Μισθοφόροι του χρήματος by Kastaniotis Editions

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 5

ΠΕΤΕΡ ΜΠΕΚ

ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ P

Μυθιστόρημα ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 6

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Peter Beck, Söldner des Geldes © ©

Copyright Peter Beck (first published by Emons Verlag in 2013) Copyright για την ελληνική γλώσσα Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2018

1η έκδοση: Νοέμβριος 2020 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. ΓΡΑΦΕΙΑ: Θεμιστοκλέους 104, 106 81 Αθήνα ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-381.63.10 FAX: 210-382.25.30

e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-6754-6

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 7

Στη βασίλισσα της καρδιάς μου. Στη μνήμη του πατέρα μου. Και στη μητέρα μου.

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 8

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 9

ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

Ο Άραβας καίγεται πιο γρήγορα από τη γυναίκα. Πρέπει να φταίει η κελεμπία, σκέφτηκε ο Στριτμάτερ, ενώ οι φλόγες έγλειφαν και τα δικά του πόδια. Γύρευε απεγνωσμένα κάπου να προσγειωθεί στα αφιλόξενα βουνά. Οπουδήποτε. Ο κεντρικός έλικας σταμάτησε για μια στιγμή και το ελικόπτερο έχασε ύψος. Η φωτιά δεν είχε φτάσει ακόμα στην οικογενειακή φωτογραφία δίπλα στο βιβλίο πτήσεων. Η συγκεκριμένη πτήση δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο. Η μικρή αλλά εκλεκτή εταιρεία του Στριτμάτερ, ονόματι «VIP Helicopters», μετέφερε τους πλούσιους πελάτες των τραπεζών σε διάφορους γραφικούς προορισμούς των Άλπεων. Σ’ αυτό το ειδυλλιακό σκηνικό ήταν πιο εύκολο να τους τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί. Ιδίως οι Άραβες, που ζούσαν στην έρημο, έμεναν έκθαμβοι με το χιόνι και την παγωνιά. Λίγο μετά την καλοκαιρινή μπόρα που είχε ξεσπάσει το απόγευμα, ο Άραβας και η καλοντυμένη γυναίκα επιβιβάστηκαν στο τριθέσιο πίσω κάθισμα του Bell 206. Καθώς του έδινε την επιβεβαίωση της κράτησης για την πτήση από τη Ζυρίχη στο όρος Γκέμστοκ, η κοπέλα τού χαμογέλασε επαγγελματικά, με μια αδιόρατη ειρωνεία στο βλέμμα. Είχε φέρει μαζί της το παραδοσιακό δώρο καλωσορίσματος: ένα πελώριο κουτί σοκολατάκια μ’ έναν μεγάλο φιόγκο στα χρώματα της ιδιωτικής Τράπεζας. Η φωτιά ξέσπασε τελείως ανεξήγητα, είκοσι λεπτά μετά την απογείωση – την ώρα που η κοπέλα μιλούσε στο κινητό. «Φωτιά!» ούρλιαξε ο σεΐχης. 9

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 10

«Πού είναι ο πυροσβεστήρας;» ρώτησε με έμφαση αλλά ψύχραιμα η γυναίκα. «Πίσω από το μεσαίο κάθισμα», απάντησε αλαφιασμένος ο Στριτμάτερ. Η κοπέλα έβγαλε τον μικρό κόκκινο πυροσβεστήρα, έσπασε την ασφάλεια και άρχισε να ψεκάζει τη φωτιά με τον λευκό αφρό. Μάταια. Ο Στριτμάτερ έριξε μια κλεφτή ματιά πίσω του. Ο σκελετός του ελικόπτερου ήταν από ελαφρύ αλουμίνιο και τα καθίσματα από βραδυφλεγές ύφασμα. Αλλά το καφτάνι ήταν από εύφλεκτο υλικό· ο Άραβας είχε λαμπαδιάσει. Με τα μαλλιά στεφανωμένα από τις φλόγες, είχε κολλήσει στη γωνία ουρλιάζοντας. Αλλά πέρα από τη λέξη «Αλλάχ!», ο Στριτμάτερ δεν καταλάβαινε Χριστό. Λίγο νωρίτερα, ο Άραβας μιλούσε αγγλικά. Φαίνεται πως ο φόβος του θανάτου αντιμετωπίζεται μόνο στη μητρική σου γλώσσα. Μάταια χτυπούσε με τη γροθιά του το άθραυστο τζάμι, το μόνο που κατάφερε ήταν να σπάσει το καντράν του πανάκριβου ρολογιού του. Ο πυροσβεστήρας είχε αδειάσει. Έντρομη η γυναίκα φώναξε: «Προσγειώστε το αμέσως! Πρέπει να βγούμε από δω». Με την άκρη του ματιού του, ο Στριτμάτερ την είδε να προσπαθεί να σβήσει με γυμνά χέρια τις φλόγες που κατάκαιγαν το λευκό της πουκάμισο. Στροβιλίζονταν όλο και πιο γρήγορα καθώς έπεφταν στο κενό. Στις απότομες βουνοπλαγιές υπήρχαν μόνο γκρεμοί, πεσμένα βράχια και χαράδρες. Ήρεμα. Σταθεροποίησέ το. Πού στην ευχή μπορούμε να προσγειωθούμε; σκέφτηκε ο Στριτμάτερ. Το ελικόπτερο έχασε κι άλλο ύψος και πήρε κλίση, ταρακουνώντας τους επιβάτες από τη μια μεριά στην άλλη. Δεν θα μπορούσε να κρατήσει το πληγωμένο ελικόπτερο σταθερό για πολύ ακόμα. Κάθιδρος, ο Στριτμάτερ έβηξε δυνατά. Μαύρη βλέννα. Το συνθετικό πουκάμισο είχε πάρει φωτιά και του έκαιγε τη σάρκα. Η οικογενειακή φωτογραφία τυλίχτηκε στις φλόγες· πρώτα οι άκρες, έπειτα τα παιδιά του και τέλος η γυναίκα του. 10

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 11

Απείχαν περίπου εκατό μέτρα από το έδαφος, όταν έπαψε να ακούγεται ο παρήγορος ήχος του κινητήρα. Μπροστά του ανοίχτηκε ένα καταπράσινο οροπέδιο· μια μοναχική καλύβα έμοιαζε να τον κοιτάζει με δύο αμυδρά φωτισμένα παράθυρα που θύμιζαν μάτια. Ο Στριτμάτερ είδε κάτι μαύρες κηλίδες διάσπαρτες στο λιβάδι. Αγελάδες! Ήταν ξαπλωμένες στο χορτάρι και μηρύκαζαν νωχελικά. Όταν το ελικόπτερο εξερράγη –στις 20:44 ακριβώς–, τα καλοκάγαθα βοοειδή αναπήδησαν τρομαγμένα και άρχισαν να μουγκανίζουν.

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 12

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 13

24 ΙΟΥΛΙΟΥ, 20:40

ήταν ξαπλωμένος στην μπανιέρα. Μια λεπτή στρώση μάκας κάλυπτε την επιφάνεια του βρόμικου νερού. Ένα κουνούπι είχε παγιδευτεί εκεί και προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποφύγει τον πνιγμό. Αλλά η μάχη του με τον θάνατο ήταν χαμένη από χέρι. Το νερό είχε μπει μέσα στ’ αυτιά του Βίντερ, φτάνοντας ως το τύμπανο. Είχε τα μάτια κλειστά. Το κεφάλι και ο σβέρκος του ήταν γερμένα πίσω· το μήλο του Αδάμ και το καταγδαρμένο χέρι του ξεπρόβαλλαν από το χλιαρό νερό. Η βρομιά στα νύχια του ήταν ένα μείγμα από χώμα, άργιλο και οργανικά κατάλοιπα. Ένα νύχι είχε σπάσει. Ο σφυγμός του ήταν αδύναμος. Και πολύ αργός. Το κουνούπι σταμάτησε να παλεύει. Έπειτα από μια μέρα σκληρής σωματικής εργασίας, ο Βίντερ χαλάρωνε στην μπανιέρα, σε μια προσπάθεια να συνεφέρει την πονεμένη μέση του. Θα περνούσε τη βραδιά με την Άννα και ήθελε να βρίσκεται σε φόρμα. Ήταν βυθισμένος στις απολαυστικές αναμνήσεις από το πρώτο τους ραντεβού στο σπίτι του, μια γλυκιά βραδιά στις αρχές του καλοκαιριού. Θυμόταν ακόμα το άρωμα Issey Miyake, που του γαργάλησε τα ρουθούνια όταν φιλήθηκαν σταυρωτά για το καλωσόρισμα. Θυμόταν την Άννα να στέκεται στο παΒΙΝΤΕΡ

