Wegwijzer 2002

wegwijzer

Dichtbij is de Op de brug

Brug

Wouter De Moyer zijn levensverhaal

Doodnormaal

wegwijzer

4 10 12 16 20 22 28

4

Van oud naar nieuw

9

5 waarheden

10

Op de brug

12

De reis van het kijken

16

Jezus is de brug naar de Vader

20

Ongeremde kinderpraat

22

James Clerk Maxwell

26

Koken: Chocomousse

27

Nuttige sites

28

Doodnormaal

25

Colofon

45e jaargang Zomernummer foto voorpagina: Golden Bridge Vietnam

Wegwijzer is een eigentijds driemaandelijks blad. Het weerspiegelt de diepere thema’s die de maatschappij boeien en daagt de lezer uit om zelf na te denken.

Het blad is een uitgave van de evangelische kerk. De evangelische christenen vormen een groeiende groep van gelovigen voor wie het evangelie centraal staat. Met de Bijbel als basis voor alle facetten van het leven, willen ze zich zowel in de kerk als in de maatschappij inzetten voor de medemens.

Meer informatie op

www.weg-wijzer.net

www.eavlaanderen.be

Editoriaal

Sur le pont d’Avignon Ik ben al een paar keer in Avignon geweest. Het is een mooie stad in Zuid Frankrijk, met een prachtig pauselijk paleis. Wat mij altijd intrigreert is de brug.

Het lied zegt: ‘Sur le pont d’Avignon, l’on y danse tout en rond.’ Vrij vertaald: men doet een rondedans op de brug van Avignon. Dat kan natuurlijk, omdat er geen verkeer is op de brug. En dat komt dan weer, omdat de brug voor een groot stuk verdwenen is. In de 12de eeuw overspande ze de hele breedte van de Rhône, 900 meter. Vele pelgrims gebruikten de brug om naar Italië of Spanje te reizen. Ze werd ook gebruikt als tolbrug, want het was ook de enige oeververbinding tussen Lyon en de Middellandse Zee. Ze werd doorheen de geschiedenis vaak vernield en ook telkens weer opgebouwd.

In de 17de eeuw brak de brug in twee en sindsdien staan er nog slechts 4 bogen van de originele 22 overeind. De brug is nu vooral een trekpleister voor toeristen en ze staat op de Unesco-werelderfgoedlijst.

Er zijn veel verschillende soorten bruggen. Als ze twee

bergtoppen met elkaar verbinden zijn ze imposant, maar in de middeleeuwse steden zijn ze eerder pittoresk. Sommige maken de weg ergens naartoe veel korter om te vermijden dat je tientallen kilometers moeten omrijden. Met de wagen is dat niet zo’n probleem, maar vroeger - te voet of met paard en kar - kon het een hele dagreis verschil maken.

Of zoals bij mijn zoon op de camping.

Daar blijven de kleintjes op het strand, maar de pubers gaan het bruggetje over om hun eigen plekje te maken.

Tijdens de zomervakantie zijn er vele christelijke kampen. Daar ontstaan stevige vriendschappen, en dat zijn weliswaar figuurlijke bruggen, maar ook bruggen over de zomer naar het volgende schooljaar. We hebben een artikel over een schilderijen van de doop van Jezus. Daarop is geen brug te zien, maar Jezus heeft toch een stevige brug gebouwd. En ja… Jezus is de brug.

In ons hoofdartikel kan je lezen over Jezus die de brug is naar de Vader. Ook al ben je niet gelovig, dit moet je zeker lezen.

Veel leesplezier.

Erik D'Joos

Wegwijzer 3

Levensverhaal

Van oud naar nieuw Hoe een (basket)bal rollen kan ...

Sommige mensen lijken in de wieg gelegd voor het werk dat ze later in hun leven uitvoeren. Andere mannen en vrouwen voeren een taak uit die je helemaal niet van hen verwacht had. Wouter De Moyer uit Geraardsbergen hoort duidelijk bij die tweede categorie.

Zowat een jaar geleden werd hij aangesteld als verantwoordelijke van de Evangelische Kerk De Levensbron.

Levensbron Voor hem een belangrijke nieuwe stap op zijn levenspad.

Ook een bijzondere taak voor iemand die nog maar 29 jaar is en ook zijn handen vol heeft aan een jong gezin.

DE LEVENSB R

evangelis

ON

ch centru

m

De tijd dat vrijwel iedere jonge Vlaming opgroeide in een degelijk christelijk gezin ligt al ver achter ons. Ook voor de ouders van Wouter was het katholicisme nauwelijks meer dan een vervlogen traditie. Maar het was wel een warm gezin en de vijf kinderen hadden een stevige band. Er gebeurde niet veel bijzonders: hij ging graag naar school en was goed in wiskunde en sport. De tradities werden thuis gerespecteerd: Wouter vierde zijn eerste en plechtige communie, al was de betekenis daarvan voor hem niet echt duidelijk: “Ik deed dat omdat iedereen die katholieke godsdienst volgde, het deed en ik zat uiteraard niet bij ‘zedenleer’. Ik geloofde wel in God, maar de Bijbel was niet meer dan een verzameling verhalen die bij de kerk hoorde.”

Plotseling kwam er een einde aan het doodgewone en voorspelbare leventje. Wouter: “Mijn vader werd ziek, hij kreeg slokdarmkanker. Als kleine jongen van 10 jaar zag ik daar de ernst niet van in. Gewoon een ziekte die je overwint met de juiste medicijnen. Echter, toen mijn vader wat later onder het mes moest, kreeg ik een ander gevoel. Zijn slokdarm werd verwijderd en vervangen

door een kunstmatige verbinding. Hij begon heel erg te vermageren en moest meermalen naar het ziekenhuis voor een bestraling. Doordat ik aan mijn moeder merkte dat het niet goed ging met papa, begon de ernst stilaan door te dringen.”

Waarom?

Eén schooljaar later, 2003, in het zesde leerjaar, overleed Wouters vader. Nog maar 48 jaar. Hij liet een vrouw en 5 kinderen achter. De jongste 7, de oudste 21. Vader was weg, de vragen bleven. “Hoe kon het in zo’n korte tijd keren van een ‘gewoon’, rustig leventje naar een leven zonder papa?

Waarom moest dit nu juist mijn papa overkomen? Kon het niet iemand anders zijn?

Mijn papa heeft toch nooit iets misdaan?” Als hij aan deze tijd terugdenkt, weet Wouter nog goed hoe al die vragen in zijn gedachten bleven spoken. Jong als hij was, geraakte hij in een diepe, zwarte put. Nachtenlang huilde hij. Maar het veranderde niets aan de situatie.

Er kwam een verandering in het ‘gewone’, rustige leventje: Mijn vader werd ziek, hij kreeg slokdarmkanker. Als kleine jongen van 10 jaar zag ik daar de ernst niet van in.

DE LEVENSBRON

evangelisch centrum

De onmetelijke leegte was voor de achterblijvers moeilijk om mee om te gaan. In het gezin dat voordien zo warm was, viel er een ijzige stilte. “Gelukkig had ik een goede band met Wegwijzer 5

Zonder dat ze er ooit voor gekozen hadden, moesten de kinderen nu zelf instaan voor hun onderhoud, het wassen en strijken van de kleren, en al die huishoudelijke dingen.

DE LEVENSBRON

evangelisch centrum

mijn juf van het zesde leerjaar en kon ik tijdens de speeltijd vaak bij haar in de klas blijven. Toch was niets meer als voorheen. Thuiskomen van school was anders. Mijn mama was niet meer dezelfde.

Zij was binnen het gezin de persoon die papa volgde. Zij was de vrouw die achter haar man stond. Papa ondernam en mama ondersteunde. Maar zelf de teugels in handen nemen en de kar trekken … nee, zo was mijn moeder niet. De gedachte dat zij nu alleen – zonder een man die de leiding neemt – de boel draaiende moest houden, heeft bij mijn moeder iets doen breken. Ze zocht vanaf 6

dan haar steun en toeverlaat in het café en in de drank.

