Met de Anaïs in het Noorden van Frankrijk
La “Douche” France
Dit foto avontuur is een overzicht van een 8-daagse tocht door het noorden van Frankrijk. We vertrokken vanuit Veurne en keerden via het Franse gedeelte van de Leie terug naar onze thuishaven. Een tocht waar je prachtige stukjes natuur tegenkomt. Wat we niet in de hand hadden was het wisselvallige weer. Met regelmaat werden we overspoeld met een portie hemelwater, iets wat voor m’n vrouwtje nog erger was. Wat denk je; wanneer valt de regen het hardst, telkens we een sluis doormoeten of ergens willen aanmeren . Verschillende foto’s zijn met opzet zwartwit bewerkt. Het licht op deze wisselvallige dagen was niet de ideale manier om de mooiste kleuren naar boven te halen. Toch heb ik geprobeerd om jullie een idee te geven van de mooie oevers die langzaam voor onze ogen voorbijgleden. Bij ons vertrek vanuit Veurne dachten we al dat ons vooropgestelde schema in duigen viel. Nee, deze keer niet van het natte weer maar een plaatselijke vervuiling op het kanaal in Veurne belette ons de tocht aan te vangen . Er werd ons medegedeeld dat de kunstmatige dam niet voor maandag verwijderd zou worden. Vastberadenheid van de scheepsdame leidde ertoe dat de betrokken diensten een beslissing namen om de dam toch van plaats te verleggen zodat een paar boten toch hun reis verder konden zetten. Aan een rustig tempo begon de Anaïs aan haar eerste avontuur in Frankrijk. Aan de grenspost moesten we onze papieren in orde maken Daar het zondag was konden we die dag niet aan een vignet geraken maar dit bleek geen enkel probleem te zijn. Op maandag konden we terecht in het kantoor van de VNF in Duinkerke. Op naar Bergues, een prachtig omwald stadje. Pittoresk en gekend van de film “Bien venue chez les ch’tis”. We varen langs prachtig uitgestrekte polderlandschappen op het canal de Furnes. Eenmaal in Bergues aangekomen merkten we dat alle ligplaatsen reeds ingenomen waren door boten een maatje groter dan de onze. We hadden wel gezien dat er net voor de bocht aan de overkant plaats was om aan te meren. Je ligt dan wel aan de andere kant van het water en het is een eindje stappen naar de stad . We maakten ons vast met pikketjes in de grond en we konden rustig de stad verkennen. Volgens velen is het een must te eten in restaurant “Le Bruegel”. Een typisch Vlaams restaurant met oude breugeliaanse specialiteiten. Toeval of niet, het bleek net hun sluitingsdag te zijn. Dan maar in één van de andere etablissementen een hapje gegeten wat ook lekker was. Na een mooie stadswandeling terug naar ons bootje want morgen is het vroeg dag en we wilden verder. Misschien brengt de volgende morgen ons het zonnige weer die we van een zomer mogen verwachten. Au revoir Bergues, het Belfort, cafe de la poste, la fète local en hotel de ville.
Zicht op Canal de Furnes
Wachten aan de grenspost tussen BelgiĂŤ en Frankrijk
La France
Bergues : Het belfort
Restaurant ‘ Le Bruegel ‘ gekende eetgelegenheid
Ana誰s onderweg van Bergues naar Bourbourg
Meer weten over Bergues: http://bergues.fr/ http://villedebergues.pagesperso-orange.fr/neerlandais.htm http://nl.wikipedia.org/wiki/Bergues
We verlaten Bergues vroeg in de morgen. Onze bestemming Bourbourg. We varen terug op het canal de Bergues.Aan het eind gaan we richting Dunkerque om meteen terug af te slaan landinwaarts naar de écluse “jeu de mail”. Daar vragen we via de marifoon als we ons vignet voor of na het versassen moeten halen. Ik krijg te horen dat ik voor het versassen een vignet moet aanvragen in het kantoor van de VNF aan m’n rechterzijde. We leggen ons aan een kaaimuur waar volop bouwwerken aan de gang zijn maar ik zie in de verste verte het kantoor niet. Dan maar even vragen aan de sluismeester die me vriendelijk de weg wijst zowat een vijfhonderd meter verderop. Dan maar lopend naar het kantoortje, wat heen en terug toch een half uurtje in beslag nam. Daarna de sluis in samen met een oude binnenvaarttanker. Na de sluis varen we voor een tijdje op een breed kanaal. Net voor Coppenaxfort moesten we stuurboord uit canal de Bourbourg op. We varen door Coppenaxfort, een gehucht aan het water, om zo op een smal kanaal te komen begroeid met wilde waterlelies aan beide kanten. Een mooi fotogeniek gezicht ware het niet dat het regende en de bloemen allemaal zo goed als dicht bleven. Na een paar kilometer varen kwamen we in de buurt van écluse de Boubourg. Onze bedoeling was om door de sluis te overnachten en de volgende dag via l écluse de Guindal de Aa op te varen. Wanneer we contact opnamen met de sluismeester was de mogelijkheid om Bourbourg binnen te varen geen probleem maar de volgende dag verder varen leek wel andere koek. Dit kon men pas de volgende dag zeggen. Dit risico konden we niet lopen, dan maar net zoals de vorige dag aan de kant gaan liggen en ons aan een boom en een paar piketten vastmaken. Boubourg is gezellig klein vriendelijk dorp met een paar bezienswaardigheden. Wat je zeker niet mag missen in Bourbourg is het beeldhouwwerk van Anthony Caro in de Sint Johanneskerk. Je staat echt versteld van de beelhouwwerken op zich . Op een zonnige dag krijg je als extra nog eens de kleuren erbij, die door de prachtige glasramen vallen en zo de beeldhouwwerken en de doopvont omtoveren in een mysterieuze kleurenpracht. Rust en een brok cultuur vonden we in Bourbour een aanrader voor iedereen.
