n i e u w s b r i e f
BEN IK CHARLIE? HET GEHEIM driemaandelijks - (jan-feb-mrt) - 2015 - jrg. 31 - nr. 1
www.ecvnet.be
info@ecvnet.be
inleiding Visie ECV De ECV wil dienen. Dienen van de God (U) die ze belijdt en de gemeenten en haar leden die ze vertegenwoordigt (u). Hoe we dit de komende vier jaar gestalte willen geven, kunt u lezen in ons nieuw beleidsplan (www.ecvnet.be).
Kerntaken ECV Gemeenteopbouw en evangelisatie Jongerenwerk
Pastoraat Onderwijs en informatie Belangenbehartiging en identiteit
COLOFON ECV NIEUWSBRIEF De Nieuwsbrief verschijnt rond de 3e - 6e - 9e en 12e maand van het jaar.
2
REDACTIE Marcel Budenaers, Fabiola Catrysse, Raymond Hausoul, Johan Leroy, Willy Maesen, Jacques Rommel, Koen Schelstraete. EINDREDACTIE Raymond Hausoul, Ieperleestraat 52, Ieper BANK BE44 4520 0368 9145 DTP Jehtron, info@jehtron.be www.jehtron.be Mail info@ecvnet.be Website:
www.ecvnet.be
GA ZITTEN EN LEES…
D
De aanslag op Charlie Hebdo heeft iedereen geraakt. Kris Vleugels is terug van weggeweest in ons blad en wijdt er zijn column aan. Wat in Parijs gebeurde, staat in schril contrast met het evangelie: een Man die zoveel meer incasseerde dan wansmakelijke cartoons. Hij slikte haat en antwoordde met liefde. Aan het kruis bad Hij zelfs: “Vader, vergeef het hen.” Deze houding is zo wonderlijk dat Henk Gelling het in zijn preekje een ‘geheim’ noemt. Een soort schatkist. Eens je ogen geopend, raak je er niet op uitgekeken.
voor hun omgeving en kerk. Kriebelt het om hen en vooral Christus’ voorbeeld te volgen? Wel, kleine gebaren kunnen veel betekenen. Gerrit Houtman vertelt hoe eenzaamheid tal van mensen parten speelt. Jouw welgemeende aandacht kan hen veel deugd doen. ‘Zout’ noemde Jezus zijn volgelingen. Die taak kun je alleen vervullen als je dicht bij mensen staat. “Benader iedere andersdenkende met de liefde van Christus” luidt het advies van Jelle Creemers in zijn doctoraat rond christelijke dialoog.
Elke zondag gedenken christenen dit offer. Filip De Cavel daagt ons uit in 2015 na te den‘Zout’ noemde Jezus ken over de betekenis zijn volgelingen. Die van het Avondmaal. Niet gelijk uitpakken Het is niet alleen een met jouw verhaal, taak kun je alleen terugblik maar ook maar echt luisteren vervullen als je dicht een voorbeschounaar je katholieke bij mensen staat. wing. Het zet in bewebuurvrouw. Langs de ging. Het inspireert ons om andere kant woont misnet als Jezus, gevende mensen te zijn. schien wel een moslimgezin. Durf ook hen te ontmoeten en te waarderen. Dat engagement kan op verschillende Eéns word je het misschien niet, vrienmanieren tot uiting komen. Een redacden mogelijks wel. tielid vertrekt naar Pãn Bila, Burkina Heel veel leesplezier! Faso. In een nieuwe reeks lees je hoe De redactie van de ECV-Nieuwsbrief senioren een enorme zegen kunnen zijn
Boeken onderwijs
MAALTIJD VAN DE HEER Geen liturgie betekent niet ‘zonder liturgie’ Het wekelijks vieren van de Maaltijd van de Heer kenmerkt al sinds haar ontstaan de zondagse bijeenkomsten van de ECV. Tijd voor een stand van zaken. In een serie dat over enkele nieuwsbrieven zal lopen, duiken we dieper in de materie.
Geen liturgie betekent niet ‘zonder liturgie’ Niet toevallig komt het woordje ‘liturgie’ maar één keer voor in de historische beschrijving van de ECV (p. 148, Thomas M a r i n e l l o). D o o rg a a n s re a g e re n evangelicalen vrij allergisch op het repetitieve karakter van liturgische elementen. Gezien de context van de Vlaamse evangelische beweging die midden de jaren zeventig haar eigen stem vond te midden van een roomskatholieke kerk die net het 2e Vaticaans Concilie achter de rug had, is dat niet eens zo verwonderlijk. Afgezien van theologisch-inhoudelijke bezwaren, viel op hoe generaties gelovigen deelnamen aan rites, zich eerder niet-bewust van de diepgang van het liturgisch gebeuren. Liturgie, voor velen ondertussen een lege doos, werd dusdanig verdacht van het in stand houden van een herhalende s t ro o m a a n i j d e le h a n d e l i n g e n; ‘gerechtigheid door werken’ was nooit veraf. Nu ook nog. Het woord ‘liturgie’ te pas en te onpas gebruiken in een evangelicale context, zal menigeen de wenkbrauwen doen fronsen. Terecht? Het ontbreken van een woord – ‘liturgie’ – betekent evenwel niet dat het concept
ecv-nieuwsbrief 2015-1
op zich afwezig is binnen onze beweging. Integendeel, de wekelijkse viering van de ‘Maaltijd van de Heer’ was - is nog steeds - een identiteitsbepalend kenmerk en dátgene wat de ECV onderscheidt van de meeste andere gemeenten en denominaties. We vieren het dus bij herhaling – valt het u op dat Gods Woord niet spreekt van ‘wekelijks’ maar over ‘iedere keer wanneer je samenkomt’? Het vieren van de ‘Maaltijd van de Heer’ diende de eenheid onder de nieuwgelovigen te onderstrepen in die mate dat er pas sprake kon zijn van een lokale ECV-gemeente wanneer de regelmatige viering van het Avondmaal een feit was (p. 225, Marinello). Een eerste, opvallende vaststelling ontdekte ik na het doornemen van een aantal ECV-documenten die ons ter beschikking staan (nieuwsbrieven, identiteitsdocumenten, fundamentenstudies,…): bijzonder veel over het Avondmaal wordt er niet geschreven, toch niet in verhouding tot de centrale plaats die we het in ons gemeenteleven geven. In geen enkele uitgekomen nieuwsbrief kon ik zelfs maar een verwijzing terugvinden. Toch werd er in de theologische accenten
van de ECV ruimte gemaakt voor enkele teksten die van fundamentele waarde zijn: De avondmaalsviering dient geregeld plaats te vinden (a). De bedoeling van het avondmaal is Christus te gedenken. Het brood en de beker zijn symbolen van Zijn Lichaam en Bloed voor wedergeboren gelovigen. Er wordt van hen verwacht dat zij in een goede relatie leven met God en met hun broeders en zusters (d) zodat zij op een waardige wijze kunnen deelnemen (e). a) Hd2:42, 2:46, 20:7; b) Lc22:14-20; c) 1Ko10:16, 11:26; d) Mt5:23-24; 1Ko5:7-8, 10:21; e) 1Ko11:27. (Document Identiteit en Werking, 2002)
3
De vraag die ik me in de komende drie artikelen over het Avondmaal wil stellen, is echter: hoe kunnen we opnieuw breed en diep nadenken over de ‘Maaltijd van de Heer’, de maaltijd die wekelijks gevierd wordt, die bepalend wordt genoemd voor wie we zijn in Christus en zichtbaar wordt gemaakt in de manier waarop onze erediensten tot stand komen?
