Εργασία της μαθήτριας της Β 1τάξης, Κυριακής Καζάκη Θέμα : Κλέφτες και Αρματολοί Επιβλέπουσα Καθηγήτρια Καραμπαΐρη Αικατερίνη Γυμνάσιο Ν . Σκοπού Σχολικό έτος 2020-2021
Σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι δύσκολες συνθήκες της ζωής ανάγκαζαν πολλούς να καταφεύγουν στα βουνά, για να ζουν πιο ελεύθερα, μακριά από τους Τούρκους. Κάποιοι από αυτούς, που ήθελαν να ζουν απολύτως ανεξάρτητα, ανέβαιναν στις απόκρημνες περιοχές των βουνών και ακολουθούσαν το δρόμο της παρανομίας. Γίνονταν δηλαδή κλέφτες. Οι Κλέφτες ήταν δηλαδή ένοπλοι Έλληνες την περίοδο της Τουρκοκρατίας με βασικό χαρακτηριστικό η εχθρότητα που ένιωθαν για τους Τούρκους και γενικά για την εξουσία, στοιχείο που τους έκανε αγαπητούς στο λαό. Έτσι, οι κλέφτες έγιναν σύμβολο της αντίστασης των υπόδουλων Ελλήνων ενάντια στους κατακτητές.
Οι κλέφτες ζούσαν στην ύπαιθρο και είχαν τα λημέρια τους σε δύσβατα μέρη. Ήταν οργανωμένοι σε μικρές ομάδες, η καθεμιά με τον καπετάνιο της (αρχηγό) και το δικό της μπαϊράκι(σημαία).Οι πιο έμπιστοι σύντροφοι του αρχηγού ονομάζονταν Πρωτοπαλίκαρα. Συχνά αναγκάζονταν να αλλάζουν λημέρια για λόγους ασφάλειας, και πάντα έβαζαν γύρω τους καραούλια (σκοπιές). Στις επιδρομές τους, για να έχουν επιτυχία, έστηναν ενέδρες και έκαναν γιουρούσι (αιφνιδιαστικές επιθέσεις).Αυτός ο τρόπος πολέμου ονομάστηκε κλεφτοπόλεμος.
Οι κλέφτες έμεναν σε ορεινά, άγονα κατά κανόνα μέρη, και ήταν πάντοτε έτοιμοι ν΄ αλλάξουν λημέρια, όταν κινδύνευαν. Ήταν πάντα ένοπλοι και ζούσαν από ληστείες. Έκλεβαν τα κοπάδια διαφόρων Οθωμανών αξιωματούχων, ενώ αρκετές φορές άρπαζαν τους αγάδες και τους μπέηδες και στη συνέχεια ζητούσαν λύτρα για την απελευθέρωσή τους. Μερικές φορές, λήστευαν ακόμα και Έλληνες Χριστιανούς Όταν δεν πολεμούσαν, οι κλέφτες εξασκούνταν στη σκοποβολή, τη δισκοβολία, τα άλματα και το τρέξιμο. Οι κλέφτες είχαν φοβερή αντοχή στην πείνα, τη δίψα και την αγρύπνια. Υπήρχαν περιπτώσεις που έμεναν άγρυπνοι, νηστικοί και χωρίς να πιουν νερό, τρία ολόκληρα μερόνυχτα. Οι εχθροί τους νόμιζαν ότι είχαν εξαντληθεί, ωστόσο εκείνοι έβρισκαν δυνάμεις, έκαναν επίθεση και νικούσαν.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσου ή, όπως ο ίδιος υπέγραφε, Οδυσσεύς Ανδρίτσου (Ιθάκη 1788—Αθήνα, 5 Ιουνίου 1825), γιος του Ανδρέα Βερούση που ήταν γνωστός και ως καπετάν Ανδρούτσος, ήταν επιφανής αγωνιστής οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Ραμοβούνι, Μεσσηνία, 3 Απριλίου 1770 - Αθήνα, 4 Φεβρουαρίου 1843) ήταν Έλληνας αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, οπλαρχηγός, πληρεξούσιος, Σύμβουλος της Επικρατείας. Απέκτησε το προσωνύμιο Γέρος του Μοριά. Μετά θάνατον τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον βαθμό του Στρατάρχη.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ή Καραΐσκος (Σκουληκαρια Άρτας ή Μαυρομμάτι Καρδίτσας, 1782 Φάληρο, 23 Απριλίου 1827) ήταν Έλληνας επαναστάτης, ο οποίος αρχικά υπήρξε κλέφτης και μετέπειτα σπουδαίος αρματολός και στρατάρχης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους Έλληνες πρωταγωνιστές ήρωες - οπλαρχηγούς του πρώτου έτους της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο οποίος έδρασε στη Στερεά Ελλάδα. Σύμφωνα με μια εκδοχή, το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός ή κατά άλλους Αθανάσιος Μασσαβέτας.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους κλέφτες και να αποκαταστήσουν την ασφάλεια στην ύπαιθρο, οι Οθωμανοί Τούρκοι χρησιμοποιούσαν ένοπλους Έλληνες, πρώην κλέφτες, τους αρματολούς. Αυτοί αναλάμβαναν τη φύλαξη μιας περιοχής, που λεγόταν αρματολίκι.
