http://download.psdmag.org/pl/fotografia_slubna_08_2010 by dawid kamps

Zdjęcia Royalty Free I pliki źródłowe do pobrania

NR 08/2010 (53)

Pomożemy Ci stać się specem w ślubnej fotografii

Pobiermzer cały naurmo za d Złoty retusz w Photoshopie Korekta obiektywu w Lightroom 3 Czerń i biel zdjęć ślubnych z Photoshopa CS5 Nauka Flash CS5 Prezentacja zdjęć ślubnych Obejrzyj Galerię Studentów Wyższej Szkoły Informatyki w Łodzi Zrób sam stację roboczą dla grafika Symulacja efektu z obiektywu Tilt-Shift

Dofinansowane szkolenie z

Aperture (obróbka, zarządzanie i katalogowanie plików graficznych)

Autoryzowany Ośrodek Szkoleniowy Apple Zaprasza do udziału w szkoleniu o tematyce:

Wprowadzenie do Aperture

Do wyboru 4 terminy szkoleniowe w następujących miastach: Warszawa, Wrocław, Katowice i Poznań. Kursy współfinansowane ze środków Unii Europejskiej w ramach projektu “Inwestycja w Kreatywność”.

Bez wkładu pieniężnego

Tylko do końca 2010 roku można całkowicie bezpłatnie lub za bardzo małe pieniądze, wziąć udział w profesjonalnych szkoleniach z Aperture 2 zakończonych egzaminem. Ilość miejsc jest ograniczona.

Dodatkowo certyfikat Apple

Po ukończonym szkoleniu dajemy Państwu możliwość przystąpienia do egzaminu Aperture 2 Level One w celu otrzymania powszechnie cenionego, międzynarodowego certyfikatu Apple Certified Pro, nie ponosząc przy tej okazji żadnych dodatkowych kosztów.

Tematyka szkolenia:

Lokalizacja:

Termin:

Warszawa

19 - 21. 07. 2010

Wrocław

26 - 28. 07. 2010

Katowice

02 - 04. 08. 2010

Poznań

16 - 18. 08. 2010

Wprowadzenie do Aperture - 24 godz. (3 dni) Przedstawimy techniki pracy przy sortowaniu, klasyfikacji i organizacji obrazów. Zapoznamy z edycją, retuszem, publikacją i archiwizacją fotografii. Omówimy sposoby pracy z fotografią sportową, reklamową, ślubną, portretową oraz artystyczną. Pokażemy sposoby wyświetlania obrazów, dodawanie metadanych, automatycznego odświeżania portfolio opublikowanego w sieci, proces zarządzania kolorem od pliku wejściowego do finalnego wydruku.

Uczestnikami szkoleń prowadzonych w ramach Projektu mogą być osoby, które są mikroprzedsiębiorcami, małymi przedsiębiorcami lub też są pracownikami tych przedsiębiorców zatrudnionymi na umowę o pracę. Jednocześnie przedsiębiorstwa te mają siedzibę na obszarze realizacji Projektu (czyli w województwach: dolnośląskim, łódzkim, małopolskim, pomorskim, śląskim, wielkopolskim) i zajmują się działalnością wydawniczą, poligrafią i reprodukcją, informatyką, działalnością fotograficzną i reklamą. Numery PKD z 2007 roku: 17.23.Z, 18.11.Z, 18.12.Z, 18.13.Z, 18.14.Z, 18.20.Z, 32.99.Z, 33.12.Z, 58.11.Z, 58.12.Z, 58.13.Z, 58.14.Z, 58.19.Z, 58.21.Z, 58.29.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.14.Z, 59.20.Z, 60.10.Z, 60.20.Z, 62.01.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 69.91.Z, 73.11.Z, 73.12.A-D, 74.20.Z, 79.90.C, 85.52.Z, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.03.Z, 90.04.Z, 93.21.Z, 95.11.Z

Zgłoszenia, szczegółowe informacje na temat warunków uczestnictwa i terminów

Biuro Projektu "Inwestycja w Kreatywność" Sad Sp. z o. o. ul. Puławska 182, 02-670 Warszawa Tel.: 22 460-48-20/21, Fax: 22 460-48-38 e–mail: szkolenia_parp167@sad.com.pl www: edukacja.sad.com.pl/szkolenia_parp167

Authorized Training Center

Projekt realizowany pod nadzorem Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Grafika z okładki Złoty retusz w Photoshopie Laura Ferreira

Fotografia cyfrowa

Korekta obiektywu w Adobe Photoshop Lightroom 3. Bezstratna, automatyczna korekta obiektywu Artur Obrzut Konwersja zdjęć ślubnych na czerń i biel w Photoshopie CS5 Staszek Heyda, www.pozytyw.edu.pl

Faking Tilt-Shift Krzysztof Kopciowski

Warsztaty

Nauka Flash CS5. Prezentacja zdjęć ślubnych Łukasz Przystalski

Tutorial o Matte Paintingu Jockel

Sprzęt dla grafika

Składamy komputer w 18 krokach Krzysztof Kopciowski

Rozmaitości

Galeria zdjęć Royalty Free od serwisu Fotolia.pl. zdjęcia można pobrać z www.psdmag.org/pl Informacje z braży Galeria prac studentów Wydziału Sztuk Pięknych i Projektowych Wyższej Szkoły Informatyki w Łodzi. http://info.wsinf.edu.pl/ Galeria Digart.pl

Magazyn .psd jest wydawany przez Software-Press Sp. z o.o. Sp. K. z siedzibą przy ul. Bokserska 1, 02-682 Warszawa Prezes: Paweł Marciniak Dyrektor Wydawniczy Ewa Łozowicka ewa.lozowicka@software.com.pl Redaktor Naczelny: Anna Adamczyk anna.adamczyk@software.com.pl

6 7

40 42

Sprostowanie Do magazynu .PSD 05/2010 wkradł się chochlik. Została popełniona literówka w nazwisku Agaty Olejniuk autorki artykułu “O sesjach fotograficznych fashion i ich obróbce”. Bardzo przepraszamy, Redakcja

Kierownik Produkcji: Andrzej Kuca andrzej.kuca@software.com.pl Skład: Graphic & Design Eurodesign www.euro-design.info Grafika na okładce: Laura Ferreira Projekt graficzny okładki: Dave Jones, Eurodesign Dział reklamy: adv@software.com.pl, tel.: (22) 427 35 33

Asystent redakcji: Rafał Szymkiewicz rafal.szymkiewicz@software.com.pl

Strona magazynu: www.psdmag.org/pl

.psd 07/2010 | www.psdmag.org/pl

Wydawca: Software-Press Sp. z o. o. Sp. K 02-682 Warszawa, ul. Bokserska 1 e-mail: psd@psdmag.org, www.psdmag.org tel. (22) 427 37 59, fax (22) 244 24 59 Wyprodukowano w Polsce .PSD ukazuje się w językach: polskim, francuskim, niemieckim, angielskim. Redakcja dokłada wszelkich starań, by publikowane w piśmie i na towarzyszących mu nośnikach informacje i programy były poprawne, jednakże nie bierze odpowiedzialności za efekty wykorzystania ich; nie gwarantuje także poprawnego działania programów shareware, freeware i public domain. Uszkodzone podczas wysyłki płyty wymienia redakcja. Wszystkie znaki firmowe zawarte w piśmie są własnością odpowiednich firm i zostały użyte wyłącznie w celach informacyjnych.

Zdjęcia royalty free Na podstronie tego wydania znajdziesz button „pliki źródłowe do pobrania”. Klikając na niego pobierzesz materiały potrzebne do wykonania tutoriali oraz zdjęcia Royalty Free. Tym razem jest to kolekcja zdjęć o tematyce letniej, wakacyjnej. Zdjęcia możecie wykorzystać w swoich komercyjnych pracach. Pochodzą one z serwisu Fotolia. www.fotolia.pl

informacje z branży

Serwis Fotolia wprowadza pierwszą aplikację Adobe AIR na pobieranie obrazów stockowych

Po raz pierwszy, użytkownicy obrazów stockowych mogą wyszukiwać i pobierać zdjęcia, wektory oraz wideo bezpośrednio ze swojego pulpitu za pomocą potężnej Aplikacji Adobe AIR wydanej przez Fotolia. Kompatybilna z systemami Mac OSX oraz Windows, aplikacja umożliwia bezpośredni dostęp do kolekcji ponad 9 milionów obrazów w sposób niezwykle łatwy, będąc w zasięgu ręki grafików, projektantów i artystów. Darmowa i prosta w instalacji, do pobrania z http://www. pl.fotolia.com/desktop, aplikacja Fotolia Desktop zawiera narzędzia aktualnie niedostępne poprzez platformę internetową, takie jak: • Kupowanie i pobieranie pliku za pomocą jednego kliknięcia,

Produktu. „Nieustannie myślimy nad rozwojem naszych produktów i usług dla naszych klientów.” Aplikacja Fotolia Desktop jest pierwszą tego rodzaju innowacją na rynku microstock. Celem firmy jest regularne ulepszanie wsparcia dla istniejących klientów, jak również zapewnienie atrakcyjności oferty, także dla nowych klientów i nowych partnerów. Już w 2010 roku, Fotolia rozpoczęła współpracę z Microsoft i Adobe i nie wykazuje żadnych oznak spowolnienia w rozwoju biznesowym. W celu otrzymania więcej informacji lub pobrania darmowej aplikacji Fotolia Desktop, odwiedź: http://www.pl.fotolia.com/desktop

• Lightbox, galeria i koszyk z interfejsem Przeciągnij i Upuść, • Możliwość pobierania obrazów w paczkach, • Tworzenie nieograniczonych galerii, • Ściślejsza, szczegółowa i szybka wyszukiwarka, • Natychmiastowe wsparcie zakupu kredytów i abonamentu. „Dzięki aplikacji Fotolia Desktop, prawie dwa miliony użytkowników Fotolia ma teraz dostęp do innowacyjnego sposobu wyszukiwania i zarządzania pobieraniem obrazów stockowych z Fotolia.com” mówi Thibaud Elziere, współzałożyciel i wiceprezes ds. Rozwoju reklama

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Program: Photoshop CS4 | Poziom: Średni

Grafika z okładki

zŁoty retusz w Photoshopie 8

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Grafika z okładki

złoty retusz w photoshopie W tym tutorialu pokażę Wam jak zamieniłam zdjęcie mojej przyjaciółki Cecile na tle roślin w ogrodzie, w ociekający złotem portret. Główne narzędzia, których używam w Photoshop CS4 to Mapa Gradientu, Krzywe, Kolor Selektywny i mieszanie obrazów na portrecie za pomocą Trybu Ekranu. Laura Ferreira Pochodzi z Trynidadu i Tobago. Od 3 lat pracuje jako freelancer fotograf i grafik komputerowy. W jej stylu można dostrzec surrealizm i nurt fantasy. Współpracuje z ludźmi z branży muzycznej, filmowej i mody.

Otwieram obrazek i usuwam wszystkie plamki za pomocą Punktowego Pędzla Korygującego (Spot Healing Brush), lub Łatki (Patch Tool). Wybierałam obszary skóry Narzędziem Zaznaczania (Selection Tool) i dalej wybierając z menu Filtry / Mieszanie / Rozmycie powierzchni, Próg: 12, Promień: 30 (Fiters / Blur / Surface Blur, Treshold: 12, Radius: 30). W ten sposób wyretuszowałam powierzchnię skóry.

Mając ładnie wyglądającą, oczyszczoną skórę zaczęłam dodawać teksturę do obrazka. Użyłam gotowego obrazka brokatu (ze strony deviantArt od użytkownika „bombstock”) podobnie jak efektu kalejdoskopu (od użytkownika „stocks for you” na tej samej stronie). Upuściłam obydwie warstwy tekstury na obrazek i przyciemniłam je używając Obrazek / Dopasuj / Krzywe, Wyjscie: 0, Wejście :140 (Image / Adjustment / Curves, Output: 0, Input: 140). Zrobiłam to tak aby po umieszczeniu w trybie ekranu było mniej widocznych jasnych tonów i efekt teksturowania był bardziej rozproszony. Przekształcam warstwy tekstur do Trybu Ekranu (Screen Mode) i za pomocą Gumki (Eraser tool) usuwam niechciane fragmenty. Z twarzy usuwam większość efektu kalejdoskopu, zostawiając jedynie fragment w okolicach prawego oka, oraz na szyi.

