Rauwse
tRAUW
FEEST!
cafés & dancings Brochure bij de expo en ‘t café
BACK TO THE BARCHOC
Een kroegento cht langs het Rauwse caféverle den
TIP
Deze brochure leest nog beter met een
bRAUWsel biertje in de hand,
hĂŠt Rauwse huisbier
1
Op historische kroegentocht door ‘t Rauw In dit boekje nemen je mee op kroegentocht door ’t Rauw van toen. Het hoort bij de pop-up bar en expo:
Back to the Barchoc’. Deze ‘kroegentocht’ zou nooit tot stand zijn gekomen zonder de bijdragen van verschillende cafébazen en Rauwenaars. Dank voor de foto’s en verhalen: Karin Vanuffelen, Rosalie Berghmans, Gert Vermeylen, Mariëtte Verkoyen, Marleen Geypen, Gust Janssens, Treza van Gestel, Jef Janssens, Aloïs Geubbelmans, Yvonne Luyten, Lisette Verreesen, Liliane Slegers, Kay Puttenaers, Fons Geubbelmans, Kathleen Vos, Hans Faes, Marleen Nuyts, Raymond Brack, Denise Smolders, familie Spooren, François Engelen, Jos Wilms, Guy Joos, en alle andere fans van Rauwse Klap die info aanleverden! (als we iemand vergeten, onze excuses, er werd tussen pot en pint zoveel tegen ons verteld).
GEZOCHT! Foto’s en verhalen van ‘t Rauw Ontdek je een foutje in onze caféverhalen? Of heb je zelf nog een straf verhaal? Of een mooie, oude foto van het Rauw? Laat het ons weten. De Rauwse werkgroep voor Cultuur en Heemkunde werkt momenteel aan een monumentaal fotoboek over het Rauw. Alle extra en nieuwe info is zeer welkom!
Contact: Het Rauwse archief, Alex Lefevere, Schooldreef 91a woestijnpaleis@skynet.be Foto’s worden gescand en terug bezorgd aan de eigenaar.
2
Welkom op ‘t Rauw - Kempens cafédorp Het grootste feestdorp van de Kempen! ‘t Rauw is écht een zot feestdorp. Hoe we dat weten? Dankzij onze speurtocht naar verhalen en foto’s uit het rijke Rauwse café- en dancingverleden. ‘tRAUWfeest en de Rauwse Werkgroep voor Cultuur & Geschiedenis vielen zelf bijna van hun barkruk tijdens de opzoekingswerken! Ooit waren hier meer dan 30 cafés! In de jaren 1970 werd op de Kiezelweg één van de eerste dancings in de regio ingericht! En ieder weekend was het wel in één van de cafés teerfeest, carnavalszottigheid, balavond of vergadering van een vereniging.
De drie Rauwse horeca hotspots Je had vroeger drie Rauwse cafécentra:
11. De Roskam en ‘de steenweg’ De Roskam was een belangrijke verbindingsweg tussen Wezel-station (jaja, daar stond ooit een statie), de kanalen en Postel. ‘Roskam’ is een plaatsnaam die veel voorkomt en werd gegeven aan plekken waar je de paarden kon laten eten en drinken, de hoeven kon checken en de beestjes kammen. Een Roskam, was eigenlijk het tankstation van toen er nog geen auto’s waren.
3
2. sas 3 Langs de vaart bruiste het ooit van het leven, dankzij de scheepvaart. Schippers kwamen en gingen, en onderweg moesten ze al eens een pintje drinken, of hun zeemansbenen los schudden in één van de kroegen met dansorgel. Er waren ook mannen van ’t Rauw die op de vaart werkten. Dorstig werk was dat! Met de paarden of tractor schepen verder trekken of ‘vaartketsen’, de sluizen bemannen, enzovoort. De Blauwe Kei stond toen bekend als het ‘schipperskwartier’ van de regio. Daar ging het nog wilder aan toe dan op Sas 3, tot groot ongenoegen van de lokale pastoors. De cafés langs de vaart waren goudmijnen!
2. De Kiezelweg En dan waren er de cafés in hartje Rauw. Op de Kiezelweg stikte het van de cafés. Ze hadden allemaal mooie namen zoals ‘De Nieuwen Hoek’, ‘Ancona’, ‘Spoetnik’ of ‘De Volga’. Maar op ’t Rauw kenden ze vooral de cafébazen, stuk voor stuk legendarisch. Er werden pinten gedronken bij ‘Tist Luyten’, bij ‘Gust Jaansen’ en ‘Mariëtte van ’t Bergske’. Die combineerden hun café vaak met een winkel of met werken op ‘t fabriek. In dit cafécentrum bonkte ook het hart van de Rauwse verenigingen en spaarkassen. Slechts een paar van deze cafés bestaan vandaag nog, allemaal onder een andere naam..
4
De Rauwse cafékaart Deze kaart is zeker niet volledig! Heb je meer info? Laat het ons weten!
