Bezpieczne środowisko sportowe dla wszystkich

Społeczność sportowa potępia wszelką przemoc, dyskryminację oraz molestowanie w aktywności sportowej. Prawa człowieka powinny być przestrzegane bez względu na pochodzenie, narodowość, klasę społeczną, język, kolor skóry, religię lub jej brak, poglądy życiowe i polityczne, płeć, orientację seksualną, tożsamość płciową, ekspresję płciową, cechy płciowe, niepełnosprawność, wagę, budowę ciała, stan zdrowotny, talent lub inne uwarunkowania.

Íþróttabandalag Reykjavíkur (Zrzeszenie Sportowe Miasta Reykjavík) jest członkiem zrzeszenia stowarzyszeń Æskulýðsvettvangurinn (Platforma Młodzieży). Z ich deklaracji wynika, że istotne jest, by wszyscy się dobrze czuli podczas pracy i zabawy w ramach Æskulýðsvettvangurinn i żeby przestrzegano podstawowego prawa do bycia niemolestowanym.

Molestowanie i przemoc stanowią naruszenie praw człowieka, do którego dochodzi we wszystkich krajach i kulturach. Są szkodliwe zarówno dla osób, które ich doświadczają, jak i dla danego związku sportowego oraz ogólnie społeczności sportowej. Ważne jest stworzenie bezpiecznego środowiska w sporcie, niezależnie, czy w ramach towarzystwa sportowego, jego sekcji lub zrzeszenia stowarzyszeń danej dyscypliny albo regionu.

W założeniach programowych Ministerstwa Kultury i Edukacji dotyczących sportu, obowiązujących w latach 2019-2030, przedstawiono, że ważne, by środowisko do uprawiania sportu oraz jego organizacja na Islandii ciągle ewoluowały oraz by wizją przyszłościową było zawsze umożliwienie jak największej liczbie osób uprawiania sportu w wybranej dziedzinie, czy to dla przyjemności, poprawy zdrowia, czy z myślą o sukcesie wyczynowym. Państwo oraz samorządy we współpracy ze społecznością sportową powinny dbać o bezpieczeństwo osób uprawiających sport oraz biorących udział w działalności sportowej zarówno jako wolontariusze, jak i opłacani pracownicy. Przemoc jest karalna zgodnie z przepisami kodeksu karnego nr 19/1940. Przepisy dotyczą zarówno dorosłych, jak i dzieci. Dzieciom gwarantowana jest dodatkowo szczególna ochrona przed molestowaniem seksualnym, por. art. 200-202 kodeksu. W art. 98 i 99 ustawy o ochronie dzieci nr 80/2002 znajdują się ponadto przepisy karne za psychiczne, fizyczne lub seksualne wykroczenia przeciw dzieciom.

Zgodnie z ustawą o ochronie dzieci nr 80/2002 każda osoba, która ze względu na swoje stanowisko lub swoją pracę prowadzi sprawy dotyczące nieletnich, ma obowiązek zgłosić komisji ochrony dzieci, jeśli ma podstawy sądzić, że dziecko wychowuje się w nieodpowiednich warunkach, doświadcza przemocy lub innego uwłaczającego zachowania albo poważnie naraża swoje zdrowie lub rozwój. Wszystkie osoby, zatrudnione w towarzystwach sportowych i młodzieżowych, którym powierzana jest opieka nad dziećmi, ponoszą więc odpowiedzialność zgodnie z ustawą o ochronie dzieci niezależnie, czy są to pracownicy, czy wolontariusze. Ten obowiązek zgłoszeniowy dominuje nad przepisami ustaw lub kodeksów etycznych o obowiązku zachowania poufności w danych zawodach. Zgodnie z ustawą o sporcie nr 64/1998 niedozwolone jest zatrudnianie u podmiotów, które podlegają pod te prawa i prowadzą zajęcia sportowe z dziećmi i młodzieżą poniżej 18. roku życia, osób, które otrzymały wyrok za naruszenie przepisów XXII rozdziału kodeksu karnego nr 19/1940 (przestępstwo seksualne). To samo się tyczy osób, które otrzymały wyrok za naruszenie przepisów ustawy o środkach odurzających i uzależniających nr 65/1974 w ciągu ostatnich pięciu lat. Przepis obowiązuje również osoby, którym powierzana jest opieka nad dziećmi i młodzieżą do 18. roku życia w ramach wolontariatu.

Z tego powodu towarzystwa sportowe muszą wymagać zaświadczenia o niekaralności od wszystkich pracowników i wolontariuszy. Ten wymóg musi więc być publikowany w ogłoszeniach o rekrutacji, a umowa o

pracę musi zawierać odpowiednie zastrzeżenia. Przy podpisywaniu umowy o pracę kandydat jest informowany o wymogu i podpisuje zgodę na pobranie informacji z rejestru karnego dotyczących konkretnych (wymienionych wcześniej) rodzajów naruszeń. Należy również wymagać referencji od wcześniejszych pracodawców. W ustawie o równości i równouprawnieniu kobiet i mężczyzn nr 10/2008 zaznaczono, że pracodawcy oraz dyrektorzy urzędów i stowarzyszeń powinni podjąć specjalne środki, żeby zapobiec możliwości spotkania się pracowników, uczniów oraz podopiecznych z przemocą lub molestowaniem ze względu na płeć lub molestowaniem seksualnym w miejscu pracy, urzędzie, podczas działalności społecznej lub szkole. Oznacza to, że społeczność sportowa ponosi odpowiedzialność za zapobieganie i wykluczanie molestowania ze sportu. Pracownicy oraz wolontariusze zatrudnieni w branży sportowej powinni przestrzegać planów reagowania oraz procedur, a w przypadku podejrzenia molestowania seksualnego lub przestępstwa powinni je zgłosić i podjąć działania. Ważne, aby istniał funkcjonujący kodeks etyczny oraz zasady postępowania wraz z planem równości w celu zapobiegania molestowaniu oraz innej przemocy.