Kerst blijft boeien!
ECHO
Het begint klein…. Als de jaartelling met jouw geboorte
Hij heeft het voorgedaan, tot de dood
begint, dan moet je wel belangrijk zijn.
er op volgde. Bovendien heeft Hij de
Toch? We vieren het Kerstfeest, de
deur naar het paradijs opengestoten.
geboorte van Jezus. Zijn komst zou
Want christenen geloven dat er meer is
een nieuw tijdperk inluiden. Hij zou -
tussen hemel en aarde. De hoop op het
een lang verhaal kort - zorgen dat de
paradijs inspireert. Opmerkelijk: je hoeft
aarde een paradijs wordt. Niets minder
geen gelovige te zijn om je er toch een
dan dat!
voorstelling van te kunnen maken. Wie
Doven zullen horen, blinden zullen zien,
wil dat nou niet, het goede?
kreupelen zullen dansen. Overal vrede, het kwaad uitgeroeid. Geen honger,
En toch. Wat heb je aan dat visioen
geen ziekte, geen oorlog. Geen traan
van het paradijs als in je armen je kind
van pijn of rouw zal meer vloeien. De
sterft? Als je gezondheid het definitief
dood is zelfs verdwenen. Ongelooflijk.
af laat weten, als je geliefde te gronde
We zijn zoveel eeuwen verder en er
gaat aan een rotziekte, als je een
lijkt bitter weinig van terecht gekomen.
dierbare verliest door dementie?
Meer mensen dan ooit zijn op de vlucht,
Het paradijs komt niet met slaande
de wereld staat in brand, de aarde is vuil
trom en vliegende vaandel. Het begint
en uitgemergeld. Het lijkt eerder een
klein, blijft kwetsbaar, als een kind. Er
hel dan een paradijs.
is nauwelijks in te geloven. Het wist niet ineens alle sporen van kwaad en
Of ben ik nu te somber? Heeft de geboorte
verdriet uit. Wel maakt het dat je het
van dat kind toch iets teweeg gebracht?
uithoudt. Dat je de moed niet verliest
Ik vind dat God het wel heel voorzichtig
en troost vindt. In het vertrouwen dat
heeft aangepakt. Wat kan zo’n kind nou?
het ooit aanbreekt, dat paradijs.
En wat heeft Hij -eenmaal volwassenals leraar tot stand gebracht? 33 jaar
Ik geef het toe, wachten duurt lang.
is Hij geworden. Toen hebben ze Hem
Intussen kun je veel goeds doen.
terechtgesteld. Dat is opmerkelijk. Iemand die niks presteert ruim je niet uit de weg. Eigenlijk is het na zijn dood pas goed begonnen. Van een handjevol volgelingen in 33 na Christus tot meer dan 30 miljoen zo’n drie eeuwen later. En nu zijn er
Tekst: Johan Timmer
miljarden die in hem geloven. Tot op de dag van vandaag reikt zijn invloed. ‘Geen mens leeft voor zichzelf alleen. En je hebt je naaste net zo lief te hebben als jezelf. Sterker nog: je doet er goed aan hem of haar te dienen.’
Goede Kerstdagen!
Live muziek op straat, in de dagen voor Kerst. Dat moet wel het Leger des Heils zijn. Maaike de Graaf speelt cornet en blaast haar partij mee op de ‘Kaarsjesavond’ in Amsterdam-West. ‘Vroeger wist iedere politieagent: “O, dat is het Leger, da’s
kennissen
altijd goed”, maar tegenwoordig moet je eerst een vergunning
speelden een
aanvragen. We spelen op het basketbalpleintje hier in de
instrument. Door
wijk. Dat trekt een hoop mensen hoor, vooral sinds er in de
allerlei omstandigheden
wijk foldertjes worden rondgebracht. En alle cliënten van
heb ik de cornet tussen 1977 en
de thuiszorg van het Leger des Heils in deze wijk krijgen een
2007 niet aangeraakt. Maar toen begon het weer te kriebelen
uitnodiging om met kinderen en kleinkinderen naar de kerst-
en heb ik me weer gemeld. “Ga maar op de achterste rij zitten
viering te komen. Aan het eind steken we de kaarsjes aan en
en blaas voorzichtig mee”, zei de dirigent. Het was even wennen,
gaan dan naar buiten. Er is een speurtocht voor de kinderen.
maar ik ben blij dat ik die beslissing heb genomen. Straks spelen
Het is wintertijd, dus we steken de vuurkorven aan. Samen
we weer in onze mooie rode jasjes bij de Volkskerstzang in de
zingen we kerstliederen begeleidt door een ensemble van de
Oostzijderkerk in Zaandam. De mensen vinden het fijn om samen
Amsterdam West Band.
met een muziekkorps kerstliederen te zingen. De Amsterdam West Band ontbrak daar een aantal jaren. Nou er brak nog net
Het gaat me om meer dan alleen de sfeer. ‘Keep Christ in
géén volksopstand uit….’