11 10
12
9
29
28
27
37 8
21 22
36
23 30 25 26 31
24
11
13 6
7
5
15 20
3 2 38
4 1
14
16
19 17
18
De Rauwse cafés van weleer!? Welke zijn vandaag nog horeca? En waar vind je ze? Cubana (24) - Taverne Jagershof (12) - Restaurant In de Roscam (5), KIezelhof (27) Da Luana (26) - Café Hof van ‘t Rauw (36) - Horeca Rauwse meren en stranden (37 en 7) Rauwse Hoeve (38)
5
Café’s tot 1960 De Rauwse cafés Café’s jaren 1960-1970 1) De Gouden Leeuw Café’s jaren 1980-.1... 2) Petrus Wouters,
35
32
33 34
de Witte Berghmans, Smets ‘ ‘t Kapiteintje’ 3) Het Vlaamsch Huis 4) De Floere, August Baudewijns en Lisa Geuens 5) In den Roskam, Kruisbaan bij Charel Spooren Bij Sonja Spooren 6) De Kazze, Jef van Meensel, L. Tormans 7) Zilverstrand 8) Kempenland Nieuw Oostende 9) Hotel en herberg Campina 10) Sas 3 bij Debois 11) De Polles 12) Zeven Heerlijkheden, Jagershof 13) Domuun Boons 14) Reyns 15) Sus Geboers 16) Hulselmans 17) Jan van Hoof, Clé Wouters, Julie Van Hoof Jef Caers, Bertha Van Hoof 18) Adolf Luyten, Nand Janssens en Marie Van Gompel, Fons van de Plas en Marie Luyten, Sus Verstappen en Julia Van Hoof 19) In den Glazen Kruiwagen 20) Riekes Vos 21) Fik Dries, den Dorus, Fik Geboers (de Kat),
De Fierens Den DISCO 22) Jan Cools 23) Suska Bloemen, Jef Roofthooft en dikke Polien, Gène Geerinckx, Gène Cornelis, in ‘t Bergske bij Miel van Hees, Spoetnik bij Mariëtte Verkoyen 24) Ancona - Cubana bij Koen 25) Felix Wellens en Bertha Vos 26) Tist Luyten, René Dierckx, den Hemel, Gambrinus, Historie, Populierke, Dorpscafé, Da Luana 27) Suske Vos Gust Janssens, Bernard Janssens, Kiezelhof bij Fernand Berck mans, Maricia en Ben 28) Vekemans, Liekens, Jef Verrees, Frans Luyten, Louis Luyten, en Mina Kant 29) Oude Parochiezaal (1931-1997) 30) War van de Scherpe 31) Nand Geypen, Alfons Van Dijck 32) Jan Zengers, Nand Zengers, De Ton 33) Jan Zengers, Jef van de Maalder, Bar Choc 34) Frans Hens, Zilverhoek, De Bleken 35) De Oude Wilg 36) Hof van ‘t Rauw bij Tuur 37) Horeca Zilvermeer 38) Rauwse Hoeve
Café Op ‘t Bergske - bij de Witte Berghman Postelsesteenweg - nabij de Ring Jaren 1920-1950 Het Rauw werd opgericht in 1889, maar in 1870 stond er al zeker een café op de Postelsesteenweg, niet ver van de Rauwse Hoef. In de jaren 1920 woonde Rozalie daar. Zij was de dochter van cafébaas Louis Berghmans oftewel ‘De Witte Berghmans’. Hij gaf ’t café de naam ‘Op ’t Bergske’, ‘oeptbergske’, zeiden ze op ’t Rauw. De hoogdagen van dit café situeren zich net voor de Tweede Wereldoorlog en ook tijdens de oorlogsjaren. In de jaren 1950 gaf de familie Berghmans het café over, en kwam in handen van een zekere Smets of ’t Kapiteintje’.
De Diamanten Bruiloft van (de Vieze) Jan Wouters en Virginie Cornelis op 12 oktober 1957. Het feest ging door in de zaal bij de Witte Berghman. (collectie Treza van Gestel)
Rosalie voor haar ouderlijk huis, café Op ‘t Bergske
7
Rosalie (geboren in 1924) vertelt: Populair café langs de Steenweg Wij waren thuis met veel dochters en die moesten in ’t café werken. Dat was in die tijd zo. Altijd vriendelijk zijn, lief lachen, maar ook niet té lief. Een vrijer hebben, was slecht voor de commerce. Er kwam in die tijd alleen maar mansvolk over de vloer, en niet alleen van ‘t Rauw maar ook van Dessel, Retie, Balen. Ons café was iedere dag open, 7 op 7.
Ons huisbier was Campina, hét bier van de streek. Er was toen heel veel passage op de Postelsesteenweg. Dat was indertijd de enige echte ‘steenweg’ en geen zandpadje zoals elders op het Rauw. Die steenweg kwam er dankzij Charles de Brocqueville die zo gemakkelijker van Wezel-statie naar Postel kon rijden met zijn koets.
Den Duits pikt een koe! We hadden thuis een grote hof met groentes en ook twee koeien. Die zorgden ervoor dat we dagelijks verse melk hadden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vielen op een dag de Duitsers ons café binnen. Ze eisten een koe op. Onze pa kreeg een blad voor zijn neus geschoven waarop stond dat hij vrijwillig de koe moest afstaan. Dat weigerde hij! De Duitsers werden woedend en gaven onze pa de keuze: het blad onderteke-
nen of een kogel door zijne kop. De koe die de Duitsers meepakten, was ook nog eens drachtig. Twee weken later kregen we het bericht dat we de koe mochten terug gaan halen in Mol-Centrum. Het beest was helemaal onderkomen en graatmager. Van het kalfje was geen spoor. Dat zullen ze misschien hebben opgegeten? Toen onze koe terug thuis was, hebben we ze met veel liefde en nog meer eten opnieuw opgelapt.
8
In ‘t Kempenland Zilvermeerlaan - naast de Vaart voor de brug Jaren 1920-1950 Dit café lag waar nu de directeurswoning van het Zilvermeer ligt, nog net voor de brug richting Sluis, op de Zilvermeerlaan. Dit is voor het kanaal dus nog net Rauw. Het Kempenland is net als ‘t Bergske één van de oudste cafés van het Rauw, strategisch gelegen langs de Vaart waar er veel bedrijvigheid was. In de jaren 1940 werd de naam van dit café veranderd in Nieuw Oostende. Rond die periode kwam in het Rauw rond de zandputten de recreatie op gang. Uit heel de streek kwamen mensen in de Rauwse putten zwemmen. Het werd hier zo populair dat de provincie Antwerpen in de jaren 1950 een schitterend recreatiedomein uit de grond stampte: het Zilvermeer.
In ‘t Kempenland (Collectie Woestijnpaleis)
9
Pinten pakken in Oostende! De toenmalige ‘regisseur’ van het Zilvermeer had één groot probleem. Het domein lag vlak naast café ‘Nieuw Oostende’. Vanuit het domein was er een achterpoortje dat meteen toegang gaf tot dit oord van bier en plezier. De baas was vaak een deel van zijn arbeiders kwijt. Waar zaten die? Aan den toog! De oplossing: De provincie Antwerpen kocht de grond en het café. Ze gooiden het café plat en bouwden er een directeurswoning op.
10
In ‘t Kempenland (Collectie Van Hoof)
De Roskam - een muzikale hoek! Kruispunt Kiezelweg - Postelsesteenweg Jaren 1920-1970 De Roskam, een bekende caféhoek van weleer. Ooit had je hier een herberg bij Casimir Bogaerts ‘de Kazze’, waar vandaag ‘BOX caravans’ is. Op deze plek stopten vroeger de ruiters om hun paarden te soigneren. Aan de overkant hield o.a. Charel Spooren café, samen met zijn vrouw Stanske. Zijn café heette ‘De Kruisbaan’ maar kreeg later de bijnaam ‘bij Sonja Spooren’. Het was een heel muzikale hoek!
