬


‫اوصی‌الشاهد‌من‌امتی‌و‌اغائب‌ان‌ی جیب‌دعوه‌المسلم‌ولو‌علی‌خمسه‌امیال؛‌فان‌ذلك‌من‌الدین‪‌،‬بحار‌االنوار‪[116]. ‌،‬‬ ‫‌‪48‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌‪447‬‬ ‫‌ص‬ ‫‪.‬ج‪،72‬‬ ‫‪.‬من ‌الجفا‪‌ ...‬ان ‌یدعی ‌الرجل ‌الی ‌طعام ‌فال ‌یجیب ‌او ‌یجیب ‌فال ‌یأكل‪‌ .‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،72‬ص ‌‪[117]. 47‬‬ ‫‪[118].‬‬ ‫‌‪464‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،72‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[119].‬‬ ‫‌‪196‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫‌داود‪،‬‬ ‫‌ابی‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫‪[120].‬‬ ‫‌ص‪236‬‬ ‫‌ج‪،16‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‌بحار‬ ‫‌ص‪22‬؛‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫) شر ‌الطعام ‌الولیمه ‌یدعی ‌الیها ‌الشبعان ‌و ‌یحبس ‌عنه ‌الجیعان‪(.‬میزان ‌الحكمه‪‌ ،‬ج‪‌ ،5‬ص‪[121]. 522‬‬ ‫كفی‌بالمرء‌اتما‌ان‌یستقل‌ما‌یقرب‌الی‌اخوانه‪(.‬المحاسن‪‌،‬احمد‌بن‌محمد‌بن‌خالد‌البرق‪‌،‬تحقیق‪‌:‬السید‌جاللالدین‌ ‪[122].‬‬ ‫‌‬ ‫‌‪412‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫‌[بی‌تا]‪،‬‬ ‫‌االسالمیه‪،‬‬ ‫‌الكتب‬ ‫‌دار‬ ‫‪).‬المحسینی‪،‬‬ ‫‪[123].‬‬ ‫‌‪459‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،72‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[124].‬‬ ‫‌‪459‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،72‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪ .‬ان ‌من ‌حق ‌الضیف ‌ان ‌یعدله ‌له ‌الخالل‪‌ ،‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج ‌‪[125]. 441‌ /63‬‬ ‫‪).‬من ‌احب ‌ان ‌یحبه ‌هللا ‌و ‌رسوله ‌قلیا ً ‌كل ‌مع ‌ضیفه‪(.‬میزان ‌الحكمه‪‌ ،‬ح ‌‪[126]. 2399‬‬ ‫‪[127].‬‬ ‫‌‪238‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،1‬‬ ‫‪.‬المستطرف‪،‬‬ ‫‪[128].‬‬ ‫‌‪41‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،47‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[129].‬‬ ‫‌‪451‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،72‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫یا‌اباذر‌ال‌تصاحب‌أال‌مؤمنا‌و‌ال‌یأكل‌طعامك‌اال‌تقی‌و‌ال‌تأكل‌طعام‌الفاسقین‪(.‬مستدرك‌سفینه‌البحار‪‌،‬الشیخ‌ ‪[130].‬‬ ‫علی‌النمازی‪‌،‬تحقیق‪‌:‬الشیخ‌حسنبن‌علی‌النمازی‪‌،‬قم‪‌:‬مؤسسه‌النشر‌االسالمی‌لجماعه‌المدرسین‪‌،1419‌،‬ج‌‬ ‫‌‬ ‫‪‌،‬ص‌‪87‬‬ ‫)‪212.‬‬ ‫‪[131].‬‬ ‫‌‪451‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،72‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[132].