przweczytaj_zawod_3 by BLIŻEJ PRZEDSZKOLA

Bożena Forma, Anna Przepióra

poznajemy część III

ZAWODY

Poznajemy zawody – część III Autorki: Bożena Forma, Anna Przepióra

Redakcja merytoryczna: Kinga Kurczek

Redakcja językowa: Marta Stasińska

Korekta: Alicja Halik

Skład: Mateusz Sudziński

Rysunki i projekt okładki: Dorota Prończuk

Publikacja, którą nabyłeś, jest dziełem twórców i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał praw, które im przysługują. Zawartość publikacji możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście Ci znanym, ale nie publikuj w internecie treści tu zawartych ani ich fragmentów, a kopiując jej część, rób to tylko na użytek osobisty. Jeśli cytujesz fragmenty z publikacji, nie zmieniaj ich i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło.

Wydawca: CEBP 24.12 Sp. z o.o. ul. Kwiatowa 3 30-437 Kraków tel. 12 631 04 10 www.blizejprzedszkola.pl

Spis treści

Słowem wstępu

Aktor

Lekarz

Marynarz

Murarz

Fryzjer

Słowem wstępu Książka, którą trzymasz w rękach, to drugie wydanie serii o zawodach. Treści dotyczące prezentowanych zawodów zostały zaktualizowane, a opisy zabaw wraz z propozycjami kart pracy opracowane w bardziej przystępnej formie. Każda część nowego wydania książek z serii „Poznajemy zawody” została wzbogacona o płytę z nagraniami piosenek oraz propozycje zabaw przy tych piosenkach i ich wersjach instrumentalnych. Teksty piosenek oraz towarzyszące im zabawy zostały wplecione w treść części opisowej konspektów zajęć. Seria „Poznajemy zawody” jest zbiorem informacji, pomocy dydaktycznych, propozycji zabaw oraz kart pracy przeznaczonych dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Książka powstała, aby ułatwić nauczycielowi przygotowanie i prowadzenie zajęć, których celem jest uświadomienie dzieciom, czym jest praca, jakie płyną z niej korzyści i jakie ma znaczenie w życiu człowieka. Przedstawione materiały mogą być wykorzystywane kompleksowo podczas realizacji tematyki związanej z zawodami. Traktowane wybiórczo będą stanowiły element uzupełniający zajęć. Dzięki materiałom zgromadzonym w publikacji dzieci poznają przedstawicieli różnych zawodów. Dowiadują się, jak ważna jest ich praca oraz jaką rolę pełnią w społeczeństwie. Kolorowe ilustracje pozwalają na dokładne poznanie elementów ich stroju. Koncepcja pracy z wykorzystaniem proponowanych materiałów ma na celu angażowanie różnych form aktywności dziecka. Materiały przybliżające każdy z zawodów podzielone są na trzy części: y Część pierwsza zawiera opis zawodu, zbiór zabaw, zagadek i wierszy oraz quiz tematyczny. Opis zawodu to zbiór informacji na temat warunków pracy, stosowanych narzędzi, maszyn, urządzeń, przedmiotów, zakresu obowiązków oraz wykonywanych czynności. Zabawy, zagadki, quizy oraz krzyżówki ułatwią uporządkowanie zdobytej wiedzy. y Część druga to zbiór kart pracy przeznaczonych do wydrukowania w odpowiedniej ilości i rozdania każdemu dziecku (karty pracy w formacie PDF znajdują się na płycie Data-PC dołączonej do publikacji). Dzięki tym kartom pracy i analizie zawartych w nich treści dzieci poszerzają wiedzę na temat otaczającego świata, wzbogacają zasób słownictwa, doskonalą umiejętność zadawania krótkich, pełnych treści pytań, wyrabiają umiejętność poprawnego wysławiania się oraz posługiwania się nowo poznanymi słowami. Ćwiczą sprawności manualne, utrwalają wiedzę matematyczną. y Część trzecia składa się z kolorowych pomocy dydaktycznych służących do przeprowadzenia zajęć. Karty zawierają wizerunek przedstawiciela danego zawodu oraz historyjki obrazkowe. Wykorzystanie tych ostatnich pozwala na zrozumienie znaczenia pojęć przyczyna i skutek. Dzieci dostrzegają zmiany w przedstawionych sytuacjach oraz zależności pomiędzy kolejnymi ilustracjami. Poprzez wspólne muzykowanie dziecko utrwala wiedzę na temat prezentowanego zawodu. Wersje instrumentalne można wykorzystać do przeprowadzenia zabaw ruchowych przy muzyce związanych z realizowaną tematyką, dzięki czemu zajęcia staną się bardziej atrakcyjne. Przedstawione propozycje działań z przedszkolakami w ramach omawianego tematu stanowią dodatkowe podpowiedzi metodyczne, dzięki którym w interesujący sposób można przybliżyć dzieciom wiedzę związaną z danym zawodem. Mają one stanowić inspirację do działania. Pamiętajmy jednak, że bezpośredni kontakt ze środowiskiem lokalnym oraz obserwacja ludzi wykonujących różne zawody to najlepszy sposób na rozbudzenie zainteresowania, a jednocześnie okazja do zdobywania nowych doświadczeń. Z życzeniami przyjemnej pracy Autorki 7

