moje jabluszko #3|2010

ISSN 1898-9918

moje jabłuszko www.mojejabluszko.pl

nr 3/2010 (28)

da r m

i c en ow a l

cja

er gMak w

talorenumeratoró a C k Dis n c i e d l a p ze w pr e

wywiady: Adam

sztaba Seagate web2py środowisko webmastera iweb

espresso banner zest Sony SRSGD50iP

tworzenie www na macu KONKURSY: bad company 2 Kaspersky

Okiem Pejota

Podyskutuj o tym na forum!

© Paweł Jońca – http://www.pejot.com/ mojejabłuszko – 03/2010

2

W numerze

Podyskutuj o tym na forum!

Aktualności

Battlefield: Bad Company 2

Pająk w sieci

Perfect Dark Zero

Przegląd prasy

Animacje Flash w kilka kliknięć

Giełda

Espresso

R.I.P*

Jak prostota zabiła kota

W kolejce po rozum

Środowisko web developera na Maku

W ogródku

Przegląd programów

Kurka wodna!

Kilka przydatnych drobiazgów

Sałata i szpinak

Aperture 3

WWW a szkoła

FCS - Przegląd interfejsu oraz import materiałów

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6

Przemysław Pająk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

http://www.mojejabluszko.pl ISSN 1898-9918 Wydawca: Mac Solutions Warszawa adres redakcji ul. Zgoda 9 lok 14 00-018 Warszawa faks: +48 22 403 83 00 redakcja@mojejabluszko.pl redaktor naczelny Dominik Łada d.lada@mojejabluszko.pl zastępcy redaktora naczelnego Norbert Cała n.cała@mojejabluszko.pl Piotr Chyliński p.chylinski@mojejabluszko.pl projekt graficzny i skład Piotr Chyliński korekta Kinga Ochendowska, Paulina Krasińska redakcja@mojejabluszko.pl współpraca Kostas Brzeziński, Sławomir Durasiewicz, Paweł Jońca, Krystian Kozerawski, Jarosław Linder, Patryk Marczak, Przemysław Marczyński, Krzysztof Młynarski, Kinga Ochendowska, Przemysław Pająk, Wojtek Pietrusiewicz, Bartłomiej Pilarczyk, Paweł Piotrowski, Marcin Podlewski, Jacek A. Rochacki, Wojciech Równanek, Bartek Sajewski, Małgorzata Salamonowicz-Łada, Kamil Stankiewicz, Mateusz Suski, Maciej Walczak, Marek Wojtaszek wszelkie prawa zastrzeżone wykorzystanie zamieszczonych tekstów we fragmentach lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji zdjęcia z zasobów Apple dzięki uprzejmości Apple Inc. pozostałe zdjęcia z zasobów autorów lub redakcji

Przemysław Pająk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 Dominik Łada . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16 Kinga Joanna Ochendowska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23

Sławomir Durasiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24 Wojtek Pietrusiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27 Kinga Joanna Ochendowska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28 Piotr Chyliński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29

Jarosław Linder . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30

Seagate – o dyskach, SSD i multimediach

Dominik Łada . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

Adam Sztaba, z batutą i makiem

Dominik Łada . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35

Gry i programy z App Store

Norbert Cała . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43

Trening pływacki z iPodem

Norbert Cała . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44

iPod nano 3G

Norbert Cała . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47

Przenośne głośniki dedykowane dla iPoda i iPhone’a

Przemysław Marczyński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57

Mateusz Suski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62 Przemysław Marczyński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65

Wojtek Pietrusiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67 Piotr Chyliński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69

Marek Wojtaszek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73 Mateusz Suski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77 Krystian Kozerawski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78

Wojciech Równanek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80

Wojtek Pietrusiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81

Kilka słów o klonowaniu

Grzegorz Radziszewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84

Zmiana koloru oczu w Aperture 3

Wojciech Równanek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86

Tips&Tricks

Dominik Łada . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88

Tworzenie bezpiecznych aplikacji webowych na Maku? Ależ owszem, czemu nie!

Krzysztof Młynarski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89

Mazurek jabłkowy

Małgorzata Łada . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96

Norbert Cała . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51

Prawie dla „Profi”

Norbert Cała . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54

Redakcja nie odpowiada za treść zamieszczanych reklam i ogłoszeń.

Strony czasopisma utrzymuje firma Blue Media http://www.bluemedia.eu Wysyłkę newslettera obsługuje firma Sare http://www.sare.pl

mojejabłuszko – 03/2010

4

Od redakcji Witam, Wiosna to jest taki okres, gdy wszyscy, po miesiącach zimnych i ciemnych, zaczynamy czuć w sobie siłę i chęć do działania. Z ochotą zabieramy się za porządki i tworzenie nowych rzeczy. Tworzenie obejmuje wiele dziedzin, ale w tym miesiącu skupimy się na stronach WWW. Przeczytacie o bezpieczeństwie w WWW, środowisku dewelopera webowego, Espresso, Banner Zest2, iWeb, WWW w szkole itp.

Nie zabraknie też opisu nowych głośników – tym razem są to głośniki od Sony.

Kontynuujemy też prezentację Final Cut Studio.

A na deser proponujemy Wam wywiady z przedstawicielami firmy Seagate oraz z Adamem Sztabą – znanym i szalonym dyrygentem.

Lubicie postrzelać? W tym miesiącu mamy dla wszystkich tych, którzy po godzinach pracy na makach oddają się rozrywce na konsoli Playstation 3, do wygrania tzw. „ciepłą bułeczkę” – Battlefield Bad Company 2!

Podyskutuj o tym na forum!

Wyniki konkursów z Mojego Jabłuszka 2/2010 W numerze lutowym naszego magazynu przeprowadziliśmy trzy konkursy.

1. Konkurs „Macally – Torba” Firma iSource ufundowała dla naszych czytelników torbę na komputer firmy Macally.

Pytanie konkursowe brzmiało: Jak nazywa się materiał, z którego wykonana jest torba Macally CB-PSSI? Odpowiedź poprawna brzmiała – nylon Denier 1680 Torba wędruje do Iwony Lewandowskiej z Wodzisława Śląskiego 2. Konkurs „Data Rescue 3” Firma Prosoft Engineering, Inc. ufundowała dla naszych czytelników jedną licencję na swój flagowy program do odzyskiwania danych Data Rescue 3.

Aby ją wygrać należało poprawnie odpowiedzieć na pytanie konkursowe: Czy program Data Rescue 3 potrafi odzyskać dane ze sformatowanego dysku?

Odpowiedź poprawna to – TAK, potrafi Program wygrał Marcin Daszkiewicz ze Zgorzelca 3. Konkurs „Helion – Adobe Photoshop Lightroom 2. Oficjalny podręcznik” Wydawnictwo Helion ufundowało książkę „Adobe Photoshop Lightroom 2. Oficjalny podręcznik”. Została on rozlosowana między czytelnikami Mojego Jabłuszka.

Książkę wygrała Stanisława Franus z Przemyśla Wszystkim zwycięzcom gratulujemy i zapraszamy do uczestniczenia w konkursach zamieszczonych w bieżącym numerze. Do wygrania mamy jak zwykle atrakcyjne nagrody!

Zapraszam do lektury oraz komentowania tego co przeczytacie, na naszym forum oraz na stronie WWW. Pozdrawiam i życzę wszystkiego najlepszego z okazji zbliżających się Świąt Wielkanocnych.

Dominik Łada mojejabłuszko – 03/2010

5

Aktualności Aktualizacje Od ostatniego wydania Mojego Jabłuszka, pojawiły się następujące aktualizacje: • iLife Support 9.0.4 (67,13MB) • Aperture 3.0.1 (29,41MB) • Uaktualnienie pakietu Zgodność plików RAW cyfrowych aparatów fotograficznych 3.1 (6,77MB) • Uaktualnienie oprogramowania Pro ProKit 5.1 (Leopard & SnowLeopard) (32,39MB) • Safari 4.0.5 (26,78-38,59MB) • uaktualnienie Microsoft Office 2004 i 2008 (9,7-221,5MB) • Użyteczna rada – pamiętajcie, aby przed każdą aktualizacją naprawić uprawnienia na dysku oraz zrobić back-up danych. “Strzeżonego Pan Bóg strzeże”!

Moje Jabłuszko dostępne w Issuu.com Magazyn Moje Jabłuszko jest dostępny również na platformie Issuu.com.

Dzięki temu, możecie bez potrzeby pobierania na dysk, przeglądać nasz magazyn. Wprowadzenie Mojego Jabłuszka do Issuu.com ułatwi przeglądanie archiwalnych numerów również na naszej stronie. Od teraz, pod każdym numerem znajduje się okno, w którym możemy przejrzeć zawartość całego numeru. Klikając w okno przeglądarki Issuu.com, możemy też czytać Moje Jabłuszko na całym ekranie naszego komputera. Mamy nadzieję, że wprowadzony dodatek przypadnie Wam do gustu i ułatwi przeglądanie naszego archiwum. Na naszej stronie możecie zobaczyć jak wygląda numer

Podyskutuj o tym na forum!

Mojego Jabłuszka w przeglądarce Issuu. com, w takiej formie jaką znajdziecie pod każdym archiwalnym numerem.

Magazyn Moje Jabłuszko jest dostępny następującymi kanałami: 1. tradycyjnie, można ściągać magazyn w formie pliku PDF na dysk z naszej strony www i czytać go w programie Podgląd (Preview) lub Adobe Acrobat Reader. Dostępne są wszytkie numery archiwalne, oprócz dwóch ostatnich, które mogą ściągać na swoje komputery TYLKO zarejestrowani prenumeratorzy naszego Newslettera. Zarejestrowani prenumeratorzy, mają dostęp również do ekskluzywnych materiałów (darmowe nagrania mp3, specjalne wersje oprogramowania, darmowe e-booki) oraz zniżek u naszych partnerów. Archiwalne numery są dostępne w zakładce Magazyn.

2. drugim kanałem dystrybucji naszego magazynu jest platforma eGazety.pl.

Dzięki niej możecie czytać Moje Jabłuszko poprzez przeglądarkę, poprzez dedykowany program eGazety Reader oraz w iPhonach poprzez darmową aplikację eGazety Reader.

Aby móc czytać Moje Jabłuszko poprzez eGazety, trzeba zarejestrować się w tym serwisie. Oczywiście magazyn Moje Jabłuszko jest dostępny całkowicie bezpłatnie. W eGazety.pl dostępne są wszystkie numery naszego magazynu.

3. trzecim kanałem dystrybucji jest płyta DVD, wydawana przez polskiego dystrybutora komputerów Apple, firmę iSource. iSource Bonus Disk jest dostępny za darmo i jest dołączany do nowych komputerów oraz

innych produktów w sieci resellerskiej w całej Polsce. Płyta wydawana jest kilka razy w roku i zawiera aktualne archiwum Mojego Jabłuszka, na dzień wydania płyty.

4. czwartym kanałem dystrybucji jest Issuu.com. Znaleźć nas jest łatwo pod dedykowany adresem Issuu.com/ mojejabluszko Wszyscy Ci, którzy korzystają z iPhonów lub iPodów Touch, mogą czytać nasz magazyn poprzez wspomniany wcześniej eGazety Reader, lub wrzucając pobrany wcześniej na komputer plik do telefonu, poprzez programy typu AirSharing lub DataCase.

Steve Jobs na 136 pozycji listy najbogatszych ludzi świata wg Forbes W najnowszym rankingu najbogatszych ludzi świata, opracowanym przez magazyn Forbes, Steve Jobs znalazł się na 136 pozycji – z majątkiem oszacowanym na poziomie 5,5 mld USD. Jest to niezły skok względem zeszłego roku, kiedy to Jobs miał 178 pozycję, z majątkiem oszacowanym na 3,4 mld USD. I nadal, jako CEO Apple, zarabia tylko 1 USD. Jak on to robi?

Dla porządku dodajmy, że mamy w rankingu też “naszych” reprezentantów – Jan Kulczyk uplasował się na 463 pozycji, z majątkiem 2,1 mld USD, a Zygmunt Solorz-Żak – na 488 pozycji, z majątkiem 2 mld USD. Kaspersky for Mac – po polsku Firma Kaspersky Lab Polska wprowadza na nasz rynek zlokalizowaną wersję swojego programu antywirusowego.

mojejabłuszko – 03/2010

Kaspersky Anti-Virus for Mac nie tylko chroni komputery Apple przed wirusami, robakami i trojanami. Zwalcza również zagrożenia dla systemów operacyjnych Windows i Linux. Kaspersky Anti-Virus for Mac monitoruje system plików pod kątem szkodliwego oprogramowania przeznaczonego także dla

komputerów PC, zmniejszając ryzyko rozprzestrzeniania zainfekowanych wiadomości e-mail i dokumentów na pecety.

Jest to bardzo ważnie, ponieważ wiele Maków działa w tych samych sieciach w systemami Windows, i mimo że większość obecnych szkodliwych programów nie atakuje komputerów Apple, to ich użytkownicy mogą nieświadomie przesyłać je dalej. „W ostatnim czasie zauważyliśmy wzrost zainteresowania

6

Aktualności

Podyskutuj o tym na forum!

• szybkie wyszukiwanie • wykresy • szybkie raporty w stylu arkusza kalkulacyjnego • nowe menu “Inspektora” • zarządzanie layoutami • filtrowania i inne.

FileMaker Pro 11 dostępny jest zarówno dla maków, jak i pecetów w cenie 299USD, aktualizacja 179USD. Wersja serwerowa kosztuje od 999-2999USD. Jak tylko uzyskamy potwierdzenie, podamy Wam polską cenę oraz informację o polskiej wersji językowej, o ile taka w ogóle będzie.

cyberprzestępców systemem Mac OS X” – mówi Andreas Lamm, dyrektor generalny Kaspersky Lab Europe. „Firma Apple świetnie wywiązywała się z zadania ochrony swoich użytkowników przed zagrożeniami występującymi na ograniczoną skalę. Jako globalny lider w dziedzinie oprogramowania bezpieczeństwa, Kaspersky Lab może znacząco wzmocnić ochronę Maków. Zrozumienie technik cyberprzestępców oraz ochrona naszych klientów to zadania, które realizujemy codziennie. I jesteśmy w tym

bardzo dobrzy”. Kaspersky Anti-Virus for Mac jest dostępny w cenie 155 zł brutto (cena rocznej licencji na ochronę jednego komputera).

FileMaker Pro 11 Zupełnie bez rozgłosu medialnego, FileMaker, którego głównym akcjonariuszem jest Apple, wprowadził najnowszą wersję swojej bazy danych FileMaker Pro 11.

Nowa wersja wprowadza szereg udogodnień dla użytkowników, m.in.:

Valve: Steam i Source dla Mac OS X Tworząca gry komputerowe firma Valve, odpowiedzialna za takie przeboje jak „Counter-Strike”, „Half-Life”, „Portal”, „Left 4 Dead” i „Team Fortress”, ogłosiła oficjalnie w poniedziałek, iż udostępni klienta usługi dla graczy „Steam” oraz silnik gier „Source” dla platformy Mac OS X. Zgodnie z oświadczeniem prasowym Valve, od kwietnia tego roku, gry produkcji tej firmy będą dostępne dla graczy posiadających komputery Apple.

Jednocześnie firma ogłosiła, iż „Portal 2” zostanie wydany jednocześnie dla Mac OS X i Windows. Będzie to pierwsze jednoczesne wydanie gry Valve dla obu platform.

Prezes firmy Valve, Gab Newell, podkreśla w oświadczeniu, iż „Mac jest świetną platformą dla usług rozrywkowych”. Jest to znacząca zmiana opinii, gdyż jeszcze w 2007 roku twierdził on w wywiadzie dla Kikizo, iż Apple

mojejabłuszko – 03/2010

nie podchodzi poważnie do gier i ich producentów, a także narzekał na brak współpracy ze strony Apple.

Trudno powiedzieć, czy to Apple zaczęło poważniej traktować programistów tworzących gry, od kiedy stały się one jedną z podstaw sukcesu iPhone’a i iPoda touch, czy po prostu Valve nie może dłużej ignorować faktu stałego wzrostu popularności platformy Apple. Jednak niezależnie od odpowiedzi na to pytanie, decyzja Valve, przez lata postrzeganej jako firma niechętna Apple, może być sygnałem dla innych producentów, aby na poważnie zaczęli interesować się Mac OS X i grami dla tego systemu.

Pro Studio Series 2010 – film 25.02.2010, odbyła się impreza Pro Studio Series 2010. Była to pierwsza w tym roku impreza firmowana przez Apple i iSource. Impreza z każdą edycją rozrasta

się i przyciąga coraz więcej uczestników.

Impreza była skoncentrowana na trzech tematach – Logic Studio, Final Cut Studio oraz rozwiązaniach Canona.

7

Aktualności

Podyskutuj o tym na forum!

z gali Oskarowej pojawiła się po raz pierwszy reklama iPada. Spot ma 30 sekund i pokazuje, jak wszechstronne może być zastosowanie iPada. Można na nim czytać książki i gazety, przeglądać internet i mapy, pisać maile i zarządzać zdjęciami. Jako podkład muzyczny służy dynamiczny utwór “There Goes My Love” zespołu Blue Van. Końcówka to data 3 Kwietnia czyli dzień, w którym rozpoczyna się sprzedaż iPada w USA. Podczas Gali można było osobiście spotkać Steva Jobsa.

W jej trakcie dzięki firmie StreamOn- przyciągają ogromne rzesze widzów. line prowadziliśmy bezpośrednią rela- W tamtym roku było to prawie 37 micję oraz przeprowadzaliśmy wywiady lionów, w tym roku, z racji zainterez wystawcami. Jeśli nie mieliście okazji sowania walką filmu nowej generacji oglądać relacji na żywo, to zapraszamy – “Avatar” i klasycznej produkcji “The Was do obejrzenia zmontowanego filmu z wywiadami, który znajduje się na naszej stronie www.

Warto się jednocześnie pochwalić, że relacja z Pro Studio Series 2010 cieszyła się dużym powodzeniem. Statystki pokazują 14 tysięcy otworzeń transmisji, z czego ponad 1600 poprzez iPhone. iPad komercyjnie debiutuje w czasie gali Oskarowej Transmisje z gali rozdania nagród Akademii Filmowej, czyli Oskarów,

Hurt Locker”, było ich pewnie sporo więcej. Czy można wyobrazić sobie lepszy i droższy jednocześnie czas reklamowy? Właśnie podczas transmisji

Apple najbardziej podziwianą firmą na świecie wg Fortune Apple, po raz trzeci z rzędu, zostało wybrane najbardziej podziwianą firmą na świecie wg magazynu Fortune.

Coroczny ranking jest sporządzany na podstawie ankiet nadesłanych przez ok 4200 analityków oraz członków zarządów różnych firm na świecie.

Pełną listę 50 wybranych firm znajdziecie pod http://money.cnn.com/magazines/fortune/mostadmired/2010/ full_list/

iPad trafi do sklepów 3 kwietnia Apple, w komunikacie prasowym, informuje o rozpoczęciu sprzedaży iPada w dniu 3 kwietnia oraz przedsprzedaży 12 marca tego roku. Niestety ta informacja dotyczy tylko rynku w USA. Model dostępny od 3 kwietnia będzie wyposażony tylko w Wi-Fi, na model Wi-Fi + 3G klienci w USA będą musieli poczekać Drastyczna obniżka ceny do końca kwietnia. Także pod koniec “Mac Developer Program” kwietnia iPad będzie dostępny w Au- Do tej pory developerzy, chcący pisać stralii, Kanadzie, Francji, Niemczech, programy dla platformy Mac OSX, mieli Włoszech, Japonii, Hiszpanii, Szwajca- do wyboru dwa programy developerskie – rii i Wielkiej Brytanii. W notce praso- zwykły za 499 dolarów rocznie oraz Premier za 3499 dolarów. Teraz pakiet będzie tylko jeden i będzie kosztował 99$ rocznie. Trzeba przyznać, że to bardzo duża obniżka ceny. Oczywiście pociąga ona za sobą również zmniejszenie przywilejów. Od tej pory, developerzy nie będą mogli liczyć na zniżki przy zakupach w Apple Store. Co więc dostajemy w tej cenie? Przede wszystkim narzędzia prowej brak informacji na temat Polski, jak gramistyczne, beta wersje systemu opetylko otrzymamy oficjalne informacja racyjnego, dostęp do pomocy techniczna temat dostępności iPada w naszym nej i forum dla developerów. Powodem kraju, od razu je Wam przekażemy. tak znacznej obniżki ceny jest ogromny

mojejabłuszko – 03/2010

8

Aktualności sukces programu developerskiego dla platformy iPhone OS. Apple chce iść za ciosem i przyciągnąć do komputerowego systemu ogromną rzeszę developerów, piszących obecnie programy iPhonowe. Pewnie kolejnym krokiem będzie stworzenie sklepu z aplikacjami dla Mac OS, w podobnej formule co AppStore. http://developer.apple.com/programs/mac

Podyskutuj o tym na forum!

Moje Jabłuszko objęło swoim patronatem to wydarzenie. Ponieważ termin jest jeszcze odległy, będziemy Wam o nim przypominali.

Poniżej możecie przeczytać kilka słów o imprezie – serdecznie zapraszamy!

Urodzinowa Wystawa pt.: “Jabłko”.

Jabłko – soczysty owoc pożądania, symbol o wielu znaczeniach, splata się z nasza kultura od wieków. Złote jabłka greckiej bogini Jabłko – wernisaż Eris, Ewa kusząca Adama, królewskie jabłko wystawy CKFoto.pl – symbol władzy, jabłko Newtona i Wilhelma Z ogromną przyjemnością zapraszamy Tella to tylko niektóre przykłady obecności na wernisaż urodzinowej wystawy p.t. tego owocu w naszym życiu.

“Jabłko”, kieleckiego Stowarzyszenia FoJabłko może być tez fotograficznym wyzwatograficznego CKFoto.pl. niem, pojawiać się na zdjęciach reklamowych, Wernisaż odbędzie się 30 kwietnia 2010 koncepcyjnych, w sesjach mody, na „wakacyjo godz.18:00 galerii DeK w Końskich na ul. nych wspomnieniach”. Członkowie CKfoto.

Mieszka I-go 4. pl spróbowali swoich sił w fotograficznych

zmaganiach z jabłkiem, uwieczniając ten pozornie banalny owoc na wiele sposobów.

Wernisaż odbędzie się 30 kwietnia 2010 o godz.18:00 w galerii DeK w MiejskoGminnym Domu Kultury ul. Mieszka I-go 4 w Końskich NDrive obniża ceny Jedna z najpopularniejszych obecnie nawigacji dla iPhone – NDrive, ma nową cenę. Za wersję zawierającą mapy Polski, Czech i Słowacji, do tej pory musieliśmy zapłacić 29,99EUR, co było chyba najniższą ceną na rynku. Od dziś NDrive kosztuje tylko 19,99EUR. Czyżby planowana była w niedługim czasie nowa wersja NDrive?

Ciekawe ile będzie kosztowała Automapa, jeśli w ogóle będzie na iPhone? ■ Reklama

mojejabłuszko – 03/2010

9

Konkurs „Kaspersky”

Podyskutuj o tym na forum!

Konkurs „Kaspersky”

Firma Kaspersky Lab Polska Sp. z o.o. ufundowała dla naszych czytelników 3 licencje na swój program antywirusowy Kaspersky Ani Virus for Mac. Aby je wygrać należy poprawnie odpowiedzieć na pytanie konkursowe:

Czy phishing to jest rodzaj oszustwa internetowego?

Aby wziąć udział w losowaniu wystarczy do dnia 7 kwietnia 2010 roku wysłać e-mail na adres konkurs@mojejabluszko.pl, wpisując w tytule „Kaspersky”. W treści maila oprócz odpowiedzi na pytanie, należy podać swoje dane kontaktowe oraz wpisać zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Zgłoszenia anonimowe będą odrzucane. Życzymy powodzenia. mojejabłuszko – 03/2010

1. ORGANIZATOR Organizatorem Konkursu jest Mac Solutions – Dominik Łada z siedzibą w Warszawie.

Konkurs “Kaspersky for Mac” prowadzony jest przez Organizatora na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i trwa do dnia 7 kwietnia 2010 r.

Konkurs jest prowadzony na stronach internetowych Organizatora.

2. UCZESTNICTWO W KONKURSIE Konkurs ma charakter otwarty, a udział w nim jest bezpłatny.

Udział w Konkursie i podanie związanych z udziałem danych jest całkowicie dobrowolne.

Aby wziąć udział w konkursie należy zaakceptować warunki regulaminu.

3. ZASADY Konkurs polega na rozlosowaniu 5 sztuk programu antywirusowego „Kaspersky Anti Virus for Mac” wydanego przez firmę Kaspersky Lab Polska Sp. z o.o., pomiędzy osobami, które nadeślą e-mailem zatytułowanym “Kaspersky for Mac”, poprawną odpowiedź na pytanie, na adres konkurs@ mojejabluszko.pl.

Pytanie konkursowe: Czy phishing to jest rodzaj oszustwa internetowego?

Aby wziąć udział w konkursie musisz zaakceptować niniejszy regulamin oraz podać swoje dane kontaktowe. W e-mailu koniecznie zamieść informację: „Oświadczam, że zapoznałem się z treścią regulaminu konkursu ‘Kaspersky for Mac’ oraz akceptuję jego warunki i postanowienia.”.

Uprzedzamy, że zgłoszenia bez tych informacji nie wezmą udziału w konkursie i losowaniu nagród.

Terminarz: nadsyłanie odpowiedzi: do dnia 7 kwietnia 2010 r. zwycięzcy zostaną poinformowani o wygranej drogą mailową • ogłoszenie wyników: na łamach kwietniowego numeru Mojego Jabłuszka – MJ4/10 4. NAGRODY W Konkursie zostaną przyznane następujące nagrody ufundowane przez firmę Kaspersky Lab Polska Sp. z o.o.: 5 sztuki programu antywirusowego „Kaspersky Anti Virus for Mac” Odpowiedzi będą oceniane przez Jury w składzie określonym przez Organizatora.

Jury zastrzega sobie prawo do innego podziału nagród.

Zwycięzca Konkursu nie może domagać się od Organizatora Konkursu wydania nagrody, jeżeli upłynęło 60 dni od daty ogłoszenia wyników Konkursu, a zwycięzca nie odebrał nagrody w wyznaczonym terminie z przyczyn niezależnych od Organizatora Konkursu. Po tym terminie nagroda przepada na rzecz Organizatora.

5. POSTANOWIENIA KOŃCOWE Niniejszy Konkurs nie jest „grą losową” w rozumieniu ustawy z 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341 z późn. zm.).

Wzięcie udziału w Konkursie jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na wykorzystanie danych osobowych Uczestnika zgodnie z przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, o ile dane takie będą ujawniane w toku Konkursu i w związku z jego przebiegiem. Zgodnie z art. 24 ust. 1 z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883) Organizator Konkursu informuje Uczestników Konkursu, iż ich dane osobowe będą przechowywane i przetwarzane w siedzibie Organizatora na podstawie wyrażonej dobrowolnie przez Uczestnika Konkursu zgody wyłącznie w związku z wykonaniem postanowień niniejszego Regulaminu oraz w celu przesyłania Uczestnikom materiałów reklamowych, informacji o kolejnych akcjach i konkursach oraz badań ankietowych organizowanych przez Organizatora Konkursu. Każdy Uczestnik ma prawo do wglądu do swoich danych oraz ich poprawiania. Uczestnicy wyrażają zgodę na publikację tych danych na stronach internetowych Mojego Jabłuszka i wewnątrz magazynu, w przypadku gdy uczestnik zostanie jednym ze zwycięzców.

10

Pająk w sieci. Głównie o Apple. „Pająk w sieci”. Kol u m n ę re d a g u j e Przemysław Pająk, autor bloga Spider’s Web (www.przemekspider.com). Autor podsumowuje najważniejsze wydarzenia w świecie Apple w minionym miesiącu. Luty 2010 r. przeszedł do historii ze względu na dyskusję na temat wymiaru nowego urządzenia, które pokazał Apple. iPad ma bowiem namieszać wiele na wielu rynkach, które do tej pory były uważane za nieprzystające do szybkiego rozwoju internetu.

Procesor w iPadzie Ze słów Steve’a Jobsa z ostatniego keynote oraz śledztwa kilku analitycznych blogów wynika, że A4 jest tak naprawdę SoC (system-on-a-chip), czyli infrastrukturą zarządzającą chipami. Głównymi zaletami A4 mają być: niski pobór mocy oraz procesor graficzny (GPU) zespojony z centralnym chipem (CPU), dzięki którym iPad będzie urządzeniem niezwykle szybkim (to widać na rozlicznych amatorskich nagraniach z testowania iPada przez wybranych przedstawicieli prasy po keynote) oraz wydajnym (dziesięciogodzinny tryb pracy baterii urządzenia).

Abstrahując od technicznych zawiłości chipa A4 w iPadzie, to znamionuje on niezwykle ważną decyzję Apple’a odnośnie współpracy z kontrahentami. Przejście w 2006 r. na procesory Intela w komputerach Macintosh sygnalizowało z jednej

Podyskutuj o tym na forum!

strony to, że komputery Macintosh stały się w zasadzie jeszcze jedną odmianą „peceta”, a z drugiej dało sygnał do dynamicznego pasażu Apple’a w rankingach sprzedaży komputerów. Powrót Apple’a do sygnowania własnymi procesorami urządzeń mobilnych kolosalnie zmienia perspektywę biznesową przedsięwzięcia – Steve Jobs i spółka będą kontrolowali rozwój iPada i zapewne niedługo iPhone’a/iPoda touch w znacznie bardziej szczelny sposób. To da Apple jeszcze większą przewagę na dynamicznie rozwijającym się rynku mobilnych komputerów (urządzeń przenośnych).

A że znaczna część analityków rynkowych uważa „mobile computing” za główną linię rozwoju komputerologii, to można przypuszczać, że decyzja Apple nie jest nacechowana jedynie względami technicznymi.

Zarówno Intel, jak i żaden inny producent procesorów nie będzie więc miał wglądu w bebechy iPada.

Jednak należy pamiętać, że A4 jako SoC, to ciągle system oparty na architekturze ARM. To oznacza, że raczej na pewno iPad ma w sobie ulepszoną wersję procesora ARM Cortex A8 (znanego z iPhone’a 3GS) o taktowaniu 1GHZ i oznaczoną jako…

A9. To potwierdzałoby spekulacje z czerwca 2009 r., kiedy mówiono o tym, że ARM planuje debiut A9 na 2010 r. Wtedy spekulowano, że A9 ma przynieść wielordzeniowość i obniżenie poboru energii dzięki przejściu z technologii 65-nanometrowej na 45-nanometrową. Skutkiem miała

być przede wszystkim wydajność iPada przez Jobsa musiało stać się poczasu pracy urządzenia na baterii. lem do spekulacji. I stało się, bo nie Jednoznaczna jest biznesowa było po keynote poważnego źróocena przedsięwzięcia Apple’a. dła medialnego, które by nie wspoOprócz walorów know-how (brak minało o braku obsługi technolodostępu partnerów zewnętrznych gii Flash przez iPada, przypominado tajemnic technologii), Apple mi- jąc jednocześnie podobną historię nimalizuje bowiem koszty kompo- iPhone’a. Co więcej, dyskusja nad nentów do budowy iPada. To w pro- problemem przebiegła według scestej linii będzie miało przełożenie nariusza zapewne przygotowanego na wartość marży brutto na urządze- przez siły PR Apple’a, bo sprawa niu, co wprost proporcjonalnie prze- braku Flasha w iPadzie nie jest jedkłada się z kolei na realny zysk firmy. noznacznie przedstawiania jako jego Analityk Brian Marshall z BroadPo- ułomność. int AmTech już zresztą zdążył poliMożna również domniemywać, czyć tzw. TKW iPada (totalny tech- że zniknięcie Flasha z oficjalnych niczny koszt wytworzenia) i wyszło wersji demonstracyjnych iPada domu… 290,50 dolarów. To oznacza, piero po tym, jak zwrócono uwagę że po odliczeniu kosztu gwarancji, na niespójność z tym, co zostało zamarża Apple’a na iPadzie wyniesie prezentowane podczas keynote, także 42,9%! To o równe 2 punkty procen- nie było przypadkowe. Zauważmy towe więcej niż marża brutto zara- bowiem dziwny zbieg okoliczności portowana po pierwszym kwartale – Flash znika z promocyjnych materozliczeniowym 2010 r. To w wymia- riałów wideo iPada dokładnie w morze rocznym oznacza wzrost docho- mencie, kiedy blogosferę obiega „wydowość firmy o kolejne setki milio- ciek” ze słów Steve’a Jobsa ze spotkanów dolarów. nia z pracownikami Apple’a, w którym ostro krytykuje on firmę Adobe W iPadzie brak Flasha nazywając jej pracowników „leniuAbstrahując od tego, czy keynote Ste- chami” i oskarżając o większość prove’a Jobsa było jednym z jego lep- blemów z komputerami Mac… szych wystąpień w historii, czy nie, Głównymi argumentami Apjednego chyba można być pewnym ple’a przeciwko Flashowi są: zbyt – nawigacja na stronę New York Ti- wolne działanie, narażenie na wimes na testowanym przez szefa Ap- rusy i malware oraz drenaż bateple’a iPadzie, która aż raziła pustym rii urządzeń, które technologię obpolem z niebieskim kwadracikiem sługują. Adobe odpowiada oskarze znakiem zapytania nie była wcale żeniem, że prawdziwą motywacją przypadkowa. niechęci Apple’a do Flasha jest chęć Puste pole po Flashu na stronach pełnego kontrolowania treści, którą New York Times podczas prezentacji użytkownicy konsumują online

mojejabłuszko – 03/2010

11

Pająk w sieci. Głównie o Apple. za pośrednictwem gadżetów z jabłkiem w logotypie.

W tle pozostaje sprawa rozwoju nowego formatu prezentacji wideo w sieci – HTML5, który oficjalnie dopinguje Apple, dorzucając własne patenty z nim związane. Przewaga (w rozumieniu Apple’a oczywiście) HTML5 nad Flashem zamyka się w tym, że nie trzeba pobierać specjalnego oprogramowania na dysk, który wchodzi w interakcję z systemem operacyjnym komputera, bowiem HTML5 działa bezpośrednio w przeglądarce internetowej. Nie trzeba chyba mówić komu jeszcze takie rozwiązanie bardziej będzie się podobać niż Flash… iPad a książki Wcale nie tak dawno temu, nagabywany kolejny raz przez dziennikarzy Steve Jobs, na pytanie czy i kiedy Apple wejdzie na rynek eksiążek, odpowiadał pytaniem: „a po co? Przecież ludzie nie czytają już dziś książek”. W 2010 r. chyba twierdzi już inaczej, bo Apple z hukiem debiutuje na rynku czytników cyfrowego słowa.

