Th addorar kan lampong ton

การลำาพองตน ] ไทย – Thai – ‫[ تايلدندي‬

ดร.อะมีน บิน อับดุลลอฮฺ อัช-ชะกอวีย์

แปลโดย : อุศนา พ่ วงศิริ ตรวจทานโดย : อัสรั น นิยมเดชา ที่มา : หนังสือ อัด-ดุร็อรฺ อัล-มุนตะกอฮฺ มิน อัล-กะลีมาต อัล-มุล กอฮฺ

2014 - 1435

‫الغرور‬ ‫» باللغة التايلدندية «‬

‫د‪ .‬أمين بن عبدا الشقاوي‬

‫ترجمة‪ :‬حسنى فوادنجسيري‬ ‫مراجعة‪ :‬عصران دنيومديشا‬ ‫المصدر‪ :‬كتاب الدرر المنتقاة من الكلمات الملقاة‬

‫‪2014 - 1435‬‬

ด้ วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงเมตตา ปรานีย่ งิ เสมอ

การลำาพองตน มวลการสรรเสริญเป็ นสิทธิ์ของอัลลอฮฺ ขอความสุข ความจำาเริ ญและศานติจงประสบแด่ท่านเราะสูลลุ ลอฮฺ ฉันขอ ปฏิญาณว่าไม่มีพระเจ้ าอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺเพียงองค์เดียว ไม่มีภาคีใด ๆ สำาหรับพระองค์ และฉันขอปฏิญาณว่ามุหมั มัด เป็ นบ่าวและศาสนทูตของพระองค์ ลักษณะที่น่ารังเกียจประการหนึง่ ซึง่ อัลลอฮฺและเราะ สูลของพระองค์ได้ ห้ามไว้ ก็คือ การลำาพองตนและหลงระเริง กับชีวิตในดุนยา อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า َ ۡ‫جوَرُكمۡ َيو‬ ‫م‬ ُ ُ‫ن أ‬ َ ۡ‫ما ُتَوّفو‬ َ ‫تۗ َوإ ِّدن‬ ِ ۡ‫مو‬ َ ۡ‫فس َذا ِٓئَقُة ٱل‬ ٖ​ٖ ٖۡ​ٖ‫ل َدن‬ ّ ‫﴿ ُك‬ ‫جّنَة َفَقدۡ َفاَزۗ َوَما‬ َ ۡ ‫ل ٱل‬ َ ‫خ‬ ِ ۡ‫ن ٱلّناِر َوأ ُد‬ ِ ‫ع‬ َ ‫ح‬ َ ‫من ُزحِۡز‬ َ ‫مِةۖ َف‬ َ ‫ٱلِۡقَٰي‬ [١٨٥ :‫ ﴾ ]آل عمران‬١٨٥ ‫غُروِر‬ ُ ۡ ‫ع ٱل‬ ُ ‫إ ِّل َمَٰت‬

‫يا‬ َٖٖۡ‫ة ٖٓٱلّٖدٖدن‬ ُ ‫حَيٰو‬ َ ۡ ‫ٱل‬

ความว่า "แต่ละชีวิตนันจะได้ ้ ลิ ้มรสความตาย และแท้ จริ งที่พวก เจ้ าจะได้ รับรางวัลของพวกเจ้ าโดยครบถ้ วนนันคื ้ อวันกิยามะฮฺ แล้ วผู้ใดที่ถกู ให้ ห่างไกลจากไฟนรก และถูกให้ เข้ าสวรรค์แล้ ว 4

ไซร้ แน่นอน เขาก็ชนะแล้ ว และชีวิตความเป็ นอยูแ่ ห่งโลกนี ้นัน้ มิใช่อะไรอื่นนอกจากสิ่งอำานวยประโยชน์แห่งการหลอกลวง เท่านัน" ้ (อาลอิมรอน: 185) และพระองค์ทรงกำาชับเตือนมิให้ หลงลำาพองตนว่า ُ ‫حَيٰو‬ ‫ة‬ َ ۡ ‫م ٱل‬ ُ ‫ك‬ ُ ‫غّرّدن‬ ُ ‫ق ۖ َفَل َت‬ ّ ٖ‫ح‬ َ ٖ ‫ن َوعَۡد ٱلّلِه‬ ّ ِ ‫ٱلّناسُ إ‬