Christmas’, het is feest vanwege de geboorte van Jezus. Als we de kerstliederen spelen, laat ik de woorden door me heen
“Daar is uit ’s werelds duist’re wolken, een licht der lichten
gaan. Bijvoorbeeld dat prachtige lied: ‘God kwam in Jezus
opgegaan.” Dat vind ik ook zo’n prachtig lied. In navolging van
in ons midden en stak het licht der hoop weer aan. Het licht
Jezus probeer ik dat licht te verspreiden. Ik reis vaak met het
waar wij om mogen bidden, het licht dat nooit meer uit zal gaan.’
openbaar vervoer en dan knoop ik een praatje aan. Gisteren hoorde ik in de trein een meisje tegen een vriendin vertellen
Toen ik op mijn 16e naar een muziekkamp van het Leger des Heils
dat ze achter de kassa van de supermarkt ten aanschouwen
ging, kon ik geen noot lezen. Maar binnen een week had ik het
van alle aanwezigen op haar nummer was gezet, omdat ze
onder de knie, dankzij een instructeur die me de basisbeginselen
een foutje had gemaakt met geld teruggeven.
aanleerde. Ik ben hem eeuwig dankbaar. brass-muziek, die raakt me. De meesten van mijn vrienden en
Ze was er helemaal van ondersteboven. Ik heb haar een hart onder de riem gestoken. Ieder mens wil gezien worden, toch?’
Tekst: Koos van Noppen
Muziek betekent veel voor me, vooral
In Hart van Vathorst hoort iedereen erbij
‘We zijn niet zielig hè?’ Een maandagmiddag, even na lunchtijd. In het ruim opgezette restaurant zitten jonge ouders aan de koffie en thee; hun kroost vermaakt zich met boekjes en speelgoed. Een medewerkster rijdt in haar rolstoel de tafeltjes langs om de bestellingen op te nemen. Sommige bezoekers bekijken de vitrines waar producten uit de eigen ateliers liggen uitgestald: luiertassen, dompelkaarsen, wenskaarten in alle soorten en maten, houten snijplanken en natuurlijk de zoete heerlijkheden van de bakkerij-afdeling. Er huist hier van alles onder één dak: een kerk, een restaurant, woonvoorzieningen voor mensen met een beperking, sportfaciliteiten, een kapsalon, kinderopvang, werkplekken. De Ontmoetingskerk in de Amersfoortse Vinex-wijk Vathorst wil bewust optrekken met iedereen die hier woont, werkt, winkelt, recreëert, wordt begeleid of verzorgd. En dat gebeurt met succes, al drie jaar lang, vertelt dominee Joost Smit die ons rondleidt. Het is deze middag relatief rustig, maar er zijn momenten dat het hier echt bomvol is. De laatste woensdag van de maand bijvoorbeeld, dan is er een gezamenlijke maaltijd die de bewoners en omwonenden als een magneet blijkt aan te trekken. Het is meteen een mooie gelegenheid om iets van God ter sprake te brengen, want over de christelijke identiteit van dit huis wordt niet geheim-
zinnig gedaan. ‘We beginnen de maaltijd met een moment stilte, en leggen uit dat we God willen danken voor het eten dat we van Hem krijgen. Van de aanwezigen komt driekwart van huis uit niet in de kerk. Op deze manier krijgen ze op een natuurlijke manier iets mee van het geloof.’ Kapel Toen Joost Smit hier startte als predikant, heeft hij fietsend door de wijk zoveel mogelijk contacten gelegd. En omdat hij hier niet alleen ’s zondags actief is maar ook zijn werkkamer heeft in Hart van Vathorst, is hij voor menig bezoeker en Jelmar Kriesch
bewoner inmiddels een goede bekende. En omgekeerd. ‘De mevrouw daar zit op de afdeling begeleid wonen; ze is hier tot geloof gekomen.’ ‘Die twee mannen aan dat tafeltje bij de muur zijn sportcoaches.’ prikkelarm is. Mensen die niet tegen te De kerkzaal is een grote, lichte ruimte
veel prikkels kunnen, of het niet fijn
– met stoelen in diverse tinten groen
vinden als iemand een gek geluid maakt,
en twee enorme beamers. Gewoon een
gaan daarom naar de vroege dienst.’ Joost
voor iedereen toegankelijk onderdeel
lacht: ‘Die hebben hun eigen beperking.’
