Αδέσποτος (7) 2010

¸îé ÷ñüíéá ìåôÜ ôçí Ýêäïóç ôïõ 6ïõ ôåý÷ïõò ôïõ «ÁäÝóðïôïõ», åðéóôñÝöïõìå äõíáìéêÜ! ÍÝá ìÝëç, íÝåò éäÝåò êáé ìåãÜëïò åíèïõóéáóìüò óõíïäåýïíôáé áðü ôïí öüâï êáé ôï Üã÷ïò ôïõ ðñùôÜñç. ÄÝêá ìÞíåò ìåôÜ ôçí åðáíáóýóôáóç ôçò I.V.S.A. Èåóóáëïíßêçò êáé ôßðïôá äå èõìßæåé ôçí áâåâáéüôçôá êáé ôçí áìç÷áíßá ôçò ðñþôçò åêåßíçò óõíÝëåõóçò … ¹ôáí ôá äåéëÜ âÞìáôá ìåôáîý áãíþóôùí ðïõ ãñÞãïñá ìåôáôñÜðçêáí óå ìéá üìïñöç ðáñÝá, ðïõ îÝñåé ðùò ìå ëßãç êáëÞ ðñïóðÜèåéá ôá ðÜíôá ìðïñïýí íá óõìâïýí. Åëðßæïõìå íá áãêáëéÜóåôå ôï 7ï ôåý÷ïò ôïõ «ÁäÝóðïôïõ» êáé íá óõã÷ùñÞóåôå ôõ÷üí ëÜèç êáé åëëåßøåéò. Óáò ðåñéìÝíïõìå üëïõò íá óõììåôÝ÷åôå åíåñãÜ óôçí Ýêäïóç ôïõ åðüìåíïõ ôåý÷ïõò!

Ευχαριστήρια Περιοδική έκδοση της I.V.S.A. Θεσσαλονίκης Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν αυτή την έκδοση ή την I.V.S.A. Θεσσαλονίκης επισκεφτείτε την ιστοσελίδα µας: http://ivsathessaloniki.blogspot.com/ ή επικοινωνήστε µαζί µας µε e-mail στο ivsa.thessaloniki@gmail.com

∆ε θα µπορούσαµε παρά να ευχαριστήσουµε θερµά όλα τα παλιά µέλη της I.V.S.A. για την υποστήριξη και τις συµβουλές που µας χάρισαν απλόχερα και κυρίως : τη Βενετία, τη Γλυκερία, την Ελένη, τη Μάρθα, το Ζαχαρία και το Θανάση….. Σας ευχαριστούµε παιδιά! Και φυσικά οφείλουµε ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κ. Σµοκοβίτη για τα όσα έχει προσφέρει στην οργάνωση όλα αυτά τα χρόνια! Αφιερώνουµε: στον Παναγιώτη…. Το Εξώφυλλο σχεδίασε ο: Παναγιώτης Πανταζής

Η ιστορία της I.V.S.A. Θεσσαλονίκης από το 1992 µέχρι σήµερα

Γράφει η Βασιλείου Ναταλία “Μήπως είµαι τρελή;”, αναρωτήθηκα , καθώς περπατούσα στο σκοτεινό διάδροµο του υπογείου των Κλινικών, όπου και βρίσκονται τα γραφεία µας. Περασµένες 19:00, οι πιο πολλοί είχαν φύγει και οι Κλινικές θύµιζαν ακόµη περισσότερο σκηνικό από θρίλερ! Το µόνο που ακούγεται είναι πόρτες να τρίζουν και κατά τ’ άλλα αυτή η περίεργη σιωπή. Σκοτάδι και σιωπή… ωραίος συνδυασµός, ε; Η ακατανίκητη περιέργειά µου, να µάθω τα πάντα για το παρελθόν της I.V.S.A. γρήγορα εξαφάνισε το φόβο µου… Και βρίσκοµαι χωµένη µέσα σε αρχεία, µισοσβησµένα έγγραφα, φωτογραφίες. Ταξίδια, εκδροµές, συνέδρια, περιοδικά και ηµεροµηνίες παλιές, τότε που εγώ ίσα που µιλούσα! Ας τα πάρουµε όµως από την αρχή: Ήταν καλοκαίρι του 1992 όταν η Τζένη και ο Αχιλλέας πήραν τη µεγάλη απόφαση να συµµετέχουν στο 41ο Παγκόσµιο Συνέδριο της I.V.S.A.. Αυτό µας δίνει το δικαίωµα ψήφου και υπόσχεται πολλά…

1993: συντάσσεται και εγκρίνεται το καταστατικό της I.V.S.A.- Θεσσαλονίκης. Αποτελούµε πια αναγνωρισµένο σύλλογο! Πραγµατοποιείται δε και η πρώτη ανταλλαγή µε Κοπεγχάγη.

1994: Η Τζένη παρέα µε το Ζαχαρία αυτή τη φορά, βρίσκεται στο Βερολίνο, στο 43ο ∆ιεθνές Συνέδριο, όπου… guess what (!) εκλέγονται και οι δύο ως µέλη του Κεντρικού Συµβουλίου της I.V.S.A.! Συµµετοχή στο χειµερινό συµπόσιο στη Σλοβακία, πάρτι, αλλά και έκδοση εκπαιδευτικών βοηθηµάτων (ξέρετε αυτά που µοιράζει ο κ. Φλάσκος µέχρι σήµερα και ο πίνακας µε τους βιολογικούς κύκλους παρασίτων…). Ακολουθούν 8 εκπληκτικά χρόνια! Μέλη της I.V.S.A.- Θεσσαλονίκης εκλέγονται κάθε χρόνο στο κεντρικό συµβούλιο της I.V.S.A., ώσπου το 1996 ο Ζαχαρίας γίνεται πρόεδρος! ∆ιοργάνωση επιστηµονικών ηµερίδων, έκδοση εκπαιδευτικών βοηθηµάτων, συµµετοχή µε stand στη Zootechnia και στο Πανελλήνιο Κτηνιατρικό συνέδριο, έκδοση περιοδικών, προβολή κινηµατογραφικών ταινιών, εκδροµές και πάρτι εντός συνόρων, ανταλλαγές (Ζυρίχη, Βέρνη, Alfort), συµµετοχή σε συνέδρια και workshops του εξωτερικού (Ν. Αφρική, ∆ανία, Κροατία, Παρίσι, Βελιγράδι, Αυστρία, Η.Π.Α., Ελβετία, Βουλγαρία, Σλοβενία, Βιέννη, Liverpool, Μεξικό, Σκόπια, Πολωνία) και µια αξιέπαινη προσπάθεια για την αντιµετώπιση του προβλήµατος µε τα αδέσποτα… Για τα παιδιά της I.V.S.A. ο όρος ‘Αδέσποτος’ φαίνεται να είναι ασυµβίβαστος µε τον ανθρώπινο πολιτισµό. Αποφασίζουν να καταπολεµήσουν το πρόβληµα από τη ρίζα του: την Παιδεία. ∆ιοργανώνουν ενηµερώσεις σε σχολεία και εκδηλώσεις στα πλαίσια της φοιτητικής εβδοµάδας και όχι µόνο… Συνεργάζονται µε τη Γ.Γ.Ν.Γ., το ∆ήµο Θεσσαλονίκης και φιλοζωικούς οργανισµούς. Τυπώνουν φυλλάδια και µιλούν στο Πανελλήνιο Κτηνιατρικό συνέδριο!

2003: Έπειτα από επανειληµµένες προσπάθειες και ύστερα από µια δυναµική παρουσία των µελών µας στο παγκόσµιο συνέδριο της Κροατίας, αναλαµβάνουµε τη διοργάνωση του 52ου ∆ιεθνούς Συνεδρίου της I.V.S.A. Μέλη της I.V.S.A. από όλο τον κόσµο καταφθάνουν στη Θεσσαλονίκη. Όλοι µιλούν για µια αξέχαστη εµπειρία. …. Και κάπου εδώ το όµορφο παραµύθι φαίνεται πως αρχίζει να ξεθωριάζει… Τα γραφεία της I.V.S.A. πληµµυρίζουν, οι προβολές ταινιών σταµατούν, το ενδιαφέρον των φοιτητών φαίνεται να χάνεται. Τσακωµοί, παραιτήσεις, ίντριγκες θυµίζουν µάλλον µεξικάνικο σίριαλ! Είναι τέσσερα χρόνια αδράνειας κατά τα οποία η I.V.S.A… λάµπει δια της απουσίας της!

2009: η ανάγκη των φοιτητών για δραστηριότητες εκτός σχολής, συµπτώσεις, συγκυρίες, γνωριµίες µε παλιά µέλη της I.V.S.A…. όλα οδηγούν στην επανασύσταση της οργάνωσης. Και έτσι απλά, σαν να µην πέρασε µια µέρα απ’ τις παλιές καλές εποχές: καθαρίζουµε τα παλιά γραφεία, διοργανώνουµε ηµερίδα, πάρτι και προβολές ταινιών, συµµετέχουµε σε Workshop στην Αίγυπτο. And the best is yet to come! Είναι πια αργά. Κλειδώνω την πόρτα πίσω µου. Το σκοτάδι δε µε πειράζει πια- ίσως γιατί όσα έµαθα ικανοποίησαν την περιέργειά µου. Στο µυαλό µου σκέψεις µπερδεµένες. Κυριαρχούν 3 λέξεις γραµµένες από παλιό µέλος της I.V.S.A.: Μη χάνετε ευκαιρίες!

Γράφει η Εύη Τσαντήλα Θέλετε να ζήσετε για ένα µήνα στην Ισπανία; Να δουλέψετε για έναν κτηνίατρο στη Νότια Αφρική; Ή µήπως να δείτε πώς λειτουργεί το πανεπιστήµιο στην Ολλανδία; Αν κάτι από τα παραπάνω σας φαίνεται ενδιαφέρον τότε συνεχίστε να διαβάζετε γιατί το πρόγραµµα ανταλλαγών της IVSA είναι φτιαγµένο για σας! Για περισσότερα από 50 χρόνια, η IVSA προσφέρει στα µέλη της τη δυνατότητα να ταξιδέψουν στο εξωτερικό και να έρθουν σε επαφή µε φοιτητές και κτηνιάτρους ανά τον κόσµο. Μέσω αυτού του προγράµµατος οι φοιτητές δεν αποκτούν µόνο πολύτιµη κτηνιατρική εµπειρία, αλλά διευρύνουν τους ορίζοντές τους, πράγµα απαραίτητο στην ακµάζουσα κτηνιατρική επιστήµη και όχι µόνο. Το κάθε παράρτηµα έχει έναν exchange officer (στο δικό µας είµαι εγώ!) ο οποίος δρα ως µεσάζοντας µε παραρτήµατα του εξωτερικού για την οργάνωση των ανταλλαγών, ατοµικών ή οµαδικών. Οι ενδιαφερόµενοι επικοινωνούν µαζί µου για να στείλουµε την αίτηση στη χώρα της αρεσκείας τους. Η αίτηση πρέπει να σταλεί τουλάχιστον 6 µήνες πριν από την ηµεροµηνία της

Στις ατοµικές ανταλλαγές οι φοιτητές εργάζονται ως εθελοντές σε κάποιον

επίσκεψης και η καθοριστική απάντηση για τον αν έγινε δεκτός ο φοιτητής έρχεται µέσα στον επόµενο µήνα. Οι επίδοξοι ταξιδιώτες πληρώνουν µόνοι τους τα έξοδά τους όµως υπάρχει η

κτηνίατρο µέχρι και για 6 εβδοµάδες. Οι οµαδικές ανταλλαγές είναι πιο σύντοµες (1 µέρα µε 2 εβδοµάδες) και περιλαµβάνουν ξενάγηση στο πανεπιστήµιο, ενηµέρωση για το εκπαιδευτικό του πρόγραµµα, διαλέξεις για την κτηνιατρική εκπαίδευση στη χώρα, πολιτιστικές βραδιές και άλλες δραστηριότητες. Οι οµαδικές ανταλλαγές

δυνατότητα οικονοµικών διευκολύνσεων όπως το να φιλοξενηθεί σε κάποιο µέλος της IVSA. Μοναδική προϋπόθεση των ανταλλαγών είναι ο φοιτητής που φιλοξενήθηκε να φιλοξενήσει κι

προσφέρουν έναν οικονοµικό και εύκολο τρόπο για τους φοιτητές να πάρουν µια ιδέα για τον τρόπο που λειτουργούν οι σχολές του εξωτερικού. Για περισσότερες πληροφορίες µπείτε στη σελίδα της IVSA www.ivsa.org ή επικοινωνείτε µαζί µου στο etsantil@windowslive.com

αυτός µε τη σειρά του κάποιο παιδί που θα έρθει να επισκεφθεί τη χώρα του (ή αν δεν µπορεί, κάπως να φροντίσει για το κατάλυµα του).

Ετοιµάστε βαλίτσες και βγάλτε διαβατήρια, λοιπόν, γιατί ο κόσµος σας περιµένει!

Bon voyage!

åöåýãïíôáò áð’ôá üñéá . . .

î

(ÐñáêôéêÞ åîÜóêçóç óôï åîùôåñéêü.)

Γράφει ο Χαράλαµπος Αττιπά

Τους τελευταίους µήνες συζητιέται έντονα το θέµα της εξωστρέφειας των Ελληνικών πανεπιστηµίων. Η σχολή µας και η ακαδηµαϊκή κοινότητά της ελάχιστα συµβάλλουν στο να συµµετέχουν οι φοιτητές σε προγράµµατα του εξωτερικού (µε εξαίρεση το Erasmus), παρότι υπάρχουν δεκάδες ευκαιρίες. Πιο κάτω θα παρουσιάσουµε 3 τύπους πρακτικής άσκησης στο εξωτερικό µέσα από την οπτική γωνία τριών συµφοιτητών µας: Γιώργος Ευαγγέλου-πρακτική άσκηση στο πανεπιστήµιο της Βιέννης, Μάριος Χαραλάµπους-summer school πανεπιστήµιο της Ουτρέχτης και Χαράλαµπος Αττιπά- έρευνα στο πανεπιστήµιο του Cambridge.

Summer School στη Κτηνιατρική Σχολή της Ουτρέχτης

Πρακτική Άσκηση στις Κτηνιατρικές Κλινικές του Πανεπιστήµιου της Βιέννης Η κτηνιατρική σχολή της Βιέννης (www.vu-wien.ac.at) δίνει την ευκαιρία εξάσκησης φοιτητών από το εξωτερικό στις διάφορες κλινικές της κατά τους θερινούς µήνες. Αρχικά, θα πρέπει να επικοινωνήσετε µε την γραµµατεία του πανεπιστηµίου και στη συνέχεια µε τη γραµµατεία της ανάλογης κλινικής η οποία θα σας ενηµερώσει εάν και πότε µπορεί να σας δεχθεί. Η διαδικασία επιλογής είναι απλή και περιλαµβάνει ένα βιογραφικό και καλή γνώση της Αγγλικής. Όπως µας ανέφερε ο Γιώργος, το βασικό κόστος ζωής για ένα µήνα κυµαίνεται στα 800 ευρώ και το πανεπιστήµιο µπορεί να σας διευθετήσει διαµονή. Η εξάσκηση στη χειρουργική κλινική µικρών ζώων αφορούσε από τη λήψη του ιστορικού µέχρι και το χειρουργείο, ενώ υπήρχε καθηµερινή ανασκόπηση των περιστατικών και σύντοµες παρουσιάσεις. Κλείνοντας, ο Γιώργος θα πρότεινε ανεπιφύλακτα το πανεπιστήµιο την Βιέννης αφού είναι υψηλού επιπέδου ενώ το περιβάλλον είναι πολύ φιλικό και όλοι πρόθυµοι να σε βοηθήσουν. Το µόνο µειονέκτηµα είναι η γνώση Γερµανικών, η οποία παρότι δεν είναι αναγκαία εντέλει είναι πολύ χρήσιµη.

Άπειρες ώρες “pipetting” στο εργαστήριο του Cambridge µε φοιτητές κτηνιατρικής απ΄ όλο τον κόσµο!

Ώρες χαλάρωσης στο πανεπιστήµιο του Cambridge...

Ο Γιώργος... εν ώρα δράσης (αφαιρώντας ένα λίπωµα απ΄ την ωµοπλάτη σκύλου).

Έρευνα στο Πανεπιστήµιο του Cambridge

Η συγκεκριµένη Κτηνιατρική σχολή έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια να παρέχει καλοκαιρινά προγράµµατα εκπαίδευση σε ένα ευρύ φάσµα θεµατολογίας (http:// www.utrechtsummerschool.nl). Η διάρκεια τους είναι 2-3 εβδοµάδες και τα δίδακτρα ποικίλουν. Παρόµοια προγράµµατα παρέχουν και άλλες κτηνιατρικές σχολές. Απαραίτητη είναι η γνώση αγγλικών και η επιτυχής παρακολούθηση κάποιων µαθηµάτων. Επίσης, πρέπει να αποστείλετε µια επιστολή, όπου θα αναφέρετε τους λόγους που σας οδήγησαν στην εκλογή του συγκεκριµένου προγράµµατος. Ο Μάριος µας ανέφερε ότι το κόστος για 2.5 βδοµάδες ήταν 900 ευρώ (δίδακτρα και διαµονή) και το πρόγραµµα που παρακολούθησε αφορούσε τη φυσιοπαθολογία. Τα πρωινά υπήρχαν διαλέξεις, στη συνέχεια εργαστήρια σε ζώα, ενώ, στο τέλος γινόταν νεκροτοµές και οι φοιτητές παρουσίαζαν ένα θέµα. Για τον Μάριο ήταν µια µοναδική εµπειρία. Προτείνει, ανεπιφύλακτα, το συγκεκριµένο πρόγραµµα σε άτοµα που τους ενδιαφέρει να µελετήσουν σε βάθος τη φυσιοπαθολογία και επιθυµούν να δουν πως δουλεύει µια κτηνιατρική σχολή στο εξωτερικό. Μειονέκτηµα του συγκεκριµένου προγράµµατος ήταν ο περιορισµένος ελεύθερος χρόνος.

Ο Μάριος µελετώντας το “σύνδροµο ισχαιµίας και επαναιµάτωσης των ιστών του εντέρου” στους χοίρους...