De harmonicaclub bij de Kazze In de jaren 1920 vond je bij de Kazze een bekende harmonicaclub. De Kazze en zijn dochters speelden mee in de club die geregeld optrad op de lokale kermissen, in cafés en in het zaaltje bij de Kazze. Bezieler was Tist Vos die ook mee aan de basis lag van de Rauwse harmonie. Hippe soundsystems en funky deejays waren er toen nog niet. Wie wilde dansen, kwam naar de dansavonden met live muziek!
11
Steenweg Kermis Veel Rauwenaars zullen zich ‘Roskamkermis’ nog goed herinneren. Vroeger sprak mens van ‘Steenweg kermis’. Van de Heistraat tot zelfs het Zilverstrand vierden de cafés mee kermis. Aanvankelijk stonden de kermiskramen op een wei richting de ring. Later verhuisden ze naar de hoek waar nu BOX caravans is. Met de jaren bleef enkel nog de smoutebollenkraam over, tot ook die verdween. Bij Charel Spooren was het met de kermis bal in de zaal. Die zaal werd in juli 1955 geopend. Tijdens het kermisfeest bij Charel waren ‘The Jackets’ - die vandaag nog bestaan (!!) - graag geziene muzikale gasten.
The Jackets vertellen: We werden met Roskam Kermis altijd verwend door cafébazin Stanske die ons ieder jaar op bakharing trakteerde. Die aten we met smaak op. De visgraat klopten we met een nageltje achter het podium vast. Als we dan het jaar nadien terug op de kermis kwamen spelen, dan hingen die graten er nog steeds. En zo ging dat jaren door waardoor we de visgraten maar moesten tellen om te weten hoeveel keer we al op Roskam Kermis speelden.
12
Uit het foto-album van de familie Spooren
10
De Roskam Zangvedette Sonje Spooren Waar nu restaurant Roscam is, daar had Charel Spooren vanaf de jaren 1950 het café ‘De Kruisbaan’ samen met zijn vrouw Stanske. Charel deed niet liever dan prijskampen organiseren, voor eender welke cafésport: biljart, zetten, duiven, tafelvoetbal, … Zijn dochter Sonja Spooren was een graag geziene verschijning in het café. Sonja kon heel goed zingen, dat hadden de klanten op café al vaak mogen horen wanneer ze meezong met de jukebox. Ze had het van geen vreemde want moeder Stanske vormde ooit met haar broers en zusters een ‘jazz’ in haar geboortedorp Arendonk. Wie in die tijd ontdekt wilde worden, moest meedoen aan zangwedstrijden. Dat deed Sonja ook. Op haar eerste wedstrijd in Geel eindigde ze zevende. Nadien raakte ze lang niet verder dan een tweede plek, totdat ze les ging volgen bij muziekleraar Tony Decora. Sonja won het Kempens Songfestival, hét regionale muziekconcours van de jaren 1970. Niet veel later won Sonja zelfs de Avro’s Top-pop. In 1972 nam Sonja haar eerste plaatje op, ‘In Lima’, een ritmische carnavalsschijf. Sonja Spooren was in die tijd een echte vedette!
De Roskam en de familie Spooren De Roskam en de familie Spooren zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Tegenover café Roskam, waar vroeger de Kazze was, had de familie ooit een eethuis-frituur. Het huidge restaurant ‘In den Roscam’ is ook nog steeds in handen van de familie.
14
De Groffe en de Sej hebben pech! Net als ieder Rauws café had ook de Roskam zijn vaste klanten. Er zat daar steevast een ‘clubke’ met mannen die luisterden naar de naam ‘de Cervela’, ‘de Sej’ en ‘de Groffe’. De Groffe was bijziend en droeg een bril met dikke glazen. Op een dag reed hij samen met de Sej richting Stevensvennen. Ze waren met de fiets. Bijna in Stevensvennen zagen ze in de tegenrichting lichten. Twee fietsers, dachten ze. Twee meiskes! “Kom we gaan die meiskes eens goe laten verschieten,” zei de Groffe tegen de Sej, “we rijden er recht op af”. Maar die twee fietsers bleken twee koplampen van een auto te zijn. Beide heren raakten gewond en werden afgevoerd naar het ziekenhuis. De Sej wilde daar niet blijven en is in zijn pyjama met de staatsbus naar huis gekomen!
Café Texas aan de Postelsesteenweg lag niet ver van de Roskam. Dat was bij Jeanne en den ‘Beir’, die zelden in ‘t café was. Het cliënteel bestond vooral uit jonkmannen. In 1976 ontstond hier voor een paar jaar wielerclub ‘Texasrakkers’. De derde van rechts is volgens onze bronnen ‘de Groffe’. v.l.n.r.: Juul Geuens, Fons Geuens, Piet Martens, Ron, Jaak Suls, Jef Colson, René Geboers, Karel Vissers, François Joos, Maurice Verwimp, Jef Saenen, René Kog.
15
Sas 3 - Bij Debois en de Polles Sas 3 - aan de Baileybrug Jaren 1920-1950 Het Rauw is deels omzoomd met kanalen. Ooit speelde zich langs die kanalen een zeer levendig caféleven af, vooral aan de sassen. Daar moesten de schippers immers vaak wachten. Er werkten toen ook heel veel mensen op en langs de vaart. Zo had je de vaartketsers, mannen die met de hand of per paard de boten vooruit trokken. Dat noemde men ook ‘jagen’, vandaar de naam ‘jaagpad’. Een dorstig volk!
Fons Geubbelmans vertelt
Sas 3 (Collectie Woestijnpaleis)
Wie weet er wat ‘parlevinken’ is? Jongens uit de streek reden per fiets over het jaagpad langs de schepen. Ze riepen naar de schippers of ze iets nodig hadden van de winkel verder op en noteerden dat. Vervolgens reden ze naar de winkel aan het Sas. De winkelier-cafébaas zorgde ervoor dat de koopwaren klaar lagen. Een Collect and Go avant la lettre.
16
Sas 3 - Bij Debois en de Polles
Vervolg CafĂŠ Sas 3 bij Debois combineerde het cafĂŠ met een logement en winkel. De handel draaide goed want de Kempense kanalen waren toen een broeihaard van bedrijvigheid.
Sas 3 (Collectie Woestijnpaleis)
17
Over de brug van Sas 3 had je het café van de Polles. Ook bij hem kwamen vooral douaniers (er stond toen een kazerne naast het kanaal), scheepslui en vaartketsers over de vloer.