van het gebouw, zo laagdrempelig als maar kan, en toch een echte kerk. Wie
Een belangrijk onderdeel van de dienst
dat toch nog een brug te ver vindt, kan
is de voorbede. Veel aanwezigen maken
terecht in de naastgelegen kapel. Die is
van die mogelijkheid gebruik. ‘Er komen
continu toegankelijk voor een moment
heel concrete gebedsverzoeken. “Wilt u
van stilte, of het achterlaten van een
bidden voor mijn ouders, want er is pas bij
briefje met daarop een hartenkreet.
hen ingebroken”. Of iemand gaat intern verhuizen en ziet daar best tegenop.’
Prikkels Nostalgisch Gisteren heeft dominee Smit in de ochtend, zoals in principe iedere zondag,
We lopen naar de ruimte voor fysio-
twee diensten geleid. Een deel van de
therapie, waar Jelmar Kriesch bezig is
gemeente komt in de late ochtenddienst;
met zijn oefeningen. Hij is niet met het
daarbij zijn ook veel bewoners van het
geloof grootgebracht maar sinds hij hier
huis. ‘Omdat mensen in bijvoorbeeld
woont gaat hij trouw naar de diensten
een rolstoel wat meer tijd nodig hebben
van de Ontmoetingskerk. In Maartensdijk,
voordat ze reisvaardig zijn, is het vooral
waar hij vandaan komt, gaat het hem
om praktische redenen dat ze naar de
er allemaal te zwaar aan toe, in Hart van
tweede dienst komen. De diensten zijn
Vathorst voelt hij zich meer op zijn gemak.
in essentie gelijk, al kun je zeggen dat de ene wat prikkelrijk en de andere
De scholen zijn uitgegaan, kinderen die
van de naschoolse opvang gebruikmaken,
borden. De een is een Bijbeltekst aan
– sympathiek detail – de naam van de
stromen binnen. De speelplaats op het
het graveren: “Maar wie hoopt op de Heer
maker op het kaartje, liggen klaar voor
platte dak is slim opgezet: dementerende
krijgt nieuwe kracht”. De ander houdt
verzending. ‘De producten moeten
ouderen kunnen vanuit hun nostalgisch
het wat luchtiger en legt de laatste hand
echt van goede kwaliteit zijn en er
ingerichte huiskamers via een glazen pui
aan een broodplank met de wijsheid
aantrekkelijk uitzien; het publiek hier in
genieten van het kleine grut. Op vaste
“Geluk zit in een klein hoekje”.
Vathorst dat onze artikelen koopt is jong
momenten gaan kinderen even langs bij
Geluk in een klein hoekje
en hip’, vertelt activiteitenbegeleidster Even verderop worden in een andere
Joke Schenk. ‘De tijd is voorbij dat mensen
werkplaats dompelkaarsen, vlaggetjes
onze spulletjes kopen omdat we zielige
en andere cadeauartikelen vervaardigd
gehandicapten zijn.’ Ze betrekt een van
die voor een deel hun weg zullen vinden
de mannen aan tafel bij het gesprek.
In het houtatelier op de eerste verdieping
naar kerstpakketten. Honderden kleur-
‘Want we zijn níet zielig hè?!’
wordt met overgave gewerkt aan houten
rijke tuinfakkels, in folie verpakt met
Dominee Joost Smit
Tekst: Anneke Verhoeven; Foto’s: Jaco Klamer
de ‘opa’s en oma’s’.
