BLAUW by julie_driessen

knack

BLAUW weekend

POWER TO THE WOMAN Sterke vrouwen dragen jeans

BLAUW BLOED is ook maar gewoon bloed

III

PARTY HARD Fout feesten op Viagra

NÂ° 01 30 april 2020

Hoort bij het weekblad Knack nr. 18 van 27 april tot 03 mei 2020. Knack Weekend, elke week samen met Knack en Knack Focus.

EDITO Blauw. Indigoblauw. Ultramarijnblauw. Hemelsblauw. Babyblauw. Perzisch blauw. Tiffany-blauw. Majorelle-blauw. Klein-blauw. Facebook-blauw. Kobaltblauw. Eén kleur, zo veel tinten. Maar ook zo veel betekenissen. Het is bijvoorbeeld niet zomaar dat Facebook en Twitter hun logo blauw gekleurd is. Ze willen betrouwbaarheid uitstralen. Blauw staat immers voor veiligheid, voor bescherming. Het moet ons ons vertrouwen geven om onze meningen te kunnen uiten van achter de veiligheid van onze schermen. Maar je kan deze veiligheid ook in ons straatbeeld terugvinden. Denk maar aan onze verkeersborden, wegwijzers en pictogrammen. Blauw leidt ons de weg. Blauw staat eveneens voor rust, vrede en spiritualiteit. Het is de kleur van de hemel, van puurheid. Logisch dus dat moeder Maria altijd in het blauw gekleed is. Blauw zou ook het kwade verdrijven. Mensen verfden decennia geleden hun deuren en ramen blauw om hun huis rein te houden. In Zuid-Europa – denk maar aan Italië of Griekenland – zie je dit nog steeds. Al wordt het nu vooral gebruikt om vliegen buiten te houden in plaats van kwade geesten. Die houden blijkbaar evenmin van blauw. Blauw doet ons ook wegdromen naar tropische vakanties. Naar luieren naast een azuurblauw zwembad of zwemmen in een turquoise zee. Momenteel doet het ons snakken naar betere tijden, naar nieuwe plekken ontdekken. Naar vrijheid en losbandigheid. Al wil ik momenteel niet te veel dromen. Zelfs een tripje naar het strand van Sint-Anneke zou voldoende zijn. Misschien niet zo blauw, maar toch iets om vanuit mijn kot reikhalzend naar uit te kijken. Voor mijzelf betekent blauw familie. Het is namelijk altijd al ‘het favorietje’ geweest in ons gezin, op alle mogelijke vlakken. Mijn dooppakje? Blauw. De voordeur? Blauw. De ramen? Blauw. De slaapkamer? Blauw. De gehele kledingkast van mijn vader? Blauw. Je snapt het plaatje wel. Het is dus niet zomaar mijn lievelingskleur. Misschien dat dit wel de hoofdreden was om een magazine over blauw te maken. Ik heb iets gekozen waar ik gelukkig van word. En ik heb dan ook genoten van het maken van dit magazine. Ik hoop dat jullie er even hard van zullen genieten. Veel leesplezier !

Julie 3

INHOUD 06 INTERVIEW Sterke vrouwen dragen jeans

Tweelingzussen Alexandra en Ségolène Jacmin bundelden hun ondernemende en creatieve krachten, en schrijven met hun eigen jeansmerk 'Façon Jacmin' een succesverhaal. "De liefde voor blauw werd er met de paplepel ingegoten."

12 REPORTAGE Blauwe Maandag: 'Beat the blues!'

Het de inspiratiebron voor talloze schrijvers, bands en kunstenaars. Maar wat is dat toch, die ‘blauwe maandag’? En hoe kan je het vermijden?

14 RESEARCHVERHAAL

Blauw bloed is ook maar gewoon bloed

Er bestaan veel (voor)oordelen die we hebben over onze Belgische adel. Maar wie zijn ze nu echt? "Ik geef niet zo om de titel of status van de persoon met wie ik spreek."

21 PORTRETTEN

Kunstig blauw

Vier kunstenaressen vertellen over hun werk, hun inspiratiebronnen en hun passie voor blauw. "Het zien van het beroemde ‘Klein-blauw’ in het echte leven laat je niet onverschillig."

26 REPORTAGE

Fout feesten op Viagra

Viagra werd in de jaren ’90 wereldwijd beroemd als de pil die het seksleven van mannen zou redden. Maar Viagra wordt ook gebruikt voor andere – meer illegale – doeleinden. "Sommige combinaties van drugs en Viagra kunnen dodelijk zijn."

32 CULINAIR Blue on the rocks

Blue Curaçao is afkomstig van het gelijknamige eiland Curaçao in de Nederlandse Antillen. En dat blauw? Dat was waarschijnlijk een slimme marktetingzet.

34 REIZEN Blauw, blauwer, blauwst Vlaamse en Nederlandse reisbloggers vertellen over hun favoriete blauwe

plek op aarde. "De felblauwe Dode Zee middenin dat bruine landschap is haast een surreëel beeld."

37 KRUISWOORD 38 COLOFON

FLORENCE GEENS

PIXABAY / CC BY

JULIE DRIESSEN

SIGRID RIJCKOORT

STERKE VROUWEN DRAGEN JEANS

TEKST JULIE DRIESSEN FOTOâ&#x20AC;&#x2122;S JULIE DRIESSEN FOTO ZUSSEN PATRICIA KAHN

In 2016 werd het Belgische denimlabel Façon Jacmin opgericht. Tweelingzussen Alexandra en Ségolène Jacmin bundelden hun ondernemende en creatieve krachten en schrijven een succesverhaal. Wij spraken Ségolène in hun winkel en denimlab in Antwerpen.

Ségolène & Alexandra Jacmin ° Geboren in 1986 in Doornik. ° Alexandra studeerde modeontwerp aan La Chambre in Brussel, Ségolène studeerde Burgerlijk Ingenieur aan de KULeuven. ° Alexandra deed ervaring op bij Maison Martin Margiela en Jean Paul Gaultier. ° Alexandra woont momenteel in Parijs, Ségolène in Antwerpen. ° In 2016 wonnen ze de award voor ‘Best Talent 2016’ van RTBF/C’est du Belge. ° In 2017 wonnen ze de award ‘Best Emerging Talent’ tijdens de ‘Belgian Fashion Awards’. ° Naast hun winkel & denim lab in Antwerpen, hebben de tweelingzussen ook nog een showroom/werkplaats/winkel in Brussel en een mobiele winkel (een VW-busje). ° Naast de eigen winkels, kan je hun kleding nog vinden in negen andere verkooppunten in Europa, zoals o.a. Parijs, Bordeaux, Amsterdam en Dublin.

“Al van toen ik klein was, merkte ik dat ik heel ondernemend was. Ik heb voor de start van Façon Jacmin twee jaar in de consulting gewerkt, maar ik voelde dat ik nood had aan een grotere uitdaging. Ik vind dat je veel meer voldoening haalt uit zelf iets op te starten en risico’s te nemen. Ik was klaar voor een eigen onderneming.

de verkoop, weet ik perfect wat zal aanslaan bij de klant en wat niet. Ik bekijk de nieuwe ontwerpen dus eerder vanuit een zakelijk perspectief. Naast de aankoop van stoffen en de verkoop, verzorg ik de boekhouding en de contacten met de pers, volg ik de productie en lancering van de nieuwe collecties op en doe ik de rekrutering. Onze sterktes vullen elkaar dus perfect aan.

Liefde voor blauw

Inzetten op ecologie

Ik wist vrijwel meteen dat ik iets met mijn tweelingzus wou doen. Zij is namelijk het tegenovergestelde van mij. Op alle vlakken is zij mij tegenpool, maar daardoor vullen we elkaar goed aan. Ik dacht: ‘heb ik wel alle competenties om te ondernemen?’ En dan merkte ik dat ik zelf toch wel de creatieve kant miste. Alexandra is dan weer één brok creativiteit. Ik heb meerdere keren aan Alexandra moeten vragen of zij het zag zitten om samen iets op te richten. Vervolgens is ze zonder iets te zeggen het concept beginnen uitwerken. En plots – op kerstavond nu zo’n vijf jaar geleden – toonde ze me haar ontwerpen. Ik was meteen verkocht. We hebben zo’n achttien maanden nodig gehad om ons goed voor te bereiden en alles uit te werken: het concept uittekenen, een productieatelier vinden, etc. We werden als kind altijd al in het blauw gekleed door onze mama, en dus droegen we ook veel jeans. De liefde voor blauw is er dus met de paplepel ingegoten. Maar we kozen ook voor jeans omdat ik denk dat iedereen het wel een fantastische stof vindt. Het is niet toevallig dat iedereen jeans draagt; ongeacht geslacht, leeftijd of sociale klasse. Het is stevig, duurzaam en zet zich volledig naar je lichaam. Het creëert een speciale band met het kledingstuk. Denim wordt voor mij ook mooier met de jaren. Alexandra wou ook denim op een meer luxe en premiummanier aanbieden. Ons denimconcept kwam dus voort uit een interesse, een nood en een verleden van blauw.

Taken eerlijk verdeeld

Alexandra woont en werkt in Parijs. Zij is de enige die ontwerpt. Ze werkt wel met stagiaires, maar die helpen eerder met de research en het maken van prototypes voor de nieuwe collecties. Af en toe stuurt ze me een paar ontwerpen door en vraagt ze mijn mening. Ik probeer nooit te veel commentaar te geven, want dan is het ruzie (lacht). Maar dat doe ik sowieso niet. Ik vind het heel belangrijk dat Alexandra alle vrijheid heeft in haar ontwerpen. Waar ik wel over waak is of de ontwerpen goed zullen verkopen. Doordat ik de stoffen inkoop en insta voor

Voor ons is het ecologisch aspect van mode zeer belangrijk. Ik denk dat je vandaag de dag ook niet meer anders kunt, als je ziet wat mode met het milieu doet. Je kan je ogen daar niet voor sluiten. Maar denim blijft natuurlijk katoen, en katoen vraagt veel water. Toch zijn we vanaf het begin op zoek gegaan naar de meest milieuvriendelijke stoffen en processen. Zo konden we als jonge ondernemers toch ons steentje bijdragen, ook al was het maar een kleintje. Het productieproces van jeans is namelijk enorm slecht voor het milieu. Zo heb je de katoenteelt – een jeans bestaat voor 90 procent uit katoen – waarbij er gigantisch veel pesticiden en water wordt gebruikt. En ook het kleuren van het katoen is zeer vervuilend. Zonder controle kunnen er gigantische hoeveelheden chemicaliën – die gebruikt worden om het katoen blauw te kleuren – in het afvalwater terecht komen. Daarom kozen we ervoor om als basis te werken met Japanse denim. Dit zijn de beste jeansstoffen die heel ecologisch zijn. In Japan kent men de meest moderne waterzuiveringssystemen. Tijdens het verven komt geen enkele kleurstof terug in het water terecht. Het water wordt ook twee keer per dag gecontroleerd door de gemeente. We zijn zelf naar Japan gegaan om deze zuiveringssystemen te bezichtigen. Maar eigenlijk heb je bij duurzaamheid en ecologie heel veel stappen in de keten. Je kan het proces op verschillende manieren en in verschillende fases van de keten verbeteren. Maar het is leuk om met een goede basis te kunnen beginnen.