Met alle gevolgen van dien: ze ontspoorde volledig. Door de drank vergat ze voor ons – haar kinderen – te zorgen.

Het geld ging naar de drank in plaats van naar de onbetaalde rekeningen.”

Terwijl de oudste twee kinderen op kot zaten en de middelste heen en weer reisde naar een school in Gent, zaten de twee jongsten vaak alleen thuis. Grote zus ging inkopen doen zodat we toch genoeg te eten en te drinken hadden.

Zonder dat ze er ooit voor gekozen hadden, moesten de kinderen nu zelf instaan voor hun onderhoud, het wassen en strijken van de kleren, en al die huishoudelijke dingen.

Wouter: “Eerst kwam mama nog af en toe thuis om haar roes uit te slapen, maar dat was na korte tijd ook niet meer aan de orde. Ik herinner me nog levendig enkele gevolgen hiervan. Zo kwamen mijn kleine broer en ik op een dag thuis van school en konden we niet meer binnen in huis: de sleutel paste niet meer in het slot. We vonden een brief waarin stond dat we de nieuwe sleutels konden ophalen op het politiebureau. De deurwaarder was langsgekomen om de inventaris op te nemen. De verkoop van de inboedel, en misschien zelfs het huis, leek er aan te komen.”

Wakker geschud Wegwijzer

De dreiging van gerechtelijke stappen had de twee grote broers en de zus wakker geschud. Zo kon het niet langer verder. Het was tijd om zowel de financiën als het drankprobleem aan te pakken.

Mama werd opgenomen in een afkickcentrum. Ze had blijvende schade opgelopen door de drankverslaving, en

afkickcentrum zou vier jaar duren.

Van oud naar nieuw

haar korte-termijngeheugen functioneerde nog nauwelijks.

De kinderen gingen haar iedere week opzoeken, maar ze kregen telkens het verwijt dat ze nooit langs kwamen.

Emotioneel was dat een zware tijd. Toch kregen de kinderen beetje bij beetje hun leven terug op de rails.

Het verblijf van moeder in het

Wouter had zich op een nieuwe sport gestort: basketbal.

Hij speelde in clubverband en was daarbuiten ook graag met de bal bezig. Aan het einde van het tweede jaar in het middelbaar hoorde hij van een basketbalkamp dat georganiseerd werd door ‘SportQuest’. Een aantal Amerikaanse spelers kwam naar Geraardsbergen om de jongeren wat kneepjes van het vak bij te brengen, en dat was een buitenkans. Het was een internationale christelijke organisatie die samenwerkte met de jeugdgroep van de plaatselijke Evangelische Kerk.

Tijdens dat kamp kon Wouter voor het eerst weer van het leven genieten. Een duidelijk lichtpunt na heel wat donkere jaren. Daarbij waren het niet alleen de sportactiviteiten die Wouter aanspraken, ook de verhalen die de atleten tijdens de pauzes vertelden over hun persoonlijke leven – en de rol die God daarin speelde - waren boeiend. “Toch bleven die niet echt bij – ik kwam uiteindelijk om te sporten. Aan het einde van de week gaf ik toch aan dat ik het jammer vond dat het kamp voorbij was. Ik kreeg daarom de uitnodiging om aan te sluiten bij de andere activiteiten van de plaatselijke jeugdgroep, doorheen het jaar.

Telkens ik daar kam, genoot

Tijdens dat sportkamp kon Wouter voor het eerst weer van het leven genieten.

Een duidelijk lichtpunt na heel wat donkere jaren.

DE LEVENSBRON

evangelisch centrum

ik volop van de vriendschap, de warmte en de vreugde die er heerste. Maar wanneer ik terug thuiskwam, verdween dat gevoel al even vlug. Ik vroeg me af waarom die positieve energie niet kon blijven. Maar blijkbaar was het gemis van mijn vader zo sterk en de situatie met mijn moeder zo erg, dat ik telkens weer naar beneden getrokken werd.”

Een nieuwe playlist Wat bij Wouter nogal onwennig aanvoelde, was het moment dat de jongeren samen gingen zingen – ze noemden dat ‘worship’ – en bidden. Niet

Wegwijzer 7

Ik merkte dat ik mijn hart kon luchten bij Hem, iets dat ik vroeger bij mijn vader deed en dus al heel lang gemist had.

De leegte werd gevuld door God.

DE ongebruikelijk in een kerk, LEVENSBRON maar voor iemand die het

evangelisch niet gewend is tochcentrum redelijk ongemakkelijk. Maar toen hij zich in het soort muziek ging verdiepen waar de jongeren mee bezig waren, begon hij die steeds beter te begrijpen. “Mijn playlist ging meer en meer uit worshipmuziek bestaan en ‘s avonds in bed ging ik bidden tot God. Ik merkte dat ik mijn hart kon luchten bij Hem, iets 8

dat ik vroeger bij mijn vader deed en dus al heel lang gemist had. De leegte die ik had werd gevuld door God, en van Hem wist ik dat Hij nooit zou sterven. Hij zou dus nooit uit mijn leven verdwijnen.”

Wouter ging vurig bidden dat het beter zou gaan met zijn moeder, die nog altijd aan het afkicken was. “Op dat moment zag ik geen resultaat, maar achteraf begreep ik dat God aan het werk was. Op dit moment is mijn moeder al 8 jaar vrij van de alcohol, en heeft ze geen drang naar de drank meer. Dankzij wat hulpmiddelen, slaagt ze er ook in om dingen te onthouden.

Als ik nu met mijn kinderen op bezoek kom, herinnert ze zich dat nog. Als ik mijn moeder zie genieten van het leven, geeft me dat een warm gevoel.

Ze durft nu weer onder de mensen te komen, en dat kan je best een wonder noemen, als je weet hoe diep ze gezeten heeft.”

Avontuur Hoe Wouter via zijn Wegwijzer

belangstelling voor basketbal bij een sportkamp terecht kwam en daar geboeid raakte door het evangelie, is opmerkelijk.

Hoe hij via de jeugdgroep van de kerk uiteindelijk de verantwoordelijkheid over De Levensbron kreeg, is minstens even wonderlijk. Bijzonder is ook de manier waarop hij de drama’s uit zijn jeugd leerde verwerken. Wanneer hij terugkijkt, moet ook hij toegeven dat een balletje soms vreemd rollen kan. Nu ziet Wouter het leven in feite tegemoet als een avontuur – niet altijd gemakkelijk, wel altijd boeiend. “Nog steeds loop ik tegen zaken aan waarvan ik de betekenis op dat moment niet altijd begrijp.

Maar ik weet dat God een plan heeft met mijn leven en dat Hij de bestemming kent. God wil ons bijstaan in ons leven en het is aan ons om het roer in handen te neen en te varen in de richting die Hij voorziet.”

5

waarheden

God

die je moet weten over .1.

De mens heeft geen persoonlijke relatie met God. Nochtans verlangt God naar een intieme en vertrouwelijke band met jou. Want je bent geschapen om te leven in relatie met je liefhebbende Schepper. Hij wil je leven zinvol maken en vullen met Zijn liefde.

.3.

.2.

De afstand tussen de mens en zijn Maker is er doordat de mens Hem de rug heeft toegekeerd.

God schiep je met een vrije wil. Daarbij kreeg de mens de keuze: leven in gehoorzaamheid aan zijn Schepper, met alle positieve gevolgen vandien. Ofwel toegeven aan het kwaad, met alle negatieve gevolgen vandien. De meeste mensen kiezen voor het tweede omdat dit schijnbaar de meeste vrijheid biedt.

Jezus Christus is de brug tussen de mens en God. We maken allemaal fouten en hebben moeite om ons aan Zijn geboden te houden. Jezus heeft de straf voor onze misstappen op Zich genomen toen Hij stierf aan het kruis.

Als gevolg daarvan kan Hij iedereen die dit erkent, vergeven. Op die manier staat er niets meer tussen jou en God in.

.5.

We kunnen niet uit eigen kracht bij God komen.

.4.

Geef je leven over aan Jezus Christus.

