ECV Nieuwsbrief 2014 04

n i e u w s b r i e f

TOERIST OF PELGRIM RAÄNNE IN DE ZENDING driemaandelijks - (okt-nov-dec) - 2014 - jrg. 30 - nr. 4

www.ecvnet.be

info@ecvnet.be

inleiding Visie ECV De ECV wil dienen. Dienen van de God (U) die ze belijdt en de gemeenten en haar leden die ze vertegenwoordigt (u). Hoe we dit de komende vier jaar gestalte willen geven, kunt u lezen in ons nieuw beleidsplan (www.ecvnet.be).

Kerntaken ECV Gemeenteopbouw en evangelisatie Jongerenwerk

Pastoraat Onderwijs en informatie Belangenbehartiging en identiteit

COLOFON ECV NIEUWSBRIEF De Nieuwsbrief verschijnt rond de 3e - 6e - 9e en 12e maand van het jaar.

REDACTIE 2

Marcel Budenaers, Fabiola Catrysse, Raymond Hausoul, Johan Leroy, Willy Maesen, Jacques Rommel, Koen Schelstraete.

EINDREDACTIE Raymond Hausoul, Ieperleestraat 52, Ieper BANK

BE44 4520 0368 9145

DTP

Jehtron, info@jehtron.be www.jehtron.be

Mail

info@ecvnet.be

Website:

www.ecvnet.be

GA ZITTEN EN LEES…

D

De Standaard kopte eind november: “Naessens: ‘Niet Jeroen Meus, maar ik op nummer één.’” Zelfs schrijvers van kookboeken proberen elkaar de loef af te steken. Om ter grootst is de teneur van heel wat nieuwsberichten.

Het kerstverhaal is totaal anders. Daar is het om ter kleinst. Een God die zich zo klein maakt dat Hij precies past in een kribbetje vol met stro.

Soms werkt die ‘schakelaar’ niet meer.

In deze NB een pakkend getuigenis van een vrouw die haar man door zelfdoding verloor. Het licht wou niet meer aan. Kerst kan een periode zijn waarin je oog hebt voor dit én zoveel ander leed: door een kaartje of bezoekje; of door hun namen toe te voegen aan jouw gebedslijstje 2015.

Dit wonderlijke gebeuren heeft de kracht om te verbazen en te veranderen. Lees tijdens de kerstvakantie maar eens een Evangelie in één ruk. Dat kan nu ook in een gloednieuwe vertaling: Bijbel in Gewone Taal. Wat Zet daar dan ook maar gelijk overbekend is, wordt weer Kevin & Els en Raänne bij: Kerst heeft verrassend door zinswenjonge mensen op het de kracht om dingen die anders lopen zendingsveld of op het dan verwacht. Meer over punt om te vertrekken. te verbazen en de BGT vind je verderop Door zulke avonturiers te veranderen. in deze Nieuwsbrief. gaat het eeuwenoude kerstverhaal naar alle uitMisschien moeten sommige gezinnen hoeken van onze wereld. de kerstkalkoen dit jaar in het donker opeten. Je zal maar de pech hebben Blader verder en je ogen vallen op hun dat juist jouw straat dan zonder elekgetuigenis of op andere, boeiende artriciteit wordt gezet. Gelukkig gaat na tikels. Veel leesplezier en Gods zegen enkele uurtjes het licht weer aan. Eén voor het nieuwe jaar! druk op de knop volstaat.

De redactie van de ECV-Nieuwsbrief

Boeken identiteit

UIT HET BESTUUR

W

Wat stond er oa op de agenda van onze laatste Raad van Bestuur? Vaste agendapunten zijn het medewerkersbeleid, vragen die op ons afkomen vanuit de provinciale vergaderingen, financiën, enz…

Een terugkerend agendapunt is ‘Stand van Zaken’. Dit is dan een opsomming van projecten waar de ECV via haar medewerkers in betrokken is. Vandaag even de aandacht voor zo’n project: ‘Kerk Binnenstebuiten’. Wil je regelmatig op de hoogte blijven van wat zich in en rondom de ECV afspeelt, stuur een mail naar filipdecavel@gmail en schrijf je in voor de digitale nieuwsbrief (4 x jaar).

Ronde tafel ‘Kerk Binnenstebuiten’ De ‘Kerk BinnensteBuiten’ is een werkgroep met vertegenwoordigers uit enkele organisaties en netwerken van kerken (ECV, VEG, BEZ, ETF). Wie maken deel uit van deze werkgroep? Teo Kamp en Jannes Kalkhuis voor de BEZ, Peter Bordon en Adri van den Berk voor de VEG, Jack Barentsen voor de ETF en Henri Menheere en Filip De Cavel voor de ECV. Deze werkgroep houdt zich vooral bezig met de thema’s ‘gemeentestichting’ en ‘evangelisatie’.

Doorgaans organiseert ze elk jaar een studiedag voor de leiders uit deze verschillende denominaties. Het komende jaar echter wil ze eerst haar aandacht schenken aan de ervaringen en ideeën van een nieuwe generatie gelovigen over en met de kerk. Een beetje vanuit de idee ,”zeg me hoe je denkt over ‘de Vlaamse, evangelische gemeente’ en ik zeg je hoe je denkt over ‘gemeentestichting, evangelisatie en gemeenteopbouw.’” We komen daarmee op het

ecv-nieuwsbrief 2014-4

terrein van thema’s als ‘kerkmodel’, ‘visie voor de kerk’, ‘relevante kerk’... en...

De werkgroep is zich bewust van enkele blinde vlekken, waarvan we hopen dat deze twintigers en dertigers hen hierbij kunnen helpen.

Daarom dus geen studiedag in 2015 maar een ronde tafel. Dit kan een unieke ontmoeting worden: de werkgroep wil luisteren, vragen stellen,... enkele spanningsvelden blootleggen en ze ook benoemen.

Een paar voorbeelden van spanningsvelden: dit thema (gemeentopbouw/ stichting) is niet alleen een theologisch vraagstuk, maar ook een vraagstuk met een uitermate praktische kant. De twee hoeven niet tegen elkaar uitgespeeld te worden. Aan de ene kant heb je gevestigde leiders die vooral opgegroeid zijn met het ‘hierNAmaals’- itt het ‘hierNUmaals’-verhaal. De gemeente blijft voor die eerste groep nog steeds de ‘burcht’ (veilig) of de ‘lichttoren’ (waarschuwend, verkondigend) ipv de ‘herberg’ (gastvrij, inclusief) of het ‘benzinestation’ (voe-

dend). Beide benaderingen houden mogelijkheden en valkuilen in. Wat zijn de ervaringen van de jongere generatie gelovigen uit onze gemeenten? Er zijn best nog veel andere spanningsvelden aan te duiden. Onderstaande vragen situeren een beetje de thema’s waarover deze werkgroep wil nadenken: Wat zien we als sterkten/zwakten/ kansen/bedreigingen voor een nieuwe generatie 20-/30-ers om hun plek te vinden binnen de bestaande doorsnee evangelische gemeente?