‫﴿ َٰي َٓأّيَها‬

[٥ :‫ ﴾ ]فاطر‬٥ ‫غُروُر‬ َ ۡ‫كم ِبٱلّلِه ٱل‬ ُ ‫غّرّدن‬ ُ ‫ٱلّددن َۡيا َوَل َي‬

ความว่า "โอ้ มนุษย์เอ๋ย แท้ จริงสัญญาของอัลลอฮฺนนเป็ ั ้ นจริ ง เสมอ ดังนัน้ อย่าให้ การดำารงชีวิตอยูใ่ นโลกนี ้ล่อลวงพวกเจ้ า และอย่าให้ ชยั ฏอนมาล่อลองพวกเจ้ าเกี่ยวกับอัลลอฮฺเป็ นอัน ขาด" (ฟาฏิรฺ: 5) คือ อย่าปล่อยให้ ชยั ฏอนลวงล่อพวกเจ้ าด้ วยการกระ ซิบกระซาบในทำานองว่า “อัลลอฮฺจะไม่ทรงเอาผิดพวกเจ้ า และ จะทรงอภัยให้ แก่พวกเจ้ า เนื่องจากความดีความชอบอัน มากมายของพวกเจ้ า รวมถึงตำาแหน่งแห่งหน เกียรติยศศักดิ์ศรี และความร่ำารวยของพวกเจ้ า นอกจากนี ้ พระองค์ยงั เป็ นผู้ทรง เปี่ ยมล้ นด้ วยความเมตตา ฉะนัน้ พวกเจ้ าอย่าได้ กงั วล และจง ฝ่ าฝื นทำาสิ่งที่เป็ นบาปความผิดต่อไปเถิด” 5

อัลลอฮฺ ตะอาลา ยังทรงบอกว่าการใช้ ชีวิตอย่างหลง ระเริงลำาพองตนนันเป็ ้ นผลงานการล่อลวงของชัยฏอนมารร้ าย ‫عَليِۡهم‬ َ ۡ‫ك َوأ َجِلۡب‬ َ ۡ‫صوِت‬ َ ‫ت ِمنُۡهم ِب‬ َ ۡ ‫طع‬ َ ۡ‫ن ٱسَت‬ ِ ‫﴿ َوٱسَتۡفِۡززۡ َم‬ ۚۡ ‫ه م‬ ُ ۡ‫عد‬ ِ ‫ل َوٱلۡو َ​َٰلِۡد َو‬ ِ ‫شاِركُۡهمۡ ِفي ٱلۡمََٰۡو‬ َ ‫ك َو‬ َ ‫جِل‬ ِ ‫ك َوَر‬ َ ۡ‫خيِل‬ َ ‫ِب‬ [٦٤ :‫ ﴾ ]السراء‬٦٤ ‫غُروًرا‬ ُ ‫ن إ ِّل‬ ُ ‫ط‬ َٰ ۡ‫شي‬ ّ ‫م ٱل‬ ُ ‫ه‬ ُ ‫عُد‬ ِ ‫َوَما َي‬

ความว่า "และเจ้ าจงยัว่ ยวนผู้ที่เจ้ าสามารถทำาให้ เขาหลงในหมู่ พวกเขาด้ วยเสียงของเจ้ า และชักชวนพวกเขาให้ เห็นพ้ อง ด้ วย พลพรรคของเจ้ าที่ขี่ม้าหรือที่เดินเท้ า และจงร่วมกับพวกเขาใน ทรัพย์สินและลูกหลาน และจงสัญญากับพวกเขา และชัยฏอนมิ ได้ ให้ สญ ั ญาใด ๆ แก่พวกเขาเว้ นแต่เป็ นการหลอกลวง เท่านัน" ้ (อัลอิสรออ์: 64) อิบนุลก็อยยิม เราะหิมะฮุลลอฮฺ กล่าวว่า “แท้ จริงชัยฏอน ได้ สญ ั ญากับมนุษย์วา่ เขาจะได้ รับสิ่งที่หวั ใจถวิลหา ไม่วา่ จะ เป็ นการมีชีวิตที่ยืนยาว ได้ รับความสะดวกสบายในโลกดุนยา โดด เด่นเหนือเพื่อนฝูงคนรอบข้ าง หรื อมีชยั ชนะเหนือศัตรู มันหลอก ล่อเขาว่า ชีวิตในโลกดุนยานันมี ้ การเปลี่ยนแปลงเสมอ สิง่ ที่ผ้ อู ื่นมี สักวันหนึง่ ก็อาจจะเป็ นของเรา ทำาให้ มนุษย์มีความหวังที่ยาวไกล มันยังสัญญาว่ามนุษย์จะได้ รับสรวงสวรรค์เป็ นการตอบแทน ทังที ้ ่ 6