Upcyclen in het 'denim lab'

Ondanks onze vele inspanningen om ecologisch te werk te gaan, bleef ik me afvragen wat we nog konden doen om nog milieuvriendelijker te werk te gaan. En zo is vorig jaar ons denim lab ontstaan. Het denim lab – boven onze winkel in Antwerpen – wordt gebruikt om oude jeansbroeken te upcyclen. Echte denimexperts toveren oude kleding om in nieuwe stukken. En het denim lab is een succes. Mensen vinden het leuk om kleding die ze niet meer

dragen een tweede leven te geven. En het is gebruiksvriendelijk. Je kan het hele jaar door oude denim in onze winkel binnenbrengen, en in ruil krijg je een waardebon van vijftien euro. Van de oude kleding worden hoofdzakelijk tassen en andere accessoires gemaakt. Maar sinds kort zijn we ook begonnen met vesten te creëren. Omdat ieder stuk uniek is, worden ze voorlopig wel alleen online verkocht. Ze zijn een extra aanvulling op onze basisstukken en onze seizoengebonden collecties. En niet onbelangrijk: een deel van de opbrengst van deze vesten gaat naar de non-profit organisatie ‘Touche pas à ma pote’ die geweld tegen vrouwen in openbare ruimtes bestrijdt. Een strijd die voor ons als vrouw zeer belangrijk is.

Denimist: ode aan de vrouw

Alexandra en ik zijn altijd vertrokken van het idee van de sterke vrouw. Iemand die zich sterk maar ook elegant in jeans kan voelen. Streetwear, maar ook comfortabel en klassevol. Het is het DNA van ons merk. Alexandra houdt ook van de clash der seksen. We verkopen zowel vrouwelijke wikkeljurkjes, als een mannelijke workwear broek. En al kopen er af en toe wel eens mannen een stuk, de focus blijft op de vrouw. Zo zijn we ook op het idee gekomen van de denimist. Het is een groep van trouwe klanten en grote fans die volledig achter Façon Jacmin staat en af en toe samenkomt. Het zijn zelfstandige vrouwen die allemaal het objectief hebben om elkaar te versterken. Ik heb altijd heel erg het gevoel gehad - en Alex ook – dat we onze vrouwelijke energie moeten delen met elkaar. Daarom hebben we de denimist opgericht. Het zijn de waarden van ons merk samen gegoten in één groep. Let op: het is niet feminist maar denimist, al vertrekt het wel daaruit. We willen geen politiek standpunt innemen. Sommige mensen vinden ook dat het woord ‘feminist’ een negatieve connotatie heeft, maar voor ons is de denimist net de positieve connotatie van een feministe. Een vrouw die in 2020 weet dat ze veel aankan en weet waarvoor ze staat. Die voor gelijkheid is tussen de seksen. De moderne gedachte van het feminisme dus. Dat betekent ons merk dragen ook voor ons: jeans dragen op jouw manier; of dat nu verleidelijk, stoer, comfortabel of elegant is.”

“HET DENIM LAB IS EEN SUCCES. MENSEN HOUDEN ERVAN OM KLEDING DIE ZE NIET MEER DRAGEN EEN TWEEDE LEVEN TE GEVEN”

01 — In het denim lab boven de winkel ik de Kammenstraat in Antwerpen hangt een groot moodboard met inspiratiebronnen. 02 — Tijdens het upcyclen wordt alles herbruikt; van stof tot garen. 03 — Elke collectie heeft een ander thema en is telkens gebaseerd op een andere inspratiebron van zus Alexandra. 04 — De winkel in de Kammenstraat te Antwerpen toont de hele collectie; van kleedjes tot mantels.

BLAUWE MAANDAG: Freek en Sanne schreven er een liedje over, net als New Order. Nikki French noemde er een boek naar. En voor Annie Lee was het de inspiratiebron voor haar meest bekende kunstwerk. Maar wat is dat toch, die ‘blauwe maandag’? En hoe kan je het vermijden? Wij gingen op onderzoek uit.

We spreken van een blauwe maandag als je echt geen zin om te gaan werken. Je bent moe, hebt stress, en zou het liefst de hele dag in je bed blijven liggen. Maar oorspronkelijk is blauwe maandag slechts één specifieke dag die ieder jaar terugkomt. Het is de meest deprimerende dag van het jaar volgens bedenker Cliff Arnall, een Britse psycholoog.

‘WETENSCHAPPELIJK BEWEZEN’

Blauwe maandag is volgens Arnall de maandag van de laatste volledige week van januari. Hij creëerde in 2005 zelfs een – naar eigen zeggen – speciale wiskundige formule om te bewijzen waarom net die dag zo deprimerend is. Of de formule wetenschappelijk correct is, valt te betwijfelen maar zijn uitleg over het fenomeen klinkt in elk geval wel logisch. Volgens Arnall heeft blauwe maandag te maken met het feit dat eind januari sowieso een deprimerende periode is. De meeste goede voornemens zijn mislukt, de feestdagen zijn definitief voorbij en de dagen blijven donker. En niet te vergeten: maandag is de eerste dag van de werkweek. Wie wordt daar nu gelukkig van? Maar wat blijkt na een korte research? Blauwe maandag is niets meer dan het product van een goede reclamestunt. Een PR-bureau zoog de wiskundige formule uit zijn duim, in opdracht van het reisbureau Sky Travel. De verkoop van hun reizen in de winter viel tegen. Door de 'meest depressieve dag van het jaar' hoopten ze meer vakanties naar de zon te verkopen. Wie zich down voelt, kan immers een vakantie gebruiken, dachten ze. Om hun verhaal geloofwaardiger te maken, zochten ze een academicus die in ruil voor een grote som geld zijn of haar naam aan de formule wou verbinden. Zo zou de formule meer geloofwaardigheid krijgen. Enter Cliff Arnall dus. Helaas voor Arnall kwam het bedrog al snel aan het licht en werd hij door zijn toenmalige werkgever – de universiteit van Cardiff – ontslagen. Je zou voor minder depressief worden.

TEKST JULIE DRIESSEN ILLUSTRATIE JULIE DRIESSEN

EERSTE HULP BIJ BLAUWE MAANDAGEN

Ook al is de wiskundige formule voor het berekenen van blauwe maandag complete onzin, je kan jezelf nog altijd ongelukkig voelen aan het begin van een nieuwe werkweek. Vaak wordt dit gevoel van moeheid weggelachen, maar het is in de meeste gevallen een teken dat er meer aan de hand is. Want als je je job graag doet, zou je met plezier naar je werk gaan. Misschien voel je jezelf niet goed in je werksituatie, is de sfeer niet optimaal of vind je dat je ondergewaardeerd wordt. Al hoeft dat gevoel niet per se werkgerelateerd te zijn natuurlijk. Verschillende studies hebben al bewezen dat hoe jij je voelt, een enorm effect kan hebben op jouw productiviteit. Als jij je niet lekker in je vel voelt, ben je minder fit, minder geconcentreerd en prikkelbaarder. Daarom geven wij je zeven tips om de Monday blues te bestrijden.

: ‘BEAT THE BLUES’! 7 Tips om de Monday Blues te bestrijden 1. Probeer de oorzaak te vinden

Als jij vaak last hebt van Monday blues, is het belangrijk om de oorzaak zo snel mogelijk te vinden. Voel jij je niet gelukkig tijdens je werk, is de sfeer niet goed of verveel jij je? Heb je ruzie gehad met je partner? Of voel je jezelf niet zo lekker in je vel? Het probleem identificeren en aanpakken is de eerste stap naar een gelukkig begin van de week.

2. Gebruik het weekend om helemaal te ontspannen

We hebben allemaal tijd te weinig natuurlijk. Het weekend is ideaal om te poetsen, te strijken of tientallen andere klusjes. Maar probeer af en toe ook eens om een weekendje alleen maar te ontspannen. Lees een goed boek, plan een bezoekje naar de sauna of maak een rustgevende wandeling door het bos. Zo kan jij je batterijen weer volledig opladen.

3. Wees lief voor anderen

Studies hebben al vaak bewezen dat je automatisch gelukkiger wordt van een goede daad. Vraag eens aan je oudere buurvrouw of ze hulp nodig heeft, of geef een collega een complimentje. Wie goed doet, goed ontmoet.

4. Maak plannen

Plan iets leuk op maandagavond. Nog iets drinken met collega’s, een etentje met vrienden of gezellig naar de cinema? De werkdag zal zo voorbijvliegen als je iets hebt om naar uit te kijken!

5. Kom erbij en dans

Probeer de dag te starten met je favorietje meezinger. Je hebt meteen meer energie om aan je dag te beginnen. Of luister naar je favoriete plaat onderweg naar je werk. Wedden dat je goedgezind zal aankomen?

6. Slapen is het beste medicijn

Niet alleen kinderen hebben voldoende slaap nodig, ook volwassenen hebben er nood aan. Probeer op zondagavond eens wat vroeger onder de wol te kruipen. Zo kan je volledig uitgerust aan de week beginnen. Laat die zoveelste aflevering van je favoriete serie dus maar wachten tot de volgende dag. En hé, dan heb je ineens iets om naar uit te kijken, toch?

7. Een gezonde geest in een gezond lichaam

Probeer om een beetje vroeger op te staan. Zo kan je volop genieten van je ochtend voor de nieuwe werkweek begint. Neem een bad, maak een uitgebreid ontbijt, of ga een half uurtje lopen. Je krijgt meteen meer energie om je dag te beginnen.