Wat betekent dit in functie van het soort gemeente dat we willen zien ontstaan in de komende jaren? Wat betekent dit voor het thema ‘evangelisatie’?

Bid aub mee dat deze ontmoeting genoeg stof tot nadenken mag bieden die onze gemeenten op hun beurt kan helpen groeien in hun zoektocht naar antwoorden op deze zelfde vragen.

Filip De Cavel

3

GESPREK MET KEVIN EN ELS

A

Altijd weer staan er moedige mensen op! Ze laten have en goed achter om in te gaan op de “call”. Zo verlieten ook Kevin en Els Buch een jaar geleden ons zekere en veilige België, om te vertrekken naar het zendingsveld van Mekele in Ethiopië. Men vergeet wel eens dat missioneringswerk veel breder is dan velen denken. We dachten daarom dat het tijd was om even terug te kijken op dat afgelopen jaar en ook op het brede pakket van werkzaamheden waarin Els en Kevin het beste van zichzelf gaven.

Hebben jullie na een jaar hard werken al een beetje een “Thuisgevoel” in Mekele?

4

Een aanpassing kost natuurlijk moeite….welke was de hardste noot om te kraken? Wat hebben jullie het meest gemist?

Een thuisgevoel… Misschien is verFamilie en vrienden. Contact met mentrouwd zijn met Mekelle en zijn inwosen die ons kennen en begrijpen. Op ners een betere omschrijving. Leven zondag middag gewoon eventjes op in een andere cultuur is een verrijking bezoek gaan bij de menmaar tegelijkertijd vraagt het sen die we liefhebben . steeds opnieuw afstand Ook de ‘luxe’ van een doen van je eigen culDe eerbied voor God, of een kinderclub of tuurgebonden waarhet belang van een sportclub voor de den en normen en menselijke relaties. kinderen, een plaats het leven door een Daar kunnen wij nog waar ze zich kunnen andere (Ethiopische) veel van leren. uitleven met vrienden bril bekijken. Zeker niet en hun talenten verder altijd even eenvoudig ook ontdekken en ontwikkelen. En ten slotal houden we van deze cultuur. In ons te even niet ‘anders’ zijn. Even gaan waneigen huis komen we tot rust en zijn we delen zonder nageroepen te worden of echte Vlamingen. zelfs zonder gewoon op te vallen.

Wat ervoer je als een verrijking in Mekele?

Het volledig afhankelijk zijn van God. Na het loslaten is de volgende stap afwachten en uitkijken naar hoe God gaat voorzien. Op alle vlak, praktisch, financieel, maar ook emotioneel en geestelijk. Het leven waar we voor gekozen hebben maakt dat je in een kwetsbare positie terecht komt waarin je je enkel tot God kan richten met als gevolg een enorme verdieping in je relatie met God. Enerzijds heel moeilijk en anderzijds iets dat we niet zouden willen missen.

Ook het werken in deze cultuur is leerrijk. De eerbied voor God, het belang van menselijke relaties, de manier waarop families elkaar door dik en dun steunen…daar kunnen wij nog veel van leren.

Boeken evangelisatie Aan welk aspect hebben jullie op het zendingsveld het meest aandacht gegeven of m.a.w. welke accenten heb jullie gelegd ?

Onze hoofdtaak bestaat uit het ontwikkelen en organiseren van gezondheidsvoorlichting en sociale vaardigheden. Naast alle cursussen organiseren we ook bijbelclubs voor kinderen en jongeren en spenderen we al sportend of knutselend veel tijd met de jongeren.

GEBEDSPUNTEN Gemeenten behorende tot de ECV mogen al sinds hun ontstaan rekenen op de hulp van heel wat broeders en zusters die tijd apart zetten voor een gavengerichte bediening. Sommigen hebben Gods roeping ontvangen om als zendeling hier te werken, anderen in vrijwilligers- of dienstverband van de ECV en een derde groep is bedienaar van de eredienst. We brengen ze graag voor het voetlicht zodat u gericht voor hen kunt blijven bidden. Hieronder een greep uit een aantal van deze werkers.

Merk je dat je echt het verschil kan maken?

Martin en Lydia

Door veel te investeren in vriendschapsrelaties met de jongeren kunnen we vaak een grote invloed hebben in hun leven. We merken dat we echt hun vertrouwen hebben en dat ze open staan voor advies. Dagelijks hebben we gesprekken over geloof en begeleiden we hen in hun persoonlijke leven, gezondheid, studies, werk, relaties en belangrijke levensbeslissingen.

Hoe bleef je in al die bezigheden geestelijk overeind?

Zonder God houden we dit niet vol, dus het is niet enkel een kwestie van prioriteit maar ook een noodzaak om ‘de lijn’ open te houden. Veel meer dan vroeger delen we ook met elkaar wat God ons op het hart geeft.

Als jullie terugkijken op dat jaar…. waarin voelde je de aanwezigheid van God het sterkst?

In onze eigen zwakheid. ‘zonder Mij kunt Gij niets doen’ in Hem is alles mogelijk!

Wat zijn je zorgen voor de toekomst?

Dat we gevoelig blijven voor Gods leiding en Hem gehoorzaam blijven in al de dingen doe we beslissen en doen. Deut 10: 12b ‘dat u de weg volgt die hij u wijst, dat u hem liefhebt, hem met hart en ziel dient .

Willy Maesen ecv-nieuwsbrief 2014-4

Dankpunten: • Dat de operatie van Lydie goed gelukt is (slagader in linkerbeen vervangen door kunstader). Dat we 10 nieuwkomers voor startstudies konden onthalen.

• Voor een viertal dopelingen deze maand.

• Voor de discipelschapscursus die we mochten beginnen en goed bezocht wordt.

• Voor onze gezondheid.

Gebedspunten: • Voor de verdere revalidatie van Lydie’s been. Dat ik mijn tijdsindeling goed kan aanpassen nu ik op pensioen ben.

• Voor de deelnemers aan de cursus ‘Pastoraat’: voor goede vorming.

• En natuurlijk dat we gezond mogen blijven zodat we Hem nog lang mogen dienen.

