2015 karibu nl 159

juli, augustus, september 2015

Nr. 159

KBA

PB- PP

BELGIE(N) - BELGIQUE

Kadervorming voor Afrikanen

Vooruitgangstraat 333/03 B-1030 Brussel (België) - Tel. 02 201 03 83 • Fax: 02 205 17 39 E-mail: info@kba-foncaba.be - www.kba-foncaba.be

KARIBU BURUNDI & CONGO: DIALOOG VOOR VREDE SOLIDARITEIT: WAT BETEKENT ZE VOOR U? Afgiftekantoor Gent X - P602401 3de kwartaal 2015

inhoud 4 BURUNDI: EEN FLES IN DE ZEE. VOOR HET LEVEN EN DE HOOP Een hartenkreet en een oproep om geen geweld te gebruiken, om geen oorlog te voeren. Sinds de onafhankelijkheid heeft de bevolking al genoeg geleden. Ze wil vrede. Alleen de dialoog kan de crisis oplossen.

10 CONGO : HET LAND BEWEEGT Er komen zeker verkiezingen. Maar welke en wanneer? De Verkiezingscommissie CENI heeft haar verkiezingskalender voorgesteld, maar er is geen consensus om die te aanvaarden. President Kabila stelt een dialoog voor met alle betrokken partijen. Sommige politieke partijen weigeren deze dialoog en willen onmiddellijk naar de verkiezing van een nieuwe president.

17 11.11.11-CAMPAGNE: SOCIALE BESCHERMING 18 EEN LEGAAT VOO KBA 20 SOLIDARITEIT: VOOR U? Een woord dat veel mensen, verenigingen, politieke partijen zich toeëigenen.

Maar wordt dat woord beleefd door acties die deze menselijke waarde concretiseert?

30 KBA – RESULTATENREKENING 2014

2

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

voorwoord Beste vrienden, Dagelijks worden we geconfronteerd met de ondraaglijke beelden van de bootvluchtelingen op de Middellandse zee die de oversteek wagen met het risico van hun leven, om zo Europa te bereiken. Oorlog, onveiligheid, bedreigingen en extreme armoede doen hen vluchten uit hun land. Ze laten hun familie, hun goederen, hun thuis achter. Europa doet weliswaar inspanningen om ze op ze vangen. Maar tegelijkertijd zien we dat Europa de muren van haar burcht versterkt.

In vele landen in het Zuiden ontvluchten duizenden mensen uit onveiligheid en schrik voor een politieke instabiliteit hun land naar buurlanden of veiligere streken. Duizenden vluchtelingen leven in kampen in erbarmelijke omstandigheden, ook al proberen het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen en andere humanitaire organisaties hun het levensminimum te bezorgen.

Dit is ook het geval vandaag in Burundi en Congo. Twee landen waar KBA de leaders van de partnerorganisaties versterkt in het begeleiden van de bevolking aan de basis, in familiale landbouw, in de verdediging van de rechten en empowerment van de vrouwen.

Wij worden geraakt door zoveel ellende en we worden uitgedaagd. Tegelijkertijd blijven we machteloos. In deze ‘vluchtelingencontext’ van vandaag wordt zoveel gesproken over solidariteit. Wat betekent dat concept vandaag? Wordt het zomaar in de mond genomen om politiek correct te blijven? Wordt dit woord overal op dezelfde manier begrepen? In deze KARIBU laat KBA enkele mensen in Afrika en van hier hierover aan het woord en getuigen.

Wij bedanken U oprecht, U die uw solidariteit voor KBA blijft waar maken, om haar projecten in Afrika te realiseren.

M.-Bernadette Zubatse, Directrice Luc Bonte, Voorzitter

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

3

BURUNDI EEN FLES IN DE ZEE Voor het Leven en de Hoop Een hartenkreet en een oproep van Angelo Barampama voor vrede en de duurzame ontwikkeling, aan het adres van zijn medeburgers. De auteur volgt de evolutie van zijn land sinds het begin van de jaren 1960 en wil door zijn analysen en zijn engagementen bijdragen tot een vredevol en welvarend Burundi. Hij is doctor in de sociale geografie (Universiteit van Lausanne) en gediplomeerd in ontwikkelingsstudies (Universiteit van Genève). Van 1996 tot 2013 was hij docent aan de Universiteit van Genève, waar hij les gaf over de politieke en de regionale geografie van Afrika. Sinds oktober 2013, is hij formateur in een project met als titel “Kringen van Vrede en Ontwikkeling”, in Gitega (Centrum van Burundi), project dat geleid wordt door de internationale Vereniging “Vrouwen Bewerksters van Vrede”.

Dr. Angelo Barampama

Beste Medeburgers, Och toe alstublieft, en voor niets ter wereld, Voert geen oorlog!

Want, hij is zaaier van haat en tranen; Want, hij is synoniem van menselijke en materiële verwoestingen, talloze en nutteloze, Want, vergeet niet, men weet altijd hoe men HEM begint, maar nooit hoe men HEM beëindigt.

En bovendien, in elk geval, het is nooit mooi, noch op het moment, noch daarna.

En u, mannen en vrouwen, u weet er allen iets van!

De lijken waarover u zult stappen, als u HEM voert, dat zijn die van uw vaders en/of van uw moeders, die van uw broers en van uw zussen die van uw ooms en uw tantes die van uw grootvaders en grootmoeders die van uw neven en nichten die van uw hartenbroers en hartenzusters 4

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

die u zullen gezegd hebben, ja allen, op één of ander moment, vooraleer over te gaan van het leven naar de dood : “Och toe alstublieft, voert HEM niet !

Want, we hebben het reeds vele keren ervaren in dit land, hij brengt alleen maar droefheid mee, angst, vrees, haat, vernieling.

Ja, we weten het, en u weet het ook, de gevolgen ervan worden asymmetrie en disharmonie genoemd, onderontwikkeling, armoede, miserie.

Dus mijn zoon, mijn dochter, mijn broer, mijn zus, …

Och toe alsjeblieft voert HEM niet !

Weet wel, vandaag is het nog mogelijk om het te vermijden.

Maar morgen zal het te laat zijn!”

Zeg het tot uzelf, de beste leider is niet noodzakelijk degene die de gevechten wint.

Want deze zijn altijd synoniem van dood van mannen, van vrouwen en van onschuldige kinderen.

En wie dood zegt, zegt vernietiging van het Leven en van de Hoop voor altijd.

Neen, de beste leider is degene die HEM weet te winnen zonder HEM te voeren.

Degene die er ook in slaagt om zijn troepen, zijn land en zijn volk te vrijwaren van de horror van deze “Stommiteit van…” (J. Prévert in “Barbara”).

HEM WINNEN ZONDER HEM TE VOEREN Dat is het waarin in 1847 Guillaume-Henri Dufour, een burger van Genève, geslaagd is tijdens het gewapend conflict gekend onder de naam Sonderbund. Dit is een conflict tussen zeven katholieke kantons en de rest van Zwitserland. Dankzij zijn talenten als strateeg en onderhandelaar, won G-H Dufour de vrede in 27 dagen, met een minimum aan verlies van mensenlevens aan beide kanten van het strijdtoneel. Hij beval overigens zijn soldaten om de gekwetsten te sparen, net zoals de gevangenen en degenen die zonder verdediging waren1.

