Øτης μαθήτριας Β1 του Γυμνασίου Ν.Σκοπού Δούμα Αθανασίας. Øθέμα : Κλέφτες και αρματολοί-Ποιήματα κλέφτικα Ø Επιβλέπουσα καθηγήτρια : Καραμπαΐρη Αικατερίνη.
Κλέφτες, ονομάζονταν τα μέλη ένοπλων παράνομων ομάδων του βουνού, την περίοδο της Τουρκοκρατίας, αλλά και πριν, οι οποίοι έδωσαν το όνομά τους στα φημισμένα κλέφτικα δημοτικά τραγούδια.
Στ ι ς κ α λ έ ς κ α ι ε ι ρ ην ι κ έ ς μ έ ρ ε ς χαίρονταν τη φύση και τη λευτεριά, φρόντιζαν τ' άρματα τους , παράβγαιναν στο τρέξιμο, το πήδημα, το λιθάρι και το σημάδι, γλεντούσα ν κ α ι χόρ ε υ α ν. Ή τ α ν πάντα έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους για τη λευτεριά και την τιμή τους.
Τα λημέρια τους τα είχαν σε δύσβατα μέρη, για να μην τους ε ν οχλ ο ύ ν ο ι Το ύ ρ κ ο ι . Ήταν οργανωμένοι σε μικρές ομάδες , η κάθε μία με το δικό της καπετάνιο . Καπετάνιος γινόταν ο πιο γενναίος από τους κλέφτες και κέρδιζε το σεβασμό των υπολοίπων δικαιωματικά. Η κάθε ομάδα είχε και το δικό της μπαϊράκι (σημαία). Συχνά αναγκάζονταν να αλλάζουν λημέρια για λόγους ασφάλειας , και πάντα έβαζαν γύρω τους καραούλια (σκοπιές).
Στ ι ς ε π ι δ ρ ο μ έ ς το υ ς , γ ι α ν α έχουν επιτυχία, έστηναν ενέδρες και έκαναν γιουρούσι (αιφνιδιαστικές επιθέσεις ). Αυτός ο τρόπος πολέμου ονομάστηκε κλεφτοπόλεμος.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους Κλέφτες, οι Τούρκοι είχαν συστήσει ειδικά στρατιωτικά σώματα, τους αρματολούς. Αυτοί α ν α λ ά μ β α ν α ν τ ην φ ύ λ α ξ η μ ι α ς περιοχής που ονομαζόταν αρματολίκι. Συ χ ν ά ό μ ω ς π ο λ λ ο ί α ρ μ α το λ ο ί , ιδιαίτερα από τότε που ξέσπασε η Ελληνική επανάσταση, εγκατέλειπαν τ ις θ έ σ ε ις το υ ς κ α ι μ α ζί μ ε το υ ς στρατιώτες τους πήγαιναν με το μ έ ρ ο ς τ ω ν Κ λ ε φ τ ώ ν. Ήταν συχνό το φαινόμενο κλέφτες να γίνονται για κάποιο διάστημα αρματολοί και αργότερα να ξανανεβαίνουν κλέφτες στα βουνά . Φημισμένοι αρματολοί ήταν ο Γεώργιος Ανδρίτζος, ο Κατσαντώνης στη Ρούμελη, ο Νικοτσάρας στον Όλυμπο, οι Σου λ ιώ τ ε ς Γε ώ ρ γιο ς Μπότσαρης και Λάμπρος Τζαβέλλας και πολλοί άλλοι. Αρκετοί από τους γιους , τους συγγενείς ή τα πρωτοπαλίκαρα τους συμμετείχαν αργότερα στη Μεγάλη Επανάσταση του 1821.