Albert Jacobs, zoon van de Polles (geboren in 1918) vertelt: Ik groeide op in de Rauwse wijk ‘Maat’, toen vooral gekend om zijn drie kastelen, nl. De Maat (n.v.d.r. nu verdwenen, alleen de stallingen staan er nog en zijn vandaag jeugdkamp, Den Diel en kasteel ‘De Zeven Heerlijkheden’ van Lefebvre (n.v.d.r. landhuis naast taverne Jagershof). MIjn ouders hadden een cafélogement, bij de ‘Polles en Liesbeth’, net over de brug richting Postel. Er was in die tijd veel leven op en langs de kanalen. Onze klanten waren schippers die van de fabrie-
ken in de buurt naar de haven van Antwerpen voeren. Ruig volk dat alleen maar dacht aan eten, drinken, dobbelen, kaartspelen voor grof geld, vrouwvolk ambeteren en vechten. Ook de Rijkswacht kwam over de vloer bij de Polles. Die passeerden daar om hun controlekaart af te gaan geven in Postel. Maar ik kon die kaart met mijn fietske tot daar brengen, terwijl de rijkswachters aan de toog bleven plakken en pinten dronken op kosten van mijn pa.
Sas 3 (Collectie Woestijnpaleis)
18
Sas 3 - Bij Debois en de Polles Kermis! Daar waar er cafĂŠs stonden, daar was het kermis. Vroeger had ieder van de drie Rauwse cafĂŠ-hotspots een eigen kermis. En dus ook Sas 3, vanaf 1933= Groote Sas III-Kermis
Annonceblad van Moll, 1933 www.kempensekranten.be
Sas 3 (Collectie Woestijnpaleis)
19
Café Den Hemel Hoek Kiezelweg - Populierenstraat Jaren 1940-1980 Waar vandaag Italiaans restaurant Da Luana is, had je vroeger het café van Tist Luyten. Het aantal namen dat dit café kroonde, is niet bij te houden: In den nieuwen hoek, Den Hemel, Gambrinus, den Historie, ’t Populierke, Dorpscafé, …
Bij Tist Luyten scheidden de wegen tussen VV Rauw en Tist Luyten. Tist startte met een veteranenploeg en dat schoot in het verkeerde keelgat van het VV Rauw-bestuur. Ze zetten de samenwerking met Tist stop en trokken naar de overkant, bij Gust Janssens. Naast een voetbalclub had ook biljartclub ‘Krijt op tijd’ zijn stamkroeg bij Tist.
Collectie Yvone Luyten
In de jaren 1930-1950 werd dit café opengehouden door Tist Luyten. Het heette toen ‘In den Nieuwen Hoek’. Tist had dochters en die hielpen mee in het café. Het café droeg daarom ook de naam ‘bij Yvonne en José’, naar twee dochters. Bij Tist Luyten vonden veel verenigingen onderdak. De club VV Rauw werd hier in 1938 gesticht. In 1950
20
We besloten met 11 jonge mannen eens een voetbalploeg op te richten om een match te spelen tegen een ploeg uit Mol-Sluis. Bij de terugtocht met de fiets hebben wij een steen opgeraapt aan de Simonse brug en namen hem mee naar het café van Tist Luyten. We legden hem op de toog en vroegen of we daar ons lokaal konden hebben. Tist aanvaardde dit voorstel en zorgde voor het hout voor de doelpalen. Die werden geplaatst op een stuk grond op de hoek van de Canadalaan en de Schooldreef.
Jef Boonen vertelt over VV Rauw
Café ‘Bij José en Yvonne’ Collectie Yvone Luyten
Bij Tist Luyten tapten ze Mena bieren, destijds verdeeld door Remi Mariën met hun depot naast Café Congo (nu Buromas). Zoon Franske Mariën trouwde met één van Luytens dochters, Madeleine (bron: Marc Slegers)
21
In den Hemel Na Tist Luyten kwamen René en Lies Luyten die het café de naam ‘In den Hemel’ gaven. Dit café gaf de naam aan de Rauwse voetbalploeg ‘Hemelboys’ die niet hier ontstonden maar er wel een tijdje hun stamkroeg hadden.
Lisette Berghmans en Jean Geerts baatten het in de jaren 1960 en 1970 uit. Memorabel is zonder twijfel het wereldrecord biljarten in 1971 dat gebroken werd door Leon Slegers uit Stevensvennen.
Leon Slegers vertelt: Het was augustus 1971. Mijn wereldrecord biljarten had iemand anders net verbroken. Dus wilde ik mijn titel herpakken. Ik speelde 9 dagen en 10 uur ononderbroken, met af en toe een pauze van 10 minuten. De maanden voordien trainde ik. Toen ik het record verbrak, brak er en feest los met speeches van het gemeentebestuur van Mol, Lommel en Balen. De harmonie van Werkplaatsen en ’t Rauw zorgden voor de overwinningshymnes. Nog een paar gouden tips: draag een zonnebril en volg na je marathon een strak slaapschema om je lichaam weer in balans te brengen. Waar weduwnaar met 5 kinderen, Leon Slegers het zotte idee haalde? Een weddenschap op café uiteraard! (foto met dank aan Liliane Slegers)
22
Uit het fotoboek van Lisette Berghmans met dank aan de familie Puttenaers.
23
Gambrinus In de jaren 1980 nam brouwer Schillebeeckx café ‘In den Hemel’ over. Hij veranderde de naam in ‘Gambrinus’ en maakte er een taverne van. Gambrinus is een verwijzing naar de historische figuur en volksheld Hertog Jan, ‘Jan Primus’, die gekend stond om zijn
wilde feestjes waar veel bier vloeide. In 1985 huurde Marleen Geypen het café. Ze zorgde voor alle vertrouwde Rauwse café-elementen: een spaarkas, groot feest met de kermis én een voetbalploeg. Geen mannenploeg maar een damesvoetbalploeg!
Uit het foto-album van Marleen Geypen, Gambrinus
24
Andere uitbaters van dit hoekcafé: De Historie bij Fien, ‘t Populierke bij Johny en Ivy.
Bij Guust en Bernard Janssens Huidig Kiezelhof, Kiezelweg Jaren 1950-1980 Het huidige Kiezelhof was vroeger het cafédomein van de familie Janssens. Eerste was er Gust Janssens, nadien zijn zoon Bernard. Veel verenigingen hadden hier hun stek. Dat zag je aan de gevel waar de clubnamen sierden, zoals ‘VV Rauw’ en ‘De Blauwe Duif’.