Zwitserland heeft zo zijn vrede kunnen bewaren, ook zijn eenheid en zijn onafhankelijkheid, verworven in 1291. En in 1848 heeft het een vredevolle revolutie bewerkt 1

Over generaal Dufour en zijn heldendaden, zie onder andere: https://fr.wikipedia.org/wiki/ Guillaume-Henri_Dufour.

Monument van Generaal Dufour op de Place de Neuve in Genève

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

5

‘Ik wil mijn mama niet verliezen’

met als weldaden onder andere vrede, nationale cohesie, rijkdom, stabiliteit, enz.

Met als leuze: ‘Eén voor allen en allen voor één!’ Aan de zijde van Henri Dunant, was de generaal Dufour één van de stichters en van de voornaamste facilitators van het Rode Kruis, waarvan de humanitaire acties in heel de wereld gekend zijn.

OCH TOE ALSTUBLIEFT, VOERT HEM NIET! Er heeft al teveel bloed gevloeid in ons land, Sinds 1961, hebben de lichamen en de harten van dit land reeds teveel gebloed. Golven gebloed die niet ophouden te stromen en zich omvormen tot stortvloeden die neerlopen van de duizend en één bergruggen van onze hoogvlakten.

Om daarna kleverige modder- en bloedpoelen te vormen waarin we niet ophouden rond te trappelen en te verdrinken!

Maar hoe lang nog zullen we blijven doorgaan met elkaar te doen bloeden? Op 6

elkaar te schieten? Elkaar te onthoofden? En zo het ongeluk van ons volk te doen voortduren, onder het mom ons te beveiligen of ons te wreken?

“

Hij brengt alleen maar droefheid mee, angst, vrees, haat, vernieling Ja, ons wreken! Maar terwijl we vergeten dat “wie de keuze maakt voor de wraak gaat uiteindelijk de zijnen vernietigen” en, tot slot van rekening ook zichzelf vernietigt: “Nzihora yamaze umuryango”.

Terwijl we eveneens vergeten dat we per slot van rekening niets oplossen maar integendeel nieuwe asymmetrie scheppen en nieuwe drama’s in het sociale weefsel.

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Deze fles in de zee werd vanuit Genève geworpen, waar talrijke wereldconflicten eindigen rond een tafel van dialoog en van onderhandeling. Precies omdat in 1847 generaal Dufour en de andere actoren van die tijd ervoor gekozen hebben HEM niet te voeren. Vandaag, zijn Zwitserland en de hele wereld hen daarvoor dankbaar.

OCH TOE ALSTUBLIEFT VOERT HEM NIET! Maar bied eerder een kans aan de Vrede en de nationale Eenheid, tekenen van een zekere en duurzame ontwikkeling voor allen. Zo zullen we samen opnieuw Hoop, Vertrouwen en Waardigheid kunnen schenken aan ons volk. Zo zullen we ook krachtige antwoorden kunnen vinden op de uitdagingen waarmee het land gecon-

fronteerd wordt, onder meer deze om een bevolking te voeden die voortdurend aangroeit, die van nu tot 2050 waarschijnlijk 30 miljoen inwoners zal bereikt hebben.

30 miljoen inwoners voor 27.834 km².

Een kwadratuur van de cirkel, of nagenoeg!

Daartoe, zoals voor de ontwikkeling van het land in het algemeen, is vrede de enige weg, de enige aannemelijke weg.

Want het is niet mogelijk om genoeg eten te produceren voor iedereen, zich ten volle te ontwikkelen, wanneer men in de onzekerheid en de schrik verkeert, wanneer men zelfs niet zeker is er die avond of de volgende ochtend nog te zijn.

Vrede, dagelijks brood en ontwikkeling op middellange of lange termijn, dat zijn wel degelijk de fundamentele parameters die in systematische interactie zijn, wat we op de volgende manier kunnen samenvatten;

Ontwikkeling (P) Geen vrede zonder brood en geen brood zonder vrede. Geen ontwikkeling zonder brood en zonder vrede.

Brood (P)

Vrede (P)

Systematische benadering van de vrede en van de ontwikkeling.

‘Ik wil niet voortdurend op de vlucht zijn, ik wil mijn land in vrede bewerken’

Het is die actieve vrede die we in praktijk en in het dagelijkse leven trachten te brengen in het project “Cirkels van Vrede en van Ontwikkeling in Burundi, geleid door de internationale Vereniging ’Vrouwen Bewerksters van Vrede’, waarin de “innovatieve ontwikkelingsactiviteiten” een

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

7

‘Ik wil in vrede blijven werken voor mijn gezin’

uiting zijn van vrede in praktijk gebracht.

Een project gericht op het herstel van de harten, van de geesten, van de lichamen en van het land. Een herstel dat veronderstelt dat men de moed heeft zijn verleden eerlijk aan te pakken en zich

geleidelijk ervan te bevrijden. Zo niet, dan blijft men de gevangene en, erger nog, geeft men deze door aan de volgende generaties. Want, en dat is welbekend, een wonde die niet geheeld is, wordt overgedragen! In zover dat, volgens een studie van de deskundigen van de Universiteit van Genève, de gevolgen van een ondergane geweldpleging door een generatie kunnen doorwerken tot in de derde generatie indien het slachtoffer geen gepaste behandeling kreeg. Een behandeling die ook inhoudt dat men de moed heeft om de waarheid te zeggen, de vergissingen van het verleden te erkennen en te veroordelen. In 1978 reeds, noteerden we dat, “zoals de Rundi spreuk het zegt : “wie van zijn ziekte wil genezen, spreekt openlijk ervan (uzi hukira ingwara arayirata)”. En we voegden eraan toe dat “Hutu en Tutsi, die een einde willen stellen aan het raderwerk van geweld en van haat die periodiek Burundi doen schokken, moeten het tribalisme en het regionalisme demystifiëren…”. Dat is nog meer waar in 2015, niet enkel

‘Nooit geen oorlog meer, waarbij ik de mijnen verloren heb’ 8

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

voor het etnisme, het tribalisme en het regionalisme, maar ook voor alle andere grote problemen van het ogenblik.

Een beetje naar het voorbeeld van de Calvinistische burgers van Genève die in 1903 de moed hadden om de vergissing te erkennen die hun voorouders begingen door de katholieke dokter Michel Servet ter dood te veroordelen op de brandstapel en die een verzoenend monument hebben opgericht op de plaats waar de geneesheer werd geslachtofferd. Een monument dat iedereen vrij kan bezoeken en waarbij men kan nadenken over de boodschap die er in grote letters opgeschreven staat:

“

Samen opnieuw Hoop, Vertrouwen en Waardigheid schenken aan ons volk

‘Ik wil geen wees zijn’

Op het einde van een colloquium georganiseerd in 1991 in Genève, vatte een jonge Burundese vrouw, die aanwezig was in de zaal, haar overtuigingen en haar verwachtingen in verband met haar land als volgt samen: “Ik zou van een land willen houden waar het goed is om leven!”