BLAUW BLOED IS OOK MAAR GEWOON BLOED 14

TEKST JULIE DRIESSEN FOTOâ&#x20AC;&#x2122;S JULIE DRIESSEN

Mooie kleren, grote kastelen en chique feesten. Maar ook schatrijk, Franstalig, conservatief en snobistisch. Het zijn maar enkele van de vele (voor)oordelen die we hebben over onze Belgische adel. Maar zijn die terecht? Wij spraken met prins Simon de Merode en historicus Paul Janssens. 15

Laten we beginnen bij het begin. Wat is 'de adel' nu juist? Paul Janssens: “de adel bestaat in de eerste plaats voor ons; de niet-edelen. Het zijn de niet-edelen die spreken van ‘de adel’ als één coherente groep. ‘Zij behoren tot de adel en ik niet.’ Maar bestaat de adel vandaag nog in de realiteit en niet louter op papier?”

Een stukje geschiedenis

We spreken al van ‘de adel’ sinds Karel de Grote. Ze leefden in de hoogste rangen van de samenleving en hadden veel voorrechten. Maar in 1795 – toen België deel uitmaakte van de Zuidelijke Nederlanden – werd de adel onder de Franse Republiek afgeschaft. De adel zoals die voorheen bestond – met alle privileges die daarbij hoorden – was verdwenen. Na de nederlaag van Napoleon herstelde overwinnaar Willem I van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden vanaf 1815 de adel opnieuw. Maar let op: alleen de adellijke status en eerder verworven persoonlijke erkenningen werden teruggegeven. Van voorrechten was er geen sprake meer. Janssens: “Sinds de eenmaking van België in 1830 zijn de verschillen tussen de adel en de niet-adel alleen maar kleiner geworden. Iedere Belg heeft sinds de eenmaking dezelfde rechten en plichten, ongeacht de titel. De vraag in 2020 is: ‘wat blijft er over?’ Als jij of ik nu morgen een titel krijgt, behoren we tot de adel. So what? Verandert dat onze manier van leven? Worden we plots toegelaten tot kringen waar we eerder geen toegang tot hadden? Kortom: verandert ons leven of dat van onze kinderen?”

Reflectie van de maatschappij

Janssens: “Het antwoord op bovenstaande vragen is waarschijnlijk nee. Het is een mythe dat de adel zich alleen beweegt in zijn eigen kringen. De adel als groep is even divers als de groep van niet-edelen. Er zijn binnenin de adel bepaalde subgroepen, net zoals er binnenin de samenleving talloze subgroepen zijn. Deze worden gecreëerd op basis van interesses, woonplaats, vrienden, vermogen, noem maar op. Als je dus voor het verkrijgen van een adellijke titel geen deel uitmaakte van de hoogste kringen in onze samenleving, zal je het na de benoeming ook niet doen. Neem nu die hoogste kringen, laat ons zeggen: de steenrijken. Er zijn zeker edelen die hiertoe behoren. Wie gaan zij iedere dag ontmoeten? Andere rijke mensen die al dan niet tot de adel behoren, maar die wel in hetzelfde milieu vertoeven. Wat dus belangrijk is voor de groepsvormen binnenin de adel is niet zozeer het feit dat ze allemaal een adellijk statuut hebben – al zal een enkeling daar misschien wel zo over denken. Wat primeert is dat zij die behoren tot een bepaalde subgroep, er dezelfde opleiding, opvoeding of levensstandaard op nahouden. En dan is het natuurlijk mogelijk dat die subgroep veel edelen bevat." Prins Simon de Merode is het hierover eens met professor Janssens: “Ik denk dat de adel een zeer goede representatie is van de maatschappij zelf. Je hebt edelen die ondernemer zijn of aan het hoofd van een bedrijf staan, maar je hebt evengoed edelen zonder geld of werk die in grote problemen verkeren.”

Ons kent ons ?

Janssens: “Als je echt gaat zoeken, zal je natuurlijk altijd wel één of andere club vinden die exclusief voor edelen is. Dat is meestal de reden waarom velen denken dat ze allemaal ‘samenhokken’. Maar dan moet je jezelf de vraag stellen: ‘hoeveel leden telt zo’n club?’ Misschien driehonderd? Als je weet dat België vandaag zo’n 30 000 edelen telt, is dat amper één op honderd. Compleet verwaarloosbaar dus.” Maar niet alle hoog benoemde edelen zijn fan van dergelijke clubs. Prins de Merode: “Het is niet echt mijn ding. Ik vermijd liever feestjes waar er vooral over de actualiteit en over zichzelf gesproken wordt. Ik heb interesse voor artiesten. Voor schrijvers, kunstenaars, regisseurs; hoe zij werken, hoe hun hersenen werken. Ik vind het uitermate fascinerend. Ze zijn vaak zo artistiek, dat dit hun leven bemoeilijkt. Maar toch produceren ze fantastische dingen. Kijk maar naar Fabre of Van Mechelen. Wij zijn niet op aarde om geld te verzamelen, maar om onze stempel op de wereld te drukken. Dingen creëren die iedereen kan bewonderen, een talent hebben zonder daarvoor geld nodig te hebben ... fascinerend. Bedrijfsleiders en hun geld zijn gewoon niet mijn ding. Pas op, er lopen ook interessante mensen rond in de businesswereld. Maar die vind je evengoed terug in lokale verenigingen. Ik geef niet zo om de titel of status van de persoon met wie ik spreek.”

Oud versus nieuw

Het vooroordeel dat edelen op het ‘gewone volk’ neerkijken is in de ogen van prins de Merode dus onwaar. Ook professor Janssens is van mening dat dit tegenwoordig nog amper het geval is. Janssens: “Oude adel zal dit sowieso niet snel doen. Wie dit wel zou durven, is de recent benoemde adel. Dit is net zoals bij les nouveaux riches die soms een beetje het gevoel met de realiteit lijken te verliezen. Wat wel meer gebeurt in adellijke kringen – al is dat ook niet zo frequent – is dat de oude adel soms moeite heeft met de nieuwe adel. Als deze recent benoemde adel rijker is dan henzelf of opzichtig met hun titel in het rond zwaaien – ja, dat getuigt volgens de oude adel van ‘geen klasse’. Zo had ik ooit een gesprek met een baron die commentaar gaf op iemand die recent geadeld was. Ik heb hem dan proberen uit te leggen dat de nieuwe adel er net voor zorgt dat het ‘prestige’ van de adel op peil blijft. Want al die nieuwe edelen zijn mensen met specifieke verdiensten. Neem nu baron Eddy Merckx. Hij geeft terug aanzien aan de titel van baron, geeft het weer een zekere geloofwaardigheid.” Prins de Merode is het volledig eens met professor Janssens: “De nieuwe adel kan de interesse van anderen stimuleren. Wanneer u een titel krijgt, verschijnt dit in de pers. Hierdoor kan u iets uitstralen op andere mensen. Het is voor mij wel belangrijk dat dergelijke titels niet enkel gegeven worden aan mensen die succesvol zijn in de economische sector. De nieuwe adel moet een representatie zijn van alle niveaus van de maatschappij zoals wetenschappers, sporters, artiesten, schrijvers en ondernemers. Iedereen moet de kans krijgen om in zijn domein te kunnen stralen. Ik kijk zeker niet neer op de nieuwe adel. Zij hebben meestal iets ongelooflijks gepresteerd, waarvoor je alleen maar respect kan hebben. Ik vind het eerder abnormaal dat je zomaar een titel kan krijgen zonder daarvoor iets te moeten doen – zoals ik (lacht)".

Prins Simon de Merode ° Geboren in 1981 in Charleville-Mézières. ° Is de tweede afstammeling van Léonel de Merode en Régine de Liedekerke (27ste generatie van het geslacht de Merode) ° Studeerde in Frankrijk tot aan zijn baccalaureaat, gevolgd door de business school in Brussel (VUB). Hij heeft ook in de Verenigde Staten gestudeerd. ° Begon zijn loopbaan bij AB Inbev als marketingmanager. ° Richtte de vzw "Vrienden van het kasteel van Westerloo" op om de onderhouds- en renovatiewerken aan het kasteel te beheren en te coördineren ° Startte in 2014 het productiehuis "vzw Historalia", die historische musicals in een kasteelomgeving creëren ° Is o.a. bestuurder van stichtingen zoals 'Pelicano' en 'Foundation UZA. ° Is getrouwd met Anna Pigott, dochter van de Britse luitenant generaal Anthony Pigott.

Professor Paul Janssens ° Geboren in 1943. ° Is historicus gespecialiseerd in de geschiedenis van de adel en fiscale geschiedenis ° Was emeritus hoogleraar aan de Universiteit Gent ° Was ook professor aan de voormalige Ehsal en aan de voormalige KU Brussel. ° Is ook voorzitter van de Raad van Adel. Dit is het oudste adviescommissie van het land die werkt voor de minister van Buitenlandse Zaken. De Raad houdt het stamboek van de adel bij en onderzoekt & controleert aanvragen van mensen die beweren van adel te zijn. Bij goedkeuring verlenen ze attesten van adeldom af. ° Zijn doctoraat ging over het adels beleid van in de 15e eeuw tot in de 19e eeuw.

Brussel boven

In onze verbeelding woont de adel in dure kastelen middenin het groen. Maar waar wonen ze echt? Janssens: “De woonplaats van de adel is door de jaren heen opvallend veranderd. Ik heb dat ooit onderzocht, en verschil van locatie is spectaculair. Geografisch gezien dan toch. Waar zo’n 200 jaar geleden alles redelijk in evenwicht was, is er nu een duidelijke voorkeur voor het Brussels hoofdstedelijk gebied. Ongeveer driekwart van de Belgische adel woont daar, wat enorm veel is. Vooral doorheen de 19e en 20e eeuw werd er steeds meer uitgeweken naar het centrum van ons land. In het begin van mijn onderzoek dacht ik dat deze verschuiving er kwam omdat ze uitsluitend Franstalig waren. En dat ze uit Vlaanderen wegtrokken toen Vlaanderen Nederlandstalig werd in de tussenoorlogse periode. Maar dat klopt niet, ook al omdat ze massaal uit Wallonië vertrokken. De reden voor de verschuiving is dat de edelen na de Eerste Wereldoorlog steeds meer zelf begonnen te werken. Meestal in de privésector. Ook rondden ze hun studies steeds vaker af, waardoor ze een betere job konden krijgen. En waar vind je de meeste en beste jobs in de privésector? Juist, in Brussel dus. De mythe dat edelen allemaal in een kasteel wonen is ook onwaar. De meeste kasteelheren – een klein deel van de adel trouwens – hebben in de loop van de 20e eeuw hun kasteel verlaten. In 1913 waren er ongeveer 3000 personen die in een kasteel woonden. Toen trouwens al meer niet-edelen dan edelen. Dat is nu verminderd tot enkele honderden. De meesten hebben op tijd begrepen dat een kasteel onderhouden simpelweg ongelooflijk veel geld kost. En het blijkt steeds duurder te worden. Gaan ze daarom in een rijhuis wonen? Nee, maar er is zeker een verschil tussen een grote villa en een klein kasteel."