To “Fundamentals of Veterinary Science, Summer School” (http://www.vet.cam.ac.uk/summerschool ) είναι ένα πρόγραµµα του πανεπιστηµίου του Cambridge, µε στόχο να προωθήσει την εργαστηριακή έρευνα σε φοιτητές κτηνιατρικής από όλο τον κόσµο. ∆ιαρκεί 2 µήνες και όλα τα έξοδα καλύπτονται από το πανεπιστήµιο του Cambridge (αεροπορικά εισιτήρια, διαµονή κλπ). Η διαδικασία επιλογής των φοιτητών είναι σαφώς δυσκολότερη σε σχέση µε τα 2 προηγούµενα προγράµµατα. Επιλέγονται 14 φοιτητές κτηνιατρικής από όλο τον κόσµο µε βάση τις επιδόσεις τους, το βιογραφικό τους, συστατικές επιστολές και το ενδιαφέρον τους για την ερευνά. Απαραίτητη προϋπόθεση η άριστη γνώση των Αγγλικών και η επιτυχής παρακολούθηση των µαθηµάτων των πρώτων ετών. Κατά τους δύο αυτούς µήνες, θα µετεκπαιδευτείτε σε ένα από τα ερευνητικά εργαστήρια του πανεπιστηµίου, και θα εκπονήσετε ένα σύντοµο ερευνητικό πρόγραµµα (η θεµατολογία δεν αφορά µόνο την κτηνιατρική). Επιπλέον κάθε εβδοµάδα υπάρχουν workshops, διαλέξεις και κοινωνικές εκδηλώσεις. Η συµµετοχή µου στο “Fundamentals of Veterinary Science, Summer School” ήταν µια µοναδική εµπειρία µέσω την οποίας αντιλήφθηκα το πώς γίνεται η ερευνά. Προτείνω το πιο πάνω πρόγραµµα σε άτοµα που επιθυµούν να γνωρίσουν µια εναλλακτική όψη της κτηνιατρικής και σε όσους ενδιαφέρονται για την εκπόνηση διδακτορικού. Το κυριότερο µειονέκτηµα είναι πως το πρόγραµµα ξεκινάει τέλη Ιουνίου µε αποτέλεσµα να συµπίπτει µε τη τελευταία βδοµάδα της εξεταστικής. Τα πιο πάνω προγράµµατα αποτελούν ένα µικρό δείγµα των ευκαιριών που υπάρχουν στο εξωτερικό. Το µόνο πράγµα που χρειάζεται να κάνουµε είναι να το ψάξουµε στο διαδίκτυο. Ευελπιστώ στο µέλλον περισσότεροι συµφοιτητές µας να επιλέξουν να κάνουν την πρακτική τους στο εξωτερικό, ώστε το πανεπιστήµιο µας να αρχίσει να ξεφεύγει από την εσωστρέφεια του.

Γράφει ο Γαβριήλ Φρανσουάς Οι λέξεις βόλτα και σκύλος είναι σχεδόν ταυτόσηµες έννοιες στο µυαλό µας (ή τουλάχιστον για εκείνους που έχουν σκύλο). Είναι ένα από τα πρώτα πράγµατα που κάνεις όταν ξεκινάει η µέρα σου και από τα τελευταία όταν τελειώνει. Πολλές φόρες, όµως, αντί να είναι µια ευχάριστη διαδικασία που σε χαλαρώνει, είναι ένας µικρός πονοκέφαλος. Μια µικρή βόλτα µε το σκυλί σου στη γειτονία σε φέρνει αντιµέτωπο µε τις διαµαρτυρίες και την καχυποψία των κατοίκων. « Θα λερώσεις το πεζοδρόµιο µπροστά απ’ το σπίτι µου», λένε. Βλέπουν το σκύλο που περνάει δίπλα τους σαν ανθρωποφάγο. Και αυτά είναι τα µικρότερα προβλήµατα.. Προσπαθώντας να µπεις σε ένα πάρκο, βλέπεις τις γνωστές και περίφηµες απαγορευτικές πινακίδες. Πάρκα που να είναι αποκλειστικά για σκυλιά, είναι ελάχιστα, έως ανύπαρκτα… Αλλά ας πάρουµε τα πράγµατα από την αρχή. Να δούµε πώς µπορούν να γίνουν τα πράγµατα πιο απλά και βολικά τόσο για εµάς που έχουµε ζώα όσο και για τους υπόλοιπους κάτοικους της πόλης. Η αλήθεια είναι ότι αν δε πάµε τα σκυλιά µας για περίπατο σε κάποιο πάρκο ρυπαίνουν την πόλη, δηµιουργούν εστίες µόλυνσης, κακοσµίας, και αντιαισθητικότητας. Ακόµη, αν βγάζουµε βόλτα ζώα που είναι αντικοινωνικά και επιθετικά, στην καλύτερη περίπτωση τροµάζουµε τον κόσµο γύρω µας. Πρέπει να µας γίνει συνήθεια να µην αφήνουµε το σκυλί µας ελεύθερο χωρίς τον οδηγό έστω και για λίγο, απλώς και µόνο επειδή « είναι καλό»( ακόµα και αν είναι όντως ήσυχο και δεν ενοχλεί κανένα). Κάποιοι συµπολίτες µας είναι πιθανό να αναστατωθούν, ενώ υπάρχει µεγάλη πιθανότητα να κινδυνέψει και το ίδιο το ζώο, είτε από οχήµατα, είτε από άλλα ζώα, είτε ακόµα και από ανθρώπους.Πρέπει να συνειδητοποιήσουµε ότι οφείλουµε να κοινωνικοποιήσουµε το ζώο µας, ώστε να µη φοβάται και να αντιδρά φιλικά µε τους ανθρώπους ή τα ζώα. Έτσι, περνάει καλύτερα εκείνο και είναι ευκολότερη η δική µας συµβίωση µαζί του. Όσο υπεύθυνοι είµαστε για την υγεία του σκύλου µας, είµαστε εξίσου υπεύθυνοι για τη συµπεριφορά του. Τέλος, οφείλουµε κάποια στιγµή όλοι οι ιδιοκτήτες σκύλων να αποκτήσουµε τη συνήθεια να µαζεύουµε τα περιττώµατα του ζώου µας. Κάτι τέτοιο αφενός είναι υποχρέωση µας, και αφετέρου ένδειξη πολιτισµού από µέρους µας. Είναι µια διαδικασία που µόλις τη συνηθίσουµε είναι πολύ ευκολότερη από ότι αρχικά φαίνεται. Συνεπώς, αν εκλείψουν οι παραπάνω επιπόλαιες συµπεριφορές από τους ιδιοκτήτες των ζώων, δε θα υπάρχει κανένας σοβαρός αντίλογος στην συµβίωση κατοίκων- ζώων σε µεγάλες πόλεις. Με τον τρόπο αυτό, θα αρχίσει ολοένα και µεγαλύτερη µερίδα των κατοίκων της πόλης να

βλέπει θετικά την ύπαρξη των κατοικίδιων ανάµεσα τους. Θα αντιστραφεί η αρνητική άποψη του κόσµου για την ύπαρξη των κατοικίδιων στο αστικό περιβάλλον και θα δηµιουργηθούν , έτσι, καλύτερες συνθήκες για την ανάπτυξη τις φιλοζωίας και της εξοικείωσης του κόσµου µε τα ζώα. Επίσης, κάποια στιγµή, στα πλαίσια µιας διευρυµένης αντίληψης θα ευαισθητοποιηθούν οι δήµοι και θα ασχοληθούν µε το θέµα της έλλειψης χώρων –ειδικών για την άσκηση των ζώων , αφιερώνοντας ίσως και σε αυτούς µερικά τετραγωνικά µέτρα δηµοτικών αναξιοποίητων οικοπέδων. Τι γίνεται όµως αν µένεις στη Θεσσαλονίκη, µε τις παρούσες συνθήκες, και θέλεις να πας το σκύλο σου βόλτα σε ένα πάρκο( όπως βλέπεις να κάνουν αµέριµνοι οι κάτοικοι µεγάλων πόλεων στις ταινίες); Όταν θέλεις να κάνεις βόλτα σε ένα πιο όµορφο και φιλόξενο περιβάλλον από εκείνο των πεζοδροµίων, των στύλων της ∆ΕΗ και των κάδων απορριµµάτων; ∆υστυχώς, οι επιλογές στην πόλη µας είναι ελάχιστες. Ιδίως, αν αναφερόµαστε σε πάρκα που είναι φτιαγµένα µε την προοπτική να

Βέβαια, µόλις µπούµε σε ένα τέτοιο έχοντας το σκύλο µας µαζί, µας υποδέχονται τα γνωστά µηνύµατα καλωσορίσµατος του τύπου « απαγορεύονται τα ζώα» και αλλά τέτοια χαρωπά. Είναι λογικό βλέποντας κάποιος αυτές τις ταµπέλες να αναρωτιέται το τι τόσο διαφορετικό έχει το ζώο του, και δε µπορούν καν να εισέρθουν στο πάρκο. Φυσικά, η απάντηση θα είναι ότι τα ζώα δε µπορούν να είναι µαζί µε τους ανθρώπους, ρυπαίνουν το χώρο, τροµάζουν τον υπόλοιπο κόσµο, και γενικότερα ενοχλούν. Αν δούµε όµως τη νοµοθεσία που υπάρχει, δε θα δούµε πουθενά να απαγορεύεται η είσοδος των ζώων στα πάρκα, συµφώνα µε το νόµο 3170/2003 . Συγκεκριµένα αναφέρει µεταξύ άλλων ότι : * Ο ιδιοκτήτης σκύλου υποχρεούται να µεριµνά για τον άµεσο καθαρισµό του περιβάλλοντος από τα περιττώµατα του σκύλου του. * Ο ιδιοκτήτης ή ο συνοδός του σκύλου υποχρεούται κατά τη διάρκεια του περιπάτου να κρατάει το σκύλο δεµένο και να βρίσκεται σε µικρή απόσταση από αυτόν * Ο ιδιοκτήτης ή ο συνοδός του σκύλου ευθύνεται για βλάβη ή ζηµία που προκαλείται από το σκύλο σε ανθρώπους ή ζώα.

ελευθερώνουν οι ιδιοκτήτες τα σκυλιά τους. Το µόνο ευρέως γνωστό πάρκο για σκύλους είναι εκείνο στην παραλία, πίσω από τα γήπεδα του τένις. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα µικρό χωράφι περιφραγµένο µε συρµατόπλεγµα, µε µερικά παγκάκια και µια ποτίστρα για να πίνουν τα ζώα νερό. Μικρό, αλλά, αρκετά εξυπηρετικό. Το πάρκο, αυτό, όµως δε χωράει πολλούς ιδιοκτήτες και πολλές φορές πρέπει να περιµένεις τη σειρά σου για να µπεις µέσα και να ελευθερώσεις το σκύλο σου, ειδάλλως, τα ζώα έρχονται πολύ κοντά. Ακόµη, εξυπακούεται ότι η συγκεκριµένη τοποθεσία δεν είναι σε βολικό σηµείο για όλους τους κατοίκους της πόλης. Επόµενος στόχος στην αναζήτηση ενός όµορφου και φιλόξενου περιβάλλοντος, είναι τα «κανονικά» πάρκα! Ξέρετε αυτά που πηγαίνουν όλοι, ανεξάρτητα από το αν έχουν ζώο ή όχι (τέτοια τουλάχιστον υπάρχουν περισσότερα στην πόλη).

Συνεπώς, η µόνη υποχρέωση που έχουµε είναι να τηρούµε τους αυτονόητους κανόνες καθαριότητας που αναφέραµε, καθώς και τη χρήση οδηγού στο σκύλο. Με λίγα λόγια, όλες αυτές οι πινακίδες που µας απαγορεύουν την είσοδο των ζώων µας στο πάρκο είναι ανυπόστατες, τουλάχιστον σύµφωνα µε το παραπάνω νόµο, εφόσον δεν αναφέρεται πουθενά ότι απαγορεύεται η κυκλοφορία τους σε κήπους, πάρκα κλπ. Συµπερασµατικά, µπορούµε να πούµε ότι οι επιλογές µας για ξέγνοιαστο περίπατο και παιχνίδι µε τα ζώα µας στη πόλη είναι ελάχιστες. Μπορούµε, ωστόσο, να περπατήσουµε µε αυτά σε κάποιο πάρκο. Τηρώντας τις υποχρεώσεις µας, µπορούµε να πείσουµε τον πολύ κόσµο, ότι ο σκύλος µας έχει θέση κοντά στον άνθρωπο της πόλης, και που ξέρετε, µπορεί να αποκτήσουµε και κανένα πάρκο ακόµα!! Το νόµο 3170/2003 µπορείτε να τον συµβουλευτείτε/κατεβάσετε από τη παρακάτω διεύθυνση: http://www.minagric.gr/greek/data/ G913F71.pdf

ÓõìðåñéöïñÜ ôçò Listeria Monocytogenes óå áíáêáôåñãáóìÝíï ôõñß êáôÜ ôç óõíôÞñçóç ôïõ óôïõò 4, 12 êáé 22°C Απόστολος Σ. Αγγελίδης, ∆ηµήτριος Κ. Παπαγεωργίου • Εργαστήριο Γαλακτοκοµίας, Κτηνιατρική Σχολή, Α.Π.Θ.

Σύµφωνα µε τα κριτήρια ασφάλειας του Κανονισµού (ΕΚ) 2073/2005 ως έτοιµα προς κατανάλωση (Ε.Π.Κ.) τρόφιµα που δεν υποστηρίζουν την ανάπτυξη του τροφογενώς µεταδιδόµενου παθογόνου βακτηρίου Listeria monocytogenes θεωρούνται τα τρόφιµα µε pH γγ4,4 ή aw ? 0,92, τα προϊόντα µε pH ? 5,0 και aw ? 0,94 και τα προϊόντα µε διάρκεια διατήρησης µικρότερη από πέντε ηµέρες. Στον ίδιο Κανονισµό διευκρινίζεται ότι άλλες κατηγορίες προϊόντων µπορούν επίσης να ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία, εφόσον αυτό αποδεικνύεται επιστηµονικά. Ο Κανονισµός ορίζει ότι, όταν είναι απαραίτητο, οι υπεύθυνοι των επιχειρήσεων που παράγουν τα τρόφιµα πρέπει να διεξάγουν µελέτες προκειµένου να ελέγξουν τη συµµόρφωση των τροφίµων µε τα µικροβιολογικά κριτήρια του Κανονισµού καθ’ όλη τη διάρκεια διατήρησης των τροφίµων. Στα πλαίσια των προαναφερθέντων απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Νοµοθεσίας, η εταιρία ΒΙΟΤΡΟΣ απευθύνθηκε στο Εργαστήριο Γαλακτοκοµίας της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. για τη διεξαγωγή µελετών σε Ε.Π.Κ. προϊόντα (ανακατεργασµένα τυριά και αναπληρώµατα ανακατεργασµένου τυριού) που παρασκευάζει. Μία από τις µελέτες που διενεργήθηκαν στο Εργαστήριό µας αφορούσε στη συµπεριφορά της L. monocytogenes σε ανακατεργασµένο τυρί µε την επωνυµία Tando κατά τη συντήρησή του στους 4, 12 και 22°C. ∆εδοµένων των φυσικοχηµικών χαρακτηριστικών του συγκεκριµένου τροφίµου (pH = 5,1, aw = 0,93), σκοπός της έρευνας ήταν να διερευνηθεί η ικανότητα της L.monocytogenes να αναπτύσσεται ή όχι στο προϊόν. Χρησιµοποιήθηκαν 3 στελέχη L.monocytogenes (ScottA, CA, κι ένα στέλεχος που αποµονώθηκε από ανακατεργασµένο τυρί). Τα τρία στελέχη χρησιµοποιήθηκαν σε τρία διαφορετικά επίπεδα για τον ενοφθαλµισµό (ca. 5,0x105, 5,0x103 και 1,0x102 cfu/g) δειγµάτων τυριού τα οποία στη συνέχεια συσκευάστηκαν άσηπτα σε τροποποιηµένη ατµόσφαιρα όπως διατίθενται

στο εµπόριο και συντηρήθηκαν στους 4, 12 και 22°C. Ανά τακτά χρονικά διαστήµατα δείγµατα εις διπλούν εξετάζονταν για τους πληθυσµούς ή την παρουσία της L. monocytogenes σύµφωνα µε τα διεθνή πρότυπα ανίχνευσης και αρίθµησης της L. monocytogenes στα τρόφιµα (ISO 11290-1:1996 και 11290-2:1998, αντίστοιχα). Τα αποτελέσµατα της έρευνας έδειξαν ότι σε κανένα πειραµατικό σχεδιασµό (συνδυασµό στελέχους, επιπέδου ενοφθαλµίσµατος και θερµοκρασίας επώασης) δεν παρατηρήθηκε ανάπτυξη της L. monocytogenes. Αντίθετα, µετά από µια αρχική χρονική περίοδο επιβίωσης (διαφορετική σε διάρκεια ανάλογα µε το στέλεχος και τη θερµοκρασία συντήρησης) κατά την οποία οι πληθυσµοί του παθογόνου παρέµεναν σχετικά αµετάβλητοι, οι πληθυσµοί της L. monocytogenes στα µολυσµένα δείγµατα µειώνονταν µε ρυθµό που διέφερε κυρίως ανάλογα µε το στέλεχος και τη θερµοκρασία συντήρησης, µε τελικό αποτέλεσµα τη µείωσή τους σε µη ανιχνεύσιµα επίπεδα σε όλους τους πειραµατικούς σχεδιασµούς. Στη συνέχεια έγινε υπολογισµός του ρυθµού µείωσης της L. monocytogenes στα µολυσµένα δείγµατα τυριού µε δύο τρόπους/προσεγγίσεις. Ο πρώτος τρόπος αφορούσε στην «κλασσική» εκτίµηση του ρυθµού θανάτου του µικροοργανισµού. Με την προσέγγιση αυτή, από τις καµπύλες θανάτωσης του µικροοργανισµού που λήφθηκαν στους διαφορετικούς πειραµατικούς συνδυασµούς, επιλέχτηκαν και χρησιµοποιήθηκαν τα πειραµατικά δεδοµένα που ανήκαν στη λογαριθµική φάση µείωσης του πληθυσµών. Στη συνέχεια µε τη µε χρήση απλής παλινδρόµησης εκτιµήθηκαν οι ρυθµοί θανάτωσης του παθογόνου στις διαφορετικές πειραµατικές συνθήκες. Η διάρκεια της λανθάνουσας φάσης για κάθε πειραµατική συνθήκη εκτιµήθηκε έµµεσα χρησιµοποιώντας τις τιµές που υπολογίστηκαν για τους αντίστοιχους ρυθµούς θανάτου και τις τιµές των αρχικών επιπέδων ενοφθαλµισµού.

Παράδειγµα εφαρµογής της εξίσωσης τύπου Weibull σε δεδοµένα που λήφθηκαν ύστερα από πείραµα πρόκλησης µε Listeria monocytogenes σε ανακατεργασµένο τυρί. Στο συγκεκριµένο πειραµατισµό το στέλεχος της L. monocytogenes που χρησιµοποιήθηκε ήταν το IS951, το επίπεδο του αρχικού ενοφθαλµισµού ήταν περίπου 6 x 103 CFU/g τυριού και τα µολυσµένα δείγµατα συντηρήθηκαν στους 4°C. Ο άξονας των y αναπαριστά τις τιµές των πληθυσµών της L. monocytogenes εκφρασµένες σε log CFU/g. Ο άξονας των x αναπαριστά τους χρόνους συντήρησης των µολυσµένων δειγµάτων στους 4°C, ύστερα από τον ενοφθαλµισµό τους. Τα σηµεία στο γράφηµα (κύκλοι) αναπαριστούν µέσες τιµές των πληθυσµών της L. monocytogenes που αριθµήθηκαν σε δείγµατα κατά την εκάστοτε δειγµατοληψία. Η καµπύλη αναπαριστά την πρόβλεψη της συµπεριφοράς του παθογόνου µε την εφαρµογή της εξίσωσης τύπου Weibull. Τα αποτελέσµατα εφαρµογής της εξίσωσης στα πειραµατικά δεδοµένα ήταν πολύ ικανοποιητικά (R2 = 0.9679). Το γράφηµα προέρχεται από την εργασία που δηµοσιεύτηκε στο διεθνές επιστηµονικό περιοδικό Food Microbiology.