อยูใ่ นสภาพที่ตงภาคี ั ้ และกระทำาการฝ่ าฝื น และมันทำาให้ มนุษย์มี ความหวังต่าง ๆ นานา ในสิ่งที่เป็ นไปไม่ได้

“ซึง่ ข้ อแตกต่างระหว่างคำาสัญญากับการให้ ความหวัง ของชัยฏอนนัน้ คือมันจะให้ คำาสัญญาในสิ่งที่ไม่เป็ นความจริ ง และให้ ความหวังในสิ่งที่เป็ นไปไม่ได้ ซึง่ แน่นอนว่าจิตใจที่ อ่อนแอ ย่อมพร้ อมที่จะหลงระเริงไปกับคำาสัญญาและการให้ ความหวังของชัยฏอน ดังที่กวีคนหนึง่ กล่าวไว้ วา่ ‫شنا بها‬ ْ ‫ع‬ ِ ‫َوإل َفَقْد‬

‫ن المَُنى‬ َ ‫كن أحس‬ ُ ‫حقا َت‬ َ ‫ن َتكن‬ ْ ِ ‫م ُىًنىىى إ‬ ‫َزمًنا رغًدا‬

ความหวังนันถ้ ้ าเป็ นจริงก็คงจะดีที่สดุ แต่ถ้าไม่เป็ นจริ งอย่างน้ อยเราก็เคยสุขกับการที่ได้ หวัง (อิฆอษะฮฺ อัลละฮฺฟาน เล่ม 1 หน้ า 107) ซึ่งการลำาพองตนนัน้ มีหลายประเภทด้ วยกันคือ ประเภทแรก การลำาพองตนของบรรดาผู้ปฏิเสธ ศรัทธา โดยพวกเขาบางคนหลงระเริงไปกับความสำาราญสุข สบายในโลกดุนยา อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า 7

ۚ‫ة ٱلّددنَيۡا‬ ُ ‫حَيٰو‬ َ ۡ ‫م ٱل‬ ُ ‫غّرتُۡه‬ َ ‫هوا َو‬ ٗ ۡ ‫عبا َوَل‬ ٗ ِ ‫خُذوْا ِديَنُهمۡ َل‬ َ ّ‫ن ٱت‬ َ ‫﴿ َوَذِر ٱّلِذي‬ [٧٠ :‫﴾ ]الدنعام‬

ความว่า "และเจ้ าจงปล่อยเสียซึง่ บรรดาผู้ที่ยดึ เอาศาสนาของ พวกเขาเป็ นของเล่น และสิ่งให้ ความเพลิดเพลิน และชีวิตความ เป็ นอยูใ่ นโลกนี ้ได้ หลอกลวงพวกเขา" (อัลอิสรออ์: 64) คนเหล่านี ้แหละที่กล่าวว่า “เงินสดย่อมดีกว่าเงินเชื่อ ซึง่ ถ้ าเปรี ยบแล้ ว ดุนยาก็เหมือนเงินสด ส่วนอาคิเราะฮฺคือเงิน เชื่อ ดังนัน้ ดุนยาย่อมดีกว่าอาคิเราะฮฺ จึงสมควรต้ องขวนขวาย มาให้ จงได้ ” พวกเขายังกล่าวอีกว่า “ความแน่นอนมัน่ ใจ ย่อมดี กว่าความคลุมเครื อสงสัย ซึง่ ความสุขสบายในโลกดุนยานันเป็ ้ น สิ่งที่มีอยูจ่ ริ งสามารถจับต้ องได้ ส่วนความสุขสบายในโลกอาคิ เราะฮฺนนยั ั ้ งเป็ นที่สงสัย ดังนัน้ จึงไม่ควรละทิ ้งสิ่งที่มีความ แน่นอน เพื่อไปหวังในสิ่งที่ยงั ไม่แน่ใจ” ข้ อกล่าวอ้ างของพวกเขานี ้สามารถชี ้แจงโต้ ตอบได้ ด้วย พระดำารัสของอัลลอฮฺที่วา่ [٩٦ :‫ۗ ﴾ ]النحل‬