Dat blijft waarschijnlijk de droom van alle Burundese mannen en vrouwen, maar ook deze van alle vrienden van Burundi en van de Burundezen.

Opdat die droom ook werkelijkheid zou worden, in het belang van allen, Och toe alstublieft, voert HEM niet!

Dr. Angelo Barampama, Gitega, 22 augustus 2015 KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

9

CONGO HET LAND BEWEEGT Ongeveer 16 maanden vóór het einde van de presidentiële en parlementaire mandaten, en ongeveer 3 maanden van de verkiezing van de provinciale afgevaardigden, werd een belangrijke hervorming van de Administratie uitgevoerd. Het betreft hier het verdelen van Congo in 26 provincies (Wet van 2 maart 2015).

Voorafgaand werd de verkiezingskalender voor de algemene, stedelijke, gemeentelijke en lokale verkiezingen door de Onafhankelijke Nationale Verkiezingscommissie (CENI) gepubliceerd, maar deze heeft geen consensus van alle actoren die betrokken zijn bij het verkiezingsproces in de D.R. Congo. Fabien Mbayo Kumwimba, uitvoerend secretaris van het CAEDH (Afrikaans Comité van de Opvoeders voor de Mensenrechten), partner van KBA, vindt dat de Dhr Fabien Mbayo Kumwimba opdeling in de provincies en de verkiezingen twee titanische projecten zijn. Hij vraagt zich af of deze agenda beheerbaar is.

Ondanks de bezorgdheden uitgedrukt door de oppositie in verband met het gebrek aan realisme van de verkiezingskalender, en haar bedreigingen om de provinciale verkiezingen te boycotten, bevestigt de CENI, via haar Voorzitter, dat de trein vertrokken is en dat de verkiezingen wel degelijk plaats zullen vinden. Een deel van de oppositie heeft woord gehouden en handhaaft haar houding om niet deel te nemen. Het platform van de oppositie “Verworven Krachten van de Verandering” (FAC), onder leiding van het nationaal Kamerlid Martin Fayulu, heeft altijd tot die boycot opgeroepen en eist van de CENI drie voorwaarden vooraleer zich te engageren. Het betreft (1) de actualisering 10

“

Een hypothetisch verkiezingsproces

van het verkiezingsregister en vooral de integratie van de nieuwe meerderjarigen in het verkiezingsregister, (2) de verandering van de verkiezingskalender, met het weglaten van de lokale verkiezingen om prioriteit te verlenen aan de presidentiële en wetgevende verkiezingen, en (3) de neutraliteit van de CENI. In dezelfde periode werd bekend dat de CENI naar verluidt de namen van de overleden kiezers

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Abbé Malumalu, Voorzitter van de CENI met M-B.Zubatse, directrice van KBA

niet heeft geschrapt uit het register, wat de bedenkingen van de oppositie alleen maar verhoogt.

EEN VERKIEZINGSKALENDER DIE MOEILIJK TE REALISEREN IS …dat heeft de Minister van de posterijen, de telefonie en de nieuwe informatie- en communicatietechnologieën, Kin-Kiey Mulumba half augustus op Radio France Internationale verklaard. Hij is ervan overtuigd dat de D.R. Congo niet over de middelen beschikt om verkiezingen te organiseren, waarvan de deadlines te dicht bij elkaar liggen, als men de termijnen respecteert. Dhr. Jérôme Bonso, uitvoerend Secretaris van de Nationale Liga voor de vrije en transparante verkiezingen (LINELIT), zit op dezelfde golflengte.

Hij verklaarde bezorgd en ongerust te zijn over de vertraging in de uitvoering van sommige geprogrammeerde operaties, waardoor de hele planning van bepaalde operaties en de deadlines van

de verkiezingen verstoord worden. En het nationale Kamerlid Martin Fayulu besluit: “de politieke situatie is vergiftigd in de D.R. Congo, gekenmerkt door een hypothetisch verkiezingsproces en de geïmproviseerde en gevaarlijke opdeling in nieuwe provincies”.

“

De verlenging van president Kabila is synoniem voor de keuze voor de vrede

MET OF ZONDER KABILA We mogen niet vergeten dat het debat over de verkiezingen in de D.R. Congo in een klimaat verloopt van onzekerheid, gekenmerkt door de polemiek over het mogelijke derde mandaat van President Joseph Kabila als staatshoofd. Dit project wordt gesteund door de meerderheid en

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

11

heftig gecontesteerd door de oppositie.

Minister Kin-Kiey Mulumba heeft zelfs een concept ontwikkeld: “Kabila verlangen”, dat, volgens hem, de strijd uitdrukt voor de erkenning van Kabila als degene die de vrede gesticht heeft in Congo en het land welvarend heeft gemaakt. Volgens hem “moet men aan de Congolezen uitleggen dat vrede belangrijk is en dat men zonder vrede niets kan opbouwen”. Logisch gezien moet men het mandaat van Joseph Kabila hernieuwen. Deze verlenging is synoniem voor de keuze voor vrede. Voor hem is het ‘krediet’ om te verschuiven’ of om de presidentsverkiezing naar een latere datum uit te stellen, verder dan de grondwettelijke termijn, reeds opgebruikt.

“Het feit dat de oppositie vraagt voor het opnemen van de toekomstige meerderjarigen, zorgt ervoor dat we reeds in deze verschuiving zijn”, zo zei hij. Bovendien, brengt de verdeling van Congo ook een aantal problemen mee die het vlotte verloop van het verkiezingsproces ook al niet vergemakkelijken. Volgens hen die aan de macht zijn en een deel van de oppositie

“

De nieuwe opdeling zal samen gaan met het opkomen van tribalisme en van xenofobie ligt het antwoord in de dialoog. Er zijn oppositiepartijen die de dialoog weigeren en aansturen op de presidentiële en wetgevende verkiezingen van 2016. Voor Kin-Kiey Mulumba is er, om de juridische leegte als gevolg van de verschuiving te voorkomen, een akkoord nodig tussen de protagonisten.

DE OPDELING IN 26 PROVINCIES De territoriale verdeling van de D.R. Congo is grondwettelijk. Deze vloeit voort uit 12

De 1ste Minister van DRC, Augustin Matata Ponyo, krijgt het moeilijk met de verkiezingskalender de decentralisatie die tot doel heeft om de beheerders en de burgers nader tot elkaar te brengen. Maar het lijkt erop dat het proces overhaast gebeurde: de politieke context en de middelen lenen zich er niet toe. Als men alleen al de onsamenhangendheid ervan beschouwt met het verkiezingsproces, kan men zich afvragen waarom de gezagvoerders ten alle prijze de realisatie van dit project nu willen doordrukken. Nochtans hebben talrijke politiekers zich daarop vastgebeten en het is duidelijk waarom: deze indeling biedt nieuwe perspectieven...