‬‬ ‫‌‪28‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌‪27‬‬ ‫‪.‬فرقان‪/‬‬ ‫‪[133].‬‬ ‫‌‪55‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌‪51‬‬ ‫‪.‬صافات‪/‬‬ ‫قال‌النبی(ص)‪‌:‬المرء‌علی‌دین‌اخیه‌فلینظر‌أحدكم‌من‌یخالل»(ابو‌عبدالرحمن‌سلمی‪«‌،‬آداب‌الصحبه‌و‌حسن‌ ‪[134].‬‬ ‫در‪‌:‬مجموعه‌آثار‌ابو‌عبدالرحمن‌سلمی‪‌،‬گردآوری‌نصرهللا‌پورجوادی‪‌،‬تهران‪‌:‬مركز‌نشر‌دانشگاهی‪‌،‬چاپ‌‬ ‫‌‬ ‫العشره»‌‬ ‫‪:‬اول‬ ‫‌‪137265‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،2‬‬ ‫‌ج‬ ‫‪،.‬‬ ‫‪[135].‬‬ ‫‌‪188‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،71‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[136].‬‬ ‫‌‪11‬‬ ‫‌باب‬ ‫‌صی‬ ‫‌‪،71‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌بحار‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬ر‪.‬ك‪:‬‬ ‫)قال ‌النبی(ص) ‌قطیعه ‌الجاهل ‌تعدل ‌صله ‌العاقل‪(.‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج ‌‪‌ ،71‬ص ‌‪[137]. 198‬‬ ‫قال النبی(ص)‪‌ :‬مجالسه ‌االشرار ‌تورث ‌سوء ‌الظن ‌باالخیار ‌و ‌مجالسه ‌االخیار ‌تلحق ‌االشرار ‌باالخیار‪(،‬بحار ‌ ‪[138].‬‬ ‫‌‬ ‫‌‪199‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،71‬‬ ‫‌ج‬ ‫)االنوار‪،‬‬ ‫و‌احذر‌صحابه‌من‌یقبل‌رأیه‌وینكر‌عمله‪‌.‬فان‌الصاحب‌معتبر‌بصاحبه‪(.‬بحار‌االنوار‪‌،‬ج‌‪) ‌،71‬قال‌النبی(ص ‪[139].‬‬ ‫‌‪199‬‬ ‫‪).‬ص‬ ‫‪[140].‬‬ ‫‌‪189‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌‪1888‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،71‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫؛‌مصادقه‌االخوان؛‌للشیخ‌‪235‬ر‪.‬ك‌تحف‌العقول‪‌،‬ص‌‪237‬؛‌بحار‌االنوار‪‌،‬ج‌‪‌،71‬ص‌‪‌173‬و‌‪‌،75‬ص‌‪‌239‬و‌ ‪[141].‬‬ ‫الصدوق‌علی‌بن‌بابویه‌القمی‪‌،‬اشراف‌السید‌علی‌خراسانی‌الكاظمی‪‌،‬الكاظمیه‪‌:‬منشورات‌مكتبه‌االمام‌صاحب‌الزمان‌‬ ‫‌‬ ‫‌‪[72‬العامه‪،‬‬ ‫‌ص‬ ‫یتا]‪،‬‬ ‫‪.‬ب ‌‬ ‫ابو‌عبدالرحمن‌سلمی‪«‌،‬آداب‌الصحبه‌و‌حسن‌العشره»‌در‪‌:‬مجموعه‌آثار‌ابو‌عبد‌الرحمن‌سلمی‪‌،‬گردآوری‌ ‪[142].‬‬ ‫‪.‬نصرهللا ‌پور‌جوادی ‌تهران‪‌ ،‬مركز ‌نشر ‌دانشگاهی‪‌ ،‬چاپ ‌اول‪‌ ،1372‌ :‬ج‪‌ ،2‬ص ‌‪‌ 77‬ـ ‌‪78‬‬ ‫‪).‬من ‌سر ‌مؤمنا ‌فقد ‌سرنی ‌و ‌سرنی ‌فقد ‌سرهللا‪(.‬جامعه ‌السعادات‪‌ ،‬ج ‌‪‌ ،2‬ص ‌‪[143]. 226‬‬ ‫)ان ‌احب ‌االعمال ‌الی‌هللا ‌عزوجل ‌ادخال ‌السرور ‌علی ‌المؤمنین‪(.‬جامعه ‌السعادات‪‌ ،‬ج ‌‪‌ ،2‬ص‪[144]. 226‬‬ ‫‪[145].‬‬ ‫‌‪21‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌طبرسی‪،‬‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪[146].‬‬ ‫‌‪37‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌‪35‬‬ ‫‪.