Koen en Esther ECV-Berchem viert maar liefst vier keer Kerst! De senioren bijten de spits af met een gezellige kerstmaaltijd. Na de jaarlijkse grote kerstviering voor jong en oud mogen de kinderen van de zondagsschool hun kerstmusical overdoen in WZC Ten Gaarde. Vlak na Kerstmis ronden we af met een overheerlijk kerstdiner voor de buurtbewoners. Bid dat de boodschap en de warmte van Kerst vele harten mag raken.

De groep hoogbejaarde broeders

en zusters in een zorgcentrum of thuis wordt groter. Hun voorbeeld en gebed is een enorme zegen voor de gemeente. Bid dat we als kerkfamilie erin slagen om de band met hen aan te houden en de zorg en bemoediging te geven die ze nodig hebben.

Pieter en Paula Als ouders zijn we God dankbaar voor 4 gezonde kinderen! In dienst van Zijn Koninkrijk zijn we in de wolken over het nieuwe gebouw dat de Here ons aan het geven is. Op datum van dit schrijven is de akte bij de notaris nog niet verleden, bij het verschijnen van de NB zal dat wel zo zijn. We zijn ook dankbaar voor alle bekwame mensen die administratief en praktisch alles in goede banen leiden.

In september lieten 7 jonge kerkleden zich dopen! We zijn bemoedigd omdat jonge mensen meer en meer willen dienen in het Koninkrijk.

Graag gebed voor Paula die worstelt met klierkoorts.

Guido en Marianne Ik ben dankbaar dat ondanks de gezondheidsproblemen van Marianne en mijn gezichtsbeperking ik toch actief kan blijven in Gods Koninkrijk. Daarbij bijzondere dank aan de broeders die als chauffeur mij ‘s avonds naar de ETS-locaties willen voeren.

Filip De Cavel, coördinator ECV.

5

PASTORAAT BIJ ZELFDODING

W

Wanneer iemand in onze omgeving zich van het leven berooft, reageren we meestal geschokt. Hoe kan dat nu? Zag niemand het aankomen? Er waren toch geen redenen voor? Vervolgens komen er emoties als boosheid: wat doet deze persoon zijn omgeving aan? Gevolgd door een gevoel van machteloosheid: je werd buitengesloten van een strijd die iemand geheel in zijn eentje gevoerd heeft.

6

Hoe gaan wij, christenen, met zelfdoding om en welke hulp bieden wij naar de directe betrokkenen? Hoe maken we dit onderwerp bespreekbaar en ondersteunen we de nabestaanden in hun verwerking? Hoe laten we onze pastorale houding vullen met genade, respect en voorzichtigheid, zonder in te boeten aan duidelijkheid en eerlijkheid?

Om dit probleem wat naderbij te brengen en de gevoelens van de nabestaanden beter te begrijpen, vind je onderstaand getuigenis van een jonge vrouw die nog niet zo lang geleden haar man moest verliezen door zelfdoding.

Gerrit Houtman vzw Bethesda Als u wilt reageren op dit artikel/getuigenis: gerrithoutman@bethesda.be

Ee n l an g e rij m e nse n schuifelt geduldig langs me heen. Eén voor één nemen ze tijd voor mij. Een handdruk, een meelevende blik in de ogen, een vluchtige knik. Hun armen drukken mij - in wanhopige pogingen me te troosten - tegen zich aan. Goedbedoelde woorden zoeken zich een weg naar mijn doffe hart. Mensen zoenen mijn gezicht, handen omsluiten mijn handen .

De begrafenisdienst is net afgelopen, en de samenkomstzaal is veel te klein voor de bijna 400 mensen die mijn overleden man een laatste eerbetoon komen brengen. Hij had zich een week eerder, tijdens een warme zomernacht, van het leven beroofd.

De diepten van de aanslag die hij daarmee ook op mijn leven en dat

van onze kinderen pleegde, heb ik tot op vandaag niet kunnen peilen.

In die eerste weken en maanden na zijn dood werd ik overspoeld met vragen, twijfels, en een brede waaier van soms zeer uiteenlopende emoties. Eén van de dingen waar ik erg mee worstelde, was boosheid.

Want toen de onomstotelijke waarheid dat hij er niet meer was, begon door te dringen, overstelpte tegelijk een razende machteloosheid mijn hart. Al snel verloor ik al mijn medeleven en sympathie voor de wanhoop van mijn man, en bruiste er een diepe boosheid in me op; want onze miserie was immers zíjn schuld!

Ik had alle reden om boos te zijn!

In één onverwacht, ongewild, en

Boeken pastoraat

onomkeerbaar ogenblik had hij een beslissing genomen en die door mijn strot geramd. Plots had ik niets meer te zeggen. Mijn leven dat ik tot dat ogenblik in overleg met hem had geleefd, leek van de kaart geveegd alsof het voor hem niets had betekend. Hij deelde ons gezin een oorverdovende klap uit door er na al die jaren ‘gewoon’, in stilte en zonder woorden vandoor te gaan. Het zette mijn gedachten en mijn gevoelsleven ondersteboven. Wat was onze relatie hem waard? Alles waar ik ‘zeker’ van was geweest, was weg. Wie was hij eigenlijk? Wat betekende ik voor hem?

Waarom had hij me nooit iets gezegd van zijn strijd?

crisis van mijn leven was degene die ik het meest nodig had, weggegaan.

Hij liet me achter met onze kleuters, hun ogen vol tranen, ontreddering en onbegrip. Op de schaarse momenten dat ik dacht dat ik mijn verdriet wel kon dragen, was het hun verdriet dat me brak. Welke vader traumatiseert zijn eigen kinderen met zijn volle verstand? Zijn hele houding kwam grof, bot, ruw en onbeschoft over, vooral omdat hij zichzelf had overtuigd dat het geen uitleg behoefde.

Hier worstelde ik heel lang mee, want de boosdoener was er vandoor en ik kon mijn frustraties niet meer kwijt tegen de stoker van alle onrust. Ik kon geen Op een zonnige greintje medeleven of Het voelde al sof de dag maakte ik een sympathie voor zíjn liefde die ik voor hem drastisch besluit: diepe zielenpijn meer voelde, niet meer werd ik vergaf hem. opbrengen. Ik voelde aanvaard . Ik kon die me alleen maar vreseschreeuw uit mijn ziel lijk verongelijkt, miskend, verkeerd niet meer kwijt bij de man die behandeld, verontwaardigd en gepijjuist altijd voor me had klaargestaan. nigd.

