felietony 2 Słodko-gorzki smak dziecięcej choroby
w numerze 6.189/2017
materiały na wrzesień
Bogusław Śliwerski
3 O tym, dlaczego kolejne podstawy programowe nie mogą określać
treści dla nauczycieli
Edyta Gruszczyk-Kolczyńska
4 Jutro też tutaj przyjdziesz... Karolina Turek
6 Szczęście nauczyciela Iwona Majewska-Opiełka
kącik eksperta 8 W świetle prawa Ty pytasz, my odpowiadamy Dariusz Skrzyński
12 Uchwały rady pedagogicznej do podjęcia przed 1 września 2017 r. Dariusz Skrzyński
bliżej nauczyciela 16 Czas ciężkiej próby, czyli adaptacja dziecka Agnieszka Pilichowska
20 Jak dobrze rozpocząć współpracę z rodzicami Marta Majorczyk
24 O tym, dlaczego chore dziecko powinno zostać w domu lek. med. Agnieszka Musiałek
Przewodnik BLIŻEJ PRZEDSZKOLA – materiały na wrzesień 28 Czym jest Przewodnik BLIŻEJ PRZEDSZKOLA? 30 W leśnym przedszkolu 34 Przedszkolakiem fajnie być! 38 Przedszkolny zuch 41 Miś – przyjaciel przedszkolaka 44 Oto ja – mały przedszkolak! 47 Jesteśmy koleżeńscy 52 Pomagamy innym 56 Zachowujemy się kulturalnie 61 Jesteśmy schludni 65 Znamy ważne zasady 70 English Corner – propozycje zabaw i aktywności dla dzieci młodszych Katarzyna Niemiec
74 English Corner – propozycje zabaw i aktywności dla dzieci starszych Katarzyna Niemiec
● Polecają nauczyciele wychowania przedszkolnego – str. 78 ● Pod patronatem – str. 79
WYDAWCA: CEBP 24.12 Sp. z o.o. ul. Kwiatowa 3, 30-437 Kraków redakcja@blizejprzedszkola.pl 12 631 04 10 12 262 50 34
ZESPÓŁ REDAKCYJNY:
Robert Halik – redaktor naczelny (r.halik@blizejprzedszkola.pl) Marta Stasińska – zastępca redaktora naczelnego (m.stasinska@blizejprzedszkola.pl) Monika Majewska – redaktor merytoryczny (m.majewska@blizejprzedszkola.pl) Natalia Łasocha – redaktor merytoryczny (n.lasocha@blizejprzedszkola.pl) Agnieszka Czeglik (a.czeglik@blizejprzedszkola.pl)
STALI AUTORZY: prof. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, prof. Bogusław Śliwerski, Ewa Zielińska
WSPÓŁPRACA: Dariusz Skrzyński, Iwona Majewska-Opiełka, Bernard Fruga, Jan Amos Jelinek, Gabriela Gąsienica, Monika Urbańska, Barbara Szeląg, Ewa Stadmüller, Karolina Gawlik, Beata Bielska
ZESPÓŁ DORADCZY: Maria Broda-Bajak, Maria Peszat, Ewa Lelo, Bożena Michalska, Małgorzata Wajda FOTO OKŁADKI: depositphotos.com ZDJĘCIA: depositphotos.com, fotolia.pl GRAFIKA I SKŁAD: Tomasz Gil MARKETING i REKLAMA: Katarzyna Halik (katarzyna.halik@blizejprzedszkola.pl) PATRONATY MEDIALNE: Sandra Hotloś (s.hotlos@blizejprzedszkola.pl) PRENUMERATA: Agnieszka Korba (a.korba@blizejprzedszkola.pl) tel. 12 631 04 10 wew. 102 ISSN: 1642-8668 INDEKS: 248428 DRUK: drukarnia Bimart NAKŁAD: 7500
PRENUMERATA STANDARDOWA: Prenumeratę standardową miesięcznika można zamówić w dowolnym momencie na dowolny okres. Cena brutto prenumeraty za 12 miesięcy: 299, 50 zł, za 6 miesięcy: 156 zł
PRENUMERATA PLUS: Cena brutto prenumeraty za 12 miesięcy: 635,50 zł, za 6 miesięcy: 324,00 zł
PRENUMERATA ABONAMENTOWA: standardowa: 26 zł za miesiąc PLUS: 54 zł za miesiąc prenumerata@blizejprzedszkola.pl 12 631 04 10 wew. 102 www.blizejprzedszkola.pl/prenumerata
PRENUMERATA INSTYTUCJONALNA: KOLPORTER S.A.: prenumeratę można zamawiać w oddziałach firmy na terenie całego kraju. Informacje pod numerem infolinii 0801 205 555 lub poprzez stronę internetową dp.kolporter.com.pl Przedruk materiałów zamieszczonych w miesięczniku w jakiekolwiek formie oraz ich publikacja w internecie bez wcześniejszej zgody Wydawcy są zabronione. Redakcja zastrzega sobie prawo do zmian i skrótów w nadesłanych materiałach oraz do nadawania tytułów.