.psd .psd 05/2010 08/2010 || www.psdmag.org/de www.psdmag.org/pl

Grafika z okładki

złoty retusz w photoshopie 3

Następna rzecz, którą dodaję do obrazka to kilka dodatkowych rozmytych kropek w jego lewej części. W tym celu tworzę nową warstwę „Rozmyte kropki” i używając w prosty sposób Pędzla z ustawieniem domyślnym i niskim poziomem twardości (Brush), oraz przypadkowo wybranym odcieniem koloru pomarańczowego, rysuję kropki dookoła głowy. Następnie tworzę nową warstwę „Światła”, wybieram większy rozmiar pędzla (pozostałe ustawienia zachowując te same) i umieszczam dużą białą kroplę w centrum obrazka. Za pomocą narzędzia Selekcji (Selection Tool) przenoszę kroplę w lewy dolny róg, uzyskując efekt rozbłysku w narożniku. Teraz trochę edycji koloru. Używając Dopasowania warstw (Adjustment Layers).

Zaczynam od usunięcia nieco żółci i czerwieni z obraz-ka. Używam narzędzi z Obrazek / Dopasuj / Barwa/Nasycenie (Image / Adjustment / Hue/Saturation) i zmniejszam nasycenie kanałów żółtego: -42 i czerwonego: -36.

Skupiam się teraz na jej oczach. Chcę aby były wyraźniejsze i nadać im złoty kolor. Tworzę warstwę Poziomów (Levels Layer), można też uzyskać to w Obrazek / Dopasuj / Poziomy... (Image / Adjustment / Levels). Środkowy suwak w głównym oknie RGB na 1.40. Mając zaznaczoną warstwę poziomów zmniej-szam wypełnienie do 71%. Oczy są teraz jaśniejsze.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Grafika z okładki

złoty retusz w photoshopie 6

Rozświetlam obrazek używając Krzywych. Obrazek / Dopasuj / Krzywe (Image / Adjustment / Curves). Tworzę na krzywej dwa punkty. Pierwszy z wyjściem: 26 i wejściem:20, a drugi z wyjściem: 188 i wejściem: 152. Obrazek staje się teraz o wiele jaśniejszy.

Dodaję mój podstawowy kolor. Chcę aby obrazek ociekał złotem, więc aby to uzyskać, tworzę Mapę Gradientu (Gradient Map). Mój najciemniejszy odcień to fiolet (#06024a, położenie 15%), średni Pomarańczowy (#ffa800, położenie 50%) i najjaśniejszy Żółty (#ffea5c, położenie: 100%). Ustawiam warstwę jako Nakładkę (Overlay) z wypełnieniem 16%. Obrazek stał się dość złoty...

Teraz kolej na bardzo małą zmianę, ale nie chciałam by zielone liście były zbyt zielone. Wybieram Kolor Selektywny (Selective Color) i w kanale zielonym redukuję całkowicie Cyan i odwrotnie z Magenta i Yellow. Tryb Mieszania (Blending Mode) ustawiam na Normalny. Jeśli dokładnie przyjrzeć się teraz liściom ich kolor stał się nieco rdzawy, zaśniedziały, ale wciąż z zielonkawym przebłyskiem. Aby dodać więcej kontrastu utworzyłam kolejną Mapę Gradientu z ustawieniem domyślnym od bieli do czerni. Zmieniłam tryb na Jasność.

Aby nadać obrazkowi jeszcze bardziej rustykalny wygląd używam Koloru Selektywnego (Selective Colour). W czerwieniach wprowadzam następujące zmiany. Cyan: -1, Magenta: -2. W kolorach neutralnych Cyan: +19, Magenta: +12. Tryb normalny.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Grafika z okładki

złoty retusz w photoshopie 11

11:

10a

W kilku miejscach brakuje mi jeszcze głębi. Tworzę kopię mojego projektu i spłaszczam wszystkie warstwy. Używając narzędzi Przyciemnianie (Dodge) i Rozjaśnianie (Burn) dodaję trochę świateł i cieni. Czyszczę obszar włosów za pomocą Stempla Klonowania (Clone Stamp) z kryciem 40%. Kiedy już osiągam efekt, na którym mi zależało umieszczam uzyskany obrazek na moim skopiowanym pliku, zachowując kolory i poprawiając obszar włosów i światło.

10:

Jedno z ostatnich działań z dopasowywaniem kolorów, które podejmuję to dodanie nieco fioletu i czerwieni do obrazka. Tworzę nową Mapę Gradientu (Gradient Map) i nanoszę moje ciemne tony jako Niebieski (#0a00b2, położenie: 0%), średni Czerwony (#ff0000, położenie 50%) i jasny Biały (#ffffff, położenie 100%). Ustawiam tryb na Ekran (Screen), Krycie (Opacity) na 47% i Wypełnienie (Fill) na 20%. Moje cienie mają teraz ładne fioletowe zabarwienie. Chcąc przyciemnić nieco krawędzie tworzę nowa warstwę „ciemne krawędzie” i Pędzlem (Brush) z ustawieniami domyślnymi i kolorem Pomarańczowym obrysowuję narożniki warstwy tworząc winietę. Zmieniam Tryb Mieszania (Blending Mode) na Ekran (Screen) i ustawiam wypełnienie na 65%. Tym kończę edycję mojego podstawowego zabarwienia.

12:

Mój ostatni krok to uzupełnienie kolorów Czerowonego i Niebieskiego. Tworzę warstwę balansu kolorów i w cieniach ustawiam Czerwony na +4, w średnich Cyan na -8, a w jasnych Cyan na -5.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Fotografia cyfrowa

Photoshop Lightroom 3 | Łatwy

Korekta obiektywu w Adobe Photoshop Lightroom 3 bezstratna, automatyczna korekta obiektywu Wstęp W Lightroom 3 pojawiło się sporo nowości. Na etapie pierwszej i drugiej wersji beta powszechna opinia głosiła, że nic w tym wydaniu nie przebije zachwycającego systemu redukcji szumów. Jednak Adobe udało się zaskoczyć użytkowników wprowadzeniem automatycznej i bezstratnej korekty obiektywów – funkcji, której wg niektórych w Lightroomie mieliśmy się nigdy nie doczekać. Poniższy tutorial ilustruje prostotę korzystania z nowego narzędzia.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Artur Obrzut Grafik, właściciel Gemini Design, Senior Power Designer Trainer. Od lat uważnie śledzi tendencje rozwoju oprogramowania graficznego, w szczególności produktów Adobe. Informacje na temat nowości w tej tematyce, opinie, recenzje można znaleźć na jego blogu: http://www.adobeblog.net

Fotografia cyfrowa

Korekta obiektywu w Adobe Photoshop Lightroom 3 1

1: zdjęcie i program

W poniższym przykładzie użyjemy zdjęcia typu RAW, skonwertowanego do formatu .dng podczas importu do Lightrooma. Mógłby to być inny format pliku, ale dzięki użyciu .dng zachowamy zalety pliku RAW. Ponadto wprowadzone zmiany zostaną zapisane do tego samego pliku (brak dodatkowego pliku .xmp). Wersję testową Lightrooma 3 można pobrać bezpłatnie ze strony adobe.com/downloads

2: tryb edycji

Wskazujemy plik do edycji w module Library i przechodzimy do modułu Develophttp://psdmag.org/pl/ archiwum” klikając na nazwie modułu, bądź przy użyciu klawisza [D]. W module, w prawym panelu, przechodzimy do Lens Corrections.

3: korekta automatyczna

W Lens Corrections zaznaczamy opcję Enable Profile Corrections. Program pobierze z metadanych zawartych w pliku informacje na temat obiektywu, którym zostało wykonane zdjęcie i samodzielnie dobierze właściwy profil korekty, o ile taki jest dostępny dla wykorzystanego przez nas obiektywu. W trakcie korekty poprawiona zostanie dystorsja geometryczna, aberacja chromatyczna oraz winietowanie.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Fotografia cyfrowa

Tantas malorum sensibus 4

4: błędny wybór profilu

Może się zdarzyć, że Lightroom nie będzie mógł pobrać informacji o obiektywie z metadanych. W takim przypadku należy ręcznie wybrać w trzech polach kolejno nazwę producenta obiektywu - Make, model obiektywu - Model, oraz profil – Profile (w przypadku gdy mamy więcej niż jeden profil dla danego obiektywu).

5: dostosowanie ustawień automatycznych

Czasem zdarza się, że mimo właściwego dobrania profilu pojawia się problem, np. w postaci zbyt dużej redukcji winietowania prowadzącej do powstania jasnych rogów zdjęcia. Tak stało się właśnie w przypadku naszego zdjęcia. Aby temu zapobiec, zmniejszamy wartość Amount dla właściwego parametru (w tym przypadku Vignetting). Podobnego zabiegu możemy dokonać także w przypadkach gdy nie chcemy redukować wszystkich wad obiektywu (np. gdy podoba nam się dystorsja, którą spowodował obiektyw, zmniejszamy wartość Distortion do „0”).

6: Ręczna korekta

Jeśli nie chcemy polegać na gotowych profilach, lecz zależy nam na osiągnięciu konkretnego efektu bądź zmiany niektórych parametrów obiektywu, należy skorzystać z zakładki Manual w Lens Corrections. Za pomocą suwaków możemy ustawić tam zarówno transformację zdjęcia (Distortion i kolejne), aberrację chromatyczną czy winietowanie obiektywu. Artur Obrzut

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Konwersja zdjęć ślubnych na czerń i biel

Photoshop CS3 | średnio zaawansowany

fotografia cyfrowa

Program: Photoshop CS5, Camera RAW 6.0 | Poziom: średnio zaawansowany

w Photoshopie CS5

Jedną z najbardziej klasycznych form fotografii jest fotografia czarno-biała. Praktycznie do połowy lat 40 XX wieku dominowała w albumach rodzinnych, gazetach i wydawnictwach. Co prawda już w XIX wieku pojawiły się pierwsze technologie uzyskiwania obrazu barwnego, niemniej dopiero w latach 40 XX wieku slajdy barwne stały się coraz bardziej dostępne i popularne. Z czasem fotografia czarno-biała została niemal w pełni wyparta z amatorskiego użycia. Cały proces dzięki automatycznym maszynom takim jak mini-laby stał się szybki i prosty. Czerń i biel stała się domeną grupki zapaleńców i profesjonalistów, którzy na pewno z uśmiechem na twarzy przypominają sobie o pejzażach Ansela Adamsa, reportażach Henri Cartier-Bressona (http://pl.wikipedia.org/wiki/Henri_Cartier-Bresson) lub zdjęciach mody Jeanloup Sieffa (http://www.jeanloupsieff.com).

Cyfrowa edycja obrazu i pojawienie się na rynku aparatów cyfrowych spowodowało duże zmiany. Przede wszystkim szybkość otrzymywania obrazu i łatwość uzyskania ciekawych efektów, które dotychczas były zarezerwowane dla specjalistów spowodowała swojego rodzaju powrót do tych stylistycznych kanonów. Photoshop oczywiście od najwcześniejszych wersji umożliwia konwersję obrazu z trybu barwnego na monochromatyczny. Na pewno wszyscy, którzy spędzili trochę czasu przy tym programie wiedzą o takiej funkcji jak

Menu Obraz>Tryb>Szarości. Traktowałbym jednak tę zmianę trybu jako ostateczność. Tego typu przeliczenie wartości RGB na poziomy jasności dla każdego piksela daje nijaki efekt. Zdjęcie nie jest kontrastowe, na pewno wymaga z jednej strony dodatkowej obróbki, natomiast z drugiej, jeżeli konwertujemy plik opierający się na palecie 8 bitowej, finalnie dostaniemy obrazek z jedynie 256 odcieniami szarości. To nie pozwala na dobrej jakości poprawki.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

fotografia cyfrowa

konwersja zdjęć ślubnych na czerń i biel Zanim zaczniemy

Na początku warto omówić kilka podstawowych zasad. Przede wszystkim praktycznie każde zdjęcie podczas konwersji na czerń i biel wymaga później jeszcze jakiejś korekty. Tu ważne jest abyście znali korektę na Krzywych, w najgorszym wypadku narzędzie Poziomy lub Jasność i Kontrast. Także bardzo przyda się umiejętność prostej pracy na maskach warstw. Bez tych korekcji w II metodzie (którą tu omówimy) możecie nie dać sobie rady, bo prawdziwie fajny efekt można uzyskać selektywnie zmieniając kontrast, naświetlenie, przygaszając niepotrzebne światła i wyciągając ciekawe szczegóły w cieniach. Wszyscy, którzy bawili się kiedyś w ciemni fotograficznej doskonale wiedzą o czym piszę. Ważne też jest to, że tworząc obraz monochromatyczny będziemy opierać się na bardzo mocnym przekształcaniu informacji na podstawie koloru. Można to porównać do zakładania na obiektyw aparatu z tradycyjną, czarno-białą kliszą filtrów barwnych. Powoduje to potrzebę pracy na plikach naprawdę najwyższej jakości. Stąd polecam, aby nie pracować na 8 bitowych JPG, ale bardziej zainteresować się formatem RAW

lub 16 bitowymi plikami TIFF czy PSD. Największe niebezpieczeństwo polega na zawężeniu zakresu tonalnego podczas punktowych korekt na Krzywej i wychodzących, szczególnie w cieniach artefaktów JPG. Na koniec polecam sprawdzić profile przestrzeni roboczych. Sprawdzamy to w menu Edycja>Ustawienia koloru i wybieramy dla szarości GAMMA 2.2 (Ilustracja 1). W tym artykule skupimy się na dwóch, podobnych do siebie metodach konwersji na czerń i biel. Pierwszą z nich można przeprowadzić już na etapie wywoływania zdjęcia z pliku RAW.

