Νικολέτα - Γεωργία ΛΕΥΚΗ
ΤΙΓΡΗΣ
Η
λευκή τίγρη είναι ζώο επίσης σαρκοφάγο, αιμοβόρο, ρωμαλέο και πανούργο. Χωρίζεται σε διάφορες υποκατηγορίες, ανάλογα με τον βιότοπο της. Κάποιες απ’ αυτές είναι : Βεγγάλης(λευκή και ερυθροκίτρινη), Σιβηρίας, Σουμάτρας κτλ. Το μήκος της κυμαίνεται από 2,50μ έως 3,00μ, ενώ η θηλύκια είναι 30-40εκ μικρότερη.
Τ
ο ύψος της φτάνει το 1,00μ και ζυγίζει περίπου 200 κιλά, έτσι είναι μεγαλύτερη απ’ όλα τα άλλα αιλουροειδή. Το δέρμα της είναι καλυμμένο από κοντές και λείες τρίχες, με ερυθροκίτρινο χρώμα στην ράχη με μαύρες κάθετες ραβδώσεις στα πλάγια, και λευκό τρίχωμα από κάτω. Η τίγρη της Σιβηρίας έχει πιο πυκνό και μακρύ τρίχωμα για να προστατεύεται από το κρύο. Το κεφάλι της στρογγυλεμένο σαν της γάτας και τα μάτια της κίτρινα με μαύρες κόρες που διαστέλλονται ή συστέλλονται ανάλογα με το φως που υπάρχει στο περιβάλλον. Οι κόγχες των αυτιών της είναι μικρές αλλά η ακοή της πολύ καλή, έτσι ώστε να μην της ξεφεύγει ούτε το παραμικρό θρόισμα των φύλλων ή σπάσιμο ενός κλαδιού. Τα μουστάκια της είναι μακριά και γυρίζουν προς τα μπροστά και λειτουργούν ως όργανα αφής. Τα ρουθούνια της είναι πάντοτε υγρά και αυτό μαρτυρεί την καλή όσφρηση του ζώου. Το στόμα της εφοδιασμένο με μεγάλα και γέρα δόντια καθώς και με δυνατά σαγόνια, ικανά να τσακίσουν κοκάλα, αλλά ταυτόχρονα τόσο απαλά ώστε να μπορούν οι τίγρεις να κουβαλήσουν τα μικρά τους με το στόμα. Όλες, λοιπόν, οι αισθήσεις της τίγρης είναι ανεπτυγμένες και χρησιμοποιούνται ως μέσα αναζήτησης της τροφής της. Τα πόδια της είναι χοντρά και δυνατά γι’ αυτό και μπορεί να διανύσει μεγάλες αποστάσεις χωρίς να κουράζεται. Τα μπροστινά ποδιά έχουν 5 δάχτυλα και τα πισινά 4. Τα δάχτυλα είναι εξοπλισμένα με δυνατά και γαμψά νύχια τα οποία κρύβονται στο δέρμα όταν βαδίζει. Τα πέλματα της έχουν μαλακά τυλώματα με πυκνή τρίχωση. Έτσι ,αν και 200 κιλά, βαδίζει αθόρυβα χωρίς να γίνεται αντιληπτή από το θήραμά της. Η σπονδυλική της στήλη μπορεί να κυρτώνεται και να λυγίζει σαν λάστιχο. Όλες οι κινήσεις της είναι χαριτωμένες, γρήγορες και επιδέξιες. Μετακινείται ανάμεσα σε θάμνους χωρίς να πληγώνεται, κινείται γρήγορα, κολυμπά έξοχα και κάνει μεγάλα άλματα ενώ, αντίθετα με άλλα αιλουροειδή, σπάνια σκαρφαλώνει σε δέντρα.