Als je beseft dat er een barrière is tussen God en jou die je niet op eigen houtje kunt overbruggen, weet dan dat Jezus Christus de brug is naar God. Hij heeft de weg vrijgemaakt en je moet dit enkel in geloof beamen. Als je dat doet, schenkt Hij je een volledig nieuw en eeuwig leven. Hij komt in je wonen en je krijgt contact met Hem. Je kunt Hem iedere dag beter leren kennen, onder andere door het lezen van de Bijbel.

De scheiding tussen God en jou, die is onoverkomelijk. De vele pogingen om de relatie met God te herstellen, lopen telkens op niets uit.

Welke inspanningen je ook levert, je slaagt er niet in om zelf terug contact te maken met God.

wegwijzer

Opvoeding foto: Joris D’Joos

Op de brug

Wat hebben we hiervoor gebeden, gehoopt en bang afgewacht: zouden we nog op vakantie mogen tijdens deze hele coronacrisis? Na al die maanden braafjes ‘in ons kot’ hadden we zoveel zin in een verandering van omgeving. Een luxe-verlangen, dat weten we al te goed, maar wat waren we blij dat het toch mogelijk bleek: opnieuw naar de camping waar we de laatste jaren zo veel fijne momenten hebben beleefd.

En dus schrijf ik dit artikel vanop ons terrasje, uitkijkend op een meer dat momenteel volop bevolkt wordt door spelende kinderen en

dobberende jongeren. Over het meer loopt een bruggetje, waarover je makkelijk zonder natte voeten van de ene kant naar de andere kant kan

stappen. Er staan bomen, er is mooi wit zand,… Je kan je wel voorstellen: dit is echt een heerlijke plek om vakantie te vieren…

Heel spontaan is er een natuurlijke verdeling gekomen in waar de vakantiegangers hun plekje zoeken. Aan deze kant van het meer hebben al de ouders met kleine kinderen hun nestje ingericht.

Een picknickdeken, 2 vouwstoelen, een koelbox en een heleboel opblaasbaar speelgoed voor in het water: dat is hoe hier, aan deze kant van het meer, vakantie wordt gevierd. Aan de overkant van het meer zijn groepjes tieners neergestreken. Hun basisuitrusting bestaat uit een paar handdoeken, één of andere box om muziek te spelen, een zak chips en een flesje drank.

Hun plekje wordt meestal afgebakend door hun fietsen die er kriskras omheen liggen.

Het doet me denken aan mijn eigen puberdochter en de veranderingen waar ze doorheen gaat. Nog niet zo lang geleden zat ze bij ons op het picknickdekentje en bliezen we voor haar een bootje op om in het water te spelen. Nu trekt ze naar de overkant van het meer met haar groepje (en een

zakje chips). Ook als het over God gaat, zien we hetzelfde gebeuren: waar geloven vroeger een evidentie was en er maar zelden dingen in vraag werden gesteld, zoekt ze nu haar eigen ‘plekje’. Een nieuwe waarom-fase is aangebroken, en die daagt ook mij uit om een eerlijke antwoorden te zoeken. Want waarom wil God eigenlijk dat we voor Hem kiezen in plaats van dat Hij gewoon zorgt dat iedereen weet dat Hij echt is? En waarom maakt Hij geen einde aan de oorlogen? En waarom vragen wij eigenlijk aan God om ons te zegenen, waarom doet Hij dat niet sowieso? En hoe zit dat met de opwarming van de aarde, waarom laat God dit toe?

Het voelt soms alsof die pubers heel ver weg van ons zijn. Alsof er een heel meer tussenin zit.

Zo vaak begrijp ik niks van de dingen die voor haar heel belangrijk zijn, of frustreert het me dat ze niet inziet wat ik belangrijk vind. Maar weet je…

Er is een bruggetje! Eigenlijk hoef ik helemaal niet ver te gaan om bij mijn dochter te zijn, en ik krijg niet eens ‘natte voeten’. Als ik bereid ben uit mijn comfortzone te komen, ontstaan er de mooiste

Waarom wil God eigenlijk dat we voor Hem kiezen in plaats van dat Hij gewoon zorgt dat iedereen weet dat Hij echt is?

gesprekken. Oprecht zijn en open staan voor haar vragen, luisteren zonder oordeel, vertrouwen geven en niet te snel ongerust zijn… Het zijn begrippen waarvan ik nu leer dat ze echt de brug kunnen slaan tussen pubers en hun ouders. En nog beter: diezelfde brug zorgt ervoor dat ze net zo snel weer thuis is als zij daar nood aan heeft.

Reninca D’Joos

Wegwijzer 11

Kunst

De reis van het kijken De doop van Jezus in de Jordaan.

Gerard David en Joachim Patinir

In de tijd van de Vlaamse primitieven ontstond er ook in schilderijen oog voor het landschap. In dit artikel wil ik je voorstellen aan twee Vlaamse schilders: Gerard David (1460-1523) en Joachim Patinir, Meester en Leerling.

Ik zal inzoomen op schilderijen die zij hebben gemaakt met ‘de doop van Jezus’ als thema.

1. Gerard David: De doop van Jezus (Groeninger museum, Brugge)

Ik schrijf dit artikel in het midden van de coronacrisis. Het is mij opgevallen dat het vanaf de start van deze periode bijna alle dagen prachtig weer was. Ik fietste deze lente veel langs de Dijle en de Zenne in de buurt van mijn woonplaats Mechelen.

De mooie details in het veranderende landschap boeiden me.

Het eerste schilderij is een triptiek die besteld is door de familie des Trompes. Op de linker- en rechterzijluiken zijn de schenker, zijn vrouw, hun kinderen en beschermheiligen uitgebeeld (foto 1). Op het middenpaneel zie je Jezus, die wordt gedoopt door Johannes de Doper. Naast hen staat een engel die de kleding van Jezus vasthoudt.

Wat zo bijzonder is aan deze triptiek is dat de scene zich afspeelt in een landschap dat doorloopt van het linkerzijluik, via het middenpaneel naar het rechterzijluik. Dit schilderij hangt in het Groeninger Museum in Brugge. Ik wil je als lezer uitdagen dit in het echt te gaan bewonderen. Als je ervoor staat, word je aangetrokken tot de details, zoals de bloemen op de voorgrond. Het is zo mooi om te zien hoe de schilder met grote precisie de bloemen en planten heeft weergegeven.

De rimpelingen in het water weerspiegelen de schaduw van Jezus. Prachtig! Verder vallen de kleuren en de diepte in het landschap op.

Hier zien we een start van de ontwikkeling van het landschap schilderen. Bij deze triptiek draait het nog om de Bijbelse voorstelling en de schenkers.

Maar het wordt wel geplaatst in een landschap dat met veel zorg is geschilderd. Deze nieuwe manier van schilderen is door veel schilders verder ontwikkeld tot in onze tijd.

Om de kijker uit te dagen wordt de Bijbelse boodschap steeds meer verstopt in het landschap.

Gerard David was an Early Netherlandish painter and manuscript illuminator known for his brilliant use of color. Only a bare outline of his life survives, although some facts are known. Like many painters of his period, his reputation diminished in the 17th century until he was rediscovered in the 19th century.

Wegwijzer 13

2. Joachim Patinir, De doop van Jezus (Kunsthistorisch museum, Wenen)

Joachim Patinir (1485-1524) was één van de leerlingen van Gerard David. Patinir heeft in zijn korte leven een nieuw genre gecreëerd namelijk: landschapschilderijen. Als eerste wil ik een schilderij van hem tonen waarop duidelijk de invloed van zijn leermeester zichtbaar is. Op dit schilderij (foto 2) is de doop van Jezus ook 14

op de voorgrond van het schilderij uitgebeeld. Links op de achtergrond is een onderwijzende Johannes te zien. Verder zijn er geen figuren op het schilderij te zien en draait het vooral om de omgeving. Het landschap vormt een dramatisch geheel, met in het midden een massieve rotspartij en de loop van de Jordaan die in Wegwijzer

een blauw-grijs berglandshap verdwijnt. In dit schilderij van Patinir staat de Bijbelse voorstelling nog op de voorgrond, maar hij ontwikkelt een stijl waarin het vooral draait om het landschap.