Επιπλέον, έγινε χρήση και ενός βιβλιογραφικού µαθηµατικού µοντέλου (εξίσωση τύπου Weibull), το οποίο, σε αντίθεση µε την κλασσική προσέγγιση που περιγράφτηκε παραπάνω, επέτρεψε τη χρήση όλων των ποσοτικών πειραµατικών δεδοµένων από κάθε συνθήκη και οδήγησε σε πολύ ικανοποιητικά αποτελέσµατα όσον αφορά στη συµφωνία των πειραµατικών µετρήσεων µε τις προβλέψεις του µοντέλου. Το εν λόγω µοντέλο έχει χρησιµοποιηθεί στο παρελθόν για την περιγραφή της αδρανοποίησης παθογόνων και αλλοιωγόνων βακτηρίων ως συνάρτηση εξωγενών µικροβιοκτόνων διεργασιών (π.χ. εφαρµογή υψηλής θερµοκρασίας, ακτινοβολιών ιονισµού, υψηλής υδροστατικής πίεσης, κ.α.). Από όσο όµως γνωρίζουµε είναι η πρώτη φορά που η προσέγγιση αυτή εφαρµόζεται για την περιγραφή της αδρανοποίησης ενός µικροοργανισµού κατά τη διάρκεια συντήρησης ενός τροφίµου, απουσία εξωγενούς µικροβιοκτόνου διεργασίας. Αξίζει να σηµειωθεί ότι η έρευνα χρηµατοδοτήθηκε από την εταιρία παραγωγής τροφίµων ΒΙΟΤΡΟΣ που εδρεύει στη ∆ράµα, µέσω τριετούς ερευνητικού προγράµµατος (Κωδικός Έργου Επιτροπής Ερευνών Α.Π.Θ.

82413, Επιστηµονικός Υπεύθυνος καθηγητής ∆. Παπαγεωργίου). Κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του παραπάνω ερευνητικού προγράµµατος στο Εργαστήριο Γαλακτοκοµίας της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. εκπαιδεύτηκαν, αλλά και εργάστηκαν µε αµοιβή δύο επί πτυχίο φοιτήτριες της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. και µια απόφοιτος της Σχολής, ενώ εκπαιδεύτηκαν και τρεις προπτυχιακοί φοιτητές της Σχολής. Επίσης, αποκτήθηκε πολύτιµος βασικός εξοπλισµός για το Εργαστήριο Γαλακτοκοµίας. Η παραπάνω έρευνα που ολοκληρώθηκε δηµοσιεύτηκε στο διεθνές επιστηµονικό περιοδικό Food Microbiology στο τεύχος του Σεπτεµβρίου του 2010 (τόµος 27, σελ. 809-818). Στα πλαίσια της εκτέλεσης του ερευνητικού προγράµµατος εξετάστηκε η συµπεριφορά της L. monocytogenes και σε 6 αναπληρώµατα ανακατεργασµένου τυριού.

από τον Αλέξανδρο Ζέρβα

Συναντήσαµε τον κύριο Λυκούργο Κλαµαριά σε µία εκδήλωση αφιερωµένη στους φοιτητές και του ζητήσαµε να µας κατατοπίσει σε ζητήµατα που µας αφορούν. Πρόκειται για έναν κτηνίατρο, ο οποίος διατηρεί κλινική ζώων συντροφιάς, έχει συµµετάσχει σε επιστηµονικά projects και καινοτοµίες, ενώ ασχολείται και µε συνδικαλισµό. Πάθος του αποτελούν τα ταξίδια και οι περιηγήσεις.

πως προέκυψε η επιλογή να ασχοληθείτε µε ζώα συντροφιάς? ∆εν µε ενδιέφεραν τα παραγωγικά και τα τρόφιµα. Βλέπω τα ζώα συντροφιάς σαν ‘πιο ιατρική’! είστε ικανοποιηµένος από την επιλογή αυτή? Πιστεύω ότι ήταν άριστη επιλογή. Ακόµα και στις σηµερινές οικονοµικές συνθήκες ο σωστός επαγγελµατίας προχωρά. Το µικρό ζώο ως επάγγελµα στην Ελλάδα, στις αστικές περιοχές, είναι πολύ καλά, ακόµα και σχετικά µε άλλες χώρες της Ευρώπης. Υπάρχει µια µόνιµη ψευδαίσθηση για το επίπεδο των γνώσεων και την ποιότητα άσκησης του επαγγέλµατος για τη χώρα µας. πρόσφατα µας µιλήσατε (στους φοιτητές) περί management κτηνιατρείου µε τον αδιαµφισβήτητα αναπαραστατικό σας τρόπο, πότε αυτό έγινε αναγκαίο στην πράξη, γιατί και εσάς πως σας προέκυψε η ενασχόληση? Το πρώτο µου σεµινάριο ήταν το 1991 ( Βιέννη), όταν δεν υπήρχε καν υποψία για οικονοµική Κρίση. Σαν ελεύθερος επαγγελµατίας οφείλεις να προβλέπεις καταστάσεις. Οταν πρωτοαντικρίζεις επιτυχηµένους ξένους συναδέλφους να επενδύουν στη ∆ΙΑΧΕΙΡΗΣΗ, κάτι ξέρουν. ένα παράδειγµα µετά από τόσα χρόνια λειτουργίας κλινικής που σας έκανε εντύπωση. Το χαρακτηριστικότερο διαχρονικό παράδειγµα ήταν η απρόσµενη επιτυχία συναδέλφων που «θεωρητικά» δεν είχαν αναγκαία και απαραίτητα εφόδια να προχωρήσουν. περί οικονοµικής κρίσης...ως χρόνια ελεύθερος επαγγελµατίας τι αλλαγές είδατε? Ο ιδοκτήτης έχει (τουλάχιστον µέχρι σήµερα) διαθέσιµο χρήµα. Το εκταµιεύεις όµως πολύ πιο δύσκολα. εξειδίκευση? Παλιότερα και σήµερα Η Εξειδίκευση ορίζεται ως Ενασχόληση σε περιορισµένο αριθµό αντικειµένων ( ή δυνατόν ένα ). Ειδίκευση,Η πιστοποιηµένη γνώση ( Certificate, Master, PhD, Diplomate ). Οι τίτλοι για τους παλαιότερους ήταν εν πολλοίς απλησίαστοι, αδύνατοι, ανύπαρκτοι. Για τους νεότερους απλά ΜΟΝΟ∆ΡΟΜΟΣ! ποια η κοινωνική αντίληψη για το επίπεδο του Έλληνα κτηνιάτρου, σύγκριση µε την πραγµατικότητα! Πλέον είναι µοδα ή MUST. Οι ελεύθεροι επαγγελµατίες µικροζωάδες και τα TV Dramas συνέβαλαν πολύ. Βλέπε τα πολλά µόρια που απαιτούνται πλέον για την εισαγωγή. Επειδή όµως ο ιδιοκτήτης ΓΝΩΡΙΖΕΙ, οφείλεις να είσαι ενηµερωµένος / updated. Οι λοιποί τοµείς / κλάδοι οφείλουν να ανέβουν – βελτιωθούν. επόµενοι στόχοι και συνέδρια, όπου θα σας δούµε σύντοµα FORUM, ΘΕΣΑΛΟΝΙΚΗ, τέλη ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ µε θέµατα Πλαστικής χειρουργικής ( Κρηµνοί). Σειρά οµιλιών MANAGEMENT (Οικονοµία Ιατρείου ) σε Ηρακλειο, Πάτρα, Γιάννενα, Λάρισα.

Συνέντευξη από τον Ασηµάκη Κουτσούµπα, υποψήφιο διδάκτορα της κλινικής παραγωγικών ζώων, στο δεύτερο έτος της διατριβής µε θέµα: “την επίδραση χορήγησης βίτ. Α στην παραγωγή αντισωµάτων εναντίον της E. Coli στην υγιεινή του µαστού και των

πως σου προέκυψε η επιλογή να ασχοληθείς µε τα παραγωγικά? Κατάγοµαι από κτηνοτροφική περιοχή, πάντα µου άρεσαν τα παραγωγικά, το σκέφτηκα πολύ, είδα ότι είχα τις δυνατότητες. Το προτίµησα από το κτηνιατρείο σε αυτή τη φάση, θέλοντας να ανοίξω περισσότερες ‘πόρτες’. από την εµπειρία που βιώνεις που καταλήγεις, εξωτερικό ή Ελλάδα? Σίγουρα είναι καλύτερα στο εξωτερικό από πολλές πλευρές. Πληρώνεσαι ως ερευνητής, πολλά πανεπιστήµια παρέχουν καλύτερο εξοπλισµό και δυνατότητες, για αυτό πολλοί Έλληνες το επιλέγουν και δικαιώνονται. Εγώ, όµως, δεν το σκέφτηκα καν, προτίµησα το κοντινό µου περιβάλλον. Στην Ελλάδα, ανάλογα µε την έδρα και το πανεπιστήµιο, πολλοί αξιόλογοι πανευρωπαϊκά γνωστοί καθηγητές έχουν θέληση και καλό επίπεδο να βοηθήσουν κατάλληλα το διδάκτορα. στα περί σχολής: θεωρία και πρακτική, τηρείται η ισορροπία? Στην πρακτική υστερούµε. Ασχολούµαστε µε πολλά, η γνώση δεν σταµατάει ποτέ οπότε είναι λογικό η θεωρία να είναι αρκετή. Κατά τη γνώµη µου, µικρή µείωση της θεωρίας και αύξηση της πρακτικής άσκησης είναι χρήσιµες λόγω και της φύσης του επαγγέλµατος.

παραγωγικών χαρακτηριστικών του προβάτου”. Αποτελεί πρώην µέλος I.V.S.A. µε διοικητικές αρµοδιότητες.

ποια η γνώµη σου για την εξειδίκευση στην κτηνιατρική? Στις µεγάλες πόλεις, Αθήνα- Θεσσαλονίκη δύσκολα θα σταθείς πια χωρίς εξειδίκευση, ενώ στην επαρχία ευκολότερα. Πιστεύω ότι καλό είναι να προσπαθείς να κάνεις κάτι παραπάνω από τους συναδέλφους γύρω σου. Επειδή πότε δεν ξέρεις την εξέλιξη των πραγµάτων καλό είναι όπου κι αν βρεθείς (είτε αστική περιοχή είτε επαρχία) να έχεις προετοιµαστεί κατάλληλα. ένα θέµα που ενδιαφέρει όλους µας και πονάει πολύ κόσµο, τα προαπαιτούµενα. Πολύ αµφιλεγόµενο θέµα. Θυµάµαι σαν φοιτητής πολλά παιδιά πέρναγαν χειρουργική, ενώ χρωστούσαν ανατοµία! Πρέπει να υπάρχει κάποιο είδος προαπαίτησης, αλλά όχι τόσο αυστηρό. Πιθανόν να περιορίζεται µόνο στην παρακολούθηση ή ίσως να µειωθεί κατά πολύ ο αριθµός τους. Επιπλέον, να µην είναι τόσο αυστηρά τα πλαίσια, δηλαδή αν κάποιος χρωστάει ένα ή δύο µαθήµατα, να µη χάνει χρονιά ή να του δίνεται άλλη µια ευκαιρία µε κάποιον τρόπο. τι έχεις να σχολιάσεις για την I.V.S.A. Θεσσαλονίκης? Για µένα η I.V.S.A. δεν αποτελεί οργάνωση, αλλά µια µεγάλη παρέα. Θυµάµαι ότι περνάγαµε πολύ καλά. Αφορά σε όλους τους φοιτητές πέραν παρατάξεων και δηµιουργούνται εύκολα πολλές φιλίες. εγώ έχω ακόµα πολλούς φίλους από I.V.S.A. να προτείνεις? Την καθιέρωση πάρτι και εκδροµών. Πάρτι κάθε Οκτώβρη, για τους πρωτοετείς, να γνωρίσουν την οργάνωση και Απρίλιο-Μάιο υπαίθριο, για να κλείσει η χρονιά. Εκδροµές αρέσουν σε πολλούς, µπορούν να είναι οικονοµικές, σχετικά, και τα µέλη µπορούν να έρθουν πιο κοντά. τι σχέδια έχεις για το µέλλον? Άµεσα, έχω την έρευνα µου, τις αναλύσεις µου και το άγχος να πάνε όλα καλά, γιατί σε κάθε έρευνα ποτέ δεν µπορείς να είσαι από πριν ήσυχος για τα αποτελέσµατα. Μακροπρόθεσµα, για τίποτα σίγουρος, ίσως να ασχοληθώ µε το κτηνιατρείο και ως κλινικός στην πράξη.

Ç ðñüóöáôá åðáíáóõóôáèåßóá IVSA Thessaloniki ðñáãìáôïðïßçóå ôï ðñþôï ôçò åêðáéäåõôéêü ôáîßäé óôçí Áßãõðôï. ÖïéôçôÝò áðü ôñåßò ÷þñåò (ÅëëÜäá, Ãáëëßá, Óëïâåíßá) ìáæé ìå ôïõò äéïñãáíùôÝò Áéãýðôéïõò, ìÝëç ôçò áíôßóôïé÷çò IVSA Zagazig, óõììåôåß÷áí óôéò åñãáóßåò ôïõ 2ïõ “Arabian Horse Workshop” 2010, ðïõ Ýëáâå ÷þñá óôï ÊÜéñï. Ìå ôçí åõêáéñßá ôçò ðáñïõóßáò ìáò óôçí Áßãõðôï æçôÞóáìå áðü ôïí ðñüåäñï ôçò IVSA Zagazig, Ahmed Hazem Kotp, íá ìáò ìéëÞóåé ãéá ôçí ïñãÜíùóç ôçò ÉVSA êáé ãåíéêÜ ôçò ÊôçíéáôñéêÞò óôç ÷þñá ôïõ.

Αγαπητέ Ahmed, πρώτα απ’ όλα θέλω να σε ευχαριστήσω και εκ µέρους της ελληνικής αντιπροσωπείας για την άψογη φιλοξενία και την υπέροχη συνεργασία που είχαµε αυτές τις µέρες στο Κάιρο. Θα ήθελα λοιπόν να µεταφέρω στους

Οπότε να υποθέσω ότι τελειώνοντας τη Σχολή, µάλλον θα ξεκινήσεις να δουλεύεις αµέσως; Ναι, θα ήθελα να ανοίξω κλινική, όπου τα λεφτά είναι καλά, ή να δουλέψω για κάποια φαρµακευτική εταιρεία.

συµφοιτητές µου τις απόψεις ενός ανθρώπου που έχει ασχοληθεί τόσο µε την IVSA όσο και µε την Κτηνιατρική στη χώρα του.

Τί σε έκανε να ασχοληθείς µε την IVSA και µάλιστα τόσο ενεργά, ώστε να κατέχεις τη θέση του προέδρου; Μου άρεσε η ιδέα του να γνωρίζεις

Πρώτα απ’ όλα τί σε οδήγησε να γίνεις κτηνίατρος;

ανθρώπους από διαφορετικές χώρες, αλλά κυρίως το είδα σαν ένα τρόπο για να

Βρέθηκα στην Κτηνιατρική τυχαία λόγω

κινητοποιηθούµε στη σχολή µου µε

βαθµολογίας, καθώς όπως γνωρίζεις το

ποικίλες δραστηριότητες που θα

εκπαιδευτικό σύστηµα εδώ είναι παρόµοιο µε το δικό σας και η εισαγωγή σε κάποια Σχολή εξαρτάται απο τις εγχώριες εξετάσεις στο

οφελήσουν κατά κύριο λόγο εµάς τους φοιτητές και κατά δεύτερον, το επίπεδο της σχολής.

τέλος του σχολείου. Παρόλα αυτά, αν και δεν ήταν η πρώτη µου επιλογή, είµαι πολύ χαρούµενος.

Σε ευχαριστώ πολύ Ahmed. Ελπίζω να πετύχετε τους στόχους σας και να συνεχίσετε έτσι δυναµικά τη δράση σας .

Υπάρχει προπτυχιακή εξειδίκευση στη Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστηµίου σας; Όχι, µε το πτυχίο µας έχουµε το δικαίωµα να ασχοληθούµε µε κάθε κλάδο την κτηνιατρικής χωρίς να είναι υποχρεωτική η ειδίκευση.

Θα ήθελα σαν τελευταίο σχόλιο, τις προτάσεις σου για την IVSA Thessaloniki. Και γω ευχαριστώ για τη συνεργασία σας µαζί µας. Το µόνο που έχω να προτείνω είναι να οργανώσετε πολλές

Θεωρείς ότι θα ήταν χρήσιµο να ειδικευτείς

δραστηριότητες και ιδίως παγκόσµιου

ή να κάνεις κάποιο µεταπτυχιακό κι αν ναι,

χαρακτήρα ώστε να γίνετε γνωστοί και να

ποιά χώρα θα επέλεγες να το πραγµατοποιήσεις; ∆εν ξέρω ακόµα, αλλά αν αποφάσιζα να κάνω κάτι τέτοιο δεν θα ήθελα να φύγω από την Αίγυπτο. Το πανεπιστήµιο στο Zagazig δεν

προσελκύσετε κι άλλους φοιτητές. Άλλωστε η IVSA για αυτό το σκοπό έχει δηµιουργηθει και για να υπάρχει, απαιτείται οµαδική δουλειά και όχι µεµονωµένα άτοµα.

έχει τέτοια προγράµµατα οπότε µάλλον θα πήγαινα στο Κάιρο.

Ματίνα Γιαννικάκη

FUGU, ï . . . ëáãïêÝöáëïò Ìç óáò îåãåëÜåé ç ãëõêéÜ Þ ìÜëëïí áóôåßá åìöÜíéóç ôïõ, ðñüêåéôáé ãéá Ýíáí ðñáãìáôéêÜ óáôáíéêü êáé êáôÜ Üëëïõò áäßóôáêôï äïëïöüíï êáé ìÜëéóôá äåýôåñï óôç ëßóôá ôùí ðéï äçëçôçñéùäþí æþùí óôïí ðëáíÞôç ìåôÜ ôï ÷ñõóü âÜôñá÷ï. Ìßá ÉáðùíéêÞ Ýêöñáóç ëÝåé: “¼óïé ôñþíå óïýðá fugu åßíáé ÷áæïß áëëÜ åêåßíïé ðïõ äåí ôñþíå åßíáé åðßóçò ÷áæïß”. Ç áíèñþðéíç ðåñéÝñãåéá, ëïéðüí, ïäÞãçóå óå ôåñÜóôéá áýîçóç ôçò êáôáíÜëùóçò ôïõ ôüóï óôçí Éáðùíßá áëëÜ êáé óå ïëüêëçñï ôïí êüóìï.

