ECV Nieuwsbrief 2014 03 by johan leroy

n i e u w s b r i e f

MARTIN EN LYDIA OP PENSIOEN IRANIËRS IN MALDEGEM driemaandelijks - (juli-aug-sep) - 2014 - jrg. 30 - nr. 3

www.ecvnet.be

info@ecv.be

inleiding Visie ECV De ECV wil dienen. Dienen van de God (U) die ze belijdt en de gemeenten en haar leden die ze vertegenwoordigt (u). Hoe we dit de komende vier jaar gestalte willen geven, kunt u lezen in ons nieuw beleidsplan (www.ecvnet.be).

Kerntaken ECV Belangenbehartiging en identiteit Gemeenteopbouw en evangelisatie Jongerenwerk Onderwijs en informatie Pastoraat

COLOFON ECV NIEUWSBRIEF De Nieuwsbrief verschijnt rond de 3e - 6e - 9e en 12e maand van het jaar.

REDACTIE Marcel Budenaers, Fabiola Catrysse, Raymond Hausoul, Johan Leroy, Willy Maesen, Jacques Rommel, Koen Schelstraete. EINDREDACTIE Raymond Hausoul, Ieperleestraat 52, Ieper BANK BE44 4520 0368 9145 DTP Jehtron, info@jehtron.be www.jehtron.be Mail info@ecv.be Website:

www.ecvnet.be

GA ZITTEN EN LEES…

De zomervakantie zit erop! Sommige avonturen liggen achter ons en andere staan ons te wachten. Zo zit het leven in elkaar. Zo ook deze ECV-Nieuwsbrief. In enkele interviews wordt ver achterom gekeken. Martin Symons gaat op pensioen en blikt terug op een lange pastorale bediening. Ellen Van der Sypt zit nog middenin de fleur van haar leven. Ze bruist van ideeën maar heeft ook Myalgische Encephalomyelitis (ME). In een eerlijk getuigenis vertelt ze hoe ze daar de voorbije jaren mee omging. Niet altijd makkelijk.

kan ze ook hier beleven door de deuren van jouw huis open te zetten voor jongeren (zoals Jarcha & Hanne) of de deuren van je kerk voor Iraniërs (zoals De Akker in Maldegem).

Door achterom te kijken word je dankbaar, vooruitkijken geeft vaak hoop. Tenminste als je beide met Gods Woord stevig in de hand doet. Lees je je Bijbel nog?! Mag de slogan en het voorbeeld van onze pionier Richard Haverkamp ons ook deze keer weer inspireren? avonturen hoef

In andere gesprekken wordt op de toekomst gefocust. We maken kennis met Voor twee nieuwe medeje trouwens niet werkers: Jaap VergouEn we zouden het bijnaar de andere kant we en Henri Menheere. na vergeten! Ons tijdvan de wereld. Voor hen betekent ECV schrift heeft een gloedeen nieuw hoofdstuk . nieuwe l ay- out . Ooit En wat dacht je van je koffers begon de ECV-Nieuwsbrief als pakken en op zending vertrekken naar een zwartwit krantje. Onze kerkfamilie Noord-Afrika? 2015 wordt voor Carlo heeft een rijke geschiedenis. Laten we en Marjan een bijzonder spannend jaar. bidden dat God ons ook in de toekomt Bidden mag, financieel steunen ook. mag blijven gebruiken als een stem en een zegen voor Vlaanderen. Voor avonturen hoef je trouwens niet De redactie van de ECV-Nieuwsbrief naar de andere kant van de wereld. Je

Boeken identiteit

UIT HET BESTUUR

Wat stond er o.a. op de agenda van onze laatste raad van bestuur? Omgaan met tendenzen, de Evangelische VolwassenWerking, bedienaren voor Kuurne en Houthalen,... Enkele van deze topics komen hieronder aan bod. Wil je regelmatig op de hoogte blijven van wat zich in en rondom de ECV afspeelt, stuur een mail naar filipdecavel@gmail en schrijf je in voor de digitale nieuwsbrief (4 x jaar).

Medewerkers

ECV-Jaarthema

Veertien medewerkers dienen binnen de ECV (‘de fulltimers’) en dan rekenen we de echtgenoten, die hun man ondersteunen er niet bij, hetzij rechtstreeks in de bediening of op tal van andere manieren. We zijn verheugd dat de ECV een thuis kon bieden aan twee nieuwe gezinnen: Henri en Leda Menheere in Ieper, en Jaap en Francien Vergouwe in Woesten. We zien uit naar een fijne samenwerking. Maar er zijn nog verschuivingen: Maarten en Marjolein Hertoghs verhuisden naar Kuurne en Pete en Joanna Gifford naar Houthalen. Gezien de aard van onze bedieningen (gavengericht) en de geografische spreiding, ligt het niet altijd voor de hand om mekaar relevante ondersteuning te bieden. Toch is het net datgene wat zo noodzakelijk is: naar elkaar luisteren, bemoedigen en adviseren. Eén keer per jaar houden we een teambuildingsweekend, vier à vijf keer per jaar een landelijke vergadering met zo goed als alle medewerkers én per regio komen de medewerkers een zestal keer samen. Blijf aub bidden voor deze medewerkers en hun gezinnen. Ze staan tot uw dienst.

Het bestuur denkt na of de ECV-gemeenten gediend zouden zijn met een jaarthema. We hebben weet van andere netwerken van kerken die in het verleden, met succes overigens, een jaarthema lanceerden (vb. gebaseerd op een Bijbeltekst, of op een Bijbelse ‘drie’ zoals geloof, hoop en liefde) om zo inspiratie te bieden aan de werking van de lokale gemeenten en hun programma. Zo denken we aan het aanleveren van subthema’s, preekmateriaal, artikelen, en waarom niet, ook kunstzinniger materiaal zoals posters die het thema zichtbaar maken in de gemeente. Misschien wilt u mee nadenken over de haalbaarheid van dit idee?

ecv-nieuwsbrief 2014-3

De Algemene Leidersvergadering Op 29 november is het weer zover: De 100 oudsten, verantwoordelijken en medewerkers worden uitgenodigd op de jaarlijkse algemene leidersvergadering, deze keer aan de ETF, te Heverlee. De laatste jaren breidt deze dag zich uit naar een nieuwe generatie (toekomstige) leiders.

