WYDAWCA: CEBP 24.12 Sp. z o.o.
felietony 3 Wykluczenie polityki w trosce o edukację jako dobro wspólne
w numerze 2.185/2017
materiały na marzec
Bogusław Śliwerski
ZESPÓŁ REDAKCYJNY:
kącik eksperta 4 W świetle prawa Ty pytasz, my odpowiadamy Dariusz Skrzyński 8 Bliżej Nauczyciela Ty pytasz, my odpowiadamy Monika Urbańska 10 Konsekwencje wobec nauczycieli nierzetelnie wypełniających
dokumentację
ul. Kwiatowa 3, 30-437 Kraków redakcja@blizejprzedszkola.pl 12 631 04 10 12 262 50 34
Dariusz Skrzyński
14 Odporność dziecka kształtujemy codziennie Beata Bukowiecka
Robert Halik – redaktor naczelny (r.halik@blizejprzedszkola.pl) Marta Stasińska – zastępca redaktora naczelnego (m.stasinska@blizejprzedszkola.pl) Monika Majewska – redaktor merytoryczny (m.majewska@blizejprzedszkola.pl) Agnieszka Czeglik (a.czeglik@blizejprzedszkola.pl) Natalia Łasocha (n.lasocha@blizejprzedszkola.pl)
STALI AUTORZY: prof. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, prof. Bogusław Śliwerski, Ewa Zielińska
WSPÓŁPRACA:
bliżej dziecka 18 Uczucia niechciane. Złość Dorota Krawczyńska 20 Syrenie siostry Bajka o tolerancji Karolina Gawlik 22 Pafnucy i Mądralinka bajka psychoedukacyjna dla dzieci, którym często zdarzają się różne niepowodzenia Agnieszka Borowiecka
24 Twórcze rozwiązywanie konfliktów między dziećmi część 1 Anna Jankowska
bliżej nauczyciela 28 Urodziny Myszki Sprytki Dorota Rzepecka
przewodnik nauczyciela przedszkola – materiały na marzec 32 Realizacja Podstawy Programowej 33 Dziś Poezji Święto mamy, więc wiersze czytamy! 42 Idzie do nas Pani Wiosna – kolorowa i radosna! 50 Dzień Dzikiej Przyrody świętuje się w lesie
– taką wiadomość wokół echo niesie!
58 Woda w rzece po sam pas. Kolejny żywioł poznać czas! 66 Dzień Teatru ogłaszamy i na scenę zapraszamy! 74 Woda Ewa Stadtmüller
Dariusz Skrzyński, Iwona Majewska-Opiełka, Bernard Fruga, Jan Amos Jelinek, Gabriela Gąsienica, Monika Urbańska, Barbara Szeląg, Ewa Stadmüller, Karolina Gawlik, Beata Bielska
ZESPÓŁ DORADCZY: Maria Broda-Bajak, Maria Peszat, Ewa Lelo, Bożena Michalska, Małgorzata Wajda FOTO OKŁADKI: depositphotos.com ZDJĘCIA: depositphotos.com, fotolia.pl GRAFIKA I SKŁAD: Tomasz Gil MARKETING i REKLAMA: Katarzyna Halik (katarzyna.halik@blizejprzedszkola.pl) PATRONATY MEDIALNE: Sandra Obrzud (s.obrzud@blizejprzedszkola.pl) PRENUMERATA: Karolina Mączyńska (k.maczynska@blizejprzedszkola.pl) tel. 12 631 04 10 wew. 102 ISSN: 1642-8668 INDEKS: 248428 DRUK: drukarnia Bimart NAKŁAD: 7000
PRENUMERATA STANDARDOWA: Prenumeratę standardową miesięcznika można zamówić w dowolnym momencie na dowolny okres. Cena brutto prenumeraty za 12 miesięcy: 299, 50 zł, za 6 miesięcy: 156 zł
PRENUMERATA PLUS: Cena brutto prenumeraty za 12 miesięcy: 635,50 zł, za 6 miesięcy: 324,00 zł
PRENUMERATA ABONAMENTOWA: standardowa: 26 zł za miesiąc PLUS: 54 zł za miesiąc prenumerata@blizejprzedszkola.pl 12 631 04 10 wew. 102 www.blizejprzedszkola.pl/prenumerata
kąciki tematyczne 76 Wiosenne inspiracje plastyczne. Część 1 Magdalena Żujew 78 Sala Pana Michała Michał Danecki
● Poczytaj mi, proszę – str. 27 ● Pod patronatem – str. 31
PRENUMERATA INSTYTUCJONALNA: KOLPORTER S.A.: prenumeratę można zamawiać w oddziałach firmy na terenie całego kraju. Informacje pod numerem infolinii 0801 205 555 lub poprzez stronę internetową dp.kolporter.com.pl Przedruk materiałów zamieszczonych w miesięczniku w jakiekolwiek formie oraz ich publikacja w internecie bez wcześniejszej zgody Wydawcy są zabronione. Redakcja zastrzega sobie prawo do zmian i skrótów w nadesłanych materiałach oraz do nadawania tytułów. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść ogłoszeń i reklam. Wydawca ma prawo odmówić publikacji reklamy bez podania przyczyny.
