Izabella Klebańska teksty piosenek
Dominika GĂłra propozycje zabaw
Mamo, tato, zaśpiewaj mi o... piosenki i zabawy na zajęcia otwarte z rodzicami Teksty piosenek:
Izabella Klebańska
Propozycje zabaw:
Dominika Góra
Producent wydawniczy:
Wojciech Wolak
Projekt okładki:
Dorota Prończuk
ISBN 978-83-65915-48-1 Copyright © CEBP 24.12 Sp. z o.o. Kraków 2020
Publikacja, którą nabyłeś, jest dziełem twórców i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał praw, które im przysługują. Zawartość publikacji możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście Ci znanym, ale nie publikuj w internecie treści tu zawartych, ani ich fragmentów, a kopiując jej część rób to tylko na użytek osobisty. Jeśli cytujesz fragmenty z publikacji, nie zmieniaj ich i zaznacz, czyje to dzieło.
Wydawca: CEBP 24.12 Sp. z o.o. 30-437 Kraków, ul. Kwiatowa 3
www.blizejprzedszkola.pl
Spis treści Wstęp
5
12) O
6
ślimaku
14) Ballada 16) Po
o wbijaniu gwoździa
chińsku
18) Dlaczego 10) Jak
trzeba jeść zupy
się pozbyć czkawki
12) Trąba 14)
16) Krakowiak
z katarem
mi się nudzi
20) Skarpetka 22) Co
nie do pary
może przydarzyć się w wannie
24) Piosenka 26) Własne
przy myciu zębów
łóżeczko
28) Strach 30) Ballada 32) Śpij…
12 14 16 18
Sroka spod Sanoka
18) Bo
8
20 22 24 26 28 30 32 34
o Jurku gacku
36 38
Wstęp Mamo, tato, zaśpiewaj mi o... to publikacja zawierająca płytę z szesnastoma piosenkami dla dzieci oraz książeczkę z propozycjami tańców i różnorodnych aktywności. Została ona stworzona jako pomoc dla nauczycieli wychowania przedszkolnego w organizowaniu zajęć otwartych dla rodziców. Podpowiada, jak włączyć dorosłych do tańca, jak zaangażować ich podczas wspólnego tworzenia, jaką rolę przypisać im podczas wspólnych działań. Piosenki, które stały się inspiracją do opracowania zabaw, różnią się od utworów standardowo wykorzystywanych w przedszkolu. Ich piękno tkwi w humorze, niespodziewanych zwrotach akcji, a także niespotykanej dotąd tematyce. Płytę z powodzeniem można wykorzystywać jako atrakcyjne słuchowisko muzyczne do codziennego korzystania przy dowolnej okazji. Nagranie przygotowane jest bowiem jako swoisty audiobook, gdzie dialogi dzieci z mamą, tatą i ciocią spajają w całość piosenki nagrane na płycie, co nadaje słuchowisku charakter swobodnej rozmowy w rodzinie, przerywanej piosenkami śpiewanymi przez dorosłych. Jednakże podczas zajęć w przedszkolu wybraną piosenkę można łatwo wyszukać – umożliwia to konstrukcja płyty, gdzie dialogi nagrane są jako oddzielne pliki muzyczne oznaczone liczbami nieparzystymi, piosenki zaś oznaczone są liczbami parzystymi (stąd na płycie, w spisie treści i wewnątrz książki występują tylko numery parzyste piosenek). Proponowane zabawy i działania zostały zaplanowane tak, aby rodzice brali w nich aktywny udział. Są oni partnerami swoich dzieci w tańcach i układach ruchowych, grają z przedszkolakami na instrumentach, wraz z nimi wykonują masażyki, współtworzą prace plastyczne, rysują i malują. Do niewątpliwych zalet publikacji należy to, że: opisy tańców, rytmizacji, masażyków, zabaw ruchowych i prac plastyczno-technicznych są proste i przejrzyste; większość zabaw można przeprowadzić w przedszkolu także bez udziału dorosłych – połowa grupy przedszkolnej przyjmuje wówczas na siebie role przypisane rodzicom; układy choreograficzne i rytmizacje można wykorzystać podczas przedszkolnych uroczystości; istnieje możliwość wykorzystania płyty jako muzycznego audiobooka do słuchania w przedszkolu, w domu lub w samochodzie; część proponowanych aktywności i wszystkie prace plastyczno-techniczne można potraktować jako inspirację do zabawy dziecka i rodzica w domu. Mamy nadzieję, że piosenki dostarczą Słuchaczom wiele radości, a udział w zaproponowanych tańcach i zabawach okaże się sposobem na beztroskie i twórcze spędzenie czasu z dzieckiem.
