ECV nieuwsbrief 2014 01 by johan leroy

NIEUWSBRIEF driemaandelijks (jan-feb-mrt) 2014 - jrg. 30 - nr. 1 www.ecvnet.be info@ecv.be

Nieuwe gemeente . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . De stille tijd . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Anaikatti . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . In de Kerk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Bedienaar ECV Kuurne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . SOS Vlaanderen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Boekrecensie - Iran & Israel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Gesprekken achter gesloten deuren . . . . . . . . . . . . . . . . Omzien naar elkaar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Depressie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Wat doet God in Europa: Letland . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Lees je je Bijbel nog ? Gevangen in deze tijd

Aangesloten bij de eav

2 3 4 5 6 7 8 10 12 14 16

NIEUWE ECV-GEMEENTE

DE STILLE TIJD

Antwerpen

VAN RICHARD HAVERKAMP Koen Schelstraete

Jullie zijn één van de oudste evangelische kerken in Vlaanderen. Wanneer en hoe zijn jullie ontstaan?

Inspirerend

De gemeente ontstond door het zendingswerk van de BEZ. Eerst waren er samenkomsten aan de Amerikalei. Op 1 juni 1920 kocht de BEZ een café met danszaal in de Karel Rogierstraat 8. Er werd een kerkzaal van gemaakt, met een predikantswoning erboven. Deze stap beschouwen we als het officiële begin van onze gemeente. In 1962 werd de gemeente onafhankelijk en kreeg de naam Vrije Evangelische Gemeente. Na een periode als VEG-gemeente en een van 25 jaar als onafhankelijke gemeente, behoren we nu tot de ECV-gemeenten. Een originele vorm van church-hopping! Het kerkgebouw is een herenhuis in een straat met chique horeca-zaken. Hoe is het contact met de buren en wat doen jullie voor hen? Vroeger was het een volkse buurt. De oude herenhuizen waren vervallen. In het nabije verleden zijn deze opgewaardeerd en rijkere mensen namen hun intrek. Het is niet zo eenvoudig

om contact te leggen met deze materieel heel welstellende buren. De afgelopen jaren hebben we gemerkt dat in onze omgeving maar weinig mensen geïnteresseerd zijn om de gemeente te leren kennen. Ik denk niet dat dat een probleem van onze buurt is, maar een Vlaams probleem. Het is wel fijn dat er een gezin boven de kerk woont. Zo ontstaat spontaan contact met de buren. Misschien nog wel het meest effectief!

Daarnaast hebben we van onze twee kleine jeugdgroepen een grotere groep gemaakt. Op die manier bundelen we krachten. In dezelfde lijn zien we ook de toetreding tot een denominatie. Het is een manier om samen sterker te staan. Je hoeft het niet op alle vlakken eens te zijn, maar je kan plukken van de gezamenlijk gekweekte vruchten. Het is mooi om elkaar, ondanks verschillen, te aanvaarden en samen verder te gaan.

Vandaag heb je in Vlaanderen maar liefst 5 afdelingen van de Toevlucht. Dat is allemaal begonnen in de schoot van jullie kerk. Wat doet Toevlucht Antwerpen zoal op dit moment?

Anderzijds is het ook voor de halftijds betaalde oudste in de gemeente een steun om deel uit te maken van het ECVwerkersteam. Het is een zegen om op regelmatige basis samen te komen en te spreken met mensen die vergelijkbaar werk doen. Dat komt het functioneren in de gemeente ten goede.

De Toevlucht Antwerpen is enerzijds bezig met voedselbedeling, maar kiest anderzijds ook duidelijk voor het contact met de mensen. Enkele medewerkers komen met de specifieke taak om mensen aan te spreken terwijl ze aanschuiven voor hun voedselpakket. Er wordt gevraagd hoe het met hen gaat en als er openheid voor is, wordt ook verteld over Gods liefde. De afgelopen jaren zijn heel wat Bijbels in de meest uiteenlopende talen uitgedeeld. Voedselbedeling... letterlijk en geestelijk! Sinds november 2013 maken jullie deel uit van de ECV-familie. Waarom hebben jullie deze stap gezet? Een kerk met zo’n rijke geschiedenis kan toch ook in haar eentje voort? Of niet? Het antwoord is tweeledig. Enerzijds geloven we dat het gezond is om deel uit te maken van een groter geheel. We werken daarom al enkele jaren samen met ECV-Berchem en dat gaat goed. Een keer per maand hebben we samen Bijbelstudie, met Guido de Kegel. 2

“Lees je jouw Bijbel nog?” Als er één oneliner van Richard Haverkamp in Vlaanderen is blijven hangen, dan is het deze wel. Ontelbare mensen werden door hem aangespoord om Gods Woord te lezen en ter harte te nemen. Sinds enkele jaren verblijven Richard & Marina terug in Canada. We namen contact met hem op een vroegen: “Lees je jouw Bijbel nog?” Toen het antwoord volmondig ‘ja’ was, vroegen we hem om in 2014 viermaal iets te schrijven over datgene wat hij recent tijdens zijn Stille Tijd geleerd heeft.

De voorbije tijd ben ik doorheen Hosea gegaan. Hosea 8 is een moeilijke hoofdstuk maar je kan er wel heel wat uithalen voor jezelf. Lees het eerst eens, ik kan het moeilijk hier bij zetten want dan is het blad al meteen vol. Ik begin eerst met gebed om de Heer te vragen tot mij te spreken. Dan begin ik met mij vragen te stellen over wat hier nu precies staat. Het gaat hier over Gods toorn tegen Efraïm. Waarom is Hij toornig?

Een gemeente die bijna 100 jaar bestaat, heeft al veel watertjes doorzwommen. Waarin zijn jullie nu anders dan pakweg 25 jaar geleden? Wat zijn de grootste uitdagingen voor de toekomst? In de afgelopen jaren zijn de samenkomsten op zondag behoorlijk veranderd. Waar eerst een strakke liturgie de gang van zaken bepaalde, is de invalshoek om diensten in te vullen, opengetrokken. Ieder gemeentelid, ook de kinderen, mogen hun bijdrage inbrengen. Voor de toekomst is de grootste uitdaging wellicht om naar buiten te kijken. Een gemeente die al lang bestaat, heeft de neiging om voor een status quo te werken. De nadruk komt dan te liggen op het behoud. We moeten blijven bedenken dat de gemeente geen doel is, maar een middel. De gemeente is Gods manier om Zijn Woord te verspreiden. Laat ons dat ook doen!

1. Zij hebben zijn verbond overtreden en tegen zijn wet gerebelleerd. 2. Zij roepen tot God alsof zij Hem kennen, maar verfoeien dan toch het goede.

Informerend a rtik el

Maar liefst een halve eeuw voor Richard & Marina Haverkamp in Antwerpen begonnen te evangeliseren, bestond al een doorwinterde gemeente in Vlaanderens grootste stad. Die is de voorbije herfst lid geworden van de ECVfamilie. Meer dan welkom! We vuurden enkele vragen af en maakten zo kennis met de groep die zich voortaan de oudste christengemeente mag noemen.

3. Zij hebben koningen en vorsten aangesteld buiten God om. 4. Van hun zilver en goud hebben zij afgodsbeelden gemaakt. 5. Wind zaaien zij. 6. Vele altaren hebben zij gesticht om te zondigen. 7. De Heer heeft hen 10.000 wetten voorgeschreven, toch aanvaarden zij die niet als van Hem. 8. Israël heeft zijn Maker vergeten. Er is natuurlijk nog veel meer, maar dit is voor nu voldoende.