In het algemeen hebben de politiekers zich gehaast, bezield door een enthousiasme dat op het randje van verzet en wanorde is. Sommige provinciale Parlementen, ontstaan uit deze nieuwe opdeling, hebben

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Wordt het mandaat van President Kabila verlengd?

vlug de navelstreng doorgesneden met de gezagsdragers van de oude provincies of zijn vlug overgegaan tot het installeren van hun definitieve burelen zonder de procedure te respecteren van de verificatie van de grondwettelijkheid van hun huishou-

“

Een vredevolle wisseling aan de macht verzekeren

delijk reglement door de Hoge Raad van Justitie. Men vreest dat de nieuwe opdeling zal samen gaan met het opkomen van tribalisme en van xenofobie. Globaal genomen vraagt de opdeling veel middelen om de nieuwe provinciale instellingen

te installeren binnen de vooropgestelde termijn en deze te doen functioneren.

KATANGA : NEEN AAN DE OPDELING Vanuit ideologisch standpunt en in het kader van de roep naar een ”Katangese identiteit”, verdedigd door een groot aantal Katangezen, vertonen de politieke leiders een gematigde positie, die men genoemd heeft het “ja, maar…”. Hierdoor stelde de dag na de aankondiging van de verkaveling van Katanga, de Voorzitter van het provinciaal Parlement, Gabriel Kyungu Wa Katumbi, een petitie op die reeds een miljoen handtekeningen zou hebben verzameld om de “hergroepering” te vragen van de vier provincies die voortkomen uit Katanga tot één enkele, zoals voordien.

Moïse Katumbi, de Gouverneur van het

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

13

Moïse Katumbi, voormalig Gouverneur van het vroegere Katanga, wil de Katangese identiteit bewaren

vroegere Katanga, lanceerde ook een idee om de Katangese identiteit te bewaren.

Hij wenst dat, naar het voorbeeld van Kivu, waaruit Noord-Kivu en Zuid-Kivu zijn voortgekomen, de vier nieuwe entiteiten “Centraal-Katanga”, “Noord-Katanga”, “Zuid-Katanga”, enz. genoemd zouden worden. Dit zal noodzakelijkerwijs aanleiding geven tot de herziening van de Grondwet van 2006, die de benamingen van de 26 provincies van het land vastlegt.

EEN GESPANNEN POLITIEKE SITUATIE Aan de basis van de gespannen situatie ligt de keuze van de CENI om tegelijkertijd de stedelijke, gemeentelijke en lokale verkiezingen te organiseren, om de achterstand weg te zuiveren van de 14

verkiezingscyclus van 2006. Deze keuze wordt gecontesteerd door de oppositie.

Ze verzwaart op een delicaat moment ook het verkiezingsproces getekend door het debat over het derde mandaat van President Kabila wat de Grondwet niet toelaat. Er zijn het gebrek aan middelen om de verkiezingen te houden, de problematiek van de geloofwaardigheid van het verkiezingsregister, de voorwaarden van de oppositie om deel te nemen aan het verkiezingsproces 2015-2016, en het gebrek aan eensgezindheid over de verkiezingskalender. En niet te vergeten, de problematiek van de politieke gevolgen van de opdeling van het land. Voegen we hier de bedreiging aan toe die de M23 doet wegen op het land, want deze eist te kunnen genieten van de amnestiewet

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

“Waar gaan we met onze Congo ?”

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

15

en van de integratie in het leger van de D.R. Congo. Dit zijn eisen die de Congolese gezagdragers verwerpen, rekening houdend met het feit dat de amnestiewet, uitgevaardigd door het Staatshoofd, alle personen uitsluit die betrokken waren bij oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid.

In deze context pleit het maatschappelijk middenveld voor een consensus over de organisatie van de verkiezingen, om de geloofwaardigheid van het verkiezingsproces te waarborgen en een vredevolle wisseling aan de macht te verzekeren.

Dit middenveld is ervan overtuigd dat dialoog noodzakelijk is, op voorwaarde dat

deze gevoerd wordt met respect voor de Grondwet en met de zorg het politieke klimaat tot rust te brengen en de democratische wisseling te verzekeren.

Het Afrikaans Comité van de Opvoeders voor de Mensenrechten (CAEDH) door zijn opvoedingsproject over burgerschap en vrede in Lubumbashi, pleit ervoor dat alles wat gedaan wordt, of het de verkiezingen zijn of de opdeling van het land, gebaseerd is op het verlangen naar vrede en nationale cohesie.

Fabien Mbayo Kumwimba, Lubumbashi, 25 augustus 2015

Het project van het CAEDH Het ‘Afrikaans Comité van de Opvoeders voor de Mensenrechten’ is een jonge vzw, gevestigd in Lubumbashi, hoofdstad van de Provincie Katanga in de D.R. Congo.

Het CAEHD bestaat sinds 6 april 2012. Het werd opgericht door een groep Katangezen op initiatief van Mr. Fabien Mbayo, een vroegere beursstudent van KBA. De CAEDH-missie is het bevorderen van burgereducatie en mensenrechten in de D.R. Congo en in Afrika.

Een project voor jongeren om de democratie te leren kennen.

Dit project met een looptijd van twee jaar past in de strategieën van KBA, door de steun aan een lokale partner in de stad Lubumbashi, in Katanga (D.R. Congo). In dit project, zal het CAEDH samenwerken met 16 middelbare scholen. Het project heeft tot doel om een basiskennis te geven aan de studerende jeugd van Katanga zodat deze zou begrijpen dat het beroep van de toekomstige leider veeleisend is en persoonlijke offers vergt. De jongeren leren de cultuur van respect voor de mensenrechten, democratie en verantwoordelijk burgerschap door middel van ludieke activiteiten van burgeropvoeding in een participatieve democratie.

Dit project wil bijdragen aan de duurzame transformatie van de jeugd, om deze voor te bereiden op haar toekomstige verantwoordelijkheden van burger en van leider in de maatschappij. Dit gebeurt aan de hand van vorming en sensibilisatie voor de mensenrechten, de democratie, conflictpreventie en het vreedzaam beheer van conflicten.

Het aantal deelnemers bedraagt ongeveer 10.850 leerlingen in de 16 schoolinstellingen van het 2de niveau van de middelbaar onderwijs. Om dit project te realiseren, zoekt KBA een financiering van *175.538,00* euro over een periode van twee jaar.

16

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

11.11.11-campagne Sociale bescherming voor iedereen Je hebt je hele leven hard gewerkt maar kunt nooit met pensioen. Je wordt ziek maar kunt de dokter niet betalen. Je verliest je job of je bent je hele oogst kwijt? Pech, dan heb je ook geen inkomsten meer. Voor vijf miljard mensen op deze wereld is dit de harde realiteit. Zij kunnen onvoldoende terugvallen op sociale bescherming.

Iedereen heeft recht op gezondheidszorg, een leefbaar inkomen en een waardige uitkering als het tegenzit.