Piosenka przewodnia KIM ZOSTANĘ – zabawa z piosenką sł. i muz. Bożena Forma

1. Marek zostanie strażakiem, B Marta – pielęgniarką. Kamil chce być kominiarzem, Marysia – siatkarką. Ref. Kiedy będę już dorosły, C nie wiem, kim zostanę. D Chociaż często o to pytam E tatę, brata, mamę. F 2. Ciocia jest znaną aktorką, G kuzyn – marynarzem. A jego żona lekarką, wujek jest kucharzem. Ref. Kiedy będę już dorosły… 3. A może kiedy dorosnę, G zostanę leśniczym, sędzią, piekarzem, a może znanym budowniczym? Ref. Kiedy będę już dorosły… y Pomoce: atrybuty charakterystyczne dla przedstawicieli zawodów wymienianych w piosence (np. czapka kucharska, stetoskop itp.) y Przebieg zabawy: Nauczyciel dzieli grupę na dwa zespoły, które ustawiają się po przeciwnych stronach sali bokiem do prowadzącego. W każdym zespole dzieci dobierają się w pary. Każda para prezentuje jeden z zawodów, o którym mowa w piosence, posługując się charakterystycznym rekwizytem (np. nakrycie głowy lub łyżka dla „kucharza”, stetoskop dla „lekarza” itp.). W trakcie śpiewu piosenki kolejne pary raz z jednej, raz z drugiej strony wychodzą na środek sali, zwracając się przodem do nauczyciela. B Dzieci w każdej z czterech par maszerują w miejscu na środku sali; C maszerują w kierunku nauczyciela (w drugim refrenie maszerują do tyłu); pozostałe dzieci śpiewają i klaszczą, aż do zakończenia refrenu; D dzieci w parach zatrzymują się, stają w lekkim rozkroku i wykonują ręką gest przeczenia; E wykonują obrót wokół własnej osi; F klaszczą; G kolejne pary wychodzą na środek sali i maszerują w miejscu.