Dan begin ik mezelf vragen te stellen en zo onderzoek ik mezelf. 1. Heb ik zijn verbond overtreden en tegen Hem gerebelleerd? Hoe staat het met mijn gehoorzaamheid? 2. Ik roep ook tot God, ik ken Hem, maar zet ik dat dan ook om in goede werken of trek ik mij verder van niets iets aan? 3. Heb ik de laatste tijd dingen gedaan zonder de Heer eerst te raadplegen? 4 Ik heb geen zilver en goud, maar wat doe ik met wat ik wel heb? 5. Zij hadden wind gezaaid en storm geoogst, wat zaai ik? Zaai ik goede woorden of kwade? Zaai ik goede daden of kwade? 6 Zij hadden altaren gesticht om te zondigen, heb ik ook altaren? Is de TV een altaar dat mij doet zondigen? Is het internet een altaar dat mij doet zondigen, denk maar aan porno? 7. De Heer heeft mij zijn wetten, zijn Woord gegeven, voor mijn eigen goed, aanvaard ik die, verheug ik mij in die of laat ik die maar naast mij liggen? 8. Israël was zijn Maker vergeten, hoe staat het met mij? O, ik vergeet Hem niet, maar op bepaalde ogenblikken handel ik toch zonder aan Hem te denken of Hem er bij te betrekken.

Dit zijn doorgrond belijdenis brengen, ende vragen die mij tot vergeving ontvangen en dan mag ik Gods liefde en genade en en mij verheugen in Zijn beginnen. En dan zo, gereinigd, de dag Woord zo’n reinig dank ik Hem, dat Zijn hart en leven. end effect heeft op mijn Dank U, Heer, geprezen zij Uw N aam! COLOFON ECV NIEUWSBRIEF De Nieuwsbrief verschijnt rond de 3e - 6e - 9e en 12e maand van het jaar. REDACTIE

Fabiola Catrysse, Raymond Hausoul, Johan Leroy, Willy Maesen, Jacques Rommel, Koen Schelstraete.

EINDREDACTIE Raymond Hausoul, Ieperleestraat 52, Ieper BANK

BE44 4520 0368 9145

DTP

Jehtron, info@jehtron.be www.jehtron.be

Mail

info@ecv.be

Website:

www.ecvnet.be

Abonnement op de ECV Nieuwsbrief, niet aangesloten bij een evangelische christengemeente: 10 euro incl. verzendkosten.

Het team zet zich in voor de organisatie van bijlessen voor lagere schoolkinderen, de opstart van zelfhulpgroepen met micro-kredieten en voor medische ondersteuning en oogoperaties (katarakt) bij de plaatselijke bevolking.

ANAIKATTI Community College Geert en Leentje Jacob

Filip Decaevel

Indekerk - Indekijker Wat is in de kerk? ndekerk.be brengt alles samen wat door evangelicale families (ECV, BEZ, VEG) wordt georganiseerd aan vorming en onderwijs, al dan niet in samenwerking met bevriende partners. Ze doet dit door oa cursussen, conferenties, opleidingen te organiseren en materialen aan te bieden (brochures, toespraken, boekbesprekingen,...).

Zes jaar geleden vertrokken Geert en ik met onze drie kinderen naar Zuid-India voor Geerts werk. Tijdens ons bijna tweejarig verblijf kwamen we daar in aanraking met oa de nood aan tweedekansonderwijs in de streek Anaikatti. Voor we weer naar België terugkeerden, hebben we samen met een lokale christelijke ontwikkelingsorganisatie en vrienden uit onze Indiase ’thuisgemeente’ plannen gesmeed om het Anaikatti Community College (ACC) uit de grond te stampen.

Stichtend artikel

En precies op deze nood wil het ACC een antwoord bieden. Jongvolwassen dropouts kunnen kiezen uit Mode, Catering, Mechanica, Elektronica en Computer/ICT. Elke beroepsopleiding wordt voorafgegaan door een vorming in algemene levensvaardigheden, gebaseerd op bijbelse normen en waarden. Na hun opleiding zullen de studenten zelfstandig aan de slag kunnen in hun eigen streek. Op termijn kunnen ze andere jongeren opleiden en tewerkstellen en zo kan de leefgemeenschap zichzelf ontwikkelen. In het tweejarige bestaan van het Anaikatti

Voor het ogenblik geeft het team in India elke zaterdag lessen in levensvaardigheden. Ze besteden veel aandacht aan het vriendschap sluiten met en motiveren van de jongeren. Het team bereidt verder nieuwe cursussen voor en één van de klaslokaaltjes wordt als copycenter gebruikt.

Wat kunt u doen? Het ACC heeft nood aan stabiliteit en duurzaamheid. Help ons mee te voorzien in voldoende fondsen voor een vlotte werking (betalen van de huur, loon van de sociaalwerker, leerkrachten, schoolmateriaal, elektriciteitsrekening, reclame campagnes, etc.) Maar bovenal vragen we om gebedssteun.

ECV-medewerker Maarten Hertoghs is het team van Peter en Filip komen vervoegen en zal voortaan achter de schermen mee instaan voor de goede werking van indekerk.be.

hwhtw.wordpress.com

Community College hebben we ups en downs gekend. Na een succesvolle start moesten we onverwacht op zoek naar een nieuwe locatie en heeft de school een tijdje stil gelegen. Nu dienen twee spiksplinternieuwe winkelgebouwtjes naast elkaar als klaslokaal. De ligging vlakbij het centrale busstation is ideaal en veilig voor de studenten om er naartoe te komen.

Nieuwe medewerker

N o d ig o n s u it v o o r e presentati en e in uw sc hool/ bedrijf/ve ren n is e e r e e n iging. Orgas p a g h e tt is la Indisch fee stje, jeugdca g , fé, … ten bate va n on komen graa s project. Wij g naar u toe ! Vraag onze nie en contacte uwsbrief aan er ons via famjacobru yn@gmail.c om

web: iwbelgium.wix.com/anaikatti Met vriendelijke groet, Geert en Leentje Jacob – De Bruyne, Evangelische Christengemeente Berchem

globalangels.org

Anaikatti is een prachtig berggebied met natuurreservaat in Zuid-India, bekend om zijn olifantenkuddes. De stammen die hier wonen, komen oorspronkelijk uit de streek van Coimbatore. Er is onderwijs tot het vierde middelbaar, maar veel jongeren verlaten voortijdig de school en komen in een doelloos bestaan terecht. Er is weinig kans op werk. De staat voorziet weliswaar in hun basisbehoeften, maar er zijn onvoldoende kansen om een zinvol leven uit te bouwen.

Indekerk valt qua werking onder de directe verantwoordelijkheid van het pas opgerichte EVW (Evangelische VolwassenWerking). In een latere nieuwsbrief zullen we hier dieper op ingaan.

K Agenda

Indekerk biedt één van de uitgebreidste agenda’s in Evangelisch Vlaanderen. Het gebruik is eenvoudig. Wanneer u op de agendamenu klikt, ontdekt u in één oogopslag een overzicht van activiteiten met hun poster als belangrijkste blikvanger. U kunt de manier waarop u de agenda bekijkt, aanpassen door op ‘posterboard’ te klikken: de weergave kan dan aangepast worden naar week, maand, enz.. De agenda voorziet ook ‘labels’ die refereren naar de provincie waar een activiteit doorgaat. Zo kunt u filteren op een provincie en spaart u heel wat zoekwerk uit. Een tweede filtermogelijkheid wordt voorzien in ‘Categorieen’. Hetzelfde principe geldt hier als bij de labels: filter op ‘soort activiteit’, gaande van concert, lezing, cursus, gebed, enz..

Zelf agendapunten toevoegen Indekerk biedt u de mogelijkheid om zelf agendapunten toe te voegen. Klik op ‘post your event’ (we hopen de agenda binnenkort te vertalen naar het Nederlands). Er verschijnt een venster waarin u alle relevante info kunt opgeven. Let op dat u bij ‘Tags’ de provincie ingeeft waarop de activiteit betrekking heeft. De rest spreekt voor zich. Zorg vooral dat u een kwalitatieve afbeelding toevoegt van de publiciteit zodat uw activiteit prominent in zicht komt bij de weergave in de agenda. Als u vragen hebt over het gebruik van de agenda, aarzel niet en mail naar info@indekerk.be.