Filip De Cavel, Coördinator ECV Voetnoot: werktitel van Marinello: “A History of the Evangelische Christengemeenten Vlaanderen: Its Origins and Development, 1971-2008”
I
GESPREK MET JELLE CREEMERS
Ik heb Jelle Creemers zien opgroeien. Geboren en getogen in een Limburgs ECV-nest. Hij is een telg uit het gezin van zeer goede vrienden. Ik zie hem nog voor me als rebelse adolescent, bedeeld met een pientere mondigheid en een flinke portie intelligentie. Hij heeft zijn talent niet in de grond gestopt.
4
Jaren later staat hier een frisse vader, die zich sinds kort “Doctor in de theologie” mag noemen, voor me. Deze titel dankt hij aan het uitdiepen, bestuderen en vorsen naar de dialoog die in het begin van de jaren zeventig tussen rooms-katholieken en pinksterchristenen ontstond.
pinksterbeweging en uit de katholieke kerk elkaar om gedurende een week eerlijk over hun verschillen en overeenkomsten te spreken. Ze nemen de tijd voor een open gesprek, kritische vragen, gezamenlijk gebed, enzovoorts. Ze schrijven ook samen hun conclusies op. Ondanks de grote verschillen gaat dit proces al meer dan veertig jaar door. Ik heb Tijd, zo dachten we, voor uitgezocht hoe ze dat een gesprek met de ‘Bekeringsdrang’ precies aangepakt doctor! hoeft een dialoog niet h e b b e n . W i e zi jn te vertroebelen als Kan je even uitgenodigd, en wie het gesprek eerlijk in normale mensenniet? Welke thema’s gevoerd wordt. taal het thema van jouw zijn besproken? Welke doctoraatsstudie toelichplaats heeft gebed? Hoe ten? gebruiken ze de Bijbel?… Mijn belangrijkste conclusie is dat ze zelf hun geSinds 1972 ontmoeten bijna jaarlijks insprekken als vruchtbaar ervaren omdat ternationale leiders en theologen uit de ze elkaar als christenen herkennen en
ze eerlijk en kritisch mogen zijn naar elkaar toe.
Noch met de pinksterkerk, noch met de roomse onderhield je hechte banden. Is jouw visie op beide geloofsgemeenschappen veranderd? En in welk opzicht? Mijn onderzoek heeft me heel veel geleerd. Ik heb bij veel katholieke en pinksterleiders van dichtbij hun liefde voor God, voor Zijn Woord en voor Zijn Kerk geproefd. Daarom heb ik meer respect gekregen voor beide kerken. Ik heb ook gezien dat onze clichés vaak niet kloppen. Niet alleen pinkstergelovigen maar ook vele katholieken zijn vol passie voor Jezus. Niet alleen katholieken maar ook vele pinkstergelovigen zetten zich in voor een betere wereld.
Boeken belangenbehart iging Werd de opgestarte dialoog niet vertroebeld door de bekeringsdrang van één van beiden? Ik bedoel, was er geen verborgen agenda om mekaar te overhalen? Was de dialoog voldoende open? Aan het begin van deze dialoog was er een wederzijds wantrouwen: wil die ander mij bekeren? Doorheen de jaren is duidelijk geworden dat dat helemaal geen probleem hoeft te zijn. Het is in ieder gesprek toch zo dat mensen niet alleen naar elkaar willen luisteren, maar ook anderen hun visie geven en overtuigen van hun gelijk. ‘Bekeringsdrang’ hoeft een dialoog niet te vertroebelen als het gesprek eerlijk gevoerd wordt. Er is over ‘bekering’ en ‘evangelisatie’ heel veel gesproken in deze dialoog. De dialoogpartners zijn het erover eens dat iedere christen van zijn geloof mag getuigen, ook naar andere gelovigen toe. Dat kan heel bemoedigend zijn! Het kan inderdaad ook wel eens iemand doen besluiten van kerk te veranderen. Maar die vrijheid moet je ieder mens geven, vinden de gesprekspartners. Wat absoluut niet kan, is bewust en op oneerlijke manier de ander naar je ‘schaapskooi’ te lokken, bijvoorbeeld met leugens en overdrijvingen of door geld of roem te beloven. Dat noemen ze ‘proselitisme’ (schaapjes stelen) en wordt scherp onderscheiden van ‘evangelisatie’.
Als eerste-generatie-evangelische christenen moesten we vaak opboksen tegen nogal repressieve en veroordelende katholieke reacties. Ook evangelicals hadden daar hun aandeel in. Heb je het gevoel dat de kloof minder groot is geworden ? Ik denk inderdaad dat in Vlaanderen de kloof tussen katholieke en evangelische gelovigen minder groot is geworden. Dat heeft m.i. met twee ontwikkelingen te maken. Aan de ene kant is de katholieke kerk voor een groot
ecv-nieuwsbrief 2015-1
deel ‘leeggelopen’ en zijn veelal bewuste gelovigen overgebleven. Aan de andere kant zijn evangelische gemeenten steviger verankerd en voelen ze zich minder bedreigd. Ik vind het een goede zaak dat wederzijdse veroordelingen plaats maken voor een rustig gesprek en, waar mogelijk, samenwerking. Ondanks de verschillen gebeurt dat al op vele plaatsen in het land.