Ik voelde me ontredderd, verlaten, vreselijk in de steek gelaten. Alles in Mijn boosheid verteerde me wekenme kwam in opstand. Hij maakte me lang, en er was maar één sleutel in één ogenblik weduwe én alleendie mij uit mijn kooi kon bevrijden. staande mama. Hij deed de toekomst Op een zonnige dag maakte ik een van ons gezin op zijn grondvesten drastisch besluit: ik vergaf hem. schudden. Ik moest nu alleen de kinderen opvoeden, mijn huishouden Vergeven was voor mij niet zeggen dat beredderen, en alles waar ik hem zo het geen pijn deed, of doen alsof er voor nodig had, loslaten. Alles wat niets gebeurd was, alsof het allemaal ik zo in hem bewonderde, werd uit niets betekende. Er zand over gooien mijn handen gerukt. In de diepste

ecv-nieuwsbrief 2014-4

was geen optie. Voor mij werd vergeven het erkennen dat de pijn er was, en zelfs dat de pijn die ik voelde gerechtvaardigd was. Maar ik kwam tot een punt dat ik de pijn de macht ontnam om mijn leven te blijven beheersen.

Het was het loslaten van de kruistocht om het recht te doen zegevieren. Dat moment zette ik - zoals Jakob na zijn droom - een virtuele steen rechtop in mijn gedachten, als herinnering aan het moment dat mijn rouwproces een keer nam. Vergeven was niet hetzelfde als mijn man van zijn schuld ontdoen.

Vergeven diende om mezelf van de banden van vergelding los te maken.

Sinds het besluit om mijn man te vergeven, zijn mijn gevoelens van verontwaardiging niet weggebleven. Integendeel, als ik meer dan een jaar na de feiten nog steeds opmerk hoe diep de krassen zitten op de ziel van mijn kinderen, dan wellen er allerlei onchristelijke gedachten in me op.

Maar elke keer als ik merk dat ik negatief wordt over hem, als ik slecht over hem begin te spreken en ik de vrede in mijn hart verlies, dan kijk ik naar mijn ‘Jakobssteen’: ik herinner mezelf eraan dat ik hem heb vergeven, dat ik de beschuldigingen en de eis om boetedoening achter me wil laten.

Dankzij de overvloedige genade van de Here Jezus, leer ik langzaam wat dat écht inhoudt.

7

Raänne JONGEREN IN DE ZENDING

8

Hoe kwam je op het idee om op zending te vertrekken? Waaruit bestaat je motivatie?

In februari of maart dit jaar kreeg ik een mail van een gemeentelid waarin stond dat een zendingsorganisatie op zoek was (en nog steeds is) naar kinderwerkers voor verschillende conferenties in Azië. Een paar weken nadien heb ik om meer informatie gevraagd en een gesprek gehad. Hier heb ik verder over nagedacht, voor gebeden en met anderen over gepraat. Van het één kwam het ander en al snel was ik bezig met het invullen van de aanmeldingsformulieren.

Voordien was ik ook al betrokken bij de zending. Zo ben ik drieënhalve week in Albanië geweest. Daar heb ik geholpen bij verschillende projecten.

In België ben ik nu bijna twee jaar betrokken bij Gave Veste – christelijk werk onder vluchtelingen. Mede hierdoor heb ik geleerd dat het belangrijk is om het Evangelie te delen en heb ik mensen ontmoet die een hoge prijs moesten betalen omdat zij christen zijn/ worden. Zo kwam de realiteit van het leven plotseling heel dichtbij.

Nu is dat ook hetgeen mij steeds weer motiveert: het Evangelie delen, ondanks mogelijke risico’s, zodat steeds meer

mensen weten dat er een liefhebbende God is.

Welke opleiding heb je gevolgd (algemeen) en welke specifieke training voor de zending?

In het vijfde en zesde middelbaar heb ik Jeugd- en Gehandicaptenzorg gevolgd waarna ik het diploma van opvoeder A2 behaalde. In 2012-2013 heb ik het eerste jaar verpleegkunde gevolgd. Daardoor werd ik zorgkundige. Deze twee diploma’s vullen elkaar goed aan.

In 2011-2012 heb ik deelgenomen aan een aantal Discipelschap Training

Boeken evangelisatie Weekenden (DT W) van JmeO. Dit was een mooie gelegenheid om te leren samenwerken en leven met mensen die een gelijklopende visie hebben. Daarnaast heb ik dit jaar ook deelgenomen aan Heart for Mission, een zendingsdag van OMF. Dit was leerrijk en een echte aanrader voor iedereen die meer wil weten over zending. Tijdens de voorbereidingen heb ik ook twee oriëntatiemomenten gehad. Wanneer ik op het zendingsveld aankom, zullen nog zulke momenten volgen.

We l ke f o r m a l i t e i t e n / procedures moest je doorlopen om in aanmerking te komen? Hoe heb je dat ervaren?

Eerst vond een kennismakingsgesprek plaats. Daarin werden de mogelijkheden besproken en leerden we elkaar beter kennen. Vrij snel nadien is de aanmeldingsprocedure van s t a r t g e g a a n . D e ze p r o c e d u r e bestaat uit verschillende onderdelen: e en uitgebreide vragenl ijst, e en p s y c h o l o g i s c h o n d e r zo e k , e e n interview en een medische screening.

Het lijkt misschien veel maar het valt best mee omdat er steeds voldoende tijd tussen zit. Na de vragenlijsten, het psychologisch onder zoek en het interview heb ik een voorlopige goedkeuring ontvangen.

Het medisch onderzoek in het Tropisch Instituut in Antwerpen vormde het sluitstuk; dit was behoorlijk diepgaand.

Ik vind het positief dat er een uitgebreide procedure is, zo ben je er heel bewust mee bezig en neem je geen impulsieve beslissing.

Heb je al een idee naar welk(e) land(en) je zou kunnen uitgezonden worden? Wat weet je over die landen?

ecv-nieuwsbrief 2014-4

In januari 2015 hoop ik voor 11 maanden uitgezonden te worden naar een creatief toegankelijk land. Dit betekent dat het land geen zendelingen toelaat maar dat je beroep mogelijkheden biedt en dat evangelisatie eerder indirect zal gebeuren. Ik ga dus niet als zendeling maar waarschijnlijk als opvoedster.

Weet je al welk soort bediening je zou hebben, welke taken je mag uitvoeren?

van mijn thuisgemeente De Akker in Maldegem. Gemeenteleden vragen regelmatig of er al nieuws is en bemoedigen me door hun belangstelling, opmerkingen, vragen, … Deze aandacht zal ik niet snel vergeten. Daarnaast is er ook e en druk bijgewoonde benefietmaaltijd georganiseerd. Voor het team is niets te veel.

Hoe reageert je omgeving (vrienden, familie, ...) op je plannen?