Dat is zo vastgelegd in verschillende internationale verdragen, conventies en aanbevelingen. Maar al te vaak blijven die afspraken dode letter. De kans dat je het in je leven zonder sociale bescherming moet stellen, hangt in veel gevallen af van het land waar je woont, of je op het platteland of in de stad woont, je ouders rijk of arm zijn en of je een jongen of een meisje bent. Dat is fundamenteel onrechtvaardig en ongelijk.

Daarom voeren 11.11.11, en 19 andere partners (ngo’s, vakbonden en ziekenfondsen), campagne voor een goede sociale bescherming wereldwijd.

Dat is nodig, want bij de minste tegenslag komen miljarden mensen in levensgrote problemen.

Vind meer informatie over deze campagne en doe mee op www.socialebescherming.be

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

17

KBA in uw testament Uw engagement voor Afrika blijft ook na u bestaan!

KBA is verheugd soms een schenking of legaat te ontvangen voor haar projecten in Afrika. De meeste mensen uiten hun laatste wil door die neer te schrijven in een testament.

Het is een gelegenheid om hun gedachten neer te pennen voor hun familie, maar ook om een deel van hun vermogen via legaat of schenking aan te bieden voor projecten van een vzw die werkt in een ontwikkelingsland.

KBA is een vzw die gemachtigd is legaten en schenkingen te ontvangen die gebruikt worden voor haar vormingsprojecten in Afrika.

Het volstaat om in het document de volgende regel in te voegen: “ Ik legateer aan vzw KBA in 1030 Brussel, de som van …… euro of (roerende goederen en)……….(onroerende goederen) op het adres……..voor de vorming van Afrikaanse kaders.”

Gezien het erfrecht een ingewikkelde materie is, raden wij u aan een notaris te raadplegen die een kleine berekening zal maken en u een advies zal geven dat het best beantwoordt aan uw wensen. U kan ook altijd contact opnemen met KBA voor meer informatie!

Contact: M-Bernadette Zubatse, Directrice. Tel.: 02/2010383 of info@ kba-foncaba.be

18

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Het duolegaat Zowel uw erfgenamen als KBA winnen erbij!

WAT IS HET DUOLEGAAT? Een duolegaat is een schenking per testament van roerende en/of onroerende goederen aan een of meerdere personen en tegelijkertijd aan een erkende vzw zoals KBA. Dankzij de techniek van het duolegaat zal uw vriend(in) of nichtje evenveel (of zelfs meer) krijgen, terwijl u toch een goed doel steunt. Deze techniek voorziet dat in dit geval KBA de erfenisrechten van de persoon die de schenking krijgt zal betalen.

Indien deze bestemd is voor een verre verwant of een vriend, dan zal die normaal gezien veel successierechten moeten betalen (tot 65%). KBA als vzw betaalt slechts 8,8% (in Wallonië 7% en in het Brussels Gewest 12,5%).

3 VOORWAARDEN: • Er moet een testament opgesteld zijn • Er moet een legaat zijn ten voordele van één of meerdere personen • Er moet een tweede legaat zijn ten voordele van een erkende organisatie (zoals KBA) die verplicht is alle successierechten van de eerste persoon te betalen.

WIN - WIN DANKZIJ DE TECHNIEK VAN HET DUOLEGAAT ZAL UW VRIEND(IN), NEEF OF NICHTJE EVENVEEL OF ZELFS MEER KRIJGEN, TERWIJL U ONDERTUSSEN OOK DE PROJECTEN VAN KBA STEUNT! KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

19

Solidariteit, voor u?

Wat betekent dat concept vandaag? Wordt het zomaar in de mond genomen om politiek correct te blijven? Wordt dit woord overal op dezelfde manier begrepen? Beseft men er de rijkdom van ? En wat het met zich meebrengt?

Dikwijls wordt het gebruikt in toespraken, politieke programma’s, manifestaties en evenementen om een goed figuur te slaan. En nochtans daagt het ons uit in onze manier van zijn. Vrouwen en mannen van Afrika en van hier zijn aan het woord en getuigen.

Solidariteit: bevordering van de mensenrechten Conflicten, oorlogen, armoede, …dat is een dagelijks refrein. Deze tragische situaties verscheuren onze samenleving en plaatsen duizenden zielen in kwetsbaarheid. Tegen deze monsterachtigheden, ongelijkheden, en onrechtvaardigheden moeten we strijden en kortom bezorgdheid voor de anderen tonen.

We moeten op een andere manier internationale solidariteit ontwikkelen. Het betreft een afspraak om te geven en te ontvangen; een inzet met andere naties om gemeenschappelijke oplossingen te vinden voor de problemen die zich stellen in een geglobaliseerde omgeving.

Zo geformuleerd wordt internationale solidariteit uitgelegd als de bevordering en de verdediging van de mensenrechten: recht op opvoeding, op voedselvoorziening, op werk, op toegang tot het drinkbaar water, op gezondheidszorg, op vrije meningsuiting, op vereniging…

Om deze solidariteit te realiseren, zijn er actoren nodig; meer bepaald een partnerschap waarin het bijeenbrengen van de visies van de betrokken actoren centraal staat. Het partnerschap bestaat erin om samen te werken in de geest van de samen uitgewerkte strategieën. De hefboom om de gewenste verandering door solidariteit waar te maken, vereist een proces op lange termijn: het oplossen van problemen vraagt om te investeren in tijd, hulpmiddelen en inspanningen.

Om efficiënt te zijn, moet internationale solidariteit gefundeerd zijn op rechtvaardigheid, dit wil zeggen dat de actoren moeten pleiten voor rechtvaardige regels in de verschillende domeinen van het leven (politiek, economisch, sociaal, natuurlijke omgeving) op het internationale toneel.

20

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Mobiliseren voor gerechtigheid en vrede

Daarbij moet onderwijs in het centrum staan van deze internationale solidariteit als plek om te leren geven en nemen. Dit vergt een sensibilisering om de mentaliteit te veranderen (zowel bij landen van het noorden als van het zuiden). Bijvoorbeeld, het migratieprobleem is een zorg geworden voor vele landen in het noorden, en dat terwijl het volstond om de minimale levensvoorwaarden in het zuiden te waarborgen om gevrijwaard te zijn van deze situatie in het noorden.

Zo is internationale solidariteit gefundeerd op de mensenrechten doorheen een partnerschap op lange termijn waarbij de rechtvaardigheid en onderwijs de pijlers zijn.

In de context van onze basisgemeenschappen vereist solidariteit eerst het bewust worden dat elk van ons hoop kan brengen aan de anderen. Daartoe zouden de aandacht voor de ongelijkheden of onrechtvaardigheden, de communicatie met de groepen en de energieĂŤn aan de basis om samen na te denken en te handelen, het vertrekpunt zijn. Verandering ontstaat dus bottumup (van beneden) en niet top-down (van boven).

