“We dream of a society that will never be torn apart just for the need to survive!”
Office Address: #45 Cambridge St., Cubao, Quezon City Email: migrante2007@yahoo.com.ph
Telefax: 911-4910 Website: www.migranteinternational.org
Mensahe ng pakikiisa sa Anakbayan Melbourne sa asembliya ng pagkakatatag nito Garry Martinez, Tagapangulo, Migrante International Hulyo 14, 2012
Mapagpalayang pagbati mula sa Migrante International! Pagpupugay sa lahat ng mga delegado, organisador, kasaping organisasyon, lider-kabataan, bisita at pamunuan ng Anakbayan Melbourne! Malugod kayong binabati ng migrante at pamilya, sampu ng mga kasapi at organisasyon ng Migrante International sa buong mundo, ngayong asembliya ng inyong pagkakatatag. Napapanahon ang pagtitipon ngayon ng Anakbayan Melbourne sa gitna at harap ng sunud-sunod na mga atake ng patuloy na umiigting na krisis panlipunan at pandaigdigan sa kabataan at mamamayang Pilipino. Lubhang napakabigat ng pasanin ng kabataan at mamamayang Pilipino sa loob ng bansa sa ilalim ng rehimeng US-Aquino. Sumambulat sa pagpasok ng bagong dekada ang kaliwa’t kanang pagtaas ng singil sa mga serbisyong panlipunan, pampublikong utilidad at batayang produkto. Halos lingguhan ang pagtaas ng presyo ng langis, nagtaas na rin ang presyo ng arina (tinapay), bigas at asukal, singil sa kuryente at tubig at pamasahe sa dyip, napipinto ang pagtaas ng matrikula, at nakaamba ang 100% pagtaas ng pamasahe sa MRT/LRT at toll hikes. Sa kabila ng lahat ng ito, walang napipintong pagtaas sa sahod ng mga manggagawang Pilipino. Sa labas ng bansa, gayundin ang kinakaharap ng kabataang Pilipino. Hindi hiwalay ang pakikibaka ng Migrante at Anakbayan. Tulad ng migranteng Pilipino, napipilitang mangibang-bansa ang kabataan dahil sa matinding desperasyon at kawalang-katiyakan bunsod ng kawalan ng lupang sakahan, kawalang trabaho at nakabubuhay na sahod at nagtataasang presyo ng mga bilihin at batayang serbisyo. Kabilang ang Pilipinas sa may pinakamataas na unemployment rate sa buong Silangang Asya at Asya Pasipiko, kalakhan sa pwersang paggawa nito ay mula sa sektor ng kabataan na may edad 15-24 taong gulang. Lalong pinalala ang kalagayang ito nang pumutok ang pandaigdigang krisis pampinansya noong 2006. Kada taon, may tinatayang 400,000 bagong gradweyt ang dumadagdag sa pwersang paggawa habang wala namang naghihintay na trabaho sa kanila. Nitong 2011, inulat ng Department of Labor and Employment (DOLE) na halos 50 porsyento ng milyong Pilipinong walang trabaho ay mula sa sektor ng kabataan. Sa bilang na ito, tinatayang mahigit-kumulang 35 prosyento lang (461,000) ang nakatapos ng kolehiyo, habang 700,000 ng mga kabataang walang trabaho ay hayskul lang ang natapos. Kalakhan naman ng mga nakatapos ng kolehiyo ay walang trabaho dahil sa tinaguriang ‘jobs mismatch’ o kawalan ng pagsasanay (skills) para sa mga pangangailangan ng lokal na mga industriya. Ito ang nagreresulta
sa penomenon ng pwersahang migrasyon sa papalaking hanay ng kabataang Pilipino, na siya namang inuudyukan ng pamahalaan para masustini ang patuloy na pagpasok ng OFW (overseas Filipino worker) remitans sa bansa. Kaya naman hindi na nakapagtatakang lalo pang ibinebenta ng gobyerno ang patakarang labor export lalo na sa kabataang Pilipino. Sa kasalukuyan, mahigit 10.7 porsyento na ng kabuuang bilang ng migrante Pilipino ang kabilang sa sektor ng kabataan. Kung may pahiwatig ang pagdagsa ng daang-libong kabataang Pilipino papalabas ng bansa para magtrabaho, ito ang malungkot na katotohanang atrasado at nahuhuli ang ekonomiya ng ating bansa at patuloy na nasasadlak sa matinding kahirapan at kawalang-katiyakan ang ating papabatang lakas-paggawa. Ang patakang labor export ng kasalukuyan at mga nagdaang mga rehimen ay hindi solusyon kundi resulta ng pwersahang migrasyon. Nagresulta na ito sa ‘brain drain’ ng ating mga kabataang manggagawa at propesyunal dahil nakatuon na maging ang mga patakaran sa edukasyon, paggawa at empleyo, kalusugan at iba pa hindi tungong pambansang pag-unlad kundi para pagbigyan ang mga dikta ng pandaidigang pamilihan para sa murang lakas paggawa. Laging ginagawang dahilan ng pamahalaan ang papataas na OFW remitans para bigyang-katwiran ang patakarang labor export at panatilihing atrasado ang ekonomiya. Habang sa ibayong dagat, doble ang bagsik ng krisis para sa mga OFW sa loob mismo ng tinaguriang host countries. Paparami ang kaso ng labor-related disputes, paghihigpit sa immigration at mga crackdown bunsod na rin ng proteksyunismo ng mga kapitalista at imperyalistang bansa bilang pagtugon sa pandaigdigang krisis. Pero sa halip na serbisyo at proteskyon, lalo pang isinusubo ng rehimeng US-Aquino ang manggagawang Pilipino sa cheap labor, ibayong pagsasamantala at kapahamakan. Ang mga kalagayang ito ang nagtutulak sa ating mga kabataan at migranteng Pilipino na makipagkaisa sa iba’t ibang sektor ng lipunan at sa iba’t ibang lahi ng migrante para lumaban. Ang problema ng sektor ng migrante at pamilya ay hindi lamang problema ukol sa serbisyo at proteksyon kundi ang krisis mismo ng lipunang Pilipino. Mismong ang mga migrante ang nagsasabi na kung may tunay na repormang agraryo, matinong trabaho at nakabubuhay na sahod sa Pilipinas ay hindi na kailangang mag-OFW pa at mawalay nang matagal sa pamilya. Kailangang baguhin ang bulok na sistemang panlipunan, salagin ang mga atake sa kabuhayan at karapatan, at isulong ang mga pambansa demokratikong panawagan na tunay na magbabago sa bayan. Kaya higit na mahalaga na tumindig ang kabataang Pilipino para sa kapakanan at kagalingan ng mga migrante at pamilya, sumuporta sa mga lehitimong kahilingan ng iba’t ibang sektor ng lipunan, at magtaguyod ng kalayaan at demokrasya para sa nakararami. Ang kalutasan ng mga suliraning ito ay nasa mismong pagbabago ng lipunan upang sa susunod na mga panahon ay hindi na kailangan pang mangibang-bayan ng migrante, sampu ng kanyang asawa at mga anak, para lamang maghanapbuhay. Mabuhay ang Anakbayan Melbourne! Mabuhay ang kabataang makabayan at lumalaban! Trabaho sa sariling bayan, hindi labor export policy! Sahod itaas! Presyo ibaba! Isulong ang pambansang demokrasya!