Zorgt de dialoog en de oecumene niet voor een verflauwing van de evangelische boodschap. Worden we niet te braaf en te zoutloos door meningsverschillen toe te dekken met de mantel der liefde? Eerlijke dialoog brengt geen verflauwing, integendeel! Door in gesprek te gaan met andersgelovigen word je verplicht om goed na te denken over wat je gelooft en te onderscheiden wat echt belangrijk is. En dat is niet ‘de evangeli-
Welke vruchten leveren al die jaren studiewerk op voor het koninkrijk van God? Net als in andere disciplines zoals geneeskunde of wiskunde geeft theologisch wetenschappelijk onderzoek weinig pasklare antwoorden voor ‘de man in de straat’. Mijn onderzoek dient direct de dialooginitiatieven waaraan evangelische christenen deelnemen. Indirect komt het resultaat in de gemeenten terecht middels onze afgestudeerden, die hierover leren in mijn colleges, en middels preken, bijbelstudies en populaire publicaties, zoals deze.
Wat heb je zelf het meest geleerd? Ik heb leren zien hoe God zowel in de strakke structuren van de katholieke kerk als in de vrije vormen in de pinksterkerken werkt. Ik heb geleerd te zoeken naar de werking van Gods Geest op plaatsen en manieren waarmee ik weinig vertrouwd ben. sche boodschap’, maar ‘de boodschap van het Evangelie’! Meningsverschillen worden in deze dialoog zeker niet toegedekt. Ze stellen elkaar bewust scherpe vragen met het doel pijnpunten boven te halen en te bespreken. De pinkstervoorzitter, Mel Robeck, vertelde me dat hij door de dialoog een beter christen geworden is. Wie kan daar tegen zijn?
Is er nog een wijs advies dat je aan de lezer kwijt wil? Benader iedere andersdenkende met de liefde van Christus en luister naar wat hem of haar ten diepste drijft. Je zal verbaasd staan van wat je met elkaar deelt en wat je van elkaar kan leren. Willly Maesen
5
PASTORAAT BIJ EENZAAMHEID Prioriteiten
6
Naast relationele en gezinsvragen wordt de eenzaamheidsproblematiek de belangrijkste zorg binnen onze gemeenten. Niet alleen omdat onze kerken steeds meer ouderen krijgen en er steeds minder natuurlijke netwerken zijn, ook omdat veel mensen lid geworden zijn van onze gemeenten juist vanuit de behoefte aan verbondenheid, neemt het aantal eenzame mensen toe. Bij eenzamen, alleenstaanden en ouderen die hun leven beperkt zien, horen we vaak de klacht rond het gebrek aan aandacht en hoe eenzaam het leven is. Hoewel wij gemeenschap heel belangrijk vinden, ervaren weduwen en weduwnaren vaak maar beperkte betrokkenheid van de kerk.
Door allerlei redenen zijn onze middelen om ook buiten de samenkomsten de betrokkenheid te versterken, beperkt. De meeste verantwoordelijken hebben hun werk en weinigen zijn geschoold om met eenzaamheid om te gaan. Toch heeft het ook te maken met prioriteiten. Heeft verbondenheid met elkaar en in het bijzonder met hen die aan de rand van onze kerk staan, niet onze hoogste aandacht nodig? Moet de focus niet meer liggen op deze gemeenschapsvorming in plaats van op het oplossen van allerlei crisissituaties of taken die vervuld moeten worden. Zou de gelijkenis van Jezus over een herder die 99 schapen achterlaat om er een te zoeken, ook niet in ons pastoraat van toepassing moeten zijn?
Wat is eenzaamheid 28 procent van de volwassenen voelt zich licht tot ernstig sociaal eenzaam en bij emotionele eenzaamheid is dat zelfs 35%. Bij sociale eenzaamheid
denken we vooral aan het aantal mensen uit de directe omgeving met wie men in een persoonlijke betrokkenheid staat. Bij emotionele eenzaamheid kan men zich eenzaam voelen terwijl men gehuwd is, familie en vrienden heeft, maar men zich toch onbegrepen voelt, niet in staat om zijn diepste gevoelens te delen en zich zeer onzeker voelt over zijn betekenis voor anderen.
Eenzaam en communicatie Eenzaamheid heeft vaak met communicatie te maken. Eenzame mensen slagen er vaak niet in om goede gesprekken aan te knopen met anderen die aangenaam zijn en betrokkenheid verwerven. Niemand van ons heeft automatisch de aandacht van de ander, maar sommige slagen er beter dan anderen in die aandacht te krijgen. Eenzame mensen anticiperen soms bij voorbaat al op afwijzing en onbegrip. Of als ze eindelijk iemand hebben gevonden die wil luisteren, storten ze in een keer heel hun miserie bij die persoon uit.
Boeken pastoraat
Pastorale tips
Eenzame mensen slagen er vaak niet in om goede gesprekken aan te knopen die betrokkenheid verwerven. Ook zijn er mensen die het hoogste woord hebben en luidruchtig hun aanwezigheid laten zien maar als het om hun gevoelens gaat, zich toch eenzaam en onbegrepen voelen. Pastoraat vraagt veel kennis en inzicht om naar het diepere verhaal van mensen te luisteren.
Erkenning Eenzaamheid heeft niets met zieligheid te maken. Mensen hebben geen compassie nodig of paternalistische zorg. Veel eenzaamheidsgevoelens hebben te maken met het gemis aan erkenning voor hun situatie of inzet; zoals een alleenstaande moeder die enorm hard haar best doet haar kinderen goed op te voeden, maar het gevoel heeft dat deze inzet vanzelfsprekend is en ze er anderen niet mee mag lastigvallen.
Gerrit Houtman vzw Bethesda Als u wilt reageren op dit artikel: gerrithoutman@bethesda.be ecv-nieuwsbrief 2015-1
• Bevrijd mensen van schuldgevoelens. Het is niet hun persoonlijke schuld dat zij eenzaam zijn. Eenzaamheid overkomt hen en heeft veel facetten. • Doorbreek de verwijten naar anderen. Ook zij dragen niet de schuld voor hun eenzaamheid of voor hun moeizaam verlopende relaties. Help anderen zichzelf te zien als waardevolle kinderen van God en zichzelf als dusdanig te aanvaarden. Hij heeft ons allen geschapen met een uniek karakter en waarden. • Bevestig hen in hun inzet en hun moeilijke situatie, maar ga ook op zoek naar hun competenties en steun hen om deze te ontwikkelen. • Ontwikkel met hen sterke beelden van hoop, idealen, waarden en verbondenheid; ook in tijden van crisis kunnen deze hun anker zijn.
7
OPINIESTUK
BEN IK CHARLIE?