‬واقعه‪/‬‬ ‫‪[147].‬‬ ‫‌مزاحه‬ ‫‌فی‬ ‫‌فصل‬ ‫‌المحمدیه‪،‬‬ ‫‪.‬الشمائل‬ ‫‪[148].‬‬ ‫‌‪93‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،4‬‬ ‫‌آدابه‪،‬‬ ‫‌و‬ ‫‌النبی‬ ‫‪.‬اخالق‬ ‫‪[149].‬‬ ‫‌‪116‬‬ ‫‌ح‬ ‫‌‪،43‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،1‬‬ ‫‌العمال‪،‬‬ ‫‪.‬كنز‬ ‫‪[150].‬‬ ‫‌‪41‬‬ ‫‪.‬شورا‪/‬‬ ‫‪[151].‬‬ ‫‌‪2185‬‬ ‫‌ح‬ ‫‌‪،249‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،3‬‬ ‫‌الترمذی‪،‬‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫‪[152].‬‬ ‫‌‪399‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،68‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[153].‬‬ ‫)اعفو ‌ال ‌یزید ‌العبد ‌اال ‌عزاً ‌فاعفوا ‌یعزكم‌هللا‪(.‬كنز ‌العمال‪‌ ،‬ح ‌‪7112‬‬ ‫‪[154].‬‬ ‫‌‪7119‬‬ ‫‌ح‬ ‫‌العمال‪،‬‬ ‫‪.‬كنز‬


‫‪[155].‬‬ ‫‌‪7123‬‬ ‫‌ح‬ ‫‌العمال‪،‬‬ ‫‪.‬كنز‬ ‫‪[156].‬‬ ‫‌‪134‬‬ ‫العمران‪/‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[157].‬‬ ‫‌‪17‬‬ ‫‪.‬شورا‪/‬‬ ‫‪[158].‬‬ ‫‌‪265‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،71‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‌الشیطان‪(.‬بحار‬ ‫‌من‬ ‫‌جمره‬ ‫‪).‬الغضب‬ ‫‪[159].‬‬ ‫‌‪265‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،71‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[160].‬‬ ‫‌‪328‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ ‪،3‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌الترمذی‪،‬‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫‪[161].‬‬ ‫‌‪151‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،74‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[162].‬‬ ‫‌‪72‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬مشكوه‬ ‫‪[163].‬‬ ‫‌‪382‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،66‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[164].‬‬ ‫‌‪463‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،71‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[165].‬‬ ‫‌‪467‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،1‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌آدابه‪،‬‬ ‫‌و‬ ‫‌النبی‬ ‫‪.‬اخالق‬ ‫تحف ‌العقول ‌عن ‌آل‌الرسول(ص)‪‌ ،‬ابن ‌شعبه ‌الحرانی‪‌ ،‬تحقیق‪‌ :‬علی‌اكبر ‌الغفاری‪‌ ،‬مؤسسه ‌النشر ‌االسالمی ‌ ‪[166].‬‬ ‫‌‪15‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌الثانیه‪،‬‬ ‫‌الطبعه‬ ‫‌المدرسین‪،‬‬ ‫‪.‬لجماعه‬ ‫‪[167].