Angst bij honden

Angst bij honden We kennen allemaal wel de uitspraak; 'ja, mijn hond is bang van (b.v.) herders, hij is er eens door gebeten...'

Maar een hond onderscheid geen rassen, de hond ziet een andere hond. Zo zien ze ook niet of er een grote of kleine hond aan komt.

Het gaat meer om de 'uitstraling' van die hond.

Maar wat ook heel belangrijk is, is uw houding als baas!

Want ís uw hónd wel bang van die herder? Of is de baas dat?

Het volgende 'verhaaltje' maakt misschien alles duidelijk....

Stel, u heeft de kans van uw leven om eens een tocht door de jungle te beleven. U bent nooit verder geweest dan de rand van uw woonplaats, dus is het een spannende onderneming.

U bent in een hoop dingen zelfverzekerd, maar doordat u geen ervaring heeft met reizen, bent u blij dat u op het vliegveld vriendelijk te woord wordt Angstige hond gestaan door iemand van het grondpersoneel die precies de weg weet in de wirwar van gangen en de drommen mensen die er lopen.

Aangekomen op uw bestemming, vind u een taxi die u hopelijk naar uw hotel brengt. Een vreemd land, vreemde mensen, een hoop verhalen gehoord over wat er mis kan gaan.

Zo houd u de chauffeur nauwlettend in de gaten, u kijkt naar zijn blik in de ogen, is hij betrouwbaar?

De chauffeur vindt u maar weer zo'n argwanende toerist en reageert snauwerig, terwijl hij misschien wel heel vriendelijk is.

Uiteindelijk mag u aan uw droomreis door de jungle beginnen. U verzameld met uw familie of andere toeristen bij een gids die aanbevolen is door het hotel.

U gaat er dus vanuit dat deze veel ervaring heeft en volgt hem blindelings.

Dan komt u bij een diep ravijn en moet u over een wankele hangbrug. Uw aandacht is geheel op de gids.

Als die gaat staan twijfelen, angst vertoond, blijft u dan nog wel rustig?

Als de gids niet zeker is of het wel veilig is om over die brug te gaan, dan zou u toch ook gaan twijfelen en liever omkeren?

Maar wanneer de gids u moed inspreekt, even laat zien dat de brug veilig is en zegt dat hij er al zo vaak over gegaan is, als hij dus zeker over komt, zal u misschien nog even twijfelen, omdat het voor u wel de eerste keer is.

Maar uiteindelijk volgt u de gids toch. De weg terug weet u immers ook niet meer, dus vertrouwd u op de kundigheid en ervaring van de gids.

U peilt de gids dus op zijn betrouwbaarheid en handelt daarnaar.

© Cazanshondencentrum www.cazanshondencentrum.nl

U kunt volledig genieten van de schoonheid van de jungle. U vertrouwd erop dat de gids de omgeving in de gaten houd.

Wanneer er dan een roofdier verschijnt, kijkt de hele groep verwachtingsvol naar de gids.

Wat moet men doen? Moet u weg rennen? Stil blijven staan? 112 bellen?

Hoe reageert u wanneer de gids dan ineens staat te bibberen van angst?

Aan de grond genageld, nat van angstzweet? Dan wordt u ook bang, als de gids, met al zijn ervaring al niet weet wat hij ermee aan moet?

Of bent u zo iemand die dan de leiding over neemt.

U haalt het kapmes uit de bibberende hand van de gids en gaat het dier zelf te lijf.

U jaagt het weg en wanneer het aanvalt zult u terug moeten vechten.

Zou u nu de gids op de verdere reis nog volledig vertrouwen? Of zou u, nu u toch de leiding hebt genomen, de rest van de weg ook maar meer op uw hoede zijn en bij een volgende confrontatie met iets 'wilds' maar vast zelf handelen? Of dit nu nodig is of niet....u vertrouwd niet meer op de gids.

De gids is duidelijk niet geschikt voor zijn taak en voor de veiligheid is het beter dat iemand anders die leiding overneemt.

Iemand die een groep mensen door een gevaarlijke jungle moet leiden, moet wel op de hoogte zijn van die omgeving en adequaat kunnen handelen. Ook in een vreemde omgeving moet een leider de indruk kunnen geven dat hij meester is over de situatie.

Er zijn mensen afhankelijk van hem, er worden dingen van hem verwacht.

Honden zijn nog veel gevoeliger voor stemmingen van de mens en lezen ons beter dan wij zelf doen.

