Co mnie dziwi? Każde dziecko trzyma szyfonową chusteczkę w dłoniach, bawi się, doświadczając jej sprężystości, tworzy z niej różne kształty. Nauczyciel prosi dzieci o dokończenie kolejno zdania: Dziwi mnie, że ta chusteczka… (jest kolorowa, ładnie tańczy, szeleści, tu leży itp.). Tego typu aktywności rozwijają kreatywne myślenie.
Wędrująca chusteczka Uczestnicy siedzą na dywanie w wielkim kole (muszą być pomiędzy nimi spore odstępy). Osoba rozpoczynająca zabawę przerzuca chustkę łukiem – z jednej ręki do drugiej. Następnie drugą ręką przerzuca chustkę dalej, do sąsiada. Chustka wędruje po całym kole. Gdy dzieci wyćwiczą tę umiejętność, można wprowadzić więcej chusteczek, które będą przekazywane w okręgu w tym samym czasie. Rytm przekazywania może wyznaczać prowadzący, grając na przykład na bębenku.
Podrzuć i złap Dzieci stoją w różnych miejscach sali. Podrzucają chusteczkę wysoko nad głowę, aby mogła swobodnie opaść. Podrzucaniu może towarzyszyć skoczna muzyka (utwór z zasobów dydaktycznych przedszkola). Po chwili starają się „złapać” chusteczkę różnymi częściami ciała: ramieniem, łokciem, kolanem, głową, jednym palcem itp.
Chusteczkowe pacynki-laleczki Aby wykonać pacynkę-laleczkę, szyfonową chusteczkę należy chwycić na środku i unieść. W górnej części trzeba zawiązać luźny węzełek – w miejscu, w którym chustka jest trzymana. Pod chusteczkę zawiązaną w ten sposób dzieci wkładają palec wskazujący i lekko nim poruszają, animując ruchy kukiełki.
42