Café bij Bernard Janssens, jaren 1970 Collectie Gust Janssens
25
Jef Janssens, beenhouwer en neef van de cafébazen vertelt: Wanneer valt Rauw Kermis? Luyten versus Janssens Gust bouwde aan zijn café een zaal. Daar had hij een kolenhandel, maar met de kermis maakte hij de zaal leeg en was er bal. Er werd een theater gezet en er speelde een ‘jazz’. Aan de overkant had je café bij Tist Luyten. Ook hij zette een een zaal aan zijn café, volgens de verhalen speciaal voor met de kermis. Later werd dat een bierbazaar. Nu hadden Tist en de Gust op een bepaald moment ambras over de datum van Rauw kermis. Ze hadden alle twee al een orkest besteld, maar in twee verschillende weekends.
De discussie bleef maar duren totdat ze naar meester Jacobs stapten. Die schiep helderheid: Rauw kermis is altijd de eerste zondag na 25 mei. Is 25 mei zelf een zondag dan is het de zondag daarop. Gust haalde opgelucht adem, zijn orkest was op de juiste moment geboekt. In de zaal was het met de kermis vollen bak. De zaal zat dan stampvol, niet alleen met Rauwenaars. Wie wilde plassen moest naar de koer waar ook de kolen stonden. Wie te veel gedronken had en zich van hoek vergiste, kwam zwart van de kolen terug binnen.
Club 13, een damesclub die zich bekwaamde in het feesten. Hier met carnaval maar met de kermis waren ze ook steevast van de partij. Club 13 ontstond in 1953 en bleef lang bestaan. Bij de eerste vergadering waren ze met 13, vandaar hun naam. (collectie Gust Janssens)
26
Gust Janssens, zoon van Bernard, vertelt: De Blauwe Duif Bij Bernard Janssen zaten veel Rauwse verenigingen. Zijn café had geen naam maar aan de gevel hing ‘De Blauwe Duif’, de naam van de Rauwse duivenmaatschappij die in 1936 werd gesticht.
Bij Jef Janssens hadden ze een telefoon, toen nog heel zeldzaam op ’t Rauw. Iedere zaterdag kwam Bernard naar Jef thuis met de moederklok. Dan belde Bernard naar Mol voor ’t juiste uur en zette hij de moederklok juist.
Bernard herstelt constateurs of duivenklokken, essentiële apparatuur in de duivenmelkerij. (collectie Gust Janssens)
27
De Gouden Boog In 1954 werd bij Guust Janssens handboogclub ‘De Gouden Boog’ gesticht. Ze oefenden iedere zondag en woensdag op de koer achter het café. De inzet van de schietwedstrijden was bier of de geldpot. Soms liep het wel eens uit de hand. Zo kreeg de jonge François Jennen een pijl tegen zijn oor. En ook de kat is ooit met een pijl in zijn buik gaan lopen. Jaarlijks organiseerde de Gouden Boog een kampioenschap waarbij de schietclubs uit de omgeving werden uitgenodigd. Met Pasen werd er ook een ‘koningschieting’ georganiseerd. Wie een appelsien van de roos kon schieten, werd koning. In 1960 hield de schuttersmaatschappij op met bestaan.
De Gouden Boog - achteraan: Nand Janssens, Gust Janssens, Peter Janssens, Mon Van Hoof (de smid), Jef Van den broek (den blokmaker). Vooraan: Louis Verboven, Jos Van den Broek, Jan Cools (Collectie Gust Janssens)
28
Gust Janssens, zoon van Bernard, vertelt: Stiekeme feestjes De kermis was de enige moment dat er officieel gedanst mocht worden. Als een cafĂŠ doorheen het jaar ook dansen wilde aanbieden, had je daar een speciale dansvergunning voor nodig. Die had Bernard niet. Maar er werd toch gedanst! Stiekem! Jonge meisjes
en jongens die op zondagavond afspraken met elkaar konden zich volledig laten gaan op de cafĂŠvloer. Bernard stond dan op de uitkijk en als er een agent aankwam, werd het dansfeest stilgelegd.
Nog meer zottigheid bij Bernard Janssens. Club 13 op carnavalspad. Met o.a. Christian en Marie Verbeeck,Maria steensels, Nelly en Annie Janssens, godelieve, Lena Delbroek, Maria en Julia Wellens. De verstopte, niet verklede is Marie van Bernard.
29
Café Spoetnik bij Mariëtte Hoek Kiezelweg-Verkallenstraat Jaren 1960-1990 De appartementsblok schuin tegenover de Cubana, daar stond vroeger een café. Eentje met een lange geschiedenis en veel uitbaters: Suska Bloemen, dikke Polien, bij Geen Cornelis, Mil Hees (Bergske) en als laatste Mariëtte Verkoyen (Spoetnik).
Mariëtte was 21 jaar toen ze café ’t Bergske overnam. Dat was in 1965. Omdat ze niet meerderjarig was, moest de brouwer borg staan. Rond 1965 veranderde ze de naam in café Spoetnik. Ze vonden het fascinerend dat we mannen naar de maan schoten en dus werd het een ‘spacy’ naam. Maar ondanks de naamswijziging bleven velen haar ‘Mariëtte van ‘t Bergske’ noemen.
30
Mariëtte vertelt: De mannen van ‘Petet’ - de ene stoot na de andere Ik had veel vaste klanten. Zoals de ‘mannen van Petet’, Jean en Celleke Petet. Ze woonden in een klein huiske in de Zandstraat. Jean werkte in de koolmijnen, “in de Put”, zeiden ze hier. Celleke werkte op ’t slachthuis in Mol. Er was ook Jef Petet, ook een koolputter. Die ontmoette ooit een non, Fien. Jef wilde daar mee trouwen en wij hebben toen voor te lachen een heel trouwfeest geregeld. Dat was pure kolder. Ik had voor Jef een pitteleer en hoge hoed gehuurd. De Jef zijn kopke was zo klein dat de hoed tot aan zijn schouders zakte. Met gazettenpapier was dat zo opgelost. De houten barak bij ons vanachter was zogezegd het gemeentehuis. Op dat
moment was er een Rauwenaar burgemeester, Fons De Wit (burgemeester van 1975-1977). Hij speelde het spel mee en ontving het gelukkige koppel in het Rauwse ‘gemeentehuis’. Hij had zelfs een echt trouwboekje van de gemeente Mol mee. Mijn café was de kerk. Onze Fernand, mijne man, was meneer pastoor, helemaal uitgedost. Celleke was bruidsjonker. We hadden nephosties en trouwringen die we nog hebben moeten doorzagen omdat ze niet pasten. Er waren mensen bij die dachten dat het allemaal echt was. Die dag hebben we van begin tot ’t einde gelachen. En het beste van al: we hebben het allemaal ook gefilmd!