Wanneer u dus als baas een herder aan ziet komen, herinnerd ú zich die herder die uw hondje beet. U veranderd van houding, ú bent extra alert.

Dáár reageert de hond op. Kunt u de keuze niet maken, tussen doorlopen, vluchten of aanvallen, maakt dat de hond onzeker, angstig. Maar heeft u een hond die dan voor u beslist, kan de hond blaffen, uitvallen naar die andere hond. Hij zal u wel verdedigen!

Dan zijn we weer terug bij het begin, wanneer uw hond agressief reageert naar dus die herder en u krijgt daar een opmerking over, is het in úw ogen dus de angst door die beet (die de hond waarschijnlijk al lang weer vergeten is), maar in werkelijkheid is het úw angst, onzekerheid die uw hond laat reageren zoals hij doet.

Wanneer u de hond op tilt wanneer er een herder aan komt, wordt uw hond daar onzeker van. U bent bang, maar uw hond kan u niet verdedigen of vluchten. U bevestigt onbewust dat dit een gevaarlijke situatie is, terwijl de hond zich alleen bewust is van wat ú voelt. Uw hond kán dus niet reageren en u wekt bij de hond die aan komt alleen maar de nieuwsgierigheid wat er nu met dat hondje is. Met als gevolg dat deze tegen u opspringt om aan uw hondje te ruiken. Een waterval van ongewenst gedrag, voortkomende uit úw éigen angst!

© Cazanshondencentrum www.cazanshondencentrum.nl

Kunt u de situatie niet aan en uw hond is er zo één die dan het heft in eigen poten neemt, dan is dit waarschijnlijker beter voor u.........

Om uzelf wat zekerder te kunnen voelen tijdens de wandeling met de hond, is het misschien prettig om te weten hoe een hond te lezen.

Vertrouw erop dat uw hond door ervaring (dus óók botsingen!) met andere honden, alleen maar leert hoe het met soortgenoten communiceert.

Dus dat uw hond zelf goed kan bepalen hoe hij op een andere hond moet reageren.

Zolang ú maar zeker van uzelf blijft. Elk spoortje angst, onzekerheid, geen vertrouwen in de andere hond voelt uw hond aan en zal daarop reageren!

De lichaamstaal als communicatiemiddel De hond toont u zijn ingesteldheid, zijn plaats in het gezin en hoe hij zich daarbij voelt.

Dit zie je duidelijk in bijgaande tekening . (a) : de hond is rustig en vertoont geen abnormaal gedrag (b) : de hond neemt een dominante, dreigende houding aan (c) : de hond neemt een dreigende houding aan en is klaar voor de aanval (d) : de hond vertoont een dreigende houding, echter vermengd met angst (e) : de hond erkent de andere als zijn meerdere en geeft zich over. Hij legt er zich letterlijk bij neer en vertoont dus onderworpen gedrag.

Naast zijn algemene houding geeft de hond ons ook informatie door via andere lichaamsdelen, zoals bijvoorbeeld zijn staart, zijn mond (lippen), zijn oren en zijn ogen. Die staart is voor de hond trouwens effectief een barometer.

Dan komen we terecht bij het 'oogcontact'. Wanneer je je hond aankijkt, wendt dan je ogen nooit af. Anders geef je aan dat hij je meerdere is. Een stugge of stijve houding van de eigenaar interpreteert de hond als dominant. Hou er trouwens rekening mee, wanneer je de hond benadert en wilt aanraken, dat een

© Cazanshondencentrum www.cazanshondencentrum.nl

beweging die van 'bovenaf' komt voor de hond 'bedreigend' is en een beweging die van beneden komt 'uitnodigend'. Belangrijk punt, want wij zijn groter dan de hond en hebben de neiging om hem van bovenaf te benaderen.

Tenslotte komen we bij de mond of muil van de hond terecht, nu niet precies het minst gevaarlijke. Ook hier zijn er duidelijke signalen waar te nemen. Een dreigende hond die zijn agressieve bedoeling wil tonen, doet dit door zijn tanden te ontbloten. Bij echte agressiviteit toont de hond uitsluitend de 'voorste' tanden. Tegelijk trekt hij de neus op tot deze gerimpeld is. Naarmate een hond angstiger wordt, doet hij zijn muil verder open, zodat er meer tanden te zien zijn. Daarbij trekt hij ook de mondhoeken naar achter, terwijl de neus ontrimpelt. Belangrijk om weten : een angstige hond toont dus niet alleen de voorste tanden, maar ook de kiezen !

Š Cazanshondencentrum www.cazanshondencentrum.nl