Aktor

Ciekawostki

Aktor to osoba najczęściej o silnej osobowości. Musi mieć talent i przez cały czas doskonalić warsztat pracy. Wykorzystując swój głos, mimikę, ciało, potrafi odegrać postać konkretnego bohatera. Osoba, która chce zostać aktorem, wybiera szkołę aktorską lub teatralną. Podczas egzaminów wstępnych kandydat musi zaprezentować przygotowane przez siebie utwory wierszem, prozą oraz kilka piosenek. Aktor jest artystą występującym w filmie, w teatrze, na estradzie. Aktorzy mogą zostać dyrektorami teatrów, pracować w telewizji i radiu. Istnieje grupa aktorów kończących Wydział Sztuki Lalkarskiej. Absolwenci tego kierunku pracują jako aktorzy-lalkarze. Na planie filmowym oprócz aktora pracuje cały sztab ludzi:  producent – jego zadaniem jest zebranie pieniędzy na produkcję filmu;  reżyser – jest odpowiedzialny za powstanie filmu: po wybraniu odpowiedniej wytwórni filmowej dobiera aktorów i przydziela im role, może także dokonywać zmian w scenariuszu;  scenarzysta – osoba pisząca scenariusz, według którego powstaje film;  kostiumograf – projektuje i wykonuje stroje oraz dobiera rekwizyty dla aktorów;  charakteryzator – robi aktorom makijaż, nadaje twarzy i sylwetce aktora cechy granej przez niego postaci;  kamerzysta – rejestruje obraz za pomocą kamery;  dźwiękowiec (realizator dźwięku) – nagrywa dialogi i dobiera muzykę;  montażysta – osoba składająca kadry filmowe w cały film, łącząc obraz z dźwiękiem;  oświetleniowiec (technik oświetlenia) – osoba zajmująca się oświetlaniem sceny.

Propozycje działań z dziećmi

Zaproszenie aktora do przedszkola (lub spotkanie z aktorem w teatrze, domu kultury, bibliotece).  Rozmowa na temat pracy aktora, prezentowanie przez dzieci wybranych tekstów (wiersze, opowiadania) – zabawa w aktorów.  Zapoznanie z miejscami i warunkami pracy aktorów (teatr, praca w studiu, w terenie).  Wykonanie prac plastycznych, np. na temat Różne role aktora.  Samodzielne dobieranie elementów garderoby i rekwizytów podczas działań.  Tworzenie albumów, gazetek na temat Historia teatru, Historia kina, Znani bohaterowie bajek.  Tworzenie opowiadań w formie książeczek grupowych i indywidualnych.  Zapoznanie dzieci z różnymi formami teatralnymi: teatr cieni, pantomima, teatr kukiełek, pacynek, marionetek.  Udział dzieci w przedstawieniach (różne formy teatralne).  Założenie kącika Garderoba aktora; umieszczenie w nim wieszaków na ubrania, nakryć głowy, rękawiczek, szalików itp.

Propozycje zabaw LOGOPEDYCZNY QUIZ – zabawa artykulacyjna y Przebieg zabawy: Nauczyciel zadaje dzieciom pytania. Po uzyskaniu prawidłowej odpowiedzi cała grupa powtarza słowo stanowiące rozwiązanie. y Propozycje pytań: x Jak nazywa się miejsce, w którym aktor się przebiera i przygotowuje do występu? garderoba x Jak nazywa się miejsce w teatrze, w którym widzowie zostawiają okrycia wierzchnie? szatnia x Jak nazywa się przerwa w sztuce teatralnej? antrakt x Jak nazywa się aksamitna zasłona na scenie w teatrze? kurtyna x Kto podpowiada aktorom w czasie występu? sufler x Kto odpowiada za dobór aktorów i ich sposób grania w filmie lub sztuce? reżyser x Jak nazywa się materiał tekstowy, którego aktor uczy się na pamięć? scenariusz x Kto wykonuje makijaż i dopasowuje strój aktorom? charakteryzator x Kto opracowuje dekoracje na scenę? scenograf 13