SOS VLAANDEREN

BEDIENAAR ECV-KUURNE

Filip De Cavel

Interview met Maarten Hertoghs

Gemeenten behorende tot de ECV mogen al sinds hun ontstaan rekenen op de hulp van heel wat broeders en zusters die tijd apart kunnen zetten voor een gavengerichte bediening. Sommigen hebben Gods roeping ontvangen om als zendeling hier te werken, anderen in vrijwilligers- of dienstverband van de ECV en een derde groep is bedienaar van de eredienst. We brengen ze graag voor het voetlicht zodat u gericht voor hen kunt blijven bidden. Hieronder een greep uit een aantal van deze werkers.

Koen Schelstraete

De bruisende gemeente ECV-Kuurne ging de voorbije maanden op zoek naar een bedienaar van de eredienst. Ze hebben hem gevonden … in Antwerpen! We spraken met een enthousiaste Maarten Hertoghs die door deze nieuwe bediening een droom in vervulling ziet gaan.

Kristof en Barbara Je wordt bedienaar van de eredienst in ECV-Kuurne. Waarom heb je gesolliciteerd voor deze taak?

Informatief

Al sinds mijn studies aan de ETF leeft bij mij een groot verlangen om voltijds voor een gemeente te werken. Tot hiertoe combineerde ik halftijds voor de gemeente werken met een halftijdse job als PEGO-leerkracht. In de afgelopen jaren is er een mogelijkheid geweest in de richting van een voltijdse functie, maar toen botsten we op de figuurlijke gesloten deuren. Toen we hoorden van de vacature in Kuurne, heb ik niet onmiddellijk gesolliciteerd. De gedachten over Kuurne hebben een tijd liggen rijpen. Er was wel een verlangen, maar de gevolgen van zo’n stap zijn groot. Vanaf het moment dat we ernstiger nadachten over solliciteren, hadden we er geestelijke rust bij, ondanks de ingrijpende veranderingen die dit teweeg kon brengen. Er zijn nog redenen waarom ik gesolliciteerd heb, maar wat hierboven staat, is het belangrijkste.

zal de eerste periode in Kuurne vooral een periode van kennismaken, inlopen, zoeken, ... zijn. Het is een grote gemeente, met veel werkingen. Het zal zaak zijn om te kijken hoe dingen lopen, wie wat doet, hoe de gemeente denkt, ... Ik zal natuurlijk ook al concrete taken opnemen, maar dat moet nog bekeken worden. Ik kijk er alvast enorm naar uit! Je bent bijna 9 jaar oudste geweest in VEG-Antwerpen. Wat is jouw mooiste herinnering aan die gemeente? Een mooiste herinnering noemen, vind ik moeilijk. Ik ben vooral erg dankbaar dat ik de kans heb gekregen om in Antwerpen te werken, maar ook te leren. Per slot van rekening was ik maar 25 toen ik er aan de slag ging. Jong en onervaren! Ondanks het feit dat ik niet perfect ben en wellicht fouten gemaakt heb, heb ik steeds ruimte gekregen. Het is een zegen om op die manier te kunnen werken en groeien.

Wanneer verhuis je en hoe zal jouw eerste werkjaar er uitzien?

Vertel eens iets over jouw gezin? Hoe ervaren zij dit nieuwe avontuur?

Het plan is om tijdens de zomer te verhuizen. Het zou fijn zijn als dat eind juli, begin augustus kan. Dan hebben onze kinderen tijd om in Antwerpen afscheid te nemen en aan de nieuwe omgeving te wennen voor de school begint. Voor mij

Marjolein en ik hebben al sinds lang, nog voor we elkaar kenden, een sterk engagement in de gemeente (in de brede zin van het woord). We hebben een gemeenschappelijk verlangen om God te dienen en ons in te zetten voor Hem. De deur

naar voltijds voor een gemeente werken, stond altijd al open. Nu gaan we dus door die deur. Dat vergt aanpassingen aan de nieuwe context, maar we zien dat wel zitten. Voor onze kinderen is het moeilijker. Voor hen is het, nog meer dan voor ons, een afscheid van hun leefwereld: weg van hun school, kerk, familie en huis. We denken dat dit enerzijds nog een tijd moeilijk zal zijn, maar anderzijds is dit ook een geestelijk verhaal. Als God ons in Kuurne wil gebruiken, zal Hij ons gezin ook helpen in het aanpassen. Je kan in een gemeente onmogelijk alles doen. Waar ben je het liefst mee bezig? Wat zijn jouw sterke kanten? Ik hou ervan om preken en Bijbelstudies uit te werken. Enerzijds voor mijzelf iets onderzoeken en erover nadenken, maar anderzijds ook voorbeelden en vergelijkingen zoeken om dit over te brengen op anderen. Je kan iets voor jezelf wel duidelijk in je hoofd hebben, maar dit ook overbrengen in een preek of Bijbelstudie, is een andere zaak. Communicatie beschouw ik als een sterke kant. Ik denk dat ik goed kan luisteren naar mensen en in staat ben te begrijpen waar moeiten liggen. Voorts ben ik heel graag bezig met schrijven.

Ik (Kristof) ben bijzonder dankbaar dat we nog steeds het evangelie van verzoening mogen laten klinken in het Rusten Verzorgingstehuis te Zwijnaarde alsook in de gevangenis van Gent. Willen jullie meebidden dat de vele kleine zaadjes in goede grond mogen vallen en een eeuwige oogst zullen voortbrengen? Dank ook voor jullie gebed voor Barbara die mee de TimoKidskar trekt. Het is bijzonder om te zien hoe dit interkerkelijke kinderwerk inmiddels uitgegroeid is tot 47 kids. Bid dat het een werk mag zijn dat de jonge kindertjes mee op weg helpt naar Hem. Dank voor jullie gebed!

Je hebt theologie gestuurd en beschikt al over een brok ervaring. Waarin wil je graag nog groeien? Mijn zangtalent kan nog wat bijgeschaafd worden (lachje). Nee, ik denk dat ik eigenlijk op alle vlakken nog kan en wil groeien. Misschien wil ik nog het liefst groeien in de zaken die ik ook het liefst doe. Ik vind het enorm belangrijk dat mensen met God leven en Zijn Woord eigen maken. Als ik hen daarin wil helpen doorheen preken en Bijbelstudies, dan moet ik zelf ook constant blijven groeien en leren.

Maarten en Marjolein

Jouw vader is oudste in ECV-Beerse? Jullie delen blijkbaar dezelfde roeping. Waarin lijken jullie nog op elkaar?

-We krijgen sinds een jaar regelmatig bezoekers uit niet-kerkelijke hoek in onze gemeente. Dat is een dankpunt! Het doet mij deugd om te zien dat mensen ons vinden. Vaak blijft dit echter beperkt tot één of enkele zondagen. Bid dat we (als gemeente) open staan om bezoekers (uit niet-kerkelijke hoek) te ontvangen en dat ze in de gemeente iets zullen proeven van wie God is. We zijn heel blij dat we de mogelijkheid krijgen om in ECVKuurne te werken en dat er al een goede verstandhouding met de oudsten en verantwoordelijken is. De overstap naar Kuurne heeft ook praktische gevolgen. Bid dat we ons huis in Hoboken voor een correcte prijs verkocht krijgen en dat we een geschikte woning in de regio Kuurne/Kortrijk vinden. Bid voor kracht en wijsheid, zodat we niet teveel kijken op het praktische, maar de blik gericht houden op Degene die ons geeft wat we nodig hebben!

Ik geloof dat iedereen geroepen is om aan Gods gemeente te bouwen. Wat dat betreft, heb ik van mijn beide ouders geleerd dat uit liefde voor God vanzelfsprekend inzet voortvloeit. Wat ik concreet met mijn vader gemeenschappelijk heb: we hebben allebei een behoorlijke baardgroei! Ik denk dat we eenzelfde belang hechten aan structuur en organisatie. Als activiteiten georganiseerd worden, dan zullen we beide aspecten grondig bekijken en proberen te zien waar praktische problemen zitten. Ik denk dat we ook een gelijkaardig gevoel voor verantwoordelijkheid hebben. Als we iets op ons nemen, zullen we ook onze uiterste best doen om dat tot een goed einde te brengen. Of we ons daar goed bij voelen of niet. En we vinden allebei Gods gemeente zeer belangrijk! We zijn het niet op alle punten eens, maar we vinden zeker eenheid in wat belangrijk is.