‬‬ ‫‌‪241‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌‪239‬‬ ‫‌‪،7‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌الحكمه‪،‬‬ ‫‪.‬میزان‬ ‫‪[168].‬‬ ‫‌‪29‬‬ ‫‪.‬فتح‪/‬‬ ‫‪[169].‬‬ ‫‌‪73‬‬ ‫‪.‬توبه‪/‬‬ ‫‪[170].‬‬ ‫‌‪273‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،8‬‬ ‫مجمعالزوائد‪،‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫إذا‌كان‌لك‌مال‌فلیر‌علیك‪(.‬سنن‌النسائی‪‌،‬احمد‌بن‌شعیب‌النسائی‪‌،‬بیروت‪‌:‬دارالفكر‪‌،‬الطبع‌االولی‪‌1348‌:‬ق‪‌،‬ج‌ ‪[171].‬‬ ‫‌‪196‬‬ ‫‌ص‬ ‫)‪،8‬‬ ‫‪[172].‬‬ ‫‌‪88‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌‪87‬‬ ‫‪.‬مائده‪/‬‬ ‫)فانما ‌هلك ‌من ‌كان ‌قبلكم ‌بالتشدید؛ ‌شددوا ‌علی ‌انفسهم ‌فشددهللا ‌علیهم‪(.‬المیزان‪‌ ،‬ج ‌‪‌ ،6‬ص ‌‪[173]. 113‬‬ ‫‪[174].‬‬ ‫‌منی‪(.‬همان‬ ‫‌فلیس‬ ‫‌سنتی‬ ‫‌عن‬ ‫‌رغب‬ ‫)فمن‬ ‫نحن‌معاشر‌االنبیاء‌و‌االمناء‌و‌االتقیاء‌براء‌من‌التكلف‪(.‬مصباح‌الشریعه‪‌،‬منسوب‌به‌امام‌صادق(ع)‪‌،‬بیروت‪[175]. ‌:‬‬ ‫‌‪141‬‬ ‫‌ـ‬ ‫‌‪141‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ق‪،‬‬ ‫‌‪141‬‬ ‫‌االولی‪:‬‬ ‫‌الطبعه‬ ‫‌االعلمی‪،‬‬ ‫‪).‬مؤسسه‬ ‫‪[176].‬‬ ‫‌‪51‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌النبی‪،‬‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫‪[177].‬‬ ‫‌‪114‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌النبی‪،‬‬ ‫‌سنن‬ ‫‌‪16‬؛‬ ‫‌طبرسی‪،‬‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪[178].‬‬ ‫‌‪16‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌طبرسی‪،‬‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪[179].‬‬ ‫‌‪24‬‬ ‫‌ص‬ ‫‪.‬مان‪،‬‬ ‫‪[180].‬‬ ‫‌ص‪25‬‬ ‫‪.‬همان‪،‬‬ ‫(عن‌آبی‌عبدهللا(ع)‌قال؛‌كان‌رسولهللا(ع)‌یأكل‌أكل‌العبد‌یجلس‌جلوس‌العبد‌و‌تعلم‌ ‪[181].‬‬ ‫‌‬ ‫بحار‌االنوار‪‌،‬ج‌‪225‌،16‬‬ ‫‌عبده‬ ‫‪).‬انه‬ ‫‪[182].‬‬ ‫‌‪16‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌طبرسی‪،‬‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪[183].‬‬ ‫‪...‬‬ ‫‌‪12911‬‬ ‫‌ح‬ ‫‌العمال‪،‬‬ ‫‌مسؤولون‪(...‬كنز‬ ‫‌انكم‬ ‫‌و‬ ‫‌مسؤول‬ ‫‌انی‬ ‫‪).‬و‬ ‫تفسیر‌نور‌الثقلین‪‌،‬الشیخ‌عبد‌علیبن‌جمعه‌العروسی‌الحویزی‪‌،‬تحقیق ‪[184].‬‬ ‫‌‬ ‫السید‌هاشمالرسولی‌المحالتی‪‌،‬الطبعه‌ ‪:‬‬ ‫‌‬ ‫‌‪412‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،4‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌اسماعیلیان‪،‬‬ ‫‌مؤسسه‬ ‫‌قم‪:‬‬ ‫‌‪،1412‬‬ ‫‪.‬الرابعه‪:‬‬ ‫اال ‌كلكم ‌راع ‌و ‌كلكم ‌مسؤول ‌عن ‌رعیته‪‌ ...‬صحیح ‌مسلم‪‌ ،‬مسلم‌بن ‌الحجاج ‌النیشابوری‪‌ ،‬بیروت‪‌ :‬دار ‌ ‪[185].‬‬ ‫‌‪8‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌‪،6‬‬ ‫‌ج‬ ‫‌جلدی)‪،‬‬ ‫الفكر‪[،‬بیتا](‪8‬‬ ‫‌‬ ‫‪.