Trots van de familie

Wat betreft de woonst is Prins de Merode een vreemde eend in de bijt. Hij koos er net voor om Brussel te verlaten om in het familiekasteel in Westerlo te gaan wonen. Prins de Merode: “Ik heb het kasteel samen met mijn broer en zus overgekocht van mijn vader, oom en tante. Mijn oom woonde hier destijds. In 2006 vertelde hij me dat zijn kinderen het kasteel niet als hun toekomstige woonst zagen. Te veel werk en te veel kosten. Toen kwam de vraag: wat gaan we ermee doen? Verkopen we het aan iemand buiten de familie of willen jullie het proberen? Ik wou echt niet dat het verkocht werd. Onze familie bewoont al 600 jaar het Kasteel in Westerlo. Alle meubels zijn gelinkt aan de geschiedenis van het kasteel, en de geschiedenis van het kasteel is gelinkt aan de geschiedenis van ons land: het is een symbool van de geschiedenis van Noord-Europa. Het is erfgoed. Wat zouden we trouwens doen met al het geld dat we voor het kasteel zouden krijgen? Ergens anders proberen om een geschiedenis op te bouwen terwijl ze al in dit kasteel leeft? Ik besloot samen met mijn broer en zus om het zelf aan te kopen. Alleen beschikten we toen niet over voldoende middelen voor een directe aankoop. We moesten op zoek gaan naar een oplossing om het kasteel te kunnen aankopen en onderhouden. Niet alleen onderhoud, maar ook renovatie is een belangrijke factor. We hadden in het begin het idee om van het kasteel een exclusieve ontmoetingsplaats te maken, maar de financiële crisis van 2008 heeft hier toen een stokje voor gestoken. In 2011 vond er in het kasteel een muzikaal spektakel plaats in samenwerking met de gemeente Westerlo. Het spektakel was een groot succes en het contact met de regisseur en de componist verliep vlot. Dat bracht ons op het idee om iets nieuws te organiseren. Zo is het productiehuis ‘Historalia productions’ ontstaan. Ons eerste spektakel in 2014 – over het leven van Marie Antoinette – was een groot succes met 22 000 toeschouwers. Met de opbrengsten van dit spektakel hadden we eindelijk genoeg volume om een lening aan te gaan om het kasteel in 2015 te kunnen aankopen. We kunnen dus ons stukje erfgoed afbetalen dankzij de toeschouwers hun interesse in de geschiedenis. Ik vind het geweldig om zo onze cultuur te kunnen stimuleren.”

Sprookjeskastelen bestaan niet

Maar hoe is dat nu, wonen in een kasteel? Is het even magisch als je zou denken? Prins de Merode: “Het kan zeker een sprookje zijn. Vooral in de zomer is het heerlijk genieten van de omgeving en de luxe om ruimte te hebben. Maar het is niet altijd even praktisch of fantastisch. Ik woon in een gebouw dat eveneens mijn job is. Ik kan mijn werk dus nooit volledig loslaten. Ik heb geen beheerder voor het gebouw, daarom controleer ik alles zelf. Is het dak na een storm nog in orde? Zijn de balken nog stabiel genoeg? Je moet er rekening mee houden dat het kasteel gebouwd is in een vroeger tijdperk. Er werden andere technieken gebruikt, en het werd gebouwd door mensen die gratis werkten in ruil voor een beetje eten. Soms zorgt dit ook wel voor grappige situaties. Heb je er bijvoorbeeld al bij stilgestaan hoe je wifi in een kasteel plaatst? Wel, met heel veel moeite (lacht). De muren zijn 2m75 dik. Als je dus wifi in de ene zaal plaatst, heb je geen bereik meer in de andere. Nee, het is echt niet gemaakt voor de 21e eeuw. De kamers zijn ook enorm groot en niet echt logisch ingedeeld. Zo is de keuken vijftig meter verwijderd van de eetkamer. Vroeger was dat logisch – je moest als kastelheer zelf niet in de keuken zijn, want je had twintig man personeel in dienst. Maar langs de andere kant is al die ruimte ook wel een luxe die de problemen compenseert. Het kasteel lijkt trouwens ook zeer groot aan de buitenkant, maar binnenin is het aantal kamers wel beperkt. Een zaal is al snel 150 vierkante meter. En ook de slaapkamers van mijn dochters zijn gigantisch; er passen wel vier normale slaapkamers in. Dit vraagt gewoonweg veel onderhoud. Als je in een kasteel woont, moet je simpelweg kunnen leven met het feit dat je huis nooit honderd procent in orde en proper is. Dat gaat gewoon niet. Maar ik wil zeker niet klagen, het is een eer om hier te wonen."

Als een prins zo rijk

Janssens: “Er wordt vaak beweerd dat de adel enorm verpauperd is tegenover vroeger, maar dat mag je zeker met een grote korrel zout nemen. Er zijn natuurlijk enkelen die verarmd zijn, maar dit is een verschijnsel in alle lagen van de bevolking. Maar zeggen dat de adel als groep verarmd zou zijn, is een complete misvatting. Deze is gewoon te wijten aan het feit dat – zoals ik eerder al aanhaalde – de meeste kasteelheren in de loop van de 20e eeuw hun kasteel verlieten. Niet omdat ze arm waren, maar net om rijk te blijven. Dat ze hun kasteel verkochten wil zeggen dat ze hun vermogen zorgvuldig beheerden. Er is voor de adel wel een ander probleem dat hen enigszins kan verarmen: de successierechten die kinderen op hun erfenis moeten betalen. Hierdoor zijn een aantal families wel relatief verarmd. Niet dat je hen hulp moet bieden, zo erg is het niet (lacht). Maar ze zijn wel van ‘steenrijk’ naar ‘rijk’ gegaan. De meeste adellijke families tellen ook vier tot zes kinderen. Als jij dan bijvoorbeeld 600 miljoen euro bezit, erven je kinderen ieder 100 miljoen. Min successierechten natuurlijk, want iedereen gelijk voor de wet. Je kan dus allerminst zeggen dat die erfgenamen arm zijn, maar ze zijn wel een stuk minder rijk dan de vorige generatie. Wat misschien het belangrijkste is, is dat de adel honderden jaren geleden sowieso bestond uit de rijkste mensen. Maar door ondernemers zoals Bill Gates of onze Marc Coucke is dat allang niet meer zo. Ik denk dat dit vooral de reden is waarom velen denken dat de adel verarmd is. Maar als je een reus zoals Gates plaatst tegenover een iets kleinere, wil dit niet zeggen dat deze laatste een dwerg is. Je moet het vermogen van beide in het juiste perspectief plaatsen.”

Het familiekasteel van de Merode is de grote trots van de gemeente Westerlo.

Geen voorkeursbehandeling

De adel is – zoals professor Janssens eerder vermeldde – steeds meer en meer beginnen te werken. Ze worden ondernemender en krijgen goede posities in toonaangevende bedrijven. De kritiek luidt dan vaak: ‘Ja, maar zij krijgen de postjes in hun schoot geworpen vanwege hun titel’. Maar is dit wel zo? Krijgen edelen nu echt meer voor elkaar dan anderen? Prins de Merode: “Het is inderdaad een enorm vooroordeel dat mensen over de adel hebben. Dat er een soort van machtig netwerk is om alles gedaan te krijgen. Maar dan ken ik dat duidelijk niet (lacht). Om een voorbeeld te geven: ik wil graag het boswachtershuis in het park rondom mijn kasteel laten ombouwen tot een hotel. We hebben hiervoor in 2005 toelating gevraagd. Nu – vijftien jaar later – wachten we nog steeds (lacht). Ik denk dat dit geldt voor iedereen. Sommige edelen bekleden inderdaad interessante functies bij bedrijven, dat is zeker waar. Maar die hebben ze verkregen door hun eigen capaciteiten. Niet door het feit dat ze van adel zijn. Ik ken niemand met een groot bedrijf die zomaar iemand in de raad van bestuur zal opnemen omdat hij of zij een titel heeft. Dat is pure fantasie. Je moet rationeel blijven, zeker in de businesswereld. Wat wel klopt, is dat edelen elkaar sneller zullen helpen als één van hen in de problemen zit. Maar natuurlijk wel alleen als ze elkaar goed kennen. Ik moet wel toegeven dat mijn titel al een meerwaarde is geweest voor mijn productiehuis. Ik ben een jonge prins die in een groot kasteel woont – en dus aantrekkelijk voor de media. Het spreekt mensen aan. Al zijn er evengoed mensen die niet naar mijn spektakels willen komen kijken omdat ze denken dat ik al rijk genoeg ben. Terwijl het grootste deel van de opbrengst van deze shows dient voor de renovatie en het onderhoud van het kasteel, en niet verdwijnt naar mijn persoonlijke bankrekening. Ik probeer mij te concentreren op de mensen die wel gefascineerd zijn. Er zullen op businessvlak altijd voor- en nadelen verbonden zijn aan mijn titel. Maar als je slim bent, zijn er wel meer voordelen dan nadelen (lacht).”

Franse rakkers ?

En hoe zit het met de mythe dat de adel alleen maar Frans spreekt? Prins de Merode: “De adel spreekt heus niet alleen Frans, dat is een fabeltje. De meesten spreken inderdaad ook Frans, maar daar is een historische reden voor. Toen Napoleon aan de macht was en hij de regio hier controleerde, stond in zijn wetgeving geschreven dat alle succesvolle mensen – de bourgeoisie en dus ook de adel – naar Parijs moesten gaan. Daar kregen ze een eenjarige opleiding waar ze volledig ‘verfranst’ werden. Napoleon wou namelijk dat alle mensen met macht in zijn keizerrijk één taal spraken, én zijn manier van denken verstonden. Want door een taal te leren, begrijp je beter hoe mensen redeneren. Ikzelf ben ook Franstalig opgevoed, maar ik heb tien jaar geleden op eigen initiatief wel Nederlands geleerd. In het begin was het geen succes, mijn eerste speech in het Nederlands was volledig fonetisch (lacht). Ik vind het echter belangrijk dat alle Belgen – niet alleen in Wallonië, maar ook in Vlaanderen – Frans en Nederlands spreken. Heel veel Vlamingen verwijten de Walen dat ze geen Nederlands spreken. Maar eerlijk: hoeveel twintigers in Vlaanderen spreken nog perfect Frans? Ik snap dat de Engelse taal belangrijker is op wereldniveau, maar dat is oorspronkelijk onze cultuur niet. Nogmaals: om een land en de inwoners te kunnen begrijpen, moet je alle talen van het land kunnen verstaan. Het zou in mijn ogen tot meer samenhorigheid in België kunnen leiden."