Het derde schilderij toont op het eerste zicht een mooi landschap. Wie echter goed kijkt, ontdekt onder de boom

3. Joachim Patinir, De doop van Jezus (Koninklijk museum voor Schone Kunsten, Brussel)

een groep mensen die zit te luisteren naar een man, die met zijn vinger in de verte wijst. Als je verder inzoomt op de rivier, dan is daar opeens een figuur met een stralenkrans zichtbaar. In een nog kleiner detail op het schilderij zien we de doop van Jezus in de Jordaan en vliegt er boven zijn hoofd een duif, symbool voor

de Heilige Geest. De man onder de groep bomen is dus Johannes de Doper, maar dit is niet direct duidelijk omdat je eerst heel goed de details van het schilderij moet bestuderen. Dat was nu precies waar Joachim Patinir de kijker toe uitnodigde: om goed te kijken, te verstillen en te bezinnen, om op die manier tot de kern van het

geloof te komen: Jezus. We zien dat het landschap steeds belangrijker wordt in de schilderkunst en de Bijbelse boodschap wordt steeds meer verstopt in het landschap om de kijker uit te dagen.

Gerdine Baaij Missionairwerker bij Operatie Mobilisatie in BelgiĂŤ. Zij heeft kunstgeschiedenis gestudeerd aan de universiteit in Leiden en is afgestudeerd op kunst van de Nederlanden van 1400-1600.

Evangelie

Jezus is de brug naar de Vader

Jezus Mens • zonde en schuld • Geen levensdoen • Scheiding van God

God Vergeving • Eeuwig leven • Relatie en vrede •

Volgens de evangelist Johannes is de mens geestelijk dood.1 Met ‘geestelijk dood’ bedoelt hij dat de mens afgescheiden is van God, dat hij geen contact meer met Hem heeft. Het is een beetje te vergelijken met een ‘echtscheiding’, de dood van een huwelijk. ‘Dood’ betekent in deze context dus niet ‘ophouden te bestaan’, maar ‘gescheiden zijn van’.

Je bent geestelijk dood

De profeet Jesaja vertelde 700 jaar voor Christus al dat onze zonden de oorzaak zijn van die geestelijke scheiding.2 De hedendaagse mens lacht om de zonde: hij vindt het begrip een beetje naïef of toch in ieder geval een verouderd begrip. Hij spreekt liever van tekortkomingen of fouten, maar zeker niet van zonde.

De meeste mensen denken dat ze nog zo zondig niet zijn.

Daarbij is de mens wel zo geraffineerd, dat hij zich gaat vergelijken met iemand die zich slechter gedraagt dan hijzelf, maar God wil niet dat we ons met elkaar vergelijken.

Zijn maatstaf is Zijn wet, met onder andere de 10 geboden.

We moeten ons met deze wet vergelijken. Gods wet is als een spiegel die ons innerlijke toont.

Gaan we even een kijkje nemen in die spiegel?

Deuteronomium 5:11 ‘Gods naam niet ijdel gebruiken?’

Je mag Gods naam niet nutteloos of op een verkeerde manier gebruiken. Het beste voorbeeld is natuurlijk het vloeken. Heb je ooit op je vingers geklopt? Had je dan geen moeite een vloek te bedwingen?

Deuteronomium 5:17 ‘Gij zult niet doodslaan’ ‘Haten in je hart’ is voor God hetzelfde als moord. ’Jij

De meeste mensen denken dat ze toch nog zo zondig niet zijn.

Maar kijken we even naar de spiegel ?

dwaas!’ was in die tijd het afschuwelijkste dat je iemand kon toeroepen. Als je iemand haat, dan ben je in Gods ogen een moordenaar.

Heb je nog nooit een conflict met iemand gehad en gedacht: ‘Val toch dood, mens’? Of ... als je ogen kogels geweest waren, zouden er dan geen mensen gesneuveld zijn?

Deuteronomium 5:18 ‘Gij zult niet echtbreken’ In Matteüs 5:27,28 toont Jezus aan dat Hij naar het innerlijke ziet, terwijl de mens naar het uiterlijke ziet. Nochtans is het de binnenkant die telt voor God. Wegwijzer 17

Welke gehuwde man of vrouw heeft nog nooit in gedachten een avontuurtje beleefd? Zeker, er is geen overspel gepleegd, maar innerlijk… Voor God is deze innerlijke echtbreuk even zondig en evengoed echtbreuk.

Deuteronomium 5:19

Je denkt waarschijnlijk: ik ben toch geen dief. Maar… nam je nooit iets mee naar huis van op het werk? Stal je nooit tijd van je baas door bijv. je persoonlijke mails te bekijken? Betaal je al je belastingen of laat je vaak iets ‘in het zwart’ doen? Dit hoort allemaal bij ‘diefstal’.

‘Niet stelen’

Deuteronomium 5:20 Geld, zaken op het werk: alles wat niet te warm of te zwaar is.

‘Geen vals getuigenis geven’

Heb je nog nooit gelogen? Wie beweert nooit gelogen te hebben, doet het nu.

Deuteronomium 5:21 ‘Niet begeren’ Wat begeert ons hart allemaal niet? De reclamemensen weten dat zo goed dat ze er voortdurend op inspelen: ‘Heb je al een grote T.V., een mooie auto,…?’

Hierbij hoort ook ‘niet liegen’.

De mens wordt tegenwoordig niet beoordeeld naar wat hij is, maar naar wat hij heeft.

Volgens Jezus Christus zijn de twee grootste geboden: ‘God boven alles liefhebbenen je naaste als jezelf.’ 3 Wat is de grootste zonde? Is het niet logisch dat de grootste zonde deze is tegen het grootste gebod?

Wat is het grootste gebod? ‘God liefhebben boven alles’, Hem in alles de eerste plaats geven. Doen we dit? Absoluut niet, iedere dag falen we en overtreden we dit gebod.

tellen we er meer dan 700 na een jaar. Na 20 jaar zijn dat 14.000 zonden en na 50 jaar 35.000.

Als we eerlijk de 10 geboden onder ogen zien (zoals God die ziet), dan is er geen gebod dat we niet overtreden. En dan zegt de mens: ‘Ik ben toch zo slecht niet’.

door bewijzen ze precies datgene wat God beweert: de mens is geestelijk dood.

Wat zijn de gevolgen van de geestelijke dood?

Kan je bij God komen door je eigen inspanning?

Paulus windt er geen doekjes om 4 : de mens denkt dat hij het beter weet dan God. De mens ziet God niet, begrijpt God niet, voelt God niet, ervaart God niet,… Dus besluiten hij: ‘God bestaat niet’.

Daarbij doen we ook nog iedere dag van ons leven de tweede grootste zonde. Wie heeft ‘zijn naaste lief als zichzelf’? We hebben al zoveel moeite om onze partner lief te hebben als onszelf, laat staan onze naaste.

Zo zou een blinde met evenveel recht kunnen beweren dat een zonsondergang niet bestaat. Hij ziet er geen, ervaart er geen, is zich van een zonsondergang niet bewust, … dus hij bestaat niet.

Als we alleen al de som zouden maken van deze 2 zonden, dan

Veel moderne mensen beweren hetzelfde van God, maar daar-

18

Wegwijzer

Het probleem is niet of God al dan niet bestaat, maar dat je geestelijk dood bent: je bent van Hem gescheiden.

Nee, je slaagt er niet in de kloof te overbruggen om bij God te geraken. Je kan dan wel zeggen dat je verder springt dan de ander, maar de vraag is niet of je verder springt, maar of je de overkant bereikt en dat is nu precies ons probleem: je komt steeds tekort en stapelt verder een schuld op ten aanzien van God. Te gemakkelijk maken we ons ervan af door te beweren dat God onze zonde wel door de vingers zal zien omdat Hij nu eenmaal liefde is. Maar God is

ook rechtvaardig en moet dus zonde oordelen. Veronderstel dat er bijvoorbeeld aan een verkeersovertreding geen boete meer verbonden wordt, wat zou het effect zijn? Waarom zou dit bij God anders zijn?