Dołącz do nas na Facebooku
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść ogłoszeń i reklam. Wydawca ma prawo odmówić publikacji reklamy bez podania przyczyny.
■ felieton
Bogusław Śliwerski
Słodko-gorzki
smak dziecięcej choroby
N
Nie przypuszczałem, że kiedykolwiek podejmę temat, który wydawał mi się obcy i odległy, bo w przypadku przedszkolnej pedagogiki wydawał się do tej pory wysoce abstrakcyjny. A jednak… zdarzyło się, że w gronie najbliższych doświadczyłem słodko-gorzkiego smaku nagłej choroby dziecka, z którą dotychczas spotykałem się u osób dorosłych. Powiada się, że głodny sytego nie zrozumie, podobnie jak zdrowy chorego, ale kiedy jesteśmy odpowiedzialni za los, zdrowie i jakość życia powierzonych nam dzieci, to jako pedagodzy musimy liczyć się z nagłą chorobą jednego z nich. Mam tu na uwadze sytuację, kiedy w grę wchodzi uszkodzenie organizmu niebędące zagrożeniem dla innych dzieci czy kadry placówki, ale ograniczające już pełną sprawność chorego. Jedną z takich chorób jest cukrzyca typu 1, która pojawia się nagle u dzieci m.in. w piątym, szóstym roku życia. Ich układ immunologiczny atakuje własne komórki beta trzustki, co skutkuje brakiem wydzielania insuliny. Bez insuliny glukoza zapewniająca energię komórkom nie jest w stanie się do nich przedostać. Prowadzi to do wzrostu poziomu cukru we krwi, ogólnego osłabienia organizmu i zwiększonego pragnienia. Powody pojawienia się tej autoimmunologicznej choroby, która powoli i skrycie rozwija się u dzieci, nie są dokładnie znane. Wyróżnia się dwa szczyty zachorowań – w okresie wczesnoszkolnym i nastoletnim. Szacuje się, że w najbliższych latach wzrost zachorowalności dzieci na cukrzycę typu 1 będzie wynosił 70%. Najmłodsze dzieci zaczynają chorować, mając nawet kilkanaście miesięcy. Powiększająca się zatem z każdym rokiem liczba zachorowań wśród dzieci na cukrzycę typu 1 sprawia, że nauczyciele przedszkolni i szkolni stają przed zupełnie nowym dylematem: Jak sprzyjać inkluzji takiego dziecka w toku jego edukacji? Nagła odsłona choroby zmienia życie dziecka i jego rodziców. W wyniku obowiązku szkolnego staje się ona zupełnie nowym doświadczeniem w pracy pedagogicznej także nauczycieli. Nie ma się co dziwić, że u niektórych pedagogów pojawia się lęk, obawa, czy aby w porę rozpoznają jakieś zagrożenie dla zdrowia czy życia powierzonego ich opiece dziecka. Pierwszym odruchem jest nawet próba zniechęcenia rodziców chorego dziecka do posyłania go do przedszkola, a jeśli już, to kierują je do placówki specjalnej lub integracyjnej. Tymczasem nie ma takiej potrzeby. Specjaliści od tej choroby są już przygotowani do tego, by włączyć
2
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 6.189/2017
Bogusław Śliwerski – profesor zwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego, przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN oraz Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na pedagogice ogólnej, teorii wychowania, współczesnych kierunkach pedagogiki i pedagogiki wczesnoszkolnej oraz problemach kształcenia pedagogów.