5
2) O
ślimaku
W niewielkim ogródku B z zielonym trawnikiem mieszkał ślimak, który C chciał być podróżnikiem. Ziuu, ziuu, ziuuuu. D Chciał zostać odkrywcą B i świata zdobywcą. A że był ślimakiem, C z marzeń figa z makiem. Ziuu, ziuu, ziuuuu. D Gdy po próbach wielu B nie dotarł do celu, pogrążony w smutku C pozostał w ogródku. Ziuu, ziuu, ziuuuu. D
Bo w głowie ślimaka B wciąż tkwiła myśl taka, że tycie odkrycie C pochłonie mu życie. Ziuu, ziuu, ziuuuu. D Więc zamiast zwiedzania B wziął się do czytania. W ten sposób najprędzej C odkrył znacznie więcej.
• Orkiestra z zielonego ogródka – zabawa muzyczna Przedszkolaki otrzymują instrumenty perkusyjne (marakasy, drewienka i dzwonki) i tworzą orkiestrę, której dyrygentem jest nauczyciel. B Granie
na marakasach w powolnym rytmie – dwa uderzenia na wers piosenki.
C Granie
na drewienkach dwa razy szybciej – cztery uderzenia na wers (w ostatniej zwrotce: sześć uderzeń).
D Wykonanie
wysokich.
6
trzech powolnych przeciągnięć pałeczkami po dzwonkach od dźwięków niskich do
• Ślimaczy pląs – zabawa ruchowa inspirowana piosenką Przedszkolaki stają naprzeciw rodziców i tańczą z nimi w lustrzanym odbiciu w następujący sposób: B Dwa
kroki odstawno-dostawne w prawo, z równoczesnym falowaniem rąk w prawo, i dwa kroki odstawno-dostawne w lewo, z równoczesnym falowaniem rąk w lewo.
C Powtórzenie
kroków z punktu B (w ostatniej zwrotce tancerze wykonują dwa dodatkowe kroki odstawno-dostawne w prawo, z równoczesnym falowaniem rąk).
D Uderzenie
w dłonie partnera, skrzyżowanie rąk i uderzenie w skrzyżowane dłonie partnera, ponowne uderzenie w nieskrzyżowane dłonie partnera.
• Wyścigi ślimaków – zabawa ruchowa • Etap 1: Uczestnicy zajęć podzieleni zostają na drużyny, tak aby rodzice byli w zespołach wraz ze swoimi dziećmi. Każda drużyna otrzymuje kocyk i ustawia się na linii startu. Na umówiony sygnał dziecko „zwija się” na kocyku (siadając na nogach, aby mogło się asekurować rękami), a rodzic ciągnie je do wyznaczonego pachołkiem punktu, gdzie zawraca. Po powrocie i przekroczeniu linii startu uczestnicy przekazują kocyk kolejnym zawodnikom ze swojej drużyny. Teraz oni przyjmują rolę ścigających się ślimaków. Wygrywa ta drużyna, której wszyscy zawodnicy najszybciej pokonają wyznaczony tor. • Etap 2: Na kocyku, w roli ślimaka, siada rodzic, którego ciągną wszystkie dzieci z jego drużyny. Wygrywa ten zespół, który jako pierwszy powróci do oczekujących na linii startu pozostałych rodziców.
• Ślimaczkowa muszla – ćwiczenie grafomotoryczne Dziecko zwija dłoń w piąstkę, po czym prostuje palec wskazujący i środkowy (kształt litery V). Tak ułożoną rękę kładzie na kartce formatu A4. Rodzic odrysowuje kształt dłoni i przedramienia dziecka – powstaje zarys głowy i tułowia ślimaka. W miejscu skorupy rodzic rysuje duże koło, które dziecko ma za zadanie wypełnić. Przedszkolaki używają ołówka i projektując muszlę dla ślimaka, wymyślają własne wzory (zygzaki, krateczki, kółeczka, spiralki itp.). Należy zwrócić uwagę na prawidłowe ułożenie ołówka w dłoni.