"Als je in een kasteel woont, moet je kunnen leven met het feit dat je huis nooit honderd procent in orde en proper is"

Prins Simon de Merode op de trappen van zijn kasteel in Westerlo.

Traag maar gestaag

Professor Janssens: “De adel bestaat al duizend jaar omdat ze zich kunnen aanpassen, dat is hun grote kenmerk. Ze zijn buitengewoon vaardig in alles. Alleen wel voorzichtiger en trager dan mensen die niet van adel zijn. Er wordt vaak gezegd dat de adel traditioneel of conservatief is. Terwijl ze soms net ongelooflijk modern zijn. Maar ze zijn als je de evolutie van bepaalde taboes bekijkt trager geëvolueerd. Neem nu de echtscheiding. De echtscheiding dateert al van tijdens de Franse Revolutie. Maar toen werd dit door iedereen slecht bekeken. Dat werd niet gedaan. Je moest niet van adel zijn om te geloven dat het niet paste. Maar langzaamaan is het aantal echtscheidingen – zeker na de wereldoorlogen – beginnen stijgen. Bij de adel echter niet. Daar duurde het wat langer voor mensen gingen scheiden. Hoe meer het gebeurde, hoe meer ze ervoor openstonden. Vandaag de dag kijkt geen enkele edele nog op van een scheiding. Ze zullen nooit als eerste een 'trend' starten, maar ze zullen hem uiteindelijk wel volgen. De huidige adel verburgerlijkt zich dus steeds meer en meer – al zullen ze dat woord zeker niet graag horen (lacht)."

Family first

Professor Janssens: "Wat wel een groot verschil is tussen adel en niet-adel zijn de familiale banden. Waar wij onze nonkel en tante kennen, weten we misschien niet wie onze achterneef of achternicht is. De adel weet dat allemaal wel. De familiale kring is veel breder. Ze ontmoeten elkaar ook vaker dan wij dat doen. Ze kennen evengoed hun voorouders. Hun overgrootvader of stamovergrootvader. Dit komt omdat de historische rol van hun familie voor hen belangrijk is. Daar zijn ze bijzonder fier op. Dat ze kunnen zeggen ‘mijn stamovergrootouder is minister of generaal geweest’. Dit zie je vooral bij de adellijke families die al honderden jaren meegaan. Ze hebben een bijzondere geschiedenis, hebben iets betekent. Misschien is dit ook wel de reden waarom ze vandaag bijna allemaal professioneel actief zijn. Om iets te kunnen betekenen in de samenleving. Ik herinner mij nog een ontmoeting met een edele waaraan ik vroeg of hij al heel zijn leven rentenier was. ‘Ja, maar ik heb wel gestudeerd en ik heb wel een diploma!’ was het antwoord. Hij wou dus iets betekenen. Dit is ook weer een burgerlijke waarde die ze overgenomen hebben; dat je een sociaal nut moet hebben in onze samenleving. De vraag ‘wat is uw inbreng in de samenleving’ is iets wat hen zeker bezighoudt.” Ook prins de Merode is geboeid door zijn familiegeschiedenis: “Maar dat is niet altijd zo geweest. Ik had vroeger geen enkele interesse voor geschiedenis. Door op het kasteel te komen wonen en alle portretten van mijn voorouders te ontdekken, is dat veranderd. Het kasteel is als het ware een museum dat volledig gewijd is aan mijn familie. Dat is toch mooi? Maar een goede kennis van mijn familiegeschiedenis is ook nuttig voor mijn werk. Ik doe af en toe rondleidingen in het kasteel en het zou wel heel stom zijn als ik niet zou weten wie er op een schilderij staat afgebeeld (lacht).”

Leven in een ivoren toren ?

‘Het zijn echte snobs die zwemmen in het geld. Ze weten niet wat er zich afspeelt in de echte wereld.’ Wat vindt prins de Merode hiervan? “Mensen zijn te veel bezig met het geld van anderen. Maar geld is niet het allerbelangrijkste. Wel wat u doet met uw leven. Heeft het een doel of niet? Al snap ik natuurlijk ook wel dat zonder geld leven moeilijk is. Daarom probeer ik om mensen die het minder goed hebben te helpen. Zo bekijken we met ons productiehuis hoe we mensen met weinig middelen via het OCMW kunnen laten genieten van de spektakels. Zo kunnen we cultuur toegankelijk maken voor iedereen. Ik ben trouwens zo opgevoed. Mijn ouders hebben mij altijd geleerd om zorg te dragen voor de mensen die het minder goed hebben. Die zijn belangrijker dan de mensen die succesvol zijn. Ik probeer deze waarden ook mee te geven aan mijn kinderen – dat je altijd moet stilstaan bij de mensen die minder kansen in het leven hebben gekrijgen dan wij. Net zoals mijn familie dat altijd deed in de laatste 600 jaar. Mijn voorouders hebben bijvoorbeeld een tapijtfabriek opgebouwd hier in de streek, en deze geschonken aan de werknemers van de fabriek. En ook ik probeer om via het kasteel werk te creëren. Ik ben dus helemaal niet zo snobistisch als mensen denken (lacht). Dat is ook het ‘voordeel’ van vooroordelen: je kan de mensen alleen maar positief verrassen."

KUNSTIG BLAUW

TEKST JULIE DRIESSEN FOTOâ&#x20AC;&#x2122;S LAXMI HUSSAIN RIA GEERDINK MAREN BECKER FLORENCE GEENS

Zoveel kleuren ter beschikking, maar verknocht aan blauw. Vier kunstenaressen vertellen over hun werk, hun inspiratiebronnen en hun passie voor blauw.

LAXMI HUSSAIN is een kunstenares uit Londen. Ze al al van kindsaf gefascineerd door de kleur blauw. Met haar blauwe schilderijen probeert Laxmi de vrouwelijke vormen op een zo realistisch mogelijke manier weer te geven. DIT IS LAXMI "Diep vanbinnen is het altijd al mijn droom geweest om artieste te worden, maar door mijn Aziatische achtergrond was dat niet zo makkelijk. Er werd van mij verwacht om een professionele carrière na te streven, en dus ging ik architectuur studeren. Iets wat ook heel goed bij mij past. Mijn kunst was dus eerst een hobby, maar het begint stilaan mijn hoofdberoep te worden, en daar kan ik alleen maar gelukkig om zijn. HAAR WERK Mijn werk is gebaseerd op de vrouwelijke vorm. Ik maak gebruik van lijnen die draaien en bewegen – net zoals een vrouwenlichaam dat doet – maar toch één harmonie vormen. De voorbije jaren heb ik hard gezocht naar een manier om de schoonheid van de vrouw in één lijn te kunnen weergeven. De manier waarop mijn lijntechniek doorheen de jaren is geëvolueerd, is iets waar ik zeer trots op ben. SCHILDEREN & TEKENEN Ik hou ervan om te experimenteren met verschillende materialen, ik wil altijd alles eens kunnen testen. Maar uiteindelijk grijp ik telkens weer terug naar pen en papier of inkt en borstel. Het voelt gewoon vertrouwd aan.

INSPIRATIEBRONNEN Mijn inspiratie haal ik uit de vrouwen rondom mij. Bijvoorbeeld de vrouwen die ik dagelijks op straat zie, die anderen misschien niet zouden opvallen. Net zij vormen mijn grootste bron van inspiratie. BOODSCHAP Ik wil de wereld laten zien dat alle vrouwen ‘normaal’ zijn. We zien er dan wel allemaal verschillend uit, maar dat is net wat ons vrouw maakt! Niemand is hetzelfde, en net dat is zo belangrijk. We moeten iedere vrouw ‘zien’, en niet alleen de zogenaamde ‘perfecte plaatjes’. WAAROM BLAUW? Ik gebruik blauw in al mijn werken. Als ik terugdenk aan vroeger, moet ik toegeven dat ik al heel mijn leven gefascineerd ben door de kleur blauw. Van mijn blauwe bril tijdens mijn tienerjaren, tot mijn blauwe sari op mijn trouwdag – en nog veel meer dingen waarbij ik onbewust altijd voor blauw koos. Nu besef ik dat het omvat wie ik ben: de kalmte, het minimalisme, de vredigheid… Het doet mijn ogen oplichten en mijn pen vloeien. Blauw zal me altijd blijven fascineren." @thislakshmi

RIA GEERDINK is een beeldend kunstenaar uit Hengelo. Naast haar alom geprezen glaskunst, maakt ze ook blauwe mediatieve tekeningen. Blauw zorgt voor haar voor een stilte tijdens haar werk. DIT IS RIA "Ik ben eerder toevallig met kunst begonnen. Toen ik begin twintig was, studeerde mijn echtgenoot aan de AKI Academie voor Art & Design in Enschede. Ik had er vaak gesprekken over kunst die voor mij onzin waren. Gebakken lucht van elitaire personen, het was niets voor mij. Toch bleef het me intrigeren en wilde ik die (on)zin begrijpen. Ik ben enkele colleges ‘kunstbeschouwing’ gaan volgen aan de universiteit. Daar vond ik de discussies over kunst eindelijk wel leuk en inspirerend. Toen ben ik begonnen als kunstenares. Lange tijd heb ik mijn kunst gecombineerd met freelance werk als kunstzinnig therapeut en het geven van tekenworkshops. Sinds drie jaar ben ik fulltime beeldend kunstenaar. Ik ben ook lid van een kunstenaarscollectief in Hengelo, waarbij ik regelmatig exposeer.

INSPIRATIEBRONNEN Ik zeg weleens: ‘ik heb geen inspiratie’. Ik heb moeite om dat woord te begrijpen. Dat komt omdat ik geloof dat dit ‘iets nieuws bedenken’ betekent. Ik heb niet het gevoel dat ik nieuwe dingen bedenk. Ik volg eigenlijk nog steeds dezelfde denken gevoelslijn en blijf deze onderzoeken. Als ik naar mijn werkplek ga en langs de beelden en tekeningen loop waar ik op dat moment mee bezig ben, dan pak ik die draad weer op en werk ik hiermee verder.

