Het meisje en de wonderkast
Op de kamer van het meisje stond een hele grote kast. Het was geen gewone kast, het was een wonderkast. Als je de linkse kastdeur open deed, zag alles er heel gewoon uit: opgevouwen kleren op de legplanken en kledij aan de kapstokken. Maar als je de rechtse kastdeur opdeed zag alles er anders uit: verschillende schuiven en deurtjes in alle mogelijke vormen. Met grote en heel kleine sloten aan. Achter 1 van die deurtjes zaten gebeurtenissen, dingen die ze had meegemaakt. Achter een ander deurtje zat al haar verdriet. In 1 van de schuifjes zaten al haar foute beslissingen. Als het meisje al de sloten weghaalde en alle schuifjes en deuren openzette kon ze terug naar het verleden, vertelde de kast. Iedere avond zette het meisje 1 lade of 1 deurtje open. Dan vertelde de kast een herinnering of een foute beslissing of haar iets over haar verdriet en vroeg het meisje om dat een plaats te geven. En een wonder geschiedde: telkens als het meisje iets wat mis was gelopen een plaats had gegeven, verdween de nare herinnering. Zo hoopte het meisje haar kast te kunnen vullen met alleen maar positieven gevoelens en herinneringen.