31
Mariëtte vertelt: F.C. Spoetnik Ons café had ook een voetbalclub, FC Spoetnik. Fernand Maes, mijn man, heeft die club mee opgericht. FC Spoetnik wilde enkel vriendschappelijke matchen spelen, een echte caféploeg dus. De terreinen lagen aan de zandput. Nadat café
Janna Lefevere herinnert zich nog....
De Spoetnik werd gesloten, hield ik nog even café in de kantine van de voetbalploeg, in ’t Zandputteke’, enkel op vrijdag, zaterdag en zondag. Ik had dat nodig, café openhouden. In 2004 stopte Mariëtte ook met dit café.
Als 20-jarigen in de jaren 2000 sloten we vaak de zaterdag af ‘bij Mariëtte’. We reden altijd met taxi’s naar de fuif. Om 3 uur pikte de taxi ons terug op richting Rauw. Met wat geluk was de Cubana nog open, maar als dat niet het geval was dan trokken we al zingend van “We gaan naar Mariëtte olé olé” richting ‘t Zandputteke. Mariëtte was om dat uur altijd nog open.
32
Mariëtte vertelt: De Scheve en zijn nieuwe fiets Jef Scheveneels, de ‘Scheve’, en de Jean waren aan mijn toog grote woorden aan ‘t verkopen. Eén van de twee had een nieuwe fiets. En maar stoefen dat de ene beter kon rijden dan de andere. Het ging er zo over dat ik een wedstrijd lanceerde. De Jean zou het opnemen tegen de Scheve. Hun opdracht: naar Postel rijden waar de Cel Van Dijck met de auto zou staan wachten. De coureurs moesten bij mij in ’t café vertrekken, rond de auto rijden en dan terug. Wie ’t eerst in de Spoetnik arriveerde zou de winnaar zijn. Fernand had een meet getrokken in de Verkallenstraat en ik zorgde voor een palmboeket gelijk ze vroeger bij de koersen gaven. Om de Jean op te peppen, verzon ik dat ik magische
33
vitessepillekes had. De Jean mocht daar maar eentje van eten want het was heel straf spul. In werkelijkheid was Fernand Wellens bij hem thuis geitenkeutels gaan halen. Ik rolde ze door de bloemsuiker en stak ze in een builtje dat ik bij bakker Drieske was gaan halen. De Jean nam uiteindelijk drie van die geitensjipkes en begon heel kloek aan de koers. De twee coureurs reden naar Postel, rond de auto, terug richting Rauw. Toen ze aan de Roskam naar ons meenden te draaien liep het mis. Daar was een echte koers aan de gang met politiebegeleiding. Die agenten dachten dat het echte coureurs waren en ze mochten niet afdraaien. Jef en de Jean moesten meerijden met de echte koers!
Uit het fotoalbum van de Spoetnik Met dank aan MariĂŤtte!
Den Disco Kiezelweg, niet ver van de Sprietstraat Jaren 1970 Ooit was dit het café bij ‘den Dorres’, maar het zal de geschiedenis toch vooral ingaan als ‘den Disco’, de eerste discotheek uit de regio. Hier in’t Rauw! Toen Gerard Vermeulen deze disco opende wisten heel veel Rauwenaars niet eens wat dat was ‘nen disco’. Ze waren orkesten, draaiorgels en jukeboxen gewoon en ineens kwam er een dancing met discjockey’s die volgens het principe ‘u vraagt, wij draaien’ werkten. Die deejays waren echte, lokale vedetten. Den disco was meer dan een café, het was een fenomeen. Van overal kwamen ze naar ’t Rauw afgezakt om te dansen in den disco. Het was dé place to be in de jaren 1960-1970. Typerend voor de Disco waren de zitboxen. Wie met zijn vriendengroep zo een zitbox voor een avondje wilde bemachtigen, moest op tijd aanwezig zijn. Er werden ook heel wat lokale feestjes georganiseerd, zoals het Sint-Ceciliabal van de Rauwse harmonie en het bal van de Kajotters. En het was ook de gewoonte dat een koppel dat ging trouwen een vat gaf in den Disco. Op die vaten mocht je als jonge Rauwenaar niet ontbreken. Marleen Nuyts herinnert zich nog dat ze hun eigen huwelijksreis inkortten om naar een vat van kameraden te gaan.
Collectie Aloïs Geubbelmans
Van overal kwamen ze naar de befaamde disco, maar deze Rauwenaars speelden er een thuismatch: v.l.n.r. Aloïs Geubbelmans Jean Geuens) ) Remi Faes Fernand Philipsen
35
Verhalen over den Disco Bijna even legendarisch als de dancing was ook de uitbater, Gerard. Ooit stond hij in de HUMO omdat hij in het Nederlands en in het Frans had een bord aan zijn deur had hangen dat ‘vreemdelingen niet welkom waren in de Disco’. Hij bedoelde vooral Italiaanse jongens die vanuit Limburg naar de Disco afzakten en blijkbaar goed amok konden maken.
Het was altijd feest in de Disco, al gebeurden er ook tragische zaken. De Disco stond heel dicht tegen de Kiezelweg en dat was toen een zeer drukke baan. Ooit werd er een meisje uit Wezel aangereden. Ze overleefde de klap niet. Het meisje was pas 16 jaar en het was de eerste keer dat ze op stap mocht gaan.
www.kempensekranten.be
Ook de dochter van Gerard en zijn vrouw Hilda was bekend. En dat is ze nog steeds! Betty Vermeulen kon zingen en had flair. Ze slaagde erin om zangeres te worden van de toen heel bekende Nederlandse discogroep Teach-In. Teach-In had in 1975 het songfestival gewonnen met de hit
ding-a-dong. In 1976 werd Betty Vermeulen één van hun zangeressen. Vandaag is ze nog steeds actief in de show- en theaterbusiness. Ze is een gevierde musicalster in Duitsland waar ze in grote musicals als ‘Mamma Mia’ meespeelt!