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 14

λιό ξύλινο μπαλκόνι μ’ ένα αστραφτερό χαμόγελο κι ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι. Με μια απολογητική χειρονομία τής έδειξε την ημιτελή βεράντα και τον απεριποίητο κήπο του, στον οποίο δεν φύτρωνε τίποτα βρώσιμο ακόμα, πέρα από αγριοκολόκυθα και αγγούρια. Θυμόταν πώς ηλεκτρίστηκε όταν η Άννα χαμογέλασε και άγγιξε το χέρι του. Έβρισκε, λέει, «ρομαντική» τη ζούγκλα του και δεν έβλεπε την ώρα να δοκιμάσει τα σπιτικά του σμέουρα και βατόμουρα. Μετά άρχισαν και οι δύο να φυσάνε εναλλάξ, προσπαθώντας να ανάψουν φωτιά στη χτιστή ψησταριά. Εκείνη τον πείραζε, ενώ ο Βίντερ κόντευε να βγάλει τα πνευμόνια του από το φύσημα. Όταν έβαλαν επιτέλους τις μπριζόλες στα κάρβουνα, το πρόσωπο της Άννας ήταν κατάμαυρο, ενώ η άκρη της σχάρας είχε αφήσει μια μαύρη στάμπα στο μπλουζάκι της, ακριβώς κάτω από το στήθος. Κι όταν το σκούπισε με μια πετσέτα της κουζίνας, ο λεκές πασαλείφτηκε ακόμα χειρότερα. Οι αναμνήσεις από εκείνη την υπέροχη βραδιά τού έφερναν μια γλυκιά ευχαρίστηση. Η σωματική εργασία στη βεράντα και το ζεστό μπάνιο τού έκαναν καλό. Μετά το φαγητό είχαν καθίσει με τις ώρες στο τραπέζι, πίνοντας ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Όταν έπεσε για τα καλά το σκοτάδι, ο Βίντερ άναψε τα κεριά στα αντιανεμικά φαναράκια. Γύρω τους ακουγόταν το τερέτισμα των γρύλων. Αργότερα έφτιαξε καφέ κι έφερε από το ψυγείο το τσιζκέικ που είχε αγοράσει από το αγαπημένο του ζαχαροπλαστείο. Η Άννα τού είπε πως όνειρό της ήταν να ταξιδέψει στα νησιά Γκαλαπάγκος, για να δει τα ιγκουάνα. Ο Βίντερ τής μίλησε για τους εθνικούς δρυμούς του Καναδά, με τα απέραντα παρθένα δάση. Έμειναν μαζί ως τα χαράματα, γελώντας και συζητώντας για όλα. Για όλα, εκτός από την Τράπεζα. Λες και είχαν συμφωνήσει σιωπηρά να μη μιλήσουν καθόλου για τη δουλειά όσο βρίσκονταν στο σπίτι του. Ο προϊστάμενος και η υφισταμένη του. 14

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 15

Η γραμμή ήταν πολύ λεπτή. Τα γεύματα εργασίας στην πιτσαρία δίπλα στο γραφείο ήταν απολύτως αποδεκτά. Το ίδιο και τα επίσημα δείπνα με πελάτες. Αλλά τα τρυφερά τετ-α-τετ ήταν οριακή περίπτωση. Μετά από αρκετούς ενδοιασμούς και έντονη πάλη με τον εαυτό του, τα συναισθήματά του είχαν νικήσει τη λογική. Ο Βίντερ σήκωσε αργά το κεφάλι και ανακάθισε. Άπλωσε προσεκτικά το δεξί του χέρι κι έπιασε την μπίρα που είχε αφήσει δίπλα στην μπανιέρα. Το δροσερό μπουκάλι ανακούφισε κάπως τον πόνο στις φουσκάλες που είχε βγάλει στην παλάμη του. Αναρωτήθηκε αν ήταν σε θέση να κρατήσει όπλο με τα πληγιασμένα χέρια του. Ευτυχώς οι ένοπλες ληστείες τραπεζών ήταν πλέον ελάχιστες. Στις μέρες μας, οι ληστείες γίνονται σε αθέατα γραφεία. Και οι δράστες δεν φορούν μάσκες, αλλά κοστούμια με λεπτές ρίγες. Αντί να ανατινάζουν θησαυροφυλάκια με εκρηκτικά, χακάρουν υπολογιστές. Ο Βίντερ άδειασε μονορούφι την μπίρα του, βγήκε από την μπανιέρα και άρχισε να ξυρίζεται. Πριν φέρει το ξυραφάκι στο μάγουλο, περιεργάστηκε το είδωλό του· δεν τον ενόχλησαν οι ρυτίδες που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στο πρόσωπό του. Ίσως απόψε η Άννα να μην τον καληνύχτιζε απλώς με ένα υπέροχο, παρατεταμένο φιλί, αλλά να περνούσε εκεί τη νύχτα. Είχαν γνωριστεί σε ένα τουρνουά τζούντο· εκείνος είχε αποκλειστεί στον προημιτελικό, ενώ η Άννα αναδείχθηκε νικήτρια στην κατηγορία της. Την πλησίασε κάθιδρος για να τη συγχαρεί και να την προσκαλέσει σε γεύμα. Εκείνη αρνήθηκε ευγενικά, αλλά μόλις είδε στην κάρτα του, ότι εργαζόταν σε ιδιωτική Τράπεζα, τον ρώτησε: «Προσλαμβάνετε και νομικούς;» «Φυσικά. Κανένας άλλος δεν καταλαβαίνει τι γράφουν οι συμβάσεις. Αν και, για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι σίγουρος αν έκαναν οι νομικοί τις συμβάσεις ή οι συμβάσεις τους νομικούς». Του χαμογέλασε με το κεφάλι γερμένο στο πλάι, χωρίς να πει κάτι. Και ήδη από τότε ο Βίντερ κατάλαβε πως δεν ήταν δυνατή μόνο στο τζούντο αλλά και στις διαπραγματεύσεις. 15

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 16

«Στείλε μου τα χαρτιά σου και θα ρωτήσω τον πρόεδρο του νομικού μας τμήματος». Δύο εβδομάδες αργότερα η Άννα δεν είχε καταφέρει να προσληφθεί στην Τράπεζα ως νομικός, αλλά τουλάχιστον κατάφεραν να γευματίσουν μαζί σε μια μπρασερί. Ήταν η πρώτη φορά που την είδε με κομψό κοστούμι. Η Άννα είχε σπουδάσει νομικά, όπως κι εκείνος. Μετά το πτυχίο της έπιασε δουλειά σε μια δικηγορική εταιρεία με τόσο μακρύ όνομα, που του ήταν αδύνατον να το θυμηθεί. Αλλά ο Βίντερ είχε δει στο βιογραφικό της ότι, πριν περάσει στη Νομική, ήταν στην Αστυνομία, όπου εργάστηκε δύο χρόνια ως ένστολη, ενώ συγχρόνως προετοιμαζόταν για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Και κάπως έτσι έφτασε να γίνει το δεξί του χέρι. Παρότι γνωρίζονταν μόνο έξι μήνες, εμπιστεύονταν τυφλά ο ένας τον άλλον.

Όταν βγήκε ξυπόλυτος στο μπαλκόνι με μια πετσέτα τυλιγμένη στη μέση του, η θερμοκρασία ήταν πολύ ευχάριστη. Ο ήλιος βρισκόταν λίγο πάνω από τον ορίζοντα. Το πολυκαιρισμένο ξύλο κρατούσε τη ζέστη της ημέρας. Τα βουνά στο βάθος διακρίνονταν πεντακάθαρα. Προάγγελος καλοκαιρίας. Ο Βίντερ κατέβηκε την εξωτερική σκάλα για να φέρει ένα μπουκάλι κρασί από το πέτρινο κελάρι. Τα γέρικα σκαλοπάτια έτριζαν κάτω από τα πόδια του. Στην επιστροφή κοντοστάθηκε δίπλα στις τρεις στοίβες με τις γρανιτένιες πλάκες που ήταν προσωρινά αποθηκευμένες κάτω από τη σκάλα. Κανονικά σκόπευε να τελειώσει τη βεράντα ως το βράδυ, για να κάνει έκπληξη στην Άννα. Είχε πάρει ρεπό, για να στρώσει το χώμα πίσω από την καινούργια ξερολιθιά. Αλλά είχε υποτιμήσει τον χρόνο που χρειαζόταν. Υπολόγισε νοερά πόση δουλειά απέμενε ώσπου να στρώσει τις πλάκες, για να μπορεί να ξαπλώνει σε μια σεζλόνγκ και να απολαμβάνει τη θέα στις Άλπεις. Με λίγη τύχη, μάλιστα, 16