Czujność Amazon Jobs uśpił, bo lider na rynku elektronicznych czytników, jak i sprzedaży eksiążek przespał nieco ostatnie sezony rozwoju swoich usług. Wprawdzie wprowadzono nowe modele Kindle, włącznie z modelem o większym niż w oryginalnym czytniku ekranie (model DX), ale były to raczej poziome zmiany zamiast tych pionowych, rozwijających użyteczność i doznania estetyczne

Podyskutuj o tym na forum!

z używania produktu. Amazon przespał też nieco czas, w którym swobodnie mógł poukładać sobie biznesowe relacje z dostawcami treści, stąd dzisiejsze nerwowe przepychanki z wiodącym wydawnictwem Macmillan już po tym, jak po ogłoszeniu iPada bezpowrotnie zmieniła się perspektywa biznesowa rynku.

A rynek to wielki, jeśli patrzymy na cały amerykański rynek sprzedaży książek (bo tak zapewne patrzy na niego Apple), warty aż 25 mld dolarów rocznie. To trzy razy więcej niż rynek muzyczny…, który Apple swoim iPodem/iTunesem wywrócił do góry nogami. Jego rozwój jest na bardzo podobnym poziomie, jak wtedy, kiedy na rynek muzyki wkraczał Apple. Niby są wersje cyfrowe książek, ale dynamicznego szaleństwa ich sprzedaży jakby nie widać.

Owszem Kindle rośnie z roku na rok – według estymacji Citigroup (Amazon nie podaje danych finansowych nt.

Kindle’a), czytnik przyniósł Amazon obrót w wysokości 153 milionów dolarów w 2008 r. i 429 mln dol. w 2009 r – ale jego liczby są ciągle małe w skali całego rynku książek.

Można by więc powiedzieć, że Kindle to taki Walkman, bądź Discman przed nadejściem iPoda. Apple wkracza na rynek eksiążek z produktem jakby nieco z innej bajki – jest kolorowy ekran obsługujący technologię multi-touch, jest kapitalnie wyglądająca cyfrowa księgarnia, która ergonomię zakupową czerpie wprost ze sklepu iTunesa, jest integracja z mediami społecznościowymi,

co zmienia perspektywę „intymności” konsumowania słowa pisanego, jest w końcu podobna do archaicznego Kindle cena… Wprawdzie podstawowy model Kindle dostępny jest za 259 dol., ale najbardziej uprawomocnione byłoby porównanie z modelem DX (9,7 calowy ekran).

Jego cena jest już tylko o 10 dol. niższa od iPada – 489 dol. do 499 dol., a to różnica wręcz niezauważalna dla konsumenta wydającego kilkaset dolarów. Jeśli miałby on 500 dolarów w kieszeni i chciał wybrać urządzenie, które pozwoli mu czytać książki, to wybór byłby prosty.

Abstrahując od oceny funkcjonalnej niszy iPada, jednemu nie da się zaprzeczyć – tym urządzeniem Apple zmienia postrzeganie rynku eksiążek.

Dzięki potędze marketingowej Apple’a, świat biznesowy już dziś spekuluje o znacznym przyspieszeniu tego rynku, bo iPad dynamicznie wchodzi w świadomość przeciętnych konsumentów, którzy mogli do tej pory w ogóle nie słyszeć o Kindle. iPada pokazują na Grammys, gadają o nim w telewizorze, piszą o nim w gazetach.

Dla kogoś, kto jeszcze nie spotkał się z czytnikiem eksiążek, to początek myślenia o jego zakupie.

W wymiarze biznesowym ożywienie widać jak na dłoni. Apple dogadało się z sześcioma wiodącymi amerykańskimi wydawnictwami jeszcze przed ogłoszeniem iPada. Ale to nie wszystko – dzisiejszy „Wall Street Journal” pisze o pospolitym ruszeniu wydawnictw wszelkiej maści do dostosowania treści do wymogów

mojejabłuszko – 03/2010

elektronicznych wydań. Nagle wszyscy uwierzyli, że w 2010 r. nadszedł w końcu długo oczekiwany moment wpływu technologii na rynek książek i edukacji, na który czekano ponad 25 lat. Deweloperzy pracują nad aplikacjami, które przeniosą wydania papierowe do iPada, a firma analityczna Compass Intelligence szacuje, że wydatki na technologię w amerykańskim sektorze edukacyjnym wzrosną z 47,6 mld dolarów w 2008 r. do 61,9 mld dol. w 2013 r.

Ile tabletów to dużo tabletów Renomowana analityczna firma ABI Research jest przekonana, że nowa kategoria medialnych tabletów wystrzeli do 57 milionów sztuk w 2015 r.

Dla porównania – komputerów PC sprzedało się w 2009 r. w 300 mln sztukach.

57 milionów to byłoby naprawdę coś. Coś znacznie większego niż kategoria netbooków, których według różnych szacunków sprzedało się w 2009 r. około 20 milionów. Według ABI Research za nagłym wzrostem zainteresowania kategorią, która przecież co najmniej w wersji sprzętowej istnieje od wielu lat, leży planowany sukces sprzedaży iPada. Wprawdzie ABI nie prognozuje szczegółowo sprzedaży iPada, ale przewiduje sprzedaż ponad 4 mln sztuk tabletów na całym rynku. Na razie mamy potwierdzony debiut w 2009/2010 r. dwóch tabletów – iPada od Apple i JooJoo od Fusion Garage. Możliwe, że pojawią się także tablety z systemem operacyjnym Google Chrome,

12

Pająk w sieci. Głównie o Apple. bo chyba nie bez powodu internetowy gigant pokazał swój koncept właśnie teraz. Pamiętamy także o tym, co szef Microsoftu Steve Ballmer pokazał podczas niedawnej konferencji własnej firmy.

ABI Research definiuje tablet jako urządzenie z dotykowym ekranem o wymiarach pomiędzy 5 a 11 cali, z połączeniem internetowym WiFi oraz przystosowaniem do wideo oraz gier. Główny nacisk tabletów medialnych położony jest jednak na rozrywkę. Nie zastąpi on więc laptopa, netbooka oraz telefonu komórkowego; będzie dodatkowym produktem o charakterze luksusowym dla bogatych, industrializowanych rynków. Ładna to definicja, która nie przystaje do tego, czym tablety były jeszcze w połowie stycznia…

ABI Research nie prognozuje szczegółowo sprzedaży iPada, ale od czego mamy zastępy innych analityków? Charlie Wolf z Needham & Co. jest przekonany, że Apple sprzeda 2 miliony iPadów w roku fiskalnym 2010, czyli w zasadzie w pół roku (jeśli iPad wystartuje na przełomie marca i kwietnia; wiemy, że rok fiskalny kończy się dla Apple’a we wrześniu). 6 milionów iPadów ma być sprzedanych w roku fiskalnym 2011.

Sprawdźmy co mówią dwaj inni: historycznie najbardziej optymistyczny dla prognoz Apple’a – Brian Marshall z Broadpoint AmTech oraz ceniony za najbardziej trafne prognozy – Gene Munster z Piper Jaffray. Ten pierwszy jest przekonany, że w kalendarzowym roku 2010 Apple sprzeda

Podyskutuj o tym na forum!

7 mln iPadów (czyli w 3 kwartały).

Ten drugi uważa, że Apple sprzeda w pierwszym roku dostępności (czyli w 4 kwartały) iPada od 3 do 4 mln sztuk. iPad a gazety Jeszcze przed oficjalnym ogłoszeniem przez Apple’a iPad sygnowany był jako urządzenie, które ocalić ma przyszłość prasy drukowanej, albo co najmniej ułatwić trudną transformację do świata cyfrowego. Zaraz po zaprezentowaniu tabletu przez Apple’a odezwały się głosy, że to tylko większy iPhone, taki z większym ekranem. Znalazł się jednak deweloper oprogramowania na iPhone’a, który mówi, że to właśnie w większym ekranie iPada tkwi jego największa siła.

Tak twierdzi Colin McCaffrey z firmy 2ergo, która wsławiła się przygotowaniem kilku niezwykle popularnych aplikacji na iPhone OS, wśród których prym wiedzie (jeden z moich faworytów) The Guardian. iPhone’owy klient tej popularnej angielskiej gazety to spory sukces, gdyż w przeciwieństwie do aplikacji konkurencyjnych wydawnictw, The Guardian jest płatny. Mimo nieniskiej jak na warunki AppStore ceny (3,99 dol.), w ciągu zaledwie miesiąca aplikacja sprzedała się w 70 tys. kopiach.

Sam program jest rzeczywiście niezwykle udany i jako jeden z nielicznych na scenie prasowej daje możliwość budowania własnej, unikalnej strony głównej z wyselekcjonowaną treścią.

W wywiadzie dla serwisu macoNews.net McCaffrey przedstawia niezwykle interesujące argumenty przemawiające za tym, że iPad ma szansę być przełomem dla wydawnictw prasowych. Przyjrzyjmy się im: iPad sam w sobie będzie gazetą Oczywiście będzie nią w figuratywny sposób, choć to sporo mówi nam o użyteczności urządzenia, które będzie leżało na stoliku kawowym czekając na to, aby w ciągu sekundy po włączeniu oferować użytkownikowi dostęp do treści. To nie przypadek, że Apple skonstruował swoje urządzenie w taki sposób, że wygląda jak kartka papieru o odpowiedniej dla prasy wielkości.

Nowe SDK pozwala na odpowiednie wykorzystanie większego ekranu To duża szansa dla gazet i magazynów na monetyzację treści z punktu widzenia abonamentu. Dlaczego?

Bo prezentacja treści w iPadzie będzie mogła być bardzo podobna do tej znanej z papierowych wydań gazety, za co czytelnicy – przyzwyczajeni do konsumpcji podobnych treści – mogą zechcieć płacić. Nowe SDK pozwala na dzielenie ekranu, aby tworzyć aplikacje z kilkoma kolumnami tekstu. Dzięki temu cyfrowe wydania magazynów i gazet, które fatalnie się czyta na zwykłych pecetach dostaną w końcu platformę na jaką zasługują.

Popularność płatnych aplikacji oraz wewnątrz aplikacyjnych zakupów (in-app purchase) rozpropagowanych na smartfonie Apple’a może znaleźć żyzną glebę w iPadzie. Z punktu widzenia konsumenta, dla którego iPad będzie wyglądał „jak gazeta”, łatwiej będzie przełknąć stałe opłaty związane z subskrypcją gazet. Teraz, po prostu zamiast iść do kiosku, będzie on miał możliwość zakupu ulubionej gazety w iPadzie. Wizualnie efekt będzie podobny (patrz punkt 2), a cyfrowe wydania będą przecież oferować znacznie więcej możliwości uzyskania dodatkowych wrażeń.

Nie wiem jak do Was, ale do mnie argumenty Colina McCuffreya w pełni przemawiają, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę twierdzenie Marshalla McLuchana (również przywołane przez mocoNews. net), który mówi, że „media działają w parze, przy czym jedno działa jako „treść” tego drugiego”. Tak patrząc, iPad to świetnie17-02-10 wyglądająca sare_55x55.ai 12:17:16 gazeta w gazecie… ■ Reklama

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

iPad będzie sprzyjał zakupom wewnątrz aplikacji

mojejabłuszko – 03/2010

13

Apple i iPhone w prasie polskiej - luty 2010 r.

Podyskutuj o tym na forum!

Podsumowanie wszystkich publikacji w drukowanej prasie na temat Apple (w ujęciu korporacyjnym) oraz iPhone’a, które opublikowane zostały w styczniu 2010 roku.

Apple Nazwa firmy Apple pojawiła się 93 razy w lutym 2010 r. To o 8 więcej niż w poprzednim miesiącu – styczniu.

Najczęściej piszącym o Apple medium w Polsce był dziennik „Rzeczpospolita” (13 publikacji), co jest stawia ją z powrotem na pierwszym miejscu, po miesiącu przerwy. Z pozostałych dzienników o Apple w wymiarze korporacyjnym w lutym pisały: poprzedni lider „Polska” (6), „Gazeta Wyborcza” (5), „Dziennik Gazeta Prawna” (5), „Puls Biznesu” (4), „Parkiet” (3). Tradycyjnie sporo miejsca Apple poświęciły dzienniki lokalne – po 1 publikacji zaprezentowały: „Echo Miasta”, „Express Bydgoski”, „Express Ilustrowany”, „Kronika Beskidzka”, „Kurier Szczeciński” oraz „Nowości”.

Z tygodników opinii o Apple wzmiankowały zarówno „Newsweek” (1), jak i „Polityka” (1), „Przekrój” (1) i „Wprost” (2). Prasa marketingowa poświęciła Apple’owi sporo miejsca w swoich wydaniach lutowych. O Apple pisały: „Marketing w Praktyce” (2), „Harvard Business Review” (2) oraz „Brief” (2). Sporo miejsca poświęciły firmie Steve’a Jobsa pisma branżowe, a wśród nich najwięcej „Mobile Internet” (9). Pozostali pisali nieco mniej: „IT Reseller” (3), „PC

World” (1), „CD Action” (3), „Chip” (2) dla iPhone’a w lutym 2010 r.: „Dzieni „ComputerWorld” (4). Jak zwykle na- nik Gazeta Prawna” pisał 3 razy, „Polzwa firmy Apple pojawiła się w dość nie- ska” 10 razy, „Rzeczpospolita” (8), oraz typowych dla siebie miejscach, tj. maga- „Puls Biznesu” (1). Jak zwykle zainterezyn dla panów „CKM” (1) oraz „Gazeta sowane iPhone’m były dzienniki lokalne.

Bankowa” (1). „Express Ilustrowany” oraz „Echo MiaNajczęściej poruszanym tematem był sta” pisały o nim w lutym aż 5 razy. Pooczywiście iPad. Najczęściej o Apple pi- nadto o smartfonie Apple’a wzmiankosał Tomasz Boguszewicz z „Rzeczpospo- wały: „Express Bydgoski” (2), „Głos Kolitej” z 3 publikacjami w lutym. szaliński”, „Głos Szczeciński”, „Głos Pomorza” po 1 publikacji, „Kurier Szczeciński” (2) Z tygodników opinii o iPhone jak zwykle pisał „Newsweek” (3) oraz również „Wprost” (3) i „Przekrój” (1). Warto odnotować sporo miejsca dla iPhone’a w miesięcznikach: „Forum” (3) i „Focus” (3). Z periodyków marketingowych o fenomenie iPhone’a w lutym 2010 r. pisały „Media i Marketing” oraz „Marketing w Praktyce”, które popełniły po 1tekście oraz „Press” z 2 tekstami.

Jak co miesiąc, najwięcej miejsca iPhone’owi poświęciły pisma branży mobilnej oraz komputerowej. „Mobile Internet” aż 25 razy wzmiankował iPhoiPhone ne’a w swoim wydaniu lutowym, a „T3” W styczniu pojawiło się aż 262 publikacje, – 19 razy. „Mobility” oraz „PC Format” które wzmiankowały nazwę smartfonu pisały 9 razy, „Chip” – 8 razy, „CD AcApple’a – iPhone. To o 7 więcej niż w re- tion” oraz „PC World” po 7 razy, „Chip” kordowym styczniu 2010 r. Luty to trzeci (8), „ComputerWorld” (5), miesiąc z rzędu, w którym liczba artyJak zwykle iPhone znalazł sobie rówkułów wzmiankujących iPhone’a rośnie. nież miejsce w tak egzotycznych dla sieNajczęściej o iPhone w lutym 2010 r. bie miejscach jak: „Gazeta Bankowa” (2), pisała „Gazeta Wyborcza” z aż 45 tek- czy „Logo”, gdzie pojawiło się aż 6 publistami. Warto jednak zauważyć, że co naj- kacji wzmiankujących iPhone’a. mniej 40% z nich było autopromocyjNajczęściej o iPhone w lutym pisał nymi wzmiankami o aplikacji na iPho- dziennikarz „Gazety Wyborczej” Pane’a, która umożliwia dostęp do tre- weł Felis z 8 tekstami. Mira Suchodolści portalu gazeta.pl. Pozostałe dzien- ska z „Polski” poświęciła iPhone’owi 5 niki ogólnopolskie również były hojne tekstów. ■

mojejabłuszko – 03/2010

15

Giełda

Podyskutuj o tym na forum!

Giełda – ceny nowego sprzętu oraz trendy cenowe sprzętu używanego Dominik Łada wykres: http://finance.yahoo.com/ Na początek notowania giełdowe firmy Apple Inc. No i proszę, w poprzednim miesiącu mieliśmy premierę iPada, cena akcji nieznacznie wzrosła, aby potem tradycyjnie spaść, po czym zaczęła rosnąć i dziś (12.03.2010) mamy rekordowy poziom - 226USD/szt. Jest to najwyższy poziom w historii firmy.

Został on odnotowany w 90 minut po uruchomieniu przedsprzedaży iPada.

Wartość firmy w związku z tym przekroczyła 206 mld USD, czyniąc Apple trzecią firmą pod względem kapitalizacji, zaraz za koncernem Exxon i Microsoftem.

Dziś w związku ze spadkiem wartości dolara i euro, notowania są przeważnie w kolorze zielonym. iSource, od tego miesiąca, na prośbę resellerów, postanowił w przypadku Mac Pro wprowadzić ceny w USD. Ceny na dzień 12.03.2010 Zdajemy sobie sprawę z faktu, iż podana lista nie jest kompletna. Będziemy starali się ją uzupełniać. Podane ceny są cenami uśrednionymi brutto. Niestety w obecnej sytuacji, może się zdarzyć, że ceny oficjalne w dniu publikacji MJ, odbiegają od tych podanych w zestawieniu.

Proszę pamiętać, iż ceny, które można znaleźć w internecie, są zazwyczaj za sprzęt używany lub sprowadzony

BEZ GWARANCJI, ewentualnie z gwarancją, ale nierespektowaną w oficjalnym kanale dystrybucyjnym w Polsce. W związku z tym pamiętajcie, że kupując taki sprzęt, można mieć problemy w wypadku awarii lub np. wymian w ramach programów serwisowych Apple.

Pamiętaj, iż nie zawsze warto kupować nowy komputer. Chyba nie muszę mówić ile zachodu i czasu kosztuje instalowanie i konfigurowanie nowej

maszyny. Zastanów się, czy nie wystarczy dodać RAMu, zmienić dysku na większy i szybszy, czy wymienić karty graficznej na nowszą.

Jeśli jednak zdecydujesz się na kupno używanego sprzętu, sugeruję aby przed zakupem sprawdzić go dołączanym do każdego komputera Hardware Test.

LCD warto przetestować darmowym narzędziem LCDTest (można je znaleźć np. na Versiontrackerze). Wszystkie informacje dotyczące komputerów

mojejabłuszko – 03/2010

Apple i ich konfiguracji można znaleźć na stronie Apple-History ( http://applehistory.com/) lub korzystając z darmowego programu/bazy danych Mactracker. W wycenie pomocny może okazać się serwis Mac2Sell (http://www.mac2sell.net/index.pl.php), jednak proszę pamiętać, aby do końca nie sugerować się podanymi cenami, bo ceny rynkowe, jak niejednokrotnie się o tym przekonałem, różnią się od tych prezentowanych w serwisie. ■

16

Giełda produkt

Podyskutuj o tym na forum!

cena w kanale oficjalnym

cena na rynku wtórnym

iPhone 3G, 8GB

-

1400

3G, 16GB

-

1600

3GS 16GB

2899

2200

3GS 32GB

3409

2500

iPod

cena w kanale oficjalnym

cena na rynku wtórnym

iMac 27” Core i5 2.66GHz (quad-core)/4GB/1TB/ Radeon HD 4850/SD

8499

7990

iMac 27” Core i7 2.8GHz (quad-core)/4GB/1TB/ Radeon HD 4850/SD

9499

8790

iMac 20” Core 2 Duo 2.66GHz/2GB/320GB/ GeForce 9400M/SD

4699

4200

iMac 24” Core 2 Duo 2.93GHz/4GB/640GB/ GeForce GT 120/SD

5599

4899

produkt

Shuffle 2GB

209

190

Mac mini

Shuffle 4GB

299

280

Nano 8GB

549

520

Mac mini Core 2 Duo 2.26GHz/2GB/160GB/ GeForce 9400M/SD

2499

2250

Nano 16GB

699

630

Mac mini Core 2 Duo 2.53GHz/4GB/320GB/ GeForce 9400M/SD

3399

3050

Classic

899

650

8GB

729

600

Mac mini Core 2 .53GHz Intel Core 2 Duo 4GB memory Dual 500GB hard drives NVIDIA GeForce 9400M graphics Mac OS X Server Snow Leopard Dual Ethernet Port

4399

-

16GB

-

750

Macbook i Macbook Pro 13”

32GB

1099

1000

MacBook white 2.26GHz/2GB/250GB/GeForce 9400M/SD

4150

3999

64GB

1499

1350

MacBook Pro 13” 2.26GHz/2GB/160GB/GeForce 9400M/SD

4999

4500

MacBook Pro 13” 2.53GHz/4GB/250GB/GeForce 9400M/SD

5999

5700

iPod Touch

Apple TV AppleTV 160GB

1099

900

iMac

Macbook Air

iMac 21.5” Core 2 Duo 3.06GHz/4GB/500GB/ GeForce 9400M/SD

5199

4800

iMac 21.5” Core 2 Duo 3.06GHz/4GB/1TB/Radeon HD 4670/SD

MacBook Air 1.86GHz/2GB/120GB/GeForce 9400M

6199

4500

6199

5300

iMac 27” Core 2 Duo 3.06GHz/4GB/1TB/Radeon HD 4670/SD

MacBook Air 2.13GHz/2GB/128GB SSD/GeForce 9400M

7299

5800

6999

6800

mojejabłuszko – 03/2010

17

Giełda produkt

Podyskutuj o tym na forum!

cena w kanale oficjalnym

cena na rynku wtórnym

Macbook Pro 15” i 17” MacBook Pro 15” 2.53GHz/4GB/250GB/GeForce 9400M/SD

6999

-

MacBook Pro 15” 2.66GHz/4GB/320GB/GeForce 9400M/GeForce 9600M GT (256)/SD

7899

7200

MacBook Pro 15” 2.8GHz/4GB/500GB/GeForce 9400M/GeForce 9600M GT (512)/SD

8899

8900

MacBook Pro 17” 2.8GHz/4GB/500GB/GeForce 9400M/GeForce 9600M GT (512)/SD

9899

8000

cena w kanale oficjalnym

cena na rynku wtórnym

Time Capsule 1TB Hard Drive - NEW!

1199

1000

Time Capsule 2TB Hard Drive - NEW!

1999

2000

Apple Keyboard

199

150

Apple Wireless Keyboard - NEW

299

210

Apple Magic Mouse

299

309

produkt

Akcesoria

Apple Software

Mac Pro

Mac OS X 10.6 Snow Leopard Retail

119

115

Mac Pro 1x 2.66GHz Quad-Core Intel Xeon/3GB/640GB/GeForce GT 120/SD + klawiatura+UPS Idowel iPack line-interactive 1000VA

Mac OS X 10.6 Snow Leopard Retail Family Pack

199

-

Mac OS X 10.6 Snow Leopard Svr Unlim ClientSingle License

2199

-

Mac Box Set Retail (10.6)

699

350

Mac Box Set Family Pack (10.6)

949

450

iLife ‘09 Retail

319

-

iLife ‘09 Family Pack

399

-

MobileMe Individual Box

319

150

MobileMe Family Pack Box

449

300

iWork ‘09 Retail

319

230

iWork ‘09 Family Pack

399

-

Logic Express 9 Retail

849

-

Logic Studio Retail - PROMOCJA

2099

1550

Final Cut Express 4.0

849

-

Final Cut Studio Retail - PROMOCJA

4399

3150

Aperture 3

849

-

Mac Pro One 2.93GHz Quad-Core Intel Xeon/3GB/640GB/GeForce GT 120/SD/klawiatura + mysz Apple Mac Pro 2x 2.26GHz Quad-Core Intel Xeon/6GB/640GB/GeForce GT 120/SD + klawiatura

9599

4021 USD

12599

9200

-

10500

Mac Pro Two 2.66GHz Quad-Core Intel Xeon/6GB/640GB/GeForce GT 120/SD/klawiatura + mysz Apple

6585 USD

-

Mac Pro Two 2.93GHz Quad-Core Intel Xeon/6GB/640GB/GeForce GT 120/SD/klawiatura + mysz Apple

8507 USD

-

Cinema Display Alu 24”

3499

3350

Cinema Display Alu 30”

7499

-

699

-

AppleDisplay

AirPort & Time Capsule Airport Extreme Base Station - NEW!

mojejabłuszko – 03/2010

18

Druk na żądanie

M

Podyskutuj o tym na forum!

Drukuj z iPhoto

oje Jabłuszko razem z drukarnią Protea-TAFF wprowadza nowość na polskim rynku drukowane albumy fotograficzne i kalendarze z programu iPhoto*!

Ważne: w nazwie pliku wpisz swoje nazwisko dla ułatwienia kontaktu!

Jeszcze nigdy do tej pory nie było to takie proste - wystarczy tylko kilka kroków: • wybrać w programie iPhoto zdjęcia, które chcesz mieć wydrukowane w albumie (możesz zaznaczyć kilka naraz albo później pododawać), • kliknij w “+” w lewym dolnym rogu okna programu iPhoto,

• wybierz styl i rodzaj książki, Ważne: w tym momencie nie ma możliwości drukowania albumów z szablonu z “obwolutą” dla okładek twardych. W związku z tym jeśli chcesz mieć twardą okładkę prosimy wybierać szablon dla okładki miękkiej - za utrudnienia przepraszamy. Pracujemy nad rozwiązaniem tego problemu.

• rozmieść zdjęcia i wprowadź opisy

• wybierz z menu, które się pojawiło, “Książka” lub “Kalendarz”,

• gdy masz już gotowy album, kliknij na niego prawym przyciskiem myszy i wybierz z menu “Zachowaj książkę/ kalendarz jako PDF...”

• wypełnij formularz zamówieniowy, który znajdziesz na stronie http://www.mojejabluszko.pl • skontaktuje się z Tobą pracownik Protea-TAFF, potwierdzi Twoje zamówienie i ustali wszystkie szczegóły realizacji * podobną procedurę można zastosować dla albumów wygenerowanych przez program Aperture Albumy i kalendarze można przesyłać na serwer FTP, pocztą na płycie CD lub osobiście przekazać w siedzibie drukarni, w centrum Warszawy.

protea-taff@mojejabluszko.pl

mojejabłuszko – 03/2010

Prosty system wyceny 1. Album w miękkiej oprawie, bindowany spiralą: • od 36,60 PLN (A5, 40 stron), każde następne 4 strony 7,00 PLN • od 72,00 PLN (A4, 40 stron), każde następne 2 strony 7,00 PLN 2. Kalendarze bindowane spiralą: • od 54,00 PLN, 12-planszowe, 3. Albumy w okładkach twardych • od 53,00 PLN (A5, 40 stron), każde następne 4 strony 7,00 PLN • od 92,00 PLN (A4, 40 stron), każde następne 2 strony 7,00 PLN Przy odbiorze własnym nie ma kosztów przesyłki.

Firma Protea-Taff jest jedną z największych przygotowalni poligraficznych w Warszawie, działającą od ponad 15 lat.

Jej klientami są duże wydawnictwa prasowe i książkowe, agencje reklamowe, drukarnie oraz graficy i fotograficy.

Protea-TAFF ul. Pańska 97, 00-834 Warszawa tel/fax: ­ 022 636 80 92, 022 636 80 93, 022 636 80 94 www.protea-taff.pl 19

Czy masz już pomysł na prezent z okazji Wielkanocy?* Fotoalbumy w ProteaTAFF * Masz PC - też możesz mieć taki fotoalbum. Zrób go np. w programie Adobe Photoshop Elements.

Objętość rośnie ceny spadają 10 zł za numer czarno-biały 35 zł za numer kolorowy szukaj na www.mojejabluszko.pl

Felieton

R.I.P*

Kinga Joanna Ochendowska

Ostatnimi czasy, nachodzi mnie wiele refleksji, związanych ze zmianami zachodzącymi w sposobie użytkowania komputerów. Taki Web Developing chociażby. Kiedyś, by powiesić w Internecie stronę WWW, potrzebna była określona wiedza. HTML, PHP, Flash. Wraz z popularyzacją Internetu, na pomoc użytkownikom ruszyły edytory WYSIWYG (What You See Is What You Get), jednak nadal trzeba było mieć jakieś podstawy merytoryczne. Oczywiście, generowanie kodu stało się łatwiejsze, jednak nadal trzeba było umieć przygotować lekką grafikę, przemyśleć układ tak, by strona była przejrzysta i łatwa w użytkowaniu. Do projektowania moich stron, przez całe lata służył mi wiernie NvU, powstały w ramach opensourcowego projektu, dostępny dla wszystkich platform sprzętowych.

Wraz z pojawieniem się OSX i jego ciągłym, dynamicznym rozwojem, wraz z upowszechnianiem się filozofii „łatwo, miło i przyjamnie” i ewolucją samego Internetu, narzędzia do tworzenia WWW stały się bardziej intuicyjne, prostsze, wymagały coraz mniej interwencji ze strony użytkownika. Kod zaczął pisać się sam, generowany automatycznie.

Tak samo prosto można wygenerować grafikę – programy typu Picturesque

Podyskutuj o tym na forum!

(dostępny w bundle z poprzedniej edycji MacHeist), dodają efekty lustra, cienia, obrotu automatycznie, przy pomocy jednego kliknięcia. Już nie potrzeba dogłębnej znajomości Photoshopa, czy innego programu graficznego. Wystarczy zaznaczyć porządaną opcję i wygenerowane zostaną lekkie webowe obrazki, internetowe albumy czy flashowe animacje.

Ale to wciąż nie wszystko. Kluczowym zadaniem, postawionym przed programami do tworzenia stron stała się łatwość dodawania, aktualizowania treści. Hektyczny tryb życia sprawia, że oczekujemy możliwości updatowania strony szybko, prosto i z każdego miejsca na ziemi. Nie zawsze możemy skorzystać z własnego programu i komputera. Do tego trzeba mieć wykupiony hosting i domenę – a przecież można szybciej, łatwiej.

W tą niszę wkroczyły serwisy blogowe. I rzeczywiście stało się łatwiej.

Blogger od Google, Wordpress, Jogger, rodzimy blog.pl, OnetBlog – wszystko co stało się potrzebne to przeglądarka internetowa. Wystarczy założyć konto w którymś z wymienionych serwisów i już jesteśmy właścicielami strony z darmowym hostingiem i domeną. Właśnie to, stało się przyczynkiem do powstania pokolenia WEB 2.0. Potem dołączyły do nich serwisy społecznościowe i mikroblogi. Teraz można powiedzieć: „Ja mam strone na Facebook’u! ”, „Moja strona jest na Twitterze.”, „A moja na Blipie”. Zresztą, po co się ograniczać? Strony można mieć wszędzie!

Kiedyś, firma chcąca oferować swoje usługi w Internecie, musiała liczyć się

z całkiem pokaźnymi kosztami zamó- się symultanicznie. Czy potrzebna jest wienia strony u WebDevelopera. Two- do tego skomplikowana wiedza? Nie! rzenie strony było poważną sprawą. Dziś Wystarczy wiedza, że jest to możliwe. nawet banki reklamują proste genera- Reszta to instrukcje krok po kroku. tory, by „pomóc” swoim klientom efekJaka przyszłość czeka więc WebDetywnie reklamować swoje usługi. Koszt velopera? Czy już niedługo będzie to tak takiego programu, to raptem 40 funtów. samo martwy zawód jak serwisant komIle więc za zrobienie strony może zarzą- puterowy, którego rola ogranicza się dać WebDeveloper? praktycznie do przyjęcia sprzętu, zloOczywiście można argumentować, kalizowania usterki i wymianie komże strona zrobiona przez profesjonali- putera na nowy, bo koszty naprawy są stę, będzie znacznie lepszej jakości. Jed- zbyt wysokie? nak z mojego doświadczenia wynika, Nie chcę być złym prorokiem, ale że przedsiębiorcy nie koniecznie rozu- wydaje mi się, że już niedługo, zawomieją pojęcie „jakości strony”, zgodno- dowi WebDevelopera będziemy mogli ści kodu, lepszej wartości marketingo- powiedzieć R.I.P. Wieść o tanich prowej. Dla przedsiębiorcy wkraczającego gramach niesie się między przedsięna rynek, owa gadanina to „czarna ma- biorcami, uczą się oni korzystania z dogia”, powodująca niepotrzebną konfuda- brodziejstw współczesnego Internetu. cję. Po co to wszystko – przecież można W dzisiejszych czasach, gdy każdy z nas łatwiej? A przede wszystkim taniej! w domu tworzy własne filmy, kalendarze, Już teraz, część bardziej zoriento- albumy ze zdjęciami i strony, dni devewanych „biznesmenów”, z powodze- loperów wydają się być policzone. niem używa gotowych szablonów bloZwłaszcza, że nawet nasze strony gowych, do tworzenia firmowych stron. uaktualniamy z komórki, załączamy Wordpress, Blogger, oferują im możliwo- zdjęcia i przy pomocy jednego klikści taniej reklamy i ograniczenia kosz- nięcia w ekran, przedstawiamy światu. tów z tym związanych. Również szkoły Może z czasem, pojawi się nowy zawód i instytucje publiczne coraz chętniej ko- – doradca webowy. Jeśli nie będziemy rzystają z gotowych szablonów. Szkolny mogli się zdecydować, przeprowadzi Webmaster nie potrzebuje skompliko- badanie rynku i przedstawi na wykrewanej, informatycznej wiedzy. Dostaje sach, które skórki najlepiej posłużą natekst, wkleja go w ramkę, klika „opu- szej stronie. blikuj” i gotowe!

Tylko my, komputerowe dinozaury, Do tego zintegrowane pluginy, któ- spoglądamy czasem z nostalgią w przerych instalacja polega na kliknięciu szłość. Oczywiście, teraz jest łatwiej. w link. Praktycznie bez żadnych kosz- Oczywiście – powinno być łatwiej. tów, można skonstruować system re- Czasy się zmieniają, przestrzenie, które klamowy w oparciu o Wordpress, Twit- nie ewoluują – umierają. Jednak czatera, Blipa i Facebooka. Informacje sem kodu żal. ■ we wszystkich serwisach będą pojawiać * (ang.) Spoczywaj w pokoju

mojejabłuszko – 03/2010

23

Felieton

Podyskutuj o tym na forum!