Gelukkig voor ons heeftGod zelf voor de oplossing gezorgd door mens te worden in de persoon van Jezus Christus. Hij heeft een leven geleid dat volmaakt was

en daardoor kon Hij onze schuld afbetalen. Aan het kruis riep Hij: “Het is volbracht.”

Veronderstel dat je een auto koopt voor je partner (zal wel niet zo vaak gebeuren). Je laat de factuur opstellen, je betaalt en de garagist zet er zijn stempel op: ‘Voldaan’. Als later je partner de auto later gaat ophalen, kan de garagist niets inbrengen tegen haar vraag haar de auto te geven.

‘Het is betaald’. Op gelijke wijze heeft Christus onze schuld volledig betaald met Zijn dood: het is helemaal voldaan, je kan er niets aan toevoegen.

Of je kan toch één ding doen: dit plaatsvervangend offer van Jezus aanvaarden, akkoord gaan met Hem dat je niet bij Hem kunt komen door eigen verdiensten, Hem aannemen in je leven, want Hij is de enige Weg naar de Vader. 5

“Een vrouw had de Heer Jezus leren kennen. Dit had haar zo’n innerlijke vrede en diepe vreugde bezorgd dat ze die blijde boodschap met alle mensen uit haar omgeving wou delen. Ja, zelfs haar huisarts kreeg te horen dat Jezus zijn eigen leven offerde om ook Zijn schuld bij God te betalen.

Maar hij haalde zijn schouders op. “Ach”, zei hij, “God is goed. Als God werkelijk goed is moeten we onze schuld toch niet betalen. Hij zal mij zo ook wel vergeven.” Regelmatig getuigde de vrouw van de rust die ze nu kende. Ze wist immers dat de Heer Jezus de schuld, die ze tegenover God had opgestapeld, had betaald door zijn leven te geven, ook voor haar.

Maar telkens weer lachte de dokter het schuldprobleem weg. “Het komt wel vanzelf in orde”, beweerde hij, “een liefdevolle God zal mijn schuld toch niet aanrekenen en die paar foutjes van me, die ziet Hij wel door de vingers.” Na bepaalde tijd kwam de dokter zijn bezoeken van de afgelopen maand afrekenen. De vrouw nam de gelegenheid te baat en zei: “Dokter, ik weet wel dat ik u nog een bedrag schuldig ben, maar ik weet dat je een goed man bent. Je geeft immers om je patiënten. Ach, je zult me die som toch niet aanrekenen, die enkele doktersbezoekjes zal je wel door de vingers zien. Het komt wel vanzelf in orde, een minzaam dokter scheldt me mijn schuld wel kwijt.”

De dokter stond er wat bedremmeld bij. “Ja, maar …”, sprak hij, “dat werkt alleen in de godsdienst, niet in de geneeskunde.” “Oh nee!”, antwoordde de vrouw beslist, “zo werkt het ook niet bij God! Hij neemt onze schuld heel ernstig. Ook al is Hij een God die graag vergeeft, Hij kan ons onze schuld pas kwijtschelden als wij willen aannemen dat een Ander die voor ons betaald heeft. Ik zou toch nog maar eens ernstig overwegen hoe ik met mijn schuld tegenover God omga. Want ooit komt ook voor jou de afrekening. En wat een rust kan het geven, te weten dat Iemand bereid is geweest, die ongelofelijke prijs, te betalen in jouw plaats.”

1 2 3

Johannes 5:24 Jesaja 59:1-2 Matteüs 22:34-40

4 5

Efeziërs 4:17-19 Johannes 14:6

Yvan Thomas

Wegwijzer 19

Dagboek

Ongeremde kinderpraat “Is het nog Corona-tijd?”

Juda heeft weer een heerlijk ‘taalfoutje’ aangeleerd. Hij ligt met zijn broers te gibberen in de zetel en roept: “Ik krijg niet veel zucht!” Een tijdje later hebben we volgens hem ook veel zuchtjes nodig om de zuchtmatras op te blazen…

En zuchten… dat hebben we veel gedaan! Half maart ging de wereld van veel gezinnen met kinderen even over in een heerlijke vakantiesfeer! Blij dat ze waren, ze moesten niet naar school en het weer was dan nog op en top zomers! Mààr… na die weken kwam de harde realiteit: het coronatijdperk zou toch langer duren dan een paar weken, bijgevolg moesten ook de lessen hernomen worden. Vier kinderen in huis, vier niveaus, vier bakken met werkboeken en oneindig veel uitdagingen! Maar goed, ook dat overleefden we en zelfs op een redelijk aangename manier.

Onze kinderen vonden in die tijd in onze boekenkast een boek van de uitgever ‘Corona’ en maakten tegen iedereen die ze ook maar tegenkwamen of zagen het mopje: ‘We hebben corona in huis!’. Gelukkig mochten we niet veel mensen ontmoeten en moest ik niet al te vaak een verklaring geven.

De bubbel werd een volgende ‘hindernis’. In het begin mocht je

niemand ontmoeten en dat was volgens ons redelijk duidelijk.

Niettemin hoorde ik op een ochtend Abel buiten zeggen: “Hé, waarom kom jij bij het buurmeisje op bezoek, dat mag toch helemaal niet?” Hij had groot gelijk, dus liet ik hem maar begaan. Vragen als ‘Waarom mogen de buren hun opa en oma wel zien en wij niet?’ zijn best lastig dan. Vervolgens had je de bubbel van 10 personen, inclusief je eigen gezin…

Geweldig (sarcastisch uiteraard)!

Wij zijn met z’n zessen en dus kon of wou niemand ons erbij nemen. Plotseling had je de bubbel van 15 personen … pér gezinslid. Dit komt dan voor ons gezin neer op (al dan niet onrechtstreeks) contact met 90 mensen per week?!

Verder gaan onze kinderen er redelijk goed mee om. Ze hebben al maanden geen winkel meer gezien aan de binnenkant.

Ze hebben ook al eindeloos lang geen vriendjes meer te logeren gehad. Ze vragen regelmatig (vooral de kleinsten) ‘Is het nog coronatijd?’ om te weten of ze

iemand mogen benaderen of niet…

En dan word je keihard geconfronteerd met de invloed van corona op een jong leven.

Nee, Juda werd niet ziek, helemaal niet, maar toen de bubbels groter mochten zijn en hij eindelijk zijn ‘moeke’ weer mocht knuffelen, was zijn reactie: “Nee, mama, dat mag niet, het is coronatijd!”. Ik stelde hem gerust: “Jawel, jongen, het mag nu, moeke is in onze bubbel.”. Maar nee, hij weigerde pertinent een knuffel te geven en het brak mijn hart. Onze spontane knuffelaar durfde geen knuffels meer te geven, want het was coronatijd. Dan besef je ineens dat een groot deel van zijn bewuste leven al coronatijd is en hij dus in die realiteit opgroeit… We zullen nog vaak de vraag krijgen: “Is het nog coronatijd?” en ik hoop dat we niet al te veel keren meer bevestigend moeten antwoorden.

Ann Van der Flaas, jongensmama van Eli (10), Micha (8), Abel (6) en (Juda 3,5)

Wat is Corona?

Wat is er leuk aan Corona-tijd?

Wat vinden jullie niet leuk aan corona?

Wat is de oplossing voor Corona-tijd?

Juda: Dat weet ik niet.

Abel: Een ziekte die heel erg is, en als je het hebt kan je misschien doodgaan.

Micha: Een kroon.

Eli: Een virus dat mensen inpalmt.

Micha: Film kijken en veel thuis mogen zijn.

Abel: We moeten niet naar school!

Eli: Niks, behalve dat papa heel veel thuis was!

Micha: Dat ik vriendjes niet mag zien en iedereen moet missen.

Abel: We mogen niet naar de kerk.

Eli: Gehoorzamen aan de maatregelen van de regering.

Micha: Allemaal thuisblijven.

Juda: Als we thuis zijn en deur is dicht, dan zijn we veilig.