D
De recente gewelddaden hebben ook christenen stevig door elkaar geschud. Tot nog toe was het brute geweld van terroristen eerder een ver-van-mijn-bed-gegeven, ergens in Syrië of Nigeria. Sinds de aanslagen in Parijs en de dreiging in eigen land, worden we wat ongeruster. Een vraag houdt mij in dit opzicht bezig: ben ik Charlie? Om ze te beantwoorden moeten we het karakter van de islam, maar ook dat van de Westerse media begrijpen. MOHAMMED
8
Voor moslims staat de eer van hun profeet Mohammed boven elke vrijheid. Hij mag in geen enkel geval worden afgebeeld, zelfs niet op een eerbiedige manier. Als de profeet daarbij nog wordt bespot, voelt iedere moslim zich persoonlijk aangevallen en komen wraakgevoelens op, door heel wat interne krachten aangemoedigd. Immers, wraak en geweld zijn geen taboe in de islam. Wat de media ook beweren: de aanslagen hebben wel met de islam te maken. De grote profeet Mohammed riep zelf op tot geweld en voerde oorlogen. Een slaaf staat niet boven zijn meester. Wat de meester doet, daarin volgt de
slaaf. Wat een contrast met het voorbeeld dat de Heer Jezus gaf: Hij werd bespot en onrechtvaardig behandeld, vals beschuldigd en onterecht veroordeeld. Maar Hij riep zijn leerlingen op om geen geweld te gebruiken. Want wie het zwaard opneemt, wordt er het slachtoffer van. De apostel Paulus drukt het perfect uit in de Romeinenbrief: Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, want er staat geschreven dat de Heer zegt: ‘Het is aan Mij om wraak te nemen, Ik zal vergelden.’ (Rom.12:19 NBV) Dat verklaart meteen waarom christe-
nen geen aanslagen plegen omdat Jezus op een bespottelijke manier wordt afgebeeld in de reclame en in cartoons. Nochtans is Jezus voor een christen heel wat meer dan een profeet. Het doet ons bijzonder pijn wanneer we moeten vaststellen dat de Persoon die ons het dierbaarst is, wordt bespot. En dat gebeurt maar al te vaak. Ook wijzelf ervaren die spot, waarover Jezus ons onderwees in de Bergrede (Mattheüs 5:11). Hij prijst ons gelukkig wanneer dat gebeurt.
VRIJE MENINGSUITING De media hebben andere heilige normen ontwikkeld. Vrijheid is het code-
onderwijs
Boeken
GEBEDS PUNTEN
woord. Vrijheid is absoluut. Het is immers een belangrijke verworvenheid om je eigen mening ongestraft te mogen uiten. Er zijn andere tijden geweest en zelfs vandaag zijn er waarschijnlijk minder vierkante meters op de bewoonde aardbodem, waar die vrijheid bestaat dan waar ze ontbreekt. Vrijheid van meningsuiting is in het Westen opgeschoven naar vrijheid om respectloos om te gaan met de gevoeligheden van de ander. Godsdienst is met stip genoteerd om hierbij kop van jut te zijn. De grenzen van het fatsoen worden verlegd in naam van de vrijheid. De liefde voor de medemens wordt geofferd op het altaar van de vrije meningsuiting. Het is natuurlijk zo dat humor makkelijker verteert dan botte verwijten, maar humor is verworden tot een van de scherpste wapens in de woordenstrijd tussen meningen, waarden en normen.
CONCLUSIE Als we hard reageren wanneer we als christenen worden bespot omwille van onze overtuiging of wanneer wat voor ons heilig is, onderuitgehaald wordt, gaan we tegen de oproep van Christus
ecv-nieuwsbrief 2015-1
in. Bovendien keuren we dan de harde reacties van andere groepen in de samenleving goed en verliezen we daarmee het recht op vrije meningsuiting. Ik verkies dus het recht om bespot te worden… De redactie van Charlie Hebdo is op verschrikkelijke wijze aangepakt door extremistische moslims. Niet door criminelen die de islam misbruikten of – zoals een complottheorie, die verspreid wordt in vele moskeeën, beweert – door de Franse regering die de moslims wil treffen. Dit is een terreurdaad die niet goed te praten valt, hoezeer deze redactie de gevoelens van moslims ook kwetste. Vind ik daarmee dat de redactie van Charlie Hebdo goed bezig was (en is)? Neen. Ik vind dat ze misbruik maakt van de vrije meningsuiting om anderen onnodig te kwetsen. Dat is liefdeloos en als er iets is dat onze Europese samenleving mist, is het liefde. Liefde kwetst niemands gevoel. (1Ko13:5, NBG) Je ne suis pas Charlie.
Kris Vleugels Voorzitter C’axent. www.caxent.be
Gemeenten behorende tot de ECV mogen al sinds hun ontstaan rekenen op de hulp van heel wat broeders en zusters die tijd apart zetten voor een gavengerichte bediening. Sommigen hebben Gods roeping ontvangen om als zendeling hier te werken, anderen in vrijwilligers- of dienstverband van de ECV en een derde groep is bedienaar van de eredienst. We brengen ze graag voor het voetlicht zodat u gericht voor hen kunt blijven bidden. Hieronder een greep uit een aantal van deze werkers.
Maarten en Marjolein Dank: Onze inburgering in Kuurne verloopt goed. Er is veel werk in Kuurne (en omstreken) en we zijn blij dat we daarin betrokken mogen zijn. We zijn ook dankbaar dat God ons in dit werk kracht en wijsheid geeft. Zijn Geest is een onuitputtelijke bron! We danken dat een aantal buitenkerkelijke mensen open staat voor startstudies of deze al volgt! Gebed: ECV-Kuurne is volop in ontwikkeling op vlak van visie voor de komende jaren. We staan voor belangrijke beslissingen in de manier waarop we kerk zijn. Bid dat God ons wijsheid geeft om dit op een goede manier vorm te geven. Bid voor de startstudies. Bid ook voor de Iraanse kerk die op zondagmiddag ons gebouw gebruikt en dat onze hulp aan hen vrucht mag afwerpen.
9
A
ONE WAY TICKET TO PAN BILA
Als zevende van tien meisjes in een katholiek gezin met Westvlaamse roots bracht ik mijn kindertijd door in de rand van Brussel. In mijn lagere schooltijd was ik elk jaar enkele keren betrokken bij verkoopactiviteiten voor 11.11.11, Damiaanactie, Broederlijk Delen,... Ik kende de gemeente als mijn broekzak, ook al droeg ik steeds een jurkje.
