MIKROIPUIN LEHIAKETA Aurtengo otsailaren 14an mikroipuin lehiaketa antolatu dogu gure ikastolan. “San Valentinen bihotzik ez apurtu, topikoak baizik!â€? lelopean, KirikiĂąoko DBH eta Batxilergoko ikasleek ohikotasunari uko egin eta korronte barriei bihotzak zabaldu deutsiez. Gure neska-mutilek ezohiko ipuinak idatzi eta plazaratu dabez, originaltasun eta maitasunez beterikoak! Lehiaketan parte harte duten taldeen artean hauek izan dira finalistak: 1. Printzesa oso normala 2. Txuri-txuri geratu 3. Estereotipoak maitasunean ere? 4. Maitasun itsua 5. Bidaia luze bat 6. Annie 7. San Valentin desberdin bat 8. Wigetta 9. Tomas eta Yeray 10. Bi ipuin, amaiera bakarra
1.
PRINTZESA OSO NORMALA
Egun poli bate zen. Melanie izeneko neska gazteluan lo sakon batean murgilduta zegoen. Esnatzeko zuen modu bakarra amodiozko musu bat emanez zen eta bertan zegoen bere mutilaren zain.
Printze gaztea gaztelura heldu zen, Melanie esnatzeko asmoz. Gazteluko dorrearen eskailerak igo eta logelara sartu zen. Musu bat eman zion ezpainetan esnatzeko, baina printzesa ez zen esnatu. Izan ere, ez zen benetako maitasun musu bat izan. Printzeak nahi zuen gauza bakarra Melani printzesak zituen ondasunak ziren. Orudan, logelan neskame lodi bat sartu zen, janaria emateko eta printzeari logelatik ateratzeko eskatu zion. Neskameak Melani printzesaz maiteminduta zegoen 15 urte zituenetik. Lesbiana zen. Melaniren loaldia aprobetxatu nahi zuen musu bat emateko, inoiz ez zelako ausartu printzesari ezer esaten. Ez zekien Melaniren sexualitatea zein zen, baina seguruenik, mutilak gogoko zituela uste zuen.
Neskamea janaria albo batean utzi, printzesaren ohera hurbildu eta ezpainetan musu bat eman zion. Orduan Melani esnatu egin zen eta neskamea konturatu zen printsezaren sexualitatea benetan zein zen! Lesbiana zen! Printzesa ez ohiko ipuinetakoa bezala, ez zituen printzeak gogoko, baizik eta emakumeak! Begiak zabaldu eta bere neskame kuttuna zela ikustean poztu egin zen. Azkenean, bi neskak ezkondu eta seme bat adoptatu zuten.
TXURI-TXURI GERATU‌
2.
Martitzeneko hamabi eta erdiak ziren, biologiako azterketa hasi zenean. Alex irakaslea azterketak banatzen hasi zen. Aurpegira begiratu nionean, berria zela konturatu nintzen. Behin azterketak banatuta, azterketa egiten hasi ginen, baina momentu horretan niri ikasitako guztia ahaztu zitzaidan. Beragan baino ez nuen pentsatzen. Alex zerbait gertatzen zitzaidala konturatu zenean, nigana hurbildu eta hitz egiten hasi ginen. Alexek azterketarekin jarraitzeko esan zidan eta arratsaldean elkar ikusiko genuela xuxurlatu zidan belarrira. Arratsaldea heldu zenean, Alexekin parkean elkartu nintzen, eta hurrengo galdetu zidan: - Zer gertatu zaizu azterketan? - Ezer ez, zuriz gelditu naiz -erantzun nion lotsatuta. Orduan, gure gauzetaz hitz egiten hasi ginen eta konturatu gabe, arratsaldea ziztu bizian pasatu zen. Hitz egiteko gaiak amaitu zirenean, elkarri begiratu geratu ginen eta pixkanakapixkanaka hurbiltzen hasi ginen. Gure ezpainak ia-ia ukitzen zeuden eta‌ Orduan aulkitik jausi nintzen! Zoritxarrez, biologiako klase triste horretan jarraitzen nuen. Amets bat besterik ez zela konturatu nintzen.
3.