Dołącz do nas na Facebooku
felieton ■
Bogusław Śliwerski
Wykluczenie polityki w trosce o edukację jako dobro wspólne
W
W Słowniku języka polskiego termin „kluczyć” oznacza „iść, jechać, posuwać się do celu okrężną drogą, zmieniając ciągle kierunek”. Rdzeń zatem w pojęciu „wykluczenie” niezwykle trafnie oddaje specyfikę polityki oświatowej władz resortu edukacji od 1993 roku, kiedy powróciły znane z okresu PRL metody i mechanizmy sterowania społeczeństwem za pośrednictwem także powszechnie obowiązującego szkolnictwa. Władze w tym ministerstwie zmieniają się częściej niż rządzące koalicje, w związku z czym nic dziwnego, że każdy kolejny minister chce przejść do historii jako reformator, który albo w sposób uzasadniony politycznie czy merytorycznie coś w dotychczasowym ustroju szkolnym odracza, opóźnia, albo w wyrazisty sposób troszczy się o to, by nic nie uległo zmianie w trakcie jego/jej kadencji, albo wreszcie postanawia wszystko odwrócić, zmienić tak, by było jasne i przekonujące, kto i za co ponosi pełną odpowiedzialność. Ustrój szkolny, którego fundamentalną częścią są przedszkola, a coraz częściej i intensywniej wpisują się w proces instytucjonalnej socjalizacji małych dzieci także żłobki, może być zmieniany co 15 lat. Nie ma w tym więc nic zdrożnego, błędnego czy patologicznego. Istotą tak głębokich przemian bywa zatem najczęściej w różnych krajach świata rezygnacja z rozwiązań organizacyjnych, które, zdaniem formacji rządzącej, nie spełniły swoich założonych funkcji na tyle efektywnie i korzystnie dla społeczeństwa i kraju, by warto było podtrzymywać je przy życiu. Zwracam uwagę na kategorię wykluczenia, która zawiera co najmniej dwa podmioty: wykluczających i wykluczanych, ale także sam akt wykluczania i związane z nim procesy, jego przyczyny, przebieg, jak i następstwa. Staje się ono zjawiskiem, które stanowi we wzajemnych relacjach obu podmiotów życiowe doświadczenie, jak i wyznacza ich społeczną pozycję. Wykluczający jest tym, który dysponuje takimi możliwościami, a więc ma władzę, przewagę polityczną, parlamentarną, samorządową, finansową, własnościową itp., dominując nad tymi, których wyklucza. Natomiast wykluczani muszą się uporać z tym doświadczeniem, jak
Bogusław Śliwerski – profesor zwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego, przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN oraz Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Jego zainteresowania naukowe koncetrują się na pedagogice ogólnej, teorii wychowania, współczesnych kierunkach pedagogiki i pedagogiki wczesnoszkolnej oraz problemach kształcenia pedagogów.