Óôá éáðùíéêÜ ç ëÝîç fugu åßíáé ìßá ãåíéêÞ ïíïìáóßá ãéá ôá øÜñéá ôçò ïéêïãÝíåéáò Tetraodontidae, ôçò êëÜóçò ôùí Ïóôåú÷èýùí, ôçò ôÜîçò ôùí Tetraodontiformes . Ç ïéêïãÝíåéá ðåñéëáìâÜíåé ðïëëÜ ãíùóôÜ åßäç, ãíùóôÜ ìå ôá ïíüìáôá: Pufferfish, Âalloonfish, Âlowfish, Bubblefish, Globefish, Swellfish, Toadfish, Toadies êáé ôï èáëÜóóéï squab. Ôï åðéóôçìïíéêü ôïõ åßäïõò ðïõ Ý÷åé âñåèåß óôçí ÅëëÜäá åßíáé lagocephalus sceleratus ( ëáãïêÝöáëïò) . Åßíáé ìïñöïëïãéêÜ ðáñüìïéá ìå ôá porcupinefish , ðïõ Ý÷ïõí ìåãÜëá åîùôåñéêÜ áãêÜèéá.Ôï åðéóôçìïíéêü üíïìá áíáöÝñåôáé óôá ôÝóóåñá ìåãÜëá äüíôéá, ðïõ äçìéïõñãïýí ìéá Üíù êáé ìéá êÜôù ðëÜêá, ôá ïðïßá ÷ñçóéìïðïéïýíôáé ãéá ôç óýíèëéøç ôïõ êåëýöïõò ôùí êáñêéíïåéäþí êáé ìáëáêßùí ,ôçò ôñïöÞò ôïõò äçëáäÞ.

Ôï pufferfish åßíáé Ýíá áðü ôá ðéï åíäéáöÝñïíôá êáé áóõíÞèéóôá åßäç øáñéþí, ìå ðïëëÜ ìïíáäéêÜ ÷áñáêôçñéóôéêÜ. ÕðÜñ÷ïõí ðåñßðïõ 100 åßäç ôÝôïéùí øáñéþí, ôá ðåñéóóüôåñá áðü ôá ïðïßá âñßóêïíôáé óôá ôñïðéêÜ êáé õðïôñïðéêÜ íåñÜ ôùí ùêåáíþí, ðïõ ðåñéëáìâÜíïõí êïñáëëéïãåíåßò õöÜëïõò óôïí Éíäéêü, ôïí Åéñçíéêü, êáé ôïí Áôëáíôéêü Ùêåáíü, áëëÜ ìåñéêÜ åßäç æïõí óå õöÜëìõñá êáé áêüìç êáé óå ãëõêÜ íåñÜ Êõìáßíïíôáé óå ìÝãåèïò áðü 2,5 åêáôïóôÜ ìÞêïõò (puffer-íÜíïé) Ýùò ôïí puffer- ãßãáíôá ôùí ãëõêþí íåñþí, ðïõ ìðïñåß íá öôÜóåé ðåñéóóüôåñï áðü 61 åêáôïóôÜ. Åßíáé øÜñéá ÷ùñßò ëÝðéá êáé óõíÞèùò Ý÷ïõí ôñá÷ý Þ áêáíèùôü äÝñìá, ìå áãêÜèéá ïñáôÜ ìüíï üôáí áéóèáíèïýí ôïí êßíäõíï. ¼ëá Ý÷ïõí ôÝóóåñá äüíôéá ðïõ åßíáé óõãêåíôñùìÝíá êáé äßíïõí ôçí åíôýðùóç ñÜìöïõò. Ôá pufferfish åßíáé óå èÝóç íá êéíÞóïõí ôá ìÜôéá ôïõò ìå áíåîáñôçóßá. Áí êáé ôá ðåñéóóüôåñá åßíáé ìïíüôïíá ÷ñùìáôéêÜ, ðïëëÜ Ý÷ïõí öùôåéíÜ ÷ñþìáôá êáé äéáêñéôéêÜ êáé äåí êÜíïõí êáìßá ðñïóðÜèåéá íá êñõöôïýí áðü ôá áñðáêôéêÜ æþá! ÊÜðïéá öÝñïõí Ýíôïíá ó÷Ýäéá êáé ÷ñþìáôá ãéá íá äçëþíïõí ôçí ôïîéêüôçôÜ ôïõò, åíþ Üëëá Ý÷ïõí ðéï óõãêñáôçìÝíï Þ áéíéãìáôéêü ÷ñùìáôéóìü ãéá íá «äÝíïõí» ìå ôï ðåñéâÜëëïí ôïõò. Ç äéáôñïöÞ ôïõò ðåñéëáìâÜíåé êõñßùò áóðüíäõëá êáé Üëãç. ÌåãÜëá åßäç ìðïñïýí ìÝ÷ñé êáé íá ñáãßóïõí êáé íá áíïßîïõí þóôå öÜíå êõäþíéá, ìýäéá, êáé ïóôñáêïåéäÞ, ìå ôï óêëçñü ôïõò «ñÜìöïò». Ðéóôåýåôáé üôé ôá

äçëçôçñéþäç åßäç ãéá íá óõíèÝóïõí ôç èáíÜóéìç ôïîßíç ôïõò ÷ñçóéìïðïéïýí ôá âáêôÞñéá áðü ôçí ôñïöÞ ôïõò. Ïé åðéóôÞìïíåò ðéóôåýïõí üôé ôá pufferfish, áíÝðôõîáí ôçí ðåñßöçìç éêáíüôçôá ôïõò íá … «öïõóêþíïõí» , ëüãù ôçò áñãÞò êáé êÜðùò áäÝîéáò êïëýìâçóçò ôïõò ðïõ ôá êáèéóôÜ åõÜëùôá óôïõò èçñåõôÝò ôïõò. Êéíïýíôáé óõíäõÜæïíôáò ôá èùñáêéêÜ, ôï ñá÷éáßï , ôï ðñùêôéêü êáé ôá ïõñáßá ðôåñýãéá. Áõôü ôá êáèéóôÜ åîáéñåôéêÜ åõÝëéêôá, áëëÜ ðïëý áñãÜ êáé óõíåðþò, ó÷åôéêÜ åýêïëïõò óôü÷ïõò èÞñåõóçò. ¸íáò èçñåõôÞò, üìùò, ðïõ ðñïóðáèåß íá äáãêþóåé Ýíá pufferfish ðñéí äéïãêùèåß, óßãïõñá äå ôï Ý÷åé óêåöôåß êáé ðïëý êáëÜ. ÐïëëÜ ìÝñç ôïõ øáñéïý, üðùò ôï äÝñìá, ïé ùïèÞêåò, ïé ìýåò êáé ôï Þðáñ, Ý÷ïõí Ýíá ðïëý éó÷õñü êáé ðáñáëõôéêü äçëçôÞñéï ãíùóôü ùò ôåôñïäïôïîßíç. Áíôß íá äéáöýãåé, ëïéðüí, ôï pufferfish ÷ñçóéìïðïéåß ôï åëáóôéêü óôïìÜ÷é ôïõ êáé ôçí éêáíüôçôá ôïõ íá êáôáðßíåé ðïëý ãñÞãïñá ìåãÜëåò ðïóüôçôåò íåñïý (áêüìá êáé áÝñá áí åßíáé áðáñáßôçôï) þóôå íá ìåôáôñáðåß óå ìéá ìåãÜëç «ìðÜëá» ðïëëÝò öïñÝò ìåãáëýôåñç ôïõ êáíïíéêïý ìåãÝèïõò ôïõ, ðáñÜ ôï ãåãïíüò üôé óå áõôÞ ôçí êáôÜóôáóç, åßíáé óå èÝóç íá êïëõìðÞóåé ìå ìüëéò ðåñßðïõ ìéóÞ áðü ôç óõíçèéóìÝíç ôá÷ýôçôÜ ôïõ. Åßíáé óå èÝóç íá ïëïêëçñþóåé áõôü ôï áðßóôåõôï êáôüñèùìá ÷Üñç óå Ýíá åßäïò óÜêïõ ðïõ óõíäÝåôáé ìå ôïí åíôåñéêü ôïõ óùëÞíá. ×ñçóéìïðïéåß Ýíá åßäïò ìõúêÞò âáëâßäáò ãéá íá

êëåßóåé ôïí ïéóïöÜãï êáé ôï óôïìÜ÷é ôïõ, êáé óôç óõíÝ÷åéá ÷ñçóéìïðïéåß åîåéäéêåõìÝíá ôá âñÜã÷éá ôïõ, ðïõ óõìðåñéöÝñïíôáé óáí áíôëßá áíáññüöçóçò, ãéá íá ãåìßóåé ôï óÜêï. Ùóôüóï, ðñïêåéìÝíïõ íá ìçí óêÜóåé, õðÜñ÷ïõí Ýëåã÷ïé óôïõò ìõò ôïõ äÝñìáôüò ôïõ, ðïõ âïçèïýí óôç ñýèìéóç ôçò åðÝêôáóçò. Ìüëéò ôï óþìá ôïõ åßíáé óå ðëÞñç Ýêôáóç, ôá áñðáêôéêÜ äåí ìðïñïýí ïýôå íá ôï óõëëÜâïõí ïýôå íá ãáíôæþóïõí ôá äüíôéá ôïõò áðü ôï äÝñìá. ÐñÜãìáôé, äéáðéóôþèçêå üôé ôï áíèåêôéêü óþìá ôïõ ðáñáìÝíåé áëþâçôï áêüìç êáé áöïý Ýíáò Üíèñùðïò êáèÞóåé ðÜíù ôïõ. Öïõóêþíåé óõíÞèùò ôï óþìá ôïõ ìå íåñü, áíôß ôïõ áÝñá, êáèþò ìðïñåß íá áðïìáêñýíåé ôï íåñü ðéï åýêïëá. ÏñéóìÝíá åßäç Ý÷ïõí åðßóçò áãêÜèéá óôï äÝñìá ôïõò ãéá íá ãßíïõí ëéãüôåñï «åëêõóôéêÜ». ¼óï äåí íéþèïõí üôé áðåéëïýíôáé, ôá áãêÜèéá äåí åßíáé åìöáíÞ. Ùóôüóï, ôç óôéãìÞ ðïõ áíôéëáìâÜíïíôáé üôé Ýíá áñðáêôéêü æþï êáñáäïêåß, äéïãêþíïõí áìÝóùò ôï óþìá ôïõò êáé Ýôóé ôá áãêÜèéá áíïñèþíïíôáé. Äåí åßíáé üëá ôá pufferfish êáô ‘áíÜãêçí äçëçôçñéþäç (ôï Takifugu oblongus , ãéá ðáñÜäåéãìá, åßíáé Ýíá Fugu puffer ðïõ äåí åßíáé äçëçôçñéþäåò) êáé ôï åðßðåäï ôïîéíþí ðïéêßëëåé åõñÝùò áêüìá êáé óôá øÜñéá ðïõ åßíáé. Ç ùïôïêßá óõìâáßíåé áöïý ôá áñóåíéêÜ ùèïýí áñãÜ ôá èçëõêÜ óôçí åðéöÜíåéá ôïõ íåñïý Þ æåõãáñþíïõí ìå èçëõêÜ ðïõ õðÜñ÷ïõí Þäç êïíôÜ. Ïé ëáãïêÝöáëïé ôùí õöÜëìõñùí íåñþí ìðïñåß íá áíáðáñá÷èïýí óå êïëðßóêïõò ìå ðáñüìïéï ôñüðï ìå ôá èáëÜóóéá åßäç Þ ìðïñïýí íá áíáðáñá÷èïýí ðáñüìïéá ìå ôá åßäç ôïõ ãëõêïý íåñïý, óå ðåñéðôþóåéò üðïõ Ý÷ïõí ìåôáêéíçèåß áñêåôÜ ìáêñéÜ áðü ôç èÜëáóóá. Ç áíáðáñáãùãÞ ôùí åéäþí ôïõ ãëõêïý íåñïý äéáöÝñåé. Ôá ìéêñïóêïðéêÜ puffers öëåñôÜñïõí, ìå ôá áñóåíéêÜ íá áêïëïõèïýí ôá èçëõêÜ, åíäå÷ïìÝíùò åðéäåéêíýïíôáò ôá ìïíáäéêÜ ÷áñáêôçñéóôéêÜ ôïõò, ðïõ õðÜñ÷ïõí óå áõôÞí ôçí õðïïìÜäá ôïõ åßäïõò. Áöïý ôï èçëõêü áðïäå÷ôåß ôï áñóåíéêü, ôüôå èá ôï ïäçãÞóåé óå öõôÜ, âñýá Þ Üëëçò ìïñöÞò êÜëõøç, üðïõ ìðïñåß íá áðåëåõèåñþóåé áõãÜ ãéá ãïíéìïðïßçóç. Ôï áñóåíéêü ìðïñåß íá ôçí âïçèÞóåé êáé áõôü Ý÷åé ðáñáôçñçèåß óå áé÷ìáëùóßá êáèþò åßíáé êáé ôá ìüíá åßäç ðïõ Ý÷ïõí ãåííÞóåé óå áé÷ìáëùóßá. Ôï

Ô. Nigroviridis, ôï Green Spotted Puffer , Ý÷ïõí ðñüóöáôá ãåííÞóåé ôå÷íçôÜ õðü óõíèÞêåò áé÷ìáëùóßáò êáé ïé ðëçñïöïñßåò ãéá ôçí áíáðáñáãùãÞ ôïõò åßíáé ðïëý ðåñéïñéóìÝíåò ÐåñéÝñãùò, ôï êñÝáò ïñéóìÝíùí pufferfish èåùñåßôáé ëé÷ïõäéÜ. ÏíïìÜæåôáé Fugu óôçí Éáðùíßá êáé Bok óôçí ÊïñÝá, åßíáé åîáéñåôéêÜ áêñéâü êáé ìáãåéñåýåôáé ìüíï áðü åêðáéäåõìÝíïõò, ìå åéäéêÞ Üäåéá óåö ðïõ ãíùñßæïõí üôé ìßá êáêÞ ðåñéêïðÞ óçìáßíåé ó÷åäüí âÝâáéï èÜíáôï ãéá Ýíáí ðåëÜôç. Óôçí ðñáãìáôéêüôçôá, ðåñßðïõ 100 èÜíáôïé óõìâáßíïõí êÜèå ÷ñüíï. Ðïëëïß óåö ðñïåôïéìÜæïõí ôï øÜñé ìå ôçí åêäïñÜ ôïõ åíþ åßíáé áêüìá æùíôáíü, ìéá ðñáêôéêÞ ðïõ ëÝãåôáé üôé áðïôñÝðåé ôçí åßóïäï ôùí ôïîéíþí óôá åäþäéìá ìÝñç ôùí øáñéþí, êÜôé ðïõ äåí Ý÷åé áðïäåéêôåß, éäéáßôåñá áí ëçöèåß õðüøç üôé áðïôåëåß ìßá ðáñáäïóéáêÞ ðñáêôéêÞ ãéá ïñéóìÝíá ôñüöéìá ( ðïëëÜ áðü ôá ïðïßá äåí ðåñéÝ÷ïõí êáìßá ôïîßíç) . Ç äçëçôçñßáóç áðü ëáãïêÝöáëï óõíÞèùò ðñïêáëåßôáé áðü ôçí êáôáíÜëùóç ôçò åóöáëìÝíá ðñïåôïéìáóìÝíçò óïýðáò ìå áõôü, chiri Fugu Þ ðåñéóôáóéáêÜ áðü íùðü êñÝáò ëáãïêÝöáëïõ, ôï sashimi Fugu. Åíþ ôï chiri Fugu åßíáé ðïëý ðéï ðéèáíü íá ðñïêáëÝóåé èÜíáôï, ôï sashimi Fugu óõ÷íÜ ðñïêáëåß ìÝèç, æáëÜäá êáé ìïýäéáóìá ôùí ÷åéëéþí, êáé ôñþãåôáé óõ÷íÜ ãéá ôï ëüãï áõôü. Ç ôåôñïäïôïîßíç íåêñþíåé ôç ãëþóóá êáé ôá ÷åßëç êáé ðñïêáëåß æÜëç êáé åìåôü, áêïëïõèïýìåíç áðü ìïýäéáóìá óå üëï ôï óþìá, ôá÷õêáñäßá, ìåéùìÝíç áñôçñéáêÞ ðßåóç êáé ìõúêÞ ðáñÜëõóç . Ãéá ôïõò áíèñþðïõò, ç ôåôñïäïôïîßíç åßíáé èáíáôçöüñá, ìÝ÷ñé êáé 1.200 öïñÝò ðéï äçëçôçñéþäçò áðü ôï õäñïêõÜíéï. ÕðÜñ÷åé áñêåôÞ ôïîßíç óå Ýíá ëáãïêÝöáëï þóôå íá óêïôþóåé 30 åíÞëéêïõò áíèñþðïõò. Êáé äåí õðÜñ÷åé ãíùóôü áíôßäïôï. Ïé Üíèñùðïé ðïõ æïõí ðåñéóóüôåñï áðü 24 þñåò óõíÞèùò åðéâéþíïõí, áí êáé ßóùò ìåôÜ áðü Ýíá êþìá ðïõ äéáñêåß áñêåôÝò çìÝñåò. Ìåñéêïß Üíèñùðïé éó÷õñßæïíôáé üôé Ý÷ïõí ðáñáìåßíåé óå ðëÞñç óõíåßäçóç óå üëï ôï êþìá, êáé ìðïñïýí íá äéçãçèïýí ðïëëÝò öïñÝò ôá ãåãïíüôá ðïõ óõíÝâçóáí åíþ èåùñïýíôáí áíáßóèçôïé. Ç ðáñÜëõóç ìåéþíåé ôéò áðáéôÞóåéò óå ïîõãüíï ôïõ óþìáôïò äñáìáôéêÜ, áëëÜ åðåéäÞ ç ôïîßíç äåí äéáðåñíÜ ôïí áéìáôïåãêåöáëéêü öñáãìü, ç íåõñùíéêÞ äñáóôçñéüôçôá óôïí åãêÝöáëï, ôá ìÜôéá êáé ôá áõôéÜ ðáñáìÝíåé ãåíéêÜ Üèéêôç. Ç èåñáðåßá åßíáé êõñßùò õðïóôçñéêôéêÞ ìå ÷ïñÞãçóç õãñþí êáé ïñþí, ðëýóç óôïìÜ÷ïõ êáé ÷ñÞóç åíåñãïý Üíèñáêá. ¸ñåõíåò äåß÷íïõí üôé ïé áíôé÷ïëéíåóôåñÜóåò, üðùò ôï åäñïöþíéï, ìðïñåß íá åßíáé áðïôåëåóìáôéêÝò. Ç Saxitoxin, ç áéôßá ôçò ðáñáëõôéêÞò äçëçôçñßáóçò áðü ïóôñáêïåéäÞ êáé ôçò êüêêéíçò ðáëßññïéáò ìðïñåß åðßóçò íá âñåèåß óå ïñéóìÝíïõò ëáãïêÝöáëïõò. ÐåñéóôáôéêÜ ìå íåõñïëïãéêÜ óõìðôþìáôá, üðùò ìïýäéáóìá êáé ìõñìÞãêéáóìá ôùí ÷åéëéþí êáé ôïõ óôüìáôïò óõíÞèùò õðï÷ùñïýí óå ëßãåò þñåò Þ çìÝñåò, áí êáé üðïéïò åêôßèåôáé áðáéôåßôáé íá äéáóùëÞíùèåß ãéá 72 þñåò. Äåí ðéóôåýåôáé üôé ôá pufferfish ðáñÜãïõí ôá ßäéá ôéò ôïîßíåò ôïõò, áöïý áõôÜ ðïõ äéáôçñoýíôáé óå äåîáìåíÝò Þ é÷èõïêáëëéÝñãåéåò åßíáé åíôåëþò áðáëëáãìÝíá áðü ôïîßíç. Ôï ãáóôñéêü ðåñéå÷üìåíï ôùí ïóôñáêïåéäþí-èÞñáìÜôùí ðéóôåýåôáé üôé öÝñåé ôéò ôïîßíåò Þ ôïõò ðñïäñüìïõò ôïõò, ôá ïðïßá áðïèçêåýïíôáé óôá üñãáíá ôùí áëëéåõôþí ôïõò. Óôï Voodoo , ç ôåôñïäïôïîßíç ðñÝðåé íá åßíáé ìÝñïò ôïõ ìßãìáôïò ðïõ äßíåôáé óôï èýìá ãéá íá ãßíåé… « æüìðé », ðéèáíüôáôá åðåéäÞ ç ðáñÜëõóç êáé ç øåõäïêùìáôþäçò êáôÜóôáóç ðñïóïìïéÜæïõí óôçí «ðáñáäïóéáêÞ» åìöÜíéóç ôùí æüìðé. Áí êáé ôï puffer åßíáé Ýíá äçëçôçñéþäåò øÜñé, åßíáé Ýíá äçìïöéëÝò øÜñé åíõäñåßïõ óå üëï ôïí êüóìï. Ãé’ áõôü, ëïéðüí, êáëýôåñá èá Þôáí íá ðåñéïñéóôïýìå óôçí áóöÜëåéá ôïõ åíõäñåßïõ ðáñÜ íá ðÜñïõìå ôï ñßóêï åíüò ãåýìáôïò ðïõ ìðïñåß íá áðïâåß êáé ôï ôåëåõôáßï ìáò!