Paul Kabeya Mukenge, Permanent secretaris van RODHECIC, partner van KBA, Kinshasa

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

21

Solidariteit: “Wanneer je lijdt, heb ik pijn” Solidariteit kan een persoonlijke en heel innerlijke houding oproepen. Men kan de andere bekijken met een zekere onverschilligheid of, net omgekeerd, de andere met passie leren lief te hebben met een diepe empathie. Alleen al erkend, begrepen, en bemind te worden, strijkt al balsem op het hart. Hoeveel situaties kunnen ons niet interpelleren en onze gevoeligheid voor de noden van de anderen afstompen door ons meer in staat te stellen om anderen te begrijpen. Kunnen we echt voorbijgaan aan lijden, de problemen van degenen die een blik, een gebaar, een geste, een ‘delen’ verwachten, zonder te voelen wat Abbé Pierre ervaarde: “Wanneer je lijdt, heb ik pijn”? Zeker, we ontdekken vrij vlug dat onze persoonlijke middelen beperkt zijn.

Maar de actualiteit confronteert ons nu met een probleem dat steeds moeilijker te beheersen valt. Het aantal te helpen mensen blijft op een onrustwekkende manier groeien. Sommigen zijn verplicht om hun land te verlaten om politieke redenen, anderen omdat hun levensvoorwaarden ter plaatse alsmaar moeilijker en zelfs onmogelijk zijn geworden. Ze zijn op zoek naar een meer menselijk leven. Op korte tijd worden de meer ‘begunstigde’ landen ertoe gedwongen een steeds meer grotere stroom van vluchtelingen op te vangen, met het risico het eigen maatschappelijke evenwicht te destabiliseren, en uiteindelijk de belangen zowel van de enen als van de anderen te benadelen.

Moet men sommige vluchtelingen niet Solidariteit is luisteren en medelijden hebben uitnodigen om in hun eigen land te blijven? Onze solidariteit zou er dan in bestaan om hen beter te helpen om nieuwe structuren te creëren die niet alleen voor henzelf maar ook voor hun landgenoten tot betere levensvoorwaarden leiden.

Zou u durven dromen dat op een dag, overal in de wereld, solidariteit zo besmettelijk kan worden en blijven, dat zij zo ons leven op aarde meer broederlijk zou maken? De voorschriften en wijze woorden die ons al zo lang inspireren, zouden dan werkelijk hun vruchten hebben gedragen!

Jean-Pierre Gosselin, oud-coöperant leraar in Burundi, Jambes 22

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Solidariteit: een ingesteldheid van het hart

Wat mij raakt zet mij op weg

Solidariteit is op de eerste plaats een ingesteldheid van het hart dat open staat voor zijn nabije of afgelegen omgeving. Als deze ingesteldheid niet aangeboren is, wordt zij aangeleerd. Het is een ingesteldheid om ontroerd te worden door gebeurtenissen en mensen, en vervolgens deze te delen, volgens de eigen mogelijkheden, tijd, bezittingen, geld. Het is kijken wat men kan doen om te helpen, te veranderen, ermee te doen. Vandaag de dag zou men zich geroepen voelen om naar Calais of naar ergens anders te gaan en samen te vechten. Maar is dat niet utopisch?

Wat KBA en andere VZW’s of verenigingen doen, is reeds zeer goed, maar vandaag kunnen we ons niet meer tevreden stellen met een beetje tijd te geven om ons geweten te sussen. De kleine waterdruppels, dat is niet niets, maar vandaag is de oceaan zo uitgedroogd! De uitdaging blijft. Zelfs als we één of andere familie opnemen en erin slagen voor deze familie werk te vinden, wat betekent dat nog als de huidige noden zo schreeuwend groot zijn?

Wat is er dan vandaag wel nodig? Ik weet het niet!... of toch wel, ‘eenheid maakt macht’… en de verschillende charismatische gaven maken vele dingen mogelijk. Wat er nodig zou zijn, is dat we meer solidair zouden zijn met elkaar. Op 15 augustus, zei iemand in onze parochie dat kleine groepen zich vormden om elkaar beter te leren kennen en wellicht voor meer solidariteit tussen naasten, dichtbij en verder af gelegen.

Laten we Hoop beleven en trachten wakker te worden, want de tijd dringt en alle mensen, van welke geloofsovertuiging ook, moeten elkaar helpen! Maar dat is nooit gemakkelijk!

Marie-Rose Ludwig, oud-vrijwilligster lerares in Idjenda- Burundi, Jambes

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

23

Solidariteit in mijn dagelijks bord Wat doet een volk, als het economisch sterker wordt? Juist, ja, meer vleesen zuivelproducten consumeren. Zo veranderde ons voedselpatroon grondig sinds de ‘golden sixties’. De doorsnee Belg eet veel dierlijke eiwitten in allerlei vormen en bereidingen, al neemt de consumptie de laatste jaren wat af.

Terwijl vroeger vlees gereserveerd werd voor zondagen en feestdagen, kan nu dagelijks en drie keer per dag vlees gegeten worden.

Andere volkeren, vooral in Azië, beginnen nu ons consumptiepatroon te copiëren. 54 % van de wereldbevolking woont in dit dichtbevolkte continent.

Als zij van levensstijl veranderen, dan is dat een planetaire aardverschuiving. Letterlijk. Neem nu de Chinezen. Ze zijn met 1,4 miljard mensen, 20 % van de wereldbevolking, maar ze beschikken slechts over 6 % van de landbouwgrond in de wereld en 6 % van het zoete water. Als dan nu de helft van de wereldvarkensvleesconsumptie zich in China bevindt, dan moeten ze de gronden en de veevoedergrondstoffen in andere continenten opeisen.

Bijvoorbeeld en hoe langer hoe meer in Afrika.

En de Indiërs? Tot voor kort waren ze massaal vegetariër, omwille van hun religie. Maar ook zíj beginnen het paradijs van McDonald’s binnen te treden.

En... binnen tien jaar zijn er meer Indiërs dan Chinezen. Voor de globalisering en democratisering van de consumptie van dierlijke eiwitten hebben we drie tot vier planeten nodig. En we hebben er maar eentje! Maar waarom zouden Indiërs en Chinezen zich dit niet kunnen veroorloven, als wij Europeanen dat ‘mogen’?

SOJA VOOR VEEVOER Een hoofdbestanddeel van veevoer is meestal soja. Het is origineel een heilige plant van China. Niets mis mee dus, maar het feit dan bijna 80 % van alle soja in de wereld voor veevoeding bestemd is, is een ultieme vorm van verkwisting. Samen met maïs zorgen ze ervoor dat wij goedkoop varkensvlees, kip, kalkoen en rundsvlees kunnen kopen. De meeste soja, die via zeehavens onze contreien binnenstroomt, komt van de Braziliaanse savanne. Het betreft de Cerrado, een gebied van 2 miljoen km2 in het hart van Brazilië, waar de biodiversiteit even belangrijk is als in het meer bekende Amazonewoud.

Waarom is de Noorse zalm in een supermarkt in Antwerpen zo goedkoop?

Het is de zalm van de exploderende aquacultuur. In de Noorse fjorden wordt hij in bakken gekweekt met veel antibiotica tegen ziektes; met soja uit Brazilië en vismeel uit Peru.

24

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Luc Vankrunkelsven: “80% van de soja in de wereld voor veevoeding Je kan dus bij een zalmschotel eens mijmeren over solidariteit en de reizen die veevoer vanuit Peru, Brazilië, Argentinië, Bolivia, Paraguay moet afleggen.