Een werkgroep is aan de slag gegaan en hoopt deze keer de eerste kernt a a k v a n d e EC V te b e l i c hte n : Gemeenteopbouw en Evangelisatie. Niet alleen binnen de ECV, maar ook bij de bevriende VEG en BEZ, merken we een groeiende belangstelling naar het in vraag stellen van onze huidige manieren om de niet-gelovige medemens in contact te brengen met het Evangelie. G raag willen we op deze dag de ruimte geven om hierover met elkaar in gesprek te gaan. Ter info: de werkgroep ‘Kerk Binnenstebuiten’ onderneemt dezelfde denkoefening en hoopt in het voorjaar van 2015 een dag aan te bieden waarbij jong en oud, experts en leken, uitgenodigd worden om na te denken over hoe we de komende jaren antwoorden kunnen bieden op uitdagingen rondom het thema gemeentestichting/opbouw en evangelisatie.

Filip De Cavel

MARTIN EN LYDIA OP PENSIOEN En Nu ...

Natuurlijk moeten we Martin en Lydia aan niemand meer voorstellen. Tijdens de afgelopen 40 jaren heb je vast wel een ontmoeting met één van hen gehad. Hun werk overschreed ruimschoots het lokale. Overal in evangelisch Vlaanderen konden mensen genieten van hun engagement.

In het najaar van 1976 ontstond tussen ons een bijzonder soort verwantschap. Martin en Lydia werden mijn geestelijke ouders. Omdat intussen hun pensioen nadert, vonden we het tijd voor een goed gesprek. Je begrijpt dat deze opdracht voor mij een voorrecht was. Praatgraag zoals Martin is, moest hij niet lang naar woorden zoeken… Ik merk

Wel, Martin en Lydia…kijken jullie er naar uit of is dat pensioen eerder een administratief gebeuren?

Met andere woorden, we stoppen niet, kan dat trouwens wel in Gods werk (?), maar ik denk wel dat ik het wat langzamer ga doen. Een paar dingen afbouwen, sommige dingen helemaal niet meer doen. Maar stoppen, nee, ik zou het niet kunnen. Dus het is een beetje zoeken naar wat we wél en wat niet meer opnemen.

dat de jongeren niet overal de mogelijkheden krijgen die ze verdienen.

Als ze mij dat vragen, zeg ik altijd: ik ga wettelijk op pensioen, maar niet letterlijk.

Jullie zijn heel breed actief geweest. Vorming, evangelisatie, pastoraat/hulpverlening… waar vonden jullie de meeste voldoening in.

Oei, dat is voor mij een moeilijke vraag, want, en dat kan mijn vrouw beamen, ik

doe alles graag en dat is juist het probleem. Als je alles graag doet, waarmee moet je dan stoppen? Trouwens, op dat gebied is er toch wel een verschuiving te merken. Vroeger lag mijn hart vooral bij evangelisatie, daarna werd het meer gemeentevorming en nu ligt het zwaartepunt toch wel bij pastoraat en vorming.

Van in het begin waren jullie pioniers op vele domeinen. Langzaam kreeg alles wat meer structuur. Waarvoor zouden jullie, na al die jaren, nog op de bres willen staan? Voor de jongeren. Zeer zeker, ik merk dat de jongeren niet overal de mogelijkheden krijgen die ze verdienen. Voor mij een van de redenen waarom

Boeken ecv medewerker

gens spijt van heb, is het dat ik door de ze weg blijven uit de gemeente. Vroeger, toen wij begonnen, hebben drukte heen mijn gezin tekort gedaan we veel fouten gemaakt; ook logisch heb. Onze kinderen hebben mij dikwijls voor die tijd. Maar nu lijkt het moeten missen. Lydia heeft me, als een jongere met in die periode heel veel Veel samen gebeden iets wil beginnen, hij of opgevangen van wat zij bijna perfect moet ik had moeten doen. en aan anderen gezijn, en liefst nog bijDit zou ik dus zeker vraagd om voor ons belschool af hebben. anders doen. te bidden. Is het niet opvallend dat Ook zou ik nog meer veel van hen het ergens anstille tijd genomen hebders gaan zoeken? Dts, Jeugd met een ben en meer gelezen. Opdracht, zending … omdat ze bij ons Wat is je grootste les? niet aan de bak komen? Een andere nood is zeker pastoraat! Velen die nu christen worden, zijn heel gebroken mensen. Ze hebben dikwijls meer hulp nodig dan de gewone opvang in de gemeente.

De Bijbel zegt ons niet te veel achteruit te kijken…maar ik kan toch niet nalaten om te vragen welk het meest beklijvende moment uit die afgelopen jaren was? Klinkt misschien raar, maar ik denk dat de fijnste momenten toch de geboortes van onze kinderen geweest zijn. We mochten zien hoe God ze steeds beschermd heeft en met dankbare blijdschap mogen we zeggen dat ze allen de Heer hebben leren kennen. OK, enkele klassiekers nu…

Waar heb je spijt van ? Wat zou je anders doen?

Dat er een groot verschil is tussen VOOR God werken en dat God DOOR jou mag werken. Van dat eerste krijg je een burn-out …

Ik veronderstel dat niet altijd alles even vlot verliep. Wat is het geheim waardoor jullie overeind bleven tijdens moeizame tijden? Gebed, vertrouwen, gebed, vertrouwen, gebed, vertrouwen enz. Veel samen gebeden en aan anderen gevraagd om voor ons te bidden. Ook mag ik zeggen dat we veel hulp van medechristenen gekregen hebben als het moeilijk was!

Iedere kerk of evangelische strekking legt z’n eigen accenten. Is er iets wat je een beetje miste onder de ECV-koepel en wat je graag zou veranderen?

toe was. De Bijbel zegt... zo simpel was het, leek het. Pas naderhand ga je merken dat het allemaal niet zo evident is. Dus als je me nu vraagt wat ik gemist heb, is het toch wel dat door omstandigheden, in het begin de H. Geest te weinig ruimte kreeg. Onze identiteit laat er veel ruimte voor maar blijkbaar is men er wat bang van? Wat ik op sommige plaatsen gelukkig zie veranderen.

We weten natuurlijk wel dat je niet helemaal gaat stilvallen ..maar stel dat je een geestelijk testament zou opstellen….welke wijsheid/advies zou je ons nalaten? Meer de Bijbel bestuderen, niet alleen maar lezen, veel gebed en veel liefde voor elkaar. Dit niet om meer kennis te vergaren maar om beter te mogen ontdekken hoe we Hem het beste in gehoorzaamheid kunnen dienen.

Jullie hebben heel hard gewerkt (soms te hard). Ga je nu ook wat tijd maken voor andere zaken? Wat meer activiteiten ondernemen met mijn vrouwtje. OK! Bedankt, Martin en Lydia, voor dit gesprek. We wensen en bidden jullie nog veel gezegende jaren toe en hartelijk dank voor al die jaren dienstbaarheid.