‫عنَد ٱلّلِه َٖباٖ​ٖق‬ ِ ‫عنَدُكمۡ َينَفُد َوَما‬ ِ ‫﴿ َما‬

8

ความว่า "สิ่งที่อยูก่ บั พวกเจ้ าย่อมอันตรธาน และสิ่งที่อยูก่ บั อัลลอฮฺนนย่ ั ้ อมจีรัง" (อันนะหฺล์: 96) และพระดำารัสของพระองค์ที่ว่า [٤ :‫ ﴾ ]الضحى‬٤ ٰ‫لو َُلى‬ ۡ ‫نٱ‬ َ ‫ك ِم‬ َ ‫يرٖ ّل‬ ٖۡ‫خ‬ َٖ‫ة‬ ُ ‫خَر‬ ِٓ ۡ‫﴿ َوَلل‬

ความว่า "และแน่นอน เบื ้องปลายเป็ นการดียิ่งแก่เจ้ ากว่าเบื ้อง ต้ น" (อัฎฎฮา: ุ 4) ประเภทที่สอง การลำาพองตนของผู้ศรัทธาที่ฝ่าฝื น ด้ วยความคิดที่ว่า “อัลลอฮฺนนทรงมี ั้ ความเมตตา และเราก็หวัง ว่าพระองค์จะทรงอภัยให้ แก่พวกเรา” พวกเขาฝากความหวังไว้ กับความคิดดังกล่าว แล้ วละเลยการปฏิบตั ิคณ ุ งามความดี โดย พวกเขาเรี ยกความฝั นและการหลงระเริงลำาพองตนของพวกเขา นี ้ว่า “ความหวัง” โดยเข้ าใจว่ามันคือการมีความหวัง (ในเมตตา ของอัลลอฮฺ) อย่างที่ศาสนาส่งเสริม ความเข้ าใจที่ไม่ถกู ต้ องเช่น นี ้เกิดจากการที่พวกเขาแยกแยะไม่ออกระหว่าง “ความหวัง” กับ “ความลำาพองใจ” นัน่ เอง

9

มีผ้ กู ล่าวแก่ท่านหะสัน อัลบัศรีย์ ว่า “กลุม่ ชนหนึง่ ได้ กล่าวว่า พวกเขามีความหวังในเมตตาของอัลลอฮฺ แต่พวกเขา กลับไม่ปฏิบตั ิตามคำาสัง่ ใช้ ของพระองค์” ท่านหะสัน จึงกล่าวว่า “มันช่างห่างไกลอะไรเช่นนี ้ นัน่ เป็ นเพียงความฝั นอันเลื่อนลอย ของพวกเขา เพราะแท้ จริงหากผู้ใดหวังในสิ่งหนึง่ สิ่งใดแล้ ว เขา ย่อมต้ องแสวงหาและขวนขวายเพื่อให้ ได้ สิ่งนันมา ้ และผู้ที่กลัว สิ่งใดก็ยอ่ มจะหลีกหนีสิ่งนัน” ้ ทังนี ้ ้ อัลลอฮฺ ตะอาลา ได้ ตรัสอธิบายถึงการมีความ หวังที่ถกู ต้ องน่าสรรเสริญไว้ วา่ َ ‫ل ٱلّلِه أ ُْوَٰل ِٓئ‬ ‫ك‬ ِ ‫سِبي‬ َ ‫جَهُدوْا ِفي‬ َٰ ‫جُروْا َو‬ َ ‫ها‬ َ ‫ن‬ َ ‫ءاَمُنوْا َوٱّلِذي‬ َ ‫ن‬ َ ‫ن ٱّلِذي‬ ّ ِ‫﴿ إ‬ [٢١٨ :‫ ﴾ ]البقرة‬٢١٨ ‫حيم‬ ٖ​ِٖ ٖ​ٖ‫ٖ​ٖ​ٖ ّر‬ ‫غ ُٖفور‬ َ ٖ ‫ت ٱلّلِهۚ َوٱلّلُه‬ َ ‫م‬ َ ۡ‫جونَ َرح‬ ُ ۡ‫َير‬

ความว่า "แท้ จริ งบรรดาผู้ศรัทธา และบรรดาผู้ที่อพยพ และได้ เสียสละต่อสู้ในทางของอัลลอฮฺนนั ้ ชนเหล่านี ้แหละที่หวังใน ความเมตตาของอัลลอฮฺ และอัลลอฮฺนนเป็ ั ้ นผู้ทรงอภัยโทษ ผู้ทรงเมตตาเสมอ" (อัลบะเกาะเราะฮฺ: 218) ประเภทที่สาม การหลงลำาพองของผู้ท่ ที าำ ทัง้ ความ ดีและความชั่ว แต่ มีความชั่วมากกว่ า คนกลุม่ นี ้มีความคิด 10