W kolejce po rozum

Sławomir Durasiewicz fot. Effcia Jest taka reklama, w której dzieciaty i żonaty syn opowiada mamuśce, albo uchowaj Boże teściowej, jakie to korzyści płyną z dobrze wziętego kredytu, a owa mamuśka z wywróconymi oczami do niebios wygłasza formułkę, że „za jej czasów to tego nie było”.

Powstaje pytanie; czy nie było kredytów, czy nie było kredytów z korzyściami? Bo ja nie wiem.

W sumie jak nie było kredytów z korzyściami, to chwała Bogu, bo jak usługodawca daje nam korzyści za nasze pieniądze, to trzeba zawsze sobie uzmysłowić, że te korzyści są jak góra lodowa.

Jedna dziesiąta na powierzchni, reszta pod wodą. I my dostajemy tą jedną dziesiątą – co ją widać, a zapłacić musimy za całość, a szczególnie za tę część, której nie widać i z której najbardziej cieszy się usługodawca. Dlatego, na swój własny użytek, posiadam takie zapytanie dla samego siebie; „gdzie tkwi haczyk? ” I w określonych sytuacjach staram się je sobie zadawać. Czasami jednak to pytanie zadaję sprzedawcy, który w danej chwili epatuje mnie niesamowitymi okazjami i wtedy okazuje się, że jest to strzał w dziesiątkę. Opracowana i wyklepana naiwnemu klientowi formułka zaczyna się pruć, sprzedawca traci pewność siebie a misterny plan zdobycia naiwniaka bierze w łeb.

Naiwniak przejmuje prowadzenie rozmowy i wtedy na przykład okazuje się, że przy ratach malejących klient nie

mojejabłuszko – 03/2010

zyskuje tak samo, jak przy ratach niemalejących, a kredyt okazuje się nie do spłacenia jeszcze przez prawnuków, o ile w ogóle jest do spłacenia.

No ale co zrobić, kiedy jednak musimy skorzystać z usługi bankowej?

I na tak postawione pytanie jest tylko jedna odpowiedź; usługi bankowe są dla ludzi mądrych. A ludź mądry korzysta z kalkulatora a najlepiej z arkusza kalkulacyjnego i nie podejmuje decyzji na chybcika. A przede wszystkim czyta to, co drobnym drukiem. Co oczywiste poprzegląda Internet i przyjrzy się rankingom, porówna, pomyśli, skalkuluje, niemal dotknie. Człowieka biednego nie stać na chłam.

Z tymi bankami to dziwna sprawa.

Założysz sobie człowieku konto, dadzą ci trochę czasu a potem tylko wydzwaniają, że mają świetne okazje. I nic tylko korzystać. No i nie ma chwili spokoju. Jedziesz samochodem a tu telefon.

Czekasz właśnie na jakiś ważny. Może to ten? Odbierasz a to bank. I zaczyna się zawracanie gitary.

Jak bank ma do ciebie sprawę, to łapie za telefon i dzwoni do upadłego.

Jak Ty masz do banku sprawę, to masz przyjść, albo porządnie się zalogować podając długie rzędy cyfr pinów a potem jeszcze odpowiedzieć na kilka pytań kontrolnych. A jak masz pilną sprawę, to z samochodu nie zadzwonisz do banku.

Do mnie bardzo często dzwonią i proponują szybkie pożyczki i kredyty. Pewnie, jakbym potrzebował, to by nie dzwonili. Ale na razie dzwonią. No i taki pan, czy taka pani, a są

24

Felieton

Podyskutuj o tym na forum!

to zazwyczaj młodzi ludzie, dla których to pierwsza praca i początek kariery zawodowej, tak potrafi kilka razy dziennie zadzwonić i zapytać się, czy może porozmawiać ze mną o propozycji bankowej.

Z jednego banku, co to już w nim nie jestem, to dzwonili sami kulturalni. „Dzień dobry i te rzeczy, czy możemy teraz chwilę porozmawiać, jeżeli przeszkadzam to może zadzwonię później? ” „O której godzinie?”

Sama kultura. „No dobra, teraz mam trochę czasu, właśnie jadę samochodem, słucham Panią” „Mam dla Pana propozycję.”

I tu nauczony doświadczeniem, kieruję moją rozmówczynię na właściwy tor, aby rozmowę zamknąć w szybkim tempie. „Czy chciałaby Pani zaproponować mi zapomogę w wysokości pięciu tysięcy euro lub wysokiej klasy samochód za pół ceny? ” „Nie.” „A to przepraszam bardzo, ale nie mogę poświęcić więcej czasu na tę rozmowę.” „Chcielibyśmy zaproponować pożyczkę.”

Cholera, żeby tak inne propozycje składali, ale oni chcą pożyczać. Więc ja zawsze pytam: „A kto tą pożyczkę będzie spłacał? ” „No… (i tu lekka konsternacja) …

Pan.” „A nie, nie, nie, droga Pani, ja nie będę spłacał.” „A dlaczego? ” „Bo mnie na to nie stać”

Albo taki tekst; „Uprzejmie zapra- nawet całkiem pokaźny przemysł waszamy do naszego oddziału przy ulicy kacyjny. Biura podróży, czartery, rezyJakiejś Tam.” To dzwoni mój obecny denci, wycieczki fakultatywne, pokoje bank. rodzinne, baseny, miejsca dla dzieci, „A w jakim celu? ” all inclusive, obiadokolacje, B&B. „Czeka na pana pożyczka.”

Ale, i tu nie mam wątpliwości, ist„Ale ja się z nią nie umawiałem” nieje w kraju całkiem spora grupa I tak wymyślam co raz bardziej zło- ludzi, którzy żyją z wypoczynku inśliwe teksty i czekam na to, kiedy im nych. Wynajmują pokoje, domy, przysię znudzi. A im się nie nudzi. gotowują posiłki, wynajmują autoOpracowali sobie kiedyś taką kary. Czasami jest to grupa, dla któczarną listę dłużników, a nie mogą rych jest główne źródło utrzymania. opracować czarnej listy złośliwców, I na pewno robią wszystko, aby ściąktórzy nie chcą brać pożyczek i kredy- gnąć do siebie turystę. A obywatel tów. Nie rozumiem tego. W końcu jest ma wybór. I to on decyduje. Państwo nas złośliwców całkiem spora grupa. w tym nie uczestniczy. Ba, nawet poliIle by banki zaoszczędziły na nie- tyk, który właśnie przyjechał z zagradzwonieniu do niej? Ale nie, muszą nicznego wojażu, nie zabiera na ten tese podzwonić. mat głosu. Należy to do złego tonu.

Kiedyś się mówiło, że bank to taka Tak więc każdy ma wybór, jak instytucja, w której się oszczędza. Dziś kiedyś w Warszawie, na Ciuchach, się mówi, że bank to jedna z niewielu przy Wschodnim. Decyduje atrakinstytucji, która nie oszczędza. cja i cena.

Albo wakacje.

Nawet w zatęchłym socjalizmie, Raczej nie spędzam wakacji w kraju, kto chciał, ten wybierał. Kto chciał, bo jest za drogo. Objeździłem co się to kupował na Ciuchach, orygidało; Wybrzeże, Mazury, Pojezierze. nalne lub nieoryginalne dżinsy Lee Teraz rozjeżdżam się po kraju w ce- lub Wrangler, za okropne pieniądze. lach wycieczkowych, z dziećmi. Miło A kogo nie było stać, kupował polskie jest porozglądać się i pozwiedzać, po- „Super Szariki” w sklepach MHD. I tak dziwiać przyrodę, ale na wakacje nie. to leciało. Aż państwo puknęło się Wolę zrujnować się na drogi przelot w głowę i wybudowało sieć sklepów i narażać się na trudności porozumie- Pewex i Baltona, gdzie można było wawcze ale mieć zagwarantowaną po- kupić, może nie koniecznie tanio ale godę i wcześniej wynegocjowane wa- na pewno z gwarancją, to czego bazar runki. Wczasy w kraju są stanowczo nie dawał. Ale była taka święta zasada: dla mnie za drogie i obarczone zbyt „politycy nie mówili o tym gdzie kupowielką liczbą niewiadomych. wać”. Mówiły reklamy i mówiły ceny.

No i z tego co wiem, tak czyni bar- Reklam bazarów nie było a i ceny dzo liczna grupa ludzi w kraju, na po- na bazarach też nie były adekwatne trzeby których wykształcił się już i z czasem bazary przegrały. Ale nigdy

mojejabłuszko – 03/2010

25

Felieton

nie słyszałem żadnej oficjalnej wypowiedzi, że w MHD czy w Peweksie, kupuje tylko światły obywatel.

I tak by to swoim torem się rozwijało, aż być może ktoś wpadłby na całkiem niezły pomysł, że wzorem państw zachodnich, całkiem fantastycznie byłoby wybudować ośrodki wypoczynkowe na przykład na Helu, albo na Pojezierzu czy Mazurach i zaprosić nie tylko rodaków wzorem Portugalii, ale choćby Greków, aby zobaczyli jak wyglądają

Podyskutuj o tym na forum!

piaszczyste plaże i jak smakuje piwo.

Ale nie, znalazł się pewien niewłaściwie poinformowany Prezes, który zaczyna namawiać do wyjazdu do Egiptu i Tunezji. Że niby tam jest Mekka Niemców i my też tam musimy być. Bo niby tam bogaci jeżdżą.

Krótka wypowiedź a ile w niej błędów. Może nawet niezamierzonych.

Po pierwsze, raczej Niemcy tam nie jeżdżą. Po drugie, nie jest tam drożej tylko taniej niż w kraju. Po trzecie, po co rujnować ledwie dychający polski „przemysł wakacyjny”. Przecież ci ludzie muszą z czegoś żyć. Trzeba dać im szansę.

Chociaż, jak już tak dywaguję, to z nadzieją chciałbym zapytać: „gdzie tkwi haczyk? ” Piszę „z nadzieją”, bo chciałbym aby jego wypowiedź miała jakiś głęboko ukryty sens. Bo raczej głupota go nie ma.

I tu mi się nasuwa takie spostrzeżenie. Nie tak dawno przeczytałem

ze zdziwieniem, że sir Clive Sinclair, wynalazca ZX Spectrum, powiedział, że mu komputery zbrzydły do tego stopnia, iż nawet jego asystent musi odczytywać mu pocztę internetową, bo jego cofa. No, ale on ma do tego prawo. Jego dorobek z dziedziny komputerowej jest niekwestionowany a jego udział w rewolucji naukowo-techicznej nie ulega wątpliwości.

No a co może Prezes bez takiego dorobku?

Na pewno zanim zacznie go odpychać, powinien popracować w banku.

Dowiedzieć się co to takiego konto, co karta płatnicza, zdobyć trochę wiedzy na temat kredytu. Podzwonić po takich złośliwcach jak ja i skonstatować, że wyklepana na blachę formułka, którą się nabiera ludzi, czasami fałszywie pobrzmiewa i w zderzeniu z cynizmem klienta ma zadziwiająco inne oddziaływanie. Następnie, jak już trochę popracowało, należy

zrujnować się na wypoczynek w kraju.

Polecam Bałtyk. Zimna woda ma swój urok – orzeźwia, a bałtyckie plaże, gdzie zewsząd słychać rodzime problemy w rodzimym języku, zmuszają do wglądu w siebie. No i jak się wypoczywa za wielkie pieniądze po ciężkiej, mało płatnej pracy, to ma się poczucie spełnienia i raczej postępuje się z sensem. To taka droga, którą należy przejść i to takie doświadczenia, które należy mieć.

Wtedy, jak się zostanie Prezesem, to ma się dystans do tego co się mówi.

I rozumie się to o czym się mówi, nawet jak to jest tekst, który przygotował asystent. A wzorowanie się na sir Clivie Sinclairze raczej powinno pozostać na później, kiedy ma się za sobą doświadczenie w przeglądaniu kilku internetowych stron traktujących choćby o wypoczynku i kiedy się umie sobie przypomnieć widok swojego tłustego d….ska na plaży w Chałupach. ■ Reklama

mojejabłuszko – 03/2010

26

Felieton

Podyskutuj o tym na forum!

W ogródku Wojtek Pietrusiewicz Przez ostatni miesiąc wśród znajomych przeprowadzałem ankietę w sprawie najnowszego produktu Apple – iPad. Podpytywałem się co o nim sądzą, czy go kupią i tym podobne błahostki.

Ku mojemu zdziwieniu dowiedziałem się, że większość ludzi nie interesujących się na codzień sprawami komputerowymi, nie miała bladego pojęcia o jego możliwościach ani funkcjonalności. Jedyne co wiedzieli, to fakt, że ma wiele wad i tak naprawdę do niczego się nie nadaje. Nie wiedzieli nawet jakie to są wady i specjalnie ich

że UI jest na tyle prosty, że powinna go poznać w kilka godzin, a w najgorszym przypadku w kilka dni. Wspomniałem, że jest to potencjalnie idealne urządzenie dla niej, gdyż komputer służy przede wszystkim do przeglądania internetu, czytania poczty i prowadzenia rozmów na Skype. Te wszystkie czynności będzie mogła wykonywać na iPadzie bez większych problemów. WiFi już ma w domu, więc teoretycznie nic nie stoi na przeszkodzie. „Nie” usłyszałem w odpowiedzi, „Po co mam kupować kolejne urządzenie służące mi do tego samego?” Przypomniałem jej, jak w zeszłym roku narzekała na iMaka, że praktycznie z niego nie korzysta ponieważ woli przebywać latem w ogródku na świeżym powietrzu. Zasugerowałem, że zamiast nudzić się z prasą na leżaku mogłaby zastąpić ją iPadem. „To można z tego korzystać na leżaku?

Odczytam na nim maile? Przejrzę strony internetowe?” Potwierdziłem. „Kupuj!” usłyszałem w17-02-10 odpowiedzi.

■ sare_55x55.ai 12:17:16 Reklama

to nie interesowało, ale wiele o nich słyszeli.

W ostatni weekend rozmawiałem ze swoją mamą na ten sam temat i pytałem czy ma zamiar go kupić. Stwierdziła, że obawia się problemów z przystosowaniem się do nowego interfejsu. Zaawansowana obsługa komputera ją przerasta, włączając prostą i znaną wszystkim od dawna funkcjonalność kopiuj-wklej, a strach przed poznaniem nowego interfejsu był głównym powodem negatywnej odpowiedzi. Ode mnie usłyszała,

mojejabłuszko – 03/2010

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

27

Felieton

Kurka wodna!

Kinga Joanna Ochendowska

Siedziałam sobie spokojniutko, nad klawiaturą, jak to mam w zwyczaju. Pisałam artykuł do MJ: „Rozterki blogera”. Było w nim wszystko – i o samych początkach, o zakupach domeny i serwera, i o donacjach, i o reklamach. Było też o wpływie czytelników, potrzebie otrzymywania od nich informacji zwrotnej – komentarza, dyskusji, rady. Na koniec nawet napisałam o stopniach awansu w blogowej karierze – czyli dorobieniu się prywatnego trolla, jak również o odpływie motywacji, zamknięciu bloga, zniknięciu ze sceny. O tym, że Internet pamięta wszystko, ale też zapomina szybko. To paradoks, bo w Internecie wszystko dzieje się o wiele szybciej, niż w świecie realnym. Kopie stron istnieją, zagrzebane gdzieś w górze sieciowego śmiecia, ale znikają błyskawicznie z pierwszych stron wyszukiwarek i prawdopodobieństwo ich odnalezienia jest znikome.

Powstał z tego tekst całkiem okazały i składny. Kliknęłam „zachowaj”, zamknęłam TextEdita i tekst... zniknął! Zauważyłam to po ikonce, która automagicznie się wyczyściła.

Podyskutuj o tym na forum!

Zaniepokojona zajrzałam do pliku i widzę, że nie widzę. Plik jest – tekstu w środku nie ma. Czysta kartka!

Niestety, pomimo wielu prób, artykułu odzyskać się nie udało. Miałam już pisać do Naczelnego, że zapowiadanego tekstu nie będzie, kiedy pomyślałam ze złością – Kurka wodna! I przyszło mi do głowy, że to może być niezły tytuł następnego artykułu.

No bo, kurka wodna! Tylko nieliczni mają szczęście utrzymywać się z działalności w Internecie. Zwłaszcza działalności, za przeproszeniem, intelektualnej. Jak taki bloger pisze – recenzje, przemyślenia, tipsy, to nie produkuje w ogólnym pojęciu „towaru”. Jakby bloger pisał programy, najlepiej nie otwarte, ale jak najbardziej zamknięte, to by produkował towar. A tak produkuje słowa.

Słowa też dają się sprzedać, ale inaczej. Np. w książce. A książka – ponownie – jest towarem. Przedmiotem, który można nabyć. Więc co produkuje bloger? Ano produkuje on ową wartość intelektualną. Jaką więc wartość ma pisanina blogera?

Kiedy bloger wywiesza na stronie znaczek donacji – prośbę o wsparcie strony, niewielu w niego klika. Tak niewielu, że nie warto wspominać. Jak bloger powiesi reklamy, to zaraz objawi się śledczy, który zarząda wyjaśnień i kopii dokumentów skarbowych, żeby dowiedzieć się, ile ten paskudny wyzyskiwacz zarabia na czytelnikach. A bloger siedzi i poświęca – czas, finanse (domena i serwer kosztują!), wiedzę. Najgorzej ma bloger idealista, bo chęć dzielenia się wiedzą i wspierania innych

użytkowników internetu kłóci się z koniecznością wysupłania z kieszeni żywej gotówki. Bo ta gotówka już idealistyczna nie jest i objawić się sama nie zamierza. Trzeba na nią zapracować.

Chodzi więc bloger do pracy, uczestniczy w życiu rodzinnym (bo kiedyś się w końcu ta rodzina pojawia) i bloguje.

A blogowanie wcale mało czasu nie zajmuje. Jak chce się blogować na poważnie, to trzeba codziennie przeczytać kilkadziesiąt stron, potłumaczyć, ponegocjować konkursowe bartery.

A czytelnikom i tak się nie podoba.

I co tu robić? Zrezygnować i zająć się rodziną czy stać na przekór wszystkim huraganom?

W ciągu wielu lat, widziałam znikających blogerów. Każdy odchodzi na swój sposób – jeden pisze zamykającą krótką notkę, inny elaborat wyjaśniający powody. Jeszcze inni po prostu znikają. Kamień w wodę i pozostają tylko rozchodzące się kręgi. Latami utrzymują się naprawdę nieliczni.

Ci którzy wyrobili sobie markę lub ci, którzy traktują pisanie jako hobby – produkują okazjonalne notki w czasie wolnym i mają w nosie niewdzięcznych czytelników. Część, dzięki blogowaniu i pokazywaniu się na scenie, trafiło do poważnych firm i rozwijają swoje kariery, traktując blogowanie, jako wstęp i przyczynek do odbicia się gdzieś w górę.

Wciąż jednak większość z nich to hobbyści, mający nadzieję, że ich internetowa działalność przynosi komuś pożytek. Pozytywne komentarze, to prawdziwa motywacja w pigułce. Nie szczędźcie ich zatem swoim

mojejabłuszko – 03/2010

ulubionym blogerom. Aby mieć pewność, że nie stracą zapału i nie zamkną na kłódkę miejsca, które odwiedzacie przy porannej kawie. Żaden przyzwoity bloger, nie zafunduje Wam reklamy na całą stronę, rozstępującej się niczym Morze Czerwone, przed kursorem myszy. Wybaczcie im zatem te małe boksiki reklamowe. I omijajcie te strony, które nadużywają Waszej cierpliwości, prezentując choinkę reklam i żadnej treści.

Ze swojej strony, dziękuję wszystkim czytelnikom za komentarze, w szczególności Panu Piotrowi, któremu nie zdążyłam odpisać, za co oczywiście przepraszam. I mam nadzieję, że odchodzących, zniechęconych blogerów będzie coraz mniej. A jeśli będą w stanie utrzymać ze swojej działalności coś więcej, niż tylko domenę – chwała im za to. Niewiele jest stron, oferujących unikalne treści. Warto je zatrzymać, okazując chociażby odrobinę wdzięczności autorowi, poprzez pozostawienie komentarza, wsparcie akcji, konkursu czy ankiety. Wtedy bloger wie, że ma dla kogo pisać. Dla czytelników. ■

28

Felieton

Podyskutuj o tym na forum!

Sałata i szpinak Piotr Chyliński Kilka tygodni temu, tak pod koniec lutego, z App Store zaczęły masowo znikać programy z gatunku, powiedzmy, frywolnych. Deweloperzy blisko pięciu tysięcy programów otrzymali informację od Apple, że ich programy zostały usunięte z powodu niezgodności z nowymi wytycznymi firmy, dotyczącymi prezentowanej w programach treści. Większość, chociaż nie wszystkie, z wycofanych programów, były to darmowe lub niemal darmowe zbiory kilku, kilkunastu zdjęć mniej lub bardziej roznegliżowanych modelek, wzbogacone kilkoma reklamami tego czy owego. W sumie, poza paroma perełkami w rodzaju „Striptease”, nic specjalnego. Ot, praktyczne wykorzystanie starej prawdy, że odrobina seksu pomoże sprzedać niemal wszystko, którego rezultatem było okupowanie przez tego rodzaju produkcje szczytowych miejsc list najczęściej pobieranych programów.

Reakcją na decyzję Apple, aby pozbyć się ze sklepu programów o zabarwieniu erotycznym, był spory szum na blogach i w mediach, ponieważ jedni zobaczyli w niej zamach na wolność i swobodę, inni cenzurę, jeszcze inni zaś sprzątanie App Store z cyfrowego śmiecia.

O ile same programy z półnagimi dziewczynami są mi raczej obojętne, zaciekawiły mnie opinie niektórych

blogerów, a i to nawet nie tych, którzy doszukują się w tej całej sytuacji dowodu dyktatorskich zapędów firmy z Cupertino. Ten rodzaj rozumowania jest bowiem tak absurdalny, że aż śmieszny.

Prywatna firma rozwija według własnego planu swoją usługę, a paru, pożal się Boże, obrońców swobód obywatelskich, próbuje jej dyktować własne prawa, którymi się powinna rządzić owa usługa, w razie odmowy grożąc oskarżeniami o… dyktaturę. Monty Python by się nie powstydził, ale to mało interesujące. Tak naprawdę zaciekawiło mnie podejście tych z komentujących poczynania Apple, którzy w znikaniu frywolnych programów dostrzegli, mimo wyraźnych deklaracji ze strony firmy, z dawna potrzebne i oczekiwane czyszczenie oferty App Store z tak zwanego „shitware”.

Chociaż prawdą jest, że znakomita większość „programów z panienkami” przedstawiała sobą znikomą wartość, zarówno pod względem jakości jak oryginalności, w App Store można znaleźć całą masę innych produkcji, co do których można by wysunąć dokładnie te same zastrzeżenia. Programy „pierdzące” w tysiącu odsłon, zbiory tapet dla iPhone’a, będące mniej lub bardziej losowym wyborem zdjęć dostępnych w Internecie, płatne zbiory tekstów, dostępnych w Internecie za darmo, a nawet masa zupełnie nieprzemyślanych gier, które już po krótkiej chwili lądują w koszu – to tylko kilka przykładów wyłudzaczy pieniędzy lub chociaż czasu i uwagi.

Gdyby firmie Apple rzeczywiście cho- są przez Apple dopuszczone do oferty dziło o „cyfrowe porządki”, ze sklepu App Store, lecz również cała masa owego zniknęłyby również i takie „śmieci”. „shitware”, którego w swoim iPhonie niNie tylko nie zniknęły, lecz, co wię- gdy byśmy nie zainstalowali, za to chętcej, wciąż pojawiają się kolejne, bo ta- nie zainstalują go inni użytkownicy tekie są potrzeby klientów Apple. Cokol- lefonu Apple. Trzeba nie lada naiwnowiek ja lub kto inny będzie sądził o war- ści, aby sądzić, że te programy powstają tości owych programów, istnieje liczna bez powodu, że zajmują wysokie miejgrupa osób, które je pobierają za darmo sca na listach popularności bez przylub kilka centów, windując ich pozycję czyny. Istnieje zapotrzebowanie na tana listach popularności i, wierzcie lub nie, kie produkcje i podejrzewam, że istnieć czerpiąc z nich rozrywkę. App Store nie będzie zawsze. Jeżeli się tego nie zaakodbiega przy tym wcale od innych sfer ży- ceptuje, nie można mówić o jakiejkolcia. Obok filmów wybitnych istnieje cała wiek swobodzie, a jedynie o zamianie masa produkcji klasy „B”, „C”, a nawet jednych ograniczeń na inne. Zamianie „Z”. W kioskach obok wartościowych pe- cenzury Apple na cenzurę tego czy inriodyków leżą brukowce, epatujące czy- nego blogera z przerostem mniemania telnika nagłówkami w stylu: „Rozwol- o własnym guście. nienie zabiło tę miłość” i sprzedające Trawestując jeden z komentarzy, owi się w znacznie wyższych nakładach niż blogerzy nie chcieliby się znaleźć w świepisma, reprezentujące sobą jakikolwiek cie, w którym by musieli złamać zabezpoziom. Czy ktokolwiek przy zdrowych pieczenia swojej lodówki, żeby do niej zmysłach, wpadłby na pomysł, że należy włożyć sałatę z przydomowego ogródka, je usunąć z oferty, tylko dlatego, że są no- ale gdyby zabezpieczenia lodówki musiał śnikiem kiepskiej jakości rozrywki? złamać ich sąsiad, żeby włożyć do niej Najbardziej zadziwiający jest jednak szpinak, którego oni akurat nie lubią, sare_55x55.ai 17-02-10 12:16:27 fakt, że potrzebę „posprzątania” App to niech się zboczeniec męczy. ■ Reklama Store wyrażają również te osoby, które aktywnie działają na rzecz wspierania Jailbreaka jako metody uzyskania swobodnego dostępu do oprogramowania w swoim iPhonie. Dostrzegam w takim podejściu sprzeczność z domieszką hipokryzji. Skoro żąda się dla siebie swobody decydowania o programach zainstalowanych w swoim urządzeniu, należałoby ją zapewnić również innym osobom, a także zaakceptować wynikające z owej swobody konsekwencje. Na przykład to, że jej owocem będą nie tylko programy wartościowe, które teraz nie

mojejabłuszko – 03/2010

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

29

Opinie

WWW a szkoła

Jarosław Linder

W przygotowaniu młodego człowieka do przyszłej pracy i pełnego funkcjonowania w społeczeństwie ważną rolę pełni kształcenie w zakresie posługiwania się nowoczesnymi (na dzień dzisiejszy) technologiami informacyjno-komunikacyjnymi. Mówiąc jaśniej należy kształtować prawidłowe nawyki i rozwijać umiejętności korzystania ze zdobyczy techniki XXI wieku w szczególności komputerów.

Można by zadać pytanie co jest takiego pożytecznego w tym, że młody człowiek spędza godziny przed komputerem? Otóż, takie pytanie w dniu dzisiejszym jest raczej bezzasadne bo już wiemy, że internet to nie tylko miejsce zabawy i rozrywki lecz przede wszystkim źródło wiedzy (Wikipedia i inne wiki – nowoczesne encyklopedie) oraz portale uczelniane. Z dnia na dzień poszerza się ilość publikacji z wielu dziedzin nauki. Na nas nauczycieli spada ważna rola osób uczących weryfikacji i zgodnego z prawem wykorzystywania tych materiałów.

Ta łatwość dostępu do bardziej lub mniej wartościowych źródeł wiedzy oraz niejednokrotnie posiadanie przez

Podyskutuj o tym na forum!

uczniów mobilnych urządzeń pozwalających sprawdzenie wiedzy nauczyciela prawie natychmiast (nawet na lekcji) powoli zmienia rolę nauczyciela z „guru” i osoby posiadającej wiedzę, na przewodnika po meandrach wiedzy i kierownika procesem samokształcenia.

Kilka, kilkanaście lat temu w szkole uczeń miał się nauczyć, czyli posiąść wiedzę. Dziś uczeń ma uzyskać w szkole umiejętności: • czytania ze zrozumieniem, • refleksyjnego przetwarzania tekstów, • wykorzystywania narzędzi matematyki, • wykorzystywania wiedzy o charakterze naukowym do rozwiązywania problemów, • formułowania wniosków, • wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji, ą • komunikacji w języku ojczystym i językach obcych, • rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się, • pracy zespołowej.

Wszystkie te umiejętności do uzyskania poprzez sprawne posługiwanie się narzędziami technologii informacyjno-komunikacyjnymi. To nie tylko komputer ale taki, który posiada dostęp do internetu. Bo autonomiczny, pozbawiony internetu komputer to taki sam „mebel” jak telewizor bez anteny czy kablówki.

To uczmy świadomego korzystania z narzędzi dostarczanych choćby przez Google. Uczmy korzystania z wyszukiwarki, bo umiejętnie zadane pytanie skutkuje szybszą i precyzyjniejszą

odpowiedzią, ale i oprogramowania uruchamianego w „Chmurze”. Wielu nauczycieli informatyki nie zdaje sobie sprawy jak bardzo od nich zależy sukces na maturze z języka polskiego. Przecież w czasie poznawania tajników edytorów tekstu można „rozpisać” uczniów.

Napisane teksty można ocenić nie tylko pod kątem poprawności edytorskiej ale i treściowej. Praca na aplikacjach uruchamianych zdalnie pozwala pokazać młodzieży, że to jaki mamy sprzęt czy system nie jest tak ważne i nie jest warte przechwalania się. Możemy osiągnąć to samo na słabszym, starszym sprzęcie tylko musimy znaleźć odpowiednie dla danej sytuacji narzędzia, często poza naszym domem w przestrzeni wirtualnej.

A, co z serwisami społecznościowymi?

Nasza Klasa, Facebook i inne pozwalają na wielopłaszczyznową i nieograniczoną ramami czasowymi i geograficznymi wymianę informacji. Tu też jest wiele do zrobienia. Wielką rolę do odegrania mają wychowawcy, a jeśli posiadają konta w tych serwisach to mogą oddziaływać intensywniej i efektywniej.

Wykorzystanie WWW to jedno, a tworzenie narzędzi WWW to drugie.

Nauczyciele informatyki w szkołach ponadgimnazjalnych (średnich) stają często przed dylematem czego uczyć. Przecież w programach nie mamy żadnych konkretów. Owszem, są standardy maturalne i wiele różnej literatury metodycznej, ale to jak szeroko potraktujemy dane zagadnienie zależy od nas samych. Skoro mamy uczyć baz danych, a na maturze wymagana jest znajomość Accessa to uczmy. Tylko czy nie warto

mojejabłuszko – 03/2010

dodać (czytaj: uatrakcyjnić) do zajęć baz danych MySQL czy PostgreSQL. Jeśli tak to warto jeszcze dodać PHP, a jak to ma działać w internecie to bez HTML-a ani rusz. Warto też, oczywiście jak mamy czas, dorzucić JavaScript.

No, dobrze, a jeśli nie mamy co najmniej 3 godzin tygodniowo w każdej klasie? No, cóż wtedy ograniczmy się do jednego z wielu gotowych systemów zarządzania treścią (CMS). One przecież zawierają HTML, PHP i pracują w oparciu o bazę danych. Umiejętność administrowania czy tylko edytowania treści w tych systemach rozwinie myślenie młodych ludzi i uświadomi jak funkcjonuje większość portali internetowych. Bo, powtórzę raz jeszcze, szkoła nie ma wypuścić ze swych murów osobnika napakowanego wiedzą i informacjami ale świadomego, otwartego na nowości uczestnika społeczeństwa informacyjnego, dla którego informacja nie jest celem tylko środkiem do celu. Informacja to pewna forma pieniądza. I tu już krok do ochrony dóbr intelektualnych.

WWWeb – byle byśmy sami i nasze dzieci nie utknęli na stałe w tej sieci. ■ Reklama

30

Wywiady

Podyskutuj o tym na forum!

komputera miał wielkość dwóch dużych lodówek. Al utworzył wtedy firmę produkującą stacje dysków, która potem przekształciła się w producenta dysków twardych.

Na swoim komputerze mam dwa ciekawe slajdy. Znajduje się na nich ponad 100 firm, bardzo dobrze znanych, które były producentami dysków twardych, a obecnie albo nie istnieją, albo zajmują się zupełnie innymi sprawami. W tym momencie zostało na świecie już tylko 5 producentów dysków – my, Western Digital, Samsung, Hitachi i Toshiba. Pokazuje to jak trudny jest to biznes i jak ogromnych nakładów potrzeba, aby osiągnąć odpowiedni poziom technologiczny i produktowy.

Seagate – o dyskach, SSD i multimediach Dominik Łada rozmawia z Ianem O’leary – Corporate Communications Director |Europe, Middle East, Africa oraz Wojtkiem Łastowieckim, reprezentującym Seagate w Polsce Dominik Łada: Opowiedzcie mi Panowie, jak zaczęła się historia firmy Seagate.

Ian O’leary: Seagate został założony 30 lat temu. W zeszłym roku, w październiku obchodziliśmy więc „okrągłą” rocznicę.

Wszystko zaczęło się, gdy Al Shugart zaangażował się w stworzenie pierwszego komputera, razem z IBMem. Dysk do tego

mojejabłuszko – 03/2010

DŁ: Jaki dysk został jako pierwszy wyprodukowany przez Seagate?

IO: Był to dysk 5,25” o pojemności 5MB. Czyli dosyć duży, wielkości pudełka po butach, ale porównując go do tych wspomnianych wcześniej „lodówek” to można już było myśleć o komputerach w kategoriach „komputer osobisty”. Teraz na rynku dostępne są dyski 3,5”, 2,5”, 1,8”, a ich pojemność cały czas rośnie.

DŁ: Na czym się w tej chwili koncentruje się Seagate?

IO: W tej chwili Seagate jest jedynym producentem pamięci masowych, który obecny jest we wszystkich segmentach rynku. Gros naszej działalności to rynek komputerów osobistych, mamy też silną pozycję na rynku przedsiębiorstw (centra przetwarzania danych).Jedynymi produktami, których nie oferujemy, są dyski 1,8”.

32

Wywiady

Podyskutuj o tym na forum!

będą, tak jak z roku na rok tanieją standardowe dyski. Ale trwa to od ponad 30 lat. W przypadku technologii SSD proces ten będzie szybszy, ale na pewno będziemy musieli uzbroić się w cierpliwość.

DŁ: Który z rynków jest dla Waszej firmy najważniejszy?

IO: Wszystkie rynki są ważne. Wszystkie mają, oczywiście, różną charakterystykę. 50% naszej produkcji stanowią dyski dla komputerów stacjonarnych. Rozwiązania dla przedsiębiorstw to około 10%.

Mówimy tutaj o sztukach, a nie wartości.

Ta w przypadku przedsiębiorstw oczywiście byłaby zdecydowanie wyższa, ponieważ są to znacznie droższe rozwiązania.

Pozostałą częśc naszego portfolio stanowią produkty dla notebooków (około 2530%) i pamięci zewnętrzne.

Wojtek Łastowiecki: Nie jest ważne, który to segment rynku – staramy się być tam, gdzie jest zapotrzebowanie.

IO: Jesteśmy liderem w segmencie przedsiębiorstw od bardzo dawna – możemy pochwalić się 60% udziałów w tym rynku.

Jeśli chodzi o segment komputerów stacjonarnych – tu nasze udziały sięgają około 35%.

DŁ: Co myślicie o technologii SSD? IO: Bardzo ciekawa.

DŁ: Będze standardem?

IO: Na pewno nie w krótkim czasie. Z wielu powodów. Najważniejszy z nich, to koszt.

W niektórych rozwiązaniach, gdzie cena nie jest najistotniejsza, a ważniejsza jest wydajność, technologia SSD ma większą szansę powodzenia. W tym roku na rynku zostanie sprzedanych około 560 mln sztuk dysków twardych. Ile z nich to będą rozwiązania SSD? 1-1,5 mln sztuk. Jest to relatywnie niewielka liczba przy ogóle sprzedanych pamięci masowych, ale na pewno liczba ta będzie rosła.

Jeśli chodzi o cenę – wszyscy dookoła mówią, że produkty SSD będą tanieć. Racja,

DŁ: A co sądzicie o ich niezawodności?

Jakiś czas temu rozmawiałem z firmą Kroll Ontrack, specjalistami w zakresie odzyskiwania danych, i oni twierdzili, że dyski SSD mają ograniczoną możliwość zapisu danych.

IO: To prawda. W tym momencie jest to największy problem tej technologii i wszyscy producenci pracują nad tym, aby go rozwiązać. Z pamięcią flash wiąże się jeszcze jedna kwestia – wszyscy mogą ją wyprodukować, ale niewielu potrafi zintegrować w system.

DŁ: Niedawno firma SanDisk wprowadziła karty pamięci SD 64GB. IO: Dla kamer video czy aparatów jest to bardzo dobre rozwiązanie. Ale dla rozwiązań, gdzie musisz mieć dostęp do danych w ułamku sekundy, już nie jest to takie dobre. Wiele firm w tej chwili zaczyna produkować SSD, ale Seagate ze swoimi dyskami SSD Pulsar oferuje coś więcej niż interfejs 3GBitowy SATA. Seagate oferuje 30 lat doświadczenia w integracji systemów, co przekłada się na niezawodność i wydajność. Będziemy rozwijać ten segment. Co ciekawe, popyt na dyski SSD będzie też podnosił poziom sprzedaży dysków tradycyjnych. Powód jest prosty – dziś przechowujemy nasze dane w wielu miejscach i potrzebne nam są backupy naszych komputerów.

Na co będziemy je robili? Na tradycyjne dyski zewnętrzne.

mojejabłuszko – 03/2010

DŁ: A zatem jaka jest przyszłość tej technologii?

IO: Nie lubię takich spekulacji. Na pewno będzie rosła ich pojemność, ale równolegle będzie też rosła pojemność tradycyjnych dysków.

DŁ: Kiedy możemy spodziewać się dysków 1TB w laptopach?

IO: W końcu tego roku. Mamy obecnie w swojej ofercie dysk zewnętrzny 2,5”, który ma właśnie 1TB pojemności, ale nie pasuje do standardowych komputerów, bo ma 4 talerze, przez co jest odrobinę wyższy od dysków montowanych w notebookach. Ale zawsze możesz taki mały, przenośny dysk zewnętrzny podłączyć do notebooka i będziesz miał 1TB [śmiech].

DŁ: Tak i będę miał „dyndający” dysk na smyczy. Wracając jeszcze na moment do dysków zewnętrznych – kiedy wg Was złącze USB 3.0 stanie się standardem?

IO: Myślę, że w przeciągu 2 lat. Podejrzewam, że z końcem roku duża część dostępnych na rynku komputerów będzie miała wbudowany interfejs USB 3.0. Seagate już od kilku miesięcy produkuje dysk PS110 z interfejsem USB 3.0, ale w związku z tym, że na chwilę obecną jest niewielu użytkowników posiadających takie złącza, nie jest to produkcja na dużą skalę. Niemniej jednak jesteśmy gotowi na tą technologię. Wprowadzając takie urządzenie niejako kształtujemy rynek, na którym nie ma jeszcze takich rozwiązań.

WŁ: Niewątpliwie, trochę czasu upłynie zanim technologia USB 3.0 spopularyzuje się. Obecnie jeśli zajrzymy do jednego

33

Wywiady z największych salonów z komputerami, to jeden na 20-30 modeli będzie miał interfejs USB 3.0 i do tego nie do końca poprawnie działający.

Niedawno wprowadziliście do swojej oferty produkty multimedialne. Producent dysków twardych wchodzi w zupełnie nowy rynek. Czego możemy się spodziewać od Was w tej dziedzinie?

IO: Niedawno odnowiliśmy kompletnie linie naszych produktów. Wprowadziliśmy FreeAgent Go – zewnętrzne

Podyskutuj o tym na forum!

dyski przenośne, FreeAgent Desk – zewnętrzne dyski stacjonarne. Przedstawiliśmy też serwer danych BlackArmor.

Przede wszystkim, nowością w naszym portfolio jest odtwarzacz FreeAgent Theater���������������������������� + HD, który umożliwia odtwarzanie zdjęć, muzyki czy też filmów, bezpośrednio na ekranie telewizora, z podpiętego do niego dysku [pisaliśmy o tym w grudniowym numerze magazynu Moje Jabłuszko – 12/2009]. Wprowadzamy teraz też bardzo „mądre” urządzenie sieciowe – FreeAgent DockStar.

Będziemy przyglądać się możliwościom tego rynku. Na pewno w pierwszym półroczu można spodziewać się kolejnych nowości od Seagate. Cały czas pracujemy nad rozwiązaniami, które sprawią, że przechowywanie danych będzie jeszcze łatwiejsze i coraz bardziej bezpieczne.

Na rynku jest coraz więcej urządzeń, które można ze sobą łączyć. Dzieje się tak, bo zmieniają się wymagania konsumentów – dziś chcemy oglądać obrazy na jednym urządzeniu, z innego chcemy

słyszeć dźwięk. Myślę, że sieci domowe mają ogromną przyszość.

DŁ: Mam ostanie pytanie – jak myślicie, kiedy nadejdzie kres powiększania się przestrzeni dyskowej?

IO: Nie mogę powiedzieć kiedy to będzie, ale na pewno nie w czasie najbliższych 10 lat, bo przynajmniej w takiej perspektywie Seagate ma plany dotyczące rozwoju swoich produktów.

DŁ: Dziękuję za rozmowę. ■ Reklama

mojejabłuszko – 03/2010

34

Wywiady

Podyskutuj o tym na forum!

fot. Tatiana Jachyra

Adam Sztaba, z batutą i makiem mojejabłuszko – 03/2010

35

Wywiady

Podyskutuj o tym na forum!

Domin ik Ł a da: Masz cz as na cokolwiek?

Adam Sztaba: Bywa z tym różnie – rok 2009 był specyficzny, gdyż był to rok wielu zmian, poza tym to był rok kryzysu dla wielu branży. W branży muzycznej odbiło się głównie drastycznym zmniejszeniem budżetów, tym samym wiele projektów koncertowych i filmowych legło w gruzach. Na początku 2009 roku skomponowałem muzykę do filmu – wreszcie pojawiła się okazja i czas na napisanie muzyki na pełną orkiestrę symfoniczną. Napisałem ponad 80 minut muzyki, którą nagrała znakomita orkiestra Sinfonia Varsovia. Cały film już z podłożoną muzyką został wysłany do Stanów Zjednoczonych, gdzie był robiony ostateczny mix dźwięku i kodowanie w Dolby, i na tym końcowym etapie produkcja utknęła z powodów finansowych. Data premiery, mimo upływu kilkunastu miesięcy, nadal nie jest znana. Szkoda, że film ten zbiegł się z kryzysem, choć liczę, że w końcu zobaczymy go w kinie.

A zdradzisz co to za film?

Film nosi tytuł „Od pełni do pełni”.

Wyreżyserował go Tomasz Szafrański – znakomity młody reżyser mający już na koncie sporo sukcesów, a wśród aktorów wspaniały przekrój, od Jerzego Bończaka i Andrzeja Grabowskiego, po młodszych jak Kasia Glinka i Andrzej Nejman, którzy pierwszy raz pojawili się na „dużym ekranie”. Czarna komedia – bardzo dobry, zaskakujący scenariusz i niemal cały czas „komentująca” obraz muzyka orkiestrowa.

Myślę, że będzie to nowe spojrzenie

na połączenie obrazu z muzyką w polskim kinie, ale zobaczymy czy widz będzie miał okazję się z nim zetknąć, bo mam obawy, czy ten film w ogóle się ukaże. Poza tym dużo rożnych programów telewizyjnych czy koncertów, do których byłem zapraszany, nie odbyło się lub zostało wstrzymanych z powodu niewystarczających budżetów. Być może niektóre z nich odbędą się w przyszłości. Wykorzystałem więc czas głównie na pracę w studiu.

Słyszałem już takie opinie, że kryzys się skończył...

Na pewno idzie ku dobremu. Z początkiem roku widać wyraźne ożywienie.

Niektóre branże w ogóle nie odczuły tego kryzysu. Tzw. show business odczuł go dotkliwie, ponieważ stosunkowo łatwo na nim oszczędzić. Kiedy organizuje się zamknięty event dla firmy, to nie zaoszczędza się na na jedzeniu czy na sali, lecz na artystach, bo nie są oni niezbędni. Zamiast gwiazdy z zespołem zaprasza się gwiazdę śpiewającą do podkładu muzycznego, zamiast orkiestry zaprasza się kwartet smyczkowy, itd. Rok 2009 przyniósł u mnie również zmianę managementu. Sądzę, że tego typu zmiany wynikają u mnie z nieustającej potrzeby szukania nowych wyzwań.

Do tej pory uczestniczyłem głównie w dużych produkcjach, które zostały ostatnio wyraźnie zredukowane.

Natomiast pozwoliło mi to zająć się innymi projektami, na które nie miałem dotąd czasu. Niektórzy artyści wychodzą z założenia, że aby istnieć na rynku, trzeba ciągle pojawiać się w telewizji,

fot. Robert Stefanowicz

mojejabłuszko – 03/2010

36

Wywiady

Podyskutuj o tym na forum!

nie zginął w tłumie. Mam też plany, aby komponować muzykę do kolejnych filmów. Film daje kompozytorowi wielki wachlarz możliwości – jest tam miejsce w zasadzie na każdy gatunek muzyczny, od symfoniki po nowoczesną elektronikę. Jeżeli produkuję płytę Ewie MałasGodlewskiej czy Edycie Górniak, to wiadomo, że muszę poruszać się w określonej estetyce, dość zresztą ograniczonej. W przypadku filmu w zależności od tego, czy reżyser jest otwarty, mogę przemycić każdy klimat, o ile oczywiście idzie on w parze z obrazem. Choć dość gorzką prawdą jest fakt, że w Polsce w ciągu roku powstają 2,3 soundtracki z wykorzystaniem orkiestry symfonicznej. To oczywiście głównie kwestia wspomnianych budżetów, które, jak widzę, stają się głównym tematem naszej rozmowy (śmiech). Zauważam też pewną tendencję, że producenci ze świata zaczynają przyjeżdżać do Polski nagrywać z polskimi orkiestrami, ponieważ otrzymują przede wszystkim wysoką jakość za rozsądną cenę.

natomiast ja uważam, że trzeba mieć solidny pretekst. Kompletnie bezcelowe wydaje mi się np. pojawianie co drugi dzień w telewizji śniadaniowej. Co innego przyjście tam ze swoją płytą czy z zapowiedzią ważnego koncertu. Aktualnie wykańczam swoje projekty autorskie.

A co to konkretnie?

Głównie własna płyta solowa, nad którą Myślałem, że jesteś człowiekiem pracuję już dłuższy czas, i na którą za- orkiestrą. proszę wybranych artystów, których Aż tak nie (śmiech) Liczę, że krążek ten poznałem przez ostatnie lata. Bę- powstanie w ciągu kilkunastu miesięcy dzie to wyłącznie moja muzyka, czę- – jeszcze nie wiem, kto będzie wydawcą. ściowo piosenki, częściowo muzyka Mam już klika aranżacji na płytę „choinstrumentalna. pinowską” również z udziałem zaproszonych artystów, ale zamierzam przeA teksty? czekać ten boom związany z obchodami Teksty napiszą zaprzyjaźnieni autorzy. „Roku Chopinowskiego”, aby projekt ten mojejabłuszko – 03/2010

Czy nie uważasz, że konkurencją dla takich prawdziwych, żywych orkiestr może być zestaw Vienna Symphonic? W końcu jest to zestaw prawdziwych sampli nagranych przez jedną z najlepszych orkiestr symfonicznych na świecie.

Sample dziś są coraz bardziej „niebezpieczne”, zwłaszcza że nośniki pamięci o wielkiej pojemności przestały być dziś problemem.

Sample, w odniesieniu do żywych instrumentów, pełniły do tej pory rolę nieudolnego substytutu. Mnogość technik

37

Wywiady

Podyskutuj o tym na forum!

grania sprawiała, że ilość wariantów koniecznych do utrwalenia przewyższała możliwości sprzętowe. Natomiast dziś, gdy nie mamy specjalnych ograniczeń w pamięci, załadowanie brzmienia skrzypiec, które zajmuje 20 GB, nie jest żadnym problemem. W tych 20 GB mamy zawarte przeróżne rodzje dźwięków – krótkie, długie, szarpane, flażolety, portato, legato, itd. I ma to o tyle wielką siłę, że nie odtwarzamy imitacji, lecz nagranie wykonane przez „żywego” muzyka w profesjonalnym studiu. Jednak, aby dobrze zaimitować orkiestrę, trzeba wykonać naprawdę drobiazgowy programming. I choć to rozwiązanie kusi, to jednak wolę zaprosić prawdziwą orkiestrę i nagrać w 2 godziny to, co przy pomocy sampli, chcąc wydobyć wszystkie niuanse, musiałbym sklejać tygodniami. Uważam, że mimo rozwoju technologii będzie jednak następował zwrot ku żywym instrumentom.

Czyli jesteś konserwatystą w tym względzie?

Z tym jest u mnie bardzo różnie. Czasami strasznie mnie ciągnie w stronę elektroniki – bardzo cenię produkcje, w których mogę znaleźć wycyzelowane programmingi – bardzo sobie cenię produkcje pokroju Morcheeba czy Zero7 – to wspaniała kapela chilloutowa, gdzie przemyślana elektronika znakomicie łączy się żywymi instrumentami. A najbardziej chyba lubię, kiedy ktoś bardzo umiejętnie potrafi połączyć orkiestrę z elektroniką. Te dwa światy, pozornie sprzeczne, potrafią doskonale się łączyć. Zespół AIR czy Morcheeba

fot. Tatiana Jachyra

mojejabłuszko – 03/2010

38

Wywiady

Podyskutuj o tym na forum!

pokazują, że można łączyć z powodzeniem surową nieraz elektronikę z sekcją smyczkową.

spędzam w nim wiele czasu, ale o dziwo później okazuje się, że w ciągu tygodnia udaje mi się przesłuchać 5 płyt i 10 audycji radiowych.

Jestem też fanem audiobooków – też idealnie nadają się do samochodu.

Jaką muzykę masz w swoim iPhonie?

Jestem fanem podcastów i zarażam przyjaciół, którzy jeszcze nie znają tego pojęcia. Lubię komfort słuchania audycji radiowych wtedy, kiedy tego chcę – w samochodzie czy w domu. Jestem fanem paru audycji Polskiego Radia. Jestem zaskoczony, że to Polskie Radio, specjalnie nie kojarzące się jednak z nowymi technologiami, jako pierwsze zbudowało tak szeroką ofertę podcastów.

IPhone to oczywiście również muzyka – przypomniała mi się zabawna historia z ostatnich wakacji. Wybierałem się na wesele przyjaciół na Mazurach i dostałem telefon: „Słuchaj, wrzuć na iPhone’a jakieś weselne numery, bo jakby nam przypadkiem agregat padł, to byśmy z iPhone’a podebrali muzyczkę i na odtwarzaczu na baterię polecieli...”. No więc załadowałem m.in.

4-płytową składankę „Wesele marzeń”.

Bezpośrednio po tym weselu pojechałem na wakacje na Kaszuby, gdzie spotkałem się między innymi z Marcinem Kydryńskim. Któregoś wieczoru zacząłem go „zaskakiwać” i puszczać ze swojego iPhone’a „Córkę rybaka”, potem „Przeżyj to sam” i inne tego typu numery. W końcu Marcin wyraźnie tąpnięty powiedział: „Ja nie wierzę, że on to ma w swoim iPhonie – ja go miałem dotąd za dobrego muzyka...” (śmiech) Co do muzyki, najczęściej są to najnowsze wydawnictwa, ponieważ staram się być na bieżąco. Słucham muzyki głównie w samochodzie. NIby nie

Co myślisz o iPadzie?

Czekałem na iPada nie tylko z powodu czytania książek czy oglądania filmów, ale ze względu na wyświetlanie nut. Jakieś 2 lata temu kupiłem dotykowy tablet w Stanach, służący właśnie do wyświetlania nut – MusicPad Pro firmy FreeHandMusic w formacie A4. Chciałem sprawdzić, czy takie urządzenie sprawdzi się w mojej pracy. Dla dyrygentów jest jeszcze dostępny nieco większy model MusicPad Maestro, więc skoro próba się powiodła, pewnie niebawem stanę się jego posiadaczem. Wersja A4 kosztuje ok. 1000$. Urządzenie posiada rysik, dzięki któremu można wprowadzać notatki. Z tyłu jest slot na pendrive, wyjście monitorowe i drukarkowe. Dyrygenci, z racji partytur, muszą operować ogromną ilością kartek (przeciętny koncert, to ok. 200 stron), więc jest to idealna sytuacja, kiedy plik papieru mogę zamienić na plik na pendrive’ie, nie mówiąc o ochronie środowiska. Mało tego – tablet umożliwia mi ustawienie kolejności utworów, dzięki czemu na koncercie po skończeniu jednego utworu automatycznie ustawia się następny. Strony możemy przewijać palcem, lub, gdy nie chcemy odrywać rąk od instrumentu czy batuty, używać pedału. Na jednym pendrive’ie mogę pomieścić kilka tysięcy mojejabłuszko – 03/2010

39

Wywiady partytur. Urządzenie, podobnie jak laptop, ma baterię, mimo to, przy ważnych koncertach wole się zabezpieczać wersją piepierową nut. Poza tym zna-

lezienie wybranej strony jest znacznie prostsze w tablecie niż przekopywanie się przez stos kartek. 1000$ to może nie jest mało, bo to cena zbliżona do laptopa, ale jednak urządzenie jest tego warte – widziałem już w Internecie całe orkiestry wyposażone w te urządzenia.

Ostatnio wyobrażałem sobie, że początek próby w takiej orkiestrze musi wyglądać w ten sposób, że do stanowiska dyrygenta ustawia się kolejka muzyków z pendrive’ami w ręku (śmiech). Wracjąc do iPad’a – obawiam się jednak, że jest on zbyt mały do wyświetlania partytur. A4 to absolutne minimum.

Podyskutuj o tym na forum!

Ale w końcu nie do tego celu został stworzony.

Czyli Sztaba jest gadżeciarzem?

Nie da się ukruć. Wyszukuję w necie nowe przydatne „wynalazki” i jeśli tylko pozwalają na to finanse, kupuję je. Zastanawiam się jednak czy jest to gadżeciarstwo, czy bardziej chęć wykorzy-

stywania w pełni nowych technologii.

Generalnie ufam technologii, może nawet za bardzo.

Nawet podczas koncertów telewizyjnych na żywo zawsze używam na scenie laptopa, z którego odtwarzam przy pomocy programu ProTools różne brzmienia, m.in. metronom, który dociera przez słuchawki do wszystkich muzyków. Dzięki użyciu metronomu

orkiestra nabiera znacznie większej precyzji rytmicznej, poza tym utwory są grane zawsze w takim samym tempie,

czasami ma problemy z polską muzyką czy remixami, ale baza jest i tak bardzo imponująca. Mało tego, program jest w stanie rozpoznać nawet to, co zaśpiewasz lub zagrasz. Wykonałem ostatnio taki test i zagrałem na fortepianie fragment poloneza Chopina i aplikacja pokazała, że jest to wykonanie Artura Ru��� binsteina (śmiech). Właściwie nie był to błąd, ponieważ zagrałem dokładnie te same nuty, co Artur Rubinstein i w podobnym tempie. Natomiast nadal nie mogę wyjść z podziwu, jak działa ten algorytm? W jaki sposób zbadać melodię, rytm i tempo, oraz przekopać tysiące piosenek w 20 sekund?

Używam również Weather Pro do pogody oraz Facebook’a.

A z pozostałych – słownika angielskiego, gry Need For Speed, telewizyjnej aplikacji EyeTV, iDisc, Dropbox,

co jest niezwykle ważne np. w „Tańcu z Gwiazdami”. Tancerze byli spokojni o tempo, a reżyser znał dokładną długość utworu, co w telewizji ma ogromne znaczenie. Szczerze mówiąc bałbym się wystawić na scenę peceta. Mam właśnie przed oczami widok słynnej niebieskiej strony (śmiech). Z Makiem czuję się komfortowo i pewnie.

Korzystasz z iPhona – jakich aplikacji używasz?

Na swoim IPhonie mam bardzo przydatną w moim zawodzie aplikację Soundhound, która rozpoznaje tytuł piosenki i wykonawcę. Oczywiście

mojejabłuszko – 03/2010

40

Wywiady

Podyskutuj o tym na forum!

Skype, iTrip, kilka aplikacji radiowych i news’owych.

Na Pro Studio Series byłeś dla Logica?

Tak, głównie dla Logica, nie jestem logic’owcem od zarania dziejów. Wcześniej używałem programu Cubase z powodu platformy pecetowej, jak zresztą spora grupa ludzi. Natomiast zupełnie „zwariowałem” jak zobaczyłem Logic’a 8. Postanowiłem poświęcić parę tygodni, aby się go nauczyć.

Siła przyzwyczajenia jest ogromna, ale dzięki stworzeniu takich samych lub podobnych skrótów klawiaturowych, jak w Cubase znacząco ułatwiłem sobie przyswajanie tego programu. A potem rozpoczęło się fascynujące rozgryzanie detali.

Jest to idealny program dla kompozytorów. Jak ktoś słusznie zauważył, Logic jest programem dla producentów muzycznych, a ProTools – dla reżyserów dźwięku. ProTools jest już standardem na całym świecie -ogromna większość studiów nagraniowych jest oparta na tym programie. Natomiast w fazie tworzenia, wymyślania, komponowania, Logic jest absolutnie niezastąpiony. Intuicyjność, błyskawiczny dostęp do brzmień, szybka edycja dowolnego parametru dźwięku, sprawia, że pracuje się na nim w pełni komfortowo. Pół roku temu pojawiła się wersja 9, która zawiera kilka bardzo przydatnych nowych możliwości.

Niewątpliwie jestem fanem Logic’a. Mam nawet za sobą jeden wykład, w którym mówiłem o wykorzystaniu Logic’a przy tworzeniu aranżacji

Adam Sztaba rocznik ’75, kompozytor, pianista, aranżer, producent muzyczny, dyrygent – generalnie człowiek orkiestra. Wszyscy go znają jako szalonego dyrygenta z megaprodukcji telewizyjnych Idol, Taniec z gwiazdami, Fabryka Gwiazd czy Sopot Festival. Mniej osób wie o tym, że to on stoi za aranżacjami piosenek m.in.

Edyty Górniak, Maryli Rodowicz, Ewy MałasGodlewskiej, Kasi Kowalskiej czy Natalii Kukulskiej.

Niekwestionowany gadżeciaż i miłośnik podcastów i audiobooków.

i „makowym” w swej strukturze, więc chyba czeka mnie kolejna próba przejścia na inny program. Skoro można było z Cubase na Logic’a, to z pewnością można z Finale na Sibeliusa. Finale jest programem zawierającym sporo błędów, które, o dziwo, nie są eliminowane w kolejnych wersjach. Mam wrażenie, że program ten, pierwotnie napisany na PC, gorzej funkcjonuje w środowiku Macintosha.

Pisanie nut ręcznie? – nie wyobrażam sobie tego. Kiedyś oczywiście pisałem, ale od dawna już nie. Wszystkim niewtajemniczonym chciałem uświadomić, że utwór na orkiestrę trwający 3 minuty zajmuje w zapisie ok. 50 stron A4. Przepisanie ręcznie jednej strony zajmowało jakieś 15-20 minut. Wszelkie, nawet drobne zmiany, oznaczały użycie korektora. Tak wyglądała praca przez całe wieki. Dziś partytury wprowadzamy do komputera przy pomocy klawiatury MIDI, a wszelkie poprawki w nutach wprowadzamy jednym ruchem myszki. Pamiętam wielokrotnie zadawane mi pytanie, czy komputer pisze za mnie nuty? W tej, jak i w wielu innych kwestiach, człowieka zastąpić się nie da. I całe szczęście.

orkiestrą oraz poszerzenie horyzontów poza polski rynek. Marzą mi się otwarte koncerty, gdyż wiele osób pyta, gdzie mogą nas posłuchać na żywo, ale z racji liczby muzyków w mojej orkiestrze – wracamy do początku naszej rozmowy – koncerty takie są dla wielu ogranizatorów nieosiągalne budżetowo. Ale po tych kilku koncertach, które udało nam się ostatnio zagrać, jestem dobrej myśli.

A poza muzyką, to przydały by się porządne wakacje, w zasadzie nabycie umiejętności odpoczywania. Po 5-ciu dniach wakacji z reguły przychodzi ochota, aby zająć się czymś konkretnym. Chciałbym znaleźć w tym roku czas na wyprawę samochodową po Europie, np. Włochy, Francja, przez Pragę czy Wiedeń, podążając śladami Mozarta i Beethovena. Zastanawiam się czasami, jaką muzykę by dziś pisali?

Bliżej Bjork czy Metallici?

Zatem tego Ci życzę i wielkie dzięki za rozmowę.

■ sare_55x55.ai 17-02-10 12:16:02 Reklama

C

Do czego dążysz? Jaki jest Twój cel?

Co byś chciał?

Niewątpliwie nastał u mnie czas tzw. autorski, zmęczyłem się nieco obrabianiem, aranżowaniem cudzych utworów, w których oczywiście odnajdywałem dużą radość, ale teraz zupełnie naturalnie nadszedł okres skupienia się na własnej twórczość. Własne projeky, muzyka filmowa, koncerty ze swoją M

Y

CM

na orkiestrę. Użytkownicy pecetów pod względem braku dostępu do Logic’a nie mają łatwego życia.

Jeżeli chodzi o nuty – od lat używam programu Finale. Sibelius wydaje się być programem bardziej przyjaznym

mojejabłuszko – 03/2010

MY

CY

CMY

K

41

Gry i programy z App Store Scanner&Fax Nie wiem, jak często używacie jeszcze urządzenia o nazwie faks. Niegdyś bardzo popularne, teraz odchodzi w niepamięć, z powodu powszechności maila. Tym niemniej, czasem jest przydatny i jeśli nie mamy go pod ręką, to z pomocą przychodzi nam właśnie aplikacja Scanner&Fax. Dzięki nie możemy zrobić skan dokumentu – czyli wykonać zdjęcia za pomocą iPhone’a i odpowiednio go obrobić, aby było maksymalnie czytelne po przesłaniu faksem. Następnie taki dokument możemy wysłać na dowolny numer faksu. Oczywiście program nie dodaje, w żaden magiczny sposób, modułu faksu w naszym iPhone’ie. Do wysyłania dokumentów wykorzystuje serwis InterrFAX. W tym serwisie, za drobną opłatą, możemy przesyłać nasze dokumenty zgromadzone w iPhone’ie. Program sprawdza się świetnie, również na terytorium Polski.

Cena 5,99 Euro http://itunes.apple.com/pl/app/scannerfax/id355337485?mt=8#

Podyskutuj o tym na forum!

F1 2010 Timing App Lubię wiele sportów, a głównie są to sporty związane z dużą szybkością.

Ich królową jest oczywiście Fomuła 1. F1 2010 Timing App to obowiązkowy program dla prawdziwego fana Formuły 1.

Aplikacja służy przede wszystkim do śledzenia na żywo sytuacji na torze, w czasie wyścigu F1. W każdym momencie wyścigu, będziemy mogli sprawdzić, na którym miejscu jedzie Renault Kubicy oraz jakie czasy osiągał w poszczególnych sektorach. Co więcej, będziemy mogli jego pozycję zobaczyć na trójwymiarowej mapie toru. Jeśli aktualnie wyścig nie trwa, można przejrzeć archiwalne zapisy z wyścigów. Oprócz samych wyścigów będziemy mogli śledzić jazdy testowe i kwalifikacje. Jak dla mnie rewelacyjna aplikacja i ogromna baza wiedzy, niestety w dość wysokiej cenie. Czego jednak się nie robi dla F1, szczególnie, że ten sezon rozpoczyna się bardzo interesująco.

Cena 25,99 Euro http://itunes.apple.com/pl/ app/id338673815?mt=8

Angry Birds Rzadko piszę o grach i programach, które są na pierwszych miejscach wśród liderów sprzedaży. Jednak gra Angry Birds pokazuje, że tysiące osób się nie mylą. Gra jest naprawdę rewelacyjna.

Jeśli jeszcze jej nie znacie, radzę jak najszybciej nadrobić zaległości. W końcu kosztuje tylko 0,79 Euro i zajmuje pierwsze miejsce w Polsce, wśród płatnych aplikacji. W grze wystrzeliwujemy z procy „coś w rodzaju ptaszka” aby zniszczyć budowlę i unicestwić „coś w rodzaju zielonych świnek”. Musimy dobrać odpowiednio kąt i siłę strzału tak, aby nasz amunicja trafiła w odpowiednie miejsce. Przydaje się przy tym spora dawka logicznego myślenia. Wszystko jest okraszone fajną muzyką i miłą dla oka grafiką, aż przypomniały mi się czasy Scorcheda.

PS. Nie umiem przejść 18 poziomu!

Cena 0,79 Euro. http://itunes.apple.com/pl/app/angrybirds/id343200656?mt=8

mojejabłuszko – 03/2010

Implode!

Takie gry uwielbiam, nie przeładowane grafiką i wymagające czegoś więcej, niż sprawne palce nastolatka. Implode!, bo o niej mowa, kosztuje 1,59 Euro i jest zdecydowanie warta każdego wydanego centa. To kolejna gra, w której trzeba niszczyć budowle, jednak w o wiele poważniejszym wydaniu. W grze wcielamy się w rolę sapera i musimy wysadzić za pomocą lasek dynamitu, beczek z prochem czy też ładunków kierunkowych, różne budowle. Cały problem polega na właściwym podłożeniu ładunku wybuchowego tak, żeby cała budowla runęła za jednym zamachem.

W grze mamy ponad 120 poziomów, a każdy jest oczywiście trudniejszy. Może na początku niszczenie wydaje się trywialne, ale gwarantuję, że na najwyższych poziomach, trzeba naprawdę nieźle pogłówkować. Gwarantowana zabawa na długie wieczory.

Cena 1,59 Euro http://itunes.apple.com/pl/app/ implode/id337180220?mt=8

43

iPod i okolice

Podyskutuj o tym na forum!

z kształtu i sterowania iPoda shuffle, dla którego są przeznaczone. Jednak obie obudowy są według producenta doskonale dostosowane do wyczynowego pływania, a stoją za tym nazwiska znanych pływaków, którzy brali udział w tworzeniu tych produktów – Michael Phelps i Natalie Coughlin

Trening pływacki z iPodem Norbert Cała Dla większości z nas, basen jest ostatnim miejscem, w które chcemy zabrać iPoda. Po pierwsze, nie znoszą one wody, po drugie, przecież nie idziemy na basen aby słuchać muzyki. Nawet jeśli lubimy pływać i trzy razy w tygodniu regularnie robimy to przez godzinę, to ciągle czas w basenie się nam nie dłuży. Sprawy

wyglądają zupełnie inaczej, jeśli trening pływacki traktujemy bardzo poważnie i spędzamy na basenie 2 godziny dziennie, 6 razy w tygodniu. Czas wtedy dłuży się niemiłosiernie i może odbierać chęć pływania. A jak wiemy, odpowiednia muzyka potrafi wykrzesać z nas dodatkowe siły.

Doświadczają tego chyba wszyscy biegacze, spędzający godziny na treningu.

Na szczęście, dzięki firmie H2O Audio, także pływacy mogą, za stosunkowo niewielką cenę, cieszyć się muzyką w wodzie.

Interval dla iPoda shuffle 2G Obudowa dla iPod shuffle drugiej generacji wygląda trochę jak przerośnięta wersja tego odtwarzacza. Jest to kwadratowa, otwierana puszka, wykonana z czarnego porowatego plastiku, który nie sprawia dobrego wrażanie. Naszego iPoda umieszczamy wewnątrz tej puszki. Ma on tam kabelek podłączający słuchawki oraz specjalnie przygotowaną przestrzeń trzymającą go w konkretnej pozycji. Dokładna pozycja jest wymagana, bowiem na wierzchu puszki mamy wyprowadzone bezpośrednio nad iPodem i wykonane z szarej gumy przyciski sterowania. Jest to pewne, czysto mechaniczne połączenie. Wciskając przycisk na obudowie, wciskamy ten sam przycisk „szufelki” umieszczonej w środku. Przyciski działają bardzo

Producent ten posiada w swojej ofercie dwa przeznaczone dla nich produkty. Interval dla iPoda shuffle 2G – cena 315,00 zł oraz Interval dla iPoda shuffle 3G – 379,00 zł.

Produkty te są w Polsce sprzedawane przez Tachobis i to właśnie tej firmie dziękujemy za przekazanie ich do testów. W obu przypadkach są to kompletne zestawy, składające się z wodoodpornej obudowy dla iPoda, połączonej z wodoodpornymi słuchawkami. Między produktami są jednak spore różnice, wynikające po części

mojejabłuszko – 03/2010

44

iPod i okolice

Podyskutuj o tym na forum!

że spokojnie obudowę możemy używać z maską do nurkowania. Ze schodzeniem pod wodę warto jednak uważać, bo producent gwarantuje wodoodporność tylko do głębokości 3,6 metra. Do pływania na basenie i snurkowania w morzu powinno doskonale wystarczyć.