Wegwijzer 21

Wetenschap

James Clerk Maxwell van wetenschapper en gelovig

foto: wikipedia

Albert Einstein ging eens op bezoek naar de universiteit van Cambridge in Engeland. Op een gegeven moment zei zijn gastheer tegen hem: “U hebt zo veel kunnen doen omdat u op de schouders van Newton stond.” “Nee,”, antwoordde Einstein. “ik stond op de schouders van Maxwell.”

Wie was die Maxwell waarvoor Einstein zoveel bewondering had? James Clerk Maxwell (13 juni 1831 – 5 november 1879) wordt beschouwd als een van de drie belangrijkste natuurkundigen, naast Einstein en Newton. Zijn grootste verdienste ligt in zijn ontdekkingen op het gebied van elektromagnetisme en elektromagnetische golven.

Nadat Michael Faraday veel experimenteel werk had verricht rond inductie, was het Maxwell die Faraday’s theorie wiskundig uitwerkte.

Hij formuleerde in 1865 de Maxwellvergelijkingen, die de basis vormden voor de huidige klassieke elektromagnetische theorie en voor de relativiteitstheorie van Albert Einstein.

Maxwell raakte niet alleen bekend door zijn werk rond het elektromagnetisme, maar ook door zijn inzichten omtrent de kinetische gastheorie, thermodynamica en de stabiliteit van de ringen van Saturnus.

Hij is ook de vader van de kleurenfotografie, en met zijn bewijs - dat hij reeds leverde toen hij nog student was - dat uit de primaire kleuren rood, groen en blauw alle kleuren kunnen worden gevormd, legde hij de basis voor computerschermen, kleurentelevisie en de vierkleurendruk van dit tijdschrift.

Maxwell vormde de basis voor de huidige klassieke elektromagnetische theorie, en de relativiteitstheorie van Einstein.

Wegwijzer 23

Er wordt verteld dat Einstein drie portreten in zijn studeerkamer had: van Newton, Faraday en Maxwell.

Maxwell had ook nog iets anders gemeen met Newton en Faraday: ze waren allemaal bewust christen. Newton schreef meer over theologie dan over wiskunde, al weken sommige van zijn ideeën nogal af van die van de meeste christenen van zijn tijd. Maxwell en Faraday waren allebei ‘evangelisch’ in hun theologie.

Verwarrend Momenteel horen we in het journaal vaak over ‘evangelische’ christenen in de VS, en de term wordt gebruikt op een heel verwarrende wijze.

Vaak worden ‘evangelicalen’ afgeschilderd als anti-wetenschappelijk, anti-vooruitgang, behoudsgezind en fundamentalistisch. Deze beschrijving is nochtans niet van toepassing op Faraday en Maxwell, twee wetenschappers die er samen voor zorgden dat wij gebruik kunnen maken van elektriciteit, computers en het internet.

We hebben hier te maken met het verschil tussen een demografische categorie en een geloof. Pew Research Center, een Amerikaanse organisatie die veel onderzoeken en enquêtes uitvoert en publiceert, werkt met een categorie mensen die het ‘White Evangelicals’ of kortweg ‘Evangelicals’ noemt.

24

Maar Pew heeft ook een categorie ‘Black Protestant’. Dit zijn zwarte protestanten, die voornamelijk evangelisch zijn in hun theologie. De White Evangelicals stemmen overwegend rechts, de evangelische Black Protestants overwegend links.

Evangelisch christenzijn Maar dit heeft weinig te maken met het evangelische geloof.

Ongeveer één van de twaalf personen in de hele wereld is evangelisch christen. De grote meerderheid van die mensen woont niet in de VS of Europa.

Voor hen heeft evangelisch zijn niets te maken met een politiek beleid.

Voor zulke mensen - en ook voor Faraday, Maxwell en zelfs Wegwijzer - heeft ‘evangelisch zijn’ te maken met drie zaken: · Geloof in de drie-enige God van de Bijbel: Vader, Zoon en Heilige Geest. · De Bijbel als autoriteit: niet een kerk of kerkleider maar de Bijbel heeft het hoogste gezag in hun leven. · Een persoonlijke relatie met God via Jezus, door wat soms de ‘wedergeboorte’ wordt genoemd.

Dit is een bewuste keuze voor God, niet een geloof dat men van zijn ouders erft of van een kerk ontvangt.

Wegwijzer

Natuurkunde én geloof Maxwell werd christelijk opgevoed door zijn moeder. Zij gaf hem les in natuur- en wiskunde en in de Bijbel. Zij leerde hem dat wetenschap en de Bijbel elkaar niet tegenspreken.

Maxwell werd wedergeboren in april 1853, toen hij 21 jaar oud was en studeerde aan de universiteit van Cambridge in Engeland. Dit was een volwassen keuze, door iemand die al een opgeleid wetenschapper was en niet zomaar een kinderlijke aanvaarding van een traditionele religie.

Zijn evangelische geloof speelde een sleutelrol in zijn natuurkunde. Niet, zoals sommigen nu proberen, door een stuk uit de Bijbel te lezen alsof het een natuurkundeboek is, maar door wat de Britse top-historicus Boyd Hilton beschrijft als het negentiende-eeuwse evangelische inzicht dat de natuurkunde heeft geleid van een gerichtheid op bewijzen naar een aanvaarding van paradoxen.

Voor de wetenschappers van de Verlichting was de wereld vol met bewijzen.

Daarom geloofden ze dat de harmonieën in de natuur direct zichtbaar moesten zijn. Maar evangelicalen van die tijd hadden al moeten worstelen met theologische paradoxen. Een voorbeeld van een theologische paradox is de vraag hoe een welwillende,

‘Evangelisch zijn’ heeft te maken met een persoonlijke relatie met God via Jezus, door wat soms de ‘wedergeboorte’ wordt genoemd.

Colofon...

Evangelische Volwassenen Werking vzw afd. Wegwijzer Coördinatie: Yvan Thomas,

Stationstraat, 34

8900 Ieper.

Wedergeboorte wordt weleens vergelijken met de ontpopping van de vlinder: een nieuw leven met een vernieuwd lichaam.

liefhebbende Gods het lijden in de wereld kan toestaan.

Maxwell, Faraday en anderen waren bereid om paradoxen toe te staan in hun conclusies over hoe de natuur werkt, en niet alleen te zoeken naar een diepere harmonie. Zonder het inzicht dat de natuur

paradoxen kan bevatten, zou het grootste deel van de moderne natuurkunde onmogelijk zijn geweest.

Martin Turner

Mail:

info@weg-wijzer.net

Bestel: bestel@weg-wijzer.net Web: www.weg-wijzer.net Redactie:

Erik D'Joos, Johan Leroy, Yvan Thomas, Martin Turner, Ann Van der Flaas, Don Zeeman.

Correctie: Ann Vermeersch Eindcorrectie: Marijke Verbrigghe Vormgeving: Jehtron Wervik © Overname van artikelen is mogelijk, mits voorafgaande toestemming van de uitgever.

Reacties kunnen via mail ons toegstuurd worden naar info@weg-wijzer.net

Wegwijzer 25

Koken

Chocomousse (met 3 ingrediënten) Niks zo heerlijk in de zomer als verse chocomousse met wat framboosjes of andere besjes uit de tuin! Het recept is heel eenvoudig én chocomousse bewaart echt lang (gemakkelijk 4 dagen) in de koelkast, dus je kan het altijd al op voorhand klaarmaken! Je kiest best kleine glaasjes, dan voel je je minder schuldig als je er twee neemt … (en dit is een ideale kinderportie!).

Ingrediënten:

- 1 plak pure chocolade (200 gram) - 1 busje room (30% vet of meer) (25 cl) - 2 eitjes - scheutje melk (je kan ook een scheutje van de room gebruiken) Stap 1: Smelt de chocolade met het scheutje melk. Dit kan perfect in de microgolfoven in een soepkop. Je moet de microgolfoven op een hele lage stand zetten en de chocolade regelmatig omroeren, anders verbrandt die heel snel.

Stap 5: Voeg de gesmolten chocolade bij de room en roer voorzichtig. Zoniet gaat alle lucht die je er net hebt ingeklopt er terug uit.