Âéêôùñßá ÔóáñÞ

Γράφει ο Μάριος Παπαθανασίου

Αποτελεί χρόνια ή οξεία νόσο του κεντρικού νευρικού συστήµατος (Κ.Ν.Σ.) των µηρυκαστικών και ειδικά του προβάτου. Η νόσος φαίνεται να είναι διαδεδοµένη σε όλο τον κόσµο, αλλά εκδηλώνεται περισσότερο στα εύκρατα κλίµατα. Είναι παρασιτικής αιτιολογίας. Η θνησιµότητα κυµαίνεται συνήθως στο 8% αλλά µπορεί να φτάσει και το 80% σε ζώα πάχυνσης σε πολύ µολυσµένες περιοχές. Η νόσος προκαλείται από τον Coenurus cerebrealis που είναι προνυµφική µορφή της ταινίας Multiceps multiceps. Ο Coenurus cerebrealis είναι διαφανής κύστη διαµέτρου 5 εκ., στην εσωτερική επιφάνεια της οποίας είναι κολληµένες σε οµάδες µέχρι και 700 σκωληκοκεφαλές. Παρασιτεί, µε την ενήλικη µορφή του, το λεπτό έντερο του σκύλου και άλλων συγγενών άγριων σαρκοφάγων θηλαστικών και µε την προνυµφική του, το Κ.Ν.Σ. κυρίως των µηρυκαστικών και σπάνια άλλων χορτοφάγων ζώων, του χοίρου και του ανθρώπου. Η µόλυνση τόσο των ενδιάµεσων όσο και των τελικών γίνεται από το πεπτικό σύστηµα, η ωρίµανση του κοίνουρου µπορεί να διαρκέσει 2 έως 6 µήνες, κατά άλλους έως 8 µήνες. Η διαφορική διάγνωση θα πρέπει να περιλαµβάνει νόσους του νευρικού συστήµατος µε παρόµοια κλινική εκδήλωση, χρόνιας ή οξείας διαδροµής. Επίσης, ο χρόνος εµφάνισης της νόσου έχει σηµασία. Για τον κοίνουρο (χρόνια µορφή) η πιο συνηθισµένη ηλικία είναι 6-18 µηνών, χωρίς ωστόσο να αποκλείονται και µεγαλύτερες ηλικίες. Στα ζώα µερικών εβδοµάδων εκδηλώνεται µόνο η οξεία κοινούρωση. Έτσι, στην διαφορική διάγνωση περιλαµβάνονται νόσοι όπως η λιστερίωση, η visna, η scrapie, η εγκεφαλική νέκρωση, τα εγκεφαλικά αποστήµατα. Η διάγνωση γίνεται δια αποκλεισµού. Η κοινουρίαση εκδηλώνεται µε χρόνια η οξεία µορφή που προκαλούνται όµως από ένα διαφορετικό µηχανισµό δράσης του παρασίτου. Στη χρόνια µορφή έχουµε ανάπτυξη την κύστης και τα συµπτώµατα είναι αυτά µιας χωροκατακτητικής αλλοίωσης στον εγκέφαλο (Εικ.1). Ποικίλουν, είναι µη ειδικά αλλά ανάλογα µε την περιοχή που προσβάλλεται. Η

1.

συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών αφορά την προσβολή ενός εγκεφαλικού ηµισφαιρίου. Σε µερικές περιπτώσεις µπορεί να υπάρξει προσβολή περισσότερων σηµείων. Λόγω του διαστήµατος που απαιτείται για την ωρίµανση του κοίνουρου τα συµπτώµατα είναι αναµενόµενα σε ηλικίες άνω των 6 µηνών. Αντίθετα, τα συµπτώµατα της οξείας κοινούρωσης είναι ορατά µερικές µέρες µετά την προσβολή. Είναι αποτέλεσµα της µαζικής εισόδου προνυµφών στον εγκέφαλο µε επακόλουθο την οξεία µηνιγγοεγκεφαλίτιδα. Εµφανίζεται σε περιπτώσεις που το περιβάλλον είναι έντονα µολυσµένο µε προνυµφικές µορφές του παρασίτου. Στη χρόνια µορφή, µερικά από τα συµπτώµατα που παρατηρούνται είναι η αταξία, η ετρόπλευρη ή αµφοτερόπλευρη απώλεια της όρασης, οι κυκλικές κινήσεις, ο οπισθότονος, η υποµετρία και ο εξόφθαλµος. Στην οξεία µορφή µπορεί να παρατηρηθεί πυρετός, νωθρότητα, σπασµοί και θάνατος. Η διάγνωση τίθεται µε βάση το ιστορικό, τα συµπτώµατα και την απόκλιση άλλων νοσηµάτων. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται µε την ανεύρεση της κύστης κατά την χειρουργική επέµβαση ή την νεκροτοµή. Ακόµα, µπορούν να συµβάλουν εξελιγµένες απεικονιστικές µέθοδοι (Εικ.2) όπως το υπερηχογράφηµα (B-mode) και η MRI, ωστόσο απέχουν πολύ από την καθηµερινή κλινική πράξη στην χώρα µας. Για την οξεία κοινούρωση δεν υπάρχει θεραπεία, συνήθης κατάληξη είναι ο θάνατος εντός λίγων ηµερών εκτός εάν υπάρξει αυτοΐαση. Στην χρόνια µορφή και χωρίς θεραπεία τα ζώα καταλήγουν µέσα σε µερικούς µήνες. Η χειρουργική αφαίρεση του παρασίτου έχει, υπό προϋποθέσεις, ικανοποιητικά ποσοστά επιβίωσης, ωστόσο λόγω του σχετικά υψηλού κόστος και των πολλές φορές αµφίβολων αποτελεσµάτων οι παραγωγοί συχνά προτιµούν την αξιοποίηση του ζώου και µάλιστα πριν την υποβάθµιση του σφάγιου. Το ποσοστό επιτυχίας κυµαίνεται περίπου στο 90%. Ακόµα, µεγάλης σηµασίας είναι η ακριβής ανεύρεση της θέσης της κύστης καθώς και ο αριθµός τους (µονήρεις > 90%). Θα πρέπει όµως να τονιστεί πως τα

1. Εκµαγεία των κοίνουρων στον εγκέφαλο µικρού µηρυκαστικού 2. Αξονική τοµογραφία, 1: κύστη κοίνουρου, 2: διεύρυνση της περιοχής - δεν αντιστοιχεί σε κύστη.

νευρικά κύτταρα δεν πολλαπλασιάζονται, έτσι, η νέκρωση τους δεν οδηγεί σε αναγέννηση όταν αρθεί το υποκείµενο αίτιο. Για τον λόγο αυτό, όταν έχει εξελιχθεί η νόσος (π.χ. αδυναµία ανέγερσης του ζώου) δεν αναλαµβάνεται εύκολα θεραπεία. Το σηµείο τοµής βασίζεται στα νευρολογικά συµπτώµατα, σηµαντικής σηµασίας όταν ανιχνεύεται είναι η µαλάκυνση των οστών του κρανίου. Η ανάρρωση του ζώου ύστερα από µια επιτυχηµένη επέµβαση είναι ταχεία. Η νευρική λειτουργία επανέρχεται σε µια εβδοµάδα. Στα πρόβατα, ο κοίνουρος έχει τροπισµό στα εγκεφαλικά ηµισφαίρια σε αντίθεση µε τα βοοειδή που όπως φαίνεται έχει τροπισµό στις πλάγιες κοιλίες. Ωστόσο, έχει περιγραφεί περιστατικό στην Ελλάδα όπου η κύστη εντοπίστηκε στις παρεγκεφαλίδα θηλυκού βοοειδούς, Simental x Swiss, ηλικίας 7 µηνών. Τα συνοδά συµπτώµατα ήταν η αταξία και η απροθυµία µετακίνησης. Τα επίσηµα αναφερθέντα περιστατικά προσβολής βοοειδών στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες του εξωτερικού είναι ελάχιστα. Στην ίδια βοοτροφική µονάδα µε το προαναφερθέν περιστατικό, 18 µήνες πριν είχαν αναφερθεί άλλα δύο περιστατικά. Μαζί µε τα βοοειδή και οι αίγες δεν δείχνουν µεγάλη ευαισθησία στην νόσο. Πιθανή αιτία είναι ο διαφορετικός τρόπος βόσκησης από τα πρόβατα. Όσον αφορά τα πρόβατα, ένα ενδιαφέρον περιστατικό αφορούσε δύο αρνιά ηλικίας 6-7 εβδοµάδων τα οποία εκδήλωναν νευρολογικά προβλήµατα από τις πρώτες 7 µέρες της ζωής τους. Πραγµατοποιήθηκε ευθανασία και στην νεκροτοµή βρέθηκαν προνύµφες του παρασίτου. Όµως, στην καλλιέργεια αίµατος βρέθηκε ο Streptococcus Dysgalactiae. Και στα δύο αρνιά επίσης παρατηρήθηκε µηνιγγοεγκεφαλίτιδα. Με βάση το γεγονός ότι υπήρχαν λίγες προνύµφες και ότι οι αλλοιώσεις απείχαν από τις προνύµφες, η πιθανότητα της οξείας κοινούρωσης θεωρήθηκε µικρή. Εικάζεται πως τα νευρολογικά συµπτώµατα ήταν αποτέλεσµα της δράσης του µικροβίου το οποίο παρέκαµψε τον αιµατοεγκεφαλικό φραγµό µε την βοήθεια της µετανάστευσης των

2.

προνυµφών. Ακόµα, θα µπορούσαν τα ίδια τα παράσιτα να λειτούργησαν σαν φορείς του µικροβίου. Σε ένα άλλο νεαρό κριάρι αναφέρθηκε παροξυστική διαταραχή της συµπεριφοράς. Αρχικά, κατακλίνονταν σε πλάγια θέση και εκδήλωνε λήθαργο. Με την παρέλευση 5-10 λεπτών ξεκινούσε να περιστρέφει το κεφάλι του για 1 µε 2 λεπτά. Στην συνέχεια έκανε προσπάθειες να σηκωθεί αλλά τελικά ξανακατακλίνονταν για άλλη 1 ώρα περίπου. Στην συνέχεια, το ζώο σηκωνόταν και για 2 ώρες βρισκόταν σε καταστολή πριν επανέλθει πλήρως. Η συχνότητα εκδήλωσης των περιστατικών αυτών αυξάνονταν µε τον χρόνο και µάλιστα προς το τέλος η συνολική διάρκεια έφτανε τις 5 ώρες. Με την νεκροτοµή επιβεβαιώθηκε η προσβολή από κοίνουρο. Στόχος της πρόληψης του κοίνουρου αποτελεί η διακοπή του βιολογικού κύκλου του παρασίτου σε κάποιο στάδιο πριν την κατανάλωση των προνυµφών από τα µηρυκαστικά. Έτσι, θα πρέπει να δίνεται προσοχή ώστε να αποµακρύνονται τα πτώµατα των ζώων ώστε να µην καταναλώνονται µολυσµένα τµήµατα τους από τους σκύλους την περιοχής, να χορηγείται στους σκύλους της µονάδας προληπτική αντιπαρασιτική αγωγή (π.χ. πραζικουαντέλη) ανά τακτά χρονικά διαστήµατα, και να αποµακρύνονται τα περιττώµατα των σκύλων

από τους χώρους της µονάδας. Επίσης, δεν θα πρέπει να βόσκουν τα ζώα σε λειµώνες µε αυξηµένο κίνδυνο µόλυνσης όπως σκουπιδότοποι ή περιοχές µε µεγάλο πληθυσµό σκύλων. ∆υστυχώς, φαίνεται πως οι κτηνοτρόφοι της χώρας µας δεν λαµβάνουν σοβαρά υπόψη τα παραπάνω µέτρα. Όσον αφορά τα επιδηµιολογικά δεδοµένα, για την χώρα µας αυτά είναι αρκετά περιορισµένα. Σε µελέτη 74 ποίµνιων από την περιοχή της Θεσσαλίας βρέθηκαν συνολικά 57 µολυσµένα πρόβατα που άνηκαν σε 15 ποίµνια. Με βάση τα παραπάνω το 20% των ποιµνίων ήταν µολυσµένο και υπήρχαν κατά µέσο όρο 3,8% κρούσµατα σε κάθε ένα από αυτά. Η µέση ηλικία µόλυνσης ήταν 11-12 µήνες. Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι η µονόπλευρη απώλεια όρασης ήταν πολύ συχνότερη στα νεαρά (31,5%) από οτι στα ενήλικα πρόβατα (4,5%). Επιπλέον, βρέθηκε πως το υψόµετρο δεν επηρεάζει την µόλυνση. Η κοινούρωση αποτελεί µια αρκετά σηµαντική νόσο του νευρικού συστήµατος των νεαρών προβάτων της χώρας µας, τα απαραίτητα µέτρα πρόληψης φαίνονται επαρκή για την µείωση της µόλυνσης του περιβάλλοντος. Ωστόσο, δεν εφαρµόζονται ευρέως στην χώρα µας. Στο µέλλον, µε την ευρεία ενηµέρωση των κτηνοτρόφων ενδεχοµένως τα κρούσµατα να µειωθούν περισσότερο.

Βιβλιογραφία 1. Cerebellar dysfantion in a calf with chronic coenurosis, N. D. Giadinis et al.

2. Coenurosis in a beef cattle herd in Greece, N.D. Giadinis et al.

3. Epidemiological survey of cestode-larvae disease in greek sheep flocks, G. Christodoulopoulos et al.

4. Κτηνιατρική παρασιτολογία, Ι.Θ. Θεοδωρίδης 5. Ovine coenurosis, Caroline N. Hahn et al.

6. Sheep Medicine, P. R. Scott 7. Surgical trεatment of coenurosis in sheep, A. Komnenou et al.

8. Surgical treatment of coenurosis in sheep: a retrospective study and follow up of 1130 cases, A. Komnenou 9. Two rare clinical manifestations of coenurosis in sheep, G. Christodoulopoulos

Γράφει η Βενετία Βενέτη

Προσέγγιση περιστατικού εκτροφής µικρών µηρυκαστικών Στοιχεία εκτροφής Εκτροφή 280 προβάτων φυλής Χίου, εντατικού τύπου. Η διατροφή τους περιλαµβάνει φύραµα εµπορίου, ενσίρωµα καλαµποκιού και τριφύλλι. Οι εµβολιασµοί και αποπαρασιτισµοί είναι πλήρεις και διενεργούνται σύµφωνα µε το πρόγραµµα της εκτροφής. Ιστορικό Κάποια από τα ζώα παρουσίασαν, πριν από περίπου 3 εβδοµάδες, κατακόρυφη πτώση γαλακτοπαραγωγής και κατάπτωση. Κατά τον παραγωγό υπάρχει µια γενικότερη πτώση των αποδόσεων του κοπαδιού, ενώ στο διάστηµα αυτό έχασε 5 ζώα µε την ίδια συµπτωµατολογία. Το πρόβληµα αφορά σε όλες τις ηλικίες. Κατά την κλινική εξέταση 2 ζώων που προσκοµίστηκαν διαπιστώθηκε έντονη κατάπτωση, ικτερικοί βλεννογόνοι καθώς και αιµατουρία, χωρίς πυρετό. ∆ιάγνωση Πάρθηκαν αίµα και από τα δύο ζώα για τη διεξαγωγή περισσότερο ειδικών εξετάσεων. Στην αιµατολογική εξέταση διαπιστώθηκε πολύ χαµηλή τιµή του αιµατοκρίτη, της αιµοσφαιρίνης και του αριθµού των ερυθρών αιµοσφαιρίων.