Meer info :
Bourbour / http://nl.wikipedia.org/wiki/Bourbourg http://www.infotourisme.net/circuit-touristique/1295/decouverte-de-bourbourg Anthony Caro / http://anthonycaro.org/default.htm
Bourbourg sluis met aanlegsteiger na de sluis
In de kerk van Bourbourg is het prachtige werk van Anthony Caro te zien
LE CHOEUR DE LUMIERE - ANTHONY CARO IN BOURBOURG Een meesterwerk van Anthony CARO voor het koor van de Sint-Johanneskerk van Bourbourg. Indien u naar Bourbourg gaat, een leuk Zeeuws-Vlaams stadje waarvan de eenvoud enkel z’n gelijke vindt in de schoonheid van de ziel, bereid u dan voor op het beleven van een sterke artistieke emotie bij een kennismaking met de laatste creatie van de Britse bekende beeldhouwer Anthony CARO, die voor het publiek toegankelijk werd gesteld in oktober 2008. Na acht jaar werken biedt Anthony CARO ons een geheel van gigantische beeldhouwwerken die samen een doopkapel vormen die uitzonderlijk origineel is. In een vraaggesprek over dit project in 2002 legde de kunstenaar uit : "Er staat een gotische kerk in het noorden van Frankrijk waar er de afgelopen eeuw en ook veel vroeger meermaals werd gevochten. Het is niet ver van Rijsel en de Belgische grens, dichtbij Ieper. De kerk werd ernstig beschadigd in de jaren 1940 en het koor is sindsdien leeg. Het Franse Ministerie voor Cultuur en Communicatie heeft mij gevraagd om deze ruimte in te vullen met een beeldhouwwerk, en ik wil er een gedenkkapel van maken. Het is een heel boeiend project want het omvat verschillende beeldhouwwerken, haut-reliefs en torens. Ik ben vol ongeduld om te starten, maar ik wil mijn handen vrij hebben." De vrijheid die aan de kunstenaar werd gegeven heeft geleid tot zoveel creativiteit dat "Le choeur de Lumière" van Bourbourg een centrum zal worden vergelijkbaar met de kapel van le Rosaire in Vence, waaraan onze Henri Matisse internationale uitstraling heeft verleend.
Document ontleend aan de internetsite www.lechoeurdelumiere.fr http://www.lechoeurdelumiere.fr/
De ochtend en de av
vondtoren.