10
Toen reeds trok mijn hart naar Afrika, naar hen die verstoken waren van goede gezondheidszorgen en degelijk onderwijs. Het onrecht van ‘wij alles en zij niets’ raakte me diep. In die tijd ontkiemde ook mijn fundamentele motivatie om ziekenhuisverpleegkunde te studeren. Terwijl ik in de middelbare school zat, klopte de Heer meermaals op de deur van mijn hart. In die tijd las ik de Tuinfluitertrilogie van Jos van Manen-Pieters, nog altijd mijn grootste favoriet. Naast de romantiek werd ik getroffen door het doorleefde, praktisch geloof. Het was maar een roman... Van de film ‘Joni’ dacht ik dat het ‘katholicisme in de Amerikaanse cultuur’ was... Tot mijn grote spijt achteraf heb ik Zijn bedoelingen toen niet begrepen.
stevige storm waarin ons huwelijksboo Na mijn opleiding verpleegkunde heb tje gezonken is. Ondertussen zijn we ik ervaring opgedaan in het ziekenhuis net twintig jaar verder, staan onze drie en het rusthuis, in de thuisverpleging, in kinderen op eigen benen... en heb ik de scholen en in administratieve diensten. vrijheid om te vertrekken. Mijn speciale interesse ging echter naar palliatieve zorgen: ik zag zoveel fysisch, psychisch en geestelijk leed achter de Na mijn bekering kwam Tearfund als kamerdeur van stervenden en uitzendorganisatie in mijn blikhun familie. Ik had het ‘geveld en leerde ik Cécil Van Maelsaeke (directeur luk’ school te lopen in In het najaar van van Tearfund), die bij mij het ziekenhuis waar het 2013 leek de deur in de buurt woont, kenpalliatief gedachtegoed inderdaad open te België binnenkwam. Ik nen. Mijn omstandighezwaaien... was er dan ook snel voor den waren niet van die gewonnen en volgde hieraard dat ik op korte termijn zou kunnen vertrekken, maar ik voor meerdere opleidingen. volgde van in de schaduw het reilen en zeilen van deze zendingsorganisatie; laNa ons huwelijk was het voor mijn man geen punt om te overwegen naar Afrika ter ook van zendelingen die met Tearte vertrekken. Toen ik mij enkele jaren fund vertrokken. Ik leerde op Gods tijd te later bekeerde, veroorzaakte dit een wachten, tot Hij deuren opende.
Boeken
evangelisatie Ondertussen is het tien jaar geleden dat Robert en Christine Blondeel-Pattyn van uit onze kerk, EK De Hoeksteen in Ieper, op zending naar Madagaskar vertrokken in het kader van de ontwikkelingssamenwerking. Ons leeftijdsverschil is ongeveer tien jaar en ik begon te dromen: misschien ik ook over tien jaar... De laatste jaren hoorden we over veel natuurrampen van grote omvang, met veel doden en onnoemelijk veel men-
menwerking met Paam Laafi (het project van Dr. Peter Van Dingenen) behoort ook tot de mogelijkheden. Daarnaast zal ik voorlichting geven aan de Pãn-Bilameisjes, op school en aan de families van de schoolkinderen, veelal over hygiëne en ziektepreventie. Ik word ook betrokken bij de werking in de schooltuintjes, houd toezicht op de hygiëne in de keuken en bij de maaltijdbedeling en help bij de organisatie van speciale activiteiten zoals de kampen, het kerstfeest, een uitstap en het verkeerspark. Enkele administratieve taken op school kunnen naar mij worden gedelegeerd. Dit takenpakket kan uitgebreid en bijgestuurd worden volgens de noodwendigheden. Ik kijk er zo naar uit om de handen uit de mouwen te steken op de plaats waar ik mijn hele leven naar verlangd heb: in Afrika.
selijk leed. Telkens weer dacht ik: ‘Kon ik maar gaan helpen!’, soms tot tranen toe bewogen, vooral in perioden van werkloosheid; maar ik kon mijn gezin niet in de steek laten. Daar zou Gods zegen niet op rusten. De berekeningen in perioden van tien jaar bleken niet slecht: in het najaar van 2013 leek de deur inderdaad open te zwaaien en diende ik mijn aanvraag in bij Tearfund. Dat Noël en Manja Soetaert, werkzaam in Burkina Faso, die mij in die tijd om zeggens niet kenden, een taakomschrijving voor een nieuwe medewerker opstelden, die als het ware voor mij gemaakt was, was voor mij een sterke bevestiging dat ik deze weg mag bewandelen. Een ovaletafelgesprek tijdens hun verlof in het voorjaar van 2014 vormde het sluitstuk voor de beslissing om samen te werken. Op de Pãn-Bilaschool zal ik instaan voor de EHBO-post en basisverpleegkundige zorgen toedienen en de ontwikkeling van de baby’s opvolgen in het Pãn-Bilacentrum voor gevluchte meisjes. Saecv-nieuwsbrief 2015-1
Alhoewel ik mijn job als verpleegkundige altijd met hart en ziel heb uitgevoerd, weet ik zeer beslist: ‘Deze overtreft ze alle!’ Ik hoop en bid dat ik er zal in slagen de liefde van Christus bij deze lokale bevolking uit te dragen, de schade die ze hebben opgelopen, te helpen genezen en hen te ondersteunen om een hoopvolle toekomst uit te bouwen. Indien je deel wil hebben aan mijn bediening, zou ik dat erg op prijs stellen. Tearfund is volledig afhankelijk van giften om mijn inzet mogelijk te maken. Ik vertrouw erop dat de Heer mensen op het hart legt mijn bediening te ondersteunen, financieel en in gebed. Je kunt mijn nieuwsbrief opvragen via Tearfund (Tel. 02.251.77.10 of info@tearfund.be). Tussentijdse nieuwsberichten vind je terug op mijn blogspot ‘fabiola-panbila.blogspot.be’. Steunen kan via de rekening van Tearfund (zie www.tearfund.be), met vermelding: “Fabiola, code 25cf”. Alvast hartelijk bedankt. Fabiola Catrysse
Kristof en Barbara Dank: ook dit jaar kan het werk in RVT De Zonnebloem, Zwijnaarde, en in de gevangenis van Gent doorgaan. In december werd de startstudiereeks afgerond en daaruit zijn 2 mensen doorgestroomd naar een discipelschapscursus. Momenteel ziet het er naar uit dat we wellicht in april een nieuwe startstudiereeks mogen organiseren; er zijn al 2 kandidaten. Dank ook voor de ‘ontdekkingsgroep’ en de TimoClubs, en vooral voor de inzet van vele gemeenteleden die Hem dienen. Gebed: Ons gebed is dat er nog vele mensen in Gent de Heer Jezus oprecht mogen leren kennen en volgen. Bidt u mee?