AKTOR – zabawa z piosenką sł. i muz. Bożena Forma

1. Aktor to taki człowiek B jak ty, on i ja. Aktor to artysta, na scenie często gra. Ref. Dzisiaj jesteśmy aktorami, C zabawę zaczynamy. D Piękny występ dziś nagrodzą E widzowie oklaskami. D 2. Aktor – nim zostać możesz, F gdy rolę swą znasz. Uczysz się jej pilnie G i dużo pracy masz. Ref. Dzisiaj jesteśmy aktorami… 3. Aktor na dużej scenie H występy wciąż ma. Z filmów i seriali I aktora każdy zna. J Ref. Dzisiaj jesteśmy aktorami… y Pomoce: dowolne maski wykonane przez dzieci podczas działań plastycznych y Przebieg zabawy: Przedszkolaki ustawiają się w dwóch rzędach po przeciwnych stronach sali. B Dzieci jedno za drugim idą w kierunku środka sali, łączą się w pary i maszerują w kierunku nauczyciela; zatrzymują się; C stają w lekkim rozkroku i przyjmują dowolną pozę; D maszerują w miejscu i klaszczą; E kładą dłonie na biodra i wykonują obrót wokół własnej osi; F podają sobie ręce w parach i obracają się w małych kołach; G zatrzymują się, wystawiają raz lewą, raz prawą nogę; H tworzą wspólne koło i maszerują po jego obwodzie; I podają sobie ręce i maszerują do środka koła; J wracają do pozycji wyjściowej. JAKA MINA, TAKA ROLA – zabawa z elementem pantomimy y Pomoce: karty pracy (jedna na czworo dzieci) przedstawiające szablony zwierzątek (karta „Aktor 9”), nożyczki y Przebieg zabaw Wersja I: Nauczyciel dzieli grupę na zespoły czteroosobowe. Każdy zespół otrzymuje jedną kartę pracy z czterema szablonami. Każde dziecko w zespole wybiera i wycina jeden szablon. Następnie nauczyciel zaprasza dzieci na dywan i zwraca się do nich słowami: Zapraszam na środek wszystkie zajączki (kotki, niedźwiadki, pieski). „Zajączki” wychodzą i trzymają przed sobą szablony. Pozostałe dzieci rozpoznają i naśladują emocje, których doświadczają zwierzęta. Wersja II: Nauczyciel dzieli grupę dzieci na cztery zespoły. Każdy zespół otrzymuje szablon innego zwierzątka. Dzieci przemieszczają się w określonym kierunku w rytmie dowolnej muzyki. Na przerwę w muzyce dobierają się parami (dwa różne zwierzątka w parze). 14

Zadaniem dzieci jest wymyślenie scenki i zaprezentowanie jej za pomocą pantomimy, wykorzystując przy tym szablony. Pozostali uczestnicy zabawy opisują obserwowaną scenkę, określając stan emocjonalny jej bohaterów. AKTOREM ZOSTANĘ – zabawa z piosenką sł. i muz. Bożena Forma

Ref. Aktorem zostanę, rolę swoją znam. B Kogo dziś zagram, opowiem wam. 1. Będę królewiczem w koronie na głowie, C wybranej królewnie pięknie się ukłonię. / 2× Ref. Aktorem zostanę… D 2. Zagram czarodzieja w długiej pelerynie E i z tobą do zamku statkiem mym popłynę. / 2× Ref. Aktorem zostanę… F 3. Dzisiaj dla każdego będę dobrą wróżką. G Dotknę cię za chwilę czarodziejską różdżką. / 2× Ref. Aktorem zostanę… Wersja I y Pomoce: tekturowa korona, czapka czarodzieja, drewniana pałeczka („różdżka” dla wróżki) y Przebieg zabawy: Przedszkolaki ustawiają się w dużym kole. Nauczyciel wybiera trzy osoby: „królewicza”, „czarodzieja” i „wróżkę”, wręczając im przygotowane atrybuty. W trakcie kolejnych zwrotek postaci wchodzą do środka koła. B Dzieci idą po okręgu, trzymając się za ręce; do środka koła wchodzi królewicz i porusza się w przeciwnym kierunku niż koło; C koło zatrzymuje się, dzieci zwracają się twarzą do środka koła i klaszczą; królewicz wybiera dziewczynkę, z którą tańczy w środku; na zakończenie zwrotki oboje wracają na swoje miejsca w kole; D dzieci idą po okręgu, trzymając się za ręce; do środka koła wchodzi czarodziej i porusza się w przeciwnym kierunku niż koło; E koło zatrzymuje się, dzieci zwracają się twarzą do środka koła i klaszczą; czarodziej wybiera dowolną osobę, z którą tańczy w środku; na zakończenie zwrotki oboje wracają na swoje miejsca w kole; F dzieci idą po okręgu, trzymając się za ręce; do środka koła wchodzi wróżka i porusza się w przeciwnym kierunku niż koło; G koło zatrzymuje się, dzieci zwracają się twarzą do środka koła i klaszczą; wróżka wybiera dowolne dziecko, z którym tańczy w środku; na zakończenie zwrotki oboje wracają na swoje miejsca w kole. Wersja II y Pomoce: balonik y Przebieg zabawy: Dzieci ustawiają się w dużym kole. Nauczyciel wręcza balonik dowolnie wybranemu dziecku i odtwarza piosenkę. W trakcie zwrotki przedszkolaki kolejno podają sobie balonik. Kiedy zwrotka się skończy, dziecko, któremu został w rękach balonik, przekazuje go osobie stojącej obok i wchodzi do środka koła. Podczas refrenu wykonuje dowolne improwizacje ruchowe, po czym wraca na swoje miejsce w kole. Zabawa przebiega dalej, przedszkolaki w kole podają sobie balonik. 15