ESTEREOTIPOAK MAITASUNEAN ERE? Bazen behin Lorea izeneko neskatila bat. Berak, urteak eta urteak zeramatzan
mutil-lagun bat bilatzen, ikastetxean, kalean…. San Valentin eguna heldu zen eta bere lagunekin ateratzea erabaki zuen, Sonora diskotekara. Han bere lagunekin dantzan egon zen eta bat-batean, Coca-Cola edari bat bota zioten gainetik! Edaria nahigabe bota zion neska Araitz zen eta Coca-Cola mantxa garbitzen lagundu zion. Mantxa kentzea lortu zutenean, “El Pequeño Nicolas” abesten hasi zen eta segundo gutxitan elkarrekin dantzan hasi ziren. Orduak eta orduak pasatu zituzten dantzatzen eta hitz egiten. Zirudienez, Araitzeri bere neska-laguna orain dela gutxi utzi zion. Etxera joateko ordua heldu zen eta poliki-poliki biak metrorantz abiatu ziren. Arratsalde horretan lagun minak egin ziren. Loreak zerbait arraroa sentitzen zuen, berarentzat ez zen laguntasun sentimendu bat, zerbait
gehiago
zen.
Bat-batean,
agurtzerakoan, Araitzek musu bat eman zion ezpainetan. Loreak musua bueltatu zion… Azkenean irteten hasi ziren eta, orduan, Lorea konturatu egin zen neskak atsegin zituela. Ordutik, ez zuen inoiz zerbait gehiago sentitu mutil batengatik.
4.
MAITASUN ITSUA
Fede krisia izan nuen, begiak zabaltzeko unea heldu zitzaidan. Zenbait urte bertan giltzapeturik egon ostean, kanpoko munduak dei egin zidan. Ordura arte egondako egoitza erlijiosoan, harroputzkeria baino ez nuen ikusten. Bertako abade eta monjek dirua baino ez zuten desio, ez zuten jainkoan benetan sinezten. Horregatik, domeka goiz hartan bertatik ihes egin nuen. Hainbeste denbora egon nintzen kartzela horretan, non mundu berri horretan guztiz galdurik aurkitzen nuen neure burua. Dena ikaragarria zen! Ez nekien zer egun zen, ez eta nora joan ere. Beraz, parke bateko bankuan eseri nintzen zer egin ahal nuen pentsatzeko. Agobiatu egin nintzen eta, azkenean, atsekabeturik, ezin izan nion negarrari eutsi. Bat-batean, norbait nire ondoan jesarri eta laguntza eskeini zidan. Tipo hura kale gorrian bizi zen pertsona bat zen. Hala ere, niri hori ez zitzaidan inporta, bazik eta pertsona horren ontasuna. Ezin nuen hitzekin deskribatu sentitzen nuen guztia: alde batetik, nire gorputzean barrena nolabaiteko poztasuna, urduritasuna eta zirrara sentitzen nuen; bestetik, aldiz, amorrua eta haserrea. Izan ere, konturatu nintzen ordura arte ez nuela benetan jakin zer zen maitasuna. Bera izan zen bidea erakutsi zidana, begiak zabaldu eta maiteminduta nengoela konturatu nintzen! Jakin nahi duzue nire maitea? Ba, orain zuen txanda da. Zuek erabaki nire sexua, arraza, adina‌ Itxura eman iezadazue! Maitasunak ez baitu diskriminazioez ulertzen.
5.
BIDAIA LUZE BAT
Bazen behin, Fernanda Astorga deituriko emakume bat. Brasilekoa zen, eta bertan, “Fabeletako erregina” ezizenez ezagutzen zuten.
Gaztea zenean prostituzioan ibili behar izan zuen aurrera egin ahal izateko, oso pobrea baitzen. Denbora joan ahala, narkotrafiko munduan sartu eta denbora gutxian oso boteretsu bilakatu zen. Polizia atzetik zuela entzuterakoan, handik alde egin behar izan zuen. Bere laguna, Boabentura Neymar Santos itsasontzi gidaria zena, lagundu egin zion eta bere itsasontzietako batean eskutatu zuen Fernanda, Brasiletik alde egin zezan.
