4 HET BELANG VAN SINT-TRUIDEN
Stuur uw nieuws in via www.hbvl.be/Sint-Truiden
HET BELANG VAN LIMBURG VRIJDAG 16 JUNI 2017
DOSSIER ZIEKENHUIS
HET BELANG VAN LIMBURG VRIJDAG 16 JUNI 2017
5 HET BELANG VAN SINT-TRUIDEN
Stuur uw nieuws in via www.hbvl.be/Sint-Truiden
Het Sint-Trudo Ziekenhuis is één van de grootste ziekenhuizen van onze provincie en heeft een bijzonder goede reputatie. Maar hoeveel patiënten worden er verzorgd? Waar komen die patiënten vandaan? En hoeveel kindjes worden er in het ziekenhuis geboren? Dat en nog véél meer leest u hier.
“Ik moest treinticket niet betalen omdat ik zoontje van conducteur gered had”
Sint-Trudo Ziekenhuis in cijfers
Mugverpleegkundige Gert Plevoets en diensthoofd Marianne Giart hebben de spannendste job Het is misschien wel de spannendste job die er is: als verpleegkundige meegaan met de mug. Voor hoofdverpleegkundige Gert Plevoets en medisch diensthoofd spoedgevallen Marianne Giart is het bijna dagelijkse routine. “Maar het mag ook geen gewoonte worden, want dat neemt een zekere alertheid weg”, nuanceert Giart. Voor beiden is het meegaan met de mug een mooie afwisseling. Plevoets staat voor de helft van de tijd in het werkveld en voor de helft in de organisatie. Voor Giart is dat niet anders. “Ik sta al 20 jaar op de werkvloer. Je merkt doorheen de jaren een echte evolutie in het muggebeuren.” Sommige dingen zullen echter nooit wennen. Een interventie die slecht afloopt bijvoorbeeld. “Niemand is een robot in onze job, er blijft toch altijd die menselijke factor”, verduidelijkt Plevoets. “Na 25 jaar heb je de dingen wel meer onder controle. En dat probeer je gewoon door te geven aan de jongeren. Achteraf is het ook noodzakelijk om alles te bespreken. De steun die je nodig hebt, vind je bij collega’s.”
Voldoening Ook deze moeilijke job heeft zo zijn schoonheden. “Vooral het directe resultaat is het mooiste van onze job. Je kan het verschil maken tijdens een interventie. Dat geeft het vak zo veel voldoening. Niet de sensatie, niet de sirene, niet de blauwe lampen. Het is het helpen van mensen wat de job zo mooi
maakt. Daarom krijg je ook geen burn-out, je komt iedere dag werken, maar je weet nooit wat je zal moeten doen”, glimlacht Plevoets.
Hartstilstand Natuurlijk maken ze ook mooie verhalen mee. “Toen ik hier begon, ben ik met de collega’s naar een ongeval gegaan met enkele gewonden. De chauffeur was 18 jaar”, begint Giart haar verhaal. “Wij kwamen daar aan en die jongen had op dat moment geen polsslag meer. De urgentiearts heeft de verantwoordelijkheid. Bij een slachtoffer met een trauma en een hartstilstand kan je vaak niets meer doen, maar ik besloot wel iets te doen, want ik geloofde er nog in. Uiteindelijk kregen we terug ritme in zijn hart en heeft hij het ook gehaald.” Ook Plevoets maakte al enkele mooie verhalen mee. Maar één verhaal zal er altijd bovenuit blijven steken. “Het was een bevalling aan huis, samen met onze urgentiearts. Die vrouw lag in bed te bevallen en haar man was niet thuis omdat hij conducteur was op de trein. Zij wou dat de man bij de bevalling was, en wachtte te lang. De weeën waren begonnen. Daarbij was het ook nog een stuitligging. Het kindje kwam gezond en wel eruit. Vijf jaar later ging ik met de trein naar de kust en plots kwam de conducteur naar me toe en zei: ‘Ik hoef uw kaartje niet te zien.’ Ik snapte niet wat er gebeurde. ‘Gij hebt geholpen om mijn zoon op de wereld te zetten en het is een goede voetballer geworden’, antwoordde hij. Zo’n gebeurtenissen, dat zijn dingen die je nooit zal vergeten.” (Lars Rondags)
“Personeel kan hier bijleren”
“Dagelijks 350 maaltijden maken op vier uur tijd”
Zoek de twintig fouten in de foute kamer
Ploeg van veertig man prepareert de ziekenhuiskost
Peter Eycken is stafmedewerker van het opleidingscentrum en is nu al vier jaar bezig met het begeleiden van nieuwe medewerkers. In de zogenaamde foute kamer en het skills lab kunnen ze de dingen die ze niet goed (genoeg) kunnen of kennen nog eens opnieuw leren. “Onze opdracht is om de personen die in het water vallen, terug boven te halen”, zegt hij. De mensen die afstuderen, horen hun technische vaardigheden te kennen. Het gebeurt echter vaak dat de afgestudeerden de meeste elementaire dingen niet hebben kunnen oefenen. “Of sommigen hebben zich een beetje weggestoken. Maar hier vallen ze gewoon door de mand”, zegt Eycken. “Ze kunnen hier allerhande technieken oefenen. Onze opdracht is om de personen die in het water vallen, terug boven te halen.”