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 17

σύντομα θα την απολάμβανε με παρέα. Ήταν βέβαιος πως η Άννα είχε λατρέψει τη μικρή αγροικία του. Το παλιό ξύλινο σπίτι στο Αϊχενχούμπελ, έναν απομονωμένο οικισμό έξω από τη Βέρνη, είχε αποδειχθεί εξαιρετική αγορά. Στην αρχή το σπίτι ήταν ένα χαώδες εργοτάξιο. Αλλά τώρα είχε πλέον νερό, θέρμανση και ηλεκτρικό. Την υπόλοιπη ανακαίνιση θα την έκανε σταδιακά, όταν έβρισκε χρόνο. Η χειρωνακτική εργασία ήταν ευχάριστη αλλαγή· έβλεπες αμέσως τα αποτελέσματα των κόπων σου. Ίσως έβαζε και η Άννα ένα χεράκι να βάψουν τα παραθυρόφυλλα. Πάντως, αισθανόταν πως είχε καταφέρει να βάλει μια τάξη στο αρχικό χάος. Η ικανότητά του να βρίσκει την άκρη μέσα στην αταξία και να ενεργεί με αποφασιστικότητα ήταν πολύ χρήσιμη στη δουλειά του. Όποιος δεν μπορεί να φανταστεί το χειρότερο δυνατό σενάριο δεν είναι αρκετά παρανοϊκός ώστε να επιβιώσει ως υπεύθυνος ασφαλείας. Χαμένος στις σκέψεις του χάιδεψε τις τραχιές γρανιτένιες πλάκες. Για μια στιγμή τού ήρθαν ξανά στον νου τα μάτια των νεκρών από το παρελθόν. Όχι απόψε! σκέφτηκε. Κούνησε το κεφάλι του και ανέβηκε αργά τα σκαλιά της εξωτερικής σκάλας. Βρήκε τον Τίγρη αραχτό στο παλιό ξύλινο παγκάκι. Του χάιδεψε τον σβέρκο και ο γάτος γουργούρισε ικανοποιημένος. Γατίσια ζωή. Να κοιμάσαι όσο γουστάρεις, να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν και κάθε μέρα να σου γεμίζει κάποιος το πιατάκι, με μοναδικό αντάλλαγμα να κυνηγάς πού και πού κάνα ποντίκι. Ο Βίντερ πήγε στην κουζίνα και άφησε το κρασί στον πάγκο, ρίχνοντας μια ματιά στο κινητό του. Μια αναπάντητη κλήση. Προφανώς το κινητό είχε χτυπήσει όσο ήταν στο μπάνιο και δεν το είχε ακούσει. Η κλήση ήταν από την Άννα. 17

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 18

24 ΙΟΥΛΙΟΥ, 20:52

είχε καταγραφεί και από έναν αμερικανικό δορυφόρο ραδιοεντοπισμού, ο οποίος έστειλε την ηχογραφημένη κλήση –μαζί με εκατομμύρια άλλα ηλεκτρονικά δεδομένα– στους μυστικούς υπολογιστές της NSA, της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας των ΗΠΑ, στην έρημο της Νεβάδας. Εκεί, ένα ειδικό πρόγραμμα σάρωσε αυτόματα το περιεχόμενό της. Μέσα από την αδιάκοπη ροή των bit, ο ηλεκτρονικός ωτακουστής αναγνώρισε μια λέξη που βρισκόταν στον κατάλογο με τις προκαθορισμένες λέξεις-κλειδιά. Μάρκαρε το σημείο, έκοψε το αρχείο αφήνοντας ενενήντα δευτερόλεπτα πριν και ενενήντα μετά, και το διαβίβασε στους αναλυτές της NSA. Η θηλιά έσφιξε λίγο περισσότερο. Ο ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ

Το μήνυμα της Άννας στον τηλεφωνητή του κινητού του Βίντερ ήταν από τις 20:41. Πιθανότατα ήθελε να τον ενημερώσει για την πορεία της αποστολής της. Ή να του πει ότι το ιδιωτικό τζετ του Αλ-Μπάντερ, το stream, είχε καθυστερήσει πάλι να φτάσει. «Έλα, Τομ, εγώ είμαι. Όλα εντάξει. Απογειωθήκαμε με είκοσι λεπτά καθυστέρηση, αλλά το ηλιοβασίλεμα είναι φανταστικό, ασύλληπτο». Στο βάθος ακουγόταν ο έλικας. 18

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 19

«Θα σε ξαναπάρω όταν επιστρέψω στο αεροδρ...» «Φωτιά!» ούρλιαξε κάποιος. «Ο Αλ-Μπάντερ καίγεται!» Ο Βίντερ πάγωσε. Ένα ρίγος διαπέρασε τη ράχη του, σαν να τον χτύπησε κεραυνός στον σβέρκο και να διοχετεύτηκε στο πέτρινο δάπεδο μέσα από τη ραχοκοκαλιά του. Ο Μοχάμεντ αλ-Μπάντερ ήταν ένας από τους καλύτερους πελάτες της Τράπεζας. Συγγενής του βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, επενδυτής με παγκόσμια δραστηριότητα και συμμετοχές σε όλον τον κόσμο. Ένας φιλελεύθερος επιχειρηματίας, ο οποίος ανέκαθεν βρισκόταν στο στόχαστρο φονταμενταλιστικών κύκλων. Συχνά πυκνά συναντούσε επιχειρηματικούς εταίρους του στα βουνά της Ελβετίας. Ήταν η πρώτη φορά που τον συνόδευε η Άννα. Ο Βίντερ κόλλησε το ακουστικό στ’ αυτί του, προσπαθώντας να εστιάσει στους ήχους που είχαν καταγραφεί στη συνέχεια. Στην αρχή ακούστηκε η Άννα να αφήνει κάπου πιο πέρα το κινητό της. Κλακ. Μετά την άκουσε να ρωτάει «Πού είναι ο πυροσβεστήρας;» με μια νευρικότητα που μόνο όποιος την ήξερε καλά μπορούσε να διακρίνει. Κάποιος απάντησε κάτι σαν «μεσαίο κάθισμα». Ο πιλότος, προφανώς. Μετά από ένα ατελείωτο «Πφσσς», η σύνδεση κόπηκε απότομα. Απόλυτη σιωπή. Είχαν σωπάσει μέχρι και οι γρύλοι στον κήπο. Ο Βίντερ κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας κοιτάζοντας την επιφάνειά του χωρίς να βλέπει τους λεκέδες από τους πάτους των μπουκαλιών και τις ξεθωριασμένες κηλίδες πάνω στο μασίφ ξύλο. Με τη φαντασία του είδε την Άννα να παλεύει με τις φλόγες μέσα στη στενάχωρη καμπίνα του ελικόπτερου. Στο φόντο το ηλιοβασίλεμα, κόκκινο σαν τη φωτιά. Τα ελικόπτερα είναι 19

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 20

λεπτεπίλεπτα πράγματα, εύθραυστα, ιδίως στα βουνά, μέσα στη νύχτα. Αλλά ο Στριτμάτερ ήταν πάντα αξιόπιστος. Άραγε είχε αναλάβει προσωπικά τη σημερινή πτήση ή μήπως είχε ρεπό κι έστειλε κάποιον από τους πιλότους του; Ο Βίντερ άκουσε άλλη μια φορά το μήνυμα στον τηλεφωνητή του. Κι άλλη μία. 20:41, είκοσι λεπτά καθυστέρηση, όλα εντάξει, ηλιοβασίλεμα, ο Αλ-Μπάντερ καίγεται, πυροσβεστήρας, πφσσς, αυτά. Ο Βίντερ κάλεσε τον αριθμό της Άννας. Δεν το σήκωσε. Στη συνέχεια δοκίμασε να καλέσει το προσωπικό κινητό του Χανς Στριτμάτερ. Χτύπησε τρεις φορές και μετά βγήκε τηλεφωνητής. Ούτε στο εταιρικό τηλέφωνο της VIP Helicopters κατάφερε να βρει κανέναν. Κι άλλος αυτόματος τηλεφωνητής. Αυτή τη φορά μια φιλική γυναικεία φωνή τού εξήγησε πως θα χαιρόταν να τον εξυπηρετήσει σε ώρες γραφείου, από τις οχτώμισι το πρωί ως τις δωδεκάμισι το μεσημέρι και από τη μιάμιση ως τις πέντε το απόγευμα. Και μετά το ίδιο μήνυμα στα αγγλικά. Ο Βίντερ έκλεισε το τηλέφωνο νευριασμένος. Λες και τα αεροσκάφη έπεφταν μόνο σε ώρες γραφείου. Το ρολόι της κουζίνας με τους πελώριους αριθμούς, που ήταν ιδανικοί για αγουροξυπνημένα μάτια, έδειχνε 21:02. Αφού δεν υπάρχουν νεότερα, όλα είναι εντάξει, σκέφτηκε ο Βίντερ. Ήταν μια γενική αρχή που ακολουθούσε πάντα στη ζωή του. Η επικοινωνία είναι απαραίτητη μόνο όταν υπάρχουν εξελίξεις.