Metoda I: Konwersja podczas wywoływania pliku RAW.

Konwersja pliku już na etapie RAW otwiera przed nami nowe możliwości. Najważniejsze jest to, że edytujemy zdjęcie zanim właściwie stanie się pełnoprawną bitmapą. Praca w Camera RAW pozwala w prosty sposób wyciągnąć z danego pliku maksimum informacji. Zanim zaczniemy konwertować zdjęcie do czerni i bieli musimy przeprowadzić zestaw podstawowych korekt opartych o histogram (Ilustracja 2). Ustawiamy balans bieli, ekspozycję, jeżeli zdjęcie jest przepalone lub niedoświetlone możemy posłużyć się funkcjami Światło wypełnienia lub Odtwarzanie. Należy pamiętać, że w konwersji będziemy się opierać na informacji o kolorze. Będziemy osobno pracować np. z zieleniami, czerwieniami, kolorem niebieskozielonym – cyanem. Powoduje to, że korekta balansu bieli, jaskrawości czy nasycenia będzie miała bezpośredni wpływ na efekt, który uzyskamy podczas konwersji. Można to nazwać systemem naczyń połączonych. Stąd dobrze żeby podstawowe korekty przeprowadzić na samym początku. Zdjęcie powinno mieć naturalną kolorystykę. Nie powinno być prześwietlone. W kontekście fotografii ślubnej szczególnie należy pamiętać o sukni ślubnej. Po uzyskaniu prawidłowego efektu przechodzimy do 4 zakładki o nazwie HSL/Skala szarości i włączamy funkcję konwertuj do skali szarości. (Ilustracja 3).

Ilustracja 1

Ilustracja 2

Ilustracja 3

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

fotografia cyfrowa

konwersja zdjęć ślubnych na czerń i biel Camera RAW zaproponuje nam automatyczne ustawienie suwaków. Czasem efekt jest zadowalający, niemniej w tym zdjęciu tkwi duży potencjał do zmian. To, w którym kierunku pójdziemy zależy od samego zdjęcia. W tym wypadku przeważającą barwą są zielenie. Należy też pamiętać o tym, że trzy pierwsze suwaki (czerwony, pomarańczowy, żółty) są kolorami które wchodzą w skład odcieni skóry. Powoduje to że musimy bardzo uważać, przede wszystkim na to, żeby nie przepalić twarzy panny młodej. W wypadku tego zdjęcia zdecydowałem się na kilka korekt (Ilustracja 4): 1. Postanowiłem bardzo mocno ściągnąć zielenie (-84) co zaowocowało mocnym przyciemnieniem prawie całego obrazu, niemniej sama panna młoda została praktycznie nienaruszona, przez co ładnie wyszła na pierwszy plan. 2. Dodałem po +25 czerwieni i pomarańczy żeby rozjaśnić skórę. 3. Dodałem po +100 dla purpury i magenty. Te dwie barwy są podstawą kolorów kwiatów za panną młodą co powoduje, że bardzo ładnie udało mi się je rozświetlić. Podczas konwersji powinniśmy szczególną uwagę zwrócić na to co się dzieje w cieniach i światłach. Po zdjęciu dużej ilości zieleni pewne szczegóły mogą zacząć nam się gubić. W takiej sytuacji najlepiej obserwować histogram i obraz w 100% powiększeniu oraz powrócić na chwilę do zakładki Podstawowe. W wypadku tego zdjęcia ustawiłem Odtwarzanie na 20 i Światło wypełnienia na 40. Nie uda się nam odzyskać wszystkich możliwych szczegółów, niemniej to co tracimy na tym zdjęciu nie jest bardzo istotne, a obraz ciągle dobrze wygląda. (Ilustracja 5).

Ilustracja 4

Ilustracja 5

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

fotografia cyfrowa

konwersja zdjęć ślubnych na czerń i biel Camera RAW udostępnia także bardzo ciekawe narzędzie w postaci Narzędzia Korekta ukierunkowania (Ilustracja 6). Zanim przystąpimy do konwersji zdjęcia przy jego pomocy do czerni i bieli musimy wykonać takie same korekty jak wcześniej czyli korektę naświetlenia, balansu bieli itd, czyli ogólnie rzecz biorąc doprowadzić zdjęcie do dobrego stanu wyjściowego. Następnie przytrzymujemy na ikonce wskaźnik myszy i z menu, które się otworzy wybieramy Mieszanie skali szarości. Automatycznie przeniesie nas do palety HSL/Skala szarości, tyle, że nie będziemy bawić się samymi suwakami. Próbkując na samym zdjęciu jedno konkretne miejsce, na przykład zielenie, i przesuwając kursor w lewo lub w prawo, mamy możliwość wygodnej zmiany

poziomu jasności dla wybranego przez nas zakresu kolorów. Ważne jest to żeby cały czas obserwować histogram i ewentualnie samo zdjęcie w powiększeniu 100%. Będziemy mieć wtedy pewność czy światła i cienie gdzieś się nie tracą. Na koniec, aby trochę podciągnąć kontrast na samych oczach i włosach po to, żeby głowa panny młodej lepiej przyciągała uwagę. Użyjemy narzędzia Pędzel korekty. (Ilustracja 7 i 8). Pozwala ono punktowo zmienić takie parametry jak Ekspozycja, jasność, kontrast, nasycenie. W tym wypadku ustawimy kontrast i przejrzystość na +70. Ustawiamy odpowiednie parametry pędzla (rozmiar, rozmycie, gęstość, piórko).

Szkoła Fotografii, Grafiki i Reklamy POZYTYW w Katowicach ul. Mikołowska 26, 40-066 Katowice Szkoła kształci na kierunkach policealnych z fotografii i grafiki oraz podczas licznych kursów i warsztatów tematycznych. www.pozytyw.edu.pl Ilustracja 6

Ilustracja 7

Ilustracja 8

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

fotografia cyfrowa

konwersja zdjęć ślubnych na czerń i biel

Ilustracja 9

Mniejszym pędzlem koryguję same oczy i usta. Większym pędzlem zmieniam kontrast na włosach. Dla ułatwienia można skorzystać z funkcji pokaż maskę. Pozwala to na bardzo dokładne zbudowanie pola korekty co jest ważne dla finalnego efektu (Ilustracja 9). Finalne zdjęcie możemy na przykład zapisać na dysku w postaci pliku JPG (przy założeniu, że nie będziemy chcieli nic więcej z tym obrazem robić) lub otworzyć w samym Photoshopie i dalej edytować. W takim wypadku polecałbym wejście w tryb 16 bitowy.

Ilustracja 10

Na sam koniec możemy porównać gotowe zdjęcie z efektem prostej konwersji poprzez Menu obraz >Tryb>Szarości (Ilustracja 10).

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

fotografia cyfrowa

konwersja zdjęć ślubnych na czerń i biel Ilustracja 11

Ilustracja 11a

Metoda II: Konwersja poprzez filtr Czarno-białe.

Ilustracja 12

Drugą metodą pracy na pliku otwartym bezpośrednio w Photoshopie jest konwersjapoprzezfunkcjęCzarno-białe(Obrazek>Dopasowania>czarnobiały...). Osobiście polecam jednak pracę na warstwach dopasowania (dobry nawyk), tak więc tą funkcję włączymy poprzez menu Warstwy> nowa warstwa dopasowania>Czarno-biały (Ilustracja 11). Znajdziemy tutaj podobne suwaki do tych, które poznaliśmy w Camera RAW. Różnica polega na tym, że nie mamy do dyspozycji suwaka odpowiedzialnego za pomarańcze i fiolety. Edycję przeprowadzamy dokładnie w ten sam sposób jak wcześniej. Może zanim przystąpimy do pracy dobrze jest włączyć podgląd histogramu poprzez menu Okno>Histogram, po to żeby widzieć na bieżąco co dzieje się z obrazem. W oknie czarno-białe mamy też do dyspozycji kilka ustawień predefiniowanych symulujących użycie różnych

filtrów fotograficznych takich jak czerwony, niebieski, lub żółty. Polecam poeksperymentowanie. Jeżeli komuś odpowiada efekt sepii wystarczy włączyć funkcję tinty i wybrać odpowiadający nam kolor oraz określić jego nasycenie. Możemy także, dokładnie tak samo jak w wypadku Narzędzia korekty ukierunkowanej w Camera RAW chwycić próbką na samym obrazie zakres koloru i trzymając lewy przycisk myszy przesuwać go w lewo lub w prawo konwertując dany zakres barwny. Po dobraniu wartości, które nam odpowiadają czasem dobrze jest jeszcze bardziej dopracować zdjęcie. (Ilustracja 12). Przede wszystkim postaram się lepiej rozświetlić twarze pary młodej oraz przygasić przepalenia na niebie. W tym celu użyje warstwy dopasowania Krzywe (menu Warstwy >Nowa warstwa dopasowania>Krzywe). Dla korekcji poszczególnych fragmentów zdjęcia skorzystam z pięciu osobnych warstw dopasowania w odpowiedni sposób maskując obraz.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

fotografia cyfrowa

konwersja zdjęć ślubnych na czerń i biel Osobno dla korekcji postaci, twarz panny młodej, przygaszania prześwietleń na niebie, przyciemniających budynki i przygaszających światła na rzeźbie lwa. Efekt finalny możemy porównać z przejściem do skali szarości (Ilustracja 13 i 14). Na koniec jeszcze raz zdecydowanie muszę polecić, tak jak pisałem wcześniej, konwersję zdjęcia w trybie 16 bitowym. Różnicę pomiędzy edycją pliku PSD w trybie 16 bitowym i JPG skompresowanego na 10 i w 8 bitach zobaczycie na ilustracji (Ilustracja 15). Oba zdjęcia mają dokładnie takie same ustawienia funkcji „czarnobiały”. Edycja koloru niebieskiego (-110) spowodowała pokazanie się silnej kompresji JPG co finalnie skutkuje mocną posteryzacją obrazu. Photoshop udostępnia więcej funkcji służących do konwersji na czerń i biel. Zaawansowani użytkownicy na pewno słyszeli o mieszaniu kanałów, konwersji przez tryb LAB, czy choćby kombinacji na warstwach dopasowania Barwa i nasycenie + Filtr fotograficzny. Nie zmienia to faktu, że praktycznie od Photoshopa CS3 konwersja poprzez Czarno-biały spełnia wymogi chyba wszystkich chcących w naprawdę kreatywny sposób zmieniać swoje zdjęcia.

Ilustracja 13

Autor tekstu: Staszek Heyda Autor zdjęć: Marcin Liberski www.pozytyw.edu.pl

Ilustracja 14

Ilustracja 15

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Fotografia cyfrowa

Program: Photoshop CS5 | Poziom: Średni

Faking

Tilt-Shift W tym tutorialu zobaczymy w jaki sposób symulować efekt obiektywu tilt-shift za pomocą Photoshopa CS5. Będziemy wykorzystywać rozmycie soczewkowe aczkolwiek zajrzymy także do nowego narzędzie HDR Toning.

Krzysztof Kopciowski Abslowent Filmoznawstwa. Jego szczególnym zainteresowaniem cieszą się możliwości łączenia grafiki 2D z 3D. Szczery psjonat digital paintingu i innych form wizualizacji cyfrowej. Strona domowa: http://keylight.com.pl

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Fotografia cyfrowa

faking Tilt-Shift 1

1a 1: podmiana nieba

Na samym początku możemy zmienić tło, czyli niebo, które w przypadku tego zdjęcia nie jest zbyt efektowne. Otwieramy plik niebo.jpg i umieszczamy plik w dokumencie przed.jpg. Stosujemy podstawowe techniki czyli, usuwamy dolną część zdjęcia, następnie maskujemy i staranie wtapiamy nowe niebo wokół łodzi. Możemy zmniejszyć samą warstwę odpowiedzialną za niebo tak, aby dopasować ją do obrazka.

2: dopasowanie nieba

Samo niebo ma nieznacznie różną tonację od zasadniczego zdjęcia dlatego warto posłużyć się filtrem fotograficznym deep blue i zwiększyć jego gęstość do 50%. Najwygodniej będzie umieścić warstwę dopasowania bezpośrednio na warstwą z niebem i zastosować maskę odcinania (przytrzymujemy [Alt] i klikamy pomiędzy warstwami na stosie warstw).