Henk en Beryl Graag vragen we gebed voor een reeks van zes evangelisatiestudies in Houthalen en gebed voor uitbreiding van leiderschapsteams in de gemeenten waar ik (Henk) bij betrokken

Mark Hitchcock Doorn: Het Zoeklicht, 2013. 175p., €14,95.

IRAN & ISRAËL

sos vlaanderen - vervolg

ben. Wij hopen voor drie maanden naar Canada te gaan: van 6 mei tot 10 augustus. Wij willen gemeenten bezoeken om hen te bedanken voor hun steun van bijna 40 jaar. Tenslotte vragen we gebed voor onze gezondheid.

Categorie: Eindtijd/Israël Kernwoorden: Toekomstleer, Israël, actualiteit

Oorlogen en geruchten van oorlogen Raymond R. Hausoul

1. Actualiteit Veelschrijver Mark Hitchcock raakt met zijn pennenvrucht Iran & Israël een actueel thema aan. Hoe ontwikkelt zich de komende jaren de groeiende spanning tussen deze landen? Brengt dit conflict een grote wending teweeg in de wereldgeschiedenis of is het een van de vele schermutselingen tussen Israël en een buurland dat van voorbijgaande aard is: een storm in een glas water?

2. Moeilijke dingen toegankelijk

Boeken

Mark Hitchcock schrijft helder, begrijpelijk en toegankelijk. Na enkele verkennend- verhelderende hoofdstukken over Israël en Iran in het Midden-Oosten (§14), richt hij zich in §5-6 op de betekenis van Amerika in de eindtijd, de teloorgang van de christelijke waarden en normen in dat land en de groei van de Europese landen. Tegelijk spreekt hij over de wereldvoorbereidingen voor één wereldheerser, de antichrist en in §7 over de aanval van Gog en Magog op Israël, waarmee ook Iran gemoeid zal zijn. Het boek eindigt met een oproep om de wereldgebeurtenissen in het oog te houden en te waken over het profetische Woord (§8-9). Diverse keren onderbouwen en verduidelijken citaten hetgeen gezegd is. Academisch taalgebruik of ingewikkelde discussies over bijbelteksten, theologische denkmodellen en situaties worden vermeden. Te vaak verliezen velen zich, in het spreken over de eindtijd, in zulke belangrijke, maar ook ingewikkelde hermeneutische voorvragen. Hitchcock daarentegen richt zich meteen tot de kern van zijn boodschap en vermijdt dit voor-

vragendebat. Toch spreekt hij met enige voorzichtigheid. Hij waarschuwt voor te snelle conclusies dat een profetie zich in onze tijd vervult en opent tegelijk de lezersogen voor de mogelijkheid dat zulk een profetie zich perfect in deze tijd laat vervullen. De eindtijd kan nabijer zijn dan velen verwachten. Die gezonde balans is van groot belang voor menig christen. Te vaak leeft Gods profetische boodschap niet meer in christelijke gemeentes. Door allerlei spanningen in het verleden is het kerkelijke landschap vervreemd geraakt van de bjbelse hoop. ‘Spreken over de eindtijd brengt alleen maar scheuring voort’, is een kreet die menigeen wel eens verneemt. Dat ook het spreken over Christus, Gods Geest of de reddingsleer in het verleden scheuringen voortbrachten, vergeten sommige toehoorders ook. Niet Gods profetische Woord, maar onze gebrekkigmenselijke omgang met dat profetische Woord, brengt scheuringen voort. Het luisteren naar het profetische Woord is echter onvermijdelijk voor wie de Bijbel in zijn geheel serieus neemt. Te dikwijls hoopten de vijanden van het christelijke geloof dat als de kerk maar lang genoeg niet meer sprak over de wederkomst, zij dat onderwerp vanzelf zou vergeten. Laat dat laatste nu juist niet gebeuren!

3. Een onderbouwde christelijke stem Tegelijk toont die gereserveerdheid met betrekking tot het onderwerp ‘Eindtijd’ ook de zwakte van boeken als Iran & Israël aan. Zo valt het op dat de auteur weinig tot geen recente, academische publicaties over zijn onderwerp aanhaalt.

Slechts één recent boek over Iran vind ik in de eindnoten. Verder valt op dat Hitchcock alle aangehaalde websites, bezocht tussen 26-30 juli 2012. Kan dat in zulk een korte tijd of is hier een fout opgetreden? Ik vermoed het laatste, maar dat brengt toch de nodige vooroordelen mee voor de oprecht kritische lezer. Zo roept Hitchcock enerzijds op tot meer aandacht voor de persoon van de Mahdi, en geeft hij anderzijds weinig bruikbare bronnen aan zijn lezers. Dat is inconsequent. Ook mis ik in dit boek een verwijzing naar het rijke doctoraat Gog and Magog van Sverre Bøe (2001). Het zou een grote zegen zijn geweest voor het boek als dat onderzoek meer was meegenomen in de hoofdstukken over Gog en Magog. Die blijven nu hinken op populistische en verouderde publicaties over dit onderwerp. Voor mij is dat een gemiste kans. Daarentegen kiest Hitchcock ervoor om zijn boek voornamelijk te baseren op allerlei (nieuws-)websites. Dat geeft hem mondiaalbrede informatie die tegelijk minder gecontroleerd is. Journalistiek is een knelpuntberoep dat eerder gedwongen is om snelle, sensationele krantenkoppen met veel overdrijvende inhoud, boordevol retorica te presenteren, dan om gedragen feiten te vertellen. Na enkele zoekopdrachten vindt iedereen wel een website die de eigen mening ondersteunt. Mijn grootste kritiek op die recherche-methodiek is naast het gebrek aan bredere onderbouwing, dat de gebeurtenissen die in relatie staan met Gods koninkrijk, klakkeloos geduid worden vanuit geschriften van hen, die buiten het koninkrijk staan. Vragen die mij na het doorlezen van dit boek bezighouden,zijn dan ook: Hoe kijken christenen in Israël en Iran naar dit con-

Levi en Hanna

flict? Hoe duiden zij de tekenen van de tijd? Ik kan me moeilijk voorstellen dat enkel de ongelovigen in Iran en Israël daar aandacht voor hebben. Juist Hitchcock zelf waarschuwt ervoor om de tijdsduiding niet uitsluitend door de nieuwsmedia te laten bepalen. Het geestvervulde Woord is het fundament. Maar tegelijk kan de christen in Israël of Iran, gekenmerkt door de woordvervulde Geest, enorm de impact laten zien van het wereldgebeuren aan de kerk van Jezus Christus.

Dank voor de zegeningen die we in de gemeenten in Houthalen en Zwartberg mogen beleven, voor de fijne huisbezoeken en diepgaande gesprekken die we mochten ervaren en voor de jonge mensen die openbloeien in hun geloofsbeleving en bediening. Dank voor onze zoon die gezond en vreugdevol opgroeit. De christengemeente Zwartberg wil groeien in discipelschap en leven naar het voorbeeld van Jezus. We willen ‘een leven met ritme’ leren. We spreken hierover en dit wordt nadien uitgespit in onze kringen. Bid dat dit initiatief de gemeente diepgaand zal vormen. We zitten in de laatste 5 maanden van onze bediening in Houthalen en Zwartberg. Deze lange tijd van afscheid nemen willen we kostbaar besteden en dingen doorgeven die er echt toe doen.