Samo używanie obudowy jest stosunkowo wygodne. Na początku problem może stanowić wygodne umieszczenie jej na głowie, jednak jak przebrniemy przez pierwsze trudności, to już pływając nie będziemy czuć, że mamy coś na głowie.

Bardzo dobrze dobrano długość przewodów słuchawkowych. Są one na tyle długie i na tyle krótkie, aby zapewnić komfort użytkowania. Jako, że zastosowane są tu słuchawki duszne, które stykają się z wodą i mają być bardzo szczelne, to producent dostarcza nam gumki w pięciu rozmiarach. Dźwięk, który wydobywa się z tych słuchawek jest naprawdę dobrej jakości, nie brakuje mu niczego. Zarówno

ciężko, ale mają wyczuwalny klik, dzięki czemu zawsze wiemy, że wybraliśmy żądaną funkcję.

Aby do środka puszki nie dostałą się woda, jest ona wyposażona w gumową uszczelkę i zamykana na klamrę. Samo zamknięcie jest jednak, moim zdaniem, mało solidne. Otwiera się bardzo łatwo i choć mi się to nie przydarzyło, to mogę sobie spokojnie wyobrazić, że otworzymy je przypadkiem w czasie pływania.

tony wysokie jak i środek oraz bas są na dobrym poziomie, zważywszy na zastosowanie produktu.

Interval dla iPoda shuffle 3G Obudowa dla najnowszego z iPodów shuffle, to już na pierwszy rzut oka nowszy produkt. Wykonana jest zupełnie inaczej, co ma oczywiście związek z inną budową i sterowaniem samego iPoda. Plastik użyty do jej wykonania jest błyszcząco czarny i robi o wiele lepsze wrażenie zarówno w dotyku, jak i wizualnie. Sama obudowa jest nieporównywalnie większa od iPoda, dla którego jest przeznaczona. Jej kształt przypomina wycinek kuli. Z przodu znajdziemy klapkę, pod która umieszczamy naszego iPoda. W przypadku tej obudowy, klapka w połączeniu z dużo porządniejszą uszczelką, nie budzi żadnych obaw związanych z przypadkowym otworzeniem.

Oczywiście pod klapką znajdziemy złącze słuchawkowe, do podłączenia iPoda.

H2O Interval nie jest wyposażony w żaden pałąk do umieszczania na głowie, aby go używać musimy pływać w okularach lub masce do pływania. Z tyłu wodoodpornej obudowy znajdują się dwa zaczepy, pod którymi przeprowadzamy pasek od naszych okularów. Jednocześnie sama obudowa jest tak wyprofilowana, aby dobrze leżała na głowie i nie przeszkadzała w czasie pływania. Warto pochwalić szerokość zaczepów na pasek, są one na tyle duże, mojejabłuszko – 03/2010

45

iPod i okolice

Brak przycisków na tej wersji Shuffle, wymusił na producencie obudowy inne podejście do kwestii sterowania. W środku obudowy znajduje się mały układ elektroniczny, emulujący pilota na kablu, który standardowo dostajemy z tym odtwarzaczem. Trzy niezbędne do sterowania przyciski umieszczone są na górnej krawędzi obudowy. Wykonane są z niebieskiej gumy, a ich wielkość jest wystarczająca do wygodnej obsługi w czasie pływania. Sama „przyciskologia” jest w tym przypadku identyczna, jak przy wykorzystaniu pilota na kablu słuchawkowym.

Podobnie jak obudowa dla iPoda shullfe 2G, nie jest wyposażona w żaden pałąk, tylko montowana na pasku od okularów do pływania. W tym przypadku pasek przekładamy przez uszy z boku obudowy.

Niestety uszy są na tyle wąskie, że problemem może być używanie tej obudowy z maską do nurkowania, nie jest to wielki problem, bo podobnie jak poprzedniczka

Podyskutuj o tym na forum!

w tym przypadku, dostajemy aż 7 różnych wkładek do uszu, wykonanych z dwóch różnych materiałów. Pozwala to na jeszcze lepsze dostosowanie produktu do własnych wymagań.

chroni iPoda tylko do głębokości 3,6 m.

Jest jednak, dzięki bardziej opływowemu kształtowi, znacznie wygodniejsza w używaniu. Doskonałym pomysłem są wstawki z gumy, umieszczone na tylnej ściance.

Zapobiegają one doskonale ześliźnięciu się obudowy z mokrej głowy.

Jakość dźwięku jest identyczna jak u poprzednika, bowiem zastosowano dokładnie taki sam model słuchawek. Jednak

mojejabłuszko – 03/2010

Pływanie Musze przyznać, że pływanie z muzyką płynąca do uszu to zupełnie nowe doznanie. Nawet jeśli pływacie rekreacyjnie, to kolejne zaliczone długości basenów, będą zdecydowanie przyjemniejsze. Jestem posiadaczem zarówno iPoda shuffle 2G jak i 3G, daje mi to komfort wyboru obudowy i zdecydowanie wybieram tą przeznaczoną dla nowszej generacji. Jest wykonana porządniej i lepiej do mnie przemawia, ale jeśli macie tylko drugą generacją „szufelki”, nie musicie jej od razu zmieniać. Obudowa dla tego iPoda też zdaje egzamin.

PS. Dzięki słuchawkom nie nalewa się woda do uszu! ■

46

iPod i okolice

Podyskutuj o tym na forum!

Norbert Cała Miesiąc temu, mogliście przeczytać o iPodzie touch pierwszej generacji. Na tym samym „Keynote”, które miało miejsce 5 września 2007, Steve Jobs pokazał także iPoda nano 3G, który zadziwił chyba wszystkich.

Kilka dni przed prezentacją, pojawiły się plotki o kwadratowym iPodzie, których prawie nikt ich nie brał na serio. Przecież przyzwyczailiśmy się przez tyle lat do podłużnych iPodów, a ten pokazywany w plotkach, był prawie kwadratowy.

W porównaniu do Nano 1G i 2G to wielka, zupełna i odważna rewolucja kształtu, która okazała się prawdziwa. Zmiana była do tego stopnia duża, że przypominając sobie swoje odczucia z prezentacji muszę stwierdzić, że nie spodobał mi się. Wręcz uznałem go za brzydkiego. Na szczęście, złe wrażenie pryska bardzo szybko po wzięciu iPoda to ręki. Bardzo dobry efekt

sprawia mała grubość odtwarzacza – nieco ponad 6,5 milimetra. Pozostałe wymiary to: wysokość 7 cm, szerokość 5,2 cm oraz waga 49.3 grama – co czyni go najcięższym iPodem nano w historii. Do dziś nie powstał cięższy.

Przednia cześć iPoda to matowe aluminium, które jest bardzo odporne na zarysowania. Tył zaś, to podobnie jak w iPodzie nano pierwszej generacji, stal nierdzewna, która jest niestety bardzo podatna na zarysowania. iPod nano 3 Generacji sprzedawany był od początku w 2 wersjach pojemności: 4GB oraz 8GB i w całej palecie kolorów: czarnym, srebrnym, turkusowym, zielonym i nieobecnym w Polsce

iPod nano 3G mojejabłuszko – 03/2010

47

iPod i okolice

Podyskutuj o tym na forum!

działanie kółeczka sterującego. Wszystkie wcześniej i wszystkie kolejne wersje Nano miały ten przełącznik u góry iPoda.

Nano trzeciej generacji ma go obok złącza dock. Po drugiej stornie złącza, miejsce znalazło gniazdo słuchawkowe.

Tym co łączy Nano 3G z starszymi braćmi to bateria – jest ona dokładnie taka sama jak w iPodzie nano 2G i pozwala na odtwarzanie muzyki przez 24 godziny oraz video przez 5.

Nowy nietypowy wygląd to nie wszystkie zmiany. Apple tym modelem zrewidowało swoje podejście do funkcjonalności iPoda nano oraz przebudowało interfejs ekranowy.

Do tej pory iPody nano były uboższe w funkcjonalność od swoich starszych i większych braci. Teraz miało się to zmienić a Nano, od tej pory, miało mieć funkcjonalności taką samą lub, co pokazuje iPoda nano 5G, nawet większą. Żeby nie zostać gołosłownym należy wspomnieć, że Nano 3G dostało dokładnie takie same możliwości, jak przedstawiony razem z nim iPod classic, o którym przeczytacie za miesiąc.

Do tych nowych możliwości przede wszystkim musimy zaliczyć odtwarzanie filmów oraz możliwość uruchamiania gier przeznaczonych dla iPodów z kółeczkiem.

Nowy jest także interfejs użytkownika. Został on zastosowany zarówno u bohatera naszego odcinka, jak i w wspomnianym iPodzie classic.

Nie trzeba było wprowadzać żadnych zmian, bowiem wyświetlacze w obu iPodach, mimo różnego rozmiaru, mają tę samą rozdzielczość. Zmodyfikowana wersja interfejsu charakteryzuje

– czerwonym (Product Red). Jako ciekawostkę można potraktować to, że iPod ten jako jedyny posiada wersję Walentynkową, a to dlatego, że przed Walentynkami roku 2009, a dokładnie 22 stycznia, pojawiła się jeszcze jedna, tym razem różowa, wersja kolorystyczna.

Kolejnym wrażeniem, zdecydowanie na plus, jest zupełnie inny wyświetlacz niż w poprzednich wersjach Nano. Tam bardzo mi przeszkadzała jego mała wielkość i bardzo mała rozdzielczość. W tej wersji jest rozmiary są idealne. Wyświetlacz zajmuje połowę iPoda i ma przekątną 2 cale oraz rozdzielczość 320 x 240 pikseli. Jest też zdecydowanie lepszej jakości niż w poprzednich generacjach.

To naprawdę zupełnie inna jakość.

Innym niuansem, różniącym tego iPoda nano od innych, jest nietypowe umieszczenie przełącznika blokującego mojejabłuszko – 03/2010

48

iPod i okolice

Podyskutuj o tym na forum!

wtórnym taniej, niż model poprzedni i kolejny po nim.

To bardzo krzywdząca opinia, bo użytkowo jest to doskonały sprzęt.

Co więcej, posiada ogromną wartość kolekcjonerską.

To jedyny iPod w kształcie kwadratu.

Jedyny iPod posiadający przełącznik blokowania klawiszy obok złącza docka.

Jedyny iPod nano posiadający ekran w poziomie.

Jednym słowem, bardzo łakomy kąsek dla każdego, kto traktuje iPody jako coś więcej, niż odtwarzacz muzyki. Dlatego myślę, że jego wartość będzie rosła z biegiem czasu i naprawdę warto mieć go w kolekcji. Jego wygląd jednak się nie przyjął, w kolejnej generacji iPoda nano Apple wróciło do podłużnego wyglądu, choć wcale nie wiem, czy to było właściwe posunięcie. ■

się dwukolumnowym wyglądem. Po lewej stornie ekranu pojawiają się nam opcje oraz funkcje iPoda. Strona prawa została zarezerwowana na ikonki i informacje o aktualnie wybranym menu.

Całość sprawia bardzo czytelne wrażenie i działa bardzo szybko.

Największą jednak nowością w interfejsie, jest wprowadzenie po raz pierwszy

do iPodów z kółeczkiem, przeglądu albumów w trybie Cover Flow. Ten tryb znany z iPoda touch lub programu iTunes, pozwala przerzucać okładki płyt tak, jakby stały one na półce z muzyką.

Jako, że iPod ten ma na stałe wyświetlacz w trybie poziomym i nie posiada akcelerometru, funkcja ta uruchamiana jest opcją w menu.

iPod nano trzeciej generacji, to chyba najmniej doceniany iPod w historii i nie bardzo wiem, dlaczego tak się dzieje.

W internecie możemy znaleźć opinie, że odtwarza on muzykę dużo gorzej niż inne iPody. Moje testy, oraz zastosowane komponenty, nie wskazują na nic takiego. Jednak coś musi być na rzeczy, bo tego iPoda można kupić na rynku

mojejabłuszko – 03/2010

49

iPod i okolice

Podyskutuj o tym na forum!

Przenośne głośniki dedykowane dla iPoda i iPhone’a

Logitech S125i/Logitech S315i

Norbert Cała Ostatnio, wszystkie testy systemów głośnikowych dedykowanych dla iPodów i iPhonów, dotykały

bardzo drogich, dużych urządzeń, które siłą rzeczy wydobywały z siebie całkiem przyjemne dźwięki. Dziś będzie zgoła odmiennie, względnie tanio, przenośnie i niestety co za tym idzie, gorzej dźwiękowo. Oczywiście to żaden

zarzut. Urządzeniu, które ma grać pod namiotem lub w przyczepie kempingowej, stawia się zupełnie inne zadania.

Bohaterami tego tekstu będą dwa nowe urządzenia znanego producenta, czyli Logitech S125i

mojejabłuszko – 03/2010

oraz Logitech S315i. Oznaczenie „i” w nazwie oczywiście informuje nas, że mamy do czynienia z sprzętem Applo-lubnym. Pozwolę sobie pokrótce opisać oddzielnie oba głośniki, aby na koniec porównać je – oczywiście zupełnie subiektywnie.

51

iPod i okolice

Logitech S125i „Sto dwudziestkapiątka” jest mniejsza, tańsza (około 249 zł) i bardziej przenośna niż większy brat (lub siostra – jak kto woli). Stacja naprawdę może się podobać. Ma kształt piłki do rugby i wielkość puszki z półlitrowym napojem bezalkoholowym. Wykonane są z plastiku, w jednym słusznym kolorze – czarnym, z dwoma dużymi, białym plackami z przodu. Placki te wykonane są z metalowej siatki, pomalowanej na biało i skrywają pod sobą membrany dwóch 1,25 calowych głośników.

Podyskutuj o tym na forum!

Niestety, nie wiemy nic o mocy głośników i wzmacniacza.

Na szczycie głośnika znajduje się gniazdo, które akceptuje wszystkie iPody ze złączem docka. Miejsce dla iPoda jest kompatybilne z adapterami Apple, to ważne, bowiem Logitech nie dostarczył własnych adapterów.

Niestety stacja nie jest kompatybilna z iPhone’em. Oczywiście można go włożyć do docka, będzie działał i ładował się, ale wyświetli nam komunikat o braku kompatybilności i w trakcie odtwarzania muzyki, będziemy mogli

czasem usłyszeć charakterystyczne terkotanie, spowodowane działaniem modułu GSM. Z tyłu urządzenia znajdziemy gniazdo do podłączenia zasilacza oraz wejście zewnętrznego dźwięku, dzięki któremu S125i podłączymy np. do praktycznie nie posiadającego głośników, MacBooka Air. Warto na chwilę wspomnieć o zasilaczu, który jest, co ważne w sprzęcie przenośnym, bardzo mały i lekki oraz posiada kabel o długości 1,8m. Oprócz zasilania z gniazdka, głośniki mogą przez 10 godzin działać

mojejabłuszko – 03/2010

na czterech bateriach AA. Baterie są ukryte pod klapka którą znajdziemy na spodzie urządzenia.

Sterowanie stacją ograniczono do zupełnego minimum – z przodu, między maskownicami głośników znajdziemy jedynie 4 przyciski. Jeden uruchamiający stację, dwa do sterowania siłą dźwięku oraz włączenie podbicia basu. Cała reszta kontroli nad odtwarzaną muzyką leży w gestii iPoda.

Jako, że to sprzęt przenośny, trzeba wspomnieć o wadze. Wynosi ona 360

52

iPod i okolice gram, bez baterii i zasilacza. To na tyle mało, że nie odczujecie tego w żadnym bagażu, przecież to mniej, niż wspomniana wcześniej puszka bezalkoholowego napoju.

Nie będę w tym miejscu opisywał jakości muzyki, która wydobywa się z tej stacji. Na to przyjdzie czas w podsumowaniu.

Logitech S315i „Trzysta piętnastka” to już trochę inny sprzęt, zdecydowanie poważniejszy i niestety, prawie dwukrotnie droższy (około 449 zł). Jego wygląd przypomina poduszeczkę, o wielkości złożonej na pół, dłuższej krawędzi kartki A4. Poduszeczka ma niewiele więcej niż dwa centymetry grubości, dzięki czemu łatwo ją zapakujemy do walizki, pomiędzy ubraniami. Jako, że to sprzęt stricte przenośny, to i waga jest adekwatna – wynosi nie całe pół kilo.

Początkowo może się wydawać, że taka „poduszeczka”, będzie bardzo niewygodna w użyciu. Przecież nie da się jej postawić. Bliższe przyjrzenie się głośnikom ujawnia, że czarny

Podyskutuj o tym na forum!

kwadrat, po środku maskującej głośniki siatki, odchyla się do tyłu, odkrywając tym samym złącze dokujące dla iPoda lub iPhone’a i jednocześnie służy jako nóżka utrzymująca głośniki w prawie pionowej pozycji. Trzeba przyznać, że wygląda to bardzo ciekawie i jest funkcjonalne.

Dzięki temu stacja może być płaska i wygodna do spakowania.

Inaczej niż w przypadku mniejszych głośników, siatka skrywająca dwa, 2,5 calowe głośniki, pokrywa prawie całą przednią ściankę stacji.

Na szczęście mamy wybór koloru siatki, może być ona czarna lub biała.

Pod siatką, w prawym górnym rogu, możemy zauważyć diodę, która kolorem świecenia lub miganiem informuje o trybie pracy. Testowany przeze mnie egzemplarz posiadał siatkę w białym kolorze i trzeba przyznać, że prezentował się bardzo elegancko.

W przypadku S315i nie ma problemu z kompatybilnością z iPhone’em, producent wyraźnie o tym informuje już na pudełku.

Wyposażenie stacji jest podobnie minimalistyczne, jak w przypadku

mniejszego brata. Próżno szukać adapterów do złącza docka lub pilota zdalnego sterowania. Jedyne, co poza samymi głośnikami znajdziemy w pudełku, to zasilacz, który jest na szczęście mały i ma długi kabel. Złącze do podłączenia zasilacza ukryte jest na tylnej ściance stacji, pod gumową zaślepką. Obok niego jest jeszcze wejście na zewnętrzne źródło dźwięku, w postaci złącza mini Jack.

Te głośniki również potrafią się obejść bez sieciowego zasilania, jednak odmiennie od mniejszego brata, nie korzystają z baterii lecz z wbudowanego akumulatora. To rozwiązanie ma zarówno zalety jak i wady. Zaleta to niższe koszty użytkowania, wady to brak możliwości kupienia baterii w kiosku i zapewnienia działania stacji w każdych warunkach.

Wbudowany akumulator naładowany w pełni, pozwala na 10-cio lub 20-sto godzinne cieszenie się muzyką. Głośniki w trybie ekonomicznym grają z mniejszą mocą, ale dzięki temu, dwa razy dłużej. Wyboru trybu pracy dokonujemy przełącznikiem umieszczonym na górnej krawędzi urządzenia. Ma on trzy tryby pracy: wyłączony, normalny i ekonomiczny.

Oprócz tego przełącznika, znajdziemy na stacji jeszcze tylko dwa przyciski: „+” i „-” – do sterowania siłą dźwięku.

Są one gumowane i umieszczone z tyłu obudowy, po prawej stronie.

Warto wspomnieć, że Logitech S315i zdobyły za wzornictwo nagrodę iF Product Design Award 2010.

Pora zapoznać się z sednem sprawy – czyli jak to gra?

mojejabłuszko – 03/2010

Porównanie Od razu muszę uprzedzić, że jest to subiektywna ocena, widziana przez pryzmat przeznaczenia tych systemów głośnikowych.

Obie stacje grają wystarczająco głośno – to dobrze, bo z racji przeznaczenia, często będą używane na otwartych przestrzeniach. Niestety, obie przy największym natężeniu dźwięku, zaczynają grać bardzo nieczysto. Na szczęście rekreacyjny charakter pozwala wybaczyć tego typu niuanse.

Logitech S125i – gra ciszej niż większy model, dość dobrze słyszalny jest środek, niestety, w miarę wzrostu siły dźwięku, pojawiają się znaczne zniekształcenia. Tony wysokie są w miarę neutralne, choć czasem jest ich za mało. Największa zaletą jest Bas, a to za sprawą dodatkowego systemu podbicia. Oczywiście jest on czysty tylko do pewnego progu głośności, ale przynajmniej jest.

Logitech S315i bowiem, basu prawie nie posiada. Gra zdecydowanie czyściej i głośniej, ale bardzo płasko.

Mamy wręcz wrażenie, że nie całą muzykę słyszymy. Nie pomaga nawet podbicie basów w iPodzie.

Właśnie brak basu w S315i powoduje, że moim wyborem z tej dwójki byłyby głośniki tańsze i mniejsze.

Co z tego, że grają mniej czysto, ich rekreacyjny charakter powoduje, że jest to cecha drugorzędna. W tym przypadku wygrywa radość z słuchania muzyki w gronie znajomych, na kempingu, a w tym lepsze są „sto dwudziestkipiątki”. ■

53

iPod i okolice

Podyskutuj o tym na forum!

Norbert Cała Sony, poza małymi wyjątkami, nazywa swoje produkty tak, aby nie dało się do nich przywiązać i aby robiły bardzo profesjonalne wrażenie. Nie inaczej jest w przypadku opisywanych w tym artykule głośników w systemie 2+1, ze stacją dokującą dla iPodów i iPhonów. Przyznacie, że nazwa SRS-GD50iP brzmi bardzo profesjonalnie i od razu wiadomo, że głośniki nie trafią do pokoju nastolatki. Rzut oka na pudełko rozwiewa nasze wątpliwości, nawet jeśli je mieliśmy po przeczytaniu nazwy.

Prawie dla „Profi”

Sony SRS-GD50iP

mojejabłuszko – 03/2010

Wygląd Po wyjęciu z pudełka, mamy małą układankę, złożoną z czterech elementów.

Dwa małe głośniki średnio-wysoko tonowe, subwoofer oraz stację sterującą z dockiem dla iPoda. Głośniki główne, prawy i lewy, są dość malutkie i wyglądają bardzo profesjonalnie. Spotkałem się z jeszcze mniejszymi głośnikami Sony, które grały doskonale, ale był to zestaw kina domowego a nie system, który aspiruje do miana monitorów dźwiękowych. Tak czy inaczej, głośniki wyglądają dość rasowo i jedynie ich bardzo mała waga oraz plastikowa obudowa wzbudzają obawy. Na przeciw nim zdaje się wychodzić bardzo duże logo Sony, umieszczone na każdym głośników. Subwoofer, to już zupełnie inna bajka – jest wyjątkowo duży i porządnie zbudowany, w obudowie typu Bass Refex z płyty MDF. Taka budowa pozwala mieć nadzieję na ciepły i głęboki bass.

54

iPod i okolice

Podyskutuj o tym na forum!

pozwalający na bardzo łatwe i szybkie przełączanie się między np dwoma komputerami. U mnie w biurze, zestaw był jednocześnie podłączony do Maca mini, na którym działał Windows i do MacBooka Pro z Mac OSX. Zdawało to genialnie egzamin.

Co więcej, tryb pracy złącza USB można zmienić za pomocą małego przełącznika. Możemy je wykorzystywać do transmisji dźwięku, lub do klasycznego podłączenia USB, pozwalającego na synchronizację urządzenia umieszczonego w złączu docka. Oczywiście nasz iPod zawsze jest ładowny, niezależnie od trybu pracy złącza USB.

Z ciekawostek warto dodać, że głośnik niskotonowy, mimo kilkukrotnie większych wymiarów, posiada takiej samej wielkości logo.

Ostatnim i pochodzącym z jeszcze innej bajki elementem zestawu, jest jednostka centralna. Jest to klinowaty element, niewiele większy od iPhone’a. Posiada ogromne kółeczko stertujące natężeniem dźwięku, złącze dokujące dla iPodów i iPhonów oraz kilka przycisków sterujących.

Kółeczko sterujące dźwiękiem jest jedynym ciekawym wizualnie elementem

zestawu. Posiada ono świecącą na pomarańczowo obwódkę, która świeci coraz jaśniej, w miarę zwiększania siły dźwięku. Efekt ten jest na tyle przyjemny dla oka, że od razu po podłączeniu stacji do prądu i ujawnieniu tego elementu, poczułem do zestawu zdecydowaną sympatię.

Trochę surowy i „profi” wygląd zadecydował, że na czas testów, Sony SRSGD50iP znajdzie miejsce w moim biurze, pośród miliona kabelków, monitorów i komputerów. Będzie tam pasował idealnie. Choć niestety trzeba

przyznać, że wygląd zestawu nie jest jego mocną strona. Przyjrzyjmy się więc możliwościom.

Możliwości Przyjrzenie się bliżej zestawowi ujawnia więcej możliwości, niż początkowo mogło się wydawać. Przede wszystkim zestaw pozwala odtwarzać dźwięk z trzech niezależnych źródeł. Poprzez złącze linein, z iPoda lub iPhone’a oraz jako cyfrowe głośniki połączone z komputerem przez złącze USB. To dość bogaty zestaw komunikacji z światem zewnętrznym,

mojejabłuszko – 03/2010

Ze stacji centralnej, oprócz możliwości sterownia siłą dźwięku za pomocą wspomnianego kółeczka, możemy także sterować natężeniem basu emitowanego przez subwoofer. Siła basu jest

55

iPod i okolice

Podyskutuj o tym na forum!

obrazowana za pomocą obwódki kółeczka, podobnie jak skala głośności.

Tak obwódka naprawdę mi się podoba.

Teoretyczne możliwości zestawu są zdecydowanie na plus. Mamy wiec minus za wygląd i plus za możliwości.

O wyniku testu muszą wiec zdecydować właściwości praktyczne i wrażenia odsłuchowe.

Dźwięk O tym, że zestaw będzie grał przynajmniej, jak liche monitorki studyjne, możemy od razu zapomnieć. Parametry techniczne, czyli 2x10 Wat na głośniki główne, plus 40 Wat na subwoofer pozwalały mieć nadzieję, że będzie przynajmniej poprawnie. Niestety nie jest.

Słychać głownie bas i.. bas oraz trochę basu. Choć trzeba przyznać, że jest on przyjemny. Niestety bardzo małe głośniki główne, nie potrafią zbudować

wyraźnej sceny. O ile jeszcze tony wysokie daje się zauważyć, o tyle środek jest zdecydowanie nie wyraźny. Aby uzyskać poprawne brzmienie, musimy mocno zabawić się equalizerem.

W wypełnionym szumem komputerów biurze, niedoskonałości zestawu daje się przeboleć, w cichym pokoju, niestety, było by zdecydowanie gorzej. Dodatkowo siła dźwięku nie jest powalająca, ale na szczęście tak dobrana, aby zestaw grał w miarę czysto, nawet przy maksymalnym wzmocnieniu. mojejabłuszko – 03/2010

Podsumowanie Po kilku dniach używania Sony SRSGD50iP, nadal nie wiem dla kogo jest stworzony. Surowy, trochę Profi wygląd, nie najlepsze właściwości muzyczne i dość wysoka cena (ponad 600 zł) składają się na produkt dla prawdopodobnie nie istniejącej grupy odbiorców. Choć muszę przyznać, że ciężko mi się będzie z nimi rozstać. W biurze, do odsłuchu w czasie składu filmów w Final Cut, były idealne.Tylko, czy to nie za wąska grupa odbiorców? ■

56

Gry

Podyskutuj o tym na forum!

Battlefield: Bad Company 2 http://www.bfbc2.pl/ Producent: EA DICE http://www.ea.pl symulowane. Krótka wyprawa czołgiem po mieście czy demolka budynków z helikoptera to są chwile, jakże przyjemne podczas odbywanej kampanii.

Battlefield: Bad Company 2

(wersja Playstation 3)

Przemysław Marczyński Dzięki EA oraz DICE, znów mamy możliwość stanąć na przeciw wielkiej inwazji „złych”.

Do odegrania tej roli wybrani zostali Rosjanie. Scenariusz dobrze znany z wielu typowych filmów oraz produkcji wojennych. Sowieci, dzięki tajnej broni, chcą przechylić szalę zwycięstwa w podboju świata. My i oddział, do którego należymy, ma zrobić wszystko, aby

ten mroczny plan nigdy nie został skończony. Tak pokrótce zaczyna się przygoda, w której najlepszym przyjacielem staje się nasz karabin, a trójka towarzyszy – jedynymi osobami, na których możesz polegać.

Opowieść, którą już widziałeś Historia niezbyt oryginalna. Wersja dla pojedynczego gracza nie będzie dla większości rozkoszujących się wojenną igraszką czymś nowym i świeżym. Kampania prowadzi nas od punktu do punktu,

gdzie będziemy mieli w większości przypadków dwa zadania: zabić i wysadzić. Nie, nie chcę powiedzieć, że gra ma słaby tryb dla jednego gracza. Przyznaję, że wciąga i razem z naszymi kamratami niedoli chcemy spędzać każdą wolną chwilę. Mówię jedynie, że gra nie zaskoczy nas niczym, czego nie mogliśmy zobaczyć w innych grach wojennych. Zdarzy się jednak kilka spektakularnych momentów. Najwięcej przyjemności dają chyba przejażdżki pojazdami, które w Bad Company 2 są świetnie

mojejabłuszko – 03/2010

Być w centrum walki Grafika w BC2 nie powala. Widziałem już w grach na PS3 pozycje, których tekstury biły na głowę tą wojenną rozgrywkę.

Podobne modele postaci i domów sprawiają, że chcielibyśmy zobaczyć coś nowego. Jednak w chwili, gdy nasuwa się stwierdzenie „monotonność”, twórcy wychodzą z tej opresji bardzo cwanym zabiegiem. W grze mamy fantastyczne ukształtowanie terenu, przestrzeń oraz rozmaite lokacje położone na pustyni, w śnieżnych zakamarkach gór oraz dzikim buszu. To wszystko daje genialny efekt, w którym przeciętna grafika schodzi na drugi plan. Battlefield: Bad Company 2 dzierży jeszcze jeden ogromy atut w swojej dłoni – interakcja z otoczeniem.

Sposób, w jaki możemy pozbawić przeciwnika naturalnej osłony, za którą się chow, a wprowadził mnie w osłupienie.

Przy użyciu broni, kawałek po kawałku, możemy rozrywać mur na drobne części. Nie bądźcie więc zdziwieni, gdy podczas rozgrywki podłożycie ładunki wybuchowe pod domem, a po jego zdetonowaniu usłyszycie huk i szczęk walącego się betonu. Fantastyczna rzecz, która dodaje niesamowitego realizmu rozgrywce.

Jeśli piszę o przeciętnej grafice, to jednak

57

Gry

Podyskutuj o tym na forum!

czołgów, które sieją spustoszenie. Po prostu mistrzostwo.

Twarzą w twarz z przeciwnikiem Gdy w trybie „singiel” poćwiczymy operowanie bronią, wreszcie przyjdzie czas stanąć do walki z prawdziwym przeciwnikiem. Człowiek, to jest prawdziwe wyzwanie. Tutaj nowy Battlefield pokazuje, czym powinna być grupowa zabawa w wojnę. Czerpiąc ze wszystkich atutów wersji dla pojedynczego gracza, ruszamy na pole walki, gdzie możemy spodziewać się tylko jednego – doskonałej zabawy. Zapomnijcie o tym, że staniecie się jednoosobowym siewcą śmierci.

Ta sztuczka tu nie przejdzie. Tylko grupowe, zorganizowane działanie oddziału, da zamierzony efekt. Pozostaje nam wcielić się w jedną z czterech postaci, która ze względu na swoją specyfikę, posiada odpowiednie umiejętności. Zatem kompletując zespół ważne jest, aby wiedzieć jaką misję mamy do wykonania i tak nie mogę powiedzieć tego o efektach eksplozji, jakie spotkamy w bitwie. Tumany kurzu i wybuchy pozostawiające po sobie kratery w ziemi są pieczołowicie dopracowane. Dzięki temu, niesienie destrukcji sprawia nieprzyzwoitą radość.

Drugi aspekt, który w moim przypadku jeszcze mocniej działa na wyobraźnię, to muzyka i efekty dźwiękowe, które tutaj zostały doprowadzone do perfekcji. Mówię to z zupełnie trzeźwym umysłem, po skończeniu kilku godzin gry w trybie dla wielu graczy. To jak DICE udźwiękowiło grę sprawia, że ręce na padzie mocno zaczynały się pocić, a serce przyspieszało do niepożądanego

galopu. Przeprowadzając szturm na pozycje wroga usłyszymy świszczące kule przelatujące tak blisko, że nogi same zaczynają wchodzić w stan przykurczu.

Zatrzymywałem się bezwiednie, szukałem jakiegoś wyłomu aby się ukryć.

Uczucie tak realne, że trudno pomyśleć, że jest to tylko gra. Z drugiej strony przytrzymanie cyngla broni wywoływało pewne, trudne do opisanie uniesienie, gdy delikatny szczęk wyrzucanej amunicji wędrował w kierunku nieprzyjaciela. Tych smakołyków jest cała masa.

Od wspomnianych walących się budynków, przez przelatujące nad naszymi głowami helikoptery, po szum gąsienic mojejabłuszko – 03/2010

58

Gry

Podyskutuj o tym na forum!

dopasować swoją tożsamość jako szturmowiec, snajper, medyk czy inżynier, aby stać się efektywną częścią drużyny. Będziemy mogli wskoczyć na pokład czołgu i brutalnie rozrywać nim opór stawiany przez przeciwnika. Możemy również zagościć w kokpicie Apache lub użyć helikopterów UH-60 do desantu na tyłach wroga. Możliwości rozgrywki są olbrzymie. Gdy dodamy do tego rozległy obszar, zabawa zaczyna nabierać rumieńców. Nigdy nie wiemy, z której strony przeciwnik zaatakuje. Czy przeprowadzi zmasowany atak na naszą bazę, czy spróbuje techniki zaczepnej wysyłając małe oddziały na nasze flanki. Scenariuszy mamy tutaj całą masę i każdy przyniesie niesamowite doświadczenia na polu walki.

Za naszą aktywność w boju będziemy nagradzani nowym doświadczeniem oraz odblokowaniem specjalnych ekwipunków wspomagających siłę ognia. Mamy tutaj aż 50 rang do zdobycia i możliwość modyfikacji naszego sprzętu na 200 sposobów.

Daje to niesamowite urozmaicenie rozgrywki, ale również stawia przed nami wybór, jaki sprzęt będzie najlepiej leżał w naszej kaburze. Nie jest to prosty wybór, gdyż każda z broni inaczej reaguje podczas wystrzału, ma inną celność, odrzut i czas gotowości. Te parametry w walce są kluczowe, gdy naprzeciwko nas staje drużyna, której głównym celem będzie nasze unicestwienie.