HAAR WERK Als ik mijn werk in een paar woorden zou moeten omschrijven, kies ik voor poëtisch, minimalistisch en vaak abstract. Ik hou er ook van om af en toe een element uit de natuur te gebruiken, zoals bladmotieven of ijsstructuren. Ik heb mijn kunst ‘ontwikkeld’ door veel samen te werken met andere creatieve geesten. Maar ook door te reizen, te lezen en het werk van anderen te bestuderen. Ik ben pas tevreden als ik niets meer kan bedenken om het nog te verbeteren. Soms is dat gevoel er direct, een andere keer duurt het maanden.

WAAROM BLAUW? Voor mijn glasbeelden gebruik ik eerder kleurloos glas, dat zijn kleurtonen krijgt door te variëren met de gruisgrootte en de temperatuur van de oven. Ook door de lichtinval kan de kleur telkens weer veranderen. Toen ik tien jaar geleden met het meditatief tekenen (een vorm van meditatie waarbij je tijdens het tekenen je verstand op nul zet, zonder vooropgesteld beeld, nvdr. ) begon, was het de kleur blauw die een soort van ‘werkstilte’ creërde. Nu ik dit al een aantal jaren doe, is blauw langzaamaan ook een stijlvorm geworden. Al mijn mediatieve werken zijn blauw. Het is een reeks die mij – als ik terugkijk – blijft intrigeren en waarbinnen ik nog steeds wil experimenten om mezelf te ontwikkelen."

GLASKUNST & MEDIATIEF TEKENEN Voor mijn glasbeelden bewerk, snij en smelt ik glas in een speciale glasoven. Daarna voeg ik het samen en buig ik het in een nieuwe vorm. Daarnaast doe ik aan meditatief tekenen.

BOODSCHAP Ik heb niet echt een boodschap, geloof ik. Als mensen vinden dat mijn werk hen een fijne energie geeft, ben ik al tevreden. Tijdens het werkproces creëer ik stilte en mijn wens is dat die ook in het werk zelf terechtkomt.

@ ria_geerdink

MAREN BECKER is een studente Design uit Krefeld. Ze is gepassioneerd door patronen en tekenen. Met haar favoriete donkerblauwe inkt en papier creëert ze de leukste 'doodles'. Maren gebruikt blauw om één simpele reden: het maakt haar blij. DIT IS MAREN "Zelfs als kleine kleuter hield ik al van patronen en tekenen. De patroonstijl die ik vandaag gebruik voor mijn tekeningen, heb ik op de meest onnozele manier ontwikkeld: door tijdens de lesuren in de hoeken van mijn studieboeken te ‘doodelen’. Op een dag heb ik op een groot stuk papier een grotere tekening gemaakt met een simpele balpen. Vanaf dat moment was ik verslaafd. Voorlopig blijft het een hobby. Ik zit in het laatste jaar van mijn opleiding design aan de universiteit en werk hiernaast ook al als designer. HAAR WERK Als ik mijn werk een naam zou moeten geven, zou het nog altijd ‘doodelen’ zijn. Maar doodelen is niet zo simpel als het lijkt. Er zijn verschillende stappen in het proces waarbij je een verschil kan maken: de complexiteit, de intentie, het doel en het resultaat. Tijdens het tekenen verwerk ik ook allerlei gedachtes, emoties, ideëen en kleine verhaaltjes. Een doodle is voor mij geslaagd als ik die erin kan terugvinden. TEKENEN Ik gebruik voor verschillende patronen een andere techniek. Maar als ik een favoriet moet kiezen, is het toch de simpele pen en inkt. Hiermee kan ik mijn gedachten het best de vrije loop laten.

INSPIRATIEBRONNEN Ik doe overal inspiratie op. Er zijn zoveel patronen rondom ons, dat wij (mijzelf incluis) het soms zelf niet doorhebben. Sommige dagen merk ik er niets van, andere dagen krijgen ik net te veel prikkels. Bomen, wolken, scheuren in het trottoir, geweefde stoffen, gespleten haarpunten, sproeten, bewegingen in het verkeer of het ritme van muziek ... je kan het zo gek niet bedenken, of ik haal er inspiratie uit. BOODSCHAP Ik wil niet echt een boodschap brengen, maar ik vind het wel altijd leuk om te horen wat mensen in mijn doodles zien. Iedereen ziet wel wat anders, en net dat maakt het zo leuk. Het zijn ook vaak dingen die ik er zelf nog niet in zag of zelf niet aan gedacht heb. Je kan het geheel zien, of de kleine details. Het hangt af van hoe jij naar de wereld kijkt. WAAROM BLAUW? Blauw maakt me blij. Sommige tinten meer dan andere. Het is altijd al mijn favoriete kleur geweest. Ik teken het liefst met de donkerste tinten blauw. Het contrast met het witte papier vind ik fascinerend. Het is een krachtig verschil, maar zachter dan zwart/wit. Ik kan enorm genieten van de kleurrijke werken van andere artiesten, maar het is niets voor mij. Ik zal volgens mij niet snel een andere kleur gebruiken. Ik voel me op mijn gemak als ik blauw gebruik, thuis als het ware." @mesmerisink

FLORENCE GEENS uit Ukkel is een multitalent. Ze schildert, tekent, en is grafisch ontwerpster. Naast een liefde voor verschillende technieken, heeft ze ook een voorliefde voor blauw. Haar ultieme blauwe kleur? Het ultramarijn blauw van Yves Klein. DIT IS FLORENCE Ik heb voor zover ik weet altijd getekend. Al van kleins af vonden mijn ouders en leerkrachten me ook erg creatief. Ik organiseerde dan bijvoorbeeld kleine tentoonstellingen van mijn tekeningen aan de muren bij mijn grootmoeder. Nu exposeer ik nog steeds ongeveer één keer per jaar, dus dat is gebleven. Het kunstenaarschap is echt een deel van mij, ik heb het altijd al zo gekend. Voorlopig kan ik wel nog niet leven van mijn werk alleen. Ik werk nog als ontwerpster bij een communicatiebureau. HAAR WERK Het is erg moeilijk om mijn werk te beschrijven omdat ik niet veel perspectief heb. Ik zou dus zeggen dat het abstract expressionisme met een digitale kunstbasis is. Mijn werk is een uitlaatklep voor emoties die soms te sterk voor mij zijn, en die op papier of doek moeten worden gezet om ze te kunnen verwerken. Ik zoek naar een evenwicht tussen grafische kunst die aangenaam en esthetisch is voor het oog en het kanaliseren van primaire impulsen. DIGITAAL DRUKWERK & SCHILDEREN Ik meng digitaal drukwerk met traditionele technieken zoals schilderen en bladgoud. Er kunnen tot zes verschillende technieken op een werk worden toegepast. Eerst teken ik op het scherm, daarna druk ik deze digitale tekening af op doek. Vervolgens werk ik over het doek heen met potlood, verfmarker, viltstiften, acryl en bladgoud. Nu ik de kunst van het borduren aan het verkennen ben, wil ik dit graag aan mijn schilderijen toevoegen.

INSPIRATIEBRONNEN Inspiratie komt en gaat. Het kan een liedje zijn dat me aan één specifieke herinnering doet denken, een reis, een tekening van mijn kinderen, een film of een kunstenaar die ik bewonder. Het zijn altijd dingen die me raken; waarvan de schoonheid mij treft. BOODSCHAP De interpretatie van mijn werk is voor iedereen anders, zoals dat altijd zo is met abstracte kunst denk ik. Ik wil dat mijn schilderijen een emotie opwekken bij de toeschouwer. Ik wil dat hij begrijpt dat dit werk de vertaling is van rauwe en naakte gevoelens, en dat hij er zijn eigen persoonlijke emotie in vindt. WAAROM BLAUW? Ik heb schilderijen zonder blauw, maar als je mijn werk in zijn geheel bekijkt zie je dat dit zelden zo is. Ik hou gewoon van blauw. Het is mijn favoriete kleur sinds ik in Californië bij de oceaan woonde én sinds ik een tentoonstelling van Yves Klein bezocht. Het zien van het beroemde ‘Klein-blauw’ in het echte leven laat je niet onverschillig. Ultramarijn blauw is een kleur die de geest onmiddellijk kalmeert. Nu ja, in ieder geval de mijne! Het voelt heel natuurlijk voor mij om met deze tint blauw te werken. Het mengt zich met de meeste tonen en sublimeert absoluut alles. @_florencegeens_

FOUT FEESTEN OP VIAGRA TEKST JULIE DRIESSEN FOTOâ&#x20AC;&#x2122;S JULIE DRIESSEN PIXABAY / CC BY

Viagra werd in de jaren ’90 wereldwijd beroemd als de pil die het seksleven van mannen zou redden. Anno 2020 doet hij dat nog steeds. Maar Viagra wordt ook gebruikt voor andere – meer illegale – doeleinden. De vraag is: waarom zou je een pil met vaak voorkomende bijwerkingen zoals maagklachten, hoofdpijn en opvliegers in godsnaam voor je plezier slikken?

ie bijwerkingen heeft Simon* aan den lijve ondervonden. Simon: “Ik heb Viagra al twee gebruikt tijdens het uitgaan. Hier in Antwerpen wordt het best vaak ingenomen en ook de meerderheid van mijn vrienden had het al eens geprobeerd. Telkens in combinatie met XTC. Ze vertelden dat ze hierdoor meer uithoudingsvermogen hadden en meer genoten dan tijdens een nuchtere vrijpartij. Ik was dus nieuwsgierig of het echt zo’n effect had. De eerste keer dat ik het innam was in een club waar ik samen met mijn toenmalige vriendin naartoe ging. Ik durfde het wel nog niet te combineren met XTC, was bang voor de gevolgen. Dus dronk ik gewoon de hele avond door pintjes. Maar dat bleek een heel slecht idee. Ik kreeg enorme hoofdpijn en hoewel ik zin had, was er op het einde van de avond van een erectie krijgen geen sprake meer.”

Sextacy

Volgens dokter Gustaaf Witters – uroloog in de GZA Ziekenhuizen te Antwerpen – is hier een simpele verklaring voor. “Alcohol vermindert het effect van Viagra aanzienlijk”, zegt hij. “Net zoals dat het geval is bij de meeste medicatie trouwens. Ik denk dat het gebruik van Viagra tijdens het uitgaan vooral te wijten is aan psychogene impotentie. Dit wil zeggen dat de nood aan Viagra eerder tussen je oren zit, dan dat er lichamelijk gezien iets mis is. Van de combinatie met drugs heb ik eerlijk gezegd nog niet gehoord. Maar bij mij komen dan ook bijna uitsluitend oudere mannen langs (lacht).”