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Fotografia cyfrowa

faking Tilt-Shift 3

3: zwiĘkszenie kontrastu za pomocą HDR Toning

HDR Toning to nowe narzędzie w PS CS5, ma nam zastąpić profesjonalną manipulację zdjęciami o dużej rozpiętości tonalnej zapisanych w formacie RAW. Aby skorzystać z HDR Toning należy spłaszczyć dokument. Ja wykonałem tę operację na kopii dokumentu. Następnie przechodzimy do Image>Adjustment>HDR Toning.

4: edycja HDR Toning

Po pojawieniu się okna dialogowego HDR Toning automatycznie zostanie obrana metoda adaptacji lokalnej – pozostawiamy ten stan rzeczy. Zwiększamy detale do +60%, obniżamy cienie i jasne tony do -5% i -3%, na koniec zwiększamy siłę do 1. Pamiętajmy, że to narzędzie symuluje efekt uzyskany za pomocą mapowania tonów, aczkolwiek znakomicie nadaje się do wprowadzenia nietypowego kontrastu.

5:alpha dla rozmycia soczewkowego

Jest wiele sposobów na utworzenie maski i kanału alpha. Rozmycie soczewkowe potrafi także wykorzystać szybką maskę i maskę warstwy. My jednak zdecydujemy się na kanał alpha, który utworzymy w dosyć nietypowy sposób – zależy nam po prostu na dużym promieniu wtopienia kanału. Na nowe pustej warstwie zamalowujemy obraz pozostawiając jedynie łódź. Staramy się ją dosyć ściśle obrysować i korzystamy z miękkiego pędzla.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Fotografia cyfrowa

faking Tilt-Shift 6

6a 6: modyfikowanie warstwy dla alpha

Czas na gumkę, wybieramy największą średnicę, maksymalne wtopienie i przenosimy narzędzie poniżej naszej dziury w warstwie, a następnie klikamy raz. Obniżamy krycie narzędzia i lekko wtapiamy pozostałe krawędzie. Staramy się odkryć trochę wody poniżej łodzi i obszary po jej lewej stronie. Korzystając z tej metody mamy wizualne wsparcie dla naszego przyszłego rozmycia i widzimy dokładnie gdzie będzie umiejscowione.

7: tworzenie kanału alpha

Klikamy na ikonie warstwy z białym wypełnieniem przytrzymując [Ctrl], tym samym zaznaczamy jej zawartość. Przechodzimy do panelu kanały i tworzymy nowy kanał, a następnie korzystamy z klawisza [delete]. Dzięki temu wypełniamy zaznaczenie bielą. Czerń będzie obszarem wyostrzonym, aczkolwiek w obrębie rozmycia soczewkowego możemy odwracać tę zależność.

8: rozmycie soczewkowe

Warto skopiować warstwę z łodzią i przechodzimy do filtrów rozmywających, wybieramy rozmycie soczewkowe (Lens Blur). Z menu źródło (Source) wybieramy nasz kanał alpha i zwiększamy parametr promień (Radius, ok 70). Ten ostatni parametr decyduje o rozmyciu. Warto ustawić wysoką wartość. Blur Focal Distance powinno mieć wartość 0. Dobieramy More Accurate i zatwierdzamy. Pamiętajmy, że efekt rezyduje na osobnej warstwie co pozwoli nam go edytować.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Fotografia cyfrowa

reklama

9: dostosowanie rozmycia

Z powodu tego że, sam efekt rezyduje na osobnej warstwie z łodzią, a pod nią znajduje się pierwowzór powoduje to, że możemy teraz kontrolować rozmycie za pomocą krycia warstwy oraz za pomocą maski. Tym samym zwiększamy lub zmniejszamy zakres rozmycia, jak i wpływamy na jego natężenie.

10: detale

Pozostaje nam jeszcze dodanie detali. W moim przypadku będzie to na pewno lekka winieta. Także wprowadzamy zaznaczenie eliptyczne i je odwracamy, następnie pustą warstwę wypełniamy w oparciu o to zaznaczenie czernią i rozmywamy maksymalnie warstwę rozmyciem gaussowskim. Zwiększamy warstwę w taki sposób aby czerń znajdowała się w rogach i obniżamy jej krycie oraz zmieniamy tryb krycia na Łagodne Światło (Soft Light).

warsztaty

Photoshop CS4 | Flash CS5 | Ĺ&#x203A;redni

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Nauka

Flash CS5 Prezentacja zdjęć ślubnych

Czasami podczas tworzenia w Photoshopie okładek, stron tytułowych artykułów lub projektów później zamieszczanych na stronach www chcielibyśmy dodać do nich trochę życia. Wystarczy trochę czasu spędzonego z Flashem, aby nieskomplikowanymi metodami dodać kilka ciekawych efektów, które zwiększą atrakcyjność naszego projektu.

1: Photoshop – Tworzymy podkład

Tworzymy nowy dokument o wymiarach 600x765 z białym tłem. Tworzymy nową warstwę (Layer – New – Layer). Zmieniamy jej nazwę na Podkład. Rysujemy na niej zaznaczenie (prostokąt) na całą szerokość i wysokość ok 1/6 dokumentu, które z kolei wypełniamy kolorem 5163a5. Wybieramy Edit - Free transform - Distort i zniekształcamy warstwę. Krok ten powtarzamy, aż uzyskamy rezultat zbliżony do poniższego rysunku.

2: Photoshop – Tworzymy podkład

Tworzymy nową warstwę (Layer – New – Layer) zmieniamy jej nazwę na Koło. Rysujemy na niej koło i umieszczamy je w lewym górnym rogu tak, aby na dokumencie pozostało ok ¼ koła. Przesuwany je pod warstwę Podkład. Kopiujemy warstwę koła umieszczamy ją pod warstwą Koło, zmieniamy nazwę na Koło blur i rozmywamy (Filtr - Blur - Gausian Blur) – ustawiamy Radius na 40 i klikamy ok.

2 2a

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Łukasz Przystalski Grafik - samouk od dłuższego czasu jest bardzo zaprzyjaźniony z Photoshopem i Flashem. Przez kilka lat dodatkowo zajmował się grafiką 3D (3D Studio Max), jednak ostatnio zostawił ją na rzecz grafiki 2D, a przede wszystkim animacji 2D. Do tej pory grafikę traktował jako hobby, jednak powoli to zmienia i chce zajmować się tym profesjonalnie. Kontakt: lukasz. przystalski@gmail.com

warsztaty

Nauka Flash CS5 3: Photoshop – Tworzymy podkład

Dodajemy maskę do warstwy Podkład i zakrywamy nią górny lewy róg odpowiadający wielkości koła narysowanego w poprzednim kroku. Klikamy prawym przyciskiem na maskę na warstwie i wybieramy Apply Layer Mask. Powstałą warstwę kopiujemy i umieszczamy pod warstwą Podkład, zmieniamy jej nazwę na Podkład blur. Dla nowo utworzonej warstwy stosujemy rozmycie (Filtr - Blur - Gausian Blur) – ustawiamy Radius na 15 i klikamy ok. Następnie zmieniamy jej Opacity na 50%. Kopiujemy warstwę Podkład blur, zmieniamy jej nazwę na Podkład blur2 i dodajemy do niej rozmycie (Filtr - Blur - Gausian Blur) – ustawiamy Radius 30.

4: Photoshop - Zdjęcia

Kolejnym krokiem będzie dodanie zdjęć. Otwieramy wybrane zdjęcia kopiujemy je i wklejamy na kolejne warstwy w projekcie. Układamy je w pożądanej dla nas pozycji, zmieniając ich rozmiar oraz kąt nachylenia używając opcji Free Transform. Ustawiamy je na samej górze w hierarchii na palecie warstw. Wybieramy pierwsze zdjęcie i dodajemy do niego maskę. Wypełniamy ją czarnym kolorem, aby zdjęcie całkowicie zniknęło. Następnie wybieramy Pędzel, powiększamy go do rozmiaru ok 150 pikseli, zmieniamy jego twardość na bardzo miękki i klikamy tak, aby odkryć wybrany przez nas fragment. Jeżeli odkryjemy za dużo zmieniamy kolor pędzla na czarny i zakrywamy z powrotem. Kiedy będziemy już zadowoleni z efektu, powtarzamy powyższe kroki do kolejnych zdjęć. Po uzyskaniu zadowalającego efektu klikamy na maski poszczególnych zdjęć PPM (prawy przycisk myszy) i wybieramy Apply Layer Mask

5: Photoshop – Napisy

Kolejnym krokiem będzie dodanie napisów do projektu. Pierwszym będzie napis główny strony (w tutorialu SIMPLESTUDIO.PL). Użyłem do tego zwykłej czcionki Bank Gothic kolor biały. Klikamy prawym przyciskiem na warstwę z napisem i wybieramy Rasterize Type. Duplikujemy warstwę (Layer – Duplicate Layer), zmieniamy nazwę na SIMPLESTUDIO.PL refleks i tworzymy odbicie lustrzane napisu (Edit-TransformFlip vertical). Ustawiamy ją bezpośrednio pod warstwą z napisem i dodajemy do niej maskę wypełnioną gradientem tak, aby napis był ostry tylko w punkcie najbliżej położonym do napisu głównego. Drugi napis to Fotografia ślubna - czcionka i kolor ta sama co pierwszy napis Bank Gothic umieszczamy go pod zdjęciami. Trzeci napis to Piękno tkwi w szczególe czcionka najbardziej zbliżona do pisma odręcznego - mój wybór padł na Bickham Script Pro rozmiar 72. Umieszczamy go poniżej napisu Fotografia ślubna.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Nauka Flash CS5 6: Photoshop - Wykończenie

Następnym krokiem będzie dodanie tła pod napisy, które będzie z nimi kontrastować. Zaczniemy od napisu SIMPLESTUDIO.PL. Tworzymy nową warstwę Pasek1, wybieramy gradient i jako pierwszy kolor wybieramy 1d6d30 natomiast jako drugi wybieramy biały. Wypełniamy warstwę tak, aby zielony kolor był widoczny tylko pod napisem i jego cieniem. Zmieniamy Opacity warstwy na 50%. Przesuwamy warstwę na sam dół, aby znajdowała się bezpośrednio nad warstwą Tlo. Tworzymy kolejną warstwę Pasek2, wybieramy gradient i jako pierwszy kolor ustawiamy ten sam co przy tworzeniu podkładu 5163a5. Wypełniamy warstwę tak, aby ok 1/6 dołu warstwy pozostała biała. Dodajemy maskę do warstwy i również wypełniamy ją gradientem, aby bezpośrednio nad napisem wystąpiło lekkie rozmycie. Jeżeli jest to potrzebne obniżamy warstwę, aby rozmycie gradientu zaczynało się mniej więcej na napisie. Tworzymy kolejną warstwę Pasek3 i tworzymy na niej zaznaczenie, które pokryje oba napisy. Wypełniamy je kolorem 5163a5 i usuwany zaznaczenie (Select - Deselect) a następnie używamy rozmycia (Filtr - Blur - Gausian Blur) – ustawiamy Radius 45 i zmieniamy Opacity warstwy na 50%. Po uzyskaniu zadowalającego efektu porządkujemy paletę warstw. Ułożyłem warstwy tak, aby ułatwić sobie późniejszą ich animację we Flash’u. Zatwierdziłem wszystkie maski oraz scaliłem kilka warstw ze sobą: Podkład z Podkład blur i Podkład blur2; Koło z Koło blur; oraz Pasek2 z Pasek3. Zapisujemy plik psd, zamykamy Photoshopa i otwieramy Flash’a

7: Flash - Tworzenie nowego dokumentu

Tworzymy nowy dokument (File - New) o rozmiarach 600x765. Jest to rozmiar pliku, który będziemy importować z Photoshop’a. Wchodzimy do Modify – Document, gdzie możemy także ustalić kolor tła, który w tym przypadku zostawiamy biały oraz Frame Rate, czyli ilość klatek, które będą wyświetlane na sekundę. Ustawmy je na 14, później w każdej chwili możemy to zmienić. Po dokonanych zmianach zatwierdzamy je klikając OK.

8: Flash Importowanie pliku PSD.

Wybieramy File-Import-Import to Stage i zaznaczamy nasz plik stworzony w Photoshopie, klikamy Import. Pojawi się nam okno z listą warstw z pliku PSD. Wybieramy wszystkie warstwy i upewniamy się, że są zaznaczone po lewej stronie miniaturki. Po prawej stronie z dostępnych opcji wybieramy Import This Image Layer As: Bitmap Image with Editable Layer Styles, przy opcji Publish Settings możemy wybrać rodzaj kompresji Lossy lub Losless. Do celu tego artykułu wybrałem Losless. Poniżej listy warstw wybieramy opcję Convert Layers to: Flash Layers, co spowoduje że warstwy utworzone w Photoshopie zostaną w dokładnie takim samym układzie przeniesione na warstwy we Flash’u. Dodatkowo jeżeli zapomnieliśmy w kroku 7 zmienić rozmiaru dokumentu we Flash’u tutaj mamy możliwość dopasowania go do rozmiaru importowanego pliku Photoshop’a. Wystarczy zaznaczyć opcję Set stage size to same size as Photoshop canvas (600 x 765). Po ustawieniu wszystkich opcji klikamy ok. Po chwili wszystkie warstwy z pliku PSD zostaną zaimportowane do Flash’a.