Het Evangelie delen

Mijn takenpakket is zodat steeds meer De reacties zijn nog niet vastomlijnd. mensen weten dat er een gelijklopend. MenIk zal wel bezig zijn liefhebbende God is. sen zijn soms vermet kinder- en ontrast wanneer ze er wikkelingswerk. Ook over horen maar reageren zal ik ondersteuning bieden daarnaast ook enthousiast. Vrienden aan de lange termijnwerkers en hun geen familie vinden het wel eens moeilijk, zin. Tot slot zal ik ook meehelpen bij loomdat ik 11 maanden van huis zal zijn. pende projecten. Maar eerst volg ik een Maar ik ervaar vooral positieve reacties periode taalstudie. Het begrijpen van de en adviezen. taal voorkomt een grote cultuurschok en zorgt voor een vlotte(re) aanpassing aan Wat is je grootste verlangen/ de nieuwe omgeving. grootste vrees?

Weet je al of het (financieel) Ik ben er van overtuigd dat God haalbaar wordt? Hoe heeft God in de iets bijzonders zal doen (en al doet). middelen voorzien?

Hopelijk kan ik hier aan bijdragen.

Ik denk dat het financieel haalbaar Daarnaast hoop ik dat thuis alles goed zal zijn omdat ik zelf al wat heb blijft verlopen en dat we op een goede kunnen sparen maar ook omdat er al manier afscheid kunnen nemen. Dat verschillende mensen gezegd hebben wordt spannend, maar het komt wel dat ze willen steunen. In september goed. Tot slot hoop ik dat er geen heb ik interimwerk verricht. Vanaf fouten, waardoor de veiligheid in het oktober tot half december heb ik gedrang komt, gemaakt worden. een vervangingscontract van 18 uur Om af te sluiten wil ik jullie per week. Het laatste kwam toch wel aanmoedigen om Efeziërs 3:20-21 onverwacht, wat ik dus ook ervaar als te lezen en eventueel uit het hoofd Gods leiding. Verder geloof ik dat God te leren. Deze verzen laten duidelijk zal voorzien in wat nodig is. zien dat God VEEL MEER kan doen Wat kan/kunnen de gemeendan wij bidden of beseffen. Mag dit te(n) voor jullie betekenen? Ondere en bemoe diging zijn vond je steun vanuit die hoek? ongeacht je situatie.

Ik heb zeker al veel steun ervaren

Jacques Rommel

9

onderwijs

DE STILLE TIJD

I

Het vierde stukje uit een moeilijk Bijbelboekje, Micha 3.

Ik vraag me af of jullie dezelfde reactie hadden als ik toen ik dit hoofdstuk las. Wat een moeilijk en zwaar gedeelte, wat moet ik daar nu mee aan in mijn ‘Stille tijd? Het is allemaal zo negatief; er staat eigenlijk maar één positief vers in; daar kom ik zo op terug.

10

Micha richt zich tot de hoofden en een akker worden omgeploegd, en Jeleidslieden van Israël; ook tot de proruzalem zal worden tot steenhopen, ja feten, de zieners, de waarzeggers en de tempelberg tot woudhoogten.” En de priesters. De leidslieden worden wij weten nu dat het ook zo gebeurd is. vergeleken met herders Wat kan ik hier uit die de schapen niet Er komt een oordeel. hoeden maar slachten halen?

En daar ben ik niet en eten. Ongelooflijk!

De profeten worden Eerst wat algemene blij mee maar wel verweten dat ze het dingen: dankbaar voor. volk misleiden. En de zieners, waarzeggers en .1. De buitengewone zonpriesters worden beschuldigd van digheid van het menselijk hart. hebzucht. Het wordt allemaal heel .2. De ongelooflijke grootheid van goed opgesomd in vers 11, “De hoofGods geduld. Zouden wij zo lang verder werken met zulke mensen? den spreken er recht voor geschenken, .3. Er komt een eind aan Gods geduld en de priesters geven er onderricht om en oordeel volgt. We zien dat hier maar loon, en de profeten plegen er waarook in Rm1:28. Het vers zegt dat God zeggerij voor geld.” Daarbij dachten hen “overgegeven heeft”. Dat oordeel ze ook nog dat de Heer met hen was... wordt ook duidelijk omschreven in Maar oordeel zal komen, zie vers 12: Openbaring. Daar ben ik niet blij mee “Daarom zal, om uwentwil, Sion als

maar wel dankbaar voor: er komt een dag van oordeel. Het doet pijn te zien hoeveel onrecht in deze wereld is. Ik lig er soms wakker van, maar God zij dank, er komt een dag dat alle zonde en zondaren geoordeeld worden en dat God alles zal rechtzetten. Dat is alvast één bemoediging die ik hier uit haal.

Persoonlijke toepassingen en doordringende vragen. .1. Als het menselijk hart tot zulke dingen in staat is, dan moet ik zeker waken over het mijne en zorgen dat ik dicht bij de Heer blijf. .2. De leiders werd verweten dat ze het goede haatten en het kwade liefhadden. Hoe staat het met mij? Rm12:9 zegt: “Wees afkerig van het kwade, gehecht aan het goede.” Wat goed om daaraan herinnerd te worden.

Boeken informatie

Wat is Indekerk?

Indekerk.be brengt alles wat aan vorming en onderwijs door evangelicale families (ECV, BEZ, VEG) wordt georganiseerd, al dan niet in samenwerking met bevriende partners, samen. Ze doet dit door oa cursussen, conferenties, opleidingen te organiseren en materialen aan te bieden (brochures, toespraken, boekbesprekingen,...). Indekerk valt qua werking onder de directe verantwoordelijkheid van het pas opgerichte EVW (Evangelische VolwassenWerking). In een latere nieuwsbrief zullen we hier dieper op ingaan.

In de vorige nieuwsbrieven gaven we toelichting bij de toespraken, materialen en de uitgebreide agenda op Indekerk. In deze bijdrage geven we informatie over de nieuwsbrieven.

.3. Zij behandelden Gods kinderen op een verschrikkelijke manier; hoe ga ik om met Gods kinderen? Hoe spreek ik over Zijn kinderen? .4. De profeten werd verweten dat ze mensen die hen niet steunden, slecht behandelden. De leiders, de priesters en de profeten, allen deden hun werk alleen om er winst uit te halen, ze waren geweldig zelfzuchtig. Hoe staat het met mijn motieven?

Deze vragen doen mij toch wel nadenken en mijn hart onderzoeken.

In het menu naast het logo van Indekerk ziet u Media. Eén van de mogelijkheden bij Media is Nieuwsbrieven VEG-ECV-BEZ. Op die pagina vindt u de nieuwsbrieven van de verschillende denominaties. Momenteel worden die van ECV en VEG geplaatst, maar we hopen binnenkort ook de nieuwsbrieven van de BEZ aan te vullen.

Een korte handleiding

Wanneer u op een Nieuwsbrief klikt, wordt u naar een andere website geleid. Daar kan u de Nieuwsbrief lezen.