• Klamerkowy ślimaczek – praca plastyczno-techniczna Dzieci wraz z rodzicami wykonują prace przy stolikach. Kartkę ze starej gazety zwijają tak, aby powstał wałeczek o grubości ok. 2-3 cm. Spłaszczają wałeczek, a następnie skręcają go w kształt muszli. W trakcie zwijania można smarować papier klejem w sztyfcie, tak przygotowana muszelka się nie rozwinie. Rodzice, za pomocą kleju na gorąco, przyklejają powstałą muszlę do drewnianej klamerki do bielizny. Wraz z dziećmi zawiązują na górnej klamerce drucik kreatywny i tworzą rogi, na których, znów za pomocą kleju na gorąco, mocują ruchome oczka. Tak powstały ślimaczek może zostać przez dzieci dowolnie ozdobiony: pomalowany farbami lub oklejony błyskotkami czy brokatem. Ślimaczek na pewno będzie świetną ozdobą dziecięcego pokoju. 7
4) Ballada
o wbijaniu gwoździa
Chciał wbić gwoździk w ścianę B mały chłopiec Janek. Stukał, pukał młotkiem, z nie najlepszym skutkiem. Bo gwoździk uparty C stroił sobie żarty, a że był zbyt cienki, wciąż wypadał z ręki. Stuku, puku, stuku, puku, D trach, trach, trach, bęc. E
Wtedy przyszła mama B dokończyć wbijanie, żeby wreszcie gwoździk utrzymał się w ścianie. Stukała, pukała, C tak młotkiem machała, cała się spociła, w gwoździk nie trafiła. Stuku, puku, stuku, puku, D trach, trach, ciach, auć. E
Przyszła siostra Janka, B chciała pomóc bratu. Stukała, pukała, lecz bez rezultatu. W końcu zezłoszczona C mruknęła: – Padalec! A potem niechcący walnęła się w palec. Stuku, puku, stuku, puku, D trach, trach, trach, auć. E
W końcu przyszedł tata, B żeby bez ryzyka zamknąć tę aferę z wbijaniem gwoździka. Stuknął raz a dobrze C i dokonał dzieła, gwoździk został w dłoni, a ściana runęła. Stuku, puku, stuku, puku, D trach, trach, trach, BUM. E
• W odpowiednim rytmie – zabawa ruchowa z wykorzystaniem instrumentów Wszyscy uczestnicy zajęć otrzymują instrumenty perkusyjne: dzieci drewienka, a dorośli trójkąty. Jeżeli nie ma odpowiedniej liczby instrumentów w przedszkolu, dzieci mogą trzymać w dłoniach drewniane klocki, a rodzice dowolne dźwięczące przedmioty, np. dwie łyżeczki do herbaty. Przedszkolaki realizują rytm, chodząc po sali przedszkolnej w następujący sposób: B Szybkie
kroki w rytmie ósemkowym (łącznie szesnaście kroków).
C Wolniejsze
kroki w rytmie ćwierćnutowym (łącznie osiem kroków).
D Zatrzymanie. E Rodzice
8
Dzieci w rytmie słów „stuku, puku…” uderzają w drewienka.
w rytmie słów „trach, trach…” uderzają w trójkąty.
• Wbijanie gwoździa – masażyk Dziecko siada na dywanie tyłem do rodzica, jedną z rąk krzyżuje na piersi i kładzie na ramieniu. Nauczyciel odtwarza piosenkę i równocześnie pokazuje gesty, które powtarzają rodzice. Do demonstracji można wykorzystać narysowany na kartce schemat tyłu dziecka (głowy i pleców z ułożoną na ramieniu dłonią) zawieszony na odpowiedniej wysokości w dobrze widocznym miejscu. Przy powtórzeniu zabawy to rodzice są masowani przez dzieci. Chciał wbić gwoździk w ścianę mały chłopiec Janek.
głaskanie ułożonymi płasko dłońmi po całych plecach („ścianie”)
Stukał, pukał młotkiem, z nie najlepszym skutkiem.
pukanie w plecy palcem wskazującym
Bo gwoździk uparty stroił sobie żarty,
zmierzwienie włosów na głowie
a że był zbyt cienki, wciąż wypadał z ręki.
kilkakrotne pogłaskanie po dłoni ułożonej na ramieniu
Stuku, puku, stuku, puku, trach, trach, trach, bęc.
rytmiczne delikatne stukanie palcem po kręgosłupie od szyi do lędźwi
Przyszła siostra Janka, chciała pomóc bratu.
kroczenie dwoma palcami wzdłuż pleców
Stukała, pukała, lecz bez rezultatu.
pukanie w plecy palcem wskazującym
W końcu zezłoszczona mruknęła: – Padalec!
narysowanie śladu zostawionego przez padalca – fali
A potem niechcący walnęła się w palec.
delikatne puknięcie w paluszek dziecka (z dłoni opartej na ramieniu)
Stuku, puku, stuku, puku, trach, trach, trach, auć.
rytmiczne delikatne stukanie po kręgosłupie od szyi do lędźwi
9