ว่า พวกเขาจะได้ รับการอภัยโทษ และเข้ าใจว่าความดีของเขา จะสามารถเอาชนะความชัว่ ทังที ้ ่พวกเขาทำาความชัว่ มากกว่า และนี่คือความคิดที่โง่เขลายิ่งนัก ดังเช่นชายคนหนึง่ บริ จาคเงิน ซึง่ ได้ จากทังแหล่ ้ งที่หะล้ าลถูกต้ องและแหล่งที่หะรอม ในขณะที่ เขานันโกงทรั ้ พย์สินเงินทองของพี่น้องมุสลิมมากกว่านันหลาย ้ เท่า แต่เขากลับคิดว่าการบริจาคเงินสิบดิรฮัม จะลบล้ างความ ผิดของการได้ มาซึง่ ทรัพย์สินที่มีความเคลือบแคลงน่าสงสัย จำานวนหนึง่ ร้ อยดิรฮัมได้ นี่ถือเป็ นความคิดที่โง่เขลาที่สดุ (อิหฺ ยาอ์ อุลมู ิดดีน เล่ม 3 หน้ า 368-376) ท่านอบูฮรุ ็ อยเราะฮฺ เราะฎิยลั ลอฮุอนั ฮฺ เล่าว่า ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า ‫طبِّيَبا « ]قطعة من حديث في صحيح‬ َ ‫ل إ ِّل‬ ُ ‫ب ل َيْقَب‬ ٌ ‫طبِّي ال‬ َ ‫ا‬ َ ّ‫» إ ِن‬ [1015 ‫مسلم برقم‬

ความว่า "แท้ จริ งพระองค์อลั ลอฮฺนนทรงบริ ั้ สทุ ธิ์ดีงาม พระองค์ จึงทรงไม่ตอบรับสิ่งใด นอกจากจะเป็ นสิ่งที่สะอาดบริ สทุ ธิ์ เท่านัน" ้ (บันทึกโดยมุสลิม หะดีษเลขที่ 1015) 11

เคาละฮฺ อัลอันศอริยะฮฺ เล่าว่า ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะ ลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า َ ‫م الّناُر َيْو‬ ‫م‬ ُ ‫ َفَلُه‬، ‫ٍّف‬،‫حق‬ َ ‫غْيِر‬ َ ‫ل اِ ِب‬ ِ ‫ن في َما‬ َ ‫ضو‬ ُ ‫خّو‬ َ ‫جال َيَت‬ َ ‫» إ ِنّ ِر‬ [3118 ‫الِقَياَمِة « ]رواه البخاري برقم‬

ความว่า "แท้ จริ งมีคนบางกลุม่ ใช้ จ่ายทรัพย์สนิ ของอัลลอฮฺ โดยที่พวกเขาไม่มีสิทธิ์ และในวันกิยามะฮฺ พวกเขาจะต้ องรับ โทษในไฟนรก" (บันทึกโดยอัลบุคอรีย์ หะดีษเลขที่ 3118) อับดุลลอฮฺ บิน อัลมุบาร็อก กล่าวว่า “สำาหรับฉันแล้ ว การคืนเงินหนึง่ ดิรฮัมที่นา่ เคลือบแคลงสงสัย ดีกว่าการที่ฉนั จะ บริจาคเงินหนึง่ แสนดิรฮัมเสียอีก” และอัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสอีกว่า การหลงระเริ งลำาพอง ตนนัน้ คือลักษณะของพวกอธรรม และพวกผู้ปฏิเสธศรัทธา พระองค์ตรัสว่า ‫ن ٱلّلِه أ َُروِدني‬ ِ ‫ن ِمن ُدو‬ َ ‫عو‬ ُ ۡ‫ن َتد‬ َ ‫م ٱّلِذي‬ ُ ‫ءُٓك‬ َ ‫شَرَكا‬ ُ ۡ‫ءيُتۡم‬ َ ‫﴿ ُقلۡ أ َ​َر‬ ۡ‫ت أ َم‬ ِ ‫مَٰو‬ َٰ ‫س‬ ّ ‫رك ِفي ٱل‬ ٖ​ٖ ٖۡ‫ش‬ ِ ٖ ۡ‫ض أ َمۡ َلُهم‬ ِ َۡ ‫ن ٱلۡر‬ َ ‫خَلُقوْا ِم‬ َ ‫َماَذا‬ َ ‫مو‬ ‫ن‬ ُ ‫ظِل‬ َّ ‫عُد ٱل‬ ِ ‫نت بِّمنُۡهۚ َبلۡ ِإن َي‬ ٖ​ٖ​َٖ ‫ى َبٖبِّي‬ ٰ ‫عَل‬ َ ۡ‫ءاَتيَٰنُۡهمۡ ِك َٰ ٗتبا َفُهم‬ َ [٤٠ :‫ ﴾ ]فاطر‬٤٠ ‫غُروًرا‬ ُ ‫ضا إ ِّل‬ ً ۡ‫ضُهم َبع‬ ُ ۡ‫َبع‬ 12