Τρεις κλήσεις, τρία αδιέξοδα. Του απέμενε ο Μπεν. Όπως πάντα. Ο Μπεν ήταν ένας φίλος του από τη σχολή αξιωματικών της Αστυνομίας, ο οποίος εργαζόταν πλέον ως διευθυντής ασφαλείας στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης. Ευτυχώς βρισκόταν στην υπηρεσία. Ο Μπεν ήταν κι αυτός παρανοϊκός. Η διαστροφή του επαγγέλματος. Γι’ αυτό και βρισκόταν πάντα στην υπηρεσία. Του υποσχέθηκε ότι θα τον έπαιρνε σε δέκα λεπτά, 20

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 21

πράγμα που έδωσε στον Βίντερ χρόνο να ντυθεί και να φτιάξει καφέ. Τελικά ο Μπεν τον πήρε μετά από οχτώ λεπτά. Με ένα καλό και ένα κακό νέο. Το καλό νέο ήταν ότι είχαν καταφέρει να εντοπίσουν το σήμα του ελικόπτερου. Ακίνητο. Ο Βίντερ σημείωσε τις συντεταγμένες. Το κακό νέο ήταν πως ούτε ο πύργος ελέγχου μπορούσε να επικοινωνήσει με το αεροσκάφος. «Μπορεί απλώς να βγήκε λίγο έξω ο πιλότος», πρόσθεσε βιαστικά ο Μπεν. «Πάντα περιμένουν λίγη ώρα πριν στείλουν ελικόπτερο της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διάσωσης. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να βρίσκεται κάποιο εκεί κοντά». «Να πάρει η οργή. Έχουμε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης και κανένας δεν κουνάει το δαχτυλάκι του». «Το ξέρω», είπε ο Μπεν, «αλλά οι τύποι στον πύργο ελέγχου κάθονται στις εργονομικές καρέκλες τους και σκέφτονται: Μπορεί όλο αυτό να λυθεί από μόνο του. Άλλωστε, αν δεν υπάρχει κανένα σημείο ζωής, είναι ούτως ή άλλως πολύ αργά και δεν υπάρχει λόγος να βιαστούμε. Λυπάμαι πολύ». Ο Βίντερ τον ευχαρίστησε και έψαξε να βρει έναν αναλυτικό χάρτη της περιοχής. Οι συντεταγμένες αντιστοιχούσαν σε ένα σημείο με βραχώδες έδαφος· ο χάρτης ήταν γκρίζος, με πυκνές ισοϋψείς καμπύλες, που υποδήλωναν απότομες πλαγιές. Το σημείο λεγόταν Χελεντόμπελ. Δηλαδή «χαράδρα της κόλασης». Αλλά πόσο ακριβείς ήταν οι συντεταγμένες; Ευτυχώς υπήρχαν οι πληροφορίες του τηλεφωνικού καταλόγου. Τηλεφώνησε και ζήτησε να τον συνδέσουν με τον ιερέα του Κάργκματ, του κοντινότερου οικισμού. Τα σπίτια των ιερέων βρίσκονται συνήθως στο σημείο με την καλύτερη θέα. Το σήκωσε μια γυναίκα με έντονη επαρχιακή προφορά· ο Βίντερ δεν κατάλαβε το όνομά της, αλλά του φάνηκε πως η ηλικιωμένη γυναίκα ήταν μαθημένη να δέχεται κλήσεις τέτοια προχωρημένη ώρα. Δεδομένου ότι στην περιοχή κατοικούσαν καθολικοί, υπέθεσε ότι μιλούσε με την οικονόμο του ιερέα. 21

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 22

«Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Βίντερ. Με συγχωρείτε για την ενόχληση, αλλά χρειάζομαι τη βοήθειά σας». «Ο Οίκος του Θεού είναι πάντα ανοιχτός, κύριε Βίντερ». «Ευχαριστώ. Μία συνεργάτιδά μου βρίσκεται κάπου κοντά στο χωριό σας, σ’ ένα ελικόπτερο με προορισμό το όρος Γκέμστοκ». Η Άννα δεν ήταν απλώς συνεργάτιδα, αλλά αυτό δεν το είχε εξομολογηθεί σε κανέναν. «Μου τηλεφώνησε πριν από λίγο και μου είπε πως είχαν πάρει φωτιά». «Θεός φυλάξοι!» «Μήπως είδατε κάτι;» Το Κάργκματ απείχε μόλις ένα δυο χιλιόμετρα από το Χελεντόμπελ. Θαρρείς για να μην το γρουσουζέψει, απέφυγε να χρησιμοποιήσει τη λέξη «συντριβή». Όχι – όχι ακόμα. «Καλέ μου άνθρωπε, άγνωσται αι βουλαί του Υψίστου, αλλά σε ό,τι μπορώ θα σας βοηθήσω». Ο Βίντερ άρχισε να αμφιβάλλει εάν η γλυκερή οικονόμος μπορούσε να τον βοηθήσει σε οτιδήποτε. «Μήπως μπορείτε να δείτε το ελικόπτερο;» «Ελικόπτερο είπατε;» «Ναι», είπε ο Βίντερ, προσπαθώντας να κρύψει τον εκνευρισμό του. «Περιμένετε μια στιγμή. Πρέπει να πάω στο παράθυρο». Ακούστηκε ένα «κλακ», καθώς άφηνε το ακουστικό πάνω σε μια σκληρή επιφάνεια· ο ίδιος ήχος που είχε ακουστεί και από το τηλέφωνο της Άννας. Και μια αιωνιότητα αργότερα: «Ναι; Είστε ακόμα εκεί; Δεν μπορώ να δω κανένα ελικόπτερο». «Είστε βέβαιη;» «Τι να σας πω, είναι αρκετά σκοτεινά». «Μήπως είδατε κανένα φως;» «Το φως του Κυρίου λάμπει...» «Ή καμιά φωτιά;» «Ναι, τώρα που το λέτε, είδα φωτιά κάτω στο Χελεντόμπελ. Καμιά φορά ο Γιάκομπ βάζει να κάψει ξύλα». Ο Βίντερ κοίταξε το κενό. Παύση. Και τότε πήρε επιτέλους στροφές και το μυαλό 22

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 23

της οικονόμου. «Χριστούλη μου! Θέλετε να πείτε πως εκεί συνετρίβη το ελικόπτερο;» Ο Βίντερ αγνόησε την ερώτησή της και συνέχισε την ανάκριση. «Πώς είναι το επώνυμο του Γιάκομπ;» «Τσμπίντεν». «Έχει τηλέφωνο;» «Όχι, είναι πανάκριβο να βάλεις τηλεφωνική γραμμή εκεί πάνω. Αλλά ο Γιάκομπ έχει μία απ’ αυτές τις καινούργιες συσκευές». «Μήπως έχετε τον αριθμό του;» «Στο αρχείο μας έχουμε τα τηλέφωνα και τις διευθύνσεις όλων των μελών του ποιμνίου μας». Έπειτα από αρκετό ψάξιμο, η οικονόμος βρήκε στο αρχείο τον αριθμό του Γιάκομπ Τσμπίντεν. Η ώρα ήταν 21:17. Ο κτηνοτρόφος, που σηκωνόταν από τα χαράματα για να φροντίσει τα ζώα του, λογικά θα πήγαινε για ύπνο με τις κότες. Αλλά ο Βίντερ έπρεπε οπωσδήποτε να μάθει τι είχε συμβεί. Ο Γιάκομπ σήκωσε σχεδόν αμέσως το τηλέφωνο. Κακό σημάδι. «Τζέικομπ», ακούστηκα μια ψυχρή, κοφτή, νεανική φωνή, που πρόφερε το όνομα με τον αμερικάνικο τρόπο. Δεν ήταν ακριβώς ο θρησκευόμενος βοσκός που φανταζόταν ο Βίντερ. «Ονομάζομαι Βίντερ και σας τηλεφωνώ από τη Βέρνη. Μου έδωσαν τον αριθμό σας από την οικία του ιερέα. Με συγχωρείτε που σας καλώ τέτοια ώρα, αλλά πρέπει να σας ρωτήσω επειγόντως κάτι». «Δημοσιογράφος είστε; Τι θέλετε; Να βγάλετε λαβράκι;» τον ρώτησε εχθρικά ο Τζέικομπ. «Όχι, δεν είμαι δημοσιογράφος. Μια συνεργάτιδά μου βρίσκεται σε ένα ελικόπτερο κάπου κοντά στο οροπέδιό σας. Τι συνέβη;» «Ωχ, συγγνώμη», αποκρίθηκε ο κτηνοτρόφος με πολύ πιο συνεσταλμένο ύφος. «Τι συνέβη;» «Το ελικόπτερο έπεσε στο Χελεντόμπελ». Στη χαράδρα της κόλασης. 23

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 24

24 ΙΟΥΛΙΟΥ, 21:22

προς το Χελεντόμπελ, ο Βίντερ πάσχιζε να ελέγξει τη θύελλα που μαινόταν μέσα του. Προσπαθούσε να παρατηρήσει από ασφαλή απόσταση τη δίνη των συναισθημάτων του, σαν να βρισκόταν σε μετεωρολογικό αεροσκάφος που πετούσε πάνω από ανεμοστρόβιλο. Είδε την οργή που τον συντάραζε και του έφερνε ακατάπαυστα εικόνες στο μυαλό. Οργή για το ελικόπτερο που είχε πέσει, ένας Θεός ήξερε για ποιον λόγο. Συγκεχυμένη οργή για όσους έφταιγαν. Για τον πιλότο; Κάποιον αμελή μηχανικό; Κάποιον θρησκευτικό φονταμενταλιστή; Και πίσω απ’ όλα αυτά, οργή για τον εαυτό του. Διότι κανονικά έπρεπε να βρίσκεται εκείνος στο ελικόπτερο. Η οργή αναμείχθηκε με την οδύνη. Η Άννα ήταν η αναπληρώτριά του, το δεξί του χέρι. Αλλά τον τελευταίο καιρό είχε γίνει κάτι πολύ περισσότερο. Καταλαβαίνονταν άψογα. Λίγο νωρίτερα, ο Βίντερ περίμενε με προσμονή το βράδυ, τη νύχτα και την επόμενη μέρα. Και τώρα η χαράδρα της κόλασης είχε καταπιεί το ελικόπτερο. Κεραυνός εν αιθρία. Ο Βίντερ κούνησε το κεφάλι του. Ήθελε να δει την Άννα. Λαχταρούσε να την πάρει στην αγκαλιά του, να την προστατεύσει. 24

ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 25

Και τότε ξαφνικά βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Ησυχία. Ένα βουβό γιατί. Το μόνο που έσπαγε τη σιωπή μέσα στο ασημί Audi ήταν το γουργουρητό του κινητήρα. Έξω είχε σκοτάδι και ελάχιστα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν στον δρόμο. Οδηγούσε γρήγορα, πιο γρήγορα απ’ όσο επιτρεπόταν. Δεν την καταλάβαινε αυτή την ηρεμία. Ήταν άραγε φόβος; Φόβος ότι θα έκανε κάποιο λάθος; Ότι θα αποτύγχανε; Μια λάθος κίνηση και ο κυκλώνας θα τον άρπαζε, θα τραβούσε το έδαφος κάτω από τα πόδια του και θα τον παράσερνε. Θα τον έβγαζε πάλι από την πορεία του. Ο ανεμοστρόβιλος χάραζε μια διαδρομή ολέθρου μέσα του. Είδε πάλι το παγωμένο βλέμμα των νεκρών. Ο Βίντερ έκλεισε τα μάτια. Ήθελε να διώξει από το μυαλό του αυτές τις εικόνες. Όταν τα ξανάνοιξε, είδε ότι κόντευε να πέσει πάνω σ’ ένα αυτοκίνητο που τηρούσε το όριο ταχύτητας. Φρέναρε απότομα. Τα λάστιχα στρίγγλισαν κι έβγαλαν καπνούς· η ζώνη ασφαλείας μπήχτηκε στο στέρνο του. Η σύγκρουση είχε αποτραπεί την τελευταία στιγμή. Ο Βίντερ έγλειψε τα ξεραμένα χείλη του και σκέπασε νοερά το παρελθόν μ’ ένα βαρύ πέπλο. Στο εξής θα εστίαζε αποκλειστικά στο παρόν, στο έργο που είχε μπροστά του. Πάτησε πάλι το γκάζι και προσπέρασε από δεξιά.

Η συντριβή ενός ελικόπτερου που μετέφερε έναν βαθύπλουτο σεΐχη και μια όμορφη γυναίκα σε ένα απομονωμένο σαλέ θα υπονόμευε το χαμηλό προφίλ που προσπαθούσε να κρατάει η ιδιωτική Τράπεζα. Αυτό που τον ανησυχούσε πιο πολύ ήταν οι άνθρωποι που θα έφταναν στο ελικόπτερο πριν από εκείνον. Πυροσβέστες, αστυνομικοί, περίοικοι, αδιάκριτοι δημοσιογράφοι. Μια κίτρινη φυλλάδα διαφημιζόταν με το σλόγκαν: «Κερδίστε χρήματα μόνο με ένα τηλεφώνημα!» Ήταν απλώς ζήτημα χρόνου. Έπρεπε να προλάβει να φτάσει πριν απ’ όλους. 25

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 26

Ως συνήθως ο προϊστάμενός του, ο Κέντσιχ, δεν σήκωσε το τηλέφωνο, κι έτσι ο Βίντερ κάλεσε απευθείας τον διευθύνοντα σύμβουλο της Τράπεζας. Ο Φον Τόμπλερ βρισκόταν σε ένα μπάρμπεκιου πάρτι – και από την εύθυμη καλησπέρα του ήταν φανερό πως είχε ήδη κατεβάσει κάνα δυο ποτηράκια. Ο Βίντερ έφερε στο μυαλό του την εικόνα του αφεντικού του χωρίς το συνηθισμένο χειροποίητο κοστούμι, με μια βερμούδα που άφηνε ακάλυπτες τις ασπρουλιάρικες γάμπες του. Λίγες στιγμές αργότερα, η ευδιαθεσία του Φον Τόμπλερ είχε πάει περίπατο. Κανείς από τους καλεσμένους που απολάμβαναν την μπριζόλα τους δεν θα έπαιρνε μυρωδιά τι συνέβαινε μέσα στο κεφάλι του. Το αφεντικό ήταν μάστορας της αβροφροσύνης στις κοινωνικές συναναστροφές. Τα στελέχη της Τράπεζας επεδίωκαν να τον καλούν στα γεύματα με τους πελάτες τους, διότι έτσι κατάφερναν να φουσκώσουν την προμήθειά τους κατά δυο τρεις μονάδες επί τοις χιλίοις· σε μια περιουσία εκατό εκατομμυρίων, αυτό το ποσό αντιστοιχούσε άνετα στο ετήσιο εισόδημα του Βίντερ. Αλλά η δουλειά γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Οι μεγάλες ασιατικές τράπεζες είχαν πάρει κεφάλι, ενώ το ελβετικό τραπεζικό απόρρητο κλυδωνιζόταν. Ο Φον Τόμπλερ διεύθυνε την οικογενειακή ιδιωτική Τράπεζα τα τελευταία τριάντα χρόνια, σχεδόν ολομόναχος και με τεράστια επιτυχία. Ο ισολογισμός της είχε πολλαπλασιαστεί. Όταν πριν από λίγα χρόνια κατάλαβε ότι η Τράπεζα ήταν πολύ μικρή για να αντεπεξέλθει στους παγκόσμιους ρυθμούς ανάπτυξης, έπεισε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να πουλήσουν ένα μέρος των μετοχών τους μέσω μιας αρκετά περίπλοκης συναλλαγής. Τώρα πια, σχεδόν οι μισές μετοχές της Τράπεζας ανήκαν σε έναν ανώνυμο χρηματοοικονομικό όμιλο, ο οποίος αποτελούνταν από μια συστημική τράπεζα, μια ασφαλιστική εταιρεία και άλλες δύο ιδιωτικές τράπεζες. Οι σχολιαστές και οι οικονομικοί αναλυτές είχαν αποφανθεί τότε ομόφωνα πως ο 26

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 27

Όμιλος κατέβαλε γενναιόδωρο αντίτιμο για τη μικρή ιδιωτική Τράπεζα· επιπλέον, το χρονικό σημείο της πώλησης –λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση– ήταν άψογο, με αποτέλεσμα να αυξηθεί σημαντικά η περιουσία του διευθύνοντος συμβούλου. Ο Φον Τόμπλερ ήταν ένας πατριάρχης παλαιάς κοπής και ήξερε πολύ καλά πόσο πολύτιμος συνεργάτης ήταν ο Βίντερ. Γνωρίστηκαν όταν ο Βίντερ εργαζόταν ακόμα στην Αστυνομία της Βέρνης, ως επικεφαλής μιας ειδικής ομάδας ονόματι «Enzian». Η κόρη του Φον Τόμπλερ, η Μίριαμ, είχε πέσει θύμα απαγωγής και ο τραπεζίτης ήταν διατεθειμένος να πληρώσει όσο όσο προκειμένου να πάρει πίσω το βλαστάρι του. Ο Βίντερ διαπραγματεύτηκε την απελευθέρωσή της έναντι γενναίων λύτρων. Παρέδωσε τα λύτρα αυτοπροσώπως, παρέλαβε τη Μίριαμ από τους απαγωγείς κι έπειτα τους συνέλαβε μετά από άγρια καταδίωξη. Και στη συνέχεια ο πανευτυχής πατέρας τού έκανε μια πολύ ελκυστική προσφορά. Έτσι, εδώ και λίγα χρόνια ο Βίντερ ήταν υπεύθυνος για την ασφάλεια της μικρής αλλά εκλεκτής ιδιωτικής Τράπεζας, η οποία είχε πελάτες απ’ όλο τον κόσμο, που ήθελαν να ξέρουν ότι οι ίδιοι και τα χρήματά τους δεν διέτρεχαν κανέναν κίνδυνο στην Ελβετία. Σ’ αυτή τη δουλειά ο Βίντερ διέθετε περισσότερη ελευθερία και είχε να αντιμετωπίσει λιγότερη γραφειοκρατία απ’ ό,τι στην Αστυνομία. Ήταν αφεντικό του εαυτού του και μπορούσε να επιμερίζει ελεύθερα τον χρόνο του. Το σημαντικό ήταν να μη συμβαίνει ποτέ τίποτα και να μην επιβαρύνουν κανέναν τα προληπτικά μέτρα ασφαλείας. Υπό κανονικές συνθήκες η ασφάλεια έπρεπε να θεωρείται δεδομένη. Στο κάτω κάτω, δεν βρίσκονταν στο Φαρ Ουέστ. Το παράδοξο της δουλειάς του ως υπεύθυνου ασφαλείας ήταν πως, όταν την έκανε καλά, κανείς δεν αντιλαμβανόταν το παραμικρό. Κανείς δεν του έλεγε ευχαριστώ. Εκτός από τον Φον Τόμπλερ, ο οποίος του έδινε πού και πού ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη σε αναγνώριση των υπη27