Wielki szacunek należy się pedagogom, którzy najczęściej jako pierwsi spotykają się ze słodko-gorzkim smakiem życia jednego ze swoich podopiecznych, bowiem stwarzają mu szanse powrotu do „normalności”, do czerpania radości z życia i możliwości realizowania się w nim wbrew pewnym własnym ograniczeniom. do swojego programu nie tylko konieczność przeszkolenia rodziców i samego dziecka w obsłudze miniaturowej pompy insulinowej oraz nauczenia się konstruowania na nowo własnego trybu życia. Są też gotowi do przeszkolenia nauczycieli przedszkoli, szkół, placówek opiekuńczo-wychowawczych czy podejmujących się zróżnicowanych form wypoczynku wakacyjnego, bowiem może pojawić się w ich grupie dziecko z tą chorobą. Znakomicie, jeśli potrafią rozpoznawać jej hiperglikemiczne symptomy, gdyż mogą zapobiec zagrożeniu życia dziecka czy pomóc mu w powrocie do normalności, do dotychczasowego funkcjonowania w środowisku rodzinnym i edukacyjnym. Wielki szacunek należy się pedagogom, którzy najczęściej jako pierwsi spotykają się ze słodko-gorzkim smakiem życia jednego ze swoich podopiecznych, bowiem stwarzają mu szanse powrotu do „normalności”, do czerpania radości z życia i możliwości realizowania się w nim wbrew pewnym własnym ograniczeniom. Jak śpiewał Rafał Olbrychski, zarazem autor tekstu „Słodko-gorzki”: (…) Słodko-gorzki smak każdej chwili poznać I nim minie kolejny dzień musisz jeszcze zdążyć Zostawić na piasku ślad i spotkać się ze mną (…).
■ felieton
Dyrektorze, daj mi czas. W takich momentach częściej niż po przewodnik sięgam po uczucia. Wychowanku, ja też przeżywam to razem z Tobą. Rodzicu, pozwól mi działać po swojemu. Mężu, bądź wyrozumiały. Mam rozdarte serce.
Jutro
Karolina Turek
też tutaj przyjdziesz...
K
ręcą się po sali, biorą zabawki, wypuszczają je z rąk, płaczą. Jest w nich tak dużo pytań. Obok dwoje dorosłych: rodzic i nauczycielka. On chce, aby wszystko potoczyło się szybko. Ona wie, że to wymaga czasu. Rodzic nie ufa, podejrzewa. Nauczycielka wspiera, czeka cierpliwie. Rodzic oczekuje efektów, nauczycielka współpracy. On nie widzi w tym celu. Ona tę kooperację dusz stawia sobie za cel. I wie, że muszą działać razem. Rodzice wychodzą, schylają głowy, ocierają łzy i pot. Starcie z małymi rączkami, które drapią, ściskają i wczepiają się w maminą skórę, nareszcie dobiega końca. Ale dzieci nie dają za wygraną. Walczą jeszcze mocniej, by przytrzymać najdroższą sercu osobę: krzyczą, czerwienieją, uciekają. Mama obiecała, że nigdy się nie rozstaną. Dzisiaj mama zawiodła. Cały świat zmienił kolor z różowego na czarny. Wystarcza mi dziesięć minut, aby ocenić, kto został przygotowany do pierwszych dni w przedszkolu, a kto oddany z poczuciem wielkiej ulgi. Płacz słychać na zewnątrz. To wyjątkowo ciepły wrzesień. Uchylam okna, bo emocje rozpalają, a gorące czoło wróży gorączkę. Robię wszystko według najlepszych scenariuszy, do pierwszej w nocy studiowałam podręczniki i artykuły o adaptacji, bawiłam się
4
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 6.189/2017