Στις βιοχηµικές παραµέτρους παρατηρήθηκε ιδιαίτερα αυξηµένη η τιµή του ΒUN, της AST και της ολικής χολερυθρίνης. Έγιναν επιχρίσµατα αίµατος για ανεύρεση Βabesia spp. ∆είγµα αίµατος στάλθηκε για καλλιέργεια για τον αποκλεισµό της Leptospira spp., ενώ τέλος το αίµα εξετάστηκε και για τον αποκλεισµό της αναπλάσµωσης. Όλα τα παραπάνω ήταν αρνητικά. Κατά τη νεκροτοµική εξέταση των ζώων διαπιστώθηκε έντονη ικτερική χροιά όλου του πτώµατος και γαστρίτιδα µε διαβρώσεις και εξελκώσεις στο βλεννογόνο του ηνύστρου. Ακόµη οι νεφροί ήταν εξοιδηµένοι, µεταλλικού χρώµατος και το ήπαρ έντονα διογκωµένο, εύθρυπτο και κιτρινωπό. Πάρθηκε κοµµάτι ήπατος και στάλθηκε σε ειδικό εργαστήριο για τον προσδιορισµό των επιπέδων του χαλκού. Τα αποτελέσµατα ήταν πάνω από 1000 ppm ξ.ο. Τέλος εξετάστηκε το φύραµα εµπορίου που χρησιµοποιούσε ο παραγωγός και διαπιστώθηκαν υψηλές συγκεντρώσεις χαλκού για το συγκεκριµένο είδος ζώου. Οι τελευταίες εξετάσεις έθεσαν και τη διάγνωση του νοσήµατος που ήταν φυσικά ΧΑΛΚΩΣΗ. Θεραπεία Στον παραγωγό προτάθηκε να αλλάξει άµεσα το φύραµα που χρησιµοποιεί µε κάποιο άλλο, που να µην περιέχει καθόλου χαλκό ή να το δηµιουργεί ο ίδιος. Ακόµη συστήθηκε για τα κρούσµατα χάλκωσης που έχει στο κοπάδι 1g θειϊκού νατρίου και 0,5g µολυβδαινικού αµµωνίου διαλυµένα σε νερό, από το στόµα 1 φορά τη µέρα για 1 περίπου µήνα.

ÁñôçñéáêÞ ÈñïìâïåìâïëÞ óôç ãÜôá Εννοιολογική Εισαγωγή Ως θρόµβωση (thrombosis) ορίζεται ο τοπικός σχηµατισµός πήγµατος αίµατος µέσα σε ένα αγγείο (αρτηρία ή φλέβα). Εµβολή (embolization) είναι η αιφνίδια έµφραξη µιας αρτηρίας που συµβαίνει όταν κάποιο οργανοποιηµένο υλικό µεταφέρεται από ένα σηµείο σε ένα άλλο µε τη κυκλοφορία του αίµατος. Θροµβοεµβολή (Thromboembolism) παρατηρείται όταν ο θρόµβος αποκολλάται από το σηµείο σχηµατισµού του και µεταφέρεται µε το αίµα σε κάποια άλλη περιοχή. Στην αρτηριακή θροµβοεµβολή ο θρόµβος µεταφέρεται από το σηµείο σχηµατισµού του στην αριστερή καρδιά, στα ακροτελεύτια σηµεία µιας αρτηρίας της µεγάλης κυκλοφορίας του αίµατος.

2-D ECHO. ∆εξιά παραστερνική εγκάρσια λήψη στο ύψος των µεγάλων αγγείων. ∆ιακρίνεται έντονη διόγκωση του αριστερού κόλπου και υπερηχοϊκή µάζα (θρόµβος) µέσα στον αριστερό κόλπο (βέλος). Ao, Αορτή; LA,Αρ. κόλπος; RV, ∆εξ. κοιλία.

Επιδηµιολογικά Στοιχεία Η Αρτηριακή Θροµβοεµβολή (ΑΘΕ, Arterial Thromboembolism–ATE), είναι συχνή επιπλοκή στη γάτα, κυρίως σε µυοκαρδιοπάθειες (90% των περιστατικών), αλλά και σε άλλες παθήσεις όπως ο υπερθυρεοειδισµός (5%) και τα νεοπλάσµατα. ΑΘΕ στη γάτα συχνότερα εµφανίζεται όταν δηµιουργείται θρόµβος στον αριστερό κόλπο ο οποίος αποκολλάται από το σηµείο δηµιουργίας του και λειτουργεί σαν έµβολο σε αποµακρυσµένα σηµεία. Τα σηµεία εµβολής ποικίλουν, αλλά συχνότερα ο θρόµβος παρατηρείται στην τριχοτόµηση της αορτής (distal aortic trifurcation – “saddle thrombus”) µε αποτέλεσµα την αιφνίδια έµφραξη της κυκλοφορίας του αίµατος στα οπίσθια άκρα και την ισχαιµία στις µεγάλες µυϊκές µάζες. Σπανιότερα, η εµβολή αφορά στις µεσεντέριες, τη µηριαία, τη βραχιόνια ή άλλες αρτηρίες ως αποτέλεσµα τη συστηµατική θροµβοεµβολή (“showers”). Μια πρόσφατη έρευνα σε 127 γάτες (Smith et al., 1992-2001) έδειξε ότι πρόκειται για µια συχνή αιτία προσκόµισης του ζώου στις κλινικές, σε ποσοστό 0.57% ή µια γάτα ανά 175. Το µεγαλύτερο ποσοστό (67%) αφορούσε αρσενικούς γάτους, γεγονός που πιθανώς υποδηλώνει προδιάθεση για ανάπτυξη υπερτροφικής µυοκαρδιοπάθειας στους τελευταίους. Αν και το εύρος ηλικίας ήταν µεγάλο (8.6 ± 4.2 χρόνια), οι περισσότερες γάτες ήταν µεσήλικες. Παρόλο που στην πλειοψηφία τους οι γάτες δεν ήταν καθαρόαιµες (81%), µεγαλύτερη συχνότητα εµφάνισης της νόσου στις καθαρόαιµες φυλές παρατηρήθηκε σε αυτές της Αβυσσινίας και Βιρµανίας.

Παθοφυσιολογία

Γάτα µε θροµβοεµβολή της αορτής. Πάρεση κυρίως του αριστερού άκρου καθώς το δεξί είχε ελαφρά καλύτερη κινητικότητα.

Σύγκριση του πρόσθιου (αριστερά) και του οπίσθιου (δεξιά) πελµατικού φύµατος σε γάτα µε ΑΘΕ στο ύψος της τριχοτόµησης της αορτής. Η κυάνωση του οπίσθιου πελµατικού φύµατος οφείλεται στην έµφραξη της ροής του αίµατος στο οπίσθιο άκρο.

Η υπόθεση ότι η αριστερή καρδιά είναι η πηγή του εµβόλου ενισχύεται από την παρατήρηση ότι στο 21% των γατών µε υπερτροφική µυοκαρδιοπάθεια, κατά την νεκροψία ή κατά το υπερηχοκαρδιογράφηµα, παρατηρούνται θρόµβοι στον αριστερό κόλπο. Ο µηχανισµός δηµιουργίας του ενδοκάρδιου θρόµβου είναι ακόµη άγνωστος. Παρόλα αυτά τρεις κυρίως παράγοντες εµφανίζονται σταθερά σε σηµαντικό βαθµό στις γάτες µε µυοκαρδιοπάθεια και θεωρούνται υπεύθυνοι για τη θρόµβωση, και είναι γνωστοί και ως τριάδα του Virchow (Virchow’s triad). Αυτοί οι παράγοντες είναι (1) η αλλοίωση/απογύµνωση του αγγειακού τοιχώµατος και µάλιστα του ενδοθηλίου-ενδοκαρδίου, (2) η διαταραχή της ροής του αίµατος και (3) η αλλοίωση στη σύσταση και εποµένως στη πηκτικότητα του αίµατος. Μεταβολές σε οποιονδήποτε ή και στους τρείς από αυτούς παράγοντες, µπορεί να είναι καθοριστικές στη δηµιουργία ΑΘΕ στη γάτα.

Κλινική εικόνα Η κλινική εικόνα της ΑΘΕ εξαρτάται από την τοποθεσία, της έκταση και τη διάρκεια της εµβολής των αρτηριών, την παράπλευρη κυκλοφορία αλλά και τη σοβαρότητα των

επιπλοκών. Η θέση εµβολής εξαρτάται από το µέγεθος του θρόµβου. Επειδή όµως οι θρόµβοι που δηµιουργούνται στον αριστερό κόλπο είναι συνήθως ευµεγέθεις, η συχνότερη θέση έµφραξης είναι η αορτή ή οι κύριες διακλαδώσεις της, µε αποτέλεσµα τη µείωση της ροή του αίµατος στα οπίσθια άκρα (90% των περιπτώσεων) και σπανιότερα το δεξιό πρόσθιο άκρο και η ουρά. Εάν ο θρόµβος κατασκηνώσει στην τριχοτόµηση της αορτής, τότε επηρεάζονται και τα δύο οπίσθια άκρα. Εάν όµως είναι µικρότερος σε µέγεθος, τότε είναι δυνατό να επηρεάσει την ροή του αίµατος σε ένα µόνο άκρο. Οι περισσότερες γάτες εµφανίζουν αιφνίδια χωλότητα, πάρεση ή παράλυση των οπίσθιων άκρων ή του πρόσθιου δεξιού άκρου (Εικ. 1). Συνήθως ο πρόσθιος κνηµιαίος και ο γαστροκνήµιος µυς ακινητοποιούνται 10 µε 12 ώρες µετά την εµβολή. Στα προσβληµένα άκρα παρατηρείται έντονο µυϊκό άλγος, ενώ στην ψηλάφηση είναι ψυχρά και κυανωτικά και ο σφυγµός είναι ασθενής ως ανύπαρκτος στη µηριαία αρτηρία. Τα πελµατικά φύµατα είναι ωχρά ή κυανωτικά, ανάλογα µε το βαθµό ισχαιµίας (Εικ. 2). Σχεδόν όλες οι γάτες µε ΑΘΕ εµφανίζουν έντονο πόνο, γεγονός που αποδεικνύεται από την αγωνιώδη έκφραση, την ταχύπνοια, το κύλισµα στο έδαφος και το έντονο νιαούρισµα. Στη διεθνή βιβλιογραφία η κλινική αυτή εικόνα χαρακτηρίζεται από τα “πέντε Ps”: Pulselessness (απουσία σφυγµού), Pain (πόνος), Pallor (ωχρότητα), Paresis (πάρεση), Poikilothermia (ποικιλοθερµία).

∆ιάγνωση Οι πρώτες υποψίες για ΑΘΕ θα βασιστούν στη χαρακτηριστική κλινική εικόνα των “πέντε Ps”. Παρόλα αυτά η απουσία σφυγµού στα παράλυτα άκρα µιας γάτας δεν είναι παθογνωµονικό της ΑΘΕ. Σε πολλές γάτες, είναι αδύνατη η ψηλάφηση του σφυγµού είτε λόγω παχυσαρκίας, είτε µη συνεργάσιµης γάτας. Επιπλέον, εξαιτίας του ότι στις περισσότερες γάτες µε ΑΘΕ συνυπάρχει και καρδιακή νόσος, ακροαστικά ευρήµατα από την καρδιά όπως ο καλπαστικός ρυθµός ή οι διάφορες αρρυθµίες ενδέχεται να συµβάλουν διαγνωστικά. Συχνό ακτινολογικό εύρηµα είναι η καρδιοµεγαλία, ενώ στο υπερηχοκαρδιοµυογράφηµα παρατηρείται έντονη διόγκωση του αριστερού κόλπου και υπερηχοϊκή µάζα (smoke) στον αριστερό κόλπο ή κοιλία (Εικ. 3). Η αδυναµία ανίχνευσης της ροής του αίµατος στα προσβληµένα άκρα µε τη µέθοδο Doppler είναι ισχυρά διαγνωστική της θροµβοεµβολής. Επικουρικά, η παρουσία ταχυκαρδίας, οι εκτακτοσυστολές και οι διάφορες αρρυθµίες θα ενισχύσουν τη διάγνωση. Στα εργαστηριακά ευρήµατα περιλαµβάνονται κυρίως η αύξηση της δραστηριότητας των µυϊκών ενζύµων εξαιτίας της ισχαιµίας των µυϊκών µαζών. Έχουν αναφερθεί επίσης αύξηση στην ασπαρταµικής αµινοτρανσφεράσης (AST), και του ουρεϊκού αζώτου (BUN). Άλλες εξετάσεις ρουτίνας, όπως π.χ. για την υπερπηκτικότητα δεν είναι τόσο αξιόπιστες. Η εξέταση για τα D-διµερή δεν είναι

ειδική και ενδέχεται να είναι θετική και σε άλλες παθήσεις. Στη διαφορική διάγνωση περιλαµβάνονται τα νοσήµατα του νωτιαίου µυελού (νεοπλασίες, λέµφωµα, εµβολή, τραύµα, ξένο σώµα), οι περιφερικές νευροπάθειες (διαβητική νευροπάθεια) και οι οξείες ενδοκρανιακές διαταραχές (εµβολή, τραυµατισµός, καταπληξία, τοξίκωση).

Θεραπεία Γενικά δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία για την ΑΘΕ στη γάτα. Πρωταρχικό µέληµα σε οξείες καταστάσεις ΑΘΕ είναι η υποστηρικτική θεραπεία του ζώου. Η ηρέµηση, η αναλγησία και η θρεπτική υποστήριξη είναι οι κύριοι θεραπευτικοί άξονες στην αρχή της κρίσης. Επίσης σε γάτες µε συνυπάρχουσα συµφορητική καρδιακή ανεπάρκεια πρέπει να χορηγείται υποστηρικτικά οξυγόνο, αγγειοδιασταλτικά και διουρητικά. Θροµβολυτικοί παράγοντες όπως ο t-PA ή η στρεπτοκινάση έχουν ουδέτερη έως αρνητική επίδραση στην επιβίωση και ως εκ τούτου δεν προτείνονται. Γενικά, η θεραπεία αποβλέπει στη αποτροπή δηµιουργίας περαιτέρω θρόµβων παρά στην λύση των ήδη υπαρχόντων. Ένα κοινώς αποδεκτό θεραπευτικό σχήµα περιλαµβάνει τα εξής: Βουτορφανόλη, βουπρενορφίνη ή µορφίνη για αναλγησία, οξυγονοθεραπεία και φουροσεµίδη για τις

γάτες µε ΣΚΑ, ηπαρίνη και κλοπιδογρέλη για την αντιµετώπιση δηµιουργίας καινούργιων θρόµβων και ρινοοισοφαγικός καθετήρας για θρεπτική υποστήριξη εάν χρειάζεται. Μετά τις πρώτες 1-3 ηµέρες ακολουθείται ηπιότερη θεραπεία. Εάν η κατάσταση της γάτας σταθεροποιηθεί, η θεραπεία συνεχίζεται στο σπίτι. Καθώς αυξάνεται η όρεξη της γάτας, µπορεί να χορηγηθεί και ασπιρίνη για την αποφυγή δηµιουργίας καινούργιων θρόµβων. Αφού περάσουν 2-3 εβδοµάδες, το ασθενές ζώο επανεξετάζεται για την αποτίµηση της λειτουργικότητας των άκρων.

Πρόληψη

Πρόγνωση

Η προληπτική θεραπεία κατά της δηµιουργίας ή της επανεµφάνισης αρτηριακής θροµβοεµβολής είναι κυρίως αποτέλεσµα χρόνιας εµπειρίας κτηνιάτρων και δε στηρίζεται σε κλινικές µελέτες. ∆εν υπάρχει κάποια αξιόλογη µέθοδος που να καθορίζει ποιες γάτες µε υπερτροφική καρδιοµυοπάθεια είναι σε υψηλότερο κίνδυνο να εµφανίσουν αρτηριακή θροµβοεµβολή. Παρόλα αυτά, µεγαλύτερο κίνδυνο εµφανίζουν οι καρδιοπαθείς γάτες που έχουν πάρει κορτικοστεροειδή ή είναι υπό αναισθησία. Αξιοσηµείωτο είναι το γεγονός ότι το 25–75% των γατών που εµφάνισε στο παρελθόν ΑΘΕ, πρόκειται να επανεµφανίσει θροµβοεµβολικό επεισόδιο στο µέλλον. Τα φάρµακα που προτείνονται από τη διεθνή

Κυνηγετικός σκύλος Griffon, θηλυκός, ηλικίας 3 ετών προσκοµίστηκε µε αδιαθεσία, απώλεια βάρους και δερµατικές αλλοιώσεις. Στοιχεία του ζώου Ζει µαζί µε άλλο ένα σκύλο, ακαθόριστης φυλής, υγιή, στην αυλή του σπιτιού. Είναι πλήρως εµβολιασµένος και αποπαρασιτίζεται περιστασιακά για ενδοπαράσιτα και εξωπαράσιτα. ∆εν είναι στειρωµένος. Τρέφεται µε βιοµηχανοποιηµένη ξηρή τροφή για σκύλους. Στο νοσολογικό ιστορικό δεν αναφέρεται τίποτε το αξιοσηµείωτο. Ιστορικό Ο ιδιοκτήτης αναφέρει ότι τους τελευταίους 2 µήνες ενώ ο σκύλος τρώει, παρουσιάζει απώλεια βάρους. Επιπλέον εµφανίζει δερµατικές αλλοιώσεις και οφθαλµικό έκκριµα. Περιστασιακά παρατηρούνται επεισόδια διάρροιας. Η γενική κατάσταση του ζώου επιδεινώνεται σταδιακά. ∆εν έγινε κάποια θεραπεία, ούτε αναφέρεται στο ιστορικό η πρόσφατη λήψη φαρµάκων για άλλη αιτία. Κλινική εξέταση Κατά την κλινική εξέταση του ζώου διαπιστώθηκαν τα ακόλουθα: •Κακή θρεπτική κατάσταση •Θερµοκρασία 39.7°C •Ωχρότητα ορατών βλεννογόνων

βιβλιογραφία για τη θροµβοπροφύλαξη περιλαµβάνουν: ασπιρίνη (συνίσταται σε γάτες µε υψηλό κίνδυνο δηµιουργίας ή επανεµφάνισης ΑΘΕ), κλοπιδογρέλη (αν και έχει χρησιµοποιηθεί κυρίως στην ανθρώπινη ιατρική, µπορεί να χρησιµοποιηθεί εξίσου και στη γάτα µε αρκετά καλά αντιαιµοπεταλιακά αποτελέσµατα), βαρφαρίνη (εµποδίζει τη σύνθεση παραγόντων πήξης και εποµένως µπορεί να χρησιµοποιηθεί στη µακροχρόνια θεραπεία αποφυγής επανεµφάνισης θροµβοεµβολικών επεισοδίων) και τέλος ηπαρίνη (δεν προτείνεται ιδιαίτερα).

Η πρόγνωση είναι σε γενικές γραµµές δυσµενής εξαιτίας της υποκείµενης καρδιοπάθειας και όχι τόσο επειδή είναι δύσκολη η θεραπευτική αντιµετώπιση της ΑΘΕ. Επιπλέον, σηµαντικό και συχνό πρόβληµα είναι η επανεµφάνιση θροµβοεµβολικού επεισοδίου που συνήθως είναι και θανατηφόρο. Για το λόγο αυτό είναι αναγκαίες περισσότερες µελέτες προκειµένου να καθιερωθούν ασφαλέστερες, αποτελεσµατικότερες και περισσότερο πρακτικές µεθοδοι θροµβοπροφύλαξης σε γάτες υψηλού κινδύνου.