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 28

ρεσιών του. Αλλά τώρα ο διευθύνων σύμβουλος δεν είπε και πολλά. Απλώς του έδωσε την άδεια να κάνει τα πάντα, προκειμένου να περιορίσει τη ζημιά για την Τράπεζα και να διαλευκάνει τα αίτια της συντριβής. Του ζήτησε επίσης να τον κρατάει ενήμερο σε εικοσιτετράωρη βάση. Τέλος, του είπε ότι θα ενημέρωνε ο ίδιος τη διευθυντική ομάδα, ενώ πριν κλείσει το τηλέφωνο ζήτησε από τον Βίντερ να ενημερώσει τον υπεύθυνο των δημοσίων σχέσεων της Τράπεζας σχετικά με τα όσα είχαν συμβεί. Η τηλεφωνική συνομιλία με τον διευθυντή του τμήματος δημοσίων σχέσεων –ο οποίος εδώ και λίγους μήνες, δηλαδή απ’ όταν ανέλαβε τη συγκεκριμένη θέση, είχε αναγάγει τις δημόσιες σχέσεις σε διευθυντικό ζήτημα– είχε αρκετά μεγαλύτερη διάρκεια. Η έξωθεν καλή μαρτυρία ήταν πολύ σημαντική για την Τράπεζα. Για να νιώσουν οι άνθρωποι εμπιστοσύνη δεν αρκεί να είναι ασφαλείς· πρέπει και να αισθάνονται ασφαλείς. Ο Βίντερ ήταν ευτυχής που δεν χρειαζόταν να αντιμετωπίσει εκείνος τα ΜΜΕ και τις ολέθριες μισές αλήθειες τους. Ο μορφονιός των δημοσίων σχέσεων θα φρόντιζε να κερδίσει χρόνο. Θα εξέφραζε τη λύπη του, αρνούμενος να σχολιάσει τις ιδιωτικές ασχολίες των πελατών. Θα υιοθετούσε επικοινωνιακή άμυνα και στις ανεπίσημες συνομιλίες του με τους δημοσιογράφους θα περιέγραφε την εξόρμηση του σεΐχη στα βουνά ως «ιδιωτική εκδρομή». Το βασικό μήνυμα ήταν η λέξη «ιδιωτικός», την οποία θα επαναλάμβανε διαρκώς, σαν μάντρα. Ο διευθυντής των δημοσίων σχέσεων πληροφόρησε τον Βίντερ ότι, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, τα μηνύματα γίνονται πιο πιστευτά με την επανάληψη. Ευτυχώς, μετά από ένα τέταρτο, μια σήραγγα διέκοψε το τηλεφώνημά τους.

Αλλά τα προβλήματα του Βίντερ ξεκινούσαν ήδη από αυτή τη λέξη: «ιδιωτικός». Δεν γνώριζε και πολλά πράγματα για τον 28

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 29

Αλ-Μπάντερ. Σε μεγάλο βαθμό η λειτουργία της Τράπεζας βασιζόταν στις προσωπικές σχέσεις. Οι πληροφορίες δεν ήταν καταγεγραμμένες κάπου, παρά μόνο στο μυαλό. Ο Βίντερ γνώριζε πολύ επιγραμματικά τα χαρακτηριστικά της σχέσης ανάμεσα στην Τράπεζα και τον Αλ-Μπάντερ: Very High Net Worth Individual, πετυχημένος επιχειρηματίας και επενδυτής, ιδιαίτερα προσεκτικός σε ό,τι αφορά τον νόμο για το ξέπλυμα χρήματος, χωρίς γνωστές προτιμήσεις ή αδυναμίες. Πριν από μια βδομάδα ο Στέφαν Σιτς, ο προσωπικός σύμβουλος του Αλ-Μπάντερ στην Τράπεζα, τους είχε ενημερώσει πως ο σεΐχης σκόπευε να περάσει μια βόλτα από την Ελβετία: «Για την ακρίβεια, επισήμως δεν θα βρίσκεται καν εδώ, αλλά σε ένα συνέδριο στη Νορβηγία». «Ενδιαφέρον. Τι δουλειά έχει ένας Άραβας σεΐχης σ’ ένα συνέδριο στη Νορβηγία;» «Δεν ξέρω τι συνέδριο είναι αυτό. Κάτι σχετικό με παγκόσμιες επενδύσεις σε υποδομές, νομίζω. Έτσι όπως κλυδωνίζονται σήμερα τα χρηματιστήρια, η αγορά ενός δρόμου μπορεί να αποβεί άκρως επικερδής». Ο Βίντερ κοίταξε τον Σιτς απορημένος. «Επενδύεις άπαξ», του εξήγησε εκείνος. «Φτιάχνεις, για παράδειγμα, έναν αυτοκινητόδρομο. Αργότερα αυξάνεις τα διόδια ρίχνοντας το φταίξιμο στον πληθωρισμό, κι έτσι εξασφαλίζεις ένα συμπαθέστατο εισόδημα. Φυσικά χρειάζεσαι τα απαραίτητα ψιλά για την αρχική επένδυση. Αλλά για τον ΑλΜπάντερ αυτό δεν είναι πρόβλημα. Ας μην ξεχνάμε ότι κανονικά πρόκειται για προσωπικό πελάτη του Φον Τόμπλερ». Στην ίδια συζήτηση ο Σιτς παρακάλεσε τον Βίντερ να οργανώσει την πτήση με το ελικόπτερο: «Θέλει, λέει, να συναντήσει κάποιον νωρίς το πρωί της 25ης Ιουλίου. Θα φτάσει το προηγούμενο βράδυ στη Ζυρίχη με το ιδιωτικό του τζετ. Θα σου ήμουν υπόχρεος αν φρόντιζες να τον παραλάβει ένα ελικόπτερο και να τον πάει στο σαλέ του Γκέμστοκ». Υπόθεση ρουτίνας. Η Τράπεζα αναλάμβανε σχεδόν εξολο29

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 30

κλήρου την οργάνωση των επισκέψεων του Αλ-Μπάντερ στην Ελβετία. Ο Άραβας λάτρευε τα βουνά και είχε κάνει αρκετές εκδρομές στις Άλπεις ως προσκεκλημένος της Τράπεζας. «Ποιον θέλει να συναντήσει;» «Ιδέα δεν έχω. Κάτι επενδυτές», είχε πει λακωνικά ο Σιτς πριν προσθέσει: «Και ούτε μας αφορά». Τώρα, μέσα στο ασφαλές κουκούλι του αυτοκινήτου του, ο Βίντερ αναρωτιόταν τι ακριβώς έκανε ο Αλ-Μπάντερ στη Νορβηγία και ποιον σκόπευε να συναντήσει στην Ελβετία. Φίλο ή εχθρό; Και γιατί στην Ελβετία; Ίσως είχε να κάνει με την εμβέλεια του αεροπλάνου του. Τι εμβέλεια είχε άραγε το stream του Αλ-Μπάντερ; Ο Βίντερ σημείωσε νοερά να το κοιτάξει στην ιστοσελίδα του κατασκευαστή. Στο κάτω κάτω της γραφής, η αλήθεια πάντα καθορίζεται από τη Φυσική. Μέτρα, λεπτά, κιλά. Και από τη σύμπτωση. Ή το πεπρωμένο. Αρχικά σκόπευε να παραλάβει εκείνος τον Αλ-Μπάντερ στο αεροδρόμιο. Αλλά τελικά έστειλε την Άννα. Κι επειδή την έστειλε σ’ αυτή την πτήση, τώρα μάλλον ήταν νεκρή. Την έστειλε επειδή ήθελε να της δώσει την ευκαιρία να γνωρίσει προσωπικά έναν από τους καλύτερους πελάτες. Και επιπλέον, έτσι θα μπορούσε να πάρει κι εκείνος ρεπό, για να συνεχίσει τις εργασίες στη βεράντα. Ο Βίντερ παραμέρισε τις ενοχές και τις αμφιβολίες που τον βασάνιζαν και εστίασε στο εγγύς μέλλον. Αυτό μπορούσε να το επηρεάσει, αλλά μόνο αν ήταν συγκεντρωμένος. Γιατί είχε πέσει το ελικόπτερο; Γνώριζε εκ πείρας πως η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είτε θα ερχόταν πολύ γρήγορα είτε δεν θα ερχόταν ποτέ.

Βγήκε από τον αυτοκινητόδρομο. Ο δρόμος στένεψε και οι στροφές έγιναν πιο απότομες. Οι προβολείς του αυτοκινήτου διαπερνούσαν το απόλυτο σκοτάδι. Νωρίτερα, μια καλοκαιρινή μπόρα είχε περάσει πάνω από την κεντρική Ελβετία. Άνοι30

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 31

ξε το παράθυρο και εισέπνευσε τον δροσερό αέρα, που μύριζε βρεγμένο χορτάρι. Καθώς διέσχιζε τα σοκάκια του Κάργκματ, είδε την εκκλησία και το σπίτι του ιερέα. Μετά το χωριό τον περίμενε μια απότομη κατηφόρα και ένα γέρικο γεφύρι. Αφού το διέσχισε, συνάντησε έναν χαλικόδρομο που ελισσόταν μέσα στο πυκνό δάσος ανηφορίζοντας την πλαγιά. Το δάσος ήταν σκοτεινό και παγωμένο, φρεσκοπλυμένο από τη βροχή. Το μισοφέγγαρο πρόβαλλε πού και πού ανάμεσα στα δέντρα. Κατά τα μεσάνυχτα βρέθηκε σ’ ένα ξέφωτο και η πάντα πρόσχαρη φωνή του πλοηγού τού ανακοίνωσε: «Φτάσατε στον προορισμό σας». Την ίδια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και στην οθόνη εμφανίστηκε το όνομα της Άννας.