Volg het spoor van licht Het is donderdagavond. Je loopt over de Grote Markt in Groningen, het plein waar de belangrijkste straten van de stad op uitkomen. Achter de ramen van de cafés brandt warm licht. Het winkelend publiek steekt gehaast over. Bussen rijden af en aan. In de uiterste hoek van de open ruimte staat de Olle Grieze, de oude grijze toren van de Martinikerk. Bij elk van de straten naar die drukke plek bieden mensen voorbijgangers kaarsen aan. Een uitnodiging om even binnen te waaien in de Martini. ‘Volg het spoor van licht.’
In het voorportaal knipper je met je ogen. De hoge ruimte is gehuld in schemerduister. De schaarse verlichting maakt de pilaren en bogen nog indrukwekkender dan ze al zijn. Je ogen volgen de linten van licht, over de stenen vloer,
‘We komen zeker nog eens’
tientallen meters voor je uit, de kerk in. Er klinkt muziek, het komt van ver, als uit een andere wereld. Bach, ‘Nun
‘Zou er wel iemand komen?’ vroegen we ons af, vertelt
komm der Heiden Heiland.’
Pieter Versloot. Hij is predikant in de Martinikerk en organiseert met een interkerkelijke werkgroep sinds
Helemaal voorin de kerk monden de lichtjes in de
december vorig jaar maandelijks ‘Spoor van Licht’. Het
gangpaden uit in een langgerekte linie kleine vlammetjes.
idee is overgenomen van de Utrechtse Dom, daar heet
Er staan meer bezoekers, in gedachten verzonken. Een
het ‘Night of Light’.
enkeling is geëmotioneerd. Tegen de achtergrond van de lichtjes en het verlichte kruis op het podium zie je van de
Meteen al de eerste avond bleek
meeste mensen alleen hun silhouet. Je steekt de kaars aan
er veel belangstelling voor het
die je kreeg en plaatst hem in de rij. Je maakt een pas op
initiatief. Tussen 19.30 en
de plaats. Hoeveel donkerheid is er in je leven die snakt
22.00 liepen honderden
naar een streep licht? Het schemerduister voelt veilig
mensen met een kaarsje
en ongemakkelijk tegelijk. Je zoekt even een plek in een
de kerk in; het aantal
kerkbank. Mag alles wel in het licht komen? Is er ook zoiets
schommelt nu tussen de
als genadig licht?
150 en 500. Verrassend veel bezoekers melden zich op weg naar de uitgang bij de dominee. ‘Sommigen willen een zegen. Anderen vragen om met of voor hen te bidden of een stukje uit de Bijbel te lezen.’ We sluiten de avond altijd af met een kort avondgebed. Negen van de tien bezoekers van ‘Spoor van Licht’ komt normaal gesproken nooit in een kerk. ‘Laatst nog twee mannen, die zeiden dat ze al járen in Groningen wonen, maar nooit één voet over de drempel hadden gezet van de Martini. Ze waren diep onder de indruk. De een zat in de steigerbouw en had weleens bij een oude kerk in Leiden gewerkt. “Nooit geweten dat wij ook zo’n mooie kerk hadden in Groningen. We komen zeker nog’s”, zeiden ze.’ Dankzij ‘Sporen van Licht’ legt Pieter contact met stadgenoten van uiteenlopende komaf. ‘Een man uit India had gehoord dat je voor je kon laten bidden. “Bid voor mijn sollicitatiegesprek”, vroeg hij. Toen ik wilde beginnen,
Op weg naar de uitgang passeer je een bord. Je kunt hier
We waren beiden verrast. Na een korte uitleg ging hij
praten met een pastor. Hij is in gesprek. Een volgende keer
alsnog met een gebed de kerk uit.
dan. Want je wil hier nog weleens naar binnen. Vreemde ervaring eigenlijk. Die oude kerk, de muziek, de sfeer – ze
Er was een alleenstaande moeder met twee kinderen –
openen luikjes in jezelf, naar plekken waar je anders niet
zo te zien behoorden ze tot de minderbedeelden in de
zo eenvoudig bij komt en waarvan het goed zou zijn als er
stad. Ze voelde zich wonderwel op haar gemak en haar
eens licht op viel.
kinderen waren niet meer weg te slaan uit de kerk….
Tekst: Koos van Noppen
bleek hij helemaal niet te weten hoe dat bidden zou gaan.