Stap 6: Voeg daarna de opgeklopte eiwitten toe aan het vorige mengsel en je bent klaar! Verdeel nu het mengsel over de kleine glaasjes.

Stap 2: Splits de eieren. Voeg de eierdooiers meteen toe aan de gesmolten chocolade (let op, nu mag je hem niet meer opwarmen!) en roer goed.

Stap 7: Laat zeker enkele uren opstijven! Je kan de chocomousse versieren met besjes, slagroom, chocoladevlokjes, gekleurde uweiwitten christelijke uw boekhandel christelijke boekhandel Stap 3: Klop de stijf. ijsspikkels, …

Stap 4: Klop de room ook stijf. Overdrijf niet, anders krijg je boter!

N LEUVEN

GENK GENK

Smakelijk!

Ann Van der Flaas

KORTRIJK KORTRIJK uw christelijke boekhandel

uw christelijke boekhandel

089 30 58 86 089 30 58 86 3 016 25 93 93 056 35 78 99 056 35 78 99 genk@hetgoedeboek.be genk@hetgoedeboek.be en@hetgoedeboek.be boek.be kortrijk@hetgoedeboek.be kortrijk@hetgoedeboek.be

LEUVEN LEUVEN KORTRIJK Vennestraat 345 VennestraatGENK 345 weg vuursesteenweg 192 192 MeensestraatMeensestraat 79 79 089 30 58 86 3600 3600 Genk 056 35 016 25 93 93 Genk 016 25Kortrijk 9378 9399 ee3001 Heverlee 8500 Kortrijk 8500 uw christelijke boekhandel leuven@hetgoedeboek.be

genk@hetgoedeboek.be

uw christelijke boekhandel Vennestraat 345

Tervuursesteenweg 192 3001 Heverlee

3600 Genk

LEUVEN

016 25 93 93 hetgoedeboek.be hetgoedeboek.be

leuven@hetgoedeboek.be

GENK LEUVEN

26

Tervuursesteenweg 192 Heverlee 016 93 93 30 583001 86 25

Tervuursesteenweg Meensestraat 79 192 uw christelijke boekhandel

GENK LEUVEN

3001 8500 Heverlee Kortrijk

KORTRIJK GENK

089 30 58 86 fb.com/hetgoedeboek 016 25fb.com/hetgoedeboek 93 93

hetgoedeboek.be

089 leuven@hetgoedeboek.be genk@hetgoedeboek.be

GENK

KORTRI

089 30 58 86 genk@hetgoedeboek.be kortrijk@hetgoedeboek.be leuven@hetgoedeboek.be uw christelijke boekhandel

genk@hetgoedeboek.be leuven@hetgoedeboek.be

GENK KORTRIJK

Vennestraat 345 3600 Genk

056 35 78 kortrijk@hetgoed

Meensestraa 8500 Kortr

KORTRIJK

056 089 30 58 86 35 78 99 056 35 78 99 kortrijk@hetgoedeboek.be kortrijk@hetgoedeboek.be genk@hetgoedeboek.be

fb.com/hetgoedeboek

Vennestraat Tervuursesteenweg 192 345 Wegwijzer 3600 Genk 30 58 86 3001 056 Heverlee 35089 78 99

KORTRIJK

hetgoedeboek.be

Meensestraat 79 Vennestraat 345 8500 Kortrijk 056 3600 Genk

genk@hetgoedeboek.be kortrijk@hetgoedeboek.be

fb.com/hetgoedeboek

Meensestraat 79

35 788500 99 Kortrijk kortrijk@hetgoedeboek.be

Nuttige sites ? Bezoeken waardevol !!

Goed nieuws in de media, een zeldzaamheid? Toch niet! En dat mag gehoord, gezien, gelezen en ontdekt worden. Deze site die bedoeld is voor mensen die zin in het leven hebben en de zin ervan willen ontdekken. Teksten, video’s, podcasts van de verschillende partners in het medianetwerk.vlaanderen. Veelzijdig, maar met dezelfde rode draad: de zoektocht naar wat het leven inhoud geeft. Benieuwd? Luister, Kijk, Lees, Ontdek!

EEN PLEK VOOR ZOEKERS NAAR GOD, ZICHZELF EN GELOOFSVERHALEN

Luister op op TWR.BE TWR.BE Luister Luister op TWR.BE naar onze Vlaamse Vlaamse naar naar onze onze Vlaamse podcasts en podcasts podcasts en en radiostream!

24/7 radiostream!

2 4//7 7 radiostream!

24 Melk & Honing Melk & Honing Geloofsgesprekken Melk & Honing

Door de Bijbel Door de Bijbel Een eigentijds Bijbel­ Door de Bijbel

Geloofsgesprekken aan de keukentafel Geloofsgesprekken aan de keukentafel aan de keukentafel

Luister via Luister Luister via via

Een eigentijds Bijbel­ studieprogramma Een eigentijds Bijbel­ studieprogramma studieprogramma

www.twr.be www.twr.be www.twr.be

iTunes (zoek op twr.be) iTunes iTunes (zoek op twr.be) (zoek op twr.be)

Google Play (zoek op twr.be) Google Play Google Play (zoek op twr.be) (zoek op twr.be)

Beeldspraak Beeldspraak Christelijke columns Beeldspraak

Christelijke columns over kunst en leven Christelijke columns over kunst en leven over kunst en leven

App Store (zoek twr.be) App op Store App (zoek Store op twr.be) (zoek op twr.be)

Spotify (zoek op twr.be) Spotify Spotify (zoek op twr.be) (zoek op twr.be)

Wegwijzer 27

Maatschappij

Doodnormaal je leeft een leven lang en dan ga je dood, is dat normaal?

Vrijwel overal ter wereld worden de doden regelmatig herdacht.

In landen met een katholieke traditie gebeurt dat ieder jaar vooral op 1 en 2 november, Allerheiligen en Allerzielen.

Op die dagen worden de graven bezocht en de overledenen letterlijk ‘in de bloemetjes gezet’.

Andere landen hebben andere gewoonten. In Mexico bijvoorbeeld spreekt men van de ‘Dia de los Muertos’ (de dag van de doden) waarbij men gelooft dat de doden hun familieleden terug komen bezoeken. De Mexicanen leggen bloemen neer van aan het graf tot aan hun voordeur, zodat de bezoekers zeker de weg zullen vinden.

Ook houdt men een picknick op het graf. Heel anders dan bij ons dus.

Wat vertellen al die gebruiken ons? De dood is een belangrijk thema, met diepgaande vragen waar we een antwoord op zoeken. Tegelijk spreken en denken we niet altijd even over het overlijden. Toch moeten we

erkennen dat we er allemaal op één of andere manier mee geconfronteerd zullen worden.

Er is één zekerheid in het leven: we zullen allemaal ooit door de fase van sterven moeten gaan.

Zoals de bekende Amerikaanse zanger Bob Dylan het zei: “The only thing people really have in common is that they are all going to die.” (“Het enige wat

mensen gemeenschappelijk hebben is dat ze allemaal ooit sterven.”) Een sombere uitspraak en een lastige realiteit. De dood roept veel vragen bij ons op.

Ik ben er geweest ...

Wetenschappelijke onderzoekers zijn iedere dag druk in de weer om alles beter te begrijpen. En ook al boeken ze veel vooruitgang, de dood blijft grotendeels een vraagteken.

Vooral als het gaat over de vraag: wat na de dood? Daar is onder wetenschappers en academici heel wat discussie over. Etienne Vermeersch, de Gentse professor in de filosofie, had al een tekst voor zijn grafsteen klaar: “Non fui, fui, non sum, non curo” wat betekent: “Ik was er niet, ik ben er geweest, ik ben er niet meer, ik trek het mij niet aan”.

Het is een Latijnse spreuk die we ook geregeld tegenkomen op de oude Romeinse graven. Hiermee doelde hij op het feit dat hij ervan overtuigd was dat hij van niets gekomen was en er ook niets zou zijn wanneer hij stierf.