Willy Maesen Ik neem deze twee even bij elkaar omdat ze bij elkaar horen voor mij. Als ik er-

ecv-nieuwsbrief 2014-3

In het begin eigenlijk niet, alles was nieuw en prachtig. Je wist waar je aan

JARCHA & HANNE Jarcha Put (27 – Steward bij Brussels Airlines ) Hanne Desmedt (31 – Verpleegkundige), gehuwd in 2011, wonend in Houthalen.

We ontmoeten Jarcha & Hanne, een jong koppel in de gemeente Zwartberg, kersverse ouders van hun eerste baby, een dochtertje Jedidja. Proficiat !

Wij vonden elkaar via ‘Facebook’. Daomgaan met Bijbelse gebruiken (avondgelijks stuurden we elkaar brieven en maalviering, jongerenprojecten, zang dankzij Gods liefde en met wederzijds en muziek). Met deze basis wil ik in de respect in onze relatie, wisten we dat Christengemeente Zwartberg met jonde Heer een plan had met ons leven. geren graag aan de slag.” We werden in onze relatie Jarcha: “Geadopteerd gedragen en gezegend uit Sri Lanka. Door want op Hem verMijn christen-zijn trouwden we. Op 13 mijn adoptieouders maakte een sprong: juni jl. mochten we maakte ik als baby ik wou in dienst van die zegen er varen al kennis met mijn God staan. toen ons dochtertje huidige kerk waar ik en oogappeltje, Jedidja, groeide in zondagse geboren werd. [Bijbelse naam activiteiten. Dit werd een logische invulling op zondagvoormiddag. met de prachtige betekenis: ‘de lieveling van God’] Na verloop van tijd besefte ik het doel van die samenkomst. God toonde mij Hanne: “Geadopteerd uit Rwanda, opde bedoeling van Zijn prachtig plan gegroeid in West-Vlaanderen in het met mij door het offer van Christus. geloof in mijn thuisgemeente te KorHierdoor maakte mijn christen-zijn trijk. Door mijn geestelijke groei besefte een sprong: ik wou in dienst van God ik de impact van Gods offer. Ik leerde staan.

Motivatie - Deze groeide door wat ik tijdens kampen en in de tienerclub leerde door het voorbeeld van leid(st)ers. Hiermee wou ik zelf aan de slag, dit zelf toepassen naar jongeren. - Ik ben God dankbaar dat Hij mij gezegend heeft met muzikaal talent waarmee ik ondersteunende taken in de gemeente kan uitvoeren (zangleiding, viool spelen, zingen in eigen jeugdband ‘Delivery’). - Met jongeren converseren over hedendaagse thema’s. - Als koppel organiseren we ‘Openhuisavonden’(OHA): ons huis openstellen voor jongeren (christen & niet-christen). In een gezellige sfeer, met hapje en drankje, genieten van elkaar, samenzijn via gesprekken, gebed, muziek en een bemoedigende spreker.

Boeken jongeren

Tips van Jarcha & Hanne Wees geduldig, attentief, leer luisteren en oordeel niet meteen, help waar je kan, wees open en ontvankelijk voor zij die nood hebben aan jou, stel jongeren op hun gemak. De voorbereiding van deze taken (muziek & jongerenwerking) vergt veel tijd en moeite. Je moet er jezelf 100% voor inzetten. De belangrijkste taken: jongeren blijven motiveren, overtuigen hun talenten te gebruiken, het belang van hun aanwezigheid op een samenkomst onderstrepen. Wat houdt je opdracht in?

plaats waar God centraal staat en zij met hun noden en vragen terecht kunnen - leren dankbaar zijn voor wat God voor hen voorziet.

Bevindingen en ervaringen Werken met jongeren (onverschillig, emotioneel moeilijk, wispelturig en onstabiel) is niet altijd “easy”. Veel gebed, vertrouwen in God en ondersteuning zijn noodzakelijk.

Jongeren op een zo ongedwongen mogelijke manier - begrip tonen voor hun onbegrip, onHet is belangrijk naar jongewetendheid of onzekerheid ren toe eerlijk en open - kans tot zelfontplooivan geest te zijn, het ing en vrijheid van inHet is belangrijk probleem te besprespraak geven naar jongeren toe ken en op te lossen. Je - verantwoordelijkeerlijk en open van kan veel leren over hoe heidszin meegeven geest te zijn. jongeren het leven aan- laten inzien dat “Quapakken, hoe ze dagelijks lity Time” met de Heer alles inkaderen, alles een plaatsje ge(hen dichter bij God brengen) ven naargelang hun vermogen (observan kapitaal belang is. vatie, luisteren, respecteren, begrijpen). - laten weten dat wij, net als hun gemeente, achter hen staan door geOnze verwachtingen naar de toekomst bed maar ook door open te staan zijn daarom hoopvol in Gods hand! Gods voor gesprekken. werk betekent nu eenmaal opbotsen - begrijpen dat de realiteit van het letegen moeilijke periodes met ups en ven als jonge christenen zeker niet downs. Maar Gods zijde kiezen, betevanzelfsprekend verloopt en je het kent ook kunnen blijven rekenen op een soms zwaar te verduren krijgt. overvloed van zegen. - verzekeren dat ze hun kerk mogen zien als een plaats van bescherMarcel Budenaers ming, een thuis, een samenhorigheidsverband, een familiesfeer, een

ecv-nieuwsbrief 2014-3

s s s s s s

Geef zelf de moed niet op, volhard ondanks tegenslag.

Leer ook conclusies trekken en zoek hulp en advies wanneer je zelf vastzit.

Besef dat ook jij ooit jong bent geweest.

Zet God op de eerste plaats, blijf op Hem vertrouwen.

Niets is mooier dan een leven met Hem, om die ervaringen te kunnen delen met jongeren, hen mee te helpen groeien in hun christen-zijn.

Hartelijk dank voor jullie medewerking en Gods zegen in je jonge gezinnetje, gemeente en werk!

DE STILLE TIJD

Dit is mijn derde artikeltje. Het eerste was vanuit Hosea, hfst 8. Het tweede vanuit Micha 2. Ik ben nu teruggegaan naar Hosea omdat het zulk een mooi en tegelijkertijd moeilijk boekje is.