‬‬ ‫‪[186].‬‬ ‫‌‪14636‬‬ ‫‌ح‬ ‫كنزالعمال‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‌متمیزاً‬ ‫‪[187].‬‬ ‫‌اصحابه‬ ‫‌بین‬ ‫‌یراه‬ ‫‌ان‬ ‫‌عبده‬ ‫‌من‬ ‫‌یكره‬ ‫انهللا‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫سیدالبشر‪‌ ،‬شیخ ‌عباس ‌قمی‪‌ ،‬ص ‌‪(.68‬و ‌نیز ‌رـ ‌ك‪‌ :‬داستان ‌راستان‪‌ ،‬شهید ‌مرتضی ‌ ‪[188].‬‬ ‫كحل ‌البصر ‌فی ‌سیره ‌ ‌‬ ‫‌‪22‬‬ ‫‌ص‬ ‫)‪.‬مطهری‪،‬‬ ‫طلب الحالل ‌فریضه ‌علی ‌كل ‌مسلم ‌و ‌مسلمه‪(.‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،111‬ص‪[189]. 9‬‬ ‫‪‌ ).‬‬ ‫‪).‬العباده ‌عشره ‌اجزاء ‌تسعه ‌اجزاء ‌فی ‌طلب ‌الحالل‪(.‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،111‬ص‪[190]. 9‬‬ ‫‪[191].‬‬ ‫‌‪37‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌العقول‪،‬‬ ‫‪.‬تحف‬ ‫‪[192].‬‬ ‫‌ص‪37‬‬ ‫‌العقول‪،‬‬ ‫‪.‬تحف‬ ‫)من ‌أكل ‌من ‌كده ‌یده ‌نظرهللا ‌الیه ‌بالرحمه ‌ثم ‌ال ‌یعذبه ‌ابداً‪(.‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،111‬ص ‌‪[193]. 9‬‬ ‫)من ‌أكل ‌من ‌كده ‌یده ‌حالالً ‌فتح ‌له ‌ابواب ‌الجنه ‌یدخل ‌من ‌أیها ‌شاء‪(.‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،111‬ص ‌‪9‬ـ ‌‪[194]. 11‬‬ ‫‪).‬من ‌آكل ‌من ‌كده ‌یده ‌مر ‌علی ‌الصراط ‌كالبرق ‌الخاطف‪(.‬بحار ‌االنوار‪‌ ،‬ج‪‌ ،111‬ص‪[195]. 9‬‬ ‫) من‌أكل‌من‌كده‌یده‌كان‌یوم‌القیامه‌فی‌أعداد‌االنبیاء‌و‌یأخذ‌ثواب‌االنبیاء‪(.‬بحار‌االنوار‪‌،‬ج‌‪‌،111‬ص‌‪[196]. 11‬‬ ‫‪[197].‬‬ ‫‌ص‪9‬‬ ‫‌ج‪،111‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬


‫‪[198].‬‬ ‫‌ص‪141‬‬ ‫‌ج‪،3‬‬ ‫‌البیضاء‪،‬‬ ‫‪.‬محجه‬ ‫فقبل ‌یده ‌رسول‌هللا(ص) ‌و ‌قال‪‌ :‬هذه ‌ید ‌ال ‌تمسها ‌النار‪(.‬اسد ‌الغابه‪‌ ،‬ابن‌االثیر‪‌ 5(،‬جلدی)‪‌ ،‬تهران‪[199]. ‌ :‬‬ ‫‌‪269‬‬ ‫‌ص‬ ‫‌ج‪،2‬‬ ‫اسماعیلیان‪[،‬بیتا]‪،‬‬ ‫‌‬ ‫‪).‬‬ ‫‪[200].‬‬ ‫‌ص‪52‬‬ ‫‌النبی‪،‬‬ ‫‪.‬سنن‬ ‫‪[201].‬‬ ‫‌ص‪17‬‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‌مكارم‬ ‫‌ص‪152‬؛‬ ‫‌ج‪،16‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[202].‬‬ ‫‌ص‪13‬‬ ‫‌الخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪[203].‬‬ ‫‌ص‪25‬‬ ‫‌طبرسی‪،‬‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪[204].‬‬ ‫‌ص‪26‬‬ ‫‌طبرسی‪،‬‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪[205].‬‬ ‫‌ص‪467‬‬ ‫‌ج‪،72‬‬ ‫‌االنوار‪،‬‬ ‫‪.‬بحار‬ ‫‪[206].‬‬ ‫‌ص‪236‬‬ ‫‌ج‪،16‬‬ ‫بحاراالنوار‪،‬‬ ‫‪‌ .‬‬ ‫‪[207].‬‬ ‫‌ص‪17‬‬ ‫‌طبرسی‪،‬‬ ‫‌االخالق‪،‬‬ ‫‪.‬مكارم‬ ‫‪.‬مكارم‌االخلق‪‌،‬طبرسی‪‌،‬ص‪[208]. 26‬‬


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.