POZNAJEMY RÓŻNE TEATRZYKI – zabawy teatralne y Pomoce: karty pracy (karta „Aktor 4”, „Aktor 5”, „Aktor 6”, „Aktor 7”), nożyczki, klej, taśma klejąca, patyczki lub drewniane szpatułki, kredki, papier kolorowy, bibuła, paski kartonu, koszyk, sztuczny kwiatek, czerwona czapka, pantofel, drewniany domek lub klocki y Przebieg zabawy: Nauczyciel tłumaczy dzieciom, na czym będzie polegała zabawa, a następnie dzieli grupę na cztery zespoły. Kolejno prezentuje rzeczy zgromadzone w koszyku. Zadaniem zespołów jest odgadnięcie, z jaką bajką kojarzy się dany przedmiot. Zespół, który jako pierwszy zgłosi propozycję, otrzymuje od nauczyciela kartę pracy związaną z bajką. Po odgadnięciu wszystkich zagadek zespoły zajmują miejsca przy stole i przygotowują: x stolik I – teatrzyk paluszkowy (karta „Aktor 4”); x stolik II – teatrzyk pacynkowy (karta „Aktor 5”); x stolik III – teatrzyk kukiełkowy (karta „Aktor 6”); x stolik IV – teatrzyk maskowy (karta „Aktor 7”). Dzieci wycinają bohaterów swoich bajek, kolorują, ozdabiają w dowolny sposób dostępnymi materiałami (kolorowy papier, bibuła, tekstylia). Doklejają – w zależności od rodzaju formy teatralnej – paski, patyczki. W kolejnych dniach każdy zespół ma możliwość zaprezentowania swojej bajki. Jeżeli dzieci sobie nie radzą, pomaga im nauczyciel, pełniąc rolę narratora. Po zakończeniu przedstawienia kukiełki powinny znajdować się w dostępnym miejscu w sali, aby wszystkie dzieci mogły z nich korzystać i w dowolnym czasie organizować zabawę w teatr. Uwaga! Akcesoria w koszyku można zastąpić ilustracjami przedstawiającymi fragmenty bajek. Karty pracy warto wydrukować na twardszym papierze. AKTOR – impresje teatralne y Pomoce: koperta, koszyczek z kartonikami zawierającymi różne postaci z bajek i filmów lub zwierzęta y Przebieg zabawy: Dzieci siedzą w kole na dywanie. Na środku znajduje się krzesełko, na którym leży koszyczek z kartonikami. Nauczyciel wybiera „aktora”, który spaceruje w środku koła. Dzieci mówią rymowankę: Dzisiaj ważne wydarzenie, aktor będzie grał na scenie. Kogo zagra, w co się wcieli, może nas czymś rozweseli? Aktor wybiera kartonik, ogląda go dyskretnie, a następnie wkłada do koperty. Wykorzystując elementy pantomimy, naśladuje postać z obrazka. Uczestnicy zabawy próbują odgadnąć, w kogo lub w co się wciela aktor. Jeżeli ktoś poda prawidłową odpowiedź, aktor potwierdza prawidłowość wykonania zadania, wyciągając kartonik z koperty. Następnie zajmuje miejsce w środku koła, a dzieci kończą rymowankę: Gra na scenie – trudna sprawa, zagrał świetnie, bijmy brawa! Dzieci biją brawo, aktor kłania się. Dziecko, które odgadło zagadkę, staje się aktorem i spaceruje w środku koła. Zabawa rozpoczyna się od początku. KRĘCIMY WŁASNY FILM – zabawa fabularyzowana y Pomoce: identyfikatory z napisami: reżyser, asystent reżysera, kamerzysta I, kamerzysta II, dźwiękowiec, charakteryzator I, charakteryzator II, charakteryzator III, sufler, scenograf I, scenograf II, scenograf III, aktor I, aktor II, aktor III, kostiumograf I itd.; przedmioty niezbędne do wykonania scenografii, atrapa kamery, atrapa mikrofonu na wysięgniku (kij od szczotki), „kosmetyki” w koszyczkach 16