i określonym postrzeganiem ich w świecie oświatowym. Problem wykluczania jednostek i instytucji edukacyjnych czy opiekuńczo-wychowawczych z ich dotychczasowych środowisk, stanów rozwoju czy ról pozwala spojrzeć na wykluczenie jak na potencjalny stan zmiany systemowej w strukturach każdego systemu oświatowego. Tym samym wykluczenie możemy ująć jako wymagający zmiany stan i/lub proces reform w ustroju szkolnym, który mógłby być postrzegany (…) przez pryzmat braku, co potwierdza, a nawet wzmacnia, taki właśnie sposób myślenia o nim w obiegu społecznym1 . Tym samym równie uprawnione jest postawienie pytania: Dlaczego niemożliwe było do tej pory wykluczenie z polityki państwa resortu edukacji, skoro jego utrzymywanie w trwającym od 1993 roku światopoglądowym modelu nieskutecznych strategii reform jest inhibitorem nie tylko demokratyzacji szkół z udziałem edukacji, ale i niszczy procesy profesjonalizmu pedagogicznego, którego immanentną cechą jest innowacyjność nauczycielska? To, że posiadający władzę nie chcą z niej zrezygnować, jest z perspektywy psychospołecznej oczywiste, ale w państwie demokratycznym nie jest bezwzględnie uzasadnione. W wielu krajach świata (co wcale nie musi być traktowane jako wzorzec, ale zostało już pozytywnie zweryfikowane) edukacja została wyłączona spod wpływów partii rządzących, by o jej finansowaniu, podstawach kształcenia ogólnego i wychowania mogli decydować profesjonaliści, a nie zmieniająca się w wyniku wolnych wyborów nomenklatura partyjna. Właśnie tam edukacja jest częścią nadzoru państwa w zakresie dziedzictwa narodowego i kultury. Nie istnieje po to, by w wyniku rozbudowanego aparatu partyjnego traktować ją jako przedłużone ramię władzy do realizowania własnych interesów, w tym wygrywania kolejnych wyborów lub prowadzenia walki z opozycją. Czas wykluczyć realizujących powszechny obowiązek (przed)szkolny, ich rodziców i nauczycieli oraz kadry kierownicze placówek oświatowych z sytuacji konfliktu politycznego, w którym stają się zakładnikami w sporach między rządem a opozycją.
1) M. Nóżka, Społeczne zamykanie (się) przestrzeni. O wykluczeniu, waloryzacji miejsca zamieszkania i jego mentalnej pozycji, WN SCHOLAR, Warszawa 2016, s. 11.
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 2.185/2017
3
■ bliżej dziecka
Karolina Gawlik
W związku z edukacją włączającą coraz częściej w grupach przedszkolnych można spotkać wychowanków o specjalnych potrzebach edukacyjnych, dzieci z różnymi zaburzeniami i niepełnosprawnościami. Dlatego tak istotne jest, aby integracja i tolerancja szły w parze ze zrozumieniem i akceptacją ze strony rówieśników. Poniższa bajka może stanowić punkt wyjścia do dyskusji na temat odmienności i potrzeb osób niepełnosprawnych.
bajka o toleracji
Syrenie siostry Pewnego sobotniego poranka Zosia usłyszała, jak mama woła: – Zośka, zaspałyśmy! Wstawaj szybko, bo spóźnimy się na basen! Mama pewnie zapomniała nastawić dodatkowy budzik… Zawsze robi to tata, ale teraz musiał wyjechać na cały tydzień i nie miał kto obudzić ich na czas. Dziewczynka cały tydzień czekała na tę sobotę, bo bardzo lubiła nurkować i pływać. Udawała wtedy, że jest piękną syrenką szukającą skarbów gdzieś na dnie oceanu. A oprócz tego mama mówiła, że na basenie spotkają się z Julią, najlepszą koleżanką Zosi, oraz jej kuzynką Agnieszką. Zosia nie mogła się już tego spotkania doczekać. Czym prędzej więc wstała z łóżka, umyła zęby i buzię i szybko włożyła swój ulubiony różowy dres. Udało jej się nawet od razu zapiąć bluzę. Zupełnie bez pomocy! Ucieszona powodzeniem rozczesała swoje rude kręcone włosy – sama! – a mamę poprosiła tylko, żeby zaplotła je w piękny, długi warkocz – przecież syreny też dbają o schludną fryzurę! Bez ociągania się zjadła pyszną, bananową owsiankę, żeby mieć dużo siły na zabawy w wodzie, i pobiegła włożyć