w kole, siedząc na dywanie z kotem. Ćwiczyłam piosenki, uczyłam się na pamięć rymowanek. Selekcjonowałam treści zamieszczone w internecie, znalazłam notatki ze studiów, szukałam najlepszych autorów, wypowiedzi ze świata pedagogiki, pytałam koleżanki. Przyszłam tu świetnie przygotowana merytorycznie, zrobiłam mocną, słodką kawę. Świat sprzyjał mi od samego rana. W tramwaju leciała muzyka. I zawiodłam. Na całej linii. Płaczą. I płaczą. Boli mnie gardło od śpiewania, pocieszania, wyjaśniania świata, dlaczego skurczył się nagle do czterech ścian tej sali. Obiecuję, że to minie. Nie wierzą mi. Też nie wierzyłam, gdy zostawił mnie Piotr. Myślałam, że już nigdy nikomu nie zaufam. Te dzieci też nie zaufają już nikomu więcej. Może oprócz mnie. Przyglądają się mi. Bo tylko ja im zostałam. W jakimś celu tu jestem. I nie robię im żadnej krzywdy, jestem miła i promienna. Jak wiosna po nieprzyjemnej zimie. Wszyscy na nią czekają, bo wiedzą, że nadejdzie. Ale zima trwa na tyle długo, że nikt już nie pamięta i nie wierzy, że wiosna nareszcie się zdarzy. Po dwóch godzinach płaczu, w którym słychać tęsknotę zmieszaną z żalem, robi mi się niedobrze. Nie zdążyłam nic zjeść. Trzyma mnie kawa wypita o piątej rano. Jej słodki smak czuję w ustach jeszcze teraz. Serce wali
■ bliżej nauczyciela
lek. med. Agnieszka Musiałek
Dlaczego chore dziecko powinno zostać w domu? Jakie dziecko uznajemy za chore? Warto odpowiedzieć na te pytania w kontekście problemu przyprowadzania do przedszkola dzieci z niepokojącymi objawami – coraz częściej w ostatnich latach obserwowanego przez pediatrów i zgłaszanego przez nauczycieli.
O tym, dlaczego chore dziecko POWINNO ZOSTAĆ W DOMU
Katar, ból gardła, lekki kaszel – takie dolegliwości pojawiają się u większości maluszków już na początku jesieni, od chwili, gdy zaczną uczęszczać do przedszkola. Przytrafia się to częściej dzieciom nieposiadającym starszego rodzeństwa, czyli takim, które wcześniej tylko sporadycznie miały kontakt z innymi wirusami, bakteriami przynoszonymi przez rodzeństwo ze środowiska rówieśniczego. Może także pojawić się dylemat, czy malucha naprawdę boli gardło lub brzuch, czy jednak zgłasza te dolegliwości, aby nie pójść do przedszkola, w którym nie czuje się do końca dobrze (bo nie zdążył się jeszcze w nim zadomowić). Swoją drogą to czasami błędne koło, bo stres związany z koniecznością chodzenia do niezbyt lubianego przedszkola obniża odporność dziecka… Jednak z edukacji przedszkolnej rezygnować się nie powinno i należy uwierzyć, że trudności adaptacyjne miną, a wraz z nimi zniknie stres, czyli czynnik zwiększający podatność na infekcje. Wraz z nastaniem jesieni dni stają się coraz krótsze (wstajemy, gdy jest jeszcze ciemno, wracamy z przedszkola i… już jest ciemno), deszczowa pogoda jest codziennością, a do tego dochodzi jeszcze zmęczenie wywołane zbyt wczesnym wstawaniem (rodzice muszą zdążyć odwieźć dziecko do przedszkola przed pracą). To wszystko sprzyja infekcjom. Dodajmy do tego często brak śniadania przed wyjściem lub też niewłaściwy posiłek (tzn. składający się głównie z węglowodanów – np. kulki czekoladowe z mlekiem, które powinny być traktowane jako słodka przekąska, a nie jako pełnowartościowe śniadanie – zamiast np. owsianki z owocami lub kaszy jaglanej przygotowanej na słodko lub słono). Rezygnujemy ze śniadania, bo dziecko za późno wstało albo ociąga się z jego zjedzeniem, a to duży błąd. Summa summarum – przepis na przeziębienie gotowy! I tak pewnego poranka dziecko budzi się, skarżąc się na różne dolegliwości, a rodzice stają przed koniecznością podjęcia decyzji: czy to nic poważnego i dziecko może iść do przedszkola, czy jednak maluch powinien zostać w domu...?
24
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 6.189/2017
D�I�LNY P�Z�D�Z�O�A� TO J�!
P�o�o�y�j� a�t�w�o�c� d�a d�i�c� m�o�s�y�h n� w�z�s�e�
NO
W Przedszkolakiem O ŚĆ fajnie być! BL IŻE P RZ JP E WO RZ ED D SZK NIK OLA Cele ogólne: y y
kształtowanie orientacji w schemacie własnego ciała; rozwijanie umiejętności wokalnych dzieci.