Niet enkel Gerard was deejay, maar ook Marc Verdonck, Jef Deweerdt, Pin Van de Vijver
36
Teach-In met Betty
Den Bar Choc Hoek Kiezelweg - Emsenslaan Jaren 1970
Barchoc (Collectie Woestijnpaleis)
In de jaren 1970 stond op de hoek van de Kiezelweg met de Emsenslaan het populaire jeugdcafé ‘den Barchoc’. Alex Vos was de uitbater. Hij zou later, in 1976, dancing Keihoeve op de Keiheuvel openen. Veel weten we niet over deze plek, dus alle verhalen zijn nog steeds welkom. Het moet er heel donker geweest zijn, met zwarte doeken. Net als in de disco waren er zitboxen, maar de sfeer was er helemaal anders. In de Barchoc vond je een ander type jeugd. Geen glitter, maar parka’s en sommige alternatievelingen droegen hierbij accesoires zoals een opvallend kruis. Ook de muziek was anders, meer blues, minder dance maar wel de muziek van dat moment. Rauwenaar Jean Torremans was er deejay. Net als alle andere cafés heeft ook den Barchoc een lange geschiedenis met vele voorvaderen. Het heette in de jaren 1960 ‘De Volga’ bij Gilbert Schoeters en de jaren daarvoor ‘Bij de Meulder’ (Jef van Gompel, de Maalder) en bij ‘de Zengers’ (Jan Zengers).
37
Herinneringen aan den Bar Choc
Denise Slegers:
Ik kwam elke zaterdag en zondag in den Bar Choc. Als je binnenkwam was er rechts een lange toog en hoekje om zat de DJ. Naar de dansvloer was het 2 trapjes af. De DJ kom ik soms in Mol nog wel eens tegen. Bar-Choc moest sluiten omdat het gebouw te dicht bij de Kiezelweg stond.
Denise in den Barchoc
Ik ging soms achter op de fiets bij mijn zus Annemie Van Den Broek mee naar de Barchoc. Ik kreeg ne cola en in ruil zei ik niets tegen de mama. Ik was een jaar of 5.
Raymond Brack
Heidi Van Den Broek
Midden jaren 1970, elke zondagnamiddag, samenkomen bij Jean-Pierre Soeffers met Jean Pettet en de broers Puttenaers, en dan naar de discotheek Bar-Choc waar de maskes ons stonden op te wachten. Er was een struise garรงon die met 2 plateaus tegelijk de bediening aan tafel deed.
38
Radio Atlantis De Rauwse piratenradio Jaren 1980 Op 8 maart 1981 ging Radio Atlantis in de ether. Er werd uitgezonden vanuit een geheime kelder. Marc Mermans (DJ Flip) en Walter Wielockx (DJ Flap) waren de eerste deejays. De naam Atlantis werd gekozen omdat ze zo gebruik konden maken van de jingles van een andere radiozender met dezelfde naam. Aanvankelijk kon de Rauwse Radio maar 5 kilometer bereiken, maar al snel werd dit 20 km en zelfs meer. In 1982 werd de radio door hogerhand stil gelegd. Maar na enkele maanden werd de radio terug opgestart, zonder toelating. Radio Atlantis had geen grote sponsors. Ze betaalden hun radioactiviteiten met de verkoop van stickers en de organisatie van feestjes. In 1986 moesten ze definitief de radioknop uitzetten.
Collectie Marc Mermans
Deejays: DJ Lorre (Louis Geuens), DJ Mork (Urbain Steurs), DJ Frank (Alex Mermans), DJ PP (Patrick Van Dijck), DJ Alpha (Anita Didden), DJ Pin Van de Vijver (Marc Slegers).
39
Van Ancona tot Cubana Kiezelweg, tegenover Verkallenstraat Jaren 1940-... Iedereen kent wel de Cubana met achter den tap vandaag de Koen. En de meeste herinneren zich ook nog wel de Jef Bogaerts en Frieda, de cafémama van de jeugd uit de jaren 1990 tot begin 2000. Het café was heel lang in handen van de familie Bogaerts, die het vaak verhuurden. Bijvoorbeeld aan Nuyts-Mallants en aan Jef Ven. De ‘jeugd van toen’ herinnert zich misschien nog wel de oude naam: Ancona.
Café Ancona
Collectie:Aloïs Geubbelmans en Rachel Verdonck
40
Café Ancona Lisette Verreesen (geboren in 1936) vertelt: Hoe den Ancona mijn thuis werd Ik ben eigenlijk van Wezel afkomstig. Ik groeide er op in de Fabriekstraat. In 1942 verloor ik mijn vader. Die was gekwetst uit de oorlog terug thuis gekomen, maar zou uiteindelijk bezwijken aan zijn oorlogswonden. Mijn mama bleef alleen achter met haar twee dochters, ons Rozette en ik. Op mijn 16de begon ik te werken in de katoenfabriek op de Bankei. Ondertussen hertrouwde mijn mama met Jef Ven. In 1953 verhuisde ons nieuwe gezin naar de Kiezelweg waar we vanaf 1957 den Ancona zijn beginnen
uitbaten. Ondertussen was er nog een zusje, Godelieve, bij gekomen. Mijn mama en stiefvader huurden het café van Peer en Marie Bogaerts. Toen ik trouwde, stopte ik een tijd met werken. Eind jaren 1950 kreeg mijn mama kanker. Ze is in 1958 gestorven. Mijn stiefpa, Jef Ven, en mijn zussen Rozette en Godelieve bleven het café nog een hele tijd openhouden. Jef Ven combineerde het café met een job aan de Vieille Montagne en die combinatie werd te veel.
Krantensprokkels uit www.kempensekranten.be, Jaren 1950. Er waren in die periode veel cafébazen, maar de naam bleef Ancona.
41
Lisette Verreesen vertelt:
De klanten van den Ancona Ons grootste cliënteel kwam van Vissersclub ‘De Witvis’. Die club ontstond in 1954 en was echt een naam in het vissersmilieu. Mallants-Nuyts waren toen de uitbaters van den Ancona. De visclub bleef tot 1978 bestaan. Jaarlijks organiseerde de club hun kampioenschap. Er werd gevist in de zandputten en op de vaart. Op de jaarlijkse vissersprijskamp aan Sas 2 namen vaak meer dan 500 vissers deel. Daar zaten er bij die van ver kwamen. In de visclub zat ook een echte kampioen, Peter Bogaerts uit de Zandstraat. Hij werd op 1 visje na bijna Belgisch
kampioen. Andere klanten waren de echte vaste tooghangers en mensen ‘aan den dop’. Die kwamen door de week. In het weekend kwam iedereen over de vloer. Op zondag zelfs hele gezinnen die ‘op zijn zondags’ na de kerk nog iets kwamen drinken. Ook met de kermis zat Jan en alleman hier. Vrouwen alleen, die gingen niet op café. Die moesten hun lief of hun man bij hebben. Dat is vandaag natuurlijk wel anders. De Witvis organiseerde ooit een visserswedstrijd in de Ancona, in kuipen. Wat we ons daar bij moeten voorstellen, is onduidelijk. Maar het gebeurde, in 1956.