Anne Heel veel van mijn tijd breng ik door met mensen die het moeilijk hebben omwille van de moeites van het leven. Het kan te maken hebben met rouwen om het verlies van een geliefde, depressiviteit en omgaan met misbruik of mishandeling. Telkens weer zie ik hoe de Heer hoop, leven en genade geeft. Daar ben ik Hem enorm dankbaar voor. Mag ik vragen om gebed voor wijsheid als ik met mensen samen kom en dat we de Heer verder mogen leren kennen en uit Zijn hoop en genade leven.
11
PREEKJE
H
Het aan niemand vertellen, hey! Het is ons geheim… Spannend toch, om een geheim te hebben terwijl het binnenin borrelt om het te verklappen. Herinneren wij ons nog hoe het was als kind om zoiets mee te maken? Of hebben wij dat nu nog wel eens?
12
Meer dan twintig keer spreekt het Nieuwe Testament over geheimen. Spannend, nietwaar? God vertrouwt ons Zijn geheimenissen toe. In 1Ko2:7 spreekt Paulus over “het geheime plan, door God van alle eeuwigheid ontworpen en bestemd voor onze verheerlijking” (Willibrordvertaling). Hij zegt van dit plan in vers 9: ``Maar gelijk geschreven staat: Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God heeft bereid voor degenen, die Hem liefhebben´´ Vaak wordt dit vers gebruikt om ons te vertellen hoe mooi de hemel zal zijn. Paulus heeft het hier in de eerste plaats over wat Gods geheime plan teweeg brengt! De uitwerking van Gods heerlijke Evangelie: God, Die Mens wordt voor ons in de Persoon van Jezus
HET GEHEIM Christus; wat Zijn puur leven, plaatsvervangend sterven en opstanding voor ons mag betekenen; de uitstorting van de Heilige Geest, de geboorte van Zijn gemeente; Jood en heiden die samen Zijn Lichaam op aarde mogen zijn; Zijn zorg voor de gemeente; geestesgaven om Hem te dienen en Zijn gemeente te mogen zien groeien. Wat een voorrecht om dit geheimenis te mogen begrijpen... Voordat wij elkaar te veel schouderklopjes geven, kunnen wij best ook vers 10 lezen: “Want ons heeft God het geopenbaard door de Geest.” Dan mogen wij heel nederig en dankbaar voor Zijn liefde zijn en ons als bevoorrechte mensen gedragen. De Here Jezus heeft Zijn leven gegeven om Zijn gemeente te stichten. Dit was Zijn doel op aarde: “Ik zal Mijn gemeente bouwen en de poorten van het
dodenrijk zullen haar niet overweldigen.” Het is prachtig om deel te mogen uitmaken van de gemeente. De kerk en het christendom verliezen veel van hun glans in onze tijd. Ongeloof, twijfel en onverschilligheid komen meer en meer op ons af. Van binnen en van buiten komt er kritiek en onbegrip over ‘kerk zijn’ en haar recht van bestaan. Hoe kunnen wij dat verwerken en een degelijk antwoord geven? Dat zou ons moeten bezighouden. Wij mogen naar oplossingen zoeken. Vaak zijn jonge mensen grootgebracht in gemeentes in moeilijkheden. Paulus spreekt in Efeziërs 5 over het huwelijk. Wij kunnen ons afvragen wat dit te maken heeft met de gemeente. In vers 32 staat “Dit geheimenis is groot, doch ik spreek met het oog op Christus en op de gemeente.”
Boeken informatie Het huwelijk is een beeld van de relatie tussen Christus en de gemeente. Dat geeft ons nog veel meer reden om van ons huwelijk iets moois te maken. Niet alleen omdat wij elkaar lief hebben maar ook om onze relatie met elkaar en Christus te tonen aan iedereen die het wil zien. Wij, mannen, mogen laten zien hoeveel liefde en begrip Christus heeft voor zijn gemeente. Als hoofd van het gezin mogen wij een dienende, zelfopofferende positie innemen. Wat een voorrecht om op die manier de Here Jezus te verheerlijken en groot te maken. Jezus wil uiteindelijk dat wij het thuis waarmaken, in het huwelijk en het gezin. Haar lief te hebben als ons eigen lichaam, alles over te hebben voor haar. Haar, na God, op de eerste plaats te zetten, dan het gezin en alles wat bij het leven hoort. Wat zal zij stralen als de man dat door heeft. Ik ben een man en besef maar al te goed dat dit van ons, mannen, overgave vraagt. Laten wij echte mannen zijn en inzien wat een voorrecht het is
Laten wij inzien wat een voorrecht het is om in het huwelijk en het gezin Christus te laten schijnen. om in het huwelijk en het gezin Christus te laten schij- nen. O wee de man die dat niet door heeft! Dat heeft grote gevolgen voor het gezin en uiteindelijk ook voor de gemeente. Iemand vroeg: “Wat is het beste dat u kunt doen voor uw kinderen?” Daar ecv-nieuwsbrief 2015-1
zijn veel goede antwoorden op te vinden. Het antwoord dat ik hoorde, vond ik prachtig: “Hun moeder liefhebben.” Ik hoop dat ik jullie aandacht nog heb. Ik heb het voorrecht om een lieve vrouw te hebben die mij geholpen heeft om haar lief te hebben. Zij heeft mij vaak naar onze kinderen toe in een goed daglicht gesteld. Dikwijls was ik weg omdat de Here veel zegen gaf in het werk. Dat betekende dat ik er vaak niet was voor de kinderen. Ik ben dankbaar hoe Beryl dat heeft opgevangen. In Genesis zegt God “Ik zal hem een hulp maken, die bij hem past.” Door de jaren heen is zij dat voor mij geweest. Daar ben ik haar zeer dankbaar voor. Zij heeft willen zijn en doen wat de Here bedoeld had voor haar leven. Dat kan natuurlijk zeer neerbuigend overkomen maar zo bedoel ik het helemaal niet. Wij zijn dankbaar dat de Here ons heeft samengebracht en dat wij iets hebben mogen begrijpen van wat God voor ons had bedoeld. ‘Het Geheimenis’ fascineert mij nog altijd: ‘samen gemeente zijn’. Laten wij bidden dat God ook nog in onze tijd harten wil aanraken. Mag Hij beginnen bij u en mij? Samengevat: Ik ben God zo dankbaar voor het werk dat Hij in en door ons doet. Moge de Here ons als mannen in het huwelijk zo gebruiken, dat zij die ons het beste kennen (lees onze kinderen) zullen zeggen “Dat wil ik ook”. Henk Gelling
Wie indekerk.be opent, ziet rechts van het logo een menu. Dat menu leidt via ‘Media’ en ‘Studies’ naar ‘Publicaties R. Hausoul’.