8b 8a

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Nauka Flash CS5 9

9: Flash – Animacja wstępu

Wybieramy warstwę Koło, resztę warstw możemy ukryć lub zablokować, aby nam nie przeszkadzały podczas animowania. Na osi czasu (Timeline) wybieramy klatkę 15. Tak zaznaczoną klatkę musimy zamienić na Klatkę Kluczową (Keyframe- KK), co pomoże nam zaanimować ten obiekt. Wstawić Klatkę Kluczową (Keyframe- KK) możemy na kilka sposobów: Po pierwsze możemy użyć skrótu klawiszowego F6; Po drugie możemy kliknąć PPM i wybrać Insert Key Frame; Po trzecie możemy wybrać menu Insert – Timeline – Keyframe. Wstawiona klatka jest kopią ostatniej klatki kluczowej na tej warstwie. Teraz możemy dodać efekt pojawiania się koła, w tym celu klikamy na pierwszą klatkę (zostanie zaznaczony obiekt znajdujący się na tej linii czasu). Klikamy w Koło i przechodzimy do panelu Properties - Color Effect - Style wybieramy Alpha. Wartość procentową ustawiamy na 0. Teraz utworzymy animację pojawiania się obiektu. Klikamy PPM na którąkolwiek klatkę pomiędzy klatkami kluczowymi i wybieramy Create Classic Tween. Kolor klatek pomiędzy pierwszą i drugą kluczową klatką zmieni się na niebieski. Dodatkowo klatki te zostaną automatycznie wypełnione tak, aby utworzyć płynną animację przejścia z pierwszej do drugiej Klatki Kluczowej. (Możemy przetestować animację naciskając kombinację klawiszy Ctrl + Enter lub udając się do Control – Test movie – Test.)

10: Flash – Animacja wstępu cd.

Wybieramy warstwę Podkład, zaznaczamy na niej klatkę 15 i wstawiamy tu KK. Przechodzimy do klatki 30 i wstawiamy kolejną KK. Powtarzamy kroki z animacji warstwy Koło. Aby warstwa Podkład pojawiała się po warstwie Koło musimy ją przesunąć na linii czasu. Zaznaczamy zakres klatek animacji i przesuwamy je na linii czasu, tak aby pojawiły się bezpośrednio za pierwszą animacją. Teraz powtarzamy powyższe kroki do kolejnych elementów projektu poza tekstem. Kiedy już uzyskamy zadowalający nas efekt pojawiania się poszczególnych elementów projektu możemy przejść do animacji tekstu.

11a

11: Flash – Przyciski początek

Wykorzystamy symbole z warstw SIMPLESTUDIO.PL i SIMPLESTUDIO.PL refleks do zrobienia jednego przycisku SIMPLESTUDIOBUTTON. Przechodzimy do pierwszej klatki i zaznaczamy, mając wciśnięty CTRL, oba symbole. Przechodzimy do menu Modify – Convert to Symbol. W oknie dialogowym wpisujemy nazwę symbolu – simplestudio_button. W polu type wybieramy BUTTON. Możemy teraz zmodyfikować ten przycisk. Zaznaczamy go w Library i klikamy dwukrotnie na podglądzie symbolu. Zostaniemy przeniesieni do wewnątrznej linii czasu przycisku. Tworzymy KK na wszystkich dostępnych 4 klatkach. Przechodzimy do klatki OVER i mając zaznaczone oba obiekty na scenie przechodzimy do Modify – Transform – Scale and Rotate. W oknie dialogowym wpisujemy 105%. Dzięki temu kiedy najedziemy na przycisk zobaczymy jak powiększa się o 5%. Pustą warstwę, w tym wypadku SIMPLESTUDIO.PL refleks, usuwamy.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

11b

warsztaty

Nauka Flash CS5 12

12a

12c 12b

12: Flash – Animacja tekstu

Pierwszy tekst, który będziemy animować to SIMPLESTUDIO.PL. W przykładowym projekcie chciałem, aby zaczął się pojawiać od 32 klatki. Tworzymy więc tam KK oraz czyścimy wszystkie poprzedzające klatki tworząc na początku BKK (Blank Key Frame – Pusta Klatka Kluczowa). Efektem, który zastosowałem jest pojawianie się napisu tak, jakby był on pisany na komputerze – litera po literze. Możemy to zrobić przy użyciu Maski. Tworzymy kolejną warstwę Simplestudio krycie bezpośrednio nad warstwą z napisem SIMPLESTUDIO.PL i rysujemy na nim biały prostokąt, który całkowicie przykryje napis. Przesuwamy go w lewo, aby znajdował się bezpośrednio przed napisem. Wstawiamy kolejną KK na naszej warstwie z prostokątem i w tej klatce przesuwamy prostokąt tak, aby przykrył pierwszą literę. Krok powtarzamy, aż do przykrycia napisu całkowicie. Kiedy to zrobimy klikamy PPM na warstwę Simplestudio krycie i wybieramy opcję Mask. Obydwie warstwy zmienią swoje ikonki oraz zostaną zablokowane. Ważne! Jeżeli usuniemy kłódkę z którejś z tych warstw maska nie będzie działać. Powyższe kroki powtarzamy dla warstwy z odbiciem napisu. Pamiętajmy aby poszczególne litery pojawiały się w tej samej klatce, co spowoduje płynność animacji.

13: Flash – Animacja tekstu cd.

Przechodzimy do tekstu Fotografia Ślubna. W przykładzie animację tego napisu zacząłem w klatce 66 upewniając się iż wszystkie poprzednie klatki są puste. Tutaj animacja jest taka sama jak w napisie SIMPLESTUDIO.PL jednak jest wykonana inną techniką. Liczymy ile klatek będzie nam potrzebne (każda litera napisu plus wszystkie spacje) i dodajemy to do klatki, w której aktualnie się znajdujemy. Z wynikowej klatki tworzymy KK (nic się nie stanie jeżeli pomylimy się w liczeniu ponieważ klatki zawsze będzie można przesunąć). Przechodzimy do klatki 66, wybieramy napis i naciskamy kombinację klawiszy Ctrl + B lub wybieramy opcję Modify – Break Apart. Spowoduje to, że dany symbol zostanie ‘rozbity’ i nie będzie już tworzył jednolitej całości. Każda litera z napisu stanie się oddzielnym symbolem, co ułatwi nam animację. Wybieramy wszystkie klatki spomiędzy naszego zakresu i wciskamy F6 lub Insert – Timeline Insert Keyframe. Teraz w pierwszej klatce usuwamy wszystkie litery poza pierwszą, w drugiej wszystkie poza pierwszą i drugą itd., aż dotrzemy do końca napisu. Dzięki temu uzyskamy taki sam efekt, jak przy użyciu maski. Rozwiązanie to jest jednak bardziej pomocne, kiedy mamy do czynienia z czcionkami, w których trudno rozdzielić litery, np. z czcionkami przypominającymi pismo ręczne. Powyższe kroki powtarzamy do ostatniego już tekstu Piękno tkwi w szczególe, wybierając miejsce na lini czasu, w którym chcemy, aby się pojawił. Po zakończeniu animacji wszystkich elementów projektu oraz ustalenia kolejności pojawiania się możemy przejść do animacji obrazków, które będą się powiększać, kiedy na nie klikniemy.

13b

13a

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Nauka Flash CS5 14

14a

14: Flash – Przygotowanie zdjęć do animacji

Na samym początku zaimportujmy wszystkie zdjęcia w oryginalnej wielkości (File – Import – Import to library). Przechodzimy na koniec linii czasowej (Timeline) i wybieramy klatkę, która nie będzie kolidowała z poprzednią częścią animacji wstępu (w przykładzie jest to klatka 160). Wybieramy wszystkie warstwy zdjęć i w tej klatce wstawiamy KK. Na początku zajmiemy się zdjęciami, które nie będą pojawiać się po kliknięciu na pierwsze z nich. Sprawimy, że w momencie wyboru pierwszego zdjęcia tylko ono zostanie na planie. Przechodzimy do warstwy zdjęcie2 i wstawiamy KK 5-7 klatek po ostatniej KK. W nowo wstawionej KK klikamy na zdjęcie i przechodzimy do panelu Properties - Color Effect - Style wybieramy Alpha. Wartość procentową ustawiamy na 0. Klikamy PPM w którąkolwiek klatkę pomiędzy dwoma KK i wybieramy Create Classic Tween. Te same czynności powtarzamy dla warstwy zdjęcie3.

14b

15: Flash – Animacja zdjęć

16: Flash – Animacja zdjęć cd.

17: Flash – animacja zdjęć cd.

Teraz zajmiemy się animacją pierwszego zdjęcia. Tworzymy kolejną warstwę, którą nazywamy Zdjęcie 1 big. Tworzymy na niej pierwszą KK na wysokości KK, w której znika zdjęcie 2 i 3 (w przykładzie klatka 165) i wstawiamy tu zdjęcie 1 w oryginalnym rozmiarze. Ponieważ zdjęcie jest większe od naszej sceny, dopasowujemy jego rozmiar używając Free Transform Tool (Q). Zaznaczamy to zdjęcie i tworzymy z niego symbol o nazwie obrazek1. Przechodzimy do klatki 173 i wstawiamy kolejną KK. W tej klatce ustawiamy duże zdjęcie tak jak chcemy aby ostatecznie się pojawiło w animacji. Możemy zauważyć, że dwa dolne napisy nam przeszkadzają i nachodzą na zdjęcie. W przykładzie napis Piękno tkwi w szczególe usunąłem przy powiększonym zdjęciu, natomiast drugi napis przesunąłem pod zdjęcie, używając to tego celu Clasic Motion Tween.

Wracamy do warstwy Zdjęcie1 i tworzymy KK przed KK, w której pojawia się duży odpowiednik zdjęcia1. Wybieramy zdjęcie w tej klatce i strzałkami przesuwamy je tak, aby znajdowało się mniej więcej w 3/4 odległości pomiędzy oryginalną pozycją tego zdjęcia, a pozycją jego większego odpowiednika. Następnie klikamy PPM pomiędzy dwoma KK i wybieramy Create Classic Tween.

Ponieważ miniaturka zdjęcia jest lekko pochylona, a duże zdjęcie jest proste musimy zaanimować przejście do takiego stanu z pozycji pochylonej. Wybieramy warstwę zdjęcie 1 big, klikamy na klatkę 8 od pierwszej KK (klatka 173) i wstawiamy tam KK. Przechodzimy do pierwszej KK (klatka 165) i obracamy zdjęcie używając Free Transform Tool (Q) tak, aby było pochylone pod podobnym kątem co miniaturka. Teraz klikamy PPM pomiędzy klatki kluczowe i wybieramy Create Classic Tween. Zostanie utworzona animacja obrotu zdjęcia.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Nauka Flash CS5 18

18a

18b

18: Flash – animacja zdjęć cd.

Musimy sobie teraz poradzić z przeskokiem od miniaturki do dużego zdjęcia. Posłużymy się do tego celu Maską. Tworzymy kolejną warstwę nad zdjęciem 1 big i nazywamy ją maska. Pierwszą KK tworzymy na wysokości pierwszej KK warstwy Zdjęcie 1 big (klatka 165). Na tej warstwie rysujemy koło, które zakrywać będzie mniej więcej taki obszar zdjęcia, jaki jest widoczny na miniaturce. Zamieniamy je na symbol Maska1. Tworzymy kolejną KK, wybieramy Koło i wybieramy Modify – Transform - Scale and Rotate i wpisujemy wartość 105%. Krok ten powtarzamy przez kolejne 15-17 klatek, aż do momentu kiedy koło przykryje prawie (pozostawi np. tylko zakryte rogi) lub całkowicie nasze duże zdjęcie. Sprawdzamy teraz klatka

po klatce czy koło zwiększa się proporcjonalnie, bez dużych skoków i czy przez cały czas jego środek znajduje się mniej więcej w tym samym punkcie zdjęcia. Jeżeli tak jest wybieramy warstwę maska, klikamy PPM i wybieramy znaną już opcję Mask. Przyglądamy się czy animacja przebiega bez zakłóceń lub nagłych skoków, sprawdzamy czy jest płynna. Jeżeli pojawią się klatki, w których chcemy coś zmienić, odznaczamy kłódki z warstw i dokonujemy modyfikacji. Po zakończeniu modyfikowania pamiętajmy o zaznaczeniu kłódek na warstwach, aby maska mogła zadziałać. Jeżeli jesteśmy zadowoleni z przebiegu animacji przechodzimy do kolejnych zdjęć i powtarzamy powyższe czynności przy tworzeniu animacji.