Cele szczegółowe: y y y y
kształtowanie umiejętności rozpoznawania i nazywania poszczególnych części ciała; zachęcanie do dostrzegania brakujących elementów w budowie misia; utrwalanie słów i melodii piosenki; zachęcanie do uczestnictwa w śpiewie grupowym.
Metody pracy z dziećmi: czynne; słowne; oglądowe. Formy organizacyjne: indywidualna; zbiorowa.
Pomoce do zajęć: bębenek; pluszowe misie przyniesione przez dzieci; podkład z dowolną rytmiczną muzyką; podkład do piosenki „Mała piłeczka” (sł. Karolina Turek, muz. Maria Broda-Bajak); wiersz „Dzielny przedszkolak” Teresy Błaszczyk; plakat ilustrujący schemat ciała, podkład do piosenki „Przedszkolakiem fajnie być!” (sł. Urszula Kozłowska, muz. Jerzy Zając); karta pracy „Czego brakuje?”; woreczki gimnastyczne dla każdego dziecka.
ZAJĘCIA PORANNE
Tańczę jak miś – zabawa ruchowa do muzyki. Nauczyciel manipuluje pluszowym misiem w rytmie dowolnej skocznej muzyki (np. skłony, podnoszenie jednej ręki lub obu, podskoki, obroty). Dzieci wykonują ruchy i ćwiczenia, naśladując misia. Ochotnik porusza misiem, pozostałe maluchy odwzorowują zaproponowaną czynność, po chwili następuje zmiana. „Mała piłeczka” – zabawa z piosenką (źródło zabawy: „A u nas w przedszkolu… zbiór scenariuszy zajęć adaptacyjnych”, red. Maria Broda-Bajak, wyd. CEBP 24.12, Kraków 2015, s. 62)
34
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 6.189/2017
PRZEDSZKOLAK NA MEDAL! DZIELNY PRZEDSZKOLAK TO JA!
Propozycje aktywności dla dzieci starszych na wrzesień
Znamy ważne zasady
NO
Cele ogólne:
BL
yy yy yy yy
IŻE J Cele szczegółowe: yy yy yy yy yy yy yy
WO ŚĆ
zapoznanie z najważniejszymi zasadami obowiązującymi w grupie przedszkolnej; rozwijanie umiejętności słuchania tekstu literackiego ze zrozumieniem; rozwijanie umiejętności myślenia przyczynowo-skutkowego; stwarzanie okazji do swobodnej ekspresji ruchowej.
PR
ZEW
utrwalenie „zasad przedszkolaka” na podstawie kodeksu obrazkowego; stworzenie okazji do identyfikowania się z zasadami obowiązującymi w grupie; zachęcanie do wypowiedzi na temat wiersza; kształtowanie umiejętności logicznego myślenia; rozwijanie umiejętności przewidywania zakończenia historyjki obrazkowej; rozwijanie umiejętności ilustrowania za pomocą ruchu treści obrazków; zachęcanie do udziału w zabawach ruchowych i tanecznych przy muzyce.
PR Z
ED
Metody pracy z dziećmi: czynne; oglądowe; słowne.
SZK
Formy organizacyjne: zbiorowa; zespołowa; indywidualna.
Plakaty edukacyjne zostały dołączone do bieżącego numeru miesięcznika
Zgodnie bawimy się z innymi.
Szanujemy zabawki i owoce pracy innych.
Jesteśmy mili i życzliwi dla innych.
OD
Pomoce do zajęć: wierszyk „Spacer przedszkolaków” Dominiki Góry; dowolny podkład muzyczny do zabawy „Moje imię”; kartki z bloku technicznego z zapisanymi imionami dzieci; cerata, pędzle i farby plakatowe; podkład muzyczny do piosenki „Chwyćmy się za ręce” (sł. i muz. Maria Broda-Bajak); wiersz Ewy Stadtmüller „Dobre zasady”; obrazkowy kodeks przedszkolaka i etykietki do podpisania zasad; ilustracje do zabawy „Co wydarzyło się dalej?”; karty pracy „Ukryte hasło” (da każdego dziecka); ilustracja przedstawiająca przedszkolaka na medal i etykieta z napisem „Zna ważne zasady”; podkład muzyczny do piosenki „Starszaki” (sł. Natalia Łasocha, muz. Maria Broda-Bajak); medale wykonane z zakrętki do słoików i tasiemki, plastelina i sypki brokat.