Categorieën De publicaties zijn netjes verdeeld in categorieën, zodat u eenvoudig kan vinden wat u zoekt. In de eerste categorie vindt u de artikelen die Raymond schreef voor verschillende christelijke tijdschriften (Bode, Studiebijbel magazine, …). Deze behelzen een uitgebreid aantal onderwerpen. Het is altijd fijn hierin eens te grasduinen! De volgende categrorieën bevatten Raymonds commentaren op alle boeken van de Bijbel. Deze zijn onderverdeeld in groepen als ‘De Thora’ bij het Oude Testament of ‘De Brieven van Paulus’ bij het Nieuwe Testament. Onder ‘Artikelen’ ziet u naast ‘Commentaren op het Oude en Nieuwe Testament’ publicaties onder de noemer ‘Systematische theologie’. Bent u op zoek naar meer achtergrond over de kerk (Ecclesiologie), ethiek of de Heilige Geest (Pneumatologie), dan kan u hier terecht. Onderaan de pagina staan twee reeksen onder de noemer ‘Historische theologie’, met publicaties die heel de kerkgeschiedenis omvatten, en ‘Wereldgodsdiensten en sekten’.
Voor wie? Je hoeft geen theoloog te zijn om gebruik te maken van deze publicaties. Iedereen die graag dieper in Gods Woord wil graven of meer achtergrond of uitleg zoekt over aanverwante onderwerpen, kan hier zijn gading vinden. Het mooie is dat dit materiaal in het Nederlands geschreven is. Een uitgebreide kennis van het Engels of Duits is niet nodig!
Wist u dat… … alle artikelen bij de verschillende categorieën nog eens terugkomen. Raymond schreef bijvoorbeeld ooit een artikel over Malchus. Dat artikel kan u niet alleen bij ‘Artikelen’ vinden, maar ook bij ‘de Evangeliën en Handelingen’.
Maarten Hertoghs
13
evangelisatie
G
SPELLETJESAVOND GAVE VESTE
Gave Veste probeert animatie-activiteiten aan vluchtelingen aan te bieden. Daarbij worden christenen vanuit verschillende kerken als vrijwilliger ingezet. Gave Veste geeft alle nodige ondersteuning bij deze animatie.
Onlangs hadden we een leuke spelletjesavond in het Stedelijk Opvang Initiatief (SOI) van Gent. We hadden het geluk een stagiair van het SOI in ons midden te hebben. Hij had al ervaring opgedaan via Gave Veste. Hij speelt zelf enorm graag spelletjes en hielp de hele avond mee!
14
Aangezien het SOI momenteel bijna volledig volzet is (50 bedden), met ook een nieuwe afdeling ‘vrijwillige terugkeer’ (15 bedden), was het een drukke avond. Omdat de mensen eten tussen 18 en 19u, kwamen de meesten van ons toe om kwart voor zeven. Na een korte briefing ivm de afspraken, gingen we van start. Van 19 tot na 21u hebben we Twister, Memory, Pit en nog vele andere taalarme spelletjes enthousiast gespeeld! Wat duidelijk bleek, is dat contact leggen met de mensen in het opvangcentrum veel gemakkelijker is dan normaal op straat. Er is veel en snel gebabbeld en gespeeld met hulp van de vrijwilligers.
Vanuit Gent waren we met vijf vrijwilligers gekomen, waarvan er twee voor het eerst hebben kennisgemaakt met het SOI en met de asielzoekers persoonlijk. We kregen versterking van vier Gave Veste-vrijwilligers uit Aalst/ Zottegem. Zij hebben zich met veel energie ingezet voor de allerjongsten. Er waren dus negen vrijwilligers in totaal. In de loop van de avond hadden we de gelegenheid om gezellig met 2530 mannen, vrouwen en kinderen te babbelen of spelletjes te spelen. Er hing een sfeer van familiariteit, met bijbehorende drukte en rumoer. Zijn er bijzondere momenten geweest? Jazeker! Een ervaren vrijwilligster had een prachtige ontmoeting met een moeder die precies met hetzelfde probleem sukkelt als zij. De twee konden afspreken om samen naar de dokter te gaan en te zoeken naar een oplossing! Een andere vrijwilligster denkt eraan om ‘buddy’ te worden bij het SOI. Het was haar eerste keer. Hoewel het niet
makkelijk is om direct contact te leggen, had ze toch meteen een warm gesprek met een ander meisje van haar leeftijd en hebben ze heel de avond lang met elkaar kunnen babbelen. Sinds haar verhuis naar Gent voelt de asielzoekster zich redelijk alleen. Zou het een goed idee zijn om maandelijks een spelletjesavond te houden? Zo’n avond vol gezelligheid sluit goed aan bij het bestaande programma van het opvangcentrum en past in de familiesfeer van het SOI. Wij zouden zoiets daarom gemakkelijk maandelijks kunnen organiseren in Gent, met twee of drie vrijwillig(st)ers die als team goed kunnen afspreken. Hoe zit het in jouw stad/dorp? Wij zien hoe God ons verder leidt. Ook mogen we God danken voor deze mooie, passende avond waarin we samen hebben genoten van elkaar.
Duane Unruh en Sjaak van Leijehorst, Gave Veste, www.gaveveste.be
Boeken informatie
W
UIT HET BESTUUR
Wat stond oa op de agenda van onze laatste raad van bestuur? Wil je regelmatig op de hoogte blijven van wat zich in en rondom de ECV afspeelt, stuur een mail naar filipdecavel@gmail en schrijf je in voor de digitale nieuwsbrief (4 x jaar). ECV-Algemene Leidersvergadering Op zaterdag 29 november tekenden een kleine
nemers danken voor een geslaagde dag
komt in de ECV ruimte vrij voor nieuwe
en allen uitnodigen voor een nieuwe ont-
medewerkers. We willen dit graag onder
moeting na de zomer van 2015. Locatie en
uw aandacht brengen en u vragen mee te
datum worden later definitief vastgelegd.
bidden en te denken over de toekomst van
90 leiders en sympathisanten uit 24 van de 26 ECV-gemeenten present aan de ETF voor
de ECV, mogelijke nieuwe medewerkers
Henri en Leda Menheere
en hoe we u het best kunnen dienen.
de jaarlijkse ECV-Algemene Leidersvergadering. Het werd een dag van dankbaar terug-
Op de leidersvergadering kon u eveneens
De ECV wil goed zorgdragen voor haar
blikken op de bediening van collega-mede-
kennismaken met Henri Menheere die ons
medewerkers, of ze nu zendeling of bedie-
werkers Martin en Lydia Symons.