42
Café Cubana De Cubana is lang het café van de familie Bogaerts geweest. Soms hielden ze het café zelf open. Zoals Stan Bogaerts begin jaren 1950. Hij was de eerste Rauwse profwielrenner en maakte er dan maar in ruk zijn supporterscafé van. Het is Jef Bogaerts die het café de naam Cubana gaf. Dat moet einde jaren 1960 zijn geweest. In die tijd kreeg het café ook een dancing, mee surfend op het succes van de Disco. Vanaf de jaren 1970 stond de Cubana meerdere keren over te nemen. Telkens er een nieuwe uitbater werd gevonden was het groot feest, met een bal en zelfs
een koers op rollen. Maar het feest duurde nooit lang. Uiteindelijk zou Jef Bogaerts de Cubana openhouden, en later vooral zijn vriendin Frieda, de ‘tweede mama’ van de Rauwse jeugd. Het discozaaltje werd enkel nog met de kermis opengedaan totdat het werd afgekeurd en de stempel ‘onveilig’ kreeg. Maar het schuilt nog steeds in de achterbouw van de huidige Cubana! Cafébaas Koen nam het café van Jef en Frieda over en net als vroeger wordt er hier al wel eens gedanst, zeker met Rauw kermis wanneer het volk tot op het terras staat te feesten!
43
Sprokkels uit het caféverleden Het is onmogelijk om alle cafés in detail te bespreken. Op de volgende pagina’s vind je sprokkels uit de Rauwse archieven. Nog meer cafénostalgie!
Collectie Woestijnpaleis Rauw De Bleken is een heel oud pand, zoals je op de postkaart kunt zien.
Café De Bleken - Kiezelweg - bijna Stevensvennen Lange tijd, in de jaren 1920-1950, was dit het café van Frans Hens die het combineerde met een lucratieve kolenhandel. Hij sponsorde de eerste instrumenten van de Rauwse harmonie, opgericht door Tist Vos. In 1966 werd ‘Huis Hens’ overgenomen en kreeg de naam ‘Zilverhoek’. In 1971 ontstond hier de voetbalploeg die later Hemelboys zou heten. Voor het sloot, heette het café ‘De Bleken’, naar het gebied waar het ligt (stuk Rauw rond de Emsenslaan)
44
Café De Ton - Kiezelweg - waar nu de Carrefour is Tot de jaren 1960 het café van Nand Zengers. Die bouwde naast zijn café een meubelwinkel. De hal heeft er nog lang gestaan. De spaarkas van café De Ton werd bewaard en pronkt in ons Barchoc pop-up café. Laatste uitbaters waren Jan en Gees Meijer. In de jaren 2000 organiseerde De Ton het festival ‘De Ton Open Air’ met ook Rauwse groepen op het Podium, zoals ‘De Mongolen’ (foto2) en ‘Stupide’.
Hotel Campina- Waterstraat Hotel Campina aan Sas 3, in het oude Landhuis van Lefebvre (naast het huidige restaurant ‘Jagershof’), gebouwd in 1873. In de jaren 1930 werd het een logementshuis met horeca. Vandaag is het in privébezit.
45
De Oude Wilg- Blauwe Keistraat, in de bocht
In de bocht naar de Blauwe Kei voorbij ‘t Kristallijn staat een ruïne bekleed met verf en graffiti, een favoriete locatie voor fotoshoots. Die ruïne was ooit een chique huis van een wateringsbaas. Later werd het café ‘De Oude Wilg’.
Jagershof- Waterstraat Van oorsprong is dit een gebouw met drie woonhuisjes voor mensen die op de wateringen werkten. Maar het is ook al heel lang een horecazaak. Eerst onder de naam ‘De Zeven Heerlijkheden’. Op deze foto vormden het hotel (zie ook Hotel Campina) en het café nog één zaak. Na Adeleine Lemmens namen einde jaren 1970 Mat Pohlmann en Sinneke Willekens dit pand over en maakten er restaurant ‘Het Jagershof’ van, een naam die huidige uitbater Jos Damen een paar jaar geleden in ere herstelde.
46
Collectie Aloïs Geubbelmans Collectie Treza Van Gestel
De Oude Parochiezaal - Gemeenteheistraat De Parochiezaal werd gebouwd in 1931. Ooit was er een balkon om naar de theatervoorstellingen te zien. Maar dat verdween toen in 1977 de zaal werd verwoest door een brand. In 1980 werd ze terug opgebouwd. De eerste cafébazin was Mina Kant die aanvankelijk café had aan het Kerkplein. Andere cafébazen waren Jef Geukens en Régine Diels en Patrick Korthoudt en Annemie Janssens. De zaal was het hart van het verenigingsleven. In 1997 verhuisde dit leven naar het nieuwe Hof van ‘t Rauw en sloot de PC de deuren. 47
Oude Parochiezaal voor de brand. Toen stond de toog nog aan de andere kant. Op deze foto, v.l.n.r., Van Gestel Maria – Clefas Alfons – Clefas August – Clefas Teresia – Geubbelmans Mina (Mina Kant, de eerste cafébazin)
Optreden van Kajotters in de parochiezaal. Hun eerste lokaal bevond zich in de kelder, onder het podium.
48
AAR 20 jJ F hoHO 7
ho201
Hof van ‘t Rauw- Kiezelweg Ontmoetingscentrum en café ‘Hof van ‘t Rauw’ opende in 1997. De plannen ontstonden in 1990 na 100 jaar Rauw. De zaal werd gefinancierd door meneer Emsens, de gemeente maar ook door een grote volkslening bij de Rauwenaars die 11 miljoen van de 18 miljoen Belgische franken opleverde. De zaal werd bovendien ook nog eens gezet door meer dan 60 vrijwilligers. Het Hof is een zaal voor en door het Rauw, iets waar we als dorp heel erg trots op mogen zijn!!
49
Zilvermeer en Zilverstrand - de strandbars Vandaag zijn pop-up strandbars heel hip. Vroeger waren de bars naast de Rauwse stranden dat ook. Je had de ZOO bar in het Zilvermeer (nu De Glinstering - kleurenfoto) en het populaire dakterras aan het strand. Ook het Zilverstrand had een goed draaiende bar, waar je best deftig gekleed binnen stapte (let op de broeken op de foto onderaan). Het Zilverstrand nam zelfs deel aan Roskam Kermis!
50
tRAUW Met steun van
FEEST!