Deze keer wil ik delen wat mij aangesproken heeft in hoofdstuk 7. Als je dat leest in je stille tijd, vraag je je af, hoe kan de Heer mij nu aanspreken door dit gedeelte. Maar het is het Woord van God en het is voor ons. Dus, na gebeden te hebben, vroeg ik de Heer mij aan te raken, ook door dit moeilijke hoofdstuk. Door het een paar maal te lezen, viel mij op wat ze wel en wat ze niet gedaan hadden. Ik vroeg mij af hoe dit van toepassing kon zijn op mij. Kijk eens wat ze hadden gedaan: ze pleegden bedrog, ze stalen, ze plunderden, ze verheugden de koning met hun boosheid, ze verheugden de vorsten met hun leugens, ze waren allemaal overspelig of ontrouw, zij maakten de leiders ziek, ze waren vol arglist en haat, zij verteerden hun regeerders, ze

vermengden zich met de volken (tegen alles niet gezocht, ze riepen niet tot God Gods gebod in), zij riepen Egypte en en ze keerden zich, maar niet omhoog. Assur te hulp, ze waren van God wegOngelooflijk! gevlogen, ze waren van God afgevallen, ze hadden tegen God leugens Ik werd bijna kwaad op hen gesproken, ze waren weerover hoe ze zich gedroeHet is bijna niet spannig tegen God, zij begen, tot ik besefte dat zij dachten telkens kwaad gewone mensen waren te geloven dat dit tegen God. Het is bijna zoals ik en dat ik niet anGods uitverkoren niet te geloven dat dit ders ben dan zij. Ik voelvolk is. Gods uitverkoren volk is. de dat de Heilige Geest dit heeft laten optekenen als Kijk eens wat ze niet gedaan hadden: waarschuwing voor mij. Dit is waar mijn ze dachten er niet aan dat God hun hart toe in staat is. Het heeft mij echt kwaad in gedachten hield, niemand getroffen en stil gemaakt. Moest het onder hen riep tot God en zij beseften niet door Gods genade zijn, hoe en waar niet dat vreemden hun kracht verteerd zou ik nu zijn? Ik kan God alleen maar hadden. Zij hadden niet door hoe oud danken dat Hij mij tot nu toe behoed (en afgeleefd) ze geworden waren, ze heeft. Het is alles genade. En tegelijhadden zich niet bekeerd tot de Heer kertijd besefte ik ook dat ik voortdurend hun God, ze hadden Hem ondanks dit waakzaam moet zijn. Zij pleegden be-

Boeken

onderwijs

GEBEDSPUNTEN ‘Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, toets mij en ken mijn gedachten; zie, of bij mij een heilloze weg is, en leid mij op de eeuwige weg.’

drog, mijn vraag was, ben ik altijd eerlijk? Zij stalen, steel ik ooit van de Heer wat Hem toekomt? Zij waren ontrouw, ben ik altijd trouw? Zij waren overspelig, ben ik soms overspelig in mijn hart? Zij waren weerspannig, ben ik dat soms ook? Dit zijn doordringende vragen en de woorden van Psalm 139:23-24 kwamen in mij gedachten: ‘Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, toets mij en ken mijn gedachten; zie, of bij mij een heilloze weg is, en leid mij op de eeuwige weg.’ Ik realiseerde mij ook dat ik niet moet doen wat zij niet gedaan hadden, zij dachten niet dat God hen in het oog hield, zij riepen niet tot God, zij beseften niet dat omgang met vreemden een negatieve invloed op hen had, zij keerden zich niet tot de Heer en zij zochten Hem niet. Het spoorde mij aan tot gebed, “Heer, help mij om mij altijd weer tot U te keren, om U te zoeken, op te passen met wie ik omga en waarmee ik mij bezighoud, om mij voortdurend weer op U te richten, want dan kunt U mij zegenen en kan ik tot zegen zijn.” Amen.

Gemeenten behorende tot de ECV mogen al sinds hun ontstaan rekenen op de hulp van heel wat broeders en zusters die tijd apart kunnen zetten voor een gavengerichte bediening. Sommigen hebben Gods roeping ontvangen om als zendeling hier te werken, anderen in vrijwilligers- of dienstverband van de ECV en een derde groep is bedienaar van de eredienst. We brengen ze graag voor het voetlicht zodat u gericht voor hen kunt blijven bidden. Hieronder een greep uit een aantal van deze werkers.

Raymond en Belinda Dank: Voor de vele zegeningen die we

Dank: Eind december startten we de

mogen meemaken bij vele jongvolwas-

voorbereiding van de overgang naar

sen in de Westhoek. Het is heerlijk te

Kuurne. We zien zegeningen op vlak

zien hoe God mensen gebruikt om zijn

van school voor de kinderen, ver-

kerk te bouwen.

koop-aankoop van ons huis,…

Gebed: Dat meer vaders en moeders

Gebed: Bid dat onze kinderen zich snel

in Christus opstaan om jongeren te

zullen aanpassen aan hun nieuwe le-

coachen, te bemoedigen en te on-

ven. Het is niet eenvoudig voor hen.

dersteunen in Gods Koninkrijk. Nog

Bid dat we vlot ingewerkt raken in de

te vaak zijn jonggelovigen aan hun lot

gemeente Kuurne en daar een stevige

overgelaten.

bijdrage kunnen leveren.

Kristof en Barbara

Heel veel tijd breng ik door met men-

bijzonder dankbaar voor de vele open

sen die het moeilijk hebben omwil-

deuren die we als gemeente hebben. Zo

le van de moeites van het leven. Het

is een zus betrokken bij 1) ‘ de filosofen’,

heeft te maken met rouwen om het

twee anderen bij 2) ‘de fraterniteitsgroep’,

verlies van een geliefde, depressiviteit

er is het werk in 3) RVT-De Zonnebloem

en omgaan met misbruik of mishande-

en 4) de gevangenis. 5) Sinds juli is in

ling. Telkens weer zie ik hoe de Heer

Gent een nieuwe startstudiegroep met

hoop, leven en genade geeft. Daar ben

buitenkerkelijken actief. En last but not

ik Hem enorm dankbaar voor. Mag ik

least beginnen we vanaf september al-

vragen om gebed voor wijsheid als ik

weer aan het vierde jaar met 6) de Timo-

met mensen samen kom en dat we de

Kids; een interkerkelijke kidswerking voor

Heer verder mogen leren kennen, uit

kids 6-12 jaar. Vorig jaar telden we maar

Zijn hoop, leven en genade.

liefst 47 inschrijvingen waaronder ook meerdere onkerkelijke kids. Gebed: Ons gebed is dat al deze geopende harten waar de Here Jezus binnen mag komen. Bidt u mee?

ecv-nieuwsbrief 2014-3

Anne Dryburgh

Dank: Verbonden aan de EKB ben ik

opende deuren mogen leiden tot ge-

Richard Haverkamp

Maarten en Marjolein

Filip De Cavel

Amazing grace, how sweet the sound, that saved a wretch like me. I once was lost, but now I’m found. Was blind, but now I see.