ความว่า "จงกล่าวเถิด (มุหมั มัด) พวกท่านไม่เห็นดอกหรื อ บรรดาภาคี (เจว็ด) ของพวกท่านที่พวกท่านวิงวอนขออื่นจา กอัลลอฮฺ จงแสดงให้ เห็นสิวา่ พวกมันได้ สร้ างอะไรในแผ่นดินนี ้ หรือว่าพวกมันมีสว่ นร่วมในชันฟ ้ ้ าทังหลาย ้ หรือว่าเราได้ ให้ คัมภีร์แก่พวกมัน พวกมันจึงยึดมัน่ อยูบ่ นหลักฐานของมัน เปล่า ดอก บรรดาผู้อธรรมนันต่ ้ างก็มิได้ มีสญ ั ญาอะไรต่อกัน นอกจาก การหลอกลวงเท่านัน" ้ (ฟาฏิรฺ: 40) บางคนเข้ าใจว่าการที่เขามีทรัพย์สนิ เงินทอง มีตำาแหน่ง หน้ าตาในสังคมนัน้ เป็ นเพราะว่าอัลลอฮฺทรงเชิดชูให้ เกียรติและ พอพระทัยในตัวเขา และคิดว่าตำาแหน่งหรือทรัพย์สนิ เหล่านัน้ เขาก็ได้ มาด้ วยน้ำ าพักน้ำ าแรงและความเหน็ดเหนื่อยของเขาเอง ความคิดเช่นนี ้ ไม่ตา่ งจากความคิดของกอรูน ซึง่ ได้ กล่าวถึง ทรัพย์สินของเขาว่า [٧٨ :‫﴾ ]القصص‬

‫عنِد‬ ٍ ِ ۡ‫عل‬ ‫م‬ ِ ‫ى‬ ٰ ‫عَل‬ َ ‫ما ُأوِتيُتُهۥ‬ َ ٖ​ٖ‫ل ٓإ ِّٖدن‬ َ ‫﴿ َقا‬

ۚٓ ‫ي‬

ความว่า "เขา (กอรูน) กล่าวว่า ฉันได้ รับมันเพราะความรู้ของ ฉัน" (อัลเกาะศ็อศ: 78) 13

อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า ِ‫بي أ َكَۡرَمن‬ ِّٖ‫ل َرٖٓ ب‬ ُ ‫مُهۥ َفَيُقو‬ َ ‫ع‬ ّ ‫ن إ َِذا َما ٱبَتَۡلٰيُه َرّبُهۥ َفَأكَۡرَمُهۥ َوَدن‬ ُ ‫س‬ َٰ ِۡ‫﴿ َفَأّما ٱلدن‬ ﴾ ۖ‫ َكّل‬١٦ ‫ن‬ ِ ‫هَن‬ َٰ َ ‫بي أ‬ ِّٖ‫ل رَٖٓ ب‬ ُ ‫عَليِۡه ِرزَۡقُهۥ َفَيُقو‬ َ ‫ َوٖٓأ َٖ ّٖما إ َِذا َما ٱبَتَۡلٰيُه َفَقَدَر‬١٥ [١8 -١٥ :‫]الفجر‬