Om het lezen te vergemakkelijken, kan u het volgende doen: 1

Klik rechts onderaan op dit icoontje: u krijgt de Nieuwsbrief nu op volledig scherm.

Wist u dat...

- ... u de nieuwsbrieven van ECV, VEG en BEZ van de afgelopen jaren kan raadplegen. Zeker in het geval van artikelreeksen, waarbij u voorgaande artikels wil lezen, is dit erg handig.

Wat fijn om de woorden van Micha zelf te lezen: “Ik daarentegen, ben vol van kracht, van de Geest des Heren, en van recht en van sterkte, om Jacob zijn overtreding aan te zeggen en Israël zijn zonde.” Wat een moed had die man en wat een voorbeeld voor mij!

2

Bovenaan uw scherm ziet u dit schuifbalkje.

Door het bolletje naar rechts te verschuiven, wordt de tekst groter.

- ... ongeveer een maand na de papieren verschijning, de digitale versies online geplaatst worden.

Op die manier blijven beide versies nuttig.

3

Door de muis te bewegen, verschuift u de bladzijde in de gewenste richtingen.

Maarten Hertoghs

“Heer, maak mij een man zoals Micha, vooral nu in deze moeilijke tijd waarin wij leven.”

4

Met de pijltjes naar rechts of links kan u bladzijden omslaan.

5

Via de Escape-toets gaat u terug naar het gewone scherm.

Richard Haverkamp ecv-nieuwsbrief 2014-4

11

FEESTELIJKE UITREIKING BIJBEL IN GEWONE TAAL

H

Herman van Rompuy, op die dag nog voorzitter van de Europese Raad, ontving op 4 november op de Boekenbeurs in Antwerpen, een exemplaar van de Bijbel in Gewone Taal. De vertaling is gemaakt door het Nederlands Bijbelgenootschap, en meegelezen door het Vlaams Bijbelgenootschap.

Herman Van Rompuy: ‘De Bijbel ademt het sacrale of heilige uit. Dat sacrale

Taal krijgen de mensen weer goesting om erin te lezen’, aldus Lauwaert.

moet met schroom worden benaderd en mag niet worden ontluisterd. De Bijbel in Gewone Taal bewaart dat aspect perfect.

Meer nog, het kan opnieuw toegang geven tot het sacrale. De gewone taal

Ook in Nederland voorziet de Bijbel in Gewone Taal duidelijk in een behoefte.

Op Twitter en Facebook wordt druk van gedachten gewisseld over de vertaling.

als initiatie in een ‘buitengewone’ werke-

Bestseller

lijkheid.’

De overhandiging vormde het hoogte12

punt van de presentatie van de Bijbel in Gewone Taal op de Boekenbeurs in Antwerpen. De zondag ervoor vond al een feestelijk programma plaats voor 300 genodigden met sprekers, muziek en theater. Bezoekers konden tijdens de gehele Boekenbeurs terecht in de speciale stand van de Bijbel in Gewone Taal.

Goesting Volgens Pascal Lauwaert, directeur van het Vlaams Bijbelgenootschap, is de nieuwe vertaling van de Bijbel een stimulans om de Bijbel te lezen en te beleven. ‘Dankzij de Bijbel in Gewone

De Bijbel in Gewone Taal is sedert 1 oktober verkrijgbaar. De eerste druk was binnen een week uitverkocht bij uitgever Royal Jongbloed. De eerste twee weken van oktober stond de nieuwe Bijbel in Nederland op nummer 1 van de bestsellerslijst. De derde druk is inmiddels in voorbereiding en wordt voor Kerst verwacht. De totale oplage in 2014 komt dan uit op 195.000 exemplaren.

Bijbel in Gewone Taal?

De Bijbel in Gewone Taal is een betrouwbare vertaling die de Bijbel begrijpelijk maakt voor een zeer breed

lezerspubliek. De gewone taal van deze Bijbel is aansprekend en direct. Zo komt de tekst dichtbij. Ruim zeven jaar is aan deze vertaling gewerkt door een team van deskundige vertalers.

Over het Vlaams Bijbelgenootschap Het VBG is een interkerkelijke organisatie die in Vlaanderen de Bijbel dichter bij mensen wil brengen. Dit doen wij door Bijbelvertalingen te verspreiden, door materiaal dat mensen helpt om de Bijbel beter te begrijpen, te maken en door initiatieven in te richten die het gebruik van de Bijbel bevorderen.

We zetten ons ook in voor het Bijbelwerk in landen in het Zuiden. Ons werk wordt mogelijk gemaakt in samenwerking met het Nederlands Bijbelgenootschap en dankzij de steun van donateurs.

Pascal Lauwaert www.bijbelvlaanderen.be

Boeken onderwijs GETUIGENIS 1

DIT IS EEN BIJBEL IN DE TAAL DIE IK KEN EN SPREEK Alweer een nieuwe bijbelvertaling, hoor ik je denken! Maar ik heb niet lang getwijfeld om hem aan te schaffen. De voorpublicaties vond ik veelbelovend en nu blijkt hij inderdaad de beloftes in te lossen: de Bijbel in Gewone Taal - afgekort: BGT. Iedere vertaling is per definitie een interpretatie van de grondteksten en dus niet perfect. De BGT is hier geen uitzondering op, maar dit is een Bijbel in de taal die ik ken en spreek. Een kort voorbeeld: Psalm 19:13 in de HSV: ‘Wie zou al zijn afdwalingen opmerken?

Reinig mij van verborgen afdwalingen’; in de BGT: ‘Vergeef me wat ik verkeerd doe, ook de fouten die ik onbedoeld maak.’

In het eerste geval is de kans groot dat ik vlug over de betekenis heen lees, maar

in de BGT is het zonder meer duidelijk, het is haast niet mogelijk om het niet te begrijpen.

Ik weet: nieuwe vertalingen worden meestal met de nodige scepsis onthaald, maar wat kan er op tegen zijn dat je opeens begrijpt wat er staat? Ik ben lang in het jeugdwerk aktief geweest en het grootste gedeelte van onze «Stille tijd» werd besteed aan het ‘vertalen’, zodat de jongeren de taal konden begrijpen. Met de BGT heb je meer tijd om stil te staan bij wat de tekst ons wil leren.