MIJN HEMELS BORDUURWERK

Mijn dooplied, een tekst die meer onthult dan je op het eerste gehoor zou vermoeden. Dat ‘blind zijn’ mag je best letterlijk nemen. Sinds mijn geboorte ben ik zeer slechtziend en afgelopen jaren is mijn restvisus geslonken tot zo’n 4%. Wettelijk gezien ben ik dus blind.

Mensen vragen me wel eens of ik dit erg vind en wat me het meeste stoort aan het nagenoeg blind zijn. Het is niet zozeer de handicap die je de das omdoet, wel de manier waarop anderen hiermee omgaan. Dit was een harde leerschool. Niettegenstaande mijn toenmalig verdriet en teleurstelling over jarenlange pesterijen en het vruchteloos solliciteren, zie ik nu Gods hand in mijn verleden. Zo ook in wat nog zou volgen.

en mentale vermoeidheid die niet meer zou wegebben. Enkele jaren later volgde een depressie.

Gods licht

Het was uiteraard niet al kommer en kwel. Ondertussen mocht ik mijn echtgenoot leren kennen en dankzij hem ook de Here. Door Jezus leerde ik mijn leven in een ander licht te bekijken en dankbaar te zijn voor Ik ervoer een merkwaarOp een dag mijn prachtige, in 19 9 9 kre e g vrije jeugdjaren dige fysieke en mentale ik e e n h evi g e die ik ondanks vermoeidheid die niet allergische re d e p e s te r i j e n meer zou wegebben. actie op een bemocht beleven. paald product. De Eindelijk kon ik stildokter kon nog net verhindeaan afscheid nemen van mijn minren dat ik in coma ging. Van toen derwaardigheidsgevoelens en ook af leek mijn lichaam wel een hervan het verdriet en de woede die ik programmering door te maken. Ik jegens mijn pesters koesterde. Ik kon ervoer een merkwaardige fysieke aanvaarden dat God niet enkel mijn

Heiland is, maar ook mijn Werkgever. Want blind of niet, God heeft altijd een job-ad in petto. Bovendien was zelfs mijn geliefde geleidehond Grace welkom. Ik startte een vrijwilligersjob als redacteur bij De Kruisbanier en mocht op deze manier merken dat God mijn opleiding gebruikte voor Zijn Plan. Ook mocht ik een opleiding Klassieke zang aanvatten, iets wat ik met hart en ziel deed. Dit waren heerlijke tijden.

Diagnose Maar wat met die vreemde vermoeidheid? Dit was geen gewone, gezonde moeheid zoals na een flinke dag werken. Dit ging vele malen dieper, ik leek wel griep te hebben. Mijn hart begon ook rare bokkensprongen te maken. Mijn conditie was nochtans prima, ik deed tweemaal per week aan fitness

Boeken pastoraat en had een actief leven. Tot op een cruciaal moment waarop ik mijn sporttas niet meer kon tillen.

het traag maar zeker je gehele doen en laten.

Strijd Stilaan slopen tal van nare gewaarwordingen mijn lichaam binnen. Krabben leek net een dichtslaande deur die op mijn lichaam indruiste. Zo werden veel eenvoudige handelingen erg pijnlijk. Ik werd zo uitgeput dat mijn hart constant in overdrive ging en me geen slaap meer gunde. Mijn spieren verstijfden en verzwakten, mijn huid brandde, mijn gewrichten leken tussen aangespannen schroeven te zitten, ik had plots geen recuperatievermogen meer, kon me nauwelijks concentreren, vergat alles en ik ervoer een plotse dyslexie bij het schrijven. Eten, mezelf wassen en aankleden werden loodzware obstakels waarbij mijn echtgenoot me dagelijks moest helpen. Mijn lichaam was op.

Daar zat ik dan! Gestopt met de meeste van mijn geliefde activiteiten! Ook mijn huishoudelijke taken moesten volledig worden overgenomen door mijn echtgenoot. Er volgde een rouwperiode. Ik begreep dat er met de juiste supplementen, kinesitherapie en neuromodulatiebehandeling wel wat verbetering mogelijk is, maar genezen is voorlopig uitgesloten, mede door het uitblijven van erkenning in België en Nederland en de daarbij horende subsidies voor degelijk onderzoek en ontwikkeling van goede medicatie. Wat nu?

Het moeilijkste was dat mijn kennissen me niet leken te (willen) begrijpen en geloven. Ik kreeg reacties als “Iedereen is wel eens moe.” en “Niemand Na enige omzwervingen en teleurstellingen over het feit dat mijn klachten in heeft het makkelijk.”. Zelfs woedende mails waarin me werd de psychosomatische, ja zelfs verweten dat ik mensen in de psychiatrische hoek Ik mag me vrij moedwillig in de steek we rd e n g e s c h ove n , zou laten en mijn enben ik bij mijn huidige voelen. Vrij om te gagementen zou verneuroloog terechtgekozijn wie ik ben, met men. Gods leiding, want zuimen. Dit alles deed mijn blindheid. deze man wist me eindeme ontzettend veel lijk te vertellen dat ik Myalpijn, temeer omdat ik gische Encephalomyelitis (ME) heb. erg gesteld ben op netjes afwerken Dat is een met pijn en andere symptowaaraan ik begonnen ben, checken men gepaard gaande ontsteking van en dubbelchecken. het ruggenmerg en de hersenen die Gods vrijheid met qEEG, PET-scan, uitgebreid plasma-, DNA- en hersenvochtonderzoek Maar eind 2012 kwam de ommekeer. kan worden aangetoond. Doordat ik zo slecht sliep, nam ik een Deze ziekte kan worden veroorzaakt oude hobby weer op: lezen. De Here door een acute infectie, een tekenbeet, leidde me naar de boeken van Corrie een virus (Epstein-Barr, Enterovirussen, ten Boom, Tim Keller en Neil T. Anderson. Enkele daarvan zijn in luistervorm Poliovirussen), een vaccinatie of bloedtransfusie... Als het latent aanwezige te leen bij de Nederlandse bibliotheek virus door bijv. chronische stress of Aangepast Lezen. Ook mijn lieve familie en twee geweldige vriendinnen door een shock wordt geactiveerd en spelen een essentiële rol. God leert gevoed, breekt het uit en ondermijnt ecv-nieuwsbrief 2014-3

