18 STAD EN STREEK ROUWVERWERKING OUD NIEUWS
door Rob Musters
Voor elk gemist ‘Ik had je nog zoveel willen zeggen’
䡵 Dagblad De Stem op 12 februari 1990. Nelson Mandela komt vrij.
ANC-vlag op stadhuis Oosterhout
H
et overlijden van Nelson Mandela heeft ook in Oosterhout snaren geraakt. Bij de Oosterhoutse Nachtegalen bijvoorbeeld. Het jeugdkoor ging in 2000 op tournee door ZuidAfrika. Het bezoek aan de cel van Nelson Mandela op Robbeneiland maakte destijds grote indruk op de leden van het koor, zo viel te lezen in BN DeStem van 8 augustus 2000. Zijn dood zal ook hard aangekomen zijn bij de leden van de Oosterhoutse actiegroep die jarenlang voor zijn vrijlating pleitte. Hannie Kunenborg en haar man
‘Voor het eerst voelde ik zelf wat het betekent om onder apartheid te leven’ Jan maakten deel uit van de groep. Zij hebben zich vanaf de jaren tachtig ingezet voor de vrijlating van de ANC-voorman. In een interview uit 1994 vertelt de Oosterhoutse over haar reis naar Zuid-Afrika. Samen met haar man Jan bezocht ze na jaren van strijd tegen de apartheid het land van hun vrienden dat ze nooit eerder hadden gezien. Tijdens de vijf-
weekse reis door het thuisland Bophutatswana zijn Hannie en Jan voornamelijk met zwarten omgegaan. Mmabatho is een moderne stad, met een ongewone luxe voor een thuisland. ‘Maar zodra je verder rijdt, komen de krottenwijken. Vreselijk, als je dat ziet.’ Hannie en haar vrienden uit Bophutatswana zouden het laatste weekend vieren in een Wildpark. Eenmaal aangekomen, bleek het terrein verhuurd. ‘Toen zag ik dat het een groep blanken was die doodleuk de voorkeur had gekregen, terwijl ze ná ons hadden gereserveerd. In het gezelschap van onze zwarte vrienden, die al naar huis wilden gaan, wilde ik verhaal gaan halen, maar werd totaal genegeerd. Voor het eerst voelde ik zelf wat het betekent om onder apartheid te leven’, zo besluit Kunenborg haar verhaal. Wist u trouwens dat de ANCvlag ooit een week op het plein van het stadhuis van Oosterhout heeft gewapperd? Bij de vrijlating van Mandela in 1990 ging het gemeentebestuur naarstig op zoek naar een ANCvlag. Toen die niet te vinden bleek, werd besloten deze vlag in eigen beheer te maken. De zelfgemaakte vlag wapperde een hele week op het plein voor het stadhuis.
Notaris te gast bij Dementiecafé RAAMSDONKSVEER – Notaris Bon-
gers is vandaag te gast bij het Dementiecafé in Raamsdonksveer (zorgcentrum het Hoge Veer, gratis entree, aanvang 19.30 uur). De notaris geeft dan uitleg over za-
ken waar dementerenden en hun familie mee te maken kunnen krijgen, als het bijvoorbeeld gaat om testamenten of de verkoop van een huis bij opname in een zorginstelling.