De opzet van de vertaling is - voor zover ik begrepen heb - om door middel van eenvoudige bewoordingen en korte zinnen de Bijbel toegankelijk te

maken voor iedereen. Hoe langer hoe meer mensen zijn niet meer opgegroeid met de christelijke verhalen en zijn al zeker niet bekend met Bijbelse begrippen. Deze lezers, samen met iedereen die van Gods Woord houdt, zullen genieten van deze vertaling. Vaak word je ontroerd, soms verrast. Misschien zal je hier en daar de wenkbrauwen fronsen: staat dat écht in de Bijbel? Of misschien zet een bepaalde uitleg van een vers opnieuw aan tot nader onderzoek. Maar door alles heen is Gods stem bijzonder goed hoorbaar, en daar gaat het toch om?

De Bijbel in Gewone Taal? Een reden bij uitstek om de Bijbel opnieuw te lezen!

Hans Biesbrouck

GETUIGENIS 2

EEN UITSTEKENDE AANWINST VOOR GEZINNEN 13

De Bijbel in Gewone Taal is geschreven in een taal begrijpelijk voor kinderen vanaf acht jaar. Dat wil zeggen dat deze Bijbel de overgang van het voorlezen uit een geïllustreerde Kinderbijbel naar het zelf in de Bijbel lezen, vlotter maakt.

Als ouder lijkt de Bijbel in Gewone Taal me dus een uitstekende aanwinst voor gezinnen waarin de geloofsopvoeding van de kinderen belangrijk is.

Voor onervaren volwassen lezers kan de Bijbel in Gewone Taal volgens mij

ecv-nieuwsbrief 2014-4

een verrassende openbaring zijn voor een generatie die, althans in Vlaanderen quasi vervreemd van de Bijbel, toch op zoek is naar zingeving.

Bovendien komen de verhalen duidelijker als inhoudelijke eenheid binnen een Bijbelboek naar voor en vormen als dusdanig heel prettige lectuur, zelfs voor Bijbelboeken waarbij dat voordien niet het geval was. Ik denk dat deze bijbelvertaling bijzonder geschikt is voor het godsdienstonderwijs.

Voor ervaren bijbellezers tenslotte, heeft deze Bijbel zijn verdienste tussen alle andere vertalingen in die zin dat hij, door een andere verwoording vaak nieuwe aspecten van de inhoud aan het licht brengt. Deze rechttoe rechtaanversie van de Evangeliën bijvoorbeeld komt vernieuwend en zelfs radicaal over. Zo werkt elke nieuwe vertaling van de Bijbel als een lichtbundel die bepaalde facetten van een briljant doet schitteren. Als vertaler vind ik persoonlijk dat het respect verdient dat het hier

D

TOERIST OF PELGRIM?

Daar staat de trouwe broeder dan, wachtend bij de deur van de kerk, hand uitgestoken. “Goedemorgen!

Welkom en blij je te zien!” Dat meent hij ook maar er is meer aan de hand. Het welkomstritueel lijkt een terugkeer naar de gulden regel van de oudtestamentische Jood te verraden : hoe dichter ik de tempel nader, hoe dichter ik nader tot God. Lees Psalm 84 er maar op na:

14

Zelfs de mus vindt een huis en de zwaluw een nest waarin ze haar jongen neerlegt: bij Uw altaren, HEER van de hemelse machten, mijn Koning en mijn God. Gelukkig wie wonen in Uw huis, gedurig mogen zij U loven.

Hoe dichter (lees: hoe regelmatiger) ik bij de gemeente kom, hoe beter. We denken er alvast een echo van Jacobus 4 in te horen: “Nader tot God, dan zal Hij tot u naderen.”

Voor ik ervan beschuldigd kan worden de wekelijkse samenkomst als maar een optionele activiteit te beschou-

raken. Voor zover ze in de buurt wen, laat me duidelijk stellen: we van het Heilige der Heilige konden worden geroepen uit de veiligheid en komen, hoeveel pelgrims zouden beslotenheid van onze huizen, op überhaupt rond een altaar kunnen zondag de deur achter ons dicht te staan? Vier, tien, meer dan tien? trekken en ons te begeven naar een plek waar God ons uitnodigt. Het is Met veel begrip leven we mee met een kleine reis met auto, fiets of te de schrijver van Psalm 84 voet van ‘ jouw leven met die, voor zover we dit God’ naar een plek waar kunnen achterhalen, anderen – en hun Ze verlangden zo misschien wel in leven met God – een naar de aanwezighet verre Babylon afspraak hebben met heid van God in hun de S ch e p p e r van vertoefde. ‘By the leven. hemel en aarde. Wie Rivers of Babylon, wil dat missen? where we sat down … yeahea we wept, when we remembered Zion’ psalmdanste Bobby Terug naar Psalm 84. Zelfs de onFarrell (R.I.P.) van Boney M. al (want reine vogel komt zich op de meest zingen kon en deed hij niet). pure plek nestelen, componeerde de Korachiet, daar waar de mens zo graag wil zijn, maar niet kon geZe verlangden zo naar de aanwezig-

onderwijs

Boeken vervolg BGT p.13

om een échte vertaling gaat, vakkundig vertaald uit de brontalen in toegankelijk Nederlands, waarbij vooral een hedendaags doelpubliek, dat misschien minder fascinatie met literaire of complexe teksten heeft, wordt beoogd. Toch hebben de teksten ook een literair gehalte: ze hebben vaak een aanstekelijk ritme, levendigheid en zeggingskracht.

Het enige minpunt zie ik hierin dat schijnbaar weinig rekening is gehouden met verschillen in taalgebruik tussen Nederland en Vlaanderen. (Zie Psalm 19:6-7 De zon, hij...) Dus de volgende keer misschien dan toch weer een Vlaams lezerspanel inschakelen?

De regels zijn niet te moeilijk Een van de mooiste teksten vind ik Deuteronomium 30: 11-14:

heid van God in hun leven, daar in dat verre land, verstoken van Zijn aanwezigheid in het publieke leven van Babel. Dus begint de gelovige Jood te plannen.

“Gelukkig wie bij U hun toevlucht zoeken, met in hun hart de wegen naar U.” (v.6)

De reis naar Jerzuzalem en het hart van deze stad, de tempel, begint reeds in het hart van de gelovige. De routebeschrijving begint diep in ons binnenste en hoe dichter we komen, hoe sterker het verlangen; de eindmeet in zicht blijkt, paradoxaal als het klinkt, ons energie te geven. ecv-nieuwsbrief 2014-4

Niet omdat wij zo sterk zijn maar omdat Zion zo’n magnetische kracht bezit.

We kunnen gewoon niet in ons bed blijven liggen eens we in ons hart de coördinaten hebben ingegeven.

De gulden regel van het Oude Testament wordt vervuld in Christus. In Jezus is God tot ons genaderd, in relatie, in leven en in het geven van Zijn leven. Zo gaan we dan, week na week, naar de gemeente, in het besef dat wij dag na dag kunnen naderen tot Hem. Wandelt u mee?

