ή ΘΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ ή ΘΑ ΣΚΑΣΟΥΜΕ!!! 28 Αυγούστου, κατά τις 8 το βράδυ στο Λευκό Πύργο. Το σκηνικό σύνηθες. Ή σχεδόν σύνηθες. Ένας που πετούσε στον αέρα κάτι που στραφτάλιζε και γύρω του κόσμος πολύς χάζευε και στη Νίκης (ακριβώς στο σημείο που ενώνεται με τη Μ. Αλεξάνδρου) άπειρες μηχανές μετά των οδηγών τους, μαρσάριζαν αδιακρίτως και καθόλου δεν κατάλαβα ούτε το λόγο ούτε το event γενικότερα. Κάτω από τον Πύργο,στο γρασίδι και στα πέτρινα λοφάκια, καμιά 40αρια άνθρωποι μαζεμένοι, μεταξύ τους και η γράφουσα μιλούσαν μεταξύ τους. Ήρεμα αλλά και "θορυβώδικα" ταυτόχρονα.Ένας "θόρυβος" εσωτερικός που έβγαινε από τα μάτια όλων μας, από τις ψυχές και τα μυαλά μας, από τα ζόρια μας, τα τόσο προσωπικά και τόσο κοινά μαζί. Πολλά ακούστηκαν σε πολιτικό επίπεδο, ποικίλες οι απόψεις ένθεν και ένθεν, κι οι συμφωνίες κι οι διαφωνίες επίσης. Όλοι θέλαμε να κάνουμε κάτι για να αντιδράσουμε, να κάνουμε πράξη το περιβόητο "ο αγώνας ξεκινάει από τα κάτω κι από τη συνειδητοποίηση της κοινωνίας" ψάχνοντας όμως να βρούμε τον τρόπο. Πράγμα δύσκολο σε τούτη την πρώτη συνάντηση γνωριμίας αλλά για κανέναν από μας ακατόρθωτο, αφού θα ακολουθήσουν κι άλλες συναντήσεις όπου ευελπιστούμε και θ' αγωνιστούμε να έρθουν κι άλλοι σαν εμάς που είναι πολλοί, σίγουρα. Με σύνθημα που προέκυψε από την κουβέντα "Η ΘΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ Η ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΜΕ", τρεις κοινοί άξονες για το ξεκίνημα του αγώνα μας είναι η αντίσταση απέναντι στους πλειστηριασμούς, η αντίσταση απέναντι στην οποιαδήποτε "δήμευση" περιουσίας δημόσιας και μη και η αλληλεγγύη με όποιο τρόπο και μέσο διαθέτει ο καθένας σε συνανθρώπους μας που πλήττονται οικονομικά και όχι μόνο. Δεν ξέρω αν αυτό που πάει να "γεννηθεί" θα προχωρήσει και πως.
Δεν ξέρω αν θα έχει τη "μοίρα" των αγανακτισμένων (πράγμα που απεύχομαι κι εγώ και όλοι μας). Ξέρω όμως, νιώθω την υποχρέωση ως άνθρωπος και δη σκεπτόμενος,πως πρέπει να συμβάλλω κι εγώ, να συμβάλλουμε όλοι για να μπορέσει η κοινωνία να ξαναβρεί τα πραγματικά της χαρακτηριστικά: να βγει από την απομόνωση, να συνειδητοποιήσουμε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ και να προσφέρουμε στον αγώνα ετούτο ότι μπορούμε. Να δούμε πώς μπορούμε να κάνουμε επιτέλους πράξη αυτό που όλοι λέμε και γράφουμε στους τοίχους μας και ευαγγελιζόμαστε γενικώς: ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Γιατί το πρόβλημα όπως ξέρουμε όλοι και συνειδητοποιούμε στο "πετσί" μας καθημερινά δεν είναι οικονομικό, ούτε αμιγώς πολιτικό με την έννοια της μικροπολιτικής και της λαμογιάς εκ μέρους όλων των "σωτήρων" που χρόνια τώρα παίζεται σε βάρος μας. Είναι ΤΑΞΙΚΟ! Αυτός ο ΔΡΟΜΟΣ τέλος πάντων, ας παλέψουμε μπας και πάρει "σάρκα και οστά" και ξαναγεννηθεί η ελπίδα, μέσα από μας τους ίδιους που και τη δικαιούμαστε και την οφείλουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας. Θα χρειαστούμε μαζί μας ανθρώπους που θα μπορέσουν να προσφέρουν σε οποιοδήποτε επίπεδο χρειαστεί μέσα από εξειδικευμένη γνώση, επαγγελματική ιδιότητα, εμπειρία κ.λ.π. Η επόμενη συνάντησή μας, που θα πραγματοποιηθεί όπως αποφασίσαμε μετά τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη θα έχει αυτόν ακριβώς το στόχο: τι μπορεί ο καθένας να προσφέρει και με ποιό τρόπο καθώς και το πως θα οργανωθεί όλο αυτό το εγχείρημα που δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά και καθόλου ακατόρθωτο. Ελπίζουμε πως στην επόμενη συνάντηση δεν θα είμαστε μόνο οι 40!!!!!!!