buty, czapkę i płaszcz. Nie potrafiła jeszcze dobrze zapinać guzików, ale postanowiła, że w taki dzień, kiedy wszystko się udaje, musi spróbować. Po chwili stała już gotowa i czekała, aż mama spakuje plecak do samochodu i zamknie drzwi. Na basen udało im się zdążyć w ostatniej chwili. Julka i Agnieszka już pluskały się w wodzie razem ze swoimi mamami, dlatego Zosia szybko przebrała się w kostium kąpielowy, warkocz schowała pod czepkiem i założyła gogle, by móc jak najprędzej dołączyć do koleżanek. Dziewczynki świetnie się razem bawiły: udawały machające ogonami syrenki, robiąc przy tym dużo hałasu. Na dnie basenu szukały skrzyni z zatopionym przez piratów skarbem, sprawdzały, kto potrafi stanąć na rękach pod wodą i która z nich wy-
20
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 2.185/2017
grałaby wyścig pływacki. Czas na zabawie minął im bardzo szybko i okazało się, że Agnieszka i Julia muszą już iść, bo mają jeszcze zajęcia z baletu. Ponieważ syrenie siostry nie chciały się jednak rozstać, mama Julki zaproponowała: – A może odwiedziłybyście nas po południu? Agnieszka zostaje u nas do jutra, będziecie miały czas na zabawę do samego wieczora. – Tak! Prosimy! – wołały dziewczynki. – W zasadzie nie mamy planów… – zastanawiała się mama Zosi. – Więc postanowione. Dziewczyny pobawią się w ogrodzie, a my wypijemy pyszną kawę. Spadło tyle śniegu, że chyba trzeba będzie urządzić jakiś konkurs na największego bałwana… – powiedziała mama Julki. Zosia została jeszcze chwilę na basenie i pływała z mamą, ale to nie było to samo co z dziewczynkami. W końcu Zosia namówiła mamę, żeby szybciej wróciły do domu, bo spóźnią się na spotkanie z koleżankami. Mama Zosi bardzo się cieszyła, że jej córka tak szybko zjadła obiad, widziała, że bardzo jej zależy na spotkaniu z dziewczynkami. Po obiedzie miały jeszcze sporo czasu, więc mama zaproponowała, aby upiec ich popisowe, najpyszniejsze na świecie ciasto „najbardziej czekoladowe”, jak zwykła mawiać Zosia. Prawdę mówiąc, uważała, że choć wydaje się to niemożliwe, było bardziej czekoladowe niż sama czekolada! I najlepiej smakowało z sosem malinowym. Zajęte ciastem nie zauważyły, kiedy minęło popołudnie i trzeba było zbierać się w gości. Gdy dotarły pod dom Julii, Zosia dostrzegła przez szybę w drzwiach, że dziewczyny już ubierają się do wyjścia do ogrodu. Zadzwoniła więc dzwonkiem i grzecznie zapytała mamę, czy może od razu iść bawić się z koleżankami. A zabawa była wspaniała! Mróz delikatnie szczypał w nosy, a świeży, biały śnieg zabawnie skrzypiał pod buta-
■ przewodnik nauczyciela przedszkola – materiały na marzec
Idzie do nas Pani Wiosna – kolorowa i radosna! Propozycje aktywności pomocne w trakcie planowania pracy wychowawczo-dydaktycznej dla dzieci młodszych na marzec
Cele ogólne: �
�
�
�
� �
� �
�
�
wzbogacanie wiedzy przedszkolaków na temat świata przyrody; zapoznanie dzieci z cechami przyrody charakterystycznymi dla wiosny; zachęcanie maluchów do prowadzenia obserwacji przyrodniczych; rozwijanie umiejętności słuchania ze zrozumieniem i wyciągania wniosków; rozwijanie umiejętności społecznych dzieci; doskonalenie umiejętności matematycznych maluchów w zakresie przeliczania i klasyfikowania; kształtowanie rozumienia stałego następstwa pór roku; doskonalenie umiejętności myślenia przyczynowo-skutkowego; rozwijanie twórczej ekspresji ruchowej, muzycznej i plastycznej; utrwalanie znajomości kolorów.
Propozycje aktywności Wprowadzenie do tematu zajęć Prowadzenie obserwacji przyrodniczych: � Oznaki wiosny. W trakcie wycieczki nauczyciel szuka
wraz z dziećmi pierwszych zwiastunów wiosny. Stara się wybrać taką trasę, by maluchy mogły zobaczyć np. topniejący śnieg, pierwsze wiosenne kwiaty, pąki na gałązkach. Przedszkolaki starają się określić, co się zmieniło w okolicy i po czym można poznać, że zbliża się wiosna.