ความว่า "ส่วนมนุษย์นนั ้ เมื่อพระเจ้ าของเขาทรงทดสอบเขา โดยทรงให้ เกียรติเขาและทรงโปรดปรานเขา เขาก็จะกล่าวว่า พระเจ้ าของฉันทรงยกย่องฉัน แต่ครัน้ เมื่อพระองค์ทรงทดสอบ เขา ทรงให้ การครองชีพของเขาเป็ นที่คบั แคบแก่เขา เขาก็จะ กล่าวว่า พระเจ้ าของฉันทรงเหยียดหยามฉัน มิใช่เช่นนัน้ ดอก" (อัลฟั จญรฺ : 15-17) ในขณะที่คนบางกลุม่ เมื่อพวกเขามีความรู้ ทำางาน เผยแผ่ศาสนา หรื อทำาอิบาดะฮฺที่เหนือกว่าผู้อื่น เขาจะรู้สกึ ลำาพองตน และมีความคิดว่าเขานันดี ้ กว่าผู้อนื่ และคิดว่าผู้อื่น จะต้ องคอยรับใช้ และเคารพนอบน้ อมต่อเขา เพื่อเป็ นการให้ เกียรติความรู้ที่เขามี การทำางานเผยแผ่ศาสนาที่เขาทำาอยู่ หรื ออิ บาดะฮฺที่เขาทำามากกว่าคนอืน่ นี่ก็ถือเป็ นความลำาพองตนเช่น กัน 14

ท่านอุษมาน บิน อัฟฟาน เราะฎิยลั ลอฮุอนั ฮฺ เล่าว่า ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า [232 ‫ ومسلم برقم‬6433 ‫غَتّروا « ]رواه البخاري برقم‬ ْ ‫» ل َت‬

ความว่า “พวกท่านจงอย่าลำาพองตน” (บันทึกโดย อัลบุคอรี ย์ หะดีษเลขที่ 6433 และมุสลิม หะดีษเลขที่ 232) อัซซุฮฺรีย์ กล่าวว่า พวกท่านอย่าได้ หลงระเริ งไปกับโลก ดุนยา เมื่ออับดุลอะซีซ บิน มัรวาน ใกล้ จะเสียชีวิต (ซึง่ ขณะนัน้ ท่านเป็ นเสนาบดีปกครองอียิปต์) ท่านสัง่ ให้ นำาผ้ าห่อศพซึง่ เตรียมไว้ สำาหรับห่อศพท่านมาให้ ดู แล้ วท่านก็กล่าวว่า “ทรัพย์สิ นเงินทองของฉันนันมี ้ มากมาย แต่สดุ ท้ ายแล้ วถ้ าฉันจากโลกดุน ยาไปก็มีเพียงสิ่งนี ้ที่จะติดตัวไปด้ วย” แล้ วท่านก็หนั หลังไป พลางร้ องไห้ จากนันท่ ้ านกล่าวว่า “ดุนยาเอ๋ย เจ้ าเป็ นที่พำานักที่ แย่นกั ทรัพย์สินเงินทองที่เราสะสมไว้ มากมายขณะที่มีชีวิตอยู่ สุดท้ ายแล้ วก็เหลือเพียงน้ อยนิด ในทางกลับกัน ความมักน้ อย ในดุนยา กลับนำามาซึง่ ผลบุญอันมากมายมหาศาล แท้ จริ งแล้ ว พวกเราต่างใช้ ชีวิตอยูใ่ นดุนยาอย่างหลงระเริงลำาพองใจยิ่งนัก” (อัดดุรฺ อัลมันษูรฺ เล่ม 4 หน้ า 193) 15

โดยสรุ ปแล้ ว มนุษย์ นัน้ มีสองประเภท ประเภทแรก ผู้ที่ลำาพองตนและหลงระเริงในโลกดุนยา ใช้ ชีวิตเพลิดเพลินไปกับทรัพย์สินเงินทอง ตำาแหน่งหน้ าที่ ความ มีเกียรติ และความหรูหราสุขสบาย กระทัง่ ความตายได้ มาเยือน โดยที่พวกเขาไม่ทนั ตังตั ้ ว อัลลอฮฺ ตรัสว่า ٣ َ‫مون‬ ُ ۡ‫سوۡفَ َتعَل‬ َ ‫ َكّل‬٢ ‫مَقاِبَر‬ َ ۡ ‫م ٱل‬ ُ ۡ‫ى ُزرُت‬ ٰ ‫حّت‬ َ ١ ‫كاُثُر‬ َ ‫م ٱلّت‬ ُ ‫ك‬ ُ ‫﴿ أ َلَۡهٰي‬ ّ ‫ َلَتَرُو‬٥ ‫ن‬ ‫ن‬ ِ ‫م ٱلَيِۡقي‬ َ ۡ‫عل‬ ِ ‫ن‬ َ ‫مو‬ ُ ۡ‫ َكّل َلوۡ َتعَل‬٤ ‫ن‬ َ ‫مو‬ ُ ۡ‫ف َتعَل‬ َ ۡ‫سو‬ َ ‫م َكّل‬ ّ ‫ُث‬ ِ ‫ع‬ ‫ن‬ َ ‫ن‍ َ َيوَۡمِئٍذ‬ ّ ‍ۡ‫م َلُتس ‍ُٔل‬ ّ ‫ ُث‬٧ ‫ن‬ ِ ‫ن ٱلَيِۡقي‬ َ ۡ‫عي‬ َ ‫ ُثمّ َلَتَرُوّدنَها‬٦ ‫م‬ َ ‫حي‬ ِ ‫ج‬ َ ۡ ‫ٱل‬ [٨-١ :‫ ﴾ ]التكاثر‬٨ ‫م‬ ِ ‫عي‬ ِ ‫ٱلّن‬