Battlefield: Bad Company 2 ma dobrą kampanię dla jednego gracza, ale jest wręcz fenomenalny dla rozgrywki wieloosobowej. Jeśli szukacie mocnych wrażeń, prawdziwej gry zespołowej i nieprzespanych nocy, to wiecie po jaką grę mojejabłuszko – 03/2010

sięgnąć. W Bad Company 2 nie będziecie mieli czasu odetchnąć. Nasz przeciwnik nie pozwoli nam długo czaić się za murem, bądź prowadzić ostrzał snajperski z jednego miejsca. Ręczne wyrzutnie rakiet skutecznie pozbawią nas przyczółków a czołgi, wprowadzą zamieszanie w szeregach naszych oddziałów. Gdy staniecie na wzgórzu, obserwując zgliszcza spalonych domów, spektakularne wybuchy i niebo, które przecinają co jakiś czas salwy i maszyny bojowe, będziecie odczuwać niepokój, który zapewne towarzyszy wszystkim wkraczającym na pola bitewne. I ten dźwięk. Będzie słyszalny jeszcze długo po wyłączeniu konsoli. ■

59

Konkurs „Battlefield: Bad Company2”

Podyskutuj o tym na forum!

Konkurs „Battlefield: Bad Company2”

Konkurs polega na rozlosowaniu 1 sztuki gry „Battlefield: Bad Company2” wydanej przez firmę Electronic Arts na konsole Playstation3 Aby ją wygrać należy poprawnie odpowiedzieć na pytanie konkursowe:

Czy gra Battlefield: Bad Company2 posiada tryb gry wieloosobowej?

Aby wziąć udział w losowaniu wystarczy do dnia 7 kwietnia 2010 roku wysłać e-mail na adres konkurs@mojejabluszko.pl, wpisując w tytule „Battlefield: Bad Company2”. W treści maila oprócz odpowiedzi na pytanie, należy podać swoje dane kontaktowe oraz wpisać zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Zgłoszenia anonimowe będą odrzucane. Życzymy powodzenia. mojejabłuszko – 03/2010

1. ORGANIZATOR Organizatorem Konkursu jest Mac Solutions – Dominik Łada z siedzibą w Warszawie.

Konkurs “Battlefield: Bad Company2” prowadzony jest przez Organizatora na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i trwa do dnia 7 kwietnia 2010 r.

Konkurs jest prowadzony na stronach internetowych Organizatora.

2. UCZESTNICTWO W KONKURSIE Konkurs ma charakter otwarty, a udział w nim jest bezpłatny.

Udział w Konkursie i podanie związanych z udziałem danych jest całkowicie dobrowolne.

Aby wziąć udział w konkursie należy zaakceptować warunki regulaminu.

3. ZASADY Konkurs polega na rozlosowaniu 1 sztuki gry „Battlefield: Bad Company2” wydanej przez firmę Electronic Arts na konsole Playstation3, pomiędzy osobami, które nadeślą e-mailem zatytułowanym “Battlefield: Bad Company2”, poprawną odpowiedź na pytanie, na adres konkurs@ mojejabluszko.pl.

Pytanie konkursowe: Czy gra Battlefield: Bad Company2 posiada tryb gry wieloosobowej?

Aby wziąć udział w konkursie musisz zaakceptować niniejszy regulamin oraz podać swoje dane kontaktowe. W e-mailu koniecznie zamieść informację: „Oświadczam, że zapoznałem się z treścią regulaminu konkursu ‘Battlefield: Bad Company2’ oraz akceptuję jego warunki i postanowienia.”.

Uprzedzamy, że zgłoszenia bez tych informacji nie wezmą udziału w konkursie i losowaniu nagród.

Terminarz: nadsyłanie odpowiedzi: do dnia 7 kwietnia 2010 r. zwycięzcy zostaną poinformowani o wygranej drogą mailową • ogłoszenie wyników: na łamach kwietniowego numeru Mojego Jabłuszka – MJ4/10 4. NAGRODY W Konkursie zostaną przyznane następujące nagrody ufundowane przez firmę Electronic Arts: 1 sztuka gry Battlefield: Bad Company2 na konsolę Playstation 3 Odpowiedzi będą oceniane przez Jury w składzie określonym przez Organizatora.

Jury zastrzega sobie prawo do innego podziału nagród.

Zwycięzca Konkursu nie może domagać się od Organizatora Konkursu wydania nagrody, jeżeli upłynęło 60 dni od daty ogłoszenia wyników Konkursu, a zwycięzca nie odebrał nagrody w wyznaczonym terminie z przyczyn niezależnych od Organizatora Konkursu. Po tym terminie nagroda przepada na rzecz Organizatora.

5. POSTANOWIENIA KOŃCOWE Niniejszy Konkurs nie jest „grą losową” w rozumieniu ustawy z 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341 z późn. zm.).

Wzięcie udziału w Konkursie jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na wykorzystanie danych osobowych Uczestnika zgodnie z przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, o ile dane takie będą ujawniane w toku Konkursu i w związku z jego przebiegiem. Zgodnie z art. 24 ust. 1 z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883) Organizator Konkursu informuje Uczestników Konkursu, iż ich dane osobowe będą przechowywane i przetwarzane w siedzibie Organizatora na podstawie wyrażonej dobrowolnie przez Uczestnika Konkursu zgody wyłącznie w związku z wykonaniem postanowień niniejszego Regulaminu oraz w celu przesyłania Uczestnikom materiałów reklamowych, informacji o kolejnych akcjach i konkursach oraz badań ankietowych organizowanych przez Organizatora Konkursu. Każdy Uczestnik ma prawo do wglądu do swoich danych oraz ich poprawiania. Uczestnicy wyrażają zgodę na publikację tych danych na stronach internetowych Mojego Jabłuszka i wewnątrz magazynu, w przypadku gdy uczestnik zostanie jednym ze zwycięzców.

60

Gry

Podyskutuj o tym na forum!

Perfect Dark Zero

Mateusz Suski Perfect Dark Zero to prequel wydanej w 2001 roku gry Perfect Dark na konsolę Nintendo 64. Dobrze przeczytaliście, to prequel, czyli coś co powinno być „przed”, jednak pojawiło się „po”.

Już sam początek tej historii wydaje się być bardzo zagmatwany.

Gra opowiada o Joannie Dark (nie mylić z Joanną D’arc), która zostaje dopiero wtajemniczana w techniki szpiegowskie rodem z opowieści o Jamesie Bondzie.

Fabuła gry opiera się na trzynastu misjach mających swoje miejsce

w różnych krańcach Ziemii. Fabuła gry jest dość płytka, nie zapada w pamięć, nie ma wyrazistych elementów nad którymi gracz skupiłby się przed wykonaniem lub w czasie wykonywania misji.

Reszta to już standardowe działanie – łapiesz granaty/pistolety/karabiny/cokolwiek-co-robi-wielkie-bum i pozbywasz się każdego przeciwnika, który

mojejabłuszko – 03/2010

zjawi się na mapie. Co do naszych wrogów, to naprawdę nie jest wielką filozofią pozbyć się ich z mapy. Wystarczy zabić jednego, a reszta leci na oślep prosto pod naszą linię strzału. To z czasem robi się bardzo nużące. Nie ma niesamowitych zwrotów ani przyspieszeń akcji, ot po prostu wszystko dzieje się w swoim czasie i jest dość mocno przewidywalne,

62

Gry

Perfect Dark Zero (Xbox) Zalety: + świetna muzyka + tryby multiplayer + ładna bohaterka ;-) Wady: – beznadziejna oprawa graficzna – powolna akcja – niskie AI wrogów – słaby scenariusz

Podyskutuj o tym na forum!

Jest jeszcze jeden minus, prawdziwy gigant, na który postanowiłem poświęcić osobny akapit. To grafika. Największą wadą gry jest fakt, że jest portem z… Xboksa, tego Xboksa pierwszego, nie 360. Grafika jest passe. Parafrazując cytat z filmu „Kiler” – „To jest next-gen?! To jakaś popierdółka, nie next-gen! ”. Tekstury mogą się podobać,

ale dla mnie są nie do zaakceptowania na konsoli o takich możliwościach. Nie mówię tutaj o grach, które wydawane są aktualnie, takich jak Forza Motorsport 3 czy chociażby sławiony przeze mnie Mass Effect. Crackdown, recenzowany w ostatnim numerze Mojego Jabłuszka wydany został w podobnym czasie, a bije jakością dopracowania

nuuuuuda. Jednak muszę przyznać, że czasami gra podniosła mi ciśnienie i nie dlatego, że się zacięła – akurat tutaj ten problem nie występował, a właśnie ta powolna fabuła potrafiła czasami nieźle przyspieszyć, aż szkoda, że na tak krótko. Wracając do tematu broni to oddano nam do dyspozycji całkiem spory arsenał, oprócz wymienionych sprzętów możemy siekać naszych przeciwników za pomocą katany, inspirujące, nieprawdaż?

Perfect Dark Zero o milion punktów w mojej skali porównawczej. Lokacje w PDZ są… puste, gdy wybijemy wszystkich przeciwników po prostu wieje nudą. Każda broń, każda postać, każdy piksel obrazu błyszczy się. Czasami mam wrażenie, że niektóre lokacje mojejabłuszko – 03/2010

63

Gry

Podyskutuj o tym na forum!

to po prostu te same miejsca tylko z innymi teksturami i co najgorsze to jest przykra prawda. To nie jest fajne, rozumiem, że gra jest osadzona w przyszłości, ale jeśli tak ma wyglądać nasza przyszłość, to ja chyba podziękuję i zostanę w teraźniejszości.

Teraz pora an plusy. First of all, muzyka. Świetnie spasowana z akcją,

a czasami bijąca ją na głowę. Osobiście polecam znaleźć soundtrack tej gry i go przesłuchać. Gdy słuchałem tej muzyki, nie mogłem uwierzyć, że tak dobra muzyka może być spasowana z tak słabą graficznie grą.

Drugi plus, second and last, but not least. Tryby multiplayer. Gra Co-op, typowy deathmatch, gra o flagi, terytoria,

mojejabłuszko – 03/2010

mecze rankingowe. Rozgrywka multiplayerowa porównywalna z tą znaną z Halo 2 (kolejny fakt udowadniający powiązanie z pierwszym Xboksem).

Kolejnym plusem, a właściwie ciekawostką jest fakt, że to jest chyba najtańsza, „nowa” gra jaką widziałem w sklepie. Ceny za egzemplarz w folii startują od około 40 zł. ■

64

Oprogramowanie

Podyskutuj o tym na forum!

ograniczający wiedzę potrzebną do wyprodukowania animacji na stronę internetową. W czterech krokach będziemy mogli stworzyć prawdziwie interesującą, flashową animację, której nie powstydzimy się publicznie.

Zaczynamy od wyboru zdjęć, które mają pojawić się w projekcie. Możemy je bezpośrednio przeciągnąć z Biurka, bądź użyć do tego celu Menedżera Mediów (Media Browser). Nie musimy specjalnie ich kadrować. Przycinanie oraz ułożenie fotografii uczynimy bezpośrednio w BannerZest 2. W oknie inspektora ułożymy kolejność wyświetlanych obrazków oraz nadamy im odpowiedni opis. Kolejnym posunięciem będzie wybranie szablonu animowanego.

I tutaj możemy być pewni, że wszelkie gusta i guściki zostaną zaspokojone. Mamy do dyspozycji 45 szablonów,

Wybór jednego z 45 profesjonalnie przygotowanych szablonów daje pewność, że tworzony projekt będzie miał doskonały wygląd.

Animacje Flash w kilka kliknięć Przemysław Marczyński Projek towa n ie w itryn internetowych nie jest prostym zadaniem. Szczególnie jeśli chcemy, aby pierwszy

kontakt naszych czytelników z portalem sprawił, aby chcieli tu wracać. Musimy dodać kilka elementów do strony, które wizualnie będą przyciągać. Profesjonaliści mają cały wachlarz narzędzi, dzięki którym będą mogli stworzyć profesjonalnie wyglądające animacje Flash.

Mniej biegłych w tej technologi powinien zainteresować BannerZest 2 Pro. Program, dzięki któremu w szybki i łatwy sposób przygotujemy dynamiczne elementy na naszą stronę WWW. Aquafadas stworzył program o przejrzystym interfejsie, do minimum

mojejabłuszko – 03/2010

BannerZest http://www.aquafadas.com/ en/bannerzest/ Ceny: 37 Euro wersja Standard 89 Euro wersja Pro

65

Oprogramowanie

Podyskutuj o tym na forum!

a każdy wygląda fantastycznie. Od typowych schematów dopasowanych dla galerii takich jak Cover Flow, po bardziej stonowane, które znajdą zastosowanie przy budowanie dynamicznych menu witryn. Autorzy pomyśleli nawet nad witrynami dziecięcymi i tak powstały szablony z balonami, czy wybuchającymi zdjęciami. Wykonano tu prawdziwie tytanową pracę graficzną, dopieszczając szczegóły każdego z nich. Zainteresowani umieszczeniem podkładu dźwiękowego, również będą mogli skorzystać z tej funkcjonalności.

Kiedy minie ból głowy, od myślenia na jaki projekt się zdecydować, będziemy mogli nadać ostateczne szlify naszej pracy. W zakładce Ustawienia (Settings), znajdziemy różne parametry, które będziemy mogli dostosować do naszych potrzeb. Zaczynając od rozmiarów, kończąc na czcionkach i szybkości wyświetlania nowych obrazków. Przez cały czas, gdy będziemy wprowadzać zmiany, mamy podgląd na to, co nowe ustawienia wnoszą do naszej pracy.

Przy użyciu jednego kliknięcia nasza praca powędruje natychmiast na serwer lub zostanie zapisana na dysku twardym.

Specjalnie przygotowany kod, wystarczy, by po wklejeniu go na stronie, cieszyć oczy naszych czytelników. Możemy również stworzyć jeden plik SWF i w takiej postaci umieścić animację w internecie. Program dość skrupulatnie zwraca uwagę na integrację z popularnymi aplikacjami do tworzenia witryna internetowych, takich jak iWeb, RapidWeaver czy Freeway. W dokumentacji znajdziemy szczegółowy opis jak wyprodukowane filmy umieścić w kodach

stron, tworzonych przy użyciu tych popularnych narzędzi na platformie Mac OS X. Aplikacja jest dostępna w dwóch wersjach. Droższy produkt, obok kilku funkcji związanych z wygodą obsługi oraz publikacją prac w sieci, pozwala korzystać z zasobów SDK. Dzięki nim, sami będziemy mogli tworzyć nowe szablony, które później możemy wykorzystać komercyjnie. Na potrzeby domowej produkcji, wersja Standard jest całkowicie wystarczająca.

Program jest skierowany dla wszystkich, którzy chcą ubogacić swoją witrynę o profesjonalnie wyglądającą animację.

Możemy dzięki BannerZest stworzyć zarówno menu nawigacji, jak również opublikować interesującą prezentację firmy.

Laicy internetowi docenią prostotę obsługi programu. Profesjonaliści mogą zainteresować się tym narzędziem, gdyż bardzo szybko można tworzyć gotowe elementy witryn. Efekt końcowy stworzonego flasha przy udziale BannerZest 2 jest bardzo interesujący.

■ sare_55x55.ai 17-02-10 12:17:16 Reklama

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

Aby nasza prezentacja wyglądała dokładnie tak jak chcemy, powinniśmy zajrzeć do zakładki ustawień Settings.

mojejabłuszko – 03/2010

K

66

Oprogramowanie

Espresso Wojtek Pietrusiewicz W zeszłorocznej imprezie MacHeist nabyłem paczkę pod jedną konkretną aplikację, której to dzisiaj nawet nie używam. Zupełnie natomiast nie zwróciłem uwagi na prawdziwą perełkę, która siedzi od dawna w moim folderze z programami i na której polegam bardzo często – Espresso od MacRabbit.

Espresso jest przede wszystkim edytorem dla web designerów, którzy znają HTML i tym podobne języki. Nie jest to prosty edytor dla początkujących – nie znajdziemy w nim edycji tak zwanej “wizualnej”. Możliwości ma bardzo duże i jest nawet podgląd na żywo, ale przede wszystkim jest to zaawansowany edytor kodu. Wprawdzie wykorzystuję go również do szybkich poprawek innych typów plików, np. do programowania w C++, ale

Podyskutuj o tym na forum!

tracimy wtedy dynamiczne podświetlanie kodu, które mamy chociażby w XCode.

Dodatkowe funkcje programu ułatwiające codzienne prace są doprawdy imponujące. Do naszej dyspozycji jest możliwość tworzenia projektów. Są również zaawansowane narzędzia do wyszukiwania i podmieniania wybranych słów czy wartości. Publikacja na serwer FTP z poziomu programu wyklucza konieczność każdorazowego uruchamiania klienta FTP. Jeśli przypadkiem pliki mamy już tylko online to również możemy je na bieżąco edytować na serwerze. Dodatkowo możliwość instalowania pluginów rozszerza funkcjonalność samej aplikacji. A na koniec pozostaje nam podgląd na żywo, co znowu wyklucza konieczność uruchamiania przeglądarki internetowej. funkcjonalności, która zupełnie nie przytłacza użytkownika i nie powoduje zagubienia się w menu i mnogości opcji. Nauczenie się jej obsługi nie trwa długo, a daje ogromną satysfakcję. Interfejs jest po prostu sare_55x55.ai “Makowy”. Polecam!

17-02-10■ 12:16:27 Reklama

C

M

Y

CM

MY

CY

MacRabbit dodatkowo oferuje aplikacją o nazwie CSSEdit, która w tandemie z Espresso tworzy świetny duet.

Duet, który według mnie powinien

zostać przetestowany przez każdego web designera.

Magia Espresso polega przede wszystkim na bardzo rozbudowanej

mojejabłuszko – 03/2010

CMY

K

67

Oprogramowanie

Podyskutuj o tym na forum!

Piotr Chyliński Pewnie mało która z osób zainteresowanych produktami Apple nie słyszała o legendarnej prostocie obsługi programów i urządzeń tej firmy. Zazwyczaj tak jest w rzeczywistości, jednak iWeb jest przykładem programu, którego prostota bardzo szybko zaczyna przeszkadzać.

Moja przygoda z programem iWeb zaczęła się od jego pierwszej wersji, zaraz kiedy został dodany do pakietu iLife.

Z początku wydał mi się rozwiązaniem niemal idealnym. Wybierz motyw graficzny, utwórz witrynę, dodaj strony składowe korzystając z gotowych szablonów, opublikuj jednym kliknięciem. Łatwe i przyjemne tworzenie stron www bez potrzeby znajomości kodowania HTML. Niestety, już po krótkim czasie okazało się, że nadmiar prostoty jest utrudnieniem, a czasami wręcz przyczyną kłopotów.

Jak prostota zabiła kota mojejabłuszko – 03/2010

Po pierwsze, motywy i szablony Motywy to świetny wynalazek. W iWeb dostarczanych jest ich 28, przy czym każdy motyw składa się 8 szablonów: strony powitalnej, strony o autorze, strony ze zdjęciami, strony z albumami, strony z filmem, bloga, strony podcastu i szablonu pustej strony. Użycie motywu zapewnia spójny układ elementów graficznych, zdecydowanie ułatwiając zachowanie jednolitego stylu całej witryny. Trzeba również przyznać firmie Apple, że przygotowane przez jej projektantów motywy są zróżnicowane

69

Oprogramowanie

Podyskutuj o tym na forum!

zmienić i dostosować do własnych potrzeb te już istniejące.

Owszem, w Internecie dostępne są dodatkowe motywy dla iWeb (na przykład te firmy Jumsoft: http://www.jumsoft.com/iweb-themes/), niektóre płatne, inne darmowe, ale nawet one obarczone są „przekleństwem niezmienności”. Albo się trafi na taki motyw, który idealnie odpowiada naszym potrzebom, albo kolejny raz trzeba się zadowolić tym, co jest.

Aż prosiłoby się w programie o możliwość łatwej zmiany chociażby kolorystyki motywu, że nie wspomnę już o innych elementach graficznych. Podobnie jest z szablonami, które wchodzą w skład danego motywu. Jeżeli projektant Apple wymyślił sobie, że wpisy bloga mają się rozpoczynać zdjęciem, to mają się rozpoczynać zdjęciem i już. Jeżeli wymyślił sobie, że nagłówek ma być wąski, to ma być wąski. Niby można przy każdym kolejnym wpisie usuwać ręcznie

i wyglądają, jak to się teraz mawia, profesjonalnie. Kłopoty zaczynają się jednak wtedy, gdy dostarczone z programem motywy przestają w jakikolwiek,

owo zdjęcie lub zmieniać szerokość nagłówka, ale już po kilku razach zwyczajnie może się odechcieć.

Do czego prowadzi obecna sytuacja widać najlepiej, jeżeli poszuka się za pomocą Google sposobów na stworzenie własnego motywu. Albo są to porady w stylu „utwórz strony wzorcowe, a potem je powielaj”, albo skomplikowane instrukcje, wymagające od użytkownika grzebania w plikach xml i wewnętrznej strukturze programu iWeb. Po drugie, elementy dodatkowe Programiści Apple doszli w końcu do konkluzji, że współczesne strony www, nawet te amatorskie, nie mogą się składać wyłącznie ze zdjęć, tekstu i najprostszych elementów graficznych.

Współczesna sieć, a zarazem tworzące ją strony są pełne wzajemnych związków i przenikających się swobodnie treści. W efekcie iWeb został wyposażony

nawet najdrobniejszy sposób odpowiadać użytkownikowi. Dlaczego? Ponieważ nie istnieje żadna prosta metoda, aby utworzyć własne motywy lub mojejabłuszko – 03/2010

70

Oprogramowanie w tak zwane widgety, które umożliwiają łatwe wstawienie na stronę przeciągnięciem różnych elementów dodatkowych z innych witrych i serwisów, takich jak Galerie MobileMe, źródła RSS, reklamy Google AdSense, filmy z YouTube lub mapy Google. Ponieważ iWeb nie daje użytkownikowi dostępu do kodu HTML tworzonej strony, szczególnie ważnym widgetem jest ten, który umożliwia wstawienie na stronę dowolnego fragmentu kodu HTML. Dzięki niemu użytkownicy iWeb uzyskują niemal nieograniczoną swobodę powiązania swojej strony z innymi wykorzystywanymi przez nich witrynami. Umieszczenie na stronie banera do Blipa, listy ulubionych utworów z Last.fm czy nawet łącza do konta na Facebooku przestało być problemem.

Nadal jednak problemem jest dodanie własnego kodu do tych fragmentów strony, które nie są widoczne, a realizują różnego rodzaju zadania w tle.

Przykładem może być powiązanie naszej witryny z usługą Google Analytics, która pozwala śledzić i analizować dane o oglądalności serwisu. Skrypt tej usługi należy wstawić na sam koniec kodu strony, jednak z powodu braku dostępu do niego, iWeb nie oferuje takiej możliwości. Innym przykładem jest kwestia z pozoru tak banalna jak ikona serwisu, zwana favicon. To ta ikona, którą widać w pasku adresu przeglądarki oraz obok tytułu przeglądarki. Wstawienie owej ikony wymaga dostępu do kodu strony, który znajduje się w początkowej części, nazywanej nagłówkiem strony. I znowu, w iWeb jest to niemożliwe, bo dostępu do kodu strony nie ma.

Podyskutuj o tym na forum!

możliwości publikowania na dowolnym serwerze z dostępem FTP, w umieszczonej na takim serwerze witrynie nie będą działały ochrona hasłem, komentarze do wpisów na blogu, przeszukiwanie bloga, a także licznik odwiedzin. Niby da się żyć bez licznika lub ochrony hasłem, ale blog bez możliwości komentowania i przeszukiwania to po prostu nieporozumienie.

Jeżeli użytkownik iWeb nie jest również posiadaczem konta MobileMe, może ratować się wspomnianymi wcześniej programami narzędziowymi, z których część dodaje do witryn iWeb obsługę komentarzy przez serwis Haloscan, jednak to kolejny wydatek. Serwis Haloscan przemianował się ostatnio na Echo i pobiera roczny abonament w wysokości 12 USD. Co wtedy ma zrobić użytkownik programu? To proste. Podobnie jak w przypadku motywów, musi zaopatrzyć się w dodatkowe programy, które umożliwią mu bardziej zaawansowane działania. Przykładami takich programów mogą być iWeb Valet (http://www.ziggysoft.com/Products/Entries/2008/9/26_ iWeb_Valet.html – 25 USD), iWeb Buddy (http://www.zarrastudios.com/ZDS/ iWebBuddy.html – 25 USD), iWeb SEO Tool (http://www.ragesw.com/products/ iweb-seo-tool.html – darmowy) lub iTweak (http://guimkie.com/itweak/ – darmowy). Dzięki nim będzie mógł powiązać stronę z Google Analytics, dodać w blogu łącza do serwisów zakładkowych, takich jak Digg lub Technorati, zmienić metadane strony lub dowolnie edytować jej tytuł.

Po trzecie, Mobile Me Prawdą jest, że MobileMe to doskonały i świetnie przemyślany zestaw usług sieciowych. Apple zapewnia użytkownikom tego serwisu dużo miejsca na serwerze, wysoki limit miesięcznego transferu danych, a także cały zestaw usług dodatkowych, takich jak Znów na moim Macu lub synchronizacja Push. Tyle że MobileMe nie jest standardową usługą, którą wykorzystuje każdy posiadacz Maca. To usługa płatna, dlatego też wielu z nich decyduje się na skorzystanie z darmowych lub tańszych ofert innych firm.

Tymczasem działanie kilku funkcji, które oferuje na stworzonych przez siebie stronach iWeb, uzależnione jest ściśle od umieszczenia witryny na serwerach MobileMe. Mimo wprowadzenia

mojejabłuszko – 03/2010

Po czwarte, komentarze raz jeszcze O tym jak ważne są kopie zapasowe danych pisaliśmy już w Moim Jabłuszku nie raz. Apple również to wie, dlatego też w systemie funkcjonuje mechanizm Time Machine, który automatycznie wykonuje kopie zapasowe plików komputera, w tym dokumentu, który zawiera witryny iWeb. W praktyce okazuje się jednak, że nie jest tak różowo, ponieważ to, co użytkownik ma na swoim dysku, ma dla Apple mniejszą wagę niż to, co firma ma na swoich serwerach.

Przekonałem się o tym na własnej skórze, gdy uszkodzeniu uległa znajdująca się na serwerze MobileMe baza komentarzy mojego bloga. Mimo posiadania lokalnej kopii zapasowej witryny, w której wszystkie komentarze były widoczne,

71

Oprogramowanie

Podyskutuj o tym na forum!

przy pierwszym uruchomieniu iWeb i połączeniu z serwerem MobileMe były one zastępowane tym, co było na serwerze, czyli niczym. Dopiero po wymianie kilkunastu maili z działem wsparcia Apple okazało się, że właściwie nie ma łatwej możliwości zabezpieczenia komentarzy bloga, poza ręczną archiwizacją sporej części katalogów iDisku.

To jednak nie koniec problemów z komentarzami w wydaniu iWeb. Blogi na MobileMe to jeden z nielicznych przykładów serwisu, który niemal nie umożliwia właścicielowi bloga moderacji komentarzy. Owszem, istnieje możliwość usunięcia komentarza, jednak nie ma prostej możliwości sprawdzenia adresu IP lub adresu e-mail komentującego.

Jeżeli na blogu pojawi się troll, będzie miał w nieskończoność możliwość śmiecenia w komentarzach, w tym również podszywania się pod innych użytkowników, a nawet właściciela bloga, a sam właściciel będzie mógł jedynie usuwać ręcznie jego komentarze.

Po piąte, polskie łącza Teoretycznie polskie znaki w adresach URL (a dokładniej znaki spoza zakresu znaków romańskich) powinny być bez problemu obsługiwane przez wszystkie przeglądarki i serwisy internetowe.

To jednak tylko teoria, ponieważ w praktyce zasadą jest wciąż „nie używaj polskich znaków”. Szczególnie serwisy anglojęzyczne, które stanowią większość w Internecie, mają problem z zauważeniem, że istnieją języki z trochę szerszym zestawem znaków niż angielski.

Tymczasem iWeb, który bazuje na tytule strony, generuje łącza z polskimi

znakami i nie daje użytkownikowi żadnej możliwości dokonania ich edycji.

W rezultacie można zapomnieć o współpracy z wieloma serwisami, na przykład Digg.com, lub trzeba tak zmienić tytuł strony, aby nie zawierał polskich znaków.

Na koniec, nie zniechęcam Mam świadomość tego, że ten tekst brzmi jak jedno wielkie „trzymajcie się od iWeb z daleka”. Nie jest to jednak

prawda, a przynajmniej nie do końca. iWeb jest naprawdę dobrym programem, jednak przeznaczonym dla ściśle określonej grupy użytkowników. Przyświecająca jego twórcom chęć ułatwienia wszystkiego, sprowadzenia każdej czynności do zwykłego „klik, klik”, spowodowała, że iWeb może spełnić wymagania tylko dwóch grup użytkowników.

Pierwszą są najbardziej początkujący, osoby stawiające dopiero pierwsze kroki w dziedzinie tworzenia stron

mojejabłuszko – 03/2010

www. Dla nich iWeb może być świetnym sposobem na odnalezienie się w tym temacie i zrozumienie, jak ten cały Internet w ogóle działa. iWeb jest naprawdę dobrym programem na początek przygody z publikacją w Internecie, a przy tym przychodzi za darmo z komputerem. Szkoda by było go nie wykorzystać. Wprawdzie ci z użytkowników programu, którzy złapią bakcyla „webmasteringu”, wkrótce zaczną szukać narzędzi doskonalszych, dających większą możliwość kontrolowania zawartości i zachowania stron oraz witryn, jednak części osób możliwości oferowane przez ten program wystarczą w zupełności.

Takie osoby tworzą drugą grupę, grupę użytkowników, których potrzeby doskonale wpasowują się w ciasne ramy wymagań i możliwości iWeb. Bądźmy szczerzy, jeżeli posiada się konto MobileMe, a do tego wyda się te kilkadziesiąt dolarów na dodatkowe programy i motywy, iWeb pozwala szybko, łatwo i przyjemnie stworzyć naprawdę rozbudowane witryny, które wielu znajomych wprawią w zachwyt.

Dlatego nie zniechęcam do korzystania z iWeb, lecz zachęcam, zanim się sięgnie po ten program, do przeanalizowania swoich potrzeb i wymagań. Jeżeli chce się łatwo i szybko stworzyć niezbyt skomplikowaną stronę domową, a przy tym jest się posiadaczem konta MobileMe, iWeb będzie doskonałym narzędziem i trafionym wyborem. Jeżeli jednak ma się wobec swojej strony trochę większe wymagania lub nawet jedynie nie jest się użytkownikiem usługi sieciowej Apple, warto poszukać jakiegoś innego programu. ■

72

Oprogramowanie

Podyskutuj o tym na forum!

Środowisko web developera na Maku Marek Wojtaszek W numerze dotyczącym tworzenia stron internetowych nie mogło zabraknąć artykułu, który krok po kroku wyjaśni, jak od podstaw stworzyć środowisko produkcyjne dla web developera na Maku.

Ktoś mógłby krzyknąć „Hola hola, przecież Mac OS X trafia w nasze ręce z wbudowanym serwerem webowym, a kod można pisać w TextEdit. Po co więc dodatkowo kombinować z jakimś środowiskiem?”.

Owszem, można wykorzystać oprogramowanie dostarczone z systemem, co nie znaczy, że jest to najwygodniejsze i efektywne rozwiązanie. W tym artykule postaram

się zatem przedstawić, jak skompletować wszystkie elementy, które złożą się na nasz poligon doświadczalny podczas twórczych batalii z kodem.

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że podany przeze mnie zestaw oprogramowania jest jedynie propozycją, która uważam powinna się dobrze sprawdzić u większości użytkowników rozpoczynających przygodę z tworzeniem własnych stron internetowych. Zawsze, gdy dochodzi do wyboru konkretnego rozwiązania software’owego pojawią się zwolennicy różnych opcji twierdzący, że tylko i wyłącznie wybór „tego jedynego” programu pozwala na profesjonalne tworzenie cyfrowych treści. Dyskusja o „tym jedynym” właściwym programie przypomina rozważania na temat wyższości Świąt Wielkanocnych, nad Świętami Bożego narodzenia. Aby zadowolić „obie strony barykady” na końcu artykułu powiem kilka słów na temat alternatywnych programów służących do tworzenia stron wwww.

Aby móc zająć się tworzeniem stron internetowych wykraczających poza poziom licealnych strony opartych o tabelki i pisanych w najprostszym HTML’u niezbędny będzie serwer z obsługą php/sql. Serwerem, który ja polecam zarówno dla początkujących jak i średnio zaawansowanych jest MAMP (akronim od słów Mac Apache MySQL PHP) do ściągnięcia w wersji darmowej pod adresem: http://www.mamp.info/. Po ściągnięciu paczki z plikami instalacyjnymi należy w standardowy sposób zainstalować MAMP’a na swoim komputerze (podając hasło administratora w razie potrzeby). Wszystko, co będzie nam niezbędne do uruchomienia własnej strony

mojejabłuszko – 03/2010

internetowej znajduje się w tej paczce.

Obok serwera www Apache z obsługą PHP mamy tam również gotową do użycia bazę danych MySQL wraz z zainstalowanym skryptem phpmyadmin udostępniającym webowy interfejs do zarządzania zawartością bazy. Po instalacji paczki zalecam jej konfigurację. Na szczęście dla początkujących nie musimy bawić się w edytowanie konfiguracyjnych plików tekstowych – wszystko można zrobić za pomocą graficznego interfejsu programu. Interfejs ten wprawdzie nie udostępnia wielu opcji, ale też nic ponad to, co jest dostępne nie będzie nam potrzebne. Jedyną zmianę, jaką polecam wprowadzić to ustawienie własnego folderu, gdzie trzymamy kod stron internetowych (domyślne ustawienia systemu/Użytkownicy/Nazwa_ Użytkownika/Strony/). Dzięki temu wyciągniemy domyślną lokację stron www poza folder „Aplikacje”. Jest to szczególnie ważne, jeżeli nie pracujemy na koncie z prawami administratora, ponieważ nie mamy wtedy prawa zapisu do tego folderu i jakiekolwiek zmiany jego zawartości każdorazowo muszą być potwierdzane wpisaniem hasła administratora. Brak uprawnień do zapisu wewnątrz folderu Aplikacje dodatkowo może powodować jeszcze jeden problem – MAMP może nie zapisywać wprowadzonych zmian w konfiguracji. Należy wtedy zmienić uprawnienia dla folderu i przyznać sobie prawo do zapisu dla całego folderu MAMP znajdującego się w systemowym folderze Aplikacje. Po uruchomieniu aplikacji włączane zostają serwery PHP oraz MySQL, a w domyślnej przeglądarce uruchamiana jest strona startowa, co oznacza, że wszystko działa prawidłowo.