4. Perzië en de Bijbel Hoewel de thematiek Iran & Israël brandend actueel is en ruime belangstelling ontvangt, laat Hitchcock toch veel elementen, verbonden met dit onderwerp, liggen. Reden daarvoor is dat hijzelf te snel alle nadruk legt op de actualiteit van het wereldgebeuren en het belang van de eindtekenen voor Amerika. Laat ik enkele onderwerpen, die ik persoonlijk mis, noemen. Allereerst valt op dat diverse belangrijke bijbelteksten over Perzië, het oude Iran, quasi onaangeraakt blijven. Een sterke en breed geïnspireerde basisbron daarvoor biedt het al wat oudere werk Persia and the Bible van Edwin Yamauchi. Alleen al vanuit dat boek zou de lezer een immens groot inzicht krijgen in het bijbelse leven, de geschiedenis van Perzië en de raakvlakken tussen Israël en Iran binnen Gods heilsplan. Nu komt dat onderwerp niet uit de verf, doordat alle aandacht van Hitchcock uitgaat naar de hedendaagse militaire spanningen tussen beide landen. De profetie is echter in meer dan enkel in oorlogkundigheden geïnteresseerd. Zo zou er nog een apart hoofdstuk te schrijven zijn over de profetische inzichten die de joodse en christelijke traditie verbinden met het Bijbelboek Esther en de betekenis van Perzië in de profeet Jesaja. Juist in Jesaja is het de gezalfde Kores, die Jahweh uitkiest voor het herstel van Israël. Dat herstel gaat in Jesaja verder dan de tijd van Ezra-Nehemia. Nu vermeldt Hitchcock Kores slechts in bijlage 1. En zelfs daar blijft het beperkt, doordat de auteur zich teveel richt op het aantonen dat Js44 door Jesaja is geschreven.

Anne Dryburgh Graag vraag ik gebed voor de vrouwen met wie ik samenkom, opdat ze de Heer mogen kennen en leven uit hun hoop in Hem.

Raymond en Belinda Dank dat wij voldoende energie ontvingen om afgelopen maanden veel te realiseren in Gods koninkrijk: themareeksen over het koninkrijk Gods, de hof van Eden, genade in de Bijbel en een themaboek over vergeving. Tegelijk vorderen ook de bouwactiviteiten in ons nieuwe huis. Het dak en de gevel moeten nog gerenoveerd worden. Dat kost tijd. Bid voor voorspoed en wijsheid hierin.

Filip en Clare We zagen onze oudste dochter op ‘kot’ gaan. Dat is altijd een spannende ontwikkeling maar we kijken met veel dankbaarheid terug op hoe ze opgroeit tot een volwassen jonge vrouw. Filip is begonnen aan zijn doctoraatsstudies. Hij volgt die in Engeland (Durham) waar hij onderzoek wil verrichten naar de plaats en de impact van onderwijs in de gemeente.

Ondanks deze kritische noten juich ik het toe dat iemand het aandurft om over de relatie tussen Israël en één van de omliggende volken te schrijven. Ik zie uit naar soortgelijke verhandelingen over bijvoorbeeld Israël en Egypte, Israël en Syrië, Israël en Jordanië. Wel hoop ik dat dit op een verantwoordelijker bronnengebruik zal rusten, zodat ook de sceptisch ingestelde lezer niet wordt afgeschrikt, maar mag zien dat het profetische Woord betrouwbaar is en ernstig dient te worden genomen.

SOS VLAANDEREN 9

GESPREKKEN ACHTER GESLOTEN DEUREN

ziet een doorsneedag van een gedetineerde er uit?

Gevangenisaalmoezeniers over hun werk Koen Schelstraete

Bent u al ooit eens in een gevangenis geweest? Voor wie er woont, vertraagt het leven ingrijpend. Achterom kijkend, zien ze schuld en pijn. Vooruitblikken doet hopen maar brengt ook vragen met zich mee. Yvan Thomas en Kristof Vermaut proberen op deze uitdagende weg een reisgenoot te zijn voor gevangenen in hun buurt. Ook Willy Tops is gevangenisaalmoezenier. Hij komt op het einde van dit interview aan het woord als voorzitter van de ARPEE, commissie gevangeniswerk.

Yvan, na 5 jaar begint een gevangenis voor jou wellicht vertrouwd terrein te worden. Wat doet een gevangenisaalmoezenier zoal?

Inter view

Vooreerst zijn er de bezoeken in de cellen zelf. Dit is heel belangrijk werk. Vaak gaat het om een luisterend oor bieden maar mijn doel blijft in ieder geval om Christus te verkondigen want Hij is de Enige die mensen kan veranderen. Daarnaast proberen we oog te hebben voor de problemen, vragen en noden op welk vlak dan ook. Het is zinloos om het evangelie te verkondigen en geen aandacht te hebben voor de totale mens. In mijn geval kan het gaan over het helpen zoeken naar werk, het begeleiden van een uitgang (om bv als begeleider mee te gaan naar de VDAB), het helpen zoeken naar een oplossing voor relatieproblemen (iemand anders die hem bv kan begeleiden), het geven van startstudies en begeleiding door gemeenteleden aan partners, familie, ... van gedetineerden die interesse hebben gekregen via de gedetineerde. Daardoor bereiden we het sociale netwerk van de gevangene voor voor als hij vrijkomt. Ook met de directie en de sociale dienst proberen we te praten en zo nodig te bemiddelen. Veronderstel dat een gedetineerde gevaar loopt (bv omdat hij zelf drugsverslaafd is en terecht komt bij iemand die binnen de gevangenismuren

dealt), dan proberen we die gevangene te laten verplaatsen naar een andere cel. Vanuit mijn werkmidden als directeur van een instelling voor mensen met een handicap, probeer ik af en toe ook een gedetineerde tijdelijk aan werk te helpen zodat hij uit die vicieuze cirkel geraakt. Heel wat gedetineerden moeten werk hebben vooraleer ze vrij kunnen komen, voor velen een onmogelijke zaak. In Brugge en soms ook in Ieper geef ik Bijbelstudie aan mannen 1 en 2. Ik ben nog steeds overtuigd dat mensen door Gods Woord aangeraakt worden en we zien ook werkelijk de vruchten ervan. Uiteindelijk proberen we ook onze contacten uit te breiden door het organiseren van allerhande activiteiten zoals het uitnodigen van Flanders Gospel Choir, enz. We hopen deze activiteiten nog uit te breiden omdat we op die manier ook de directie, de sociale dienst, de cipiers, enz. bereiken. Af en toe hebben we al een doopdienst in de gevangenis georganiseerd. Een enorme zegen.

Kristof, dit lijkt mij geen evidente job voor een jonge dertiger. Waarom ben je hiermee begonnen? Eigenlijk is het Yvan geweest die mij op dit spoor heeft gebracht. Op een 1 novem-

berconferentie raakten we met elkaar in gesprek. Hij vertelde mij geboeid over zijn werk in de gevangenis van Brugge en vroeg of dit niet iets voor mij zou kunnen zijn. Omdat ik tot op dat moment nog nooit een gevangenis van de binnenkant had gezien, kon ik mij daar echter weinig bij voorstellen. Hoe zou ik dan weten of dit werk iets voor mij kon zijn. Alvorens mij kandidaat te stellen, ben ik een paar keer met Yvan als stagiair meegeweest naar Brugge om van nabij kennis te maken met dit werk. Wat mij in die bezoeken getroffen heeft, is de openheid waarmee je als aalmoezenier over het geloof kunt praten. Buiten de muren van de gevangenis rust een soort taboe op geloof en is God volledig verdrongen naar de privésfeer. Binnen de gevangenis is dit niet het geval. Er is openheid om met mensen te praten over God, over de Bijbel en over verzoening met God. Er is een openheid om mensen in hun nood tegemoet te komen en hen ahw Gods liefde aan te bieden; het is een openheid die ik buiten de gevangenis maar zelden bespeur. Dit heeft mij dan ook gemotiveerd om het niet bij deze paar bezoekjes te laten, maar om hier zelf mee aan de slag te gaan in de gevangenis van Gent die trouwens op wandelafstand van mijn woonplaats is.