ZAJĘCIA PORANNE
Dzielimy się zabawkami.
OLA
NIK
Podnosimy rękę, kiedy chcemy coś powiedzieć.
Aktywnie uczestniczymy w zajęciach.
Mówimy „dzień dobry”, kiedy wchodzimy do pomieszczenia.
Pomagamy innym.
Odkładamy zabawki na miejsce.
Czekamy na swoją kolej.
Dbamy o porządek w otoczeniu.
Dbamy o higienę.
Kulturalnie zachowujemy się przy stole.
Po posiłku odnosimy brudne naczynia.
Przepraszamy, kiedy zajdzie taka potrzeba.
Dbamy o bezpieczeństwo.
Zestaw ćwiczeń porannych (s. 47) „Spacer przedszkolaków” – nauka wierszyka utrwalającego prawidłową wymowę szeregu szumiącego. Nauczyciel recytuje, a dzieci powtarzają za nim. Należy zwrócić uwagę na prawidłową artykulację. Kiedy przedszkolaki dobrze opanują tekst, prowadzący zachęca, aby poruszając się po obwodzie koła w jednym kierunku, wypowiadały go na różne sposoby: cicho, głośno, skocznie, bardzo powoli, bardzo szybko, śpiewająco. Starszaki poruszają się zgodnie z tempem i stylem wypowiadania wierszyka.
BLIŻEJ PRZEDSZKOLA 6.189/2017
65
PRZEDSZKOLAK NA MEDAL! DZIELNY PRZEDSZKOLAK TO JA! ■ ENGLISH CORNER
Propozycje aktywności dla dzieci starszych na wrzesień
Propozycje zabaw i aktywności dla dzieci młodszych na wrzesień
Katarzyna Niemiec
English Corner
BL1
NO
WO Ś
● ”Hello, Who Are You?” – opowiadanie na podstawie historyjki obrazkowej. Nauczyciel, czytając dzieciom opowiadanie, pokazuje kolejne ilustracje:
IŻE
2
ĆP
One day two little mice – Leo and Mico saw a little hole in the wall. They walked through it and entered a beautiful and colourful room, full of toys. – Where are we? – asked Leo. – We are in the kindergarten!!! – answered Mico.
RZ E WO RZ ED D SZK NIK OLA
EN
ŚĆ ER WO RN CO NO ISH GL
JP
2
They looked around. Everywhere was something interesting. – And what is it? – said Mico and grabbed a yellow string hanging from upper shelf. – Watch out!!! – shouted Leo but it was too late. Colourful balls landed directly on Mico’s head. – Ouch!!!!
3
When he opened his eyes, he saw a little girl looking at him. – Who are you? – asked Mico. – I am Ola. Who are you? – I am Mico and this is my brother Leo. – Hello, Mico. Hello, Leo. – Hello, Ola.
4
– And what is it?– asked Mico, pointing at the ball. – It’s a ball. A red ball. And this is a yellow ball. You can play with it. Like this. BAUNCE, BAUNCE, BAUNCE.
5
I will help you to put them up again – said Ola and started throwing balls at Leo and Mico: – yellow – yellow, – green – green, – blue – blue. – Thank you, Ola – said Mico and Leo. – You’re welcome – said Ola.
Opowiadanie można przeczytać dwukrotnie, za drugim razem zwracając szczególną uwagę na zwroty: Who are you?, I am Mico, This is Leo oraz nazwy czterech kolorów, które pojawiają się w opowiadaniu.
70 70
1
BLIŻEJ 6.189/2017 BLIŻEJPRZEDSZKOLA PRZEDSZKOLA 6.189/2017
3
4
5
prenumerata
! PLUS
● Who Is This? – zabawa językowa. Nauczyciel prezentuje ilustracje z bohaterami opowiadania i przedstawia każdego: This is Mico. / This is Leo. / This is Ola. Następnie ochotnicy wskazują postać, zgodnie z poleceniem prowadzącego, np. Where is Mico? / Yes, this is Mico. W ten sposób dzieci wskazują wszystkie postaci. Następnie nauczyciel trzyma ilustracje obrazkiem do dołu, a ochotnik wybiera jedną z nich i odpowiadając na pytanie prowadzącego Who is this?, przedstawia postać.
prenumerata
! PLUS