y Przebieg zabawy: Nauczyciel przydziela dzieciom role i przypina im identyfikatory z napisami. Wyjaśnia, na czym polega rola poszczególnych osób na planie, jaki jest zakres ich obowiązków i czynności. Przed rozpoczęciem zabawy nauczyciel wspólnie z dziećmi gromadzi niezbędne rekwizyty, wyznacza miejsce planu filmowego, garderoby aktorów, magazynu. y Kolejne etapy zabawy: x dobór odpowiednich strojów dla aktorów – „kostiumograf ”; x „wykonanie makijażu” – „charakteryzator”; x ustawianie elementów dekoracji – „scenografowie”; x zajęcie dwóch krzeseł przed planem filmowym – „reżyser”, „asystent reżysera”; x zajęcie wyznaczonych miejsc przez „kamerzystów”, „dźwiękowców” ze swoim „sprzętem” (dźwiękowcy muszą zadbać, aby mikrofon zawsze znajdował się w pobliżu aktorów; kamerzyści również muszą być cały czas w pobliżu aktorów); x „aktorzy” spontanicznie odgrywają swoje role. Na zakończenie zabawy dzieci dzielą się wrażeniami, odpowiadają na pytania związane z pełnioną funkcją oraz zakresem przydzielonych zadań. Uwaga! Jeżeli dzieci mają trudności w pełnieniu swoich funkcji, nauczyciel przejmuje inicjatywę, wcielając się w rolę głównego reżysera i kieruje zabawą. W trakcie zabawy warto ustawić kamerę i nagrać aktorskie zmagania dzieci. Kopie nagrania można później przekazać dzieciom na pamiątkę. DZIWNE MINY – zabawa twórcza y Pomoce: karta pracy (jedna na czworo dzieci) przedstawiająca elementy masek teatralnych (karta „Aktor 8”), nożyczki, drewniane szpatułki, taśma klejąca, klej typu „magic”, kredki y Przebieg zabawy: Dzieci dobierają się w czteroosobowe zespoły. Każdy zespół otrzymuje kartę pracy – zawierającą cztery komplety masek na oczy i na usta. Każdy komplet po zestawieniu w całość przedstawia inny wyraz twarzy (smutny, wesoły, zły, przerażony). Dzieci kolorują swoje elementy (oczy i usta), a następnie je wycinają. Przy bokach szablonów doklejają szpatułki, aby można było nimi swobodnie manipulować. Po przygotowaniu masek siadają na dywanie w tych samych zespołach i kolejno prezentują się w swoich maskach. Pozostali uczestnicy określają nastroje kolegów. Dzieci – w obrębie zespołu – wymieniają się jednym elementem swojego kompletu masek, np. tylko maską na oczy. Po kolei pokazują, jakie emocje wyrażają teraz ich maski, np. wesołe oczy i smutne usta. Pozostali uczestnicy mogą spróbować zaprezentować daną minę. ZABAWA Z LUSTERKIEM – rozpoznawanie emocji y Pomoce: lusterka dla każdego dziecka y Przebieg zabawy: Nauczyciel rozdaje lusterka dzieciom siedzącym w kole na dywanie. Dzieci obserwują swoją twarz w lusterku, nazywają elementy twarzy i robią różne miny. Prowadzący prosi, aby zademonstrowały różne emocje (radość, smutek, lęk, gniew, strach). Dzieci, patrząc w lusterko, zmieniają wyraz twarzy. Następnie nauczyciel podaje sytuacje, które zwykle wywołują emocje (np. burza, groźne zwierzę, prezent, bolące kolano): Jak czujecie się, gdy słyszycie odgłosy burzy? Wyobraźcie sobie groźnego psa, który stoi przed wami. Jak się czujecie? itp. Zadaniem dzieci jest zaprezentowanie emocji związanych z określonym zjawiskiem. W zabawie można również wykorzystać ilustracje przedstawiające podobne sytuacje lub zjawiska. SUFLER – zabawa doskonaląca artykulację i percepcję słuchową y Przebieg zabawy: Nauczyciel-sufler wypowiada szeptem zdania. Wybrane dzieci prezentują ruchem zawarte w zdaniu treści, np. tygrys goni antylopę, kwiaty rosną, liście tańczą na wietrze, niedźwiedzie śpią. Uwaga! Zabawę warto poprzedzić rozmową na temat pracy suflera. 17