Jozef en Maria gaan naar Betlehem 1 In die tijd werd er een bevel van keizer Augustus bekendgemaakt. Hij wilde alle inwoners van het Romeinse rijk laten tellen. 2 Het was de eerste keer dat dit gebeurde. Het was in de tijd dat Quirinius de provincie Syrië bestuurde. 3 Iedereen moest geteld worden in de plaats waar zijn familie vandaan kwam. Daarom gingen alle mensen op reis. 4-5 Ook Jozef moest op reis. Hij ging van Nazaret in Galilea naar Betlehem in Judea. Want hij kwam uit de familie van David, en David kwam uit Betlehem. Jozef ging samen met Maria naar Betlehem. Maria zou met Jozef gaan trouwen, en ze was zwanger. Jezus wordt geboren 6 Toen Jozef en Maria in Betlehem waren, werd het kind geboren. 7 Het was Maria’s eerste kind, een jongen. Maria wikkelde hem in een doek, en legde hem in een voerbak voor de dieren. Want er was voor hen nergens plaats om te slapen. Herders horen het goede nieuws 8 Die nacht waren er herders in de buurt van Betlehem. Ze pasten buiten op hun schapen. 9 Opeens stond er een engel tussen de herders, en het licht van God straalde om hen heen. De herders werden bang. 10 Maar de engel zei: ‘Jullie hoeven niet bang te zijn, want ik breng jullie goed nieuws. Het hele volk zal daar blij mee zijn. 11 Vandaag is jullie redder geboren: Christus, de Heer. Hij is geboren in Betlehem, de stad van David. 12 En zo kunnen jullie hem herkennen: het kind ligt in een voerbak en is in een doek gewikkeld.’ 13 En plotseling was er bij de engel een hele groep engelen. Ze eerden God en zeiden: 14 ‘Alle eer aan God in de hemel. En vrede op aarde voor de mensen van wie God houdt.’ De herders gaan naar Betlehem 15 Daarna gingen de engelen terug naar de hemel. De herders zeiden tegen elkaar: ‘Kom, we gaan naar Betlehem. Want God heeft ons verteld wat er gebeurd is. Laten we gaan kijken.’ 16 Ze gingen meteen naar Betlehem. Daar vonden ze Maria en Jozef, en in een voerbak lag het kind. 17 Toen de herders het kind zagen, vertelden ze wat de engel over hem gezegd had. 18 Iedereen die het hoorde, was verbaasd over het verhaal van de herders. 19 Maria probeerde te begrijpen wat het betekende. Ze bleef nadenken over wat de herders gezegd hadden. 20 De herders gingen terug naar hun schapen. Ze eerden God en dankten hem voor alles wat ze gezien en gehoord hadden. Want alles was precies zoals de engel gezegd had. Lucas 2 vers 1 t/m 20 uit de Bijbel in Gewone Taal.
Kerst blijft boeien! De geboorte van Jezus Christus is voor mij niet zo maar een verhaal. Kerst boeit mij, omdat het zo veel vertelt over God. Het verhaal begint bij gewone mensen. Nou ja, gewone mensen‌. Het beroep van herder was in die tijd bepaald niet populair. Door hun beroep konden herders
Het past trouwens wel bij het hele
een aantal religieuze verplichtingen niet
optreden van God, zoals dat in de Bijbel
nakomen. Daarom stonden herders
beschreven wordt. Het past ook bij
onderaan de maatschappelijke ladder.
Jezus. Ook zijn optreden kenmerkt zich
Ze werden als oneerlijk beschouwd en
door het zoeken van mensen aan de
hun getuigenis telde niet bij de recht-
rand van de samenleving. Jezus geeft
spraak. Uitgerekend deze mensen zijn
hen nieuwe hoop. Je ziet mensen
bij God in beeld.
veranderen.
Na een gewone werkdag zijn de dieren
De herders horen van de engel wat er
veilig binnen een afscheiding van
gebeurd is: De redder die God heeft
muurtjes met doornstruiken. Het is
beloofd en waar de mensen al eeuwen-
donker geworden. De herders zitten en
lang naar uitkeken is geboren. De hemel
liggen bij het vuur. Alles gewoon net als
vult zich met engelen die God prijzen.
altijd. En dan ineens‌., ineens verschijnt
En als het dan weer donker en stil is,
een engel. Je schrikt je naar. En zeker als
kunnen de herders niet blijven zitten.
je wat op je kerfstok hebt! Die engel is
Ze moeten er op af. Ze vinden het kind
door God gestuurd. Stoere kerels worden
zoals de engelen vertelden! De herders
kleine mannetjes. Gelukkig heeft de
vertellen hun verhaal aan wie het maar
engel goed nieuws. Bizar dat God dit
wil horen. En ze zingen (!) om God te
nieuws uitgerekend laat weten aan
eren. De mensen in Betlehem schudden
herders. Zo iets verzin je niet.
hun hoofd. Zo hebben ze die herders nog nooit meegemaakt. Kerst blijft boeien. God zoekt mensen op. Hij komt ook bij mij, besef ik. De kloof overbrugd. Jezus vult die kloof. Ik voel me een beetje als die herders, ik wil het iedereen laten weten: zo is God. Weet dat ook jij welkom bent bij Hem!