Stephen Hawking, Brits professor in natuurkunde en kosmologie, overleed enkele jaren geleden na een lange strijd

tegen de slepende spierziekte ALS. Hij had zijn mening over de dood en wat er daarna zou gebeuren: “Ik heb 49 jaar lang geleefd met het vooruitzicht van een vroeg sterven. Ik ben niet bang van de dood, maar ik heb geen haast om te sterven.

Er is zoveel dat ik eerst nog gedaan wil hebben. Ik vergelijk het brein met een computer die plots stopt met werken wanneer de onderdelen het laten afweten. Er is geen hemel of hiernamaals voor gebroken computers; dat is een sprookje voor mensen die bang zijn van het duister.”

“The only thing people really have in common is that they are all going to die.”

BD

Voor vele wetenschappers – en niet alleen voor hen – is er niets na de dood. Toch zijn er ook veel mensen die blijven geloven dat er nog iets is na het sterven.

Het is voor hen een hoopvolle gedachte. Maar als die nergens op gebaseerd is, is het slechts een magere troost. Richard Dawkins, Brits professor evolutiebiologie en uitgesproken atheïst zei daarover: “Religie onderwijst de gevaarlijke flauwekul dat dood niet het einde is.” Focussen op iets dat er niet is, vasthouden aan de gedachte dat de dood niet het einde is, ondermijnt volgens hem de wetenschap.

Meer weten over wie God is?

Ga naar www.IkZoekGod.be.

Of stuur een mailtje aan info@Weg-Wijzer.net.

Wegwijzer 29

Wat als de dood nooit de bedoeling is geweest?

Waarom zijn we ongerust over het sterven als het gewoon een normale eindfase is van het leven? Waarom lijken mensen er alles aan te doen om de dood zo lang mogelijk uit te stellen? En is het altijd de bedoeling geweest dat mensen zouden sterven?

In de eerste eeuw van onze jaartelling leefde er een man die Paulus heette. Hij had veel nagedacht over het leven – en over de dood – en schreef daarover een brief aan mensen die in de hoofdstad van het Romeinse Rijk woonden. Hij baseerde zijn ideeën op de Joodse Bijbel – wat wij het ‘Oude Testament’ noemen. Zijn woorden nemen ons terug naar het prille begin van de wereld.

Adam, de eerste mens, was perfect gemaakt en had een intens contact met zijn Maker.

Zijn relatie met zijn hemelse Vader was perfect. Tegelijk had hij ook een vrije wil die hem de keuze gaf God te gehoorzamen, of niet. Ook al was hij gewaar30

schuwd voor de consequenties, toch overtrad Adam de wetten van God en was hij niet langer onsterfelijk. Sindsdien zit de hele mensheid opgescheept met het kwaad. Dat is sterker dan henzelf en brengt onvermijdelijk de dood met zich mee. Zo bezien lijkt het verhaal lijkt fatalistisch, maar er is ook een hoopvol perspectief.

Paulus geloofde in God en was ervan overtuigd dat God de wereld perfect had geschapen.

Daarin was geen plaats voor de dood. Het was de wereld waar nu nog van dromen. De volmaaktheid bestaat niet meer en we vinden dat zonde. In feite was ook zonde die alles ruïneerde. Zoals Paulus het uitlegt: de zonde van één man is de oorzaak van alles wat er misging.

Ongewild, onvermijdelijk?

Het woord ‘zonde’ kent vrijwel iedereen, maar het begrip is niet populair. Het doet ons denken aan dingen die niet mogen. Maar het gaat verder Wegwijzer

dan dat. Zonde is niet zozeer een actie, maar veeleer een attitude. Het is zeggen tegen God: Ik heb U niet nodig.

Je keert als het ware je rug naar Hem toe en je kijkt compleet de andere richting uit, naar de dood in plaats van het leven.

Zoals Paulus het zegt: iedereen heeft gezondigd. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Onze attitude heeft ons weggedreven van het leven, het eeuwige leven, zonder dood, dat we allemaal zo graag wilden …

Het is niet vreemd om te denken: “Moet ik boeten om iets wat eigenlijk de schuld is van een ander?” Maar eigenlijk zijn we niet zoveel anders dan Adam. We hebben dezelfde genen, en we zijn allemaal mensen met een vrij wil. Als we ons in dezelfde situatie bevonden hadden, zouden we wellicht hetzelfde als onze verre voorvader gedaan hebben. En toch hebben we het wrange gevoel dat het zo niet zo zou moeten zijn. Maar wie verandert er iets aan?

Er is hoop…

Je zou de indruk kunnen krijgen dat de Bijbel een deprimerend boek is: we zijn allemaal slecht en ons enige uitzicht is de dood. Maar dan vergeet je het belangrijkste deel van het verhaal. Ook daarover schrijft Paulus in zijn brief aan

de mensen in Rome. “Door de zonde van één mens, strafte God alle mensen. Doordat Adam ongehoorzaam was aan God, kreeg de zonde macht over iedereen. Maar doordat één mens het goede deed, ziet God ons allemaal als goede mensen. Doordat Jezus Christus gehoorzaam was aan God, zal God aan ons allemaal het eeuwige leven geven.”

Paulus zegt dus dat het duidelijk is waar de dood vandaan komt, maar hij laat het daar niet bij. Hij spreekt ook over een eeuwig leven dankzij een ander mens, Jezus Christus.

Van Zijn tijd op aarde, zo’n 2000 jaar geleden, hebben we verschillende historische ooggetuigenverslagen. Zijn tijdgenoten beschreven wat ze hoorden en zagen. Ze schreven over de wonderen die Hij verrichtte.

Ze vertelden hoe Hij werd gekruisigd en daarna begraven werd. Maar ook hoe ze Hem daarna weer terug in levende lijve zagen. Hij had de dood overwonnen, niet alleen voor Hemzelf, maar ook voor iedereen die in Hem gelooft. Dat is de kern van de boodschap: Jezus is herrezen en leeft!

De relatie hersteld Jezus was de Zoon van God

die naar de aarde kwam. Hij had alle rijkdom en heerlijkheid, maar besloot om bij en met de mensen in armoede te leven. God wilde graag de relatie herstellen. Een verbroken relatie waarin wij als mens

onze rug toekeerden naar Hem en zeiden dat we Hem niet nodig hadden. God wilde niets liever dan dat we zicht zouden krijgen op een eeuwig leven met Hem. God zelf kwam naar deze aarde in de persoon Jezus en nam aan het kruis onze straf van de zonde op zich. Jezus leefde het perfecte leven dat ik moest leven en hij stierf aan het kruis de dood die ik moest sterven. God geeft ons genade door Zijn Zoon onze plaats te laten innemen. Het is zoals Paulus schrijft in zijn brief: “Door de overtreding van één mens moesten alle mensen sterven, maar de genade die God aan alle mensen schenkt door die ene mens, Jezus Christus, is veel overvloediger.”.

Deze brief legt niet enkel het probleem van de dood aan ons uit, ook de oplossing wordt er in getoond.

Deze brief maakt nu deel uit van de Bijbel. Die legt niet enkel het probleem van de dood aan ons uit, ook de oplossing wordt er in getoond.

Dat we sterven, is normaal: aan onze tijd op aarde komt een einde. Maar door het geloof in Jezus, is er voor ons iets veel beters en mooiers weggelegd; het eeuwige leven bij de Vader.

Jezus zei het zelf: “…Ik ben het die de doden laat opstaan. Ik ben het die leven geeft. Iedereen die in Mij gelooft zal leven, ook als hij sterft. En iedereen die leeft en in Mij gelooft, die zal niet voor eeuwig sterven”.

(Bijbel, boek Johannes hfdstk.11 vs 25-26) (artikel gebaseerd op een lezing van Olivier Le Jeune, speciaal bewerkt voor Wegwijzer)

Nodig Jezus uit in je bubbel.

Wegwijzer 31

Voor sommigen was Hij een wijs man.

Een leraar. Een goeroe.

Anderen zeggen dat Hij de Zoon van God is.

V.U.: Vianova - BEZ - Evangelische Volwassenen Werking vzw - Romboutsstraat 7 - 1932 Zaventem

Maar wat zegt Hij eigenlijk over zichzelf?

Vriendelijk aangeboden door: