Το Πάσχα είναι μία από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες γιορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, η οποία συνδέεται με τα πάθη, αλλά και τη χαρμόσυνη για όλους μας ανάσταση του Χριστού . Η λαϊκή μας παράδοση τιμά αυτές τις μέρες Στο χωριό μου έχουμε κάποια ήθη και έθιμα μας τα οποία κρατούμε με ευλάβεια και σεβασμό.
Τα πασχαλινά έθιμα αρχίζουν από τα ξημερώματα του Σαββάτου του Λαζάρου . Σε όλο το χωριό ακούγονται τα κάλαντα από μικρούς και μεγάλους, ακόμα και από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού , δημιουργώντας σε όλους τους κατοίκους μία χαρούμενη και γεμάτη ελπίδα διάθεση. Επιπλέον αυτή την μέρα οι νοικοκυρές αρχίζουν να φτιάχνουν τα λαζαράκια ,τα οποία είναι νηστήσιμα κουλουράκια με την μορφή ενός ανθρώπου και συγκεκριμένα του Λαζάρου. Την επόμενη μέρα την Κυριακή των Βαΐων πηγαίνουμε όλοι στην εκκλησία με την καλή μας ενδυμασία και είμαστε έτοιμοι να μπούμε στη Μεγάλη Εβδομάδα.
Τις πρώτες μέρες τη Μεγάλη Εβδομάδα , συγκεκριμένα την Δευτέρα , την Τρίτη και την Τετάρτη οι κάτοικοι εδώ απλώς πηγαίνουν εκκλησία και ακούν τα αποσπάσματα από το Ευαγγέλιο , εκτός από την Τετάρτη που γίνεται επιπλέον το ευχέλαιο στην εκκλησία και για όποιον θελήσει στο σπίτι του. Δεν πραγματοποιείται κανένα ιδιαίτερο έθιμο στον χωριό μου αυτές τις μέρες , καθώς όλοι περιμένουμε το αποκορύφωμα των Παθών του Χριστού τη Μεγάλη Πέμπτη , η οποία αποτελεί μία λυπητερή ημέρα , καθώς σταυρώθηκε ο Ιησούς. Εκείνη την μέρα από νωρίς το πρωί οι νοικοκυρές βγάζουν έξω από το σπίτι και κρεμούν στον κήπο ένα κόκκινο ύφασμα, το οποίο συμβολίζει την έξοδο των Εβραίων και το αίμα και τη θυσία του Χριστού . Επιπλέον όταν βάφουν τα κόκκινα αβγά , το πρώτο κόκκινο αβγό που θα βγει από την κατσαρόλα , η νοικοκυρά πρέπει να το βάλει στο εικονοστάσι του σπιτιού της . Αυτό γίνεται κάθε χρόνο . Εκτός από αυτό πρέπει να πάρει το παλιό το αβγό από το εικονοστάσι και να το σπάσει να δει αν είναι άδειο ή γεμάτο. Αν είναι άδειο τότε σημαίνει πως η χρονιά που θα έρθει δεν θα είναι καλή , αν όμως είναι γεμάτο
τότε πρέπει να ευχηθείς ό,τι επιθυμείς για να πραγματοποιηθεί την καινούργια χρονιά .Άλλο ένα έθιμο το οποίο είναι γνωστό σε όλους μας είναι ο επιτάφιος τον οποίο στολίζουν το βράδυ αυτής της ημέρας . Στην εκκλησία μας το βράδυ της μεγάλης Πέμπτης, οι γυναίκες μαζεύονται στο κέντρο του ναού όπου είναι σταυρός με το Ιησού και ψέλνουν μοιρολόγια για το θάνατο του Χριστού , προσφέροντας τρόφιμα στους παραβρισκόμενους .
Ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής είναι έτοιμος ο επιτάφιος στην Εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου , τον οποίο μέχρι το βράδυ που θα γίνει η περιφορά του όποιος θελήσει έχει την ευκαιρία να τον προσκυνήσει.
Ένα ακόμη έθιμο είναι η αποκαθήλωση του Χριστού από τον Σταυρό στον τάφο Του το μεσημέρι . Αυτό το έθιμο πραγματοποιείται στα κοιμητήρια του χωριού. Από τον Σταυρό ο ιερέας θα κατεβάσει τον Ιησού και θα και τον τοποθετήσει μέσα σε ένα σεντόνι πάνω σε ένα μεγάλο
τραπέζι. Έπειτα θα Του ρίξει ροδοπέταλα , θα Τον σκεπάσει με το σεντόνι και θα τον μεταφέρει στον Τάφο Του στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, η οποία είναι δίπλα από τα κοιμητήρια. Καθώς τον μεταφέρει οι πιστοί τον ακολουθούν και στο δρόμο τα παιδιά από τον Πολιτιστικό Σύλλογο με καλάθια στο χέρι του πετούν ροδοπέταλα . Αφού θα τον βάλει μέσα στο τάφο, θα τον σφραγίσει με μία μοβ κορδέλα . Την ίδια μέρα το βράδυ θα γίνει και η Περιφορά του επιταφίου. Γυρίζουμε όλο το χωριό και ο ιερέας σταματάει τρεις φορές στη διαδρομή για να ψάλει . Μπροστά είναι ο επιτάφιος έπειτα ακολουθεί η χορωδία του χωριού και έπειτα όλο το χωριό με μία λαμπάδα ή ένα φαναράκι αναμμένο στο χέρι. Το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα , είναι η Ανάσταση του Χριστού , η μεγαλύτερη και σημαντικότερη γιορτή της ο Ορθοδοξίας, καθώς ο Χριστός καταπατά το θάνατο. Αυτήν την μέρα όλοι είναι χαρούμενοι . Ξημερώματα του Μ. Σαββάτου οι εκκλησία στολίζοται με δαφνόφυλλα και ο ιερέας τα σκορπίζει μόλις πει ‘Ανάστα ο Θεός κρίναι την γην’. Μετά την εκκλησία η νοικοκυρά ζυμώνει την κουλούρα της Λαμπρής και νόστιμα κουλουράκια Ταυτόχρονα ετοιμάζει την μαγειρίτσα, μία σούπα με κρέας ,έντερα αρνιού και πράσινα κρεμμυδάκια την οποία την φτιάχνανε τα
παλιά τα χρόνια, επειδή τελείωνε η νηστεία. Το βράδυ του Μ. Σαββάτου λίγο πριν χτυπήσουν οι καμπάνες για την εκκλησία, οι πιστοί φορούν τα ολοκαίνουργα ρούχα τους, παίρνουν τις άσπρες λαμπάδες τους για να τις ανάψουν με το Άγιο Φως, τα κόκκινα αβγά για να τσουγκρίσουν και πηγαίνουν να παρακολουθήσουν τη λειτουργία της Ανάστασης. Γυρίζοντας από την Ανάσταση σταυρώνουν με το Άγιο Φως το πάνω μέρος της εξώπορτας και μαζεύονται στο τραπέζι για να φάνε την μαγειρίτσα. Με αυτά τα πασχαλινά έθιμα τα οποία πραγματοποιούνται κάθε χρόνο όλοι οι κάτοικοι του χωριού μου τιμούμε τις άγιες μέρες και συνάμα και τους προγόνους μας , που μας τα κληροδότησαν.