� Wiosenne zagadki – rozwiązywanie zagadek słow-
nych. Nauczyciel czyta dzieciom zagadki autorstwa Agnieszki Kornackiej, a przedszkolaki starają się podać właściwe odpowiedzi. Ta pora roku po zimie przychodzi: śniegi topnieją, słonko wcześniej wschodzi i przebiśniegi na świat wyglądają, bociany z ciepłych krajów wracają. (wiosna) Mogą rosnąć w ogrodzie, na działce lub na łące. Są bardzo kolorowe i pięknie pachnące. (kwiaty)
Zabawy inicjowane przez nauczyciela � Zwiastuny wiosny – zabawa rozwijająca umiejętno-
ści komunikacyjne. Nauczyciel pyta dzieci, jaka pora roku się kończy i za co najbardziej lubią zimę oraz jaka pora roku się zbliża. Kontynuuje rozmowę o oznakach wiosny, wspierając się fotografiami. Prowadzący wspomina też, że jednym ze zwiastunów wiosny jest motyl popularnie nazywany cytrynkiem (właściwa nazwa Latolistek Cytrynek). Można go spotkać już na samym początku wiosny, gdy tylko stopnieją śniegi. Budzi się wówczas z zimowego snu. Nauczyciel pyta dzieci, skąd się wzięła nazwa cytrynek. (Swoją nazwę motyl zawdzięcza nie tylko ubarwieniu, ale też zapachowi – skrzydełka motyla pachną jak cytryna).
� Gałązki. Podczas spacerów po ogródkach działkowych
lub sadach dzieci zbierają gałązki drzew owocowych (wczesną wiosną ogrodnicy przycinają gałęzie, by drzewa lepiej rosły). Po powrocie do przedszkola wstawiają je do pojemników z wodą. Przedszkolaki obserwują, co się dzieje z ich gałązkami – po kilkunastu dniach pojawią się pąki kwiatów, które potem rozkwitną.
42
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 2.185/2017
Pomoc dydaktyczna stanowi integralną część scenariusza zajęć z numeru 2.173 luty 2016 miesięcznika BLIŻEJ PRZEDSZKOLA. Rysunki i zdjęcia chronione są prawami autorskimi – kopiowanie, odsprzedaż, dystrybucja w internecie lub wykorzystywanie w innych celach niż przeznaczono jest niedozwolone.
„ WIOSNA GRZĄDKI UKWIECIŁA, ZIEMIA SIĘ ZAZIELENIŁA!” – zabawa „Wiosenny krajobraz”
■ przewodnik nauczyciela przedszkola – materiały na marzec
Woda w rzece po sam pas. Kolejny żywioł poznać czas! Propozycje aktywności pomocne w trakcie planowania pracy wychowawczo-dydaktycznej dla dzieci starszych na marzec
Plakat dekoracyjny został dołączony do bieżącego numeru miesięcznika
Cele ogólne: � � �
� �
� �
�
�
rozbudzanie ciekawości poznawczej przedszkolaków; przybliżenie dzieciom właściwości wody; wzbogacenie wiedzy starszaków na temat zjawisk związanych z żywiołem wody; zapoznanie dzieci z obiegiem wody w przyrodzie; uświadomienie przedszkolakom pozytywnych i negatywnych skutków działania wody; utrwalanie zachowań proekologicznych; kształtowanie umiejętności przewidywania i wnioskowania na podstawie obserwacji; doskonalenie umiejętności matematycznych (klasyfikowanie, przelicznie, łączenie liczby elementów w zbiorach z zapisem graficznym); stwarzanie dzieciom okazji do swobodnej ekspresji ruchowej przy muzyce z wykorzystaniem różnych rekwizytów.
Propozycje aktywności Wprowadzenie do tematu zajęć Jaka jest woda? – rozbudzanie ciekawości poznaw-
czej. Nauczyciel przynosi na zajęcia miskę z wodą. Każde dziecko otrzymuje przezroczysty plastikowy kubek. Prowadzący zachęca przedszkolaki, aby nabrały trochę wody do swojego kubka. Próbują określić właściwości wody: Jaką ma barwę? Czy ma określony kształt? Czy ma zapach? Czy ma jakiś smak? Czy przylega do różnych powierzchni i co to powoduje? (przyleganie cząsteczek wody sprawia, że rzeczy stają się mokre). Czy ma ciężar? Tę ostatnią właściwość można łatwo sprawdzić, porównując ciężar dwóch butelek: pustej i wypełnionej wodą.