Afrikara Senegalera.
heldu
Bertan,
zen,
Fernandak
bizitza berri bat hasteko asmoa zuen. Han bizi zela, Graciano Palomo kazetaria ezagutu zuen. Palomo
Sevillakoa
zen,
eta
Afrikako
bihotzera
joan
zen
Abhdul
Ngutu
sare
aurkitzera, sozialeko
beltzarana, hain zuzen ere. Entrebista bat egin nahi zion, “bere fenomeno”ari buruz hitz egiteko. Fernanda, pozaren pozez, Graciano lagundu zuen Abhdul bilaketzen.
Egunak eta egunak eman zituzten bilatzen, baina, azkenean, Bukumba oihanean aurkitu zuten Abhdul. Fernanda Abhdula ikusterakoan maitemindu zen, eta berarekin bizitzera joan zen. Ezkondu ziren eta egun batzuk geroago, Fernanda hilda aurkitu zuten, itota.
6.
ANNIE
Kaixo Annie naiz. Orain dela aste bat ez nuen uste maiteminduko nintzela, edo pertsona bihurtuko nintzela. Gutxira arte, boligrafo berde bat besterik ez nintzen. Estutxe hori batean bizi nintzen, hainbat arkatz eta boligrafo ezberdinekin. Boligrado guztietatik ederrena Sophia zen. Boligrafo urdina zen eta bera heldu zenetik pozik bizi nintzen.
Egun batean, estutxearen jabeari estutxea jausi eta putzu batean erori ginen Sophia, ni eta beste guztiok. Batbatean, biak emakume bihurtu ginen, eta
hitz
egiten
ikasi
genuen.
Hurrengo egunean, Sophiak maite ninduela aitortu zidan, eta nik ere maite nuela esan nion.
Gaur egun oso pozik gaude, eta bi aste barru ezkonduko gara.
Gure ezkontzeko paperak sinatzeko, gure antzinako lagunak erabiliko ditugu, estutxe horikoak, alegia.
Seguru nago Sophiagaz oso pozik biziko naizela!
Ez dakit nire istorioa interesgarria irudituko zaizun, baina espero dut zuk ni bezain pozik bizitzea.
7.
SAN VALENTIN DESBERDIN BAT Istorio hau orain dela bi urte gertatu zen. Istorio honen protagonistak Carlitos
zuen izena. Carlitos maiteminduta zegoen. Amy gustuko zuela esaten zuen, baina benetan, Mikel zen gogoko zuen mutila. Bai, Carlitos homosexuala zen.
Mikel eta Carlitosek L.H.3-an ezagutu zuten elkar eta lagun minak egin ziren. Denbora pasa ahala, gure protagonista Mikel gustuko zuela konturatu zen. Hala ere, ez zuen inoiz egia esan eta Amy gustuko zuela esaten zuen. Beldur zen, gizarte homofobo batean bizi zelako. San Valentin egunean, andereñoak jolas bat proposatu zien: bakoitzak nor gogoko zuen esan behar zuten. Carlitosek ez zekien zer egin. Zer egingo zuen? Egia esan edo gezurrarekin jarraitu? Mikel ala Amy? Azkenean, ausartu egin zen eta…
- Mikel –esan zuen!
Handik haurrera itzelezko Bullying-a jaso zuen eta ikastolatik joan behar izan zuen. Urte bat pasatu ondoren, Mikel kalean ikusi zuen eta hori sorpresa eraman zuena! Ez zegoen bakarrik! Amy-rekin zegoen! Carlitos ezin izan zion barruko sentsazioari eustsi eta… - Mikel maite zaitut!!! –ohi egin zuen. Ordurantxe, Mikel Amy besarkatu eta musukatzen hasi zitzaion. Amaitutakoan, hau esan zion: - Ha! Gaaaaaaaaayyyyyyyyyy!!! Hitz horiek Carlitos iraindu zuten. Arratsalde horretan komunera joan eta ispiluari xuxurlatu zion: - Mikel maite zaitut... Bat-batean, laban batekin zainak moztu zituen.
8.