Ευαγγέλου Γιώργος

•∆ιόγκωση των υπογνάθιων και ιγνυακών λεµφογαγγλίων •∆ερµατικές αλλοιώσεις: αποφολιδωτική δερµατίτιδα, που εντοπιζόταν κυρίως στα πτερύγια των αυτιών, την κεφαλή και τα άκρα, υπερκεράτωση των πελµατικών φυµάτων και του ακρορινίου, ονυχογρύπωση •Περιοφθαλµική αλωπεκία, άφθονο βλεννώδες οφθαλµικό έκκριµα, επιπεφυκίτιδα και βλεφαρίτιδα •∆εν υπήρχαν παθολογικά ευρήµατα από την ψηλάφηση της κοιλίας Εργαστηριακές εξετάσεις Στην αιµατολογική εξέταση βρέθηκαν: •Λευκά αιµοσφαίρια: 11,51 (6-17) x103/µL •Ερυθρά αιµοσφαίρια: 5,2 (5,5-8,5) x106/µL •Αιµοσφαιρίνη: 11,4 (12,0-18,0) g/dL •Αιµατοκρίτης: 33,2 (37,1-55,0) % •Αιµοπετάλια: 306 (200-500) x103/µL Από τις βιοχηµικές εξετάσεις αξίζει να αναφερθεί η αύξηση των ολικών πρωτεϊνών (8,4 g/dL), ενώ οι λευκωµατίνες ήταν 3,3 g/dL (2,9-4 g/dL). Οι υπόλοιπες βιοχηµικές παράµετροι που εξετάστηκαν ήταν µέσα στα φυσιολογικά όρια. Άλλες εξετάσεις Έγιναν ξέσµατα από τις δερµατικές αλλοιώσεις, στα οποία δεν βρέθηκαν παράσιτα του δέρµατος ∆ιάγνωση: Λεϊσµανίωση

Γράφει η Μιχαηλίδου Μαργαρίτα Λέγεται ότι τα δελφίνια είναι τα εξυπνότερα ζώα µετά τον άνθρωπο, κάτι άλλωστε που έχει αποδειχθεί µέσω µαγνητικών τοµογραφιών του εγκεφάλου τους. Πρόσφατα, µάλιστα, επιστήµονες πρότειναν το χαρακτηρισµό τους ως «µη ανθρώπινα άτοµα», υποδηλώνοντας ότι ενώ δεν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος, µοιράζονται µε αυτό ικανότητες που τα καθιστούν πολύ ανώτερα από άλλα νοήµονα ζώα. Με άλλα λογια τα δελφίνια είναι έξυπνα, κοινωνικά, περίεργα και θαρραλέα. Στις ελληνικές θάλασσες απαντώνται 9 είδη δελφινιών απο τα 40 που υπάρχουν. Από αυτά τα πιο συνηθισµένα είναι τέσσερα: το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus), το ζωνοδέλφινο (Stenella coeruleoalba), το κοινό (Delphinus delphis), και το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus). Το Ζωνοδέλφινο είναι το είδος του δελφινιού που απαντάται συχνότερα στις ελληνικές θάλασσες, προτιµά τα µεγάλα βάθη γι’ αυτό δε θα το συναντήσουµε κοντά στις ακτές .Απο την άλλη το Ρινοδέλφινο είναι το πιο παράκτιο είδος και συναντάται σε κοπάδια 4 έως 10 ατόµων. Το Κοινό δελφίνι, τις τελευταίες δεκαετίες, έχει αρχίσει να γίνεται σπάνιο στη Μεσόγειο και στο Ιόνιο ζουν περίπου 200 έως 300 άτοµα, ενώ στο βόρειο Αιγαίο υπάρχουν περισσότερα. Τέλος, το Σταχτοδέλφινο είναι πολυ χαρακτηριστικό καθώς δεν έχει καθόλου ρύγχος και το θολωτό του µέτωπο αρχίζει κάθετα πάνω από τοστόµα. Είναι καθαρά πελαγικό δελφίνι και συνήθως βρίσκεται σε βάθη που ξεπερνούν τα 300 µε 500 µέτρα. Τα κοπάδια του, των 10 έως 20 ατόµων, παρατηρούνται συχνότερα στη Χαλκιδική, την ανατολική και νότια Πελοπόννησο,. Έντονο χαρακτηριστικό του είναι οι άσπρες “γρατσουνιές” στο πάνω µέρος του σώµατός του. Γενικά το δελφίνι εξωτερικά έχει χρώµα µπλε σκούρο στη ράχη και λευκό στην κοιλιά και µπορεί να φθάσει σε µήκος τα 2 µέτρα . Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι το ρύγχος του, που σχηµατίζει ένα πραγµατικό ράµφος και αποτελείται από δύο σιαγόνες µε 100 περίπου κωνικά δόντια. Ανάµεσά τους υπάρχουν κενά, ώστε να προσαρµόζονται τα δόντια της κάτω γνάθου. ∆ιαθέτει ένα σταθεροποιητικό ραχιαίο πτερύγιο, όπως οι καρχαρίες. Τα θωρακικά πτερύγια βοηθούν στην κολύµβηση ενώ το πτερύγιο της ουράς είναι οριζόντιο και κινείται προς τα πάνω και προς τα κάτω και χρησιµοποιείται για ώθηση. Ο εγκέφαλος του ζώου είναι ιδιαίτερα ανεπτυγµένος: σε βάρος είναι ελαφρά µεγαλύτερος από του ανθρώπου, ενώ η αναλογία όγκου του εγκεφάλου προς βάρος είναι η µεγαλύτερη ανάµεσα στα θηλαστικά µετά από αυτή του ανθρώπου και της φάλαινας. Τα δελφίνια δεν έχουν τρίχωµα, σε αντίθεση µε τα υπόλοιπα θηλαστικά.Οι σκελετοί των σύγχρονων δελφινιών περιλαµβάνουν δύο µικρά κυλινδρικά οστά λεκάνης, τα οποία πιστεύεται ότι αποτελούν υπολείµµατα από τα πόδια που άλλοτε είχαν,ενώ ο σκελετός των µπροστινών πτερυγίων χωρίζεται σε δάκτυλα, όπως και των υπόλοιπων θηλαστικών. Τα δελφίνια βλέπουν πολύ καλά τόσο µέσα όσο και έξω από το νερό, ενώ η ακοή τους είναι ανώτερη από αυτήν του ανθρώπου. Αν και έχουν από ένα µικρό αυτί σε κάθε πλευρά του κεφαλιού τους, πιστεύεται ότι η ακοή µέσα στο νερό γίνεται µε τη µετάδοση των ηχητικών κυµάτων από την κάτω σιαγόνα στο µέσο ους. Η ακοή τους χρησιµοποιείται και σαν σύστηµα ηχοεντοπισµού που τα βοηθά να προσανατολίζονται και να κινούνται. Πιστεύεται ότι σε αυτό βοηθά η διάταξη των δοντιών τους, που συλλέγουν σαν κεραίες τους ήχους και βοηθούν στον καθορισµό της θέσης των αντικειµένων.Εκπέµπουν ήχους είτε υψηλής είτε χαµηλής συχνότητας ανάλογα την φυλή όµως όταν δύο δελφίνια από διαφορετικά είδη συναντηθούν, επιχειρούν να βρουν µια

κοινή γλώσσα για να «συνοµιλήσουν». Η αφή τους είναι επίσης αρκετά καλή, ενώ στερούνται οσφρητικών νεύρων και για το λόγο αυτό πιστεύεται ότι απουσιάζει σε αυτά η αίσθηση της όσφρησης. Ωστόσο, διαθέτουν γεύση και µπορούν να προτιµούν συγκεκριµένα είδη ψαριών και έτσι τρέφεται µε Κεφαλόποδα, µαλακόστρακα και µε µικρά ψάρια.Χρησιµοποιούν υπέρηχους για ηχοεντοπισµό και η αναπνοή του γίνεται µε πνεύµονες Επιθετικότητα εκδηλώνεται κυρίως µεταξύ των αρσενικών δελφινιών λόγω διαφωνιών µεταξύ συντρόφων ή ανταγωνισµό για κάποιο θηλυκό. Έχει παρατηρηθεί πως ο χαµένος µιας διαµάχης µπορεί να φύγει σε εξορία, αφήνοντας την οµάδα στην οποία ανήκε. Τα αρσενικά ρινοδέλφινα είναι επίσης γνωστό πως σκοτώνουν τα µικρά τους. Μετά την ηλικία των πέντε ετών είναι ικανά προς αναπαραγωγή και κάθε δύο µε τρία χρόνια. Η συνουσία στα δελφίνια γίνεται κοιλιά µε κοιλιά και σε πολλά είδη γίνονται µεγάλα σε διάρκεια προκαταρκτικά παιχνίδια. Η περίοδος κύησης του θηλυκού ποικίλλει από είδος σε είδος, από 11 ως και 17 µήνες. Το θηλυκό γεννά ένα νεογνό µε µήκος γύρω στα 60 εκατοστά, το οποίο κολυµπά αµέσως και δύο εβδοµάδες ακολουθεί τη µητέρα του. Η περίοδος θηλασµού διαρκεί τουλάχιστον έξι µήνες ,το γάλα εκτοξεύεται κατευθείαν στο στόµα του νεογνού απο τους µαστούς που βρίσκονται κοντά στους βούβουνες. Η ηλικία στην οποία φτάνουν σε σεξουαλική ωρίµανση επίσης διαφέρει ανάλογα µε το είδος. Τα αναπαραγωγικά τους όργανα βρίσκονται στο κάτω µέρος του σώµατος. Τα αρσενικά έχουν δύο οπές, µία που κρύβει το πέος και µία πίσω για τον πρωκτό. Τα θηλυκά έχουν µία γενετική οπή, που στεγάζει τον κόλπο και τον πρωκτό. Σε καθεµιά πλευρά της γενετικής οπής των θηλυκών βρίσκεται και ένας γαλακτοφόρος αδένας. Είναι ζώα κοινωνικά, ζουν κατά οµάδες και τους αρέσει πολύ το παιχνίδι.Γίνεται εύκολα φίλος µε τον άνθρωπο και σπάνια θα του επιτεθεί. Όµως, έχει εχθρούς και κυριότερος είναι ο άνθρωπος ,κυρίως µε την αιχµαλωσία .Η αιχµαλωσία αποτελεί φοβερό πλήγµα για ένα δελφίνι, σωµατικά και ψυχολογικά. Έχουν αναφερθεί πάρα πολλές περιπτώσεις αιχµαλωτισµένων δελφινιών που µόλις τα έβαλαν σε δεξαµενές, σκοτώθηκαν, κολυµπώντας µε όλη τους τη δύναµη και χτυπώντας στους τοίχους της δεξαµενής. Σε κάθε περίπτωση ήταν ακατόρθωτο για τους ανθρώπους να τα συγκρατήσουν και να τα ηρεµήσουν. Υπάρχουν, όµως, και δελφίνια που προσαρµόζονται πιο εύκολα. Όταν, όµως, δεν έχουν συντροφιά, είναι δυστυχισµένα. Πέφτουν σε λήθαργο και παραµένουν αδρανή. Αλλά µόλις βρουν σύντροφο (ένα άλλο δελφίνι ή έναν άνθρωπο), ξαναπηδούν στη ζωή.

Ôï Þîåñåò üôé...

•ZEI 40 XÑONIA! •ÊÏÉÌÁÔÁÉ ÁÐÏ ÔÏ ÅÍÁ ÇÌÉÓÖÁÉÑÉÏ ÔÏÕ •ÅÃÊÅÖÁËÏÕ ÙÓÔÅ ÍÁ ÁÍÁÐÍÅÅÉ ÊÁÉ ÍÁ •ÁÉÓÈÁÍÅÔÅ ÔÏÕÓ ÊÉÍÄÕÍÏÕÓ ÃÕÑÙ ÔÏÕ!

•Åêôüò áðü ôïí Üíèñùðï, ôá äåëößíéá åßíáé ôá ìüíá èçëáóôéêÜ ðïõ ðáñïõóéÜæïõí ìéá öõóéêÞ ìïñöÞ äéáâÞôç ôýðïõ 2. Ç áíáêÜëõøç áõôÞ áíáìÝíåôáé íá ñßîåé öùò êáé íá áíïßîåé ôïí äñüìï ãéá ôç èåñáðåßá ìéáò áóèÝíåéáò ðïõ åõèýíåôáé ãéá Ýíáí óôïõò åßêïóé èáíÜôïõò.

Πρώτες Βοήθειες (Σε τραυµατισµένο ή άρρωστο κήτος) 1. Αποµακρύνετε τους περίεργους & ζητήστε βοήθεια µόνο από ένα άτοµο το στρες µπορεί να αποβεί θανατηφόρο. Πλησιάστε προσεκτικά το ζώο .Τα δελφίνια κάνουν απότοµες κινήσεις. Βεβαιωθείτε ότι το δελφίνι αναπνέει. Ο φυσητήρας (ρουθούνι) στην κορυφή του κεφαλιού του ανοιγοκλείνει. ΠΡΟΣΟΧΗ: Ποτέ νερό, άµµο ή οτιδήποτε άλλο µέσα στο ρουθούνι.

2. Μην οδηγείτε το ζώο στα βαθιά σε καµία περίπτωση. Κρατήστε το στα ρηχά µε το σώµα του να κάθεται µε την κοιλιά, απαλά σε αµµώδη βυθό ή βάλτε από κάτω κάτι µαλακό ώστε να µην ξύνεται στις πέτρες. Το ρουθούνι πάντα έξω από το νερό και το ζώο πάντα µπρούµυτα (ποτέ πλάγια ή ανάσκελα).

3. ∆ιατηρείστε τα µέρη του σώµατος που είναι εκτεθειµένα στον αέρα υγρά και δροσερά µε θαλασσινό νερό. Προστατέψτε το δέρµα του. Αλείψτε ολόκληρο το σώµα του µε βαζελίνη (εκτός από τα µάτια και την περιοχή γύρω από το ρουθούνι). Σκεπάστε το σώµα µε βρεγµένο ανοιχτόχρωµο και µαλακό ύφασµα, αφήνοντας πάντα ελεύθερα ΟΛΑ τα πτερύγια, το ρουθούνι και τα µάτια. Σε δυνατή ηλιοφάνεια δηµιουργήστε σκιά στο σηµείο που βρίσκεται.

4. Μην το µετακινείτε χωρίς λόγο. Ποτέ δεν το κυλάµε. Ποτέ δεν το σύρουµε από τα µπροστινά πτερύγια, ούτε χρησιµοποιούµε σχοινιά, δίχτυα, ξύλα, γάντζους, κ.λ.π. Ποτέ δεν πιέζουµε το δέρµα γιατί τραυµατίζεται πολύ εύκολα και αν είναι εύκολο φτιάχνουµε πρόχειρο φορείο µε µαλακό ύφασµα.

5. Ειδοποιείστε ειδικό κτηνίατρο ή άτοµο εξειδικευµένο στη διάσωση κητωδών.

Η IVSA Θεσσαλονίκης επέστρεψε δυναµικά τη χρονιά που µας πέρασε, διοργανώνοντας µια διήµερη εκδροµή στη χιονισµένη Φλώρινα, στα δύο καταφύγια του Αρκτούρου και στις µοναδικές Πρέσπες, στις 6 και 7 Μαρτίου του 2010! Παρά το φορτωµένο πρόγραµµα της σχόλης, η IVSA τα κατάφερε και γέµισε ένα ολόκληρο λεωφορείο µε κτηνιάτρους και φίλους από όλα σχεδόν τα έτη. Ανάµεσα τους και αρκετοί πρωτοετείς, µαζί τους και εγώ, οι οποίοι δεν είχαµε µπει ακόµη στα βαθιά νερά της σχολής και δε γνωρίζαµε τα περισσότερα από τα υπόλοιπα µέλη της εκδροµής. Πώς πήγε όµως αυτή η εκδροµή;

Ηµέρα, ώρα και τόπος συνάντησης… “ala εργαστήριο ζωοτεχνίας”. Ω ναι, καλά µαντέψατε, αναχώρηση στις 7:30 π.µ. του Σαββάτου, 6 Μαρτίου, στην είσοδο της σχολής επί της Αγίου ∆ηµητρίου. Μαθηµένο όµως το βουνό στα χιόνια. Όλοι ήµασταν εκεί στη ώρα µας µε τις βαλίτσες µας και περιµέναµε να µπούµε στο λεωφορείο. Οι ετοιµασίες του ταξιδιού δεν άργησαν να τελειώσουν και στις 8:00 ξεκινήσαµε! Όλοι κάθονταν στις θέσεις τους, τουλάχιστον στην αρχή. Τα µεγάλα έτη µπροστά ενώ τα µικρά πίσω, µε τους πρωτοετείς να κάθονται στη γαλαρία! Το λεωφορείο ήταν αρκετά θορυβώδες από την αρχή έως το τέλος της εκδροµής καθώς όλοι µιλούσαµε, συµπεριλαµβανοµένου και του οδηγού ο οποίος είχε να µοιραστεί τα αστεία που ήξερε. Βέβαια µόνο όσοι κάθονταν µπροστά µπορούσαν να ακούσουν τα αστεία. Αυτό δεν µας πείραξε όµως εµάς τους πίσω. Αφού γνωριστήκαµε µε το δεύτερο έτος µέσω κοινού γνωστού, αρχίσαµε να µιλάµε. Πριν να το καταλάβουµε φτάσαµε στην πρώτη στάση της εκδροµής που ήταν σε ένα καφέζαχαροπλαστείο στη Βέροια. Φυσικά και το τιµήσαµε καθώς αγοράσαµε γλυκά, καφέ, τυρόπιτες κλπ κλπ. Μετά το µισάωρο συνεχίσαµε µε προορισµό το περιβαλλοντικό κέντρο του Αρκτούρου στον Νυµφαίο. Όταν φτάσαµε εκεί, το χιόνι αλλά δυστυχώς και το κρύο, έκαναν την εµφάνιση τους. Το πρώτο ανέβασε τη διάθεση όλων, αλλά το δεύτερο έκανε πολλούς να παγώσουν, µαζί και έναν κρυουλιάρη φίλο µου

(ονόµατα δε λέµε, οικογένειες δε θίγουµε). Εµ, αυτά παθαίνεις όταν δεν παίρνεις µαζί σου ζεστά ρούχα. Τέλος πάντων, στο περιβαλλοντικό κέντρο του Αρκτούρου παρακολουθήσαµε µια ενηµέρωση για το πρόγραµµα του Αρκτούρου όσων αφορά την αρκούδα και µάθαµε περισσότερα πράγµατα για αυτό το µεγάλο θηλαστικό. Η ξεναγός που µας έκανε την παρουσίαση προκάλεσε πολύ γέλιο σε όλους εξαιτίας του τρόπου που έκανε την παρουσίαση καθώς έµοιαζε µε…. ηχογραφηµένη κασέτα ή µήπως µε αφηγητή της ΕΡΤ σε ντοκιµαντέρ??(!). Ευτυχώς που δε µας είδε και άκουσε να γελάµε(αν και …δεν είµαστε σίγουροι γι’αυτό)! Έπειτα παρακολουθήσαµε ένα ενδιαφέρον ντοκιµαντέρ για τη δράση και τις

εγκαταστάσεις του Αρκτούρου και µετά µας ανακοίνωσαν ότι δε θα µπορέσουµε να δούµε τις αρκούδες γιατί είχαν πέσει σε χειµέριο ύπνο. Αυτό προκάλεσε µια µικρή δυσαρέσκεια στην οµάδα. Αφού βγάλαµε µερικές φωτογραφίες και επισκεφτήκαµε το µαγαζί µε τα αναµνηστικά του Αρκτούρου, το οποίο επίσης τιµήσαµε, αναχωρήσαµε για το καταφύγιο του λύκου στον Αετό.

