Stadswandeling met gids

Zondag 5 maart '23: De Algemene Vergadering van NELOS vindt plaats in de Magdalenazaal te Brugge. De partners en kinderen kregen dit jaar de mogelijkheid om tijdens de vergadering deel te nemen aan een wandeling met gids door de stad. "Yes, count me in!"

Ik krijg de uitnodiging doorgestuurd. We kunnen kiezen tussen twee wandelingen. Eén voor wie Brugge nog niet kent en één voor wie Brugge reeds bezocht heeft. Het FOMO-zweet breekt me uit (nvdr: 'FOMO' of 'Fear of missing out' – in het Nederlands angst om iets te missen). Moet ik echt kiezen? Ik ken alle boetieks in de winkelstraat, maar vraag me niet in welk jaar het belfort gebouwd is … Kan ik ze niet allebei doen? Ik hak de knoop door en beslis: "Ik heb Brugge reeds bezocht".

Het is 13.53 uur en de gids Jo staat klaar voor vertrek. We verzamelen met de groep aan de ingang van de zaal voor een korte inleiding van de wandeling. Jo is er helemaal klaar voor. Hij doet me denken aan m'n opa, met zijn gezonde blos, waterdichte jas en paraplu voor de regen die nooit zal komen. Want 'in Brugge schijnt de zon altijd'.

We zetten de wandeling naar 't Zand in. Onderweg houden we even halt bij de Smedenpoort. Daar werden tijdens de oorlog de wielen van de voertuigen gesmeerd. Dit was meestal niet nodig, maar toch werd er veel geld voor gevraagd. Voilà, nu weet je van- waar het woord 'smeergeld' komt.

De gids, met zes dames in zijn kielzog, waarschuwt ons: "We moeten door de winkelstraat!". Dat we mogen shoppen als we dat willen, maar dat hij doorgaat met zijn wandeling. Niemand twijfelt, vandaag zijn we hier niet om te shoppen. Jo weet werkelijk alles over Brugge. We horen het verhaal van de kantklossers in de Zuidzandstraat en komen te weten waarom de Sint-Salvatorskathedraal zoveel lager dan de straat gebouwd is (of de straat hoger?). Jo is trots op zijn stad en dat hoor je in elk verhaal dat hij met veel liefde vertelt.

Het is winkelzondag in Brugge. Jo baant zich als een volleerd gids een weg door de menigte. We volgen aandachtig zijn grijze baret, ons herkenningspunt tijdens de tour. De etalages lonken, maar door zijn jarenlange ervaring heeft hij geleerd hoe hij een groep dames moet samenhouden: met humor en charisma.

Aangekomen op de Grote Markt houden we een korte stop. We bekijken een rijhuis in de typische Brugse bouwstijl (en neen, dat zijn verbazend genoeg niet de trapgeveltjes, maar huizen met lange, verticale lijnen en ramen!). Wist-je-datje: Vroeger werd berekend hoeveel belastingen je moest betalen aan de hand van het aantal ramen in de voorgevel. Vandaar de uitspraak: het geld door ramen en deuren gooien.

Het is 15.35 uur en 9.197 stappen later en helaas, de tijd vliegt en dus moeten we terug. Ik heb onthouden dat het Belfort, uit de 13e eeuw trouwens, eigenlijk een stuk hoger moest zijn (nu al 366 trappen, hoog genoeg als je 't mij vraagt), dat je moet opletten voor 'piratengidsen' die veel geld vragen en eigenlijk helemaal niks weten over de prachtige stad en dat 2 uur eigenlijk veel te kort is voor een rondleiding. Bedankt aan de organisatie! Wanneer gaan we terug?