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 32

25 ΙΟΥΛΙΟΥ, 00:08

σταμάτησε το αυτοκίνητο και πήρε μια βαθιά ανάσα για να καλμάρει την ταχυπαλμία του. Κοίταξε γύρω του. Ένα λιβάδι με αγελάδες που έβοσκαν κάτω από τον έναστρο ουρανό. Το κινητό του εξακολουθούσε να χτυπάει. Ξερόβηξε και το σήκωσε: «Παρακαλώ;» «Ναι, γεια σας, Ομπερχόλτσερ λέγομαι. Είμαι αστυνομικός. Ζητώ συγγνώμη για την ενόχληση, αλλά βρήκαμε αυτό το τηλέφωνο στον τόπο ενός δυστυχήματος και η τελευταία κλήση έγινε προς τον αριθμό σας. Με ποιον ομιλώ;» «Ονομάζομαι Βίντερ, γνωρίζω την ιδιοκτήτρια του κινητού και σε ένα λεπτό θα είμαι εκεί». Έκλεισε το τηλέφωνο και έσφιξε το τιμόνι κοιτάζοντας τον ουρανό, δίχως να βλέπει το μισοφέγγαρο. Προχώρησε λίγο ακόμα και πάρκαρε σ’ ένα πλάτωμα μπροστά στο στενό γεφυράκι που διέσχιζε το Χελεντόμπελ. Απέναντί του βρισκόταν το σημείο της συντριβής. Τις τελευταίες χιλιετίες, ο ορμητικός ορεινός χείμαρρος είχε ανοίξει ένα βαθύ, απότομο χάσμα στη γη. Όσο πιο βαθιά έσκαβε το νερό, τόσο πιο απότομες γίνονταν οι πλαγιές της χαράδρας και τόσο πιο εύκολα κατολίσθαιναν χώματα, φυτά και βράχια. Φαύλος κύκλος. Οι βοσκοί των Άλπεων πάσχιζαν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν το νερό να παρασύρει το εύφορο χώμα των βουνών. Με παλιές, φθαρμένες κατασκευές από ξύλο και νεότερες από 32

ΒΙΝΤΕΡ

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 33

σίδερο και τσιμέντο, οι άνθρωποι επιχειρούσαν να τιθασεύσουν τη φύση. Οι μεταλλικές κολόνες ενός τέτοιου πλέγματος, που είχε τοποθετηθεί για να συγκρατεί βράχια, χώμα και χιονοστιβάδες, είχαν διαπεράσει την καμπίνα του ελικόπτερου. Η λεπτή ουρά του βρισκόταν παρακάτω στην πλαγιά. Ο ουραίος έλικας ήταν πεσμένος στον δρόμο. Πίσω του ήταν σταματημένο ένα κόκκινο Toyota Land Cruiser της Πυροσβεστικής και ένα παλιό τζιπ της Αστυνομίας με τα φώτα σβηστά. Τοπική Αστυνομία και Πυροσβεστική. Δεν υπήρχε ασθενοφόρο, άρα ούτε και επιζώντες. Οι ειδικοί της Υπηρεσίας Διερεύνησης Αεροπορικών Ατυχημάτων δεν είχαν πάει ακόμα. Λίγο πιο πάνω, δύο φακοί φώτιζαν σπασμωδικά το περίγραμμα της καμπίνας του ελικόπτερου. Ο Βίντερ βγήκε από το αμάξι και προχώρησε προς τα εκεί. Ο χωματόδρομος ήταν λασπωμένος και ολισθηρός. Παντού τριγύρω υπήρχαν συντρίμμια του ελικόπτερου. Ο Βίντερ σήκωσε ένα κομμάτι λαμαρίνας, που είχε γίνει κατάμαυρο. Ο τσακισμένος κύριος έλικας είχε σφηνωθεί παρακάτω στη χαράδρα. Προφανώς ο πιλότος προσπάθησε να κάνει αναγκαστική προσγείωση στο οροπέδιο, αλλά δεν κατάφερε να φτάσει ως εκεί και το ελικόπτερο έπεσε στο Χελεντόμπελ. Μόλις ο Βίντερ άρχισε να ανηφορίζει την πλαγιά, ένας αστυνομικός κινήθηκε προς το μέρος του, φωνάζοντας: «Εδώ είναι τόπος δυστυχήματος. Σας παρακαλώ να παραμείνετε στον δρόμο». Ήταν η φωνή που του είχε μιλήσει προ ολίγου στο τηλέφωνο. Ο Βίντερ ήθελε να δει την Άννα, κι έτσι συνέχισε τη δύσκολη, ανηφορική πορεία του. Η χαμηλή βλάστηση ήταν υγρή και γεμάτη αγκάθια, το έδαφος βαλτώδες. Με κάθε δρασκελιά βούλιαζε βαθιά μέσα στη λάσπη. Γλιστρώντας προς το μέρος του μέσα στη λάσπη, ο αστυνομικός κατέληξε ακριβώς μπροστά στον Βίντερ, πολύ πιο κοντά του απ’ όσο επέβαλλαν οι τύποι. Επειδή στεκόταν σε ψηλότερο σημείο, τον περνούσε ένα κεφάλι. 33 2 – Μισθοφόροι του χρήματος

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 34

«Μείνετε στον δρόμο, σας παρακαλώ», επανέλαβε ο άντρας, όχι και τόσο πειστικά. Ο Βίντερ έπιασε τον πήχη του αστυνομικού, όχι μόνο για να κρατηθεί, αλλά και για να τον καθησυχάσει. Συχνά ένα άγγιγμα είναι ισχυρότερο από τις λέξεις. Κάποια πράγματα είναι προτιμότερο να μην τα συζητάς. Του χαμογέλασε, ενώ με το άλλο χέρι έκανε μια αποτρεπτική χειρονομία. «Καλημέρα, κύριε Ομπερχόλτσερ». Ήταν πια περασμένα μεσάνυχτα. «Μιλήσαμε στο τηλέφωνο πριν από λίγο. Λέγομαι Βίντερ και θα ήθελα να δω τη γυναίκα στην οποία ανήκει το κινητό που βρήκατε. Τη γνωρίζω προσωπικά. Πού είναι;» Ο Ομπερχόλτσερ έγνεψε μέσα στο σκοτάδι. «Πάνω, δίπλα στο πιλοτήριο. Εκτινάχθηκε από το ελικόπτερο κατά την πρόσκρουση». «Μπορώ να τη δω;» Ο Βίντερ έγειρε λίγο προς τον Ομπερχόλτσερ, που δεν έφερε αντίρρηση στο αίτημά του. Ο αστυνομικός έκανε μεταβολή αμίλητος και ανηφόρισαν μαζί τα λίγα μέτρα που τους χώριζαν από τα συντρίμμια. Οι ατσάλινες κολόνες του πλέγματος είχαν τρυπήσει τον θόλο της καμπίνας. Τα πέδιλα του ελικόπτερου είχαν στραβώσει και ήταν στραμμένα προς τον ουρανό. Η μία πόρτα είχε σχεδόν αποκολληθεί. Ο Στριτμάτερ κρεμόταν ανάποδα στο πιλοτήριο, δεμένος με τη ζώνη ασφαλείας, και κοίταζε τον Βίντερ με άψυχα μάτια. Τα μαυρισμένα χέρια του κρέμονταν στο κενό. Όλα μύριζαν καμένη σάρκα. Το μικρόφωνο του κράνους ήταν χωμένο στο στόμα του. Τελικά ο Στριτμάτερ είχε αναλάβει την πτήση αυτοπροσώπως. Ο Βίντερ ένιωσε να βουλιάζει πάλι στις τύψεις. Έκανε ένα βήμα προς τα πίσω και έκλεισε τα μάτια. Όταν τα ξανάνοιξε διέκρινε στο φως του αστυνομικού φακού μια απανθρακωμένη, ζαρωμένη μορφή. Ο Αλ-Μπάντερ. Θα περάσει αρκετός καιρός ώσπου να τον αναγνωρίσουν πέραν πάσης αμφιβολίας, σκέφτηκε ο Βίντερ. Άλλωστε, επισήμως δεν βρισκόταν καν εκεί. Δίπλα στο ελικόπτερο στεκόταν ένας πυροσβέστης που φο34