19: Flash – Przyciski cd.

Zmodyfikujemy teraz przycisk SIMPLESTUDIO.PL, który stworzyliśmy na początku. Będzie przenosił nas na stronę internetową – www.simplestudio.pl. Wybieramy przycisk SIMPLESTUDIO.PL klikając na niego, przechodzimy do zakładki Properties i w polu, w którym jest napis <Instance Name> wpisujemy simplestudiobutton i zatwierdzamy naciskając Enter. Teraz nasz symbol dostał swoją unikalną nazwę, na którą później będziemy mogli się powołać pisząc kod. Nazwy w bibliotece są w zasadzie tylko potrzebne do utrzymania porządku, jeżeli będziemy chcieli się odwołać do jakiegoś konkretnego symbolu w ActionScript musimy nadać Instant Name danej kopii symbolu znajdującej się na scenie.

21: Flash – tworzenie przycisków cd. 20: Flash – Actionscript dla przycisków

Stworzyliśmy pierwszy przycisk, który niestety jeszcze nie działa. Aby go ożywić będziemy musieli napisać kilka linijek kodu ActionScript, który będzie kontrolował jego zachowanie. Tworzymy nową warstwę, ja nazwałem ją siplestudiobutton – na tej warstwie umieścimy kod tylko i wyłącznie dla tego przycisku. Wybieramy klatkę, w której napis już całkowicie się pojawił po animacji wstępnej (w przykładzie jest to klatka 146) i tworzymy BKK. Ponownie otwieramy okno Actions, Window-Actions i wpisujemy tam poniższy kod: import flash.events.MouseEvent; import flash.net.URLRequest; simplestudiobutton.addEventListener(MouseEvent.CLICK, strona); function strona(e:MouseEvent){ var zad:URLRequest = new URLRequest(„http://www.simplestudio.pl”); navigateToURL(zad);}

Wybieramy pierwsze małe zdjęcie znajdujące się na scenie i zamieniamy go na symbol BUTTON o nazwie ZDJ1. Jako Instance Name wpisujemy button1. Tworzymy nową warstwę o nazwie zdjęcie1button. Zamieścimy na niej kod, który pomoże nam w nawigacji dla tego przycisku. Wybieramy klatkę 146 i tworzymy nową BKK. Otwieramy okno Actions i wpisujemy poniższy kod: import flash.events.MouseEvent; button1.addEventListener(MouseEvent.MOUSE_DOWN, b1); function b1(event:MouseEvent):void{ gotoAndPlay(160); } Teraz po kliknięciu na to zdjęcie zostaniemy przeniesieni do 160 klatki naszego projektu. Powyższe czynności powtarzamy odpowienio dla zdjęcia 2 i 3. Zmieniamy nazwy na ZDJ2 i ZDJ3 oraz zamieniamy Instance Name na button2 i button3. Modyfikujemy powyższy kod o numery klatek, Instance Name i same nazwy funkcji. Dodatkowo zmieniamy numery klatek, do których dany przycisk ma nas zaprowadzić. Dla zdjęcia 2 jest to 189, natomiast dla zdjęcia 3 jest to klatka 218.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Nauka Flash CS5 22

22: Flash – Actionscript cd.

23: Flash – Dodatkowa nawigacja

Mamy już nawigację do poszczególnych zdjęć, jednak aby miało to sens musimy w pewnym momencie zatrzymać całą animację po pojawieniu się wszystkich elementów. Tworzymy w tym celu kolejną warstwę i nazywamy ją General Stop. Wybieramy klatkę po tej, w której wstawiliśmy akcję dla przycisków zdjęć (w przykładzie jest to klatka 149) i tworzymy BKK. Wybieramy BKK i otwieramy okno akcji w którym wpisujemy stop();. Spowoduje to zatrzymanie się animacji wstępnej na tej klatce i ponowna animacja będzie dopiero możliwa po uruchomieniu jakiegoś przycisku. Wstawiamy kolejno BKK na tej warstwie w miejscach ostatnich klatek animacji poszczególnych zdjęć (w przykładzie są to odpowiednio klatki 184, 213 i 242). Dzięki temu po wybraniu któregokolwiek zdjęcia zostanie odegrana jego animacja, która zostanie zatrzymana po dotarciu do odpowiedniej klatki.

24 24b

Teraz potrzebny nam będzie jeszcze jeden przycisk, a mianowicie Cofnij. Przycisk będzie nas przenosił z powrotem po odtworzeniu animacji zdjęcia 1, 2 i 3. W tym celu tworzymy nową warstwę i nazywamy ją Cofnij. Wybieramy końcowe klatki animacji zdjęcia 1 i wstawiamy BKK w klatce, w której chcemy aby przycisk się pojawił. Ważne aby pojawił się przed klatką z akcją stop dla animacji. Wstawiamy kolejną BKK na warstwie przycisku tak, aby występował on tylko na kilku klatkach. Wybieramy TextTool, dopasowujemy odpowiednią czcionkę, rozmiar i kolor, klikamy na warstwę i piszemy cofnij. Zamieniamy tekst na symbol BUTTON. W Instance Name wpisujemy nazwę bcofnij. Teraz zmodyfikujemy trochę sam przycisk. Klikamy dwukrotnie, aby wejść do jego osi czasu. Tam wstawiamy KK na wszystkich dostępnych czterech klatkach. Przechodzimy do klatki Over i klikamy na symbol przycisku. Wchodzimy do Properties – Color Effect – Alpha i zmieniamy wartość na 80%. Teraz, kiedy najedziemy na przycisk jego kolor delikatnie się zmieni.

25b 25c 24: Flash – Dodatkowa nawigacja cd.

Kopiujemy klatki z przyciskiem cofnij, zaznaczamy je na linii czasu klikamy PPM – wybieramy kopiuj i wklejamy je w odpowiednie klatki pod koniec animacji zdjęcia 2 i 3. Tworzymy kolejną warstwę, która będzie nam potrzebna do wpisania kodu dla przycisku. Warstwę nazywamy cofnij button. Tworzymy na niej BKK w miejscach gdzie pojawia się przycisk na warstwie cofnij. Kolejne BKK tworzymy po ogólnej akcji stop dla animacji poszczególnych zdjęć. Wybieramy pierwszą BKK i otwieramy okno Actions, w którym wpisujemy poniższy kod:

25d

import flash.events.MouseEvent; bcofnij.addEventListener(MouseEvent.MOUSE_DOWN, bcofnij1); function bcofnij1(event:MouseEvent):void{ gotoAndPlay(145); } Spowoduje to, że po naciśnięciu na przycisk zostaniemy przeniesieni do 145 klatki naszej animacji, co w przykładzie jest momentem kiedy już cała wstępna animacja została zakończona, ale jest jeszcze kilka klatek przed KK z kodem dla przycisków zdjęcia 1, 2 i 3. Krok powyższy powtarzamy dla kolejnych BKK, które odpowiadają pozycji przycisku cofnij przy kolejnych zdjęciach. Na tym etapie możemy przetestować naszą animację. Możemy to zrobić naciskając kombinację klawiszy CTRL + ENTER lub wchodząc do Conrtol – Test Movie – Test

25: Flash – Wykończenie i publikacja

Na koniec zrobiłem porządek z warstwami umieszczając je w folderach. Pomoże nam to odnaleźć się wśród wielu warstw, które stworzyliśmy. Teraz możemy opublikować naszą pracę. Wybieramy File- Publish Settings i zaznaczamy Typ w jakim chcemy aby nasza animacja została opublikowana. Przechodzimy do zakładki Flash, gdzie możemy ustawić m.in. JPEG quality. Na potrzeby tego tutoriala nie zmieniałem nic w ustawieniach publikacji, wybrałem typ html i swf i nacisnąłem Publish. Po krótkiej chwili w katalogu, w którym zapisany mamy nasz projekt pojawią się pliki html i swf. Możemy teraz spokojnie przyjrzeć się naszej pracy i jeżeli jest to potrzebne wnieść dodatkowe poprawki lub ulepszenia :).

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Galeria

Galeria prac studentów wsinf

prac studentów Wydziału Sztuk Pięknych i Projektowych Wyższej Szkoły Informatyki w Łodzi Przedstawiamy Wam prace studentów Wydziału Sztuk Pięknych i Projektowych w Wyższej Szkole Informatyki w Łodzi. Uczelnia ta prowadzi kształcenie na dwóch kierunkach studiów I stopnia w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym: Artystyczna Grafika Komputerowa i Architektura Wnętrz. Oba te kierunki powstały w odpowiedzi na zapotrzebowanie rynku pracy, ale i samych zainteresowanych kształceniem na kierunkach artystycznych.

Anna Jazowska Fragment pracy dyplomowej /promotor prof. Grzegorz Chojnacki/ będącej rodzajem reportażu miejskiego z refleksją dotyczącą ambiwalencji odbioru “grafów” pojawiających się na szybach tramwajów: to wandalizm ale i rodzaj “nowej gorącej estetyki miasta”. Realizacja: Photoshop.

Maciej Mizer Fragment pracy dyplomowej /promotor prof. Grzegorz Chojnacki/ stanowiącej dojrzałą, osobistą wypowiedź artystyczną. Realizacja: Photoshop.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Aleksander Pruss Fragment pracy dyplomowej /promotor prof. Grzegorz Chojnacki/ prezentującej wariacje na tematy muzyczne. Realizacja: Photoshop.

Małgorzata Sulęcka Fragment pracy dyplomowej /promotor prof. Grzegorz Chojnacki/ stanowiącej cykl ilustracji do prozy W. Whartona. Realizacja: tablet + Photoshop.

Mirela Kwasigroch Fragment pracy dyplomowej /promotor dr Marek Herbik/ będącej zestawem plakatów teatralnych do sztuk S. I. Witkiewicza. Realizacja: Photoshop.

Paweł Szyszkowski Fragment pracy dyplomowej /promotor dr Piotr Krzyżanowski/, która stanowi śmiałą próbę transpozycji obrazu fotograficznego na grafikę wektorową dla nieograniczonej skalowalności. Realizacja: CorelDraw.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Photoshop CS4 | trudny

Tutorial o matt paintingu Autor: Jockel

Pod pojęciem Matte Paintingu kryje się namalowany lub utworzony poprzez fotomontaż obraz, który służy w filmie za scenografię. W obecnych czasach tworzy się je komputerowo (wcześniej były malowane ręcznie). Motyw obrazka należy do ścisłej klasyki i był zapewne przerabiany w najróżniejszych wersjach przez każdego twórcę Matte Paintingu... pomyślmy choćby o domach w filmach „Psychoza” Hitchcocka lub „Amityville” Andrew Douglasa. Chciałbym w poniższym tutorialu wyjaśnić, jak zamienić zupełnie przyzwoity dom w podupadłą, opuszczoną posiadłość. Oryginalne zdjęcie zrobił Ron Kuhnel; przedstawia ono posiadłość Williama Carsona w Kalifornii. Ale dość już gadania, zacznijmy działać....

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Tutorial o matte paintingu 1: dom musi zniknąć

Aby w ogóle móc pracować nad tym zdjęciem, musimy utworzyć z tła warstwę w następujący sposób: Klikamy na warstwę Tła (Background), następnie prawym przyciskiem myszy i wybieramy z menu kontekstowego Warstwa z Tłą (Layer from Background). Teraz możemy zaczynać. Na początek usuwamy budynek z lewej strony, poprzez zamalowanie go motywem tła. Czyli definiujemy Stemplem (Clone Stamp Tool) niebo jako obszar próbkowania i zamalowujemy nim budynek.

2: wyczarowujemy nowe detale

Jako pierwsza musi oczywiście zniknąć zielona markiza. Problem polega na tym, że nie widzimy ani drzwi, ani żadnych ścian czy okien, bo przecież nie możemy zerknąć co kryje się za markizą. Czyli nie pozostaje nam nic innego, jak poskładać ten obszar z innych elementów domu. Zaznaczamy okno po prawej stronie za pomocą Zaznaczenia Prostokątnego (Rectangular Marquee Tool), następnie dodajemy nową warstwę i kopiujemy zaznaczenie do tej warstwy. Przesuniemy jeszcze okno na właściwe miejsce, i wpasujemy w tło używając opcji Edycja>Przekształć>Zniekształć (Edit>Transform>Distort). Niechciany obszar wokół okna zostanie teraz „wymazany” za pomocą Maski Alfa/Maski Warstwy (Alpha Mask/ Layer Mask). Można też oczywiście wymazywać bezpośrednio na obrazku, ma to jednak dużą wadę w postaci niemożliwości odzyskania usuniętych obszarów. Dobrym pomysłem jest więc zaznaczenie warstwy, następnie utworzenie maski klikając na przycisk u dołu Utwórz Maskę Warstwy (Create Layer Mask). Teraz, kiedy klikniemy na maskę możemy zamalować na czarno wszystko czego chcemy się pozbyć, zaś malując na biało odzyskamy te fragment, które niepotrzebnie usunęliśmy.