me dat ik me geen zorgen moet maken over engagementen, over schaamte en ‘iets voor anderen betekenen’. God heeft immers op voorhand al een taak voor ons bedacht, helemaal aangepast aan onze mogelijkheden. Ik mag me vrij voelen. Vrij om te zijn wie ik ben, met mijn blindheid, met mijn uitputting, met mijn pijn, met mijn acute cognitieve beperkingen, ja, zelfs met mijn in het oog springende spierspasmen. Dit besef heeft zeer recent geleid tot enkele doorslaggevende beslissingen. Ik ben gestopt met organiseren, copywriten en optreden, drie activiteiten waarnaar mijn hart uitging, maar die me meer last dan lust bezorgden. De Here heeft me lief zoals ik ben. Zijn Koningskind ben ik, Jezus mag ik mijn Grote Broer noemen. Van Hem mag ik elke dag leren, ook leren genieten. God geeft me Zijn rust en vrede, de zekerheid dat ik gewenst ben en in staat om nog iets voor anderen te betekenen. Ik mag er Hem gewoon om vragen en danken in Jezus’ Naam en dit in het vertrouwen dat ik het gevraagde al verkregen heb. Zo mag ik anderen laten meegenieten van het kleine stukje natuur dat God ons ter beschikking heeft gesteld verse muntthee uit de tuin, een mailtje, een telefoontje, een gebed. Het zijn hele kleine dingen, maar oh zo fijn om hierin Gods hand te mogen zien en te weten dat dit voor Hem voldoende is. “Hoewel de draden van mijn leven heel vaak in de knoop leken te zitten, weet ik door het geloof dat er aan de andere kant van het borduurwerk een kroon te zien zal zijn.” (Zwerfster voor God – Corrie ten Boom met Jamie Buckingham – Gideon – Hoornaar – ‘76)

Ellen Van der Sypt

‘Ik ben de deur.’

Carlo en Marjan Simons

SALAAM ALEIKUM “VREDE MET U“

Zo begroeten 1,57 miljard moslims (± 1/4 van de totale wereldbevolking) elkaar dagelijks. Dat aantal blijft exponentieel stijgen. Statistische groei naar 2,2 miljard in 2030.

Marjan en ik op “meer!!!” opdat er De vrede lijkt soms wel ver zoek in de meer Marokkanen, Turken, Algerijnen, moslimwereld. Met de Arabische LenPalestijnen,... aan het Lichaam te nog vers in het geheugen van Christus zullen (overal brandhaarden, worden toegevoegd de sterke groei van Soms verliezen we (Openbaring 7:9). de m osl im gro e p, de eenvoud van Zijn de problematiek er Blijde Boodschap. Nabijheid rond), ontstaat bij velen met verloop van tijd angst. Willen wij het verschil maken in een smakeloze en Uitspraak van een Nederlandse podonkere wereld? Leer dan kijken zoals liticus : “Willen we meer of minder Jezus! Marokkanen?” Soms verliezen we de eenvoud van Zijn Blijde Boodschap (in de ban van Zoals veel andere christenen hopen theologische/maatschappelijke on-

derwerpen): Lc10:33: “Doch een Samaritaan op reis, kwam in zijn NABIJHEID. Toen hij hem ZAG, werd hij met ONTFERMING bewogen.” 3 stappen onlosmakelijk met elkaar verbonden: dichtbij komen, zien, bewogenheid. Voor ons toepasbaar in deze naar hoop en vrede snakkende bevolkingsgroep.

Ons traject Vóór ons huwelijk (onlangs reeds onze 1 ste huwelijksverjaardag) waren we beiden actief in zendingsprojecten:

Boeken evangelisatie

Marjan 2 jaar bij OM (schip Logos Hope: voorziet wereldwijd christelijke lectuur), iIkzelf in Amsterdam-N en in N.-Afrika. We konden leren en verschillende culturen ontdekken. Maar tevens ontlook grote liefde voor zijn Gemeente, waarmee God een eeuwig plan heeft. Dit brengt ons in beweging.

Zendingsorganisaties beschouwen N-Afrika als het moeilijkste zendingsgebied. Wij, bemoedigd door mensen die investeerden in ons, laten ons daardoor niet afschrikken en gaan voor de erekrans (1Ko9:23-27)!

Zending

Al is zending voor de gemeentes wereldwijd een grote kost geworden, ze is wel van groot belang. Het is een uitdaging: voor ons allen om dit op lanGeschiedkundig was het noorden van gere termijn te zien. Zending vraagt Afrika, vóór de islamoverheersing, een geduld (vrucht van de Geest!), kost christelijk gebied. tijd en geld. Vb een nieuwe taal aanleren: minimum een heel jaar intensieDe kerk van toen had niet meteen een ve taalstudie. Zonder die talenkennis: hart voor verloren zielen. Christenen geen resultaat want het geloof zagen het geloof eerder als iets komt voort uit het horen persoonlijks en hielden (Rm10:17). meer van “een dak boHet evangelie zal ven het hoofd” dan van echte hoop geven In deze streken blijf je de betrouwbare “Rots”. aan een natie niet altijd student. Het De islam speelde hier zonder toekomst. is goed voor jezelf en handig op in. In 2014 voor de lokale bevolking heeft ongeveer 0,03% van om een beroepsidentiteit te de bevolking een levend gehebben (vb verpleegkundige, leraar loof in Christus (=2000 gelovigen op of zelfstandige ondernemer,.); iets ± 34 miljoen Marokkaanse inw.). Hier is waar je in je thuisland goed in was. de kerk zo goed als verdwenen. Het volledig zendingsbeeld omvat vele aspecten: de nieuwe cultuur God echter gaat door met de bouw begrijpen, de taal leren spreken en van Zijn Koninkrijk. In de moslimweschrijven en zoeken naar een natuurreld gaat verdrukking samen met lijke reden om in het land te verblijgroei of opwekking (streken in Algeven. Helemaal onderaan de maatrije, Iran). schappelijke ladder beginnen! In Algerije: geweld onder moslims: 100.000 gedood. Gevolg: duizenden Begin 2015 afgekeerd van de islam, gedoopt en nu discipelen van Christus! Anti-christendomwetten: opnieuw Aangeraakt door een natie die verloveranderd door overvolle, voor de ren gaat omdat 99,9% Gods reddende staat te kostelijke gevangenissen. boodschap nog niet hoorde, beslisDeze evolutie begon al in de jaren 90 ten we na die 1ste huwelijksverjaardag maar bereikt nu een hoogtepunt. voorbereidingen te treffen om in het

Noord–Afrika

ecv-nieuwsbrief 2014-3

voorjaar van 2015 te vertrekken voor een periode van 2 jaar. Het evangelie zal echte hoop geven aan een natie zonder toekomst. Via nieuwsbrieven en presentaties willen we onze plannen in Vlaanderen en Nederland bekend maken. Met de zekerheid totaal afhankelijk te zijn van Zijn zegen en zijn gezelschap op onze weg, ervaren we vrede bij de start van een nog onbekende tocht, wetende dat de Here steeds voorzag door het Lichaam, de Gemeente.