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 35

ρούσε κράνος αλλά όχι στολή. Κι ένας νεαρός με μακριά ξανθά μαλλιά. Ο κτηνοτρόφος. Ο Βίντερ τούς έτεινε σιωπηλός το χέρι κι εκείνοι τον χαιρέτησαν μ’ ένα νεύμα. «Η γυναίκα είναι εκεί πέρα. Αλλά μην την αγγίξετε. Αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο», είπε ο Ομπερχόλτσερ, δείχνοντας ένα σκοτεινό εξόγκωμα δίπλα σ’ έναν θάμνο, περίπου πέντε μέτρα από την καμπίνα· εκ πρώτης όψεως θα μπορούσε να είναι κι ένας σκουρόχρωμος βράχος. Ο Βίντερ έπνιξε την παρόρμηση να στρίψει το λαρύγγι του άξεστου αστυνομικού για τον τρόπο με τον οποίο εκφράστηκε αλλά αρκέστηκε σ’ ένα: «Ευχαριστώ». Η Άννα είχε εκτιναχθεί από το πλάι του ελικόπτερου. Ο Βίντερ την πλησίασε με προσεκτικά βήματα· λίγο πριν φτάσει, σκόνταψε στον άδειο πυροσβεστήρα. Η Άννα είχε επιχειρήσει να σβήσει τη φωτιά και να σώσει τον Αλ-Μπάντερ. Ο Βίντερ κοντοστάθηκε και εισέπνευσε τον υγρό αέρα της χαράδρας. Είχε δει πολλούς νεκρούς στη ζωή του. Μα η Άννα ήταν αλλιώς. Ήταν πεσμένη μπρούμυτα. Το κοστούμι της καρβουνιασμένο· το παντελόνι πιο πολύ απ’ ό,τι το σακάκι. Τα ρούχα της είχαν σκιστεί και από μέσα διακρινόταν κατά τόπους το λευκό πουκάμισο και το απαλό της δέρμα. Τα πόδια της ήταν στραμμένα σε αφύσικη γωνία. Προφανώς είχε σπάσει τη σπονδυλική της στήλη κατά την πρόσκρουση. Τουλάχιστον δεν είχε υποφέρει. Ο Βίντερ πέρασε τα δάχτυλα μέσα από τα μαλλιά του και κοίταξε τον σκοτεινό νυχτερινό ουρανό. Γιατί; Γιατί στην Άννα, γαμώτο; Ο ανεμοστρόβιλος μέσα του έγινε σωστός τυφώνας. Ο Βίντερ βρισκόταν στο έλεος της οργής, της οδύνης, του πένθους και των αβάσταχτων τύψεων. Γιατί έπρεπε να συμβεί στην Άννα; Ένιωσε ένα πλάκωμα στο στήθος και έσκυψε το κεφάλι. Τα μάτια του ήταν υγρά. Κάθισε ανακούρκουδα δίπλα στην Άννα και βρήκε επιτέλους το κουράγιο να κοιτάξει το πρόσωπό της. Ήταν στραμμένο προς το ποτάμι· μαυρισμένο από την αι35

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 36

θάλη, ακουμπούσε σ’ έναν βράχο, θαρρείς και ήταν πουπουλένιο μαξιλάρι. Με τα λυτά μαλλιά και τα κλειστά μάτια ήταν η προσωποποίηση της γαλήνης. Να τη πάλι αυτή η ηρεμία στο μάτι του κυκλώνα. Ήταν ολομόναχος μαζί της. Ένιωσε ξάφνου μια απίστευτη διαύγεια. Την αγαπούσε την Άννα. Τόσο απλά. Και θα την αγαπούσε για πάντα. Κι ας ήταν νεκρή. Ο Τομ Βίντερ άπλωσε το χέρι και παραμέρισε τρυφερά μια τούφα από το πρόσωπό της. Μετά έκλεισε τα μάτια και την είδε βαθιά μέσα του να χαμογελάει. Την είδε να στέκεται στην ημιτελή βεράντα στις αρχές του καλοκαιριού και να του υποδεικνύει χαριτωμένα πώς να διαμορφώσει τον κήπο του. Σε στιλ Τοσκάνης ή νότιας Γαλλίας. Αρκεί να μύριζε καλοκαίρι. Δεν θα ξεχνούσε ποτέ τη ζωντάνια της, το κρυστάλλινο γέλιο της. Το αστραφτερό της βλέμμα. Όταν άνοιξε πάλι τα μάτια του, συνειδητοποίησε ότι χάιδευε το μάγουλό της. Τράβηξε αμέσως το χέρι του κι έσφιξε τη γροθιά του. Σήκωσε το πιγούνι, κουνώντας ανεπαίσθητα το κεφάλι. Και τότε, δίπλα στο αριστερό της χέρι, είδε τον φιόγκο που στόλιζε το κουτί με τα σοκολατάκια. Τον έβαλε στην τσέπη του. Για ενθύμιο.

Ο Βίντερ σηκώθηκε όρθιος κι απόμεινε να στέκεται εκεί, με το κεφάλι σκυφτό. Τότε τον πλησίασε ο αστυνομικός με τον ασύρματο στο χέρι. «Ποια είναι η γυναίκα;» Ο Βίντερ ξεροκατάπιε πριν απαντήσει: «Λέγεται Άννα Άρνολντ. Μένει στη Βέρνη και κάποτε ήταν αστυνομικός». Έτρεφε την ελπίδα πως οι Αρχές θα έριχναν μεγαλύτερο βάρος στην υπόθεση ενός δικού τους ανθρώπου. «Γνωρίζετε ποιοι είναι οι άλλοι επιβάτες;» «Δεν είμαι βέβαιος, στην κατάσταση που βρίσκονται». Ήθελε να κερδίσει χρόνο. Ο Ομπερχόλτσερ στράφηκε πάλι στον ασύρματό του και ο Βίντερ αποφάσισε πως αρκετά είχε δει ε36

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 37

κεί. Κατέβηκε στον δρόμο. Ο νεαρός κτηνοτρόφος ήταν γερμένος στο στηθαίο της γέφυρας και ετοιμαζόταν να ανάψει ένα στριφτό τσιγάρο. «Είδες το ελικόπτερο να πέφτει;» «Ναι, είχα βγει έξω, για να καπνίσω», είπε σηκώνοντας ψηλά το τσιγάρο του. «Ξαφνικά άκουσα ένα ελικόπτερο, πράγμα αρκετά συνηθισμένο εδώ γύρω. Πετάνε συνέχεια, μεταφέροντας ανθρώπους και προμήθειες. Σκέφτηκα μονάχα πως ήταν κάπως αργά. Μόλις είχε δύσει ο ήλιος. Όταν το ελικόπτερο φάνηκε από την κορυφογραμμή, είδα ότι είχε πάρει φωτιά και στροβιλιζόταν στον αέρα». Ο νεαρός έκανε μια κυκλική κίνηση με το χέρι του. «Περιστρεφόταν γύρω από τον άξονά του, ώσπου χάθηκε μέσα στη χαράδρα. Μετά ακούστηκε ένας τρομερός κρότος. Όλα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα». «Εξερράγη;» «Δεν ξέρω, πάντως ο θόρυβος ήταν τρομακτικός. Εσείς τι πιστεύετε; Γιατί έπεσε;» «Ούτε εγώ ξέρω. Το πόρισμα της Υπηρεσίας Διερεύνησης Αεροπορικών Ατυχημάτων θα βγει το νωρίτερο σε κάνα εξάμηνο». Ο κτηνοτρόφος τράβηξε μια τζούρα από το τσιγάρο του.

Ο Βίντερ προχωρούσε προς το αυτοκίνητό του όταν άκουσε ένα ελικόπτερο. Η Υπηρεσία Διάσωσης δεν είχε βιαστεί ιδιαίτερα. Ήταν πιο επείγον να σώσουν τους ζωντανούς παρά να περισυλλέξουν πτώματα. Οι πλαγιές του Χελεντόμπελ περιόριζαν το οπτικό του πεδίο. Τέντωσε τον σβέρκο του και αφουγκράστηκε· από τον ήχο, το ελικόπτερο πρέπει να ήταν μικρό. Σε λίγο φάνηκε η ράχη του. Ήταν λευκό. Τα σωστικά ελικόπτερα της Ελβετικής Υπηρεσίας Διάσωσης ήταν κόκκινα. Το ιδιωτικό ελικόπτερο μούγκριζε εκκωφαντικά από πάνω τους, ταρακουνώντας τις φυλλωσιές. Ο Βίντερ έσμιξε τα φρύδια και διέκρινε δύο μορφές με καλυμμένα πρόσωπα. 37

BECK_MISTOFOROI sel_Final.qxp_Layout 1 30/10/20 1:26 PM Page 38

Ο εισβολέας σταμάτησε σε ύψος δεκαπέντε περίπου μέτρων πάνω από το σημείο της συντριβής και έγειρε λίγο μπροστά, για να επιθεωρήσει τα συντρίμμια. Ένα φλας άστραψε και αμέσως μετά το ελικόπτερο έκανε αναστροφή και χάθηκε παρακάτω στη χαράδρα. Ο Βίντερ συγκράτησε τον αριθμό νηολογίου στη μνήμη του. Άκουσε το ελικόπτερο να παίρνει ύψος κάπου παραπέρα και να φεύγει προς τον βορρά. Η όλη σκηνή δεν είχε διαρκέσει πάνω από μισό λεπτό.