Inderdaad immense soja-monocultuurvlaktes vind je niet alleen in Brazilië, maar ook in deze opgesomde landen (behalve Peru), alsook in de Verenigde Staten en hoe langer hoe meer op het Afrikaanse continent. In elf Afrikaanse landen ontmoeten Chinezen en Brazilianen elkaar in het uitzaaien van monocultuur soja voor Europa en Azië. Ook andere spelers doen in heel wat landen aan landgrabbing (inpikken van vruchtbare gronden), in dienst van de veevoederhonger in Europâ en Azië. Zo bestaat er momenteel de triangel Mozambique-Brazilië-Japan. Braziliaanse fazendeiros/grootgrondbezitters zetten in Noord-Mozambique soja, Japan zorgt voor de infrastructuur (havens en wegen) en de president van Mozambique noemt het ‘ontwikkeling’.

Hij geeft groen licht.

Solidariteit voor de Europese consument kan dan zijn: deze onzichtbare veevoederstromen ‘openbaren’, zelf minder maar beter vlees eten (of eventueel vegetariër worden) en inzetten op andere, Europese eiwitbronnen. Zo kunnen we met zijn allen voorkomen dat hoe langer hoe meer grond van de Afrikaanse boerenlandbouw wordt ingepikt (‘landgrabbing’) voor óns veevoer.

Luc Vankrunkelsven, medestichter en medewerker van WERVEL (Werkgroep voor een rechtvaardige en verantwoorde landbouw) en auteur van diverse boeken over dit thema. Zijn laatste werk luidt: ‘Voeding verknipt’, Wervel, 2014, Brussel KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

25

Solidariteit: met anderen, het anders doen “Solidariteit is de tederheid van de volkeren” (Che Guevara) Als jonge tiener werd ik aangestoken door mensen die zich inzetten voor ‘de derde wereld’. Die microbe is blijven leven; via inzet in de wereldwinkel, 11.11.11, het WOSHkoor. Je verbonden voelen met mensen elders op deze wereld, die vaak in erg moeilijke omstandigheden, blijven proberen om het rad anders te doen draaien. Die niet bij de pakken gaan zitten, maar zich verenigen, tegenmacht opbouwen. Hun stem hier laten horen; hun inzet hier bekend maken; hun rechtmatige eisen hier versterken. Dat wil ik doen. Dat is mijn stukje solidariteit.

May Dierickx, WOSHkoor, Werkgroep Ontwikkelingssamenwerking, Heist-op-den-berg

Solidariteit: mens zijn

Minimaal is solidariteit a priori positief staan De stem laten horen van mensen die proberen om het rad voor en open zijn naar anders te doen draaien andere mensen, ongeacht herkomst, kwaliteiten, geslacht, leeftijd....Ondanks de te vele verhalen, te vele problemen, te vele noden,... niet wegvluchten.

Solidariteit vandaag is niet grenzeloos al het leed van de hele wereld meedragen. Solidariteit is, zoals altijd geweest, je steentje bijdragen voor een betere wereld, en dus ook concreet iets voor andere mensen doen, én door hen rechtstreeks te steunen (hoe beperkt ook; fysisch, financieel, materieel, psychisch....) én door mee politiek te streven naar een meer rechtvaardige wereld ( en dus niet een wereld waarin we zoveel mogelijk voor onszelf houden).

Solidair-zijn is Mens-zijn.

Jan Grant, WOSH-koor, Werkgroep Ontwikkelingssamenwerking, Heist-opden-berg

26

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Solidariteit:

de aandacht voor het leven van de anderen

Solidariteit is de wederzijdse hulp, de bijstand aan mannen en vrouwen die zich in een noodsituatie bevinden of kwetsbaar zijn. Het is een wederzijdse afhankelijkheid tussen mensen die leven in een gemeenschappelijke omgeving of in verschillende omgevingen om de proSamenwerken voor een familiale landbouw, hier en ginder blemen aan te pakken die de ene of de anderen tegenkomen. Dit vraagt vooral liefde te hebben voor de andere, om ertoe te kunnen komen te delen met hen die lijden.

Het is belangrijk om een bijzondere aandacht te hebben voor het leven van de anderen om deze te kunnen helpen de moeilijkheden die ze ondervinden te boven te komen. Solidariteit beleven is alleen mogelijk als iedereen denkt aan het respect voor de rechten van de andere. Op dat moment, zal iedereen in zijn activiteiten zin geven aan het menselijke leven en daden stellen die de behoeften bevredigen van elk lid van zijn gemeenschap.

De uitdaging hierbij is die van het verantwoordelijk maken van iedereen zodat deze solidariteit de luiheid van de ene niet aanmoedigt noch de slavernij van de anderen. In onze samenleving zien we immers mensen die de hulp die zij nodig hebben van de anderen beschouwen als hun recht en zo deze laatsten omvormen tot hun slaven. Zij werken niet en vormen een last voor de anderen.

Sommigen weigeren te werken omdat die andere over veel middelen beschikt en dus de verplichting heeft hen te ondersteunen.

Kortom, een grote uitdaging is het sensibiliseren van de bevolking om zichzelf ten laste te nemen.

EmĂŠrance Nsonga, uitvoerende secretaresse van de vrouwenbeweging Bamamu Tabulukayi, Kananga (D.R.C)

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

27

Solidariteit: wederzijdse verantwoordelijkheid Mensen zijn onderling afhankelijk. Zij hebben een schuld tegenover elkaar, en eveneens tegenover de generaties die hen vooraf zijn gegaan en tegenover deze die hen zullen opvolgen. Al wat elke persoon bezit, is een gave: het leven, de kleur van zijn huid, de familie, de stam, het ras, de omgeving… Dat moet een mens aansporen om zich te gedragen als “Beheerder” in dienst van de anderen, en niet als “Eigenaar” van alles wat hij bezit. Als men bovendien ook nog begrijpt dat het verschil dat er tussen de mensen bestaat hen enkel maar aanzet tot complementariteit en eenheid, dan kunnen deze banden solidariteit toelaten.

Solidariteit is dus een gevoel van verantwoordelijkheid en van wederzijdse afhankelijkheid in een groep mensen met morele verplichtingen tegenover elkaar.

Zo zijn de problemen die één of meerdere leden ervaren ook de bezorgdheid van de hele groep. Solidariteit brengt een mens ertoe zich te gedragen alsof hij rechtstreeks geconfronteerd wordt met het probleem van de anderen, want anders, is het de toekomst van de groep (en dus ook de zijne) die in gevaar gebracht zou kunnen worden. daarom zou elke maatschappij in het kader van sociale cohesie en de bestrijding van armoede, mechanismen moeten ontwikkelen voor de herverdeling van donaties, van de inkomsten en van de rijkdommen. Deze solidariteit kan vele vorm aannemen, onder meer financiële hulp, morele steun, of van een hulp in natura (voedsel, enz.), de opvang van vluchtelingen…

Deze solidariteit overtreft de eenvoudige liefdadigheid, want zij impliceert een “bewustzijn van plicht tegenover zichzelf en tegenover de anderen” dat nodig is om te leven, om zich te beschermen en te ontwikkelen gedurende zijn leven.