Tekst: Leo Buijs
die ik voel naar de hemel toe wordt
Een nieuwe ziel ‘Zijn oude ziel afleggen, dat rafelige, versleten ding, er een nieuwe voor in de plaats krijgen. Wie wil dat niet? Wie zou zoiets afwijzen?’ Gedachten van Beg, hoofdpersoon in de roman Dit zijn de namen, van Tommy Wierenga. Beg is al 34 jaar bij de politie. Zo’n baan doet iets met je. Er komen rafels in je ziel, je leven wordt morsig. Dat komt niet zozeer door het beroep van agent, maar veelmeer door de leeftijd. Hoe ouder, hoe meer terreinen in je leven grijzig en grauw worden. Vroeger dacht je: ‘Zo wil ik niet worden!’ Als je moeder tegen je uitviel. Of je vader met een chagrijnig gezicht zijn spullen pakte en naar het werk ging. Of als je leraar het ene cliché na het andere over de klas uitstortte. ‘Zo wil ik niet worden!’ Maar kijk eens goed: nu ben je toch ongewild méér zo geworden dan je lief is. Je leven stapelt meer compromissen en halfslachtigheid op dan je ooit gedacht had. Je woorden zijn gaande weg minder waar geworden, omdat ze steeds vaker moeten verhullen wat je niet gezegd wilt hebben. Ieder nieuw kalenderjaar start je met je nieuwe voornemens om anders te worden. Iedere keer tegen Kerst, als het jaar ten einde loopt, zie je dat het weer niet lukt. Je denkt: Dit kan het toch niet zijn. Dit kan toch niet alles zijn wat er over mijn leven te vertellen valt? Ons verlangen naar een nieuw begin spiegelt zich in de fascinatie voor nieuw leven. De geboorte van een kind kan je diep raken. De hoop vlamt op: ‘Dit kind gaat het anders doen, beter; zal aan de vervuiling ontkomen en het menselijk geslacht verder brengen.’ Maar ja, het duurt maar even en het gaat weer zoals het altijd ging. Altijd? Stel je voor dat dit niet zo is. Dat er echt een schone ziel te vinden is. Eén geboorte was echt anders. Die vieren we met Kerst. Jezus’ geboorte is het begin van een nieuw leven dat zuiver bleef. Op Hem kun je je verlangen naar een nieuw begin projecteren. Sterker, dat is wat Hij wil. Hij is geboren om ons
Tekst: Sjaak van den Berg
mensen een nieuw begin te geven. Geboren om rafels te helen, vlekken te wassen, een nieuwe ziel te geven. Begin een nieuw jaar met Hem.
‘Mijn eenzaamheid is voorbij’ ‘Heb je geen zin om mee te helpen bij de kinderclub?’ Het was
kreeg ik een boodschappenmand van de kerk. Buurvrouw Dini
zomaar een vraagje van buurvrouw Dini, toen ik haar vertelde
stopte me zo nu en dan wat kleren toe.
dat ik op zoek was naar vrijwilligerswerk. Wist zij veel, maar een kinderclub van de kerk en ik… dat leek me geen gelukkige
En op een dag begon ze dus over de kinderclub van de kerk…
combinatie.
of ik geen zin had om mee te helpen. Ik wist nauwelijks iets van de Bijbel en kon ook geen enkel christelijk liedje meezingen.