73

Oprogramowanie

Mając gotowy serwer pod nową stronę www konieczne jest wybranie edytora, w którym ta strona powstanie. Ponieważ artykuł skierowany jest do osób zaczynających przygodę ze stronami internetowymi jako edytor wybrałem aplikację

Podyskutuj o tym na forum!

Coda firmy Panic (http://panic.com/ coda/). Jest to rozbudowana aplikacja wspomagająca pracę oraz późniejszy rozwój strony internetowej dzięki wielu przyjaznym użytkownikowi funkcjonalnościom. Do ich szczegółowego opisania

niezbędny byłby osobny artykuł. Aby uzasadnić swój wybór powiem o kilku funkcjach, które z pewnością będą wielokrotnie wykorzystywane. Po pierwsze Coda dysponuje kolorowaniem składni dla wszystkich typów plików, z którymi

mojejabłuszko – 03/2010

zetkniemy się podczas pracy ze stronami webowymi – począwszy od html’a, css, przez JavaScript, php, aż do skryptów sql’a. Osobom, które kiedykolwiek pisały własny kod (czy to stron www, czy programów), nie muszę chyba tłumaczyć jak

74

Oprogramowanie

wygodna jest to funkcja. Poza kilkoma domyślnymi schematami kolorystycznymi możemy definiować własne kolory, którymi zostaną wyróżnione zdefiniowane przez nas fragmenty kodu. Oprócz kolorowania składni Coda oferuje również

Podyskutuj o tym na forum!

system podpowiedzi, który zwłaszcza na początku może przydać się przy odkrywaniu kolejnych tagów html’a czy dyrektyw css’a. Dodatkowo, jeżeli zapomnimy jak używa się danego tagu, czy dyrektywy, możemy sięgnąć do książek

udostępnionych bezpośrednio w programie. Książki podzielone są tematycznie i udostępniają podstawową wiedzę na temat zastosowania oraz wariantów poszczególnych elementów składowych języków html, css, JavaScript, czy php.

mojejabłuszko – 03/2010

Niestety do przeglądania książek niezbędne jest połączenie z internetem każdorazowo, gdy będziemy chcieli włączyć ich zawartość. W trakcie pisania strony www możemy podglądnąć, jak będzie ona wyglądać w przeglądarce nie opuszczając

75

Oprogramowanie

programu – Coda ma wbudowany podgląd stron działający na silniku WebKit. Dzięki opcji podzielenia okna na sekcje możemy w jednej sekcji mieć otwarty kod html’a, a w drugiej sekcji podgląd strony – jest to bardzo wygodne szczególnie w trakcie tworzenia arkuszy stylów CSS. Jeżeli ktoś nie czuje się na tyle pewnie, aby pisać style CSS ręcznie może skorzystać z graficznego kreatora za pomocą którego wygenerujemy wszystkie niezbędne dyrektywy opisujące wygląd poszczególnych sekcji naszej strony. Bardziej zaawansowani użytkownicy docenią również wbudowany terminal pozwalający połączyć się zdalnie z serwerem poprzez protokół SSH. Oczywiście opisane powyżej funkcje to tylko wierzchołek góry lodowej spośród wszystkich drobnych i większych usprawnień, na jakie możemy liczyć pracując w programie Coda.

Aby zasygnalizować, co jeszcze pozostało do odkrycia jednym tchem wymienię funkcje, które są nie mniej przydatne od tych, które opisałem: nawigator kodu, snippety, walidacja kodu w programie, praca grupowa przez Bonjour, pluginy i wiele innych.

Na tym etapie mamy już gotowy serwer, wybraliśmy program, w którym powstanie

Podyskutuj o tym na forum!

nasza strona www, więc jedyne co pozo(w standardowych ustawieniach stało to skonfigurować odpowiednio nabędzie to: http://localhost:8888/Test/) sze aplikacje tak, aby praca nad stronami • Remote Root – ścieżka do folderu, www była jak najwygodniejsza. Załóżmy gdzie trzymane są pliki na serwerze więc, że rozpoczynamy nowy projekt o nazdalnym zwie kodowej „Test” – mamy do stworze- • Local Root – ścieżka do folderu, nia stronę internetową, którą będziemy gdzie trzymane są pliki lokalnie (/ w późniejszym czasie rozwijać. Ponieważ Użytkownicy/Nazwa_Użytkownika/ nie możemy sobie pozwolić, aby na serStrony/Test/) werze wylądowała strona z błędami nieZakładka Connecting: zbędne będzie środowisko testowe, które • Server – nazwa serwera, na którym uruchomimy na lokalnym komputerze, udostępnimy stronę w internecie oraz jakiś sposób na kontrolę wersji pli- • User Name – nazwa naszego ków pomiędzy naszym komputerem, a serużytkownika do zalogowania się werem. Zaczniemy od lokalnego środowina serwerze ska testowego (w którym na początku zbu- • Password – hasło dujemy naszą stronę). Włączamy MAM- • Port – pole to uzupełniamy P’a oraz tworzymy nowy folder o nazwie tylko wtedy, gdy łączymy się „Test” w/Użytkownicy/Nazwa_Użytkowz serwerem na niestandardowym nika/Strony/. Tam będą trzymane wszystporcie (w większości przypadków kie pliki naszej strony internetowej, nad można pozostawić to pole którymi będziemy pracować oraz które do automatycznego uzupełnienia w późniejszym etapie będziemy synchroprzez program) nizować z serwerem (mowa tutaj o ser- • Protocol – wybieramy za pomocą werze, na którym strona będzie udostępjakiego protokołu aplikacja niona w internecie). Kolejnym etapem jest ma się łączyć z serwerem (informacja konfiguracja nowego projektu w prograta powinna być dostarczona razem mie Coda. Po włączeniu aplikacji przez nazwą użytkownika oraz hasłem chodzimy w razie konieczności do widostępowym do serwera) doku „Stron” (za pomocą skrótu klawia- • List Encoding – pozostawiamy turowego ⌘1). W lewym dolnym rogu domyślną wartość klikamy na guzik „Add Site”, a następnie Dodatkowo możemy jeszcze skonfiguw nowo otwarty oknie wpisujemy kolejno rować połączenie SSH z serwerem oraz poniższe parametry. kontrolę wersji.

Zakładka Site: Po utworzeniu nowego projektu • Nickname – nazwę projektu, można przejść do pracy nad kodem strony • Root URL – adres www pod którym – w tym celu należy kliknąć dwukrotnie strona będzie dostępna w internecie na ikonę projektu, a aplikacja przełączy • Local URL – adres www pod się w tryb edytora tekstowego. Po lewej którym strona będzie dostępna stronie wyświetlane jest drzewo foldelokalnie, za pomocą MAMP rów/plików zarówno przetrzymywanych mojejabłuszko – 03/2010

lokalnie jak i na serwerze. Po prawej znajduje się edytor, w którym napiszemy naszą stronę internetową. Po wpisaniu przykładowej zawartości (niech to będzie tylko nagłówek z napisem „Test”) zapisujemy plik pod nazwą index.html – powinien on się pojawić wśród plików lokalnych. Ponieważ program jest w stanie stwierdzić, że plik lokalny oraz plik na serwerze o tej samej nazwie różnią się zawartością, index.html zostanie oznaczony za pomocą strzałki, a u dołu panelu z plikami pojawią się dwie nowe opcje – Clear oraz Publish All. Pierwsza służy do odznaczenia wszystkich plików, w których wystąpiły zmiany, natomiast druga pozwala wysłać na serwer wszystkie oznaczone pliki zastępując stare wersje nowymi. Z tej funkcjonalności będziemy często korzystać podczas rozwoju naszej strony internetowej. Mając działającą wersję na serwerze on-line możemy lokalnie wprowadzać nowe zmiany, przetestować ich działanie bezpośrednio w aplikacji Coda, a następnie jednym kliknięciem wysłać zmienione pliki na serwer.

Po zastosowaniu się do wskazówek w powyższym artykule powinniśmy dysponować gotowym podstawowym środowiskiem testowo-rozwojowym dla stron www. Zainstalowaliśmy oraz skonfigurowaliśmy serwer z obsługą php/sql, skonfigurowaliśmy aplikację do tworzenia oraz testowania stron za pomocą lokalnego serwera, wiemy, jak utworzyć nowy projekt pozwalający na efektywną organizację pracy z plikami lokalnymi oraz trzymanymi na serwerze, wiemy również jak bezpiecznie wprowadzać zmiany na stronie po ich uprzednim przetestowaniu lokalnie. ■

76

Przegląd programów

Podyskutuj o tym na forum!

składnię, automatycznie uzupełnia tagi, posiada możliwość współpracy ze zdefiniowanymi szablonami oraz pozwala sprawdzać spójność linków i dokumentów. Aplikacja występuje w trzech wer-

XML i pochodne (XSL, XSD, DTD, TXT, XQuery, XSLT). Aplikacja jest ukierunkowana wyłącznie na języki rodziny XML. Posiada między innymi wbudowany debugger i kolorowanie składni.

działa na zasadzie „side-by-side” z dowolnym edytorem kodu (X) HMTL. Wystarczy wczytać obrazek, odpowiednio

Goldfish Prosty w obsłudze program, pozwalający tworzyć spersonalizowane strony www, w bardzo krótkim czasie. W ciągu kilku ostatnich lat, aplikacja, z małego narzędzia, przekształciła się w potężną maszynę do tworzenia stron internetowych. Program występuje w wersji Professional oraz Standard. Pierwsza wersja kosztuje około 430 zł, zaś druga około 215 zł. Wersja profesjonalna różni się m.in. wsparciem producenta, statystykami generowanymi i wysyłanymi prosto do iPhone oraz możliwością pisania w języku PHP. (MS) Strona producenta: http://www. fishbeam.com/en/goldfish/ SEEdit Został stworzony przede wszystkim do pisania poprawnego kodu (X) HTML oraz CSS. Ponadto program pozwoli nam na sprawdzenie napisanego kodu w walidatorach W3C. Aplikacja koloruje

zaznaczyć „gorące miejsca” a następnie zapisać, skopiować kod i przekleić go do edytora. Jednostanowiskowa wersja programu kosztuje 10 USD. (MS)

sjach – Pro, Maxi i Mini. Najlepszym wyjściem jest zakup programu w wersji Pro, koszt tej wersji to około 125 zł. (MS) Strona producenta: http:// seeditmaxi.cachefly.net/index.html <oXygen/>

Aplikacja jest bardzo dobrym „nauczycielem” dla początkujących, jak i bardzo dobrym „współpracownikiem” dla prawdziwych ekspertów tej dziedziny.

W wersji do użytku niekomercyjnego, dla jednego użytkownika, kosztuje 64 USD. (MS)

Strona producenta: http://www. yoksoftware.com/ sare_55x55.ai

17-02-10

12:16:02

Reklama

C

M

Y

To kolejny w zestawieniu edytor kodu, jednakże tym razem padło na język

Strona producenta: http://www. oxygenxml.com/ YokMap

CM

MY

CY

CMY

Narzędzie zaprojektowane do szybkiego tworzenia i edycji klikalnych map czy obrazów na stronach WWW. Aplikacja K

mojejabłuszko – 03/2010

77

Oprogramowanie

Podyskutuj o tym na forum!

Kilka przydatnych drobiazgów Krystian Kozerawski Przyznaję się na wstępie, że wybrany przez redakcję temat niniejszego numeru jest dla mnie trudnym wyzwaniem. Kiedy usiadłem przed moim MacBookiem nad pustym jeszcze dokumentem w TextEdit, zdałem sobie początkowo sprawę, że tak naprawdę nie mam za bardzo o czym napisać. Nie jestem bowiem webmasterem, a już tym bardziej nie jestem programistą.

Okej, znam trochę HTML czy CSS ale są to podstawy, które zna niemal każdy.

Od lat z resztą jedynym narzędziem i systemem, z którego korzystam przy budowie stron i serwisów jest Wordpress i właściwie operuję w niemal 100 procentach w jego granicach. Nie używam więc żadnych prostych czy rozbudowanych narzędzi webmastera, ani prostego iWeba ani Cody itp. wynalazków. Oczywiście, znam te programy, a raczej wiem, że istnieją, jednak na tym kończy się moja wiedza. Jaki sens miałoby opisywanie rzeczy, których tak naprawdę nie znam? Edytory kodu, z których korzystam to nierozwijany już od dłuższego czasu Smultron (kiedy poprawiałem ten tekst dowiedziałem się, że jednak ktoś wznowił prace nad jego rozwojem) oraz wewnętrzny edytor

Wordpressa. Początkowo myślałem właśnie o opisaniu właśnie tego CMS-a, z drugiej jednak strony też nie za bar-

nam on wszystkie informacje o danym tagu. Jest to zdecydowanie łatwiejszy sposób niż przeszukiwanie sieci w tym samym celu. Wyszukiwanie nie ogranicza się jednak do samych tagów, ale możemy także wyszukiwać komendy i tagi po odpowiednich atrybutach.

Widgety Tags pobierzecie ze strony: http://www.patrickpatoray.com/index. php?Page=95

np. w trybie WYSIWYG edytora wpisów w systemie blogowym Wordpress i innych. Tryb HTML kopiuje do sys-

temowego schowka kod danego symbolu. Jest to przydatne przy edycji kodu źródłowego, jeśli na przykład musimy wyświetlić znak specjalny, który normalnie interpretowany jest jako element tagu.

Symbol Caddy można pobrać ze strony: http://www.doubleforte.net/ widgets/symbol-caddy/ ■ sare_55x55.ai 17-02-10 12:16:57 dzo wiem, jak ugryźć ten w sumie bardzo obszerny temat. Zdecydowałem więc podzielić się z Wami kilkoma małymi widgetami, z których od czasu do czasu korzystam.

Symbol Caddy Kolejnym widgetem, z którego zdarza mi się korzystać jest Symbol Caddy.

Przyda się on osobom, które dość często w swoich tekstach korzystają z różnych symboli, np. walut, znaków greckiego alfabetu itp.

Symbol Caddy oferuje nam wygodne palety z symbolami posegregowanymi względem kategorii. Program pracuje też w dwóch trybach – Keyboard lub HTML. Tryb Keyboard kopiuje do schowka sam symbol, który wygodnie wstawimy w edytorze tekstu lub

Reklama

C

M

Y

Tags – CSS, HTM i PHP Przede wszystkim są to trzy widgety Tags – CSS, Tags – HTML i Tags – PHP. Każdy z nich to kompendium wiedzy na temat tagów stosowanych w tych językach.

Wystarczy wpisać wybraną komendę w odpowiednim widgecie, a wyświetli

mojejabłuszko – 03/2010

CM

MY

CY

CMY

K

78

Porady

Podyskutuj o tym na forum!

Aperture 3 Wojciech Równanek Od momentu pojawienia się najnowszej wersji Aperture 3, społeczność użytkowników skupiona wokół tego programu na forach, blogach i serwisach społecznościowych,

prowadziła gorące dyskusje na temat nowości od Apple. Tematem przewodnim, jak to zwykle bywa przy premie nowego softu, była wydajność i kompatybilność. I działo się sporo – problemy z pożeraniem zasobów komputera, wolna praca pędzli czy kłopoty z konwertowaniem biblioteki były powszednimi

przydatnych i pożytecznych. Flag to narzędzie pozwalające na szybkie oznaczanie plików, doskonale nadaje się do zaznaczenia wybranych przez klienta ujęć lub innego zdarzenia, które wymaga oznaczenia partii zdjęć w szybki i prosty sposób. Flaga brana jest pod uwagę jako parametr filtrowania zdjęć, np: w „sprytnych albumach”. Pokaz slajdów to również nowość, która świetnie sprawdza się do publicznych prezentacjach naszych zdjęć. Aby wyświetlić zdjęcia jako prezentacje, wystarczy zaznaczyć pliki, które mają być użyte i wybrać opcje File > Play Slideshow (skrót Shift-S). Kolejna nowość związana jest z interfejsem użytkownika. W czasie edycji zdjęcia w trybie pełnoekranowym, warto zwrócić uwagę na na górny prawy róg okna inspektora. Dodany został tam przycisk pozwalający na przypięcie okna do ekranu, bardzo fajne i wygodne rozwiązanie, jeśli chodzi o organizacje przestrzeni roboczej.

■ 12:16:02 sare_55x55.ai 17-02-10 wątkami w dyskusji. Większość problemów została bardzo szybko pożegnana, dzięki wydanej przez Apple aktualizacji 3.0.1. a całość uzupełniła aktualizacja 3.0.2. Od tego momentu, Aperture 3 staje się potężnym narzędziem pozwalającym w maksymalnie prosty sposób pracować z plikami i wyciskać z nich ostatnie piksele. Wspominałem w poprzednim wydaniu, o podstawowych, największych nowościach w programie. Dziś opowiem o mniej promowanych funkcjach, ale bardzo

mojejabłuszko – 03/2010

Reklama

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

80

Poznajemy Final Cut Studio 3 - cz. 2

Podyskutuj o tym na forum!

Przegląd interfejsu oraz import materiałów

1

Wojtek Pietrusiewicz Jak już wiecie z poprzedniego odcinka, Final Cut Studio 3 jest zbiorem kilku profesjonalnych aplikacji. Dla montażystów video najistotniejszą będzie zapewne Final Cut Pro 7, który może równie dobrze służyć do montażu filmu z komunii czy wysokobudżetowej hollywoodzkiej produkcji.

To, czego brakuje innym systemom, to integracja z istniejącymi narzędziami.

Apple zapewnił FCS współpracę z wbudowanymi aplikacjami OSX i dzięki temu przeglądanie i akceptacja materiałów zyskuje zupełnie nowy wymiar wygody. Final Cut Server natomiast potrafi zintegrować wiele osób pracujących nad jednym projektem.

Interfejs Final Cut Pro 3 Interfejsy nieliniowych zestawów montażowych są zazwyczaj podobne (rys. 1), jednak czasami niektóre funkcje potrafią sprawiać problemy w przypadku przesiadki od innego producenta. Final Cut

Pro dla Macuserów przyzwyczajonych do aplikacji Apple w stylu pakietu iLife czy chociażby samego OSX będzie w pierwszym momencie całkowicie niezrozumiały.

Sam interfejs jest jednak bardzo przejrzysty i podzielony na okna, które możemy dowolnie przemieszczać na ekranie (lub dwóch!). Zmiana ich rozmiarów i dostosowanie wyglądu do wybranego zadania trwa kilka sekund – naturalnie możemy nasze ulubione ustawienia zapisać na przyszłość i przywrócić w każdej chwili.

Jako, że ostatnio miałem przyjemność pracować na zestawie składającym się

mojejabłuszko – 03/2010

z Mac Pro z dwoma monitorami to gorąco polecam takie rozwiązanie. Rozdzielenie funkcjonalności pomiędzy monitorami znacznie poprawia ergonomię pracy.

Interfejs, w defaultowym ustawieniu, podzielony jest na trzy główne regiony, z czego jeden z nich dzieli się na dwa niemal identyczne okna. W górnym lewym rogu znajdują się zasoby naszego projektu takie jak pliki video, audio czy same sekwencje. Na prawo mamy dwa „ekrany” – lewy służy do podglądu, przycinania i wprowadzania modyfikacji na klipach, które jeszcze nie trafiły na linię czasu.

Prawy natomiast odtwarza nasz timeline (linia czasowa). Ten ostatni zajmuje całą szerokość ekranu na dolnej połowie monitora i nic w tym dziwnego – tam będziemy spędzali najwięcej czasu.

Dodatkowo mamy kilka ukrytych okien, które musimy otworzyć z menu lub za pomocą skrótów klawiszowych znacznie popularniejszych wśród montażystów niż nawigacja myszką. “Avidowcom” zapewne spodoba się fakt, że te skróty są bardzo zbliżone jeżeli nie identyczne z ich środowiskiem pracy – klawisz CTRL jest jedynie zastąpiony przez CMD. W menu Tools

81

Poznajemy Final Cut Studio 3 - cz. 2

Podyskutuj o tym na forum!

3

2

znajdziemy dodatkowo mixer audio, video scopes do oceny histogramu czy zakresów tonalnych kolorów oraz kilka innych mniej lub bardziej przydatnych, zależnie od wykonywanego projektu, funkcji.

Import FCP umożliwia importowanie materiałów z wielu różnych nośników takich jaki magnetowidy, kamery, karty P2 czy też zwykłe pliki z dysków twardych. O ile importy z P2 czy Bety są najczęstsze w profesjonalnym środowisku, to dla celów tego cyklu skupimy się na plikach.

Jako, że nie mam obecnie dostępu do materiałów HD, które mógłbym publicznie wykorzystać do celów tego cyklu to skorzystam z kilku klipów nakręconych kompaktowym aparatem w 720p/30 (1280x720 w 30 klatkach na sekundę). Jeśli plany powiodą się, to być może uda się nakręcić krótki materiał Canonem 5D MkII i Nikonem D3s.

Przed samym zaimportowaniem materiału wideo należy, oczywiście, stworzyć nowy projekt z menu File, ale nie musimy na razie przejmować się jego ustawieniami.

Na początek stworzymy sobie nowy Bin, który będzie służył nam do przetrzymywania klipów video – jest to odpowiednik folderów na komputerze. Wystarczy kliknąć prawym przyciskiem (lub CTRL+klik) i wybrać New Bin (rys. 2).

Nazwałem go Video, gdyż takie pliki będę w nim przetrzymywał. Jak pracuję nad innymi projektami to tworzę jeszcze odpowiednio więcej “koszy”, np. audio.

Teraz zaimportujemy klipy video do naszego nowego kosza – w tym celu z menu File wybieramy Import i opcję Files (rys. 3). Następnie wystarczy wskazać

mojejabłuszko – 03/2010

wybrane pozycje, aby znalazły się one w zasobach naszego projektu FCP. Jako, że lubię mieć osobno podgląd na miniaturki klipów podczas gdy reszta jest w formie listy, to zazwyczaj tworzę osobne zakładki dla swoich Binów.

Aby to zrobić, należy dwukrotnie kliknąć w nasz kosz (w tym wypadku Video). Otworzy się nowe okienko z jego zawartością. Teraz już tylko wystarczy przeciągnąć zakładkę z górnego lewego rogu tego okna do zakładek w oknie zasobów i umieścić ją tam gdzie chcemy (rys. 4). Widoki zmieniamy w menu

82

Poznajemy Final Cut Studio 3 - cz. 2

Podyskutuj o tym na forum!

4

kontekstowym dostępnym pod prawym przyciskiem – do wyboru mamy List, Small Icons, Medium Icons i Large Icons.

Przy pierwszym uruchomieniu Final Cuta lub podczas tworzenia nowego projektu mamy możliwość ustawienia kilku istotnych rzeczy, takich jak formaty importowanych (np. z Bety) czy docelowych klipów, ale jedną z moich ulubionych funkcji jest automatyczne dostosowanie timeline do pierwszego klipu jaki na niego upuścimy (rys. 5).

Linia czasu dostosuje się automatycznie do naszego materiału – jeśli natomiast mamy inne klipy w innych rozdzielczościach to nie będzie to problemem, gdyż FCP potrafi to obsługiwać.

Nasz projekt jest teraz gotowy to edycji (rys. 6). Zgodnie ze screenshotem mam już pierwszy klip na timeline z przejściem przez czerń na jego początku, a drugi jest załadowany

do podglądu, w którym najpierw zostanie przycięty.

Na koniec chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na samą linię czasu. W jej lewym górnym rogu na długości przejścia z czerni widać czerwony pasek – oznacza to, że ten fragment nie został jeszcze wyrenderowany. Sam timeline natomiast składa się z dwóch głównych elementów: paska V1 oraz czterech oznaczonych od A1 do A4. Ten pierwszy jest miejscem gdzie umieszczamy nasze video, natomiast A1 do A4 tworzą dwie pary stereo (A1/A2 i A3/A4), gdzie defaultowo nieparzyste numery odpowiadają za lewy strumień, a parzyste za prawy. Zgodnie z tym od razu widzimy, że klip który znalazł się na timeline ma dźwięk monofoniczny (jedna ścieżka).

Za miesiąc W kolejnej części naszego cyklu, w kwietniowym numerze „Mojego Jabłuszka”,

5

6

spróbujemy się zmontować jakiś sensownym materiał z wszystkich klipów, które znajdują się w projekcie, a także skupimy

mojejabłuszko – 03/2010

się na przycinaniu materiałów, przejściach między nimi oraz, być może kilku innych ciekawych funkcjach. ■

83

Porady

Podyskutuj o tym na forum!

stronie. Zdecydowana większość komputerowców spod znaku nadgryzionego jabłuszka opowiedziała się za nieskrępowanymi badaniami w dziedzinie klonowania. I trudne się temu dziwić. Ci, którzy pamiętają czasy systemu klasycznego (nazwa obecna, wtedy mówiło się o systemie 6, 7, 8, 9), przypominają sobie przenoszenie systemu z jednego komputera na drugi. Ot tak sobie – złap i przenieś. Po poprawieniu preferencji, stary system na nowym komputerze najczęściej „wstawał” i można

Kilka słów o klonowaniu Grzegorz Radziszewski Temat klonowania, od czasów owieczki Dolly, jest tematem poważnych rozważań etycznych. Okazało się bowiem, że jest wykonalne sklonowanie ssaka, prawdopodobnie też człowieka. Świat naukowców podzielił się. Jedni domagali się możliwości prowadzenia badań nad klonowaniem bez ograniczeń, inni – całkowitego zakazu takowych badań. Środowisko MacUserów też musiało w sprawie klonowania zając stanowisko i opowiedzieć się po jakiejś

było normalnie pracować. Gdy zaczęły się czasy systemu X, zakończyło się łatwe życie – metoda przenoszenia nie chciała działać. Mówić się zaczynało, że żeby przenieść system, trzeba go „sklonować”. Klonowanie stało się bardzo popularne, klonował każdy, jedni tak, drudzy inaczej. I wcale nie trzeba było być specjalistą genetykiem, żeby klonować. Bo też, jak z pewnością zauważyliśmy nie o klonowaniu żywych istot mówimy, tylko o przenoszeniu sprawnego systemu z jednego komputera na drugi.

I coraz częściej interesuje nas czas potrzebny do przeniesienia,

możliwość przeniesienia systemu na wiele komputerów, przygotowanie systemu „uniwersalnego”, który da się użyć na wielu modelach komputerów.

A początki klonowania w Mac OS X nie były łatwe – użytkownicy nie byli przyzwyczajeni do narzędzi UNIX-owych, szukali mechanizmów podobnych do rozwiązań z Mac OS 9 (i starszych). Chyba pierwszym programem, który pomagał przy klonowaniu był Carbon Copy Cloner.

Drugim, popularnym narzędziem był Super Duper. Oba programy są w dalszym ciągu rozwijane i mają wielu użytkowników. Przez pewien czas dostępny był program NetRestore ale jakiś czas temu jego twórca Mike Bombich zaniechał prac nad tym oprogramowaniem i polecił zainteresowanym podobnymi do NetRestore rozwiązaniami korzystanie z Deploy Studio. Od samego początku w Mac OS X można było do klonowania wykorzystać Utility12:16:57 (Nasare_55x55.aiDisk 17-02-10

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

mojejabłuszko – 03/2010

Reklama

rzędzia dyskowe) – program dostarczany wraz z systemem.

W tym artykule nie będziemy mówić o sposobach klonowania dysków systemowych za pomocą wymienionych programów.

Skoncentrujemy się na metodach klonowania i technik przygotowywania obrazów dysków systemowych do odtwarzania na różnej liczbie komputerów. Planowane są następne artykuły z tej dziedziny traktujące bardziej szczegółowo poszczególne narzędzia i metody klonowania.

Klonowanie dysk na dysk Zacznijmy od najprostszego zadania dla technik klonowania: mamy dysk z systemem i podłączony do tego samego komputera dysk, na którym chcemy mieć klon systemu. Przy tego typu zadaniu dobrze jest zadbać o to, by dysk źródłowy nie zawierał systemu pracującego w czasie wykonywania kopii. Oznacza to, że potrzebować będziemy trzech woluminów dyskowych w czasie wykonywania klonu dysku systemowego: systemowy, źródłowy i docelowy. Większość narzędzi klonujących potrafi wykonać takie klonowanie.

Opisane wyżej klonowanie ma charakter jednorazowy, ulotny. Jeśli decydujemy, że system źródłowy będzie nam jeszcze kiedyś przydatny, musimy przechowywać cały wolumin dyskowy z zainstalowanym i skonfigurowanym systemem. I właściwie nie używać tego systemu – bo jak użyjemy, to pewnie zmienimy wzorcową konfigurację.

84

Porady Przygotowanie sklonowanego obrazu dysku Dlatego dużo częściej wykonujemy klonowanie „na raty” – w pierwszym kroku tworzymy obraz dysku systemowego, w drugim odtwarzamy system z obrazu dysku na dysku docelowym. Metoda jest powtarzalna, to znaczy, że tego samego obrazu możemy użyć do odtworzenia wielu dysków. W czasie tworzenia obrazu dysku do odtwarzania musimy pamiętać o jednej rzeczy – powinniśmy tworzyć obraz tylko do odczytu (może być skompresowany) i po zakończeniu kopiowania danych na obraz, powinniśmy wykonać skanowanie obrazu do odtwarzania. Wiele narzędzi do klonowania wykonuje skanowanie automatycznie, bez naszej ingerencji ale niektóre (jak Disk Utility) nie robią tego. Wykonanie skanowania obrazu pozwoli znacznie szybciej odtworzyć dysk z tego obrazu. Generalnie nie powinniśmy używać obrazów.sparseimage do robienia kopii systemów – dostęp do danych na tych obrazach jest dużo dłuższy niż do danych na obrazach.dmg i odtwarzanie jest możliwe tylko w trybie kopiowania plików. Metoda ta ma jedną oczywistą wadę – system musi być zainstalowany na konkretnym komputerze i nie zawsze da ten system się poprawnie przenieść na inny model komputera. Dlatego przy dużych instalacjach przygotowujemy odpowiednie obrazy dla każdego typu komputera, który będzie odtwarzany. Oprócz tego system musi pracować przez jakiś czas (choćby w czasie jego konfiguracji

Podyskutuj o tym na forum!

i instalacji dodatkowego oprogramowania). Tworzą się więc pliki tymczasowe, różnego rodzaju cache i preferencje specyficzne dla danego komputera. Powinniśmy pamiętać o usunięciu tych plików z systemu przed rozpoczęciem jego klonowania.

Przygotowanie obrazu dysku modularnego Długo myślano o usunięciu dwóch wad sklonowanego obrazu dysku systemowego. Pierwsze możliwości wyeliminowania tych wad (przywiązanie do modelu komputera i pliki tymczasowe) pojawiły się w systemie 10.5. W tej wersji systemu można było przygotować tzw. modularny obraz dysku. Czym różnił się on od sklonowanego obrazu? Zainstalowany na nim system nigdy nie był uruchamiany i konfigurowany oraz zawierał system „uniwersalny” – uruchamiający się na każdym modelu komputera, który mógł być obsłużony prze ten system. Faktem jest – przygotowanie takiego modularnego obrazu było pracochłonne ale przy dużej liczbie różnorodnych komputerów w naszej instalacji okazywało się to działaniem opłacalnym. Przygotowanie takowego obrazu było dość skomplikowanym procesem, wymagało specjalnego sposobu instalacji systemu, do metody powrócimy w następnym odcinku. W systemie 10.6 znacznie uproszczono tę procedurę – wystarczy zainstalować Server Admin Tools i użyć programu System Image Utility. Mechanizmy budowy modularnego obrazu są w tym

programie przygotowane bardzo dobrze. Do tego też powrócimy w niedalekiej przyszłości.

Odtwarzanie dysków z obrazów Najpopularniejsza metoda wykonania tej operacji – podłączamy kabelkiem FireWire komputer z dyskiem docelowym w trybie tagret (uruchamiając komputer z wciśniętym klawiszem T) do komputera z przygotowanym obrazem. Na tym ostatnim komputerze uruchamiamy odpowiedni program klonujący, wskazujemy obraz, dysk docelowy (dysk podłączonego komputera) i rozpoczynamy klonowanie. Wszytko jest pięknie, jeśli mamy wgrać ten system na 1–2 komputery. Ale gdy czeka nas powtórzenie tego na 10 maszynach, to już zaczynamy szukać innych rozwiązań.

Jedną z popularniejszych metod jest wykorzystanie sieci do klonowania.

Od dawna w Mac OS X możliwe jest klonowanie dysku ze źródła w sieci – może to być obraz dysku umieszczony na punkcie udostępnionym (afp, http, nfs, a nawet smb), może też być to serwer asr (Apple Software Restore). Serwer asr różni się od innych sposobów tym, że nie ustanawiane jest połączenie klient-serwer tylko dane są wysyłane do wskazanego przez nas adresu multicast. Odbywa się strumieniowa transmisja danych – serwer dane wysyła ciągle, klienci podłączają się do strumienia danych w dowolnym momencie. Jedyny problem, to uruchomienie komputerów klienckich i podłączenie ich do strumienia.

mojejabłuszko – 03/2010

Można uruchomić komputery z płyt instalacyjnych, zewnętrznych dysków, wreszcie z systemu sieciowego udostępnionego przez usługę NetBoot.

Na zakończenie jeszcze jedna uwaga – każdy program odtwarzający może odtwarzać dyski w dwóch trybach: 1. tryb plików – z obrazu na dysk docelowy przenoszone są kolejne pliki, jest to metoda powolna i małoefektywna, 2. tryb kopiowania sektorów – z obrazu na dysk docelowy przenoszone są sektory dysku, program odtwarzający nie zajmuje się analizowaniem poszczególnych plików, sposób dużo szybszy od pierwszego ale wymaga przygotowania obrazu. dmg i zeskanowania go.

To początek tematu, w następnych artykułach mówić będziemy o szczegółach – przygotowaniu obrazu modularnego (to najbliżej), odtwarzaniu przez serwer asr, postaramy się też omówić „kombajn” jakim jest oprogramowanie Deploy Studio. ■ Reklama

85

Szkółka Aperture 3

Podyskutuj o tym na forum!

Zmiana koloru oczu Wojciech Równanek Chcecie sprawdzić jak będziecie wyglądali z kolorowymi soczewkami kontaktowymi, bez konieczności wychodzenia z domu?

Z Aperture 3 jest to możliwe w kilka minut. Wybierzcie zdjęcie, takie, na którym dokładnie i wyraźnie widać oczy. Wykorzystując pędzel zmienimy kolor w wybranym miejscu. Klikamy opcje Color Monochrome, dostępna jest ona w oknie Inspektora i zakładce Adjustments. Teraz zaznacz kolor, w którym mają być oczy (można go zmienić w dowolnym momencie). Kolejny krok to uruchomienie edycji selektywnej. Klikamy w Brush Color Monochrome in w opcjach narzędzia Color Monochrome.