“Toen ik het verhaal van mijn eerste ‘Viagrapoging’ aan mijn vrienden vertelde, werd ik vooral uitgelachen”, gaat Simon verder. “Het is net de bedoeling dat ik het combineerde met XTC, zeiden ze. Zo kon ik de zogenaamde ‘Sextacy’ ervaren. Van XTC word je immers heel opgewekt en opgewonden, en worden alle aanrakingen veel intenser. Het wordt niet voor niets de love drug genoemd. Alleen is het moeilijk om bij het gebruik van XTC een erectie te krijgen. En daarvoor dient Viagra dus. Ik heb het een tweede keer geprobeerd, deze keer met XTC. En zonder alcohol (lacht). Die nacht lukte het wel om seks te hebben, maar eerlijk gezegd vond ik er niet veel aan. Door de XTC lukte het amper om klaar te komen. Leuk voor anderen misschien, maar het was echt niets voor mij.” Simon mag dan zelf geen ernstige problemen ondervonden hebben, de combinatie van XTC met Viagra is echt niet zonder gevaar. Het kan namelijk zware hartklachten veroorzaken. Dit komt doordat XTC de bloeddruk verhoogt en het hartritme versnelt, terwijl Viagra precies het omgekeerde effect heeft. Ze kunnen eveneens elkaars afbraak in de lever beïnvloeden, wat natuurlijk nooit zonder risico is. Maar daar lijken de gebruikers van ‘sextacy’ zich niets van aan te trekken. Zij geloven immers dat Viagra de schadelijke effecten van XTC op het lichaam vermindert. Volgens een studie van de Universiteit van Navarra (Spanje) vermindert Sildenafil (de werkzame stof in Viagra, nvdr.) effectief de schadelijke effecten van XTC op de hersenen. Nou ja, bij ratten dan. Er is geen enkele garantie dat het bij mensen voor een soortgelijk effect zorgt.

Chemseks

De combinatie van XTC en Viagra mag dan al problematisch klinken, toch gaan sommigen nog een paar stappen verder. “Viagra zonder voorschrift wordt het meest gebruikt tijdens de zogenaamde chemseksfeesten”, aldus Mark Sergeant – beleidswerker bij Sensoa. “Er bestaat geen vaste definitie van chemseks. Maar de meest voorkomende is dat het een vorm is van groepsseks in de homoscene, waarbij de mannen onder invloed zijn van harddrugs. Het gaat hier dus niet om twee personen die een glas te veel op hebben of een lijntje coke snuiven. Het zijn verschillende personen -meestal vreemden – die samen afspreken en een combinatie van chemische drugs gebruiken.

De mix van Viagra en harddrugs is bij chemseks bijna vanzelfsprekend te noemen. We spreken hier over zeer lange sessies die soms zelfs gans het weekend duren. De combinatie van beide zorgt er dan voor dat de gebruikers de vrijpartij langer kunnen volhouden of langer in een seksuele sfeer kunnen blijven. De meeste harddrugs zijn daarnaast ook zeer nadelig om een erectie te houden of krijgen. Denk maar aan cocaïne of crystal meth. Daarom komt Viagra goed van pas.” Maar wordt de combinatie van harddrugs en Viagra ook in het openbaar gebruikt zoals Simon dat deed? “Nee, dat is bij chemseks ook niet echt mogelijk”, zegt Sergeant. “In de meeste discotheken en homosauna’s is er een strikt verbod op het gebruik van harddrugs. Al gebeurt het wel dat sommige mannen voor een weekend naar Berlijn rijden om daar in een of andere darkroom van een club chemseks te beleven. De meeste van deze feesten worden echter gewoon bij iemand thuis georganiseerd of op hotel.”

Alle remmen los

Sergeant: “Ik ga ervan uit dat 70 à 80 procent van de chemseks gebruikers niet verslaafd is aan drugs. De grote meerderheid die ik gesproken heb, kan dit perfect doseren. Voor hen is het om de zoveel maanden een manier om alle drukte en stress van het dagelijkse leven te ontvluchten. Echte drugsverslavingen zal je in in dit wereldje niet snel tegenkomen. Maar er zijn wel gebruikers die niet zozeer verslaafd zijn aan de harddrugs, maar wel aan de ervaring. Het gaat dan om mensen die weinig in hun leven hebben om nuchter voor te blijven. Seks wordt dan voor hun de enige manier om contact en verbondenheid te vinden. De harddrugs doet hen automatisch hun zorgen vergeten. Dit zijn ook de mensen die het moeilijker zullen hebben om nog seks zonder middelen te hebben. Als drugs een noodzaak wordt om seks te kunnen hebben – ook in de privésfeer – kan je dit een psychologische verslaving noemen.

"Als drugs een noodzaak wordt om seks te kunnen hebben, kan je dit een psychologische verslaving noemen"

Die psychologische verslaving ontstaat vooral doordat de drugs je grenzen doet vervagen. Het neemt je remmingen weg. Veel homoseksuele mannen die aan chemseks doen, gebruiken het om hun schaamte te vergeten. Ze schamen zich over hun lichaam, over (groeps)seks, over hun leeftijd, hun eventuele seropositiviteit én hun druggebruik. Chemseks helpt hen over een drempel heen waardoor het makkelijker wordt om intimiteit te vinden. Het is in hun ogen de ideale manier om alles even te vergeten.”

Niet zonder risico

*Deze naam werd om privacyredenen veranderd.

“Het is niet gevaarlijk om Viagra in te nemen zonder dat je last hebt van erectiestoornissen”, verzekert dokter Witters ons. “Je zal er zeker en vast niet impotent van worden (lacht).” Maar hoe groot zijn de risico’s van het combineren van Viagra met harddrugs? Die lijken van product tot product te verschillen. Zoals eerder vermeld kan de combinatie van Viagra met XTC hartproblemen veroorzaken. Dit geldt eveneens voor cocaïne, mephedrone, speed en crystal meth. HIV-medicatie kan dan weer de bijwerkingen van Viagra verergeren. Maar de gevaarlijkste combinatie is Viagra met poppers. Ze verlagen namelijk beide de bloeddruk, wat zeer snel fataal kan aflopen.

“Je kan druggebruik natuurlijk nooit veilig noemen”, zegt Sergeant. “Maar sommige combinaties met Viagra kunnen inderdaad dodelijk zijn. Maar er zijn niet alleen lichamelijke risico’s aan verbonden. Er kan namelijk zoveel gebeuren waar je geen controle meer over hebt. Zo kan je seks hebben die je je nadien niet meer kan herinneren of die je eigenlijk niet wou. Een ander groot risico dat aan chemseks verbonden is, is het gebrek aan voorbehoedsmiddelen. Mensen die op deze manier hun seksleven beleven, hebben op voorhand de keuze gemaakt om geen condooms te gebruiken. De meesten gebruiken dan 'PrEP' (een hiv-remmer die helpt om een infectie te voorkomen, nvdr.) of zijn gewoon al seropositief. Ze brengen dus bijna bewust hun toekomstige bedpartners in gevaar.” Het antwoord op de vraag ‘waarom zou je in godsnaam Viagra voor je plezier slikken?’ is dus dubbel. De gebruikers mogen er dan naar eigen zeggen gelukkiger van worden, de risico’s en de mogelijke gevolgen zijn niet te overzien. Ik kan dus maar één goed antwoord verzinnen: Just don’t do drugs, kids.

De nacht trekt de dag in de duisternis Hemelsblauw verandert in inkt Ik wandel in het donker tot de maan me weer oplicht Schijnend in het donker maar dat donker is maar schijn Want de inkt raakt langzaam op Tot het hemelsblauw weer zichtbaar is 30

TEKST JULIE DRIESSEN FOTO JULIE DRIESSEN

Het steeds warmere weer vraagt om zonnige drankjes. In de jaren ‘80 was Blue Curaçao niet weg te denken op cruiseschepen en in het uitgaansleven. Maar wat is dat blauwe drankje nu precies? En is het nog steeds populair? Blue Curaçao is afkomstig van het gelijknamige eiland in de Nederlandse Antillen. De likeur zelf is eigenlijk bij stom toeval ontstaan. Na de ontdekking van Curaçao in 1499 door de Spanjaarden, begonnen deze er massaal hun gekende Valencia sinaasappel te kweken. Alleen hadden zij geen rekening gehouden met het dor en hete klimaat van de Caraïben. De sinaasappels verschrompelden al vlug en werden extreem bitter. De Spanjaarden lieten het fruit links liggen en de lokale bevolking doopten de naam dan om tot Laraha, een vrucht zonder veel nut. Tientallen jaren later ontdekten de locals dat je van de schillen van deze verdorde vrucht etherische oliën en sterkedrank kon creëren. De Curaçao likeur was geboren!

Kenmerken van de Curaçao likeur

De originele Curaçao likeur werd gemaakt met de schillen van de Laraha sinaasappel, maar vandaag is er nog maar één bedrijf in curaçao dat deze gebruikt. Daarom zijn zij de enige die het label ‘genuine’ mogen gebruiken. De andere destilleerders gebruiken gewone sinaasappels. Tijdens het productieproces worden er kruiden- en specerijenmengeling aan de gedroogde sinaasappelschillen toegevoegd. Iedere bedrijf gebruikt zijn eigen kruidenmengeling, net zoals bij gin bijvoorbeeld. Zo heeft ieder merk zijn eigen specifieke smaak. Maar wat elke destilleerder sowieso moet toevoegen is suiker. Het grootste kenmerk van de Curaçao likeur is immers zijn zoete karakter.

Waarom toch blauw ?

Wel, dat is een vraag die niemand kan beantwoorden. Al was het naar alle waarschijnlijkheid gewoon een slimme marketingzet. Het felle blauw doet immers wegdromen naar vakantie en prachtig blauwe oceanen, en trekt meteen de aandacht. En met resultaat. In de jaren ’60 werd Blue Curaçao wereldwijd bekend, mede dankzij Elvis Presley. De King of Pop had toen de hoofdrol in de film ‘Blue Hawaii’. Dezelfde naam als een destijds erg populaire cocktail met als hoofdingrediënt – jawel – Blue Curaçao. De Curaçao likeur wordt meestal gekleurd door middel kunstmatige kleurstoffen, als kan je ook natuurlijke kleurstoffen gebruiken zoals de hibiscusbloem. De meest gebruikte kleurstof is echter het Briljantblauw FCF. Deze synthetische kleurstof geeft de likeur zijn elektrisch blauwe kleur, en wordt eveneens gebruikt voor de kleuring van snoepgoed en tandpasta. De likeur is dus van nature kleurloos. Buiten een blauwe zijn er trouwens nog een groene, rode en oranje variant op de markt. Al zijn deze nooit zo populair geworden als hun blauwe broertje.