Onze oproep en uitnodiging: • •

•

een manier zoeken om achter ons te staan; een groep dagelijks biddende mensen (ons helpend in de strijd die we samen met Hem zullen aangaan); de nodige financiële hulp en steun voorzien;

Glorie en eer brengen aan onze Here door ons leven, is ons diepste verlangen en motivatie om te gaan (en ook voor jullie door ons bij te staan) U kunt ons steeds uitnodigen op zondag of op samenkomsten! We komen heel graag naar u toe. Tel.nr. +32 483 35 90 88 /mailadres via carlosimons25@gmail.com. Carlo & Marjan

TWEE NIEUWE MEDEWERKERS

Het ECV-bestuur is blij twee nieuwe medewerkers aan u te kunnen voorstellen! Jaap Vergouwe (ECVWoesten) en Henri Menheere (ECV-Ieper) solliciteerden bij de ECV en na diverse positieve gesprekken kunnen we bevestigen: beiden vervoegen ons team. Raymond Hausoul trok op pad om hen te ontmoeten voor één groot dubbel-interview. Met welke woorden stel je jezelf het liefst voor?

Jaap: Als ik mezelf voorstel, doe ik dat het liefst met wie ik ben. Ik ben een dankbare echtgenoot en grootvader. Meer dan veertig jaar geleden gaven Francien en ik elkaar het ja-woord zonder goed te beseffen waar we aan begonnen. We zetten een stap in geloof en baden of de Heer ons wilde leiden. In die tijd woonden we in Zeeuws-Vlaanderen. Er waren al contacten met Vlaanderen. Pas veel later - na veel belevenissen - zijn we in 1992 komen wonen in Vlaanderen in de Westhoek. We hadden inmiddels vijf kinderen gekregen, waarvan er één bij de geboorte is gestorven. Inmiddels zijn de andere vier getrouwd, op de oudste na, met schone Vlaamse christenen. De oudste dochter is teruggekeerd naar Nederland en dient daar met haar man in een gemeente. De anderen zijn allen

actief in verschillende gemeenten in Vlaanderen. Inmiddels zijn er zes kleinkinderen. Als grootouders genieten we daar erg van, hoewel het jammer is dat we de kleinkinderen uit Nederland niet zo vaak zien. Henri: Ik zou zeggen: ik ben Henri Menheere, getrouwd met Leda. Zij komt uit Costa Rica, ik uit Leuven (van oorsprong ben ik Nederlander). We hebben al enkele jaren als zendelingen gewerkt en hebben vier kinderen: Sean is bijna 10, Sjoerd 7, Sytske 6 en Stian bijna 5. We wonen sinds augustus 2013 in Ieper en werken voltijds als missionair werkers. Daarbij willen we ons geloof zichtbaar maken en ons leven delen met anderen om zo de liefde van God te weerspiegelen en te demonstreren. We zijn netwerkers en maken altijd graag contact met nieuwe mensen in onze buurt. Ikzelf doe dat vanuit mijn taak als jeugdwerker, maar ook Leda is enorm actief in de buurt vanuit haar rol als huisvrouw.

Wat is voor jou persoonlijk als man Gods de belangrijkste kernwaarde? Jaap: Of ik een man Gods ben, zoals we die in de Schrift tegenkomen: Daniel, Samuel, enzovoorts, zal de Heer beoordelen bij de rechterstoel.J Maar ik zou het graag willen zijn! Bij onze roeping tot de fulltime-dienst voor de Heer (1991) was 2Tm2:1-13 richtinggevend. Je vindt daarin de volgende kernwoorden: sterk je in de genade, toevertrouwen, goed soldaat, kampvechter, landman, in herinnering houden, verdragen en heersen. Deze zeven(!) zijn van groot belang gebleken in mijn dienst voor onze Heer. Henri: Misschien zijn dit niet de belangrijkste maar het zijn wel de drie zaken die mij de laatste jaren het meest bezig hielden: 1. Liefhebben in vrede: Elk mens is bedoeld om in harmonie met God te leven. Het hoogste gebod is volgens Jezus: God en mensen liefhebben.

Boeken ecv medewerker Hoe dichter we bij God leven, in Welke dynamiek in het evangelie gehoorzaamheid aan hem, hoe raakt je het meest? meer we de vrede van Christus in ons hart ervaren. Jaap: Het evangelie van de Heer Jezus 2. Leven in vreugde: Het leven is een is Gods boodschap van genade voor waardevol geschenk, van mensen, voor wie dan ook, in God gekregen, en welke levensomstanwe mogen daardigheden en wat Dezelfde die ons als van genieten. er ook gebeurd is Vader liefheeft, is een Als christen, als in het leven! Het dynamiek die mij in mens, wil ik alles is niet alleen een verwondering doet doen om andegenade om van blijven staan, ren te steunen onze zonden en dag na dag. om het leven te schuld af te komen. waarderen en om er Je zou kunnen zeggen vreugde in te vinden. Te een objectieve genade, een midden van een gebroken wereld waarheid waarin je gelooft om naar vol pijn en wanhoop, teleurstelling de hemel te gaan. Maar het evangelie en bitterheid, is Jezus de hoop die gaat ook over een subjectieve, actieve vreugde geeft. genade die vandaag in het leven werkt, 3. Loslaten in vrijheid: altijd bereid in en voor hen die geloven. Een genade zijn om God te laten leiden, in het om te leven als christen: enerzijds soms besef dat alles wat we hebben verdragen en de geur van Christus en iedereen die we liefhebben verspreiden in moeilijke omstandiggenade-geschenken van God zijn. heden, anderzijds in zijn naam optreden Hoe meer we loslaten, hoe meer als een vertegenwoordiger. Een goed ruimte God krijgt om te werken in soldaat in de kracht van de Heilige en door ons. Dat is de ware vrijheid Geest die positie kan innemen tegendie Jezus ons geeft. over de duisternis, zodat het licht van