Teraz dostosujmy wielkość pędzla do wielkości edytowanego miejsca (oka) i malujemy.

W tan sam sposób możemy edytować kolor dowolnie wybranego elementu zdjęcia. ■ Reklama

mojejabłuszko – 03/2010

86

Mac i iPhone Tips&Tricks Dominik Łada Jakiś czas temu zaczęliśmy publikować na naszej stronie internetowej Tips&Tricks. Niektóre są proste i oczywiste, inne mniej znane lub takie, na które sami wpadliśmy. Liczymy na to, że będą pomocne dla wszystkich, bez względu na poziom zaawansowania w obsłudze urządzeń Apple. Od tego numeru będziemy publikowali je również w magazynie.

Zrób swój własny wygaszacz ekranu Programy iPhoto i Aperture, dają nam możliwość stworzenia własnego, efektownie wyglądającego wygaszacza ekranu z wybranymi zdjęciami. Operacja jest prosta i daje bardzo fajny efekt.

Co należy zrobić aby mieć własny wygaszacz ekranu? Przejdźmy po kolei: 1. W iPhoto, klikając w „plus” (w lewym dolnym rogu okna aplikacji), tworzymy nowy „Album” lub „Inteligentny album”, w którym umieścimy te zdjęcia potrzebne do stworzenia wygaszacza. Podobnie możemy zrobić w Aperture, tworząc np „nowy projekt”.

2. Przechodzimy do „Preferencji systemowych” i wchodzimy do ustawień wygaszacza ekranu.

3. W oknie „Wygaszacze ekranu”, wyszukujemy album lub projekt, który

Podyskutuj o tym na forum!

stworzyliśmy w iPhoto/Aperture i zaznaczamy go.

interesuje, klikamy w „kopiuj” i przechodzimy do programu pocztowego. Tam w polu tekstowym klikamy i wybieramy 4. W tym momencie nasz wygaszacz „wklej”. W tym momencie mamy wklejuż jest gotowy, z ustawieniami stan- jony plik w PEŁNEJ jakości. Prawda, dardowymi – czyli mamy ustawiony że proste? „pokaz slajdów”. Możemy to jednak Przy okazji, jest to też sposób na dozmienić dla ciekawszego efektu – dawanie więcej niż jednego pliku do jedna „kolaż” (czyli zdjęcia spadające nego maila, lub też usuwania więcej niż na blat stołu – bardzo fajnie to wy- jednego zdjęcia lub filmu na raz. gląda, zdjęcie powyżej) lub na „mozaikę” (totalny odlot, na naszych Sztuczki z minimalizowaniem oczach tworzone są zdjęcia na zasa- okien dzie mozaiki, ze zdjęć z naszej biblio- Jeśli chcemy poprawić sobie wygodę teki – uwaga, jeśli mamy dużo zdjęć pracy, a na pewno jej szybkość, często w bibliotece, to przy pierwszym wy- korzystamy z Expose oraz z minimalibraniu tej opcji, wygaszacz będzie się zowania okien. Dzięki minimalizowadługo otwierał). niu okien jesteśmy w stanie zapanować nad naszym biurkiem.

Przesyłanie zdjęć i filmów Okazuje się, że jest kilka sztuczek, z iPhone w pełnej rozdzielczości które jeszcze usprawnią nam funkcję Wiele razy denerwowało mnie to, że gdy minimalizowania okien. zrobiłem zdjęcie lub film moim iPhonem i chciałem je potem wysłać, proPo pierwsze, jeśli lubicie pracować gram pocztowy automatycznie reduko- z wykorzystaniem „Spaces”, często wał mi jego rozmiar. Chodzi zapewne zmieniacie swoje pulpity. Często jest o kwestie związane z szybkością prze- tak, że pracując w jednym pulpicie ściąsyłania danych w zamyśle Apple, ale gniecie jakieś okno do docka i przechoja to osobiście kontestuje i stawiam na ja- dzicie do drugiego pulpitu. Wyciągnięcie kość. Generalnie rozdzielczość 2048×1536 okna zminimalizowanego z docka autojest zdecydowanie lepsza od 800×600 matycznie przenosi nas do tego pulpitu, w przypadku zdjęć, a 640×480 zamiast gdzie było zminimalizowane. Wystarczy 480×360 w przypadku wideo. trzymając wciśnięty przycisk Command Okazuje się, że jest na to pewien bar- kliknąć na zminimalizowane okno, aby dzo prosty sposób. Wystarczy po zrobie- otworzyło się nam w tym pulpicie, w któniu zdjęcia lub filmu wejść do „Zdjęć”, rym właśnie jesteśmy. potem do interesującego nas katalogu i kliknąć w lewym dolnym rogu na przyDruga „sztuczka” z minimalizowacisk z prostokącikiem i strzałką. Pojawia niem okien, polega na jednoczesnym nam się wtedy możliwość wyboru zdję- minimalizowaniu i wyciąganiu wszystcia bądź filmu. Zaznaczamy to co nas kich okien z tego samego programu. Aby mojejabłuszko – 03/2010

wszystkie okna ściągnąć jednocześnie do docka trzeba kliknąć na przycisk minimalizacji (żółte kółeczko z minusem w oknie na górze po lewej), jednocześnie mając wciśnięty przycisk Option (Alt).

Działa to też w drugą stronę – klikając z Option na okno w docku, wyciągniemy wszystkie takie same okna na pulpit.

Trzecia „sztuczka”, polega na integracji drugiej sztuczki z Expose. Zminimalizowane okna w Expose wyświetlane są w dolnym pasku. Kliknięcie na dowolne okno zminimalizowane z wciśniętym Option (Alt) w Expose, spowoduje wyciągnięcie wszystkich okien tego samego programu na pulpit.

Ostatnia „sztuczka” w minimalizacją polega na spowolnieniu minimalizowania okna – w sumie nie wiem do czego to może się przydać, ale jest. Normalnie jak minimalizujemy okno, dosyć szybko się chowa do docka. Minimalizując okno z wciśniętym klawiszem Control zdecydowanie spowolni animację minimalizacji.

W/w triki działają w najnowszej edycji systemu operacyjnego Apple MacOS X 10.6 Snow Leopard.

Szybkie uruchamianie iTunes Jeśli macie intelo-maki i chcecie szybko uruchomić iTunes, wystarczy, że na klawiaturze wciśniecie klawisz „Play/Pauza”, który zwykle znajduje się pod klawiszem F8. iTunes uruchomi się automatycznie.

Kolejne kliknięcie w klawisz „Play/Pauza” rozpocznie odtwarzanie od pliku, który był ostatnio odtwarzany. ■

88

Bezpieczeństwo

Podyskutuj o tym na forum!

Krzysztof Młynarski

Tworzenie bezpiecznych aplikacji webowych na Maku?

Ależ owszem, czemu nie! mojejabłuszko – 03/2010

Tak się jakoś złożyło, że stale współpracuję z zespołem ludzi, zajmujących się tworzeniem nie tyle witryn internetowych, co całych aplikacji (najczęściej biznesowych), wykorzystujących technologię WWW do działania.

Mam więc okazję podglądania ich przy pracy, słuchania o tym co ich cieszy i ułatwia im pracę, ale również o tym, co ich denerwuje, spędza sen z powiek lub wprowadza w zakłopotanie. Przez to wszystko przeplata się oczywiście moja „działka” zawodowa – czyli bezpieczeństwo. Zacznę jednak od – prawie – początku.

Jeszcze kilka lat temu, tego typu duże, interaktywne serwisy sieciowe dosłownie pisało się od podstaw (np. w słynnym i powszechnie znanym języku PHP), wspomagając się narzędziami do edycji stron lub dopasowując do swoich potrzeb gotowe pakiety klasy CMS (ang.

Content Management System czyli System zarządzania treścią) – obowiązkowo, z jakimś silnikiem bazy danych „pod spodem” (najczęściej MySQL, PostgreSQL lub np. Oracle).

Problem w tym, że „ręczne pisanie” ogromnych, złożonych projektów webowych jest bardzo mało efektywne, prowadzi do powstawania szeregu zbędnych błędów i w nieskończoność wydłuża czas potrzebny na finalizację zadania. Dopasowywanie „gotowców”, czy CMS-ów również ma swoje wady. Ich wadą jest podatność na powszechnie znane błędy, które mogą być

89

Bezpieczeństwo

wykorzystane w relatywnie krótkim czasie od ich ujawnienia, przez włamywaczy sieciowych, zanim jeszcze administrator aplikacji zorientuje się, że nie zainstalował właśnie tej jedynej łaty. Kolejnym problemem są ograniczenia narzucane przez CMS. Jeżeli jakiś CMS narzuca mało ograniczeń (jak np. legendarna Xaraya), to zazwyczaj jest on na tyle złożony i trudny do nauczenia się, że adepci poszukujący narzędzia

Podyskutuj o tym na forum!

rezygnują z takiego rozwiązania na korzyść systemów prostszych, a co za tym idzie – o nieco mniejszych możliwościach dopasowania do potrzeb i wymagań użytkowników końcowych.

Nadszedł czas na framework. Cóż to jest? Otóż.. jest to jedno z tych słów w języku angielskim, co do którego większość z nas instynktownie czuje, co oznaczają, ale nikt nie umie tego wyrazić składnie po polsku (drugim

takim słowem jest choćby popularne: enjoy! : -) ).

Otóż framework (jest oficjalnie tłumaczone na język polski jako: rama projektowa, szkielet, oprawa, struktura, zrąb i wiele innych słów, w zasadzie nie oddających istoty oryginalnego terminu) to po prostu swoiste, specjalizowane środowisko do zarządzania projektami, których to projektów celem jest stworzenie aplikacji (w interesującym

mojejabłuszko – 03/2010

nas przypadku webowej) – czyli całego pakietu współpracujących ze sobą programów i statycznych zbiorów danych, dających w efekcie użyteczny produkt – np. system hotelowej rezerwacji pokoi, system finansowo-księgowy, czy np. kompleksowa obsługa szkoleń w modelu e-learningu, o portalu korporacyjnym, czy też zwykłym – internetowym – nie wspominając.

Tego typu frameworków (że będę nadal tak ładnie kaleczył ten termin) jest naprawdę wiele. Jak każde (chyba) narzędzie w informatyce, także frameworki, posiadają zajadłych fanów, którzy daliby się za nie posiekać żywcem i są gotowi bronić wyższości jednych nad drugimi na wszelakich listach dyskusyjnych, forach internetowych i czatach.

Oczywiście te same frameworki posiadają swoich zaciekłych wrogów (którzy są najczęściej fanami innych frameworków). Ot, po prostu życie.

Z tego też powodu zdaję sobie sprawę, że mój tekst może nie zostać przyjęty entuzjastycznie przez wszystkich Czytelników MJ. Cóż – zaryzykuję. Zaryzykuję tym chętniej, że jakiś czas temu udało mi się trafić na framework, który daje się uruchomić na Maku „od strzału” bez konieczności żmudnej konfiguracji czy wertowania sterty dokumentacji, którego instalacja sprowadza się do rozpakowania archiwum i kliknięcia na jedną, jedyną ikonę (prawdziwie „Mac way! ”), i który z definicji dba o to, aby tworzona w nim aplikacja była bezpieczna. Może nie w 100%, ale przynajmniej odporna na większość, popularnych w sieci ataków, takich jak choćby: SQL Injection, Cross-site scripting czy

90

Bezpieczeństwo

Podyskutuj o tym na forum!

Insecure Direct Object Referencing. Nie mogą zacząć od polskiej witryny związa- jest w 100% darmowy – słowem, każdy wymieniłem tu wszystkich, o których nej z tym projektem, http://web2py.pl/ może go pobrać, rozpakować na swoim pomyślano tworząc to nowe środowisko Niemniej ja proponuję – oczywiście komputerze i legalnie zacząć go używać!

– web2py chroni nasze dzieła przed pro- – dalszą lekturę tego artykułu. Wejść Tak, to jest aż tak proste. blemami, które zostały zebrane na słynnej liście zagrożeń – OWASP Top 10 (http://www.owasp.org/index.php/ OWASP_Top_Ten_Project) Dość ciekawe jest to, że dzięki wbudowaniu tzw. warstwy abstrakcji bazy danych (o tym jeszcze będę pisał dalej), która dynamicznie generuje potrzebny kod SQL – twórca aplikacji nie jest związany tym, jaki silnik bazodanowy zostanie użyty w ostatecznej wersji produkcyjnej.

Na tym jednak nie koniec... sam framework, jak i tworzone pod nim projekty są całkowicie przenośne. Co to oznacza?

Otóż.. jeśli tworzymy aplikację na Maku pod Mac OS X, to jej uruchomienie np. na Linuksie, Solarisie czy... tfu.. Windows nie wymaga modyfikowania kodu (chyba, że sami postaramy się o to, używając np. specyficznych odwołań systemowych – nie polecam – choć oczywiście można).

Mam nadzieję, że podgrzałem atmosferę wystarczająco i mniej więcej w tym momencie chcielibyście się wreszcie dowiedzieć, o czym ten Młynarski tu się rozpisuje, prawda? Dobrze, nie będę kluczył dalej, chodzi o napisany całkowicie w języku Python framework o intrygującej, acz w Polsce jeszcze ciągle mało mówiącej nazwie – web2py. na witryny związane z projektem każdy Warto chyba zaznaczyć, że licencja Najbardziej niecierpliwi (i angloję- z Was zdąży, zresztą sam będę do tego GPL v2 dotyczy samego frameworka zyczni) Czytelnicy mogą już w tej chwili zachęcał nieco dalej.

– nie oznacza ona, że tworzone w nim rzucić się na stronę projektu http://weGdybyście mieli jeszcze jakiekolwiek aplikacje muszą być rozpowszechniane b2py.com/ i od razu zacząć eksplora- wątpliwości – web2py jest frameworkiem na licencji GPL (w dowolnej wersji). cję narzędzia na własny rachunek. Inni dostępnym na licencji GPL v2 – a więc To samo dotyczy bibliotek używanych mojejabłuszko – 03/2010

przez web2py – wiele z nich rozpowszechnianych jest na – również darmowych – licencjach MIT i BSD i fakt, że sam web2py jest rozpowszechniany na licencji GPL v2 nie wpływa na to.

Bardzo wartościową cechą web2py jest fakt, iż zawiera on w sobie niezbędne do pracy biblioteki, zawiera swój własny (całkiem niezły nawiasem mówiąc) serwer WWW, który m.im. posiada wbudowaną obsługę SSL oraz umożliwia takie funkcje, jak choćby streaming!

Cały framework, sam z siebie, dostępny jest jako... aplikacja webowa – słowem, do pracy w nim wystarczy po prostu przeglądarka WWW (Safari, Firefox, Opera.. co kto lubi).

Framework oferuje m.in. panel do zarządzania projektami, wbudowane IDE (ang. Integrated Development Environment), mechanizm warstwy abstrakcji baz danych (o tym już wspominałem...), który domyślnie wykorzystuje po prostu SQLite – możemy to rzecz jasna w każdej chwili zmienić (... a o tym jeszcze nie wspominałem), posiada wbudowany wspaniały podsystem do zarządzania wieloma wersjami językowymi tworzonej aplikacji (co jest niezwykle użyteczne w wielu projektach), udostępnia obsługę wielu modeli uwierzytelniania użytkowników, kontrolę dostępu bazującą na rolach, a gdyby tego było mało – posiada system kontroli błędów z mechanizmem wydawania tzw. biletów (ang. ticket). Ponadto istnieje wsparcie dla cache danych – zarówno w pamięci RAM jak i na dysku.

Wspominałem już, że web2py napisany jest w języku Python. Siłą rzeczy, tworzone w nim aplikacje, tak na dobrą

91

Bezpieczeństwo

Podyskutuj o tym na forum!

sprawę pisane są – głównie – w Pythonie, co daje możliwość skorzystania z pełnej mocy i funkcjonalności tego obiektowego języka programowania.

Musze w tym momencie zaznaczyć, że web2py został tak pomyślany, aby wymuszał na deweloperach dobry, logiczny i spójny styl tworzenia aplikacji.

Framework narzuca tzw. model MVC (ang. Model-View-Controller), czyli Model-Widok-Kontroler. Przyjęcie tego modelu umożliwia daleko idącą separację modelu danych od opisu interfejsu użytkownika oraz od logiki sterowania.

Wróćmy na sekundę do baz danych obsługiwanych przez web2py. Zasadniczo framework współpracuje z prawie wszystkim co się „rusza”, a już zapewne z tym, co się liczy na rynku, czyli z bazami: SQLite, PostgreSQL, MySQL, MSSQL, FireBird, Oracle, IBM DB2, Informix, Ingres, oraz – pewna ciekawostka – z Google App Engine. Pamiętajmy, że dzięki doskonałej warstwie abstrakcji bazy danych, aplikacja, która dziś współpracuje z MSSQL może jutro działać z PostgreSQL, MySQL lub Oracle – bez konieczności modyfikowania kodu samej aplikacji (o ile oczywiście nie wymusimy na aplikacji użycia statycznych fragmentów kodu SQL, specyficznego dla danego silnika bazy – to w web2py jest możliwe, niemniej w zdecydowanej większości przypadków można się bez tego obyć).

Dodatkową zaletą modelu współpracy z bazami danych w web2py jest fakt, iż nasza aplikacja może pracować z wieloma bazami na raz (a nie tylko z jedną bazą, stworzoną specjalnie na potrzeby danej aplikacji, której parametry

są zdefiniowane w jakimś pliku konfiguracyjnym). Dzięki temu uzyskujemy jeszcze większą elastyczność.

Framework web2py posiada API dla: HTML/XML, ATOM, RSS, RTF, JSON, AJAX (jQuery), XML-RPC, CSV, REST, WIKI, Flash/AMF oraz Linked Data (RDF).

Nieco wcześniej napisałem, że web2py posiada swój własny, również napisany w Pythonie, serwer WWW. Owszem i jest on uruchamiany w momencie, w którym uruchamiamy sam framework (na Maku, klikając na ikonę o nazwie web2py.app). Chwilę po uruchomieniu frameworka pojawia nam się właśnie okienko serwera WWW, posiadające prosty dialog, składający się z trzech pól i dwóch przycisków.

W pierwszym polu (opisanym: Choose a password:) wprowadzamy hasło, którego użyjemy później logując się (już przez przeglądarkę) do panelu administratora web2py. Hasło to ustalamy za każdym razem, gdy uruchamiamy środowisko web2py.

W drugim polu mamy wyświetlony domyślny adres IP, na którym serwer web2py będzie oczekiwał na nasze połączenie. Domyślnie jest to tzw. localhost (IP = 127.0.0.1), czyli adres komputera, na którym aktualnie pracujemy.

Jest to dobre rozwiązanie ze względów bezpieczeństwa – nikt poza nami nie będzie mógł połączyć się z naszym środowiskiem web2py – nawet użytkownicy tej samej sieci lokalnej. Oczywiście można w tym polu podać adres IP naszego komputera, widoczny z sieci.

Wówczas pojawi się możliwość logowania do web2py z innych komputerów. mojejabłuszko – 03/2010

92

Bezpieczeństwo

Podyskutuj o tym na forum!

Użytkownicy zewnętrzni będą mogli przeglądać zainstalowane w środowisku aplikacje, włączając w to aplikacje właśnie przez nas tworzone i testowane.

Nie będą mogli zalogować się do panelu administratora web2py – nawet, jeśli

po uruchomieniu serwera dostępny jest przycisk „start server”, który musimy puknąć, aby ostatecznie uruchomić serwer WWW web2py z podanymi we wcześniej omawianych polach parametrami. Zaraz po uruchomieniu ser-

poznają hasło. Tu bowiem narzucono ograniczenie: do panelu administratora umożliwiającego modyfikowanie aplikacji można się zalogować tylko z tego samego komputera, albo... poprzez bezpieczne połączenie SSL (jeśli serwer web2py nasłuchuje na adresie IP widocznym z sieci). Niemniej SSL nie jest uruchomiony domyślnie, więc przynajmniej to ogranicza dostęp do naszych narzędzi z zewnątrz, nawet jeśli nieopatrznie udostępnimy sam serwer w sieci. Procedura uruchomienia obsługi SSL opisana jest w dokumentacji web2py (o dokumentacji napiszę nieco dalej).

Trzecie pole dotyczy portu TCP, na którym będzie nasłuchiwał serwer WWW frameworka web2py. Domyślnie jest to port 8000, Poniżej znajduje się czarne, prostokątne pole, na którym serwer będzie obrazował swoje aktualne obciążenie (w postaci przesuwającego się wykresu, rysowanego zieloną linią).

Pod tym polem znajdują się dwa przyciski o dość oczywistej treści. Zaraz

wera przycisk ten zostanie „wyszarzony”, a zaktywuje się przycisk opisany „stop server”, który służy do zatrzymania serwera web2py.

Całkowite zamknięcie środowiska roboczego web2py wraz z serwerem WWW następuje po klasycznym zamknięciu aplikacji serwerowej (dokładnie tak samo, jak zamknięcie edytora tekstu, przeglądarki WWW czy innego, typowego programu w systemie Mac OS X).

Jeśli ponownie uruchomimy web2py postępując zgodnie z podanym tu przeze mnie opisem – nasze środowisko będzie dostępne w takim stanie, w jakim je ostatnio zamknęliśmy – możliwa będzie kontynuacja ewentualnie przerwanej wcześniej pracy nad aplikacją.

Zakładam, że serwer web2py już został uruchomiony. W normalnych warunkach domyślna przeglądarka WWW startuje automatycznie i od razu otwiera nam się strona serwerowana pod adresem http://127.0.0.1:8000/welcome/ default/index

Jeśli z jakiegoś powodu powyższe nie zadziałało, albo chcemy użyć innej przeglądarki, to należy przeglądarkę uruchomić własnoręcznie, a następnie w pasku adresu wpisać http://127.0.0.1:8000 i zatwierdzić ten wpis klawiszem Return (Enter). Cały czas zakładam, że nie dokonano zmiany domyślnych ustawień serwera WWW web2py – czyli adres IP

w sieci (wszystko jedno, czy w wewnętrznej sieci lokalnej, czy też w Internecie).

Otóż gama dostępnych opcji znowu jest dość spora. Framework web2py pracuje poprawnie z większością serwerów WWW instalowanych na serwerach w sieci. Jest to więc popularny Apache (np. z mod_proxy, mod_python lub mod_wsgi) ale również Lighthttp, Che-

pozostał ustawiony na 127.0.0.1 oraz port na 8000. W przeciwnym wypadku, należy podać skonfigurowany przy starcie adres IP (musi to być jeden z adresów naprawdę używanych przez nasz komputer – inaczej cała operacja zakończy się fiaskiem) oraz zdefiniowany port TCP – o ile również był zmieniany.

Jeśli już piszę o serwerze WWW, to warto abym wspomniał w kilku słowach o serwerach WWW z jakimi może współpracować web2py w momencie, gdy chcemy gotową już aplikacje opublikować

rokee czy dowolny inny serwer, obsługujący mechanizmy CGI, FastCGI czy WSGI. Szczegółowe informacje na temat publikowania aplikacji stworzonych przy użyciu web2py w sieci są opisane w dokumentacji projektu, np. pod adresem http://web2py.com/book/default/ section/11/0 Oprócz tego, środowiskiem do udostępniania aplikacji napisanych w web2py może być GAE (ang. Google Apps Engine) i to wraz z obsługą mechanizmu OAuth.

mojejabłuszko – 03/2010

93

Bezpieczeństwo Ciekawostką pewnego rodzaju jest fakt, że istnieje również możliwość wykorzystania serwera Microsoft IIS (osobiście nie polecam ze względów bezpieczeństwa niestety... i to nie z winy web2py, bynajmniej) przy użyciu komercyjnej aplikacji Helicon ISAP_Rewrite 3 (ale wersji pełnej, nie „Lite”). Można ją zakupić bezpośrednio u producenta (jest dostępna 45-dniowa wersja testowa, więc nie musimy kupować „kota w worku”) na stronie http://www.helicontech.com/ download-isapi_rewrite3.htm Wracając jednak do naszej pierwszej sersji roboczej w web2py. Zakładam, że serwer web2py uruchomił się prawidłowo, przeglądarka wystartowała jak należy i naszym oczom ukazała się aplikacja „powitalna”. Dosłownie – o nazwie „Welcome”, z małym dopiskiem „dostosuj mnie! ” pod tytułem (co pełni rolę zachęty do dalszej pracy).

Tak na dobrą sprawę, najciekawszym miejscem staje się w tym momencie główny panel, zawierający dwa odnośniki (w kolorze pomarańczowym pod napisem „Witaj Świecie”).

Pierwszy z nich „Kliknij aby przejść do panelu administracyjnego” daje możliwość bezpośredniego rozpoczęcia pracy z częścią administracyjnoedycyjną naszego frameworka. Drugi zaś, opisany „Kliknij aby przejść do interaktywnych przykładów” umożliwia przejście do strony, na której zamieszczono szereg użytecznych przykładów, które okażą się nieocenioną pomocą w procesie rozpoznawania nowego środowiska.

Osobiście poleciłbym wybranie drugiego z tych odnośników. W zasadzie

Podyskutuj o tym na forum!

na edycję zawsze znajdziemy czas potem. Dobrze jest zacząć od przetestowania przykładów, a najlepiej od zapoznania się z dokumentacją (ładnie „wydana” książka „online” w języku angielskim, zatytułowana „The Official web2py Book”. Jej miniaturka z rysunkiem drzewa w szacie jesiennej widnieje mniej więcej na środku strony z przykładami.

Zaletą tej książki jest to, że jest stale

aktualizowana online (dzięki mechanizmowi WIKI). Rzecz jasna, książka, jak i cała strona są po prostu aplikacją stworzoną w web2py!

Nie wydaje mi się, aby deweloper aplikacji webowych mógł sobie pozwolić obecnie na „komfort” zupełnej nieznajomości angielskiego. Ale jeśli

przypadkiem Czytelnik należy do tego, nieco niszowego grona to... (poza jak najszybszym uzupełnieniem wiedzy) mogę zalecić lekturę polskich serwisów na temat web2py. Na przykład: • http://web2py.pl/ • http://web2py.blip.pl/ • http://blog.pagenoare. net/2009/3/20/web2py-na-lighttpdfcgi

przejść do ekranu logowania używając adresu http://127.0.0.1:8000/admin/ default/index Tu należy podać „Hasło administratora:”, czyli to hasło, które sami zdefiniowaliśmy uruchamiając serwer web2py. Wiem, niekiedy zdarzy się, że nie pamiętamy tego hasła po przeglądaniu innych materiałów – np. strony z przykładami. W zasadzie nie ma problemu.

Trzeba będzie po prostu zatrzymać serwer web2py, podać nowe hasło w polu „Choose a password: ”, a następnie uruchomić ponownie. Otworzy się nowe okno (lub zakładka) przeglądarki z aplikacją powitalną. Stąd należy wybrać odnośnik „Kliknij aby przejść do panelu administracyjnego” i podać dopiero co zdefiniowane hasło. Uff! Naszym oczom ukaże się główna strona panelu, zatytułowana „Zainstalowane aplikacje”. Na początku mamy trzy, preinstalowane aplikacje: „admin” (tak, to ten właśnie panel – jedyna aplikacja, która nie ma dostępnej funkcji edycji) oraz „examples” (czyli witryna z przykładami) i „welcome”, czyli aplikacja „powitalna”.

Niektórzy zaczynają pracę od modyfikowania aplikacji „welcome” lub „examples”. Ja jednak uważam, że – przynajmniej na początku poznawania web2py, warto jest zachować w stanie wyjW ostateczności zawsze pozostaje ściowym (np. po to, aby porównać swoje http://translate.google.pl/#en|pl produkcje z tym przykładowym koPo zapoznaniu się z dokumentacją dem, który ma to do siebie, że na pewno i przykładami, warto przejść do panelu działa). administracyjno-edycyjnego i wreszcie Najlepiej jest rozpocząć tworzenie zacząć przygodę z web2py nieco bar- własnej aplikacji. Ma to wiele zalet. Najdziej na serio. Można w tym celu wrócić większą z nich jest to, że w chwili, gdy na „stronę powitalną”, albo też od razu „stracimy kontrolę” nad swoją produkcją,

mojejabłuszko – 03/2010

94

Bezpieczeństwo zawsze będziemy mogli albo założyć kolejny projekt, albo też usunąć naszą testową aplikację i założyć ją od nowa... i tak do skutku.

Dzięki temu można śmiało eksperymentować bez obaw, że coś tam nam się zepsuje (w ostateczności, zawsze można przywrócić całe środowisko web2py poprzez proste rozpakowanie oryginalnego archiwum!).

Zacznijmy więc od wpisania jakiejś nazwy w okienko widoczne po prawej stronie panelu, opatrzone etykietą „Utwórz nową aplikację”. Ja wpisałem nazwę „pierwsza” i zatwierdziłem swój wybór klikając na przycisk „create” (czyli: utwórz).

Automatycznie utworzona, nowa aplikacja jest właściwie identyczna z aplikacją „powitalną” o nazwie „welcome”. Różni się od niej wyłącznie tytułem (w moim przypadku „pierwsza”).

Zostaliśmy automatycznie wrzuceni do głównego panelu edycyjnego nowej aplikacji, którego podział odzwierciedla dokładnie wspomniany wcześniej model MVC. Osoby zajmujące się tworzeniem witryn internetowych i aplikacji webowych powinny poczuć się w tym miejscu dość swojsko – wszak dostępne tu funkcje są w zasadzie samo opisujące się. Interfejs jest na tyle intuicyjny, że można w nim pracować nawet bez dokładnego „wertowania” dokumentacji. Przykładowe pliki utworzone automatycznie dla nowej aplikacji są również dość przejrzyste i zawierają precyzyjne komentarze.

Po dokonaniu jakichś modyfikacji (dobrym sposobem nauki jest

Podyskutuj o tym na forum!

modyfikowanie takiej domyślnej aplikacji) możemy obejrzeć skutki swoich działań. W tym celu należy wrócić do głównej witryny panelu administracyjnoedycyjnego. Aby tego dokonać, klikamy na pasku menu panelu w opcję „strona główna”. W efekcie pojawia nam się panel z listą dostępnych aplikacji.

Zakładam, że nasza testowa aplikacja nazywa się „pierwsza”. Aby zobaczyć efekt swojej pracy, wystarczy kliknąć na tym panelu w nazwę aplikacji. Jeśli nie ma rażących błędów w kodzie lub nie brakuje jakiegoś pliku wymaganego przez aplikację), naszym oczom ukazuje się witryna wygenerowana przez indeks aplikacji.

Do panelu administracyjno-edycyjnego możemy powrócić po prostu poprzez użycie przycisku nawigacyjnego w przeglądarce (oznaczającego powrót).

Podstawowe informacje na temat tworzenia własnych, najprostszych aplikacji „od zera”, można znaleźć pod adresem http://www.web2py.com/examples/ default/what (kopia tej samej witryny dostępna jest również w naszym lokalnym środowisku: http://127.0.0.1:8000/examples/ default/what) Po kilku tygodniach przeprowadzonego przeze mnie „rozpoznania bojem” frameworka web2py uważam, że każdy,

mojejabłuszko – 03/2010

kto interesuje się tworzeniem aplikacji webowych powinien spróbować swoich sił w tym środowisku. Nawet, jeśli używa obecnie czegoś innego. Framework web2py jest niewątpliwie atrakcyjnym środowiskiem, stworzonym z myślą o bezpieczeństwie oraz o możliwie jak największym ułatwieniu nauki dostępnych narzędzi, co w efekcie skraca do minimum czas niezbędny do poznania dostępnych narzędzi.

Sam fakt, iż web2py nie wymaga jakiejkolwiek konfiguracji, posiadania serwera osobnego serwera WWW i serwera bazy danych powoduje, że pracę w nim można rozpocząć dosłownie w kilka minut, na dowolnym komputerze z systemem Mac OS X (10.4 lub nowszym), Windows, Linux czy UNIX. Aplikacje tworzone w web2py na Mac OS X są domyślnie w 100% przenośne na dowolną inną platformę. Słowem – tę samą aplikację możemy tworzyć np. jakiś czas na Maku, potem jakiś czas na Linuksie bądź Windows i znowu na Maku – bez konieczności dokonywania zmian, rekonfiguracji itd.

Ważną zaletą web2py jest jego kompatybilność kolejnych wersji. Dokonując aktualizację do nowszej wersji web2py wiemy, że nasze aplikacje będą z nią działać – pomimo, iż były tworzone w wersji starszej.

Mam nadzieję, że przynajmniej część z Was zainteresowałem tym frameworkiem i okaże się on dla Was ciekawym i użytecznym narzędziem – tak, jak okazał się nim dla mnie.

A teraz zapraszam na stronę http:// www.web2py.com/examples/default/download i do dzieła! ■

95

Kuchnia z jabłuszkiem

Podyskutuj o tym na forum!

Mazurek jabłkowy

Małgorzata Łada Ciasto biszkoptowe: • 15 dag mąki • 15 dag cukru • 15 dag masła • 4 żółtka Masa jabłkowa: • 30 dag cukru • 75 dag drobnych jabłek deserowych • 1 cytryna • 2 łyżki kandyzowanej skórki pomarańczowej • 3 łyżki posiekanych orzechów włoskich Lukier biały ucierany: • 15 dag cukru pudru • 2-3 łyżki gorącej wody Masło i cukier ucieramy mikserem na puszystą masę, następnie dodajemy po jednym żółtku i bardzo delikatnie ubijamy, aż powstanie puszyste ciasto. Blachę wykładamy papierem do pieczenia i rozsmarowujemy ciasto szerokim nożem na grubość około 1/2 cm. Pieczemy przez 10 minut w temperaturze 180 stopni. Wyjmujemy je z piekarnika, gdy nabierze lekko złotej barwy.

Jabłka obieramy i szatkujemy „w zapałkę” (można zetrzeć na tarce do jarzyn wybierając największe otwory).

Gotujemy gęsty syrop z 30 dag cukru i szklanki wody.

Do gorącego syropu wkładamy poszatkowane jabłka i utartą wraz ze skórką cytrynę. Smażymy na wolnym ogniu przez około 10 – 15 nim. Tak usmażone jabłka nie zmienią się w marmoladę, ale zachowają nienaruszony kształt. Do gorącej masy owocowej wsypujemy pokrojoną w cieniutkie paski skórkę pomarańczową i posiekane orzechy. Masę dokładnie mieszamy i jeszcze ciepłą rozsmarowujemy na upieczonym spodzie. Przygotowujemy biały lukier z cukru pudru i gorącej wody – ucieramy drewnianą pałką w miseczce do białości. Lukrujemy grubo i dekorujemy świątecznie. Jest to orzeźwiający, inny od wszystkich mazurek. ■ mojejabłuszko – 03/2010

96

Patronujemy dobrym książkom