Foute kamer In de foute kamer kunnen medewerkers hun kennis opfrissen door de twintig fouten te zoeken. FOTO LARS RONDAGS
“Het gaat in onze job niet om de sensatie of de sirene, maar het helpen van mensen”, vertelt hoofdverpleegkundige Gert Plevoets. FOTO LARS RONDAGS
“De foute kamer is een patiëntenkamer waarin opzettelijk fouten zijn aangebracht: heeft de patiënt het juiste schoeisel aan, staat het bed in de laagste stand, is de alarmbel aangeslo-
ten in het stopcontact? En zo heb je er nog, maar ik ga ze natuurlijk niet allemaal verklappen”, lacht Eycken. Er komen altijd twee mensen binnen: een verpleegkundige en een paramedicus, oftewel een kinesist, logopedist, ergotherapeut,… Op tien minuten tijd krijgen zij de kans om de twintig fouten in de kamer te vinden. Daarbij moeten ze ook kunnen uitleggen waarom dat fout is. Achteraf krijgen ze dan van mij feedback. Na iedere deelnemer worden in de kamer andere fouten aangebracht, want ja, ik ken die trucjes ook hoor. De vorige vertelt de fouten aan de volgende.”
Pensioen “Zelf ben ik hier al vier jaar mee bezig”, vertelt Eycken. “Wij zijn een van de eerste ziekenhuizen die zo’n skills lab heeft. Vooraanstaande ziekenhuizen zijn hier zelfs al eens komen kijken. Zelfs collega’s van de spoedafdeling komen naar me toe om een bepaalde techniek opnieuw te leren.” “Ik doe het graag, maar weet je wat zo interessant is aan de job? Je blijft altijd bij, er ontgaat je bijna niets. Je moet weten, ik ben bijna gepensioneerd en ik ben wekelijks nog 3 uur bezig met wetenschappelijk werk.” (Lars Rondags)
De patiënten moeten iedere dag voorzien worden van eten. Achter ieder bord voedsel gaat een heel proces schuil. “Als we zo veel maaltijden maken, is het ook niet vreemd dat er eens iemand is die iets niet lust”, zegt Kristof Nijssen, het diensthoofd van de keuken. In de productiekeuken start het hele proces van de voeding. “Onmiddellijk bij aankomst wordt alles gecontroleerd: de papieren, de temperatuur… In de keuken werken we dagelijks met vier koks”, legt Kristof Nijssen uit. De patiënt mag zich verwachten aan een bezoek van de diëtiste. Aan haar kan hij doorgeven wat hij lust of niet lust. “De diëtisten zetten dat in ons computersysteem en wij krijgen per dag een lijst van wie wat nodig heeft”, gaat Nijssen verder. Die bereidingen komen er uit in stickervorm met een code. “Aan de hand van die codes weten ze aan de distributieband wat er wel en niet mag worden opge-
schept. Wij kijken nooit naar de naam, maar altijd naar de code.”
Gevarieerd “Ik werk in een ploeg van 40 mensen. De voedselveiligheid is bijvoorbeeld ook mijn verantwoordelijkheid. We proberen nog een autocontrolelabel te halen. Dat label wordt uitgebracht door het FAVV, het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen na een intensieve audit.” De menu’s worden nu gemaakt in een vijfwekencyclus. Dat wil zeggen dat om de vijf weken de patiënt hetzelfde gerecht krijgt. “Dat doen we om niet op ieder moment de menu’s te moeten veranderen. Iedere dag starten we om half zeven en rond elf uur zijn we klaar met de middagmaaltijd. We maken zo’n 350 maaltijden per dag en het komt al eens voor dat er iemand is die iets niet lust. Maar we hebben nooit echt grote klachten.” (Lars Rondags, foto jcr)
X In 2016 waren er in het ziekenhuis 13.677 verblijvende en 14.467 ambulante opnames. X Er waren 5.518 verblijvende en 5.147 ambulante ingrepen. X Er waren 20.891 aanmeldingen op spoed. X In het ziekenhuis hebben 640 bevallingen plaatsgevonden. X Gemiddeld zijn er 71.010 vrijblijvende en 120.167 ambulante facturen per jaar. X In 2016 waren er gemiddeld 60 spoedgevallen per dag, waarvan 1/3 opname en 2/3 ambulant. X Op 24 uur werden vijf ziekenwagens en twee mugs de weg opgestuurd. X Tijdens de weekdagen worden iedere dag 500 vloermoppen, 500 sanitaire doeken en 500 interieurdoeken gebruikt. Deze worden dagelijks gewassen. X Per maand worden meer dan 6.000 steeklakens, meer dan 5.000 kussenslopen, meer dan 3.500 hoeslakens en meer dan 2.000 dekbedden gebruikt. X In 2016 werd 2.589 liter alcoholgel gebruikt. X Per dag worden 350 dagschotels gemaakt, waarvan er 50 voor het cafetaria zijn. X Daarbij zijn dan ook 150 liter soep, 160 belegde broodjes en 200 sandwiches per dag. X Per dag worden 55 à 60 broden gebruikt. X Elke donderdag verdelen ze 300 bakken water over de verschillende afdelingen. Dat zijn ongeveer 1.800 glazen flessen. Bovendien geven ze ook iedere dag een klein flesje water mee met de maaltijd. X 16% van de human resources is mannelijk, 84% is vrouwelijk. X Het ziekenhuis telt 828 werknemers, waarvan 577 zorgverleners. X Slechts 24% van de mannelijke medewerkers werkt deeltijds, in vergelijking met 61% van de vrouwelijke medewerkers. X De gemiddelde leeftijd van de werknemer is 41,65 jaar. X In totaal zijn er zo’n 120 artsen. X Gemiddeld hebben de medewerkers in het ziekenhuis 13,98 jaar anciënniteit. X In totaal zijn er 70 medewerkers voor de artsen. X Ieder jaar heeft het ziekenhuis 35 à 40 jobstudenten. X Per jaar zijn er 650 studenten verpleging in het ziekenhuis (academiejaar van oktober tot eind juni), 45 stagiaires voor dokter en 10 doktersassistenten.
Op 24 uur werden vijf ziekenwagens en twee mugs de weg opgestuurd. FOTO HBVL