58
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 2.185/2017
Zabawy inicjowane przez nauczyciela Przelewanie i zakręcanie – zachęcanie dzieci do samo-
dzielnego eksperymentowania z wodą i doskonalenie zręczności. Nauczyciel organizuje miejsce, w którym umieszcza kilka plastikowych butelek różnej wielkości i kilka lejków. Do paru butelek wlewa określoną ilość wody. Butelki mają poziome kreski narysowane markerem z cyframi oznaczającymi kolejne poziomy pojemności. Przedszkolaki mogą bawić się w przelewanie wody z butelki do butelki podczas aktywności spontanicznej. Ćwiczą również odkręcanie i zakręcanie butelek. Muszą pilnować, aby woda się nie przelała. Jak dbać o wodę? – wykonanie plakatu o tematyce
proekologicznej. Nauczyciel proponuje, aby dzieci podały jak najwięcej pomysłów, jak dbać o wodę, np. oszczędzanie wody poprzez zakręcanie kranu przy szczotkowaniu zębów, mycie zębów z użyciem kubka, naprawianie cieknącego kranu, korzystanie z prysznica zamiast z wanny, niezaśmiecanie brzegów rzek, zakaz wrzucania śmieci do rzeki. Przedszkolaki rysują symboliczne obrazki na szarym papierze z napisem „JAK DBAĆ O WODĘ?”. W wolnych miejscach na plakacie rysują Wodoludki (krople wody z twarzą, ramionami i nogami). Po skończeniu plakatu należy omówić jego treść. Młodsze dzieci zamiast wykonywać rysunki, mogą wyciąć z gazet fotografie ilustrujące właściwe zachowania i nakleić je na plakacie.
Michał Danecki
Kuferek badacza
Sala Pana Michała Przedszkole jest doskonałym miejscem do rozwijania dziecięcej ciekawości i kreatywności. Wystarczy udostępnić przedszkolakom inspirujące narzędzia, aby przy ich pomocy badały i poznawały otaczający je świat na drodze swobodnej zabawy.
Kuferek badacza pojawiał się w naszej sali podczas projektów badawczych i zwykle to ja byłem inicjatorem zabaw z wykorzystaniem znajdujących się w nim narzędzi. Bardzo szybko się zorientowałem, że dzieci mają własne pomysły na zastosowanie tych przyrządów i postanowiłem przygotować pudełko z narzędziami, które będą bezpieczne dla przedszkolaków, a jednocześnie pozwolą im samodzielnie badać i poznawać otoczenie. Materiały pomocne w wykonaniu kuferka: W poręcznym plastikowym pudełku z przegródkami możemy umieścić dowolne przyrządy miernicze, np. miarkę (krawiecka, budowlana, papierowa), szkło powiększające, dwumetrowy fragment sznurka (do porównywania długości, mierzenia obwodów), termometr (może być okienny lub do żywności), woreczki strunowe i pęsetę do pobierania próbek, mały notes i ołówek do szkicowania i zapisywania wyników i spostrzeżeń. Warto włożyć do kuferka nietypowe przyrządy, jak np. sznurówki, sitko, gumki recepturki, podkładki metalowe z różnej wielkości otworami – za ich pomocą możemy np. mierzyć wielkość nasion, próbując przecisnąć je przez wybraną podkładkę. Dzieci same mogą wymyślić, co może być przyrządem badawczym i jakie funkcje może spełniać. W kuferku mogą znaleźć się przedmioty uniwersalne – do codziennych eksploracji – lub takie, które będą pomocne w trakcie realizacji konkretnego projektu badawczego. Wówczas należy systematycznie wymieniać lub uzupełniać jego wyposażenie. Zastosowanie: Wyposażenie kuferka jest szczególnie przydatne podczas obserwacji przyrodniczych i zajęć prowadzonych w terenie. Za pomocą sznurka lub miarki możemy zmierzyć obwód pnia drzewa i ustalić, które drzewo w okolicy jest najgrubsze. Możemy sprawdzić, jaka temperatura panuje zarówno na powierzchni gleby, jak i pod nią. Szkło powiększające pomoże nam obserwować nawet najmniejszych mieszkańców lasu czy łąki. Dzięki mocy szkła powiększającego przedszkolaki zobaczą strukturę liści. Próbki roślin możemy spakować do woreczków strunowych i zabrać ze sobą do przedszkola, aby prowadzić pogłębione obserwacje. Zawartość kuferka może być pomocna również w sali, np. do zbadania stopnia zanieczyszczenia wody lub do pomiaru samodzielnie wyhodowanych roślin. Przybory zgromadzone w kuferku badacza przydadzą się podczas realizacji większości tematów, które poruszamy z przedszkolakami. Dlatego też, jeżeli jest taka możliwość, warto zaangażować rodziców w ten projekt, aby każde dziecko mogło posiadać swój własny kuferek. Michał Danecki – nauczyciel w grupie pięciolatków w Kangurowym Przedszkolu nr 3 w Krakowie. W pracy z dziećmi chętnie wykorzystuje muzykę klasyczną oraz wspólnie z podopiecznymi odkrywa tajemnice przedszkolnego lasu. Autor bloga www. salapanamichala.blogspot.com.
78
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 2.185/2017