Kristof, leven tussen vier muren, wat moet ik mij daarbij voorstellen? Hoe

Een doorsneedag kan sterk verschillen bij twee gedetineerden. Sommigen zitten alleen op cel, anderen met twee, en sommigen zelfs met vier. Ik ken iemand die alleen op cel zit en hij brengt zijn tijd voornamelijk door met slapen (zo’n 8 uur in de nacht en telkens 3 uur in de voor- en de namiddag). Maar er zijn anderen die overdag werken in een van de werkhuizen. Nog anderen volgen dan weer allerlei opleidingen en/of cursussen. Ook zijn er wel wat mogelijkheden om te ontspannen; er is de wandeling buiten, de bezoeken, fitness, zelfs een cinema (geen kinepolis :-) en natuurlijk de wekelijkse eredienst. Mijn persoonlijke indruk is dat velen toch vooral worstelen met het voortdurende wachten, en wachten, en wachten … en zoeken naar manieren om de tijd te doden. Als je met twee of met vier op cel zit, kun je nog kaarten en een babbeltje slaan

Binnen de muren van de gevangenis is openheid om met mensen te praten over God, over de Bijbel en over verzoening met God. met elkaar, maar alleen … 24 uur op 24; voor die mensen ben ik meestal een welgekomen verstrooiing. Anderzijds is het natuurlijk niet makkelijk om met twee constant samen dezelfde

ruimte te moeten delen. Ik heb de cel nog nooit opgemeten maar ik schat dat de cellen zo’n 2 op 4 meter zijn. Stel u deze ruimte voor met een stapelbed, een kast, tafel, een stoel, een lavabo en een wc. Er is weinig verbeelding voor nodig om vast te stellen dat bewegen hier niet evident is … en dan zwijgen we nog maar over de privacy van het wc-bezoek.

Yvan & Kristof, jullie vinden allebei duidelijk voldoening in het gevangeniswerk. Wat is het mooiste moment dat je al hebt meegemaakt als aalmoezenier? Kristof - Deze vraag doet mij terugdenken aan een jongeman. Toen ik voor het eerst bij hem op bezoek kwam, viel mijn oog op een dik boek over een profeet uit de 7e eeuw. Dit boek zou de aanleiding vormen voor een eerste van vele gesprekken over geloof, over religies, de Bijbel, over Jezus. Na een zestal maanden gaf deze jongen aan een discipel van Jezus te willen worden. Ik heb toen samen met hem mogen bidden. Maar het mooiste vond ik dat uit de gesprekken die nog zouden volgen, ik kon opmaken: hij heeft het begrepen. Dat is voor mij het mooiste: hij heeft het evangelie ‘begrepen’. Helaas is deze jongen een tijdje geleden getransfereerd naar een andere instelling en ben ik het contact met hem verloren, maar het allerbelangrijkste is: hij is overgebracht van de duisternis naar het licht ! Yvan - Ikzelf zou al bijna een boek kunnen schrijven over de avonturen binnen de gevangenis, maar het grootste wonder is en blijft nog steeds als mensen hun leven aan de Heer geven. Je staat erbij en je kijkt ernaar. Ik ervaar dit nog steeds als het grootste wonder wat de Heer in een mensenleven doet en vooral: je merkt dat de Heer nog altijd even krachtig werkt in mensenlevens. Als dan zo’n bonk van een mens tijdens een gesprek of tijdens de Bijbelstudie vertelt dat hij degene die hem aangeklaagd heeft, heeft ontmoet in de gangen van de gevangenis en dat hij ernaar toegestapt is om hem een hand te reiken en te vergeven, dan sta je met je mond vol tanden. Vooral als je weet dat die persoon vroeger zijn verrader alle hoeken van die gang zou laten zien. Ook toen

een man in ‘hoge veiligheid’ (de strengst beveiligde gedetineerden) Christus in zijn hart liet, had dit zo’n effect op de cipiers dat ze zelf boekjes aan me vroegen met meer info, want ze konden het maar niet geloven dat die man zo’n ommekeer maakte. Eén voor één wonderen, waarvoor je enkel God kunt grootmaken.

Yvan, jij droomt ondertussen van een centrum voor ex-gedetineerden. Vertel eens waar je aan denkt. Heel wat gedetineerden hervallen in hun vroegere leven als ze vrij komen: sommigen hebben geen contacten meer met familie , komen in een vaak slecht netwerk (gelukkig niet altijd) terecht, hebben geen werk meer, een torenhoge schuldenberg,

geen huis. Heel wat zijn verslaafd aan alcohol, drugs, enz. Het is dus niet te verwonderen dat meer dan 50% terug in de gevangenis terecht komt. Vandaar dat het mijn verlangen is een kleinschalig evangelisch centrum op te richten met een heel gedegen begeleiding (liefst van 1 op 1) gedurende maximum 1 jaar. In dat jaar willen we blijven beroep doen op externen voor allerhande problematieken zoals verslavingen (we willen het niet allemaal zelf doen), maar wel een Bijbelse vorming geven met de bedoeling dat ze vooreerst de Heer leren kennen, maar Hem ook leren volgen. Cruciaal is ook het zoeken naar een gezond netwerk, waarbij we enerzijds de familie willen bereiken, maar ook de gemeenten een heel belangrijke rol geven. Gebed, maar vooral ook contacten onderhouden en waar nodig

vervolg Gesprekken achter gesloten deuren

OMZIEN NAAR ELKAAR

misschien zelfs begeleiding, zijn belangrijke vormen van ondersteuning. In Ieper blijkt dit heel belangrijk voor de gemeente: de betrokkenheid is heel sterk vergroot en er is veel steun door gebed. In het voorjaar hoop ik een denkgroep rond dit project op te richten om te onderzoeken wat haalbaar is. Jullie zouden me een groot plezier doen om alvast voor duidelijkheid te bidden, welke weg we juist moeten inslaan op dit vlak en de geschikte mensen te vinden voor deze denkgroep.

Hulp bij depressie Gerrit Houtman, www.bethesda.be

Inleiding Hoe kijk jij, als min of meer gezonde mens, tegen depressie aan? Zeg je: ‘fijn, weer een depressieve mens die ik kan helpen’ of is het juist andersom: ‘daar blijf ik van weg, want die geeft mij een naar en hopeloos gevoel’. Hoe je er ook tegenover staat, ook in jouw omgeving leven mensen met depressieve klachten en ook in onze gemeenten waar blijdschap soms de norm lijkt, proberen veel gelovigen het hoofd mentaal boven water te houden.

Historie

Stichtend artikel

Depressie is geen modeverschijnsel. Het is van alle tijden en culturen. In de Bijbel zien we depressie uitvoerig beschreven. Denk maar aan het boek Job, bepaalde psalmen en het verhaal van de profeet Elia (1kn19).

Het gevolg was dat sedertdien veel ziekten te bestrijden zijn, zoals door het gebruik van antidepressiva. Momenteel is het de medische visie die de hoofdstroom aangeeft bij het helpen van depressieve mensen. Natuurlijk is praten goed, maar medicatie kan soms helpen om mensen sneller vat op hun leven te doen krijgen. Of hiermee ook de diepere oorzaken worden verholpen, is een andere vraag.

Wat is depressie? Depressie is een stemmingsziekte die over een lange periode haar beslag neemt, met als kenmerkende trekken: terneergeslagen zijn, geen initiatief kunnen nemen, gebrek aan energie, sterke schuldgevoelens, overmatig tobben buiten alle proporties, vervlakking van gevoelens, uitzichtloosheid, zichzelf waardeloos vinden, het afhouden van sociale contacten en alle hulp afwijzen. De gevolgen zijn een vaak apathisch gedrag, geen zin in seks hebben, slechte voedingsgewoonten, niet kunnen slapen (9/10), vermindering van concentratie en gevaar voor zelfdoding (15%).

Het is echter pas vanaf de verlichting dat de geneeskunde aandacht begon te schenken aan de psyche van de mens en men inzag dat mensen met psychische problemen door een goede behandeling geholpen konden worden. Later kregen medici oog voor het delen van gevoelens en gedachten om zo achter de oorzaak van de problemen (uit het verleden) te komen. Weer later keek men naar de invloed van de omgeving.

Hoe ernstig?

Sinds de jaren ‘50 is er een enorme doorbraak op het terrein van de farmacologie.