TEATRZYK KOPERTOWY – zabawa teatralna y Pomoce: duże, szare koperty (A4), szpatułki laryngologiczne lub patyczki do szaszłyków, biały blok rysunkowy, pastele olejne, taśma klejąca, nożyczki, klej, postaci znanych aktorów filmowych lub postaci animowane wycięte z kolorowych tygodników y Przebieg zabawy: Zabawa składa się z kilku etapów i może być realizowana przez cały tydzień. Punktem wyjścia jest wybranie filmu lub filmu animowanego, który będzie ilustrowany. Etap I. Przygotowanie teatrzyku z koperty: Dziecko wycina na przedniej stronie koperty narysowany wcześniej przez nauczyciela duży prostokątny otwór – „scena”. Obcina jeden dłuższy bok na szerokość 1 cm (będzie to góra „sceny” po czym zakleja kopertę. Etap II. Wykonanie kukiełek: Do postaci wyciętych z gazet dziecko dokleja szpatułki lub patyczki za pomocą taśmy klejącej. Należy pamiętać, że kukiełki będą wkładane do koperty od góry. Szablony trzeba przykleić w taki sposób, żeby była możliwość trzymania szpatułki u góry postaci. Etap III. Wykończenie: Dziecko rysuje pastelami na kartkach A4 kilka ilustracji stanowiących tło bajki. Wszystkie ilustracje stanowiące tło (widoczne przez nacięty bok koperty) powinny zostać umieszczone w kopercie przed rozpoczęciem bajki. Ilustracje są wyciągane z koperty w trakcie bajki. Ułatwieniem mogą być oznaczone cyframi paski papieru przymocowane od góry do ilustracji (każdy pasek w innym miejscu – wtedy widoczne są cyfry umieszczone na paskach). Przedstawienie może odbywać się na forum całej grupy, w zespołach lub parach. Wykonany samodzielnie teatrzyk może być także prezentem dla domowników. NAJCIEKAWSZY UKŁON – zabawa teatralna y Pomoce: bębenek, ilustracje przedstawiające żołnierza, baletnicę, chłopczyka, dziewczynkę, króla, damę dworu, robota; opaski na głowę z emblematami postaci lub kolorowe szarfy y Przebieg zabawy Wersja I: Dzieci stoją w rozsypce. Przemieszczają się w określonym kierunku po dywanie w rytmie granym przez nauczyciela na bębenku. Na sygnał – uderzenie w bębenek oraz uniesienie odpowiedniego obrazka – zatrzymują się i wykonują ukłon w sposób odpowiedni dla postaci na obrazku. Zabawa może również odbywać się bez pomocy ilustracji – na hasło nauczyciela dzieci demonstrują ukłon według własnej inwencji. Wersja II: Nauczyciel dzieli grupę na kilka zespołów za pomocą opasek na głowę z emblematami postaci lub kolorowych szarf. Dzieci poruszają się po dywanie w rytmie instrumentu perkusyjnego. Na przerwę w muzyce nauczyciel demonstruje ilustrację z postacią lub mówi, który zespół będzie wykonywał ukłony. Dzieci z pozostałych zespołów obserwują propozycje kolegów. WIERSZ Praca aktora Bożena Forma