Ik ben niet gelovig opgevoed, misschien kan ik beter zeggen
“Maakt niet uit, we hebben je hard nodig”, drong ze aan. In
dat we thuis “anti” waren. Het heeft dan ook wel een jaar
het begin was ik erg nerveus. Alsof ik alles van een afstandje
geduurd voor ik de eerste keer de kerk hier aan het eind van
zat te bekijken. Hoor ik hierbij? Maar die argwaan raakte ik
de straat binnenstapte. Maar ik heb er nooit spijt van gehad.’
snel kwijt. Ik hoorde de bijbelverhalen, leerde mensen kennen
Mijn moeder was schizofreen; dat heeft mijn jeugd nogal
en ontdekte een liefde waar ik mijn leven lang naar op zoek
overschaduwd. Ze was godsdienstwaanzinnig. Ze beschouwde
ben geweest. Ik leerde er bijbellezen en bidden.
mijn vader als Jezus, zijzelf was Maria en alle kinderen van
Van lieverlee ben ik ook kerkdiensten gaan bezoeken. De eerste
de wereld waren van haar… Mijn vader was agressief, niet in
keer herinner ik me nog goed. Er was iemand bij de deur, die
daden, maar in woorden. Nooit heb ik hem tegen me ‘Ik hou
me welkom heette. Eigenlijk was dat symbolisch, want ik ervoer
van je’ horen zeggen. Ik leerde pas van hem houden, in de
echt dat ik met open armen werd ontvangen, door God en
laatste drie maanden van zijn leven, toen hij ernstig ziek was
door de mensen. Ik leerde de liefde. Mijn eenzaamheid is
en ik hem dagelijks verzorgde. Daar was hij dankbaar voor.
voorbij. Via de kerk heb ik er allerlei vrienden en vriendinnen
Op zijn sterfdag, in 2006, heb ik voor het eerst van mijn leven
bijgekregen; mensen die om me geven. Door al die contacten
gebeden. ‘God, laat het niet voorbij zijn…’
ben ik ook veranderd; minder terughoudend, veel opener.
Ik heb nogal een turbulent leven achter de rug. Getrouwd,
Omdat ik nogal nieuwsgierig van aard ben, heb ik me aangemeld
gescheiden, daarna hertrouwd met een vrouw, maar ik ontdekte
voor een Alphacursus, daarna heb ik belijdenis gedaan in de
al snel dat dat niets voor me was. Op mijn initiatief ben ik toen
kerk, waarbij ik dan openlijk heb uitgesproken dat God mijn
opnieuw gescheiden. Er zijn periodes in mijn leven geweest,
Vader is, dat ik blij en dankbaar ben dat ook ik een kind van
waarin het me financieel goed ging. We hadden een riant
Hem mag zijn.
huis, veel grond en dieren. Toch was ik ongelukkig en voelde me erg eenzaam. Sinds de laatste scheiding, in 2016, woon ik alleen, en heb een klein inkomen. Omdat ik ziek ben en niet meer beter word, kan ik geen betaalde baan meer krijgen.
Ook mijn dochter, mijn tweelingzus, mijn broer en schoonzus waren erbij. In die kerkdienst heb ik in het bijzonder Dini bedankt. Zonder haar had ik daar niet gestaan. Het geloof voelt voor mij als
Door al die tegenslagen heb
ontdekkingsreis. Ik ben
ik een tijdlang een terug-
ontzettend benieuwd naar
getrokken bestaan geleefd.
wat het me nog meer te
Soms lukte het me ternauwer-
bieden heeft. Elke dag lees
nood om rond te komen, dan
ik in de Bijbel. Ik voel me gelukkig en rijk.’
Tekst: Koos van Noppen
een avontuur, een soort
Lichtjestocht in hartje Amersfoort
Kerst in straten van de binnenstad Herders met echte schapen, dansende
Een bijzonder kind
en zingende engelen, wijzen en vele andere figuranten – ze hielpen vorig
Beginpunt was de
jaar in de Amersfoortse binnenstad
Franciscus Xaverius-
bij de zoektocht naar de pasgeboren
kerk, het ‘paleis’ van
Jezus. De baby, ook levensecht
koning Herodus.
natuurlijk, werd uiteindelijk gevonden
Hij wist dat er
in de Onze Lieve Vrouwetoren, de
een bijzonder kind
blikvanger van de stad. Op het plein
geboren was, maar
werden chocolademelk en glühwein
waar precies – dat
uitgedeeld, een passende afsluiting
kon hij niet zeggen.
van deze Lichtjestocht, die meteen
De lopers moesten
de eerste keer verrassend veel volk
dat aan de hand van
op de been bracht.
aanwijzingen zelf uitvinden. De route, gemarkeerd door
‘We wilden klein beginnen’, lacht
waxinelichtjes in potjes die
Josephine van Pampus, die namens
door kerkgangers ijverig bij elkaar
Oecumenisch Amersfoort het evenement
waren gespaard, besloeg in totaal
mede had georganiseerd. ‘Met 300 à
een kilometer. Ze voerde langs
400 mensen zouden we al heel blij zijn.
bekende en minder bekende plekken
Dat het zo’n groot succes zou worden,
van de karakteristieke binnenstad, en
hadden we niet gedacht. Uiteindelijk
eindigde bij wat in de volksmond de
liepen er bijna 4000 mensen mee!