Bidden of medicatie:

16% (dus een op de zeven personen) van de bevolking heeft minstens een keer in zijn leven een ernstige depressie, waarvan een kwart in behandeling gaat, 10% van de bevolking gebruikt antidepressiva (700.000 pillen per dag) en twee keer zoveel vrouwen als mannen lijden aan depressie. Alle bevolkingsgroepen en leeftijden zijn er gevoelig voor en één op de vijf huisarts-patiënten is depressief. Allereerst is het belangrijk dat we de medi-

sche middelen die we vandaag hebben om depressie te bestrijden, dankbaar gebruiken. Veel gelovigen voelen zich schuldig als ze medicatie gebruiken om zich minder depressief of angstig te voelen. Ze zijn bang dat ze daarmee ook de werking van de Heilige Geest verdoven of dat ze te weinig op God vertrouwen. Onze taak als pastors is om niet buiten onze competentie te gaan en gelovigen gerust te stellen. Gods schepping is een geheel: alle goede dingen komen van Hem en mogen we met dankzegging gebruiken (I Tim.4:4).

Pastoraat aan depressieve mensen Volgens veel hulpverleners helpt het geloof niet bij depressie. Integendeel, geloof maakt depressie juist erger: het geloof confronteert kwetsbare mensen met een boodschap van oordeel en schuld en doet hen zo nog meer aan zichzelf twijfelen. Toch is het geloof juist hoopgevend. We geloven in een God die onvoorwaardelijk trouw blijft en voor Wie elke mens waardevol is. De Bijbel verzekert ons dat een nieuwe start altijd mogelijk is en geen enkele situatie hopeloos is. Bovendien, kwam Jezus niet juist om de zwakken en kwetsbaren te troosten en te bemoedigen?

Hoe kunnen we anderen vanuit het geloof helpen? Zorg tonen Er gewoon zijn, zonder de verantwoordelijkheid over te nemen, maar wel luisteren naar het verhaal en de beleving van de ander. Soms zijn woorden niet nodig en moet jij trachten te verwoorden wat de ander diep van binnen voelt of mist. Door met de ander contact te maken waar hij

op dat moment is, voorkomen we in de valstrik te lopen een norm op te leggen of een verwachting te uiten die hij nooit kan halen. In deze fase kunnen we geen nieuwe inzichten overbrengen of de ander op een nieuw spoor zetten, maar onze trouw en zorg als afspiegeling van Gods aanwezigheid, kan de ander wel hoop geven.

Coachen Toch geloof ik dat meer dan alleen luisteren mogelijk is. We kunnen vanuit een luisterende en aanvaardende relatie hun inzet bevestigen, samen met hen kleine stappen vooruit zetten, de balans tussen motivatie en competentie vinden. Samen onderzoeken waar de mogelijkheden en de grenzen liggen. En bij terugval kunnen we bemoedigen en ondersteunen en telkens opnieuw ons geloof in hem en zijn toekomst blijven uitspreken.

Bidden Je zou zeggen: bidden is altijd goed. Toch moeten we voorzichtig zijn. Als we in ons gebed alleen onze visie verwoorden kan de ander juist het gevoel krijgen dat hij ook daar buiten staat. Bidden betekent dat je voorzichtig de gevoelens en situatie van de depressieve persoon naar God tracht te verwoorden. De ander mag nooit het gevoel krijgen: nu bid jij en je geeft het aan God en laat mij in de steek.

Schuldgevoelens in de juiste proportie plaatsen Depressieve mensen kampen vaak met (onechte!) schuldgevoelens, ook als ze gelovig zijn. Belangrijk is om deze schuldgevoelens niet als signaal van echte schuld te zien, maar als onderdeel van de ziekte. Schuld belijden en dingen goed maken, helpen de depressieve mens niet, maar verwijderen hem nog verder van de genade. Veel belangrijker is om de ander zijn waarde en betekenis te laten zien.

Willy, behalve aalmoezenier ben jij ook voorzitter van de ARPEE commissie gevangeniswerk. Stel: een kerk wil graag iets betekenen voor een nabijgelegen gevangenis. Wat zijn dan de mogelijkheden en hoe pak je zoiets aan? Een gemeente kan verschillende activiteiten opzetten, oa een hulp zijn voor de aalmoezenier. Deze kan bepaalde ondersteuning vragen aan de gemeente, zoals bv. onderdak voor een ex., het vinden van werk, of misschien kledij of meubelen ed. De gemeente kan misschien geld ter beschikking van de aalmoezenier stellen. Dergelijke initiatieven onderneem je beter via de aalmoezenier, hij kent de nood en weet wie die persoon is. De houding van de gemeente naar een ex. kan sterk bepalend zijn. Weet dat niet elke ex. zomaar zijn verleden zal vertellen en dat de gelovigen echt niet alles dienen te weten van die persoon. Dikwijls hebben ze hun verleden zelf nog niet kunnen verwerken en als ze dat vertellen aan de aalmoezenier, mag deze dat vertrouwen nooit schenden. Mensen in de gemeente kunnen ook bepaalde vaardigheden doorgeven aan deze mensen. Vele gedetineerden kunnen nauwelijks lezen of schrijven en dit is vaak niet geweten. Of misschien zijn er die nooit een ‘vader’ of ‘moeder’ gekend hebben. Ook daar ligt een uitdaging voor de gemeente. Opvang buiten het ‘georganiseerd christelijk geloof’ is belangrijk. Hen laten voelen dat ze ook eens bij je thuis kunnen komen eten, hun was brengen of hen leren strijken. Pas op, zorg dat ze niet volledig afhankelijk worden van iemand en geen enkele persoon dient zorg te dragen voor iemand zonder overleg met anderen. Mensen moeten beseffen dat ex-gedetineerden kunnen terugvallen. In dit werk of deze bediening is er geen plaats voor ‘cavaliers seules.’ Ik weet dat Yvan en Kristof aanspreekbaar zijn voor de gemeenten om hen daarin bij te staan. Ook ik ben steeds bereid om gemeenten te helpen om een verschil te maken in het leven van ex-gedetineerden.

OVER DEPRESSIE … CORJAN MATSINGER

NACHT ZONDER DAK

Getuigenis

Het is een andere wereld, een wereld waar je hoort en ziet, maar waar je gevoel en je sociale competenties zijn uitgeschakeld... Een wereld van jou alleen en niemand dringt echt bij je binnen. Een wereld waar je niet voor kiezen kan, een wereld die alleen voor jou een realiteit is – een doorzichtig cocon waar je volledig in vastzit… Je lijf wordt een eendendons, waar de druppels van afglijden zonder nat te worden – zo glijden ook alle externe bemoedigingen, alle goedbedoelde woorden van je af… ze bereiken je niet. … en dat als kind van God?! Jawel, het kan en ook ik heb er jarenlang mee geworsteld, vooraleer ik eindelijk besefte, dat ik medische en therapeutische hulp nodig had – dat ik ziek was en dat ik God niet klein maakte door naar een dokter te stappen. Ook dokters horen in een zieke wereld en God bovenal natuurlijk!

kleedpartij’ in je leven toelaten – dat hou je niet vol!… en het is ook niet juist. Moeten we dan niet naar God gaan?... Natuurlijk wel, bidden en roepen tot God, Hem aan je zijde houden/ aan je zijde wéten, is van groot belang, maar evenzeer het gebed ‘Waar dient dit toe, Heer?’ - ‘Leid mij in wat ik moet doen, Heer.’ - ‘Wat wilt U mij vertellen, Heer?’en ook ‘Genees mij, Heer!’ want ook dit ligt in Gods mogelijkheden! Zo leidde de Heer mij eerst naar een dokter voor ondersteunende medicatie om allereerst mijn draagkracht te vergroten - vervolgens heel duidelijk én op Zijn tijd! (een verhaal op zich) - naar Bethesda waar oorzaken zuiver werden gezet en waar werkpunten mijn geestelijk welzijn verbeterden, waar ik leerde omgaan met dingen die mijn onvolmaakte leven beïnvloedden.

God is toch bij je met Zijn Geest en als christen kan je het toch niet maken dat je ‘ongelukkig’ rond loopt?! Wat een getuigenis van je christen-zijn?!?!