Τα κ λ έ φ τ ι κ α τ ρ α γ ο ύ δ ι α ω ς δ ι α κ ρ ι τ ό ε ί δ ο ς τ ω ν επικών δημοτικών τραγουδιών πήραν το όνομά τους από το περιεχόμενο των στίχων τους. Σε ό,τι αφορά στον ελλαδικό χώρο τα κλέφτικα τραγούδια είναι δημιουργήματα μιας συγκεκριμένης περιόδου της Τουρκοκρατίας μετά τον 16ο αιώνα και στα θέματά τους διαφαίνεται η επαναστατική δράση των κλεφτών και των αρματολών. Στους στίχους εγκωμιάζεται η ζωή, τα κατορθώματα, η νικηφόρα μάχη ή ο ένδοξος θάνατός τους. Μολονότι αναφέρονται σε ιστορικά γεγνότα, δεν π ε ρ ι λ α μ β ά ν ο υ ν α κ ρ ι β ή δ ι ήγ η σ η , ο ύ τ ε π ρ ο σ ή λ ω σ η σ ε συγκκριμένα πρόσωπα .Εδώ οι ήρωες , σε αντίθεση από τα ακριτικά, δεν έχουν υπερφυσικές ικανότητες και είναι απλοί θνητοί. Στα ολιγόστιχα λιτά, χωρίς εξηγήσεις και περιγραφές περιστατικών, κλέφτικα τραγούδια η μετάβαση από την μια εικόνα στην άλλη γίνεται γρήγορα. Σε όλα σχεδόν απαντάται ζωντανός διάλογος μεταξύ προσώπων, ενώ ενίοτε, όταν δεν υπάρχει δεύτερο πρόσωπο, ο δημιουργός εισάγει μια συμβατική εικόνα, ένα πουλί με ανθρώπινη λαλιά, μια κόρη, προκειμένου να παραχθεί ο διάλογος.
https://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.albums&id=28
Η αφήγηση ωραίων, θαυμαστών και ηρωικών πράξεων του παρελθόντος ήταν πάντα και για όλους τους λαούς το νήμα που οδηγούσε και ύφαινε το μέλλον.
Σαράντα παλικάρια κι ένας γέροντας στολίστ’καν κι αρματώθ’καν για τουν πόλιμου. Βάζουνε τα ντουφέκια τ’ς, φέγγουν τα βουνά, βάζουν και τα σπαθιά τους, λάμπουν θάλασσες. Παίρνουν το δρόμο πάνε, τη γιαλόστρατα,1 στη μάνα τους πηγαίνουν την ευχή τ’ς να τ’ς δώσ’. Ώρα καλή παιδιά μου κι αντέτ’ στο καλό.
https://youtu.be/sDPrCMu-glM
Στα Τρίκορφα1 μες στην κορφή Κολοκοτρώνης ρίχν’ ορδή,2 μες στα Τρίκορφα στη ράχη πάει το αίμα σαν αυλάκι.
Κολοκοτρώνης φώναξε κι ούλος ο κόσμος τρόμαξε, γιεμ, ο Θοδωρής φωνάζει και το στράτευμα διατάζει.
Πού ’σαι μωρέ Νικηταρά πο ’χουν τα πόδια σου φτερά, γιεμ, και συ μωρέ Γιατράκο κάθε μέρα κάνεις τράκο.
https://youtu.be/-hscQZ61r0Q Όντεν τη θεμελιώνανε ε, οι γιαγγέλοι την Πόλη ’πού τ’ Άγιον όρος το νερό, ’πού τ’ Άγιον όρος το νερό, κι από τη Χιο το χώμα κι από την Αντριανούπολη παίρνουν τα κεραμίδια. Κι απίς την αποχτίσασι οι γιαγγέλοι την Πόλη, στέκουν και σοντηρούν τηνε κι αποθαμάζουνέ τη. Και πώς θα τηνε βγάλουμε, και πώς θα τηνε λέμε; Πόλη Κωνσταντινούπολη, του Κωνσταντίνου Πόλη.
Πήγες https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%AD%C F%86%CF%84%CE%B5%CF%82 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%BC%CE %B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%AF https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%AD%C F%86%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF_%CF%84%CF%81 %CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9 https://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.albums&id=28
ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΤΗΣ Β1 ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΟΥ ΣΚΟΠΟΥ, ΔΟΥΜΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