Στο καταφύγιο του λύκου η τύχη ήταν µε το µέρος µας, αυτή τη φορά! Αφού φτάσαµε και χωθήκαµε όλη στο µικρό κέντρο ενηµέρωσης κοινού για τον λύκο, περιµέναµε λίγο για να αρχίσει η ξενάγηση (είχαµε φτάσει νωρίτερα εξαιτίας της ακύρωσης της επίσκεψης στο καταφύγιο της αρκούδας). Στην αρχή µας είπαν κάποια πράγµατα για τον λύκο αλλά και τον στόχο του Αρκτούρου γύρω από αυτόν και έπειτα κατευθυνθήκαµε προς τον περιφραγµένο χώρο που ζουν οι λύκοι. Μας είπαν εξαρχής ότι σπάνια κατεβαίνουν οι λύκοι στο σηµείο όπου ήµασταν εµείς. Να όµως που εκεί είχαµε την τύχη µε το µέρος µας και είδαµε λύκους! Ήταν από µακριά, αλλά και πάλι είναι κάτι! Βγάλαµε πολλές φωτογραφίες τους λύκους (οι περισσότερες µαζί µε την περίφραξη φυσικά), αλλά και τους ελληνικούς ποιµενικούς που είχε το κέντρο (οι οποίοι δεν έπαψαν στιγµή να γαβγίζουν). Βγήκαµε κι εµείς µια ωραία αναµνηστική οµαδική φωτογραφία και φύγαµε από το κέντρο για να πάµε να ξεκουραστούµε (ναι, πως) στο ξενοδοχείο µας, στην Φλώρινα. Στην Φλώρινα φτάσαµε µεσηµέρι προς απόγευµα. Η πόλη ήταν καλυµµένη από ένα στρώµα άσπρου αφράτου χιονιού και υποσχόταν πολλά… Το λεωφορείο µας άφησε στο ξενοδοχείο και αφού τακτοποιήσαµε τα πράγµατά µας στα δωµάτια, βγήκαµε στην πόλη για να βρούµε µια ταβέρνα να φάµε. Αν και ξεκινήσαµε ξεχωριστά, οι παρέες, στο τέλος καταλήξαµε σχεδόν όλοι µαζί στην ίδια ταβέρνα! Συναντήσαµε τους δευτεροετείς σε ένα µεγάλο τραπέζι να τρώνε ήδη και κάτσαµε µαζί τους να φάµε. Το γεγονός ότι παραγγείλαµε ρετσίνα εξηγεί ό,τι επακολούθησε

στη συνέχεια (ευτυχώς δε µέθυσε κανείς). Η διάθεση ήταν αρκετά ψηλά και η οικειότητα όλο και αυξανόταν. Αφού τελειώσαµε µε το φαγητό αρχίσαµε να κατευθυνόµαστε µε εύθυµη διάθεση προς το ξενοδοχείο. Στα µισά, αποφασίσαµε να πάρουµε γλύκα για να φάµε (ό,τι του φανεί του λολοστεφανή) και χωριστήκαµε. Άλλοι πήγαν στο ξενοδοχείο, άλλοι τους περίµεναν, άλλοι πήγαν για γλυκά, µε λίγα λόγια ένας ψιλοχαµός. Η δική µου οµάδα αφού έπαιξε χιονοπόλεµο και επισκέφτηκε ένα ζαχαροπλαστείο (όπου έγινε πάλι ένας ψιλοχαµός, καθώς υπήρχαν πολλές προτάσεις) κατευθύνθηκε προς το ξενοδοχείο. Εκεί συναντήθηκαν όλες οι οµάδες, δευτεροετείς και πρωτοετείς, στο σαλονάκι στον όροφο που µέναµε. Εκείνο το απόγευµα ήταν επικό. Γέλιο άπειρο και εκκωφαντική φασαρία. Τρέλα στην ατµόσφαιρα. Από εκεί και έπειτα (κράτησε για αρκετό καιρό µετά την εκδροµή) λέγαµε στον Θανάση (από το πρώτο έτος) ‘Χρόνια Πολλά’ και του τραγουδούσαµε το γνωστό τραγουδάκι κάθε τρεις και λίγο. Όχι, δεν είχε γενέθλια. Και επειδή είχαµε εορτάζοντα, έπρεπε να έχουµε και κάτι να κερνάµε, πώς να το κάνουµε. Κάποια κορίτσια από το δεύτερο έτος είχαν αγοράσει από ένα ζαχαροπλαστείο, ‘Βασίλης από το 1980’ έγγραφε στο κουτί (προσοχή, το όνοµα έχει σηµασία!) κουλουράκια, εκτός από τα άλλα γλυκά, τα οποία και τελικά κερνούσαµε. Τα κουλουράκια, ή µάλλον τα βουτήµατα, όπως τα λέγαµε, είχαν και κάποια ιστορία. Ήταν, λοιπόν, από τη γιαγιά της Βάσιας

(από το δεύτερο έτος) η οποία γιαγιά είναι από τον Πειραιά, µπορεί να είναι και τραβέλι (στο κουτί δε γράφει Βασίλης; ) και είναι από το 1980 ειδικά για τον Θανάση ο οποίος έχει τα γενέθλιά του. Πώς βγήκε όλο αυτό; ∆ε θυµάµαι!! (χαχα) Έτσι λοιπόν, σε όποιον περνούσε από το διάδροµο (της εκδροµής ή όχι) τον κερνούσαµε λέγοντας ότι ο Θανάσης έχει γενέθλια και σας κερνά βουτήµατα τα οποία κλπ κλπ. Ω ναι, το κάναµε και αυτό! Η πλάκα είναι ότι πολλούς τους κάναµε να το πιστέψουν!! Το βράδυ δεν άργησε να έρθει, το οποίο ήταν ελεύθερο! Βγήκαµε, λοιπόν, βόλτα στη Φλώρινα και κάτσαµε σε ένα club της Φλώρινας, πάλι η ίδια παρέα. Κάποιοι από τα µεγαλύτερα έτη ήταν στο ίδιο club και άλλοι κάθισαν αλλού ή στο ξενοδοχείο. Χορέψαµε, µιλήσαµε, ήπιαµε και περάσαµε καλά. Όταν γυρίσαµε στο ξενοδοχείο, η βραδιά συνεχίστηκε µε παιχνίδι στα δωµάτια, χαρτιά αλλά και αλκοόλ. Κάποια ‘βαφτίστηκε’ εκεί, αλλά αυτά δεν τα λέµε! Φασαρία και χαµός µέχρι νωρίς το πρωί, όχι πολύ νωρίς όµως για να µπορέσουµε να ξυπνήσουµε το πρωί. Πρωινό στις 8 µέχρι τις 9 της Κυριακή 7 Μαρτίου, (ποιος ξυπνάει; ). Ευτυχώς µπορέσαµε να ξυπνήσουµε και να φάµε λίγο πριν µαζέψουν το πρωινό. Έπειτα έπρεπε να ετοιµάσουµε τις βαλίτσες γιατί θα

φεύγαµε από το ξενοδοχείο για να πάµε στο χιονοδροµικό κέντρο της Βίγλας και µετά επιστροφή. Αφού ετοιµαστήκαµε (και µπορέσαµε ταυτόχρονα να ξυπνήσουµε) ξεκινήσαµε! Στη διαδροµή σκεφτόµασταν και συζητούσαµε τι θα κάναµε, αν θα κάναµε σκι, snowmobil και γενικότερα, τι θα κάναµε. Τελικά καταλήξαµε στο σαλέ του κέντρου γιατί το κρύο ήταν τσουχτερό και επειδή κανείς δεν ήθελε σκι αλλά αποφασίσαµε πως θα βγαίναµε για ένα χιονοπόλεµο. Κάποιοι βέβαια ενδιάµεσα αποφάσισαν να ανέβουν την πλαγιά µε το τελεφερίκ. Πολλοί βέβαια από τα µεγάλα έτη έκαναν σκι και snowmobil, δε ρώτησα όµως πως πήγε… τουλάχιστον για το πρώτο. Εµείς πάντως δευτεροετείς και πρωτοετείς παίζαµε χαρτιά στα ζεστά (κυρίως το παιχνίδι ‘νύχτα στο Παλέρµο’) Μετά βγήκαµε και παίξαµε έναν χιονοπόλεµο. Χιόνι να εκσφενδονίζεται δίπλα σου, πάνω σου, µέσα στην µπλούζα σου. Φωνές ‘Όχι άλλο, ‘Γιατί εµένα’. Ήταν πόλεµος στον οποίο πήρε µέρος και ένας σκύλος ενός ανθρώπου που είχε ένα τροχόσπιτο εκεί!! ! Όταν ηρέµισαν τα πνεύµατα κάναµε έναν χιονάνθρωπο, ο οποίος µας βγήκε λίγο κοντός και βγήκαµε φωτογραφίες µαζί του. Επίσης κάναµε και αγγελάκια στο χιόνι. Και πάλι χιόνι παντού. Κατά το µεσηµεράκι φύγαµε µε προορισµό τις Πρέσπες, την τελευταία στάση του ταξιδιού. Εκεί φάγαµε σε µια ψαροταβέρνα , η παρέα των δευτεροετών και πρωτοετών (οι άλλοι έφαγαν σε µια άλλη ταβέρνα) και κάναµε µια βόλτα στις Πρέσπες. Ήταν αρκετά µουντά και το χιόνι είχε λιώσει εκεί και φύγαµε σχετικά γρήγορα. Στο λεωφορείο µιλούσαµε, τραγουδούσαµε, ο Θανάσης (από το τρίτο έτος) µας τραγούδησε Σάκη και ο οδηγός του λεωφορείου τα … δικά του. Επίσης κάποιοι από τις µπροστινές θέσεις µας επισκέφτηκαν, τους κεράσαµε βουτήµατα για τα γενέθλια του Θανάση και µιλήσαµε ή συµµετείχαν στο παιχνίδι που παίζαµε ( νύχτα στο Παλέρµο φυσικά). Πριν φτάσουµε στη Θεσσαλονίκη κάναµε ακόµη µια στάση στο ίδιο καφέ στη Βέροια το οποίο φυσικά τιµήσαµε για ακόµη µία φορά. Έτσι χαρούµενα φτάσαµε στην Θεσσαλονίκη γύρω στις 8 το βράδυ της Κυριακής. Η εκδροµή ήταν γεµάτη, φτάσαµε κουρασµένοι αλλά άξιζε από πολλές απόψεις καθώς κερδίσαµε πολλά.

Κική Τσικαλά

Πολλές ώρες µαθηµάτων, πιεστικό πρόγραµµα, ατελείωτο διάβασµα... Κι’ όµως, µέσα σε όλα αυτά, δηµιουργήθηκε επιτέλους κάτι ευχάριστο, µια ευχάριστη νότα για µας τους αδικηµένους και πολυάσχολους φοιτητές της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης. Μετράει χρόνια ζωής, µε τα κατορθώµατα των τελευταίων χρόνων όµως να της δίνουν µια ξεχωριστή αξία. Ο λόγος για την Ποδοσφαιρική οµάδα της σχολής µας, για την οποία µπορεί πολύ εύκολα να ειπωθεί πως «γράφει» την δική της ιστορία. Μέχρι το ακαδηµαϊκό έτος 2006-07 η πορεία της οµάδας ποδοσφαίρου στα ετήσια πρωταθλήµατα ποδοσφαίρου του Αριστοτέλειου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης δεν αποτελούσε κάτι αξιόλογο, µε εξαίρεση το κατόρθωµα να φθάσει στον τελικό της διοργάνωσης µόνο µία φορά πολλά χρόνια πριν όταν οι δικοί µας καθηγητές ήταν ακόµη φοιτητές και αγωνίζονταν στην οµάδα. Κατέκτησαν τη δεύτερη θέση αφού ηττήθηκαν από την οµάδα του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης όταν ακόµη το Πολυτεχνείο παρουσίαζε µία ενιαία οµάδα. Ακαδηµαϊκό έτος 2007-08 και 2 καθηγητές της σχολής µας αποφασίζουν να ασχοληθούν µε την οµάδα και να της δώσουν νέα πνοή. Πουταχίδης Θεόφιλος και Φορτοµάρης Π α σ χ ά λ η ς αποτελούν το προπονητικό δίδυµο από τότε. Με την δική τους φιλοσοφία κατόρθωσαν να µετατρέψουν την µικρότερη σε αριθµό φοιτητών Πανεπιστηµιακή σχολή της πόλης στον βασικό πρωταγωνιστή και πρωταθλητή της διοργάνωσης. «Πνεύµα και σώµα πάνε µαζί» λένε. «Θέλουµε να δώσουµε την ευκαιρία στους φοιτητές να εκγυµνάσουν και τα δύο τους αυτά στοιχεία. Να τους προσφέρουµε την δυνατότητα να ξέρουν πως η σχολή µας δεν είναι µόνο παρακολουθήσεις µαθηµάτων, εργαστήρια, εξετάσεις,

ανθρωποφάγοι καθηγητές και επαναστάτες φοιτητές. Όλοι µαζί, συλλογικά, σαν µια οµάδα, σαν µια οικογένεια, καθηγητές και φοιτητές, εµπλεκόµαστε και σε άλλες δραστηριότητες, προσφέροντας αφιλοκερδώς µεγάλο µερίδιο του ελεύθερου µας χρόνου.» Αυτά είναι τα λόγια τους και οι στόχοι τους. Θέλουν να καταργηθούν άγραφοι νόµοι και κανόνες που µιλούν για διαφορές και χάσµα δεκαετιών στις σχέσεις καθηγητών και φοιτητών. Μέσα από δραστηριότητες σαν αυτές καλλιεργείται ο αλληλοσεβασµός, η συνεργασία, η οµαδική προσπάθεια, ο συναγωνισµός, µαθαίνεις πως να οργανώνεσαι, να συγκεντρώνεις δυνάµεις και να αντιµετωπίζεις τον αντίπαλό σου, τον κάθε αντίπαλο, που αποτελεί συνώνυµο των εµποδίων και δυσκολιών που θα αντιµετωπίσεις στην ζωή σου σε οποιαδήποτε στιγµή. Οπόταν µπορεί κανείς να καταλάβει από όλα αυτά πως η ύπαρξη της συγκεκριµένης ο µ ά δ α ς αποσκοπεί σε ανώτερα ιδανικά και αξίες και στην κατάκτησή τους µέσα από µεγάλη προσπάθεια και µε απόκτηση εµπειριών. Και πράγµατι, αυτά είναι που µας έχουν διδάξει µέχρι σήµερα. Μαζί µε όλα αυτά έχουν έρθει και οι επιτυχίες, υπερηφάνεια, χαρά, αναγνώριση και τίτλοι. Μεγάλος σύµµαχος των πρωταγωνιστών στην προσπάθειά τους αποτελεί το σύνολο των φοιτητών κτηνιατρικής της σχολής µας καθώς και των καθηγητών µας, οι οποίοι σε κάθε αγώνα δηµιουργούν εκπληκτική ατµόσφαιρα ως ο 12ος µας παίκτης. Κερκίδα και ατµόσφαιρα αξιοζήλευτη, αποθεώνει και στηρίζει την οµάδα. Τελικά, µία σχολή που δέχεται στις τάξεις της αριθµό µικρότερο των 100 ατόµων κάθε

χρόνο, δηµιουργεί µια οµάδα πειθαρχηµένη, που πρωταγωνιστεί και που έχει την υποστήριξη 200 και πλέον οπαδών της σε κάθε αγώνα. Οι επιτυχίες της οµάδας αξιοζήλευτες. Πρωταθλήτρια του Εσωτερικού Πρωταθλήµατος Ποδοσφαίρου Α.Π.Θ. το ακαδηµαϊκό έτος 200708 απέναντι στην οµάδα των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, ξανά πρωταθλήτρια το 2008-09 απέναντι στην οµάδα του Παιδαγωγικού (για 2η συνεχόµενη χρονιά, πράγµα που είχε να επιτευχθεί πριν από το 1980), ενώ το 2009-10 έφτασε για 3η συνεχόµενη χρονιά στον τελικό της διοργάνωσης όπου και κατέλαβε την 2η θέση αφού ηττήθηκε από την οµάδα των ΤΕΦΑΑ στην διαδικασία των πέναλτι και έχασε την µοναδική ευκαιρία να γράψει ιστορία και να αναδειχθεί η µόνη οµάδα που θα καταλάµβανε για 3 συνεχόµενες χρονιές την 1η θέση. Αυτό όµως γεµίζει τα παιδιά της οµάδας µε περισσότερο πάθος και θέληση παρά µε απογοήτευση, για µια εξίσου επιτυχηµένη πορεία την φετινή χρονιά. Πρώτιστος στόχος να διασκεδάσουµε την διοργάνωση και τον κάθε αγώνα και παράλληλα να προσπαθήσουµε ο κάθε ένας από την δική του θέση ώστε να αποτελέσουµε κοµµάτι της οµάδας αυτής.

Μάριος Νικολάου

ΕΜΒΟΛΙΑΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ Γράφει ο Αθηνόδωρος Αθηνοδώρου Οι εµβολιασµοί των κατοικίδιων σκύλων και γάτων είναι ένας από τους σηµαντικότερους παράγοντες που συµβάλλουν στην διατήρηση της ευζωίας τους. Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορα υποχρεωτικά και προαιρετικά πρωτόκολλα εµβολιασµού. Ένα υποχρεωτικό εµβολιακό πρωτόκολλο, εφαρµόζεται ανάλογα µε τη σοβαρότητα της νόσου που µπορεί να προκαλέσει ένας συγκεκριµένος λοιµογόνος παράγοντας, τη πιθανότητα µετάδοσης του σε ευαίσθητα ζώα και την ικανότητα πρόκλησης ζωοανθρωπονόσου. Από την άλλη, τα προαιρετικά εµβόλια, εφαρµόζονται ανάλογα του πιθανού ποσοστού που έχει ένα κατοικίδιο να εκτεθεί σε κάποιο λοιµογόνο παράγοντα πχ ιογενής λευχαιµία της γάτας (FeLV). Συνήθως χορηγούνται ανασυνδυασµένα (µεικτά) εµβόλια. Όσον αφορά τα ετήσια εµβολιακά πρωτόκολλα, για την εφαρµογή τους συνήθως λαµβάνονται υπόψη η ηλικία του ζώου και ο τρόπος ζωής του (πχ αν ζει ενός ή εκτός του σπιτιού). Έτσι, ένα πρόγραµµα εµβολιασµών, καταρτίζεται ανάλογα µε τις ανάγκες του ζώου. Πιο κάτω, παρατίθενται τα συνηθέστερα εµβολιακά προγράµµατα για το σκύλο και τη γάτα, δεδοµένου ότι η πιθανότητα έκθεσης στους διάφορους λοιµογόνους παράγοντες είναι µέτρια.

pan pan / http://postnoise.com