3: kolumna

Na początku sprawiliśmy, że zniknął budynek z lewej strony. Jednak przez to pozbyliśmy się też wykończenia z brzegu willi. Aby zbudować nowe, kopiujemy prawą kolumnę i wpasowujemy ją z lewej strony, w identyczny sposób jak w kroku 2.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Tutorial o matte paintingu 4: balustrada

Balustradę oczywiście poddamy obróbce w analogiczny sposób, jak okno i kolumnę, ale najpierw uwaga. Po przesunięciu jej na lewą stronę, stwierdzamy, że perspektywa się nie zgadza. Trzeba ją jeszcze dopasować za pomocą poleceń Przekształć>Zniekształć lub >Perspektywa (Transform>Distort lub >Perspective). Chętniej używam zwykłego zniekształcenia, ponieważ to perspektywiczne, zgodnie z logiką, ma znaczne ograniczenia. Jak będzie trochę za krzywo nie szkodzi, w końcu to stary dom.

5 5: schody

Na zdjęciu widać jedynie niewielki fragment schodów, który moglibyśmy wykorzystać. Aby je „odbudować”, musimy wielokrotnie skopiować ten malutki fragment na nowe warstwy i połączyć na nowo. Kiedy mamy już kilka kopii, powinniśmy zredukować je do jednej warstwy, aby znów kilkakrotnie skopiować i dopasować tym razem większy fragment. Redukowanie kilku warstw do jednej odbywa się poprzez zaznaczenie większej ilości warstw myszą, trzymając wciśnięty klawisz [Shift], następnie kliknięcie prawym przyciskiem oraz na Scal Warstwy (Merge Layers). Trzeba mieć silne nerwy przy tej pracy, bo ciągnie się to jak „flaki z olejem”. Czas pracy może się też przez to wydłużyć o parę godzin, Aae oto skończyliśmy przygotowania i możemy oddać się właściwemu „postarzaniu” posiadłości...

6: zniszczone okno

Najlepiej zacznijmy od zniszczenia okna (oczywiście wirtualnie). Wybrałem do tego celu inne zdjęcie przedstawiające ruinę. Można znaleźć takie zdjęcia w internecie, ale koniecznie trzeba uważać na prawa autorskie. Darmowe zdjęcia są na przykład na Imageafter.com. Z mojej fotografii wyciąłem pokój i przeciągnąłem go po prostu do mojej pracy, wkomponowałem we właściwe miejsce, a zbędne obszary jak zwykle usunąłem za pomocą Maski Warstwy (Layer Mask).Musimy jeszcze dopasować kolor obrazka oraz odpowiednio zmodyfikować kontrast. Jest na to wiele sposobów, np.: poprzez polecenie Obraz>Dopasowania>Poziomy (Image>Adjustments>Levels), również Krzywe (Curves), Balans Kolorów (Color Balance) i Barwa/Nasycenie (Hue/Saturation)... najczęściej jednak sprawdza się kombinacja kilku możliwości naraz. Nie ma tu żadnego sekretnego przepisu, trzeba trochę poeksperymentować, ponieważ każda fotografia jest inna, a tym samym innym przeobrażeniom trzeba ją poddać. Na koniec, i to jest ważne, musimy dopasować ostrość. Gdy składamy obrazek z różnych fotografii, musimy dopasować ostrość wszystkich do tej najmniej ostrej. W ten sposób mamy już jedno okno zniszczone. Ponieważ sprawia to taką frajdę, zrobimy to samo z drugim... ale w inny sposób, opisany w kolejnym kroku.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Tutorial o matte paintingu 7: okno część 2

W wyrażeniu „Matte Painting” znajduje się słowo Painting, czyli malowanie. Będziemy wierni tej idei i pomalujemy trochę. Będziemy do tego potrzebować specjalnych pędzli, takich jak Pęknięcia lub Dziury. Też można je znaleźć w sieci, ale większość pędzli objęta jest prawem autorskim. Najlepiej stworzyć je samemu. Używając Pędzla (Brush Tool) malujemy na oknie z ustawionym Kryciem (Opacity) na jakieś 60%. Na żadnej fotografii nie ma absolutnie czarnego koloru, więc zawsze dopasowujemy kolor do najciemniejszego miejsca. Jak bardzo pozwolimy oknu „popękać”, zależy tylko od nas....

8: zabijamy okno dechami

Żeby nie mieć samych zniszczonych okien, w tym kroku zabijemy niektóre z nich deskami. Deski jako takie pożyczymy sobie najzwyklej w świecie z samego domu. W gruncie rzeczy, nie robimy nic innego jak to co opisane było w kroku 5, gdzie budowaliśmy schody. Tutaj musimy jednak jeszcze dopasować jasność, gdyż deski z parteru muszą poddać się oświetleniu werandy. Robimy to używając Obraz> Dopasowania>Poziomy (Image>Adjustments>Layers). Podobnie trzeba dopasować wielkość desek do różnych rozmiarów okien. A najlepiej,jak wiadomo, zrobić to poleceniem Edycja>Przekształcenie>Zniekształć lub >Skaluj (Edit>Transform>Distort lub >Scale). Ważne przy tym, żeby trochę pozmieniać każdą deskę, tak aby nie powtarzały się w całym obrazie.

9: dach przecieka

Jak przystało na stary dom, deszcz musi wpadać do jego środka. W tym celu potrzebować będziemy kilka dziur w dachu. Rozwiązałem ten problem poprzez ponowne zaczerpnięcie wycinków z innych fotografii. Potem skopiowałem je do pracy na nowe warstwy, znów dopasowałem perspektywicznie, wyrównałem kolor, kontrast i ostrość. Belki dachowe namalowałem jednak pędzlem. Często trudno jest znaleźć idealne fotografie, wtedy resztę trzeba domalować, albo Pędzlem (Brush Tool), albo Stemplem (Clone Stamp Tool).

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Tutorial o matte paintingu 10: robi się ponuro

Stary, opuszczony dom w pełnym słońcu? Nie, to nie ta bajka. Trzeba wprowadzić trochę dramatyzmu. Obrazy muszą opowiadać pewną historię, aby nie wiało z nich nudą. Weźmiemy zdjęcie z chmurami, przyciemnimy je używając Obrazu>Dopasowań>Poziomów (Image>Adjustments>Layers), a następnie wkomponujemy w tło. Aby zniknęło poprzednie błękitne niebo, wymazujemy je za pomocą narzędzia Gumka Tła (Background Eraser Tool). Ta wyjątkowa gumka ściera zawsze tylko jedną barwę. W ten sposób zapobiegamy wymazaniu domu, ponieważ nie pojawia się w nim niebieski odcień nieba. Na koniec dopasujemy jeszcze sam dom do nowego otoczenia. Przyciemnimy go oraz sprawiłem, by trochę wyblakł Obraz>Dopasowania>Barwa/Nasycenie (Image>Adjustments>Hue/Saturation). Kolory są po prostu czasem zbyt kolorowe...

11 11: i stało się światło

Światło konturowe zawsze nadaje się do podkreślenia dramatyzmu obrazów. Wybrałem więc inną fotografię, na której słońce wyziera zza cienkich chmur i wpasowałem ją do obrazu. Następnie, jak zawsze, musimy poddać nowo dodany motyw obróbce oraz dopasować go do reszty. Ale dzięki temu światło pada teraz z tyłu. Jednak dom jest oświetlony z przedniej prawej strony... jeszcze. W kolejnym kroku zmienimy to...

12 12: teatr cieni

Gdzie jest światło, tam jest i cień... jednak w naszym przypadku po złej stronie. Aby to naprawić, skopiujemy najpierw dom. To znaczy, klikamy na odpowiednią warstwę aby ją zaznaczyć, następnie prawym przyciskiem myszy i wybieramy z menu kontekstowego Powiel Warstwę (Duplicate Layer). Nowa warstwa jest w tym samym położeniu co stara, i dokładnie tam powinna być. Jednak nową warstwę musimy drastycznie przyciemnić. Najlepiej używając Obrazu>Dopasowań>Poziomów (Image>Adjustments>Levels). Czasem konieczne jest też zastosowanie opcji Obraz>Dopasowania>Jasność/Kontrast (Image>Adjustments>Lightness/Contrast) aby uzyskać większą mroczność. Następnie utworzymy dla tej warstwy Maskę Warstwy (Layer Mask) i zamalujemy wszystkie obszary, gdzie powinno padać światło, czarnym kolorem, aby się ich pozbyć. Dzięki temu w tych miejscach widoczna będzie spodnia warstwa z jasnym domem... I pstryk, już stworzyliśmy nowe światło.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Tutorial o matte paintingu 13: czas nabrudzić

Przyznaję, że największą przyjemność sprawia mi coś zdemolować. Można się tu wyżyć, bez obawy, że ktoś będzie musiał po nas sprzątać... W tym celu potrzebujemy całe mnóstwo przeróżnych pędzli. Najlepiej znowu jakieś z zadrapaniami i podobnymi „ozdobnikami”. Stare budowle, na przykład zdjęcia zmurszałych murów, też się świetnie do tego nadają. W końcu fantazja jest od tego, żeby bawić się na całego. Znów wybieramy czarny kolor, ale jak już raz wspominałem, z Kryciem (Opacity) tylko 60%. Zawsze można ponownie pociągnąć pędzlem, jeśli któreś miejsca powinny być jeszcze ciemniejsze. Dobrze jest też, nie oszczędzać „brudu”, można spokojnie nieco poprzesadzać. Ważne oczywiście, żeby wszelkie przybrudzenia były zgodne z logiką. Czyli na gładkich powierzchniach mniej brudu, a na rogach i krawędziach odpowiednio więcej. Mówiłem właśnie, żeby trochę dać się ponieść przy malowaniu wszelkich zniszczeń. Powód jest taki, że łatwiej teraz osiągniemy realistyczne zanieczyszczenia, ponieważ teraz dodajemy Maskę Warstwy (Layer Mask) i zamalowujemy ponownie, tym razem ciemnoszarym kolorem, te powierzchnie gdzie rozkład powinien być mniej widoczny. Poprzez wybranie szarego koloru, a nie, jak poprzednio, czarnego, wszędzie zostanie chociaż trochę brudu. A więc nie wymażemy w ten sposób kompletnie zanieczyszczeń. Musimy jeszcze ustawić w oknie palety warstw Tryb Mieszania (Blending Mode) na Nakładkę (Overlay) albo Mnożenie (Multiply), aby warstwa zabrudzeń była ciemniejsza. W sumie dobrze jest pobawić się trochę różnymi Trybami Mieszania (Blending Mode), bo często w ten sposób osiąga się najlepsze rezultaty.

14: pierwszy plan

Dlaczego dopiero teraz wprowadzamy pierwszy plan? Oczywiście można to też zrobić zaraz na początku. Ale ja sięgam po niego dopiero teraz, gdyż dzięki dopracowanemu motywowi głównemu mamy lepsze rozeznanie, jaki materiał zdjęciowy będzie nam jeszcze potrzebny. Krajobraz musi przecież pasować do domu i otoczenia. Tutaj sięgamy ponownie po sprawdzone, uprzednio zastosowane środki, nakładamy również Maskę Warstwy (Layer Mask) i dopasowujemy kontrast oraz barwy. Cienie na pierwszym planie muszą też zostać zmienione zgodnie z opisem w kroku 12.

15: szyld

Możecie zgadnąć, w jaki sposób powstał szyld „for sale - na sprzedaż”... Prawidłowo. Wklejamy, dopasowujemy, kopiujemy warstwę, aby uzyskać warstwę cieniowania, i za pomocą Maski Warstwy (Layer Mask) nadajemy szyldowi właściwe oświetlenie. Niefajne jest tylko to, że ten szyld, jako taki, musiał też najpierw zostać zmontowany. Pomału można tez zauważyć, zależnie od rozmiaru naszego Matte Paintingu, że jeśli nie mamy superwydajnego komputera, to może zacząć się męczyć. Aby oszczędzić zasoby, zaleca się połączenie z obrazkiem tych wszystkich Masek Warstw (Layer Mask), które nie będą więcej używane. A robi się to następująco – klikamy na Maskę Warstwy (Layer Mask), następnie prawym przyciskiem myszy i wybieramy Zastosuj Maskę Warstwy (Apply Layer Mask). Również szyld powstał najpierw w osobnym pliku, a dopiero później został wkomponowany w Matte Painting.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

warsztaty

Tutorial o matte paintingu 16: stare drzewa

Aby dopełnić obraz, potrzebujemy więcej elementów z lewej i prawej strony domu... Dobrze będą tu pasować stare drzewa. Można je namalować, albo stworzyć za pomocą odpowiednich pędzli. Ja wybrałem kombinację obu. Najpierw za pomocą Pędzla (Brush Tool) umieściłem z grubsza drzewa, a później domalowałem niektóre gałęzie. Również i tutaj Krycie (Opacity) pędzla nie może wynosić 100%, po pierwsze ze względu na najciemniejsze miejsca obrazu, a po drugie, ponieważ drzewa położone są trochę w głębi obrazu i dlatego kryją się częściowo we mgle.