Filip De Cavel, coördinator ECV

“De geboden die ik u vandaag heb gegeven, zijn niet te zwaar voor u en liggen niet buiten uw bereik. Ze zijn niet in de hemel, dus u hoeft niet te zeggen: “Wie stijgt voor ons op naar de hemel om ze daar te halen en ze ons bekend te maken, zodat wij ernaar kunnen handelen?” Ook zijn ze niet aan de overkant van de zee, dus u hoeft niet te zeggen: “Wie steekt de zee voor ons over om ze daar te halen en ze ons bekend te maken, zodat wij ernaar kunnen handelen?” Nee, die geboden zijn heel dichtbij, u kunt ze in u opnemen en ze u eigen maken; u kunt ze volbrengen.”

De regels die ik jullie vandaag geef, zijn niet te moeilijk voor jullie. Je hoeft niet ver weg te gaan om ze te vinden. Gods regels zijn niet te vinden in de hemel. Dus je hoeft niet te vragen: ‘Wie van ons klimt omhoog naar de hemel om ze daar te halen?

Wie maakt Gods regels aan ons bekend, zodat we ze kunnen volgen?’ Gods regels zijn ook niet te vinden aan de overkant van de zee. Dus je hoeft niet te vragen: ‘Wie steekt de zee over om ze daar te halen? Wie maakt Gods regels aan ons bekend, zodat we ze kunnen volgen?’

Nee, Gods regels zijn heel dichtbij. Door zijn regels steeds te herhalen, bewaar je ze in je hart. En dan is het niet moeilijk om ze te volgen!

Marieke Rommel

15

onderwijs

HET DWAZE VAN GOD

N

Gideon boeken, € 15,95, 281p

Nik Ripken was als jongeman niet erg gelovig. Hij wou graag dierenarts worden maar dat veranderde door een persoonlijke roeping. Eenmaal jonge christen wist hij niet goed van welk hout pijlen te maken; tot hij kennismaakte met zijn vrouw Ruth, die van kindsbeen af een hart voor zending in Afrika had.

Hun eerste zendingspost was Malawi, maar omwille van gezondheidsproblemen (malaria) trok het gezin met drie jonge kinderen naar de Hoorn van Afrika.

Ze hadden het namelijk op hun hart om Somalische christenen te bereiken en te sterken, zo die er al waren.

16

We schrijven eind jaren ‘80-begin ’90, toen in dat land een bloedige burgeroorlog woedde. Het gezin woonde in het veilige Kenia. Van daaruit trok Nik telkens voor een maand naar Somalië met de bedoeling te helpen bij het lenigen van de schrijnende noden waar de Somaliers mee te kampen hadden. Het was een schokkende ervaring: armoede, honger, geweld, misbruik, corruptie, dood en verderf, kortom: de hel op aarde. Stapje voor stapje, na enige tijd met reuzenstappen, slaagden Nik en zijn medewerkers erin een hulporganisatie, die in staat was om duizenden te helpen met voedsel en medische hulp, op te bouwen. Vanuit zijn achterban in de VS en op hun initiatief door samenwerking met de VN, groeide de organisatie met mensen en middelen.

Bovendien kwam een vredesmacht die de hulpkonvooien en medische posten beschermde. Helaas bleef die situatie niet duren.

Bij een bloedige uitbraak van geweld stierven een groot aantal Amerikaanse soldaten en een nog groter aantal Mogadishi. Al gauw werd de hulpkraan dichtgedraaid: het leger en de bescherming verdwenen en de giften evolueerden in vrije val. Na zes of zeven jaar was het tijd voor het gezin Ripken om de balans op te maken. Ja, ze hadden vele mensen tijdelijk materieel kunnen helpen. Neen, ze had-

den geen geestelijke vrucht gezien. Een handjevol christenen waarmee ze contact hadden, werd genadeloos uitgemoord, ze hadden hun zoon van 16 begraven, de internationale gemeenschap gaf ‘niet thuis’.

Somalië bleef achter in ellende en Ripken in een diepe geloofscrisis. Waar was God in Somalië?

De Ripkens besloten terug te keren naar Kentucky, waar ze vandaan kwamen, om zich te bezinnen over hun geloof en hun bediening. Nik werd docent, en hij en zijn vrouw deelden hun ervaringen met hun studenten. Na enige tijd kreeg hij van de universiteit een vrijkaart om onderzoek te doen naar de vervolgde kerk, met de opdracht naar die landen te gaan waar zich vervolgde christenen bevonden, hen te ondervragen, en zijn bevindingen in kaart te brengen.

Het werd een lange, soms gevaarlijke, steeds spannende, maar ook helende kruistocht. Beginnend in Rusland, daarna in Oekraïne en andere Oostbloklanden, vervolgens in China en Zuidoost-Azië, bereikten ze tenslotte moslimlanden zoals Pakistan. In plaats van de zorgvuldig voorbereide interviews naar wetenschappelijk model af te nemen, leerde Nik om gewoon te luisteren en de getuigenissen te registreren.

In het boek vinden we een korte weerslag van enkele van de meest indringende gesprekken. Het is indrukwekkend wat sommige mensen voor hun geloof hebben geleden en hartverscheurend welke offers zij en hun naasten hebben gebracht.

In China bijvoorbeeld, werd je als christen niet helemaal ernstig genomen indien je

niet minstens één keer een periode van drie jaar in de gevangenis had doorgebracht. In Rusland werden in de tijd van de Sovjet-Unie je kinderen afgenomen wanneer de autoriteiten vermoedden dat je kerkleider of zelfs maar christen was.

Dit boek grijpt je heel erg aan omdat de broeders en zusters waarover Ripken schrijft, een naam krijgen. Hun getuigenissen zijn authentiek en persoonlijk. Je reist als het ware mee naar de geheime plekken waar de christenen samenkomen. Ook neemt de schrijver ons mee doorheen zijn twijfels en geloofsvragen en laat ons delen in zijn ontroering en bewogenheid. Aan het eind komt hij tot een paar scherpe conclusies die vooral de Westerse christenen aanbelangen.

De twee voornaamste zijn deze: we zijn ons amper bewust van het wonder van de vrijheid waarvan we genieten en we gaan makkelijk voorbij aan de noodzaak van vervolging in het leven van de christen.

Daar waar mensen genadeloos vervolgd worden, blijkt de genade van God het grootst, het is dáár dat we de gemeentegroei uit Handelingen herkennen en het is dáár dat we God aan het werk zien met tekenen en wonderen.

Voor een keer vertik ik het om een boek te beoordelen op stijl, taal en presentatie.

Die zijn in orde, maar daar gaat het niet om. In dit boek telt alleen de inhoud.

Jacques Rommel