Hot or not

Maar is Blue Curaçao anno 2020 nog steeds populair? We vroegen het aan Caroline, oprichtster van de cocktailwebsite cocktailicious. nl. Caroline: “Je zou het niet verwachten, maar Blue Curaçao is en blijft enorm popualir op onze website. Hij staat zelfs in de top drie van populairste likeuren, samen met Amaretto en Licor 43. Daarom vind ik het ook raar dat Blue Curaçao niet zo vaak meer op de kaart staat bij cocktailbars. De liefhebbers ervan zijn vooral fan van het zoete karakter en de zomerse uitstraling van een blauwe cocktail. Het is ook weer eens iets anders dan de eeuwige Mojito.” Maar is Caroline zelf ook fan van de blauwe likeur? Caroline: “Mijn man Bart en ik zijn wel fan van Blue Curaçao, alleen drinken we het niet zo vaak. Daarvoor is het net iets te zoet. Maar we drinken alle cocktails die we creëren voor onze website wel zelf uit. Mixing business with pleasure is een van onze belangrijkste uitgangspunten (lacht).”

TEKST JULIE DRIESSEN FOTO JULIE DRIESSEN VISUALHUNT / CC BY

BLUE ON T

Hoewel we even geen terrasjes mogen doen, kunnen we thuis altijd nog thuis genieten van lekkere cocktails. Hieronder twee recepten van Caroline: De Blue Lagoon – de meest populaire klassieker – en een eigen creatie; de Bounty Island – geïnspireerd op het snoepje.

De Blue Lagoon Ingrediënten: 15 ml Blue Curaçao 30 ml Vodka 90 ml Limonade (bijvoorbeeld Sprite of 7up) Het sap van een halve citroen Extra: Een longdrink glas schijfje citroen Geen shaker nodig want je maakt de cocktail in het glas Werkwijze: 1) Vul het glas met ijs 2) Begin met het uitpersen van een halve citroen 3) Snijd een mooi stukje van de citroen voor de garnering aan je glas 4) Giet de vodka en de Blue Curaçao in het glas 5) Top het af met de limonade 6) Roer het glas met een lange barlepel om de ingrediënten te mixen 7) Garneer de Blue Lagoon als finishing touch met een schijfje citroen

Bounty Island Ingrediënten: 15 ml Blue Curaçao 30 ml Rum 150 ml Chocolade likeur 15 ml Kokosmelk 30 ml Ananassap Extra: Een hoog glas Shaker Stukje ananas Werkwijze 1) Vul de shaker met ijs 2) Voeg de rum, Blue Curaçao en de chocolade likeur (5 ml) toe 3) Hierna voeg je de kokosmelk en het ananassap toe 4) Even shaken en daarna uitschenken in het glas 5) Garneer de Bounty Island als finishing touch met een stukje ananas 6) Optioneel: garneer de rand van het glas met suiker voor een leuk extraatje

THE ROCKS

BLAUW BLAUWER BLAUWST

Van Santorini tot de Maldiven: Blauw is over de hele wereld te vinden. Dit zijn de favoriete blauwe plaatsen van Vlaamse en Nederlandse bloggers. 34

TEKST JULIE DRIESSEN FOTOâ&#x20AC;&#x2122;S TRAVANDER ROADTRIPPERS OF THE SUN SUITCASE STORIES STEPHANIE SMOLDERS

01 — GRIEKSE DROOM IN DE EGEÏSCHE ZEE

LOIS & NAOMI – SANTORINI "Santorini is onze meest favoriete blauwe plek die wij ooit bezochten. We waren enorm onder de indruk van de felblauwe tinten die prachtig afsteken tegen al het wit. Het is schitterend om te zien hoe werkelijk alle kerken, andere gebouwen en huizen afgewerkt zijn met blauwe tinten die verwijzen naar de Griekse vlag. Santorini heeft echt ons hart gestolen. Naast de mooie blauwtinten vind je hier ook verbluffende zonsondergangen, gezellige straatjes en bijzondere stranden. De stranden aan de oostkant van het eiland zijn namelijk zwart. Dit komt doordat er geen zand maar zwarte vulkanische steentjes liggen. Santorini is immers gebouwd op de rand van de krater van een vulkaan. Het is de enige actieve vulkaan ter wereld die bewoond is.”

Leuk weetje: "Het kleine eiland (amper 150 m2 groot) heeft de vorm van een halve maan. Over het hele eiland verspreid vind je maar liefst zo’n 250 kerken. En ze zijn allemaal even mooi."

02 — DRIJVEN IN DE WOESTIJN SIGRID RIJCKOORT – DODE ZEE IN JORDANIË "De mooiste blauwe plek die ik ooit zag, is de Dode Zee in Jordanië. Ik ben er nog maar net met mijn vriend & medeblogger Bryan naartoe gereisd. Naast het kenmerkende bruine landschap van Jordanië, steekt de felblauwe Dode Zee ongelooflijk mooi af. Het is haast een surreëel beeld in werkelijkheid. Ik heb Jordanië echt onderschat. Het is een van de mooiste landen die we ooit bezocht hebben. Naast de Dode Zee zijn de Jordaanse canyons, Wadi Rum (UNESCO Werelderfgoed) en Petra (een van de zeven nieuwe wereldwonderen) echte aanraders. Het grootste pluspunt van Jordanië is trouwens de gastvrijheid: nergens ter wereld zijn de mensen zo vriendelijk als hier."

Leuk weetje: "Iedereen denkt dat het heel leuk is om te drijven in de Dode Zee, maar ik vond er persoonlijk niet veel aan. De ervaring van het drijven zelf is leuk, maar elk wondje – hoe klein ook – doet ontzettend veel pijn door het hoge gehalte aan zout. Ook in je ogen wrijven is een afrader. En als je uit het water komt, zie je wit van het zout. Niet meteen elegant en iets waar je misschien niet op voorhand aan denkt als je gezellig wilt drijven (lacht)."

@travander.nl

@sigridofthesun

02 35

03 — VIJFTIG TINTEN BLAUW IN HET PARADIJS

VALERIE & MIK – BLUE HOLE IN DE MALDIVEN "Wij zijn enorme fans van duiken, dus hebben we al ontelbaar veel prachtige blauwe locaties gezien. Maar als we één favoriet mogen kiezen, is het de blue hole in de Maldiven. Nog nooit hebben we zo een mooi contrast gezien van verschillende kleuren blauw middenin de zee. Het was pas toen we onze drone oplieten, dat we al die verschillende tinten zagen en helemaal omver werden geblazen door dit prachtige natuurverschijnsel. We hadden maar een weekje vakantie op de Maldiven gepland, maar door de prachtige blauwe oceaan en witten zandstranden zijn we een volledige maand gebleven."

Leuk weetje: "Iedereen kan de blue hole gemakkelijk en betaalbaar bezoeken. De Maldiven bestaan uit verschillende lokale eilanden (waar de lokale bevolking woont) en resort eilanden (waar alle luxehotels gelegen zijn). De blue hole ligt op twintig minuutjes varen van het lokale eiland Rasdhoo dat sinds 2009 zijn deuren opende voor toerisme. Op dit eiland kan je best goedkoop verblijven in private huisjes. Geen fancy luxeresort nodig dus (lacht)." @suitcasestories.be

04 36

04 — MAGISCH EILAND IN DE CARAÏBEN

STEPHANIE SMOLDERS – ARUBA "Ik ben een enorme fan van het eiland Aruba. De zee en de lucht zijn daar zo ongelooflijk blauw dat ze in elkaar lijken te vloeien. Pure magie. Het eiland is ook best klein, dus je kan van bijna overal prachtig blauw water zien. In 2016 bracht ik er samen met mijn vriend Peter de feestdagen door. We hebben overdag uiteraard heel erg genoten van de zon en het strand, maar ’s avonds voelde ik me ontzettend alleen zonder mijn familie. Op kerstavond en oudejaarsavond heb ik zelfs gehuild omdat ik hen zo mistte. Sindsdien probeer ik om thuis te zijn tijdens de feestdagen (lacht). "

Leuk weetje: "Aruba heeft een heel mooi strand. In werkelijkheid is het eigenlijk ook maar één klein stukje strand met een boom dat uitermate geschikt is om foto's te nemen. De rest van Aruba mag dan evengoed mooi zijn, het is wel niet zo picture perfect als dit kleine stukje strand. Best wel grappig als je dan zelf in Aruba bent en iedereen per se een foto wilt van deze plek (lacht)." @stephanie.smolders

KRUISWOORDRAADSEL

HORIZONTAAL 1 Dit Luikse bronwatermerk is in handen van Coca Cola 3 Deze kleine bloemetje staan symbool voor onverwoestbare liefde 4 Deze enge man is het hoofdpersonage in een sprookje van Charles Perrault 6 Deze blauwschimmelkaas uit Noord-Italië bestaat al eeuwenlang 7 Gargamel haat dit blauwe volkje 8 Deze blinde zanger en pianist is een van de grootste bluesiconen ter wereld 10 Dit Nedelands porselein is wereldwijd bekend 13 Cate Blanchett won een oscar voor haar vertolking in deze film uit 2013 15 De mascotte van deze Amerikaanse partij is een ezel 16 Nederlandse band met ‘Blauw’ als bekendste nummer 18 Deze steen zit verwerkt in de beroemde verlovingsring van prinses Diana 19 Deze website wordt gekenmerkt door een blauw vogeltje

VERTICAAL 1 Deze Marokkaanse trekpleister wordt ook wel ‘de blauwe stad’ genoemd 2 Deze tuin in Marrakesh is wereldberoemd 5 Dit juwelenmerk staat bekend om zijn eigen tint blauw 9 ‘Hemelsblauw’ is een van de grootste hits van deze Vlaamse zanger 11 Dit blauwe monstertje is het beste vriendje van Lilo 12 Deze stripheld van Jef Nys draagt altijd een blauwe debardeur 14 Deze schilder kende naast een roze, ook een blauwe periode 17 Dit jeansmerk draagt dezelfde naam als een Belgisch verfmerk

REDACTIE & VORMGEVING Julie Driessen

MET DANK AAN Jorik Leemans Kris Vanhemelryck Sandra Busselot Renaat Bogaert Ruben Brugnera

FON

DRUKKERIJ TOTAL COPY SERVICE Boerenkrijglaan 10 2200 Herentals

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Thomas More Hogeschool Mechelen Journalistiek Raghenoplein 21 bis 2800 Mechelen

COLO

FON

COLO

BLAUW 1 40 1 1 993 40