Lange Jan wordt genoemd.
Niet allemaal de hele tocht, sommigen
Daar lag het kind met zijn ouders. ‘We
deden een stukje – maar ze zijn toch
hadden wel twee Jozefs en Maria’s met
onze bedoeling de mensen
maar aangehaakt. Waarmee weer eens
baby nodig, want er moest tussentijds
de kerk in te krijgen. We wilden juist
gezegd is: mensen zijn religieus, ook al
gewisseld worden’, aldus Van Pampus.
het verhaal op straat laten gebeuren.
lopen de kerken leeg.’
Het Kerstverhaal buiten de kerkmuren Niet zoetsappig
brengen, dáár ging het ons om! Natuurlijk was het prima als mensen
Veel laagdrempeliger kun je het Kerst-
toch naar de kerk zouden gaan, en
verhaal niet aan de man brengen.
misschien is dat ook wel het geval
Josephine van Pampus: ‘Het was níet
geweest, dat kunnen we niet checken.
We wilden er overigens geen plat verhaal
jaar doen we onder meer iets met Jesaja.
van maken, niet iets zoetsappigs over
We hebben echt wat te vertellen!’
een kindje Jezus. Daarom zijn we bij het paleis van Herodes begonnen, en daar-
(De Lichtjestocht in Amersfoort wordt dit
vandaan gingen de deelnemers op zoek.
jaar gehouden op zaterdag 21 december,
Herodes’ boodschap was duidelijk: ik
aan het eind van de middag).
duld geen andere koning naast mij. Dit
Ongastvrije herbergier
‘Heeft u gereserveerd?’ Henk van der Veen speelde de herbergier, een rol die hem op het lijf geschreven bleek. Het was uiteraard de bedoeling dat hij zich niet van zijn vriendelijkste kant liet zien. In groepen, soms wel van 50 man, meldden de wandelaars zich bij de herberg – het verenigingsgebouw van de St. Joriskerk – waar ze moesten aanbellen. Ze kregen standaard de vraag: Heeft u gereserveerd? ‘Dat was dus niet het geval, en dan luidde mijn reactie: We zitten vol. De herbergiersvrouw was iets milder, dat gaf tussen ons ook wel wat discussie, maar ik moest natuurlijk duidelijk zijn. Zelfs een camerateam van de lokale tv en de burgemeester die onverwacht voor de deur stonden, kon ik helaas niet binnenlaten. Ze hadden
Wat deed het met je, om in de huid van deze toch wel geplaagde horecaondernemer te kruipen? ‘Ik had eigenlijk wel begrip voor die man. Hij was de hele dag bezig met alle gasten die wél een plek in zijn herberg hadden, en die hij wilde kunnen bedienen. En dan is het natuurlijk alleen maar lastig als je steeds gestoord wordt. Misschien hoopte hij gewoon op een rustige avond na een drukke dag. Stond er weer zo’n armoedzaaier voor de deur.’
Tekst: Anneke Verhoeven
immers niet gereserveerd…’.
Redactie en administratie Breestraat 59-61 3811 BH Amersfoort Tel. 033-4611949 E-mail: echo@izb.nl ECHO 02-2019
ECHO
Reacties Voor reacties op de inhoud kunt u zich wenden tot de bezorger of de redactie.
Redactie Ds. Leo Buijs Koos van Noppen Johan Timmer Anneke Verhoeven Marieke Verkaik
Vormgeving Ivar van Loen
Dec19
Foto’s Christiaan Bruijn, pag. 1-2, 3 en 10-11. Jaco Klamer, pag 4-7. Koos van Noppen, pag.3, 9, 13. Dineke van der Wouden, pag. 8-9.
Uitgave van IZB (www.izb.nl) en de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland
ISSN 0012-9119