Smoki-obiboki

Magdalena Ledwoń

książeczka pomagająca pożegnać się ze smoczkiem i z butelką 1

Smoki-obiboki

książeczka pomagająca pożegnać się ze smoczkiem i z butelką Autor:

Magdalena Ledwoń Ilustracje:

Justyna Mordas Korekta:

Joanna Fortuna Kraków 2019 ISBN 978-83-65915-28-3 Copyright © by CEBP 24.12 Sp. z o.o.

Publikacja, którą nabyłeś, jest dziełem twórców i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał praw, które im przysługują.

Zawartość publikacji możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście Ci znanym, ale nie publikuj w internecie treści tu zawartych, ani ich fragmentów, a kopiując jej część rób to tylko na użytek osobisty.

Jeśli cytujesz fragmenty z publikacji nie zmieniaj ich i zaznacz czyje to dzieło.

Wydawca: CEBP 24.12 Sp. z o.o.

30-437 Kraków, ul. Kwiatowa 3 www.blizejprzedszkola.pl

Nauczycielu, Wychowawco, Droga Mamo, Drogi Tato!

Możliwe, że nie popełnię faux pas, jeśli stwierdzę, że pytanie: „Jak odzwyczaić dziecko od smoczka?” jest tak samo fundamentalne dla rodzicielstwa, jak pytania o sens życia w naukach filozoficznych. Dlaczego tak często pojawia się problem z odzwyczajaniem maluchów od tego substytutu matczynej piersi? Odpowiedź jest prosta. Smoczki uspokajacze i smoczki butelkowe zaspokajają najbardziej naturalną u niemowląt potrzebę ssania.

Odruch ssania służy jednak nie tylko do pobierania pokarmu z piersi mamy. Ssanie pomaga dziecku poczuć się bezpiecznie, wyciszyć się, skupić i uspokoić. Zatem fizjologiczny z biologicznego punktu widzenia odruch jest jednocześnie pierwszym regulatorem emocji małego człowieka. Istnieje zależność między ssaniem a uczuciem relaksu doświadczanym w czasie jego wykonywania. Dla dziecka jest to po prostu bardzo przyjemna czynność. Dlatego każdy maluch ma odruch ssania, który nie wynika wprost z potrzeby pożywiania się.

Pediatrzy zalecają, aby nie podawać smoczków uspokajaczy najmłodszym dzieciom (do trzeciego miesiąca życia) i rezygnować z takich smoczków zaraz po ukończeniu pierwszego roku życia. Ale oczywiście gdyby to było takie proste, to nie byłoby tej książeczki. Warto jednak rozpocząć odzwyczajanie dziecka od smoczka jak najwcześniej.

Jeśli jednak rodzic zastosuje drastyczne odcięcie dziecka od źródła, z którego czerpie ono przyjemność i poczucie bezpieczeństwa, jest możliwe, że maluch straci spokój ducha i stanie się rozdrażniony oraz spięty.

Dlatego nie jestem zwolenniczką „oddawania” smoczków, „gubienia” ich, psucia i wyrzucania na oczach malucha (wyobraźcie sobie, że ktoś robi to samo z waszą ukochaną rzeczą – nie byłoby to przyjemne, prawda?). Lepiej jest dać dziecku coś „w zastępstwie”, co będzie dla niego nacechowane pozytywnymi emocjami. Do czego będzie się mogło przytulić, gdy będzie mu źle i smutno.

Taki właśnie proces, ubrany w bajkową otoczkę, został opisany w książeczce, którą trzymacie w rękach.

Proces ten jest jednak abstrakcyjny – łatwiej go zrozumieć większemu dziecku. Być może wasz (lub oddany pod waszą opiekę) maluch będzie potrzebował fazy przejściowej – w czasie której przeczytacie z nim tę książeczkę wielokrotnie, a on stopniowo nauczy się korzystania z nowych, zaoferowanych mu przy tej okazji przedmiotów i pokocha je tak samo jak smoczki. Uszanujcie to i uzbrójcie się w cierpliwość.

Powodzenia, spokoju i… uważności na potrzeby waszych maluszków!

3

Witajcie.

Nazywam się Smoczek Butelkowy.

Razem z moją siostrą Butelką oraz bratem Smoczkiem Uspokajaczkiem mieszkam w domu Ali i Arka.

Arek i Ala są bliźniakami.

Ala już nie korzysta ze smoczków ani z butelek, ale Arek – i owszem.

Jesteśmy z nim od dawna.

Bardzo go lubimy, a on lubi nas.

Arek jest miły, uwielbia samochody i biedronki.

Jest dobry w układaniu puzzli składających się z czterech części i budowaniu wież z klocków.

A ty jak masz na imię? Opowiedz nam o sobie.

5

Codziennie przez długi czas pomagamy Arkowi.

Ja i Butelka pilnujemy, żeby nie wylał soczku na czystą koszulkę.

Wiesz pewnie, że zrobiłaby się wtedy brzydka plama.

Uspokajaczek towarzyszy mu częściej w czasie zabawy.

Arek lubi trzymać go w buzi, sprawia mu to dużą przyjemność.

Gdy Arek i Ala byli malutkimi dzidziusiami, bardzo często płakali.

Mamusia lub tatuś dawali wtedy Arkowi Smoczka Uspokajaczka, a Ali – Smoczka Ssaczka, który też wtedy z nami mieszkał.

Z ich pomocą łatwiej było im się uspokoić i zasnąć.

Teraz Arek jest już duży, ale nadal nie rozstaje się ze swoim przyjacielem z dzieciństwa.

7