ECV-team vervoegde begin september.
naar van de eredienst zijn of in een freel-
Henri en Leda worden ondersteund door
ancestatuut werken. Daarom besteedt het
Jong en oud waren afgezakt naar Heverlee
een thuisfront om gemeentestichtend
bestuur heel wat van haar vergadertijd aan
om te luisteren naar wat beweegt binnen
werk te verrichten in en rondom Ieper.
het opvolgen van aangelegenheden ivm
de ECV. Samen eten (wat een lasagne!),
Na zes maanden zou er een moment van
het medewerkersbeleid: hoe bieden we
bidden, aanbidden en brainstormen over
evaluatie zijn en dit is ook gebeurd. We zijn
het best verdere opleiding voor onze me-
de uitdagingen waar we als kerken mee
zeer verheugd hen te verwelkomen als
dewerkers aan? Hoe kunnen we dit het best
te maken hebben. De kerntaken werden
nieuwe collega’s en medewerkers.
organiseren? Hoe waarderen we de inbreng van de partner van de medewerker die in
één voor één overlopen en onze gasten, Mie Berlamont en Patrick Nullens, infor-
Diversen
meerden ons over hoe het gesteld was
vele gevallen meewerkt? Wat moet er (financieel) gebeuren wanneer een computer
met respectievelijk de ECV-Vrouwendag
De driemaandelijkse ECV-Nieuwsbrief
crasht? Hoe organiseren we het efficiëntst
en de ETF.
onderging een metamorfose maar daar
ontmoetingen tussen de medewerkers op
stopt het niet bij. Het aantal bladzijden
provinciaal, regionaal en landelijk niveau
Het bestuur beseft dat op dagen als deze
willen we opvoeren naar 20. Dit zal een
zodat het ook ten goede komt aan de ge-
de spreekwoordelijke fakkel ook kan
kleine meerkost geven voor de gemeente.
meenten die we willen dienen? U merkt het,
worden doorgegeven aan een komende
We hopen hiermee een kwaliteitsvol,
delicate en belangrijke materie die vaak
generatie verantwoordelijken. Die waren
inhoudelijk sterk blad, dat bovendien mooi
heel wat van onze aandacht vraagt.
deze keer ook talrijk aanwezig.
oogt, aan te bieden.
Het bestuur wil alle medewerkers en deel-
Door de pensionering van Guido en Martin
ecv-nieuwsbrief 2015-1
Filip De Cavel, Coördinator ECV
15
gemeenteopbouw Na enkele artikelen over jongeren binnen de ECV laten we nu vanuit elke provincie een senior aan het woord. Stuk voor stuk bijzondere mensen.
E
WAT ECV-SENIOREN DOEN
Een interview rond de tafel, een stukje kaas en wat wijn ... meer moet dat niet zijn om onze seniorenreeks in te zetten. We hebben Jan en Orinda Rebry uit Geluwe-Wervik over de vloer. Zij kijken terug op een rijkgevuld leven. Hun huwelijk is bezegeld met 2 zonen: Tom en Pieter. Jan was destijds koeltechnicus. Hij voorzag heel wat bedrijven van de juiste temperaturen. Orinda, vroedvrouw, is meer mensgericht en houdt van warmere temperaturen.
16
Orinda vertelt over haar hobby’s: ‘Wanneer ik me thuis even terugtrek, kan ik mijn ding kwijt in boetseerwerk, naaien of schilderen. Soms word ik uitgenodigd om een workshop ‘bloemschikken’ te leiden. Mijn grootste hobby is echter lezen: geschiedkundige romans, liefst met een wetenschappelijke insteek. Ook in de uitstapjes of de reizen die we maken, trek ik die lijn door: de geschiedenis van de mens en wat de mens bezielde.
Hoe zag jij je leven als kind, wat wilde je worden, wie wilde je zijn? ‘Als jong meisje droomde ik ervan te emigreren naar Indië om er als dierenarts te fungeren. Ik had een hart voor dieren maar van Indië en van dierenarts is het nooit gekomen. De ouders zagen dat jammer genoeg niet zitten. Studeren was toen een dure aangelegenheid.’ Jan, heb jij hobby’s ? ‘Ik ben een groene jongen geworden: de tuin, de groenten zijn mijn passie, hier maar ook buitenshuis. Wekelijks zak ik af
naar de Fakkel en het Minnehuis in Wervik, een instelling voor mensen met een beperking, om er te helpen tuinieren. Ik merk dat de mensen waarmee ik samenwerk, met een luisterend oor mijn opgedane kennis meenemen, en dat vind ik best fijn.
Ben je sinds je pensioengerechtige leeftijd een groene jongen geworden? We hebben altijd een behoorlijk stukje land gehad en ik ben er dankbaar voor. Je steekt er veel tijd in, maar je krijgt er veel uit terug. Met de opbrengst van de tuin maakte ik reeds meermaals een hartverwarmend soepje waarmee ik de gemeenteleden op zondag trakteerde. Ik merk dat je een 10-tal serres hebt... Ja, met de kennis die ik als techneut heb opgebouwd, bezorg ik in de serres de planten de nodige verlichting, verluchting, verwarming en ventilatie. Ik bouwde, samen met de zonen, speciale computergestuurde apparaatjes die deze zaken regelen. Zelfs van op afstand kan ik de diverse programma’s bijsturen. Hoe ben je tot geloof gekomen ? Door het harde labeur als technieker kreeg ik rugklachten en zocht een kinesiste op. Wat de kinesiste opviel, was mijn ‘speciale ring’, die de schadelijke stoffen uit mijn
lichaam zou halen, zo dacht ik. We geraakten in gesprek. In tegenstelling tot de ring die voor mijn gezondheid zou zorgen, vertelde ze mij dat ze een Vader in hemel heeft die voor haar zorgt. Ikzelf was geïnteresseerd in dit levensbeschouwelijk verhaal en ze nodigde mij uit een Bijbelstudie bij te wonen. Bij het lezen van de Bijbel werd ik geconfronteerd met de gevolgen van het offer van de Here Jezus. De Here Jezus die zorgt voor vergeving, verzoening, genade, voor contact met God. Zo’n uitnodiging kon ik niet aan mij voorbij laten gaan.
In welke mate zijn jullie nog actief in de gemeente ? Orinda: Ouder worden heeft een aantal nadelen in zich: mobiliteit is een probleempje waardoor je niet altijd kunt gaan waar je wenst te zijn. Jan: De diverse werkzaamheden in de gemeente laat ik nu over aan de jongere generatie en ik merk dat ze dit goed doen. Anderzijds vinden we de samenkomst met de kring heel voornaam. Samen nadenken, wisselen van gedachten, elkaar opbouwen. Gewoon boeiend.
Johan Leroy