17: promienie światła

Ponieważ chcemy spowić nasz obraz mgłą, potrzebujemy jeszcze promieni światła, które wychodzą zgodnie z logiką ze źródła światła. Można je albo namalować, co jednak wymaga wiele czasu i nie jest najprostsze do zrobienia, albo wykorzystać darmową wtyczkę „Luce”. Można ją pobrać odwiedzając poniższą stronę: http://amicoperry.altervista.org/luce/main.html. Aby zainstalować wtyczkę, musimy jedynie skopiować plik do podfolderu Pluginy w folderze Photoshopa, a następnie zrestartować Photoshopa, aby zauważył nową wtyczkę. Można w sumie użyć domyślnych ustawień „Luce”, trzeba jednak wybrać, skąd mają wychodzić promienie. Robi się to bardzo prosto poprzez kliknięcie odpowiedniego miejsca na małym podglądzie. Ale ostrożnie z innymi regulowanymi parametrami; mają one ogromny wpływ na wygląd obrazu i łatwo można niechcący popsuć efekt.

18 18: finał

Bez obaw, jeszcze jeden mały krok i obraz gotowy. Użyjemy jeszcze Filtra Fotograficznego (Photo Filter). Wprowadzi on odpowiednią atmosferę oraz stworzy nastrój. U dołu okna palety warstw mamy odpowiedni przycisk (czaro-białe kółko), za pomocą którego możemy wybrać między innymi Filtr Fotograficzny (Photo Filter). Ważne przy tym, aby nowo powstała warstwa leżała na samym wierzchu, żeby filtr miał wpływ na całość obrazu. W naszym wypadku proponowałbym barwę niebieską, aby nadać obrazowi nocną, mroczną atmosferę. Można tu też wypróbować różne opcje, aż będziemy zadowoleni z efektu. W końcu to, jak zastosujemy ten filtr, jest rzeczą gustu... I tym samym dotarliśmy do końca tego tutorialu, a ja życzę wam udanej zabawy przy dalszej obróbce obrazu.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

sprzęt dla grafika

Składamy komputer w 18 krokach Pomimo pozornej czarnej magii złożenie komputera jest jak montowanie małego obiektu z klocków lego. Właściwie od wielu lat procedura się nie zmieniła. Owszem, zmieniają się standardy, przewody, wtyczki... Jednak nadal to ten sam proces, od punktu A do punktu B. My zaprezentujemy najważniejsze czynności, które towarzyszą temu procesowi.

zasilacz Zasilacz modularny to wyjątkowo dobre rozwiązanie podczas montażu komputera. Szczególnie jeśli dysponujemy małą obudową i płytą micro ATX (taka płyta główna z reguły ma wymiary ok. 24x24cm). Dzięki takiemu zasilaczowi możemy umieścić w obudowie tylko te kable, których faktycznie potrzebujemy.

obudowa mATX Tego typu obudowa może kryć w sobie kilka przykrych, mogących ujawnić się podczas montażu komponentów, niespodzianek. Może okazać się np. że konstrukcja płyty głównej i wnętrze obudowy nie są ze sobą do końca kompatybilne. Również w naszym przypadku bez takowych niespodzianek się nie obeszło - piszemy o tym w dalszej części artykułu. Oprócz paru wspomnianych wyżej niedogodności, zaprezentowana

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

Składamy Komputer w 18 krokach

sprzęt dla grafika

obudowa zaskakuje bardzo pozytywnie m.in. cichymi wentylatorami 2 x 120 mm (z możliwością montażu kolejnych 3., co przy tym formacie jest ewenementem), małymi gabarytami oraz częściowo bezśrubowym montażem podzespołów.

pierwsze czynności Oczywiście poza wydobyciem wszystkich elementów z opakowań, przygotowaniem śrubokręta oraz umieszczeniem w zasięgu ręki dokumentacji płyty głównej, należy zadbać o środowisko pracy i dobre oświetlenie. Na początku należy otworzyć obudowę i wykonać pierwszą czynność - wkręcić kołki mocujące płytę główną.

blokada procesora i instalacja chłodzenia Po umieszczeniu procesora w gnieździe musimy powtórzyć tą samą czynność, którą wykonaliśmy odchylając zatrzask gniazda, tym razem jednak w odwrotnym kierunku. Zatrzask stawia zazwyczaj dosyć spory opór, jednak nie należy się nim zbytnio przejmować; zdecydowanym ruchem blokujemy procesor w podstawce. Kolejny etap to instalacja chłodzenia. W zależności od typu chłodzenia procedury jego montażu mogą się różnić. My pokażemy, w jaki sposób założyć chłodzenie boxowe.

przed umieszczeniem procesora

montaż chłodzenia

Procesor, chłodzenie i pamięci, warto zamontować na płycie głównej przed jej umieszczeniem w obudowie. Dzięki temu o wiele łatwiej wykonać później pozostałe czynności. Procesor wyciągamy z opakowania tuż przed montażem, osłonkę z gniazda ściągamy dopiero przed umieszczeniem w nim procesora. W zależności od płyty głównej możemy spotkać się z różnymi rozwiązaniami. W przypadku Intela i Socketu 1156 musimy ostrożnie podnieść wieczko trzymające procesor. Aby tego dokonać, naciskamy w dół i przesuwamy dźwignię przy gnieździe lekko w prawo, a następnie podnosimy ją do góry i ściągamy osłonkę (najlepiej schować ją w bezpiecznym miejscu).

Przykładamy chłodzenie do procesora w taki sposób, aby wszystkie cztery piny znajdowały się nad otworami. Następnie musimy je w nich umieścić. Szkoły są dwie. Albo wprowadzamy pierwszy pin, naciskając palcem do momentu charakterystycznego kliknięcia, albo staramy się dwoma palcami wcisnąć dwa przeciwległe piny. Kolejne dwa będą już tylko formalnością. W zależności od podstawki i rodzaju chłodzenia możemy napotkać egzemplarze, które będą wymagały przy montażu znacznie więcej siły. Odwracamy płytę i kontrolujemy zapięcie.

instalacja procesora

zasilanie wentylatora

Wyciągamy procesor i staramy się nie dotykać mikro styków. Najbezpieczniej trzymać procesor między kciukiem a palcem wskazującym. Aby uchronić użytkowników przed niepoprawnym montażem procesora, producenci tworzą charakterystyczne żłobienia i wypukłości, które zapobiegają takim wypadkom. W przypadku tego procesora widzimy odpowiednie żłobienia po jego bokach i odpowiadające im wypukłości wewnątrz gniazda – zapobiega to niefortunnemu montażowi.

Po zamontowaniu chłodzenia warto od razu podłączyć wentylator do płyty głównej. Pominięcie tego kroku może zaowocować przykrymi następstwami. Szukamy w okolicy procesora wyjścia CPU_FAN. Następnie wyciągamy kabelek z końcówką i śmiało umieszczamy w odpowiednim miejscu (w naszym przypadku jest to wtyczka 4 pinowa, umożliwiająca sterowanie prędkością obrotów przez płytę główną). Tutaj trudno o pomyłkę z racji konstrukcji wtyczki.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

sprzęt dla grafika

Składamy Komputer w 18 krokach montaż pamięci

montaż płyty głównej

Jest to bardzo prosta czynność. Pamięci dysponują odpowiednimi rowkami, które umożliwiają ich prawidłowe umieszczenie w bankach pamięci. Dysponując dwoma kośćmi pamięci, na potrzeby tzw. Dual Channel (trybu 2 kanałowego), musimy umieścić obie kości w bankach, uwzględniając zaplanowane przez producenta rozmieszczenie kanałów względem gniazd pamięci. Z reguły pary kanałów są oznaczone tym samym kolorem. Zaglądając do dokumentacji płyty głównej, możemy uzyskać pewność (dzięki bezpośrednim oznaczeniom).

Pomimo niewielkich gabarytów obudowy, którą dysponujemy, montaż płyty głównej nie nastręczył żadnych większych problemów. Związane było to m.in. z możliwością demontażu tacki, na której umieszcza się dyski twarde. Po jej wyjęciu mieliśmy mnóstwo miejsca na manewrowanie płytą. Po umieszczeniu płyty na kołkach, starannie dokręciliśmy wszystkie śrubki i upewniliśmy się, że płyta sztywno przylega do obudowy.

montaż zasilacza

podłączenie zasilania

Na tym etapie możemy umieścić w obudowie zasilacz. Z reguły próba jego montażu po umieszczeniu płyty głównej może powodować pewne problemy wynikłe zazwyczaj z gabarytów chłodzenia procesora. W naszym przypadku napotkaliśmy inny mały problem, który związany był z efektownym grillem zasilacza. Wpływał on na pozycję zasilacza w specjalnie przygotowanej dla niego niecce. Łatwo zauważyć, że przewody zasilania mogą w przyszłości przeszkadzać podczas podłączania napędu DVD. Na tym etapie zainstalowaliśmy także maskownicę dla wejść i wyjść płyty głównej.

Kluczowy element całego procesu, czyli podłączenie przewodu zasilającego do płyty głównej. W przypadku standardu ATX 2.2 mamy do czynienia z 24 pinowym wtykiem. Wtyczki 20 i 4 pinowa w wielu przypadkach są rozdzielone, aczkolwiek umieszczamy je w jednym gnieździe i trudno tutaj o jakąkolwiek pomyłkę.

podłączenie zasilania II Kolejny element związany z zasilaniem to podłączenie przewodu ATX 12V - 1x4 piny (lub EPS 2x4 piny). Gniazdo jest przeważnie zlokalizowane w okolicy procesora. Warto przed montażem zasilania zobaczyć schemat ideowy płyty głównej zawarty w dokumentacji urządzenia. Na schemacie producenci wyraźnie zaznaczają położenie wszystkich gniazd zasilających związanych ze standardem ATX, a także wyjścia zasilające przeznaczone dla dodatkowych wentylatorów.

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl

sprzęt dla grafika

Składamy Komputer w 18 krokach przegląd przewodów

problemy

Przed nami żmudny proces podłączania poszczególnych przewodów sterujących. Są to przewody pochodzące z przedniego panelu obudowy (w modelu obudowy, którą dysponujemy to: 3 x USB, 1x IEEE 1394, HD Audio lub AC’97, Power, Reset, oraz diody Power i HDD). Na nasze szczęście wtyki poszczególnych kabelków są bardzo dobrze opisane, podobnie jak wyjścia na płycie głównej. Jeśli jednak, mimo wszystko, mamy wątpliwości, to sięgamy po dokumentację.

Składanie komputera czasami wiąże się z niespodziewanymi problemami. Ku naszemu zaskoczeniu okazało się, że plastikowa zapinka, której zadanie polega na przytrzymaniu przewodów obudowy, skierowana jest ku 2 wejściom SATA (po otwarciu zapinki problem znika, można również przeprowadzić jej demontaż). Drugi problem to niewielka ilość miejsca pomiędzy tylną ścianką napędu DVD i zasilaczem, aczkolwiek po kilku wprawnych ruchach udało się umieścić taśmę w napędzie. Tego typu problemy mogą także występować podczas składania komputera w formacie ATX.

podłączanie przewodów Posługując się oznaczeniami na wtykach oraz obok gniazd na płycie głównej, podłączamy kolejne przewody. Na zdjęciach widzimy także gniazdo dodatkowego zasilania chłodzenia, z którego zapewne skorzystamy w kontekście przedniego wentylatora.

wstań i działaj

podłączanie pozostałych komponentów Nasza obudowa dysponuje ciekawym rozwiązaniem umieszczenia dysków twardych. Jest to odwrócona o 90 stopni tacka, do której przykręca się dyski twarde na specjalnych gumach tłumiących drgania. Tackę można wyciągnąć i odłożyć na bok. Również montaż kart rozszerzeń, w tym karty graficznej, jest bardzo wygodny, gdyż nie wymaga użycia śrubokręta. Po prostu umieszczamy kartę i zatrzaskujemy blokadę.

Pierwsze uruchomienie komputera przeprowadziliśmy bez dysków twardych. Warunkiem jest obecność karty graficznej, podłączenie monitora i podłączenie klawiatury. Zaciskamy kciuki, wciskamy przycisk Power i cieszymy się nowym komputerem. Następnie wchodzimy do Biosu i sprawdzamy najważniejsze ustawienia. W ten sposób możemy zamknąć najważniejszą część pracy. Oczywiście poszczególne kroki mogą różnić się w zależności od urządzeń, którymi dysponujemy, jednak procedura przeważnie pozostaje ta sama. Krzysztof Kopciowski, http://www.keylight.com.pl

.psd 08/2010 | www.psdmag.org/pl