Η
τίγρη κατοικεί σε καλαμιώνες ή θαμνόφυτες εκτάσεις, που βρίσκονται κοντά σε ποτάμια και σε πυκνά δάση με ψηλά δέντρα. Σε αυτές τις περιοχές αναζητά την τροφή της, χωρίς να την προδίδει το έντονο της χρώμα. Αντίθετα ο χρωματισμός της ταιριάζει με τα πράσινα και κίτρινα φύλλα και έτσι έχει ένα τέλειο καμουφλάζ μέρα και νύχτα. Η τίγρη κυνηγάει όλα τα ζώα εκτός από τον ελέφαντα, τον ρινόκερο και τα αγριοβούβαλα , με τα οποία δεν μπορεί να αναμετρηθεί και έτσι τα αποφεύγει. Όλα τα άλλα ζώα, μικρά και μεγάλα, αποτελούν θύματά της. Δεν περιφρονεί
όμως και τα ψάρια, τις χελώνες, τους βατράχους, τις σαύρες, τους κροκόδειλους, ακόμα και τις μικρές ακρίδες. Ωστόσο αντέχει πολύ στην πείνα και στην δίψα. Η τίγρη συνήθως ζει σε ζευγάρια ή σε ομάδες των 3-4 ατόμων. Όμως κυνηγάει πάντα μόνη της. Την τροφή της την αναζητάει όλες τις ώρες της ημέρας, αλλά προτιμάει να κυνηγάει κατά τη δύση του ηλίου, που τα φυτοφάγα ζώα πηγαίνουν στα ποτάμια για νερό. Κρύβεται μέσα σε καλαμιώνες και θάμνους και παραμονεύει. Μόλις κάποιο ζώο πλησιάσει κοντά της κυρτώνει τη ράχη της σαν τόξο και πηδάει στη ράχη του ζώου και καρφώνει τα δόντια της στο λαιμό του, σπάζοντας με τινάγματα τους σπόνδυλους του και αναποδογυρίζοντας το θανατώνει αμέσως. Όμως η ενέδρα δεν είναι πάντα αποδοτική, έτσι η τίγρη διασχίζει τεράστιες εκτάσεις εκατοντάδων χιλιομέτρων ψάχνοντας για θηράματα. Μόλις τα εντοπίσει τα πλησιάζει από την αντίθετη φορά του ανέμου έτσι ώστε να μη μπορεί να την οσφρηστεί το θήραμα της .
Σ
ε κάθε γεύμα τρώει περίπου 30 κιλά κρέας. Μετά πίνει νερό και κοιμάται. Σαν αιμοβόρο ζώο που είναι, ακόμα και όταν δεν πεινάει σκοτώνει ζώα μόνο και μόνο για να δει το αίμα να τρέχει από τις πληγές τους. Όταν γεράσει και δεν μπορεί να κυνηγήσει πηγαίνει στα κοντινά χωριά και αρπάζει κατοικίδια ζώα, κότες πρόβατα και άλλα. Τον άνθρωπο δεν τον φοβάται, έτσι επιτίθεται εναντίον του σαν κοινό θήραμα όταν είναι άοπλος. Υπάρχουν τοποθεσίες στις Ινδίες και στην Βιρμανία που έχουν κάθε χρόνο πολλά θύματα απ’ αυτήν. Σε αυτή την περίπτωση οργανώνεται ομαδικό κυνήγι για την εξόντωση της, πράγμα πολύ δύσκολο γιατί είναι πανούργο ζώο και παγιδεύεται δύσκολα. Παλαιότερα οι κυνηγοί ήταν "έφιπποι" πάνω σε ελέφαντες. Τώρα γίνεται με την βοήθεια σκύλων. Οι σκύλοι ανιχνεύουν την τίγρη, την κυκλώνουν και ένας κυνηγός την πυροβολεί. Αν δεν σκοτωθεί με τον πρώτο πυροβολισμό ο κυνηγός κινδυνεύει. Η τίγρη, αν και πληγωμένη, τρέχει προς τον κυνηγό και του επιτίθεται με μανία. Άλλοτε οι κυνηγοί χρησιμοποιούν δηλητηριασμένο κρέας, το οποίο η τίγρη ανακαλύπτει, το τρώει και θανατώνεται.
Η
θηλύκια γεννά μια φορά το χρόνο, την άνοιξη, 2-3 μικρά τα οποία μεγαλώνουν μαζί της για 12 μήνες. Όταν όμως βγαίνει απ’ τη φωλιά για την τροφή τους αυτά μένουν μόνα τους και καμία φορά τα βρίσκουν κυνηγοί και τα παίρνουν για να εξημερώσουν. Όταν αυτά έχουν μεγαλώσει αρκετά τότε τα πουλάνε σε θηριοτροφεία και σε ζωολογικούς κήπους. Σε ηλικία 4 μηνών έχουν αποκτήσει αρκετό ανάστημα και δύναμη και τότε η μάνα τα εκπαιδεύει. Τα προστατεύει με αγριότητα, ακόμα και από τον αρσενικό που καμία φορά τα πνίγει.