Moeder, CEO & wereldverbeteraar Hoe combineer je dat?

Onderweg naar Pitchat

Nitzana in Ramat HaNegev wordt het steeds stiller en stiller op de weg. Op slechts een uur en veertig minuten rijden ten zuiden van Tel Aviv sta je midden in een groots wijds woestijnlandschap.

Vertel iets over jezelf?

‘Ik ben Hila Kaplan en CEO van de regionale raad van Ramat HaNegev. We wonen in Kadesh Barnea, honderd meter van de grens met Egypte. Ik combineer mijn drukke baan met een gezin van vier kinderen; drie meisjes van 9, 7 en 5 en een jongentje van een half jaar. Mijn man komt uit het noorden, uit Moledet, en ik uit het midden van Israël. Dertien jaar geleden verhuisden we naar Ramat HaNegev. We wilden in de woestijn wonen en iets in de landbouw doen. Ik heb Marine Science gestudeerd en mijn man is wateringenieur. Zo’n zes jaar lang verbouwden we, als enige in Israël, exotische paddenstoelen. We leerden alles van een Nederlands bedrijf. Door te hoge kosten in verhouding tot de opbrengst zijn we ermee gestopt. Sinds we hier wonen, werk ik voor de milieuafdeling van de regionale raad, sinds drie jaar ben ik er CEO.

Een baan met een grote verantwoordelijkheid en vier kinderen, hoe doe je dat?

In mijn leven heb ik altijd van alles tegelijk gedaan. Ik wil het meeste eruit halen. Terwijl ik studeerde kreeg ik twee kinderen, ook heb ik altijd fulltime gewerkt. Dat kan alleen dankzij de steun van mijn man. We doen het samen. Hij is manager bij Greentec, een toonaangevend bedrijf gespecialiseerd in energiebesparing. Als ik ’s avonds moet werken, springt hij in. “Jij bent mijn grootste investering”, zegt hij altijd.

Jullie wonen in een kleine gemeenschap?

Het voordeel van zo wonen is dat je elkaar steunt. Dat is ook wel nodig, want onze ouders wonen ver weg. Dat geldt voor de meeste mensen hier. Als ik echt omhoog zit, kan ik een beroep doen op vaders of moeders in de buurt. Zij vangen onze kinderen op, geven ze te eten en zorgen dat ze zich douchen. Als ik dan thuiskom, kunnen ze zo naar bed. Zo gaat dat hier met elkaar. Maar ik probeer het altijd wel zelf op te lossen!

De kinderen staan uiteraard op de eerste plaats, maar onze eigen ontwikkeling is ook belangrijk. Mijn man wil nu weer gaan studeren. “Doe het”, zei ik hem. “Voor de kinderen bedenken we wel een oplossing. Ik weet zeker dat het goed komt. Nu is het jouw beurt. Met een goede planning lukt alles.”

Je bent een voorbeeld voor jonge vrouwen in de streek. Je laat zien dat een combinatie van werken en moederschap mogelijk is. Zijn er voor jou nog uitdagingen?

Ja, die zijn er wel degelijk. Zoals duurzaamheid. Hoe kunnen we het milieu schoonhouden en een visie formuleren voor de lange termijn?

De boeren in deze regio zijn verantwoordelijk voor 80 procent van de tomatenteelt in Israël. Niet alleen voor lokale consumptie, maar ook voor de export naar Europa. Daar zijn we trots op. Maar er is een keerzijde: het zorgt jaarlijks ook voor heel veel organisch afval. Nu wordt dat gestort op een plek hier in de buurt, dichtbij waar ik woon. Met als gevolg vliegen, stank en ongedierte, wat zorgt voor overlast. Dit is overigens niet alleen in onze regio een probleem, landbouwafval is een landelijke issue. Ook de overheid weet er geen raad mee.

Steun van het JNF Als CEO en ook als bewoner en moeder zocht ik een oplossing. Ik hoorde dat er in Duitsland een machine is ontwikkeld die organisch afval omzet in biogas. Samen met de ministeries van Landbouw, Milieu en Energie zijn we drie jaar bezig geweest om zo’n machine hier te krijgen. Het ministerie van Energie en JNF Nederland hebben ons daarbij financieel gesteund. Ze hebben ons enorm geholpen. We zijn nu nog in een proeffase. Als het goed werkt, is het een oplossing voor landbouwafval in het hele land. Het is ons eerste samenwerkingsproject met het JNF. We hebben intensief contact met elkaar, het JNF voelt als familie. Het bestuur en de directie denkt met ons mee en gelooft in ons. Zij weten dat elk project hier ten goede komt aan de gemeenschap en dat het meer mensen naar Ramat HaNegev brengt.’

Zelfvoorzienend in energie

Assaf Amichai, ingenieur, getrouwd en vader van drie jonge kinderen, woont in Ramat HaNegev. Hij gaat onder andere over de energievoorziening aldaar.

‘Per jaar hebben we in onze regio zo’n zeshonderd stroomstoringen door een falend energienetwerk. Vaak zijn het kleintjes die je nauwelijks opmerkt, maar gemiddeld één keer in de week is het een grote die de hele gemeenschap platlegt.

Het probleem ligt bij het energiebedrijf dat het netwerk beheert. Om niet afhankelijk van ze te blijven is het noodzakelijk om zo veel mogelijk zonnepanelen te plaatsen zodat we uiteindelijk in onze eigen energiebehoefte kunnen voorzien.

De daken van onze twee scholen zijn al totaal bedekt met zonnepanelen, wat 720.000 kilowattuur per jaar oplevert. Nieuwe plannen liggen klaar, zoals een speelplaats die we gaan overdekken. Dat geeft schaduw voor de kinderen en biedt ons ruimte om nieuwe panelen te plaatsen. Zo kunnen we grotendeels in onze eigen stroomvoorziening voorzien, want dat is ons streven.’