WIGGETA
Bazen behin, Estatu Batuetako hiri batean, Los Angelesen, alegia, bi zireneko bi mutil: Willyrex eta Vegetta777. Elkar ezagutu baino lehen, bakoitza bere etxean bizi zen. Baina, egun batean, ``skywars´´eko partida batean elkar ezagutu zuten, “team” egiten. Gero, Skypez hitzegiten hasi ziren. Biak YouTuberrak ziren eta Gameplayak batera igotzen hasi ziren. Gameplayak joan Gameplayak etorri, lagun egin ziren eta kalean ezagutzea erabaki zuten. Horrela izan zen, Madrilgo plaza nagusian elkartu ziren larunbat hartako arratsaldeko bostetan. Hain lagun egin ziren, non batera bizitzera joatea erabaki zuten. Hasieran pisukide eta lagunak baino ez ziren, baina hainbeste Gameplay, Karmaland eta Apocalipsisminecraft elkarrekin egin ostean, haien arteko laguntasuna amodio-harremana bilkatu zen. Urte bat egin zutenean, biak jatetxe batera joan ziren ospatzera. Orduan, Vegetta777 berarekin eskontzeko eskatu zion Willyri . Geroztik, oso pozik bizi dira. Egun, Gameplay berri bat sortu zuten: “Wigetta Is Real” deiturikoa.
9.
TOMAS ETA YERAY Egun batean, gure protagonistak, Tomas eta Yeray, kaletik zebiltzatela, bat-
batean, Tomas-ek muxu bat eman zion Yerayri. Homosexualak ziren, eta hiru egunen buruan elkarrekin ezkonduko ziren. Plaza batera heldu zirenean, gure protagonistak banku batean eseri eta ezkontzari buruz hitz egiten hasi ziren. Ordu bat egon ziren horren inguruan hitz egiten. Geroago, bakoitza bere etxera joan baino lehen, elkarri musu bat eman zioten. Orduan, hortik hurbil zeuden homofobo batzuk bikotea elkar musukatzen ikustean, haiengana joan eta izugarrizko paliza eman zieten gure protagonistei.
Ezkontzaren eguna heldu zenean, Tomas eta Yeray oso pozik zeuden. Gainera, hurrengo egunean Greziara joango ziren elkarrekin.
Greziatik bueltatu zirenean, parkera itzuli ziren. “Euren bankuanâ€? jesarri ziren, bidaiari buruz hitz egiten, elkarri musuak emanez‌ Ez ziren konturatu, baina homofoboak bertan zeuden eta haiengana hurbildu ziren berriro ere beste paliza bat emateko. Baina, bat-batean ertzaina etorri eta atzilotu egin zituzten.
10.
BI IPUIN, AMAIERA BAKARRA
Hazel: Gaur, Otsailak 14, San Valentin eguna da, azkenean! Duela hilabete bat, “Rich”-ean mahai bat erreserbatu nuen gaurko afarirako. Nire mutil laguna, Dereck, eta biok joango gara. Biak batera, modu erromantikoan, ipuinetan bezala. Baina lehenengo eta behin, hainbat gauza erosi behar ditut. Horretarako, lehenengo eta behin Primrose loredendara joango naiz.
Anna: Primrose loradendaran nago, Jakentzat lore sorta bat erosteko. Gaur gauean eman nahi dizkiot “Rich”ean afaltzen gauden bitartean. Baina, arazo bat dut: Ez dakit zein lore mota erosi, arrosak edo amapolak? Hobe arrosak, nire maitasuna hobeto erreflejatzen dutelako, ezta? Loreak erosi ostean, soinekoa erostera joan naiz.
Hazel: Loreak erosi ditut, amapola laranjak. Orain, soinekoa. Denda dotore eta garesti bat aurkitu dut eta bertan inoiz ikusi dudan soinekorik ederrena ikusi dut. Garestitxoa izan arren, erosi dut niri deika zegoelako.
Anna: Desastre totala. Hiri guztitik egon naiz eta ez dut ezertxo ere ikusi! Horregatik zera erabaki dut, armario ondoan dudan soinekoa eramango dudala!
Hazel: Azkenean! 8.30 pm. Dereck itxaroten nago, jatetxean jada. Oraindik ez da etorri. Bat-batean, “pi-pi” entzun eta jasotako mezua irakurri dut: “Barkatu. Ezin naiteke joan. Lanpetuta nabil”. Ez da etorriko. Putxa! Berdin dio, bakarrik afalduko dut!
Anna: Jaken eta nire arteko kontua bukatu da. Ez nauela maite esan dit. Hala ere, “Rich”era joan naiz!
Jatetxean bakarrik afaltzen geundela, elkarrekin eseri eta hitz egiten hasi ginen. Geroztik, elkarrekin gabiz! Azkenean, maitasuna aurkitu genuen!