Ο Αντώνης Κατσαντώνης, (1775 - 28 Σεπτεμβρίου 1809) γεννημένος ως Αντώνης Μακρυγιάννης, ήταν ονομαστός Έλληνας Σαρακατσάνος κλέφτης ο οποίος έδρασε επί Τουρκοκρατίας στα προεπαναστατικά χρόνια στις περιοχές των Αγράφων, του Βάλτου και του Ξηρόμερου Αιτωλοακαρνανίας.
Ο Νίκος Τσάρας, γνωστότερος ως Νικοτσάρας, ήταν ένας από τους σημαντικότερους και ηρωικότερους αρματολούς του Ολύμπου.
Ο Λάμπρος Τζαβέλας ήταν αρχηγός της φάρας των Τζαβελαίων, Ελληνικής οικογένειας από το Σούλι του νομού Θεσπρωτίας.
Ο Γεώργιος Μπότσαρης ήταν Έλληνας αγωνιστής πριν το 1821 και ηγέτης της σουλιώτικης φάρας των Μποτσαραίων.
Παρατηρήθηκε έτσι το φαινόμενο, ιδιαίτερα κατά τους τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας, πολλοί αρματολοί να εγκαταλείπουν τις θέσεις τους και να προσχωρούν στις τάξεις των κλεφτών, καθώς επίσης, πολλές φορές το οθωμανικό κράτος έδινε τα αρματολίκια σε ξακουστούς κλέφτες, που δεν μπορούσε να τους υποτάξει αλλιώς. Ο σουλτάνος φρόντιζε να παραμερίζει τους αρματολούς, που αποκτούσαν ιδιαίτερη δύναμη ή έδειχναν ξεχωριστή συμπάθεια στους ραγιάδες. Τότε αυτοί ξαναγίνονταν κλέφτες. Συχνά κλέφτες και αρματολοί συνεργάζονταν με αποτέλεσμα οι λέξεις κλέφτης και αρματολός να σημαίνουν το ίδιο πράγμα.
Μαύρη, μωρέ, πικρή ζωή που κάνουμε Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες, Ποτέ, μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε, ποτέ μας δεν αλλάζουμε και δεν ασπροφορούμε Όλη, μωρέ, όλη μερούλα πόλεμο Όλη μερούλα πόλεμο το βράδυ καραούλι, το βράδυ καραούλι Κοντά, μωρέ, κοντά, στα ξημερώματα Κοντά στα ξημερώματα γυρίζω να πλαγιάσω, γυρίζω να πλαγιάσω Το χε- μωρέ, το χέρι μου προσκέφαλο και το σπαθί μου στρώμα, και το σπαθί μου στρώμα Το κα'μωρέ, καριοφίλι μ΄αγκαλιά Τι καριοφίλι μ΄ αγκαλιά σαν το παιδί την μάνα, σαν το παιδί τη μάνα.
https://www.youtube.com/watc h?v=EH60_GJYReg
Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, να γίνης νοικοκύρης, για ν' αποχτήσης πρόβατα, ζευγάρια κι' αγελάδες, χωριά κι' αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν. -Μάννα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης, να κάμω αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν, και να μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι 'ς τους γερόντους. Φέρε μου ταλαφρό σπαθί και το βαριό τουφέκι, να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά 'ς τα κορφοβούνια, να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγκους, να βρω λημέρια των κλεφτών, γιατάκια καπετάνων, και να σουρίξω κλέφτικα, να σμίξω τους συντρόφους, που πολεμούν με την Τουρκιά και με τους Αρβανίταις." Πουρνό φιλεί τη μάννα του, πουρνό ξεπροβοδειέται. "Γεια σας βουνά με τους γκρεμνούς, λαγκάδια με τοις πάχναις! -Καλό 'ς το τάξιο το παιδί και τάξιο παλληκάρι."
https://www.youtube.com/ watch?v=LJ2hE1RehXE
Εργασία Β 1 Γυμνασίου Ν. Σκοπού Μαθήτρια Κυριακή Καζάκη
Σχολικό έτος 2020-2021