Oto jest teatr, w górę kurtyna, każdy z aktorów grę rozpoczyna. Aktor wspaniałą pamięć ma, dech w piersiach zapiera jego gra. Potrafi płakać, śmiać się i gniewać, a kiedy trzeba – pięknym głosem zaśpiewać. Może być królem albo żołnierzem, rybakiem, sędzią, dzielnym rycerzem. 18

Aktor swą rolę zagra wspaniale także dla dzieci w teatrze lalek. Praca aktora jest bardzo ciekawa, bycie aktorem to sztuka nie lada! ZAGADKI Teatr W nim scena, na deskach której aktorzy grają. Na widowni ludzie brawami ich nagradzają. Kino Na dużym ekranie, kiedy światło zgaśnie, można zobaczyć komedie, dramaty, baśnie. Aktor Gra na deskach teatru i w filmowych serialach, podziwiasz go na małym ekranie lub na dużym – w kinowych salach. Kamera Możesz nią kręcić filmy, to nie jest łatwe zadanie. Ma ją też operator na filmowym planie. QUIZ 1. Potrafi zagrać różne role w kinie, teatrze: A) ekspedientka; B) malarz; C) aktor. 2. Można ją mieć na twarzy podczas balu: A) rękawiczka; B) zasłona; C) maska. 3. Osoba dobierająca i szyjąca stroje aktorom to: A) kostiumograf; B) reżyser; C) kamerzysta. 4. Osobą odpowiedzialną za tworzenie filmu, dobór aktorów i współpracę z nimi jest: A) kamerzysta; B) reżyser; C) kostiumograf. 5. Osoba podpowiadająca aktorom w teatrze to: A) konduktor; B) narciarz; C) sufler. 6. Osoba tłumacząca w trakcie filmu kwestie wypowiadane w innym języku to: A) reżyser; B) kostiumograf; C) lektor. 19

7. W teatrze grają na niej aktorzy: A) scena; B) trawa; C) ławka. 8. Film, w którym występują śmieszne sceny, to: A) dramat; B) film wojenny; C) komedia. 9. Aktorem nazywamy osobę pracującą: A) na stacji benzynowej; B) w szpitalu; C) w teatrze lalek. 10. W teatrze ludzie nagradzają aktora za jego dobrą grę: A) śpiewem; B) oklaskami; C) tupaniem. PODPOWIEDZI DO KRZYŻÓWEK 1) Hasła: BRAWA, KOSTIUMOGRAF, FILM, PRODUCENT, LUSTRO Rozwiązanie: BILET 2) Hasła: TELEWIZOR, EKRAN, KAMERA, AKTOR, KURTYNA Rozwiązanie: TEATR

Karty pracy

zapisane na płycie Data-PC

karta „Aktor 1”

karta „Aktor 2”

karta „Aktor 3”

karta „Aktor 4”

karta „Aktor 5”

karta „Aktor 6”

karta „Aktor 7”

karta „Aktor 8”

karta „Aktor 9”

karta „Aktor 10”

karta „Aktor 11”

karta „Aktor 12”

karta „Aktor 13”