Bourbourg in de vroege ochtend
De oevers van Canal de Bourbourg
Meer info :
Bourbourg / http://nl.wikipedia.org/wiki/Bourbourg http://www.infotourisme.net/circuit-touristique/1295/decouverte-de-bourbourg Anthony Caro / http://anthonycaro.org/default.htm
Na een dag en nacht met veel wind en regen verlaten we Bourbourg. ‘s Morgens vroeg, gesterkt met een straaltje zon en de ochtenddauw maken we de touwen los en vertrekken richting ‘ la Houlle ‘. We varen aan een rustig tempo canal de Bourbourg terug richting Coppenaxfort, waar we terug op le grand Gabbarit komen en richting Watten varen. Naarmate de dag vordert worden de temperaturen aangenamer. Vanavond liggen we midden de natuur. La Houlle is een riviertje van zo’n 4,5 kilometer lengte. Een paradijs voor vissers naar het schijnt. Enfin, onze verwachtingen zijn hoog gespannen want we zullen daar twee maal overnachten. We passeren écluse de Watten en na een tijdje zien we de inham van ‘ La Houlle ‘ een klein riviertje waar je meteen al ziet dat vissers hier de plak zwaaien. Op de oevers zie je talloze overzetsloepjes die met kettingen naar de overkant kunnen gebracht worden. Hoe dieper we de rivier opvaren hoe mooier de natuur het water omsluit. Vissers kijken ons toe alsof we hun jachtvelden komen onveilig maken of zou het toch die Belgische vlag zijn die hun nieuwsgierigheid wekt. Stapvoets varen we verder en verder , verwondert door dit stuk water die zo volks gebleven is. Hier geen grote imense villa’s maar gewone buitenverblijfjes, tuinhuisjes en hier en daar een huis. Een eind verder varen we voorbij een vakantiedorp en camping. Een degelijke steiger hebben we nog niet gezien. Na nog een honderdtal meter zien we eindelijk 2 aanlegsteigers vol met, de één naast de ander zittende visser. We keren de boot en maken stilletjes aanstalten om aan te meren. Na wat blikken naar mekaar, zien we twee van de vier vissers op die ene steiger, hun lijn binnenhalen en de visbak ietsje verschuiven. Dat lijkt me het teken dat we er toch tussenin mogen. We leggen de boot netjes aan de kant, zonder hulp, maar horen toch wel een hartelijke “ bienvenue en France “. Wanneer de boot netjes vastgemeerd ligt schuiven de vissers terug aan. Twee voor de boot en twee man achteraan. Die middag met de fiets proviand gaan halen en een paar kilometer omgereden om tot slot uit te komen op een plek die amper anderhalve kilometer van de boot verwijderd lag. De twee geplande dagen waren tot hier toe de beste wat het weer betrof. We waren er de koning te rijk. Hier komen we zeker nog terug voor de rust en de natuur. Au revoir “ La Houlle “ à bientôt .....
Zicht langs de oev
vers van de Houlle
Kleine overzetschuitjes met ketting om aan de overkant te komen
La Houlle , een para
adijs voor vissers
Als ik eerlijk ben nam ik met tegenzin afscheid van La Houlle. Dit pracht stuk natuur is zo mooi dat ik er toch wel een dagje meer wou van genieten. Daarenboven waren deze twee dagen eindelijk eens zomers te noemen. Vroeg in de morgen vertrekken we naar St Venant, een klein dorp met een heel leuk jachthaventje. Onze eerste bezienswaardigheden zijn de oude gebouwen van de scheepsliften van Fontinettes. We hebben geen tijd vrijgemaakt om ze te bezoeken. Binnen de acht dagen willen wel terug in de thuishaven zijn. Ecluse de Fontinettes eventjes dertien meter hogerop gaan varen. Toch een beetje zenuwachtig liggen we te wachten voorbij de brug aan de kade om de sluis binnen te varen. We moeten wachten op een afvarende beroepsvaart. Wanneer we de sluis binnenvaren zien we pas hoe indrukwekkend het is. De enorm grote deuren sluiten langzaam en we stijgen met een toch redelijke snelheid. Je staat er toch even bij stil hoeveel liter water hier tegen deze deuren aan drukt, dit is gigantisch. Om toch maar eens een tip te geven: zo’n sluis neem je best niet met je mooiste kleren aan. Wanneer je dertien meter hogerop bent beland lijkt de sluis een niemendalletje. Als je afvarend bent zou je op het eerste zicht niet denken dat je zo’n indrukwekkende sluis inkomt. We volgen het kanaal verder tot in Aire sur la Lys. Nu bakboord uit en we komen op de Leie. Door de bocht komen we aan de eerste sluis . Net op de middag, spertijd en tijd om ook een boterhammetje te eten . Na het eten is de sluiswachter netjes op de afspraak. Hij zal ons de volgende kilometers begeleiden. Sluis, bruggetje en nog een sluis. Vlak voor de sluis van St. Venant is er op bakboord de inham naar de jachthaven. We liggen hier tussen twee Belgen. Je kent het wel, kennis maken vanavond, eentje drinken en vervolgens morgen onze weg vervolgen. We spreken af om morgenvroeg een eindje mee te varen met één van onze buren. De volgende morgen omstreeks 10.00 uur liggen we samen in de sluis, een aantal kilometer verder vervolgen we onze eigen weg.