COLOFON OOSTERHOUT Krant niet ontvangen? Onze excuses. Meld het via bndestem.nl/service. De krant wordt niet meer nabezorgd. U ontvangt restitutie. Abonnees hebben gratis toegang tot de E-paper via bndestem.nl/epaper (eenmalig aanmelden). Vragen? Bel: 088 01 39920 Informatie over advertentiemogelijkheden T 088 013 99 94 E adverteren.west-brabant@wegenermedia.nl W www.bndestemadverteren.nl Rubrieksadvertenties T 0900 674 3836 W www.kleintjesmarkt.nl
Familieberichten T 088 0139 999 W www.familieberichten.nl Redactie Oosterhout Bredaseweg 108b, 4902 NS Oosterhout e-mail: redactie.oosterhout@bndestem.nl tel. 076 531 23 11 twitter.com/bndestemohout facebook.com/bndestemoosterhout
Das en Maatje zijn beste vrienden. Ze doen alles samen: spelen, praten, eten. Totdat Maatje dood gaat en Das alleen achterblijft. Het prentenboek Ik had je nog zoveel willen zeggen van illustrator en schrijver Martine van Nieuwenhuyzen uit Ulvenhout is vorige week verschenen. Het boek is bedoeld voor kinderen en gaat over rouwverwerking. Van Nieuwenhuyzen: „Een uitgeverij had mij gevraagd condoleancekaarten te illustreren. Tijdens het tekenen is het idee voor dit boek ontstaan.” Een mooi project, zegt ze. „Maar niet altijd even gemakkelijk. Illustreren is een soort toneelspelen. Je moet je inleven en proberen voor te stellen hoe het is om je beste vriend te verliezen.” Te koop bij Bol.com, € 14,95
Gisteren brandden in heel de regio een uur lang kaarsjes ter nagedachtenis aan overleden kinderen. OOSTERHOUT – „Ik zal eerst een fo-
to laten zien van Erik”, zegt Liesbeth Hartendorp (74) uit Oosterhout, terwijl ze twee lijsten op tafel zet. „Gemaakt voor hij in het vliegtuig richting Tanzania stapte. En heel eerlijk, ik voelde dat er iets niet goed zat. Ik zei tegen mijn man Piet: volgens mij zien we Erik nooit meer terug.” Helaas, vertelt Liesbeth twintig jaar later, had ze gelijk. Op 6 augustus 1993 ging de telefoon. Een Nederlandse man, woonachtig in Afrika, had in de plaatselijke krant gelezen dat er een boot met zo’n vijftig passagiers was verongelukt. Bovenaan de lijst met namen stond Erik. Liesbeths zoon, destijds 22 jaar, studeerde Afrikanistiek in Leiden. Om zijn Swahili te verbeteren, ging hij in Tanzania vrijwilligerswerk doen voor de Stichting Internationale Werkkampen (SIW). Na veertien dagen hard werken en plezier maken, vertrok Erik
䡵 Bij de St. Petrus’ Bandenkerk in Gilze zijn kaarsen in een verlicht hart gezet
ter nagedachtenis aan overleden kinderen. foto Ron Magielse/het fotoburo
door Jamaica Vink j.vink@wegenermedia.nl
met een aantal andere Europese vrijwilligers met een boot vanaf de kustprovincie Tanga, richting het eiland Pemba. Alleen is die boot nooit aangekomen. Liesbeth: „In het begin heb je nog hoop dat hij leeft. In iedere lange, blonde jongen op straat zag ik mijn zoon.” Na maandenlang met man en macht gezocht te hebben, bleek uit onderzoek van een Engelse ecoloog echter dat er geen enkele kans op overleving was. „Ze waren ver van de kust, de stroming in de Indische Oceaan is sterk en er zaten haaien”, zegt Liesbeth, met nog steeds een brok in haar keel. De tijd die volgde was volgens haar verschrikkelijk. „Je hebt geen lichaam, dus ook geen echt afscheid. Wel hielden we een herdenkingsdienst bij Wijk aan Zee. Al zijn vrienden – Erik was een sociale en actieve jongen – en familie waren er. We liepen gearmd. Gooiden bloemen in de zee. Het was perfect.” Daarna probeerden Liesbeth, haar man Piet en dochter Annemieke verder te gaan. „Weer werken en naar buiten. Een gebroken arm ziet iedereen, maar de pijn in je hart is onzichtbaar.” Ruim een jaar na de vermissing van haar zoon, kreeg Liesbeth het erg moeilijk. „Ik moest constant huilen, zat in een diep dal. Het is mijn dochter die mijn ogen opende. Ze zei: je moet met iemand praten, mam.
HOERA, MORGEN GAAT ONZE WINKEL OPEN Kom naar de nieuwe ANWB Winkel in Oosterhout en profiteer van onze spectaculaire openingsacties.
6 dagen
gratis
stormparaplu Arendshof 273, Oosterhout
voor de eerste 100 bezoekers*
* Actie geldt van 10 t/m 15 december in onze winkel in Oosterhout, voor ANWB-leden op vertoon van een geldige ANWB-lidmaatschapskaart. Kleur o.b.v. beschikbaarheid.