ความว่า "การสะสมทรัพย์สมบัติเพื่ออวดอ้ าง ได้ ทำาให้ พวกเจ้ า เพลิดเพลิน จนกระทัง่ พวกเจ้ าได้ เข้ าไปเยือนหลุมฝั งศพ เปล่าเลย พวกเจ้ าจะได้ ร้ ู แล้ วก็เปล่าเลย พวกเจ้ าจะได้ ร้ ู มิใช่เช่นนัน้ พวก เจ้ าจะเห็นไฟที่ลกุ โชน แล้ วแน่นอนพวกเจ้ าจะได้ เห็นมันด้ วย สายตาที่แน่ชดั แล้ วในวันนันพวกเจ้ ้ าจะถูกสอบถามเกี่ยวกับ ความโปรดปรานที่ได้ รับ (ในโลกดุนยา)" (อัตตะกาษุรฺ: 1-8)

ประเภทที่สอง ผู้ที่ลำาพองกับการทำาอิบาดะฮฺและคุณ งามความดีของเขา ซึง่ ความจริงแล้ วบ่าวที่ดีจะต้ องกล่าวสรรเส 16

ริญต่ออัลลอฮฺ ที่พระองค์ทรงช่วยเหลือให้ เขาปฏิบตั ิความดี เหล่านันได้ ้ และก็จำาเป็ นที่เขาจะต้ องมีความอิคลาศบริ สทุ ธิ์ใจ เพื่อพระองค์ รวมทังต้ ้ องตระหนักว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาได้ รับ มาจากพระองค์แต่เพียงผู้เดียว อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า ِ ‫كمۖ َب‬ ‫ل‬ ُ ‫م‬ َ ۡ‫ي إ ِسَٰل‬ ّ ‫عَل‬ َ ‫موْاۖ ُقل ّل َتمُّنوْا‬ ُ ۡ‫ك أ َنۡ أ َسَل‬ َ ۡ‫عَلي‬ َ َ‫مّنون‬ ُ ‫﴿ َي‬ ﴾ ١٧ ‫ن‬ َ ‫صِدِقي‬ َٰ ۡ‫ن ِإن ُكنُتم‬ ِ ‫م‬ َٰ ِۡ‫كمۡ ِللي‬ ُ ‫هَدٰي‬ َ ۡ‫كمۡ أ َن‬ ُ ۡ‫عَلي‬ َ ‫ن‬ ّ ‫م‬ ُ ‫ٱلّلُه َي‬ [١٧ :‫]الحجرات‬

ความว่า "พวกเขาถือเป็ นบุญคุณแก่เจ้ าว่าพวกเขาได้ รับอิสลาม แล้ ว จงกล่าวเถิด (มุหมั มัด) ว่าพวกท่านอย่าถือเอาการเข้ ารับ อิสลามของพวกท่านมาเป็ นบุญคุณแก่ฉนั เลย แต่ทว่ า่ อัลลอฮฺทรง ประทานบุญคุณแก่พวกท่านต่างหาก โดยชี ้นำาพวกท่านสูก่ าร ศรัทธา หากพวกท่านเป็ นผู้สตั ย์จริ ง" (อัลหุญรุ อต: 17)

، ‫ وصلى ا وسلم على دنبينا محمدف‬، ‫والحمد لله رب العالمينف‬ 17

‫وعلى آله وصحبه أجمعين‪.‬‬

‫‪18‬‬