Meer info over St Venant : http://nl.wikipedia.org/wiki/Saint-Venant
De oude scheepsli
iften van Fontinettes
In de afvaart lijkt l’ ecluse de fontinettes een doodgewone sluis te zijn. Je zou van hieruit niet zeggen dat je straks zo’n 13 meter lager zal varen
Jachthaven in St Venant
Jeu de boules
Na een nachtje St.Venant zijn we alweer op weg voor de volgende halte. Armentiéres. We zullen er verblijven in het domein Prés du Hem zo’n 120 hectare natuur met een prachtig meer in het midden. Een bruisend natuurpark waar van alles te beleven valt. Een strand,mooie natuurwandelingen, een groot meer om op te zeilen kortom een mooi vakantiedomein. We varen via Merville en Estaires door naar Armentiéres waar we bakboord uit moeten om het domein Prés du Hem binnen te varen. Bij onze aankomst krijgen we aan de ingang een korte uitleg waar we moeten aanmeren en de geruststelling dat er binnen een uurtje of twee iemand op het bureau aldaar zal zijn om ons wegwijs te maken. Een vijftigtal meter verder zien we een jonge knaap met een klein bootje met vlaggen van het vnf (Vois Navigable de France). Wanneer we willen aanmeren staat het knaapje al bij ons om de landvasten aan te nemen en ons wegwijs te maken waar het kantoortje, electriciteit,water enz...te vinden is. Blij verrast door het enthousiasme van het jonge kereltje vond ik het dan ook gepast, hem wat aandacht te geven op de website. Ik nam enkele foto’s van z’n zelfgefabriceerde vaartuig waarmee hij de ganse omgeving rondvaart. Wanneer we de volgende dag zouden vertrekken ging hij ons komen helpen om de boot los te maken. We gaan nog eventjes de stad verkennen en de verplichte visite aan de winkelstraat voor we alweer door een regenbui gedwongen worden bootwaarts te keren en te wachten op betere tijden. Tegen de avond maken we nog een mooie wandeling rond het domein onder een pak wolken en een dreigende lucht . Iets drinken zat er niet meer in want alle gelegenheden waren reeds dicht vanwege het gebrek aan gasten. Vroeg in de morgen maken we de touwen los en met lichte motregen zijn we weer vertrokken naar onze volgende en laatste bestemming voor deze tocht . Wanneer we voorbij het bootje van onze jonge vriend varen roept hij ons vanop het balkon toe. Au revoir a la prochaine.... Wie weet , we komen nog wel terug en zullen de weergoden ons beter gezind zijn.
Enthousiasme alom bij deze jonge knaap. Fier op z’n bootje waar hij overal op het domein mee terecht kan.
Het verlaten strand van PrĂŠs du Hem
Meer info over ArmentiĂŠres : http://nl.wikipedia.org/wiki/Armentiers http://www.ville-armentieres.fr/
Info PrĂŠs du Hem :
http://www.lillemetropole.fr/index.php?p=1104&art_id=
De volgende morgen zijn we alweer op weg voor onze volgende etappe. De jachthaven van Menen wordt de laatste stop van onze trip door het noorden van Frankrijk. Het is gelukkig na een poosje motregen terug opgeklaard en we kunnen van de mooie zichten op de oevers genieten. Wanneer we aan de sluis van Comines komen worden we vriendelijk verzocht om ons aan te melden in het kantoortje boven de sluis. Onze gegevens van de boot worden genoteerd.. We komen vanuit Frankrijk binnen in België maar wel in Wallonië. Blijkt dat men daar de gegeven van de Vlaamse schepen niet kent omdat ze heel eenvoudig niet doorgegeven worden en van gedeelde computerbestanden hebben ze nog niet gehoord. We zijn met z’n allen Belg maar toch een beetje verschillend. In Vlaanderen betalen we ons jaarlijks waterwegenvignet en worden alle gegevens van de boot bijgehouden. In Wallonië daarentegen hoeft men geen vignet, maar registreerd men wel alle schepen. Dus éénmaal Wallonië ingevaren kunnen we ook voor dit jaar in het gebied blijven varen. We varen dan een stukje verder voorbij Wervick tot de sluis van Menen waar we ons aanmelden via de marifoon als plezierjacht “Anaïs “ en krijgen daar de vraag als we al een waterwegenvignet voor Vlaanderen hebben. Ik antwoord positief en een 20 minuten later varen we terug op Vlaams grondgebied. Au revoir La France. Au revoir druilerig en nat Frankrijk dit jaar. Het was toch genieten van de rust, de regen en de natuur. Au revoir la “douche” France, à la prochaine....
Einde Fin Zomer 2011
www.Binnenvaartfotografie.be Info@Binnenvaartfotografie.be