Christus en zijn rijk overwint. Helaas hebben we als mensen de neiging soms te veel een van deze kanten te overaccentueren. In het leven van een christen dienen beide actief te zijn. Henri: Het schijnbare contrast tussen de grote, machtige, scheppende God die alles gemaakt heeft, en de liefhebbende, genadevolle Vader die ons, mensen, liefheeft, is eigenlijk geen contrast. God als almachtige Schepper, die zo groot en veraf lijkt, is Dezelfde die ons als Vader liefheeft: juist omdat deze genade, dit geduld en die liefde zo onbegrijpelijk en bovenmenselijk zijn, geven ze het evangelie kracht. Dit is een dynamiek die mij in verwondering doet blijven staan, dag na dag. Eigenlijk meer en meer! Als redactieteam willen we Jaap en Henri een warm en hartelijk welkom geven en de Heer danken dat Hij telkens weer voorziet in nieuwe medewerkers voor ons groot ECV-gezin.

Raymond R. Hausoul

gebed Henri en Leda

die we ontmoeten, zijn erg verschillend,

gemeenten’; we zoeken samenwerking

bijvoorbeeld: groepjes West-Vlaamse

onder leiders van gemeenten in de regio.

Gebed: Kunnen jullie bidden voor wijsheid,

jongeren, alleenstaande asielzoekers,

duidelijkheid en goede gelegenheden

Noord-Afrikaanse gezinnen, gepen-

Dank: Stadsgebed in Poperinge; Bijbel-

om te getuigen van de liefde van de

sioneerde vrijwilligers, etc. Elk van hen

studies voor oudsten/leiders uit de regio

Here Jezus door woorden en daden? We

heeft een eigen verhaal, soms met veel

waren goed en zullen een vervolg krijgen

hopen ook een buurtproject op te star-

pijn en vragen. We zijn dankbaar voor

na de zomer; lofprijsavonden ‘The Living’

ten. We willen daar klein mee beginnen,

de openheid en het vertrouwen dat we

zullen voortgezet en uitgebreid worden;

maar desondanks echt aansluiten bij de

regelmatig merken.

de initiatiefnemers uit Woesten hebben fijne plannen en ideeën; het stopzetten

behoeften van jongeren en gezinnen. Tegelijkertijd willen we de diepere vragen

Jaap en Francien

van mijn taken binnen de koepelorganisatie van de Scholen met de

niet ontwijken maar juist opzoeken. Gebed: Goed invullen van vrijkomende

Bijbel (IPCO); dankbaar voor gezondheid

Dank: We verdiepen relaties met men-

tijd; stadsgebed; Bijbelstudies voor oud-

en energie om de Here Jezus te dienen,

sen in onze buurt, ongeacht hun leeftijd,

sten en ‘The Living’; we plannen avon-

waar Hij ons ook roept.

achtergrond of overtuiging. De mensen

den te organiseren over ‘spreken in de

ecv-nieuwsbrief 2014-3

gemeenteopbouw

IRAANSE VRIENDEN

Nu meer dan twee jaar geleden rinkelde op een middag de deurbel. Een inheemse Belg en een man van vreemde origine kwamen vragen of ik hen kon vertellen waar de evangelische gemeente in Maldegem was. Het was de kennismaking met een Iraanse christen en het begin van een spannend avontuur voor de gemeente en ook voor onszelf.

Arshan, Razieh en hun dochter Tara waren uit hun land gevlucht omwille van politieke redenen. In het Rode Kruiscentrum van Alsemberg waren ze tot geloof gekomen. Sinds hun aankomst in Maldegem hadden ze contact gezocht met christenen. Een paar keer waren ze naar de Iraanse kerk in Kuurne geweest. Uiteindelijk vonden ze nu de weg naar onze kerk. Alle drie spraken ze onze taal redelijk goed. Ze werden snel geadopteerd door de gemeenteleden omwille van hun vriendelijkheid.

Het bleek dat ze een aantal moeilijke jaren achter de rug hadden en de problemen waren nog niet voorbij. Hun tweede asielaanvraag was negatief beoordeeld. Ze verbleven dus illegaal in België, niet in de mogelijkheid om de kost te verdienen. Na korte tijd vonden, via dit gezin, nog enkele anderen de weg naar ‘De Akker’. Allen personen met interesse voor het evangelie, enkelen van hen duidelijk wedergeboren, allen echter met een rugzak vol problemen. Bijbels onderwijs geven met vertaling naar het Farsi, woningen

zoeken, helpen om verblijfsvergunningen te verkrijgen, financiële ondersteuning, onderhandelen met het OCMW, huisraad voorzien ... zovele uitdagingen waar de gemeente voor het eerst mee te maken kreeg en die ons dwongen om uit de comfortzone te treden. Laat dat nu net zijn wat onze kerk nodig had! Er waaide een wind van behulpzaamheid en vrijgevigheid. Speciale bidstonden werden gehouden telkens iemand zich moest aanbieden bij het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen. We waren getuige van spectaculaire gebedsverhoringen en indringende getuigenissen. Bij het vele werk en de zorg die nodig waren, kregen en krijgen we onschatbare hulp van Kees Boom (Gave Veste, werk onder vluchtelingen en asielzoekers). Hij verzorgde voor hen onderwijs, en begeleidt hen op praktisch, moreel en geestelijk gebied. Ook van een echtpaar uit Brugge kregen we hulp op juridisch en administratief gebied, én als vertalers van de bijbelstudies. Mede dankzij hen vierden we een doopfeest

in de VEG-kerk in Brugge. We beleefden en beleven mooie momenten, ook al is niet alles rozengeur en maneschijn. Net als onze Vlaamse schapen worstelen zij met geloofsstrijd, opgelopen kwetsuren uit het verleden, tegenslagen en verleidingen. Bovendien heerst onder hen als gevolg van een leven onder repressieve regimes, een groot wantrouwen tegenover iedereen, ook hun eigen landgenoten. Als gemeente dienen we ook waakzaam te zijn dat mensen niet ‘bekeerd’ zijn als ultiem achterpoortje om een legale status in ons land te verkrijgen. Ondanks deze zorgen zijn onze uitheemse broeders en zusters een kostbare verrijking voor de kerk in Maldegem. Ondertussen hebben allen die hier vernoemd zijn de status van vluchteling verkregen, waardoor ze voor onbepaalde tijd in ons land mogen verblijven. Ze hebben een passende woning gevonden en hebben werk of volgen een opleiding. God is goed.

Jacques Rommel