Maar bovenal bleek mijn getuigenis (after all) te zijn wat God Zélf me gaf al die tijd en tijden dat ik in een depressieve periode was – maar ik moest het ontdekken: de belofte, telkens weer opnieuw als een boog van letters zichtbaar voor mij: ‘Ik, Die een goed werk in u begonnen ben, zal dit tot het einde toe volbrengen.’ Een belofte die spreekt van liefde, van vooruitgang, van samenzijn, van toekomst en... van niet opgeven !!!

Dus altijd maar opnieuw jezelf erbovenop helpen, kracht die je zelf niet hebt, gebruiken, uitgeput raken en niet ‘willen’ zien dat ook wij (christenen) ziek kunnen en mogen zijn – het alom ‘gelukkig’ en ‘content’ zijn als een ‘christelijke ver-

In Gods woord staat : ‘Laat af en wéét dat Ik God ben’ en hier is het WETEN zo belangrijk, … willen we Hem niet vooral VOELEN???, vooral ook in momenten van depressie, ons eigen wereldje waar we zo vast in zitten voor een periode?! ...

… weet je wat het was?

Getuigenis

Ik voel het, ik weet het, ik zie het, Er is iets aan het gebeuren. Een jonge generatie staat op…

Weet je nog: ons voelen is ook voor een groot deel uitgeschakeld in die specifieke ziekte-periodes (zie inleiding)?! Intussen neem ik reeds vele jaren medicatie, zijn er vele dingen in mijn leven aan het licht gekomen, moeilijke zaken, ook zaken die geen keer kunnen nemen - dingen uit het verleden, mijn kindertijd… Maar God heeft me geenszins verlaten en draagt me door dit lijden heen tot andere niveaus, nieuwe ontdekkingen, nieuwe openbaringen – ook vaak van zonde in mijn leven. Ik heb geleerd dat ons getuigenis vooral eerlijk naar anderen toe moet zijn, kwetsbaar opdat ook anderen zien dat wij geen supermannen of -vrouwen zijn als christen – maar dat we in àlles God nodig hebben, ook in ziek-zijn, ook in dankzegging. Ik ben sinds augustus niet meer depressief geweest, hoewel ik reeds geruime tijd in een moeilijke, emotionele situatie zit. Ik geloof oprecht dat Jezus mij heeft genezen en de afbouw van mijn medicatie, op grond van dit geloof, was een stap die ik vorige zomer zette, tot eer van God Die mij nooit heeft verlaten en dat ook nooit zal doen! ‘… Hij is tenslotte een werk in mij begonnen, dat Hij tot het einde toe in en door mij zàl voortzetten!’ Mag dit voor jullie, lezers, een bemoediging of een hulp zijn indien je te maken hebt met mensen die een depressie doormaken. Groet, Lieve

You and me… We will {RISE}!

ADAM CAPPA

SPETTERENDE OPENER

BREEZE AWARDS

A YOUNG GENERATION RISING EEN EVENT DAT MIJ DOET DENKEN AAN DE UITSPRAAK: ‘BE THE CHANGE THAT YOU WISH TO SEE IN THE WORLD’ - Cécil Van Maelsaeke, Algemeen Directeur Tearfund -

BOEK JE TICKETS OP WWW.BREEZEAWARDS.BE 10 MEI - HET DEPOT - LEUVEN

WAT GOD IN EUROPA DOET Letland Johan Lukasse, voorzitter van www.ecmi.org

Letland telt ongeveer 2 miljoen inwoners. Dit derde land aan de Baltische Zee is niet zo populair bij ons in Vlaanderen. Toch zien we heel wat overeenkomsten op het godsdienstige vlak. De rooms-katholieke kerk is met bijna 80 % van de bevolking de grootste kerk, maar gaat door de secularisatie snel achteruit in ledental en toewijding. Ongeveer 6 % van de bevolking gaat regelmatig naar de mis.

L Geschiedenis

Eens was dit land het grootste rijk van heel Europa. Het strekte zich uit van de Baltische tot de Zwarte Zee. Door verschillende overheersingen is het “gekrompen” tot wat het nu is. De laatste, buitenlandse bezetter was de Sovjet-Unie (Rusland), maar op 11 maart 1990 is het “Republiek Letland” geworden, met een parlementaire democratie.

Aansluiting

Letland kwam in het begin van dit jaar in het nieuws doordat het op 1 januari de ‘los’ omwisselde voor de euro. In 2004 had het zich al aangesloten bij de EU en de Nato. Een duidelijke keuze naar het Westen dus, om zich af te schermen tegen de uitbreidingshonger van Rusland. Vergelijk dit met wat momenteel in Oekraïne gebeurt. Toch is ook hier een politieke partij die naar Moskou lonkt.

Godsdienstvrijheid

Onder invloed van Polen is gedurende vele jaren het rooms-katholicisme prominent aanwezig in dit land. Maar die kerk heeft nog een sterk ouderwets karakter in haar beleving, waardoor de jeugd minder enthousiast is voor de traditionele vorm van

de vieringen. Er zijn binnen de kerk wel enkele vernieuwbewegingen, maar die zijn relatief klein. De evangelische gemeenten zijn klein en zeer beperkt in aantal. Ze worden dikwijls als sektarisch betiteld en behandeld. Het verwijt, dat het buitenlandse invloeden zijn, maakt het niet gemakkelijk voor hen. De baptisten, pinkstergemeenten en zevende dagsadventisten die gezien worden als de meest gestabiliseerde, evangelische organisaties in Letland, hebben hun eigen strijd te voeren. Ze komen uit tradities die het communisme doorstaan en weerstaan hebben. Nu moeten ze de uitgebalanceerde omschakeling maken naar een nieuwe tijd en een geloofsuitdrukking die daarbij past zonder compromissen te sluiten over de evangelieboodschap zelf.

gelie door te geven. Een andere persoon is Dr. Lina Andronovienėm: zij is de stichter en leider van een niet-residentiële bijbelschool en tracht een antwoord te geven op de nood aan jonge, geestelijke, energieke leiders. De ingang voor Gods boodschap is dikwijls via sociale zorg en aandacht voor de armen en mensen in nood Mevr. Gilija Žukauskienė maakt dat tot haar bediening in samenwerking met evangelische gemeenten. Het is toch bemoedigend op te merken, dat terwijl alle godsdienstige groepen achteruit gaan in ledental, de evangelische, samen met de charismatische, groeien met 2,7 %. Dat is in aantallen niet zo schrikbarend veel omdat hun aantal klein is, maar procentueel is het heel bemoedigend. Wat kunnen wij hiervan leren?

De herwonnen vrijheid na de Sovjetoverheersing heeft de deuren geopend voor het evangelie. In de jaren 90 was er een relatief grote toename van evangelische bewegingen en christelijke gemeenten. Dezelfde vrijheid heeft echter een keerzijde met een snel groeiend materialisme en hedonisme: vrouwen die gedwongen of vrijwillig naar het Westen zijn getrokken om daar in de prostitutie werken. Velen van de meestbegaafde en ondernemende mensen zoeken in het buitenland een betere toekomst.

Moedige initiatieven Er zijn ook hier door God geroepen mensen die opstaan en zich inzetten voor het geestelijke welzijn van hun land en de evangelieverkondiging. Een van hen is de leider van de Unie van Baptisten, Irmantas Pinkoraitis: een dynamische persoonlijkheid, die tracht via de jongere generatie en nieuwe aanpak het oude vertrouwde evan-

In sommige punten herkennen we de Vlaamse situatie. Ook bij ons was er in de 70- en 80-er jaren een periode van openheid met relatief veel bekeringen. Vandaag gaat het moeizamer en langzaam. Ook wij moeten nieuwe wegen vinden om aansluiting te maken bij de hedendaagse mentaliteit en ons daarbij vooral op de jongere generatie richten. Het sociale engagement is belangrijk, liefde moet zichtbaar worden. De moed niet verliezen en uitzien naar wat God wil doen en daarin handelen, al is het ook maar door enkelen gedemonstreerd, zijn voorbeelden die we mogen volgen.