Maar men moet aandacht hebben voor het feit dat er “profiteurs” bestaan die denken dat zij alleen maar rechten hebben en geen plichten. Inderdaad, er zijn mensen die door onbekwaamheid of uit gebrek aan verantwoordelijkheidszin als parasieten leven op de rug van de anderen in naam van een “zekere solidariteit” die in werkelijkheid hun luiheid en hun onderontwikkeling bevordert. Deze houding maakt van hen consumenten van de ontwikkeling of van de inspanningen van de anderen en geen producenten van ontwikkeling.

Men merkt dit in een aantal Afrikaanse landen waar de mensen verwachten dat het manna uit de hemel blijft vallen, in plaats van dat zij werken om met de anderen de “gekregen gaven” te delen. Ieder mens moet zich ervan bewust worden dat hij een element is van een groter geheel en ook dingen bij te dragen heeft aan die samenleving. Solidariteit verplicht ons om altijd te denken aan onze relatie met anderen, namelijk aan de manier waarop wij

28

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Zich inzetten voor de groep nuttig kunnen zijn in onze relatie met de andere leden van de samenleving.

Daarom zou onderwijs aan ieder individu moeten toelaten om zichzelf te ontdekken, zichzelf te leren kennen en van zichzelf te houden om zich te openen voor de anderen en solidair te zijn om zo de solidariteit te bevorderen en beter samen te beleven.

Emmanuel Burhama, Opvoeder, Kinshasa KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

29

KBA Resultatenrekening 2014 Dank zij de giften van haar sympathisanten, heeft KBA gedurende het jaar 2014 haar missie in Afrika kunnen realiseren. De cijfers en de grafiek hieronder geven rekenschap van het gebruik van de beschikbare financieringen waarvan 94,50% voor de projecten in Afrika. In 2014 hebben we, omwille van besparingen, voor sommige projecten geen subsidies ontvangen van de Staat. Om die reden vertoont de balans 2014 een verlies van 59.753 euro.

De rekeningen van KBA zijn gecontroleerd door de heer Baudouin Theunissen, Commissaris/bedrijfsrevisor van het Bureau Crowe Horwath, Callens, Pirenne, Theunissen & C° nr 0427.897.088 – Lidnummer : B00003.

KBA - UITGAVEN 2014

KBA-INKOMSTEN 2014

Structuurkosten

e 8.708

Privé giften

e 97.228

Noordluik *

e 15.121

Subsidies

e 268.467

Zuidluik **

e 401.548

Diverses inkomsten

e 261

Uitzonderlijke kosten

e 333

TOTAAL

e 425.710

TOTAAL

e 365.957

* **

Ontwikkelingseducatie en fondsenwerving Projecten in Congo en Burundi

KBA – UITGAVEN 2014

Diverse kosten: S t r u c t u u r k o s t e n : 8.708 = 2% 333 = 0%

KBA – INKOMSTEN 2014 Diverse inkomsten: 261 = 0%

Noordluik: 15.121 = 3,50%

Zuidluik: 401.5487 = 94,50%

30

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

Privé giften: 97.228 = 27% Subsidies: 268.467 = 73%

KBA investeert in de vorming van lokale partners rond vijf thema’s: familiale landbouw en voedselzekerheid, democratie en mensenrechten, conflictpreventie en vredesopbouw, opvoeding van jongeren en empowerment van vrouwen.

KBA staat voor een eerlijke, open en diepgaande partnerrelatie, vanuit gelijkwaardigheid en dialoog.

KBA staat ook voor een integrale benadering van de mens en van de gemeenschap: economische, so-ciale, politieke, culturele en spirituele aspecten krijgen een plaats.

PARTNERwerking

KBA is een door de overheid erkende NGO van internationale solidariteit gespecialiseerd in het versterken van de Afrikaanse civiele maatschappij.

Lokale partners en hun basisgroepen krijgen de mogelijkheid om via opleidingen hun competenties te verhogen en hun kennis doeltreffend aan anderen door te geven.

KBA werkt rechtstreeks en op basis van wederkerigheid samen met lokale Afrikaanse organisaties.

ACTIES in het Noorden

ACTIES in het Zuiden

KBA

Alles over K BA op www.kba-fon caba.be

De projecten: • zijn aangepast aan de culturele eigenheid van de lokale bevolking • stimuleren een democratische cultuur • creëren zelfredzaamheid • versterken de empowerment van de vrouw • dragen zorg voor het ecologisch systeem • worden niet opgelegd maar ontstaan vanuit de lokale bevolking

KBA neemt deel aan de ontwikkelingseducatie rond de Noord - Zuid problematiek en sensibiliseert geïnteresseerden, sociale organisaties en sympathisanten rond het belang van het duurzaam versterken van mensen en groepen in het Zuiden op basis van een eerlijke dialoog.

KBA neemt actief deel aan campagnes van de Noord-Zuid beweging, 11.11.11 en CNCD zoals de actie rond de milleniumdoelstellingen, geeft advies (vooral over Centraal – Afrika) en brengt de thema’s onder de aandacht in het magazine KARIBU en via de website.

En u?

KBA steunt voor een deel van het vormingswerk met Afrikaanse partnerorganisaties op giften. KBA dankt u 1000 x daarvoor!

FINTRO: BE 94 1430 6786 22 14 (Voor giften van 40 euro of meer ontvangt u een fiscaal attest).

KBA I KARIBU 159 I JULI, AUGUSTUS, SEPTEMBER 2015

31

KARIBU is het tijdschrift van de vzw KBA en verschijnt vier maal per jaar.

Abonnement: Wordt gratis verstuurd naar alle geïnteresseerden

KBA is een door de overheid erkende NGO gespecialiseerd in het versterken van de capaciteiten van het maatschappelijk middenveld in Afrika.

KBA kiest voor vormingsprojecten en directe samenwerking met lokale partners. Zo bereiken de projecten duurzame resultaten KBA reikt instrumenten aan zodat mensen zelfstandig hun ontwikkelingsproces in handen kunnen nemen.

Redactie: M-Bernadette Zubatse Luc Bonte Erick-Bayard Rwantango Dries Fransen Jean Lefèbvre Joke Simons Nicole Denié Adres: Vooruitgangstraat 333/03 B-1030 - Brussel tel.: 02 201 03 83 fax: 02 205 17 39 e-mail: info@kba-foncaba.be website: www.kba-foncaba.be Verantwoordelijke uitgever: M-Bernadette Zubatse (Vooruitgangstraat 333/03 - 1030 Brussel) Foto’s: KBA, CAEDH, WOSH-koor, WERVEL, Angelo Barampama Opmaak en druk: De Riemaecker Printing bvba www.deriemaecker.be

De inhoud van de gepubliceerde artikels geeft niet noodzakelijk de opinie weer van het KBA. Dit tijdschrift wordt gedrukt op gerecycleerd papier.

Cette revue paraît aussi en français.